Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Το άσυλο καταργήθηκε, η πολυπολιτισμικότητα μας ταλαιπωρεί

Επιτέλους η Ανωτάτη Παιδεία μας απηλλάγη από το ψευδοπροοδευτικό ιδεολόγημα που λεγόταν «Πανεπιστημιακό άσυλο». Είναι αξιέπαινος ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος επέβαλε στην Κυβέρνηση αυτήν τη νομοθετική ρύθμιση. Η πραγματική αξία του ασύλου είναι η προστασία των ιδεών και των φιλοσοφικών ή επιστημονικών αντιλήψεων στον χώρο του Πανεπιστημίου. Γι’ αυτό και καθιερώθηκε στην Δυτική Ευρώπη όταν υπήρχαν απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία φυλάκιζαν επιστήμονες για τις ιδέες που ανέπτυσσαν. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα είχε καταντήσει ένας διάτρητος θεσμός που παρείχε προστασία στην αυθαιρεσία, στον τραμπουκισμό, στην εγκληματική δράση και κατεξευτέλιζε την έννοια της Παιδείας. Είναι προφανές ότι η κοινωνία μας σε κάποιους τομείς ωριμάζει και είναι έτοιμη να αποδεχθεί την κατάργηση μερικών ψευδοπροοδευτικών μύθων.

Δεν είναι, όμως, μόνο το άσυλο. Υπάρχουν και άλλες ιδεολογικές αγκυλώσεις που έχουν επιβληθεί στην παιδεία, στην κοινωνία και στον χώρο των ιδεών στο όνομα ενός δήθεν προοδευτισμού, ο οποίος αντιγράφει κάθε τι το αποτυχημένο από άλλες χώρες και το διατηρεί ακόμη και αν οι άλλες χώρες αρχίζουν να το απορρίπτουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα. Σε όλα τα σχολικά προγράμματα και σε άλλες εκφάνσεις της πολιτιστικής μας ζωής ακούμε και διαβάζουμε αυτόν τον όρο, ο οποίος έρχεται σε σύγκρουση με την εθνική ταυτότητα και την ελληνορθόδοξη κληρονομιά του λαού μας. Με πρόσχημα την παρουσία μεγάλου αριθμού μεταναστών, εκ των οποίων οι περισσότεροι παράνομοι, οι δήθεν προοδευτικοί προσπαθούν να καταργήσουν την έννοια του Έθνους, τη συνέχεια του Ελληνισμού, την προβολή των ηρώων μας, την αξία της ελληνικής γλώσσας, τα ελληνορθόδοξα ιδανικά των Τριών Ιεραρχών και του Πατροκοσμά. Λέγουν ότι όλα αυτά είναι «εθνικιστικά» και ότι πρέπει η πολιτιστική ταυτότητα της πλειοψηφίας να υποχωρήσει για να προβληθεί ο πολιτισμός, η θρησκεία και η ταυτότητα των αλλοδαπών και τω λαθρομεταναστών. Στο όνομα του «πολυπολιτισμού» κακοποιούν την Ιστορία μας, καταργούν τον όρο Εθνική από το Υπουργείο Παιδείας, προσπαθούν να αλλοιώσουν τον Ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, συγγράφουν βιβλία Ιστορίας με φιλοτουρκικό περιεχόμενο, υποβαθμίζουν τις εθνικές επετείους και γενικά χλευάζουν την παράδοση και την εθνική φυσιογνωμία του Ελληνισμού.
Διαβάστε περισσότερα:

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ


 ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΥ.


Ο πόνος μας για τον θάνατο των πλησίον μας θα ήταν απαρηγόρητος και απέραντος εάν ό Κύριος δεν μας είχε δώσει την αιώνια ζωή. Ή ζωή μας θα ήταν κενή νοήματος αν τελείωνε με τον θάνατο. Τί όφελος, τότε, θα υπήρχε από την αρετή ή τις αγαθές πράξεις; Θα είχαν δίκιο αυτοί πού λένε: «Ας φάμε και ας πιούμε, αύριο πεθαίνουμε!». Αλλά ό άνθρωπος δημιουργήθηκε για αιώνια ζωή, και διά του Άναστάντος Χριστού άνοιξαν οι πύλες της Ουράνιας Βασιλείας, της αιώνιας μακαριότητας, για εκείνους πού πιστεύουν σ' Αυτόν και πού ζουν ενάρετα. Ή επίγεια ζωή μας είναι προετοιμασία για τη μελλοντική μας ζωή, και αυτή ή προετοιμασία τελειώνει με τον θάνατο μας. «Και καθ' όσον απόκειται τοις άνθρώποις άπαξ άποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Πρός Εβραίους 9:27). Τότε ό άνθρωπος αφήνει πίσω όλες τις επίγειες φροντίδες του• τον σώμα του διαλύεται για να εγερθεί ξανά κατά τη γενική ανάσταση. Ή ψυχή του, ωστόσο, συνεχίζει να ζει• ούτε για ένα λεπτό δεν σταματάει να υπάρχει.
Πολλές εμφανίσεις νεκρών μας έχουν επιτρέψει να γνωρίζουμε εν μέρει τί συμβαίνει στην ψυχή όταν αφήνει τον σώμα. Όταν πια δεν βλέπουμε με τα σωματικά μάτια, ή πνευματική μας όραση είναι ενεργή. Αυτό συχνά συμβαίνει και πριν τον πραγματικό μας θάνατο. Ενώ ό ετοιμοθάνατος βλέπει και ακόμα συνομιλεί με τούς παρευρισκομένους, ωστόσο, βλέπει και κάτι πού οι άλλοι δεν μπορούν να δουν. Αφήνοντας τον σώμα, ή ψυχή βρίσκεται μεταξύ άλλων πνευμάτων, καλών και κακών. Συνήθως, αγωνίζεται εναντίον εκείνων των πνευμάτων πού ομοιάζουν περισσότερο προς αυτήν αλλά αν όσο βρισκόταν στο σώμα ήταν υπό την επίδραση συγκεκριμένων πνευμάτων, ή ψυχή συνεχίζει να εξαρτάται από αυτά ακόμα και όταν αφήνει τον σώμα, ανεξάρτητα από το πόσο δυσάρεστη μπορεί να αποδειχτεί ή συνάντησή της με τα πνεύματα.
Για δύο ήμερες ή ψυχή απολαμβάνει σχετική ελευθερία και μπορεί να επισκεφτεί αγαπημένα της μέρη στην γη, άλλα την τρίτη μέρα παίρνει τον δρόμο προς άλλους κόσμους. Κατά τον χρόνο της τρίτης μέρας περνάει μέσα από ορδή μοχθηρών πνευμάτων, τα όποια εμποδίζουν τη διάβασή της και κατηγορούν την ψυχή για διάφορες αμαρτίες, μέσω των όποιων τα ίδια τα πνεύματα την είχαν εξαπατήσει. Σύμφωνα με αποκαλύψεις, υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, ονομαζόμενα «φυλάκια διοδίων». Σε κάθε εμπόδιο ή ψυχή ελέγχεται για μία συγκεκριμένη αμαρτία. Αφού περάσει το ένα εμπόδιο, πηγαίνει στο επόμενο, και μόνο όταν έχει επιτυχώς περάσει όλα τα εμπόδια μπορεί ή ψυχή να συνεχίσει τον δρόμο της και να μην πέσει αμέσως στην γέεννα. Αυτοί οι δαίμονες και οι δοκιμασίες τους είναι τόσο φρικτά, ώστε ή Θεοτόκος ή ίδια όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ για την επικείμενη ανάπαυση της, ικέτευσε τον Υιό της να την απαλλάξει από εκείνους τούς δαίμονες και, για να ανταποκριθεί στην προσευχή της, ό ίδιος ό Κύριος Ιησούς Χριστός φανερώθηκε από τον Ουρανό για να πάρει την ψυχή της Ύπεραγίας Θεοτόκου και να τη μεταφέρει στον Ουρανό. Ή τρίτη μέρα είναι τρομακτική για την ψυχή, ή οποία ιδιαιτέρως έχει ανάγκη της προσευχής.
Όταν έχει περάσει με ασφαλή τρόπο από τα φυλάκια διοδίων και έχει υποκλιθεί ενώπιον του Θεού, ή ψυχή τις επόμενες τριάντα επτά μέρες επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τα χάσματα του Αδη χωρίς να γνωρίζει που θα βρεθεί, και μόνο την τεσσαρακοστή μέρα προσδιορίζεται ό τόπος της αναμονής μέχρι την ανάσταση των νεκρών. Κάποιες ψυχές προγεύονται την αιώνια χαρά και μακαριότητα ενώ κάποιες άλλες έχουν εμπειρία του φόβου των αιωνίων βασάνων, πού θα αρχίσουν τελεσίδικα μετά τη φοβερή Κρίση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, αλλαγές στην κατάσταση της ψυχής είναι ακόμα πιθανές, ιδιαίτερα μέσω της προσφοράς στο όνομά τους της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόνευση κατά τη Θεία Λειτουργία) και ομοίως μέσω των προσευχών.
Πηγή:  http://apantaortodoxias.blogspot.com/2011/08/blog-post_3442.html

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Ο τίμιος Πρόδρομος και η αμφιθυμία της εξουσίας

Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Γράφει νεότερος θεολόγος, ερμηνευτής των Γραφών, ότι οι πάσης φύσεως άρχοντες και φορείς εξουσίας, «ζώντες εν μέσω αποπνικτικού νέφους θυμιαμάτων και κολακείας και περιστοιχιζόμενοι υπό σμήνους ιδιοτελών και υλοφρόνων ανθρώπων, κρατούνται μακράν της αληθείας, καθιστάμενοι διά της απάτης εύκολος λεία ασυνειδήτων εκμεταλλευτών».
Κι αυτά γράφτηκαν με αφορμή τη σύγχυση που είχε ο τετράρχης Ηρώδης Αντίπας για το πρόσωπο του Χριστού. Διότι, όταν άκουσε διάφορες απόψεις για τη διδασκαλία και τα θαύματα του Κυρίου, είπε: «Αυτός είναι ο Ιωάννης που εγώ αποκεφάλισα. Αυτός αναστήθηκε από τους νεκρούς». Κι ενώ ήταν πολύ εύκολο γι’ αυτόν να ερευνήσει και να πληροφορηθεί την αλήθεια, έμεινε δούλος της πλάνης, πράγμα σύνηθες για όσους βρίσκονται σε υψηλά αξιώματα.
β) Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής του τιμίου Προδρόμου αναγιγνώσκεται στην Εκκλησία το ευαγγελικό ανάγνωσμα (Μάρκ. 6, 14-30), το οποίο περιγράφει όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, αλλά και τις αιτίες φυλάκισης και θανάτωσής του από τον βασιλιά Ηρώδη. Ο Ιωάννης φυλακίσθηκε από αυτόν, διότι τον ήλεγχε για τη μοιχεία του. Είναι γνωστό ότι ο Ηρώδης είχε παντρευτεί τη νόμιμη σύζυγο του αδελφού του Φιλίππου, ενόσω εκείνος ζούσε. «Δεν επιτρέπεται να έχεις τη γυναίκα του αδελφού σου», έλεγε με παρρησία ο Ιωάννης. Ο έλεγχος αυτός προκαλούσε κυρίως το μίσος της Ηρωδιάδας. Γι’ αυτό ήθελε τον Ιωάννη νεκρό, αλλά δεν μπορούσε να πετύχει εύκολα τον σκοπό της.
γ) Ο Ηρώδης, παρά τον έλεγχο, φοβόταν τον Ιωάννη, επειδή ήξερε ότι ήταν δίκαιος και άγιος άνθρωπος. Τον προστάτευε, τηρούσε πολλά από αυτά που εκείνος δίδασκε και τον άκουγε ευχαρίστως. Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμη και διεφθαρμένοι άνθρωποι αναγνωρίζουν την αγιότητα, έστω κι αν οι ίδιοι ακολουθούν άλλο τρόπο ζωής. Η αγιότητα δεν διαφημίζεται από όσους τη φέρουν, αλλά διακρίνεται και επιβεβαιώνεται από άλλους, ακόμη και φαύλους ανθρώπους. Ο άγιος μπορεί να ελέγχει με παρρησία, όπως ο Ιωάννης, να φωτίζει με τον τρόπο της ζωής του, να διδάσκει ακόμη και με τη σιωπή του. Καλλιεργώντας τα χαρίσματα του Θεού, γίνεται εραστής αλλά και φορέας της αλήθειας, η οποία τον καθιστά όντως ελεύθερο.
δ) Αντίθετα, εκείνος που αρνείται την αλήθεια καθίσταται δούλος των παθών του. Και μάλιστα, όταν διαθέτει δύναμη και εξουσία, μπορεί ακόμη και εγκλήματα να διαπράξει σε βάρος της. Ενδεικτικό παράδειγμα, η Ηρωδιάδα, η οποία, τυφλωμένη από το μίσος για τον Ιωάννη, αναζητούσε ευκαιρία, για να εκτελέσει το σχέδιό της. Και όταν ο Ηρώδης, κάλεσε σε δείπνο για τα γενέθλιά του πολιτικούς και στρατιωτικούς άρχοντες και επισήμους της Γαλιλαίας και εντυπωσιάστηκε από τον χορό της θυγατέρα της, εκείνη φανέρωσε την πανουργία της. Ζήτησε «την κεφαλήν Ιωάννου του Βαπτιστού επί πίνακι». Ακόμη και ο Ηρώδης έγινε περίλυπος με το παράδοξο αίτημα. Δεν είχε όμως το σθένος και την ανδρεία να αντισταθεί.
ε) Η πνευματική τύφλωση και το μίσος της Ηρωδιάδας, σε συνδυασμό με την αλαζονεία της εξουσίας, την επίδειξη δύναμης και την αμφιθυμία του Ηρώδη, οδήγησαν στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη. Οδήγησαν σε μια πράξη απάνθρωπη, παντελώς άδικη και αισθητικά μακάβρια. Διότι, είναι αλγεινή η εικόνα, σε επίσημο δείπνο ηγεμόνων, να περιφέρεται εντός πιάτου το κεφάλι ενός αθώου ανθρώπου! Έτσι, με τον θάνατό του ο Ιωάννης γίνεται πρόδρομος της σταύρωσης και της θυσίας του Χριστού.
στ) Η Εκκλησία, τιμώντας σήμερα τον άγιο και δίκαιο Ιωάννη και θυμίζοντας τον άδικο αποκεφαλισμό του, προβλέπει αυστηρή νηστεία και καλεί τον λαό του Θεού σε μετάνοια, μίμηση του αγίου και σε επίγνωση του θελήματος του Θεού. Παράλληλα, στέλνει συμβολικό μήνυμα στις αρχές και εξουσίες του κόσμου τούτου για δικαιοσύνη και ευνομία. Τονίζοντας τον διακονικό χαρακτήρα της εξουσίας, υπενθυμίζει ότι δεν φταίει η απρόσωπη εξουσία αλλά ο τρόπος άσκησής της και το ήθος του φορέας της.


Διαβάστε περισσότερα:

Η δύναμη της συγχώρησης στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και με το Θεό

Τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς ΙΑ´ Ματθ. (28.08.2011)
(Ματθ.
ιη΄ 23-35)
 

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολήν ταύτην·
 Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. 
Ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι.
 Πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. Σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. 
Ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. Πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι. Ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. 
Ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με.Οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα;
 Καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ.
 Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

Πηγή :Πατερικός

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Μικρασιατική καταστροφή




Η Μικρασιατική Καταστροφή, όπως γράφει ο Ακαδημαϊκός Διονύσιος Ζακυθινός, «υπήρξεν η τελευταία φάσις του υπερποντίου Ελληνισμού. Υπό τα ερείπιά της ετάφησαν αι Ιωνικαί και Ποντιακαί αποικίαι, αι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το μέγα εκπολιτιστικόν έργο του Βυζαντίου, η θαυμασία αντίστασις και το αφανές κατόρθωμα των Ελλήνων της Τουρκοκρατίας. Τα κύματα του Αιγαίου έρριξαν επί των ακτών και των νήσων της Ελλάδος τα ελεεινά λείψανα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Και αντήχησαν οι αιγιαλοί και τα βουνά από τον γόον των σπαρασσομένων ανθρώπων. Ποίος κάλαμος θα περιγράψη την άφατον τραγωδίαν;».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=116#ixzz1WGgMDkTF

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Περί ακηδίας


Σκέφτηκα ν’ αναφερθώ σ’ αυτό το θέμα, προσδιορίζοντάς το ως βαριεστημάρα, αδιαφορία για οτιδήποτε πνευματικό, δηλαδή προσευχή, μελέτη, εκκλησιασμό. Φαίνεται να μην είναι σοβαρό, αφού δεν υπάρχει αμαρτία συγκεκριμένη που να ταράσσει τη συνείδηση και να μας αναστατώνει ολόκληρους. Μοιάζει σαν το σκουλήκι που τρώει σιγά-σιγά το ξύλο, αφήνοντάς το εξωτερικά ανέπαφο, ώστε να νομίζουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε. Κάποια στιγμή όμως διαπιστώνουμε την εύκολη διάλυσή του.
Ο άνθρωπος δεν είναι αυτός που φαίνεται πάντα. Ο μέσα μας κόσμος μπορεί ν’ αρρωσταίνει και να οδεύει στο θάνατο και η εξωτερική συμπεριφορά, με τις κοινωνικές εκδηλώσεις, να σφύζει από ζωή. Όπως και τ’ αντίθετο.
Γι’ αυτό η ακηδία, ως εσωτερική κατάσταση, δεν κατανοείται πάντα από τους άλλους ανθρώπους. Εδώ βιώνεται πιο εύκολα η μοναξιά. Από τη μια η απουσία της εσωτερικής ζωής- της χαράς, της ειρήνης, της επιθυμίας για επικοινωνία και σχέση, της ανυπόκριτης αγάπης- κι από την άλλη η απουσία της συμπόρευσης. Σιγά-σιγά διευρύνεται το χάσμα με τους συνανθρώπους μας, διακόπτεται η σχέση με το Θεό, αυξάνεται η σύγχυση με τον εαυτό μας.
Είναι μια δύσκολη περίοδος για τον άνθρωπο που έχει γευτεί την εμπειρία της χαράς της Θεανθρώπινης κοινωνίας. Ξέρει τι έχασε…

Διαβάστε περισσότερα:

Η χάρη


Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Μήπως πρέπει να δοκιμάσει κανείς τη χάρη για να δει τί χάνει όταν την εμποδίζει; Μόνον έτσι θα μισήσει τα εμπόδια που δεν αφήνουν τη χάρη να έρθει στην καρδιά του.Ίσως μετά από αυτό για τίποτε άλλο δεν θα προσεύχεται πια με τόση θέρμη.
Η προσευχή για τη Θεία Χάρη καλύπτει όλες τις άλλες προσευχές.Τί άλλο να ζητήσουμε από το Θεό, όταν νιώθουμε την παρουσία της χάρης Του μέσα στην ψυχή μας. Αυτή μας δίδει ό,τι χρειαζόμαστε.
Μην εμποδίζεις τη χάρη να ρθεί στην καρδιά σου. Αυτά τα λόγια μου επαναλάμβανε συχνά ο πνευματικός μου εδώ και πολλά χρόνια. Φυσικά δεν ήμουν σε θέση να εκτιμήσω την αξία της συμβουλής του ,ούτε τον ίδιο.Δεν θα φυλάξουμε την ομορφιά, την καλοσύνη, την ελευθερία, αν δεν νιώσουμε τη χαρά της ομορφιάς, της καλοσύνης, της ελευθερίας και κάθε άλλης αρετής.Το ίδιο και με τη χάρη. Ο πνευματικός μου μιλούσε από την εμπειρία του και μόνο κάποιος που θα είχε την ίδια εμπειρία θα μπορούσε να κατανοήσει το νόημα των λόγων του.
Ωστόσο ποτέ δεν άφησα να φανεί ότι δεν με νοιάζει η χάρη και ότι δεν ήθελα να προσπαθήσω να διώξω τα εμπόδια που την κρατούσαν μακριά από μένα. Ίσως με τη διορατικότητά του ο Γέροντας έβλεπε σε μένα κάποια αγαθή προαίρεση τουλάχιστον.
Είναι αλήθεια ότι είχα κάποιες εμπειρίες, όπως όλοι μας, με τη διαφορά ότι εγώ τις πρόσεχα. Είχα μάθε από μικρός να χαίρομαι την ομορφιά, την καλοσύνη, τη συμπόνια. Ήταν ένας ολόκληρος κόσμος μυστικός για μένα, που όταν τον έβλεπα χαιρόμουν, κι όταν δεν υπήρχε ένιωθα βαθιά λυπημένος. Είχα εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που ήταν καλοί, ευγενικοί, ήσυχοι, χαρούμενοι. Οι άλλοι μου προκαλούσαν φόβο.
Κάποτε αναρωτήθηκα πόσο αγαπώ τον γλυκύτατο Ιησού κι ένιωσα να τον αγαπώ όσο τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα χιλιάδες φορές περισσότερο.Η σύνδεσή μου αυτή της αγάπης του Ιησού με την αγάπη μου για τα προσφιλή μου πρόσωπα έφερε μια άλλη σύνδεση. Συνειδητοποίησα πως ό,τι εμποδίζει την αίσθηση της παρουσίας του Ιησού στην καρδιά μου, εμποδίζει και την αίσθηση της παρουσίας των αγαπημένων μου προσώπων. Η αμαρτία με αποξένωνε απ΄ το Θεό, αλλά κι από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και με έκανε να βιώνω μια πρωτόγνωρη μοναξιά που δεν μπορούσα να τη θεραπεύσω με τίποτα.
Η Εντολή να μην κοιτάζουμε μια γυναίκα με επιθυμία είναι γιατί η επιθυμία μεταβάλλει τη γυναίκα αυτή από πραγματικό άνθρωπο σε είδωλο. Αν σκεφθεί κανείς τις επιθυμίες που δημιουργούνται κάθε στιγμή, θα δει πως δε ζει στην πραγματικότητα, αλλά σ΄ ένα φανταστικό κόσμο, όπου κυριαρχεί το πάθος και η ταραχή που διώχνει τη χάρη από την καρδιά του ανθρώπου.

 Πηγή: http://moschoblog.blogspot.com/2011/08/blog-post_26.html

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Επιμορφωτικό Υλικό από το πρόγραμμα «Ερευνητικές Εργασίες (Project)» του ΟΕΠΕΚ

paterikos: Επειδή βρισκόμαστε κοντά στην έναρξη του νέου σχολικού έτους, όπου πολλές καινοτομίες εισάγονται στην εκπαίδευση, όπως αυτή των Ερευνητικών Εργασιών την οποία οι Δ/ντες Λυκείων και οι συνάδελφοι που θα διδάξουν στην Α΄ Λυκείου θα κληθούν να υλοποιήσουν, αναρτούμε ξανά το σχετικό υλικό που είχαμε αναρτήσει τον Ιούνιο, στην πρώτη φάση Επιμόρφωσης από τον ΟΕΠΕΚ. 
Σημειώνουμε πως επιμόρφωση εκπαιδευτικών των Λυκείων θα γίνει και τον Σεπτέμβριο. Δείτε τη σχετική ανακοίνωση του ΟΕΠΕΚ και τις διαδικασίες. Αιτήσεις υποβάλλονται ηλεκτρονικά από 19 Αυγούστου 2011 έως και 3 Σεπτεμβρίου 2011, μέσω του Πληροφοριακού Συστήματος. Περισσότερα δείτε ΕΔΩ.).


Μεταφέρουμε εδώ από το ιστολόγιο του Νίκου Μιχαηλίδη «Εκπαιδευτική Τεχνολογία και Πληροφορική»  επιμορφωτικό Υλικό από το πρόγραμμα «Ερευνητικές Εργασίες (Project)» του ΟΕΠΕΚ.
Βασικός στόχος του προγράμματος ήταν η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων που θα διδάξουν στην Α΄ τάξη του Λυκείου το μάθημα «Ερευνητικές Εργασίες (Project)». Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να βρείτε σχετικό επιμορφωτικό υλικό από διάφορες πηγές:



Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Στις 24 Αυγούστου 1779 στο Κολικόντασι της τουρκοκρατούμενης τότε Βορείου Ηπείρου απαγχονίσθηκε με εντολή του Κουρτ Πασά ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Πατροκοσμάς όπως κατεγράφη στη συνείδηση του λαού μας. Ξεκίνησε από το Μέγα Δένδρο της Αιτωλίας, δίπλα από το Θέρμο, την αρχαία πρωτεύουσα της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Έμαθε γράμματα σε κρυφά και φανερά σχολειά και κατέληξε στο Άγιον Όρος, στη Μονή Φιλοθέου. Με τις ευλογίες των εκάστοτε Οικουμενικών Πατριαρχών εξήλθε από τον Άθωνα τουλάχιστον τρεις φορές και περιόδευσε τα περισσότερα μέρη του Ελληνισμού για να αποτρέψει τους εξισλαμισμούς. Ιδιαιτέρως έντονη παραμένει η μνήμη του στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία...Δίδασκε με τον απλό λόγο του, την ασκητική ζωή του, με τις προφητείες του για την απελευθέρωση του Γένους, με το πάθος του για την κοινωνική δικαιοσύνη, με τον ζήλο του για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία. Από τα πρώτα χρόνια μετά το μαρτύριό του θεωρήθηκε Άγιος από τον λαό μας και η αγιοκατάταξή του επισημοποιήθηκε το 1960 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο πρώτος βιογράφος του είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο περίφημο «Νέον Μαρτυρολόγιον», το οποίο εξεδόθη το 1799.

Τα σύγχρονα σχολικά βιβλία έχουν την τάση να αγνοούν τον Άγιο Κοσμά ή να τον παρουσιάζουν σαν έναν δυτικού τύπου Διαφωτιστή. Όμως ο Πατροκοσμάς δεν είχε την παραμικρή επιρροή από τον Γαλλικό Διαφωτισμό, ο οποίος άλλωστε έρρεπε προς ακρότητες αθεϊστικού τύπου. Ο Άγιος Κοσμάς δεν άνοιγε απλώς σχολεία , αλλά τόνιζε ότι το σχολείο είναι προθάλαμος της Εκκλησίας. Η επιτυχημένη προσπάθειά του να σταματήσει τους εξισλαμισμούς βοήθησε την επιβίωση του Έθνους, διότι εκείνη την εποχή όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία χανόταν και για τον Ελληνισμό. Ο εξισλαμισμένος τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας, γι’ αυτό και έχει μείνει ως αρνητική για το Γένος μας έννοια ή λέξη «γενίτσαρος» . Η παιδεία, στην οποία πίστευε ο Άγιος Κοσμάς, δεν ήταν μία απλή κατάρτιση και εκμάθηση τεχνοκρατικών γνώσεων, όπως θα ήθελαν σήμερα ορισμένοι. Αλλά μιλούσε για μία Παιδεία, η οποία πρωτίστως θα δια-μορφώνει ανθρώπους, θα διαπλάθει ανθρωπίνους χαρακτήρες.

Από το σπουδαίο κείμενο «Το Άγιον Όρος και η παιδεία του Γένους μας» , το οποίο συνετάγη και εξεδόθη από την Ιερά Μονή Ιβήρων, πρώτα το 1994 και βελτιωμένο το 2003, παραθέτουμε ορισμένες εύστοχες επισημάνσεις για τις διδαχές του Πατροκοσμά: «... Ανοίξτε σχολεία ελληνικά. Να βάλετε όλοι σας, για να σπουδάζουν όλα τα παιδιά, χωρίς να πληρώνουν. Να μάθουν τα παιδιά την ελληνική γλώσσα, για να ξεσκεπάσουν όλα τα μυστήρια της ζωής και της Εκκλησίας μας, που είναι εκεί κρυμμένα. Από το σχολείον μανθάνομεν το κατά δύναμιν τί είναι Θεός, τί είναι Αγία Τριάς, τί είναι άγγελοι, αρχάγγελοι, τί είναι δαίμονες, τί είναι παράδεισος, τί είναι κόλασις, τί είναι αμαρτία, αρετή. Από το σχολείον μανθάνομεν τί είναι Αγία Κοινωνία, τί είναι Βάπτισμα, τί είναι το Άγιον Ευχέλαιον, ο τέλειος γάμος, τί είναι ψυχή, τί είναι κορμί... το σχολείον ανοίγει τες εκκλησίες, το σχολείον ανοίγει ατ μοναστήρια. Ανίσως και δεν ήτανε σχολεία, πού ήθελα εγώ να μάθω να σας διδάσκω;.... Είναι αληθινός επαναστάτης, ανανεωτής των πάντων. Κρίνει τον πλούσιο που δεν δίνει στον φτωχό. Διοργανώνει δωρεάν παιδεία. Σέβεται τη γυναίκα. Βλέπει ότι την καταπιέζουν. Φανερώνεται πραγματικός υπερασπιστής της. Ρίχνει όλους στο φιλότιμο». 



Διαβάστε περισσότερα: