Απίστευτο θαύμα: "Είμαι ο Αρσένιος από την Πάρο"!

Θαύμα του Αγίου Αρσενίου του εν Πάρω, όπως το διηγήθηκε ο ίδιος ο ευεργετηθείς,  στον Επίσκοπο Παροναξίας  Επιφάνιο το 1976  και του είπε: «κήρυξε  αυτό το θαύμα δεσπότη μου» στον εσπερινό της εορτής του Αγίου . 

       

«Ονομάζομαι Γεώργος  Ρουσάκης και εργάζομαι ως Γ΄ Πλοίαρχος  σε  ποντοπόρο πλοίο. Η μητέρα μου πριν αναχωρήσω για μακρινό ταξίδι μου τοποθέτησε στη τσέπη μου ένα μικρό εικονάκι του Αγίου Αρσενίου  «να το έχεις φυλαχτό» μου είπε.

        

Αλλά εγώ, Σεβασμιώτατε, δεν επίστευα τίποτε από αυτά. Χαμογέλασα και για να μην  πικράνω την ευλαβή μητέρα μου ,και το άφησα στην τσέπη μου. Μετά λίγη ώρα κατέβηκα στον Πειραιά με τη βαλίτσα μου και μπήκα στο καράβι . Ξεκινήσαμε για μακρινό ταξίδι στον Ινδικό Ωκεανό.

Ένα βράδυ, μετά από αρκετές ημέρες ,βλέπω στην καμπίνα μου, στο ζωντανό όνειρό μου, να μπαίνει ένας ασκητικός γέροντας με γαλήνια φυσιογνωμία. «Είμαι ο Αρσένιος από την Πάρο» μου είπε. 

Ανατρίχιασα γιατί ούτε πίστευα και το εικονάκι τα είχα ξεχάσει.

      

«Πρόσεχε, μου προσέθεσε, αύριο να μη βγεις από την καμπίνα σου, θα γίνει μεγάλο κακό και.. πρόσεχε. Εγώ, ό,τι κι αν σου συμβεί θα σε βοηθήσω».

Πετάχτηκα από το κρεβάτι έκανα τον σταυρό μου και ξανάπεσα να κοιμηθώ, αλλά πού να κοιμηθώ!

Συνθηκολόγηση ή ένοπλη σύρραξη! Το επονείδιστο δίλημμα...

Το επονείδιστο δίλημμα πού θέτει ωμά η Άγκυρα στην πατρίδα μας
ΟΛΕΣ οι διαθέσιμες πληροφορίες πού συγκεντρώνει η εφημερίδα μας για την κλιμάκωση πού επιχειρεί η Άγκυρα και ο Πρόεδρος Ερντογάν στην περιοχή της Μεσογείου, συγκλίνουν στο εξής συμπέρασμα: αυτή την φορά δεν πάμε σε νέο 1996. Σε νέα Ίμια. Σε απόπειρα γκριζαρίσματος μιάς συγκεκριμένης περιοχής της επικρατείας. Σε ένα «απλό» θερμό επεισόδιο. Τα πράγματα είναι απείρως σοβαρότερα. Εμείς, ως Ελλάς, έχουμε θεωρητικώς τρείς επιλογές: η πρώτη είναι ο διάλογος μέσω των διερευνητικών συνομιλιών. Ήδη μετέβη για τον σκοπό αυτό στην Άγκυρα ο Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Εξωτερικών πρέσβυς Δεμίρης. Η δεύτερη επιλογή είναι η παραπομπή της διαφοράς μας με την Τουρκία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με θέμα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ. Τίποτε άλλο. Αυτή είναι μέχρι στιγμής η γραμμή του Μαξίμου και του Υπουργείου Εξωτερικών. Η τρίτη επιλογή μας, σε περίπτωση πού ο Τούρκος Πρόεδρος υλοποιήσει την απειλή του και στείλει ερευνητικό σκάφος συνοδεία πολεμικών πλοίων για έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, είναι η αποτροπή. Η ενεργοποίησις των τεσσάρων κανόνων εμπλοκής του Πενταγώνου, ο τελευταίος εκ των οποίων ομοιάζει πολύ με την παρότρυνση του Ανδρέα Παπανδρέου πρός τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1976: «Βυθίσατε το Χόρα!». Πρόκειται για την εσχάτη επιλογή μας.
Οι Τούρκοι, δυστυχώς, δεν σκέπτονται πλέον έτσι. Θεωρούν, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις τους, ιστορική ευκαιρία την παρούσα συγκυρία, για να καταλάβουν διά της συμφωνίας ή διά των όπλων ελληνικά νησιά στην καρδιά του Αιγαίου. Ο κρίσιμος παράγων πού ενθαρρύνει τα σχέδιά τους, είναι η στάσις της Ρωσσίας. Όπως συνηθίζει να λέει σε συνομιλητές του ο πολύπειρος πρώην υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης (τόν οποίο κάποιοι ανόητοι θεωρούν

Η κυβερνητική απόσυρση της αφίσας «Αφήστε με να ζήσω» και το έλλειμμα δημοκρατικότητας στην πατρίδα μας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 29η Ιανουαρίου 2020

Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ «ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΖΗΣΩ» ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Η πλέον φρικώδης σιωπηρή γενοκτονία που συντελείται στις μέρες μας είναι χωρίς αμφιβολία οι εκτρώσεις. Το θέμα αυτό αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα παγκόσμια προβλήματα με πολλές παραμέτρους, ιατρικές, νομικές, θεολογικές, κοινωνικές, ηθικές, αλλά και δημογραφικές, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, η οποία παρουσιάζει έντονο δημογραφικό πρόβλημα. 

Μια πρόσφατη διεθνής έρευνα αποκάλυψε πως κάθε χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, σφαγιάζονται περισσότερα από 61.000.000 αγέννητα παιδιά! Μια χώρα σαν τη Γαλλία αφανίζεται μ’ αυτό τον απάνθρωπο τρόπο. Η πατρίδα μας έχει δυστυχώς ένα από τα πιο θλιβερά πρωτεία: Κάθε χρόνο κατακρεουργούνται περισσότερα από 300.000 αγέννητα ελληνόπουλα. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της συμφοράς από τις 400.000 περίπου εγκυμοσύνες, γεννιούνται μόνο 80.000, ενώ τα υπόλοιπα σφάζονται πριν γεννηθούν! Είναι πολύ λυπηρό, αλλά και τραγελαφικό, το γεγονός η σύγχρονη κοινωνία μας  από τη μια μεριά να καυχάται για την προστασία και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής ως ένα από τα θεμελιωδέστερα ανθρώπινα δικαιώματα και από την άλλη να στερεί το δικαίωμα της ζωής σε εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα έβρυα, προτού καν  αυτά αντικρύσουν το φως της παρούσης ζωής.

Για το φοβερό αυτό φαινόμενο έχουμε ασχοληθεί και παλιότερα, επισημαίνοντας ότι σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, η έναρξη της ανθρώπινης ζωής γίνεται τη στιγμή της συλλήψεως, όταν δηλαδή το ωάριο της γυναικός ενωθεί με το σπερματοζωάριο του ανδρός στην γυναικεία μήτρα, ενώ ταυτόχρονα το γονιμοποιημένο ωάριο «εμψυχούται», αποκτά δηλαδή την αθάνατη ψυχή του. Από τη στιγμή αυτή αποτελεί μια εν εξελίξει ανθρώπινη ύπαρξη, μια ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, πλασμένη κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού και προωρισμένη για την αιωνιότητα. Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνει ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής. Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει: «Κύριος εκ κοιλίας μητρός μου εκάλεσεν το όνομά μου», (Ησ. 49,1). Επίσης και ο προφήτης Ιερεμίας χρίεται προφήτης ήδη από την εμβρυϊκή του ηλικία: «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μητρός ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε» (Ιερ. 1,5). Κατά παρόμοιο τρόπο και ο απόστολος Παύλος: «Ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου», (Γαλ.1,15).  

Ο ιερός Χρυσόστομος για τη μετάνοια († Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Η αμαρτία είναι φωτιά. Και οι κρουνοί που σβήνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάσει φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξεις και εσύ για να σβήσει η φωτιά; Αν αδιαφορήσεις, η φωτιά θα επεκταθεί και στο δικό σου σπίτι.

Έτσι δεν μπορείς ν’ αδιαφορήσεις όταν ο άλλος καίγεται από τη φωτιά της αμαρτίας. Ρίξε τα δάκρυά σου για να σβεσθεί η φωτιά. Αν αδιαφορήσεις, θα έχεις και συ κρίμα, αμαρτία. Κι αν όχι μόνο αδιαφορήσεις, αλλά γελάς κιόλας και σχολιάζεις την αμαρτία του άλλου και την διαπομπεύεις, τότε πια θα επιτρέψει ο Θεός να πέσεις και εσύ, και η φωτιά της δικής σου αμαρτίας μπορεί να είναι ο προθάλαμος της κολάσεως, κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

Επιμένει ο ιερός Χρυσόστομος, ότι πρέπει να θρηνούμε για τα αμαρτήματα των άλλων, αν αληθινά τους αγαπάμε. Αν ο άλλος βρίσκεται στο στόμα του λύκου, θα τον αφήσουμε να κατασπαραχθεί; Αν ο άλλος κινδυνεύει να πνιγεί, θα τον αφήσουμε να καταποντισθεί;

Η μετάνοια εξαλείφει όλα τα αμαρτήματα. Έχουμε δύο πραγματικότητες: η μία είναι η φιλανθρωπία του Θεού, η άλλη είναι η αμαρτωλότητα του ανθρώπου. Σας ερωτώ: Ποια από τις δύο είναι μεγαλύτερη; Τα αμαρτήματά μας, όσα κι αν είναι, είναι ορισμένα και συγκεκριμένα. Η Φιλανθρωπία του Θεού είναι άπειρη, αμέτρητη.

Ο ιερός Χρυσόστομος για να παρηγορήσει τους αμαρτωλούς, παρουσιάζει το παράδειγμα με το κάρβουνο. Έχεις ένα αναμμένο κάρβουνο. Σε καίει. Αν όμως ρίξεις το κάρβουνο αυτό μέσα στο πέλαγος, ποιος θα νικήσει, το πέλαγος ή το κάρβουνο; Ασφαλώς το πέλαγος. Ένα τσαφ θ’ ακουσθεί και θα εξαφανισθεί το αναμμένο κάρβουνο.

Κάποιοι το ‘χουν καβαλήσει το καλάμι

ΕΚΚΛΗΣΙΑ! είναι οι επίσκοποι ;
 

Δημήτριος Τσελεγγίδης

.. Όταν ο νους μας είναι εκεί όπου εκλήθη κατεξοχήν να είναι. Και εκεί που εκλήθη να είναι, είναι εν τη βασιλεία του Θεού και αυτή να εκζητά. Και η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί αλλά εντός ημών είναι εντός της καρδίας. Και ο νους επομένως δεν πρέπει να αλητεύει αλλά να είναι εντός της καρδίας. Αλλά για να είναι εντός της καρδίας πρέπει να είναι εν τω ονόματί Του.
Γιατί μόνο εν τω ονόματι μένοντας ο πιστός μπορεί να έχει την ενότητα με τον Θεό και με την Εκκλησία Του.
Εννοώ με την Εκκλησία, μην πάει το μυαλό σας με την θεσμική Εκκλησία, γιατί κάποιοι το ‘χουν καβαλήσει το καλάμι και σου λέει αφού εγώ είμαι αυτό που λέει ο επίσκοπος, ο παπάς, ή οι επίσκοποι ενδεχομένως στο σύνολό τους, εγώ είμαι στην Εκκλησία, όλοι οι άλλοι είναι εκτός. Γιατί; Το λένε επισήμως, και καθηγητές πανεπιστημίου το λένε αυτό το πράγμα, της θεολογίας.
Γιατί έχουνε την πεπλανημένη αντίληψη ότι η Εκκλησία είναι οι επίσκοποι. Αυτό δηλαδή που πιστεύουνε οι επίσκοποι και οι ιερείς, το πιστεύουνε και κάποιοι θεολόγοι για να μην πω και πολλοί. Και πολλοί πιστοί σου λέει, εγώ είμαι με τον επίσκοπο, άρα είμαι με την Εκκλησία.
Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί δεν είναι έτσι; Να θυμίσω για όσους ήσαν στο συνέδριο για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, εκεί ανέφερα ένα χωρίο για να πω ποιοι είναι εν τη Εκκλησία. Κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, όχι κατ’ εμέ. Έτσι; Εγώ βεβαίως είμαι επόμενος του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, αλλά αυτά που λέω είναι αυτά που λέει ο ίδιος. Λοιπόν, λέει ότι οι της Εκκλησίας είναι εκείνοι που είναι οι της Αληθείας. Άπαξ δεν είσαι στην Αλήθεια, δεν είσαι στην Εκκλησία.
Άρα ζητητέον αυτοί όλοι που λένε αυτά που λένε, αν είναι αυτά που είπε διαχρονικώς η Εκκλησία. Άρα όταν λες εσύ και διακηρύσσεις παραδείγματος χάρη ότι ο Διόσκορος και ο Σεβήρος έχουν Ορθόδοξη Χριστολογία. Δεν πα να το λένε όλοι οι επίσκοποι σήμερα και να νομίζουν ότι είναι στην Εκκλησία; ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Γιατί λέχθηκε κάπου. Αυτά που σας λέω δεν σας τα λέω τυχαία, γιατί αποτελούνε σημαία κάποιων σήμερα που φρονούν ότι είναι σύμφωνοι με την ηγεσία της Εκκλησίας ανά τον κόσμο, η οποία φαίνεται -η ηγεσία- να συμφωνεί πως ο Διόσκορος και ο Σεβήρος είχαν Ορθόδοξη Χριστολογία.

Κέρκυρα: Οἱ Ὀρθόδοξοι συμπροσευχήθηκαν μέ τούς ΠΑΝ-αἱρετικούς γιά τήν ….«ἑνότητα» τῶν χριστιανῶν!

ΘΛΙΨΗ;
ΟΔΥΝΗ;
ΚΑΤΑΝΤΙΑ;
ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ;
Ή ΒΑΘΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΗ;
(ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΘΕΟΥ;)

Μαρία, Ἐκπαιδευτικός

Μεταφέρω τό ρεπορτάζ ἀπό ἐδῶ: https://www.zougla.gr/greece/article/kerkira-sinprosefxi8ikan-gia-enotita-i-pisti-olon-ton-xristianikon-omologion, μέ ἐμβόλιμα σχόλια σέ ἐπίμαχα σημεῖα.

Κάθε χρόνο σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο, τελείται μία εβδομάδα προσευχής και ευαισθητοποιήσεως για την ενότητα μεταξύ των χριστιανών και ειρήνη στον κόσμο.

Φέτος, αυτή η εβδομάδα διήρκησε από τις 18 μέχρι τις 25 Ιανουαρίου και ανά τον κόσμο συναντήθηκαν κατά τόπους, πιστοί από διάφορες χριστιανικές ομολογίες όπου συνπροσευχήθηκαν.

Στο πλαίσιο της Εβδομάδας σκέψεως και προσευχής για την ενότητα των Εκκλησιών, στην Κέρκυρα, μετά από πρωτοβουλία της Καθολικής Αρχιεπισκοπής και τους Αρχιεπισκόπου Καθολικών Κέρκυρας Ζακύνθου και Κεφαλληνίας Ιωάννη Σπιτέρη, πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ, στον Ιερό καθολικό Μητροπολιτικό Ναό (Ντόμο), μία μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα τελετή, στην οποία πήραν μέρος εκπρόσωποι και πιστοί των χριστιανικών δογμάτων που συνυπάρχουν στο νησί.

Θέμα της εκδήλωσης ομιλιών στην τελετή ήταν «η Αγία Γραφή Λόγος του Θεού ώθηση στην ενότητα των Χριστιανών».

Την εκδήλωση χαιρέτισε με επιστολή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ.κ. Νεκτάριος, ενώ παρέστη, εκ μέρους της Μητρόπολης ο Πατέρας Γεώργιος. Παρέστησαν επίσης ο Αγγλικανός Πάστορας και ο Ευαγγελινός Πάστορας της Κέρκυρας.

Σχόλιο:

Δέν θά ἀναφερθῶ σέ σωρία Ἱερῶν Κανόνων πού ἀπαγορεύουν καί καταδικάζουν τούς συμμετέχοντες σέ συμπροσευχές καί συλλείτουργα μέ τούς αἱρετικούς. 

Θά περιορισθῶ νά παραθέσω ἔνα μικρό δεῖγμα χωρίων ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς μόνο, διότι ἡ συγκεκριμένη  ἐπαίσχυντη «ἑβδομαδιαία ἐκδήλωση» ἐπικαλεῖται ὡς θέμα τήν Ἁγία Γραφή πού τάχα μᾶς ὠθεῖ σέ «ἑνότητα» μέ τήν κάθε καρυδιᾶς καρύδι αἵρεση! 

Σέ ποιό σημεῖο, λοιπόν, ἐρωτῶ τούς ἐμπνευστές, διοργανωτές καί συμμετέχοντες Ὀρθοδόξους;… ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς ὠθεῖ νά ἑνωθοῦμε μέ τούς αἱρετικούς;

Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο συμβαίνει. Ἀναφέρω ἐπιλεκτικά τρία, ἀλλά ἐνδεικτικά Ἁγιογραφικά χωρία:

Τιτ. 3,10                      αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ,

Δύο διδακτικές ιστορίες από την ζωή του Εφραίμ του Σύρου.

Η χάρη της διδασκαλίας βρίσκεται απροσδόκητα και στους απλούς ανθρώπους.
Την εποχή εκείνη η πατρίδα του η Νίσιβη παραδόθηκε στους Πέρσες. Τότε ο Όσιος έφυγε από την πατρίδα του και επήγε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ήθελε να προσκύνηση τα Άγια λείψανα που βρίσκονταν σε αυτήν. Ακόμη, ήθελε να εύρη ένα ενάρετο και λόγιο άνθρωπο, για να μιλήσει μαζί του και να ωφεληθεί. Για να το επιτύχει αυτό έκαμε προσευχή προς τον Θεό. Καθώς λοιπόν έμπαινε στην πολιτεία κοίταξε με προσοχή να τύχει κανένας, όπως τον ήθελε. Έτσι περπατώντας και συλλογισμένος, τον απάντησε μια πόρνη.
Ο Όσιος, όταν την είδε έμεινε εκστατικός και περίλυπος. Του συνέβη εντελώς το αντίθετο από ότι εζήτησε. Η δε γυναίκα στάθηκε και τον κοίταζε ώρα πολλή.
Ο Άγιος, λοιπόν, για να την κάμει να ντραπεί της είπε:

—Γιατί τολμάς και με βλέπεις, ω γυναίκα, με αυτήν την αναίδεια και δε ντρέπεσαι;
—Εγώ, του απάντησε αυτή, δεν έχω τόσο άδικο να σε παρατηρώ, επειδή από την πλευρά σου έγινα, όταν μας έπλασε ο Κύριος. Εσύ όμως πρέπει να παρατηρείς στη γη, από την οποία βγήκες. Μάλιστα δε εφόσον είσαι Μονάχος και θεωρείσαι νεκρός στο σώμα, δεν έπρεπε να με κοιτάξεις καθόλου στο πρόσωπο.
Αυτά τα ανέλπιστα, όταν τα άκουσε ο Όσιος, την ευχαρίστησε ομολογώντας, ότι έλεγε την αλήθεια. Δόξασε δε και τον Κύριο, διότι αχούσε την δέηση του και ωφελήθηκε.

Να μην κρίνουμε κατ όψιν κανέναν.
Μαθαίνοντας ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος, τα θαύματα του Αγίου Βασιλείου, παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει ποιος είναι ο Άγιος. Είδε τότε στήλη πυρός που έφθανε μέχρι τον ουρανό και άκουσε μια φωνή να λέει «Εφραίμ, Εφραίμ, καθώς την πυρίνην ταύτην στήλην, τοιούτος είναι ο Μέγας Βασίλειος». Τότε γρήγορα έφυγε από την έρημο παίρνοντας μαζί του ένα διερμηνέα που να μιλάει την Ελληνική και Συριακή γλώσσα και πήγε να βρει τον Άγιο Βασίλειο. Έφθασε την ημέρα της εορτής των Θεοφανείων, όταν την ώρα εκείνη λειτουργούσε ο Μέγας Βασίλειος και βλέποντας ο Όσιος Εφραίμ τα λαμπρά και πολύτιμα άμφια τα οποία φορούσε ο Άγιος Βασίλειος, θέλησε να φύγει γιατί νόμιζε ότι μάταια πήγε. Τότε έστειλε, ο Άγιος Βασίλειος ένα διάκονο να βρει στη δυτική πύλη τον Όσιο Εφραίμ και να τον φέρει στο ιερό. Ο Όσιος δεν θέλησε να πάει λέγοντας στον διάκονο, ότι μάλλον πλανήθηκε ο Αρχιερέας, γιατί αυτοί είναι ξένοι. Έστειλε πάλι τον διάκονο ο Άγιος Βασίλειος λέγοντας του να του πει «Κύριε Εφραίμ, ελθέ εις το Άγιον Βήμα, διότι σε καλεί ο Αρχιεπίσκοπος». Κατάλαβε έτσι ο Όσιος ότι στήλη πυρός ήταν ο Μέγας Βασίλειος και πήγε στο Άγιο Βήμα και αφού τον ασπάσθηκε συνομίλησε μαζί του για πνευματικά θέματα και θεία νοήματα.
Μια χάρη σου ζητώ, Άγιε Δέσποτα του είπε μέσω του διερμηνέα του ο Όσιος Εφραίμ, να προσευχηθείς στον Κύριο μας να μου χαρίσει το Πανάγιο Πνεύμα την δύναμη να μιλήσω Ελληνικά. Προσευχήθηκε ο Άγιος Βασίλειος μαζί με τον Όσιο Εφραίμ και να το θαύμα. Ο Όσιος πραγματικά μίλησε Ελληνικά. Κατόπιν ο Άγιος Βασίλειος εχειροτόνησε τον Όσιο Εφραίμ Ιερέα και τον διερμηνέα του Διάκονο.


Τρελογιάννης

- Τὸ ρωτᾶς τὸ μωρὸ καὶ τὸ βαφτίζεις; - Ἐσεῖς ρωτήσατε ἐκεῖνα πού σκοτώσατε μὲ ἔκτρωση;

Λένε πολλοὶ (κακοπροαίρετοι):
- Τὸ ρωτᾶς τὸ μωρὸ καὶ τὸ βαφτίζεις;''. Καὶ τοὺς ἀπαντάω:
- Ἐσεῖς ρωτήσατε ἐκεῖνα ποῦ σκοτώσατε μὲ ἔκτρωση; Ἐγὼ γιὰ νὰ τὸ σώσω πρέπει νὰ τὸ ρωτήσω, ἐσὺ ὅμως ποὺ τὸ σκοτώνεις, δὲν τὸ ρωτᾶς...
Ὁ νηπιοβαπτισμὸς εἶναι ἕνας θησαυρὸς στὰ χέρια τοῦ παιδιοῦ. Μεγάλη ὑπόθεση! Ὅταν μεγαλώσει τὸ παιδί, εἶναι στὸ χέρι του, ἂν ἀξιοποιήσει αὐτὸν τὸν θησαυρὸ ἢ ἂν τὸν πετάξει...

 Ἱεροκῆρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος

Τρελογιάννης

Η ιδεολογία της αντισύλληψης και τα θύματα της σεξουαλικής επανάστασης. (βίντεο)

σ.σ. Ακολουθεί σχόλιο. «Κώστας Καραμανλής – πολύ ‘λίγος’ να πάρει την ορθή απόφαση»

Τζένιφερ Ρόμπακ Μορς, σε εκδήλωση Υπέρ της Ζωής στο Σαν Ντιέγκο.

… Είμαι τόσο υπερήφανη που συμμετέχω σε αυτήν την κίνηση που δημιουργούμε υπέρ της ζωής, από την σύλληψη έως τον φυσικό θάνατο.

Μου ζήτησαν να μιλήσω αν και ο οργανισμός μας δεν είναι ένας κλασσικός οργανισμός υπέρ της ζωής. Ο οργανισμός μας είναι υπέρ του γάμου. Το σύνθημα του Ινστιτούτου Ρουθ είναι «ένας άντρας, μία γυναίκα για μια ζωή».

Ο λόγος για τον οποίον μου αρέσει να έρχομαι σε εκδηλώσεις υπέρ της ζωής, είναι επειδή πιστεύω ότι το θέμα της ζωής και το θέμα του γάμου είναι ένα ενιαίο τεράστιο θέμα.

Και να αυτό που τα κρατάει μαζί.

Tα μωρά από που έρχονται;

Γνωρίζει κανείς από που έρχονται τα μωρά; Μπορεί κάποιος να σηκώσει το χέρι του να μας πει από που νομίζει ότι έρχονται τα μωρά;

Μια φορά έκανα δημόσια συζήτηση σε ένα κολέγιο -το θέμα ήταν ο γάμος των ομοφυλοφίλων- και κατά την διάρκεια της συζήτησης είπα ότι

η συνεύρεση κάνει παιδιά.

Και το πρόσωπο με το οποίο έκανα την συζήτηση είπε,

όχι δεν κάνει.

Ορίστε; Είπα. Τι εννοείς;

Και εκείνη μου είπε,

η συνεύρεση χωρίς αντισύλληψη κάνει παιδιά.

Λοιπόν. Έχουμε να κάνουμε με αυτό το σκεπτικό. Φίλοι μου, έχουμε να κάνουμε με μία ιδεολογία. Μία παγανιστική ιδεολογία, η οποία λέει ότι η συνεύρεση είναι μία στείρα δραστηριότητα με τα μωρά να πετιούνται μέσα σαν δεύτερη σκέψη. Ότι τα μωρά είναι επιλογή και όχι δώρο του Θεού.

Οι ιδεολογικοί μας αντίπαλοι λοιπόν πιστεύουν ότι όλα είναι μία επιλογή και με αυτό έχουμε να κάνουμε.

Διδάσκοντας Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά

Συνέντευξη πού παραχωρήθηκε ἀπό τόν ὑπεύθυνο τοῦ προγράμματος διδασκαλίας ἀρχαίων ἑλληνικῶν σέ παιδιά κ. Γεωργιάδη Κυριάκο στόν Γιῶργο Ρακκᾶ γιά λογαριασμό τοῦ περιοδικοῦ Ἄρδην (τ. 97, Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2014). Σέρρες, 11 Ιουνίου 2014

Ἄρδην: Κύριε Γεωργιάδη, ἡ ἐπιλογή διδασκαλίας ἀρχαίων ἑλληνικῶν σέ παιδιά τοῦ δημοτικοῦ συγκρούεται μετωπικά μέ τή στερεοτυπική ἀντίληψη πού τά θέλει δύσκολα καί ἀπροσπέλαστα ἀκόμα καί γιά τούς μαθητές λυκείου. Ποιά εἶναι ἡ πείρα πού ἀποκομίζετε ἀπό τή διεξαγωγή τῶν μαθημάτων;

Κ. Γεωργιάδης: Κατ’ ἀρχάς θά πρέπει νά κάνουμε μία γενική ἀναφορά στό γιατί καί πῶς τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος. Διδάσκουμε ἀπό τό 1994 φιλολογικά μαθήματα σέ μαθητές καί μαθήτριες λυκείου. Σέ ὅλη αὐτή τήν περίοδο παρατηρούσαμε μία πτώση τοῦ γλωσσικοῦ ἐπιπέδου τῶν μαθητῶν καί μία προϊοῦσα δυσκολία στήν πρόσληψη τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς, ἀλλά καί τῆς νέας ἑλληνικῆς γενικότερα. Ταυτόχρονα, ἡ ἀδυναμία αὐτοσυγκέντρωσης, ἡ ἔλλειψη ὑπομονῆς καί ἐπιμονῆς στίς δυσκολίες τῶν μαθημάτων, ἡ ἀδικαιολόγητη ταχύτητα καί ἡ ἄρνηση σέ ὁποιαδήποτε ἐμβάθυνση κατέστησαν πλέον κεντρικά χαρακτηριστικά. Ἀνιχνεύοντας τρόπους ἀνατροπῆς αὐτῆς τῆς καθοδικῆς πορείας, βλέπαμε ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά γίνει κάτι οὐσιαστικό ὑπό τό βάρος τῆς πίεσης τοῦ χρόνου (βλ. ἐξετάσεις καί μεγάλος ὄγκος τῆς καθορισμένης ἀπό τό ὑπουργεῖο ύλης). Ἔτσι καταλήξαμε στό συμπέρασμα ὅτι πρέπει τό παιδί νά ἔρθει σέ γόνιμη καί οὐσιαστική ἐπαφή μέ τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα ἀπό τίς πρῶτες τάξεις τοῦ δημοτικοῦ, περίοδο κατά τήν ὁποία ὑπάρχει ἄνεση χρόνου γιά νά γίνει σωστή προετοιμασία, ὥστε τό παιδί, εἰσερχόμενο στό γυμνάσιο, νά ἀντέξει τό ἀπότομο «σόκ» τοῦ πολυτονικοῦ καί τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν. Βεβαίως, καθώς σχεδιάζαμε τό πρόγραμμα τῶν μαθημάτων, ἔπρεπε νά λάβουμε ὑπόψη ὁρισμένες βασικές παραμέτρους. Τά σημερινά παιδιά δέχονται ἀπό πολύ νωρίς πολλά ἐρεθίσματα, εἶναι ἐξοικειωμένα μέ τήν τεχνολογία, χάρη στήν ὁποία ὅμως ἀποκτοῦν μία ἀδικαιολόγητη καί ἐπιζήμια ταχύτητα σέ ὅλα, εἶναι πολύστροφα, ἀλλά βαριοῦνται εὔκολα. Ἔλα ὅμως πού ὁ φυσιολογικός ρυθμός εἶναι ὁ ἀργός καί τά σπουδαῖα πράγματα ἀπαιτοῦν ὑπομονή, ἐπιμονή, ἀργό ρυθμό – τουλάχιστον στήν ἀρχή! Αὐτό ἦταν καί τό μεγάλο πρόβλημα πού ἔπρεπε νά λύσουμε στό ἐπίπεδο τοῦ σχεδιασμοῦ τοῦ μαθήματος. Ξέραμε ὅτι ἡ ἐπιλογή τοῦ κλασικοῦ τρόπου διδασκαλίας, δηλαδή γραμματική, συντακτικό, κείμενα γιά ἐξάσκηση, εἶχε ἐξασφαλισμένη τήν ἀποτυχία ἀπό τήν πρώτη ὥρα. Γι΄αὐτό ἀποφασίσαμε νά ἐπενδύσουμε τόν σκληρό πυρήνα τοῦ μαθήματος (γραμματική – συντακτικό) μέ ὅλα τά ὄπλα πού διαθέτει ὁ Ἑλληνικός Πολιτισμός.

Οι θέσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ) για τη σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι θέσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)

για τη σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών

Η 30ή Ιανουαρίου, ημέρα εορτής των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, έχει καθιερωθεί, από το 1842, ως ημέρα εορτασμού των ελληνικών γραμμάτων σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Στα πρόσωπα των Τριών Μεγάλων Πατέρων, που προστατεύουν την παιδεία μας, τιμώνται και εορτάζουν όλοι οι λειτουργοί της. Παραδοσιακά, στα σχολεία την ημέρα αυτή πραγματοποιούνταν εκκλησιασμός των μαθητών και ομιλία εκπαιδευτικού με σχετικό περιεχόμενο. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια η μεγάλη και σημαντική αυτή γιορτή υποβαθμίστηκε, με αποκορύφωμα την ουσιαστική κατάργησή της από την προηγούμενη κυβέρνηση, και την καθιέρωση αργίας και δίωρων εκδηλώσεων την προηγούμενη μέρα. Πρόσφατα, η σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΘ εξέφρασε την πρόθεση να επαναφέρει την ημέρα ως σχολική εορτή. Σε αυτή την κατεύθυνση η Υφυπουργός Παιδείας κ. Ζαχαράκη εξέδωσε για το θέμα, μια κατά βάση ορθή εγκύκλιο. Όμως, στη συνέχεια, ακολούθησε το «άδειασμα» της Υφυπουργού από την Υπουργό κ. Κεραμέως, με ανακοίνωση που εξέδωσε και με μια δεύτερη άστοχη εγκύκλιο και νομοθετική ρύθμιση που κατέθεσε. Προφανώς, η προχειρότητα και η έλλειψη διαλογικού πνεύματος από τους υπεύθυνους και τους συμβουλάτορες της Υπουργού, την οδήγησαν σε ένα νέο πολιτικό και επικοινωνιακό ατόπημα, αποδομώντας έτσι μια ορθή πρωτοβουλία.

Ἐνοχοποιώντας τοὺς Ἕλληνες

Δημοσιογράφος τοῦ ΣΚΑΪ κατήγγειλε ὅτι μέλος ΜΚΟ ποὺ μιλοῦσε ἀγγλικά του εἶπε ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τραβήξει πλάνα ἀπὸ τὴ Μόρια χωρὶς ἄδεια τῆς ἐν λόγω ΜΚΟ. Ὅταν ἐκεῖνος ἀντέτεινε ὅτι δὲν χρειάζεται ἄδεια ἀπὸ τὴ ΜΚΟ γιὰ νὰ κάνει τὴ δουλειά του, τὸ μέλος τὸν κάλεσε νὰ περάσει ἀπὸ τὸ γραφεῖο γιὰ ἕνα briefing ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ὀρθὴ παρουσίαση τῆς κατάστασης. Κάτοικος τοῦ νησιοῦ μου ἔλεγε ὅτι στὸ Βοστάνειο, τὸ μοναδικὸ νοσοκομεῖο τοῦ νησιοῦ, οἱ συνοδοὶ τῶν μεταναστῶν, μέλη ΜΚΟ, μὲ τὸ ἀπαραίτητο τουπὲ τοῦ ἀνθρωπιστῆ, παρακάμπτουν τὴν προτεραιότητα τῶν ντόπιων πρὸς χάριν τῶν «δικῶν» τους. Ἄλλος, ὅτι ὅταν κάποιος ἀπὸ τοὺς δύστυχους πελάτες τοῦ πιαστεῖ νὰ κλέβει ἀπὸ κάποιο μανάβικο, ἐμφανίζεται ὁ προστάτης του γιὰ νὰ τὸν σώσει. Μερικοὶ καταστηματάρχες τοὺς ἀφήνουν νὰ πάρουν ὅ,τι θέλουν γιὰ νὰ μὴν μπλέξουν οἱ ἴδιοι.
Καμιὰ ὀγδονταριὰ τέτοιες ὀργανώσεις στὴ Λέσβο, ἄκουσα χθὲς ὅτι ἄλλες 70 δραστηριοποιοῦνται στὴ Χίο. Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ποιοὶ καὶ μὲ πόσα τοὺς χρηματοδοτοῦν. Ἐλπίζω ὅτι σύντομα ἡ κυβέρνηση θὰ πληροφορήσει τὶς δικαστικὲς ἀρχὲς γιὰ τὰ οἰκονομικά τους καὶ τὸ ἔργο τους. Ἐνδιαφέρει, ὅμως, τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνα μεγάλο μέρος τῆς δραστηριότητάς τους ἑστιάζεται στὴν ἐνοχοποίηση τῶν ντόπιων πληθυσμῶν καὶ κατὰ συνέπεια τῆς χώρας. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι ἡ ὑπόλοιπη Εὐρώπη, ἀντὶ νὰ βοηθήσει τὴν Ἑλλάδα στὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος, τὴν

Η προβληματική των νομοθετικών παρεμβάσεων στη μαθησιακή διαδικασία. Η περίπτωση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών στο ΜτΘ

(Ανακοίνωση που έγινε το 2017 στο 4ο Επιστημονικό Συνέδριο της ΠΕΣΣ για το μάθημα των Θρησκευτικών)

Η προβληματική των νομοθετικών παρεμβάσεων στη μαθησιακή διαδικασία
Η περίπτωση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών στο ΜτΘ


Τριαντάφυλλος Σιούλης, Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01
Εισαγωγή
Κάθε κράτος, δια της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, βασιζόμενο στην βούληση του συνταγματικού νομοθέτη, δηλαδή του λαού, χαράζει την πολιτική του για θέματα που αφορούν στην παιδεία και στην εκπαίδευση. Την πολιτική αυτή, μέσω νομοθετημάτων που ψηφίζει το ελληνικό κοινοβούλιο, καλείται η Διοίκηση να εφαρμόσει.
Στα θέματα της εκπαίδευσης, οι νόμοι, μεταξύ άλλων, αφορούν στην οργάνωση και τη διοίκηση των σχολείων αλλά και στα Προγράμματα Σπουδών που συγκεκριμενοποιούν το περιεχόμενο των μαθημάτων και τις ώρες που αυτά θα διδαχτούν, ποιοι θα τα διδάξουν, αλλά και στο πως θα διδαχτούν αυτά.

Τη χρονιά που πέρασε (2016-2017) παρατηρήθηκε, για παράδειγμα, πως οι πάσης φύσεως βεβιασμένες νομοθετικές – διοικητικές και χωρίς ολόπλευρο διάλογο παρεμβάσεις που αφορούσαν τόσο στο χαρακτήρα, το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό και τη δομή, όσο και στον τρόπο διδασκαλίας του ΜτΘ, δημιούργησαν τεράστια προβλήματα. Δεδομένης δε και της έλλειψης οργανωμένης και ουσιαστικής επιμόρφωσης, τέθηκαν εν αμφιβόλω η επιστημονική επάρκεια, η παιδαγωγική συγκρότηση και η διδακτική ικανότητα των συναδέλφων. Συμπεριλαμβανομένης δε και της μεγάλης έλλειψης των πάσης φύσεως υποδομών για την στήριξη και την εφαρμογή των νέων ΠΣ, τόσο απαιτητικών έως και ουτοπικών ως προς την στοχοθεσία τους, το πρόβλημα επιτείνονταν.

Η αποϊεροποίηση και οι συνέπειες της († Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος)

Η έννοια ενός εντελώς βέβηλου κόσμου -ενός κόσμου ολοκληρωτικά αποϊεροποιημένου- είναι μια αρκετά σύγχρονη εφεύρεση του ανθρώπινου μυαλού, ενώ η προσπάθεια για την πρακτική της εφαρμογή, για την ανάδειξή της σε πρότυπο σύμφωνα με το οποίο πρέπει να προσδιορίσουμε τις κύριες μορφές της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και προσωπικής μας ζωής, είναι ακόμη πιο πρόσφατη. Στην πραγματικότητα τώρα μόνο συνειδητοποιούμε την αυτοκαταστροφή που περικλείει. Η εφεύρεση της έννοιας αυτής καθώς και η προσπάθεια για την ολοκλήρωσή της, έχει ως φυσική προϋπόθεση το γεγονός πως πρώτα τυφλώσαμε τη νοητική μας όραση, πρώτα εσκοτίσθη ο νους μας με μια ιερόσυλη και ταυτόχρονα απατηλή εικόνα για τον φυσικό κόσμο.
Το ιερό είναι κάτι στο οποίο είναι παρόν το Θείο ή που είναι φορτισμένο με θεϊκές ενέργειες. Η ιδέα αυτή καθαυτή του ιερού προϋποθέτει κατ’ αρχήν την παρουσία του Θείου ή την ύπαρξη του Θεού. Χωρίς τον Θεό δεν μπορεί να υπάρχει ούτε αγιότητα ούτε οτιδήποτε το ιερό. Επιπλέον ο Θεός δεν είναι μόνο η αρχική αιτία όσων είναι ιερά. Μόνος Αυτός είναι το ιερό.

Η παρουσία του Θεού είναι η αρχική, η έσχατη και η μοναδική προϋπόθεση του ιερού, για τον απλό λόγο πως χωρίς αυτή την παρουσία δεν υπάρχει πουθενά ιερότητα. Αυτό σημαίνει πως αν η γη, η φύση, η ζωή, η τέχνη ή οτιδήποτε άλλο είναι πράγματα ιερά, αυτό συμβαίνει επειδή το καθένα απ’ αυτά είναι έκφραση και αποκάλυψη κάποιου πράγματος που τα υπερβαίνει άπειρα, είναι κάτι το οποίο όλα αυτά αποκαλύπτουν και φανερώνουν.
Δεν μπορεί κάτι να είναι ιερό αφεαυτού, χωρίς τον Άλλο που ενοικεί μέσα του, ούτε επειδή εμείς το καθιστούμε ιερό. Το πρώτο σύμπτωμα του βέβηλου μυαλού είναι η συνήθεια του να διαχωρίζει τις ιδέες των πραγμάτων από την ιδέα του Θεού. Γιατί μόλις έχεις αρχίσει να διαχωρίζεις τις ιδέες αυτές από την ιδέα του Θεού, έχεις ήδη μπει στο μονοπάτι που οδηγεί στην αποϊεροποίηση, στη βεβήλωση και γενικά στην καταστροφή των ίδιων των πραγμάτων.

Η συγχώρεση, ίσως η πιο καινοτόμος λύση κατά του εκφοβισμού (Μαρία Α. Στυλιανού, Κοινωνιολόγος)

Ὁ ἐκφοβισμός, μιὰ λέξη ποὺ κρύβει μία ὀδυνηρὴ κοινωνικὴ πραγματικότητα ἀφοῦ συμπυκνώνει μία γκάμα ἀπὸ συμπεριφορὲς ποὺ θίγουν τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο καὶ πλήττουν τὴν ἀξιοπρέπειά του. Πάνω ἀπὸ ὅλα ὅμως, θίγουν τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνον ποὺ χρησιμοποιεῖ ἠθελημένα (ἢ καὶ ἀσυνείδητα) ἐκφοβιστικὲς μεθόδους μέσῳ τῆς συμπεριφορᾶς του γιὰ νὰ ἀνταπεξέλθει στὶς διάφορες προκλήσεις τῆς ζωῆς.

Τὸ παρὸν ἄρθρο δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἐπεκταθεῖ στὸ τί εἶναι ἐκφοβισμός, ποιοί παράγοντες τὸν δημιουργοῦν καὶ τὸν συντηροῦν, ἀλλὰ στὸ νὰ προτείνει μία λύση ποὺ ἴσως νὰ ἀκούγεται πρωτότυπη καὶ πολλὲς φορὲς «ἀκατόρθωτη» γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Τὴν συγχώρεση.

***

Τί εἶναι ὅμως συγχώρεση;

Ἡ συγχώρεση ἴσως νὰ εἶναι ἡ πιὸ ὄμορφη, ἡ πιὸ «ῥηξικέλευθη», ἡ πιὸ «καινοτόμος» λύση στὸ σοβαρὸ κοινωνικὸ πρόβλημα τοῦ ἐκφοβισμοῦ, σὲ μιὰ ἐποχὴ ὅπου οἱ ἀρετές, τὰ ἰδανικά, τὸ ἦθος, ἡ ἠθική, ἔχουν πέρα γιὰ πέρα ὑποτιμηθεῖ καὶ ἀλλοτριωθεῖ ὡς πρὸς τὴν ἀξία καὶ τὸ περιεχόμενό τους.

Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Ζακχαίος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ του Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Tὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ. Αὐτὰ τὰ ἀναγνώσματα ποὺ ξεκίνησαν τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα δὲν εἶναι ἁπλὰ ἀσύνδετα μεταξύ τους· μᾶς δείχνουν πῶς νὰ προετοιμάσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας καὶ ὅπως μιὰ σκάλα, μᾶς ὁδηγοῦν στὴν στιγμὴ ποὺ θὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὴν πιὸ σπουδαία πραγματικότητα τῆς ἱστορίας, τὸ πιὸ σπουδαῖο γεγονὸς της – τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θὰ ἤθελα νὰ προσέξετε δύο πράγματα στο σημερινὸ Εὐαγγέλιο.
Ὁ Ζακχαῖος ἦταν κοντὸς στὸ ἀνάστημα καὶ ὅμως ἤθελε νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ, νὰ Τὸν δεῖ κατάματα καὶ γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχει, σκαρφάλωσε σὲ μιὰ συκομουριὰ γιὰ νὰ μπορέσει νὰ δεῖ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τοῦ πλήθους ποὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ γιὰ νὰ Τὸν δεῖ. Αὐτὸ εἶναι ἕνα γεγονὸς ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ μιὰ εἰκόνα ἀπὸ τὴν ὁποία μποροῦμε νὰ ὠφεληθοῦμε.Εἴμαστε ὅλοι τόσο μικροὶ· ὄχι μόνο σωματικὰ, ἀλλὰ πνευματικὰ, ἀπὸ κάθε ἄποψη, οἱ καρδιὲς μας εἶναι πολὺ μικρὲς, ὁ νοῦς μας εἶναι περιορισμένος. Ἄν ἐπιθυμοῦμε νὰ συναντήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τὸν δοῦμε καθὼς εἶναι πραγματικά, δὲν ἀρκεῖ νὰ προσπαθήσουμε – πρέπει νὰ σκαρφαλώσουμε, πρέπει νὰ ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ ἕνα ὕψος ποὺ δὲν εἶναι δικό μας γιὰ νὰ δοῦμε αὐτὸ ποὺ διαφορετικὰ δὲν θὰ μπορούσαμε οὔτε νὰ δοῦμε, οὔτε νὰ καταλάβουμε. Αὐτὸ τὸ ὕψος ποὺ εἶναι προφανῶς τόσο ταπεινὸ ὅσο τὸ δέντρο ὅπου σκαρφάλωσε ὁ Ζακχαῖος, εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴ διδασκαλία της, τὴν ἐμπειρία της ποὺ δὲν ἐκφράζεται μόνο προφορικὰ μέσα ἀπὸ τὶς διδαχὲς, ἀλλὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ζεῖ, ἐπειδὴ ζῶ χριστιανικὰ σημαίνει ζῶ μιὰ ζωὴ ποὺ ἀφαιρεῖ κάθε τι περιττὸ.

Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Επαινώ τους πιστούς που αγωνίζονται κατά ασεβών ιερωμένων για την πίστη

"Ἀπολογητικός περί τῆς φυγῆς εἰς τόν Πόντον ἢ περί Ἱερωσύνης"

81. ...Και ἂν θέλεις, ὅπως στὴν μάχη ποὺ διεξάγεται νύχτα, δὲν μποροῦμε σήμερα νὰ ξεχωρίσουμε τοὺς φίλους ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς..., καί (ὤ, τί φοβερὸν πρᾶγμα) χτυποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ ἀλληλοσκοτωνόμαστε. 

82. Καὶ δὲν διαφέρει πλέον ἡ συμπεριφορὰ τοῦ λαοῦ ἀπὸ ἐκείνη τῶν ἱερέων, ἀλλὰ νομίζω ὅτι τώρα πραγματοποιεῖται ὁλοφάνερα ἐκεῖνο τὸ μεγάλο κακό, ποὺ εἶχε προβλεφθεῖ παλαιότερα πὼς θὰ συμβεῖ· ὅτι δηλαδή, «ὁ ἱερεὺς θὰ ἐξομειωθεῖ -ὡς πρὸς τὴν κακίαν- μὲ τοὺς λαϊκούς». Καὶ δὲν συμπεριφέρονται οἱ πολλοὶ μ' αὐτὸν τὸν τρόπο, οἱ δὲ ἐπιφανεῖς καὶ διακρινόμενοι ἀπὸ τὸν λαὸν μὲ διαφορετικὸ τρόπο· ἀλλ’ ὅλοι ἐναντιώνονται κατὰ τῶν ἱερέων, καλυπτόμενοι -γιὰ νὰ πείθουν- πίσω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο τῆς εὐσεβείας.

Καὶ ὅσους μὲν ἐναντιώνονται κατὰ τῶν ἱερέων διὰ τὴν πίστιν καὶ τὰ ἀνώτερα καὶ σημαντικότερα θέματα, οὔτε ἐγὼ τοὺς κατακρίνω, ἀλλά, ἐὰν θὰ πρέπει νὰ πῶ ὅλη τὴν ἀλήθεια, τοὺς ἐπαινῶ καὶ χαίρομαι κι ἐγὼ μαζί τους.

Καὶ θὰ εὐχόμουνα νὰ εἶμαι ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ λοιδωροῦνται, καὶ θεωροῦνται γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὡς ἐχθροί. Μᾶλλον δὲ καὶ καυχῶμαι ὅτι εἶμαι τέτοιος.

Διότι εἶναι προτιμότερος ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀρετήν, ἀπὸ τὴν εἰρήνη ποὺ συμβιβάζεται μὲ τὴν κακία καί, ὡς ἐκ τοῦτου, χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεόν. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁπλίζει τὸν ἤρεμον ἀγωνιστήν, διὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται μὲ ἐπιτυχίαν κατὰ τῶν κακῶν.

..... όταν τελικά οι άνθρωποι δεν θα έχουνε μονοπάτι για τον γείτονα.

Και όσο θα περνάν τα χρόνια, και θα έρχεται ο Αντίχριστος, όλο και πιο πολλούς μοναχικούς ανθρώπους θα έχουμε. Που δεν ταιριάζουν με κανέναν και δεν τους θέλει και κανένας...
Γιατί ακριβώς δεν έχουνε μάθει να ζούνε τον Χριστό. Προσπαθούν να αναπαύσουν τον εαυτό τους. Αντί να αναπαύσουν τους άλλους και τον Χριστό...
Και όπως έλεγε ένας Γέροντας, ότι ο Αντίχριστος λέει θα έρθει, όταν τελικά οι άνθρωποι δεν θα έχουνε μονοπάτι για τον γείτονα. Τόσο πολύ μοναχικοί θα γίνουν δηλαδή. Τόσο ακοινώνητοι... 

~ Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τρελογιάννης

Η Τουρκία πήγε στη Λιβύη για να πάρει το Αιγαίο

Η απαράδεκτη για την Ελλάδα αμιγώς νεοαποικιακή αυτή διάσκεψη που οργάνωσε η Γερμανία απέτυχε

Γράφει ο Γεώργιος Π. Μαλούχος

Αντί να φύγει από τη Λιβύη, ο Ερντογάν έφυγε τελικά από τη διάσκεψη για τη Λιβύη όπου είχε προσέλθει λέγοντας: «Είμαστε αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα της πολιτικής, της διπλωματίας αλλά και τη στρατιωτική μας δύναμης σε θέματα που αφορούν τη Συρία, τη Μεσόγειο και τη Λιβύη».

Η απαράδεκτη για την Ελλάδα αμιγώς νεοαποικιακή αυτή διάσκεψη που οργάνωσε η Γερμανία απέτυχε. Όπως ήταν φυσικό. Και θα έπρεπε να είχε προκαλέσει μείζονα κρίση στις ελληνογερμανικές σχέσεις, κάτι που δεν συνέβη. Όμως αυτή η σαφώς εχθρική συμπεριφορά της Γερμανίας ίσως έχει και την καλή της πλευρά: ίσως αναγκάσει επιτέλους κάποιους στην Αθήνα να αντιληφθούν όσα συστηματικά και υποκριτικά κάνουν ό,τι δεν βλέπουν. Και αυτό δεν αφορά μόνο τις σχέσεις με το Βερολίνο, μα κυρίως τους πραγματικούς κινδύνους μπροστά στους οποίους βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα και τα παραμύθια για το τι θα κάνει η ΕΕ όταν αυτοί εκδηλωθούν. Όπως είχε και ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ για τα Ίμια, όταν εκείνος ξενυχτούσε στα τηλέφωνα, οι Ευρωπαίοι κοιμόντουσαν.


Τώρα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Πρώτον, η απειλή είναι πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο εκτενής και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας σε σχέση με τότε πολύ σημαντικά αναβαθμισμένη. Δεύτερον, τώρα οι Ευρωπαίοι δεν κοιμούνται.

Αντίθετα, στο μέτρο που η Ευρώπη είναι πλέον ακολούθημα της Γερμανίας, διευκολύνουν και νομιμοποιούν τον Ερντογάν, ό,τι κι αν λένε περί του αντιθέτου. Αυτό οδηγεί άμεσα στο συμπέρασμα ότι τη στιγμή της κρίσης η Ευρώπη του Βερολίνου όχι απλώς δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης ~ "Εσύ κυρά Μαριώ, είσαι αθεόφοβη, δεν έχεις καθόλου φόβον Θεού! Γιατί τα χέρια σου είναι ματωμένα..."

(Όσο σκληρά κι αν φαίνονται ή ακούγονται...
Δεν γίνεται πλέον να μην ακούγεται η αλήθεια.
Τα λένε κοτζάμ Άγιοι.
Δεν θα τα λέμε εμείς;)

Ομιλεί ο πατέρας Στέφανος Αναγνωστόπουλος:

~ Θα σας πω όμως μια φοβερή αληθινή ιστορία για μια μαμή, πώς σώθηκε επί των παιδικών μου ημερών.

"Τρείς γυναίκες το 1938, ξεκίνησαν για εξομολόγηση, στον όσιο Γεώργιο Καρσλίδη, που ασκήτευε στη Σίψα της Δράμας.
Έξω απ’ τη Δράμα δέκα χιλιόμετρα.
Ο Άγιος που είχε μεταξύ των πολλών χαρισμάτων, το προορατικόν, το προφητικόν και τα λοιπά,
αυτός ο Άγιος λοιπόν, - μικρό είναι το εκκλησάκι του, όσοι έχετε πάει στη Σίψα...
το έχετε δει το εκκλησάκι πόσο μικρό είναι και πόσο το κελάκι του, ύστερα κατόπιν οι μοναχές το μεγάλωσαν λιγάκι,
αλλά το πρώτο και το παλιό ήτανε πολύ μικρό,-
βγήκε μπροστά στην πόρτα, και όταν οι γυναίκες έφτασαν περίπου στα είκοσι μέτρα τις σταμάτησε.
~ Εεπ, σταθείτε εκεί, (εδώ δηλαδή στην πόρτα). Για σταθείτε.
Στάθηκαν οι καημένες, δεν τολμούσαν να πλησιάσουν.
Από μακριά τους έλεγε τις αμαρτίες τους.
Και αποκάλυπτε ακόμα και τι είχαν κρυμμένα μέσα στις τσέπες τους.
Δεν έβλεπε μόνο τις καρδιές.
Έβλεπε και τις άκρες εδώ των ρούχων τους στη γωνία εδώ, σ’ αυτή τη γωνία, τι κρύβανε.
Που΄χαν πάρει απ’ τους χοτζάδες τις Κομοτηνής. Απευθύνεται λοιπόν σε αυτήν που ήταν αριστερά και της λέει,

Δεν πειράζει να ντυθείς καρναβάλ«δεν πειράζει δεν τα βλέπει αυτά ο Χριστός»

Διανύουμε μια υπέροχη περίοδο όπου θα ακούσουμε απίστευτα πράγματα. Την περίοδο του Τριωδίου αρχίζει ο αγώνας για άσκηση πολλές φορές όμως οδηγούμαστε στην άρνηση της ασκήσεως με αποτέλεσμα να ανθίζουν τα αγκάθια της αιρέσεως και της πνευματικής διαστρέβλωσης. Θα ακούσουμε πολλά πράγματα στο πλαίσιο του συγκρητισμού όπως:
«Δεν χρειάζονται οι νηστείες αρκεί να έχεις αγάπη στην καρδιά σου, δεν χρειάζεται η νηστεία αρκεί να μην τρως τον διπλανό σου, τα εξερχόμενα πειράζουν και όχι τα εισερχόμενα κλπ. Δεν πειράζει να ντυθείς καρναβάλι αρκεί να βγάλει την μάσκα του εγωισμού και λίγο μασκάρεμα για να περάσουμε καλά δεν πειράζει δεν τα βλέπει αυτά ο Χριστός. Τι να την κάνεις την νηστεία αν τσακώνεσαι με τον άντρα σου;. Το κακό είναι ότι κάποια αυτά τα ακούμε πολλές φορές και από στόματα θρησκευόμενων ανθρώπων. «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου.» (Ψαλμός ρμ’ 140).

ΣΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΠΟΤΕ οι άνθρωποι στην διάρκεια της ημέρας επιστρέφουνε στα σπίτια και στις βάσεις τους;

-Το βράδυ,σαν πέφτει η ημέρα,τότε που σουρουπώνει απογυρνούν όλοι εκεί που ανήκουν,στα σπίτια και στις εστίες τους.

-Ετσι και τώρα στα τέλη των αιώνων που βρισκόμαστε ,τώρα που κλίνει προς την δύση της η Ιστορια , ο καθένας πηγαίνει εκεί που ανήκει :στο ΦΩΣ ή στο ΣΚΟΤΑΔΙ.

Τώρα ξεκαθαρίζονται τα πράγματα και ο καθείς αποδεικνύει με τις επιλογές του με ποιόν είναι. Με τον Χριστό ή τον Πονηρό;

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Τρελογιάννης

Στον απόηχο μιας αφίσας που έζησε λίγες ώρες μόνο

Δρ Γεώργιος Καλλιντέρης,

Πέρασαν λίγες μέρες από την ανάρτηση και το κατέβασμα μιας αφίσας. Πρόκειται, όπως καταλαβαίνετε, για τη γνωστή πλέον αφίσα υπέρ των αγέννητων παιδιών.

Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να διαβάσω πολλά άρθρα γι’ αυτό το θέμα, άλλα υπέρ και άλλα κατά των απόψεών της. Σαν καταστάλαγμα όλων αυτών θα ήθελα, χωρίς πάθος και χωρίς να θέλω να κάνω το δάσκαλο, να θέσω μερικά ερωτήματα, πιστεύοντας ότι έτσι θα συμβάλλω θετικά, έστω και κατ΄ ελάχιστον, στον προβληματισμό γύρω από το θέμα που ανέκυψε.

Κατ΄ αρχήν θα ήθελα να απευθυνθώ στον Υπουργό Μεταφορών κ. Κώστα Καραμανλή.

Κύριε Υπουργέ, δεν νομίζετε ότι βιαστήκατε να πάρετε απόφαση για το κατέβασμα μιας αφίσας, η οποία αναφερόταν με μεγάλη διακριτικότητα και με επιστημονικά επιχειρήματα σε ένα θέμα που καίει πραγματικά την Ελλάδα;

Θεωρείτε ότι είναι δημοκρατικό να μην ακούγεται άλλη άποψη; Όταν συζητάτε στη Βουλή, έχετε όλοι την ίδια άποψη; Δεν ανέχεται να ακούσει ο ένας τη γνώμη του άλλου; Δεν σας εκφράζει η άποψη του Βολταίρου ότι «διαφωνώ μ’ αυτό που λες, αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»;

Άγιος Ευθύμιος ο Μέγας

ΑΓΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

        Σε ορισμένους μεγάλους ασκητές η Εκκλησία μας έδωσε τον τίτλο του μεγάλου, διότι, με την ξεχωριστή βιωτή τους, έγιναν τα πρότυπα του μοναχισμού. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Ευθύμιος ο Μέγας, αληθινά μεγάλος ασκητής και άγιος της Εκκλησίας μας.

         Καταγόταν από την Μελιτηνή της Αρμενίας και γεννήθηκε στα 377, στα χρόνια του αυτοκράτορα Γρατιανού (375-383) από ευσεβείς γονείς, τον Παύλο και την Διονυσία. Ήταν άτεκνοι και απέκτησαν παιδί, ύστερα από θερμές προσευχές, το οποίο αφιέρωσαν στο Θεό. Το ονόμασαν Ευθύμιο, από την ευθυμία, που ένοιωσαν με τη γέννησή του. Εμβολίασαν το νεαρό βλαστάρι τους με την πίστη στο Θεό και του δίδαξαν την ενάρετη ζωή. Αλλά και ο ίδιος υπήρξε κυριολεκτικά από κοιλίας μητρός αγιασμένος και καλεσμένος από το Θεό να Τον δοξάσει με την αγία ζωή του. Από μικρό παιδί σύχναζε στην εκκλησία, άκουγε με προσοχή τα ιερά γράμματα και δοξολογούσε ασταμάτητα το Θεό. Αυτό έκανε και σε όλη τη ζωή του, ανέπεμπε αέναη δοξολογία στο Θεό.

       Σε ηλικία τριών ετών πέθανε ο πατέρας του και η χήρα μητέρα του τον παρέδωσε στον ευσεβή επίσκοπο Μελιτηνής Ευτρώιο για να τον αναθρέψει και να τον μεγαλώσει. Μαζί με τους αναγνώστες Ακάκιο και Συνόδιο, που έγιναν αργότερα Επίσκοποι Μελιτηνής, τον εκπαίδευσε, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και τον κατέστησε έξαρχο των Ιερών Μονών της περιοχής του.

        Στα 406, όντας 29 ετών αποφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσει τους αγίους Τόπους, που πάτησε και έζησε ο Σωτήρας Χριστός. Παράλληλα θέλησε να γνωρίσει τους φημισμένους αγίους ασκητές της Παλαιστίνης και να ωφεληθεί πνευματικά από αυτούς. Αφού περιπλανήθηκε αρκετά κατέληξε σε ένα σπήλαιο της Λαύρας Φαράν, όπου εγκαταστάθηκε με έναν άλλο φημισμένο ασκητή, τον Θεόκτιστο. Εκεί έζησε πέντε χρόνια, με τέλεια ακτημοσύνη, ασκούμενος στην αρετή και στην αγιότητα και εργαζόμενος, πλέκοντας ψάθες για την συντήρησή του.

Ἐνῶ ὁ Πατριάρχης καὶ ὁ Αὐτοκράτορας εἶχαν προδώσει, ἕνας ἐπίσκοπος μαζὶ μὲ τὸν λαὸ ἔσωσε τὴν Ὀρθοδοξία!

Πολλαπλὰ τὰ μηνύματα ποὺ στέλνει ἡ ἑορτὴ τοῦ σημερινοῦ Ἁγίου. Κόντρα σὲ ὅλη τὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ πολιτικὴ ἡγεσία τῆς ἐποχῆς, ἡ ἄρνηση ὑπογραφῆς τῆς ἕνωσης τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικοὺς ἀπὸ ἕναν ταπεινὸ ἐπίσκοπό της Ἐφέσου, ἔσωσε τὴν ὀρθόδοξη πίστη! Ἂς εὐχόμαστε στὸ Θεὸ νὰ ἀναδείξει καὶ σήμερα νέους Μάρκους Εὐγενικοὺς ποῦ θὰ ἀντισταθοῦν στὶς κακοδοξίες ὁρισμένων ὀρθόδοξων (;) ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὸν ἐσωτερικὸ καὶ ἴσως πιὸ ἐπικίνδυνο ἐχθρό της Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς γεννήθηκε τὸ 1392 μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ πιστοὺς γονεῖς, τὸν ἀρχιδικαστή, σακελλίων καὶ διάκονο τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Γεώργιο καὶ τὴ Μαρία ποὺ ἦταν κόρη τοῦ εὐσεβοῦς ἰατροῦ Λουκᾶ. Εἶχε ἀκόμα ἕναν μικρότερο ἀδερφὸ ποὺ ὀνομαζόταν Ἰωάννης. Λόγω τῶν πολλῶν του πνευματικῶν χαρισμάτων ἔκανε περίλαμπρες θεολογικὲς καὶ φιλοσοφικὲς σπουδὲς καὶ μαθήτευσε στοὺς πλέον φημισμένους διδασκάλους τῆς ἐποχῆς του, τὸν Ἰωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ἰγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) καὶ τὸν μαθηματικὸ καὶ φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστὸ Πλήθωνα. Μεταξὺ τῶν συμμαθητῶν τοῦ ἦταν καὶ ὁ μετ' ἔπειτα ἄσπονδος ἐχθρός του Βησσαρίων ὁ καρδινάλιος ποὺ ἦταν ὑπέρμαχος τῆς ἕνωσης.

Πολλές «γκρίζες ζώνες» στην καριέρα της Σακελλαροπούλου

Ειδικά στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών η "κυρία" Σακελλαροπούλου κατηγορείται ότι κατά την εκδίκαση της προσφυγής της Παμμακεδονικής Ενωσης Ελλάδος από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στην έδρα αντιμετώπισε αυτήν τη μεγάλη εθνική υπόθεση ως θέμα δικαστικής ρουτίνας.
Η παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, όπως σημειώνουν, ουδόλως έδειξε να την ενοχλεί.
Κατά τη διάρκεια της δίκης η υποψήφια Πρόεδρος (όλων υποτίθεται...) των Ελλήνων, μεταξύ άλλων, έδωσε περιορισμένο χρόνο αγόρευσης στους δικηγόρους της ένωσης, φροντίζοντας πάντως να τους διακόπτει συνεχώς με αντιδικονομικό τρόπο.
Επρόκειτο, όπως υπογραμμίζουν, για τυπική περίπτωση κακοδικίας, σχολιάζοντας ότι «για πρώτη φορά στα χρονικά του ΣτΕ και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα βγήκε απόφαση σε 22 ώρες»...




Ήξερε ο μισάνθρωπος τσιπρας...
Τρελογιάννης

Όταν οι δικτατορίσκοι της πολιτικής ορθότητας βαφτίζουν τη λογοκρισία ανθρώπινο δικαίωμα

Κουτσουρέλης Κώστας

Πότε ξεκινά η ανθρώπινη ζωή; Σε μια αμερικανική έρευνα όπου ζητήθηκε η γνώμη των κατ' εξοχήν αρμόδιων, των βιολόγων, το 96% των 5.577 ερωτηθέντων απάντησαν το αυτόδηλο: με την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο. Μόλις 240 έδωσαν άλλη απάντηση. Κι όμως, αυτή την κοινή, την αυταπόδεικτη αλήθεια, ο λεγόμενος νομικός πολιτισμός του λεγόμενου προηγμένου κόσμου την αρνείται. Με κομψεπίκομψα καζουιστικά επιχειρήματα η ανθρώπινη ζωή, μας λένε, αρχίζει μετά τον τρίτο, ή και τον έκτο ή και τον ένατο μήνα της κύησης, αναλόγως του εκάστοτε νόμου του εκάστοτε κράτους.


Η Πολιτεία της Νέας Υόρκης, λ.χ., πρόσφατα θέσπισε νόμο που επιτρέπει την άμβλωση ακόμη και στη διάρκεια του ένατου μήνα. Μόνη προϋπόθεση, να επικαλεστεί απλώς η κυοφορούσα ότι διατρέχει κίνδυνο υγείας, ότι πάσχει από έντονο άγχος λ.χ., ή ότι το παιδί θα επιδεινώσει τις βιοτικές της συνθήκες... Ακόμη και την υποχρεωτική παρουσία ετέρου γιατρού ώστε να παρασχεθεί βοήθεια στο έμβρυο αν τυχόν επιζἠσει, ο νόμος αυτός την εξαλείφει. Ακόμη και τα επιθυμητά από τους γονείς τους έμβρυα που η μητέρα τους έπεσε θύμα επίθεσης και αποβιώσαν εν κυήσει, δεν θεωρούνται άνθρωποι. Ο φόνος τους πλέον δεν λογίζεται ανθρωποκτονία, όπως έως πρότινος.

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας: «Λόγος γιὰ τοὺς κοιμηθέντες»

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας

Μὴν ἀρνεῖσαι νὰ προσφέρεις λάδι καὶ νὰ ἀνάβῃς κεριὰ στὸν τάφο του, ἐπικαλούμενος Χριστὸν τὸν Θεόν, καὶ ἂν ἀκόμα ὁ κοιμηθεὶς τελείωσε εὐσεβῶς τὴ ζωή του καὶ τοποθετήθηκε στὸν οὐρανό.

Γιατί αὐτὰ εἶναι εὐπρόσδεκτα ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ προσκομίζουν μεγάλη τὴν ἀνταπόδοσή Του, γιατί τὸ λάδι καὶ τὸ κερὶ εἶναι θυσία καὶ ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ἐξιλέωση. Ἡ δὲ ἀγαθοεργία φέρνει τελικὰ προσαύξηση μὲ κάθε ἀγαθὴ ἀνταπόδοση.



Ὁ σκοπὸς τοῦ προσφέροντος, γιὰ τὴν ψυχὴ κοιμηθέντος, εἶναι ἴδιος μὲ τὰ ὅσα κάνει ὅποιος ἔχει μικρὸ παιδὶ ἄρρωστο καὶ ἀδύναμο, γιὰ τὸ ὁποῖο προσφέρει στὸν ἱερὸ ναὸ κεριὰ, θυμίαμα καὶ λάδι μὲ πίστη καὶ τὰ χαρίζει ὅλα γιὰ τὸ παιδί του.

Τὰ κρατάει καὶ τὰ προσφέρει μὲ τὰ χέρια του σὰν νὰ τὰ κρατάει καὶ νὰ τὰ προσφέρῃ τὸ ἴδιο τὸ παιδὶ, ἀκριβῶς δηλαδὴ ὅπως γίνεται ὅταν στὸ βάπτισμα ἀποκηρύσσεται ὁ σατανᾶς ἀπὸ τὸν ἀνάδοχο γιὰ λογαριασμὸ τοῦ νηπίου.

Παρομοίως πρέπει νὰ θεωρεῖται καὶ ὅποιος πέθανε πιστὸς στὸν Κύριο, ὅτι κρατάει καὶ προσφέρει τὰ κεριὰ καὶ τὸ λάδι, καὶ ὅλα ὅσα προσφέρονται γιὰ τὴ λύτρωσή του.

Ἔτσι μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἡ προσπάθεια ποὺ γίνεται μὲ πίστη δὲ θὰ πάει χαμένη.

Νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι οἱ Θεῖοι ἀπόστολοι καὶ οἱ Θεοδίδακτοι διδάσκαλοι καὶ οἱ Θεόπνευστοι πατέρες, ἀφοῦ πρῶτα ἑνώθηκαν μὲ τὸ θεῖο καὶ φωτίσθηκαν καθόρισαν μὲ τρόπο θεάρεστο τὶς λειτουργίες, τὶς προσευχὲς καὶ τὶς ψαλμωδίες, ποὺ γίνονται κάθε χρόνο στὴ μνήμη ἐκείνων ποὺ πέθαναν.

Καὶ ὅλα αὐτὰ μέχρι σήμερα, πάντα μὲ τὴ χάρη τοῦ Φιλανθρώπου Θεοῦ, αὐξάνονται καὶ συμπληρώνονται σ᾿ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος γιὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ ἐξυμνεῖται ὁ Κύριος τῶν κυρίων καὶ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων.

Πηγή: Nektarios

το «σπιτάκι της Μέλιας»