«Γκόσποντε Ιησούσε Χριστέ, Σήνε Μπόγια, πομήλουι μια»
Στις 27 του Μάη γιορτάζεται η μνήμη ενός
νεοφανούς Αγίου, Ρώσου στην καταγωγή, που το ιερό λείψανό του
βρίσκεται – στο πείσμα της ανθρώπινης λογικής! – άφθαρτο και ακέραιο,
κοντά 280 χρόνια μετά το σωματικό θάνατό του, στο Νέο Προκόπι (πρώην
Εμίν Αγά) της Εύβοιας. Πρόκειται για τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσο, τον νέο
Ομολογητή.
Ανάμεσα στους στρατιώτες του Τσάρου της
Ρωσίας Πέτρου του λεγόμενου Μεγάλου, που πολέμησαν ενάντια στους
Τούρκους στα 1711, κατά τον άτυχο εκείνο για τους Ρώσους πόλεμο, όπου ο
ίδιος ο Πέτρος κινδύνεψε να σκοτωθεί, ήταν κι ένα παλληκαρόπουλο καμιά
εικοσαριά χρόνων, που καταγόταν από τη λεγόμενη Μικρή Ρωσία, ο Ιβάν
(Γιάννης).
Αθώο και απλοϊκό χωριατόπουλο, ήταν
αναθρεμμένο με τα νάματα της ορθόδοξης ευσέβειας, της ευσέβειας εκείνης
που μεταμόρφωσε μια αχανή κι απαραμύθητη βαρβαρική χώρα και την έκαμε
«Αγία Ρωσία», (όπως με αρκετή δόση υπερβολής ο λαός της την ονόμασε).
Γράμματα φαίνεται πως, έξω από τα
γράμματα της Εκκλησίας, δεν ήξερε. Ήξερε, όμως, πολύ καλά να ξεχωρίζει το
καλό απ’ το κακό, το πρόσκαιρο από το αιώνιο, και το κατά Θεόν από το
κατά κόσμον. Ήξερε πως το νόημα κ’ η νοστιμάδα της ζωής κ’ η ομορφιά της
μαζί, είναι ο Χριστός! Και πως σαν είσαι μαζί Του, με το μέρος Του,
κοντά Του, είσαι βλογημένος και μακάριος και ευτυχής, ό,τι κι αν σου
τρέχει στη ζωή, όποιο κι αν είναι το πλήθος και το μέγεθος των πειρασμών
που σε βρίσκουν! Γι’ αυτό και από τα μικράτα του είχε ρίξει την άγκυρά
του σ’ Αυτόν και ζούσε κατά το άγιο θέλημά Του ταπεινά, ήσυχα, χωρίς
κούφιους εγωισμούς και προσκολλήσεις στα γήινα και μάταια. Για αναπνοή
του είχε το «Γκόσποντε Ιησούσε Χριστέ, Σήνε Μπόγια, πομήλουι μια».
Δηλαδή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Για χαροκόπι
του, τη Θεία Λειτουργία. Για απόλαυσή του, το να κάνει ατέλειωτες
μετάνοιες και προσκυνήματα ασταμάτητα μπρος στην εικόνα της γλυκύτατης
«Μπογκορόντιτσα», της Θεοτόκου. Για τρυφή του, τη νηστεία, την άσκηση,
τη σκληραγωγία. Ελπίδα και στόχος του ήταν το «Τσάρστβο» των ουρανών, η
Βασιλεία του Θεού!…
Αλλά ο Θεός δεν επιφυλάσσει στους
εκλεκτούς Του «βίο ανθόσπαρτο» πάνω στη γη! Αντίθετα, τους υπόσχεται
θλίψεις μέσα στον κόσμο και στενοχώριες και ταλαιπωρίες και βάσανα και
πειρασμούς. Γιατί στενή είναι η πύλη που εισάγει στη Ζωή και ανηφορικός
και δύσβατος ο δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία. Η χριστιανική ζωή δεν
είναι άνεση και πλατυσμός, τρυφή και απόλαυση, αλλά σταυρός! Έτσι και
στον ευσεβή Ιβάν ο Θεός επεφύλαξε ένα σταυρό.
Στο ρωσοτουρκικό πόλεμο που ήδη
αναφέραμε, τον έπιασαν αιχμάλωτο οι Τάταροι που πολεμούσαν αντάμα με
τους Τούρκους, και τον πούλησαν σκλάβο σε κάποιο Τούρκο αξιωματούχο απ’
το Προκόπι της Καππαδοκίας.