Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Προσευχή για την Μακεδονία

 Ο Επίσκοπος   Εδέσσης, π.Ιωήλ  συνέγραψε την παρακάτω προσευχή  και είναι για την αυριανή  ψηφοφορία στα Σκόπια

Κύριε Ιησού Χριστέ, που είσαι ο Θεός μας, εσύ που ελευθέρωσες με το Πάθος και την Ανάστασή σου το γένος των ανθρώπων από την δουλεία του εχθρού, που μέσω οράματος στην Τρωάδα είπες στον απόστολο Παύλο «έλα στην Μακεδονία και βοήθησέ μας»,

Διασκόρπισε κάθε εχθρό και πολέμιο καθώς και κάθε κακό σκοπό και κάθε τέχνασμα των ισχυρών της γης για την Ελληνικότατη Μακεδονία μας. Φώτισε τον νου και την διάνοια των αρχόντων μας, προκειμένου να γνωρίσουν ποιο είναι το συμφέρον της Μακεδονίας. Δώσε σε αυτούς δύναμη, ώστε να πράττουν τα καλύτερα και όσα ταιριάζουν σε αυτήν.

Ενδυνάμωσε τους κατοίκους της Μακεδονίας σε αυτές τις ημέρες της θλίψης τους και δώσε σε αυτούς πνεύμα δυνάμεως και ισχύος, για να υπερασπίζονται το όνομα της πατρίδας μας.

Εισάκουσε την φωνή του λαού σου, που αγωνίζεται για την διάσωση του ονόματος και της υποστάσεως της Μακεδονίας.

Διώξε μακρυά από μας κάθε κακία, κάθε δαιμονική ενέργεια, κάθε επιζήμια πράξη και κάθε άθλια και ανθελληνική ενέργεια, που επιβουλεύονται την υπόσταση και την αξιοπρέπεια της Μακεδονίας μας. Απομάκρυνε κάθε διχασμό και εμφύλια διαμάχη από τον λαό, που αγωνίζεται για την διάσωση του ονόματος και της υποστάσεως της Μακεδονίας.

Αμήν.

τρελογιάννης

Η δυσωδία του οικουμενισμού

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΚΡΙΤΙΚΗ  ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εδώ
 Î£Ï‡ÎµÏ„ική εικόνα
ΑΝΗΛΕΕΣ ΜΑΣΤΙΓΩΜΑ ΤΟΥ ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΣΒΕΣΜΕΝΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ


Γράφει ο Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Επιβεβλημένη, εμπεριστατωμένη, επιτυχέστατη και θαυμάσια κρίνεται η καταπελτώδης απάντηση του σεβαστού πατρός στα εκ Φαναρίου εκπορευόμενα ληρήματα τα οποία τυγχάνουν άντικρυς αντίθετα στις ευαγγελικές, αγιοπατερικές και ιεροκανονικές επιταγές και ως εκ τούτου αποδοκιμαστέα, κατακριτέα και εξοβελιστέα από την εκκλησιαστική παρεμβολή. 

Προ ημερών και ο π.Αναστάσιος Γκοτσόπουλος στηλίτευσε διά γραφίδος κατά τρόπο άκρως επιτυχή την καταστροφική εκκλησιαστική πολιτική του εσβεσμένου Φαναρίου με αφορμή τη συμπόρευση του τελευταίου με τους σχισματικούς της Ουκρανίας.
Μετά τους Περγάμου Ιωάννη και Προύσης Ελπιδοφόρο που δεν δίστασαν να επιχειρήσουν τη θεμελίωση παπικού τύπου πρωτειου στο Βόσπορο καταφεύγοντας, ΦΡΙΞΟΝ ΗΛΙΕ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΞΟΝ Η ΓΗ!!! στο Τριαδικό Δόγμα το οποίο και δεινώς κακοποίησαν μας προέκυψαν και έτεροι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι-"φωστήρες"  του εσβεσμένου Φαναρίου που έκαναν λόγο για "ἀκρογωνιαῖο λίθο τοῦ Ὀρθοδόξου Οἰκοδομήματος, πού λέγεται καί εἶναι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης"sic!!!

O πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο και καταχρηστικώς και εις βάρος της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας αποκαλούμενος 
 
"οικουμενικός πατριάρχης", λαμβάνει  τη θέση του Ιησού Χριστού επί τη βάσει της βλασφήμου, ανιέρου, αντι-γραφικής  και παραλόγου αυτής συλλογιστικής. Τι άλλο έκανε παραπάνω, εν προκειμένω, ο δίκερως γίγας της Ρώμης; Τυγχάνει ευρέως γνωστή επ αυτού η μνημειώδης κριτική του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς όπως αυτή είναι καταγεγραμμένη και καταχωρημένη  στο περίφημο σύγγραμμά του με τίτλο "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ".

Αρχιλοχίας Πλεξίδα - Είδα την Παναγία και με έβγαλε από το ελικόπτερο που διαλύθηκε..




Επικαλέστηκε την Παναγία και εκείνη έτρεξε την έβγαλε από το ελικόπτερο και την προσγείωσε στο έδαφος,έπειτα την μιλούσε και είπε ότι θα στείλει ανθρώπους να την πάρουν από εκεί .Της  είπε να κηρύττει αυτό το θαύμα για τα έσχατα γεγονότα που θα ακολουθήσουν.Όμως οι Έλληνες δεν μετανοούν ζουν δυστυχισμένοι στα πάθη τους γι αυτό και θα έρθουν τα χειρότερα στην χώρα μας

Έντυπο «Δήλωση Επιστροφής» των “Φακέλων” του μαθήματος των Θρησκευτικών


Υπόδειγμα «Δήλωση επιστροφής των Φακέλων», εμπεριέχουσα τα κύρια σημεία των αποφάσεων του ΣτΕ

Κοινοποιώ έντυπο «Δήλωση Επιστροφής» του 'Φακέλου' Θρησκευτικών, ελεγμένη και εγκεκριμένη υπό του εγκρίτου και πολυγραφότατου διδάκτορος συνταγματικού δικαίου κ. Γεωργίου Κρίππα.
Στην εν λόγω επικαιροποιημένη «Δήλωση Επιστροφής» εμπεριέχονται συνοπτικώς τα κύρια σημεία των πρόσφατων βαρυσήμαντων αποφάσεων του ΣτΕ, τα οποία σημεία 'διαφωτίζουν' και τον πλέον δύσπιστο περί του γιατί το ΝΠΣ είναι όχι απλά προβληματικό αλλά και ακατάλληλο.
Ευχές για μία καλή χρονιά και με υγεία για όλους.
Χρήστος Μπονατάκης, γονιός
………………………………………


ΔΗΛΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ‘ΦΑΚΕΛΟΥ’ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
προς Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
Ο γονέας/κηδεμόνας του/της μαθητή/τριας .............................................................
που φοιτά στην ........ τάξη του ......... Δημοτικού/Γυμνασίου/Λυκείου ............................. (περιοχή)
Πρόσφατα, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με δύο διαδοχικές αποφάσεις (660/2018, 926/2018) αποφάνθηκε τελεσίδικα ότι τα Νέα Θρησκευτικά που εισήχθησαν στην Εκπαίδευση ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ως Προγράμματα Σπουδών (ΠΣ) του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ), όντας μάλιστα με πολλαπλό τρόπο αντισυνταγματικά και παράνομα! Η δε απόφαση ακύρωσής τους «συνεπάγεται νόμιμη κατάργηση έναντι όλων» (Π.Δ.18/1989,αρθ.50,1•Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το ΣτΕ) και στην οποία απόφαση οφείλουν συμμόρφωση όλες οι βαθμίδες της διοίκησης, ενώ «η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο». (Συντ. 95, 5• Ν3068/2002,αρθ.1• βλ. και Υπαλ.Κωδ. 25,3•106,3) Στο δε αιτιολογικό των προαναφερθεισών αποφάσεων γίνεται λόγος για το ότι:

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Ἐπιστολή ὑπερπολύτεκνου πατέρα πρός τόν Yπ. Παιδείας μέ τήν ὁποία ἐπιστρέφει τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν





"Σᾶς ἐπιστρέφουμε γιά 2η συνεχόμενη χρονιά ὡς ἀπαράδεκτα τά βιβλία (τούς φακέλους) μαθητή" γράφει σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ὑπουργό Παιδείας ὑπερπολύτεκνος πατέρας ἀπό τή Θεσσαλονίκη...

Διαβάστε τήν ἐπιστολή…


Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καλεί «σε αφύπνιση, νήψη, πνευματική εγρήγορση και αμετάθετον ελπίδα στην νίκη του Χριστού». (Το 1998)


 Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Ιδιαιτέρως ανησυχητικά είναι τα φαινόμενα που παρατηρούνται στο διεθνές πνευματικό και κοινωνικό στερέωμα, όπου η ιδέα της «συγκρητιστικής» παγκοσμιοποιήσεως τείνει να επιβληθή χωρίς καμμία διάκριση μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεως, αληθείας και πλάνης, υγιούς και νοσηρού φρονήματος».
 

«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως»





ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΛΟΥΚΑ: «ΚΑΘΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΙΝΑ ΠΟΙΩΣΙΝ ΥΜΙΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ΠΟΙΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙΣ ΟΜΟΙΩΣ» (ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM (†))

(Εὐαγγέλιον Λουκᾶ, 6, 31-36)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἀπείρως ἁπλὸ, ἄν τὸ δεχτοῦμε μὲ ἁπλότητα. Τὸ κύριο πρόβλημα μας ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἀναζητοῦμε σὲ αὐτὸ θεολογικὸ βάθος ἀντὶ νὰ βλέπουμε τὴν ἀμεσότητα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ἁπλότητα, ποὺ ἀπευθύνεται σ’ ἐμᾶς ὅπως σὲ φίλους, οὔτε κἄν σὰν σὲ μαθητές, ἀλλὰ ὅπως ἀπευθύνεται κάποιος σὲ φίλους· ἐπειδὴ ὁ Ἴδιος εἶπε, πηγαίνοντας πρὸς τὰ Ἰεροσόλυμα, «Δὲν σᾶς καλῶ πλέον δούλους, ἀλλὰ σᾶς καλῶ φίλους ἐπειδὴ ὅ,τι ἔχω νὰ πῶ τὸ μοιράστηκα μαζί σας».
Κι ἔτσι ἄς ἐκλάβουμε τὰ λόγια ποὺ ἀκούσαμε σήμερα μὲ τὴν ἀμεσότητα ποὺ εἰπώθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό : «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».

Οι άθλιοι




Οι Έλληνες συνεχίζουν να σιωπούν ένοχα, ανεχόμενοι τη ληστεία. Όμως, όπως αναφέρει ο Μακιαβέλι, δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μία ανωμαλία για να αποφύγει τον πόλεμο – επειδή δεν τον αποφεύγει τελικά, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του.
Άποψη

Η αιτία που υπερχρεώθηκε η Ελλάδα το 2009 είναι η πολιτική διαφθορά (ανάλυση), η οποία δεν θα ήταν εφικτή εάν οι κυβερνήσεις της δεν είχαν διαφθείρει με τη σειρά τους τον κρατικό μηχανισμό – καθώς επίσης εάν δεν προσέφεραν στους Πολίτες υπερβολικές παροχές, όπως οι μη αναγκαίες προσλήψεις στο δημόσιο, οι μεγάλες ή/και πρόωρες συντάξεις, οι κομματικές εξυπηρετήσεις κοκ. Πρόκειται βέβαια για τη μισή αλήθεια, αφού συνέβαλλε τόσο η πολιτική της ΕΚΤ, όσο και της Γερμανίας – κάτι που όμως αφορά ολόκληρη την Ευρωζώνη (άρθρο).
Η αιτία της χρεοκοπίας της Ελλάδας μετά το 2009 ήταν η «προδοσία» των κυβερνήσεων της, σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση της κρίσης τόσο εκ μέρους τους, όσο και από την Τρόικα – ξεκινώντας από την ενδοτική της υπαγωγή στο ΔΝΤ, μεταξύ άλλων με τη διεθνή δυσφήμιση της από τους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, καθώς επίσης από την ενδεχόμενη παραποίηση του ελλείμματος εκ μέρους της ΕΛΣΤΑΤ.

Πολύ νωρίς άρχισαν τα σενάρια της "Αιγαιακής Μακεδονίας"


Γιατί υποχρέωσαν εμάς να δώσουμε το όνομα Μακεδονία, και δεν υποχρέωσαν τα Σκόπια να επαναφέρουν την παλαιά τους ονομασία Βαρντάρσκα;

Προξενεί εντύπωση το γεγονός, ότι πριν ακόμη οριστικοποιηθεί η εφαρμογή της επαίσχυντης Συμφωνίας των Πρεσπών, άρχισαν να εμφανίζονται τα σενάρια περί Αιγαιακής Μακεδονίας, της δημιουργίας δηλαδή κρατιδίου με τα εδάφη της αποκαλούμενης γεωγραφικής Μακεδονίας από τις τρεις χώρες, Ελλάδα, Βουλγαρία και Σκόπια.

Κατ’ αρχάς, γεωγραφική Μακεδονία, υπό την μορφή που την παρουσιάζουν, δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία, ούτε επί Βυζαντίου με το Μακεδονικό Θέμα. Όπως επίσης, δεν υπήρξε τέτοιος διαχωρισμός στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, επί του οποίου βασίζουν τα δήθεν επιχειρήματά τους οι Σκοπιανοί.

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018

Προτάσεις της ΠΕΘ προς τα μέλη της για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών

Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2018
Αριθμ. Πρωτ. 110
Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων εύχεται  σε όλους σας καλή και ευλογημένη σχολική χρονιά!

Η νέα σχολική χρονιά, ωστόσο, ξεκινά με προβλήματα που δημιουργεί η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στους/στις μαθητές/τριες, στους γονείς τους, στον θεολογικό και εκκλησιαστικό κόσμο με την ασκούμενη πολιτική της στο θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Συγκεκριμένα ο Υπουργός Παιδείας κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλουπροσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβάλει την εφαρμογή στα σχολεία των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών που εισήγαγε ο προκάτοχός του κ. Νικόλαος Φίλης, αγνοώντας την καθολική αντίδραση προς αυτά τα Προγράμματα της πλειονότητας των γονέων, των Θεολόγων εκπαιδευτικών, των ιερέων, μοναχών/μοναζουσών, Επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Προπαντός, όμως, ο κ. Υπουργός αρνείται να εφαρμόσει τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), οι οποίες ακυρώνουν τα προαναφερόμενα Προγράμματα, επειδή αυτά εισήγαγαν στα σχολεία μάθημα Θρησκευτικών αντιορθόδοξο και αντισυνταγματικό και τα οποία, εκτός των άλλων, όπως με έμφαση αναφέρουν οι αποφάσεις του ΣτΕ, οδηγούν σε προσηλυτισμό.
Ο Υπουργός Παιδείας οχυρώνεται πίσω από αίωλα επιχειρήματα, όπως ότι το ΣτΕ ακύρωσε τα ΦΕΚ του κ. Φίλη και όχι τα δικά του ΦΕΚ. Αξίζει να επισημανθούν τα παρακάτω ως απάντηση σε αυτήν την υπουργική συμπεριφορά:

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2018

Μασονικαί επιδράσεις εις τα έργα του Ν. Καζαντζάκη – Μέρος Β’









Πρόλογος ΕΔΩ, Α’ Μέρος, ΕΔΩ
Του κ. Αχιλλέως Β. Πιτσίλκα, Δρ, Θ.
ΜΕΡΟΣ Β’
Ίδιοι στόχοι Μασονίας και Νικολ. Καζαντζάκη
Η άμεση σχέση του Ν.Κ. με τη Μασονία γίνεται φανερή πιο καθαρά από τους ίδιους στόχους που είχε ως συγγραφέας, με τη σκοτεινή αυτή οργάνωση. Οι στόχοι αυτοί, δηλ. θα λέγαμε γενικότερα ήταν τρεις, το ξερρίζωμα της Χριστιανικής πίστης από τις καρδιές των πιστών, η προβολή των μασονικών αρχών και η πολιτική σκοπιμότητα, για τους οποίους θα γίνει πιο κάτω λόγος.

Κεφ. Α’. Το ξερρίζωμα της χριστιανικής πίστης από τις καρδιές των πιστών
Ο σκοπός, που προβάλλεται από τους ίδιους τους Μασόνους είναι, όπως ήδη σημειώσαμε, η δήθεν φιλανθρωπία και η πρόοδος της ανθρωπότητας. Ο πραγματικός, όμως, σκοπός τους είναι αρχικά το ξερρίζωμα της πίστης από τις καρδιές των πιστών και η τοποθέτηση των ανθρώπων τους σε θέσεις κλειδιά, ώστε να εργάζονται ύπουλα για την επικράτηση της πλουτοκρατίας και ιδιαίτερα για την εξάπλωση του διεθνούς Σιωνισμού και των αρχών του στον κόσμο. Τους κρυφούς αυτούς σκοπούς, βέβαια, δεν τους φανερώνουν οι ίδιοι οι Μασόνοι. Αναφέρονται, όμως, ρητά, στα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, δηλ. των Σιωνιστών, και τα πιο κάτω αποκαλυπτικά: «Αναμένοντας την ανάρρησή μας, θα δημιουργώμεν και πολλαπλασιάζωμεν τα μασονικάς στοάς εις πάσαν χώραν της οικουμένης. Θα προσελκύωμεν εν αυταίς όλους εκείνους, οίτινες είναι ή δύνανται να γίνωσιν υπέροχοι πράκτορές μας. Αι στοαί αυταί θ’ αποτελώσι το κυριώτερον γραφείον πληροφοριών μας» (Κεφ. 15ο).
Σύμφωνα με τα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, δηλ., σκοπός της Μασονίας είναι: «η εκρίζωσις ή χαλάρωσις της θρησκευτικής ζωής, η καταφρόνησις της οικογενείας, η ψύξις του πατριωτισμού, η λήθη των πατρίων παραδόσεων, η καταφρόνησις των ηθικών ενταλμάτων» (Μ. Γαλανού, Το μυστικόν της Μασωνίας, Αθήναι 1909, σελ. 26-29). Κατά τον τρόπο αυτό, κάτω από το πρόσχημα των νέων ιδεών και της χειραφέτησης της επιστήμης πολεμείται κατά το Ν. Ψαρουδάκη, «η ιδέα της θρησκείας ως δεισιδαιμονία, η οικογενειακή αλληλεγγύη ως στενή αντίληψις του ανθρωπισμού,… η παραδεδεγμένη θρησκευτική ηθική ως υπόχρεως να υποχωρήση εις τη φυσικήν ηθικήν, την οποίαν εφαρμόζουν τα ζώα» (Σκοτειναί δυνάμεις και Χριστιανισμός, Αθήναι 1966, σελ. 47).
Παρόμοιος, όμως, με τον πιο πάνω αναφερόμενο ήταν και ο σκοπός του Ν.Κ., που επιζητούσε το ξεθεμελίωμα της πίστης από τις καρδιές των χριστιανών, ώστε «να μη καταφεύγουν στη θρησκεία σαν σε μοναδικό αποκούμπι» (Πρβλ. 400 Γράμματα, σ. λβ’). Το ξερρίζωμα, δηλ., αυτό γίνεται από το Ν.Κ. με πολλούς τρόπους και μάλιστα με τους εξής:
α) Με τη διαστροφή και ειρωνεία όλων των χριστιανικών διδαγμάτων

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Τί γνωρίζουμε γιά τή μετάσταση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου;







Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, σέ ἡλικία 105 ἐτῶν, ἄφησε εἰρηνικά τήν τελευταία του πνοή στήν Ἔφεσσο. Κατά τήν παράδοση, προγνώρισε τόν θάνατό του.
Ἡ παράδοση λέει ὅτι:
Πέρασε ἀρκετόν χρόνον τῆς ζωῆς του στό σπίτι τοῦ Δόμνου, πού ὁ ἴδιος τόνἀνέστησε μαζί μέ τούς ἑπτά μαθητές του, καί τέλος ἔφυγε μαζί μ' αὐτούς ἀπό τό σπίτι. Αφού ἔφθασε σ' ἕνα τόπο, στούς μέν μαθητές του παρήγγειλε νά καθίσουν ἐκεῖ, αὐτός δέ ἀφοῦ προχώρησε μπροστά σέ μικρή ἀπόστασι, προσευχήθηκε. Ἦταν δέ ὥρα πρωϊνή.
Ἔπειτα, ἀφοῦ ἐπέστρεψε, πρόσταξε τούς μαθητές του νά σκάψουν τή γῆ σέσχῆμα σταυροῦ, τόσο μόνον, ὅσο ἦτο τό μέτρον τοῦ σώματός του. Ἀφοῦ ξαπλώθηκε λοιπόν μέσα σ' ἐκεῖνον τόν σκαμμένον τόπον, ἀποχαιρέτησε τούς μαθητές του πού ἔκλαιγαν πικρά καί εἶπε:
«Σύρετε τό χῶμα τῆς γής πού εἶναι μητέρα μου καί μέ αὐτό σκεπάστε μέ». Ἐκεῖνοι ἀφοῦ τόν ἀσπάσθηκαν καί τόν ἀποχαιρέτησαν, σκέπασαν τό σῶματοῦ μέχρι τά γόνατα. Ἔπειτα πάλι ἀφοῦ τόν ἀσπάσθηκαν τόν σκέπασαν μέχρι τόν λαιμό. Καί πάλι ἀφοῦ γιά τρίτη φορά τόν ἀσπάσθηκαν ἔβαλαν πάνω στό ἱερό του πρόσωπο ἕνα μανδήλι. Καί ἔτσι κλαίγοντας πικρά σκέπασαν ὅλο τό σῶμα του. Τότε ἀνέτειλε καί ὁ ἥλιος.
Ἀφοῦ ἔκλαψαν οἱ μαθηταί, γιατί  ἔμειναν ὀρφανοί ἀπό τόν δάσκαλό τους, ἐγύρισαν στήν πόλι διηγούμενοι τά σχετικά μέ τόν Ἀπόστολον. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί ὅταν τά ἄκουσαν αὐτά ἐπῆγαν στόν τάφο καί ἀφοῦ ἔσκαψαν δένβρῆκαν τίποτε. Τότε λοιπόν ἐπέστρεψαν κλαίγοντας θερμῶς γιά τή στέρησιτέτοιου ποιμένος.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

Μεγάλη μπουκιά να τρώμε, μεγάλη κουβέντα να μη λέμε κ. Βαλλιανάτε! Ποιος φεύγει και ποιος μένει;


Μερτζάνη Νικολάου, θεολόγου


«Ο Διάλογος και η κριτική για το νέο πρόγραμμα στα Θρησκευτικά: Μια οφειλόμενη απάντηση» πραγματοποιήθηκε στις 3 Απριλίου 2017 στην αίθουσα της «Στοάς του Βιβλίου», όπου ήταν παρών και ο γράφων.

Προς το τέλος της εκδήλωσης ο κ. Βαλλιανάτος Άγγελος που ήταν και βασικός ομιλητής είπε τα εξής :


…….«έχω την πεποίθηση ότι ο σχολικός σύμβουλος δεν επιτρέπεται να λέει την άποψή του, είναι εκεί για να εφαρμόζει την εκπαιδευτική πολιτική και έχει δυο δυνατότητες: η μια δυνατότητα να εφαρμόζει την εκπαιδευτική πολιτική του υπουργείου παιδείας, την τωρινή (ενν. τα μετέπειτα καταργηθέντα Νέα Προγράμματα Σπουδών ‘ΝΠΣ’) και η άλλη αν δεν μπορεί να φεύγει. Τρίτη δυνατότητα δεν βλέπω» [1].

αὐτομαστιγωτικὰ μαχαίρια

 



Ὅσο κι ἂν ἄνθρωπος ἦταν γνωστὸς στοὺς ΛΟΑΤΚΙ κύκλους, αὐτοὶ δὲν ἔκαναν τίποτε γιὰ νὰ τὸν ἀπαλλάξουν ἀπὸ τὴν ἐξάρτησή του ἢ τὴν οἰκονομική του ἔνδεια -ἤ, κι ἂν ἔκαναν, δὲν κατάφεραν κάτι.

Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀρθρογραφοῦσε σὲ γνωστὰ ἔντυπα καὶ συνεπῶς τὸ πρόβλημά του νὰ ἦταν γνωστὸ καὶ σ’ αὐτούς, ἀλλὰ κι αὐτοί -τῆς ἐκδοτικῆς Ἀριστερᾶς- δὲν ἔπραξαν τίποτε γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν ἤ, ἂν ἔπραξαν, αὐτὸ δὲν ἀπέφερε κανένα ἀποτέλεσμα.

Γι’ αὐτό, λοιπόν, συμπεραίνουν κάποιοι, φταῖνε οἱ πολλοί, ἡ «κοινωνία», οἱ «μικροαστοὶ» καὶ οἱ «Χριστιανοὶ» ποὺ δὲν τὸ κατάλαβαν. Ποὺ δὲν τοῦ ἔδωσαν ἕνα περισσευούμενο σπίτι τους ἠ τὰ κοσμήματά τους, γιὰ νὰ τὸ πουλήσει καὶ νὰ πληρώνει τίμια τὴ δόση του. Καὶ δὲν φταίει, μὲ τίποτε, ἡ Ἀριστερά, ποὺ τὸν ἤξερε καλά, ἀλλὰ κανακεύει καὶ ἀναπαράγει τὶς ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώπων θεωρώντας τες ἱερὰ δικαιώματα.

Τὰ καταγγελτικὰ γιὰ τὴν ἄτιμη κοινωνία ταιριάζουν μὲ τὴν ἐποχή μας, ὅπου ὁ θύτης χαρακτηρίζεται θύμα καὶ τὸ θύμα θύτης, σὲ μία ἰδιότυπη ἐπαναξιολόγηση τῶν ἀξιῶν. Ὅπου ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν πολλὴ λύπησή του πλάνταξε, ποὺ ἔλεγε ὁ Νίτσε. Τὰ ξέρω πολὺ καλὰ τὰ κείμενα τοῦ Χριστιανισμοῦ (Συμεὼν Νέος Θεολόγος, μοναχοὶ τῆς ἐρήμου κ.λπ.) γιὰ τὴ φτώχεια, τὴν στάση τῶν μοναχῶν πρὸς τοὺς ληστὲς τοῦ κελιοῦ τους κ.λπ. Μόνο ποὺ αὐτὰ λέγονταν σὲ ἕνα περιβάλλον ὅπου ὅλοι ἀσπάζονταν τὸν Χριστιανισμό, ὅπου ἡ κοινωνικὴ πρόνοια ἀσκεῖτο ἀπὸ μοναστήρια, ἐκκλησίες καὶ τὴν περιστασιακὴ πρόνοια τοῦ αὐτοκράτορα. Ὅπου ὁμοφυλοφιλία καὶ ναρκωτικὰ δὲν ἦταν ἀνεκτά: Δὲν εἶναι ὅλα ἄνευ ὅρων, ἀγαπησιάρικα. Κι ὁ Χριστὸς συγχώρεσε τὴν μοιχαλίδα καὶ τῆς ἔσωσε τὴ ζωή, ἀλλὰ τῆς εἶπε νὰ μὴν ἁμαρτήσει ξανά. Οἱ νεοτερικοὶ ἔχουν τὸ κράτος πρόνοιας, καὶ θεωροῦν δικαίωμα ἕνα σωρὸ ἀπὸ πράγματα ἀδιανόητα. Σάμπως πῆγε ποτὲ σὲ μιὰ ἐκκλησία νὰ ζητήσει βοήθεια ὁ ἄνθρωπος αὐτός; Ἀφοῦ δὲν θέλουν τὸν Χριστιανισμό, ἂς τὰ βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ἔξω ἀπὸ αὐτόν, μόνο ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροῦ ἰσχύει.

Χρονογραφίες

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Σχολάσατε καί γνώτε


Μοῦ εἶπαν νὰ γράψω γιὰ Σᾶς. Μπορῶ νὰ γράψω; Γιὰ ἕναν θεωμένο ὁ ἁμαρτωλός; Ἡ ψυχή μου ζητᾶ νὰ βρῇ συγχώριο, νὰ δρέψῃ Χάρι Θεοῦ, νὰ εὐχηθῇ γιὰ τὴν ἁγία ψυχή Σας μᾶλλον, παρὰ νὰ γράψῃ γι᾽ αὐτήν. Νὰ εὐχηθῇ γιὰ τὴν ψυχὴ ἐκείνη, ποὺ τὴν εἶδα νὰ ἁγιάζεται καὶ νὰ διδάσκῃ ἐμπράκτως τὴν ὁδὸ τοῦ ἁγιασμοῦ, τοῦ σταυροῦ, τὴν πολύτροπο κοινωνία μετὰ τοῦ Ἑνὸς Ἁγίου, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Σχεδὸν μισὸ αἰῶνα καθημερινὰ ἐμπρὸς στὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας καὶ τῆς διανοίας καὶ τῆς ἰσχύος Σας. «Ἐὰν μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾽ οὐ πολλοὺς πατέρας. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ, διὰ τοῦ εὐαγγελίου, ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε». 

Ἔψαξα νὰ βρῶ χαρτὶ ἱκανὸ καὶ γραφῖδα δυνατὴ νὰ γράψῃ. Δὲν βρῆκα. Καὶ πῶς νὰ βρῶ. Κάθε περιγραφὴ θὰ ἀκουμπήσῃ τὰ φαινόμενα καὶ θὰ ἀθετήσῃ τὰ βιούμενα, τὰ ὑψηλὰ ἐκεῖνα, ποὺ μόνο ὁ ἅγιος Θεὸς καὶ ἡ μυστικὴ καρδία τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν. «Παρακαλῶ οὖν ἡμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε». Θὰ γράψω, λοιπόν, γι᾽ αὐτή Σας τὴν ἐντολή, ποὺ δὲν τὴν ἄρθρωσε ποτὲ τὸ στόμα Σας, ἀλλὰ τὴν ἐπέβαλε τὸ φλογερὸ καὶ ἀπαρασάλευτα ἀκριβὲς ἀσκητικὸ ὑπόδειγμά Σας. 

Θὰ μιλήσω γιὰ τὸν ἀνδριάντα τῆς ἀσκήσεως, τῆς λατρείας, τῆς προσευχῆς, τῆς Παραδόσεως τῶν Πατέρων, τῆς θεολογίας, τῆς ἀγάπης, τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς, τῆς γλυκύτητας καὶ τῆς περισσῆς εὐγένειας, ποὺ ὅμως ποτὲ δὲν χαρίστηκε σὲ κανένα, προασπίζοντας τὴν ὑποστατικὴ Ἀλήθεια, τὸν Χριστό του καὶ μὲ τὴν ἴδια του τὴν ζωὴ καὶ ποὺ καθόρισε ἐπιτακτικὰ μὲ τὸ σιωπηλὰ προσευχόμενο φλογερὸ ὑπόδειγμά του καὶ μένα τὸν ἀδύναμο καὶ ἁμαρτωλό υἱό. Πατὴρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: «Παρακαλῶ οὖν ἡμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε».
 

Ποιές ήταν οι πραγματικές προθέσεις του Ρουβίκωνα πίσω από την εισβολή στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου;


 Φαίη 
Μα τι έπαθαν ξαφνικά τα κακομαθημένα παιδιά Μα τι έπαθαν ξαφνικά τα κακομαθημένα παιδιά της πλουτοκρατίας και είπαν να εισβάλουν σε Ιερό Ναό την ώρα της Θείας Λειτουργίας; Ο λόγος τον οποίον επικαλέσθηκαν ήταν το κλείσιμο του ξενώνα της ενορίας που φιλοξενεί άστεγους ανθρώπους, πληροφορία ψευδούς δημοσιεύματος σύμφωνα με τον π. Βασίλειο Βολουδάκη. Αλλά ακόμη κι αν δεν ήταν ψευδές το δημοσίευμα, την ώρα που η Εκκλησία έχει καταντήσει κοινωνικό παράρτημα της ανθρωποκτόνου κυβέρνησης μοιράζοντας δεν ξέρω κι εγώ πόσες εκατοντάδες χιλιάδες μερίδες φαγητού ημερησίως και διατηρώντας με νύχια και με δόντια όσους ξενώνες φιλοξενίας μπορεί, ενώ η πολιτική της ίδιας της κυβέρνησης οδηγεί στο κλείσιμο φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, η πρόφαση του παρακρατικού Ρουβίκωνα ότι η εισβολή έγινε επειδή ακούστηκε ότι θα κλείσει ένας ξενώνας είναι, το λιγότερο, αστεία.
Θα πρέπει να προσέξουμε εδώ πώς το παρακράτος μιμείται το κράτος, διότι έχουμε δύο γεγονότα με τρομακτικές ομοιότητες. Και αναφέρομαι στο πογκρόμ εναντίον των Χριστιανικών Αδελφοτήτων που διενέργησε το κράτος μέσω της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας (αν είναι δυνατόν!) λίγο πριν την ΔΕΘ κατόπιν, πάλι, δημοσιεύματος, αυτή τη φορά γκαιμπελίστικης μαύρης προπαγάνδας του Γιώργου Πετρόπουλου στην λαχανο-φυλλάδα Εφημερίδα των ΣυντακτώνΟι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ αυτές ενέργειες ήταν αυτοσκοπός. Ουδείς κοινός νους μπορεί να δεχτεί, ούτε στο απειροελάχιστο, τις παράφρονες προφάσεις αμφοτέρων των τραμπούκων (κράτους και παρακράτους) διότι πολύ απλά δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα. Ήταν καθαρά βίαιες πράξεις στοχοποίησης, ύβρεως και τρομοκρατίας που θυμίζουν πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων.

«Και εγώ αναγκαιότατον κρίνω να συλλέξωμεν και επαναγάγωμεν εις την Ελλάδα τους νέους Έλληνας, όσοι επί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται εν Ευρώπη…».

«Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται, είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας» 
Μέτερνιχ 

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός


«Η βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων». Όλη αυτή η δυσοσμία που περιβάλλει και κατέχει την πατρίδα μας τίποτε το καλό δεν προοιωνίζεται.

Θυμήθηκα και τους στίχους του Κ. Ουράνη:




«Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,

τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε,

κι αφήστε το πηδάλιο στις τρικυμίας τα χέρια!

Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!».




Είναι φοβερός ο τελευταίος στίχος. Πολλοί, αφελείς, ελπίζουν σε επιστροφή στην προμνημονιακή εποχή, «που χτυπούσαμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Δυστυχώς δεν κατάλαβαν ότι ήμασταν σαν τους χοίρους της Κίρκης. Δεν ήταν ευημερία υγιής, ήταν τα επιφαινόμενα μιας βαθιάς παρακμής. Γλύτωσε ο Οδυσσέας γιατί δεν έχασε την μνήμη του, την μνήμη της πατρίδας. Και πατρίδα σημαίνει «εμείς».




Η προκοπή βρίσκεται στο «εμείς». Το «εγώ», χωρίς το ευλογημένο «εμείς», χωρίς την ευαίσθητη σύναρση στην αγωνία του πλησίον, καταστρέφει τις πολιτείες. Θυμάμαι μια φράση του αγράμματου ήρωα, του Κολοκοτρώνη, φράση πετράδι, την οποία είπε τον Νοέμβριο του 1838, μιλώντας στην Πνύκα στους μαθητές των Αθηνών: «Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και

ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΣΜΩΤΗ ΑΠΟ ΘΥΜΑ ΘΥΤΗΣ





Γράφει ο Αμφικτύων

Είναι εξοργιστικό και συνάμα ενδεικτικό της σημερινής εποχής κατά την οποία εκθειάζεται το έγκλημα σαν ανδρεία, η ανηθικότητα θεωρείται κανονικότητα, η κατολίσθηση στα ναρκωτικά ηρωισμός, η αφύσικη συμπεριφορά ιδιαιτερότητα, η ληστεία θεωρείται θάρρος και δικαίωμα, η παρανομία τέλος τιμάται και εκθειάζεται ενώ η αριστεία σφοδρότατα καταπολεμάται και καυτηριάζεται.

Είμαστε στην εποχή όπου οι φρουροί αντί να προστατεύουν την τάξη και ευνομία πειθαρχούν ή δείχνουν ανοχή στους εγκληματίες, η δικαιοσύνη αντί να βάζει φυλακή τους κακούς, φυλακίζει τους έντιμους πολίτες που είχαν την ατυχία εγκαίρως στις υποχρεώσεις τους να μην ανταποκριθούν, ενώ το κράτος παράλληλα με τα σώματα ασφαλείας διαθέτει και το σκοτεινό παρακράτος για να επιβάλλει την ολοκληρωτική του παρουσία και να τρομοκρατεί το λαό και να τον φορολογεί με πάθος . Το «πιστοποιητικό» της αριστερής νομιμοφροσύνης δίνει το «ηθικό» δικαίωμα για κάθε παράνομη και ανήθικη πράξη. Αντίθετα έχει δαιμονοποιηθεί ο δεξιός και ακροδεξιός, ο λογικός και κανονικός, ο πατριώτης και εθνικός. Αυτοί πρέπει να ριφθούν στην πυρά. Το λογικό και συμφέρον για την πατρίδα και την κοινωνία έχει και αυτό προ πολλού αποτεφρωθεί, ενώ το «πολιτικώς ορθόν» της διεθνούς εξουσίας έχει αντικαταστήσει το «εθνικό συμφέρον» και η αριστερά την καρέκλα της καλά κρατεί.

Ἡ προσφορά τῶν ἀπόδημων Ἑλλήνων ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἑώς τήν ἀναγέννηση

Μέλια



.

Ἐρατῶς Ζέλλιου – Μαστοροκώστα
φιλολόγου – ἱστορικοῦ ἐπ. προϊσταμένης Δευτεροβάθμιας Ἐκπαιδεύσεως

Οἱ Ἕλληνες ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ἀποδημοῦσαν (ἀπομακρύνονταν ἀπό τόν Δῆμο τους) γιά νά ἐγκατασταθοῦν σέ μία περιοχή, ὅπου οἱ συνθῆκες διαβιώσεως θά ἦταν καλύτερες, δηλαδή τό ἔδαφος θά ἦταν πιό εὔφορο ἤ οἱ ἀκτές καταλληλώτερες γιά ἁλιεία ἤ ἡ θέση τῆςποικίας τους πέρασμα ἐμπορίου κ.λπ.

Καί μία ἀπό τίς παλαιώτερες ἀποικίες τῶν Ἑλλήνων πρέπει νά ἦταν ἡ Τροία, διότι οἱ ἀνασκαφές τοῦ Ἑρρίκου Σλῆμαν ἀπέδειξαν ὅτι ἡ Τροία, τήν ὁποία πολιόρκησαν καί κατέλαβαν οἱ Ἕλληνες μέ ἀρχηγό τόν Ἀγαμέμνονα καί ἔγραψε τήν Ἰλιάδα ὁ ἐποποιός Κόρρινος (1) ὁ Ἰλιεύς, ὅταν γινόταν ὁ Τρωϊκός πόλεμος καί ἀπό αὐτόν τήν ἀντέγραψε ὁ Ὅμηρος, ἦταν ἡ ἑβδόμη πόλη πού εἶχε κτισθῆ σέ αὐτήν τήν θέση.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Εμπεδώστε στα παιδιά τη σεμνότητα (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)


Αλλά τι να κάνουμε, θα ρωτήσετε, για να εμποδίσουμε την ανάπτυξη του αισθησιασμού στα παιδιά;
Πρώτ’ απ’ όλα να τα μάθετε να εργάζονται. Να τους εμπνέετε το σεβασμό στον τίμιο κόπο. Ας μάθουν απ’ έξω κι ας έχουν πάντα στο νου τους τα λόγια του αποστόλου: «Ει τις ου θέλει εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω» (Β’ Θεσ. 3:10).
Να τα διδάσκετε πως η εργασία ποτέ δεν είναι ντροπή, αλλ’ αντίθετα, ντροπή για τον άνθρωπο είναι η οκνηρία και η αργία. Να τους φέρνετε για παράδειγμα τον Κύριο, που βοηθούσε την Παναγία Μητέρα Του και τον προστάτη Του άγιο Ιωσήφ, έναν απλό μαραγκό.
Να συνηθίζετε τα παιδιά σας στο σωματικό κόπο, ιδιαίτερα μάλιστα αν δεν υπάρχει ανάγκη να κερδίζουν το ψωμί τους με τον κόπο των χεριών τους. Τα παλιά χρόνια σε πολλές βασιλικές οικογένειες όλα τα μέλη ήταν εθιμικά υποχρεωμένα να μάθουν κάποια χειρωνακτική εργασία.
Αλλά και ο απόστολος Παύλος, ο εκλεκτός του Θεού και μεγάλος κήρυκας της πίστεως, δεν ντρεπόταν ν’ ασκεί το επάγγελμα του σκηνοποιού, που είχε μάθει από τα παιδικά του χρόνια. Μιλήστε γι’ αυτόν στα παιδιά σας και μην τους συγχωρείτε την τεμπελιά, που είναι η αρχή και η μητέρα κάθε κακίας.
Να συνηθίζετε τα παιδιά να τρώνε απλή τροφή και μόνο στην ορισμένη ώρα του φαγητού. Να μην καταβροχθίζουν γλυκά οποιαδήποτε ώρα, αλλά ν’ αρκούνται σε ό,τι υπάρχει στο τραπέζι. Να τα μάθετε να τρώνε όλα όσα τους δίνετε και να ευχαριστούν γι’ αυτά το Θεό. Βοηθήστε τα να συνειδητοποιήσουν ότι ο άνθρωπος δεν ζει για να τρώει, αλλά τρώει για να ζει!

Κρατάτε την ευχή!

Έτσι, γίνεται ο πόλεμος!
Μη στεναχωριέσαι, παιδί μου!
Άσ’ τον να λέει ό,τι θέλει ο λογισμός.
Καμιά σημασία.
Λέγε την Ευχούλα.
Θα σου πει κι άλλα.
Από το ’να αυτί να μπαίνουν κι απ’ τ’ άλλο να βγαίνουν.
Το ξέρασμα του άδου είναι ατελείωτο.
Με τον διάβολο, δεν τα βγάζει κανείς πέρα τόσο εύκολα.
Μην κάνεις αντιρρητικό λόγο, διότι είσαι μικρός και άπειρος.
Μόνο να περιφρονείς τον λογισμό, να λέγεις την Ευχή συνεχώς και θα φύγει από μόνος του.
“Μπαινάκιας και Βγαινάκιας”!
Μόνο περιφρόνα τον λογισμό,λέγε την Ευχή και θα φύγει μόνος του.
Κρατάτε την Ευχή!
Φουρτούνα είναι, θα περάσει.
Θα υποχωρήσει.
Όταν αντιστέκεστε και κρατάτε το μέτωπο γερά και δεν χάνετε το θάρρος σας, τα πάντα υποχωρούν!
Ούτως ή άλλως, αυτή είναι η τακτική του διαβόλου: να επιτίθεται για να σπάσει το μέτωπο, να ρίξει το τείχος και να γκρεμίσει ό,τι όρθιο υπάρχει.
Να κρατάτε το τείχος γερά και αυτός θα υποχωρήσει.

Από το βιβλίο του Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνα:Η εικόνα ίσως περιέχει: φυτό, ουρανός, λουλούδι, σύννεφο, φύση και υπαίθριες δραστηριότητες
"O Γέροντάς μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης"(1897–1959)

«Να χαίρεσαι για όσα σου συμβαίνουν» – Όλη η ουσία της ζωής σε ένα υπέροχο κείμενο του Ισοκράτη








Να απεχθάνεσαι το αύθαδες γέλιο και να μη δέχεσαι θρασείς λόγους, γιατί το πρώτο χαρακτηρίζει τον ανόητο, ενώ το δεύτερο τον τρελό. Όσα είναι ντροπή να κάνεις, αυτά να θεωρείς ότι δεν είναι καλό ούτε να τα λες. Να συνηθίζεις τον εαυτό σου να μην είναι σκυθρωπός, αλλά σκεπτικός, γιατί το πρώτο θα σε κάνει να φαίνεσαι αυθάδης, ενώ το δεύτερο συνετός. Να πιστεύεις ότι σου ταιριάζουν η κοσμιότητα, η αιδώς, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη, καθώς όλα αυτά πρέπει να υπερισχύουν στον χαρακτήρα των νέων.


Επίσης μην έχεις την ελπίδα ότι θα κρυφτείς, αν κάνεις μια επαίσχυντη πράξη, γιατί ακόμα και αν κρυφτείς από τους άλλους, εσύ τουλάχιστον θα έχεις τύψεις συνείδησης. Να φοβάσαι τους θεούς, να τιμάς τους γονείς, να σέβεσαι τους φίλους, να υπακούς στους νόμους. Να επιδιώκεις τις απολαύσεις που συνοδεύονται από καλή φήμη. Διότι η ευχαρίστηση που συνοδεύεται από το καλό είναι το μεγαλύτερο αγαθό, ενώ χωρίς το καλό είναι το μεγαλύτερο κακό.
Να προφυλάσσεσαι από τις κατηγορίες, ακόμα και αν είναι ψευδείς, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την αλήθεια και κοιτάζουν μόνο τις φήμες. Να έχεις στο μυαλό σου να πράττεις σαν να πρόκειται να μάθουν όλοι τις πράξεις σου, γιατί ακόμα και αν προς στιγμή κρύψεις την αλήθεια,

Γερόντισα Γαβριηλία

Εισήγηση της Μοναχής Φιλοθέης, Ηγουμένης του Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγία Βρυούλων



Κάποτε ρώτησαν τόν γέροντα μας, τόν π. Γαβριήλ, ποιό εἶναι τό μυστικό του καί τραβάει τόσα νέα παιδιά. Καί ἐκεῖνος ἔφερε ἕνα πολύ ζωντανό παράδειγμα ἀπό τήν μικρασιάτικη γειτονιά του στό Πολύγωνο. Ἀνάμεσα στό φτωχικό τους δωμάτιο καί τοῦ γείτονα ὑπῆρχε ἕνας μικρός χῶρος, ἕνα τετραγωνικό ὅλο καί ὅλο. Καί σ αὐτό τό ἕνα τετραγωνικό ἡ κυρά Λένη, ἡ Μικρασιάτισσα μάνα του εἶχε βάλει πολλά λουλούδια. Ἔλεγε λοιπόν ὁ π. Γαβριήλ « Ἄν ἀγαπᾶς τά λουλούδια, βρίσκεις χῶρο νά τά βάλεις, ἀκόμη καί ἀν εἶναι ἕνα τετραγωνικό μόνο ὁ χῶρος πού ἔχεις. Ἄν ἀγαπᾶς τά παιδιά βρίσκεις καί τόν τρόπο νά τά πλησιάσεις». Τά πάντα δηλαδή εἶναι θέμα κινήτρου.

Ἡ γερόντισσα Γαβριηλία καί ὁ γέροντας μας ἔμοιαζαν πολύ σ αὐτό. Πονοῦσαν γιά τά νέα παιδιά καί προσεύχονταν πολύ καί αὐτό τούς ἔκανε νά βρίσκουν «τρόπο» νά τά πλησιάσουν. Ὅσοι ζήσαμε κοντά τους μποροῦμε νά διαβεβαιώσουμε ὅτι αὐτό γινόταν ἀβίαστα.

Ποιά λοιπόν ἡ σχέση τῆς γερόντισσας Γαβριηλίας μέ τά νέα παιδιά; Γιατί ἀκόμη καί σήμερα νέοι μέ διαφορετικές ἀντιλήψεις χαίρονται νά διαβάζουν γιά ἐκείνη καί τήν ἐπικαλοῦνται;



Πηγή ἔμπνευσης



Τό πρῶτο πού μποροῦμε νά ποῦμε γιά τήν γερόντισσα ἦταν ὅτι ἦταν ἕνα ζωντανό παράδειγμα ἁγιότητος ἡ ἴδια ἡ ζωή της. Δέν χρειαζόταν νά σοῦ κάνει κήρυγμα, νά σέ ζαλίσει μέ τίς φοβερές της γνώσεις, νά σέ πείσει γιά κάτι.

Ὅπως ἔγραφε ἡ ἴδια σέ ἕναν νέο ἄνθρωπο: «οἱ βιβλιοθῆκες εἶναι γεμάτες βιβλία, οἱ αἴθουσες γεμάτες κηρύγματα. Ὅλα αὐτά δέν ὠφελοῦν σέ τίποτα. Ὁ ἄνθρωπος θέλει νά δεῖ ἕνα ζωντανό παράδειγμα. Γι αὐτό καί προσπαθοῦν οἱ ἄνθρωποι νά διαβάζουν τούς βίους τῶν ἁγίων καί τρέχουν ἀπ’τήν μία ἄκρη στήν ἄλλη γιά νά βροῦν ἕναν ἄνθρωπο πού τά βάζει σέ πράξη».

Ἰσχύει αὐτό πού λένε οἱ παλιοί «ὅ,τι βγαίνει ἀπό τήν καρδιά, μπαίνει μέσα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου».

Ἄς ξεκινήσω ἀπό τήν δική μου προσωπική μαρτυρία. Καταρχήν ἡ γερόντισσα ἦταν ἡ πρώτη μοναχή πού συνάντησα στήν ζωή μου. Ἤμουν 19 χρονῶν, ἕνα πολύ μοντέρνο παιδί πού μόλις εἶχα ἀρχίσει νά κάνω τά πρῶτα μου βήματα στήν ἐκκλησία δίπλα στόν π Γαβριήλ στό ταπεινό ἐκκλησάκι τοῦ ἁγ Ἁνδρέου. Θυμᾶμαι ὅταν τήν πρωτοεῖδα στό ἐκκλησάκι μας πού τήν εἶχε καλέσει ὁ γέροντας μας νά μᾶς μιλήσει παραμονές τῆς Ἁγ. Φιλοθέης, πόση ἐντύπωση μοῦ ἔκανε τό φωτεινό καί δίχως ρυτίδες πρόσωπό της, παρόλο πού ἦταν 91 ἐτῶν, καί τό πλατύ της χαμόγελο. Θυμᾶμαι πόσο μέ κέρδισε σάν παιδί αὐτή ἡ εἰκόνα πού σκέφτηκα μέσα μου «τί ὡραῖα, βρῆκα τήν ἐνορία πού μοῦ ταιριάζει, ἀν εἶναι ἔτσι καί ὁ μοναχισμός τότε «καλόν ἐστῖν ὦδε εἶναι».

Πόσο σημαντικό δηλ εἶναι γιά μᾶς τούς ρασοφόρους ἀλλά καί γιά τόν καθένα εἶτε εἶναι μικρός εἶτε μεγάλος, εἶτε λαικός εἶτε ὄχι, νά φέρει μέσα του καί νά ἀντανακλᾶ στό πρόσωπό του τήν χαρά τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ μητέρα τοῦ γέροντα μας τοῦ ἔλεγε: «Γαβριήλ στό κελί σου νά κλαῖς ὅσο θέλεις, στούς ἀνθρώπους ὅμως νά χαμογελᾶς, τό ἔχουν τόσο ἀνάγκη».

 Καί ἐννοεῖται ὅτι δέν μιλᾶμε γιά ψεύτικα χαμόγελα ἤ χαχανητά, αὐτά δέν ξεγελᾶνε γιά πολύ. Μιλᾶμε γιά τήν ὄντως χαρά πού μᾶς προσφέρει ὥς δῶρο τοῦ Ἁγ. Πνεύματος ὁ Χριστός μας καί πού εἶναι ἀδύνατο νά τήν κρατήσουμε μόνο γιά μᾶς. Ὅπως γράφει καί ὁ σοφός Σολομώντας «καρδίας ἐφραινομένης τό πρόσωπο θάλλει».

Τό πρῶτο λοιπόν πού συνδέει τήν γερόντισσα καί σήμερα μέ τούς νέους εἶναι ὄτι ἐξακολουθεῖ νά ἐμπνέει.

 Μία κοπέλα πού εἶχε ἤδη ἀρχίσει νά βουλιάζει στήν ἀπελπισία καί στήν ἀκηδία ὁμολογεῖ: «Τό πρόσωπο τῆς γερόντισσας μέ παρηγόρησε, μέ ξεμπλόκαρε, μέ γέμισε φῶς τήν στιγμή πού εἶχα ἀρχίσει νά βουλιάζω. Μοῦ ἔδωσε μιά ὤθηση, ἕνα κίνητρο νά δεσμευτῶ μέ κάτι. Εἶχα παραιτηθεῖ καί τώρα ξανάνιωσα. Κίνητρο γιά ζωή. Ἀπέκτησα αἰσιοδοξία, ἄλλαξε ὁ τρόπος σκέψης μου».

Γράφει ἕνα σύγχρονο νέο παιδί ( ἔτσι ὅπως τήν γνώρισε ἀπό τά βιβλία) : «Αὑτό πού μέ ἐνθουσίασε στήν γερόντισσα ἦταν ὁ τρόπος πού προσέγγιζε τόν κάθε ἄνθρωπο ἀλλά πολύ περισσότερο μοῦ τράβηξε τήν προσοχή τό πῶς καταδεχόταν τούς νέους παρά τήν ἐξωτερική τους ἐμφάνιση καί παρά τίς ἁμαρτίες πού εἶχαν κάνει».





Ἡ γερόντισσα τῶν ἁμαρτωλῶν



Ἔτσι μπαίνουμε στό δεύτερο πολύ σημαντικό λόγο πού νοιώθουμε τήν γερόντισσα μικροί καί μεγάλοι σάν ἕναν δικό μας ἄνθρωπο. Σέ καταδεχόταν παρά τίς ἁμαρτίες σου (κάποιος τήν χαρακτήρισε ὡς τήν «γερόντισσα τῶν ἁμαρτωλῶν»),  δηλ. ἔβλεπε πίσω ἀπό αὐτό πού φαινόταν, ἀπό τήν βιτρίνα, ἔβλεπε καί πίσω ἀπό αὐτό πού τολμοῦσες νά τῆς πεῖς, ἔφτανε στά βάθη τῆς καρδιᾶς σου καί ἐκεῖ ἔβλεπε τήν «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» ὅπως ἔλεγε, ἀλλά καθαρή, ἀτόφια, παρθένα, πρίν ἁμαυρωθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία  «Εἰκών εἰμί τῆς ἀρρήτου δόξης σου εἰ καί στίγματα φέρω πταισμάτων» ψέλνουμε στήν ἀκολουθία τῆς κηδείας.

Θυμᾶμαι πηγαίναμε στόν π Γαβριήλ τσακισμένοι, λερωμένοι, κουρασμένοι ἀπό τά πάθη καί τά λάθη μας καί μᾶς περίμενε πάντα τό ἴδιο χαμόγελο, ἡ ἴδια ζεστή ἀγκαλιά, ἕνα ὡραῖο γλυκάκι, καί μιά ὤθηση, μιά ἐνθάρρυνση, ἕνας καλός λόγος: «Ναί, εἶσαι αὐτό πού λές, ἔκανες αὐτά τά φρικτά πράγματα πού ἐξομολογεῖσαι, ὅμως ἔχεις καί αὐτό  τό χάρισμα, καί αὐτό, καί αὐτό.....» καί ἔφευγες μέ φτερά καινούργια, ἔφευγες ξαλαφρωμένος.

Ἔτσι καί ἡ γερόντισσα. Δέν σοῦ ἄφηνε καμία ὑποψία ὅτι αὐτό πού τῆς εἶπες τήν σόκαρε, τήν τρόμαζε, τήν πάγωνε, τήν ἀηδίαζε. Παρέμενε μέ τό ἴδιο ἱλαρό καί συμπονετικό βλέμα δίπλα σου, δίχως νά σέ κρίνει:«Δόξα τῶ Θεῶ πού δέν θά κρίνω ἐγώ τόν κόσμο» εἶπε κάποτε μέ νόημα σέ κάποιον πού εἶχε ἀγωνία γιά τήν σωτηρία τῶν ἁμαρτωλῶν.

Αὐτό  τήν ἔκανε νά μπορεῖ νά ἀποδέχεται ὁμοφυλόφιλους, πόρνες, μοιχούς, ναρκομανεῖς, μέ τήν ἴδια χαρά καί ἄνεση πού θά συναντοῦσε «καθώς πρέπει» ἀνθρώπους. Εἶναι πολύ σημαντικό γιά ὅλους μας καί ἰδιαίτερα γιά τό νέο παιδί νά νοιώθει ὅτι τό ἀποδέχονται παρόλη τήν τρέλα καί τήν ἄρνησή του. Πολλές φορές μέ τήν συμπεριφορά τήν δύστροπη ἤ τήν ἐκκεντρική ἐμφάνιση τό μόνο πού κάνουν εἶναι νά δοῦν ἄν τά ἀποδεχόμαστε, οὐσιαστικά μᾶς τεστάρουν.

Θυμᾶμαι καί ἐγώ ἔλεγα σάν παιδί θά μείνω στήν ἐνορία πού θά μέ ἀποδεχτοῦν ὅπως  ἀκριβῶς εἶμαι δίχως νά θέλουν νά μέ ἀλλάξουν ἤ νά μέ βάλουν σέ καλούπια. Σκεφτόμουν πῶς ἀφοῦ ὁ Χριστός ἀποδέχτηκε τήν μοιχαλίδα καί δέν τήν καταδίκασε καί συνέφαγε μέ τούς τελῶνες καί τίς πόρνες θά πρέπει μέ τόν ἴδιο τρόπο νά λειτουργοῦν καί οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτό ἦταν τό βασικό χαρακτηριστικό τῆς γερόντισσας. Κοντά της ἔνοιωθες ἐλεύθερος, ἀνέπνεες, δέν ἔνοιωθες βάρος καί τύψεις. «Σέ ἀπενεχοποιοῦσε» τονίζει ἕνας σύγχρονος μεγάλος παιδοψυχίατρος πού τήν γνώρισε στά φοιτητικά του χρόνια.

Αὐτό οὐσιαστικά σήμαινε ἡ φράση πού συχνά ἔλεγε ὅτι γινόταν ὁ ἄλλος καί ὅτι ἐκείνη δέν ὑπῆρχε. Κένωνε τόσο πολύ τόν ἑαυτό της καί ἄκουγε μέ τόση προσοχή καί προσευχή καί σεβασμό τόν συνομιλητή της, ὅποιος καί ἄν ἦταν αὐτός, εἴτε μικρός εἴτε παιδάκι, πού αὐτό λειτουργοῦσε θεραπευτικά στήν ψυχή τοῦ συνομιλητῆ της. Τόν χαλάρωνε, τόν ἐλευθέρωνε, τοῦ «ξεκλείδωνε» τήν ψυχή του καί στήν συνέχεια ὅλο αὐτόν τόν πληγωμένο καί εὐαίσθητο ἄνθρωπο πού ἀποκαλυπτόταν, πέρα ἀπό τίς πρῶτες μάσκες, τόν παρέδιδε μέ τήν ἀδιάλειπτη μέριμνα καί προσευχή της στά «πόδια τοῦ Χριστοῦ».

Οὐσιαστικά τό κατ ἐξοχήν χάρισμα τῆς γερόντισσας ἦταν ἡ πνευματική μητρότητα. Μιά ἀγκαλιά ἀνοιχτή σάν τήν Παναγία Μητέρα μας πού τό μόνο πού ζητάει εἶναι νά ἀνοίξουμε τά χέρια μας καί νά τήν ἀγκαλιάσουμε καί ἐμεῖς.



Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ



Πολύ σημαντική εἶναι ἡ βοήθειά της στό νά τολμήσουν τά νέα παιδιά νά πάρουν ἀποφάσεις. Θυμᾶμαι ὅταν τῆς εἶπα ὅτι μέ ἐνδιαφέρει ἡ ἱεραποστολή πόσο πολύ χάρηκε. Γιά τήν γερόντισσα δέν ὑπῆρχαν διλλήματα, τώρα νά κάνω ἐκεῖνο, τώρα νά κάνω τό ἄλλο, ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ: «Ὁ Θεός θέλει αὐτό πού θέλεις, ἀρκεῖ νά εἶναι γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου» εἶπε σέ ἕνα νέο παιδί πού ἀμφιταλαντευόταν σχετικά μέ ποιό δρόμο νά ἀκολουθήσει στήν ζωή του.

Γιά ἕνα νέο παιδί εἶναι πολύ φυσικό νά μπαίνει τό δίλλημα «ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πῶς μποροῦμε νά τό διακρίνουμε στήν ζωή μας;

Σέ ἕναν νέο ἀγόρι πού ἔφτασε καί αὐτό ὅλο ἀγωνία μπροστά σ αὐτό τό ἀμείλικτο ἐρώτημα ὅπου ἄλλα ἔλεγε ἡ καρδιά του, καί πού νόμιζε ὅτι εἶναι ἁμαρτία νά ἔχει δικό του θέλημα, νά ὀνειρεύτεται καί ὅτι αὐτό πού θέλει εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ἀντίθετο ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀπάντησε καί τόν ξεμπλόκαρε ἀμέσως : «Ὅταν βλέπεις μπροστά σου ἐμπόδια σάν βουνά μεγάλα καί ὅτι αὐτό πού θές εἶναι ἀδύνατο, ἐσύ νά συνεχίσεις νά τό ζητᾶς. Ἀν εἶναι ἐκ Θεοῦ, ὅταν φτάσεις μπροστά στό βουνό, τό βουνό θά πέσει καί θά γίνεται πεδιάδα. Ἄν ὅμως δέν πέσει τό βουνό, τότε στρίψε, πήγαινε ἀπό ἀλλοῦ. Δέν τό ἤθελε ὁ Θεός. Δέν ἦταν πρός ὄφελός σου».

Μόνο ἐφόδιο πού σοῦ πρόσφερε ἦταν ἡ πίστη. «Τρία πράγματα χρειαζόμαστε, πρῶτον πίστη, δεύτερον πίστη, τρίτον πίστη».

Αὐτό εἶναι κάτι πού βοηθάει καί ἀγγίζει πάρα πολύ τά παιδιά. Νά μήν πνίγονται στό ἄγχος γιά τό τί θά κάνουν στήν ζωή τους. Ἔλεγε ἡ γερόντισσα «τό μόνο πού νοιάζει τόν Χριστό μας δέν εἶναι πιό δρόμο θά ἀκολουθήσουμε ἀλλά τό ποσόν καί τό ποιόν τῆς ἀγάπης πού δίνουμε καθημερινά  παντοῦ». Αὐτό σέ ἐλευθερώνει καί σοῦ ἀνοίγει νέους δρόμους. Θά ἔρθει καί ἡ ὤρα πού θά διαλέξουμε ἀν θά παντρευτοῦμε ἤ ὄχι. Καί αὐτό θά τό νοιώσουμε μέσα ἀπό τήν προσευχούλα μας Ὅμως στήν καθημερινότητα μας πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ, τῆς προσφορᾶς, τῆς θυσίας, τοῦ παραδείγματος, ὅπου καί ἄν βρίσκόμαστε.

Ἕνα νεαρό κορίτσι αὐτήν τήν φράση τῆς γερόντισσας κράτησε ἀπό τά ἐφηβικά της χρόνια πού πρωτοάκουσε γιά τήν γερόντισσα καί πολλές φορές σάν φοιτήτρια τήν ἀνακαλοῦσε στήν μνήμη της καθώς τήν «παρηγοροῦσε πολύ», καί σήμερα πού ἔχει τήν δική της οἰκογένεια τήν ἔχει γραμμένη μπροστά στό γραφεῖο της γιά νά θυμᾶται καί τώρα στήν ἔγγαμη πιά ζωή, τήν δύναμη χαρᾶς, ἐλπίδας καί προσφορᾶς πού ἐξακολουθεῖ νά τῆς ἐμπνέει τό φωτεινό παράδειγμα τῆς γερόντισσας. Κάτι πάρα πολύ σημαντικό ἐπίσης πού βοηθάει ὅλους μας νά ἀντέχουμε στίς καθημερινές δοκιμασίες καί ἰδιαίτερα βοηθάει τά παιδιά νά  «ψηθοῦν»στήν ζωή εἶναι ἡ ἀποδοχή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Τά πάντα ὁ Θεός «ἤ τά εὐλογεῖ ἤ τά παραχωρεῖ». Ἡ γερόντισσα παρέμενε ἥρεμη καί ἀτάραχη «κάθομαι στήν ἄκρη καί ἀποδέχομαι ὅ,τι θά μοῦ φέρει ἡ ἀγάπη Του».

Λέει ἕνα νέο κορίτσι: «πολλές φορές πνίγομαι μέσα μου καί ἀναρωτιέμαι γιατί γίνεται τό ἕνα ἤ τό ἄλλο. Ἡ γερόντισσα μέ ἔμαθε νά ἀποδέχομαι τό Θέλημα Του. Εἴμαστε τόσο ξεροκέφαλοι καί νομίζουμε ὅτι θά τά καταφέρουμε ὅλα μόνοι μας».

Πόσο σημαντικό εἶναι νά τά δεχόμαστε ὅλα ὡς ἐπίσκεψη Θεοῦ. Σταματάνε οἱ μάχες, ἡ ἀγωνία, ἡ κατάθλιψη.

Συνιστοῦσε ἡ γερόντισσα «να μήν ἐναντιονόμαστε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ μαέστρος τῆς ζωῆς μας. Ἐκεῖνος γνωρίζει καλύτερα ἀπό ἐμᾶς. Γι αὐτό μήν σηκώνουμε κεφάλι στόν Θεό. Νά ἀποδεχόμαστε μέ ἀγάπη αὐτό πού μᾶς δίνει».

Ἔλεγε μία κυρία πού πέρασε ἀπό τόν μεγάλο πόνο νά θάψει τό ἀγαπημένο της παιδί: «Στήν ἀρχή τά ἔβαλα μέ τόν Θεό καί ἔνοιωθα πολύ ἀδικημένη καί θυμωμένη. Στήν συνέχεια μέ φώτισε ὁ Θεός καί ἔκανα ἕναν καλό λογισμό «τί ἀνακατεύομαι ἐγώ στίς δουλειές τοῦ Θεοῦ» καί ἀπό τότε ἡρέμησα, γλύκανε ἡ ψυχή μου καί ἄνοιξα τήν ἀγκαλιά μου στούς ἀνθρώπους».

Ἕνας καλός λογισμός πόσο μπορεῖ νά μᾶς σώσει καί ἐμᾶς καί τούς γύρω μας. Αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε καί ἡ γερόντισσα Παρακαλοῦσε τόν Θεό«Γεννηθήτω τό θελημά Σου, στήν ζωή μου» καί ἐκείνη τά ἄφηνε ὅλα στόν Θεό καί γιά ὅτι γινόταν ἔλεγε «ἔτσι ἤθελε ὁ Θεός».





Οἱ σχέσεις μέ τούς κοσμικούς ἀνθρώπους



Γιά τά παιδιά πού γεννήθηκαν στήν ἐκκλησία ἐπίσης ἀποτελεῖ μιά ὡραία πρόκληση, ἕνα φωτεινό παράδειγμα. Πολλές φορές ὑπάρχει ἕνας φόβος μεταξύ τῶν χριστιανῶν μήπως χάσουν τήν πίστη τους ἐπειδή στήν καθημερινότητά τους συναναστρέφονται μέ λογιῶν λογιῶν ἀνθρώπους πού ἄλλοι εἶναι ἀρνητικοί ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία, ἄλλοι εἶναι ἄθεοι, ἄλλοι ἑτερόδοξοι, ἀλλόθρησκοι. Τί γίνεται μ αὐτούς, πῶς  τούς ἀντιμετωπίζουμε, πῶς στεκόμαστε ἀπέναντί τους δίχως νά κινδυνέψουμε νά «χάσουμε»τήν πίστη μας, δίχως νά σκανδαλιστοῦμε;

Γιά τήν γερόντισσα δέν ὑπῆρχαν τέτοια διλήματα. Δέν ἔνοιωθε ποτέ ὅτι κινδυνεύει ἡ ἴδια ἤ ὁ συνομιλητής της ἀφοῦ ἡ πίστη της ἦταν γερά θεμελιωμένη στόν Χριστό καί στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας Του. Καί αὐτό βέβαια τό ἐφήρμοζε παντοῦ, σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς καί ἀν βρέθηκε εἴτε μέ ἰνδουιστές, μουσουλμάνους, ἄθεους, αἱρετικούς.

Ἀναρωτιέται ἕνα νέο κορίτσι πού γεννήθηκε σέ ὑγιές χριστιανικό περιβάλλον καί λόγω τῆς δουλειάς της συναναστρέφεται μέ ἀνθρώπους πού ἔχουν οὐδέτερη ἤ καί ἀρνητική θέση γιά τήν Ὀρθοδοξία: «Πόσο στεναχωριέμαι γιά τούς ἀνθρώπους αὐτούς πού δέν βιώνουν τήν χαρά τῆς πίστεως. Γενικά, ὅταν βιώνουμε μιά μεγάλη χαρά στήν ζωή μας, θέλουμε νά τήν μοιραστοῦμε γιά νά εἶναι καί οἱ ἄλλοι χαρούμενοι ὅπως ἐμεῖς. Μά πῶς νά τούς μεταφέρω ἔμπρακτα αὐτή τή χαρά; Καί ἄν προκαλέσω τό ἀντίθετο; Ἄν θεωρήσουν πῶς τούς προσηλυτίζω; Πολλές φορές ἀναρωτήθηκα τί θά μποροῦσα νά κάνω. Ἴσως βρῆκα μιά ἀπάντηση. Νά μήν κάνω τίποτα Δηλαδή νά τούς δεχτῶ ὅπως εἶναι. Αὐτό μέ ἔμαθε ἡ γερόντισσα Γαβριηλία»

Αὐτή ἡ στάση της βοηθάει σήμερα καί πολλά παιδιά πού ζοῦν στό ἐξωτερικό ὅπου εἶναι πολύ δύσκολο νά συναντήσουν ὀρθόδοξους. Παίρνουν κουράγιο γιά νά συνεχίζουν τόν ἀγῶνα τους καί νά δίνουν τήν δική τους μαρτυρία ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ τήν ζωή τους, τό ἦθος τους, τό παράδειγμά τους.



Πηγή χαρᾶς καί προσφορᾶς



Πηγή λοιπόν χαρᾶς, ἔμπνευσης, προσφορᾶς ἡ γερόντισσα μᾶς καλεῖ καί σήμερα πιό πολύ ἀπό ποτέ σέ ἕνα ἄνοιγμα. Σέ μιά ἐποχή ἀπέραντης μοναξιᾶς καί ἐγωισμοῦ μᾶς προκαλεῖ καί σήμερα ἡ γερόντισσα νά στραφοῦμε δίπλα μας καί νά ἀνοίξουμε τήν ἀγκαλιά μας καί τά σπίτια μας.

 Ἡ προσευχή τῆς γερόντισσας εἶναι πολύ συγκινητική:

«Σύ μέ γνώρισες στόν ἄγνωστο καί ἔγινε φίλος. Ζεστή μοῦ χάρισες γωνιά σέ σπιτικά πού δέν μέ ξέραν. Μέ σένα τό πέρα εἶναι ἐδῶ καί ἀδελφός μου ὁ κάθε ξένος. Γιά κεῖνον πού Σέ γνώρισε, ἄγνωστος κανείς δέν εἶναι, πόρτα καμιά κλειστή δέν μένει».

Ἐμπνευσμένοι ἀπό τό φωτεινό της παράδειγμα, ἕνα σύγχρονο ζευγάρι πού ἡ κοπέλα εἶναι ἐκπαιδευτικός καί τό ἀγόρι πολιτικός μηχανικός μέ τρία παιδιά σήμερα, κάνουν τόν δικό τους ἀγῶνα καί δίνουν τήν δική τους χαριτωμένη μαρτυρία.

 Ἡ κοπέλα εἶναι δασκάλα σέ ἕνα σχολεῖο πολύ ὑποβαθμισμένο γεμάτο μετανάστες καί ἐγκληματικότητα. Ἀγαπᾶ τόσο πολύ τήν γερόντισσα, τήν ἔχει τόσο πολύ στήν καρδιά της πού ἔχει κάνει τό σπίτι της μιά ζεστή ἀγκαλιά στήν ὁποία καταφεύγουν ταλαιπωρημένοι καί πληγωμένοι μαθητές της. Παιδιά παρατημένα, παραστρατημένα, μοναχικά, ὀρφανά νοιώθουν τό σπίτι της σάν μιά φωλιά καί τήν δασκάλα τους σάν τήν κλώσσα πού τά μαζεύει δίχως νά φοβάται ἐπειδή εἶναι ξένα καί ἀλλόθρησκα. Θεωρεῖ τόν κάθε ξένο ἐπίσκεψη Θεοῦ ἀλλά καί ὅτι μέσα ἀπό αὐτόν ἔρχεται καί ἡ γερόντισσα στό σπιτικό τους. Ἔχει τήν γερόντισσα σάν πρότυπο στίς σχέσεις της μέ τά παιδιά. Καί τήν βοηθάει νά μήν πέφτει στήν παγίδα ὅτι ἐκείνη θά τά σώσει οὔτε τά δικά της οὔτε τούς ἀγαπημένους της μαθητές:

«Δέν λέω τίποτε γιά κανένα παιδί. Ἔχω καί ἐγώ παιδιά, τά πονάω καί προσεύχομαι ἀλλά δέν ὁρίζω τήν ψυχή τους, γονατίζω νά διαλέγουν τό σωστό. Προσπαθῶ νά ἀκούω τά παιδιά πού ἔχω κοντά μου καί νά τούς δείχνω ὅτι νοιάζομαι νά ὀμορφαίνω τήν μέρα τους. Δουλεύω ἀπό τήν ὥρα πού ἀνοίγω τά μάτια μέχρι νά τά κλείσω» Τά λόγια τῆς γερόντισσας τήν κατευθύνουν πάνω σ αὐτό καί τήν βοηθοῦν νά χαλαρώνει «Ἡ πείρα τῆς ζωῆς μέ δίδαξε πώς κανένας δέν μπορεῖ νά βοηθήσει κανένα στά προβλήματά του, παρά μόνο ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ Θεοῦ. Τότε θά δοθεῖ ἡ λύση. Ὄχι ὅπως θέλουμε ἐμεῖς ἀλλά ὅπως θέλει Ἐκεῖνος».

Καί καταλήγει ἡ κοπέλα: «Ἡ γερόντισσα ἀγαποῦσε τήν Παναγία. Στρέφομαι κι ἐγώ σ΄ἐκείνη: Μάνα ὅλου τοῦ κόσμου καί μάνα μου, δεῖξε μου τόν τρόπο νά γίνω καί ἐγώ ἕνα Ναί. Νά ἔρχεται ὁ Θεός στόν κόσμο. Στίς ψυχές τῶν παιδιῶν μου καί ὅλων τῶν παιδιῶν τοῦ κόσμου. Στήν ψυχή τοῦ ἄντρα μου. Καί στίς ψυχές ὅσων ἔχω στήν ζωή μου. Νά ἔχω τό φιλότιμο νά μήν τσιγκουνεύομαι τόν ἑαυτό μου. Νά δίνω τά χέρια μου, τό μυαλό μου, τήν καρδιά μου. Παναγία μου, ὅλα τά παιδιά τοῦ κόσμου καί τά δικά μου».









Ἡ γερόντισσα καί τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας



Ἐπίσης μέ ἕναν πολύ ἁπαλό τρόπο βοηθᾶ τά παιδιά νά νοιώσουν τήν ἀξία καί τό βάθος τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Πόση σημασία γιά τήν ζωή μας ἔχει ἡ ἐξομολόγηση καί ἡ Θεία Κοινωνία Ἐνῶ ὅμως ὁ τρόπος της ἦταν πολύ εὐγενικός καί διακριτικός ὅπου χρειαζόταν γινόταν αὐστηρή, πάντα μέ διάκριση ὅμως. 

 Ἕνα νέο παιδί πού γνώρισε τόν Χριστό κοντά στήν γερόντισσα καί πού τό συνάντησα καί ἐγώ στό ἐκκλησάκι μας, λέει μέ πολύ ταπείνωση τήν πρώτη του ἐμπειρία πάνω σ αὐτό τό θέμα. Ὅταν τῆς εἶπε ὅτι γυρίζει δεξιά καί ἀριστερά στά νησιά (ζοῦσε μιά πολύ κοσμική ζωή καί κυριολεκτικά τά εἶχε κάνει ὅλα) μέ διάφορες σχέσεις τοῦ ἀπάντησε ἀμέσως ἡ γερόντισσα: «ἐσύ παιδί μου εἶσαι παράσιτο, ζεῖς εἰς βάρος τῶν ἄλλων ἀνθρώπων» καί βέβαια σοκαρίστηκε τό παιδί. Καί στήν συνέχεια ἔπαθε δεύτερο σόκ ὅταν τοῦ συνέχισε τήν κουβέντα: «ἀν δέν πᾶς νά ἐξομολογηθεῖς μήν ξανάρθεις ἐδῶ». Καί πάλι σοκαρίστηκε καί θύμωσε τό παιδί ἀλλά παρ’ὅλα αὐτά σκέφτηκε «κάτι θά ξέρει γιά νά μοῦ τό λέει». Καί τόν ἔστειλε στόν πνευματικό μας.

Τό παιδί πῆγε ἀρκετές φορές καί ἐξομολογήθηκε καί στήν συνέχεια πῆγε καί πάλι στήν γερόντισσα ὅπου διαπίστωσε μιά ἄλλη πιά συμπεριφορά. Τήν πρώτη φορά πού πῆγε δέν τόν ἄφησε νά τῆς φιλήσει τό χέρι  οὔτε ν ἀγγίξει τίποτα, ἔνοιωθε σάν ξένος στόν χῶρο καί μία παγωμάρα. Ὅταν πῆγε καί ἐξομολογήθηκε καί ξαναπῆγε κάποια φορά στήν γερόντισσα τῆς φίλησε τό χέρι καί τοῦ χαμογέλασε ἡ γερόντισσα. Ἔνοιωθε τόν χῶρο δικό του, ἔνοιωθε ἀνάλαφρος, σάν νά ἦταν πάντα ἐκεῖ . Τό παιδί ὁμολογεῖ μέ συντριβή: «Τότε κατάλαβα ὅτι ὁ Θεός ἤθελε νά ρίξω λίγο τόν ἐγωισμό μου καί νά κάνω μία ἀρχή. Μοῦ χρειαζόταν αὐτά τά «χαστουκάκια» τῆς γερόντισσας». Ἀργότερα τοῦ εἶπε ἡ ἴδια: «παιδί μου σέ μάλωσα μέ πολύ πόνο ἀλλά καί μέ πολλή ἀγάπη. Ἔτσι ἔπρεπε νά γίνει».



Τά ὅρια στίς σχέσεις μας



Πολύ σημαντική ἐπίσης ἡ βοήθεια τῆς γερόντισσας στό νά καταλάβουμε ποιά εἶναι τά ὅρια στίς σχέσεις μας. Ὄχι συναισθηματισμοί καί ἄδεια λόγια ἀλλά οὐσιαστική, πραγματική σχέση μέ τόν ἄλλο, πού φιλτράρεται μέσα ἀπό τήν προσευχή.

Ἕνα νέο κορίτσι ἐξομολογεῖται: «Μιά φράση τῆς γερόντισσας πού κρατάω καλά στήν καρδιά μου εἶναι : «Ἀγαπῶ μέ ὅλη μου τήν ψυχή κάποιον, θά πεῖ προσεύχομαι γι’ αὐτόν. Ὅποιος ἔχει τήν ἐμπειρία αὐτή εἶναι στόν Παράδεισο». Καί συνεχίζει τό κορίτσι: «Κάθε φορά πού διαβάζω αὐτήν τήν φράση συγκινοῦμαι καί «προσγειώνομαι» γιατί μοῦ ὑπενθυμίζει πόσο «λίγη» εἶμαι ἀπέναντι σέ κάθε συνάνθρωπο μου, πόσες φορές ὁ ἐγωισμός μέ κυριεύει καί ξεχνάω τήν καρδιακή προσευχή. Πέφτω στήν παγίδα τῆς παντοδυναμίας «ἐγώ θά τούς βοηθήσω ὅλους μέ τά λόγια μου» σκέφτομαι, ἐνώ δέν εἶναι ἔτσι. Καμιά φορά τά λόγια περισσεύουν καί μόνο ἡ προσευχή ἀρκεῖ. Ἡ ἀπουσία τοῦ ἐγωισμοῦ, τό νά βάλει κανείς στήν ἄκρη τόν ἑαυτό του καί νά ἀντιληφθεῖ πόσο λίγο εἶναι, καλλιεργῶντας μόνο καλούς λογισμούς εἶναι τό πιό δύσκολο πράγμα. Χρωστάω λοιπόν ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ στήν γερόντισσα Γαβριηλία γιατί μ’ ἔμαθε, μέ τό ζωντανό της παράδειγμα, νά ἀγαπῶ καρδιακά καί ουσιαστικά, νά ἔχω ταπείνωση καί ἀγάπη».







Σέ σχέση μέ τήν ἀγάπη



Τό πρῶτο πράγμα πού ἀπασχολεῖ τά νέα παιδιά ὅλων τῶν ἐποχῶν εἶναι ἡ ἀγάπη καί βέβαια ὁ τρόπος πού τήν ἐκφράζουν. Ἤξερε καλά ἡ γερόντισσα ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πλασμένη γιά νά ἀγαπᾶ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Καί συνήθως τήν πρώτη του ἀγάπη τήν δίνει σέ κάποιον ἄνθρωπο, ἐρωτεύεται, καί συνήθως γίνεται καί μιά ἀποτυχία γιά νά συνέλθει (πολύ ἀπαραίτητη ἡ ἀποτυχία γιά νά μήν χάσει ὁ ἄνθρωπος τόν ἀληθινό προορισμό του πού εἶναι πάλι ἡ ἀγάπη ( «Ἐντολή καινή δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»), ἀλλά ἠ ἀνιδιοτελή, πού σέ κάνει νά βλέπεις ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο καί «νά παύεις νά ὑπάρχεις ἐσύ ὡς ὀντότητα καί νά μπαίνεις στήν ψυχή τοῦ ἄλλου ὅ,τι καί ἀν εἶναι αὐτός ἀκόμη καί κακοποιός, «γιατί ἔχει καί αὐτός μέσα του Πνοή Θεοῦ καί ἔχει μιά καρδιά πού χτυπᾶ σάν τήν δικιά σου, μέ ἄλλα λόγια, ἐσύ ὁ ἴδιος ἀντικατοπτρίζεσαι μέσα του. Ἀν δέν τό κάνεις  αὐτό, δέν μπορεῖς νά βοηθήσεις τόν ἄλλο»

Ἕνα νέο κορίτσι πού ἄκουσε στήν ἐφηβεία του γιά τήν ἀγάπη τήν ἀνιδιοτελῆ πού ἡ γερόντισσα σκορποῦσε ἄφθονη σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους παρατηρεῖ: « Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ὅτι δέν φοβόταν τίποτα, ὅτι ταξίδεψε σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου καί ἔδωσε βοήθεια σέ τόσους ἀνθρώπους χωρίς νά ἔχει ἐνδοιασμούς γι αὐτούς, χωρίς νά σκεφτεῖ ὅτι μπορεῖ νά τήν ἐκμεταλευτοῦν. Ἔδινε πλήρη καί ἀνιδιοτελή ἀγάπη σάν νά βρισκόταν σέ ἕναν κόσμο «ἀγγελικά πλασμένο» καί τόν γυρνοῦσε μιλῶντας τίς «πέντε γλῶσσες». Γνωρίζοντας λοιπόν τήν ζωή τῆς γερόντισσας στήν ἡλικία τοῦ γυμνασίου μέ βοήθησε νά ἔχω κατά νοῦ ὅτι εἶναι καλό νά δίνω χῶρο στούς ἀνθρώπους γύρω μου, νά ἀκούω τίς σκέψεις τῶν φίλων μου».



Κώδικες ἐπικοινωνίας



Σέ σχέση μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἔβρισκε τρόπο νά ἐπικοινωνεῖ ἡ γερόντισσα πράγματι ἀποτελεῖ ἕνα μεγάλο σχολεῖο εἰδικά στίς μέρες μας πού σέ σχολεῖα ὅπως στήν δική μας περιοχή συναντᾶς παιδιά ἀπό πάρα πολλές χῶρες καί πρέπει νά βρεῖς ἄλλους κώδικες ἐπικοινωνίας ἀφοῦ ἡ γλῶσσα δυστυχῶς σέ πολλές περιπτώσεις δέν ἀρκεῖ.

Ἐπίσης σήμερα περισσότερο ἀπό ποτέ ὁ τρόπος ἐπικοινωνίας ὅλο καί δυσκολεύει ἀφοῦ ὁ καθένας κλείνεται στόν κόσμο του καί λειτουργεῖ μέ ἕναν αὐτισμό.

Λέει ἕνα κορίτσι πάνω σ αὐτό: «Σήμερα ἔχω ἀρχίσει νά κατανοῶ πόσο σημαντικό εἶναι νά πορευόμαστε μέ αὐτές τίς «πέντε γλῶσσες». Ὅτι μέ ἕνα χαμόγελο μπορεῖς νά μαλακώσεις καί νά ἡρεμήσεις ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, ἀλλά πρωτίστως νά εἶσαι αἰσιόδοξος μέ τόν τρόπο πού βλέπεις τήν ζωή, ὅτι τά δάκρυα ἰδίως κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς ὑποδηλώνουν τήν ἀληθινή μετάνοια, ὅτι ἕνα ἄγγιγμα εἶναι ἡ μεγαλύτερη παρηγοριά καί ἡ αἴσθηση ὅτι εἶσαι κοντά σέ ἕναν ἄνθρωπο. Ὅσο γιά τήν προσευχή, τήν τέταρτη γλῶσσα τῆς γερόντισσας, μᾶλλον τώρα καταλαβαίνω ὅτι αὐτή τήν ἔκανε νά μήν φοβᾶται τίποτε καί κανένα. Ἦταν ὁ διάλογός της μέ τόν Θεό, εἶχε χτίσει σχέση μαζί του καί Αὐτός τήν ἔπαιρνε ἀπό τό χεράκι καί τήν ὁδηγοῦσε. Τόῦ ζητοῦσε  νά ἐλεήσει τούς ἀνθρώπους πού συναντοῦσε καί Ἐκεῖνος τό ἔκανε. Τῆς ἄνοιγε τόν δρόμο ἀφοῦ ἔβλεπε τήν αὐτοθυσία της. Ἔτσι ἡ γερόντισσα μέ τό παράδειγμά της μᾶς δείχνει τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη. Εἶναι τό πιό ζωντανό παράδειγμα γιά ἐμᾶς νά προσπαθήσουμε, ἔστω καί στό ἐλάχιστο, νά μιμηθοῦμε αὐτή τήν ἀγάπη».

Καί καταλήγει πολύ σοφά τό κορίτσι αὐτό: «Γιά μένα τό πιό δύσκολο πράγμα δέν εἶναι ὅτι κατάφερε νά φτάσει στά βάθη τῆς Ἀσίας ἀλλά ὅτι κατάφερε νά προσεύχεται γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πού συναντοῦσε, νά τούς βάζει ὅλους στήν ἀγκαλιά της. Εἶναι τό πιό δύσκολο ἀλλά καί τό πιό ἀξιέπαινο, νά προσεύχεσαι γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πού συναντᾶς, νά τούς ἀκοῦς, νά σηκώνεις τόν σταυρό τους, ὅταν οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς, καί πρώτη ἐγώ, δυσκολευόμαστε νά τό κάνουμε αὐτό ἀκόμη καί στούς πιό οἰκείους μας».



Ἡ γερόντισσα καί ὁ χρόνος



Ἄν ἄφηνες τήν καρδιά σου νά ζήσει λίγο κοντά στήν γερόντισσα ἀποκτοῦσε ἄλλη ἀξία καί τό τώρα. Κάτι πού συχνά ἔλεγε ἦταν ὅτι «τό παρελθόν εἶναι ἕνα φάντασμα, τό μέλλον δέν ὑπάρχει, τό μόνο πού ὑπάρχει εἶναι τό αἰώνιο παρόν πού ζεῖς κοντά στόν Χριστό». Αὐτό ἐλευθερώνει τούς νέους ἀνθρώπους ἀπό τό ἄγχος τοῦ αὔριο καί τίς ἐνοχές τοῦ χτές.

Ἕνα νέο παιδί καταθέτει: « Ἡ γερόντισσα ἦταν ὁ ἄνθρωπος πού μέ δίδαξε τί σημαίνει νά ζεῖς κάθε στιγμή τήν ἀδιάλειπτη παρουσία τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή σου. Παρουσία αἰσθητή στά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων, ὑγιῶν καί πασχόντων, παρουσία αἰσθητή σέ κάθε ἐνέργεια τῆς φύσεως, παρουσία αἰσθητή ἀκόμη καί στήν ἀπουσία τῶν ἀνθρώπων, τῶν συναισθημάτων».

Σέ πάρα πολλούς νέους ἀνθρώπους ἡ γερόντισσα ἔδειξε καί συνεχίζει νά δείχνει πῶς ζώντας τήν Ἀγάπη δέν μπορεῖ παρά νά ἀναπαράγαγεις ἀγάπη. Τό χαμόγελο, ἡ ἔγνοια γιά τούς ἄλλους προσφέρονται ἔτσι μέ τρόπο φυσικό καί μ αὐτόν τόν τρόπο ἁγιάζονται ὅλα, ἡ ζωή μας, τό περιβάλλον μας καί ἐμεῖς ἡρεμούμε. Τούς ἔμαθε δηλ. ἡ γερόντισσα νά χαίρονται καί νά ἁγιάζουν τήν καθημερινότητά τους. Καί αὐτό ἔγινε ἀβίαστα, μέ τό φωτεινό της παράδειγμα. Νοηματοδότησε τήν διαφορετικότητα τῶν ἐπιλογῶν καί ἔδειξε μέ τρόπο μοναδικό πῶς κάθε στιγμή μπορεῖ ν’ ἀρχίσει ἡ ζωή ἀπό τήν ἀρχή.



Σέ σχέση μέ τά νέα ζευγάρια



Ἕνα σύγχρονο ζευγαράκι ἀπό τήν ἑνορία μας πού ἀπέκτησαν τώρα τό πρῶτο τους μωράκι καταθέτει τό πόσο ἐπηρεάζει τήν καθημερινότητα του τό φωτεινό πρόσωπο τῆς γερόντισσας: Τό κορίτσι γεννήθηκε σέ ἱερατική οἰκογένεια μέ πολλά παιδιά καί μεγάλωσε πολύ εὐτυχισμένα. Ἀπό μικρό παιδί, ὅπως λέει ἡ ἴδια, ὀνειρευόταν τόν παράδεισο καί τόν ἔψαχνε στήν καθημερινότητά της καί φυσικά σέ πολλούς χώρους ἀπογοητεύτηκε. Ἀργότερα ὡς φοιτήτρια κάπου συμβιβάστηκε μέ «πράγματα πού δέν ἔχουν ἴχνος παραδείσου» καί ὅπως λέει ἡ ἴδια ἐξομολογητικά «ἀηδίασα».

Σήμερα, παντρεμένη καί μαμά καί ἐργαζόμενη κάνει τόν ἀγῶνα της νά ἰσορροπήσει  «μεταξύ τῆς ἀνίερης πραγματικότητας καί τῆς ρουτίνας πού «θέλει» ἡ κοινωνία μας καί τῆς ἐμπνευσμένης κατά Χριστόν ζωῆς ἑνός πιστοῦ χριστιανοῦ, κάτι πού δέν εἶναι καθόλου εὔκολο ἀφοῦ ἡ μιζέρια εἶναι τεράστια παγίδα».

Σ αὐτή τήν καθημερινή της πάλη, ἡ παρουσία τῆς γερόντισσας Γαβριηλίας ἔχει μπεῖ γιά τά καλά στόν ἀγῶνα της μέ λυτρωτικά ἀποτελέσματα. Γράφει πάλι: «Διαβάζοντας γιά τήν γερόντισσα Γαβριηλία ξαναζῶ στόν Παράδεισο ἐπί τῆς γῆς τῶν παιδικῶν μου χρόνων καί μαθαίνω πῶς νά φτιάξω καί ἐγώ τόν δικό μου Παράδεισο. Αὐτόν μέσα στόν ὁποῖο θά ζήσω καί ἐγώ, ἡ οἰκογένειά μου καί ὅλοι ὅσους γνωρίζω ἤ πρόκειται νά γνωρίσω. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κατάλαβα ὅτι μεταδίδεται πολύ γρήγορα, σάν φλόγα. Καί αὐτός νομίζω εἶναι ὁ ἀγῶνας τῶν χριστιανῶν. Νά κατεβάσουν τόν Παράδεισο στήν γῆ».

Σάν νέο ζευγάρι μέ τίς ἀνασφάλειες καί τά ἄγχη του κάποια στιγμή νοιώθουν νά πελαγώνουν καθώς ζοῦν δύσκολες καί πρωτόγνωρες καταστάσεις. Μέ ἀφορμή τίς τελευταῖες καταστροφικές πυρκαγιές καί τόν ἄδικο γιά μᾶς χαμό τόσων ἀνθρώπων ἔνοιωθε τό κορίτσι ἕνα μεγάλο σφίξιμο στό στῆθος καί ἀβάσταχτη ἀγωνία πού δέν ἦταν εὔκολο νά τό διαχειριστεῖ. Ὅπως λέει ἡ ἴδια «Ἡ γερόντισσα Γαβριηλία μοῦ ἀπάντησε ὅτι εἴμαστε πλαστελίνη στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί τό κάθετί πού ἐπιτρέπει εἶναι γιά τό καλό μας, δίχως ἐμεῖς νά τό καταλαβαίνουμε ἄμεσα ( εἶναι αὐτό πού ἔλεγε ὁ ἅγ Ἰάκωβος ὅτι γιά κάθε θάνατο ὁ Χριστός μας ἔχει ἕναν εἰδικό λόγο πού τόν ἐπιτρέπει). Μ’ αὐτήν τήν σκέψη καί τήν στάση ζωῆς («τά πάντα ὁ Χριστός τά ἐπιτρέπει ἤ τά παραχωρεῖ»), γαληνεύει καί νοιώθει «ἕνα βάρος νά φεύγει αὐτόματα ἀπό πάνω της».

Βλέπουμε δηλαδή πόσο πολύτιμα εἶναι τά γεμάτα πίστη λογάκια τῆς γερόντισσας στά σημερινά νέα ζευγαράκια πού δικαιολογημένα διακατέχονται ἀπό ἄγχος καί ἀνασφάλεια γιά τό παρόν καί κυρίως γιά τό μέλλον τό δικό τους καί τῶν παιδιῶν τους. Καί ἔρχεται ἡ γλυκειά φωνούλα τῆς γερόντισσας καί τονίζει πάλι: «τρία πράγματα χρειάζονται, πρῶτον πίστη, δεύτερον πίστη, τρίτον πίστη».

Ἡ στάση της ἀπέναντι στήν ἀγάπη εἶναι πολύ θεμελιακή γιά τό ξεκίνημα τῶν νέων παιδιῶν. Πῶς πρέπει νά στέκονται ἀπέναντι στόν ἀγαπημένο τους, πῶς πρέπει νά ἀρχίσουν νά σκέπτονται τό θέμα τοῦ γάμου, τί εἶναι αὐτό πού πρέπει νά κυριαρχεῖ σέ μία σχέση. Ἄς γυρίσουμε λίγο στά λόγια πού ἔλεγε στά νέα παιδιά γιά νά δοῦμε πόσο διαχρονικά εἶναι:

-Ὁταν ἀγαπάει κανείς, πάντοτε θά βάλει τό ἄλλο πρόσωπο πρῶτο. ... Ἡ ἀληθινή ἀγάπη εἶναι ὄταν δίνεις χωρίς νά περιμένεις νά πάρεις τίποτε. Ὅταν ὅμως δώσεις μιά ἀγάπη καί περιμένεις καί ἐσύ νά πάρεις ἀγάπη, αὐτό εἶναι πάλι ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας κατά βάθος.. Ἡ ἀγάπη τῆς μητέρας στό παιδί, εἶναι πράγματι ἀνώτερη. Γιατί δίνει χωρίς νά εἶναι σίγουρη ὅτι θά πάρει.

-Ὅταν ἀγαπᾶς ἕναν ἄνθρωπο δέν μπορεῖς νά εἶσαι ἐγωίστρια ἀπέναντί του. Δέν θέλεις μέ τίποτε νά τόν λυπήσεις.

Μοῦ ἔλεγε ἕνα νέο ζευγαράκι μας πόσο τούς ἐντυπωσίασε πού ἔλεγε ἡ γερόντισσα πῶς οἱ γονεῖς τῆς εἶχαν τέτοια ὁμόνοια καί ἀγάπη καί σεβασμό μεταξύ τους, τόσο ἀρμονική σχέση μεταξύ τους πού ἔμοιαζαν «κουρδισμένοι σάν ρολόι». Δηλαδή σάν νά ἦταν συνεννοημένοι μεταξύ τους «ὅταν νευρίαζε μέ κάτι ὁ ἕνας, σιωποῦσε ὁ ἄλλος, καί τό ἀντίθετο». Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά μήν φανεῖ ποτέ μπροστά στά παιδιά τους ὅτι διαφωνοῦν ἤ ὅτι θέλουν νά τά μπλέξουν σέ τυχόν δικές τους ἀντιπαραθέσεις. Αὐτό εἶχε ὥς ἀποτέλεσμα νά μεγαλώσει ἡ γερόντισσα σέ περιβάλλον ἥρεμο, κάτι πολύ ἀπαραίτητο ἀλλά καί σπάνιο σήμερα ὅπου τά περισσότερα δυστυχῶς παιδιά μεγαλώνουν σέ νευρικό περιβάλλον καί εἶναι τρομαγμένα.

Ἔλεγε λοιπόν τό ζευγαράκι πόσο θεωροῦν σημαντικό αὐτό πού ἔζησε ἡ γερόντισσα καί πῶς λειτουργεῖ γι αὐτούς ὡς ζευγάρι καί ὡς γονεῖς ὡς πρόκληση καί παράδειγμα πρός μίμηση. «Αὐτό βέβαια ἀπαιτεῖ ἀπό ἐμᾶς πολύ προσευχή, ὑπομονή καί ὡριμότητα», παραδέχονται, ἀλλά δέν παύει νά ἀποτελεῖ στόχο. Ὅπως ἐπίσης ἀγωνίζονται νά δημιουργήσουν ὡραῖες παιδικές ἀναμνήσεις στά παιδιά τους πού θά εἶναι ἡ καλύτερη «προίκα» τους γιά τό αὔριο. Αὐτό βέβαια ἀπαιτεῖ πολύ ἀγῶνα καί κουράγιο καί κέφι πού δίχως τό βαθύ θεμέλιο τῆς «πίστης» δέν ἀντέχει γιά πολύ.

Παραμένουν διαχρονικές οἱ συμβουλές τῆς γερόντισσας στά νέα ζευγάρια πού δημιουργοῦν τήν δική τους οἰκογένεια. Πῶς πρέπει νά προσεγγίζουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, τί ἀκριβῶς εἶναι αὐτή ἡ σχέση, πῶς πρέπει ὁ ἕνας νά σέβεται τήν ἰδιαιτερότητα τοῦ φύλου τοῦ ἄλλου καθώς καί τόν χαρακτῆρα του.



Παραθέτουμε κάποια αὐτούσια λογάκια της μέ τά ὁποῖα προσπαθεῖ νά δημιουργήσει τίς προυποθέσεις γιά νά ἀντέξει ἕνας γάμος.

-Στόν γάμο ὅταν ἔρχεται κάποιος, εἶναι σάν νά μπαίνει σέ μοναστήρι. Γιατί ὁ γάμος εἶναι κάτι ἱερό. Εἶναι ἕνα μυστήριο τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ξέρεις γιατί; Γιατί ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου ξεκινάει ἔνας ἄνθρωπος καί ἀπό τά ἄλλα πέρατα ἕνας ἄλλος, κι εἶναι αὐτοί οἱ δυό σήμερα σύζυγοι. Πῶς ἔγινε; Κατά τήν δική μου ἀντίληψη, τό νά γεννηθοῦμε τό νά παντρευτοῦμε καί τό νά πεθάνουμε δέν εἶναι στό χέρι μας. Εἶναι κανονισμένα ἀπό τόν Θεό. Τόν σύζυγο πρέπει νά τόν θεωρεῖς Ἡγούμενό σου. Γιατί; Γιατί ἡ βάση τῆς εὐτυχίας σ’αὐτόν τόν κόσμο εἶναι νά παύσουμε νά ἔχουμε δικό μας θέλημα, ἀπό ἐγωισμό. Ὅταν λοιπόν παύουμε νά ἔχουμε δικό μας θέλημα καί θέλουμε καί οἱ δύο νά ἀκούσουμε τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε ἔρχεται ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

-Παλιά στά ζευγάρια ὁ καθένας εἶχε τή θέση του. Ὑπῆρχε ἀξιοπρέπεια καί ὄχι πολλά λόγια. Τώρα ἡ φλυαρία τούς ἔχει φάει ὄλους. Τί τραβῶ νά λέω σ ὅλες τίς συζύγους πού μιλῶ «Μή μιλᾶτε. Μή λέτε τί κάνατε, τί σκεφτήκατε, τί θά πεῖτε, πού πήγατε, τί δουλέψατε.. Γιατί μιλᾶτε; Δέν ξέρετε ὅτι οἱ περισσότεροι σύζυγοι θέλουν μόνο νά τούς ἀκοῦτε;»

Σήμερα πολύ λίγοι γάμοι ἀντέχουν γιατί σπάνια καί οἱ δύο σύζυγοι εἶναι κατά Θεόν. Γιατί ὁ γάμος εἶναι Μυστήριο. Πρέπει νά πεθάνεις γιά ν ἀναγεννηθεῖς. Εἶναι Μυστήριο σάν τήν Βάπτιση. Ἄν δέν ἀναγεννηθεῖς μέσα στήν καρδιά τοῦ ἄλλου, κι ὁ ἄλλος μέσα στήν καρδιά σου, τότε ὁ Θεός ἀπουσιάζει».

Ὁ γάμος εἶναι ἀγάπη,στοργή, φιλία, ὄχι μόνο σαρκική σχέση. Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ἁπλά ἕνα συναίσθημα, ἀλλά βαθύτατη ὑπαρξιακή σχέση ὅπου παίρνω ταυτότητα ἀπό τόν ἄλλο πού ἀγαπῶ καί αὐτός ἀπό ἐμένα. Δέν εἶναι ἕνα παροδικό συναίσθημα πού ἐξαρτᾶται καί ἀπό πάθη (πχ ὅταν μᾶς ἐπαινοῦν αἰσθανόμαστε ὡραῖα, ὅταν μᾶς μαλώνουν ἄσκημα) ἀλλά σχέση ὑπαρξιακή, μόνιμη, αἰώνια. Οἱ σύζυγοι πού ἀγαπιοῦνται καί στόν Παράδεισο θά εἶναι ἀγαπημένοι.







Σέ σχέση μέ τούς γονεῖς



Τέλος τά λόγια τῆς γερόντισσας καί οἱ συμβουλές της στούς γονεῖς σχετικά μέ τά νέα παιδιά παραμένουν διαχρονικά:

-Τό πρῶτο πού λέω στίς μητέρες κοριτσιῶν εἶναι νά γνωρίσουν τόν φίλο τοῦ παιδιοῦ τους καί νά τόν φέρουν στό σπίτι κατευθείαν ὅσο παράξενος καί ἄν εἶναι. Γιά νά ξέρουν μέ ποιόν ἔχουν νά κάνουν. Καί κυρίως νά θυμηθοῦν τά νείατα τους ὅταν καί ἐκεῖνες εἶχαν τίς ἴδιες ἐπιθυμίες ἀλλά τίς ἔκρυβαν.

-θά πρέπει νά ἀφήσουμε τά παιδιά νά μάθουν μέσα ἀπό τό πάθημα τους;

-Μποροῦμε νά κάνουμε τίποτε γιά νά μή τ ἀφήσουμε; Τό μόνο πού θά καταφέρουμε εἶναι νά στεναχωρηθοῦμε καί νά ἀποξενωθοῦμε ἀπό τά παιδιά. Ἀλλά δέν θά τά ἀφήσουμε ἔτσι. Θά προσευχηθοῦμε μέρα-νύχτα στόν Θεό νά γίνει τό Θέλημά Του στήν ζωή τους. Ὄχι τό δικό μου θέλημα, ἀλλά τό θέλημά Του. Γιατί ὁ Θεός τά ἀγαπάει αὐτά τά παιδιά πιό πολύ καί πρίν ἀπό ἐμᾶς.

... Ἄν τό παιδί εἶναι ζωηρό ἤ ἀκόμη καί ἄσκημα μπλεγμένο δέν θά πρέπει σέ καμιά περίπτωση νά προσπαθήσουμε μέ τήν βία νά τό ἐπαναφέρουμε γιατί καί ἐμεῖς θά εἴμαστε ἐκτεθειμένοι στόν πονηρό ἐπειδή θά ἔχουμε θυμό καί ἄρα ὁ φύλακας ἄγγελος μας δέν θά εἶναι μαζί μας καί μπορεῖ νά κάνουμε μεγάλο κακό καί τό παιδί θά μᾶς συσχετίσει μέ κάτι δυσάρεστο καί δέν θά θέλει νά μᾶς ξαναδεῖ .

-Στό παιδί πρέπει νά φέρεσαι σάν σέ μεγάλο, νά τό σέβεσαι καί νά μή προσπαθεῖς νά τό ξεγελάσεις. ..

-Οἱ γονεῖς εἶναι οἱ κηδεμόνες τοῦ παιδιοῦ καί γι αὐτό θά πρέπει νά σέβονται τήν προσωπικότητά τους καί νά τά ἀφήνουν νά διαλέξουν μόνα τους τί θά κάνουν στήν ζωή τους (δέν ἐπιτρέπεται νά τά ἐμποδίζουν ἀν θέλουν κάποιο ἐπάγγελμα καί νά τά βιάζουν νά γίνουν πχ δικηγόροι).

-Οἱ γονεῖς πρέπει νά διδάσκουν τά παιδιά τους ὄχι μέ λόγια ἀλλά μέ τό παράδειγμά τους. Δέν γίνεται νά τά προτρέπουν πχ νά πᾶνε στήν Ἐκκλησία καί οἱ ἴδιοι νά μήν πηγαίνουν ἤ νά τούς λένε νά ἔχουν θυμό καί νά ζητᾶνε ἀπό τό παιδί νά εἶναι ἥρεμο. Χρειάζονται παράδειγμα, σιωπή καί ἀγάπη.

-Κανένας δέν μπορεῖ νά βοηθήσει τόν ἄλλο παρ ὅλη τήν θέληση καί τήν ἀγάπη. Ἡ βοήθεια ἔρχεται μόνο ὅταν ἔρθει ἡ Ὥρα τοῦ Θεοῦ..



Σέ σχέση μέ τήν ἐργασία



Πόσες φορές ἔρχονται κυρίως τά νέα παιδιά τσακισμένα καί κουρασμένα καί ἀπογοητεύμενα γιατί δέν ἀντέχουν τόν χῶρο τῆς ἐργασίας τους. Γεμίζουν ἄγχος, ἀγωνία πού τό κουβαλοῦν καί στό σπίτι τους μεταφέροντας ἔτσι καί στό οἰκογενειακό τους περιβάλλον ἕνα συνεχή μαρασμό καί δυσκολεύονται νά γεμίσουν τίς ὧρες πού βρίσκονται στό σπίτι τους  μέ χαρά καί αἰσιοδοξία. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν χαρά καί τήν αἰσιοδοξία μετέφερε μέ τήν παρουσία της καί τώρα μέ τά λόγια της καί τό παράδειγμά της ἡ γερόντισσα. Τά ἔβλεπε ὅλα ὡραῖα δίχως ὅμως νά εἶναι «στόν κόσμο της».

Τί μᾶς μεταδίδει; «Τά πάντα ἐξαρτῶνται ἀπό τό πόσο ἐκπέμπουμε τήν χαρά τοῦ Χριστοῦ. Καί γιά νά ἐκπέμπουμε τήν χαρά τοῦ Χριστοῦ δέν πρέπει νά τόν ξεχνᾶμε ποτέ στήν ζωή μας. Ἀνά πάσα ὥρα καί στιγμή νά γίνει τό κέντρο τῆς ὕπαρξής μας. Τότε ὅλος ὁ κόσμος θά εἶναι ὑπέροχος».

Καί πιό πρακτικά συμβούλευε μιά πνευματική της κόρη πού ἐργαζόταν στό Πανεπιστήμιο: «Ἡ ἐργασία εἶναι προσευχή. Καί νά τήν κάνεις πάντοτε μέ δοξολογική διάθεση. Καί νά μήν θυμώνεις μέ τούς φοιτητές πού μπαίνουν μέσα καί σέ ρωτοῦν γι αὐτό πού γράφει ἡ ἀνακοίνωση κάτω ἀλλά νά λές «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Τότε θά καταλάβεις τήν ἀξία τῆς ἐργασίας, γιατί πολλές ἐργασίες πού κάνουν οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι διόλου εὐκαταφρόνητες. Ἡ ἐργασία εἶναι μιά ἔπαλξις (σημεῖο ἐκίνησης) πού σέ ἔχει βάλει ὁ Θεός μέσα στό σχέδιο Του γιά τήν ζωή σου καί ἐκεῖ θά κάνεις ὅ,τι περνάει ἀπό τό χέρι σου, ὅ,τι εἶναι καλύτερο, ὅ,τι εἶναι πιό σωστό. Ὅταν ὁ ἐργοδότης σοῦ πάει κόντρα , τότε ξέρεις τί θά κάνεις; Θά πεῖς «γεννηθήτω τό θέλημά Σου», καί θά τό πεῖς στόν Κύριο, στήν Πηγή τῆς ζωῆς. Ὅπου βρίσκεσαι ἐσύ, νά περνᾶς καλά καί νά ἀκτινοβολεῖ ἀπό σένα ἡ χάρις τοῦ Χριστοῦ Μή χάσεις ποτέ τήν χαρά σου. Τότε καί οἱ ἄλλοι θά περνοῦν καλύτερα κοντά σου».

Βλέπουμε πόσα χαριτωμένα εἶναι τά λόγια της καί γεμάτα ἔμπνευση. Μιά νεαρή νοσηλεύτρια παρατηρεῖ ὅτι ἡ γερόντισσα, μέ τήν χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Ἁγ Πνεύματος ἐφάρμοζε κατά γράμμα ὅλες τίς θεωρίες ἐπικοινωνίας πού ἔβγαλαν οἱ Εὑρωπαῖοι ἐπιστήμονες μετά ἀπό πάρα πολύ κόπο καί μέ μιά ξύλινη τεχνική πού διδάχτηκε στό Πανεπιστήμιο σχετικά μέ τό πῶς πρέπει νά φέρονται στούς ἀσθενεῖς. «Οἱ θεωρίες αὐτές ὑπαγορεύουν τήν ἀνθρωπιά, τήν βαθειά αἴσθηση εὐθύνης  γιά ὅλους, τό χαμόγελο, τήν διάκριση, τό νά ἀποδέχεσαι τόν ἄλλο ὅπως εἶναι, τό νά μπαίνεις στήν θέση του ἀνεξάρτητα ἄν συμφωνεῖς ἤ διαφωνεῖς» ἀλλά, ὅπως τό ἔζησε στήν πράξη στήν συνέχεια στό νοσοκομεῖο, ὅλα αὐτά  «εἶναι μάταια καί κενά δίχως τήν Χάρη τοῦ Ἁγ Πνεύματος».

Κουράγιο λοιπόν καί ὄρεξη γιά ζωή καί διακονία μεταδίδει καί σήμερα στά νέα παιδιά ἡ γερόντισσα τῆς χαρᾶς.

Αὑτή εἶναι λοιπόν ἡ γερόντισσα Γαβριηλία, ὁ δικός μας ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Νά τήν παρακαλᾶμε νά μπαίνει ἁπαλά στήν ζωή μας, νά τήν ὀμορφαίνει, νά τήν γλυκαίνει, νά τήν ἡρεμεῖ καί νά τήν μεγαλώνει τόσο ὥστε νά κουρνιάζουν δίπλα μας ὅποιοι ἄνθρωποι ἐπιτρέψει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νά μᾶς πλησιάζουν.

Τήν εὐχή της νά ἔχουμε.