Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

“ΟΥΚ ΕΝΙ ΕΛΛΗΝ”, ΟΥΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ (3)

Πανθρησκειακὴ/Ἀθρησκειακὴ κκλησία Θέλει  καδημία Βόλου;
Μ φορμ νακοίνωση τς καδημίας Θεολογικν Σπουδν Βόλου
                Δάφνη Βαρβιτσιώτηστορικς
Μι νδεικτικ προσπάθεια μετατροπς τοῦ κκλησιαστικο-θεολογικο λόγου τς ρθοδόξου κκλησίας, σ λόγο παγκοσμιοποιημένο-παγκοσμιοποιητικό, γινε τν ανουάριο το 2003, π τν (ν συνεχείᾳ παραιτηθέντα) Μητροπολίτη Σερβίων κα Κοζάνης, κ.μβρόσιο.
Οκ Ἔνι λλάς: Σ Εσήγησή του πρς τν Ἔκτακτη Σύνοδο τς εραρχίας τς λλάδος,  κ. μβρόσιος γραφε:«Κάθε ννοια “πατρίδας”, ποὺ νήκει ποκλειστικ σὲ “πατριῶτες”, δν συμβιβάζεται μ τν οσία τοῦ χριστιανικο κηρύγματος περ σότητος λων τννθρώπων...», διότι, «Ἡ ννοια το γεωγραφικο χώρου, ποὺ νήκει ποκλειστικ σ μι μάδα ς “χώρα” ἢ “πατρίδα” εναι παράδεκτη π χριστιανικς πόψεως».
Οκ Ἔνι λλάς, Οδ λλην: Κα πειδ –σύμφωνα μ τν κ. μβρόσιο– « μετατροπ τς χώρας μας σὲ πολυπολιτισμικ κα πολυγλωσσικ κρίνει δέκαστα τν Χριστιανισμό μας», κα δεδομένου τι, «Χριστιανός… εναι κενος ποὺ μ τ χάρη το Χριστο χει περβε κάθε κουλτούρα κα κάθε γλσσα»«Θ ποτελοσε γι’ ατὸ γκληματικ πράξη τ ν τολμήσει κανες νὰ περαμυνθε συγκεκριμένου πολιτισμο  γλώσσας,νάντια σ λλους πολιτισμος  γλσσες,  –κόμα χειρότερο– τ ν διανοηθε κάποιος κληρικς  λαϊκς τνπιβολ συγκεκριμένης γλώσσας  πολιτισμο  θρησκείας, σ’ ατος ποὺ προσφεύγουν σ’ ατν κα ναζητον συλο, τροφ  ργασία στ χώρα μας»(1) (σ.σ. τ ντονα στοιχεα, δικά μας).
«Λειτουργικ ναγέννηση»: μως,  πλέον ναπάντεχη προσπάθεια μετατροπς το κκλησιαστικο-θεολογικο λόγου τς ρθοδόξου κκλησίας, σ λόγο παγκοσμιοποιημένο-παγκοσμιοποιητικό, γινε λίγους μνες ργότερα –κα δύο χρόνια μετ τν (ξ σου ναπάντεχο) ρχομ το Πάπα στν θήνα–, π ρχιεπισκοπείας τοῦ μακαριστο κυρο Χριστοδούλου, το γαπηθέντος π τνλληνικ Λα γι τν θνικ κκλησιαστικό του λόγο.
 προσπάθεια ατ συνοψίσθηκε σ κείμενο πέντε σελίδων, ποὺ δημοσιεύθηκε στ πλέον πίσημο βμα τςκκλησίας τς λλάδος, δηλαδή, στ περιοδικ EKKΛHΣIA, κα δή, στ “Συνοδικ νάλεκτα”πογραφόμενο π μέλος τς Εδικς Συνοδικς πιτροπς Λειτουργικς ναγεννήσεως, τ κείμενο ατ εχε ς τίτλο «Τ Θεολογικπόβαθρο τς Λειτουργικς ναγεννήσεως»(2).
Μετανεωτερικότης κα κκλησία: Τ κείμενο ξίωνε τν φαρμογ τν ρχν τς μετανεωτερικότητος «στὸ σύνολο το θεολογικο πιστητο σ λους τος τομες τς θεολογικς πιστήμης, π τος καθαρ πρακτικούς, ς τος αστηρ θεολογικούς».
Σαρωτικ Λαίλαπα: ναλύοντας π θεολογικς πλευρς τ περιεχόμενο το κειμένου τς «Λειτουργικς ναγέννησης»,  καθηγητς κ. Ἰω. Κορναράκης ναγνώρισε σ’ ατ τν παγκοσμιοποιημένη-παγκοσμιοποιητικ  ποιότητα τν ρχν τς μετανεωτερικότητος. ς κ τούτου,πηύθηνε μπεριστατωμένο πόμνημα πρς τν Δ.Ι.Σ καὶ τν τότε Προεδρό της, μακαριστ ρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Σ ατ προειδοποιοσε τι –δι τν ρχν μετανεωτερικότητος ποὺ ριζαν τ τς «Λειτουργικς ναγέννησης»– «δοποιετε τρβον, ντς το χώρου τς γιωτάτης ρθοδόξου κκλησίας, στν σαρωτικ τνξιν λαίλαπα τς Νέας ποχς, τς Νέας Τάξεως Πραγμάτων στν ζω το κόσμου!»(3).
Κατόπιν τούτων, ντονες νησυχίες προκαλον οἱ συγκλονιστικς μοιότητες ποὺ παρατηρονται μεταξ τοῦ νωτέρω κειμένου, ποὺ εσάγει τς ρχς τς μετανεωτερικότητος  στν ρθόδοξη κκλησία, κα ατοῦ τς νακοινώσεως τς καδημίας Θεολογικν Σπουδν Βόλου τς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος(4), τ ποο θέτει τὶς βάσεις το ―πειγόντως συγκληθέντος― διεθνος διορθοδόξου συνεδρίου, μ θέμα «κκλησιολογία καὶ θνικισμς στὴ Μεταμοντέρνα ποχή»(5).
Μετανεωτερικότης κα Παγκοσμιοποίηση: Οἱ νησυχίες προκαλονται π τ γεγονς τι, ἡ μετανεωτερικότης, χι μόνον «δν χει καμμία σχέση μ τν μεθοδολογία τς ληθείας»λλὰ –σύμφωνα μ τν φερόμενο ς γεννήτορά της, μερικαν λιστή, Ρίτσαρντ Ρόρτυ– ποτελε ξειδικευμένο ργαλεο πραγματοποιήσεως γεωπολιτικν σχεδιασμν, μ βάση τ –πλανητικς μβέλειας, λιστικ– «ραμα νς ριζικ νέου κόσμου»(6).
Μετανεωτερικότης κα Δυτικς Πολιτισμός: χοντας διεισδύσει σ ὅλες τὶς πιστμες –τς στορίας καὶ τς Θεολογίας μ ξαιρουμένων–  μετανεωτερικότης τὶς μεταλλάσσει σ ργαλεα ποδομήσεως το συνόλου τς ερωπαϊκς σκέψεως –τοι τς Λογικς, το νθρωπισμοῦ (ρχαιοελληνικο κα δυτικογενος) κα τς γνησίας κφάνσεως το Χριστιανισμοτοι τς ρθοδοξίας τν Πατέρων.
Σκοπός της: ν ποκόψει τς δυτικς κοινωνίες (καὶ μόνον ατς) π τς ψυχοπνευματικές τους ρίζες κα πὸ λα σα τς καθιστοῦσαν διαχρονικ πρόσβλητες π τν πάσης φύσεως κα προελεύσεως λοκληρωτισμό.
ργαλεο Χειραγωγήσεως,  Μετανεωτερικότης:νσταλάζοντας στος παδούς της τν νεοπραγματιστικὴ (νεο)φιλελεύθερη πολιτική της συγκρότηση, ἡ μετανεωτερικότης πορρίπτει νεργς κάθε φιλοσοφικὴ σκέψη κα κάθε «φηρημένη» ννοια (δηλαδή, τ σύνολο τς δυτικς σκέψεως) ς «αταπάτη». Μάλιστα,  κπρόσωπος τς μετανεωτερικότητος στν Ερώπη, νγτκρ Μορέν, εναι πι σαφής: ποκαλε «Homo Sapiens-Demens», δηλαδή, «Σοφ Παράφρονα», τν δυτικ νθρωπο ποὺ ρίζεται π τς «φηρημένες» ννοιες –τοι τν Λογική, τν νθρωπισμ (ρχαιοελληνικ κα δυτικογεν) κα τν Χριστιανισμό, γνήσια κφανση το ποίου εναι  ρθοδοξία τν Πατέρων.
πως μολογε  διος  Ρόρτυ,  μετανεωτερικότης εναι κρως ποτελεσματική, διότι χρησιμοποιε θέατες μεθοδεύσεις χειρισμο τς συνειδήσεως κα ξειδικευμένες μεθοδεες πολιτιστικς ποδομήσεως. Κατ’ ατν τν τρόπο, ξηγε  Ρόρτυ, «μς πιτρέπει τσι νὰ ποστασιοποιηθομε π τν παράδοση» (σ.σ. κόμα κα π τν Πατερική).
Μετα-Πατερικ Θεολογία: Ν εναι, ραγε τυχαο τι,  πρόσφατη νακοίνωση τς καδημίας Βόλου ποκαλεῖ «ψευδαίσθηση κα φενακισμ» τν σημεριν Πατερικ λόγο τς ρθοδόξου κκλησίας, μ τ πρόσχημα τι ατς δν εναι «νανεωμένος» π τ “νάματα” τς μετανεωτερικότητος;
ξ λλου, τ θεολογικ πορίσματα το προηγούμενου διεθνος συνεδρίου της, μ θέμα «Πατερικ σύνθεση  Μετα-πατερικ θεολογία»(7)σαν ξ σου παγκοσμιοποιημένα-παγκοσμιοποιητικά, φο προέβαλλαν –κτς π τν ποστασιοποίηση π τ σύνολο το θεολογικο πιστητοῦ (πρακτικο κα θεωρητικο) τς ρθοδόξου κκλησίας– τν «νάγκη σχυρῆς γονοποιητικῆς παρουσίας τς ρθόδοξης θεολογίας στς διάφορες θεολογικές, κα χι μόνον, ζυμώσεις στ παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, καθς κα τν νάγκη διαλόγου μὲ τὶς φυσικς κα κοινωνικς πιστμες» (σ.σ. τ ντονα στοιχεα, δικά μας).
Θεομαχία,  Πατρομαχία: Ο θέσεις ατς προκάλεσαν τεράστιο σάλο κα σκανδαλισμ στ ρθόδοξο ποίμνιο. Μάλιστα, σ εδικ μερίδα, μ θέμα «Πατερικ Θεολογία κα Μεταπατερικ Αρεση»(8), διαπρεπες ρθόδοξοι πιστήμονες –κληρικο κα λαϊκο– ταυτοποίησαν τν μεταπατερικ θεολογία ς «μέρος τς παναιρέσεως τοῦ οκουμενισμοῦ»ν, στν δική του Εσήγηση,  καθηγητς κ. Δημ. Τσελεγγίδης πεσήμανε χαρακτηριστικ τι,  ν λόγ θεολογία δν χει πλς χαρακτρα «πατρομαχίας, λλ κυρίως συνιστ μία θεομαχία»!(9).
Οκ Ἔνι ρθοδοξία: Τ κείμενο περ «Λειτουργικς ναγέννησης» προβάλλει τν Λειτουργικ ναγέννηση ς μία «ντίληψη (κα βεβαίως λατρευτικ πρακτική)», ποὺ –σὲ ντίθεση μ τν φισταμένη («ποὺ συμβάλλει στν δημιουργία διαχωριστικῶν γραμμν, πιτείνοντας τσι τὰ φαινόμενα τς μισαλλοδοξίας, ξενοφοβίας καφανατισμο»)– «δν ψώνει χθρικ τείχη μεταξ τν μελν τν διαφόρων θρησκευτικν κοινοτήτων, ντιθέτως, προωθε τν ερήνη κα τὴ θρησκευτικ νεκτικότητα».
Τ γεγονς τι, ναφέρεται καθαρ σ ξενοφοβία κα σὲ διάφορες θρησκευτικς κοινότητες, χθρικς μεταξύ τους, κα τι –πικαλουμένη συνεχς τν «Βασιλεία το Θεο» καὶ τ «σχατολογικ ραμα τς προσδοκωμένης Βασιλείας τοῦ Θεο»– προτείνει τν Λειτουργικ ναγέννηση ς μέσον ερηνεύσεως τν μεταξύ τους σχέσεων, ποδεικνύει τι: ὁ σχατολογικός της λόγος δν μπορε ν εναι οτε θνικός, οτε ρθόδοξος, οτε χριστιανικς-διαδογματικός, οτε διαθρησκευτικός, λλ μόνον πανθρησκειακός.
π τν πλευρά της,  συγκεκριμένη νακοίνωση τς καδημίας Θεολογικν Σπουδν Βόλου δν ναφέρεται καθόλου στν πολυθρησκευτικότητα· ν οδες κ τν πιφανν Εσηγητν της ναφέρεται στν καταλυτικὴ παρουσία κατομμυρίων πιστν το σλμ μέσα στν ρθόδοξη λλάδα.
Τ γεγονός, μως, τι –πικαλουμένη (κα ατ) διαρκς τν «Βασιλεία το Θεο» κα πισείοντας σχατολογικος κεραυνούς– δαιμονοποιε, τόσο τν «θνοφυλετισμό», σο κα τν «θρησκευτικ φυλετισμό», ποκαλύπτει τι: ὁ «νανεωμένος κκλησιαστικς λόγος» κα «νέα πολιτικὴ πρόταση» τς κκλησίας, τν ποον εαγγελίζεται, δν εναι πλς “ποεθνικοποιημένος” καὶ πο-ρθοδοξοποιημένος”: εναι πανθρησκειακός.
σχατολογία κα Χειραγώγηση: Τ κείμενο περὶ «Λειτουργικς ναγέννησης» πικαλεται  τς ρχς τς μετανεωτερικότητος γι ν παναφέρει τν σχατολογικὴ προοπτικ τς κκλησίας. Συγχρόνως, πορρίπτει τν «συναισθηματικ δυναμικ τς λειτουργικς πράξεως τς κκλησίας [σ.σ. ποὺ τν μεταβάλλει] σέ (…) σανατόρια καὶ νοσοκομεα “θεραπείας τν ψυχών”».
π τν πλευρά της,  νακοίνωση τς καδημίας Βόλου πανειλημμένως ναφέρεται στν σχατολογικ διάσταση τς κκλησίας· ν, τν δια τν κκλησία, ναφέρει μόνον ς «πορεία πρς τ σχατα», οδέποτε ς “ατρεο ψυχών”: «Ἐὰν  κκλησία πιθυμε ν μιλήσει στ σύγχρονο κόσμο κα στος σημερινος νθρώπους» κα ν ντιμετωπίσει «τν δίψα το σύγχρονου νθρώπου γι ζωή,  ρθόδοξη κκλησία μπορε κα πρέπει ν παντήσει μὲ τὶς δικές της προτάσεις, μ τ δικά της “ρήματα ζως αωνίου” (πρβλ. ω. 6.68)».
σχατολογία κα λευθέρα Βούληση: Τ γεγονς τι, τόσο  «Λειτουργικ ναγέννηση», σο κα  καδημία Βόλου, προγραμματίζουν κα προσχεδιάζουν τν σχατολογικ λόγο τς κκλησίας, καί, μάλιστα, μ μόνον γνώμονα τν πίδρασή του π το πολυεθνικο, πολυφυλετικο κα πολυθρησκευτικο “ποιμνίου” τους, ποτελε τν πι περίτρανη πόδειξη τι,  σχατολογία τους εναι κκοσμικευμένη.
Καί, ς τέτοια, ατ λέγχεται ς φισταμένη τς σχατολογίας ποὺ πορρέει π τν ξ ποκαλύψεως λήθεια, κα πομένως, ς κρως πικίνδυνη γι τνλευθερία βουλήσεως τν “πιστῶν”· π τν ννοιαν τι, «ρμηνεύοντας τ θεία θέλησηνάλογα μ τς περιστάσεις»χει τν δυναμικ ν τος μεταλλάξει σ “πιστούς”-ποτελες, μ συνείδηση γέλης κα πλήρως ποταγμένους  στ κελεύσματά της.
Συνεργο τν Παγκοσμιοποιητῶν: λλά, ἡ μετανεωτερικότης χειραγωγε κα τος δίους τος παδούς της. φο νσταλάζει ντός τους πέχθεια ναντι το δίου το πολιτισμο τους, πιβραβεύει –μέσ τν παγκοσμιοποιητῶν– τὶς μπρακτες ποδείξεις τς πεχθείας ατς. Κατ’ ατν τ τρόπο, μεταλλάσσει τος παδούς της σ νθουσιώδεις καταστροφες το δίου το πολιτισμοῦ τους –κα δή, κ τν νδον, ν καιρ ερήνης κα δι’ ερηνικν μέσων– πραγματοποιώντας τ μετανεωτερικὸ «ραμα νς ριζικ νέου κόσμου» το λιστ Ρ. Ρόρτυ.
Μετανεωτερικ Μορφ Κοινωνικς Ζως: Τν κατάσταση ποὺ θ διαμορφωθε στς δυτικς κοινωνίες, ταν πραγματοποιηθε τ μετανεωτερικ «ραμα νς ριζικὰ νέου κόσμου»,  Ρ. Ρόρτυ περιγράφει ς «μιὰ μετανεωτερικ μορφ κοινωνικς ζως, στν ποία ἡ κοινωνία ς λο, πιβεβαιώνεται δίχως ν νδιαφέρεται γιὰ τν ατοθεμελίωσή της».
Ατ ποὺ πραγματικ ννοε εναι τι: μ τν πλήρη κατάρρευση λων τν δημοκρατικν δομν κα θεσμν τους κα το συνόλου τν προνοιακν κα μυντικν μηχανισμν τους, μ τν πλήρη οκονομική τους ξαθλίωση, κα μ λα τ πίχειρα τς πολυπολιτισμικότητος, πολυεθνικότητος, πολυφυλετικότητος καὶ πολυθρησκευτικότητος, ο δυτικς κοινωνίες θ ζον πὸ συνθκες διαρκος ρευστότητος, χάους, αθαιρεσίας, νομίας, που θ πικρατε τ δίκαιο το βιαιότερου /καὶ το πλέον δίστακτου.
Διαρκς Ρευστότης: Μετακυλιόμενη σχατολογία: Ο πέρμαχοι τς μετανεωτερικότητας γνωρίζουν τι, στν κρατική, ταξική, ἄναρχηνομοιογεν κα χαοτικὴ μετανεωτερικ κοινωνία ποὺ οκοδομον,  διαπάλη –οκονομική, πολιτική, στρατιωτική, ψυχοπνευματικ κ.λπ.– μεταξ τν βιαιοτέρων /κα τν πλέον διστάκτων θ εναι διαρκής, κα πομένως, κάθε ξουσία θ εναι πρόσκαιρη. Γι ν διατηρηθε, συνεπῶς,  Πανθρησκεία, ς σύστημα χειραγώγησης πληθυσμν, σ παγκόσμιο κα τοπικὸ πίπεδο, τν χουν διαμορφώσει στε ν πληροῖ τς ξς προϋποθέσεις:
Ν προσαρμόζει τ σχατολογικό της «ραμα», συνεχς κα διαλείπτως, κατ βούλησιν, νάλογα μ τς τοπικς συνθκες κα νάλογα μ τς περιστάσεις· δηλαδή, ν μπορεῖ ν νσωματώσει σ’ ατ –ς νεώτερα κα δυναμικώτερα μέσα χειραγωγήσεως τς νθρωπόμαζας– τς μεταφυσικς ρμηνεες ποὺ θ μπορε ν ξαγάγει διαρκς, νάλογα μὲ  τς περιστάσεις, τοι:
–Εἴτε π τς νέες νακαλύψεις τν φυσικν πιστημν (πως δη γινε π.χ. μ τν θεωρία τς ξελίξεως τοῦ Δαρβίνου,  πι πρόσφατα, μ τν μεταφυσικ ρμηνεία τς θεωρίας τν κβάντων)·
―ετε π φυσικς  νθρωπογενες καταστροφές·
―ετε π “πρόσμενα” νδεχόμενα (πως λ.χ. ἡ μφάνιση “μεσσιῶν”,  “ξωγήινων”  λλων “ποκαλυψιακν σημείων” στος ορανος κ.ο.κ.).
Ρευστ Θρησκεία, Ρευστ σχατολογία: Γι ατος κριβς τος λόγους,  μν “κκλησία” ποὺ χουν κατ νοῦ ο πέρμαχοι τς μετανεωτερικότητος –κα τν ποίαν εσάγουν, στν λλάδα, ετε μέσ τς «Λειτουργικς ναγέννησης», ετε μέσ μπράκτων φαρμογν τν ρχν της– εναι «ποκαθαρμένη» π τν γνήσια ρθόδοξη Πατερικ Παράδοση· ν διατηρε μόνον τ “ργανωτικὸ κέλυφος” τς σημερινς ρθοδόξου κκλησίας, μέσ τοῦ ποίου διοχετεύει κα “λειτουργε” τν Πανθρησκεία.
π τν πλευρά της, πως προαναφέραμε,  Πανθρησκεία δν εναι οτε συγκεκριμένη, οτε στατική. ς κ τούτου, ξιώνει –μέσ τν ρχν τς μετανεωτερικότητος– τν διαρκ παναπροσδιορισμ το συνόλου το θεολογικοῦ πιστητο τς κκλησίας, «σ λους τος τομες τς θεολογικς πιστήμης, π τος καθαρ πρακτικούς, ς τος αστηρ θεολογικούς».
Ρευστς Θεός! Ατ δν σημαίνει μόνον τν διαρκῆ παναπροσδιορισμ τς Θεολογίας, τς σχατολογίας της κα τς Θείας Λατρείας τς κκλησίας, λλ τ –μέχρι πρότινος– νήκουστο, κα γι τος πολλούς, πολύτως διανόητο: τν διαρκ παναπροσδιορισμ τς Θείας Εχαριστίας!
Μ λλα λόγια, τν διαρκ παναπροσδιορισμ τοῦ δίου το Χριστο
Ἀ-θεοκρατία: Στ δεύτερο ρθρο τς “τριλογίας” μας(10) παραθέσαμε τν ρισμ τς θεοκρατίας ς «πολίτευμα κατ τ ποο  ργάνωση κα λειτουργία τοῦ κράτους καθορίζονται π τν θεϊκ νόμο», κα που «διάκριση τς πολιτικς π τν θρησκευτικ ξουσία δν φίσταται, ν προβάλλεται τ ποκλειστικ δικαίωμα τοῦ ερατείου ν ρμηνεύει τ θεία θέληση νάλογα μ τς περιστάσεις»(11).
π τν ννοιαν τι, λα τ προαναφερθέντα θεμελιώνουν να σύστημα παγκοσμίας διακυβερνήσεως «κατ τ ποο  ργάνωση κα λειτουργία το πλανήτη καθορίζονται π τν θεϊκ νόμο», κα που «διάκριση τς πολιτικς π τν θρησκευτικ ξουσία δν φίσταται, νῶ προβάλλεται τ ποκλειστικ δικαίωμα το ερατείου νὰ ρμηνεύει, χι μόνον τὴ θεία θέλησηλλ κα τ διο τὸ Θεον, νάλογα μ τς περιστάσεις», νομιμοποιούμεθα νὰ ρίσουμε τ σύστημα ατ ς -θεοκρατία.
* * *
Καί, ν τ διακύβευμα εναι τόσο φοβερό, κα  “μεγάλη θλίψη” ξαπλώνεται παντο στν λλάδα –μαζ μ τν ξαθλίωση, τος φόνους κα τς ατοκτονίες, ποὺ σπαράζουν τὶς καρδις λων μν, ρθοδόξων κα μ– ο συντελεστς τς καδημίας Βόλου κα οἱ σν ατος θεωρον τι, «τὸ σοβαρότερο μλλον πρόβλημα, ποὺ ντιμετωπίζει ἡ ρθόδοξη κκλησία μετ τν πτώση το Βυζαντίου (1453)» εναι  πολιτικ πρόταση ποὺ θεωρον τι πορρέει π τν «θνικ κκλησιαστικ λόγο τς κκλησίας». Κα γι’ ατό, προχωρον σ ναν κόμα παναπροσδιορισμό του.
μως, γι τν Ερώπη,  μόνος «νέος νανεωμένος θεολογικς λόγος», ποὺ ποτελε δυναμικ «νέα γεωπολιτικὴ πρόταση» –κα δ πρόταση παγκοσμιοποιημένη-παγκοσμιοποιητικ– εναι τ σλάμ. Κα ατό, δν παναπροσδιορίζεται μ διεθν συνέδρια «μετα-μωαμεθανικς» θεολογίας, λλ μόνον μὲ τὶς λλες διεξόδους φαρμογς τς Πανθρησκείας.
______________________________
(1) μβρόσιος, Μητροπολίτης Σερβίων κα Κοζάνης, Εσήγησις ες τνκτακτο Σύνοδο τς εραρχίας τς λλάδος τν 10.1.2003, μ τίτλοΠοιμαντικ ντιμετώπισις το φαινομένου τς προοδευτικῆς μετατροπς τς χώρας μν ες πολυπολιτισμικήν, πολυφυλετικν καπολυγλωσσικήνβδομαδιαία φημερίδα «ρθόδοξος Τύπος» (7.2.2003 κα συν. 14.2.2003).
(2) Βασιλειάδης Πέτρος, καθηγητς πανεπιστημίου, Τ Θεολογικπόβαθρο τς Λειτουργικς ναγεννήσεωςπέρτιτλος: IEPA ΣYNOΔOΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ THΣ EΛΛAΔOΣ, EIΔIKH EΠITPOΠH ΛEITOYPΓIKHΣ ANAΓENNHΣEΩΣ, Περιοδικ EKKΛHΣIA, Στήλη: Συνοδικ ναλεκτά, τ.ουνίου 2003, σ. 413-8.
(3) Βλ. ω. Κορναράκης, καθηγητς πανεπιστημίου, «ναγέννησις  Νέα ποχή;» (κα σχόλιο τς Συντάξεως: «Α νησύχιαι νς Καθηγητοδοποιεῖται τρίβος πρς τν Νέαν ποχν κα τν Νέαν Τάξην»), βδομαδιαία φημερίδα «ρθόδοξος Τύπος», 26.9. 2003, σ. 1.
(4) Βλ. βδομαδιαία φημερίδα «ρθόδοξος Τύπος», τς 27.4.2012 (σ. 7).
(5) Τ Συνέδριο πραγματοποιεῖται στ Συνεδριακ Κέντρο Θεσσαλίας (Μελισσάτικα), π 24 ως 27 Μαΐου 2012.
(6) Δάφνη Βαρβιτσιώτη, «Ο Συγκλίνουσες τραπο το “Νέου”. Μετανεωτερικότητα κα “Λειτουργικ ναγεννησις”», περιοδ. ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, 2003.
(7) Τ συνέδριο πραγματοποιήθηκε στν Βόλο, π 3 ως 6 ουνίου 2010.
(8)  ς νω μερς πραγματοποιήθηκε στὸν Πειραι, στ Στάδιο Ερήνης κα Φιλίας, τν 15.2.2012.
(9) Τ θέμα τς Εσηγήσεως ἦταν: «Νεοπατερικ  νεο-βαρλααμιτικὴ θεολογία; γνοια  ρνηση τς γιότητας; Κριτήρια το ρθοδόξως καὶ πλανς θεολογεν» κα πότιτλο: « περοψία κα  θεολογικ κτροπὴ τν πιδόξων μεταπατερικν θεολόγων».
(10) Τ πρτο ρθρο εχε τίτλο «Οκ Ἔνιλλην;», τ δ δεύτερο, «Οκ Ἔνι λλην».
(11) Πρβλ. κπαιδευτικ λληνικ γκυκλοπαίδεια, τόμος «ΟΘρησκεες» (κδοτικ θηνν).

http://paterikos.blogspot.com/
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου