Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Μητροπολίτης Σπάρτης Εὐστάθιος: "Δέν τό χαρακτηρίζουν ἄδικα Ὑπουργεῖο Ἀπαιδείας καί Ἀθεΐας"

Σήμερα πλῆθος ἐκπαιδευτικῶν καί μαθητῶν παρέμειναν στά σπίτια τους ἀπολαμβάνοντας μία ἀκόμη ΑΡΓΙΑ χωρίς νά συμμετάσχουν σέ κανέναν ἑορτασμό τῶν Τριῶν Ἱεραρχν οὔτε καί σέ ἕναν ἁπλό ἐκκλησιασμό.
«Ἄστραψε» ὁ Μητροπολίτης Σπάρτης κ. Εὐστάθιος, στόν ἑσπερινό γιά τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἀπευθυνόμενος στούς ἐκπαιδευτικούς πού συμμετεῖχαν στόν ἐκκλησιασμό ἀναφέρθηκε στήν ἐγκύκλιο καί τόν χαρακτηρισμό τῆς ἡμέρας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς Ἀργία καί ὄχι ὡς σχολική Ἑορτή. Ὁ Μητροπολίτης Εὐστάθιος κάλεσε τούς ἐκπαιδευτικούς νά ἀντισταθοῦν καί νά συνειδητοποιήσουν τήν ἀπειλή, «ὅταν ἄνθρωποι πού λένε ὅτι ἀγαποῦν τήν χώρα» ἀλλοιώνουν παραδόσεις καί ἱστορία. Ἐξέφρασε ἐπίσης τήν μεγάλη πικρία του γιά αὐτή τήν ἐξέλιξη καί δικαιολόγησε ἐκείνους πού ἀποκαλοῦν τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων «Ὑπουργεῖο Ἀπαιδείας καί Ἀθρησκείας».
Ἀπέδωσε τήν εὐθύνη στήν ἡγεσία τοῦ....
Ὑπουργείου πού εἴτε ἑκούσια, εἴτε ἀκούσια ἐπιτρέπει τέτοιες ἀλλαγές. Μετά τήν «ἀστραπή» Εὐστάθιου ἀναμένεται καί «βροντή», ἀφοῦ σύμφωνα μέ πληροφορίες θά ἀποστείλει σχετικό τηλεγράφημα διαμαρτυρίας στόν Ὑπουργό Παιδείας.
Νά σημειωθεῖ ὅτι μέ τόν χαρακτηρισμό ὡς «Ἀργίας» τῆς Ἡμέρας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν δέν καλύπτονται τά ἔξοδα μεταφορᾶς μαθητῶν πού κινοῦνται μέ λεωφορεῖα ἤ ταξί πρός τά σχολεῖα τους.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Είσαι ή ήσουν έτοιμη να γίνεις Μάνα;


Μια πιστή Ρωσίδα πήγε στον πνευματικό της στην Ρωσία και του είπε:
Πάτερ, θέλω να πάρω την ευχή σας να κάνω οικογένεια.
Μου δίνετε την ευχή σας;
Θέλω να ευχηθείτε για μένα και να με ευλογήσετε.
Ήρθε η ώρα είμαι ώριμη πλέον στην ηλικία και θα παντρευτώ.
Και την ρωτά ο πνευματικός
Είσαι έτοιμη να φέρεις στον κόσμο έναν Άγιο.
Μπορείς το παιδί που θα μεγαλώσεις να δείξεις ένα τέτοιο κλίμα γύρω σου ώστε να πάρει αυτή την υποψία της Αγιότητας;.
Τότε σου δίνω την ευλογία μου.
Δεν την ρώτησε για άλλα πράγματα.
Δεν την ρώτησε αν έχει λεφτά, αν έχει δουλειά, αν έχει τα εξωτερικά στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο γάμο.
Της είπε:
Μπορείς να εμπνεύσεις Αγιότητα σε αυτό το παιδί;
Μπορείς να το κάνεις Άγιο;
Εννοώντας μπορείς εσύ να είσαι Αγία για να δώσεις και στο παιδί αυτή την επιθυμία της Αγιότητας;
Τότε να έχεις την ευχή μου να ξεκινήσεις, αλλιώς το να κάνεις οικογένεια επειδή σε πήραν τα χρόνια, επειδή ήρθε η ηλικία, επειδή όλες οι φίλες σου και οι φίλοι σου έχουν κάνει οικογένεια, δεν είναι σωστό ξεκίνημα.
Δεν αρκεί αυτό.
Πρέπει να ξεκινήσει κανείς με σοβαρότητα αυτή την υπόθεση, με περίσκεψη, με ωριμότητα, και προσευχή.
Πόση ώρα, πόσους μήνες κρατά η κυοφορία;
Εννέα μήνες και τελειώσαμε;
Πέρασαν εννέα μήνες.
Κρατήσαμε τόσο καιρό το παιδάκι μας στα σπλάχνα μας, το φέραμε στην ζωή.
Και... τελειώσες;
Όχι. Ναι, το παιδί το έφερες στην ζωή, Άγιο όμως δεν το έκανες ακόμα.
Τους δίνεις τροφή μας δεν αρκεί για να χορτάσει.
Είναι και ο χαρακτήρας.
Του πήρε ωραίο δωμάτιο έβαλες και κλιματιστικό, μπράβο σου.
Έχεις βάλει και ζεστά χαλιά και υπολογιστή.
Αλλά χρειάζεται και ποιότητα ζωής το παιδάκι, δηλαδή να βοηθήσεις το παιδί σου να γνωρίσει τον εαυτό του.
Να γνωρίσει τον κόσμο γύρω του, να γνωρίσει μέσα από τον κόσμο τον συνάνθρωπο του, να γνωρίσει το Θεό, να γνωρίσει την αλήθεια.
Έμαθες το παιδί σου να αγαπάει; έμαθες στο παιδί σου να προσεύχεται;
Έμαθες στο παιδάκι σου να γονατίζει να κάνει θυσίες και να ταπεινώνεται;
Του έχεις δείξει εσύ με το δικό σου παράδειγμα τι θα πει ταπείνωση;
Σε έχει δει το παιδί σου να υποχωρείς, να ζητάς συγνώμη;
Να χάνεις το δίκιο σου και να μην αντιμιλάς;.
Σε έχει δει το παιδί σου από τα μικρά του χρόνια να αντέχεις στον πόνο χωρίς να διαμαρτύρεσαι;
Σε έχει δει το παιδί σου να μην γκρινιάζεις και να μην αγανακτείς;
Σε έχει δει όταν αποτυγχάνεις κάπου να το παίρνεις σαν αφορμή να πλησιάσεις περισσότερο τον Θεό και την ταπείνωση;
Σε έχει δει να παραδέχεσαι ένα ΛΑΘΟΣ σου;
Τότε πραγματικά θα ξέρει το παιδί σου γιατί ζει και που πηγαίνει.
Θα ξέρει τον σκοπό που ζει σε αυτό τον πλανήτη και θα έχει πραγματικά αληθινούς ωραίους γονείς, οι οποίοι χωρίς να έχουν διαβάσει πολλά παιδαγωγικά, χωρίς να ασχολούνται μόνο με το παιδί τους, αλλά με αβίαστο και ξεκούραστο τρόπο μέσα από την δική τους πορεία προς τον Θεό, θα βοηθούν και τα παιδιά τους.
Και αυτό είναι πάρα πολύ ευλογημένο και αληθινό.
Είναι μια αγωγή που γίνεται από γενιά σε γενιά με τρόπο αθόρυβο και άδηλο.
Δεν φαίνεται αλλά γίνεται και επηρεάζει τον κόσμο όλο.

Από το βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου "Αγάπη για πάντα"
 lllazaros 

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Ναζισμός - μαρξισμός, οι αδελφές ιδεολογίες και τα εκατομμύρια θύματά τους.


Από τα Ίμια στο ΔΝΤ: Το πρώτο βήμα του Αρχιερέα της διαπλοκής για την εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας.


Οι «γκρίζες ζώνες» των Ιμίων

Ενώ οι Τούρκοι αλώνιζαν, ο Σημίτης κοιμόταν με ωτασπίδες και δεν άκουγε τα τηλεφωνήματα!

Του Μάρκου Μουζάκη

Ήταν μια μακρά νύχτα για τον Ελληνισμό η άγρια νύχτα της 30ης προς την 31η Ιανουαρίου του 1996.

Τα όσα τότε συνέβησαν, οι χειρισμοί της κυβέρνησης Σημίτη (η οποία, κατά σύμπτωση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης τα μεσάνυχτα της 31ης Ιανουαρίου…) στη μεγάλη «κρίση των Ιμίων», έχουν αφήσει βαθιά σημάδια στο σώμα της πολύπαθης χώρας μας. Είναι πολλοί όσοι ισχυρίζονται, πως αυτή η μοιραία νύχτα ήταν η αφετηρία της ντε φάκτο νομιμοποίησης των τούρκικων αξιώσεων για την ύπαρξη «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

Σε κάθε περίπτωση όταν ξημέρωσε η 31η Ιανουαρίου τίποτα δεν ήταν όπως πριν. Πρώτα-πρώτα η Ελλάδα θρηνούσε τρία παλικάρια, τρεις γενναίους αξιωματικούς, τους Βλαχάκο, Γιαλοψό, Καραθανάση, οι οποίοι έπεσαν και για την πατρίδα και για τη σημαία, την ίδια περίπου ώρα που η πολιτική ηγεσία διαπραγματεύονταν με τους αμερικάνους και τα όσα λέγονταν και γίνονταν ειδικά σε ό,τι αφορά στη σημαία μας ήσαν τραγικά!

Ακόμα, οι Έλληνες έκπληκτοι, οργισμένοι, πικραμένοι, «ζύγιζαν» τους τραγικούς κυβερνητικούς χειρισμούς και κατέληγαν στο «εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν, ευρέθησαν ελλιπείς»…

Ένα χρόνο μετά, το Γενάρη του 1997 για τις ανάγκες του ρεπορτάζ για το πρώτο τεύχος του περιοδικού «NEMECIS» της Λιάνας Κανέλλη, μίλησα με κάποιους εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της μοιραίας νύχτας. Κράτησα σημειώσεις. Σήμερα τις παραθέτω, δεκάξι χρόνια μετά,επειδή πρέπει να θυμόμαστε, επειδή αν η ιστορική μνήμη εγκαταλειφθεί τότε τίποτα για την πατρίδα δεν θα είναι καλό!

Αντρέας: Πάμε σε θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο!

Ας πάμε λίγους μήνες νωρίτερα, τον Αύγουστο του 1995.

Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δέχεται έπειτα από αίτημά του τον αρχηγό της ΕΥΠ ναύαρχο Λεων. Βασιλικόπουλο.

Ο ναύαρχος του παραδίδει φάκελο ο οποίος περιείχε πολλά και επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία από ευρήματα αμερικάνικου δορυφόρου.

Τι έδειχναν;

Ότι σε πολύ μεγάλη περιοχή του ανατολικού Αιγαίου, εκτεινόμενη απ’ το Καρπάθιο Πέλαγος και φτάνοντας μέχρι τη Γαύδο (κάνοντας σχηματικά ένα τελικό «S»)υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων!

Ο πολύπειρος και διορατικός Αντρέας αμέσως αντιλαμβάνεται τόσο την σπουδαιότητα όσο και την κρισιμότητα της αποκάλυψης, για τη χώρα μας. Αντιλαμβάνεται, ότι αυτά τα στοιχεία αποκλείεται να μην έχουν γίνει γνωστά και στην Τουρκία. Οπότε;

Οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγες μέρες μετά, στη συνέντευξη που έδωσε στη Θεσσαλονίκη στα εγκαίνια της ΔΕΘ έστειλε ένα σαφές μήνυμα (σε αυτούς οι οποίοι ήταν σε θέση να το αντιληφθούν…) δηλώνοντας ως πρωθυπουργός της χώρας ότι:

• Εκτιμά ότι υπάρχει κίνδυνος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο και τονίζει κατηγορηματικά, ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα απαράγραπτα δικαιώματά της!

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά (Λουκ. 19,1-10)

Τῷ καιρῷ ἐκείνω, διήρχετο ὁ Ἰησοῦς 1. τὴν Ἱεριχώ· 2. καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3. καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4. καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5. καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6. καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7. καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8. σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9. εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν· 10. ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.



Ἂν καὶ ὁ κοντόσωμος Ζακχαῖος εἶχε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ πλῆθος κι εἶχε σκαρφαλώσει στὸ δέντρο, ὁ Κύριος τὸν εἶχε δεῖ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βρισκόταν ἀνάμεσα στὸ πλῆθος, προτοῦ ἀνεβεῖ στὴν συκομορέα. Πόσο διακριτικὸς εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας! Ἐκεῖνος μᾶς βλέπει, ἐνῶ ἐμεῖς δὲν καταλαβαίνουμε τίποτα. Ὅταν τὸν ἀναζητοῦμε καὶ κάνουμε πολλὲς προσπάθειες γιὰ νὰ τὸν βροῦμε καὶ νὰ τὸν δοῦμε, Ἐκεῖνος μᾶς ἔχει ἤδη δεῖ. Ὅταν κατευθύνουμε τὴν πνευματική μας ματιά πρὸς Αὑτὸν ἀναζητώντας τον, τότε θὰ ἐμφανισθεῖ καὶ θὰ μᾶς καλέσει μὲ τ᾽ ὄνομά μας, νὰ κατεβοῦμε ἀπὸ τὰ ὑψηλὰ καὶ ἐπικίνδυνα βράχια τῆς λογικῆς καὶ νὰ διεισδύσουμε μὲ τὴν προσευχὴ στὶς καρδιές μας, στὸν ἀληθινό μας τόπο. Καὶ τότε θὰ μᾶς πεῖ ὁ Κϋριος: σήμερον ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου κατεβεῖ στὴν καρδιά του κι ἐκεῖ βαπτιστεῖ στὰ δάκρυά του προσπαθώντας νὰ προσεγγίσει τὸν Θεό, τότε ἡ καρδιὰ γίνεται τόπος συναντήσεως τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Αὐτὸ εἶναι τὸ πνευματικὸ νόημα τῆς διηγήσεως τοῦ Ζακχαίου.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο


«ΟΜΙΛΙΕΣ ϛ´-Κυριακοδρόμιο Γ´»


Ἀθῆναι 2014, μετάφρ. Π. Μπότση, σελ. 179-180 ἑπ.


http://amethystosbooks.blogspot.gr/ 

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Αυτή είναι η ΟΝΕ που προωθείται με πρόσχημα την κρίση.

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ ο ευρω-γολγοθάς της Ελλάδας! Δεν πρόκειται για κάποια παροδική δυσκολία. Η τραγική κατάσταση που ζούμε είναι ακριβώς η οικονομική ενοποίηση της ΕΕ που προωθείται, αξιοποιώντας και τη δημοσιονομική κρίση! Πρέπει να το πάρουμε απόφαση επομένως ότι έτσι θα ζούμε και στο μέλλον εφόσον η Ελλάδα παραμένει στην Ευρωζώνη και εφόσον η Γερμανία συνεχίζει να ασκεί την ίδια πολιτική, η οποία είναι απολύτως σωστή για την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων! Αυτό είναι το συνολικό συμπέρασμα από την πολύ χρήσιμη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής, η οποία παρουσιάζει τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης και για την οποία γράψαμε και χθες.Στο πλαίσιο αυτό, ο προϋπολογισμός κάθε κράτους της Ευρωζώνης πρώτον, υπόκειται στην «προληπτική εποπτεία και έλεγχο» από την ΕΕ. Δεύτερον, η πορεία εκτέλεσής του ελέγχεται στενότερα από την Κομισιόν, με την οποία η κάθε κυβέρνηση κράτους της Ευρωζώνης υποχρεούται να βρίσκεται σε μια «συνεχή διαδικασία διαβούλευσης», να υφίσταται δηλαδή τον διαρκή έλεγχο της Κομισιόν. Τρίτον, κάθε χώρα που χρησιμοποιεί ως νόμισμα το ευρώ πρέπει να καθορίζει μεσοπρόθεσμους στόχους σε ένα πρόγραμμα τετραετούς διάρκειας. Το πρόγραμμα αυτό, το οποίο αποκαλείται Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής, επικαιροποιείται κάθε χρόνο και εγκρίνεται από το εθνικό κοινοβούλιο μέχρι το τέλος Μαΐου κάθε χρόνο. Ο εθνικός προϋπολογισμός κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης κινείται υποχρεωτικά μέσα στο

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Αγαπώ τον εαυτό μου αληθινά


Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Ἡ θρησκεία ὡς ἱερὸ τῆς κοινωνίας


(μὲ ἀφορμὴ τὴν ὑπόθεση «Γέροντας Παστίτσιος»)

Ἀνδρέας Σταλίδης 

               Σχετικὰ μὲ τὴν καταδίκη του δημιουργοῦ τῆς σελίδας «Γέροντας Παστίτσιος» βγῆκαν -πάλι- διάφοροι νὰ μιλήσουν γιὰ «Ἰράν». Δὲν ὑπῆρχε ἀμφιβολία ὅτι θὰ ἔβγαιναν.
.                 Ἂς υἱοθετήσουμε τὴν κοινωνιολογικὴ προσέγγιση τῆς θρησκείας, ὅπως τὴν ἀντιλήφθηκε ὁ πατέρας τῆς κοινωνιολογίας, ὁ Emile Durkheim. Ὁ Durkheim παρατήρησε ὅτι οἱ Γάλλοι σύγχρονοί του βγῆκαν στὸν δρόμο νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὴν ὑπόθεση Dreyfus. Τότε συνειδητοποίησε ὅτι ὁ λόγος ποὺ ἔβγαλε ἔξω τόσο κόσμο ἦταν ἡ προσβολὴ ἑνὸς ἱεροῦ. Τὸ ἱερὸ ποὺ προσεβλήθη ἦταν ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου. Ὁ Durkheim ἦταν ἄθρησκος. Συνεπὴς ἄθρησκος. Ὄχι ὅμως ἀδιάφορος στὸ φαινόμενο τῆς θρησκείας. Πολλοὶ συνδέουν τὰ δύο. Καὶ νομίζουν πὼς ἀθεΐα (ἀθρησκία) σημαίνει νὰ λοιδωρεῖς σὲ κάθε εὐκαιρία τὴ θρησκεία τοῦ διπλανοῦ σου. Συνήθως ἡ λοιδωρία ἐξαντλεῖται στὸν διπλανό σου. Δὲν ἐπεκτείνεται στὸν παραδιπλανό σου… Γιὰ παράδειγμα: ὁ Ἕλληνας ἄθρησκος εἶναι πιθανὸ νὰ λοιδωρήσει τὸν Χριστιανὸ γείτονά του καὶ τὴν πίστη του, ὅμως τὴν ἴδια ὥρα θὰ σεβαστεῖ τὸν μουσουλμάνο πιὸ πέρα. Θὰ θεωρήσει ἐλευθερία τοῦ λόγου τὴν προσβολὴ τῶν Χριστιανῶν ἀπὸ ἕναν τρίτο, ἐνῶ ἴσως θὰ ἐρεθιστοῦν οἱ εὐαίσθητες χορδές του γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἂν γινόταν κάτι ἀντίστοιχο ποὺ θὰ προσέβαλλε τοὺς Μουσουλμάνους, τοὺς Ἑβραίους ἢ τοὺς Βουδιστὲς κλπ. Ὄχι ὅμως, τὸ θέμα μου δὲν εἶναι ἡ ὑποκρισία καὶ τὰ διπλὰ μέτρα καὶ σταθμά.

"Ο καλόγερος του λαού" στο θρυλικό μοναστήρι της Ντουραχάνης



Ο παπαθανάσης, στην αντίπερα όχθη της Παμβώτιδας, λιθαράκι λιθαράκι έχτισε τη μικρή, αλλά μεγάλη σε συμβολισμό, κοινωνία προσφοράς, εθελοντισμού και αγάπης
«Στο δίλημμα, αν θα είμαι κοντά στον κόσμο ή να φύγω σε ησυχαστήριο -είχα στον νου μου, εκείνο του Αγίου Σάββα στους Αγίους Τόπους- υπερίσχυσε η κοινωνική αποστολή. Ήθελα, να έχω τη χαρά της δημιουργίας, να είμαι κοντά στον άνθρωπο, να προσφέρω».Με απλά λόγια, ο υπερήλικας καλόγερος, πατέρας Αθανάσιος, αποτυπώνει το στίγμα για τη μεγάλη απόφαση ζωής, που πήρε ως νέος μοναχός το 1974.Τότε, το εγκαταλειμμένο Μοναστήρι της Παναγίας της Ντουραχάνης που παραχωρήθηκε στον καλόγερο, είχε μόνο βράχια και πέτρες.
 Ο πατέρας Αθανάσιος το ανέστησε με τα χέρια του.Η θέλησή του, τον έκανε πολυτεχνίτη και έδωσε πνοή στα χαλάσματα, όπου, πριν από 32 χρόνια, φύτρωσε το «‘Ανθος», ένα Φιλανθρωπικό Ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.Πρόκειται για ένα οικοτροφείο- καταφύγιο, ένα Δημοτικό Σχολείο και ένα Γυμνάσιο, που λειτουργούν με πολύ κόπο αλλά ισχυρή θέληση, σε χώρο δίπλα από τη Μονή και προσφέρουν τη ζεστασιά και τη φροντίδα σε παιδιά, ηλικίας 6 έως 18 ετών.Στις εγκαταστάσεις λειτουργούν, επίσης, βιβλιοθήκες, αναγνωστήρια, αίθουσες ψυχαγωγίας. Εκεί βρίσκουν φαγητό, ύπνο, εκπαίδευση, στοργή και αγάπη, εκατοντάδες άνθρωποι που το έχουν ανάγκη.Το εργαστήρι της αγιογραφίας, ο ραδιοφωνικός σταθμός και το λαογραφικό μουσείο, μεγιστοποιούν το έργο των ανθρώπων του Μοναστηριού, που δεν είναι άλλοι από τους εθελοντές συνεργάτες του Γέροντα, οι οποίοι αφιέρωσαν τη ζωή τους, στην προσφορά και την αγάπη για τον συνάνθρωπο.Ο Γέροντας της Ντουραχάνης, στην αντίπερα όχθη της Παμβώτιδας, αντικριστά με τα τζαμιά του κάστρου των Ιωαννίνων, λιθαράκι λιθαράκι έχτισε τη μικρή, αλλά μεγάλη σε συμβολισμό, κοινωνία προσφοράς, εθελοντισμού και αγάπης.Δάσκαλοι, καθηγητές, εργάτες, μάγειροι, απλοί πολίτες, προσφέρουν καθημερινά, ακούραστα τις υπηρεσίες τους.Το κοινωνικό τους έργο φτάνει ακόμη και στα κρατητήρια της Αστυνομικής Δ/νσης Ιωαννίνων, καθώς καθημερινά εξασφαλίζουν φαγητό για τους κρατούμενους.
Ο πατέρας Αθανάσιος, κατά κόσμον Σωτήρης Χατζής, γεννήθηκε στην ορεινή Βοβούσα, στο Ανατολικό Ζαγόρι.Ο ίδιος λέει ότι είναι αγράμματος, όμως με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος,

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Δραχμή, ευρώ, επιβίωση, όσπρια, Βελεστινλής και έσχατες λογικές


Πηγή: Έχω μάτια και βλέπω


Π. Ήφαιστος
Πολλά γράφονται τελευταία για ευρώ, δραχμές κτλ. Εν τούτοις, το κυριότερο ζήτημα ευρύτερα και βαθύτερα σκεπτόμενοι, εν τούτοις, δεν είναι κάποιο δίλημμα ευρώ ή δραχμή αλλά ορθολογιστική στρατηγική διαχείρισης της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής του νεοελληνικού κράτους με σκοπό την εθνική επιβίωση. Γιατί όποιοι δεν το κατάλαβαν ας το καταλάβουν, επιτέλους: Τα πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης και κάποια ξεπεσμένα,
παρωχημένα και ξεθωριασμένα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα λόγω επιστημονικοπνευματικής παρακμής μας έριξαν στα βράχια και στους κρημνούς της διεθνούς πολιτικής και ιδιαίτερα των διεθνών χρηματοοικονομικών καταγωγίων που δημιουργεί το έλλειμμα διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Εκεί κρεμόμαστε τώρα και από κάτω είναι άβυσσος. Είμαστε σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» κάτι που πολλοί από καιρό επισημαίνουμε.
Προϋπόθεση διάσωσης, βέβαια, είναι η κυριαρχία έσχατων λογικών και παραδοχών που δεν φαίνεται να κυριαρχούσαν στην παγκοσμιόπληκτη ελληνική πραγματικότητα της μεταπολίτευσης (παρά μόνο ως γραφικές ή ηρωικές και απομονωμένες εξάρσεις). Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει μια πρόσφατη θεώρηση αναρτημένη στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/130strategyandStatePower.htm (κρατική ισχύς και έσχατες λογικές της διεθνούς πολιτικής / Waltz) όπου εξετάζονται έσχατες λογικές της διεθνούς πολιτικής οι οποίες εάν δεν κυριαρχούν ένα οποιοδήποτε κράτος υπόκειται βαρύτατες συνέπειες.
Αναγκαστικά «δολοφονώντας» μια τέτοια θεώρηση εάν την συντομεύσουμε –τι να κάνουμε όμως, οι νεοέλληνες φαίνεται να είναι τόσο πολυάσχολοι που δεν μπορούν να διαβάσουν πάνω από … μια σελίδα, εξ ου και πνευματική πτώχευση– μπορούμε να πούμε και τα εξής για δέκα «δέκα αυτόδειλες, καταμαρτυρούμενες και πασίδηλες αρχές διεθνούς πολιτικής» (Waltz):
1. Η έλλειψη ρυθμιστικής εξουσίας στο διεθνές σύστημα παίζει καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά των κρατών και στη σταθερότητα ή στην αστάθεια του διεθνούς συστήματος (άναρχο διεθνές σύστημα).
2. Καθώς απουσιάζει η υπερκρατική εξουσία, η οποία θα μπορούσε να ρυθμίζει τον ανταγωνισμό, οι σχέσεις των κρατών είναι κατά βάση ανταγωνιστικές και πολλές φορές συγκρουσιακές (ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα).

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

"Eτοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας"


ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ...)

Όταν, το 2005, ο Χριστόδουλος μιλούσε για «σχέδιο κατά της Ελλάδας», κάποιοι τον έβρισκαν υπερβολικό. Όταν, το 2006, είπε «να είστε έτοιμοι γιατί κάποιοι προετοιμάζουν γενική έφοδο κατά της χώρας», πολλοί δεν τον πήραν στα σοβαρά, υπνωτισμένοι από την εικονική πραγματικότητα της δήθεν «ισχυρής Ελλάδας».
Όταν, το 2007, στο τελευταίο του μήνυμα, προέτρεπε για «αντίσταση και ανάκαμψη για ό,τι κινδυνεύει», είχε δει τις δύσκολες μέρες που έρχονταν και ήθελε να προειδοποιήσει. Ας δούμε τι ακριβώς έλεγε:
«Οι Ευρωπαίοι έδειξαν πως δεν θέλουν το καλό μας και έγιναν αίτιοι εθνικών συμφορών. Τώρα είμαστε αδελφοί με τους Ευρωπαίους. Και καλά κάναμε. Να τα ξεχάσουμε όλα; Να τα συγχωρήσουμε ναι, να τα ξεχάσουμε όχι. Πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί. Τώρα ο κίνδυνος είναι να υποστούμε μια νέα Άλωση», έλεγε λίγο μετά την ενθρόνιση του, 14 χρόνια πριν, και είχε τόσο δίκιο.
"Η γενοκτονία των Ποντίων θα αναγνωριστεί, διότι το αίμα του δικαίου δεν θάβεται στη γη, αλλά ανεβαίνει στον Θεό. Σήμερα βεβαίως, δεν βρισκόμαστε σε πολεμική περίοδο. Η πολιτική μας ηγεσία μπορεί να υποστηρίξει σε διεθνές επίπεδο τα δίκαια των Ελλήνων. Αλλά αυτό δεν είναι επιχείρημα για να ρίξετε τη σημαία του αγώνα. Ο αγώνας σας δεν είναι απότοκος συνθηκών, είναι το αναμμένο καντήλι της ψυχής σας, που η φλόγα του φαίνεται ακόμη και στον χορό σας".
Γιατί θέλουν να διαγράψουν το 1821
"Το σύστημα έχει υποβαθμίσει το '21, το μήνυμα του, τις θυσίες όσων αγωνίστηκαν με υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.
Κατά βάθος μάλιστα, λόγω του ευδαιμονισμού, της ξιπασιάς και της δουλοφροσόνης έναντι των υλικά ισχυρών που διακατέχει τους ηγέτες του, το σύστημα έχει σβήσει από τη μνήμη του το '21 και θέλει να το διαγράψει και από τους Έλληνες, γιατί το βλέπει ως εμπόδιο στην αφομοίωση τους στη χοάνη του συγκρητισμού και στην υποταγή τους στο παντοδύναμο τίποτε, στο πανίσχυρο μηδέν της ανθρώπινης εξαθλίωσης.
Δεν θα τους περάσει όμως. Οι Έλληνες απέδειξαν στο θέμα των ταυτοτήτων και συνεχώς με τις

Ας μην πετροβολούμε… χριστιανικά!

(Γέροντας Παϊσιος)

Είπα σε κάποιον μιά φορά:  Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές τού πειρασμού;».
Ό Χριστιανός δέν πρέπει νά είναι φανατικός, άλλα νά έχη αγάπη γιά όλους τους ανθρώπους.Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά νά είναι, κάνει κακό. 
Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς μέ μιά γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.
Μιά φορά μου λέει: «Σε μιά συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σέ μιά κυρία». Άλλα μέ τον τρόπο πού της τό είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σέ όλους. «Κοίταξε, τού λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια μέ διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τά πετάς, σακατεύεις κεφάλια. Όχι μόνον ευαίσθητα άλλα καί γερά». Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά.

Όποιος ελέγχει μπροστά σέ άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει μέ εμπάθεια γιά κάποιο πρόσωπο, αυτός δέν κινείται άπό τό Πνεύμα τού Θεού κινείται άπό άλλο πνεύμα. Ό τρόπος της Εκκλησίας είναι ή αγάπη- διαφέρει άπό τόν τρόπο των νομικών.

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Οι άγιοι ασκητές που σκοτώθηκαν στο Σινά και τη Ραϊθώ (14 Ιανουαρίου)


π. Γεώργιος Δορμπαράκης
Προσκυνητής

Σινά:


«Οι άγιοι αυτοί, ποθώντας τον ασκητικό βίο, εγκατέλειψαν όλα τα του κόσμου και κατοικούσαν στην έρημο. Μαζί τους ήταν και ο μακάριος Νείλος, που είχε υπάρξει έπαρχος της Κωνσταντινουπόλεως, αυτός που συνέθεσε με δύναμη λόγου και με τη χάρη του αγίου Πνεύματος άριστα συγγράμματα που καθοδηγούν στην εν Χριστώ άσκηση και που περιέγραψε τον τρόπο ζωής, αλλά και την αιχμαλωσία και τον φόνο των οσίων πατέρων αυτών. Διότι αυτοί φονεύτηκαν από τους βαρβάρους, που λέγονταν «Βλέμμυες» και που εκτείνονταν από την Αραβία έως την Αίγυπτο και κατά την έρημο της ερυθράς θάλασσας.
Πριν από πολλά χρόνια, επί της βασιλείας του Διοκλητιανού και του Πέτρου αρχιεπισκόπου Αλεξανδείας, φονεύτηκαν και άλλοι μοναχοί που ησύχαζαν και αυτοί στο όρος Σινά. Βγήκαν δηλαδή οι Σαρακηνοί που κατοικούσαν στο όρος Σινά, όταν πέθανε ο αρχηγός της φυλής τους, και σκότωσαν πολλούς από τους ασκητές. Οι υπόλοιποι ασκητές κατέφυγαν στο οχύρωμα. Τη νύκτα φάνηκε στους Σαρακηνούς φλόγα πυρός, που κατέκαιε όλο το Όρος, η δε φλόγα ανερχόταν μέχρι τον ουρανό. Το είδαν οι Σαρακηνοί και φοβήθηκαν, ρίξανε τα όπλα τους και έφυγαν.
Αυτοί που σφαγιάστηκαν πρώτα ήταν τριάντα οκτώ, έχοντας διάφορες πληγές στα σώματά τους. Από αυτούς βρέθηκαν δύο ζωντανοί, ο Σάββας και ο Ησαϊας. Αυτοί που φονεύτηκαν, άλλοι μεν είχαν τελείως κομμένα τα κεφάλια τους, ενώ από άλλους το δέρμα κρατούσε από το ένα μέρος, κι άλλοι ήταν κομμένοι στα δύο. Αυτούς τους έθαψαν οι δύο μοναχοί, οι οποίοι και μας διηγήθηκαν τα σχετικά με αυτούς».

Ραϊθώ (από εδώ):

«Δύο μέρες μακριά από το όρος Σινά, προς την Ερυθρά θάλασσα, ήταν η έρημος της Ραϊθού, στο εσωτερικό της οποίας ζούσαν χριστιανοί αναχωρητές. Ήταν δε συγκεντρωμένοι πάνω σ' ένα όρος. Αλλά την ίδια μέρα (κατ' άλλους την 22α Δεκεμβρίου), που έγινε η σφαγή των πατέρων στο όρος Σινά, οι βάρβαροι αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν και τους πατέρες που βρίσκονταν στην έρημο της Ραϊθού. Ο ηγούμενος της Μονής, Παύλος, ο οποίος θεωρείται ότι καταγόταν από την πόλη των

Ἁπλὰ ζῆλος ἢ ἐν ἐπιγνώσει;

Γράφει ὁ π.Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ διαθέτουν ἄμεση καὶ προσωπικὴ ἐμπειρία τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα, ὅτι ὁ ἐχθρὸς στοχεύει τὸν ἄνθρωπο στὰ ἰδιαίτερα ψυχικά του σημεῖα καὶ μέσω τῶν ἰδιαιτέρων κλίσεων, παθῶν καὶ ἐλαττωμάτων του, προσπαθεῖ νὰ τὸν ρίξει καὶ νὰ τὸν ἀποξενώσει ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Καὶ εἶναι ἐπίσης γνωστὸ ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν πραγματικότητα, ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν Ἁγίων καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν Ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, ὅτι οἱ λεγόμενοι ἐκ δεξιῶν πειρασμοί, εἶναι πιὸ πολλοὶ καὶ περισσότερο ἐπικίνδυνοι ἀπὸ τοὺς ἐξ ἀριστερῶν πειρασμούς.
Τοὺς πειρασμοὺς δηλ. τοῦ διαβόλου ποὺ χτυποῦν τὸν ἄνθρωπο μέσω τῆς σαρκός, μὲ ὅλα τὰ συμπαρομαρτούντα τοῦ ποταποῦ αὐτοῦ ἐπιπέδου.
Ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ, μᾶς ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες, ποὺ εἶχε γνωρίσει ὅσο ἐλάχιστοι τὰ μυστικὰ τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ εἶχε νοιώσει γιὰ τὰ καλὰ στὴ ὕπαρξή του, τοὺς καμουφλαρισμένους ἐκ δεξιῶν πειρασμούς, γράφει μὲ πόνο ἀλλὰ καὶ μὲ ἀγάπη: «Πεσεῖται ἐκ τοῦ κλίτους σου χιλιὰς καὶ μυριὰς ἐκ δεξιῶν σου...» (Ψαλμ. 90. 7).
Ὅπως λοιπὸν γίνεται κατανοητό, οἱ ἐκ δεξιῶν πειρασμοί, οἱ περισσότερο ὕπουλοι καὶ ἐπικίνδυνοι, εἶναι αὐτὲς οἱ καλοστημένες παγίδες τοῦ πονηροῦ ποὺ στοχεύουν, ὄχι τόσο στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν τὴν κατὰ κόσμον καὶ μακράν το Θεοῦ ζωή, ὅσο σὲ ὅσες ὑπάρξεις δείχνουν νὰ ἔχουν ἀρνηθεῖ τὴν ἁμαρτία καὶ ἔχουν ξεκινήσει τὴν εὐλογημένη ζωὴ τῆς μετανοίας καὶ τῆς...

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ


Tου Σταύρου Καρκαλέτση *

Ένα από τα πλέον άγνωστα τμήματα των εκτός Ελλάδας Ελλήνων, είναι αυτό που κατοικεί στη FYROM, στα σημερινά Σκόπια. Θα τολμούσα να ισχυριστώ πως δεν πρόκειται απλώς για ''άγνωστο'' αλλά και ''ανεπιθύμητο'' για τον μικροαθηναικό ενδοτισμό κομμάτι του Ελληνισμού. Το πολιτικό αδιέξοδο στις σχέσεις των Σκοπίων με την Ελλάδα, η επιθετική σκοπιανή ιδεολογία του ''μακεδονισμού'', και η παραδοσιακή έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από την ακαδημαϊκή κοινότητα, συνέβαλαν στην άγνοια της ιστορίας τους αλλά και της σύγχρονης παρουσίας τους. Υπάρχει όμως Ελληνισμός στα Σκόπια, την ώρα που κάποιοι στην Αθήνα ετοιμάζονται για τις νέες εκπτώσεις με τίτλο ''Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας''.

Κατά το 19ο αιώνα, ο ελληνικός αυτός πληθυσμός κατοικούσε κατά πλειονότητα στην περιοχή της Πελαγονίας, που περιλαμβάνει την Οχρίδα (Αχρίδα), το Μοναστήρι, τη Γευγελή, και τη Στρώμνιτσα. Τα βόρεια όριά του, που ταυτίζονταν με τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας, ήταν το Κρούσοβο και το Πρίλεπο. Οι πρώτες εθνικές συγκρούσεις άρχισαν το 1870, με τη δημιουργία της βουλγαρικής Εξαρχείας και με την απόπειρα των Βούλγαρων εθνικιστών να αποσπάσουν τους σλαβόφωνους ελληνικούς πληθυσμούς από την επιρροή του ελληνόφωνου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διασπάστηκε. Ένα μέρος, οι βουλγαρίζοντες, προσχώρησε στην Εξαρχία, ενώ ένα άλλο σημαντικό μέρος παρέμεινε πιστό στην ελληνική ιδέα και στο Πατριαρχείο.

Οι βασικές ομάδες του  ελληνισμού της Πελαγονίας ήταν τρεις: Οι πατριαρχικοί σλαβόφωνοι, οι Βλάχοι, και οι Σαρακατσάνοι. Ο Σκοπιανός ιστορικός Kriste Bitoski αναφέρει: 
''Ιδίως οι Βλάχοι, βαθμιαία έγιναν η κύρια δύναμη στο πλευρό της Μητρόπολης της Πελαγονίας για την προώθηση της Μεγάλης Ελληνικής Ιδέας. Οι ναοί και τα σχολεία του Μοναστηρίου ήταν σε ελληνικά χέρια κατά τα μέσα του 19ου αιώνα…''. 
Στο υπόμνημα που απέστειλε η ελληνική κοινότητα της Πελαγονίας το 1903 προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, περιγράφεται με σαφήνεια η πολιτιστική και εθνική κατάσταση: ''Λαλούμεν ελληνιστί, βουλγαριστί, βλαχιστί, αλβανιστί, αλλ’ αυδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν ν’ αμφισβητεί προς ημάς τούτο''.

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

ΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12 Ιανουαρίου 2014 - (Μετά τα Φώτα)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν...παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· «Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.



                Για ποιο λόγο γιορτάζουμε τις γιορτές της Εκκλησίας; Για ποιο λόγο συμμετέχουμε στην πνευματική ζωή του σώματος του Χριστού; Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη. Κι αυτό γιατί συνήθως λείπει από τα μάτια, τόσο του σώματος όσο και της ψυχής, η προοπτική της πίστης στο Χριστό, ως Εκείνον που κατέβηκε  από τον ουρανό και στη συνέχεια ανέβηκε ψηλά και πήρε μαζί Του αιχμαλώτους, έδωσε δώρα στους ανθρώπους: «αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοις ανθρώποις» (Εφεσ. 4,8). Συνήθως πιστεύουμε σε έναν Θεό ο Οποίος είναι ανώτερη δύναμη, δημιουργό του κόσμου, ο Οποίος μαγικά μας ακούει και δίνει λύσεις στα προβλήματά μας, ενίοτε μας τιμωρεί για τα σφάλματά μας και που μαζί Του θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μετά την έξοδό μας από αυτόν τον κόσμο. Όμως για την Εκκλησία μας η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό δεν περιορίζεται σε μια τέτοια οπτική. Γιατί αν μείνουμε σ’ αυτόν τον δρόμο, τότε αρνούμαστε το μεγάλο γεγονός: ότι ο Θεός δεν είναι απρόσωπος, αλλά υπάρχει εν τρισίν προσώποις. Ότι η αγάπη Του δεν είναι γενική μόνο, αλλά εκφράζεται με τη συνεχή βούλησή του να αναδημιουργεί τον άνθρωπο, να τον αναγεννά στο πρόσωπο του Χριστού και την ίδια στιγμή να μας υπενθυμίζει την παρουσία της αγάπης Του μέσα από το μυστήριο της Εκκλησίας.
                Στις γιορτές της Εκκλησίας, αλλά και κάθε Κυριακή, θυμόμαστε την κάθοδο του Χριστού από τον ουρανό στη γη. Η λογική μας δεν αντέχει να προσεγγίσει το μυστήριο, αν θελήσουμε να σκεφτούμε τις

Ο μπαμπούλας PISA


Μπαμπινιώτης Γεώργιος

Το Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (Programme for International Student Assessment = PISA) άρχισε να εφαρμόζεται το 2000 και διενεργείται κάθε τρία χρόνια. Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πέντε τέτοιοι διαγωνισμοί αξιολόγησης (2000, 2003, 2006, 2009, 2012). Τα αποτελέσματα αυτής τής αξιολόγησης, αφού αναλυθούν και μελετηθούν συγκριτικά στο σύνολό τους και κατά συμμετέχουσα χώρα, δημοσιεύονται περίπου έναν χρόνο μετά τη διεξαγωγή τους (τα αποτελέσματα λ.χ. τού 2012 γνωστοποιήθηκαν στις 3 Δεκεμβρίου τού 2013). Στον διαγωνισμό αξιολόγησης μετέχουν πολλές χώρες και με μεγάλο αριθμό μαθητών κάθε χώρα (στον τελευταίο διαγωνισμό τού 2012 συμμετείχαν 510.000 μαθητές από 65 χώρες, 34 χώρες τού ΟΟΣΑ και 31 συνεργαζόμενες χώρες). Πρόκειται για μαθητές ηλικίας 15-16 ετών (περίπου τής δικής μας Γ' Γυμνασίου), που εξετάζονται σε τρία αντικείμενα: γλώσσα (κατανόηση κειμένου), μαθηματικά και θετικές επιστήμες, με έμφαση κάθε φορά στο ένα από αυτά.


Κάθε φορά που δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα τού Προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης ακολουθεί σειρά δημοσιευμάτων στον διεθνή Τύπο (συμβατικό και ηλεκτρονικό) με θρήνους ή θριαμβολογίες αρμόδιων υπουργών, παιδαγωγών, επιστημόνων διαφόρων κλάδων,

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο για το πρωτείο


Πειραιεύς 9 Ἰανουαρίου 2014
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Σεβ. Μητροπολίτης Πειραις κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ πέστειλε τήν κάτωθι πιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας καί πάσης Ρωσίας κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΝ:
                                        Ἀριθμ. Πρωτ. 50
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 9ῃ Ἰανουαρίου 2014
Τῷ Μακαριωτάτῳ & Ἁγιωτάτῳ
Πατριάρχῃ Μόσχας
καί πάσης Ρωσίας
Κυρίῳ κ. ΚΥΡΙΛΛΩι
καί τῇ περί Αὐτῷ Ἱερᾷ Συνόδῳ
Ε ς  Μ Ο Σ Χ Α Ν
Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,
Πάνυ εὐλαβῶς, μετά βαθυτάτων αἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως τῆς ναυλόχου πόλεως τοῦ Πειραιῶς καί πρώτου λιμένος τῆς Ἑλλάδος προάγομαι ὅπως ὑποβάλω θερμάς συγχαρητηρίους προσρήσεις καί εἰλικρινεῖς εὐχαριστίας διά τό υἱοθετηθέν ὑφ’ Ὑμῶν κατά τήν συνεδρίαν τῆς 25-26 Δεκεμβρίου 2013 (Πρακτικά Νο157) ἐκπονηθέν κείμενον ὑπό τῆς Συνοδικῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς περί «Πρωτείου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας» καταθέτων ἐν ταὐτῷ καί μίαν οὐσιώδην ἔνστασι ἐν τῷ τέλει.

Αἱ Ὑμέτεραι θέσεις ἐκφράζουν ἀπολύτως τήν ἱστορικοκανονικήν θεώρησιν τοῦ πολιτεύματος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί κατακεραυνώνουν τήν κακοδοξίαν καί αἵρεσι τοῦ ἐπικαιροποιημένου Ὠριγενισμοῦ καί «ὑποτακτικισμοῦ» πού ὄζουν Μοναρχιανισμό καί πού εἰσάγουν διαβάθμισι τῶν Τριαδικῶν Προσώπων, ἀσυνείδητον ἐνδεχομένως ἀπομείωσι τοῦ ὁμοουσίου Αὐτῶν καί στρέβλωσι τῶν θείων ἰδιωμάτων διά νά ἱκανοποιηθῇ τό κοσμοείδωλον μιᾶς δῆθεν παγκοσμίου «ἱεροκρατικῆς ἐξουσίας» κατ’ ἀντιστοιχίαν πρός τήν «μοναρχίαν καί πρωτεῖον ἐξουσίας» τοῦ Θεοῦ καί Πατρός. Εἶναι κατεγνωσμένη ἡ τοιαύτη κακοδοξία καί αἵρεσις τοῦ Ὠριγένους καταδικασθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί διά τάς ὡς εἴρηται τραγικάς αὐτοῦ θέσεις διά τῶν ὁποίων «ὁ Λόγος εἶναι δεύτερος Θεός» (Εἰς Ἰωάννην τόμ. 5, 39), «αὐτός δέ καί ὁ Πατήρ εἶναι δύο Θεοί, δύναμις μία» (Διαλ. πρός Ἡρακλείδαν Β.Ε.Π ΙΣΤ 367), δέν δύναται νά συγκριθῆ πρός τόν Πατέρα διότι εἶναι μέν εἰκών ἀλλ΄ εἰκών τῆς ἀγαθότητος τοῦ Πατρός καί οὐχί αὐτοαγαθόν (Περί Ἀρχῶν 1,2 καί 13) καί δέν εἶναι φυσικόν καί ἀναγκαῖον γέννημα τοῦ Πατρός ἀλλά προϊόν τῆς θελήσεως αὐτοῦ (Περί ἀρχῶν 4,4,1).


Ἡ ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία ἐξαίρουσα τό θεῖον, πνευματικόν, μυστικόν καί ἀόρατον στοιχεῖον δέν προσέδωσε εἰς τήν διοργάνωσιν Αὐτῆς κοσμικόν καί νομικόν καί ἐξωτερικόν χαρακτῆρα ἀλλά πνευματικόν καί μυστικόν, ὡς αἰσθητή ὅμως καί ὁρατή κοινωνία ζώντων ἀνθρώπων διεμορφώθη ὑπό τοῦ Θείου Δομήτορος Αὐτῆς ἱεραρχικῶς καί ὄχι ἱεροκρατικῶς. Ἐν ἀρχῇ τήν

Καταδικάστηκε ο Βαξεβάνης για συκοφαντικά δημοσιεύματα εναντίον της Μονής Βατοπαιδίου!


 


Ένοχο έκρινε, τον δημοσιογράφο, Κ. Βαξεβάνη, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών για σειρά δημοσιευμάτων που προσέβαλαν και συκοφαντούσαν την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και τον καθηγούμενό της αρχιμανδρίτη Εφραίμ.
Η υπ αρ. 6148/6.12.2013 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ήταν κόλαφος για τον δημοσιογράφο . Πρώτος ο Κ. Βαξεβάνης είχε ξεκινήσει πόλεμο κατά της Μονής και του ηγούμενού της από τον τηλεοπτικό σταθμό Αλφα του επιχειρηματία Δ.Κοντομηνά που προσφάτως συνελήφθη.
Η απόφαση εκδόθηκε μετά από αγωγή της Μονής Βατοπαιδίου και του Καθηγουμένου της. Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχθηκε ότι ο δημοσιογράφος με δημοσιεύματά του στην ιστοσελίδα http://www.koutipandoras.gr και στο εβδομαδιαίο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ προσέβαλε παράνομα και κατασυκοφάντησε την Ιερά Μονή και την προσωπικότητα του Καθηγουμένού της , αρχιμανδρίτη Εφραίμ.
Για τον λόγο αυτό υποχρέωσε τον δημοσιογράφο αφενός να προβεί σε δημοσίευση αποκατάστασης της προσβολής και αφετέρου να καταβάλει στην Ιερά Μονή 10.000 Ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.
Η Ιερά Μονή με δήλωσή της στο δικαστήριο, τα χρήματα αυτά ,τα έχει ήδη εκχωρήσει στην Ιερά

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ Η συμβολή των ιδεών του στο «κοινωνικό ολοκαύτωμα» που συντελείται στην σύγχρονη Ελλάδα




 Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ιστορικός
Πενήντα περίπου χρόνια μετά από τον σάλο, που οι ιδέες και το έργο του είχαν προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία –με αποτέλεσμα τον παρ’ ολίγον αφορισμό του από την Εκκλησία της Ελλάδος– ο Νίκος Καζαντζάκης επανέρχεται δυναμικά στην επικαιρότητά μας, τόσο μέσω ενός θεολογικού χώρου, όσο και μέσω ενός πανελλαδικού φορέα ενημέρωσης.
Και, ο μεν θεολογικός χώρος –σε «στρογγυλή τράπεζα», με θέμα «Πνευματικότητα και Θρησκευτικότητα στο Νίκο Καζαντζάκη»– φαίνεται ότι τον…εξαγιάζειii. Από την πλευρά του, ο φορέας ενημέρωσης τον διαφημίζει πανελλαδικώς ως «διαχρονικό στοχαστή» και ως «μεγάλο Έλληνα»
και τον χαρακτηρίζει ως «οικουμενικό λογοτέχνη» και ως «πιο επίκαιρο από ποτέ»· πληροφορεί δε το ευρύτερο κοινό ότι, το φύλλο της Κυριακής 2.12.2013 συνοδεύεται από το βιβλίο του «Ταξιδεύοντας–Αγγλία»iii.
Γιατί «Επίκαιρος»; Ποιά, άραγε, μπορεί να είναι η συμβολή του Νίκου Καζαντζάκη σ’ αυτήν την κρίσιμη κατάσταση, την οποίαν πολλοί χαρακτηρίζουν ως ανθρωπιστική κρίση, ως κοινωνικό ολοκαύτωμα, ως σιωπηλή γενοκτονίαiv και ως ειρηνική αντικατάσταση πληθυσμού (δηλαδή, εθνοκάθαρση);
Πώς, δηλαδή, θα μπορούσαν οι ιδέες του «μεγάλου Έλληνα» –οι ίδιες που, προ πεντηκονταετίας, είχαν προκαλέσει τόσο σάλο και τον παρ’ ολίγον αφορισμό του– να βοηθήσουν τον σημερινό Έλληνα αναγνώστη να αντιμετωπίσει την εκ βάθρων ανατροπή όλων των δεδομένων, των αξιών και των θεσμών της κοινωνίας του, αλλά και τον φυσικό αφανισμό του, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης;
Καζαντζάκης και Παγκοσμιοποίηση: Τις «απάντησες» στα ερωτήματα αυτά δίνει, το 1940, ο ίδιος ο Καζαντζάκης στο προσφερόμενο “ταξιδογράφημα” του, στο οποίο αιφνιδιάζει τους ανυποψίαστους αναγνώστες του υπεισάγοντας, τόσο το μεταφυσικό του όραμα για έναν νέο, πλανητικής εμβέλειας, πολιτισμό, όσο και τους όρους για την πραγματοποίησή του. Συγκεκριμένα, στον πρόλογό του, ο «διαχρονικός διανοητής» διαμηνύει στους αναγνώστες του ότι, διαχρονικά, για να γίνει «το μέγα πήδημα από τον ένα πολιτισμό στον άλλο», είναι «απαραίτητο να προηγηθεί η καταστροφή, να γκρεμιστούν πολλά σεβαστά κι αγαπημένα που εμποδίζουν  και ν’ ανοίξει ανάμεσα από τα ερείπια η ψυχή καινούριο δρόμο».
Καζαντζάκης και Νέα Εποχή: Αυτό που καθιστά το συγκεκριμένο “ταξιδογράφημα” ξεχωριστό είναι ότι, μέσα σε περίπου τριάντα από τις 250 σελίδες του, ο Καζαντζάκης συμπυκνώνει, με την «θρησκευτικότητα» και την «πνευματικότητά» του, τα θεμελιώδη μηνύματα και τις μεθοδείες της Νέας Εποχής, που είναι η ηθικο-μεταφυσική σπονδυλική στήλη της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Αυτές οι λίγες σελίδες φαίνεται ότι ενέπνευσαν πολλούς, μεταξύ των οποίων και διάσημους διανοητές, όπως π.χ. τον νεομαρξιστή Εντγκάρ Μορέν, πασίγνωστο Αποδομιστή και μέγα υπέρμαχο της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Καζαντζάκης και Αποδόμηση: Σημειωτέον ότι, η Αποδόμηση είναι ένα είδος (αντι)φιλοσοφικής σκέψης που αποσυνθέτει το σύνολο της δυτικής σκέψης (και, κατά συνέπεια, όλα τα δεδομένα του δυτικού πολιτισμού), τα οποία ανασυνθέτει σε ένα νέο μόρφωμα. Με το νέο αυτό μόρφωμα, οι αποδομιστές αναπροσαρμόζουν την σκέψη του δυτικού ανθρώπου (και, κατά συνέπεια, την δομή της προσωπικότητάς του) στα δεδομένα της παγκοσμιοποίησης, όπως ακριβώς το περιέγραφε ο Καζαντζάκης στον συγκεκριμένο πρόλογο, το 1940:
«Εκατομμύρια αγωνιστές τη στιγμή τούτη, και στις πέντε ηπείρους, εκτελούν τέλεια το ιερό προδρομικό έργο της αποσύνθεσης· οι πνεματικοί άνθρωποι ας δουλεύουν, όσο μπορούν, από τώρα, τα στοιχεία της σύνθεσης».

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Προσοχή στα οράματα του Οικουμενισμού!


Επιστολή του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
στον συνταξιούχο Π.Ν. για ένα όραμα

Είχατε ένα ασυνήθιστο όραμα στην Εκκλησία κατά τη διάρκεια της προσευχής. Είδατε πως ο Χριστός βγήκε απ' το ιερό και στάθηκε. Ύστερα βγήκε κάποιος σαν Εβραίος ραβίνος, και στάθηκε εξ αριστερών του Χριστού. Τελικά βγήκε πάλι κάποιος με τη μαντήλα στο κεφάλι, και στάθηκε εκ δεξιών του Χριστού. Τότε και οι δυο τους από τις πλευρές έδωσαν τα χέρια στον Χριστό και έκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο όραμα είχατε. Ενώ σαν ερμηνεία του δήθεν ερμηνευτή ανακοινώνετε το εξής: ο Θεός θέλει να συμφιλιωθούν όλες οι θρησκείες και να δημιουργηθεί μία πίστη στον κόσμο!
Ο καθένας που είναι μυημένος στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού μπορεί να σάς πεί ότι και το όραμα είναι ψευδές και η ερμηνεία είναι ψευδής. Το φάντασμα που είδατε μπροστά σας δεν είναι από τον Θεό αλλά από εκείνον που πάντα σηκώνει τα κέρατά του εναντίον της πίστης του Χριστού. Το Πάτερ ημών τελειώνει με την προσευχή στον Θεό να μας απαλλάξει από αυτόν, «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Άνθρωπε του Θεού, ποιος μπορεί να κάνει χειραψία με τον Χριστό; Ποιος μπορεί να σταθεί δίπλα στον Θεό; Μά δεν έχει πεί ο Χριστός στους Εβραίους: «Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος ημών έρημος» (Ματθ. 23, 38; Η προφητεία εκπληρώθηκε. Οι Εβραίοι δεν έχουν ούτε θυσίες ούτε ιερωσύνη. Και τα δύο πέρασαν στους βαπτισμένους εκείνη τη στιγμή, όταν το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε «από άνωθεν έως κάτω».

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2014

Εάν δεν είναι πικρά τα φάρμακα, αι πληγαί δεν ιατρεύονται…

paidi

ΑΓΙΟΥ ΙΩ  ΤΟΥ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΛΟΓΟΣ  ΕΙΚΟΣΤΟΣ

….Δώδεκα ήσαν οι Μαθηταί του Κυ­ρίου, και άκουσον τι λέγει ο Χριστός προς αυτούς μήπως θέλετε και σεις να υπάγετε, διότι εάν διόλου, και πάντοτε σάς καλολογούμεν, πότε να διορθωθήτε; πότε να σάς ωφελήσωμεν;
Αλλά θέλει ειπή τις ότι πολλαίς αιρέσεις είναι, και θέλουν μετατεθή εις εκείναις. Ψυχρός εί­ναι ο λόγος ούτος και ανωφέλευτος˙ διό­τι καλλίτερα είναι ένας, όπου να κάμνη το θέλημα του Θεού, παρά μύριοι παρά­νομοι, και άπιστοι.
Είπε μου συ, ποιον σου φαίνεται καλόν, να έχης πολλούς κλέπτας ανθρώπους, και ανδροφόνους δουλευτάς, ή παρά να έχης ένα δούλον κα­λόν;
Όποιος θέλει από τους τοιούτους, ας φύγη, ουδένα θέλω απ’ αυτούς διότι αυτοί όλα τα καλά τα εχάλασαν, με το να λέγουν, πως να υπάγουν εις αίρεσιν, και πίστιν άλλην να μετατεθούν, ότι είναι ασθενείς. Και πάλιν λέγει Συγκατάβηθι και συ παραμικρόν. Και έως πότε να συγκαταβαίνω ; και διο ποίαν αφορμήν,άπαξ, και δις, και τρίς, και μη διαπαντός ;
…Ώστε λοιπόν δάκνεσθε, και λυπείσθε, ότι της πικρότητος των λόγων μη υποφέροντες, δια την πρόσκαιρον εντροπήν ελευθέρωσητε από τας κο­λάσεις, και τούτο γνωρίζω καλά, ότι όλοι είμεθα υπό κανόνα, και ότι ουδέ­νας ημπορεί να καυχηθή, πως έχει καρδίαν καθαράν, και παρθένον.
Αλλά τούτο είναι το κακόν, ότι όχι μόνον πως δεν είμεθα καθαροί εις την ψυχήν, αλλά δεν προσερχόμεθα τω δυνάμενω Σωτήρι Χρι­στώ ποιήσαι αυτήν καθαράν, και αμόλυντον. Γνώριζω πάλιν, ότι σάς εγγίζουν τα λόγια, αλλά τι να κάμω; εάν δεν ήναι πικρά τα φάρμακα, αι πληγαί δεν ιατρεύονται˙ και πάλιν, εάν θέλω βάλει πι­κρότερα τα ποτά, δεν θέλετε υπομείνει.
… Όμως εκείνος όπου κάμνει μίαν και μόνην εντολήν του Θεού, αρχίζει και κάμνει και τας λοιπάς, και δεν θέλει σταθή, έως ου να φθάση εις το τέλος της αρετής, καθώς ο φιλο­χρήματος, όσον συναθροίζει πολλά χρή­ματα, τόσον περισσότερον επιθυμεί να αποκτήση…
πηγή