Κανών τοῦ Μεγάλου Βασιλείου περί τῶν ἐκτρώσεων

Ὁ σημαντικότερος ἀπό τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας πού ἀφορᾶ στό ζήτημα τῶν ἐκτρώσεων εἶναι ὁ β΄ κανών τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ἀναφέρει:
«Ἡ φθείρασα κατ’ ἐπιτήδευσιν, φόνου δίκην ὑπέχει, ἀκριβολογίᾳ δὲ ἐκμεμορφωμένου καὶ ἀνέξεικονίστου παρ’ ἡμῖν οὐκ ἔστιν. Ἐνταῦθα γὰρ ἐκδικεῖται οὐ μόνον τὸ γεννηθησόμενον, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ ἑαυτῇ ἐπιβουλεύσασα, διότι ὡς ἐπὶ τὸ πολύ ἐναποθνήσκουσι ταῖς... τοιαύταις ἐπιχειρήσεσιν αἱ γυναῖκες. Πρόσεστι δὲ τούτῳ καὶ ἡ φθορὰ τοῦ ἐμβρύου, ἕτερος φόνος κατά γε τὴν ἐπίνοιαν τῶν ταῦτα τολμώντων. Δεῖ μέντοι μὴ μέχρι τῆς ἐξόδου παρατείνειν αὐτῶν τὴν ἐξομολόγησιν, ἀλλὰ δέχεσθαι μὲν μετὰ τὸ μέτρον τῶν δέκα ἐτῶν, ὁρίζειν δὲ μὴ χρόνῳ, ἀλλὰ τρόπῳ τῆς μετανοίας τὴν θεραπείαν».


thriskeftika

Ἡμέρα ἑορτῆς γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἐνδομήτριου παιδιοῦ

 

Toυ Βασίλειου Ευσταθίου
Δρ. Φυσικού, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)

Στὶς 24 Ἰουνίου 2022 ἀνατράπηκε ἀπὸ τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο στὶς ΗΠΑ ἡ ἀπόφαση τοῦ 1973 κατὰ τῆς ζωῆς καὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τότε εἶχε πλέον μείνει ἐντελῶς ἀνυπεράσπιστο στὰ φονικὰ νυστέρια καὶ ἄλλα ἐκτρωτικὰ ὄργανα τῶν ἰατρῶν – δολοφόνων. Ἀκόμα καὶ λίγες ἡμέρες πρὶν τὴν γέννα του, ὁπότε στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνα πλήρως σχηματισμένο βρέφος, μποροῦσε νὰ κατακρεουργηθεῖ, κάτω ἀπὸ τὴν κάλυψη τοῦ νόμου γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματος τῆς γυναίκας. Αὐτὸ τότε θεωροῦταν μιὰ μεγάλη νομικὴ κατάκτηση στὶς ΗΠΑ ὑπὲρ τῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς ἐλευθερίας τοῦ... ἀνθρώπου, ποὺ ταυτίζονταν μὲ τὰ δικαιώματα τῶν γυναικῶν, καὶ οὔτε λόγος γιὰ αὐτὰ τῶν παιδιῶν τους μέσα στὶς μήτρες τους. Τὰ παιδιὰ αὐτὰ ἐκεῖ δὲν βρέθηκαν μέσα στὸ σώμα τῶν μητέρων τους ξαφνικά, ἀπὸ τὸ πουθενὰ καὶ ἀπρόσκλητα, ἀλλὰ ἀφοῦ οἱ μητέρες τους ἦρθαν σὲ συνάντηση μὲ ἕνα σύντροφο, τὸν πατέρα τῶν παιδιῶν, κατ’ ἐπιλογή καὶ εὐχαρίστησή τους, ἄν καὶ ὑπάρχουν καὶ οἱ βεβιασμένες περιπτώσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ὅμως τὰ μόνα ἐντελῶς ἀνεύθυνα καὶ ἀθώα εἶναι αὐτὰ τὰ ἀγέννητα παιδιά.


Ὅλα αὐτὰ βέβαια ποὺ γράφουμε στὶς παραπάνω γραμμές μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι καθόλου πολιτικὰ ὀρθά, εὐχάριστα καὶ «προοδευτικά» γιὰ πολλούς, ὅμως ἄν θυμηθοῦμε λίγο καὶ ἐκείνη τὴν ξεχασμένη πίστη στὸ Θεό εἶναι ἀπὸ αὐτὴ ἀπόλυτα ἀποδεκτὰ καὶ ζητούμενα. Εἴτε ἡ πίστη μᾶς θυμίζει τὸ «οὐ φονεύσεις», εἴτε τὸ «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (πόσο μάλλον το παιδί σου), εἴτε τὸ «πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιῆτε αὐτοῖς» (θα τους άρεσε άραγε των υπερασπιστών της έκτρωσης, να τους είχαν κάνει το ίδιο οι γονείς τους;), δὲν μᾶς μένει κανένα περιθώριο γιὰ φονικὰ ψευδοδικαιώματα. Ὁποιοσδήποτε πιστεύει στὸ Χριστό, ἔτσι καὶ μιὰ γυναίκα, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ πεῖ «τὸ σώμα μου εἶναι δικό μου καὶ μπορῶ νὰ τὸ κάνω ὅτι θέλω», καθὼς ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;». Πολὺ περισσότερο ὅταν τὸ παιδὶ μέσα στὴν μήτρα τῆς μητέρας του εἶναι στὴν πραγματικότητα ἐξ’ ἀρχῆς ἕνα τελείως διαφορετικὸ σώμα μὲ τὰ δικά του ξεχωριστὰ ὄργανα, τὸ δικό του γονότυπο καὶ φαινότυπο, τὸ δικό του τύπο αἵματος.


Ἡ Ἀμερικὴ μὲ αὐτὸ τὸν δολοφονικὸ νόμο τοῦ 1973 πολλοὺς σὲ ὅλο τὸν κόσμο παρέσυρε στὸ ἀδίστακτο ἔγκλημα. Ἡ ὑποτιθέμενη χώρα τῆς ἐλευθερίας ἔγινε ὁ πρωτουργὸς τοῦ παγκόσμιου ἐγκλήματος ποὺ μέσα σὲ αὐτὰ τὰ πενήντα χρόνια ἔχει ἀφαιρέσει δισεκατομμύρια ἀνθρώπινες ζωές (πενήντα ἑκατομμύρια ἀνὰ ἔτος), καταπατώντας βάναυσα τὰ δικαιώματά τους στὴ ζωή. Στὴν Ἑλλάδα τὸ κακὸ ἄρχισε νὰ νομοθετεῖται τὸ 1984. Στὴν πραγματικότητα ὁ νόμος τοῦ 1973 δὲν κάλυπτε ἁπλά τὸ ἔγκλημα, ἀλλὰ τὸ ἐπέβαλλε στὶς πολιτείες τῆς Ἀμερικῆς. Καὶ χωρὶς αὐτὸν τὸν νόμο, οἱ ἀμερικανικὲς πολιτείες μποροῦν μὲ δικούς τους νόμους νὰ ἐπιτρέπουν τὴν ἔκτρωση, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θεσπίστηκε αὐτὸς δὲν μποροῦσαν ὅποιες τὸ ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὴν περιορίσουν ἤ νὰ τὴν ἀπαγορεύσουν. Μὲ ἄλλα λόγια ὁ νόμος ἐπέβαλλε φασιστικὰ τὸ ἔγκλημα σὲ ὅλη τὴν ἀμερικανικὴ ὁμοσπονδία ὡς συνταγματικὰ κατοχυρωμένο δικαίωμα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἀπορριφθεῖ καὶ νὰ καταπατηθεῖ, πράγμα ποὺ διέψευσε πλέον μετὰ ἀπὸ πενήντα χρόνια τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο.


Σὲ αὐτὸ τὸν ἀγώνα κρίσιμη ἦταν ἡ συμβολὴ τοῦ πρώην προέδρου τῆς Ἀμερικῆς Τράμπ, ποὺ ἀξιοποίησε τὴν εὐκαιρία τῆς συνταξιοδότησης τριῶν ἀπὸ τὰ ἑννέα μέλη τοῦ Ἀνώτατου Δικαστηρίου ὅταν ἦταν στὴν ἐξουσία καὶ διόρισε στὴν θέση τους νέα συντηρητικὰ μέλη, τὰ ὁποία ὅλα τώρα, μαζὶ καὶ μὲ τρία ἀπὸ τὰ προηγούμενα κατεψήφισαν τὸ νόμο τοῦ 1973. Ὅμως ἀντίθετα ἀπὸ τὸν Τράμπ, ὁ σημερινὸς πρόεδρος Μπάιντεν, ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται εἶναι ρωμαιοκαθολικὸς πιστός (εἶναι γνωστὸς γιὰ τὸν ἐκκλησιασμό του, ἀλλὰ καὶ ὅπως μάθαμε ὅταν πρόσφατα τὸν ἐπισκέφθηκε ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργός τὸν περασμένο Μάιο, κάνει τὸν σταυρό του ἀλὰ ἑλληνορθόδοξα), δὲν θυσιάζει τὴν πολιτική του ὀρθότητα γιὰ τὴν πίστη του, ἀλλὰ εἶναι ὑπέρμαχος τῶν ἐκτρώσεων σὲ παντελὴ ἀντίθεση μὲ τὴν ρωμαιοκαθολικὴ διδασκαλία. Κατὰ συνέπεια ἀποδοκίμασε σφοδρὰ τὴν νέα ἱστορικὴ ἀπόφαση τοῦ Ἀνώτατου Δικαστηρίου, τὸ ὁποῖο θέλησε νὰ προστατέψει τὸ ἀγέννητο παιδί, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Τράμπ δήλωνε ὅτι ἦταν «θέλημα Θεοῦ».


Συμπερασματικά, τώρα πλέον εἶναι πραγματικὰ ἐλεύθερες οἱ πολιτείες νὰ ἐπιλέξουν νὰ νομοθετήσουν ὑπὲρ τῆς ζωῆς ἤ τοῦ θανάτου, ὑπὲρ τῶν πραγματικῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ποὺ σέβονται ἐξίσου τὸ δίκαιο ὅλων, ἤ τῶν ψευδοδικαιωμάτων, ποὺ ὑποστηρίζουν τὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροῦ, στὴν προκειμένη περίπτωση τῆς φίλαυτης γυναίκας ἔναντι τοῦ ἀνυπεράσπιστου παιδιοῦ της. Πάντα θὰ ἔχουν τρόπο ὅσοι σκέφτονται νὰ διαπράξουν τὸ ἔγκλημα νὰ τὸ κάνουν, ἀλλὰ στὶς πολιτείες ποὺ τὸ ἀπαγορεύουν θὰ εἶναι ἀναγκασμένοι νὰ μετακινηθοῦν σὲ ἄλλες, πράγμα ποὺ θὰ ἀπαιτεῖ κόστος καὶ κόπο, καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ ἀποτρεπτικὰ καὶ νὰ τὸ ξανασκέφτονται. Ἡ ἀνθρώπινη λύση ὅμως, τόσο γιὰ τὴν γυναίκα, ποὺ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο δὲν θέλει ἤ δὲν μπορεῖ νὰ ἀναθρέψει τὸν καρπὸ τῆς κοιλίας της, ὅσο καὶ γιὰ τὸν καρπό της αὐτό, εἶναι νὰ τὸν φέρει σὲ κάθε περίπτωση στὸν κόσμο, ὁλοκληρώνοντας τὴν ἐγκυμοσύνη της καὶ ἐκπληρώνοντας τὸ βασικὸ μητρικὸ χρέος της αὐτὸ ἀπέναντί του, καὶ μετὰ μπορεῖ νὰ τὸ προσφέρει σὲ κάποιο ἄλλο ἔγγαμο ζευγάρι, ποὺ δὲν ἔχει μπορέσει νὰ τεκνοποιήσει, ἤ ἔχει ἀλλὰ θέλει σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση νὰ βοηθήσει. Αὐτὴ σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις εἶναι ἡ μόνη λύση, ἐάν θέλουμε νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι, πολὺ περισσότερο Χριστιανοί, ποὺ ἔχουν πολιτισμὸ καὶ δικαιοσύνη.

Ρωμαίικο οδοιπορικό

Γιατί ο απόστολος Παύλος και ο Μέγας και άγιος Κωνσταντίνος πολεμούνται ανά τους αιώνας;

†Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης

Απόστολος Παύλος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Οι άγιοι Κωνσταντίνος και Παύλος

Με ρώτησε κάποιος προχθές, σεβαστοί μου Γέροντες και αγαπημένοι αδελφοί μου, γιατί ο Μέγας των εθνών σαγηνευτής απόστολος Παύλος, καθώς και ο Μέγας και ισαπόστολος άγιος Κωνσταντίνος πολεμούνται από πολλούς και διάφορους, ανά τους αιώνας. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Και όντως ευχαριστώ τον αδελφό, που μου έχανε αυτή την ερώτηση. Το γιατί είναι απλό και βαθύ συνάμα. Και δύσκολο.

Ο Μέγας των εθνών σαγηνευτής απόστολος Παύλος έκαμε τόσο έργο, τόσο σημαντικό και τόσο μεγάλο, που κανείς άλλος δεν το έκαμε μετά τον Χριστό και την Παναγιά πάνω στη γης. Ήταν το στόμα του Χριστού. Συστηματοποίησε τη διδασκαλία του Χριστού. Κι έφερε το όνομά Του έως εσχάτου της γης. Και το εβάστασε ενώπιον εθνών και βασιλέων. Και επόμενον ήτο αυτό να κινήσει το μίσος και την έχθρα και την μήνιν του αντιδίκου διαβόλου και των οργάνων αυτού από τότε, μέχρι και σήμερα.

Πολλοί σήμερα, μορφωμένοι, διανοούμενοι, Έλληνες και ξένοι, αντιπαρατίθενται με τον μεγάλο απόστολο Παύλο. Έχουν βαθιές προκαταλήψεις απέναντι του και μας τα λένε, κατά ένα περίπλοκο τρόπο.

Δεν μπορούν, φυσικά, να αρνηθούν το μεγαλείο και την προσφορά, αλλά και συνάμα κάνουν, ό,τι μπορούν περισσότερο, προκειμένου να τα μειώσουν. Και τι δείχνει αυτό; Το μεγαλείο του αποστόλου Παύλου και την ανυπολόγιστη προσφορά του στην Εκκλησία και την οικουμένη. Κι εδώ ισχύει αυτό που πολλές φορές έχουμε αναφέρει και που είπε ο μεγάλος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Έχετε δει, μπρε, να πετροβολούν πλατάνια; Τις καρυδιές πετροβολούν, που έχουνε καρύδια».

Βάλλεται, λοιπόν, ο μέγας σαγηνευτής των εθνών. Μα και στην εποχή του το ίδιο εγίνετο. Και μάλιστα, οι συμπολίται του Ιουδαίοι, που έχασαν το πρωτοπαλλήκαρό τους, δεν τον άφησαν σε ησυχία ούτε μια μέρα. Και αυτό αποτελούσε σκόλωπα εν τη σαρκί του. Εμπόδιο. Ασθένεια. Δυσκολία. Και πόνο άφατο για τον απόστολο Παύλο. Είναι δε, μέσα στις 14 διασωθείσες Επιστολές του, μεγάλα τα νοήματα και υψηλότατα. Κι ο τρόπος που τα διατύπωνε μοναδικός κι ανεπανάληπτος.

Ο απόστολος Παύλος έχει το δικό και καταδικό του προσωπικόν ύφος και ήθος. Σε σημείο που ο άλλος μέγας πρωτοκορυφαίος απόστολος Πέτρος να συνιστά στους αναγνώστες των Επιστολών του, των Καθολικών δύο Επιστολών του, να προσέχουν τον απόστολο Παύλο, να προσέχουν πώς τον διαβάζουν και πώς τον κατανοούν, διότι διαστρέφουν πολλά απ’ τα νοήματά του, προς ιδίαν απώλειαν. Γι’ αυτό και όσοι θέλουν να καταλάβουν τον μεγάλο σαγηνευτή των εθνών, καλό είναι να διαβάζουμε την ερμηνεία την έγκυρη, που έχει κάνει επάνω στις Επιστολές του, κυρίως και κατ᾽ εξοχήν, ο ιερός Χρυσόστομος.

Ο άγιος Ιωάννης, ο χρυσούς την γλώτταν, χρυσούς και την καρδίαν. Ο οποίος ερμήνευσε τα έργα του αποστόλου Παύλου, όσο κανείς άλλος καλύτερα. Αναφέρει η παράδοσις ότι πήγε ο διάκονός του μια μέρα να τον φωνάξει από το γραφείο, από το ερημητήριο, απ’ το καταφύγιο που είχε, απ’ το σπουδαστήριο, για κάποια υπόθεση. Κάποιος τον ζητούσε από τους μεγάλους. Ο Ιωάννης πήγαινε και στους μικρούς περισσότερο. Λοιπόν. Και καθώς κτυπούσε και δεν άνοιγε, κοιτάζει απ’ την κλειδαρότρυπα.

Είχε ακούσει κουβέντα. Και τι βλέπει; Τον άγιο Ιωάννη να γράφει και στο αυτί του, κοντά του, να είναι ποιος ο μέγας σαγηνευτής των εθνών απόστολος Παύλος και να του εξηγεί τις Επιστολές του.

Γι’ αυτό λέει μια ωραία, έτσι, σοφία χριστιανική: «Στόμα Χριστού Παύλος, στόμα Παύλου Ιερός Χρυσόστομος».

Τι είναι κι ο ιερός Χρυσόστομος! Τι μεγαλείο! Τι χρυσορυχείο! Τι ρήτορας! Τι γλαφυρότητα έχει! Τι τρόπο! Τον διαβάζεις και παθαίνεις. Τι ελληνικά υπέροχα! Τι σοφία μοναδική! Τι ύψος νοημάτων! Τι πέλαγος δογμάτων! Τι έχει, αλήθεια, Εκκλησία μας η ορθόδοξη! Τι πλούτο, τι θησαυρό, τι μεταλλείο, τι χρυσορυχείο! Τα διάβαζαν οι αιώνες αυτά.

Και θυμήθηκα εδώ τώρα, αυτή τη στιγμή, το μεγάλο Κόντογλου, που σαν αυτό τον μήνα, δεν θυμάμαι ακριβώς τη μέρα, 15 Ιουλίου, μάλλον, εφονεύθη στην Αθήνα στα 1965, από αυτοκίνητο, που έλεγε τα αθάνατα λόγια: «Κακόμοιρη Ελλάς, εσύ πάντοτε εφώτιζες έθνη και λαούς. Και έκανες παιδιά στους ξένους. Σήμερα, όμως, έμεινες στείρα και άκληρη, γιατί τα ίδια τα παιδιά σου δεν θέλουν, να σε ξέρουν».

Ο σκοταδιστής Μητσοτάκης και η οικτρή άφωνη συμπεριφορά της διοικούσας Εκκλησίας

Σχόλιο του ιατρού Λυκούργου Νάνη με αφορμή την ανάρτηση :Ο σκοταδιστής Μητσοτάκης θεωρεί οπισθοχώρηση την προστασία των ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.



Τουλάχιστον πέντε πολιτικοί αρχηγοί, οι κύριοι Μητσοτάκης, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Κουτσούμπας και Βαρουφάκης, με σχετικές, κατάπτυστες δηλώσεις τους, ενδεικτικές του «ήθους» τους, τάχθηκαν κατά της μνημειώδους δικαστικής αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, η οποία έβαλε φρένο στον ανεξέλεγκτο δικαιωματισμό των όσων διενεργούν την εν ψυχρώ εμβρυοκτονία. Πρόκειται περί καταντήματος ολκής, ενδεικτικό της πνευματικής και ηθικής καθιζήσεως και νόσου που μαστίζει το εν Ελλάδι πολιτικό σύστημα.

Λίαν ορθώς, επισημαίνεται στο στο συγκεκριμένο άρθρο από το συντάκτη του, η τεράστια ευθύνη τόσο της λεγόμενης διοικούσας Εκκλησίας όσο και η αντίστοιχη ικανής μερίδας του ελληνικού λαού, απέναντι στο εκφυλιστικό αυτό φαινόμενο. Δυστυχώς, μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο θεάται απαθώς τα όσα τις τελευταίες δεκαετίες απεργάζονται, σε βάρος των θρησκευτικών και εθνικών ιδανικών, οι νεοταξίτες πολιτικοί, με τη συνδρομή δημοσιογράφων, οικονομικών και πανεπιστημιακών παραγόντων, αλλά και επικροτούν, επιδοκιμάζουν και υπερθεματίζουν των ολεθρίων αυτών πολιτικών και πρακτικών. Πρόκειται, αναντιλέκτως, για σύμπτωμα βαθύτατης παρακμής, αλλοτριώσεως και σήψεως. Για πλήρη αλλοίωση και διαστροφή των αξιιλογικών κριτηρίων των νεοελλήνων, των οποίων, αυτές τις ημέρες, την προσοχή αποσπά και απορροφά ο χιμπατζής του Αττικού Πάρκου…

Εκατοντάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστα ανθρώπινα έμβρυα δολοφονούνται στη χώρα μας εν ψυχρώ και εκ προμελέτης με τη σύμπραξη αδιστάκτων γυναικών και επίορκων γιατρών και οι βαρέως νοσούντες, από ηθικής και πνευματικής πλευράς νεοελληνες, αλληθωρίζουν στις γάτες και τους χιμπατζήδες… (Εννοείται ότι η κακοποίηση των ζώων τυγχάνει καταδικαστέα από χριστιανικής πλευράς αλλά υπάρχει και μια ιεράρχηση και διαβάθμιση εν προκειμένω που έχει ανατραπεί από τις επιταγές της βρωμερής και διαστροφικής «πολιτικής ορθότητας»). Παρελαύνουν αναιδέστατα και προκλητικότατα οι σοδομίτες (γέμοντες απύθμενου θράσους ονομάζουν την παρέλαση της αισχύνης «gay pride») και αυτοί τους χειροκροτούν και τους ενθαρρύνουν.

Σημειωτέον, ότι στα εν λόγω αίσχη, περιλαμβάνεται και η διαπόμπευση ιερών προσώπων και συμβόλων της Πίστεώς μας καθώς και η βάναυση προσβολή της δημοσίας αιδούς. Την οποία, οι σημερινοί απόγονοι των Αγίων και των Ηρώων, όχι μόνο την παραθεωρούν αλλά και συνευδοκούν αναίσχυντα στα όσα πράττονται…

Η στοχοθεσία του κινήματος της «πολιτικής ορθότητας» άρχισε να υλοποιείται και να αποδίδει τους βρώμικους καρπούς της. «Θα κάνουμε το Δυτικό πολιτισμό να βρωμίσει», έγραψε αναίσχυντα κάποτε, ένας εκ των ηγετών του εν λόγω κινήματος. Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα βρίσκονταν «Ελληνες» νέοι και» Ελληνίδες» νέες που θα διαδήλωναν με πανό που έγραφε «στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς»; Έχει αρχίσει να βρωμάει «πολιτική κορρεκτίλα» το Πανεπιστήμιο που έχει μετατραπεί σε Παν-επιζήμιο, το Σχολείο, ποικίλα σωματεία και σύλλογοι.

ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ΟΙ ΗΠΑ, Ο ΠΑΪΑΤ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΤΗΣ: Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ, ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ Ο ΜΠΑΪΝΤΕΝ, ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΣ ΗΤΤΗΜΕΝΗ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ! Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΣΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ! ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ..

 

Του ΠΚ

Η συνομιλία που ακολουθεί πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο συνάντησης ανώτερων στρατιωτικών στις ΗΠΑ για θέματα μείζονος στρατηγικής σημασίας. Στη συνάντηση αυτή συμμετείχαν έμπειρα στελέχη χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, αλλά και χωρών με σημαίνουσα θέση στον χάρτη επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τα ραντεβού σε Latino ethnic εστιατόριο ήταν καλά προετοιμασμένο. Με ένα γνέψιμο του κεφαλιού του Αμερικανού συνομιλητή όλοι οι θαμώνες εγκατέλειψαν την αίθουσα. Με λίγα λόγια, κανείς τους δεν ήταν πελάτης. Για πρώτη φορά ο Έλληνας συνομιλητής, με σημαντική πείρα στα ελληνοτουρκικά, θα άκουγε από τα χείλη ενός ανώτερου Αμερικανού αξιωματούχου το πώς αντιλαμβάνονται οι Αμερικανοί την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο.

Έχει σημασία η χρονική στιγμή κατά την οποία πραγματοποιείται αυτή η συνάντηση, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, ζήτησε μετ' επιτάσεως η αμερικανική πλευρά. Ο Τζέφρι Πάιατ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο άνθρωπος που ενεπλάκη προσωπικά -όπως καταγγέλλουν οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας- στην «Πορτοκαλί Επανάσταση» στο Κίεβο, ο «ειδικός» του State Department σε θέματα υδρογονανθράκων, ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την Ουάσιγκτον. Ο κύκλος του στην Ευρώπη είχε πια ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με πληροφορίες, η administration του Τζο Μπάιντεν θα του πρόσφερε μια πολύ καλή θέση, αυτήν του υφυπουργού. Ο Αμερικανός διπλωμάτης «έκλεινε» τους φακέλους του και πραγματοποιούσε τις τελευταίες σημαντικές επαφές του στην Αθήνα δίνοντας τις τελευταίες «εντολές» στους τοπικούς και μόνιμους συνομιλητές του.

Η μουσική στο Latino restaurant της αμερικανικής μεγαλούπολης ήταν διακριτική. Ο Αμερικανός συνομιλητής άρχισε να «ξεδιπλώνει» τις σκέψεις του. Η Ελλάδα και η Τουρκία θα έπρεπε να καταλήξουν σε συμφωνία συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο μέσω μιας επέκτασης της συμφωνίας της Μαδρίτης μεταξύ Σημίτη και Ντεμιρέλ και διά της υπογραφής ενός νέου συμφωνητικού στη βάση του οποίου οι δύο χώρες θα κατέληγαν στην περίφημη τελική προσφυγή στη Χάγη. Μέχρις εδώ καλά. Οι Αμερικανοί είναι, ως γνωστόν, απόλυτα ωμοί όταν συζητούν θέματα στρατηγικής. Ο ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος έσκυψε το πρόσωπό του προς τα μπροστά και για πρώτη φορά αναφέρθηκε στο «θερμό επεισόδιο». Ένα επεισόδιο σαφώς θερμότερο από εκείνο των Ιμίων και της τουρκικής επέμβασης στη μικρή Ίμια, πολυπλοκότερο από τις συνεχείς παρενοχλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην περιοχή του Καστελλόριζου. Κατά τους Αμερικανούς, ένα σοβαρό θερμό επεισόδιο που θα εκδηλωνόταν ταυτόχρονα σε διάφορα σημεία της αιγιακής γραμμής αντιπαράθεσης, σε 6 συγκεκριμένα, από το Βόρειο Αιγαίο έως και την Κύπρο, θα είχε νόημα μόνον αν όλες του οι πτυχές θα ήταν προσχεδιασμένες, προγραμματισμένες και προσυνεννοημένες. Η χρονική διάρκεια, το εύρος της εμπλοκής, οι εκατέρωθεν αντιδράσεις, όλα θα έπρεπε να έχουν πλήρως μελετηθεί. Κατά τη διάρκεια της ελεγχόμενης κλιμάκωσης του θερμού επεισοδίου οι ΗΠΑ θα πραγματοποιούσαν την καταλυτική παρέμβασή τους, η οποία θα κατέληγε σε ένα προσυμφωνητικό με τελική κατάληξη τη Χάγη.

Σοκάρει Ελληνίδα παιδοχειρουργός: Εντοπίζουμε αδικαιολόγητη χαλαρότητα στους μυϊκούς ιστούς εμβολιασμένων παιδιών και καταγράφουμε αυξημένα περιστατικά σκωληκοειδίτιδας

:


Συνέντευξη στο focus fm και στον δημοσιογράφο Στέφανο Δαμιανίδη έδωσε η Βασιλική Σουλειμάνοβα, παιδοχειρουργός σε Νοσοκομείο της Λάρισας, αναφορικά με τις αλλαγές που παρατηρεί στους ιστούς των εμβολιασμένων παιδιών που χειρουργεί.

Αναφερόμενη η κυρία Σουλειμάνοβα στην εικόνα που παρατηρεί τον τελευταίο καιρό στο νοσοκομείο και στις επεμβάσεις που κάνει είπε ότι υπάρχει μια αύξηση περιστατικών σκωληκοειδίτιδας στα παιδιά που είναι εμβολιασμένα. Επιπλέον, πολλές διαφορές παρατήρησε και στην κατάσταση του μυϊκού ιστού και του υποδόριου λίπους, η οποία είναι πολύ περίεργη κυρίως για παιδιά. Κι αυτό γιατί οι ενήλικοι έχουν κάνει καταχρήσεις κλπ και ίσως μια τέτοια εικόνα να ήταν δικαιολογημένη αλλά για παιδιά που βρίσκονται στο ξεκίνημα της ζωής τους είναι ανεξήγητη αυτή η κατάσταση των ιστών, σύμφωνα με την ίδια.

«Σε ένα χειρουργείο μου ήταν τόσο άσχημη η κατάσταση των ιστών που με δυσκόλεψε πάρα πολύ και όλη αυτή η κατάσταση μου κίνησε την περιέργεια. Έτσι λοιπόν έψαξα το ιστορικό του παιδιού και ανακάλυψα ότι ήταν εμβολιασμένο. Μετά σε άλλες επεμβάσεις σε εμβολιασμένα παιδιά παρατήρησα ότι οι αλλαγές στους ιστούς υπήρχαν αλλά όχι σε τόσο άσχημη κατάσταση. Οι αλλαγές υπήρχαν σε μικρότερη κλίμακα αλλά το ανησυχητικό είναι ότι υπήρχαν σε όλα και μιλάμε για 20 -25 παιδιά. Η κατάσταση των ιστών στην οποία αναφέρομαι μοιάζει με φλεγμονή, θα μπορούσα επίσης να την παρομοιάσω με περιπτώσεις που τα άτομα έχουν κάνει πολλές καταχρήσεις. Πράγμα αδύνατο να συμβαίνει σε παιδιά. Σίγουρα θα πρέπει να μελετηθούν περισσότερες περιπτώσεις για να βγάλουμε συμπεράσματα. Καλώ συναδέρφους μου που έχουν πρόσβαση σε ερευνητικά κέντρα και μπορούν να τα μελετήσουν όλα αυτά, να δώσουν ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια περιστατικά. Ας δουν λιγάκι πιο σοβαρά το θέμα γιατί μιλάμε για παιδιά» τόνισε.

«Αυτό που με ανησυχεί επίσης είναι η γρήγορη εξέλιξη της σκωληκοειδίτιδας, δηλαδή ενώ από τη στιγμή που η οξεία μορφή της σκωληκοειδίτιδας για να φτάσει σε περιτονίτιδα απαιτεί 24 ώρες ίσως και αρκετά παραπάνω τώρα πλέον βλέπουμε να ωριμάζει μέσα σε λίγες ώρες πράγμα που είναι περίεργο. Δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Σε αντίθεση με όλα αυτά, η εικόνα που παρουσιάζουν τα ανεμβολίαστα παιδάκια είναι αυτή που ξέραμε μέχρι σήμερα και θεωρούσαμε φυσιολογική. Ζούμε πραγματικά σε μια εποχή που το παράλογο προσπαθούμε να το εξηγήσουμε με τη λογική» πρόσθεσε.

Ακούστε εδώ

focusfm.gr

https://orthodoxostypos.gr/%cf%83%ce%bf%ce%ba%ce%ac%cf%81%ce%b5%ce%b9-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%bd/ 

Ό,τι κι αν συμβαίνει, το ξέρει ο Θεός, το επιτρέπει ο Θεός

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)


Την ώρα που είτε εσύ προσωπικά κάτι παθαίνεις ή νιώθεις κάτι να συμβαίνει μέσα στην ύπαρξή σου, είτε παθαίνει κάποιος συγγενής σου, κάποιος δικός σου ή γενικότερα κάποιος τρίτος λίγο πιο πέρα, όμως πάλι εσύ προσωπικά όχι απλώς στενοχωριέσαι για έναν άλλο, αλλά νιώθεις να φθάνει σ’ εσένα ο πόνος του – διότι μια μάνα, για παράδειγμα, μπορεί η ίδια να μην πάσχει, αλλά, καθώς βλέπει το παιδί της να πάσχει, υποφέρει η ίδια, σαν να πάσχει αυτή· όπως επίσης ένας αδελφός, όταν βλέπει την αδελφή του, τον αδελφό του να πάσχει, ή κάποιος άλλος, όταν βλέπει ένα συγγενή του – την ώρα λοιπόν που συμβαίνει ό,τι κι αν συμβαίνει, αν το δεις μέσα στην πρόνοια, μέσα στην οικονομία του Θεού, μέσα στην αγάπη του Θεού, αυτό έχει μεγάλη αξία, γιατί τελικά θα βγει μόνο καλό για την ψυχή σου.


Μην το δεις απλώς θεωρητικά, ότι ναι μεν το ξέρει ο Θεός, αλλά είναι κάπου μακριά και σαν να σε περιφρονεί ή να σε αγνοεί, οπότε μένεις πάλι μέσα στην κατάστασή σου να κλαις τη μοίρα σου. Όχι, όχι. Να πιστέψεις ότι το επιτρέπει ο Θεός, το οικονομεί ο Θεός για το καλό σου. Ακόμη και στη χειρότερη περίπτωση να πεις: «Το ξέρει ο Θεός, το επιτρέπει ο Θεός». Να βάλεις τα δυνατά σου να το πεις.


Την ώρα δηλαδή που πονάς τόσο, σαν να σε σχίζουν με μαχαίρι, ή την ώρα που σου συμβαίνει κάτι ανάλογα οδυνηρό – καθώς μέσα στην οδύνη σου, μέσα σε όλο αυτό που ζεις, κοντεύεις να τα χάσεις, μπορεί ακόμη και να λιποθυμήσεις, αλλά όταν συνέλθεις και συνειδητοποιήσεις την κατάστασή σου, πάλι αρχίζει ο πόνος – την ώρα εκείνη να πεις: «Το ξέρει ο Θεός, το επιτρέπει ο Θεός». Μάλιστα, πρέπει να τονίσουμε ότι καμιά φορά ένας πόνος πνευματικός, ένας πόνος ψυχικός είναι κάτι πολύ περισσότερο από τον πόνο που προκαλεί μια μαχαιριά στο σώμα. Ό,τι και να είναι πάντως αυτό, να το γιατρέψεις δεν μπορείς· να το διορθώσεις δεν μπορείς. Προσέξτε το αυτό. Μιλούμε για τις περιπτώσεις εκείνες, οι οποίες δεν ξεπερνιούνται ούτε με παρηγοριές ούτε με φάρμακα ούτε με τίποτε. Τι φάρμακα μπορεί να πάρει κανείς, όταν σουβλίζεται βαθιά μέσα η ψυχή του;





Δεν μπορείς λοιπόν να το θεραπεύσεις· δεν μπορείς να το πάρεις έτσι σαν να μην υπάρχει. Υπάρχει. Μπορείς όμως να το ξεπεράσεις. Όχι με την έννοια ότι το αφήνεις και φεύγεις – γιατί, όπου και να πας, αυτό θα έρθει μαζί σου – αλλά με την έννοια ότι πιστεύεις πως το επιτρέπει ο Θεός, το οικονομεί ο Θεός και ξέρει ο Θεός το γιατί. Είναι πάνσοφος ο Θεός, είναι πανάγαθος, φιλάνθρωπος και όλο αγάπη. Δεν κάνει λάθη και περιβάλλει τον άνθρωπο με τέτοια αγάπη, που ούτε καν μπορεί να την υποψιαστεί ο άνθρωπος· τέτοια αγάπη έχει ο Θεός για το πλάσμα του.


Την ώρα εκείνη λοιπόν, εάν έτσι τα πάρεις τα πράγματα, εάν έτσι πιστέψεις και αφεθείς στη χάρη του Θεού, στην αγάπη του, στην πρόνοιά του, εάν αφεθείς στο όλο αυτό μυστήριο του Θεού, όσο κι αν ο ίδιος ο πόνος και η όποια κατάσταση σε τραβούν να βουλιάξεις εκεί μέσα, εκείνη την ώρα γίνεται τέτοια γιατρειά στην ψυχή, που δεν θα γινόταν με τίποτε άλλο. Έρχεται τέτοιο καλό στην ψυχή, έρχεται τέτοια αυτογνωσία, έρχεται τέτοια γνώση του Θεού, της πρόνοιάς του, της αγάπης του – γνώση με την έννοια της εμπειρίας – που το βλέπεις ότι δεν θα ερχόταν με τίποτε άλλο. Και μόνο καθώς επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτό που έγινε, ήρθε αυτό το καλό. Το βλέπεις, το διαπιστώνεις.

Νικόλαος Ρενέ Ενί: Από τον κόσμο της ανελευθερίας και της μάζας του Σαρτρ στην Ορθοδοξία!

 

Ο Γάλλος διανοούμενος και συγγραφέας Νικόλαος Ρενέ Ενί.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Συνέντευξη του γάλλου, διανοούμενου και συγγραφέα, Νικόλαου Ρενέ Ενί (1935-2022) στον δημοσιογράφο και συγγραφέα Τάσο Μιχαλά από το βιβλίο του «Άθως. Όρος Άγιο πολιτεία ανθρώπινη», Αθήνα 1981. Η συνέντευξη μεταδόθηκε στην εκπομπή «Σφυγμοί της εποχής» της ΕΡΤ, στις 18 Νοεμβρίου 1980, ενώ αναδημοσιεύτηκε και στην περιοδική έκδοση της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους ο «Όσιος Γρηγόριος», περίοδος β’, τεύχος 6. 

Τάσος Μιχαλάς: Τι ήταν εκείνο που σας έκανε να αναζητήσετε και να βρείτε το δρόμο προς την Ορθοδοξία; Πώς έτσι και βαφτιστήκατε ορθόδοξος; Ποιος είναι ο μοχλός αυτής της αλλαγής;
Νικόλαος Ρενέ Ενί: Ο δρόμος ανήκει στο Θεό. Είναι ο Θεός.
Μπορούμε όμως να προσδιορίσουμε μερικά σημεία. Είχα πάει στην Πάτμο. Αλλά γιατί πήγα στην Πάτμο; Επειδή πήγα στον Άθωνα. Και γιατί πήγα στον Άθωνα; Δεν ξέρω ακριβώς… Στο Άγιο Όρος συνάντησα πολλούς μοναχούς. Μάλιστα ένας, ο ιερομόναχος Συμεών της Μονής Γρηγορίου, αργότερα έγινε στενός φίλος μου. Γιατί όλα αυτά; Ίσως επειδή έτυχε να γνωρίσω πριν είκοσι πέντε χρόνια την Ελλάδα. Και γιατί όλες αυτές οι εμπειρίες δυνάμωσαν μέσα μου τόσο πολύ; Ε, αυτό δεν το ξέρω… Ήταν τόσο δυνατές εμπειρίες που δεν μπορώ να τις εξηγήσω. Έχω γνωρίσει και την Αμερική, όμως τούτο ‘δω ήταν κάτι άλλο. Η Ορθοδοξία είναι ο πραγματικός κόσμος. Η Ορθοδοξία είναι το νόημα του κόσμου. Μέσα στον κόσμο ένιωθα τόσο κενός. Γι’ αυτό και στα έργα μου υπάρχει για τον κόσμο πάντα μια ειρωνεία. Μια ειρωνεία που έχει εξήγηση και που δεν είναι άλλη από το ότι ο κόσμος στα μάτια μου έδειχνε δίχως νόημα και σκοπό.

Ήταν μήπως αυτό μια κάποια επίδραση από τον κόσμο των ιδεών και των φιλοσοφικών αντιλήψεων του Ζαν Πωλ Σαρτρ;
Ο δρόμος του Σαρτρ αυτοαποκαλείται «δρόμος της ελευθερίας». Όμως, ποιος δεν το ξέρει; Η ελευθερία στη Δύση δεν είναι τίποτα άλλο από το να κάνεις ότι σ’ αρέσει. Ό,τι πάει στα μέτρα σου. Γι’ αυτό κι ο καθένας κλείνεται σπίτι του, περιορίζεται μέσα στον εαυτό του. Κάνει ότι θέλει. Εδώ, έχουμε ένα συμβολισμό, αλλά με πραγματικές επιπτώσεις.

Πιστεύετε πως η ελευθερία στην Ορθοδοξία είναι κάτι διαφορετικό;
Το ότι ο Σαρτρ μιλάει για την ελευθερία αυτό το ‘κανε γιατί προηγουμένως είχε τονίσει πως δεν υπάρχει Θεός και ότι δεν πιστεύει. Αυτό που ξέρω είναι ότι η πραγματική αίσθηση της ελευθερίας παρέχεται μόνο μέσα στην Πίστη. Με δυο λόγια: Όλα αυτά μου φαίνονται διανοουμενίστικες κουταμάρες σε σχέση με το σώμα μου που είναι πλασμένο κατ’ εικόνα Θεού. Όλα αυτά που συζητάμε τούτη ‘δω τη στιγμή, τα βλέπω θεωρητικά και διανοουμενίστικα αν τα συγκρίνω με την αίσθηση της ελευθερίας που σου δίνει η συντριβή, η σιγή κι η μετάνοια μπροστά στο μυστήριο της Θείας Λειτουργίας που είναι η εστία του φωσφορικού κάλλους.

Μήπως συμβαίνει και με σας το ίδιο που γίνεται με πολλούς ξένους οι όποιοι στην Ορθόδοξη Λειτουργία βρίσκουν μια συναισθηματική ικανοποίηση και τίποτε πάρα πέρα;

Ψευδοπροφήτες ή ψευτοδεσποτάδες;

✔️Ποιοι και γιατί θέλουν τον διωγμό του π.Δημητρίου των Αγίων Ισιδώρων στο Λυκαβηττό;

🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα



Προβληματίστηκα πολύ αν θα έπρεπε να ασχοληθώ με ένα θέμα που ήλθε να ταράξει τα νερά της Εκκλησίας μας! Και το κάνω αυτό όχι γιατί θέλω να βάλω κάποιους ξερόλες στη θέση τους αλλά γιατί σε μια εποχή αποστασίας που ζούμε πρέπει να προτάσσουμε τα στήθη μας και να υπερασπιζόμαστε αυτούς που διώκονται και κατηγορούνται γιατί επιτελούν το καθήκον τους με τον πιο υπεύθυνο τρόπο. Θα ξεκινήσω ανάποδα την εξιστόρηση των γεγονότων και θα καταλήξω στην ουσία του θέματος που με έκανε να πιάσω μολύβι και χαρτί στο χέρι μου και να αρχίσω να γράφω!

Μας πληροφόρησε προ ολίγων ημερών η Ιερά Σύνοδος με ανακοινωθέν της – το δεύτερο μετά τους ψευδοπροφήτες που τους θυμήθηκε ξαφνικά τώρα- ότι η νεοπροτεσταντική πολυπληθής ομάδα «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση» ετοιμάζεται να επισκεφθεί τους Νομούς Καρδίτσας, Φωκίδας και Φθιώτιδας για να διανείμει 50 χιλιάδες αντίτυπα της Καινής Διαθήκης και άλλα έντυπα με την διαδικασία «πόρτα- πόρτα»!
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η εν λόγω οργάνωση αλώνισε στην πατρίδα μας και διένειμε από το 2008 μέχρι σήμερα 1.308.213 αντίτυπα της Καινής τους Διαθήκης και οπωσδήποτε και άλλα έντυπα, για να παρασύρει τους πιστούς.
Ανησυχούν καθόλου οι…Άγιοι μας και δη ο Σεβ. Θεσσαλιώτιδος, ο οποίος προέβη σε δήλωση και έσπευσε να χαρακτηρίσει «πληγή» την σύναξη του πιστού λαού του Θεού στον Ι. Ν. Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, για την εξόρμηση της «Ιεραποστολικής Ένωσης»; Τι κάνει ο ίδιος στην επαρχία του; Μήπως τον ενοχλεί που λειτουργεί σε άδειους ναούς ( το επισημάναμε άλλωστε και κατά τα ονομαστήρια του που είχε 10-11 συλλειτουργούς Αρχιερείς και περί τους 100-200 πιστούς)ενώ στους Αγίους Ισιδώρους έχουμε κάθε φορά κοσμοπλημμύρα;
Ποιοι κληρικοί με εντολή των επισκόπων τους βγήκαν ποτέ να μοιράσουν Καινή Διαθήκη ή άλλα βιβλία περί την ορθόδοξη κατήχηση δωρεάν και μάλιστα πόρτα-πόρτα; Γιατί συνήθως μόνο ο έρανος της Αγάπης διεξάγεται πόρτα- πόρτα.
Είπε ακόμη ότι «οι πιστοί πρέπει να διαβάζουν τον λόγο του Θεού και να κατανοήσουν την διδασκαλία της Εκκλησίας». Σώπα!!! Μεγάλη σοφία εξεστόμισε ο Άγιος!
Πώς να κατανοήσουν βρε ευλογημένε, οι πιστοί την διδασκαλία της Εκκλησίας; Ο Χριστός είπε στους μαθητές του «πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει».
Δηλαδή το κηρύττειν είναι έργο των ποιμένων και με ευλογία τους παραχωρείται στους κληρικούς και στους ιεροκήρυκες, όχι στον λαό του Θεού!

Εθνική τραγωδία: 6.495 περισσότεροι νεκροί σε μόλις τρεις μήνες «χωρίς αιτία»!

 

Θανατικό άνευ προηγουμένου και -φαινομενικά- «άνευ αιτίας» βιώνει η Ελλάδα με αύξηση σχεδόν κατά 20%, για την ακρίβεια 19,16%, των θανάτων πολιτών από την 3η Ιανουαρίου 2022 μέχρι τις 3 Απριλίου 2022 σε σχέση με την ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα του 2021, όταν ο Covid-19, υποτίθεται ότι «θέριζε» και είχαμε εκατοντάδες νεκρούς κάθε εβδομάδα!

Και όμως: Εφέτος, μόνο το πρώτο τρίμηνο βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, πέθαναν συνολικά περισσότεροι 6.595 άνθρωποι από το ίδιο χρονικό διάστημα πέρσι (3/1/2022 – 3/4/2022) ανήλθαν σε 41.020 (20.539 άνδρες και 20.481 γυναίκες), ενώ κατά το αντίστοιχο διάστημα του 2021 (4/1/2021 – 4/4/2021) είχαν ανέλθει σε 34.425 (17.628 άνδρες και 16.797 γυναίκες).

Σε μία χρονικό περίοδο πλήρους αποκλιμάκωσης της πανδημίας σε σχέση με το 2021 που υποτίθεται ότι ο Covid-19 προκαλούσε εκατόμβες θανάτων (και σε μεγάλο ποσοστό, έτσι είναι για τους λόγους που αποκάλυψε χθες η Eurostat στην χθεσινή έκθεσή της) πέθαναν 6.995 περισσότεροι Έλληνες σε μόλις τρεις μήνες ή αλλιώς είχαμε αύξηση θανάτων κατά 19,16% έναντι του 2021!

Το θέμα είναι ότι εφέτος που στους πέντε περσινούς θανάτους προστίθεται ακόμα ένας έκτος, ούτε οι νεκροί από τον Covid-19 μπορούν να συγκριθούν εφέτος με πέρσι, ούτε υπάρχει κάποιος εμφανής λόγος για τον οποίο να έχουν πεθάνει 6.500 περισσότεροι άνθρωπο σε σχέση με πέρσι που «σάρωνε» ο Covid-19.

Άρα; Τι μεσολάβησε και αυξήθηκαν οι ξαφνικοί και χωρίς αιτία θάνατοι; Το «σταμάτησε η καρδιά του ξαφνικά» ή «πέθανε στον ύπνο του χωρίς κάποια αιτία» δεν είναι απαντήσεις.

Και ειδικά δεν είναι απαντήσεις όταν έχουν τεθεί συγκριμένα και πολύ προσδιορισμένα ζητήματα αναφορικά και με την καταλληλότητα των σκευασμάτων που έχουν εγκριθεί κατά του Covid-19 με τον χαρακτηρισμό «εμβόλια» αλλά και των «παρενεργειών» των lockdown που βγήκαν εφέτος.

Αυτοί οι θάνατοι δεν μπορούν να περάσουν χωρίς να υπάρξει διερεύνηση και εντοπισμός των αιτίων. Με όποιο κόστος και όσο ψηλά και να φτάσει η έρευνα.

Με τον ρυθμό του πρώτου τριμήνου η αύξηση στην θνητότητα θα ξεπεράσει κατά πολύ τους 12.000 μόνο το 2022.

Ήταν άνθρωποι, δεν ήταν ούτε ποντίκια, ούτε πειραματόζωα.

Και πειραματόζωα να ήταν όμως, θα πονούσε η καρδιά του μέσου ανθρώπου από το θανατικό τους. Πόσο μάλλον που είναι άνθρωποι.

Και δεν συγκινείται κανείς, δεν παραιτείται κανείς, δεν ντρέπεται κανείς. Τι ψυχή θα παραδώσουν;

Τα αυτοάνοσα σαρώνουν, οι περίεργες ασθένειες, επίσης. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βασανίζονται στη χώρα, εκτός από εκείνους που πεθαίνουν. Και απ’ότι φαίνεται θα βασανίζονται για χρόνια. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ για το πρώτο τρίμηνο:

«Η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοινώνει με έκτακτο δελτίο τύπου προσωρινά στατιστικά στοιχεία που αποτυπώνουν την εβδομαδιαία εξέλιξη των θανάτων από την 1η έως την 13η εβδομάδα του έτους 2022 (3/1/2022 – 3/4/2022).

Τα στοιχεία αναφέρονται στους θανάτους που έλαβαν χώρα στην Ελληνική επικράτεια, κατά την εν λόγω περίοδο, οι οποίοι προκλήθηκαν
από διάφορες αιτίες περιλαμβανομένων των θανάτων λόγω της πανδημίας Covid-19.

Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στη δημοσίευση αυτή καταρτίζονται στο πλαίσιο της έρευνας Φυσικής Κίνησης Πληθυσμού
(ΦΚΠ) και προέρχονται από στοιχεία που διαβιβάζονται από τα Ληξιαρχεία των Δημοτικών Αρχών σύμφωνα με τα γεγονότα
θανάτων που έχουν δηλωθεί και καταχωρηθεί μέχρι την ημερομηνία διαβίβασής τους.

Εκπρόθεσμες δηλώσεις θανάτων που διαβιβάζονται στην ΕΛΣΤΑΤ ενσωματώνονται, μετά την υποβολή τους, στην ημερομηνία του συμβάντος.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, οι θάνατοι στην Ελλάδα κατά τις πρώτες δεκατρείς (13) εβδομάδες του 2022 (3/1/2022 –
3/4/2022) ανήλθαν σε 41.020 (20.539 άνδρες και 20.481 γυναίκες), ενώ κατά το αντίστοιχο διάστημα του 2021 (4/1/2021 –
4/4/2021) είχαν ανέλθει σε 34.425 (17.628 άνδρες και 16.797 γυναίκες) σημειώνοντας αύξηση κατά 6.595 θανάτους (19,16%).

Αύξηση κατά 6.863 θανάτους (20,09%) σημειώθηκε σε σχέση με το μέσο όρο των πρώτων δεκατριών (13) εβδομάδων των
ετών της εξαετίας 2016 – 2021 (34.157 θάνατοι).

Τα αντίστοιχα ποσοστά, ανά έτος, για την περίοδο 2016 – 2021 ανέρχονται σε -2,13% το 2021 σε σχέση με το 2020 (35.173), 0,27% το 2020 σε σχέση με το 2019 (35.079), 8,76% το 2019 σε σχέση με το 2018 (32.255), -11,63% το 2018 σε σχέση με το 2017 (36.500) και 15,84% το 2017 σε σχέση με το 2016 (31.508)».

Πόσο αίμα πια στα πόδια των Big Pharma;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΗΓΗ 

Η παιδεία του Κυρίου και οι Άγιοι Πάντες

 «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχὴν»[1]

 

Γέροντας Ζαχαρίας , Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας

Με την Πεντηκοστή συμπληρώθηκε ο κύκλος των μεγάλων εορτών της Οικονομίας του Κυρίου. Το Πνεύμα το Άγιο επεδήμησε, για να δοξάσει και να σφραγίσει το έργο του Κυρίου Ιησού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Σήμερα, Κυριακή των Αγίων Πάντων, η Εκκλησία μας διδάσκει ότι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι οι Άγιοι. Ο Ουράνιος Πατέρας την ημέρα της Πεντηκοστής εξαπέστειλε ως βροχή τα δόματα του Αγίου Πνεύματος. Όπου αυτές οι δωρεές βρήκαν γη αγαθή, καρποφόρησαν άγια ζωή.

Η Πεντηκοστή επομένως δεν αποτελεί μόνο τη γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας, αλλά και όλων των Αγίων της. Οι Άγιοι Πάντες είναι ο καρπός του Πνεύματος του αγιασμού, τα κατεξοχήν φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας, της οποίας το έργο είναι να παράγει εικόνες και μιμήματα Χριστού. Για την Εκκλησία της Παλαιάς Διαθήκης το έργο αυτό ήταν αδύνατον. Παραμένοντας προσκολλημένη στο γράμμα του νόμου, αδυνατούσε να συλλάβει στα σπλάγχνα της το Πνεύμα που «όπου θέλει πνεί»[2]. Γι’ αυτό απέτυχε να αποδώσει καρπό αγιασμού και αποδοκιμάσθηκε από τον Κύριο[3].

«Δεί άρξασθαι το κρίμα του Θεού από του οίκου του Θεού»[4]. «Οίκος του Θεού» είναι κατεξοχήν ο Χριστός. Το «κρίμα του Θεού», δηλαδή το κρίμα της εξαλείψεως του θανάτου και της φανερώσεως της «εις τέλος» θείας αγάπης έλαβε χώρα με τον άδικο θάνατο του Κυρίου Ιησού για χάρη της σωτηρίας του κόσμου.

Οίκος του Θεού είναι και κάθε πιστός που ακολουθεί τον Κύριο Ιησού[5] και επομένως, το κρίμα του Θεού πρέπει να επαναληφθεί στη ζωή του. Αυτό το κρίμα ενεργεί στη διάρκεια της ιστορίας και διαιωνίζει τη χάρη της σωτηρίας από γενεά σε γενεά, διότι ο Θεός, όπως η Γραφή μαρτυρεί, είναι Θεός Πατέρων. Έπλασε Πατέρες και τέκνα και τα τέκνα με τη σειρά τους γίνονται Πατέρες. Ο Χριστός είναι ο «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος»[6], είναι ο Γενάρχης μιάς νέας ανθρωπότητας, που αναγεννάται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς να έχει προπομπό την αμαρτία. Με τον θάνατο και την Ανάστασή Του ο Χριστός έδωσε τη χάρη της αναγεννήσεως στους μετόχους της Πατρότητάς Του. «Όσοι δε έλαβον Αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα Αυτού, οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν»[7].

Είμαστε όλοι Μποτσουανοί !

 

 

 

Για όσους δεν το είχαν υπόψη τους, από 22 – 26 Μαΐου πραγματοποιήθηκε στην Γενεύη συνέλευση του ΟΗΕ για την «παγκόσμια υγεία». Εκεί, θα γινόταν ψήφισμα προκειμένου να περάσουν τροπολογίες του αξιαγάπητου Προέδρου Μπάιντεν σύμφωνα με τις οποίες ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ να παραχωρούσαν την απόλυτη εξουσία στον ΠΟΥ, έτσι ώστε να δικαιούται να αποφασίζει οτιδήποτε θέλει και να παρεμβαίνει με οποιοδήποτε πρόσχημα «υπέρ της υγείας», σε οποιαδήποτε χώρα, χωρίς να ζητά την συγκατάθεση της κυβέρνησής της.

Νομίζω ότι είναι απόλυτα κατανοητό το θα σήμαινε κάτι τέτοιο ε;

Στα μουλωχτά προετοίμασαν την σύνοδο, στα μουλωχτά την πραγματοποίησαν και … απ΄ ότι φαίνεται, στα μουλωχτά πήραν και τα προβλεπόμενα …….

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες (που ελπίζω να είναι σωστές):

► Η πρώτη μεγάλη αντίδραση, ήρθε από την Μποτσουάνα (!!!) που διάβασε δήλωση εκ μέρους 37 μελών της AFRO

► Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία, η Ν. Αφρική, το Ιράν και η Μαλαισία, δήλωσαν ότι διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις και δεν υπερψηφίζουν

► Συγκεκριμένα μάλιστα η Βραζιλία, δήλωσε ότι σε περίπτωση που εγκριθούν τα προτεινόμενα, θα προτιμήσει να βγει εντελώς από τον ΠΟΥ.

Έτσι, οι βασικοί (και πλούσιοι) υποστηρικτές των τροπολογιών … ή μάλλον της παγκόσμιας διακυβέρνησης, πήραν τα προβλεπόμενα και υποχώρησαν.

Ωστόσο όπως συνηθίζουν, δεν εγκατέλειψαν. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, συγκάλεσαν νέα ομάδα εργασίας για να προβεί σε «τεχνικές συστάσεις για τις προτεινόμενες τροποποιήσεις», που θα υποβληθούν στην 77η συνεδρίαση της Συνέλευσης Υγείας το 2024. (Πότε είπαν;;; Το 2024;;; )

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ

Στο πλαίσιο των αστείων … «Σήμερα είμαστε όλοι Ουκρανοί», «Σήμερα είμαστε όλοι Γάλλοι» κλπ, εγώ σήμερα … είμαι Μποτσουανός !

 

Ιωάννης Πέτρου

Τρελογιάννης

«Ἕνας Ἄρχων Ὑψηλῆς Συμπαντικῆς Διανόησης»

 

Πορφυρίτης

Ὁ μέγας «Ἄρχων Δικαιοφύλαξ», συνεχίζει νά ὑπερασπίζεται μέ σθένος τά «δίκαια» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, τώρα καί μέ τή βούλα! Ἡ ὁλοκληρωτική του ἀφοσίωση καί οἱ ἀγῶνες του δικαιώθηκαν ἀπό τόν Ἴδιο (!) τόν Μέγα Αὐθέντη του: «Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπιβραβεύει σήμερον, […] τήν εἰλικρινή ἀφοσίωσιν ὑμῶν εἰς τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον, ἀπονέμουσα, ἰδίαις ἡμῶν Πατριαρχικαῖς χερσί»[1].



Ὁ μέγας «Ἄρχων», ἐπί πολλά ἔτη καταφέρεται σέ ὅσους ἀσκοῦν Ὀρθόδοξη θεολογική κριτική στίς ἐνέργειες τοῦ «Κυρίου καί Αὐθέντη» του, μέ εἰρωνίες, κατηγορητήρια, ἀερο-λασπο-λογίες καί ἀπαξιώσεις προσώπων, ἄνευ ὅμως θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων! Μπροστά στή βλασφημία τοῦ Χριστοῦ ἤ τῆς Παναγίας στέκεται ἀνεκτικός, ἴσως λόγῳ «ἀλληλοκατανοήσεως μέ τό διαφορετικόν», ἴσως διότι ἔχει «ανοικτούς ορίζοντας», ὁ «Κύριός» του οἶδε. Ἐκεῖνο ὅμως πού δέν ἀνέχεται, εἶναι τούς ἀνθρώπους πού κρίνουν θεολογικά τόν «Κύριό» του, τόν «πάσῃ τῇ κτίσει Πατριάρχη», τόν σαρκωτή τῆς «οἰκουμενικότητας σέ κάθε στιγμή καί μέ κάθε τρόπο», τόν Πατριάρχη «τῆς ἐλευθερίας»!

Αὐτά ὁμολογεῖ καί κηρύττει, ὁ «Ἄρχοντας», αὐτά ἔχει διδαχθεῖ ἀπό τόν «Αὐθέντη» του: «ἀνδρώθηκα ἐκκλησιαστικῶς ἐπί τῆς Πατριαρχίας Σας καί εἶναι πολλά καί ἰλιγγιώδη ὅσα μέ ἔχετε διδάξει χωρίς νά τό γνωρίζετε». Μέ ὅποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θά μάθεις! Καί ὁ διδάσκαλός του, ὁ «Βαρθολομαῖος ὁ Διάλογος», βλασφημᾶ λόγῳ καί ἔργῳ τόν Ἰησοῦ Χριστό, σχίζει τήν Ἐκκλησία Του, διαλέγεται συμπροσευχόμενος μέ ὅλους τούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους καί πατάσσει ὅσους ὀρθοδόξους ἀντιστέκονται. Κάποιες ἀπό τίς ἐτεροδιδασκαλίες[2] του κατατέθηκαν στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν μακαριστό Ἀρχιμ. Χρυσόστομο Πῆχο, Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς «Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ» Λογγοβάρδας Πάρου, πρίν 5 χρόνια καί ἀκόμη ἀγνοεῖται ἡ τύχη τους.

Κάπως ἔτσι ἦρθε καί ἡ «ὥρα τῆς Κρίσεως» γιά τόν Μητροπολίτη Κυθήρων, πατέρα Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος, κατά γενική ὁμολογία, εἶναι ἀπό τούς ἐλαχίστους πού τιμᾶ τό ἀξίωμα τοῦ Ἐπισκόπου. «Πρός Κυθήρων Σεραφείμ: ‘‘Φαρισαίε τυφλέ…’’»[3]. Εἴμαστε σίγουροι, ὅτι ὅταν ὁ «Ἄρχοντας» ἐμπνεύστηκε αὐτόν τόν τίτλο, κοιτοῦσε στόν καθρέπτη του! Ἡ συνέχεια τοῦ κειμένου, δέν ἔχει ἐκπλήξεις, εἶναι γνωστή καί ἀναμενόμενη. Ἡ ἀντίκρουση τῶν ἐτεροδιδασκαλιῶν τοῦ Κοσμήτορα καί συναδέλφου «ὀφφικιάλιου», δέν γίνεται θεολογικῷ τῷ τρόπῳ, ἀλλά μέ τή συνηθισμένη λογική τοῦ: «ἄρμεγε λαγούς καί κούρευε χελῶνες»! Δηλαδή εἶναι σά νά ρωτᾶ ὁ «Ἄρχων» ὑπερασπιστής τοῦ φαναριώτικου Θρόνου: «Πῶς εἶναι δυνατόν ὁ ‘‘Κοσμήτωρ’’ νά ἐτεροδιδασκαλεῖ καί ταυτοχρόνως νά ἐπιβραβεύεται μέ τό ‘‘ὀφφίκιο τοῦ Ἄρχοντος Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας’’ ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, παρουσίᾳ μάλιστα καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου»; Σίγουρα εἶναι ἕνα πολύ δυνατό ἐπιχείρημα καί ἐρώτημα γιά πολύ δυνατούς λύτες. Εἶναι σκέψη, προϊόν ὑψηλῆς διανόησης καί μόνο ἀπό «Ἄρχοντες ὀφφικιάλιους» μπορεῖ νά κατανοηθεῖ καί νά ἀπαντηθεῖ πλήρως. Πῶς ἄραγε εἶναι δυνατόν ὁ Μέγας Ἐτεροδιδάσκαλος τοῦ Φαναρίου, νά βραβεύει «μαθητευόμενο» ἐτεροδιδάσκαλο, παρουσίᾳ ἄλλου ἐτεροδιδασκάλου;

Ἐμεῖς οἱ μικροί καί ἄσημοι, οἱ κοινοί θνητοί δηλαδή, δέν ἔχουμε τήν ἀπαίτηση νά ἀσχοληθεῖ μέ τοῦ λόγου μας ἔνας «Ἄρχων»· ἔπειτα, δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τά ὑψηλά θολολογικά νοήματα τῶν «Ἀρχοντικῶν» τους νοῶν! Γι’ αὐτό θά εὐχηθοῦμε μόνο, οἱ ἀδελφοί μας «ὀφφικιάλιοι» νά ἀλλάξουν γρήγορα ἀφεντικό, ἀναζητῶντας τόν Κύριο τῆς δόξης, τοῦ Ὁποίου τό ἔλεος μᾶς καταδιώκει ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας!

[1] «Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀπένειμε τό ὀφφίκιο τοῦ Ἄρχοντος Δικαιοφύλακος στόν θεολόγο Παναγιώτη Ἀνδριόπουλο», https://ec-patr.org/%ce%bf-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%bc%ce%b5-%cf%84-2/

[2] «Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Πῆχος Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου: Κατάγνωσις Ἐτεροδιδασκαλιῶν», Διατυπωθεισῶν ὑπὸ τῆς αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, https://www.impantokratoros.gr/5B7D31CF.el.aspx

Τας Θύρας

[3] https://fosfanariou.gr/index.php/2022/05/26/pan-andriopoulos-pros-kythirwn-serafeim/

Κουβεντούλες με τον παπά-Θεόληπτο. Δες τα όπως τα βλέπει

 

– Γέροντα, ποια είναι η δυσκολότερη στιγμή του πνευματικού αγώνα;

-Αδελφέ μου, τό ΄χω σκεφτεί πολλές φορές και καταλήγω σε κάτι που ελπίζω να το καταλάβεις: Η δυσκολότερη στιγμή του πνευματικού αγώνα είναι όταν ο Θεός, για τους δικούς Του λόγους, μας στερήσει έστω και για λίγο τη μάτια του.

– Εννοείτε, φαντάζομαι, πως για κάποιο χρονικό διάστημα δεν αισθανόμαστε την παρουσία Του και την προστασία Του στη ζωή μας.

– Όχι, δεν εννοώ αυτό. Όταν μιλάω για στέρηση της ματιάς Του εννοώ τη στέρηση του τρόπου που ο Θεός βλέπει τον κόσμο και ιδιαίτερα εμάς. Όταν ήμουν παιδάκι στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, ο δάσκαλος, κάθε φορά που λέγαμε ή γράφαμε κάτι σωστό, μας έδινε βραβείο μία εικονίτσα. Μία από αυτές, που εγώ είχα κερδίσει, ήταν του γνωστού δυτικού τύπου με έναν ξανθό Χριστό, ντυμένο με λευκό χιτώνα, να κρατάει στα γόνατά του ένα μικρό παιδάκι και κάτι να του δείχνει. Εκείνο φαινόταν να βλέπει κάτι γεμάτο έκπληξη και είχα πάντα την εντύπωση πως, συγχρόνως, άκουγε κάτι που του έλεγε ο Χριστός. Εκείνη, η απλή παιδική εικονίτσα, μου έδινε πάντοτε το κλειδί, γιατί άραγε οι άνθρωποι που ζούνε στον ίδιο κόσμο, που δέχονται ίδια βιώματα, ίδιες προκλήσεις, ίδιους φόβους, ίδιους κινδύνους, ίδιες συμφορές, έχουν τόσο διαφορετικές αντιδράσεις μεταξύ τους. Άνθρωποι κατάκοιτοι χαμογελούν και άνθρωποι υγιέστατοι έχουν κατάθλιψη. Άλλους, η αποτυχία τούς πεισμώνει κι άλλους τους γονατίζει για πάντα. Άλλους, ο θάνατος προσώπων αγαπημένων ανοίγει την καρδιά τους και είναι πιο έτοιμοι να αγαπήσουν όλο τον κόσμο και άλλους τους γεμίζει θυμό και η καρδιά τους γίνεται σαν αχινός, που, όπου κι αν την ακουμπήσεις, πληγώνεσαι.



– Δηλαδή πώς το εξηγείτε;

– Νομίζω πως, όποιος με επιμονή και με συνέπεια μένει κοντά στον Χριστό, μοιράζεται την μάτια του για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, για τη δημιουργία και για τις καταστάσεις. Όταν ο Χριστός λέει «εγώ ειμί το φως του κόσμου» δεν εννοεί μόνο μία ακτινοβολία που κάνει τα πράγματα ορατά. Εννοεί και μία εξήγηση γι αυτά που φαίνονται ή γίνονται αντιληπτά από τον άνθρωπο. Όσο προσεγγίζουμε αυτό το φως, βλέπουμε την σκοπιμότητα και το βαθύτερο νόημα των πραγμάτων, «τους λόγους των όντων» που λένε οι Πατέρες. Όποιος βλέπει με αυτό το φως τον κόσμο, ακούει, βλέπει γεύεται, ακούμπα και οσμίζεται πως τα πάντα είναι ξεχείλισμα ζωής και πως όλα φωνάζουν πως η ζωή είναι ισχυρότερη από τον θάνατο.

– Και οι άλλοι;