Κυριακή 31 Μαΐου 2015

«Ελληνικό ατύχημα = βροντώδης κατάρρευση Της Ε.Κ.Τ και του υπερκράτους των Βρυξελλών»



David Stockman
Αλλά, ποιός ακούει εκεί στην ελλαδική Χάβρα ;
Εισαγωγή/Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ασφαλώς δεν θα έχει διαβάσει το κείμενο που ακολουθεί. Αλαφιασμένος στον καταιγισμό των τελεσιγράφων, των προθεσμιών, των ενθαρύνσεων και των διαψεύσεων, τρέχοντας από το τηλέφωνο του κ.Λιού, στο αεροπλάνο για την κ.Μέρκελ ή τον κ.Γιούνκερ (έτοιμο να του δοκιμάσει γραβάτες μπροστά στις κάμερες), κάτω από τον συνεχή βομβαρδισμό μιας αμασκάρευτης πλέον ξενοκίνητης εκστρατείας εσωτερικής υπονόμευσης, πρέπει νάχει χάσει τη δυνατότητα άμεσης προσωπικής σύλληψης της πραγματικότητας έξω από τα τείχη των προσώπων και των δαιμόνων που τον πολιορκούν.

Είναι ωστόσο άκρως διαφωτιστικό αυτό το κείμενο για τις δυνατότητες που και αυτή την ύστατη ώρα, προ της αυτοκτονικής συνθηκολόγησης, είναι ακόμη διαθέσιμες σε ένα αποφασισμένο ηγέτη για να ανατρέψει τους υπολογισμούς των κυνηγών του και να πετύχει τη διάσωση της χώρας και της αξιοπιστίας του...
Το κείμενο ανήκει στον Νταίηβιντ Στόκμαν,πρώην διευθυντή του Γραφείου Προϋπολογισμού στην κυβέρνηση Ρέϊγκαν, αργότερα δαίμονα της Γουώλ Στρήτ, σήμερα μελετητή και σχολιαστή των οικονομικών εξελίξεων, με μεγάλην απήχηση για την οξυδέρκεια, την μεγάλη πείρα και την αδίστακτη παρρησία της διάγνωσης. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη πολύκροτη ιστοσελίδα του Στόκμαν «Κόντρα Γωνία» και αναδημοσιεύθηκε, μεταξύ άλλων, από το διαδικτυακό οικονομικό δελτίο Ζήρο Χέτζ. Φέρει τον κατατοπιστικό τίτλο:

ΕΝΩ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΑΕΙ ΜΟΣΧΑ, ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ… «ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΛΑΙΣΙΑΝΟ BOEING» !

tsipras-poutin 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την εντυπωσιακή άποψη ότι αν ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, πάει στην Πετρούπολη στις 18-20 Ιουνίου στην διάσκεψη των BRICKS
και έχει πολύ «στενές» επαφές με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδιμήρ Πούτιν σηματοδοτώντας μια σημαντική γεωστρατηγική στροφή στην ευρύτερη περιοχή, τότε η Δύση για να ακυρώσει την όποια προοπτική ανατροπής των γεωπολιτικών ισορροπιών, να προκαλέσει ένα δεύτερο μαλαισιανό Boeing- προβοκάτσια, (another Boeing to break Russia ??), εκφράζει στην ρωσική εφημερίδα Pravda ο πολύ γνωστός Ρώσος στρατηγικός αναλυτής Sergei Mikheyev, Γενικός Διεύθυνση του Center for Current Politics της Μόσχας.
Sergey-Mikheev-v-Kazakhstane-net-predposylok-dlya-destabilizatsii
Όσο και αν αυτό ακούγεται πολύ «τραβηγμένο» και όμως, η κατάρρευση των προσδοκιών της Δύσης να ανατραπεί ο Πούτιν με τα οικονομικά μέτρα που έχουν λάβει κατά της Ρωσίας, έχουν κάνει πολλούς στην Ουάσιγκτον να έχουν κυριολεκτικά «λυσσάξει» να ανατρέψουν με κάθε μέσο τον πρόεδρο της Ρωσικής Κοινοπολιτείας.
Και ενώ όλες οι μέχρι σήμερα προσπάθειες έχουν αποτύχει και ο ρωσικός λαός δεν έχει ξεσηκωθεί κατά του Πούτιν, έρχεται τώρα και το σκληρό γεωπολιτικό «πόκερ» που παίζεται με την Ελλάδα, όπως χαρακτηριστικά τόνισε στην συνέντευξη που έδωσε στην ρωσική εφημερίδα ο Sergei Mikheyev, ο οποίος υποστήριξε ότι αν και κανείς στην Ευρώπη δεν θέλει την Ελλάδα έξω από το ευρώ, εν τούτοις τα πράγματα είναι πολύ πιθανό να φτάσουν στα άκρα.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Περί αγάπης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ώσπου να ωριμάσουμε πνευματικά, νομίζουμε ότι κόλαση είναι να μην μας αγαπούν. Όσο βρισκόμαστε σ΄ αυτό το στάδιο της ανωριμότητας, δεν γνωρίζουμε ποιά είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Αργότερα.με την πνευματική ωρίμανση, έρχεται κι η πληροφορία της ανιδιοτελούς αγάπης. .
Στην κινηματογραφική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα, "Ο Καταδικασμένος" , ο σπουδαίος αυτός σκηνοθέτης είτε με επίγνωση είτε χωρίς επίγνωση, δίνει ένα ζωντανό παράδειγμα της ανιδιοτελούς αγάπης.

Ήξερα ότι κόλαση είναι να μην αγαπάς. Το έγραψε κάπου ο Ντοστογιέφσκι. Νομίζω το διάβασα στο βιβλίο Αντι-χριστιανισμός. Αλλά ήταν γνώση της διάνοιας. Όταν ξέρουμε τί είναι η αγάπη, δεν σημαίνει ότι αγαπάμε,όπως κι όταν ξέρουμε τί είναι η πίστη, δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε. Πολλοί συγχέουν τις γνώσεις του για το Θεό με την πίστη στο Θεό.

Το παράδειγμα στον Καταδικασμένο του Κουροσάβα είναι αυτό. Ο ήρωας του Κουροσάβα, ώσπου να αντιληφθεί ότι πήρε τη ζωή του λάθος, με το να ζητάει να τον αγαπήσουν, η ζωή του πέρασε και έφτασε στο να γίνει ένας συνταξιούχος με τις μέρες του μετρημένες, γιατί έπασχε από ανίατη ασθένεια, στα τελευταία στάδια.

Η μόνη ελπίδα του ήταν να χαρεί τις τελευταίες μέρες της ζωής του με τα χρήματα του εφάπαξ. Έτσι με την συντροφιά κάποιου νέου προσπάθησε να γεμίσει την άδεια ζωή του με γλέντια και διασκεδάσεις. Όταν έμαθε πως υπάρχει τρόπος να γεμίσει τη ζωή του με νόημα, ακόμα και στις τελευταίες μέρες του, εγκατέλειψε τις διασκεδάσεις που τόν έκαναν να νιώθει μεγαλύτερη μοναξιά από πριν και πρόσφερε τα χρήματα του εφάπαξ να κάνει ένα πάρκο στα φτωχά παιδιά που έπαιζαν στα μολυσμένα νερά μιας αλάνας. Σπάραζε η ψυχή του από τη συμπόνια, που τα έβλεπε να παίζουν χωρίς να γνωρίζουν ότι κινδυνεύει η ζωή τους.

Η ανιδιοτελής αγάπη του για τα παιδιά, του χάρισε τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής του. Άξιζε να περάσει μια μίζερη ζωή σαν τη ζωή ενός εργένη δημοτικού υπαλλήλου, που δεν αγάπησε κανέναν και δεν πρόσεξε παρά μόνο τον έρημο τον εαυτό του, για να ζήσει αυτές τις μετρημένες μέρες της ανιδιοτελούς αγάπης.

Ο Καταδικασμένος είναι μια ταινία με βαθύ χριστιανικό νόημα, αν εμβαθύνει κανείς υπό το πνεύμα του Ευαγγελίου. Αγαπάτε αλλήλους, για να θεραπευθείτε, είναι το πνεύμα Του. Αγαπάτε τους εχθρούς σας. Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία προς τον εαυτό μας.
  Μόσχος Λαγκουβάρδος

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

Ἡ Δύση πῆρε ἐπιτέλους τήν «ρεβάνς»

 


ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ;
Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός,
Ὁμότιμος Καθηγητής Παν/μίου Ἀθηνῶν
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 26.05.2015
. Τό 1983 μιά ἐπιφυλλίδα τοῦ διακεκριμένου Διανοουμένου, Καθηγητῆ Χρήστου Γιανναρᾶ, στήν ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» προκάλεσε τόν κύκλο τῶν Εὐρωπαϊστῶν μας, αἰφνιδιάζοντας συνάμα καί τήν ὑπνώττουσα ἀστοχριστιανική συνείδηση τῶν συντηρητικῶν «ἐθνικιστῶν» Χριστιανῶν. Ὁ τίτλος ἦταν: «Finis Graeciae;» (Τό τέλος τῆς Ἑλλάδος;). Προκλήθηκε θόρυβος καί ἔντονες ἀντιδράσεις. Γιατί; Στίς 28 Μαρτίου 1979 εἶχε ὑπογραφεῖ ἡ ἔνταξή μας στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, καί δέν εἶχαν ἀκόμη κοπάσει οἱ πανηγυρισμοί τῶν πάντα ἀνυποψίαστων εὐρωπαϊστῶν μας.
. Ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς ἀνῆκε στήν ὁμάδα ἐκείνων, πού μόνιμα ἀντιμετωπίζουμε κριτικά τήν ἀπόφαση αὐτή καί χαρακτηριστήκαμε ἀπό τόν μαρξιστή κ. Γιάννη Μηλιό τοῦ «Ὁδηγητῆ» καί τόν ἀκροδεξιό Θεολόγο Καθηγητή Παναγιώτη Χρήστου, «Νεοορθόδοξοι». Ἀνάμεσά τους ὁ μακαρίτης Κωστῆς Μοσκώφ, ὁ Κώστας Ζουράρης καί πολλοί ἂλλοι, μέχρι τούς σεβαστούς ἁγιορεῖτες π . Γεώργιο Καψάνη καί π. Βασίλειο Γοντικάκη. Ὃλοι ἐκεῖνοι, δηλαδή, πού λάβαμε μέρος στόν χριστιανομαρξιστικό Διάλογο καί ἀντιμετωπισθήκαμε μέ καχυποψία ἀπό τά ἀσύμπτωτα μεταξύ τους ἂκρα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας φάσματος. Ἡ ἔνταξη τῆς Χώρας μας στήν Εὐρωπαϊκή Ἓνωση εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση μιᾶς μακρόσυρτης διαδικασίας, πού ἀρχίζει μετά τό σχίσμα (9ος-11ος αἰ.) Ἡ Πανευρώπη ὑπό τήν φραγκική ἡγεσία, ἦταν τό μόνιμο ὂνειρο τῶν Ἑνωτικῶν (δυτικιζόντων τότε καί εὐρωπαϊστῶν σήμερα). Πρόκειται γιά τούς Διανοουμένους καί Πολιτικούς, πού συγκροτοῦν τήν «δυτική παράταξη» (μή λησμονοῦμε, ὃτι καί ὁ μαρξιστικός κομμουνισμός τῆς Σοβιετικῆς Ἓνωσης «Εὐρώπη» εἶναι). Ἀπέναντί της εἶναι ἡ «ἀνατολική παράταξη», τῶν πατερικά Ὀρθοδόξων ἀπό τόν Κλῆρο καί τόν Λαό μας.

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

"Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος"


Του Σ.Καργάκου 

Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 1403. Ήταν ο τέταρτος γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου (1391 -1425) και αδελφός του αυ­τοκράτορα Ιωάννη Η’ Παλαιολόγου (1425- 1449), Μητέρα του ήταν η Ελένη Δραγάτση γι’ αυτό και ονομάζεται και Δραγάτσης. Έζησε λί­γο στην Ταυρική και μετά ήρθε στην Πελοπόν­νησο, στο Μιστρά, όπου μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο ανέκτησαν όλες τις φραγκοκρατούμενες περιοχές.
Στο Δεσποτάτο του Μυστρά, που δέσποζε τό­τε σ’ ολόκληρη την Πελοπόννησο, και ουσιαστικά είχε εξελιχθεί σ’ ένα δεύτερο Βυζάντιο, πιο σφρι­γηλό όμως και ακμαίο σπα το πρώτο; είχαν εγκα­τασταθεί και οι τρεις γιοι του Ανδρονίκου: Θεόδωρος, Κωνσταντίνος και Θωμάς, Επειδή μεταξύ των αδελφών ανεφύησαν διάφορες, αποφασί­στηκε ν’ ανατεθεί η διοίκηση του Δεσποτάτου στους Θεόδωρο και Θωμά και ο Κωνσταντίνος να μεταβεί στην Πόλη, για να συμπαρασταθεί στον αυτοκράτορα αδελφό του Ιωάννη, που τότε αντι­μετώπιζε άμεσα την τουρκική απειλή. Τον αντι­κατέστησε μάλιστα στο θρόνο, όταν ο Ιωάννης, επικεφαλής μεγάλης πρεσβείας, μετέβη στην Ιτα­λία και έλαβε μέρος στην περιβόητη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (27 Νοεμβ.-1 Φεβρ. 1440). Μόλις ο Ιωάννης έφθασε στην Κωνσταντινούπολη, ο Κων/νος επέστρεψε στην Πελοπόννησο. 

Ανα­γκάσθηκε άλλη μια φορά να ξαναπάει στην Πό­λη, για να στηρίξει τον αδελφό του που αντιμετώπιζε το στασιαστικό κίνημα του Δημητρίου Πα­λαιολόγου, το οποίο υποστήριζαν οι Τούρκοι. Εί­ναι ενδεικτικό ότι η σήψη είχε προχωρήσει τόσο βαθειά, ώστε τα μέλη της

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Σχεδόν νεκρά κόκκαλα και λάδια


Εκείνη την χρονιά, στο αγιορείτικο μοναστήρι μας, ήμουν αρχοντάρης και, μετά τον εσπερινό, κάναμε παρέα στους προσκυνητές, λέγαμε κανένα πνευματικό, πηγαίναμε κανέναν περίπατο.

Όμως εκείνη την χρονιά, είχαν συμβεί και πολλά άλλα. Μας έφυγε το καλύτερο αδερφάκι μας.

Και κάτι ακόμα. Ξημερώνοντας τα Εισόδια, στην Αγρυπνία, κάτι σαν θρόισμα, μέσα στο Καθολικό της μετανοίας μας, ο Γέροντας έβλεπε έναν προσκυνητή, και, στα θεμέλια, δύο πιθάρια γέμισαν λάδι. Ε, λοιπόν, ένα προσκύνημα στο δοχειό - τον χώρο που φυλάγουμε το λάδι - ήταν μία γερή εμπειρία και γιά εμάς και γιά τους προσκυνητές μας.

Δεν θυμάμαι ακριβή χρονολογία, αλλά σίγουρα θα είχε γυρίσει ο χρόνος.

Ένα απόγευμα λοιπόν μαζί μας ήταν και ένας πολύ σπουδαίος επιστήμονας γιά μία σοβαρή μελέτη.

Κατεβήκαμε στο δοχειό, είπαμε τα σχετικά, και, όταν ήταν να βγούμε από την σπηλαιόμορφη αποθήκη, μοιράσαμε στον καθένα από ένα μπουκαλάκι από το αχειροποίητο λαδάκι, το δώρο της Κυρίας Θεοτόκου.

Ο σπουδαίος επιστήμονας δεν δέχτηκε να πάρει το φιαλίδιο. Φύγαμε, χωρίσαμε, και ο καθένας αποσύρθηκε, στους κοιτώνες τους οι προσκυνητές και εμείς στα κελλιά μας.

Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Ἡ ἀποτελεσματικὴ προσευχή

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΕΥΚΟΛΑ µιλᾶµε γιά τήν προσευχή. Χρησιµοποιοῦµε µάλιστα καί παραδείγµατα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τά πατερικά κείµενα καί τούς βίους τῶν Ἁγίων. Τονίζουµε τήν ἀναγκαιότητα τῆς προσευχῆς, ἀλλά στήν πράξη σχεδόν ὅλοι σκοντάφτουµε. Τό µεγάλο ἐµπόδιο εἶναι ἡ συγκέντρωση τοῦ νοῦ κατά τήν προσευχή! Νά περιοριστεῖ καί νά στραφεῖ µέ θερµότητα στά αἰτήµατα τῆς προσευχῆς, γιά νά γαληνέψει καί ἡ καρδιά µας. Εἶναι ἕνα δύσκολο ἔργο, ὄχι µόνο γιά τούς ἐν τῷ κόσµῳ χριστιανούς, ἀλλά καί γιά τούς µοναχούς. 
Κανένας πιστός δέν ἀρνεῖται τήν προσευχή. Πολλοί ὅµως τήν ἐγκαταλείπουν, γιατί δέν µποροῦν νά ξεπεράσουν τή δυσκολία νά συγκεντρώσουν τό νοῦ τους. Θεωροῦν τήν προσευχή µαταιοπονία. Ἐπειδή δέν γεύτηκαν ποτέ τή γλυκύτητά της, δέν πείθονται εὔκολα ἀπό τίς προτροπές τῶν πνευµατικῶν καί τῶν ἱεροκηρύκων. Ὅµως πρέπει νά διευκρινίσω ὅτι ἡ συγκέντρωση τοῦ νοῦ δέν εἶναι κάτι πού τό πετυχαίνουµε µιά φορά καί µετά τό διατηροῦµε χωρίς κόπο καί προϋποθέσεις. Ὁ νοῦς ἐπηρεάζεται ἀπό πολλούς ἐξωτερικούς, ἀλλά καί ἐσωτερικούς, παράγοντες, γι᾿ αὐτό καί ἡ προσπάθεια πρέπει νά εἶναι διαρκής. Ἡ ἐπιτυχία ἄλλοτε θά εἶναι µεγάλη καί ἄλλοτε µικρή. Ὅµως προσοχή! ∆έν πρέπει νά ἀπογοητευόµαστε, ὅταν ἡ προσευχή µας δέν φέρνει τούς καρπούς πού περιµένουµε. Ἰδιαίτερα στό θέµα τῆς ἱκανο- ποίησης τῶν αἰτηµάτων µας. Πρέπει νά γνωρίζουµε ὅτι ὁ Θεός ἐκτιµᾶ τήν προαίρεσή µας καί ἀναγνωρίζει τίς δυσκολίες µας.

Η ταλαιπωρία των παιδιών εξαιτίας των γονέων


Η ταλαιπωρία των παιδιών εξαιτίας των γονέων

του Οσίου Παϊσίου
- Γέροντα, μια μητέρα μας ρώτησε τι να κάνη που η κόρη της βρίζει την Παναγία.
- Να εξετάση από πού ξεκινάει το κακό. Μερικές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις φταίνε οι γονείς. Όταν οι ίδιοι δεν συμπεριφέρωνται καλά, δεν βοηθούν τα παιδιά και εκείνα μιλούν με αναίδεια.
Τότε δέχονται μια επήρεια δαιμονική και αντιδρούν άσχημα. Άλλοτε πάλι οι γονείς νομίζουν ότι με το ζόρι θα κάνουν καλά παιδιά. Μπαίνει και ο εγωισμός και τους κάνει να μιλούν με αγανάκτηση, ενώ πρέπει να τους φέρωνται πάντα με το καλό.
Σήμερα μια γυναίκα με έσκασε! Έχει ένα παιδάκι και το δέρνει αλύπητα. Από την φοβία το κακόμοιρο τρέμει. Δεν μπορεί να μιλήση. Έπαθαν τα νεύρα του. «Έχει δαιμόνιο», της λένε και αυτή το αφήνει νηστικό,για να φύγη δήθεν το δαιμόνιο. «Δεν του δίνω να φάη, μου είπε, για να φύγη το δαιμόνιο». «Βρε, είσαι στα καλά σου; Της λέω. Δώσε στο παιδί να φάη. Κοίταξε, τα δικά σου δαιμόνια να φύγουν. Εσύ έγινες αφορμή και σακατεύτηκε το παιδί. Το παιδί δεν έχει δαιμόνιο. Τρέμει, γιατί φοβάται εσένα που το δέρνεις! Το κοινωνάς τακτικά;». «Όχι», μου λέει. Άντε να συνεννοηθής!
- Γέροντα, μήπως, επειδή μερικές φορές βρίζει, για αυτό λένε ότι έχει δαιμόνιο;
- Βρίζει! Όταν με το ζόρισμα που του κάνει η μάνα πάη να το πνίξη, δεν ξέρει κι εκείνο τι κάνει μετά. Κρίμα το καημένο! Δαιμονισμένη είναι η μάνα του, δεν είναι το παιδί.
Πάντως θα δούμε παράξενα πράγματα την ημέρα της Κρίσεως! Στα χρόνια της ειδωλολατρίας οι

Ποιο θάνατο θανάτωσε ο Χριστός;


jesus_anastasi_2
(Ιωάν. Κων. Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού του Παν/μίου Αθηνών)
Ο Χριστός, με τη σταυρική του θυσία, θανάτωσε τον θάνατο! Ποιόν όμως θάνατο; Τον θάνατο στον οποίο παραδόθηκε ο Αδάμ με τη βρώση του απαγορευμένου καρ­πού του δέντρου της γνώσης καλού και πονηρού. Αυτός ήταν ο κυρίως θάνατος, ο πνευματικός. Ο σωματικός ή­ταν πλέον συνέπεια του πνευματικού θανάτου και αφορούσε στο τέρμα ή τη χρονική λήξη της ψυχοσωματικής ζωής του ανθρώπου.
Με τον πνευματικό θάνατο νεκρώθηκε το «κατ’ εικό­να», δηλαδή νεκρώθηκαν τα θεουργά στοιχεία του «κατ’ εικόνα», το νοερό και το αυτεξούσιο. Οι νοερές λειτουρ­γίες της ψυχής και η ικανότητα της άσκησης της ελευθερίας του Αδάμ, σύμφωνα με τις θεουργικές προδια­γραφές του «κατ’ εικόνα»! Κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, ο πνευματικός θάνατος είναι η ακινησία της νοεράς ουσίας προς το αγαθό, επειδή η ακινησία αυτή σημαίνει «ζωής αναχώρησιν».
Σωματικά ο Αδάμ συνέχισε να ζει και μετά την παρά­βαση της εντολής του Θεού. Συνέχισε να υπάρχει και να κινείται και να εργάζεται, αλλά δεν είχε μέσα του ζωή, δεν είχε πλέον την κυρίως ζωή! Ήταν παγιδευμένος στον πνευματικό θάνατο τον οποίο μετέδωσε, ως γενάρχης, σε όλους τους ανθρώπους!
Στο σταυρό του ο Χριστός αυτόν τον πνευματικό θάνα­το θανάτωσε, ο οποίος ήταν η αιτία του χωρισμού του ανθρώπου από τον Θεό, δηλαδή του θανάτου της ψυχής!
*

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

ΜΑΝΙΑΚΙ: ΟΙ Θερμοπύλες του Μωρηά- η έσχατη αντίσταση του Παπαφλέσσα (20 Μαΐου 1825)

http://averoph.files.wordpress.com/2014/05/cebcceb1cebdceb9ceb1cebaceb9.jpg?w=474&h=226
φωτο από: anthoulaki
Βιβλιογραφία:  ΦΩΤΑΚΟΥ-ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ και  Νεοελληνικά Αναγνώσματα
Το περιβόητο Εκτελεστικό, με πρόεδρο το Γ. Κουντουριώτη και γραμματέα τον Μαυροκορδάτο, άρχισε να συζητά πως ο μόνος τρόπος για ν’ αντιμετωπιστεί ο Ιμπραήμ ήταν να σχηματιστεί, με τα χρήματα του δεύτερου δανείου των δυο εκατομμυρίων λιρών, μισθωτός στρατός στην Αμερική που θα ερχόταν να πολεμήσει στην Ελλάδα! Ωσάν ο Ιμπραήμ θα καρτέραγε να φτιαχτεί πριν ο στρατός, να μεταφερθεί, με Ιστιοφόρο τότε, από τα πέρατα του κόσμου στον τόπο μας κι έπειτα να μας πολεμήσει. Ή εξωφρενική αυτή πρόταση βρίσκει, σωστά, τούτη δω την κριτική του Κόκκινου: «Το πράγμα φανερώνει μέχρι ποίου σημείου δεν αντελαμβάνοντο την φοβερά πραγματικότητα οι αποκλείοντες την ληψιν σοβαρών στρατιωτικών μέτρων εντός αυτής της Πελοποννήσου δια της χρησιμοποιήσεως των εις την φυλακην ή υπό καταδίωξιν Πελοποννησίων αρχηγών, διότι αυτοί ήσαν οι συζητουντες την μετάκλησιν ξένου στρατού, ανυπάρκτου ακόμη, προς αντιμετώπισιν του Ίμβραήμ».
Aν όμως οι ανώτατοι τότε άρχοντες, το Εκτελεστικό, δεν ήθελε να καταλάβει ο,τι καταλάβαιναν και οι πιο απλοί άνθρωποι, πως μπροστά στον τρομερό κίνδυνο έπρεπε να ξεχαστούν τα πολιτικά πάθη και οι Έλληνες, ενωμένοι, ν’ αντιβγούν στο νέο και τόσο επίφοβο εχθρό, ευτυχώς βρέθηκαν, μέσα στην ίδια την κυβέρνηση, άλλοι που συνειδητοποίησαν το χρέος τους προς την πατρίδα.

Ἐπιστολὴ πατρός Σεραφείμ Ρόουζ στοὺς γονεῖς του

Στὶς 14 Ἰουνίου τοῦ 1964, μία ἑβδομάδα ἀφότου κατέθεσε τὴ διπλωματική του ἐργασία, ὁ π. Σεραφείμ Ρόουζ ἔγραψε στοὺς γονεῖς του αὐτὸ τὸ γράμμα μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς ἐξηγήσει τοὺς λόγους γιὰ τὸ σχέδιό του
«Ἀγαπητοὶ γονεῖς,
Εἶναι μία καυτὴ μέρα - γιὰ τὸ Σὰν Φρανσίσκο μοιάζει πολὺ μὲ καλοκαίρι. Κατάφερα νὰ τελειώσω τὴν μεταπτυχιακὴ ἐργασία μου καὶ τὴν παρέδωσα τελικὰ τὴν προηγούμενη Παρασκευή, ἀλλὰ συνήθως γιὰ κάποιο λόγο δὲ στέλνουν τοὺς βαθμοὺς πρὶν ἀπὸ τὸ Σεπτέμβριο. Ἀσχολοῦμαι ἀκόμα μὲ τὰ κινέζικα, βοηθάω τὸν Κινέζο πρώην καθηγητή μου [Τζὶ-Μὶνγκ Σιὲν] νὰ μεταφράσει ἕνα ἄρθρο (ἀπὸ τὰ κινέζικα) μὲ θέμα τὴν κινέζικη φιλοσοφία, γιὰ ἕνα περιοδικὸ φιλοσοφίας. Ἢ ὑποκρισία τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ κόσμου δὲν ὑπῆρξε ποτὲ τόσο ἀπροκάλυπτη ὅσο στὴν περίπτωσή του. Ὁ καθηγητής μου γνωρίζει περισσότερα γιὰ τὴν κινέζικη φιλοσοφία, ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλο στὴν χώρα καὶ ἔχει σπουδάσει δίπλα σὲ ἀληθινοὺς φιλοσόφους καὶ σοφοὺς στὴν Κίνα.
Ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ δουλειὰ σὲ κανένα ἀμερικανικὸ πανεπιστήμιο, ἐπειδὴ δὲν εἶναι πτυχιοῦχος ἀμερικανικοῦ πανεπιστημίου καὶ ἐπειδὴ δὲν ἀναλώνεται σὲ δημόσιες σχέσεις - μὲ δύο λόγια, ἐπειδὴ παραεῖναι τίμιος ἄνθρωπος! 
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὴν ἀρχὴ ἐπέλεξα τὴν ἀκαδημαϊκὴ ζωή, διότι ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ἕνα μυαλὸ γιὰ νὰ Τὸν ὑπηρετῶ καὶ ὁ ἀκαδημαϊκὸς κόσμος εἶναι ὁ κατεξοχὴν χῶρος στὸν ὁποῖον

Τρίτη 19 Μαΐου 2015

... ἀπόδοση ...

... ἀπόδοση ... Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα σημαίνει τὴν μετὰ πάροδο ὀκτὼ συνήθως ἡμερῶν ἐπανάληψη τῆς ἑορτῆς ποὺ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ διάρκειά της παρατείνεται μεθεορτίως μέχρις αὐτὴ τὴν ἡμέρα.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἑορτασμὸς δὲν εἶναι στιγμιαῖος. Γιορτάσαμε ἀνήμερα καὶ τελειώσαμε. Εἶναι τόσο μεγάλο τὸ γεγονὸς ποὺ δὲν γίνεται νὰ τὸ ἀφομοιώσουμε σὲ μία μόνο ἡμέρα. Σκεφτεῖτε ὅτι τὸ Πάσχα τὸ ζοῦμε γιὰ σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες. Ἀποδίδουμε, δηλαδὴ, τὴν ἑορτὴ μετὰ ἀπὸ σαράντα ἡμέρες. Ζήσαμε κι εὐχαριστηθήκαμε καὶ θυμηθήκαμε ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα γιὰ πολὺ καιρὸ ἔτσι ὥστε νὰ τὰ ἐμπεδώσουμε. Κι ἔτσι εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατευοδώσουμε αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ γιορτάσαμε.
Ἐπιτρέψτε μου, νὰ μεταφράσω ἐλεύθερα τὴ λέξη ἀπόδοση μὲ τὴ λέξη κατευόδιο. Κατευοδώνουμε τὴ γιορτὴ κι εὐχόμαστε πάλι, τὸν κατάλληλο χρόνο, νὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ ξαναγιορτάσουμε.

 κ Ἀλεξάνδρου Σταυροπούλου
Το τάλαντο

ΟΙ ΧΟΙΡΟΙ ΕΙΣ Τʼ ΑΝΘΗ;

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»
Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Ιούνιος 1959, αρ. φυλ. 217

ΟΙ ΧΟΙΡΟΙ ΕΙΣ Τʼ ΑΝΘΗ;
«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων…»(Ματθ. 7, 6) Σημεῖα τῶν καιρῶν

Τί πρίεργα πράγματα συμβαίνουν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, κατὰ τοὺς τελευταίους καιρούς! Συμβαίνει π.χ. δέκα, ἑκατόν, χίλια, χίλια μόνον; κορίτσια νὰ «ξεπορτίζουν», νὰ ζοῦν τὴν πλέον ἀναξέλεγκτον κοσμικὴν ζωήν, νὰ τρέχουν ἀπὸ πρωΐας μέχρι βαθείας νυκτὸς εἰς κέντρα ποὺ διαφθείρουν τὰ ἤθη, νὰ κάμνουν πάρτυ, νὰ χαρτοπαίζουν, νὰ μεθύουν, νὰ χορεύουν ἐξωφρενικοὺς χορούς, νὰ «γδύνωνται» καὶ νὰ βραβεύωνται δημοσία διὰ τὰ κάλλη των, νὰ ἐμπορεύωνται αἰσχρῶς τὰς σάρκας των; Οὐδεὶς ὁ κατηγορῶν καὶ ἐξανιστάμενος. Τοὐναντίον θερμοὶ ἔπαινοι ἀκούονται. «Θαυμάσια» κορίτσια, ἐξειλιγμένα, ποὺ ἠμποροῦν νὰ συναγωνίζωνται τὰ κορίτσια τῶν εὐρωπαϊκῶν μεγαλοπόλεων. Τὸ Παρίσι, ἡ Κυανῆ Ἀκτή, τὸ Χόλλυγουντ ἧλθον εἰς τὰς Ἀθήνας. Ἀλλὰ συμβαίνει μέσα εἰς τὰς χιλιάδας τῶν κοριτσιῶν μία θεοφιλὴς κόρη νὰ ἀηδιάση τὴν ἀθλίαν κοσμικὴν ζωὴν καὶ νὰ ζητήση λιμένα ψυχικῆς γαλήνης εἰς μίαν γωνίαν γυναικείας Μονῆς; Ὤ! Τότε. Πόλεμος κηρύσσεται, πόλεμος ἀμείλικτος, πόλεμος Τρωϊκός. Ὡσὰν νὰ συνέβη ἔγκλημα ἀπαίσιον, ταράσσεται ὅλος ὁ κόσμος. Οἱ γονεῖς κτυποῦν τὰ στήθη των, κλαίουν καὶ ἀναστενάζουν. Φέρετρον ἔχουν. Συγγενεῖς καὶ φίλοι ἐρεθίζονται, ἀγανακτοῦν, ἀφρίζουν καταρῶνται. Ἀφήνουν τὰς ἐργασίας των καὶ ξεκινοῦν διὰ τὴν ἀνεύρεσιν τοῦ «ἀπολωλότος»! Καταφεύγουν εἰς τὴν Ἀστυνομίαν, ζητοῦν τὴν ἐπέμβασιν τῆς Εἰσαγγελίας, κατηγοροῦν, ὑβρίζουν, συκοφαντοῦν, ἀπειλοῦν ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι, κατὰ τὴν κρίσιν των, συνετέλεσαν νὰ λάβη τὴν ἡρωϊκὴν ἀπόφασιν ἡ κόρη. Θεέ μου! Καὶ ἐναντίον τινὸς δὲν βάλλουν; Κατηχηταὶ καὶ κατηχήτριαι, ἱεροκήρυκες, ἱερεῖς σεβάσμιοι ὡς ὁ πατὴρ Ἀρσένιος τῆς Ναυπάκτου, ὁ πατὴρ Νεκτάριος τῆς Κορίνθου καὶ ὁ πατὴρ Χρυσόστομος Ἄργους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔδωκαν καμμίαν ἀφορμὴν δυσφημήσεως, ἐξυβρίζοντας χυδαίως. Ἐὰν ἧτο δυνατόν, θὰ τοὺς ἐσταύρωνον. Ἀλλὰ μήπως δὲ τοὺς σταυρώνουν μὲ τὰ πικρά των λόγια; Ἐπὶ τέλους εὑρίσκεται ἡ κόρη. Νέα ἐπεισόδια, νέαι σκηναὶ ἀκολουθοῦν. Ἡ κόρη δηλεῖ ἐνώπιον πολλῶν ὅτι ζῆ

Η Βιέννη υποδέχεται τη Eurovision με «γκέι» φανάρια οδικής κυκλοφορίας

Νεκρός για τον κόσμο




ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για να υποδεχθεί τον ετήσιο διαγωνισμό της Eurovision, ο οποίος θα διεξαχθεί στην αυστριακή πρωτεύουσα στις 23 Μαΐου 2015, η Βιέννη αποφάσισε να βάλει τα καλά της και να δείξει σε όλον τον πλανήτη το προοδευτικό της πρόσωπο.
Δεκάδες φωτεινοί σηματοδότες στους δρόμους της πόλης έχουν αντικαταστήσει τον «Σταμάτη» και τον «Γρηγόρη» με φιγούρες γκέι ζευγαριών που εμφανίζονται να περπατούν ή να στέκονται μαζί χεράκι-χεράκι με μία καρδιά ανάμεσά τους.
Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο της Υπηρεσίας Φωτισμού της πόλης, η συγκεκριμένη καμπάνια έχει ως σκοπό να παρουσιάσει τη Βιέννη ως μία ανοιχτόμυαλη πόλη αλλά και αυξήσει την ασφάλεια στους δρόμους, αφού οι πρωτότυπες φιγούρες προσελκύουν την προσοχή τόσο των οδηγών όσο και των πεζών.
Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision, που κλείνει φέτος τα 60 του χρόνια, είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο διεθνές γκέι κοινό. Το γεγονός δε ότι πέρυσι είχε αναδειχθεί νικήτρια η Κοντσίτα Βουρστ, μία drag περσόνα με γυναικεία εμφάνιση και μούσι, κάνει ακόμα πιο σημαντική τη φετινή διοργάνωση για το κίνημα LGBT.

Χρ. Γιανναράς: «Αυτά που κάνει ο κ. Μπαλτάς στην Παιδεία, είναι χειρότερα από οποιοδήποτε μνημόνιο»

O καθηγητής φιλοσοφίας Χρήστος Γιανναράς.
«Αυτά που κάνει ο κ. Μπαλτάς είναι χειρότερα από οποιοδήποτε μνημόνιο θα μπορούσε να επιβληθεί στον τόπο. Γυρνάει στον εφιάλτη του ‘81 για να φέρει την ίδια καταστροφή», είπε στον Alpha 989 ο Χρήστος Γιανναράς, καθηγητής φιλοσοφίας.
«Πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο, η κοινωνία δεν έχει στόχους και προσανατολισμούς. Δεν υπάρχει στο φως μία διέξοδος από την οικονομική προτεραιότητα. Υποτίθεται πως είναι κόμμα της αριστεράς και δεν ασχολείται παρά μόνο με την οικονομία», πρόσθεσε και εξήγησε ότι «αυτά είναι τερατώδη πράγματα, όταν καταργείται η βαθμολογία, τα σχολεία αριστείας και εμείς ασχολούμαστε με το αν θα μας δώσουν μια παροχή για να έχουμε ρευστότητα».

«Φανταζόμουν ότι ο Τσίπρας που έχει χάρισμα ,είχε κάποιο όραμα, κάποιες ευαισθησίες. Δεν είναι δυνατόν να εφαρμόσεις καμία κοινωνική πολιτική όταν δεν έχεις βάλει προϋποθέσεις αλλαγής του κοινωνικού αισθητηρίου».
Ναυτεμπορική

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Ὁ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος καὶ τὰ πάθη τῶν Ποντίων

Τοῦ Ἰωάννη  Σιδηρᾶ
Ὁ ἐκ Κομοτηνῆς καταγόμενος ἀγωνιστής Μητροπολίτης Τραπεζοῦντος καί μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος (Φιλιππίδης), ὁ ὁποῖος δικαίως καί προσφυῶς ὀνομάστηκε ἀπό τόν ποντιακό ἑλληνισμό ὡς ὁ “Ἅγιος τῶν Ποντίων”, “διά χειρί” διασώζει στίς “Βιογραφικές Ἀναμνήσεις” του τά πάθη τῶν Ποντίων, ὅταν οἱ τσέτες τοῦ τουρκικοῦ κομιτάτου ἐφάρμοζαν τό σχέδιο τῆς “ἐθνοκαθάρσεως” καί γενοκτονίας τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Ἡ προσωπική γραπτή μαρτυρία τοῦ ἀοίδιμου Μητροπολίτου Τραπεζοῦντος Χρύσανθου ἀποτελεί τήν ζῶσα ἀπόδειξη τῶν ὅσων ἔλαβαν χώρα στόν ἑλληνικό Πόντο καί εἶχαν ὡς συνέπεια τόν φρικτό καί μαρτυρικό θάνατο 353.000 Ἑλλήνων Ποντίων.
Ἀπό τίς “Βιογραφικές Ἀναμνήσεις” τοῦ Τραπεζοῦντος Χρύσανθου, πού ἐκδόθηκαν τό 1970 ἀπό τόν ἐκτελεστή τῆς διαθήκης του, Γεώργιο Ν. Τασούδη, δημοσιεύουμε ὁρισμένα ἀποσπάσματα στά ὁποῖα ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης καταγράφει τά τῶν Ποντίων πάθη ὡς ἑξῆς:
“Κατά Δεκέμβριο τοῦ 1917 ἄρχισε ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ μετώπου καί ἡ ὀπισθοχώρηση τοῦ ἐν πλήρει ἀναρχίᾳ και παραλυσίᾳ διατελοῦντος ρωσικοῦ στρατοῦ. Οἱ Ἔλληνες κάτοικοι τῶν ρωσοκρατούμενων μερῶν ἀπό Τραπεζοῦντος μέχρι Ἐρζιγκιάν καί ἀπό Ριζαίου μέχρι Ἐλεβής, γνωρίζοντας τί εἶναι τουρκική προέλαση καί δή ἐπιδρομή τσετέδων, οἱ ὁποῖοι οὐδέν ἀφήνουν ὀρθόν, ἔντρομοι ἀπέστελναν πανταχόθεν ἀπεσταλμένους στήν Μητρόπολη Τραπεζοῦντος γιά νά μάθουν περί τοῦ πρακτέου.

“Μέτσοβο 1900″ στο Λουτρό των Αέρηδων


Η έκθεση φωτογραφίας “Μέτσοβο 1900″ εγκαινιάζεται την Κυριακή 17 Μαΐου 2015 στο Λουτρό των Αέρηδων στην Πλάκα. Μια έκθεση με φωτογραφίες της Μυρτώς Παπαδοπούλου που αναβιώνουν την καθημερινή ζωή στον ορεινό οικισμό του Μετσόβου στις αρχές του 20ου αιώνα χρησιμοποιώντας αυθεντικά ρούχα και αντικείμενα της εποχής.

Φωτογραφίες που μας ταξιδεύουν σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών που μεταμορφώνουν τις ορεινές κοινότητες της Πίνδου, μας καλούν να ανακαλύψουμε άγνωστες πτυχές της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωή του Μετσόβου. Μέσα από τη διαρκή επαφή με Ανατολή και Δύση και την αφομοίωση νέων προτύπων και συνηθειών, το Μέτσοβο του 1900 μας αποκαλύπτει έναν κόσμο που βασίζεται στην αλληλεγγύη , την αυτόχθονη βιώσιμη παραγωγή, την παιδεία και τον ευεργετισμό, αρχές που είναι ιδιαίτερα σημαντικές και επίκαιρες στην εποχή μας.

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ. ΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΟ;

π. Δημήτριος Μπόκος, Ποιον έχεις δάσκαλο;

­γιος Πορ­φύ­ριος (1906-1991) φα­νέ­ρω­σε στν ­πο­χή μας μ πο­λ δυ­να­μι­κ τρό­πο τ γνή­σια μορ­φ το ­λη­θι­νο ν­θρώ­που. Δί­δα­ξε μ ρ­γο κα λό­γο. Μ τ δι­α­κρι­τι­κή του συμ­πε­ρι­φο­ρά, τήν ­ρε­μη δι­δα­σκα­λί­α κα τ ­να­ρίθ­μη­τα θαύ­μα­τά του ­γι­νε ­δη­γς πο­λύ­τι­μος στ δύ­σκο­λα μο­νο­πά­τια τς ­πο­χς μας.

Συ­νέ­βη κά­πο­τε ν τα­ξι­δεύ­ει ­π Θεσ­σα­λο­νί­κη γι ­γιον ­ρος. ­φτα­σε ­μως στν σταθ­μ λε­ω­φο­ρεί­ων κα­θυ­στε­ρη­μέ­να. Δ βρ­κε ε­σι­τή­ριο κα ­ναγ­κά­στη­κε ν τα­ξι­δέ­ψει ρ­θιος. Δί­πλα του κα­θόν­του­σαν κά­ποι­οι νε­α­ρο πο ­στε­ϊ­ζόν­του­σαν με­τα­ξύ τους κα γε­λο­σαν. συμ­πε­ρι­φο­ρά τους ­ξόρ­γι­σε ­ναν ­πι­βά­τη, πο δν κρα­τή­θη­κε κα ­πέ­πλη­ξε τος νε­α­ρούς, ­πει­δ ­βλε­παν ρ­θιο μπρο­στά τους ­να γέ­ρον­τα ­ε­ρέ­α κα ν τού­τοις συ­νέ­χι­ζαν ν κά­θον­ται ­δι­ά­φο­ροι. Πα­ρ τν ­πί­πλη­ξη ­μως ο νε­α­ρο πα­ρέ­μει­ναν ­συγ­κί­νη­τοι κα κα­νέ­νας δν ση­κώ­θη­κε ν δώ­σει τ θέ­ση του.

Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Γάμος των εν χηρεία κληρικών

Ο π.ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗΓάμος τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν
    Μαρούσι 27-4-2015
Ἀρ.Πρωτ.:101
Μακαριώτατε,
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Στίς ἡμέρες μας γίνεται πολύς λόγος γιά τή θεματολογία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου πού ἀναμένεται νά συνέλθει μέσα στό ἑπόμενο ἔτος 2016. 
Ἕνα ἐκ τῶν θεμάτων πού κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες πρόκειται νά συζητηθοῦν εἶναι ὁ δεύτερος γάμος τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν καί τῶν διαζευγμένων.

Ἡ αὐτονόητη κοσμική λογική ὑποστηρίζει, ὅτι εἶναι ἄδικο νά ἀπαγορεύεται στόν ἱερέα νά ἔχει δεύτερη νόμιμη σύντροφο γιά τίς δικές του «ἀνάγκες», ἀλλά καί γιά τήν ἀνατροφή τῶν ὀρφανῶν του παιδιῶν.
Αὐτή ὅμως ἡ αὐτονόητη κοσμική λογική ἔρχεται σέ εὐθεῖα ἀντίθεση μέ τούς θεοπνεύστους ἱερούς Κανόνες τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί γενικότερα μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος καί τόν ἐν τῇ πράξει καθημερινό ἐν Χριστῷ τρόπο ζωῆς.
Βέβαια ἡ νεοβαρλααμική μεταπατερική θεολογία συμπορεύεται μέ τήν αὐτονόητη κοσμική λογική καί ἀναφανδόν ἰσοπεδώνει τή μακραίωνη Πατερική θεολογία, μαζί καί τά «ἀποστεωμένα» πιά καί «ἀπηρχαιωμένα» προϊόντα της, τούς ἱερούς Κανόνες καθώς καί τό αὐστη­ρό ὀρθόδοξο ἦθος της.
Δέν γνωρίζουμε ὅμως μέ ἀκρίβεια, ἄν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί δή ὁ θεῖος Παῦλος συγκαταλέγονται στή μεταπατερική Βαρλααμική νοοτροπία ἤ ὄχι κατά τούς μεταπατερικούς.
Τί γίνεται;  Ὅσα διατείνεται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περί τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς συζύγου

ΠΗΛΟΝ ΕΠΕΘΗΚΕ ΜΟΥ

               
Οι άνθρωποι έχουμε καταστήσει τη ζωή μας ιδιαίτερα σύνθετη. Προϋποθέτουμε μεγάλο κόπο για να προχωρήσουμε στα έργα μας. Οργανώνουμε ποικιλότροπα σχέδια και προσπαθούμε να καλύψουμε όλες τις πιθανές εκδοχές σε οτιδήποτε κάνουμε. Ο νους μας κατασκευάζει σενάρια με μεγάλη ταχύτητα. Έχουμε χάσει την απλότητα, η οποία δίνει νόημα και περιεχόμενο στη ζωή μας και έχουμε επιδοθεί σε ένα κυνηγητό του εξεζητημένου, του παράξενου, του ιδιαίτερου. Τονίζουμε τη διαφορετικότητά μας και υπερηφανευόμαστε γι’  αυτήν. Έτσι τυφλωνόμαστε πνευματικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ξεγλιστρήσουμε από τη δύναμη της συνθετότητας. Αυτόν τον τρόπο τον μεταφέρουμε στον Θεό, με τον Οποίο οι πολλοί επιδιώκουμε μία συμπόρευση συναλλαγής. Μόνο που εμείς ζητούμε από τον Θεό  αυτό που θέλουμε, αιτιολογώντας τα αιτήματά μας με βάση τις επιθυμίες μας, τι πιστεύουμε ότι είναι καλό για μας, ποια εικόνα για τον Θεό έχουμε μέσα μας σχηματίσει και προχωρώντας με βάση τους δικούς μας υπολογισμούς. Όταν μάλιστα ο Θεός δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται κατά τα δικά μας σχέδια, τότε Τον απορρίπτουμε με απλότητα, καθώς αισθανόμαστε ότι δεν μας καταλαβαίνει.
                Την έκτη Κυριακή από του Πάσχα η Εκκλησία μας υπενθυμίζει τη θεραπεία από τον Χριστό του εκ γενετής τυφλού. Εκείνος δεν ζήτησε κάτι από τον Θεό. Δεν μπορούσε να δει άλλωστε,

Ο ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ


Όθων Ιακωβίδης (5/V/15)
Ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα, (κατά τεκμήριο, αφού κέρδισε τις εκλογές) είναι (τυπικά, τουλάχιστον)η κυβέρνηση της Ελλάδας. Αν είναι και ουσιαστικά, θα φανεί μετά το μετέωρο βήμα στο οποίο ζυγίζεται αυτή τη στιγμή, για να πατήσει, είτε στη συνθηκολόγηση με τις “κατοχικές δυνάμεις” των “δανειστών”, είτε στη “ρήξη” με τη Συνθήκη παράδοσης της Αυτοδιάθεσης στη διαχείριση της Εθνικής Οικονομίας της Χώρας.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ, πριν και μετά τις εκλογές αυτές, ήταν και παραμένει η ίδια, δηλαδή:
  • Η Χώρα, μετά από 35-40 χρόνια φόρτωμα ενός άφρωνος δανεισμού για τη διευκόλυνση της λεηλασίας του Κράτους από την κομμτοκρατία, έχει στην πλάτη της ένα Δημόσιο Χρέος αδύνατον να εξοφληθεί (“μη βιώσιμο”).
  • Η αδυναμία εξόφλησης αυτού του Χρέους, οδήγησε (όπως ήταν φυσικό επόμενο) στη πτώχευση του Κράτους, δηλαδή στην αδυναμία του να πληρώνει τις δόσεις αυτού του Χρέους.
  • Επειδή η επίσημη παραδοχή αυτής της πτώχευσης, σήμαινε αλυσιδωτές πτωχεύσεις Τραπεζών και Χρηματηστηριακών Funds ανά τον κόσμο, το διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα, για να αποφύγει τις τεράστιες ζημίες που αντιμετώπιζε, βρήκε σαν λύση, την εφαρμογή ενός “συστήματος”, σύμφωνα με το οποίο δλινεται στην Ελλάδα (με ειδικό δανεισμό) η δυνατότητα να πληρώνει τις δόσεις των δανείων της, τα οποία “μάζεψε” η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) από τα χέρια των ιδιωτικών Funds, μετατρέποντας το Ελληνικό “Χρέος προς ιδιώτες” , σε “Χρέος προς Κράτη”, και μάλιστα με εγγυητές της εξόφλησής του (απέναντι στο διεθνές Τραπεζικό σύστημα) τους Λαούς των κρατών της Ευρωζώνης !!!
  • Η τότε Ελληνική κυβέρνηση (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα με Γιώργο Παπανδρέου Πρωθυπουργό) , εν όψει αυτής της πραγματικότητας, είχε δύο επιλογές:

Ο γενναίος Τυφλός, οι υποκριτές & ο Υιός του Θεού...

Πέμπτη Κυριακή από το Πάσχα και στην Ορθοδοξία ονομάζεται "Κυριακή του Τυφλού". Στη λειτουργία διαβάζουμε το κομμάτι από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 9, όπου ο Ιησούς θεραπεύει ένα νέο, τυφλό εκ γενετής. Αργότερα ο νέος αυτός βρίσκει μεγάλους μπελάδες από τους φαρισαίους (που του κατηγορούν το Χριστό) και φτάνει στο σημείο να τα βάλει μαζί τους, χωρίς να τους φοβηθεί, υπερασπιζόμενος το Χριστό, ενώ δεν Τον έχει δει ποτέ του!
Διαβάστε την εκπληκτική αυτή διήγηση στα νέα ελληνικά (από εδώ - στ' αρχαία, δείτε την εδώ):

“Εκείνο τον καιρό, καθώς περνούσε ο Ιησούς, είδε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί τυφλός. Τότε τον ρώτησαν οι μαθητές του και του λέγουν διδάσκαλε, ποιός αμάρτησε, αυτός η οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός; Αποκρίθηκε ο Ιησούς· ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν σ’ αυτόν τα έργα του Θεού. Εγώ πρέπει να εργάζομαι τα έργα εκείνου που με έστειλε, ως που ακόμη είναι ημέρα· έρχεται νύχτα όπου κανένας δεν μπορεί να εργάζε ται. Όταν είμαι στον κόσμο, φως είμαι του κόσμου. Αφού είπε αυτά έφτυσε χάμω και με το σάλιο έκαμε λάσπη και έβαλε τη λάσπη πάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε: πήγαινε να νιφτείς στη δεξαμενή του Σιλωάμ, που στα ελληνικά θέλει να πει «απεσταλμένος».
Πήγε λοιπόν και νίφτηκε και ήλθε βλέποντας. Ο γειτόνοι του λοιπόν και εκείνοι που τον έβλεπαν και ήξεραν πως πρώτα ήταν τυφλός, έλεγαν αυτός δεν είναι που καθόταν και ζητιάνευε; Αλλοι έλεγαν πως αυτός είναι· άλλοι πως κάποιος όμοιος του· εκείνος έλεγε πως εγώ είμαι· του έλεγαν λοιπόν πώς ανοίχτηκαν τα μάτια σου; Αποκρίθηκε εκείνος και είπε· ένας άνθρωπος που λέγεται Ιησούς έκαμε λάσπη και έβαλε πάνω στα μάτια μου και μου είπε: πήγαινε στη δεξαμενή του Σιλωάμ και νίψου. Πήγα λοιπόν και νίφτηκα και είδα το φως μου.
Του είπαν: που είναι εκείνος; Λέγει· δεν ξέρω. Παίρνουν τον άλλοτε τυφλό και τον πηγαίνουν στους Φαρισαίους. Ήταν δε Σάββατο όταν έκαμε τη λάσπη ο Ιησούς και άνοιξε τα μάτια του τυφλού. Ρωτούσαν λοιπόν πάλι οι Φαρισαίοι τον άλλοτε τυφλό, πώς είδε το φως του· και αυτός τους είπε· έβαλε λάσπη πάνω στα μάτια μου και νίφτηκα και βλέπω. Έλεγαν λοιπόν μερικοί από τους Φαρισαίους· αυτός ο άνθρωπος δεν είναι από το Θεό, γιατί δε φυλάει την αργία του Σαββάτου. ʼλλοι έλεγαν πώς μπορεί άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια θαύματα; Έτσι χωρίστηκαν οι γνώμες μεταξύ τους.
Λέγουν πάλι στον τυφλό. Συ τι λες γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Γιατί τα δικά σου μάτια άνοιξε. Και αυτός είπε πως; είναι προφήτης. Δεν πίστεψαν λοιπόν οι Ιουδαίοι γι’ αυτόν πως ήταν τυφλός και είδε το φως

Ο νεομάρτυς Νικόλαος εκ Μετσόβου


Agios_Nikolaos (1)

α

) «Ούτος ο του Χριστού αθλητής είχε Πατρίδα το Μέτζοβον, το κατά την Ήπειρον της Ελλάδος ευρισκόμενον. Γεννηθείς δε από γονείς ευσεβείς, ώντας ακόμη νέος ανεχώρησεν εις τα Τρίκκαλα, και εκεί εσυμφώνησεν με έναν ψωμάν, και του εδούλευε με μισθόν.Μετά δε χρόνον πολύν, μερικοί Αγαρηνοί άλλο με απάτην, και υποσχέσεις, και άλλο με φοβερισμούς και συκοφαντίας, τον έκαμαν και ηρνήθη, φευ! τον Χριστόν. Εις εαυτόν δε ελθών, έφυγε, και επήγε εις την πατρίδα του, και απέρνα πάλιν χριστιανικήν ζωήν». Έτσι αρχίζει το Συναξάρι του νεομάρτυρα Νικολάου που συντάχθηκε από τον Νικόλαο Κύρκο-Τζαρτζούλη «αιτήσει του φιλοχρίστου λαού» και περιλαμβάνεται στο Νέον Μαρτυρολόγιον του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
β) Στο παραπάνω κείμενο με λιτό, απλό και κατανοητό τρόπο δίνονται βασικές πληροφορίες για τον νεομάρτυρα. Αναφέρεται καταρχήν ο τόπος καταγωγής του και προσδιορίζεται η «γήινη πατρίδα του», που ήταν το Μέτσοβο. Κάποιοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου καθώς και ορισμένοι εκ των σουλτάνων είχαν παραχωρήσει προνόμια στην περιοχή αυτή, προκειμένου να εξασφαλίζουν τη συνεργασία των κατοίκων στον έλεγχο της ορεινής διάβασης της Κατάρας, μέσω της οποίας συνδεόταν η Ήπειρος με τη Θεσσαλία και τη Δυτική Μακεδονία. Το Μέτσοβο, χάρη στο ιδιαίτερο αυτό προνομιακό καθεστώς, σημείωσε σημαντική πρόοδο την εποχή της τουρκοκρατίας στο εμπόριο, τις εξαγωγές προϊόντων και την πνευματική ζωή.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Είμαστε χρεωμένοι με πνευματική κληρονομιά. Δεν μας σώζει καμιά δικαιολογία




Γέροντας Βασίλειος Ιβηρίτης
…Η θέση μας είναι προνομιακή και επικίνδυνη. Έχει καθοριστεί απ΄ αυτούς που μας γέννησαν, και δεν μπορούμε να κάνωμε ότι μας κατέβει.
Δεν μπορούμε ατιμωρητί οι Ορθόδοξοι Έλληνες να παιδιαρίζωμε, στηριζόμενοι σ΄ οποιαδήποτε δικαιολογία ή, περισσότερο, να αυθαδιάζωμε.
Αν αυτοί που προηγήθηκαν ημών και έζησαν και τάφηκαν σε τούτα τα χώματα, αυτοσχεδίαζαν κάνοντας το κέφι τους, τότε θα μπορούσαμε και εμείς να συνεχίσωμε αυτοσχεδιάζοντας.


Αν όμως έζησαν διαφορετικά· αν αποφάσισαν να πεθάνουν, και έτσι έζησαν· αν ο τρόπος της ζωής τους ήταν απόφαση θανάτου· αν όλη τους η δημιουργία, το ήθος, ο λόγος, τα έργα, η μορφή, η χειρονομία, το ορατό και αόρατο εξ αυτών είναι γεννημένο εκ του θανάτου, από τη θυσία όλων, για να γεννηθεί κάτι καλύτερο, άλλης φύσεως, άλλης υφής, για τους άλλους, για μας όλους· τότε δεν μπορούμε ατιμωρητί να αυτοσχεδιάζωμε, να κάνωμε πρόβες, να παίζωμεν εν ου παικτοίς.
Αν δεν έχτιζαν την Αγια-Σοφιά όπως την έχτισαν, να χωρά τον κάθε άνθρωπο και την οικουμένη.
Αν δεν είχαν φτιάξει το Άγιον Όρος όπως το έφτιαξαν, για να σώζεται όλος ο άνθρωπος και να αδελφώνονται οι λαοί.
Αν δεν είχε θεολογήσει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς όπως θεολόγησε, ανακεφαλαιώνοντας την πείρα και τη ζωή της Ορθοδοξίας, σβήνοντας τη δίψα του σημερινού βασανισμένου νέου ανθρώπου.
Αν δεν είχαν αγωνιστεί, κλάψει, υπομείνει, προσευχηθεί, θυσιαστεί τόσοι άγνωστοι στα βουνά, στα νησιά και στις πόλεις. Αν δεν είχαν στα τραγούδια, στη ζωή και στα ήθη τους αυτή την ανθρωπιά που σε σφάζει.
Αν δεν ήσαν γενάρχες του νέου Ελληνισμού ένας άγιος Κοσμάς και ένας Μακρυγιάννης.
Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά στο αίμα μας, τότε θα μπορούσαμε να κάνωμε ότι μας κατέβει.
Τώρα δεν είναι έτσι. Τώρα βρισκόμαστε εν τόπω και χρόνω αγίω. Δεν μπορούμε να είμαστε επιπόλαιοι. Δεν ανήκομε στον εαυτό μας. Ανήκομε σ΄ αυτούς που μας γέννησαν, και σ΄ όλο τον κόσμο. Είμαστε χρεωμένοι με πνευματική κληρονομιά. Δεν μας σώζει καμιά δικαιολογία. Και όλα να τα πετάξωμε από το σχολείο, τα αρχαία, τα νέα, τα ιερά και τα όσια, δεν μπορούμε να δικαιολογηθούμε σε κανέναν, να απαλλαγούμε, ούτε να ξεχάσωμε το χρέος μας. Δεν μπορούμε να στοιχειοθετήσωμε κανένα άλλοθι.
Θα έχωμε να αντιμετωπίσωμε αυτούς που προηγήθηκαν και αυτούς που έρχονται.
Τα ψεύτικά μας καμώματα θα μας πετάξουν κατά πρόσωπο. Γιατί κάποτε θα ξυπνήσουν αυτοί οι μικροί, που θα πούνε όχι στο ψέμα, στην επιπολαιότητα, στην παραχάραξη, στην πλαστογραφία, στην προδοσία, που χαλκεύεται εγκληματικά και θρασύδειλα με εκπαιδευτικά προγράμματα, αναγνωστικά βοηθήματα, οπτικοακουστικές εκπομπές.
Και αυτοί που θα πουν όχι θα έχουν απροσδιόριστες δυνάμεις που ξεπερνούν αυτούς τους ίδιους. Θα είναι μαζί τους τα πνεύματα των περασμένων και τα διψασμένα παιδιά όλου του κόσμου…

πηγή_Από το βιβλίο: Το Άγιον Όρος και η παιδεία του γένους μας (Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους)

trelogiannis
Αμέθυστος 

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Απ’ ό,τι κάνει κανείς για τον Θεό, τίποτε δεν πάει χαμένο

Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχη τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά.
Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον ανθρώπου της υπαίθρου. Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν.
Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου. Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής. Ήταν κτισμένα έπειτα από κάποιο όνειρο, κάποια οπτασία ή κάποιο τάμα. Οικοδομήθηκαν από φτωχούς χειρώνακτες, τις περισσότερες φορές με τους δικούς τους κόπους. Αρχιτέκτων ήταν η βαθιά τους ευλάβεια, γι’ αυτό και ήσαν όμορφα, γουστόζικα. Η κάθε γωνιά και η κάθε πέτρα έχει τοποθετηθεί με μεράκι. Και οι άνθρωποι που τα συντηρούν και ανάβουν τα κανδηλάκια και τα ευτρεπίζουνε στο διάβα του χρόνου είναι όμορφοι, ευλαβείς, προσηνείς.
Διηγείτο ο γερ- Αργύρης από το Αγιονέρι Κοζάνης πως ο Άγιος Αθανάσιος έχει αγίασμα και

Ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Παχωμίου

Ὁ μέγας Παχώμιος χαιρόταν πολύ, διαπιστώνοντας ὅτι ὁ μαθητής του Θεόδωρος ἦταν σὲ ὅλα συνετός, καὶ ὅτι, μολονότι νέος, ὄχι μόνο δὲν εἶχε τὴν (ἀνώριμη) σκέψη τῶν νέων, ἀλλὰ στήριζε στὴν ἄσκηση καὶ ἄλλους, τοὺς πιὸ ἀδύνατους.

Καθὼς λοιπὸν εἶχαν συνήθεια νὰ συγκεντρώνονται ὅλοι (οἱ μοναχοί) κάθε βράδυ σ᾿ ἕνα σημεῖο τῆς μονῆς καὶ ν᾿ ἀκοῦνε τὴ διδαχὴ τοῦ μεγάλου (Παχωμίου), (κάποια φορά), ὅταν ὅλοι εἶχαν μαζευτεῖ γι᾿ αὐτό, προστάζει ἐκεῖνος τὸ Θεόδωρο - νέον, ὅπως εἴπαμε, ὄχι πάνω ἀπὸ εἴκοσι χρονῶν - νὰ κηρύξει στοὺς ἀδελφοὺς τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸς ἀμέσως, χωρὶς καμιὰ ἀντιλογία ἢ παρακοή, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ τοὺς εἶπε πολλὰ ὠφέλιμα.
Μερικοὶ ὅμως ἀπὸ τοὺς γεροντότερους, βλέποντας αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, δὲν θέλησαν νὰ τὸν ἀκούσουν.
«Θὰ μᾶς διδάξει αὐτὸς ὁ ἀρχάριος;», εἶπαν μεταξύ τους.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΙΘΙΑ ''ΚΑΛΟΣΥΝΑΔΑ'' ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ


Άρθρο του Francesco Lamendola 

Μετάφραση – επιμέλεια  Ιωάννης Αυξεντίου

Η “Καλοσυνάδα”, η παγκοσμίως κυριαρχούσα σήμερα φιλοσοφία και η μόνη πολιτικά ορθή, δεν είναι μόνον μία λανθασμένη και ανεύθυνη συμπεριφορά έναντι της ζωής, των άλλων και του εαυτού μας, με άλλα λόγια μία συμπεριφορά άξια ενός τέλειου ηλίθιου: είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Πίσω από την ''καλοσυνάδα'' της χονδρικής, πίσω από την ανεκτικότητα, την εύκολη συγχώρεση, την επιείκεια με το κιλό, προς όλους και όλα(μα ιδιαίτερα προς εκείνους που αντιπροσωπεύουν, για τον ένα ή άλλο λόγο, μία αναφορά και ένα ιδεολογικό σύμβολο, τέτοιο ώστε να επιβεβαιώνει τα νοητικά σχήματα του  ''καλοσυνάτου''), υπάρχει κάτι περισσότερο από την απλή  αφέλεια ή την απλή ανοησία: υπάρχει ένα εκλεπτυσμένο και σκοτεινό σχέδιο, επιμελημένο στην κάθε του λεπτομέρεια, από μέρους απόκρυφων κέντρων της παγκόσμιας εξουσίας, τα οποία εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούν κάθε μέσον, για να ελέγξουν και να στρεβλώσουν την κοινή λογική των ανθρώπων και για να ανατρέψουν τα ηθικά και πνευματικά θεμέλια, πάνω στα οποία στηρίζεται η ίδια η δυνατότητα για μία πολιτισμένη συνύπαρξη μεταξύ των πολιτών, των λαών και των πολιτισμών.

O τυφλός βοσκός, που ξέρει την Καινή Διαθήκη απ΄ εξω…

 antexoume

tyflos
Ο Ιωάννης Χασιώτης γεννήθηκε στη Μηλιά Μετσόβου της Πίνδου το 1947. Το χωριό του κατοικείται από Βλάχους και η μητρική τους γλώσσα ήταν ώς τις αρχές του 20ου αιώνα η βλάχικη.
Ο μικρός Ιωάννης ήλθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ελληνική γλώσσα κατά τη φοίτησή του στο Δημοτικό σχολείο του χωριού του, καθώς τότε οι χωρικοί δεν διέθεταν ούτε τηλεόραση ούτε καν ραδιόφωνο. Αποφοίτησε με το βαθμό πέντε από το σχολείο και έκτοτε απασχολήθηκε στη βοσκή του κοπαδιού των προβάτων του πατέρα του. Κατά την πρώτη νεανική του ηλικία διαπίστωσε αρχόμενη μείωση της οπτικής του οξύτητας. Επισκέφθηκε οφθαλμίατρο στα Τρίκαλα, ο οποίος διέγνωσε ότι έπασχε από σοβαρή πάθηση των οφθαλμών (μελαγχρωματική αμφιβληστροειδοπάθεια), η οποία επιφέρει την τύφλωση. Συνέχισε να απασχολείται με τη βοσκή των προβάτων. Εκεί κάποια ημέρα τον συνάντησε συμπατριώτης του, ο οποίος του προσέφερε ως δώρο ένα προσευχητάριο, να το μελετά κατά τη βοσκή. Τότε αισθάνθηκε εντός του ζωηρή την επιθυμία να προμηθευτεί αντίτυπο της Καινής Διαθήκης και να το μελετήσει. Ο Ιωάννης σαγηνεύτηκε από την ανάγνωση του κειμένου. Γνωρίζοντας ότι θα τυφλωθεί μετά από παρέλευση μερικών ετών άρχισε να τη μελετά με επιμονή προκειμένου να αποστηθίσει το κείμενο και να είναι σε θέση να το απαγγέλλει στον εαυτό του, όταν δεν θα ήταν πλέον σε θέση να διαβάζει. Πολλές φορές έθετε σε δοκιμασία τον οργανισμό του μένοντας νηστικός, ώσπου να αποστηθίσει συγκεκριμένο κεφάλαιο. Την 08/09/1973, ημέρα Κυριακή, ήλθαν στη Μηλιά κάποιοι επισκέπτες θεολόγοι, προκειμένου να κηρύξουν τον θείο λόγο. Αυτοί γνώρισαν τον Ιωάννη και έμειναν έκπληκτοι, όταν διαπίστωσαν, ότι κατέχει από στήθους όλο το κείμενο της Καινής Διαθήκης! Ο Ιωάννης είχε ως τότε την εντύπωση ότι όλοι οι θεολόγοι και αρκετοί άλλοι είχαν επιτύχει τον δικό του άθλο.
Ο Ιωάννης έγινε δεκτός στον κύκλο των επισκεπτών και αργότερα αυτοί τον παρουσίασαν σε σχολεία και σε αίθουσες διαλέξεων. Όταν, μετά από μερικά έτη, η ασθένειά του επιδεινώθηκε, ο Ιωάννης δεν ήταν δυνατό να βόσκει τα πρόβατα. Διαμένει από τότε στα Γρεβενά. Τον καλούν συχνά να παραχωρεί ομιλίες σε διάφορα μέρη προβάλλοντας το επίτευγμά του, που οφείλεται στην εργώδη προσωπική του προσπάθεια και στη θεία Χάρη. Κατά καιρούς κλήθηκε και εμφανίστηκε σε πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
Ο Ιωάννης δεν κατέχει απλώς από στήθους όλο το κείμενο της Καινής Διαθήκης. Ερμηνεύει το κείμενο, αν και δεν έχει διδαχθεί ποτέ αρχαία ελληνικά. Αντιμετωπίζει πολύ ικανοποιητικά τους αιρετικούς. Είναι ακόμη σε θέση να αρχίζει την απαγγελία όχι μόνο από την αρχή του κάθε κεφαλαίου κάθε βιβλίου, αλλά και από οποιονδήποτε στίχο αυτού ανοδικά, αλλά και καθοδικά!

Ολυμπία

 

 

 



Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Σχολείο: Η σφαγή των αθώων και αδύνατων



Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου 
Εντυπωσιακός ο πρωτοσέλιδος τίτλος του πρόσφατου τεύχους του γαλλικού περιοδικού «Mariane»: «Σχολείο: Η σφαγή των αθώων» (Αρ. τ. 941, 1-7 Μαΐου 2015). Αναφέρεται στη Γαλλία και στο έγκλημα σε βάρος των νέων ανθρώπων που επιχειρείται με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του προέδρου Φρανσουά Ολάντ. 
Ο τίτλος ταιριάζει πολύ με τα όσα τελευταίως επιχειρούνται στην εκπαίδευση και στην Ελλάδα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Οι επεξηγήσεις – υπότιτλοι του γαλλικού περιοδικού αποσαφηνίζουν ποιό είναι το έγκλημα στη Γαλλία και, κατ’ επέκταση, στην Ελλάδα. Αναγράφονται ως χαρακτηριστικά του: « Η ανόητη μεταρρύθμιση στο λύκειο – Η περιφρόνηση των γνώσεων – Το τέλος του δημοκρατικού ελιτισμού – Ένα σύστημα που όλο και περισσότερο ευνοεί τις ανισότητες». Σημειώνεται ότι ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που ισοπεδώνει τις ικανότητες και τις δεξιότητες του παιδιού και του νέου ανθρώπου ευνοεί τη δικτατορία των μετριοτήτων και παγιώνει ένα άρρωστο πολιτικό – ιδεολογικό και κοινωνικό κατεστημένο. 
Ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού κ. Αρ. Μπαλτάς, που προωθεί τη μεταρρύθμιση στη μέση και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έχει αποφοιτήσει από το Κολέγιο Αθηνών, όπου η αριστεία βραβευόταν και βραβεύεται. Ο ίδιος το χαρακτηρίζει «πολύ καλό σχολείο». Και επεξηγεί:

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ...


Ο ελληνικός «ιός» της οργής κατά της γερμανικής ηγεμονίας εξαπλώνεται στην Ευρώπη

Πόστερ με τον Πούτιν και την Μέρκελ, που κυκλοφόρησε στη Ρωσία για τους εορτασμούς της Νίκης της 9ης Μαΐου κατά του ναζισμού

Ο ελληνικός «ιός» της οργής κατά της γερμανικής ηγεμονίας εξαπλώνεται στην Ευρώπη

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Ο έξυπνος άνθρωπος δεν υποδουλώνεται σε τίποτα. Ούτε στο Νόμο». Το λέει ο Ευριπίδης στον «Ορέστη»:
«Πᾶν τοὐξ ἀνάγκης δοῦλόν ἐστ' ἐν τοῖς σοφοῖς».
Η φετινή πανηγυρική γιορτή για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 ξαναθύμισε την ατιθάσευτη ζέση για ανεξαρτησία του ιστορικού, ελληνικού, ξεσηκωμού που συντάραξε την Ευρώπη του 19ου αιώνα.

Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, όπου τα χρέη έχουν γίνει τα ευφυή υποκατάστατα των αλυσίδων για τους μεταμοντέρνους σκλάβους, η Ελλάδα έρχεται και πάλι να αφυπνίσει την αδούλωτη ψυχή των ευρωπαϊκών λαών.

Οι αποκαρδιωμένοι Ευρωπαίοι πολίτες που, αντί να δουν να υλοποιούνται τα οράματα του ’60 και του ’70, βρέθηκαν φυλακισμένοι στο μπουντρούμι της χρηματιστηριακής ευρωζώνης, άρχισαν να αισθάνονται ένα ηθικό σοκ από τις ελληνικές καταγγελίες για την ανθρωπιστική κρίση που έχει προκαλέσει η τυραννική γερμανική πολιτική.

Οι καπνοί που σκέπασαν την Φρανκφούρτη την ημέρα των συγκρούσεων χιλιάδων Ευρωπαίων διαδηλωτών, με την γερμανική αστυνομία γύρω από το νέο κτίριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), οι φωτιές στους δρόμους και οι διαδηλωτές τριγύρω με τις ελληνικές σημαίες έδειξαν ανάγλυφα ότι ο «ιός» της ελληνικής ανταρσίας «μολύνει» καθημερινά την γηραιά ήπειρο.

Η καταγγελία της νεοφιλελεύθερης λεηλασίας και λιτότητας βρίσκει συμπαραστάτες σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η επίσημη απαίτηση της Ελλάδας για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις κινητοποίησε κι άλλους λαούς, όπως οι Ρώσοι, οι οποίοι μπορούν, καλύτερα απ’

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Τὸ φῶς τοῦ παραδείγματος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π.Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ ἀκούγεται στούς ναούς ἡ προτροπή πρός τούς πιστούς νά δίνουν τό καλό παράδειγμα στούς ἄλλους καί ἰδιαίτερα στούς κοσμικούς, πού εἶναι μακριά ἀπό τό Θεό, προκειμένου νά ἐπιστρέψουν.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι στίς μέρες μας προβάλλεται μέ σύγχρονο κι ἐντυπωσιακό τρόπο μόνο τό κακό παράδειγμα, ἐνῶ τό καλό συσκοτίζεται, γιατί οἱ βυθισμένοι στήν ἁμαρτία δέν τό ἀνέχονται. Αὐτό βέβαια δέν πρέπει νά μᾶς ἀποθαρρύνει, γιατί τό φῶς τοῦ καλοῦ παραδείγματος δέν σβήνει εὔκολα καί δέν ἔχει σχέση μέ τίς ἐφήμερες ἐντυπώσεις τοῦ κακοῦ παραδείγματος, πού γρήγορα χάνονται καί στή θέση τους ἔρχονται ἄλλες πού ἔχουν τήν ἴδια τύχη.
Εἶναι σημαντικό πράγμα νά εἶσαι τό καλό παράδειγμα στούς ἄλλους, ἀλλά σημαντικότερο εἶναι νά παραδειγματίζεσαι ἐσύ ἀπό τούς ἄλλους, γιατί ἔχεις ἀνάγκη γιά κάτι τέτοιο καί ἄς ἀπέκτησες ὅλες τίς ἀρετές. Στήν πνευματική ζωή χρειάζεται μιά συνεχής ἀνανέωση. Καί τά πιό γνωστά μέ τόν καιρό ξεχνιοῦνται καί ἀτονοῦν, γι᾿ αὐτό εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑπόμνηση καί ἡ παρακίνηση.

Πρώτη φορά σε βλέπω! Αλλά βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ο Άγγελός σου

Περιστατικό με τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη
Κλείτος Ιωαννίδης: Κύριε Παπαζάχο, εσείς πώς τον γνωρίσατε;
Γεώργιος Παπαζάχος: Είχε έρθει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών για τα προβλήματα, πού είχε με την καρδία του.
Μόλις έμαθα ότι ήταν εκεί, πήγα να τον δω. Ήταν ή μέρα, πού τον είχαν μετακινήσει από τη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης σ’ ένα δωμάτιο με τρία κρεβάτια κι ένα ράντζο, πάνω στο όποιο είχαν βάλει τον Γέροντα Ιάκωβο. Ή πρώτη εντύπωση μου μόλις τον είδα είναι κάτι πού δεν περιγράφεται. «Αν σας πω ότι ό άνθρωπος αυτός ακτινοβολούσε, θα είναι λίγο. Ή μορφή του ήταν το κάτι άλλο, πράγματι ακτινοβολούσε.
Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οί γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου καί με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ: ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΣΥΡΙΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ



11115681_566754033428160_9101783555810178250_n
«O καλλιτέχνης έχει να κάνει με το αδιόρατο της ομορφιάς και ο άγιος με το αόρατο της χάρης «
Christian Bobin
Την Τετάρτη 8 Απριλίου 2015 στις 5:00μ.μ στην Δαμασκό πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της περιοδικής έκθεσης με τίτλο «Ελπίδα στον πόνο» στο Σύλλογο (Σπίτι της Ειρήνης).Σύριοι καλλιτέχνες  εκθέτουν μέρος της δουλειά τους που εμπνέεται από το μαρτύριο του λαού τους.Η έκθεση παρέμεινε ανοιχτή ως και την Κυριακή 12 Απριλίου 2015.11046543_566754063428157_5691806329907893558_n
Η πρωτοποριακή εικαστική ματιά των σύριων πλαστικών ανατανακλάται στα έργα όπου ο πρωταγωνιστής είναι ο Μεσσίας Χριστός ως εσταυρωμένος.Το παγκόσμιο σύμβολο του μαρτυρίου και των παθών.Ταυτίζονται με μια δυναμική φιγούρα του Χριστού που αποδίδεται από αδρές πινελιές και ρωμαλέα χαρακτηριστικά.

H ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Christian Bobin.


Capψιηψηοθηοθψηοθψ


Συγγνώμη αλλά έχω ανάγκη από λίγο φως ……(μέσ΄ στα σκοτάδια του πολέμου……….)

“Σου γράφω μέσα στο φως έχω ανάγκη από το φως σου για να γράψω…

Το φως της ημέρας δεν είναι το αληθινό φως…..

Τα καλύτερα βιβλία δεν αλλάζουν τους αναγνώστες,δεν αλλάζουν παρά τους συγγραφείς τους.

Σήμερα τα άτομα ασχολούνται με το να σκοτώσουν το Θεό και αυτό είναι μια πλήρης απασχόληση.

Ζούμε στην εποχή των άδειων ματιών των κενών βλεμμάτων…

Με διασχίζεις όπως μια φωτιά το δάσος….

Θέλουν τον ουρανό σου αλλά όχι τις αστραπές σου.Δεν είμαι σαν αυτούς λατρεύω τρις απειλές σου.

Όταν αμφιβάλω η καρδιά μου είναι πιο εύθραστη από ένα μούρο αλλά όταν πιστεύω σε σένα γίνεται πιο σκληρή κι από διαμάντι.

Κάθε μέρα περιμένω τα πάντα…….

H αλήθεια δεν είναι στο τέλος του δρόμου αλλά είναι ο ίδιος ο δρόμος.

(αποσπάσματα από την συλλογή ο Χριστός στις παπαρούνες που συμπεριλαμβάνεται και στην συλλογική έκδοση του έργου Η καθαρή Παρουσία εκδ. Gallimard 2015 του πολυβραβευμένου γάλλου ποιητή Christian Bobin.)
Τα πρόσωπα τα βλέπεις σαν αυτά στην ζωγραφική….τα περισσότερα είναι ανολοκλήρωτα…..πριν την αγάπη δεν υπάρχει τίποτα μετά την αγάπη υπάρχουν τα πάντα………….

(από τη συλλογή του ίδιου l΄Enchantement simple εκδ. Gallimard 2001)
dimpenews.com

Η πρακτική θεολογία του Αγίου Σιλουανού................




Ο άγιος Σιλουανός μας άφησε ένα πολύ πλούσιο θεολογικό υλικό. Υπάρχουν θέματα στην θεολογία του Σιλουανού που κανείς δεν είχε διατυπώσει στο παρελθόν με τον ίδιο τρόπο.

[Για παράδειγμα,] Λέει ότι υπάρχουν δύο μορφές ταπείνωσης: η μία είναι η ασκητική ταπείνωση, μέσω της μετανοίας, «είμαι χειρότερος από όλους» και η άλλη η θεία Ταπείνωση του Χριστού. Δηλαδή ότι είναι ίδιον του Θεού εκ της φύσεώς Του που είναι απερίγραπτος. Ποτέ δεν συνάντησα σε άλλους αυτή την διαφοροποίηση μεταξύ της ασκητικής ταπεινώσεως και της ταπεινώσεως που προσιδιάζει στον Θεό ως χαρακτηριστικό του. Ένα άλλο σημείο: Κανείς δεν μπορεί να αγαπά ολόκληρη την κτίση, κ.λπ. και να προσεύχεται για ολόκληρη την κτίση αν αυτό δεν γίνεται εν Αγίω Πνεύματι. Και η προσευχή για τους εχθρούς είναι χαρακτηριστικό αυτών που είναι φορείς του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτόν τον λόγο λέει ότι αυτός που δεν αγαπά τους εχθρούς δεν έχει γνωρίσει ακόμη τον Θεό όπως πρέπει να τον γνωρίσουμε. Προσέξτε αυτό το σημείο. Γιατί το εκφράζει έτσι; Δεν υπάρχει τίποτε παρόμοιο σε κανένα πατερικό κείμενο…

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Ἡ θέα τοῦ Χριστοῦ


Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
Θέλεις νά δεῖς τόν Ἰησοῦ Χριστό; «Ἔλα καί δές», λέει ὁ ἀπόστολός Του.
Ὁ Κύριος ὑποσχέθηκε στούς μαθητές Του ὅτι θά εἶναι μαζί τους παντοτινά «ὥς τή συντέλεια τοῦ κόσμου». Καί, πραγματικά, εἶναι μαζί τους μέσα στό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Τόν Χριστό δέν Τόν βλέπουν ὅσοι δέν πιστεύουν στό Εὐαγγέλιο. Αὐτοί δέν Τόν βλέπουν, γιατί εἶναι τυφλωμένοι ἀπό τήν ἀπιστία.
Θέλεις ν’ ἀκούσεις τόν Χριστό; Σοῦ μιλάει μέ τό Εὐαγγέλιο. Μήν περιφρονεῖς τή σωτήρια φωνή Του. Φύγε μακριά ἀπό τήν ἁμαρτωλή ζωή καί ἄκου μέ προσοχή τή διδασκαλία Του, πού εἶναι ἡ αἰώνια ζωή.
Θέλεις νά σοῦ φανερωθεῖ ὁ Χριστός; Ὁ Ἴδιος σέ διδάσκει πῶς θά τό πετύχεις: «Ὅποιος κρατᾶ τίς ἐντολές μου καί τίς ἐκτελεῖ, αὐτός μέ ἀγαπᾶ΄ κι αὐτός πού μέ ἀγαπᾶ, θά ἀγαπηθεῖ ἀπό τόν Πατέρα μου, κι ἐγώ θά τόν ἀγαπήσω καί θά τοῦ φανερώσω τόν ἑαυτό μου».
Φυλάξου ἀπό τή φαντασία σου, πού μπορεῖ νά σοῦ δημιουργήσει τήν ἐντύπωση ὅτι βλέπεις τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὅτι Τόν ἀγγίζεις, ὅτι Τόν ἀγκαλιάζεις. Δέν πρόκειται παρά γιά μιὰ ὀλέθρια αὐταπάτη, ἕνα μάταιο παιχνίδι ὑπερηφάνειας, ἐπάρσεως, ἀλαζονείας ἤ, ὅπως ὀνομάζεται ἀπό τούς ἀσκητικούς συγγραφεῖς, οἰήσεως.
Ἄν τηρεῖς τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου, μέ τρόπο θαυμαστό θά δεῖς τόν Κύριο μέσα σου, ὅπως Τόν ἔβλεπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος καί ὅπως ζητοῦσε νά Τόν βλέπουν καί οἱ ἄλλοι χριστιανοί, θεωρώντας πώς ὅσοι δέν τό εἶχαν κατορθώσει, δέν εἶχαν φτάσει στήν κατάσταση πού ἔπρεπε ὡς χριστιανοί.