Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024

Ο πόλεμος στην οικογένεια

 

 Άρθρο του Roberto de Mattei




Υπάρχει πραγματικά ένας πόλεμος εναντίον της οικογένειας, προσεκτικά σχεδιασμένος όπως γράψαμε στο “Corrispondenza Romana” ( https://www.corrispondenzaromana.it/le-guerre-che-insanguinano-il-mondo/ );

Για όσους έχουν αμφιβολίες ως προς αυτό, μια ξεκάθαρη και ακριβής επιβεβαίωση μας ήρθε τις τελευταίες ημέρες από το «MicroMega», ένα περιοδικό που διευθύνει ο Paolo Flores d'Arcais, το οποίο από το 1988 αποτελεί ιδεολογικό σημείο αναφοράς για την ιταλική αριστερά. 
Το όνομα «MicroMega» προέρχεται από μια φιλοσοφική ιστορία με το ίδιο όνομα (από ένα ομώνυμο φιλοσοφικό διήγημα), του Βολταίρου (1752), και αυτό είναι ήδη ένα πρόγραμμα.

Λοιπόν, το «MicroMega» αφιερώνει ένα μονογραφικό τεύχος (4/2024), το τελευταίο, σε αυτό ακριβώς το θέμα: Ενάντια στην οικογένεια. Κριτική ενός (αντι)κοινωνικού θεσμού.

Ο τίτλος του αφιερώματος έρχεται ήδη σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της οικογένειας που έχει η κλασική σκέψη και το Magisterium (η Διδασκαλία) της Καθολικής Εκκλησίας: η οικογένεια είναι ένας θεσμός του φυσικού δικαίου που αποτελεί το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας, η οποία γεννιέται από την οικογένεια και επεκτείνεται από αυτήν.

Το editorial (κύριο άρθρο) του «MicroMega» εξηγεί ότι το ειδικό τεύχος του περιοδικού «θέτει τον φιλόδοξο στόχο της διάλυσης της μυθολογίας γύρω από την οικογένεια, αποκαλύπτοντας τις πιο ολέθριες πτυχές της και αμφισβητώντας τη διεκδικούμενη κεντρική της θέση στη ζωή μιας ελεύθερης, ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας που θέτει ως στόχο της τη χειραφέτηση των ατόμων» (...) «Η πρώτη και πιο άμεση "σκοτεινή πλευρά" της οικογένειας είναι το γεγονός ότι, μακριά από το να είναι πάντα καταφύγιο και άνευ όρων αγάπη, παίρνει συχνά τη μορφή τού πρώτου θεάτρου βίας, καταπίεσης και ελέγχου (...) η οικογένεια είναι το πρώτο μέρος όπου τα παιδιά μαθαίνουν ιεραρχίες και τους άκαμπτους ρόλους των φύλων, εισάγουν τη συμμόρφωση και υφίστανται την καταστολή της ατομικότητάς τους» (σελ. 3).

Το «MicroMega», πιθανότατα γραμμένο από τον Flores d'Arcais, συνεχίζει στο editorial του: «Η οικογένεια όχι μόνο καταπιέζει μέσα της, έχει επίσης μια δυνητικά αποσυνθετική επίδραση στη δημόσια σφαίρα. Σε μια κοινωνία όπου το ιδιωτικό είναι ιερό, η συλλογική και δημόσια διάσταση διαβρώνεται συνεχώς» (σελ. 4).
Η οικογένεια είναι «ένας μηχανισμός που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εδραιώνει ένα σύστημα δομικών αδικιών, εμποδίζοντας την κοινωνική κινητικότητα και την επίτευξη πραγματικής ισότητας» (σελ. 4).

Βρισκόμαστε στο 2024, αλλά οι θέσεις του «MicroMega» είναι παλιά απόβλητα της ιταλικής και ευρωπαϊκής αριστεράς. Αρκεί να θυμηθούμε ότι ένα από τα βασικά κείμενα της Επανάστασης του 1968 είχε τον τίτλο "Ο θάνατος της οικογένειας" (μτφ. Einaudi, Τορίνο 1973). Συγγραφέας ήταν ο θεωρητικός της αντιψυχιατρικής David Cooper (1931-1986), ο οποίος σε αυτό το κείμενο υποστηρίζει ότι η οικογένεια πρέπει να καταστραφεί γιατί είναι ένας παθολογικός θεσμός, η μητέρα όλων των κοινωνικών καταστολών/καταπιέσεων.

Αλλά το «MicroMega» προχωρά παραπέρα.

Μεταξύ εκείνων που συνεργάστηκαν για τον φάκελο είναι ο Telmo Pievani, ένας από τους πρωταθλητές του ιταλικού εξελικτισμού, ο οποίος αρνείται την ύπαρξη «φυσικής οικογένειας» (σ. 6-15), δεδομένου - γράφει - ότι «οι τέσσερις στενότεροι συγγενείς μας, δηλ. οι χιμπατζήδες, οι μπονόμπο, οι γορίλες και οι ουρακοτάγκοι, δεν γνωρίζουν ούτε ένα μοντέλο φυσικής οικογένειας» (σελ. 7) και μας διδάσκουν ότι «δεν υπάρχει καμία βάση στο να χαρακτηρίζουμε σεξουαλικές συμπεριφορές που δεν είναι δικές μας ως «ενάντια στη φύση» (σελ. 8).

Η ομοφυλοφιλία, για παράδειγμα, «είναι μια πολύ διαδεδομένη και ποικιλόμορφη συμπεριφορά στα ζώα», όχι μόνο στα πρωτεύοντα, αλλά και στα δελφίνια, τα πρόβατα, τους πιγκουίνους, ακόμη και τις κατσαρίδες και τους φρύνους. «Η συναναστροφή μεταξύ αρσενικών φρύνων είναι γνωστή και ίσως οφείλεται στην κακή διάκριση μεταξύ του ενός φύλου και του άλλου» (σελ. 13).

Η σύγχυση των ιδεών είναι υπέρτατη. Όταν η πολυετής φιλοσοφία μιλά για φυσικό νόμο, δεν αναφέρεται σε αυτό που υπάρχει στη φύση, αλλά σε αυτό που συμμορφώνεται με την ανθρώπινη φύση. Ενώ τα ζώα τείνουν προς τον στόχο τους και τον φτάνουν μέσω του ενστίκτου, ο άνθρωπος, παρόλο που έχει κοινό ένστικτο με τα ζώα, σε αντίθεση με αυτά είναι προικισμένος με έναν λόγο που τον οδηγεί στον τελικό του στόχο/σκοπό· ένα τέλος που δεν είναι έμφυτο στη φύση, αλλά την υπερβαίνει.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024

Παρέμβαση της Ιεραρχίας για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία ζητά η Π.Ε.Π.Π.

 



Για «απαράδεκτη διαστρέβλωση της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως» κάνει λόγο, μεταξύ άλλων, η Πανελλήνια Ένωση Πολιτών για τα Παιδιά (Π.Ε.Π.Π.) σε ανοιχτή επιστολή της προς την Ιεραρχία της Ελλάδος και την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους αναφορικά με το φλέγον ζήτημα του «κατάπτυστου» -όπως το χαρακτηρίζει- περιεχομένου του μαθήματος «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» που διδάσκεται στα σχολεία.

Όπως επισημαίνεται στην επιστολή, μέσα από το μάθημα των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων (Ε.Δ.) «το Υπουργείο Παιδείας, με αδόκιμο μέντορα το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), εδώ και τέσσερα χρόνια έχει βάλει σε εφαρμογή στα σχολεία τη γνωστή διεθνώς «έμφυλη ιδεολογία» με τη μορφή δήθεν της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Αυτή η εφαρμογή της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης επικεντρώνεται στους 2 από τους 4 συνολικά θεματικούς άξονες διδασκαλίας του οκτάμηνου αυτού μαθήματος των Ε.Δ. Οι δύο αυτοί δίμηνοι άξονες με την ονομασία «Ευ Ζην» και «Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ» αποτελούνται από τρεις επιπλέον υποάξονες ο καθένας. Τα δύο αυτά επίμεμπτα προγράμματα των Ε.Δ. δεν είναι φυσικά ενημερωτικού χαρακτήρα, όπως εσφαλμένα νομίζουν οι περισσότεροι. Είναι προγράμματα χειραγώγησης της ελληνικής νεολαίας και μάλιστα εξ απαλών ονύχων».

Στην επιστολή της η Πανελλήνια Ένωση Πολιτών για τα Παιδιά τονίζει ότι «το περιεχόμενο των δύο αυτών προγραμμάτων, σήμερα στα σχολεία, θίγει τον πρώτιστο και μέγιστο σκοπό της παιδείας, στη χώρα μας, που αφορά την καλλιέργεια της θρησκευτικής και εθνικής συνείδησης των μαθητών (Συντ. Άρθρο 16)». Προσθέτει δε ότι «παρατηρείται μια απαράδεκτη διαστρέβλωση της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως, καθώς παραπληροφορούν τους Ορθόδοξους μαθητές πάνω σε θέματα ανθρωπίνων σχέσεων, γάμου και ομοφυλοφιλίας».

Επίσης η Πανελλήνια Ένωση Πολιτών για τα Παιδιά ζητά «την κατάργηση των συγκεκριμένων και επαίσχυντων αυτών εργαστηρίων και προγραμμάτων, που θίγουν ανεπανόρθωτα τον σεξουαλικό προσανατολισμό των Ορθόδοξων Ελλήνων μαθητών» και καλεί «την Ιεραρχία της Ελλάδος και την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους να λάβουν θέση, με αποφάσεις και ενέργειες και να σταθούν στο πλευρό των χιλιάδων γονέων».
(Πατήστε εδώ για να διαβάσετε ολόκληρη την ανοιχτή επιστολή της Π.Ε.Π.Π.)

Η αρνητική στάσις μίας πόλεως,

 

    Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μαζί με τους μαθητάς Του κατέπλευσε με πλοιάριο απέναντι από τη Γαλιλαία, ανατολικά, στην περιοχή των Γεργεσηνών. Τα Γέργεσα ή Γάδαρα, ήταν πόλις της Δεκαπόλεως της Παλαιστίνης και κατοικούσαν εκεί κυρίως Έλληνες. Μη σας κάνει εντύπωση. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι Έλληνες εκεί ήσαν επίγονοι εκ των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι γνωστό πού πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος και το στράτευμά του έμεινε σκορπισμένο από δω και από εκεί, εγκατεστάθησαν οι άνθρωποι κ.λπ. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή των κατοίκων ήταν απρόσεκτη· αφού μάλιστα έτρεφαν χοίρους, πράγμα που απαγορευόταν βεβαίως στους Εβραίους. Έτσι ακόμη μπορούμε να κατανοήσουμε και την παρουσία δαιμονιζομένων ανθρώπων.

    Ωστόσο η πόλις αυτή έδειξε μία αρνητική στάση στον Κύριό μας. Και μάλιστα ζήτησαν να απομακρυνθεί ο Κύριος από την πόλη τους, να φύγει. Ευγενώς μεν, αλλά να φύγει. Και ευγενώς διότι εφοβούντο από ό,τι είδαν. Είναι μία θλιβερή στάση που διαρκώς επαναλαμβάνεται στην Ιστορία και γι’ αυτό πρέπει να σταθεί για μας παράδειγμα, για μας τους Έλληνες, ένα παράδειγμα προς αποφυγή.

     Ο Κύριος διερχόταν την έρημο της περιοχής των Γεργεσηνών, όταν κάποια στιγμή είδαν μπροστά τους κάποιον άνθρωπο από εκείνη την πόλη. Ήταν σαφώς δαιμονισμένος άνθρωπος. Πρέπει ωστόσο να διακρίνουμε -και θα ήταν μεγάλο λάθος αν δεν το διακρίναμε- τον δαιμονισμό από την τρέλα. Άλλο είναι ο τρελός και άλλο ο δαιμονισμένος. Θυμάμαι κάποτε που είχα επισκεφτεί εγώ ένα δαιμονισμένο νέο στο σπίτι του, μου είπε τι έχω μέσα στην τσάντα μου, στον χαρτοφύλακά μου. Και τι βιβλίο είχα και στη σελίδα εκείνη την α σελίδα τι έγραφε! Ο τρελός αυτά δεν τα ξέρει. Τα ξέρει όμως ο δαιμονισμένος άνθρωπος, διότι του υπαγορεύεται ό,τι νομίζει ο διάβολος και συνεπώς έτσι μας δίνει την εικόνα αυτή.

     Ο άνθρωπος αυτός, μας πληροφορεί ο ιερός Ευαγγελιστής, είχε προ πολλού χρόνου δαιμόνια πολλά. Ιματισμό δεν φορούσε. Σε σπίτι δεν έμενε. Αλλά στους θολωτούς τάφους- έτσι μπορούμε να εννοήσουμε πώς έμενε στους τάφους εκείνης της περιοχής. Ήταν τάφοι, όπως ακριβώς ήταν και ο τάφος του Λαζάρου και του Χριστού. Δηλαδή τάφοι σκαλισμένοι μέσα σε βαθουλώματα, σε βράχους κ.λπ. Δεν ήταν δηλαδή τάφοι υπόγειοι. Οπότε εκεί μπορούσε κανείς πράγματι κάποιος να πάει να μείνει.

     Ήταν δε ο φόβος και ο τρόμος των διερχομένων από την περιοχή εκείνη, όπως μας το λέγει αυτό άλλος Ευαγγελιστής. Τον έδεναν με αλυσίδες, αλλά τις έσπαζε και έφευγε πάλι προς την έρημο. Όταν τον ρώτησε ο Κύριος ποιο είναι το όνομά του, αυτός απάντησε: «Λεγεών». Λεγεών είναι το ρωμαϊκό σύνταγμα που αποτελείται από 6.000 στρατιώτεςΔηλαδή σήμαινε πλήθος δαιμόνων. «Αυτό είναι το όνομά μου. Πλήθος δαιμόνων». Φυσικά μίλησε ένας δαίμων, εξ ονόματος και των άλλων δαιμόνων. Και οι δαίμονες ζήτησαν αν ο Κύριος τούς φυγάδευε, διότι αντελήφθησαν τη δύναμη του Χριστού, να μην τους στείλει στον Άδη, καλύτερα, στην κόλαση, στην άβυσσο, αλλά στους χοίρους, εκείνους που εκεί γύρω έβοσκαν. Και ο Κύριος τούς είπε: «Πηγαίνετε». «Αυτό ζητάτεΠηγαίνετε». Βλέπετε εδώ ο Κύριος πραγματοποιεί τη θέληση των δαιμόνων. Βέβαια είναι μία θέληση κατά παραχώρηση. Δεν είναι μία θέληση κατ’ ευδοκίαν. Μην ξεχνάμε τα δύο αυτά θελήματα του Θεού. Το κατά παραχώρηση και το κατά ευδοκίαν. Και τότε οι δαίμονες έφυγαν από τον άνθρωπο αυτόν, πήγαν στους χοίρους, που ήσυχοι και ήρεμοι έβοσκαν εκεί στην ακρολιμνιά, δαιμονίστηκαν οι χοίροι και τότε έπεσαν όλοι οι χοίροι μαζί, ένα κοπάδι δύο χιλιάδων, μέσα στη λίμνη και πνίγηκαν.

     Οι βόσκοντες, οι χοιροβοσκοί κατατρόμαξαν κυριολεκτικά. Έφυγαν και απήγγειλαν οι χοιροβοσκοί στους Γεργεσηνούς το γεγονός. Ότι αυτό και αυτό συνέβη. Εκείνοι βγήκαν από την πόλη τους να δουν τα ανατρέξαντα, τι συνέβη. Τους κατέλαβε μόλις είδαν ένας φόβος απίστευτος· που δεν ήξεραν πώς να κινηθούν. Γιατί από τη μια έβλεπαν τους πνιγμένους χοίρους – δεν μπορούσαν αυτό να το αρνηθούν- και από την άλλη έβλεπαν αυτόν τον πρώην συμπατριώτη τους βέβαια, δαιμονισμένο, να κάθεται παρά τους πόδας του Ιησού σωφρονών και ιματισμένος. Δεν μπορούσαν ούτε το ένα να αρνηθούν, ούτε το άλλο, αγαπητοί μου, να αρνηθούν. Κι όταν η πόλις όλη βγήκε και είδε τα διατρέξαντα, τότε, όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς «ρώτησαν ατν παν τ πλθος τς περιχώρου τν Γαδαρηνν πελθεν π᾿ ατν, τι φόβ μεγάλ συνείχοντο». Τον παρακάλεσαν τον Κύριο, δεν το έκαναν με το ζόρι, σου λέει, «εδώ πράγματα υπερφυσικά υπάρχουν», πώς λοιπόν να κινηθούν με το ζόρι; «Σε παρακαλούμε, Κύριε, φύγε από εδώ».

    Αλήθεια, γιατί φοβήθηκαν; Υπάρχουν, αγαπητοί μου, δύο στάσεις στον φόβο μπροστά στον Θεό. Η μία στάση είναι η συναίσθηση της αμαρτωλότητας. Αυτό που συνέβη στον Απόστολο Πέτρο όταν ο Κύριος μίλησε από το καΐκι του, διότι το πλήθος Τον ζουλούσε, Τον έσπρωχνε και παρακάλεσε ο Κύριος να μιλήσει από το καΐκι του, κοντά στην παραλία, και όταν μετά την ομιλία ο Κύριος είπε στον Πέτρο να προβούν σε αλιεία, μεσημεριάτικα, τρόμαξε ο Πέτρος όταν είδε τόση αλιεία, τόσα ψάρια και κατάλαβε ότι πρόκειται- άκουσε και το κήρυγμα- ότι πρόκειται περί σπουδαίου προσώπου, θείου προσώπου. Χωρίς βέβαια ακόμη να ξέρει ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Αν θέλετε, οι μαθητές, ξέρετε πότε έμαθαν ακριβώς ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Μετά την Πεντηκοστή. Αν το θέλετε. Και τότε γονάτισε μπροστά στον Κύριο ο Πέτρος και είπε: «Κύριε, έξελθε, βγες από το καΐκι μου. Είμαι αμαρτωλός άνθρωπος εγώ· μη ο Θεός δει τις δικές μου αμαρτίες και με τιμωρήσει». Εδώ τι βλέπουμε; Έναν φόβο απέναντι στον Θεό, για την αμαρτωλότητά του ο άνθρωπος.

     Αλλά και η άλλη στάση του φόβου απέναντι στον Θεό. Είναι από την ενοχλητική παρουσία του Θεού, ένεκα αμετανοησίας. Εγώ θέλω να αμαρτάνω. Δεν θέλω να με βλέπει ο Θεός. Κρύβομαι-τι ανόητος που είναι ο άνθρωπος…- πίσω από το δάχτυλό μου· να το πω όπως το λέει και ο λαός.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2024

Ουραγοί των ουραγών σε φόντο υπερψεκασμένων ουρανών

 Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης




Αεροψεκασμοί (chemtrails) στον αττικό ουρανό. Η φωτογραφία έχει τραβηχθεί από τον γράφοντα στις 10.10.2024, καθώς οδηγούσε στον Λεωφόρο Βουλιαγμένης

Στην ανωτέρω φωτογραφία απεικονίζεται η χημική σούπα της 10ης Οκτωβρίου 2024 από τον συνήθη αεροψεκασμό που πραγματοποιούν συχνά-πυκνά δεκάδες αεροπλάνα, τα οποία διασχίζουν μπακλαβαδωτά τον ουρανό της Αττικής πάνω από τα κεφάλια των υπεραπασχολημένων Αθηναίων.

Φυσικά, όποιος τολμά να μιλάει για κυριολεκτικό ψεκασμό μετατρέπεται αυτομάτως σε ψεκασμένο εντός εισαγωγικών .

Όπως δεν γνωρίζαμε τι περιέχουν τα φαρμακευτικά σκευάσματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων , που με λύσσα προπαγάνδισαν οι επίδοξοι εξολοθρευτές μας ιδίως τη διετία 2020-2022, έτσι δεν γνωρίζουμε τι περιέχουν και οι παχιές λευκές γραμμές , οι οποίες δεν διαλύονται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ή έστω μέσα. σε λίγα λεπτά από τη στιγμή που διαχέονται στον αέρα (τότε θα επρόκειτο για τα contrails ), αλλά παραμένουν στην ατμόσφαιρα μετασχηματιζόμενα σε αιωρούμενα νέφη που απλώνονται ακανόνιστα , με αποτέλεσμα να κρύβεται ο ήλιος (γι' αυτό ονομάζονται chemtrails ¹ .







Λήψεις από διάφορα σημεία της Λεωφόρου Βουλιαγμένης την 10η Οκτωβρίου 2024

Αλλά, επειδή ζούμε στην εποχή της... καλύτερης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ από το πηδάλιο της χώρας, θα πρέπει να την εμπιστευόμαστε τυφλά και να υπακούμε τους ειδικούς :

Όταν η Νέα Δικτατορία του Κυρ. Η Μητσοτάκη αποφασίζει να εμβολιάσει ή να ψεκάσει τους βρεφοπολίτες της (με τις ευλογίες της προσχηματικής αντιπολίτευσης), αν τούτοι διανοηθούν να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα και την σκοπιμότητα του εμβολιασμού και του αεροψεκασμού, στιγματίζονται όχι μόνο ως μεταφορικά ψεκασμένοι , αλλά και ως συνωμοσιολόγοι και τα συναφή.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2024

ΜΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΕΥΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΣΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

 





Ἡ νίκη ἐπὶ τῶν παθῶν καὶ τὰ παθήματα ὡς μοχλὸς ἐν Πνεύματι ἐμπειρίας

Πολλάκις ἠσθάνθην ἐμαυτὸν ἐσταυρωμένον ἐπὶ ἀοράτου σταυροῦ. Τοῦτο συνέβαινεν ἐν τῷ Ἄθῳ, ὅτε θυμὸς ἐκυρίευεν ἐμοῦ ἐναντίον ἐκείνων, οἵτινες προσέβαλλον ἐμέ. Τὸ πονηρὸν τοῦτο πάθος ἐφόνευεν ἐν ἐμοὶ τὴν προσευχὴν καὶ οὕτως ὡδήγει ἐμὲ εἰς φρίκην.

Κατὰ καιροὺς ἡ πάλη πρὸς τὸ πάθος τοῦτο ἐφαίνετο ἀδύνατος: Κατέσχιζεν ἐμέ, ὡς τὸ ἄγριον θηρίον κατασπαράσσει τὸ θύμα αὐτοῦ. Συνέβη ποτε ἐξ αἰτίας στιγμιαίου ἐρεθισμοῦ ἡ προσευχὴ νὰ ἀποχωρήση ἀπ’ ἐμοῦ. Ἠγωνιζόμην ἐπὶ ὀκτὼ μήνας, ὅπως ἐπιστρέψη αὕτη. Ὅτε ὅμως ὁ Κύριος ἐνέδωσεν εἰς τὰ δάκρυά μου, τότε ἡ καρδία μου ἐγένετο νηφαλιωτέρα καὶ πλέον ὑπομονητική.

Ἡ πείρα αὕτη τῆς σταυρώσεως ἐπανελήφθη ἀργότερον (ἐν Γαλλίᾳ ἤδη), ἀλλὰ δι’ ἄλλου τρόπου. Δὲν ἠρνούμην νὰ διακονῶ ὡς πνευματικός τούς προσερχομένους εἰς ἐμέ. Ἰδιαιτέρως συνέπασχεν ἡ καρδία μου μετὰ τῶν ψυχικῶς ἀσθενούντων. Τινὲς ἐξ αὐτῶν κλονισθέντες ὑπὸ ἀκραίων δυσκολιῶν τῆς συγχρόνου ζωῆς, ἐζήτουν ἐπιμόνως παρ’ ἐμοῦ διαρκῆ προσοχήν, πρᾶγμα ὅπερ ὑπερέβαινε τὰς δυνάμεις μου. Ἐδημιουργοῦντο ἀδιέξοδοι καταστάσεις: Πρὸς οἱανδήποτε κατεύθυνσιν καὶ ἐὰν ἐκινούμην, ὑπῆρχε τὶς, ὅστις θὰ ἔκραζεν ἐκ τοῦ πόνου. Τοῦτο ἀπεκάλυψεν εἰς ἐμὲ τὰ παθήματα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων, τῶν συντετριμμένων ὑπὸ τῆς ἀγριότητος τοῦ περιβοήτου ἡμῶν πολιτισμοῦ.

Ἡ κολοσσιαία κρατικὴ μηχανή, καίτοι ἐδημιουργήθη ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, φέρει ἐν τούτοις χαρακτῆρα ἀπροσώπου, ἵνα μὴ εἴπω ἀπανθρώπου, συσκευῆς, ἥτις μετὰ ἀδιαφορίας καταπιέζει ἑκατομμύρια ἀνθρωπίνων ὑπάρξεων. Ἀνίσχυρος νὰ ἀλλάξω τὰ κατ’ οὐσίαν ἀνυπόφορα καὶ ὅμως νόμιμα ἐγκλήματα τῆς κοινωνικῆς ζωῆς τῶν λαῶν, κατὰ τὴν ἐκτὸς πάσης ὁρατῆς εἰκόνος προσευχήν μου ἠσθάνθην τὴν παρουσίαν τοῦ ἐσταυρωμένου Χριστοῦ. Ἔζων τὸ Πάθος Αὐτοῦ ἐν Πνεύματι τοσοῦτον ἐναργῶς, ὥστε ἡ φυσικὴ ὅρασις τοῦ «ὑψουμένου ἐκ τῆς γῆς» (βλ. Ἰωάν. 12,32) οὐδόλως θὰ ἐνίσχυε τὴν συμμετοχήν μου εἰς τὸν πόνον Αὐτοῦ. Ὅσον μηδαμινὰ καὶ ἂν ἦσαν τὰ βιώματά μου, ἐν τούτοις ηὔξανον εἰς βάθος τὴν γνῶσιν τοῦ Χριστοῦ, ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ γῆς ἐμφάνισιν Αὐτοῦ, ἵνα σώση τὸν κόσμον.

Θαυμαστὴ ἀποκάλυψις ἐδόθη εἰς ἡμᾶς ἐν Αὐτῷ. Οὗτος ἑλκύει πρὸς Ἑαυτὸν τὸ πνεῦμα ἡμῶν διὰ τοῦ μεγαλείου τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ. Ἡ ψυχή μου μετὰ κλαυθμοῦ ηὐλόγει καὶ εὐλογεῖ τὸν Θεὸν καὶ Πατέρα, τὸν εὐδοκήσαντα νὰ ἀποκαλύψη εἰς ἐμὲ διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου τὴν μετ’ οὐδενὸς συγκρινομένην ἁγιότητα καὶ ἀλήθειαν τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, διὰ μέσου μικρῶν παθημάτων εἰς τὰ ὁποῖα ὑποβαλλόμεθα.
Όσιος Σωφρόνιος _Η πιο μεγάλη τιμωρία για τον άνθρωπο είναι, να τον παραδώσει ο Θεός, στο "ίδιο'' θέλημά του...


Δεν θα μας έδινε ο Κύριος την εντολή, «μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων» (Ματθ. 18,10), αν ο Ίδιος δεν ενεργούσε με αυτό τον τρόπο. Η γνήσια πνευματική αγάπη ασπάζεται τον τόπο όπου στάθηκαν τα πόδια του Χριστού, που μας χάρισε την ουράνια αυτή κατάσταση. Η αγάπη του Χριστού, ως φορέας της αιωνιότητος που δεν γνωρίζει θάνατο, παραδίδεται στην υπηρεσία ή ακόμη και στην καταδαπάνησή της για τους άλλους.

Αυτό το Φως της αιωνιότητος είναι βεβαίως καθαρή δωρεά. Εμείς τίποτε δεν έχουμε «ως μη λαβόντες» (βλ. Α’ Κορ. 4,7). Ωστόσο το καθαρό αυτό δώρο αφομοιώνεται από μας με δύσκολο αγώνα, με τη σταύρωση μας. Και αυτό, για να μπορέσει ο Κύριος κατά την έσχατη κρίση να μας αποδώσει εκείνο που ο Ίδιος πραγματοποίησε μέσα μας με τον ερχομό Του.

Από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να συναισθανθώ τον εαυτό μου ελεύθερο στην πράξη της αγάπης, αν η αγάπη ήταν μόνο ευχαρίστηση. Όταν είμαι «σταυρωμένος», τότε έχω την τόλμη να πω στον Πατέρα: «Σε αγαπώ», και η καρδιά γνωρίζει ότι η αγάπη αυτή είναι αληθινή και αγία. Έτσι ο Θεός ζητά αφορμή να καταγράψει σε μας κάθε καλή μας ενέργεια· εμείς όμως όλα τα αποδίδουμε σε Εκείνον. Επειδή δεν βρίσκουμε μέσα μας τίποτε άξιο της αιώνιας Βασιλείας, γινόμαστε κληρονόμοι και κάτοχοι της στην πληρότητα.

Ο Γέροντας Σιλουανός πριν από τη μακαρία λήξη του είπε: «Δεν ταπεινώθηκα ακόμη». Στις γραφές του Γέροντα χωρίς κόπο βρίσκουμε δύο είδη ταπεινώσεως: την ασκητική και τη θεία. Από ασκητική άποψη η ταπείνωση εκδηλώνεται με τη συναίσθηση του εαυτού μας ως «χειρίστου πάντων». Η Θεία όμως ταπείνωση δεν επιδέχεται σύγκριση. Είναι οντολογικό κατηγόρημα της Θείας Αγάπης. Η Αγάπη αυτή είναι απλή, χωρίς ίχνος υπερηφάνειας ή έπαρσης. Ο Θεός είναι ταπεινός· αντίθετος στην υπερηφάνεια. «Ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ιωάν. 4,8), ενώ η υπερηφάνεια αντιτάσσεται στην αληθινή αγάπη. Η ταπείνωση του Θεού έγκειται στο ότι Αυτός παραδίδει τον Εαυτό Του χωρίς όρια, σε όλη την πληρότητά Του. Αναφέρεται στη Γραφή: «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Ιωάν. 4,6· Α’ Πέτρ. 5,5). «Αντιτάσσεται» σημαίνει δεν δέχεται αιώνια ένωση με τους υπερηφάνους· τους αφήνει να βασανίζονται στην υπερήφανη απομόνωσή τους, στην χωρίς αγάπη αποκοπή τους από τον Θεό και τα άλλα λογικά κτίσματα.

Λέγοντας ότι «ακόμη δεν ταπεινώθηκα» ο Γέροντας είχε υπ’ όψιν του τη Θεία «απερίγραπτη ταπείνωση», που γνώρισε κατά την εμφάνιση του Χριστού σε αυτόν. «Ακόμη δεν ταπεινώθηκα» σημαίνει, γνώρισα την ταπείνωση «Πνεύματι Αγίω», αλλά δεν μπόρεσα να την αποκτήσω στην πληρότητα.


Το μειονέκτημα των σαφώς καθορισμένων κανόνων είναι ότι καθησυχάζουν τη συνείδηση εκείνων που μπορούν να τους τηρούν, και τους δίνουν την αίσθηση ότι είναι σωσμένοι. Αυτό είναι πολύ αφελές. Οι Φαρισαίοι, οι ασκητές και θεολόγοι της Παλαιάς Διαθήκης εγκρατεύονταν επίσης, αλλ’ αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο Χριστός είπε: «Εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη υμών πλείον (των αρετών) των Γραμματέων και των Φαρισαίων, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών» (Ματθ. 5,20).
Ο Απόστολος Παύλος, το μεγάλο αυτό πνεύμα που μας έδωσε η Πρόνοια του Θεού, βεβαιώνει ότι ο νόμος δεν οδήγησε ποτέ κανένα στην τελειότητα. Αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας μπορούν να μας βοηθήσουν στην αρχή. Πράγματι, αν από την αρχή αφεθούμε στον εαυτό μας, στο αυτεξούσιο μας, μπορεί να αισθανθούμε λίγο χαμένοι.
Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να υψωθεί πάνω από κάθε νόμο, έφθασε στην κατάσταση της θεώσεως, δηλαδή στη σωτηρία. Σημαντικότερο είναι να έχουμε συνείδηση και υπευθυνότητα για την κάθε κίνηση της καρδιάς και του νου μας, παρά να έχουμε κάποιον κανόνα.
Οι εξωτερικές εκδηλώσεις της ασκήσεως όπως είναι η τήρηση των νηστειών δεν αρκούν. Οφείλουμε να αναγεννηθούμε εκ θεμελίων.

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2024

Συλλογή υπογραφών για την εξαίρεση των παιδιών από τα χειραγωγικά προγράμματα της σεξουαλικής αγωγής.


ΜΠΕΙΤΕ ΕΔΩ:

Ὁ Καποδίστριας καὶ τὸ ὅραμά του γιὰ τὴν παιδεία

 





Ἡ 27η Σεπτεμβρίου 1831 ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμη μαύρη σελίδα στὴν ἱστορία τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ. Ὁ πρῶτος κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος πέφτει θανάσιμα χτυπημένος ἀπὸ ἀδελφοκτόνα βέλη και ὁ λαὸς ποὺ ἐπὶ δυόμιση ὁλόκληρα χρόνια εἶχε στηρίξει σ’ ἐκεῖνον τὶς ἐλπίδες του γιὰ ἀνόρθωση καὶ πρόοδο βρίσκεται καὶ πάλι ἔρημος καὶ ἐγκαταλελειμμένος. Ποιός θὰ στεγάσῃ τώρα καὶ θὰ μορφώσῃ τὰ ὀρφανά του; Ποιός θὰ νοικοκυρέψῃ τὸν δημόσιο βίο, θυσιάζοντας ἀκόμη καὶ τὴν προσωπική του περιουσία, ὅπως ἐκεῖνος, καὶ ποιός θὰ ὑπερασπιστῆ τὰ ἐθνικά του δίκαια μὲ σθένος καὶ παρρησία ἀπέναντι στοὺς ξένους δυνάστες; Ζητήματα πολλὰ καὶ δυσεπίλυτα.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Καποδίστριας ἐργάστηκε μὲ περισσὴ προσπάθεια, μεθοδικότητα καὶ αὐταπάρνηση γιὰ τὴν θεμελίωση τοῦ πρώτου ἑλληνικοῦ κράτους σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς: παιδεία, οἰκονομία, δικαιοσύνη, στρατό, ἐξωτερικὴ πολιτική. Γιὰ νὰ ἀναφερθῆ κάποιος στὸ ἐπιμέρους ἔργο του ἀπαιτεῖται, ἀσφαλῶς, πολὺς χῶρος καὶ ἐκτεταμένη ἀνάλυση.

Σὲ ὅ τι ἀφορᾶ τὴν παιδεία, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ἀντικείμενο τοῦ ἐνδιαφέροντος στὸ παρὸν ἄρθρο, ὁ Καποδίστριας ἔδειξε ἰδιαίτερη μέριμνα. Ἐξ ἄλλου, κατ’ αὐτὸν ἡ παιδεία ἀποτελοῦσε «τὴν ροδόχρουν ἐλπίδα τοῦ ἔθνους» καὶ ὁ στόχος τοῦ δασκάλου ἦταν νὰ καταστήσῃ τοὺς μαθητὲς «μετόχους τῶν ἀγαθῶν τῆς ἠθικῆς καὶ χριστιανικῆς ἀγωγῆς», τὶς ὁποῖες θεωροῦσε ἀλληλένδετες. Ἡ τέτοιου εἴδους καλλιέργεια θὰ ἀναδείκνυε τὸν Ἕλληνα «ἄξιο τῆς ἐλευθερίας εἰς τὸν λοιπὸν πεφωτισμένον κόσμον».

Ἀπαραίτητη, ἐξ ἄλλου, προϋπόθεση γιὰ τὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνικὴ πρόοδο ἀποτελοῦσε ἡ κατάλληλη ἐκπαίδευση, ποὺ θὰ ἀνταποκρινόταν στὶς ἰδιαίτερες ἀνάγκες καὶ στὰ ἐνδιαφέροντα ἑνὸς ἑκάστου. Ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Πλάτων στὴν Πολιτεία, ὁ καθένας ὀφείλει νὰ κάνῃ γιὰ τὸ κοινωνικὸ σύνολο ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο «ἡ φύσις αὐτοῦ ἐπιτηδειοτάτη πεφυκυῖα εἴη (= θὰ εἶναι φτιαγμένη)» (433a). Ἔτσι καὶ κατὰ τὸν Καποδίστρια ἀπὸ τὴν ὀρθὴ ἀγωγὴ «κρέμονται ἐξ ἑνός μέρους ἡ εὐπορία καὶ τὸ εὖ εἶναι τοῦ καθενός, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου ἡ εὐνομία, ἡ δύναμις καὶ ἡ πλουσιότης τῆς πολιτείας».

Γιὰ αὐτόν, ἄλλωστε, ἡ ἀγωγὴ ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τὰ πλούτη. Ἡ θέση του αὐτὴ ἐναρμονίζεται πλήρως μὲ τὶς ἀπόψεις τοῦ Χρυσοστόμου, ποὺ πρέσβευε ὅτι οἱ γονεῖς δὲν πρέπει νὰ ἀγωνιοῦν, γιὰ νὰ ἀφήσουν στὰ παιδιά των ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ νὰ ἐνδιαφέρωνται περισσότερο γιὰ τὴν ἠθικὴ διαπαιδαγώγηση καὶ γιὰ τὴν πνευματική των τροφοδοσία, γεγονὸς ποὺ καὶ τὰ ἴδια θὰ καταστήσῃ εὐτυχῆ καὶ τὴν κοινωνία ἐπιτυχημένη.

Κοντολογίς, ὁ Καποδίστριας, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τὶς συνθῆκες τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας κατὰ τὴν ἐποχή του, ποὺ ὁ λαὸς ἦταν στὴν πλειοψηφία του ἀναλφάβητος, ἔδωσε, ὅπως ἦταν φυσικό, προτεραιότητα στὴν δημόσια στοιχειώδη ἐκπαίδευση καὶ στὴν ἐπαγγελματικὴ κατάρτιση. Ἐπιδίωξή του ἦταν νὰ ἱδρυθοῦν σὲ ὅλες τὶς ἐπαρχίες καί, εἰ δυνατόν, σὲ ὅλα τὰ χωριὰ ἀλληλοδιδακτικὰ σχολεῖα, ἔτσι ὥστε «τὰ παιδιὰ τῶν χωρικῶν νὰ μὴν μένωσι ἄμοιρα τῶν μαθημάτων».

Ὁ κυβερνήτης ἐνδιαφέρθηκε, ἐπίσης, καὶ γιὰ τὴν ἐκπαίδευση τῶν κοριτσιῶν, μὲ στόχο νὰ καταπολεμηθῆ ἡ ἀμάθειά των ἀλλὰ καὶ νὰ δοθῆ ἔμφαση στὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ γυναικείου φύλου, «στὴν οἰκιακὴ εὐδαιμονία καὶ στὴν ἀρετή, στὴν μητρότητα καὶ στὴν γυναικεία φύση». Τὰ ἐκπαιδευτικὰ προγράμματα ἀπευθύνονταν ἀκόμη καὶ στοὺς ἐνήλικες στὸν χῶρο ἐργασίας.

Ἐπίσης, ὁ Καποδίστριας θέσπισε ὑποτροφίες γιὰ ἀπόρους μαθητὲς ἀπὸ διάφορες περιοχές, ὥστε νὰ φοιτήσουν στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα, καὶ παράλληλα ὀργάνωσε τὴν ἐκπαίδευση σὲ ἑλληνικὲς παροικίες τοῦ ἐξωτερικοῦ καὶ ἐνίσχυσε μὲ δικά του ἔξοδα καὶ ἀρωγὲς φίλων τὶς σπουδὲς πολλῶν ἑλληνοπαίδων σὲ αὐτές.

Ὁ ἴδιος, μάλιστα, ἐπισκεπτόταν συχνὰ τὰ σχολεῖα, παρακολουθοῦσε μὲ ἐνδιαφέρον τὴν πορεία μαθητῶν καὶ διδασκάλων, τοὺς συνεβούλευε καί, ἐπιπλέον, διετύπωνε ἐντύπως τὶς παιδαγωγικές του ἀπόψεις.

Βεβαίως, τὰ σχέδιά του ἦταν μακρόπνοα﮲ δὲν περιορίζονταν μόνον στὴν ὀργάνωση τῆς στοιχειώδους, κυρίως, ἐκπαιδεύσεως ἀλλὰ ἐπεκτείνονταν καὶ στὴν ἀνωτάτη ἐκπαίδευση, μόλις οἱ συνθῆκες κρίνονταν ἀπαραίτητες. Σχεδίαζε, μάλιστα, τὴν δημιουργία τριῶν ἀνωτάτων Ἀκαδημιῶν, Φιλολογίας, Θεολογίας καὶ Πολιτικῶν. Ἑπομένως, ἡ μομφὴ ὅτι ἦταν φωτοσβέστης δὲν εὐσταθοῦσε, ἁπλῶς ἔβρισκε πρόσφορο ἔδαφος μεταξὺ τῶν πολιτικῶν του ἀντιπάλων, ντόπιων καὶ ξένων. Κάποιοι ἀπὸ τοὺς τελευταίους, μάλιστα, -Βαυαροί-, ποὺ ἀπεργάζονταν συστηματικὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Καποδίστρια, φρόντισαν νὰ σπιλώσουν, μὲ κάθε τρόπο, τὴν ἐκπαιδευτική του πολιτική, προκειμένου νὰ προετοιμάσουν τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ὄθωνα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἱκανοποιήθηκε τελικὰ τὸ αἴτημα γιὰ ἵδρυση Πανεπιστημίου, χωρὶς ὅμως νὰ ληφθῆ παράλληλα, ἔστω, μέριμνα γιὰ τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευση τοῦ λαοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι σὲ πολλοὺς δήμους ὑπῆρχαν δήμαρχοι ποὺ δὲν γνώριζαν ἀνάγνωση καὶ γραφή!

Ὅσο γιὰ τὴν ἐκπαιδευτικὴ προσπάθεια τοῦ Καποδίστρια δὲν ἄργησε νὰ ἀποδώσει καρπούς. Ἀπὸ τὸ 1828, ποὺ ἀνέλαβε τὴν διακυβέρνηση, μέχρι τὸ 1831, ἔτος τῆς δολοφονίας του, εἶχαν λειτουργήσει 121 ἀλληλοδιδακτικὰ σχολεῖα, στὰ ὁποῖα φοιτοῦσαν 10.000 περίπου μαθητές. Δυστυχῶς, ἡ προσπάθεια αὐτή, ὅπως ἀναφέρθηκε, δὲν συνεχίστηκε, διότι ὁ Ὄθωνας καὶ οἱ Βαυαροὶ εἰσήγαγαν πρότυπα ποὺ δὲν ἐναρμονίζονταν μὲ τὶς προϋπάρχουσες ἐκπαιδευτικὲς ἀνάγκες.

Εἶναι φανερὸ ἀπὸ τὰ παραπάνω ὅτι ὁ Καποδίστριας ἔθεσε μακροπρόθεσμους στόχους στὴν ἐκπαιδευτική του πολιτική, στὰ πλαίσια τοῦ γενικώτερου πολιτικοῦ σχεδιασμοῦ καὶ μὲ βάση πάντοτε τὶς ἀνάγκες τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας στὴν ἐποχή του. Ἔκτοτε, ὅμως, ἡ ἔλλειψη τακτικοῦ καὶ μακρόπνοου σχεδιασμοῦ, οἱ διαρκεῖς ἀλλαγὲς καὶ οἱ ξενικὲς ἐπιρροὲς δὲν ἐπέτρεψαν τὴν χάραξη μιᾶς σταθερῆς καὶ σοβαρῆς ἐκπαιδευτικῆς καὶ γενικώτερης πολιτικῆς.

Οἱ σύγχρονοι, πάντως, πολιτικοὶ καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀναρωτηθοῦν ποιό εἶναι τὸ δικό των ὅραμα γιὰ τὴν παιδεία καὶ γενικῶς. Ὅσο γιὰ τὸν πολὺ λαὸ θὰ πρέπει κάποτε νὰ μάθῃ νὰ ἐπιλέγῃ τοὺς ἡγέτες του ὄχι μὲ μικροκομματικὰ κριτήρια ἀλλὰ μὲ βάση τὰ ὁράματα καὶ τὴν ἐκπλήρωση τῶν ἐξαγγελιῶν των.

Μέχρις ὅτου, ὅμως, ὡριμάσουν οἱ προϋποθέσεις γιὰ μιὰ τέτοια πολιτικὴ ἀντίληψη χρειάζεται πολλὴ προσευχὴ καὶ μεγάλος ἀγώνας. Κυρίως, ὅμως, εἶναι ἀνάγκη νὰ ξεκαθαρίσωμε ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι τί εἴδους ἀγωγὴ θέλομε νὰ δώσωμε στὰ παιδιά μας. Ἐπιθυμοῦμε νὰ τὰ ἀναθρέψωμε μὲ στέρεες ἀξίες καὶ γνήσια ἰδανικὰ ἢ θέλομε νὰ τὰ ἀφήσωμε ἐλεύθερα νὰ ψαρεύουν στὰ ἀπόνερα δῆθεν προοδευτικῶν, συχνὰ ὅμως διχαστικῶν καὶ καταστροφικῶν ἰδεολογιῶν;

Ἐὰν ἀποφασίσωμε, πάντως, νὰ οἰκοδομήσωμε τὴν ἀγωγή των πάνω σὲ δοκιμασμένα πρότυπα καὶ τὰ γαλουχήσωμε μὲ τὰ πλούσια νάματα τῶν ἑλληνοορθοδόξων ἀνθρωποποιητικῶν παραδόσεων, τότε μποροῦμε νὰ ἐλπίζωμε ὅτι, μεγαλώνοντας, θὰ ὁραματίζωνται ὄχι ἀσφαλῶς νὰ διαφεντεύουν τὸν λαὸ ἢ νὰ σφετερίζονται τὰ δίκαιά του ἀλλὰ νὰ τὸν διακονοῦν, ὅπως ὁ Καποδίστριας, ἀπὸ ὅποια θέση κριθοῦν ἄξιοι.

Τί λέτε, ἀγαπητοί μας φίλοι; Ἐὰν ἐμεῖς θέλωμε καὶ ἀγωνιζώμαστε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση, τότε καὶ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς δὲν θὰ μᾶς φωτίσῃ νὰ ἀναδεικνύωμε, μέσα ἀπὸ τὰ σπλάγχνα μας, πιστοὺς πατέρες, συνετοὺς διδασκάλους, καὶ μάλιστα τιμίους καὶ δικαίους πολιτικούς διακόνους, σὰν τὸν Καποδίστρια; Νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τοῖς ἀγαπῶσιν εἰλικρινῶς τὸν Θεὸν καὶ συνεπῶς ἀγωνιζομένοις πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν.

Ἄς προσευχώμαστε, τέλος, ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης νὰ ἀναπαύῃ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀγωνιστοῦ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ διακόνου του, Ἰωάννου Καποδιστρίου, ποὺ ἀφιέρωσε τὴν περιουσία καί, ἐν τέλει, θυσίασε τὴν ἴδια του τὴν ζωὴ γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῶν ἁγνῶν ὁραμάτων του, τὰ ὀποῖα παραμένουν, Κύριος οἶδε ἕως πότε, ἀνεκπλήρωτα.

Αἰωνία Του ἡ μνήμη!

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Ἐνδεικτικὴ βιβλιογραφία & δικτυογραφία

Κούκου, Ε.: Η παιδεία από το 1828 ως το 1831. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμ. ΙΒ’. Έκδ. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1975

Καποδίστρια, Ι.: Κείμενα. Ἀνθολόγηση Κ. Δαφνή, ἔκδ. Ο.Ε.Δ.Β., Αθήνα 1976

Μαυροσκούφης, Δ.: Εκπαίδευση και εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα 1821-1832. Εκδ. Ενυάλειο Κληροδότημα, Θεσσαλονίκη 1996

kapodistrias.info

Ενωμένη Ρωμιοσύνη

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2024

ΔΕΚΑ “ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ” ΑΠΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 1821, ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ





Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Σιδηρούντιος

Πρώτη Απάτη: Η Φιλική Εταιρεία ήταν μια μασονική οργάνωση αποτυχημένων μικροεμπόρων.


Απάντηση

Η Φιλική δομήθηκε πάνω στην αρχαία παράδοση της Αδελφοποίησης την οποία επικύρωνε ένας Ορθόδοξος ιερέας με ειδική τελετή που καθιστούσε τα μέλη Σταυραδέρφια. Ήταν γνωστοί και ως αδελφοποιητοί, καρντάσηδες, βράτιμοι ή βλάμηδες, ανάλογα με τις τοπικές διαλέκτους. 

Πίσω από τους ιδρυτές της Φιλικής δεν υπήρξε η δυτική μασονία αλλά, όπως θα δούμε και παρακάτω, ένας ολόκληρος μηχανισμός κυρίως από Έλληνες αξιωματικούς του Ρωσικού στρατού και Έλληνες αριστοκράτες και μεγιστάνες που ζούσαν στη Ρωσία. 

Αυτοί οργάνωσαν τη Φιλική στα πρότυπα επαγγελματικής μυστικής υπηρεσίας, με συνθηματικά και κρυπτογραφία, ακολουθώντας το κεντρικό πρόταγμα των αδελφοτήτων για την ενότητα των Ορθοδόξων λαών τις οποίες είχε δημιουργήσει ο ιδιοφυής Έλληνας Ρώσος στρατηγός, απόγονος αρχαίων ευγενών και επαναστατών, Πέτρος Μελισσηνός (1726-1797). 

Βρετανικές υπηρεσίες σπίλωσαν το όνομά του και το έργο του όσο ζούσε, αλλά και μετά το θάνατό του. Η Φιλική, μέχρι να προδοθεί από ξένους παράγοντες, έδρασε με μοναδική επιτυχία στην ιστορία των μυστικών οργανώσεων. 

Την αρχαία παράδοση της Αδελφοποιήσεως πάνω στην οποία πολλοί συμπατριώτες μας οικοδομούσαν την ιερή συμμαχία και ένωση της δικής τους οικογένειας ή ένοπλης ομάδας ή κοινότητας με άλλες, την κατήργησαν διά νόμων κάποιες κυβερνήσεις μας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, φοβούμενες την αναβίωση της Φιλικής. Επέτρεψαν όμως επίσημα εντός της Ελλάδος τη λειτουργία της δυτικής μασονίας. 

Κάτω από πιέσεις που έρχονταν από τη Δύση, κάτι παρόμοιο έγινε και μέσα στη Ρωσία. Τα αποτελέσματα της επιβολής τέτοιων πολιτικών ήταν καταστροφικά για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. 

Σε σχέση με την Ορθοδοξία που λειτουργεί για αιώνες και συνεχίζει με διαδοχή από την αρχαιότητα πολλές από τις παραδόσεις των Πυθαγορείων, των Ελευσινίων και των άλλων αρχαίων φιλοσοφικών ρευμάτων, η μασονία είναι μια νέα και τεχνητή κίνηση. 

Μετά το 1660, συνεργαζόμενοι Βρετανοί ακαδημαϊκοί και ερευνητές έφτιαξαν ένα επιστημονικό σύλλογο υπό βασιλική προστασία. Ανάμεσα σε άλλες δραστηριότητες συγκέντρωσαν προηγούμενες φιλοσοφικές και συντεχνιακές παραδόσεις, τις συνέθεσαν και δημιούργησαν ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής, τη μασονία. 

Την έθεσαν σε λειτουργία στα τέλη του 17ου αιώνα, και πάντα από τότε στην κορυφή της την καθοδηγεί η Βρετανική άρχουσα τάξη. Αργότερα, εκτός του Βρετανικού και άλλα κατεστημένα καθοδήγησαν μασονικές αδελφότητες.

Δεύτερη Απάτη: Οι σφαγές Χριστιανών από Μουσουλμάνους κατά την Επανάσταση ήταν περιορισμένες.


Απάντηση

Ο Βρετανός πράκτορας και στρατιωτικός Γουίλιαμ Μάρτιν Λικ (1777-1860) μετά από χρόνια εργασίας και ερευνών αγανάκτησε με κάποιες Βρετανικές κυβερνήσεις που υπηρέτησε και έγραψε μια αναφορά για μια τεράστιας κλίμακας γενοκτονία που προξένησαν με την πολιτική τους κατά των Χριστιανών στα Βαλκάνια, στα νησιά και στη Μικρά Ασία. 

Σύμφωνα με τον Λικ που είχε επισκεφθεί αυτές τις περιοχές προ της Επαναστάσεως αλλά και μετά από αυτή, παρατήρησε ότι λόγω της γενοκτονίας πολλές πόλεις μίκρυναν και έγιναν χωριά, ενώ αμέτρητα χωριά έσβησαν εντελώς από το χάρτη. Άλλες μαρτυρίες μας λένε ότι σε περιοχές που κατασφάχθηκαν οι Χριστιανοί, τα σκυλιά, οι γάτες και τα όρνεα έτρωγαν τις σάρκες και τα σκορπισμένα οστά των θυμάτων για μήνες. 

Σύμφωνα με τις αναφορές του Ιρλανδού ιερέα Ρόμπερτ Γουάλς (1772-1852) που υπηρετούσε στο Βρετανικό διπλωματικό σώμα και που πριν να γνωρίσει τους Έλληνες είχε πιστέψει την ανθελληνική προπαγάνδα, αλλά μετά από όσα είδε με τα μάτια του έγινε φιλέλληνας, η διέλευση του Βοσπόρου κατά την περίοδο της Επανάστασης είχε γίνει δύσκολη λόγω των ακέφαλων πτωμάτων των Χριστιανών που επέπλεαν. 

Σωροί από κεφάλια, σκάλπ προσώπων και μαλλιών, σακιά γεμάτα με μύτες και αυτιά σφαγιασθέντων κατέφθαναν συνεχώς από τις περιοχές των γενοκτονιώνς ως δώρα στο Σουλτάνο. Τα πάστωναν με αλάτι, και με αυτά διακοσμούσαν την αυλή του παλατιού του.

 Μετά την έναρξη της Επανάστασης τα όρνεα στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης υπερπολλαπλασιάστηκαν λόγω της συνεχόμενης προσφοράς πτωμάτων και έφτασαν σε σημείο να σχηματίζουν μεγάλα πυκνά νέφη που έκρυβαν τον ήλιο. 

Στο σύνολο της περιόδου των επαναστάσεων και των συγκρούσεων από το 1770 μέχρι το 1831 στα Βαλκάνια, την Κύπρο και τη Μικρά Ασία χάθηκαν από γενοκτονίες, σφαγές, κακουχίες και μείωση γεννήσεων εκατομμύρια Ανατολικών Χριστιανών τους οποίους όμως δεν έχει μετρήσει κανείς.

Τρίτη Απάτη: Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μικρότερη από τη Γαλλική και την Αμερικανική.


Απάντηση

Ο αγώνας των Ελλήνων σε σχέση με τον αγώνα των Γάλλων και Αμερικανών ήταν υπερβολικά μεγαλύτερος σε κάθε μέγεθος. Δεν έχουμε διδαχθεί ότι οι δικές μας Επαναστάσεις ήταν ο μεγαλύτερος αγώνας απελευθέρωσης λαού που έχει ποτέ διεξαχθεί στην ανθρώπινη ιστορία. 

Η ένταση του αγώνα του 21, η ποσότητα και το μέγεθος των μαχών σε ξηρά και σε θάλασσα, η στρατιωτική ισχύς των επαναστατημένων, η διάρκεια του αγώνα, η ποιότητα και η ποσότητα των ηρώων μας ξεπερνούν κατα πολύ κάθε αντίστοιχο μέγεθος οποιασδήποτε άλλης επανάστασης για ανεξαρτησία. 

Το σύνολο των νεκρών της Αμερικανικής Επανάστασης ήταν περίπου σαράντα χιλιάδες, και της Γαλλικής τριάντα (δηλαδή όσο ήταν μόνο τα κατεστραμμένα Ψαρά), ενώ το σύνολο των δικών μας νεκρών είναι ένα τρομακτικά υπερπολλαπλάσιο νούμερο.

Τέταρτη Απάτη: Ο Καποδίστριας ήταν μασόνος, περιφρόνησε την Επανάσταση, και οι σχεδιαστές της δολοφονίας του ήταν Έλληνες.


Απάντηση

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Καποδίστριας έβαλε μια υπογραφή σε ένα βιβλίο επισκεπτών μιας μασονικής στοάς στην Ελβετία. Η υπογραφή αυτή, εάν είναι αυθεντική, είναι το μοναδικό στοιχείο που συνδέει τον Καποδίστρια με τη μασονία. 

Όμως, μια επίσκεψη σε ένα τέτοιο σύλλογο δεν σημαίνει ότι ο κάθε επισκέπτης είναι μασόνος. Στην Ελβετία και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ο Καποδίστριας είχε επαφές με οποιονδήποτε θεωρούσε ότι ήταν αξιόπιστος και θα μπορούσε να βοηθήσει υπέρ της υπόθεσης της ελευθερίας των Ελλήνων. 

Μια στοά της Κέρκυρας που φτιάχτηκε πολλά χρόνια μετά το θάνατο του Καποδίστρια θέλησε να τον τιμήσει ανακυρήσσοντάς τον επίτιμο μέλος της, δηλαδή τον έκανε μασόνο μετά θάνατον χωρίς να τον ρωτήσει.

Φυσικά ούτε αυτό το στοιχείο είναι απόδειξη ότι ο Καποδίστριας ήταν μασόνος. Σύμφωνα με αναφορές των Αυστριακών υπηρεσιών που παρακολουθούσαν πάντα και παντού τον Καποδίστρια, ο Καποδίστριας είχε στενές επαφές με μια Ορθόδοξη Ελληνική μυστική αδελφότητα που δρούσε μέσα στη Βιέννη και είχε τα ίδια σύμβολα με αυτά του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη. 

Η αλήθεια είναι ότι ο Καποδίστριας, όπως και άλλοι, αναγκαστικά έπρεπε να έχει μυστική δράση διότι οι κυβερνήσεις της Αυστρίας, Βρετανίας και Γαλλίας ήταν σύμμαχοι των Τούρκων και διέθεταν κατασκόπους παντού. 

Η εμπλοκή του Καποδίστρια στην ετοιμασία της Επανάστασης είναι ξεκάθαρη τουλάχιστον από το 1806-1808, όταν διορίστηκε Γενικός Διοικητής της άμυνας της Λευκάδας και έγινε η μεγάλη σύναξη των οπλαρχηγών από όλη την Ελλάδα με επικεφαλή τον Έλληνα Ρώσο στρατηγό Εμμανουήλ Παπαδόπουλο. 

Αργότερα ο ίδιος ο Καποδίστριας πρότεινε τον Υψηλάντη για αρχηγό της Επανάστασης, κάτι το οποίο ενέκρινε με μεγάλο ενθουσιασμό ο Τσάρος. 

Στα χρόνια ανάμεσα στην παραίτησή του από ενεργός ΥΠΕΞ Ρωσίας, μέχρι την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας υπήρξε ο κεντρικός υποκινητής και οργανωτής του Φιλελληνικού κινήματος, ο άνθρωπος πίσω από τους μηχανισμούς στρατολόγησης και αποστολής μαχητών από την Ευρώπη στην Ελλάδα, και ο διοργανωτής μεγάλης ανθρωπιστικής βοήθειας προς το βασανισμένο λαό των επαναστατημένων περιοχών. 

Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε κατόπιν σχεδίου που κατέστρωσαν από κοινού Άγγλοι και Γάλλοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί, οι οποίοι οργάνωσαν στην Ελλάδα ειδικές μασονικές εταιρείες ώστε να καταστρέψουν όχι μόνο τον Καποδίστρια αλλά και τον πατριωτικό μηχανισμό της Φιλικής που στήριζε τον Κυβερνήτη. 

Ο λαός μας είχε μάθει για το κακό που είχε γίνει τότε και δεν έγινε αντιμασονικός μόνο λόγω άγνοιας, κακεντρεχούς προπαγάνδας και προκαταλήψεων. Η μασονική στοά “Κατάστημα Δυνάμεως του Ηρακλέους” φτιάχτηκε στο Ναύπλιο με σκοπό την οργάνωση της δολοφονίας του Κυβερνήτη, και συνεργάζονταν με άλλες στοές στην Ύδρα, στο Άργος και αλλού. 

Τέτοιες στοές κατεύθυναν τα ΜΜΕ της εποχής εκείνης, έριχναν κάθε είδους λάσπη στον Κυβερνήτη, έκαναν ιδεολογική κατήχηση στους αντικαποδιστριακούς, φανάτισαν την αντιπολίτευση, επέλεξαν και όπλισαν τους εκτελεστές, τους έκαναν να πιστέψουν ότι είχαν ιερό καθήκον να δολοφονήσουν τον Κυβερνήτη. Ο μεγάλος άνθρωπος αυτός πρέπει να ανακηρυχθεί και επίσημα Άγιος.

Πέμπτη Απάτη: Η Επανάσταση ήταν έργο κυρίως Δυτικών δυνάμεων και φιλελλήνων.


Απάντηση

Η Αγγλία και η Γαλλία στήριξαν την Επανάσταση με μερικά χρόνια καθυστέρησης, και μόνο αφότου είχε γίνει η νέα μοιρασιά της περιοχής. Ο δε στρατιωτικός ρόλος των ανεξάρτητων δυτικών φιλελλήνων ήταν μικρός σε σχέση με τον αγώνα των Ελλήνων. 

Η Επανάσταση πραγματοποιήθηκε από απογόνους μαχητών για ανεξαρτησία που συμμετείχαν από τον 15ο αιώνα μέχρι το 1821 σε αμέτρητα ένοπλα ή πολιτικά κινήματα, γενικής ή τοπικής κλίμακας, με ή χωρίς άλλους συμμάχους. 

Για παράδειγμα αναφέρω τα κινήματα των Κροκόδειλου Κλάδα, Γεωργίου Καστριώτη, Ανδρέα Παλαιολόγου, Σκανδάληδων, Γρατιανού Χρυσολωρά, Εμανουήλ Κοσκινιάτη, Φραγκούλη Ζάγκορη, Γεωργίου Βλάχου, Ιωάννη Μιλιαίου, Καλογιάννη, Στρατηγόπουλου, Βεστιαρίτη, Νικολάου Κατανουζηνού, Θεοδώρου και Μακαρίου Μελισσηνών, Θεοδώρου Μπούα Γρίβα, Πούλιου Δράκου, Μαλάμου, Ιαχύα, Διονυσίου Τρικάλων, Μαργαρίτας Παλαιολόγου, Λεονάρδου Φιλάρα, Ευστάθιου Ρωμανού Μανέτα, Παύλου Μακρή, Αγησιλάου Σγουρού, Αγγέλου Νέγρη, Ιωάννη Καψή, Χρήστου Βαλαωρίτη, Σπαθογιάννη, Χωρμόπουλου, Λιβίνη, Κούρμα, Σπανού, Λυμπεράκη Γερακάρη, Ιωάννη Μαχαιριώτη, Τσεκούρα, Ιωάννη Βλάχου Δασκαλογιάννη, Λάμπρου Κατσώνη, Στεφάνου του προφήτου, Νίκου Τσάρα, Θύμιου Βλαχάβα. 

Η Κύπρος μόνη της με μοναδικό ηρωϊσμό και αμέτρητες θυσίες επαναστάτησε μερικές δεκάδες φορές κατά του Οθωμανικού ζυγού. Η Μάνη, η Χειμάρρα, το Σούλι, ο Όλυμπος, η ορεινή Κρήτη, η ορεινή Στερεά και πολλά άλλα ορεινά και νησιωτικά μέρη ήταν συνεχώς στα όπλα. 

Στο Αιγαίο και στο Ιόνιο κυριαρχούσαν συχνά τα πειρατικά καταδρομικά των Ελλήνων. Πολλές ανυπότακτες ορεινές και νησιωτικές περιοχές κατά καιρούς ή συνεχόμενα είχαν ελευθερία. 

Επί Τουρκοκρατίας πολλοί μεγάλοι πόλεμοι βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στο πλευρό άλλων Χριστιανών, κυρίως Ιταλών, κατά των Μουσουλμάνων. 

Η τελευταία Μεγάλη Επανάσταση άρχισε να ετοιμάζετε χρόνια πριν, από τον Έλληνα Ρώσο αξιωματικό Γεώργιο Παπαζόλη (1725-1775) που στρατολογούσε οπλαρχηγούς σε όλα τα Βαλκάνια και συνεργάζονταν με άλλους Έλληνες της Ρωσίας. 

Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το δίκτυο επαναστατών που έφτιαξε όχι μόνο ο Ρήγας αλλά και ένας άλλος Έλληνας Ρώσος αξιωματικός, ο μεγάλος ήρωας Λάμπρος Κατσώνης, μέρος του οποίου εγκατέστησε μόνιμα στη Ρωσία για να συνεχίσει τον αγώνα από εκεί και μετά το θάνατό του. 

Το 1805-1806 ο μεγάλος πολέμαρχος Θύμιος Βλαχάβας με βοήθεια πάλι από τη Ρωσία είχε και αυτός συγκεντρώσει οπλαρχηγούς στο Καρπενήσι με σκοπό την Απελευθέρωση. Το 1807 ο προαναφερθής Έλληνας Ρώσος Στρατηγός Εμμανουήλ Παπαδόπουλος με συνεργάτη τον Καποδίστρια επίσης συγκέντρωσαν τους οπλαρχηγούς με θέμα πάλι την Απελευθέρωση. 

Τα δίκτυα του Έλληνα Ρώσου Αρχηγού της Ρωσικής Κατασκοπείας στην Οθωμανία, Κωνσταντίνου Ροδοφοινίκη, και του Έλληνα αξιωματικού του Ρωσικού στρατού και μεγάλου ήρωα της Επανάστασης, Γεωργάκη Ολύμπιου, επίσης έπαιξαν μεγάλο ρόλο. 

Ο μηχανισμός του Έλληνα Ρώσου Στρατηγού Δημητρίου Γοργόλη, αρχηγού της Ασφάλειας της πρωτεύουσας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, και η δράση του Βαρβάκη και άλλων Ελλήνων μεγιστάνων της Ρωσίας ήταν επίσης μέσα στην Επανάσταση. 

Ο Έλληνας Ρώσος Στρατηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με πολλούς άλλους είχαν δώσει από το 1815 Ιερούς Όρκους να αφιερώσουν όλη τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Μεγάλης Πατρίδας. 

Ναι μεν αμέτρητοι φτωχοί και ασήμαντοι έγιναν μέλη της Φιλικής και σήκωσαν τα όπλα, αλλά και αμέτρητοι διανοούμενοι, αριστοκράτες και μεγιστάνες σκοτώθηκαν ή έδωσαν τα πάντα κατά τη διάρκειά των αγώνων για την απελευθέρωση από τον Ισλαμικό ζυγό. 

Οι πηγές που έχουν σωθεί είναι γεμάτες με τα ονόματά τους και τη δράση τους. Καιρός να τους μάθουμε.

Έκτη Απάτη: Ο κύριος παράγοντας για την τελική επιτυχία της Επανάστασης ήταν ο Αγγλικός.


Απάντηση

Ορισμένοι Βρετανοί όπως οι Κάνινγκ, Νορθ, Στάνχοπ, Άστιγκς, Μπάιρον και Τρελόουνι ήταν πραγματικοί φιλέλληνες αλλά σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Τρελόουνι οι φιλέλληνες είχαν μπει σε μαύρη λίστα από ένα ισχυρότερο κύκλωμα ανθελλήνων. Εννοούσε πρόσωπα όπως ήταν οι Κάσλρεϊ, Γουέλιγκτον και Μέιτλαντ. 

Άλλοι όπως ο Κόχραν ήταν στην ουσία αδίστακτα κερδοσκοπικά στοιχεία που έκαναν μια τεράστια περιουσία σε βάρος των νεκρών της Επανάστασης. Η Αγγλική κυβέρνηση για μεγάλο διάστημα ήταν ταυτισμένη με τον Γερμανικής καταγωγής Αυστριακό ΥΠΕΞ Μέττερνιχ, και ο ρόλος των Βρετανών φιλελλήνων ήταν μικροσκοπικός. 

Οι διπλωματικοί μηχανισμοί της Αγγλίας, όπως το μαρτυρούν τα ίδια τα έγγραφά τους, έκαναν το παν για να καταστρέψουν ή να περιορίσουν την Επανάσταση. Συνεργαζόμενες οι Δυτικές Χριστιανικές δυνάμεις απέκοψαν τον Ελληνισμό από τη Ρωσία και τους άλλους Ορθόδοξους ώστε να εξαντλήσει όλους τους πόρους και τις εφεδρείες στον πόλεμο κατά της Μουσουλμανικής Αυτοκρατορίας. 

Αφού κυριολεκτικά έφεραν τον Ελληνισμό στο όριο της εξαφάνισης, τότε ήρθε το λεγόμενο μαύρο δάνειο. Το μεγαλύτερο μέρος του πήγε πίσω στους ίδιους τους Άγγλους δανειστές κερδοσκόπους και ότι έμεινε πήγε για να προκληθούν εμφύλιες διαμάχες ώστε να χάσει ο Ελληνισμός ακόμα περισσότερες ψυχές και εντελώς κατεστραμμένος πλέον να αναγκαστεί να αποδεχθεί νέα αφεντικά. 

Μόνο η Αγγλία έδωσε δάνειο στην Ελλάδα διότι η Αυστρία, η Γαλλία και η Ρωσία, παρότι και αυτές είχαν τα χρήματα, είχαν συμφωνήσει να αγοράσει την Ελλάδα μόνο η Αγγλία. Σύμφωνα με τα σχέδια των Δυτικών λόμπυ τα οποία είχαν επιβάλει τον Νέσελροντ για υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας, από το 1821 άρχισε και μέσα στη Ρωσία το ξήλωμα της τάξης των μεγάλων Ελλήνων που κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την είχαν κάνει υπερδύναμη.

Έβδομη Απάτη: Ο Τσάρος Αλέξανδρος δεν είχε σχέση με την Επανάσταση.


Απάντηση

Ο Υψηλάντης μέχρι το θάνατό του, ο Καποδίστριας για όσο ζούσε ο Τσάρος, και πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να μη μιλήσουν σχετικά με την αληθινή εμπλοκή του Τσάρου στην Επανάσταση. Ο Τσάρος επέτρεψε σε Έλληνες της Ρωσίας να χρηματοδοτήσουν την Επανάσταση. 

Είχε και ο ίδιος συναντήσει και χρηματοδοτήσει οπλαρχηγούς. Η συγκέντρωση Ρωσικών στρατευμάτων και πολεμοφοδίων στα σύνορα με τη Μολδοβλαχία για τη στήριξη των σωμάτων του Υψηλάντη, η τεράστια δράση της Φιλικής εντός της Ρωσίας, οι μεγάλοι έρανοι μέσα στη Ρωσία υπέρ της Επαναστάσεως ήταν πράγματα που δεν μπορούσαν να γίνουν χωρίς την άδεια του Τσάρου. 

Οι Επαναστάτες δεν ήταν καθόλου ανόητοι ώστε ολομόναχοι, υπό την ηγεσία τριών μικροεμπόρων, να αρχίσουν πόλεμο κατά Ανατολής και Δύσης. Όλοι ήταν βέβαιοι ότι η Ρωσία θα χτυπούσε τον Τούρκο και θα σταματούσε τον Μέττερνιχ και τα όργανά του σε Λονδίνο και Παρίσι. 

Στην αρχή της Επανάστασης οι εθελοντές Ορθόδοξοι των Βαλκανίων ήταν μια τεράστια λαοθάλασσα, αλλά χωρίς όπλα και πολεμοφόδια. Μόνο ο Ρουμάνος Βλαδιμηρέσκου, ένας ακόμα αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, είχε μαζέψει περίπου εκατό χιλιάδες μαχητές και τους έθεσε στις διαταγές του Υψηλάντη. Όλοι οι Χριστιανοί των Βαλκανίων περίμεναν από ώρα να έρθει η Ρωσική βοήθεια με οπλισμό και προμήθειες. 

Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης ήταν μια καλά μετρημένη και εύκολη υπόθεση από στρατιωτικής πλευράς. Όλα τα γνώριζε ο Τσάρος, αλλά εγκατέλειψε ο ίδιος προσωπικά την Επανάσταση έπειτα από αφόρητες πιέσεις από την Δύση, η οποία γνώριζε πολύ καλά ότι ενωμένη η Ορθοδοξία θα κυριαρχούσε. 

Τις ημέρες που άρχισε η Ελληνική Επανάσταση στη Μολδοβλαχία ο Τσάρος ήταν φιλοξενούμενος σε Αυστριακό έδαφος και στα χέρια του Μέττερνιχ. Με δόλο ο Μέττερνιχ τρομοκράτησε τον Τσάρο παραποιώντας πληροφορίες για μια δήθεν παράλληλη επανάσταση που έγινε ακριβώς τις ίδιες μέρες στην Αγία Πετρουπολη. 

Στην πραγματικότητα είχε γίνει μια ταραχή από απλούς στρατιώτες κατά ενός Γερμανού αξιωματικού που τους βασάνιζε, αλλά ο Μέττερνιχ τρομοκράτησε τον Τσάρο πως η “επανάσταση” που έγινε στην Αγία Πετρούπολη ήταν σχεδιασμένη από Έλληνες και Ρώσους αντιφρονούντες, μεταξύ αυτών και ο Υψηλάντης. 

Ταυτόχρονα η Βρετανική κυβέρνηση διά του Γουέλιγκτον είχε απειλήσει τη Ρωσία με γενικό πόλεμο όλης της Δύσης εναντίον της, σε περίπτωση που ο Τσάρος δεν καταδίκαζε την Ελληνική Επανάσταση. 

Τρομοκρατημένος από την εποχή που αντιφρονούντες δολοφόνησαν με βαρβαρικό τρόπο τον πατέρα του κατά τη διάρκεια ενός πολέμου της Ρωσίας με τη Βρετανία, ο Τσάρος βρέθηκε προ αδιεξόδου και αποκήρυξε την Επανάσταση με δήλωσή του στον Αυστριακό τύπο υπό την υπαγόρευση του Μέττερνιχ. 

Αυτόματα οι Αυστριακές υπηρεσίες διένειμαν την αποκήρυξη στα Βαλκάνια. Παγωμένοι από αυτή την εξέλιξη, χιλιάδες εθελοντών δεν μπήκαν στον αγώνα. Πολλοί άλλοι αποφάσισαν να συνεχίσουν μέχρι τέλους για λόγους τιμής. Ειδικά στο Σκουλένι και στη Μολδοβλαχία γενικότερα έπεσαν οι αγνότεροι όλων των πρώτων Επαναστατών.

Όγδοη Απάτη: Οι Χριστιανοί ζούσαν καλά επί Οθωμανίας.


Απάντηση

Μόνο οι συνεργάτες των Τούρκων και κάποιες κοινότητες που απολάμβαναν κατά καιρούς ειδικά εμπορικά και φορολογικά προνόμια ζούσαν καλά. 

Η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστιανών ήταν μόνιμα υποσιτιζόμενοι, ρακένδυτοι δούλοι που εργάζονταν σκληρά από την ανατολή μέχρι τη δύση. 

Κοιμόντουσαν στο πάτωμα, ήταν όλη τους τη ζωή ξυπόλυτοι και οι οικίες τους ήταν άθλιες καλύβες ή χαμηλές πέτρινες τρώγλες. 

Σε πολλές κατεχόμενες περιοχές οι Τούρκοι έκοβαν τις γλώσσες των Χριστιανών γυναικών που αιχμαλώτιζαν ώστε τα παιδιά τους να μη μαθαίνουν Ελληνικά και να γίνονται Τούρκοι. 

Για μεγάλες περιόδους κάθε Χριστιανική οικογένεια έδινε υποχρεωτικά κάθε λίγα χρόνια ένα από τα μικρά παιδιά της ως φόρο στους Τούρκους. 

Οι βιασμοί, οι βασανισμοί και εκτελέσεις των Χριστιανών ήταν καθημερινό φαινόμενο σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία. Στα Ισλαμικά δουλοπάζαρα η ζωή του μέσου Χριστιανού άξιζε λιγότερο από ένα άλογο. 

Ο Χριστιανός ήταν υποχρεωμένος όταν έβρισκε πεζό Οθωμανό σε δρόμο να τον κουβαλάει στην πλάτη του για να μην λερώσει ο Οθωμανός τα υποδήματά του αν είχε λάσπες, ή απλά για να μην κουραστεί. 

Πολλοί Χριστιανοί έκρυβαν τα κορίτσια από τη μέρα που τα γεννούσε η μάνα τους για να μην τα βιάσουν οι Μουσουλμάνοι, και έκαναν γάμους στα κρυφά. Τα αξιώματα του Πατριάρχη και του Επισκόπου ήταν αγοραστά σε πλειστηριασμό για όποιον έβρισκε τα περισσότερα χρήματα. 

Μόνο έπειτα από επαναστάσεις και ήττες από το Ρωσικό στρατό κατά τον 18ο αιώνα υποχρεώθηκε η Οθωμανία διά συνθηκών να δώσει μερικά δικαιώματα σε Χριστιανούς. 

Αυτά που δόθηκαν υπό την απειλή των όπλων, μας κοπανάνε αρκετοί δήθεν ειδικοί ως αποδείξεις για το ότι οι μεγαλόψυχοι Οθωμανοί σέβονταν τους Χριστιανούς.

Ένατη Απάτη: Οι εμφύλιοι ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών διαφορών.



Απάντηση
 
Ο επαναστατημένος Ελληνισμός, αφού ήταν μόνος για μεγάλο διάστημα και δεν διέθετε τα δικά του μέσα παραγωγής βαρέων όπλων και πυρομαχικών, είχε αναγκαστική εξάρτηση από το εξωτερικό. 

Πολλές περιοχές όπου είχε καταστραφεί η αγροτική παραγωγή είχαν μεγάλη ανάγκη από τρόφιμα. Αυτά ακριβώς, την πείνα και την έλλειψη πολεμικού υλικού, την ψυχολογία του εξαρτώμενου εκμεταλλεύθηκαν οι ξένες δυνάμεις για να στρέψουν τους επαναστάτες τον ένα κατά του άλλου. 

Όπως προαναφέρθηκε, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι με χρηματισμό, και με διάδοση της ανάλογης προπαγάνδας έφτιαξαν τις δικές τους παρατάξεις, τις φανάτισαν και τις έστρεψαν ενάντια στην αρχική επαναστατική οργάνωση, τη Φιλική. 

Οι εμφύλιοι ήταν ξεκάθαρα έργο των Βρετανικών και Γαλλικών υπουργείων εξωτερικών με σκοπό να διαιρεθεί ο Ελληνισμός και εξαντλημένος να υποταχθεί στους νέους ιδιοκτήτες του.

Δέκατη Απάτη: Οι επαναστατημένοι δεν είχαν εθνική συνείδηση. Τους έκαναν Έλληνες οι φωτισμένοι Δυτικοί.


Απάντηση

Η λεγόμενη Δύση για αιώνες μάθαινε τα αρχαία Ελληνικά και Χριστιανικά κείμενα από Έλληνες δασκάλους που είχαν μεταναστεύσει. Ακόμα και την εποχή της Επανάστασης οι μεγαλύτεροι γνώστες και δάσκαλοι των αρχαίων κειμένων στη δυτική Ευρώπη ήταν οι Χριστιανοί που έφευγαν από την Βαλκανική και τη Μικρασιατική Οθωμανία. 

Οι Δυτικοί ακαδημαϊκοί σε αυτούς έτρεχαν για φροντιστήρια Ελληνικών. Η φώτιση πήγαινε από τους δικούς μας στη Δύση συνεχώς για αιώνες. Σε όλα τα Βαλκάνια και μέχρι την Επανάσταση οι δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά την ίδια γλώσσα των γραμμάτων για αιώνες, τα Αρχαία Ελληνικά, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές τοπικές διαλέκτους. 

Όλοι οι επαναστατημένοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους γένος Χριστιανών, και η Ιερή γλώσσα τους ήταν τα Ελληνικά του Ευαγγελίου. 

Πολλοί Δυτικοί συγγραφείς για αιώνες ονόμαζαν όλους τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως Γραικούς και όλη την περιοχή από το Δούναβη και κάτω ως Γκρέτσια. Ακόμα και σήμερα πολλοί δυτικοί συγγραφείς αποκαλούν όλους τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως Greek – Grec – Greco – Griechisch Ορθόδοξους, δηλαδή Ελληνορθόδοξους. 

Ο ίδιος ο αρχηγός της Επανάστασης, ο Υψηλάντης, είχε μητρική γλώσσα τα Λατινογενή Ρουμάνικα, πατρική τα Ποντιακά Ελληνικά, διδάχθηκε Αρχαία Ελληνικά, μεγάλωσε με τα Ρωσικά και τα Γαλλικά, και σύμφωνα με τον ίδιο και όλους όσους τον ακολούθησαν ήταν Έλληνας. 

Σύμφωνα όμως με όσους επιβάλουν νέες εθνικές ταυτότητες και κατασκευάζουν νέους λαούς μέσα σε σύνορα που πάλι αυτοί σχεδιάζουν, άνθρωποι σαν τον Υψηλάντη και τους μαχητές που έκαναν την Επανάσταση και που οι ίδιοι οι Δυτικοί ονόμαζαν ως Έλληνες, μετά την Επανάσταση δεν είχαν τα προσόντα για να λάβουν το όνομα Έλληνες. 

Μέχρι αυτού του σημείου φτάνει ο ανθελληνισμός ορισμένων Γερμανών και Βρετανών ακαδημαϊκών και κάποιων δικών μας, παραπλανημένων μαθητών τους.

Το άρθρο αυτό αφιερώνω στην Παγχιακή Επιτροπή Αγώνα και στο Τιμή στο 21 που άρχισε η μεγάλη Ελληνίδα κ. Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη.

Ελεύθερη αναπαραγωγή και διάδοση.

Είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να μάθει τις πηγές που περιέχουν τα στοιχεία στα οποία βασίστηκαν οι παραπάνω απαντήσεις.

Δρ Γεώργιος Σιδηρούντιος, ιστορικός

21 Μαρτίου 2021