Ο ΖAΚ, Η ΑΚΡΙΤΑ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΝΑΛ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΣ

Από πολίτης, έγινε ο «γκέι» της «δικής μας κοινότητας».


Αριστεροί δημοσιογράφοι τον υπερασπίστηκαν ως θύμα

Από τον
Ραφαήλ Καλυβιώτη*

Kαλώς ήρθατε στα identity politics που εγκαινίασε η Αριστερά στην Ελλάδα.

 Μπορεί να άργησαν δέκα χρόνια, αφού μας έφτασαν μεταπρατικά από την

 Εσπερία, αλλά το σημαντικό είναι ότι έφτασαν! Στις ΗΠΑ, χρόνια τώρα,

 εάν ανήκεις σε οιαδήποτε κατηγορία του πληθυσμού (έγχρωμος, Λατίνος,

 ομοφυλόφιλος κοκ.), δεν αντιμετωπίζεσαι από τα ΜΜΕ ως ισότιμος πολίτης.

 Αντιμετωπίζεσαι ως ομάδα που χαίρει ειδικών προνομίων - προνομίων

 που υπέρκεινται των ατομικών δικαιωμάτων εκάστου πολίτη.

 Με λίγα λόγια, δεν είσαι πλέον αυτόνομη ύπαρξη, αλλά πρέπει

 να ανήκεις σε μια ομάδα του πληθυσμού για να αποκτήσεις 

ουσιαστική υπόσταση. Αν θίγονται τα συμφέροντα οιασδήποτε 

προστατευόμενης ομάδας της Αριστεράς, τότε αυτόματα ενεργοποιείται

 ένας συντονισμένος μηχανισμός από ΜΜΕ, νομικούς, επικοινωνιολόγους, 

στρατούς ακτιβιστών και πολιτικούς, που αναλαμβάνει να θυματοποιήσει

 το άτομο που ανήκει σε αυτή την ομάδα, αγιοποιώντας το.

Ετσι, ο Κέβιν Σπέισι, φερ' ειπείν, γνωρίζοντας μάλλον οι επικοινωνιολόγοι του

 και οι νομικοί του αυτόν τον μηχανισμό θυματοποίησης, επιστράτευσε την

 ταυτότητα «γκέι» για να παραστήσει το θύμα στις κατηγορίες σεξουαλικής

 παρενόχλησης που του αποδόθηκαν. Αυτός ακριβώς ο μηχανισμός εγκαινιάστηκε 

αυτόματα και για τον Ζακ, που έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να ληστέψει 

το κοσμηματοπωλείο. Επιστρατεύτηκε η ταυτότητα «γκέι» για ένα άτομο που 

επεδίωξε να ληστέψει. Ετσι, ο Ζακ, από πολίτης, έγινε ο «γκέι» της «δικής

 μας κοινότητας», που «τον δολοφόνησαν οι νοικοκυραίοι».

Δημοσιογράφοι αριστερών πεποιθήσεων σε διάφορες ιστοσελίδες τον

 υπερασπίστηκαν ως θύμα: «Σε κήδεψαν στην Ιτέα, εκεί, στην υποκριτική

 κοινωνία όπου πέρασες τα εφηβικά σου χρόνια, και με όλα τα χριστιανικά έθιμα

 στα οποία δεν πίστευες ποτέ», «Φοβάσαι τους Ελληνες νοικοκυραίους

. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι» κ.λπ. Η Ελενα Ακρίτα φέρεται ότι

 έγραψε ένα αλαζονικό και κατάπτυστο κήρυγμα μίσους απέναντι σε όλους 

τους απλούς-κανονικούς ανθρώπους, στους νοικοκυραίους.

Εάν λειτουργούσε η αστυνομία σκέψης που λέγεται «αντιρατσιστικός νόμος», 

θα έπρεπε να την είχε καλέσει. Αλλά στη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας

 «τη βγάζουν καθαρή» μόνο αυτοί που προσκυνούν το καθεστώς. Πού είναι,

 άραγε, ο κ. Δημητράς τώρα; Θα σας πω εγώ: Ποιεί την νήσσαν. Διότι ο

 μηχανισμός αυτός χρειάζεται φωνές «κύρους», σαν της κυρίας Ακρίτα,

 για να λειτουργήσει «συντονισμένα». Ετσι, στο ίδιο πνεύμα, μπήκαν στην

 αρένα πολιτικοί σαν τον κ. Βούτση και τον κ. Βερναρδάκη για να προδικάσουν

 ότι ήταν «δολοφονία» ή «σχέδιο». Η κατασκευασμένη συνωμοσία μερίδας της

 Αριστεράς, που ανακαλύπτει παντού εχθρούς (ταξικούς, σε συνεργασία με

 ακροδεξιούς κύκλους), είναι ίδιον των ολοκληρωτικών κομμάτων, πρακτικών

 και ιδεολογιών. Αν, δε, το συνδυάσετε με τα γραφόμενα της Ακρίτα, σύμφωνα

 με τα οποία όλοι οι νοικοκυραίοι, πάνω κάτω, είναι σκουπίδια και φασίστες,

 αντιλαμβάνεστε ποια Ελλάδα συμπαθούν και ποια θέλουν να αντικαταστήσουν.

 Μισούν τους νοικοκυραίους. Μισούν τους απλούς και κανονικούς ανθρώπους.

 Και τους μισούν, διότι αυτοί συντηρούν το «πατρίς - θρησκεία - οικογένεια»,

 ό,τι πιο φυσιολογικό και αιώνιο έχει βγάλει ποτέ αυτή η οικουμένη.

Άνετα θα τους αντικαθιστούσαν με λαθρομετανάστες, ακόμα και αν έτσι

 καταστρεφόταν ο δυτικός πολιτισμός. Γιατί μισούν τον δυτικό πολιτισμό.

Δεν έχει σημασία αν ο κοσμηματοπώλης ήταν έτοιμος να χάσει όλη την περιουσία του...

 Δεν έχει σημασία αν διαθέτει το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι την

 ιατροδικαστική εξέταση (ασχέτως αν η παραβίαση της ιδιοκτησίας πρέπει 

να θεωρείται κάτι αποτρόπαιο)... Οχι! Μετέτρεψαν το θύμα σε θύτη και τον 

θύτη σε θύμα αποκλειστικά επειδή ήταν γκέι.
Κανείς ορθόδοξος χριστιανός δεν επιθυμεί τον θάνατο κάποιου, παρά μόνο 

εάν βρίσκεται σε νόμιμη άμυνα. Κανένας σωστός νοικοκυραίος δεν θέλει

 να χειροδικήσει, αλλά να βγάζει τίμια το βιος του και να προσφέρει τα

 προς το ζην στην οικογένειά του. Ο μέσος νοικοκυραίος κάποιον ο οποίος

 έχει εθιστεί στις τοξικές ουσίες θα κινούσε γη και ουρανό για να τον βοηθήσει

 και, αν δεν τα κατάφερνε, θα το έφερε βαρέως. Αντίθετα, η Αριστερά και

 οι πάσης φύσεως δικαιωματιστές πιστεύουν ότι ο γκέι και ο ναρκομανής

 έφτασαν σε αυτό το σημείο λόγω της ρατσιστικής / οπισθοδρομικής κοινωνίας. 

Και αφού είναι έτσι ρατσιστική η κοινωνία των νοικοκυραίων, «ήτανε Ζακ,

 ήτανε και Zackie, στους νοικοκυραίους θα βάλουμε γκαζάκι». Οι απλοί και

 κανονικοί άνθρωποι χρειάζονται σοβαρά και στιβαρά επιχειρήματα στην

 επερχόμενη λαίλαπα των identity politics που εγκαινίασε η Αριστερά και

 στη χώρα μας. Οι «μεσαίοι χώροι», τα «κέντρα» και τα «Σεβόμαστε την

 Αριστερά και τους αγώνες της» θυμίζουν τα πρόβατα στο μαντρί, 

που ψάχνουν να πιάσουν φιλίες με τον λύκο.

*Πολιτικός επιστήμων και πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών

 (diesy.gr) - rkaliviotis@gmail.com


dimokratianews
Πύλη του Ρωμανού