Γράφει ὁ
Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης,
Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς τοῦ
Α.Π.Θ
ΜΕ λύπη, ὀργὴ καὶ ἀγανάκτηση
πληροφορήθηκε τὸ εὐσεβὲς
πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅσα πρωτοφανῆ, πρωτότυπα, ἀσεβῆ, αἱρετικὰ καὶ
βλάσφημα ἔλαβαν χώρα κατὰ τὴν
συνάντηση πάπα καὶ πατριάρχου στὰ Ἱεροσόλυμα,
τὴν κοιτίδα καὶ τὸ λίκνο τοῦ Χριστιανισμοῦ,
στοὺς θεοβάδιστους καὶ Ἁγίους
Τόπους,
ὅπου οἱ διὰ τῶν αἰώνων
φύλακες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀπὸ τὴν
ἐποχὴ
τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων καὶ διὰ σειρᾶς μεγάλων θεολογικῶν ἀναστημάτων, ὅπως οἱ
Ἅγιοι Σάββας ὁ Ἡγιασμένος καὶ Ἰωάννης
ὁ Δαμασκηνός, καταπολέμησαν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ
ὡς λύκους βαρεῖς τοὺς ἐξεδίωξαν μακρὰν
τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ
μὴ μεταδώσουν τὴν λύμη τῆς αἱρέσεως στοὺς
ὑγιαίνοντες πιστοὺς καὶ νὰ μὴ
κατασπαράξουν πνευματικὰ τὰ πρόβατα.
Οἱ
Ἁγιοταφῖτες
διὰ τῶν
αἰώνων ἀξιώνονται
ἀπὸ
τὸν Θεὸ
νὰ φυλάττουν τὰ Πανάγια Προσκυνήματα, μόνον καὶ
μόνον γιατὶ μέχρι τώρα ἐφύλατταν τὴν
Ὀρθόδοξη Πίστη ἀμόλυντη καὶ ἀμιγῆ ἀπὸ αἱρετικὲς προσμίξεις, σὲ μία διαρκῆ ἀντιπαράθεση μὲ
τοὺς ποικίλους αἱρετικοὺς, Μονοφυσίτες (Ἀρμενίους, Κόπτες, Αἰθίοπες) καὶ Παπικοὺς. Οἱ
τελευταῖοι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν
ἐπαίσχυντων σταυροφοριῶν πάτησαν ὡς
κατακτηταὶ πόδι στοὺς Ἁγίους
Τόπους, χωρὶς καμμία ἐκκλησιολογικὴ
βάση καὶ δικαιοδοσία, ἀλλὰ
μόνο ὡς ἰσχυροὶ κοσμικοὶ
ἄρχοντες καὶ ἐμφανίζονται ἀπὸ τὸτε ὡς
συνιδιοκτῆται τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων, μὲ μόνιμη ἐπιδίωξη, μέσῳ διπλωματικῶν
καὶ πολιτικῶν πιέσεων, νὰ ἐκδιώξουν
τοὺς Ὀρθοδόξους,
τὴν Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότητα,
καὶ νὰ
ἀναλάβουν αὐτοὶ τὴν φύλαξη τῶν
Παναγίων Προσκυνημάτων. Τὸ ἐπέτυχαν γιὰ
μικρὸ χρονικὸ διάστημα, ἀλλὰ τοὺς
κατῄσχυνε ὁ Θεὸς καὶ τοὺς
ἐξεδίωξε, γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει ὅτι
δὲν ἔχει
σημασία γιὰ τὸν Θεὸ ὁ τόπος, ἀλλὰ ὁ τρόπος
τῆς λατρείας καὶ τῆς προσκυνήσεως.