Τα τομάρια 2

 

 

Το Παγώνι λέει

"δεν χρειάζονται πλέον μάσκες στα σχολεία",

η Γκάγκα λέει

"είναι άχρηστο το πιστοποιητικό πλέον".

Μα είναι λογικά όλα αυτά.

Πρώτα απ' όλα σου λένε "πλέον".

Θεωρούν πως ο ιός έχει γίνει ενδημικός

και αυτή θα είναι η δικαιολογία τους.

Αλλά το κυριότερο είναι

πως κλείνουν "το παλιό αφήγημα".

Άλλαξε η πίστα, πως να το πω...

Τι να το κάνουν το κόviντ-pass,

όταν έχουν

fuel pass, power pass, food pass, και κάθε pass,

με τα οποία θα ελέγχουν την κάθε μας κίνηση

και θα εξαρτόμαστε από αυτά σε λίγο;

Το κόviντ-pass, ήταν ο "τρόπος"

να αποδεχτούμε και να συνηθίσουμε τα υπόλοιπα

ώστε να μεταβούμε στην απόλυτη "υποταγή".

Γι' αυτό και έλεγαν τη λέξη "τεστ" πολύ συχνά.

Στην ουσία όμως την "ίδια δουλειά κάνουν".

Πως θα γίνει αυτή η εξάρτηση;

Το έχω εξηγήσει αναλυτικά στο παρελθόν.

Με την ψηφιακή ταυτότητα και το smartphone σου.

Το "Τσιπάκι εντός Παλάμης". Με το "μέσον ταυτοποίησης".

Το νου μας παίδες!

Η ψηφιακή ταυτότητα, δεν φαίνεται και τόσο "αθώα"

μέχρι να δούμε τις προθέσεις τους.

Ακόμη και να πεις, "δεν την θέλω" ή "δεν θέλω το κινητό"

σκεφτείτε πως για να "φας" θα χρειαστείς το "πας".

Για να ζήσεις θα χρειάζεσαι "πας".....

Χωρίς κινητό δεν θα μπορείς να ζήσεις...

Χωρίς "τσιπάκι εντός παλάμης", δεν θα υπάρχεις.

Άρα στα αμελέτητα τους κι αν τη θες κι αν δεν τη θες.

Αν είναι κάτω από το δέρμα ή μέσα στην παλάμη.

Και να μην είναι υποχρεωτική, η "ανάγκη επιβίωσης"

θα την κάνει να είναι.

Και κάπως έτσι οι "ανυπότακτοι" θα βγούνε "εκτός"

με "όμορφο τρόπο". Για μια "ψωροταυτότητα".

Μακάρι να είμαι ο "τρελός του χωριού" που τα λέω αυτά

και να μην συμβούν.

Αλλά είναι πολλά τα κομμάτια του παζλ που με οδήγησαν εδώ.

 

 Yannis Bakman

 

 Τρελογιάννης

Τη 28η Αυγούστου( 15 με το παλαιό ημερολόγιο) ἐκοιμήθη ὀσιακῶς ὁ μεγάλος διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς καὶ ἀναβιωτὴς τοῦ Ἁγίου Ὅρους, Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς

 

ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς καὶ σπηλαιώτης» τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Φιλοθεΐτου. Τὴν εὐχούλα του νὰ ἔχουμε!

Τὸ τυπικό τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ: …
Ἐκοιμῶντο περίπου 3-4 ὧρες, ἀλλὰ ὁ Φραγκίσκος (μετέπειτα μοναχὸς Ἰωσὴφ) δὲν ξάπλωνε σὲ κρεββάτι.
Συνήθως κοιμόταν καθιστὸς σὲ μία καρέκλα, καὶ τὶς περισσότερες φορὲς ὄρθιος στηριζόμενος σὲ ἕνα μπαστούνι σὲ σχῆμα Τ ἢ ἀκουμπώντας στὸν τοῖχο.
Μὲ τὴν δύσι τοῦ ἡλίου ἐγείροντο γιὰ νὰ ἀρχίσουν τὴν ἀγρυπνία τους. Δὲν μιλοῦσαν μεταξύ τους, γιὰ νὰ μὴν ἀπωλέσουν τὴν νηφαλιότητα, ποὺ χάριζε στὸν νοῦ ὁ ὕπνος.
Ἔπιναν σιωπηλὰ ἕναν καφὲ γιὰ βοήθημα καὶ ἀπεσύροντο ὁ καθένας στὸ κελλί του γιὰ...ὁλονύκτια προσευχὴ ἂν ἦταν χειμώνας, κι ἂν ἦταν καλοκαίρι στὴν ὕπαιθρο σὲ ἀπόστασι ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον.

Ἄρχιζαν μὲ τὸ «Τρισάγιο», τὸ «Πιστεύω» καὶ τὸν «Ν΄ ψαλμό». Κατόπιν καθόνταν λίγο καὶ ἀδολεσχοῦσαν γύρω ἀπὸ τὸν θάνατο, τὴν κόλασι, τὴν χαρὰ τῶν Δικαίων στοὺς οὐρανοὺς καὶ ψυχωφελεῖς θεωρίες. Καὶ κατέληγαν μὲ τὴ σκέψι πὼς ὅλοι θὰ σωθοῦν καὶ μόνον αὐτοὶ θὰ πᾶνε στὴν κόλασι. Ἔτσι ἤρχοντο σὲ κατάνυξι, σὲ πένθος καὶ μετάνοια. Δὲν ἔμεναν ὅμως γιὰ πολὺ σ΄ αὐτὲς τὶς σκέψεις. Μόλις συγκεντρωνόταν ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιὰ συνετρίβετο, ἄρχιζαν τὴν εὐχή…
Συνήθως ἔκαναν Νοερὰ προσευχὴ ὄρθιοι, γιὰ νὰ καταπολεμήσουν τὸν ὕπνο γιὰ 7-8 ὧρες, μὲ ἀπόλυτη συγκέντρωσι, ταπείνωσι καὶ συντριβὴ βυθίζοντας τὸ νοῦ μέσα στὴν καρδιά. Κατόπιν ἄρχιζαν τὶς μετάνοιες, ποὺ ἤσαν περίπου 3.500 γιὰ τὸν καθένα τους, καὶ ἐὰν ἔκανε κρύο καὶ περισσότερες! Διότι σπανίως ἀναβαν σόμπα, γιὰ νὰ μὴν τοὺς πολεμᾶ ὁ ὕπνος. Μετὰ τὶς μετάνοιες ἀκολουθοῦσε ὁ ἀπαραίτητος μοναχικὸς κανόνας μὲ κομποσχοίνια.
Κατόπιν, ἐὰν ἦταν δυνατόν, πήγαιναν σὲ καμμιὰ γνωστὴ ἀδελφότητα γιὰ τὴν θεία Λειτουργία. …Μετὰ τὴν θεία Λειτουργία, εἶχε ἤδη ξημερώσει, ἔπιναν ἕνα ζεστὸ μὲ λίγο παξιμάδι.


Μερικὲς φορές, ὄχι πάντα, ἐὰν ἤσαν ἐξαντλημένοι ἀπὸ τοὺς κόπους τῆς ἀγρυπνίας, ἀνεπαύοντο ἄλλη μία ὥρα περίπου. Μετὰ ἐσηκώνοντο καὶ εἴτε ἔκανα πάλι προσευχὴ καὶ μελέτη εἴτε ἔψαχναν γιὰ ἀσκητὲς πρὸς ὠφέλειάν τους.
Ἔτσι ἀγγελικὰ ζοῦσαν οἱ δύο ἀγωνιστές. Μία ζωὴ αὐστηρὰ ἀσκητική, μέσα στὴν ἀφάνεια, στὴν ὑπακοὴ στὸν πάπα-Δανιὴλ τὸν Κατουνακιώτη καὶ στὴ νυκτερινὴ προσευχὴ καὶ λατρεία τοῦ Θεοῦ.

Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov, Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας

Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. 3:24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας. Δυστυχῶς, μὲ κάθε ἐπιτυχία του ὁ ἐχθρὸς ἐνθαρρύνεται καὶ γίνεται πιὸ ἐπιθετικός.
Τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος ποὺ ἔχει στὸ χέρι του ὁ ἄρχοντας τοῦ ἀέρα, εἶναι, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὁσίου Μακαρίου του Μεγάλου, (1) ἡ δυνατότητα τῶν δαιμόνων νὰ περιστρέφουν τὴ διάνοια καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, σαλεύοντας καὶ φλογίζοντάς τες μὲ ποικίλα πάθη. Ὁ ἀπόστολος κάνει λόγο γιὰ «τὰ φλογισμένα βέλη τοῦ πονηροῦ» (Ἐφ. 6:16), ἐνῶ ὁ προφήτης παρομοιάζει... τὴν ἐπενέργεια τοῦ διαβόλου στὴν ψυχὴ μὲ «τὴ φωτιὰ ποὺ καίει τ’ ἀγκάθια» (Ψαλμ. 117:12).


Ὁ ὅσιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος γράφει: «Ἀπὸ τότε ποὺ ἔκανε τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐξοριστεῖ, ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς του, ἀπὸ τὸν παράδεισο καὶ τὸν Θεό, ὁ διάβολος μὲ τοὺς δαίμονες ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ σαλεύει νοητὰ μέρα καὶ νύχτα τὸ λογιστικὸ κάθε ἀνθρώπου, ἄλλου λίγο, ἄλλου πολὺ καὶ ἄλλου πιὸ πολύ. Καὶ τὸ λογιστικὸ δὲν μπορεῖ νὰ ὀχυρωθεῖ διαφορετικά, παρὰ μὲ τὴν ἀκατάπαυστη μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ἄν, δηλαδή, μὲ τὴ δύναμη τοῦ σταυροῦ ἐντυπωθεῖ στὴν καρδιὰ ἡ θεία μνήμη, θὰ στερεώσει καὶ θὰ κάνει ἀκλόνητο τὸ λογιστικό. Σ’ αὐτὸν τὸν σκοπὸ ὁδηγεῖ ὁ νοητὸς ἀγώνας, στὸν ὁποῖο κάθε χριστιανὸς ἀποδύθηκε νὰ ἀγωνιστεῖ μέσα στὸ στάδιο τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ• ἀλλιῶς θ’ ἀγωνιστεῖ μάταια». (2)


Ἡ ἐντολὴ ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεό, ἀφορᾶ ὄχι μόνο τὰ ἔργα καὶ τὰ λόγια, ἀλλὰ κυρίως τὴν πηγὴ καὶ τὴν αἰτία τους, τοὺς λογισμούς. Γι’ αὐτὸ ὁ ἐχθρὸς πολεμάει πρώτιστα τὸν νοῦ. Ἄν, λοιπόν, ὁ νοῦς, ποὺ ἡγεμονεύει στὶς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, δὲν συγκατατεθεῖ στὴν ἁμαρτία, δὲν μποροῦν νὰ γεννηθοῦν οὔτε λόγια οὔτε ἔργα ἁμαρτωλά.


Τὸ ὅπλο τοῦ ἐχθροῦ εἶναι ἡ σκέψη καὶ ἡ φαντασίωση τῆς ἁμαρτίας. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ παλεύει ἐναντίον τῶν πονηρῶν ἐναερίων πνευμάτων μέσα στὸν χῶρο τοῦ νοῦ. Ἐκεῖ θὰ νικήσει ἢ θὰ νικηθεῖ. Ἐκεῖ θὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὰ τελώνια ἢ θὰ ὑποταχθεῖ σ’ αὐτά. Ἐκεῖ θὰ ἀποφασιστεῖ ἡ αἰώνια κατάστασή του. Ὁ ἴδιος θὰ διαλέξει ἐλεύθερα εἴτε τὴν αἰώνια ζωή, ποὺ τοῦ χαρίστηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν Πλάστη κι ἔπειτα ἀπὸ τὸν Λυτρωτή του, εἴτε τὸν αἰώνιο θάνατο, ποὺ προαναγγέλθηκε ἤδη στὸν παράδεισο ἀπὸ τὸν δίκαιο Θεὸ ὡς συνέπεια τῆς παραβάσεως τῆς εὐεργετικῆς ἐντολῆς Του.


Σ’ αὐτὴ τὴ μεγάλη καὶ πολὺ κρίσιμη πάλη μᾶς καλεῖ ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν λέει: «Ντυθεῖτε μὲ τὴν πανοπλία ποὺ δίνει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μπορέσετε ν’ ἀντιμετωπίσετε τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Γιατί δὲν ἔχουμε νὰ παλέψουμε μὲ ἀνθρώπους ἀλλὰ μὲ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες, δηλαδὴ μὲ τοὺς κυρίαρχούς του σκοτεινοῦ τούτου κόσμου, τὰ πονηρὰ πνεύματα, ποὺ βρίσκονται ἀνάμεσα στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανὸ» (Ἐφ. 6:11-12).


Ὁ ἴδιος ἀπόστολος ἀναφέρει καὶ τὸν χῶρο αὐτῆς τῆς φοβερῆς πάλης καὶ τὸ εἶδος τῶν ὅπλων ποὺ πρέπει νὰ χρησιμοποιηθοῦν: «Τὰ ὅπλα μὲ τὰ ὁποῖα πολεμᾶμε ἐμεῖς δὲν εἶναι κοσμικά, ἀλλὰ ἔχουν τὴ δύναμη ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ γκρεμίζουν ὀχυρὰ (πνευματικά). Μ’ αὐτά, δηλαδή, ἀνατρέπουμε λογισμοὺς καὶ καθετὶ ποὺ ὀρθώνεται μὲ ἀλαζονεία ἐναντίον τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Μ’ αὐτὰ αἰχμαλωτίζουμε κάθε σκέψη καὶ τὴν κάνουμε νὰ ὑπακούει στὸν Χριστὸ» (Β’ Κορ. 10:4-5).

Η συντριπτική πλειονότητα της φαρμακολογίας, της ψυχιατρικής, της επιστήμης των eμβολίων και της δημοσιευμένης έρευνας είναι μια πλήρης απάτη.

 

Mike Adams

Οι περισσότερες δημοσιευμένες έρευνες είναι μια πλήρης απάτη και σε κάθε επιστημονικό πεδίο κυριαρχούν απατεώνες, απατεώνες και πλαστογράφοι που κατασκευάζουν έρευνες για να εισπράξουν κρατικές επιχορηγήσεις, ενώ προωθούν ψευδείς αφηγήσεις.

- Δεκαετίες έρευνας για τη νόσο Αλτσχάιμερ αποκαλύπτεται τώρα ότι είναι ΨΕΥΤΙΚΕΣ (βλ. παρακάτω).

- Η έρευνα για τα αντικαταθλιπτικά "σεροτονίνης" ήταν όλη ΨΕΥΔΗ (βλ. παρακάτω).

- Η NASA προωθεί περισσότερη ψεύτικη επιστήμη, ισχυριζόμενη ότι θα στείλει ελικόπτερα στον Άρη (έναν πλανήτη χωρίς σχεδόν καθόλου ατμόσφαιρα) για να μεταφέρει πέτρες στις αρειανές πεδιάδες (βλ. παρακάτω).

- Οι οικονομικές θεωρίες που προωθούν το MMT είναι όλες FAKED και έχουν τις ρίζες τους σε πλήρη ανοησία.

- Η "επιστήμη του κλίματος" είναι μια πλήρης φανταστική ΑΠΑΤΗ που έχει τις ρίζες της στην παράλογη ιδέα ότι το διοξείδιο του άνθρακα είναι ένας "ρύπος" που σκοτώνει τα πράσινα φυτά (στην πραγματικότητα είναι απαραίτητο για τη φωτοσύνθεση).

- Η επιστήμη των εμβολίων δεν είναι τίποτα άλλο από ΑΠΑΤΗ, προωθώντας επικίνδυνες, θανατηφόρες πειραματικές ενέσεις που δεν προσποιούνται καν ότι έχουν επιτύχει σε μακροχρόνιες κλινικές δοκιμές που δείχνουν ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.

Δεκαετίες έρευνας για τη νόσο Αλτσχάιμερ τίθενται τώρα υπό αμφισβήτηση, καθώς αποδεικνύεται ότι οι ερευνητές έκαναν γιατρούς με φωτογραφίες των αμυλοειδών πρωτεϊνών για να φαίνεται ότι αυτές οι πρωτεΐνες προκαλούν τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Γιατί παραποίησαν τις φωτογραφίες; Για να εισπράξουν πάνω από 28 εκατομμύρια δολάρια σε επιχορηγήσεις από το NIH, φυσικά, το οποίο μοιράζει επιχορηγήσεις σε όποιον μπορεί να στηρίξει τα ψέματα της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας, επιτρέποντας στη φαρμακοβιομηχανία να πουλήσει περισσότερα φάρμακα που δεν λειτουργούν.



Ολόκληρη βιομηχανία αντικαταθλιπτικών φαρμάκων βασίζεται εξ ολοκλήρου στην ΑΠΑΤΗ... δεν υπάρχει καμία "ανισορροπία της χημείας του εγκεφάλου" που να λύνεται με τα χάπια SSRI.

Όσο περισσότερο εξετάζετε τη Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία και τη λεγόμενη ιατρική "επιστήμη", τόσο περισσότερο συνειδητοποιείτε ότι όλα αυτά είναι μια μαζική, συντονισμένη, καθοδηγούμενη από την απληστία απάτη για την πώληση συνταγογραφούμενων φαρμάκων σε ανθρώπους που δεν τα χρειάζονται και δεν θα βοηθηθούν από αυτά.



Ολόκληρη η βιομηχανία αντικαταθλιπτικών φαρμάκων αποκαλύφθηκε πρόσφατα ως μια τεράστια απάτη. Όλα είχαν τις ρίζες τους στον ψευδή ισχυρισμό ότι η κατάθλιψη προκαλείται από "μια χημική ανισορροπία" στον εγκέφαλο που μπορεί να διορθωθεί με τα φάρμακα SSRI.

Αλλά όπως αναφέρει το Amgreatness.com, ολόκληρη η απάτη έχει διαλυθεί από μια νέα μελέτη του University College του Λονδίνου που επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση μεταξύ των χαμηλών επιπέδων σεροτονίνης και της κατάθλιψης. Τα φαρμακευτικά καρτέλ απλώς τα επινόησαν όλα αυτά:

Το University College του Λονδίνου ανέφερε την περασμένη εβδομάδα ένα εκπληκτικό εύρημα στη μελέτη της κλινικής κατάθλιψης. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι "δεν υπάρχουν ακόμη σαφείς ενδείξεις ότι τα επίπεδα σεροτονίνης ή η δραστηριότητα της σεροτονίνης ευθύνονται για την κατάθλιψη". Η διαχρονική μελέτη που καλύπτει δεκαετίες "υποδηλώνει ότι η κατάθλιψη δεν είναι πιθανό να προκαλείται από μια χημική ανισορροπία και θέτει υπό αμφισβήτηση το τι κάνουν τα αντικαταθλιπτικά".

Ουσιαστικά, η Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία και τα συνεργαζόμενα εταιρικά ΜΜΕ που χρηματοδοτούνται από τη φαρμακοβιομηχανία διαπράττουν τεράστια ιατρική απάτη εδώ και δεκαετίες, λέγοντας ψέματα στο κοινό και υποσχόμενα ότι τα χάπια SSRI θα σας κάνουν πιο ευτυχισμένους. Στην πραγματικότητα, το μόνο που κατάφεραν ήταν να κάνουν τη Big Pharma πλουσιότερη. Ολόκληρη η βιομηχανία έχει τις ρίζες της στην απάτη και την ψεύτικη επιστήμη.

Η οικονομική «επιστήμη» είναι ένα τέτοιο αστείο που οι παγκόσμιοι ηγέτες που έχουν ενισχυθεί με το εμβόλιο Covid προσβάλλονται από τον κορωνοϊό και οι οικονομικές υφέσεις δεν ονομάζονται πλέον ύφεση

Πολλοί από τους παγκόσμιους ηγέτες που ισχυρίστηκαν ότι τα εμβόλια κόβιντ θα σας προστάτευαν από τις μολύνσεις από κόβιντ μολύνθηκαν αργότερα οι ίδιοι. Αυτό περιλαμβάνει τον ψεύτικο πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, τον ψεύτικο υπουργό Τζάστιν Τρουντό και ένα σωρό άλλους ψεύτικους παγκόσμιους ηγέτες που εγκαταστάθηκαν στην εξουσία χρησιμοποιώντας στημένες εκλογές:

1.200 επιστήμονες διαβεβαιώνουν: «Δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή»!

 

[Η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, μετά την κόντρα με τη Ρωσία, αναγκάζονται να επιστρέψουν στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής για να ανταποκριθούν στις αυξημένες ενεργειακές ανάγκες των πληθυσμών τους. Ο Μακρόν μάλιστα επανεργοποίησε πυρηνικό σταθμό τον οποίο είχε κλείσει ακολουθώντας οικολογικές συνταγές.

 Ευθύς μετά την εκλογή του, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, έκλεισε τουλάχιστο τέσσερις λιγνιτικές μονάδες, εκτελώντας εντολές των Βρυξελλών για απολιγνιτοποίηση της χώρας μέχρι το 2028.  Στερνή μου γνώση...Οσοι συνήργησαν στην αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης της Ελλάδας πρέπει να λογοδοτήσουν. Μήπως είναι κ. πρωθυπουργέ να επανεθνικοπιήσουμε τη ΔΕΗ αντί να μοιράζουμε επιδοτήσεις που τελικά καταλήγουν στις τσέπες των παρόχων;   Ε.Δ.Ν.]

Δημοσίευμα σε καθαρεύουσα πριν μισό και πλέον αιώνα: Καύσων 45,4 βαθμών υπό σκιάν στη Λάρισα, στις 25 Ιουλίου 1965. Αλλά τότε δεν είχε εφευρεθεί η κλιματική αλλαγή και προπαντός δεν είχε γεννηθεί ακόμη... η μεγάλη «ιέρειά» της Γκρέτα Τούνμπεργκ!

Πολλοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης και μέρος της επιστημονικής κοινότητας, βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση στον κόσμο: υπερβολικά κύματα καύσωνα, ξηρασία, λιώσιμο παγετώνων, κ.λπ. Τώρα, μια ομάδα, με επικεφαλής τον κάτοχο του βραβείου Νόμπελ Φυσικής (1973), καθηγητή Ivar Giaver, συγκέντρωσε την υποστήριξη 1.200 διάσημων επιστημόνων και ακαδημαϊκών στην Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα (WCD). Γράφτηκε και συζητήθηκε από την Climate Intelligence, έναν οργανισμό που δημιουργήθηκε το 2019 από τον καθηγητή γεωφυσικής Guus Berkhout και τον επιστημονικό δημοσιογράφο Marcel Crok. Το κύριο μήνυμα αυτής της διακήρυξης είναι: «δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη για το κλίμα». Αρκετά για να προκαλέσει μια δίκη μαγείας στην υπερδιεγερμένη ατμόσφαιρα πολλών πολιτικών συζητήσεων (στη Δύση). 

Όταν οι πολιτικοί κάνουν… επιστήμη

Με αυτή τη διακήρυξη, με ημερομηνία 27 Ιουνίου, οι υπογράφοντες απευθύνουν μια προειδοποίηση προς τους παγκόσμιους ηγέτες. Οι επιστήμονες καταγγέλλουν το γεγονός ότι η κλιματική επιστήμη βασίζεται πλέον σε «προσωπικές πεποιθήσεις και πολιτικές ατζέντες» και όχι σε επιστημονικά δεδομένα.

Ένας από τους συντάκτες της δήλωσης, ο φυσικός της ατμόσφαιρας Richard Lindzen, αποκάλεσε ακόμη και τις τρέχουσες προβλέψεις για την υπερθέρμανση του πλανήτη "παράλογες" στον ιστότοπο του Ηνωμένου Βασιλείου The Daily Sceptic.

Επίσης, σύμφωνα με αυτή τη διακήρυξη, η επιστήμη του κλίματος «θα πρέπει να είναι λιγότερο πολιτική, ενώ οι πολιτικές για το κλίμα θα πρέπει να είναι πιο επιστημονικές». Πράγματι, σύμφωνα με το ίδιο ντοκουμέντο, οι επιστήμονες θα πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά για αυτές τις αβάσιμες και υπερβολικές προβλέψεις σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Οι πολιτικοί, από την άλλη, πρέπει να σκέφτονται το κόστος που δημιουργεί η εφαρμογή των πολιτικών τους μέτρων.

Είμαστε οι "λαγοί"!

 

Μας κρατούν επιμελώς στην προηγούμενη πίστα.

Και ο λόγος είναι πως είμαστε οι "λαγοί"

στο πείραμα με την "ψηφιακή ταυτότητα σε κινητό".

(μόνιμο τσιπ εντός παλάμης)

Ενώ υπάρχουν πολλές χώρες που έχουν αλλάξει

τις ταυτότητες σε ψηφιακές, αλλά σε πλαστική κάρτα με τσιπάκι,

εμείς "μονάχα" περάσαμε αυτό το στάδιο και πήγαμε στο επόμενο.

Προφανώς και δεν υπήρχε χρόνος για να γίνει αυτό

και δεύτερον, ο Έλληνας δέχτηκε να κατεβάσει

την πειραματική ψηφιακή ταυτότητα με τα c-pass.

για χάριν της υγειονομικής κρίσης.

Για την ώρα φαίνεται πως συντηρούμε και την παλιά επιλογή

όπως είθισται σε κάθε μεταβατική περίοδο.

Αλλά από Σεπτέμβριο, θα φανεί που το πάνε

με τα μέτρα που θα επιβάλουν.

Αν ζητήσουν επιπλέον, για παράδειγμα "ταυτοποίηση"

σε κάθε είσοδο μας,

τότε αυτομάτως και εμμέσως θα μας επιβληθεί

και η ψηφιακή ταυτότητα στο κινητό.

Και κατ επέκτασιν ο "έλεγχος" των κινήσεων μας

και ένα light "Carbon Footprint Tracker".

Θα βοηθήσει σε αυτό και το ψηφιακό δίπλωμα.

Αναρωτιόμουν γιατί δεν γίνεται τόσο μεγάλη

πλύση εγκεφάλου για την "Κλιματική Αλλαγή" σε εμάς,

όπως γίνεται στο εξωτερικό. (απ' όσο παρακολουθώ)

Ο λόγος είναι απλός.

Δεν θέλουν να μας επιβαρύνουν με "πολλά" αυτή τη στιγμή

και επιπλέον, αν περάσει παντού θα περάσει κι εδώ.

Ένα βήμα τη φορά.

Ο άλλος λόγος είναι πως αν η "ταυτότητα" περάσει στον Έλληνα

σε όλους τους άλλους λαούς, θα είναι παιχνιδάκι.

Και ενώ το "τσιπάκι" θα περάσει παράλληλα σε άλλους λαούς

εμείς θα το έχουμε δεχτεί, εντός παλάμης αλλά όχι υποδόρια.

Εκεί θα κριθεί το παιχνίδι, μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.

Και όσο και να φαίνεται "απίθανο" σήμερα,

η ανυποταξία μας στην ψηφιακή ταυτότητα

θα είναι ο λόγος της ανατροπής,

ολόκληρου του οικοδομήματος της Δυστοπίας

και του Great Reset.

Όσο κι αν ακούγεται "περίεργο",

αυτός θα είναι και ο λόγος που θα σπάσει η αλυσίδα

και θα ξεσπάσουν μεγάλα δεινά, "προς τιμήν μας".

Θα καταρρεύσει το φαύλο οικοδόμημα

και θα πάρουμε παράταση από Πάνω.

Δεν είναι τυχαίο που οι γέροντες είπαν

"δεν θα προλάβουν" να επιβάλουν πλήρως την "ταυτότητα".

Αυτός είναι και ο λόγος που πλέον ασχολούμαι

με την πίστα που έρχεται, και όχι με την πίστα που έφυγε,

ενώ όλοι ασχολούνται με "ότι βγαίνει στην επικαιρότητα".

Για όσους με χαρακτηρίσουν "συνωμοσιολόγο",

αποδέχομαι ενσυνείδητα τον χαρακτηρισμό.

Yannis Bakman

Τρελογιάννης

Τὸ ἅγιο αἷμα τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ Προδρόμου τοῦ Χριστοῦ χύθηκε σὰν πολυτελὲς μύρο ἀπὸ τὸν ἱερὸ τράχηλο καὶ εὐωδιάζει τὴν οἰκουμένη. Αἷμα, ποὺ μὲ παρρησία βοᾷ πρὸς τὸν Κύριο

 

Τῇ ΚΘʹ(29ῃ) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας Κεφαλῆς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

Στίχοι
Τέμνει Κεφαλὴν χεὶρ μιαιφόνος ξίφει,
Τοῦ χεῖρα θέντος εἰς Κεφαλὴν Κυρίου.
Εἰκάδα ἀμφ’ ἐνάτην Προδρόμου τάμεν αὐχένα χαλκός.

«Ἐγκώμιον εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς ἱερᾶς κεφαλῆς τοῦ μεγάλου Βαπτιστοῦ καὶ Προδρόμου τοῦ Χριστοῦ».
Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.


Πνευματικὴ πανήγυρις



Ὄντως λαμπρὰ καὶ θεϊκῆς χαρμοσύνης πλήρης ἡ σημερινὴ σύναξη, ποὺ μᾶς συγκέντρωσε ὅλους ἐμᾶς, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, γιὰ νὰ γιορτάσουμε σήμερα τὸ πνευματικὸ πανηγύρι. Καὶ δίκαια χαρακτηρίζεται λαμπρά, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἐπώνυμο τοῦ ἁγίου, τοῦ ὁποίου τελοῦμε τὴν μνήμη, μιὰ καὶ εἶναι καὶ θεωρεῖται «λύχνος φωτός». Χωρὶς ἀμφιβολία δὲν πρόκειται γιὰ λύχνο, ποὺ περιαυγάζει τοὺς σωματικούς μας ὀφθαλμοὺς μὲ γήϊνη ἀκτινοβολία. Γιατὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ λάμψη θὰ ἦταν παροδική, μὲ συνεχεῖς διακοπὲς ἀπὸ κάθε ἐμπόδιο, ποὺ θὰ παρεμβαλλόταν σὰν σκιά. Ἀντίθετα, πρόκειται γιὰ φῶς, ποὺ καταυγάζει μὲ τὴν ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἀνέκαθεν ἔχουν συναχθεῖ στὴν ἑορτή, γιὰ φῶς, ποὺ ἀνυψώνει τὸν νοῦ στὴ θεωρία τῆς ἀθλήσεως τοῦ δικαίου. Κι ἔτσι, καθὼς μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας θὰ ἀτενίζουμε τὸ μακάριο τοῦτο πάθος, θὰ δημιουργοῦμε παράλληλα καὶ τὴν προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς μας εὐφροσύνης. Γιατὶ τὸ αἷμα ὁποιουδήποτε ἄλλου, ποὺ ἀπὸ ξίφος ἔρρευσε κάτω στὴ γῆ, οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ τέρψει τὴν ἀνθρώπινη ὅραση οὔτε ἡ διήγηση τοῦ γεγονότος νὰ καλύψει μὲ σεβασμὸ τὴν μνήμη τοῦ νεκροῦ. Γιατί, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἑλκύσει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀπὸ τὴν φύση του ἀγαπᾶ τὴ ζωή, μιὰ αἱματοχυσία ποῦ ὁδηγεῖ στὸ θάνατο; Μᾶλλον τὸ ἀντίθετο θὰ τὸν ὁδηγοῦσε μὲ τὴν ἀπέχθεια ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό του σὲ συναισθήματα συμπαθείας καὶ ἐλέους γιὰ τὸ πάθημα, ἐκτὸς βέβαια ἐὰν κανεὶς βρίσκεται σὲ κατάσταση ἀλλοφροσύνης ἢ ἀποκτηνώσεως, μὴ μπορώντας νὰ ἀντιδράσει λογικὰ σὲ αὐτὰ ποὺ βλέπει, ὅπως κάνουν τὰ ἄγρια θηρία. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς πετεινούς, ποὺ ἐνῷ ἄλλοι σφάζονται, αὐτοὶ χαίρονται, λαλοῦν, πηδοῦν δεξιὰ – ἀριστερά, μένοντας μόνο σὲ αὐτὸ ποὺ βλέπουν καὶ χωρὶς νὰ συλλογίζονται, ὅτι θὰ ἔλθει καὶ ἡ δική τους ἡ σειρὰ νὰ πάθουν τὸ ἴδιο. Τὸ αἷμα, ὅμως, τοῦ δικαίου τὸ βλέπει κανεὶς καὶ τέρπεται, ἀκούει γι᾿ αὐτὸ καὶ τοῦ μεταφέρονται χαροποιὰ ἀγγέλματα, ἀξίζει νὰ τὸ ψαύει μὲ τὰ χείλη προσκυνηματικά. Γιατὶ ἡ προσφορὰ αὐτοῦ τοῦ αἵματος χαρίζει τὴν μετοχὴ στὴν ἀθάνατη καὶ ἀληθινὴ ζωή. Καὶ πιστεύω, ὅτι ὄχι μόνο ἡ σταγόνα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ καὶ ὀ,τιδήποτε δικό του, εἴτε λείψανο εἴτε μία τρίχα εἴτε κάτι ἀπ᾿ ὅσα φοροῦσε ἢ ἄγγιζε, εἶναι περιζήτητο καὶ πολύτιμο σ᾿ αὐτὸν ποὺ ἔχει βάλει σκοπό του νὰ ζεῖ μὲ εὐσέβεια. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει κάτι τέτοιο στὸ σπίτι του ἣ στὴν ἐκκλησία, δηλαδὴ ὁλόκληρο λείψανο ἢ ἕνα μέρος ἢ κάτι ἀπειροελάχιστο, τὸ θεωρεῖ καύχημά του, σὰν νὰ κατέχει κάποιο θησαυρό, ποὺ τοῦ χαρίζει ἁγιασμὸ καὶ τοῦ ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρία. Καὶ προσέρχεται μὲ εὐλάβεια στὴ λειψανοθήκη μὲ τὴν ἱερὴ σκόνη καὶ ἀσπάζεται μὲ ἅγιο φόβο τὰ ἄψαυστα ἅγια λείψανα.

Τίμιο τὸ αἷμα τῶν προφητῶν

Το Μεγάλο Τεστ IQ No 2.

 

Τα τελευταία 50 χρόνια

το διοξείδιο του άνθρακα ανέβηκε στην ατμόσφαιρα

στο 0,005%.

Δηλαδή από 0,0025 στα 0,005.

Το διοξείδιο του Άνθρακα δεν έχει καμία σχέση

με την αύξηση της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα

διότι αυτή η αύξηση δεν δύναται να την αλλάξει.

Και σύμφωνα με σοβαρούς επιστήμονες

το διοξ του άνθρακα είναι καλό για την ζωή μας.

Η πραγματική απειλή είναι τα "τοξικά απόβλητα"

για τα οποία δεν μιλάει κανείς.

Η δηλητηρίαση του νερού που πίνουμε από αυτά κλπ.

Όμως αυτό δεν βολεύει τους "ιδιοκτήτες"

που θέλουν να μεταφέρουν το πρόβλημα στο κοσμάκη.

Αλλά τους βολεύει το νέο αφήγημα

του Αποτυπώματος Άνθρακα κλπ

που θέλουν να περάσουν σε όλον τον πλανήτη

για την τελική του υποταγή.

Είναι οι ίδιοι που σου απαγορεύουν το πλαστικό καλαμάκι

αλλά δεν διστάζουν να ρίχνουν χιλιάδες βόμβες

και να δημιουργούν πολέμους όταν τα συμφέροντα τους

το επιτάσσουν.

Όλα πρέπει να είναι ξεδιάντροπα "προφανή"

όταν πρόκειται να ακολουθήσεις "οικειοθελώς"

τις δαιμονικές τους προθέσεις.

Πρέπει να συναινείς με μια άκυρη "δικαιολογία"

στην ίδια σου την "καταστροφή".

Τα ίδια ζούμε εδώ και 2,5 χρόνια.

Ακόμη και τα μέτρα που ετοιμάζουν

φαίνεται να είναι ίδια και συντονισμένα.

Τίποτα δεν άλλαξε.

Σκεφτείτε πως τουλάχιστον το 50% των αποβλήτων

και των εκπομπών αερίων,

δημιουργείται από "τις μεταφορές, τη συντήρηση" των προϊόντων

και από τις βιομηχανίες συσκευασιών των προϊόντων.

Αυτό σημαίνει πως αν άλλαζαν τη λογική των προμηθειών

σε ένα σενάριο "τοπικών αγορών"

θα είχαμε τεράστια εξοικονόμηση ενέργειας κλπ.

Όμως ποιους δεν συμφέρει αυτό;

Αυτούς που θέλουν να "ελέγχουν" πλήρως το φαγητό μας.

Και φυσικά τη ζωή μας... κι αν δεν προσέξουμε "και την ψυχή μας".

 Yannis Bakman

 1.200 επιστήμονες διαβεβαιώνουν: «Δεν υπάρχει κλιματική αλλαγή»!

Τρελογιάννης

«Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις» ( Ψαλμός 105,30)

Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις» , ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του.

Η υπεράσπιση του δικαίου
- Γέροντα, λέει σε κάποιον ψαλμό: «Θυμόν κινήσαντες τον δικαιότατον». Ποιος θυμός είναι δικαιότατος;
- Όταν αδικούνται άλλοι και φωνάζη κανείς και θυμώνη από πόνο πραγματικό, τότε είναι «δικαιότατος ο θυμός». Όταν αδικείται ο ίδιος και θυμώνη, τότε δεν είναι καθαρός ο θυμός. Όταν βλέπης έναν να υποφέρη για ιερά πράγματα, αυτός έχει θείο ζήλο.
Από αυτό μπορείς να καταλάβης και τον δια τον Χριστόν σαλό. Αν πάρης λ.χ. μια εικόνα και την βάλης μπροστά του ανάποδα, θα τιναχθή επάνω ο δια Χριστόν σαλός∙ έτσι του κάνεις τεστ.
Υπάρχει δηλαδή και δικαία, θεία αγανάκτηση, και μόνον αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο.
Ο Μωυσής , όταν είδε το λαό να θυσιάζη στο χρυσό μοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες με τις εντολές που του έδωσε ο Θεός , και έσπασαν.
Ο Φινεές , ο εγγονός του αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ο Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς του Ισραήλ
Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαμβρί να αμαρτάνη με την Μαδιανίτιδα Χασβί μπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες , δεν κρατήθηκε∙ σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε , και έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού.
Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή του Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ. Φοβερό! Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις», ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του.
Αλλά και ο Χριστός, όταν είδε να πουλούν μέσα στον περίβολο του Ναού βόδια, πρόβατα , περιστέρια, και τους κερματιστές να ανταλλάσσουν χρήματα, πήρε το φραγγέλιο και τους έδιωξε.
Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν πάη με αγανάκτηση να υπερασπίση τον εαυτό του για ένα ατομικό του θέμα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασμού. Δέχεται επιδράσεις δαιμονικές εξωτερικές.
Αν κάποιοι τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζωνται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συμφέρον.
Δεν ταιριάζει να μαλώνης για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντιδράσης, για να υπερασπιστής σοβαρά πνευματικά θέματα, που αφορούν την πίστη μας, την Ορθοδοξία. Αυτό είναι καθήκον σου.
Όταν σκέφτεσαι τους άλλους και αντιδράς, για να τους βοηθήσης, τότε αυτό είναι καθαρό, γιατί γίνεται από αγάπη…
Από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄

Τρελογιάννης

Ποιοι είναι ισχυροί και ποιοι ασθενείς;

«Δεν έχουν όλες οι ψυχές αντοχή στο ίδιο μέτρο. Άλλες είναι ισχυρές σαν πέτρα, άλλες ασθενείς σαν καπνός. Όμοιες με καπνό είναι οι υπερήφανες ψυχές. Όπως ο άνεμος διασκορπίζει άτακτα τον καπνό, έτσι ο εχθρός διάβολος παρασύρει τις υπερήφανες ψυχές, διότι ή δεν έχουν υπομονή ή εύκολα εξαπατώνται και πέφτουν σε απόγνωση. Οι δε ταπεινές ψυχές φυλάσσουν τις εντολές του Κυρίου και στέκονται ακλόνητες σαν βράχος, πάνω στον οποίο συντρίβονται όλα τα κύματα. Αυτές οι ψυχές παραδόθηκαν στο θέλημα του Θεού και νοερώς θεωρούν τον Θεό, και ο Κύριος δίνει σ’ αυτές τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όποιος ζει κατά τις εντολές, αυτός κάθε ώρα και στιγμή ακούει να ηχεί στην ψυχή του η χάρη» (Αρχιμ. Σωφρονίου, Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 1999).

Ο μέγας όσιος Σιλουανός του Άθω ήταν απόλυτα προσγειωμένος: ήξερε ότι κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά πνευματικά μέτρα, γι’ αυτό και έχει διαφορετικές αντοχές. Που σημαίνει ότι ο καθένας, κι έχει ασφαλώς υπ’ όψιν του τους χριστιανούς, πρέπει να μάθει την κατάστασή του, ώστε ανάλογα με το πνευματικό επίπεδό του να κάνει και την άσκησή του. Το σημειώνει σε άλλο σημείο του κειμένου του: «Πρέπει να γνωρίζεις το μέτρο σου, για να μην αποκάμει η ψυχή. Μελέτησε τον εαυτό σου και δώσε στην ψυχή σου άσκηση κατά τη δύναμή της». Δεν μπορείς δηλαδή ενώ είσαι αρχάριος πνευματικά να επιλέξεις τις ασκήσεις του προχωρημένου και τελείου χριστιανού. Είναι σαν το μικρό παιδί που θέλει να σηκώσει βάρος μεγάλο που δεν το αντέχει – θα συνθλιβεί και θα καταπλακωθεί. Ή σαν το μωρό που ενώ χρειάζεται γάλα του δίνουν στέρεα και βαριά τροφή – υπάρχει κίνδυνος να χάσει και τη ζωή του! Το σημείωνε ο απόστολος Παύλος: «γάλα σας πότισα, γιατί δεν αντέχετε ακόμη το κρέας».



Οπότε το ζητούμενο από τον χριστιανό είναι η απόκτηση για να μπορεί να προχωρεί πνευματικά μίας έστω και μικρής διάκρισης ως επίγνωσης των μέτρων του, κάτι που βοηθάει πολύ σ’ αυτό η υπακοή σε διακριτικό πνευματικό πατέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Εκκλησία μας με το Πνεύμα του Θεού που την διακατέχει προσφέρει αδιάκοπα και αταλάντευτα το όραμα της τελειώσεως στους χριστιανούς, τον σκοπό της θεώσεώς τους με την ακρίβεια των κανόνων της, αλλά κυρίως πορεύεται χρησιμοποιώντας την οικονομία – συγκαταβαίνει στις αδυναμίες των μελών της χριστιανών. Χωρίς την οικονομία αυτή και οι ίδιοι οι θεόπνευστοι κανόνες της θα λειτουργούσαν γι’ αυτούς, κατά τη γνωστή ρήση του αγίου Παϊσίου του αγιορείτου, ως «κανόνια» που θα ρήμαζαν τη ζωή τους. Κι έχει αποδειχθεί: εκείνος που απαιτεί την απόλυτη ακρίβεια για όλους είναι συνήθως εκείνος που ούτε με το μικρό δαχτυλάκι του δεν τηρεί τίποτε – μοιάζει με τους Φαρισαίους όπως έλεγε ο Κύριος που απαιτούσαν τα πάντα από τους άλλους, όχι όμως από τους εαυτούς τους, ο ορισμός της υποκρισίας.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μέγας ευεργέτης!

 

 

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
“Να πεις τους Έλληνες να μη φοβούνται και να έχουν θάρρος και ελπίδα! Γιατί στο τιμόνι της Ελλάδος κάθεται η Παναγία”!

• +πατήρ Ανανίας Κουστένης:

Στις 24 Αυγούστου, γιορτάζει ο άγιος ιερομάρτυς και ισαπόστολος και εθνομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο νέος απόστολος Παύλος, κατά κάποιους. Έζησε και έλαμψε τον 18ο αιώνα. Απ’ το Μέγα Δέντρο της Αιτωλίας ξεκίνησε, εκεί γεννήθηκε, στα 1714, από ευσεβείς γονείς, και ήθελε από μικρός να μονάσει.

Αφού έμαθε τα λίγα γράμματα, εκεί στον τόπο του, και στις διάφορες σχολές, κρυφές και φανερές, κι αφού έγινε και διδάσκαλος στα παιδάκια, έφυγε, στο τέλος, και πήγε στο Περιβόλι της Παναγίας. Στην αγκάλη της Κυρίας Θεοτόκου, την οποίαν υπερηγάπα. Και δη, στη μονή του Φιλοθέου.
Εκεί, από Κώστας έγινε Κοσμάς, και αφοσιώθηκε στη μελέτη, στην άσκηση και στον ένθεο βίο. Σπούδασε δε και στην Αθωνιάδα Σχολή, κι έμαθε, όχι μόνο τα εκκλησιαστικά, αλλά και τα θύραθεν όλα.
Έγινε όντως πάνσοφος ο Κοσμάς. Κι όπως γράφει το λιτό Συναξάριο, εκεί περιοριζόμεθα, αλλιώς πρέπει να μιλούσαμε ώρες για τον Πατροκοσμά, τον μεγάλο αυτό διδάχο και τον μεγάλο αυτό ευεργέτη της πίστεως και της πατρίδος, εφωτίσθη, λέει, από τη Θεία χάρη και εκλήθη από τον Κύριο σε έργο μέγα και ιεραποστολικό. Στα δίσεκτα εκείνα χρόνια, «που τα πλάκωνε η φοβέρα και τα έσκιαζε η σκλαβιά», -και το αντίστροφο να πούμε απ’ το ίδιο είναι- λοιπόν.
Και πάει στο Πατριαρχείο, παίρνει την άδεια και επεχείρησε τέσσερες μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες, όπως ο μέγας απόστολος Παύλος, και τηρουμένων, φυσικά, των αναλογιών.

Όπου έφθασε τα χωριά έγιναν χριστιανικά
Και πήγε σ’ όλα, σχεδόν, τα μέρη της ελεύθερης πατρίδος μας. Και έφθασε μέχρι τη Βόρειο Ήπειρο. Μέχρι την Αλβανία. Μέχρι εκεί το Καλικόντασι. Όπου έφθασε ο άγιος Κοσμάς, τα χωριά έγιναν χριστιανικά. Από ’κει και πάνω είναι αλβανικά και μουσουλμανικά. Και σήμερα, στη νότιο Αλβανία ή Βόρειο Ήπειρο για μας, όπως και να το πούμε το ίδιο πράγμα είναι, δεν κολλάμε εκεί πέρα, λοιπόν, είναι εκεί Έλληνες Χριστιανοί, μου ‘λεγε κάποιος προχθές, που ‘χε επισκεφθεί, είναι όντως και Έλληνες και ορθόδοξοι.
Γιατί εκείνοι περνάνε μαρτυρικά. Κι εκείνοι πληρώνουνε και τον ελληνισμό και την ορθοδοξία. Κι είναι πολύ σπουδαίο. Λοιπόν.
Ο άγιος Κοσμάς, αφού διέγραψε τον κύκλο και την πορεία του για την ωφέλεια της Ρωμιοσύνης, τον κάλεσε ο Θεός, εκεί στο Καλικόντασι της Βορείου Ηπείρου, και δι’ αγχόνης μετέβη εις την αιώνιον ζωήν. Τον απηγχόνισαν οι ασεβείς.
Έμεινε, όμως, το ιερό του λείψανο, το οποίον επιτελεί ιάσεις και θαύματα. Από τότε, μέχρι σήμερα. Το ‘χουμε κι εδώ, στην πατρίδα μας, και στην Αιτωλία και στον μητροπολιτικό ναό των Αθηνών, που θα γίνουν ωραίες εκδηλώσεις, λειτουργίες και λοιπά.
Κι αυτό είναι σημαντικό και σήμερα, για να τελειώνουμε μ’ αυτό, να μην ξεχνάμε τον Πατροκοσμά. Γιατί είναι μέγας ευεργέτης. Καθώς και σήμερα. Με τη δεύτερη τουρκοκρατία.

Έχομε ανάγκη από επανευαγγελισμό
Έχει αγριέψει το Γένος και έθνος μας, έχομε ανάγκη, λοιπόν, από επανευαγγελισμό. Έχομε ανάγκη επιστροφή στις ρίζες μας. Στην Εκκλησία μας. Στην πατρίδα μας. Στην ιστορία μας την αγία, πο ’λεγε ο Γέροντας Πορφύριος. Και σε ό,τι καλό, ωραίο και υψηλό. Γιατί, καθώς σιγοπαλιώνει ο πλανήτης μας κι η βαρβαρότητα είναι επί θύραις κι η ισοπέδωση μας έχει ήδη παραλάβει, έχομε, λοιπόν, ανάγκη από το φως του κόσμου, τον Χριστό.

Έχομε ανάγκη από το φως της ορθοδοξίας. Και η Ελλάς, και στα αρχαία χρόνια, με τον ελληνισμό, με τη χάρη και τη σοφία, εφώτισε τον κόσμο. Αλλά κυρίως και κατ’ εξοχήν τον φώτισε και τον εφρόντισε και μέσω του Βυζαντίου και όχι μόνον, με την ελληνορθοδοξία. Με τη Ρωμιοσύνη, που όλα τα έθνη μπήκαν στον Χριστό κι έγιναν ένα έθνος. Ένα έθνος άγιον. Βασίλειον ιεράτευμα και όλα τα υπόλοιπα, που λέει ή Εκκλησία.
Ας έχομε την ευχή του, ας έχουν την ευχή του και οι διδάσκαλοι του Γένους και έθνους μας, που τόσο μεγάλη και σπουδαία αποστολή έχουν, και ας πρεσβεύει στο θρόνο της Θείας μεγαλοσύνης και για τη φτωχή και δύστηνο πατρίδα μας ο άγιος Κοσμάς και ας αναδεικνύει και άλλους Κοσμάδες Αιτωλούς, που τόσο τους χρειαζόμαστε.
Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη, π. Ανανία Κουστένη, “Θερινό συναξάρι”, τόμος Β’, των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2009.

Τρελογιάννης

Άγιος Πορφύριος: «Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής»

Η ψυχή του χριστιανού πρέπει να είναι λεπτή, να είναι ευαίσθητη, να είναι αισθηματική, να πετάει, όλο να πετάει, να ζει μες στα όνειρα. Να πετάει μες στ’ άπειρο, μες στ’ άστρα, μες στα μεγαλεία του Θεού, μες στη σιωπή.

Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής. Αυτό είναι! Πρέπει να πονάς. Ν’ αγαπάς και να πονάς. Να πονάς γι’ αυτόν που αγαπάς.

Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο. Όλη νύχτα τρέχει, αγρυπνεί, ματώνει τα πόδια, για να συναντηθεί με τον αγαπημένο. Κάνει θυσίες, δε λογαριάζει τίποτα, ούτε απειλές, ούτε δυσκολίες, εξαιτίας της αγάπης. Η αγάπη προς το Χριστό είναι άλλο πράγμα, απείρως ανώτερο.

Και όταν λέμε αγάπη, δεν είναι οι αρετές που θ’ αποκτήσουμε αλλά η αγαπώσα καρδιά προς το Χριστό και τους άλλους. Το καθετί εκεί να το στρέφουμε. Βλέπουμε μια μητέρα να έχει το παιδάκι της στην αγκαλιά, να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της; Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει το αγγελούδι της; Όλ’ αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει: «Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στο Θεό μου, στο Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!». Να, έτσι πρέπει ν’ αγαπήσουμε τον Χριστό, τον Θεό. Το επιθυμείς, το θέλεις και το αποκτάς με την χάρι του Θεού.

Εμείς, όμως, έχουμε φλόγα για το Χριστό; Τρέχουμε, όταν είμαστε κατάκοποι, να ξεκουρασθούμε στην προσευχή, στον Αγαπημένο ή το κάνουμε αγγαρία και λέμε: «Ω, τώρα έχω να κάνω προσευχή και κανόνα…»; Τι λείπει και νιώθουμε έτσι; Λείπει ο θείος έρως. Δεν έχει αξία να γίνεται μια τέτοια προσευχή. Ίσως μάλιστα κάνει και κακό.
Αν στραπατσαρισθεί η ψυχή και γίνει ανάξια της αγάπης του Χριστού, διακόπτει ο Χριστός τις σχέσεις, διότι ο Χριστός «χοντρές» ψυχές δε θέλει κοντά Του. Η ψυχή πρέπει να συνέλθει πάλι, για να γίνει άξια του Χριστού, να μετανοήσει «έως εβδομηκοντάκις επτά» (Ματθ. 18, 22). Η μετάνοια η αληθινή θα φέρει τον αγιασμό. Όχι να λες, «πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος» κ.λπ., αλλά μπορείς να λες, «θυμάμαι κι εγώ τις μέρες τις αργές, που δε ζούσα κοντά στο Θεό…». Και στη δική μου τη ζωή κάπου θα υπάρχουν άδειες μέρες. Ήμουνα δώδεκα χρονών, που έφυγα για το Άγιον Όρος. Δεν ήταν αυτά χρόνια; Μπορεί βέβαια να ήμουν μικρό παιδί, αλλά έζησα δώδεκα χρόνια μακράν του Θεού. Τόσα πολλά χρόνια!…

Ακούστε τι λέει ο Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ στο βιβλίο του Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν :
«Πάσα γαρ εργασία σωματική τε και πνευματική, μη έχουσα πόνον ή κόπον, ουδέποτε καρποφορεί τω ταύτην μετερχομένω, ότι βιαστή εστίν η Βασιλεία των Ουρανών και «βιασταί αρπάζουσιν αυτήν», βίαν ειπών την την του σώματος εν πάσιν επίπονον άσκησιν».

Όταν αγαπήσεις το Χριστό, κάνεις κόπο, αλλά ευλογημένο κόπο. Υποφέρεις, αλλά με χαρά. Κάνεις μετάνοιες, προσεύχεσαι, διότι αυτά είναι πόθος, θείος πόθος. Και πόνος και πόθος και έρωτας και λαχτάρα και αγαλλίαση και χαρά και αγάπη. Οι μετάνοιες, η αγρυπνία, η νηστεία είναι κόπος, που γίνεται για τον Αγαπημένο. Κόπος, για να ζεις τον Χριστό. Αλλ’ αυτός ο κόπος δε γίνεται αναγκαστικά, δεν αγανακτείς. Ό,τι κάνεις αγγαρία, δημιουργεί μεγάλο κακό και στο είναι σου και στην εργασία σου. Το σφίξιμο, το σπρώξιμο φέρνει αντίδραση. Ο κόπος για το Χριστό, ο πόθος ο αληθινός είναι Χριστού αγάπη, είναι θυσία, είναι ανάλυση. Αυτό ένιωθε και ο Δαβίδ: «Επιποθεί και εκλείπει η ψυχή μου εις τας αυλάς του Κυρίου» (Ψαλμ. 83, 3). Ποθεί με λαχτάρα και λιώνει η ψυχή μου απ’ την αγάπη του Θεού. Αυτό του Δαβίδ ταιριάζει με το στίχο του Βερίτη που μ’ αρέσει:

«Συντροφιά με τον Χριστό λαχτάρησα να ζήσω, ως να φθάσει κι η στερνή στιγμή να ξεψυχήσω».
Χρειάζεται προσοχή και προσπάθεια, για να κατανοεί κανείς αυτά που μελετάει και να τα ενστερνίζεται. Αυτός είναι ο κόπος που θα κάνει ο άνθρωπος. Στην κατάνυξη, στη ζέση, στα δάκρυα θα μπει μετά χωρίς να κοπιάσει. Αυτά ακολουθούν, είναι δώρα Θεού. Ο έρωτας θέλει προσπάθεια; Με την κατανόηση των τροπαρίων και κανόνων και των Γραφών έλκεσαι ευφραινόμενος, μπαίνεις μέσα στην αλήθεια ευφραινόμενος. «Έδωκας ευφροσύνην εις την καρδίαν μου» (Ψαλμ. 4, 8), όπως λέει ο Δαβίδ. Έτσι αυθόρμητα μπαίνεις στην κατάνυξη, αναίμακτα. Καταλάβατε;

Εγώ ο καημένος επιθυμώ ν’ ακούω τα λόγια των Πατέρων, των ασκητών, τα λόγια της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Σ’ αυτά θέλω να εντρυφώ. Αυτά καλλιεργούν το θείο έρωτα. Τα επιθυμώ και προσπαθώ, αλλά δεν μπορώ. Αρρώστησα και «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής» (Ματθ. 26, 41). Δεν μπορώ να κάνω μετάνοιες. Τίποτα. Επιθυμώ, έχω ζήλο και έρωτα να είμαι στο Άγιον Όρος και να κάνω μετάνοιες, να προσεύχομαι, να λειτουργώ και να είμαι μ’ έναν ακόμη ασκητή. Είναι καλύτερο να είναι δύο. Το είπε ο ίδιος ο Χριστός: «Ού γαρ εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. 18, 20).

«Βίος και Λόγοι» Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής
Χανιά, 2015, σελ. 256-260

Άγιος Πορφύριος: «Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός, πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής» - Ενωμένη Ρωμηοσύνη (enromiosini.gr)

amethystos

"Καλή Παναγιά" σημαίνει...

"Καλή Παναγιά" σημαίνει "καλή παρηγοριά", "καλή ἀπαντοχή", "καλή ἐλπίδα", "καλό ταξίδι" στήν πορεία..

"Καλή Παναγιά" πάει νά πεῖ νά βγοῦμε νά Τήν συναντήσουμε στούς δρόμους πού ἔχει πάρει γιά νά βρεῖ Ἐκείνη τούς ἀναγκεμένους.

"Καλή Παναγιά" ὡραία πού ἀκούγεται τό Ὄνομά Της καί ἡ εὐχή δάκρυα, ψίθυροι, ἱκεσίες, ὑψωμένα χέρια, βεβαιωμένες ἐλπίδες, λουλούδια, τά καλύτερα τῶν κήπων, στολίζουν τά... εἰκονίσματα τῆς Μητέρα τῆς δικῆς μας Εἰρήνης, Μητέρα τῆς δικῆς μας Χαρᾶς, Μητέρα τῆς δικῆς μας Ἐλπίδας κ δικῆς μας Ἀγάπης. Μητέρα Αὐτοῦ πού ὑπάρχει, Αὐτοῦ πού οὐσιώνει τά πάντα!

Μητέρα Ἄχραντε, τό ὕψος τῆς δικῆς σου ἁγνότητας δέν μπορεῖ νά φαντασθεῖ ἡ δική μας ἀκάθαρτη ψυχή .

Μητέρα Παμμακάριστε, τήν ἀγαθότητά σου δέν μπορεῖ νά συλλάβει ὁ νούς τοῦ ἀνθρώπου.

Μητέρα πάντων τῶν χριστιανῶν, οἱ εἰκόνες σου εἶναι σέ κάθε πόλη κ κάθε χωριό κ μαρτυροῦν τή γρήγορη βοήθεια πού προσφέρεις σε μας !"                       

(Ἅγιος Ἰωάννης Κροστάνδης)

(Ἄς τό πεῖ κάποιος σέ ἐκεῖνον τόν Ἱεράρχη)

Ρωμαίικο οδοιπορικό

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος ὁ ἐκ Σαμαρίνης (18 Αὐγούστου †)

τοῦ Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 
Οἱ χιλιάδες Νεομάρτυρες στὰ μαῦρα χρόνια της τουρκοκρατίας ὑπῆρξαν ταυτόχρονα καὶ Ἐθνομάρτυρες, διότι γιὰ τὸν Ἕλληνα Ὀρθόδοξο, πίστη καὶ Πατρίδα δὲν χωρίζονται. Μαρτύρησαν, γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἠρωικότερους Νεομάρτυρες καὶ Ἐθνομάρτυρες ὑπῆρξε καὶ ὁ ἅγιος Νεομάρτυρας Δημήτριος ἀπὸ τὴ Σαμαρίνα.
Γεννήθηκε περὶ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰώνα στὰ ὀρεινὰ χωριὰ τῆς Σαμαρίνας, τῶν Γρεβενῶν, ὅπου ἡ δουλεία τῶν τυράννων Ὀθωμανῶν ἦταν κάπως περιορισμένη, λόγω τοῦ ἀπρόσιτου τῶν ἐδαφῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ στὰ μέρη ἐκεῖνα εἶχε ἀναπτυχθεῖ ἰδιαίτερα ἡ ἰδέα τῆς ἐπανάστασης καὶ τῆς ἀπελευθέρωσης ἀπὸ τὴν ἀπάνθρωπη τουρκικὴ δουλεία καὶ εἶχαν ἀναπτυχθεῖ ἐπαναστατικὲς κινήσεις.
Δὲν γνωρίζουμε πολλὰ γιὰ τὴν καταγωγή του καὶ τὴν παιδική του ἡλικία. Ό, τί γνωρίζουμε τὸ ὀφείλουμε στὸν Γάλλο πρόξενο στὰ Ἰωάννινα, περιηγητὴ καὶ φιλέλληνα Francois Pouqueville (Πουκεβίλ), ὁ ὁποῖος εἶχε γνωρίσει τὸ Δημήτριο στὴ Σαμαρίνα καὶ ἔζησε τοὺς κατοπινοὺς βασανισμούς του καὶ τὸν μαρτυρικό του θάνατο.


Εἰκάζουμε νὰ γεννήθηκε καὶ νὰ ἀνατράφηκε ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τοῦ ἐνέπνευσαν τὴν πίστη στὸ Χριστό, ὡς τὸ μόνο σωτήρα καὶ λυτρωτὴ τοῦ κόσμου. Φαίνεται πὼς τοῦ ἐνέπνευσαν ἐπίσης καὶ καλλιέργησαν στὴν ψυχὴ τοῦ τὴν ὑπέρτατη ἰδέα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, τὴν ὁποία καταπατοῦσαν βάναυσα οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ βάρβαροι τύραννοι.


Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ θαύμαζε τοὺς μοναχοὺς καὶ εἶχε τὸν πόθο νὰ ἀκολουθήσει τὸν μοναχικὸ βίο. Μεγάλη ἐπίδραση εἶχε σ’ αὐτὸν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς (1714-1779), ὁ ὁποῖος εἶχε περιοδεύσει πολλὲς φορὲς στὰ χωριὰ τῆς Σαμαρίνας. Μάλιστα ὁ Δημήτριος τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ ἔγινε μαθητής του. Ἔτσι ὅταν ἐνηλικιώθηκε πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ γίνει μοναχός. Ἐκάρη στὴν παλαιὰ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Σαμαρίνας, ἡ ὁποία λειτούργησε ὡς το1921.


Τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ Δημήτριος μόναζε στὴ Μονὴ τῆς μετανοίας του, στὰ γύρω ψηλὰ καὶ δυσπρόσιτα βουνὰ εἶχαν ἀναπτυχθεῖ σημαντικὰ τάγματα ἁρματολῶν καὶ κλεφτῶν, τὰ ὁποία πολεμοῦσαν καὶ κατάφερναν καίρια πλήγματα στοὺς τούρκους.


Ὁ Δημήτριος, ἂν καὶ μοναχός, συντάχτηκε μαζί τους, συμμετέχοντας στὶς ἐπιχειρήσεις ἐναντίον τῶν τυράννων καὶ  βοηθώντας τους ποικιλότροπα. Ἂς μὴ λησμονοῦμε πὼς τὰ μοναστήρια μας στοὺς δύσκολους χρόνους τῆς δουλείας ἦταν ἑστίες, ὅπου εὕρισκαν καταφύγιο οἱ κατατρεγμένοι Ἕλληνες καὶ τροφοδοτοῦνταν οἱ ἐπαναστάσεις.


Στὰ 1808 ὁ διαβόητος γιὰ τὴν σκληρότητά του Ἀλῆ Πασὰς τῶν Ἰωαννίνων, στὴ δικαιοδοσία τοῦ ὁποίου ἦταν καὶ ἡ περιοχὴ τῆς Σαμαρίνας, κατέπνιξε τὴν ἀποτυχημένη ἐπανάσταση τοῦ ἡρωικοῦ κληρικοῦ Εὐθυμίου Βλαχάβα (Παπαβλαχάβα) στὴ Θεσσαλία καὶ εἶχε ἐνσπείρει τὸ φόβο καὶ τὴν τρομοκρατία στοὺς ὑπόδουλους ραγιάδες. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ὁ Δημήτριος πῆρε τὴν ἀπόφαση νὰ μιμηθεῖ τὸν δάσκαλό του ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ μοναστήρι, νὰ κηρύξει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ στηρίξει τοὺς φοβισμένους Ἕλληνες.

Eυαγγελική επανάσταση

 

Το Ευαγγέλιο μιλάει για λύκους, που κατασπαράζουν τα πρόβατα. Για κλέφτες και ληστές, που τ’ αρπάζουν. Και για μισθωτούς, που αδιαφορούν και κοιμούνται. Όταν δεν συνεργάζονται με τους ληστές και τους λύκους. Όπως οι τωρινοί….

Και μιλάει ακόμη για τον καλό τσοπάνη, που θυσιάζει ακόμη και τη ζωή του για τα πρόβατα. Όπως ο Πατροκοσμάς:

Στην αρχή του επέτρεπαν να κηρύττει παντού ελεύθερα. Γιατί πίστεψαν ότι δεν θα ’κανε τίποτε διαφορετικό απ’ τους συνηθισμένους ιεροκήρυκες, που συντηρούν τα νεκροταφεία των συνειδήσεων. Έτσι ώστε να τρώνε και να παχαίνουν τα νεκροβόρα σκουλήκια της αδικίας. Αλλά διαψεύστηκαν.



Γιατί ο Πατροκοσμάς, αντί να διανθίζει τα κηρύγματά του με υπνοφόρες τιποτολογίες, παιάνισε το εγερτήριο σάλπισμα του Ευαγγελίου. Τόσο μάλιστα εκκωφαντικά, που ο λαός, που το ενστερνίστηκε, ξύπνησε και δεν έλεγε να ξαναδώσει νυσταγμό στα βλέφαρά του.

Ιδιαίτερα επαναστάτησε η συνείδησή του Πατροκοσμά, όταν διαπίστωσε αφενός την αγνότητα των ανθρώπων του λαού και αφετέρου την πονηριά, και την εκμετάλλευση των πλουσίων, των εμπόρων και των κοτζαμπάσηδων.

Γεγονός που τον ανάγκασε να κηρύξει αναφανδόν την κοινωνική δικαιοσύνη. Χτυπούσε την αρχοντική τάξη. Κεραυνοβολούσε αμείλικτα τις καταχρήσεις, των αρχών, την πονηριά των πλουσίων την εκμετάλλευση των εμπόρων. Kι ακόμη την υπουλότητα των Εβραίων…

Κλειδί για την απόδραση απ’ την κοινωνική αθλιότητα, για τον Πατροκοσμά, ήταν η παιδεία. «Καλύτερα αδελφέ μου, έλεγε, να έχεις στο χωριό σου ελληνικό σχολείο, παρά βρύσες και πηγάδια. Καλύτερα τα παιδιά σας να τ’ αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα.

Κι έφτανε στο σημείο να συνιστά το γκρέμισμα και εκκλησιών ακόμη, για το χτίσιμο σχολείων. Ενώ έκανε τις γυναίκες να ρίχνουν στα πόδια του ο, τι φορούσαν πολύτιμο. Και με τις πάσης φύσεως συνεισφορές κατόρθωσε το απίστευτο: Να ιδρύσει, μέσα σε τέτοιες συνθήκες εχθρότητας και βαρβαρότητας, περί τα 250 σχολεία, εκ των οποίων 10 σχολαρχεία.. .

Από το άλλο όμως μέρος, όσο ο λόγος του φρονημάτιζε το λαό, τόσο εξόργιζε τους κοτζαμπάσηδες και τους προύχοντες, που τους στηλίτευε. Οι οποίοι μαζί με τους αρχιερείς του Μαμωνά, τους Εβραίους, παρατάχθηκαν σε θέση μάχης.

Άγιος Νεκτάριος : Η Αξία Της Σιωπής

 

Μία συγκλονιστική συνομιλία του Αγ.Νεκταρίου με τον εαυτό του...

.Ας τον ακολουθήσουμε

-Βγαίνω στην αυλή. Πολύς ο θόρυβος, οι συνομιλίες, οι φωνές. Νιώθω τον πόνο μιας πληγωμένης σιωπής. Προσπαθώ ν’αφήσω τους ήχους να περνούν από τ’ αυτιά μου, χωρίς να δίνω σημασία. Πόσο θα ήθελα να ήμουν μόνος σ’αυτόν τον χώρο! Έχω την βεβαιότητα, πως ο αέρας είναι γεμάτος μυστικές φωνές, που δεν μπορώ ν’ αφουγκραστώ. Κάθε μου βήμα μεγαλώνει τη δίψα μου για λίγη ησυχία.

Εύκολα γίνεται πικρή η ματιά σου μπροστά στην αδυναμία των ανθρώπων. Το μυαλό σου σκορπίζεται εύκολα στην παρατήρηση των άλλων.

Συμμάζεψε όσο μπορείς το βλέμμα σου, περιόρισε όσο μπορείς τη διάσπαση του νου σου. Δεν έχει καλό τέλος αυτός ο δρόμος. Θα συνηθίσεις να διακρίνεις αμέσως τα λάθη των άλλων, αλλά θα το πληρώσεις με μεγάλη μοναξιά.

Συνάμα, λίγο-λίγο, θα χάνεις την παιδική σου ματιά, μέχρις ότου να ξεχάσεις εντελώς, πως όλοι λαχταράμε το καλύτερο και προδινόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όσο αυτό το ξεχνάς, τόσο και πιο άτεγκτος θα γίνεσαι για τους γύρω σου.

Θα βροντοφωνάζεις πάντα το σωστό αλλά θα βλέπεις έκπληκτος πως οι άνθρωποι θα φεύγουν από κοντά σου. Είναι, γιατί τους δίνεις άτεγκτη δικαιοσύνη κι αυτοί λαχταράνε τη συγνώμη. Φωνάζεις πολύ κι αυτοί λαχταράνε λίγη σιωπή.

Να παλέψεις για τη σιωπή του νου σου. Μην τον αφήσεις στη διάλυσή του. Αν δεν προσέξεις, θα τρέχει από δω κι από κει, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα.

Θα παρατηρείς τα πάντα, θα κρίνεις τα πάντα, θα νομίζεις πως φτιάχνεις τον κόσμο και την ίδια ώρα θα γεμίζεις, ανεπαίσθητα, περιφρόνηση για τον κόσμο.

Χωρίς να το καταλάβεις, θα μάθεις ν’ ανεβάζεις τον εαυτό σου σ’ ένα θρόνο ψηλό κι από κει να μετράς τους πάντες και τα πάντα με το δικό σου το μέτρο. Και θα μάθεις να μιλάς, να μιλάς πολύ! Η σιωπή όμως… η σιωπή!

Θα αφήσει στην καρδιά σου χώρο ν’ ακουστεί η φωνή του Θεού. Η σιωπή θα σε απαλλάξει από το φτωχό σου μέτρο και θα σε μάθει να μετράς τον εαυτό σου και τον κόσμο με το δικό Του μέτρο.

Θα μείνεις τότε άφωνος από τα κρίματά σου. Και δυο φορές θα μείνεις άφωνος από την υπομονή του Θεού. Πού να βρεις μετά διάθεση και θάρρος ν’ ασχοληθείς με τα κρίματα των άλλων!

Γι’ αυτό σου λέω, η σιωπή θα γεμίσει τη ματιά σου κατανόηση και οικτιρμό για τον εαυτό σου και τον κόσμο.

Θα κερδίσεις όμως και κάτι, ακόμα πιο πολύτιμο: Ξέροντας ποιος είσαι και ποια είναι τα όριά σου, θα σου είναι αδιάφορη η γνώμη των άλλων για σένα. Θα γίνεις άτρωτος στην κατάκριση, ακόμη και στη συκοφαντία.

Η συκοφαντία…

Να ξέρεις, πριν τις μεγάλες αποφάσεις, το μυαλό πλημμυρίζει από διλήμματα και αμφιβολίες.

«Ψίθυροι των αγγέλων», του Ηλία Λιάμη

oikohouse.wordpress.com

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ: Ἐνώπιον μιᾶς ἀσύμμετρης ἀπειλῆς κατά τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας μας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ἡ προσπάθεια γιά τήν κατάργηση τῆς θεόσδοτης ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου στήν τωρινή ἀλλά καί στήν ἐσχατολογική της διάσταση μέσα ἀπό τό «ἠλεκτρονικό φακέλωμα», ὅπως τό ἀπεκάλεσε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, πραγματώνεται πλέον ὁλοταχῶς ἀπό τήν πολιτεία, μέ πρῶτο ὁρόσημο τή λειτουργία ἠλεκτρονικῆς ἐφαρμογῆς στό κινητό σέ προσπάθεια ἀντικατάστασης τῆς ἀστυνομικῆς ταυτότητας καί τοῦ διπλώματος ὁδήγησης.


Αἴσθηση προκαλοῦν τά ἑξῆς:

Αν ο άνθρωπος δεν πει στην καρδιά του ότι στον κόσμο είμαστε εγώ και ο Θεός, δεν θα έχει ανάπαυση.

 

~ Αββάς Αλώνιος

Τρελογιάννης

Η Κοίμηση της Παναγίας Μητέρας μας

 

Η Παναγία ήταν πενήντα εννέα χρονών, όταν ήρθε η ώρα της να πεθάνει· το πώς τώρα έγινε αυτό, θαν το μάθουμε σ' αυτή τη διήγηση. Η Παναγία όταν επήγε στο Ιερό τριών χρονώνε ήτανε και έζησε στο Ιερό δώδεκα χρόνια, κι ωσότου να γεννήσει το Χριστό κυλίστηκε ακόμη ένας χρόνος· έκανε και με το Χριστό τριάντα δύο χρόνια και ύστερα απ' το γυιο της έζησε άλλα ένδεκα, οπού όλα μαζί είναι χρόνια πενήντα εννέα. Όταν έφτασε στα χρόνια τούτα η Παναγία, τρεις ημέρες εμπροστά απ' τη θεία της Κοίμηση, της επαρουσιάστη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, κρατώντας ένα φοινικόκλαδο στο χέρι, και της λέει· «μάθε, Κυρία Θεοτόκε, πως μετά τρεις ημέρες από σήμερα σε μεταθέτει ο Κύριος από τούτη τη γη στους ουρανούς του· γι' αυτό θα πρέπει να ταχτοποιήσεις τον εαυτό σου, να έχεις έτοιμα και όλα τα νεκρικά σου, και να αναμένεις την ώρα που θε νάρθει ο Γυιος σου για να παραλάβει την αγιασμένη σου ψυχή». Κι όταν τ' άκουσε αυτά η Παναγία, σηκώθηκε αμέσως και επήγε κι ανέβηκε στο όρος των Ελαιών, εκεί οπού ο Γυιος της αναλήφτηκε, και -θαύμα παράδοξο- οπού όλα τα δέντρα εκείνου του βουνού εγείραν εμπροστά της και την προσκύνησαν. Και εκείνη, στον ουρανό υψώνοντας τα χέρια της, αρχίνησε να προσεύχεται μ' αυτά τα λόγια· «Γυιε μου, μοναχοπαίδι μου πολυτίμητο, εσύ οπού καταδέχτηκες τη γαιώδη σου φανέρωση, με σάρκα και κόκκαλα βγαίνοντας απ' τα δικά μου αίματα, εσύ παράλαβέ με τώρα και στη Βασιλεία σου· φτάνει σε μένα ο χωρισμός οπού κυλίστηκε ανάμεσά μας, μου φτάνει Γυιε μου η στέρησή σου· πράξε υπέρτερος όντας κατά το άγιο θέλημά σου. Όπου βρίσκομαι εγώ, εκεί και ο δικός μου διάκονος βρίσκεται· τα λόγια σου ετούτα και εγώ τα λέω Γυιε μου, και όπου βρίσκεσαι εσύ, αγαπημένε μου, εκεί και μένα αξίωσέ με να έρθω, εμένα οπού η καρδιά μου είναι γιομάτη από θλίψη για την αγάπη σου». Με τέτοια λόγια προσευχήθηκε η Παναγία και κατέβηκε απ' το όρος εκείνο και πισωγύρισε στο σπιτικό της οπού βρισκότανε στο χωριό Γεθσημανή· είχε μάλιστα όλα κι όλα δυο φορέματα, οπού το ένα το εφόρηγε και το άλλο τόκανε χάρισμα σε μια φτωχούλα γειτόνισσά της, όπου έμενε εκεί κοντά της. Και ήτανε εκεί κοντά και ο απόστολος Πέτρος μαζί με τον Ιωάννη το Θεολόγο, οπού ακόμη δεν είχαν από εκείθε ξεμακρύνει. Και τούτο γιατί ο μεν Πέτρος είχε μεγάλη πίστη στην Κυρία Θεοτόκο, ο δε Ιωάννης ήτανε ωσάν υιοθετημένος της υιός, και δεν έφευγαν από κει πέρα μακρύτερα, μόνο και μόνο για να υπηρετούν την Παναγία. Την τρίτη ημέρα, λοιπόν, εκεί οπού δίδασκαν αυτοί το λόγο της αλήθειας, τους άρπαξε ολάξαφνα και τους δυο τους ένα σύγνεφο και τους έφερε στη Γεθσημανή, στο σπίτι της Παναγίας· αυτό έγινε και με όλους τους άλλους αποστόλους. Τότε ήτανε και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και ο διδάσκαλός του ο Ιερόθεος, και ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, και τους αρπάζει και αυτούς μια νεφέλη και τους συνάζει όλους μαζί στη Γεθσημανή. Και η Παναγία εκείνη τη στιγμή οπού τους αντίκρυσε καταχάρηκε παρευθύς απ' τα φυλλοκάρδια της και τους λέει· «καθήστε, παιδιά μου, να σας αποχαιρετήσω, γιατί σήμερα φεύγω και ανέρχομαι στον υιό μου τον αγαπημένο· γιατί ο άγγελος ο Γαβριήλ, οπού σε μένα ευαγγελίστηκε κάποτε τη σύλληψη του γυιου μου και την άσπιλή μου μητρότητα, ήρθε και πάλι τώρα και μούδωσε ετούτο το φοινικόκλαδο λέγοντας· "χαίρε και μάθε, ω Θεοτόκε, πως μετά τρεις ημέρες σε μεταθέτει ο Κύριος από τούτη τη γη στους ουρανούς του". Γι αυτό, παιδιά μου, ευχαριστώ το Γυιο μου και Θεό οπού σας έφερε, συνάζοντάς σας όλους εδώ πέρα, για να σας ιδώ πριν απ' το τέλος». Κι όπως τα άκουσαν ετούτα οι απόστολοι εκλαίγαν όλοι τους ακατάπαυστα.

.....................................

Και τους λέει η Κυρία Θεοτόκος:

Με όλο το είναι μας να αγαπήσουμε την Παναγία

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Τι ωφελεί να θυμηθούμε την Παναγία, επειδή είναι η γιορτή της, να θυμηθούμε την Παναγία, όταν έχουμε ανάγκες, αλλά κατά κάποιο τρόπο απλώς να μας κάνει τα δικά μας αιτήματα, τις όποιες επιδιώξεις μας; Τι ωφελούν αυτά, αφού δεν μας κάνουν να ποθούμε αυτό το οποίο ζει η Παναγία, αυτό το οποίο απήλαυσε η Παναγία ευθύς εξαρχής, που αξιώθηκε να κυοφορήσει μέσα της, να έχει τον Θεό μέσα της και να αναθρέψει τον Θεό, τον Θεάνθρωπο Ιησού, και να ‘ναι τώρα στη δόξα του Θεού, στη βασιλεία του Θεού, να ‘ναι στον παράδεισο;

Έστω, ζητούμε απ’ την Παναγία. Αυτά όμως τα οποία ζητούμε, θα τα χρησιμοποιήσουμε, για να χαρούμε όπως χαίρεται εκείνη όλα τα αγαθά και θα επιθυμήσουμε κι εμείς αυτά τα αγαθά, το όλο έργο δηλαδή που κάνει ο Κύριος, με το οποίο ακριβώς θέλει να σώσει το ανθρώπινο γένος κατά οριστικό και ασφαλή τρόπο, και που γι’ αυτό ήρθε κι έγινε άνθρωπος;

Τι ωφελεί, ας πούμε, να θυμηθούμε την Παναγία, να γιορτάσουμε, να ζητήσουμε και να μας δώσει κάποια πράγματα, ό,τι θέλετε, αλλά που δεν είναι εκείνα τα οποία μας κάνουν να ποθούμε τον παράδεισο, τη βασιλεία του Θεού, να ποθούμε αυτή την ουράνια δόξα, αυτά ακριβώς για τα οποία έγινε άνθρωπος ο Κύριος και η Παναγία έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Κύριο και συνέδραμε στο έργο αυτό;… Τι μας ωφελεί;

Τι αλλόκοτοι που είμαστε, τι παράξενα πράγματα κάνουμε, τι παράξενο που έτσι πιστεύουμε, χριστιανοί ορθόδοξοι! Για σκεφθείτε αυτή την ώρα να ξεχαστούμε απ’ όλα τ’ άλλα, και μαζί με την Παναγία να χαρούμε κι εμείς και να την θαυμάσουμε και να την δοξάσουμε, αλλά όχι με την έννοια απλώς να πάρουμε κάτι και να πάμε κατόπιν να ζήσουμε, ν’ απολαύσουμε τα δικά μας πράγματα τα οποία μπροστά στο θαύμα της Παναγίας είναι ένα τίποτε! Αλλά με την ψυχή μας, με την καρδιά μας, με το όλο είναι μας ν’ αγαπήσουμε την Παναγία, να θαυμάσουμε την Παναγία, να την καλοτυχίσουμε, αν επιτρέπεται να πω, και να έχουμε μέσα μας πόθο πολύ, καθώς αυτό θέλει εκείνη και γι’ αυτό έγινε Μητέρα του Θεού, για να σωθούμε δηλαδή και να βρεθούμε κι εμείς εκεί. Και στη συνέχεια φυσικά θα ζητήσουμε και τα άλλα.

Μπορεί να γίνει έλεγχος και χειραγώγηση νου και συνείδησης μέσω κινητού τηλεφώνου;

Το πρώτο κινητό τηλέφωνο δημιουργήθηκε από την Motorola, από τον εβραϊκής καταγωγής αμερικάνο μηχανικό ασύρματης τεχνολογίας Martin Cooper ο οποίος παρουσίασε το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου του 1973. Η φωτογραφία είναι από μια επαναπαρουσίαση του 2007.

Το κινητό τηλέφωνο, ονομάζεται έτσι κατά κύριο λόγο γιατί δεν εξαρτάται από φυσική καλωδιακή σύνδεση με δίκτυο παροχής τηλεφωνίας, αλλά από κάποια τοπική ασύρματη συσκευή εκπομπής ραδιοφωνικού σήματος χαμηλής συχνότητας. Τα κινητά τηλέφωνα χρησιμοποιούν τεχνολογία κυψελών (cells) και εκπέμπουν σε υψηλές συχνότητες.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια εξάρτησης των πολιτών με το κινητό τους, με κάθε δυνατό μέσο.

Από είδος ανάγκης, όπως αρχικά ξεκίνησε, για συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως άνθρωποι που ταξιδεύουν, γιατροί, δημοσιογράφοι κ.λ.π. πέρασε στο είδος μόδας και συνήθειας, αφού προβλήθηκε όσο κανένα άλλο προϊόν, με κάθε τρόπο που μπορεί να σκεφτεί κανείς.





Οι συσκευές ολοένα αλλάζουν – μικραίνουν, ξαναμεγαλώνουν, αποκτούν χρώματα και εφαρμογές, εύκολη και γρήγορη πρόσβαση στα social media, μανία με selfies, με sms κ.λ.π., τώρα περνάει στην τρίτη και καλύτερη του φάση: Όπου πας κι όπου σταθείς σου ζητάν αριθμό κινητού. Πας στην τράπεζα να αλλάξεις pin στον λογαριασμό, θα σου έρθει μέσω sms, το ίδιο και σε πολλές άλλες υπηρεσίες. Ακόμα και σε δημόσιες, σου ζητούν οπωσδήποτε αριθμό κινητού.

Δεν φαντάζεστε τι συνέβη όταν οι Γερμανοί βγήκαν μαζικά για ψώνια! Τρόμος για το μεγάλο φιάσκο της Energiewende.

       Το ιστολόγιο ασχολείται χρόνια με το μεγάλο φιάσκο της Energiewende, της ενεργειακής μετάβασης σε σύστημα ηλεκτροδότησης βασισμένο σε αιολικά & φ/β, χωρίς πυρηνικά, χωρίς λιθάνθρακα, χωρίς φυσικό αέριο και χωρίς λιγνίτη. Η τεχνική ανοησία της κατάργησης της έννοιας του φορτίου βάσης παίρνει πλέον την εκδίκησή της αυτές τις μέρες, καθώς τρόμος πλανάται τόσο στους διαχειριστές των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρισμού όσο και στην ίδια τη Γερμανική κυβέρνηση! Κι ο Γερμανός Καγκελάριος έφθασε στον έσχατο εξευτελισμό να επισκεφθεί το εργοστάσιο της Siemens Energy στο Mülheim an der Ruhr και να φωτογραφηθεί δίπλα στην περίφημη αντλία του αγωγού Nord Stream 1, που επισκευαζόταν στον Καναδά, περίπου παρακαλώντας τη Ρωσία να ξαναρχίσει τη ροή αερίου στον αγωγό (η φωτογραφία από τη Handelsblatt).



Η αιτία για τον τρόμο ΔΕΝ είναι πλέον η πιθανολογούμενη διακοπή της ροής του Ρωσικού φυσικού αερίου τον ερχόμενο χειμώνα! Η αιτία είναι πως ενόψει του χειμώνα οι Γερμανοί πολίτες ξεκίνησαν τα ψώνια για την περίπτωση που τα σπίτια τους δεν θα ζεσταίνονται με το Ρωσικό φυσικό αέριο, ενώ δεν θα έχουν ούτε και ζεστό νερό χρήσης. Και ποια είναι η προσιτή εναλλακτική λύση σε συστήματα θέρμανσης σπιτιών και ζεστού νερού χρήσης; Προφανώς δεν είναι οι πανάκριβες αντλίες θερμότητας, δεν είναι οι καυστήρες βιομάζας (pellets), δεν είναι τα ενεργειακά τζάκια, δεν είναι ούτε και τα επικίνδυνα μαγκάλια.

Πόση ἡ ἀρρώστια; Λόγος περὶ μετα-ἀνθρωπισμοῦ

παπα-Παῦλος Καλλίκας

(με αφορμή την απάντηση του αρχιδ. Ιωάννη Χρυσαυγή)

Τί δὲν ἀρέσει στοὺς μετα-ἀνθρώπους:Δέν τοὺς ἀρέσει τὸ κεφάλαιο τῆς Γένεσης, τοῦ πρώτου βιβλίου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ πιὸ συγκεκριμένα τοῦ χωρίου περί τοῦ τί δημιούργησε ὁ Θεός. Ἀναρωτιοῦνται ἀκόμη: Ἄρσεν; Θῆλυ; ἢ καὶ τὸ «τό»; (Ἀνέκδοτο;) Σκαλώνουν ἐπίσης καὶ στὸ Λευιτικὸ καὶ στὸ Δευτερονόμιο.

Δέν τοὺς ἀρέσει ὁ Λόγος τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, στὴν Καινὴ Διαθήκη, περὶ τῶν κίναιδων καὶ ἀρσενοκοίτηδων. Ἴσως, πολὺ σκληρὸς γιὰ τὴν «νέα», «ἐλεύθερη» «ἀνοιχτή», καὶ «φρέσκια» χωρὶς διαχωρισμοὺς θρησκείας τους. Σκέπτονται: «Ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ εὐωνύμων; Πρόβατα καὶ κατσίκια; Ποιός ὁ λόγος; Χάθηκε ὅλοι... στὸ ἴδιο καζάνι;».Δὲν θεωροῦν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτὴ ἡ Ἀγάπη, στὴν ὑπερ-τέλεια μορφή Του. Θέλουν μιὰ πιὸ «συναισθηματική», βρὲ ἀδερφέ μου «ἀνθρώπινη» ἀγάπη. Ἀγάπη τύπου μὰτς μοὺτς (ἠχομιμητικὴ λέξη καὶ ὄχι Χριστομιμητική). Ἴσως στερήθηκαν τὴν μητρικὴ ἀγκαλιὰ στὰ παιδικά τους χρόνια; Ἴσως ἔχουμε ἐδῶ κάποιο εἶδος ἀνασφάλειας;

Δὲν βολεύονται στὴν Ἱερολογία τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Ἀναρωτιοῦνται: «Γιατί νὰ εἶναι ὅλα ὅπως αἰῶνες τώρα ἔγιναν καὶ εὐλογήθηκαν καὶ πλήθυναν; Χάθηκε νὰ «εὐλογηθεῖ» καὶ ἡ διαφορετικότητα;

 Δὲν θέλουμε ἄλλωστε νὰ λιγοστέψουμε; Τί τελικὰ χρειαζόμαστε γιὰ νὰ ἔχουμε περισσότερα ναυάγια καὶ λιγότερες οἰκογένειες (ὑγιαίνουσες); Τὴν «εὐλογία» τοῦ νομοθέτη ἢ τὴν Εὐλογία τοῦ Νομοθέτη;».

   Διακωμωδοῦν τὸ μυστήριο τῆς Βάπτισης. Κάτι σὰν «Παπᾶς», κάτι σὰν νονός, κάτι σὰν γονιός, καὶ τὸ σκηνικὸ στήθηκε. Ἰσχυρίζονται: «Ποιός ἀπαγορεύει νὰ ἀνεβάζουμε θέατρα; Τί πάει νὰ πεῖ ἱεροσυλία; Σιγά μὴν εἶναι καὶ «εἰς κρίμα καὶ κατάκριμα»; Ὅλα ἔγιναν κανονικὰ καὶ μέ τὴν χάρη μας (δηλ. κουστούμια, φῶτο, χαμόγελα, πάρτυ)». Μέ τὴν Χάρη Του; Δὲν νομίζω..

      Διαγράφουν τὴν Ἱερὴ Παράδοση, ὡς ἀναχρονιστική. Ἴσως, ἔχουν ἄλλα βιώματα, ποὺ (λόγῳ ντροπῆς;) κάπως πρέπει νὰ τὰ χωρέσουν σὲ ἕνα «ὀρθόδοξο πλαίσιο». Νὰ τὰ σκεπάσουν μὲ λίγο γλάσο (δηλ.«ράσο»), νὰ τὰ γαρνίρουν μὲ μπόλικη παρα-λογικὴ καὶ ... voilà (βουαλά)!!!Θεωροῦν ὅτι εἶναι πλέον ἕτοιμοι (λόγῳ ἀγάπης, βεβαίως βεβαίως) νὰ ὑψωθοῦν (ἐγωισμός;) καὶ νὰ πάθουν (ἀναγνώριση;). Γιὰ ποιούς; Γιὰ τοὺς ὁμοπαθεῖς τους; Νὰ πορευθοῦν ἀκόμη ματωμένους δρόμους (δηλ. νὰ σηκώσουν βαρύγδουπους τίτλους, νὰ κυνηγήσουν ὑψηλὲς γνωριμίες, νὰ γεμίσουν σεντούκια, νὰ ἐπιβιώσουν στὸν ὁρμαθὸ τῶν κολάκων κ.α.). Ἄχ καὶ βὰχ καὶ ὄϊ ὄϊ μαννούλαμ!!! Δύσκολες ἐποχὲς γιὰ μετα-ἀνθρώπους.

      Ὅλα θὰ τὰ ἀλλάξει ὁ μετα-ἄνθρωπος (διὰ τοῦ μισοκάλου), γιὰ νὰ κάνει τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εὔκολη, ἄνετη, ἀνακουφιστική, ρόδινη, δίχως ἐνοχές... Πῶς ἄλλωστε θὰ τὸν βαδίσει στράτα-στρατούλα (δηλ. θὰ τὸν κυλίσει) στὴν πλατιὰ λεωφόρο;
Ἐὰν θέλουν οἱ ἐξ Ἀμερικῆς, Ἑλλάδος, Τουρκίας καὶ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ψευτο-ἐκσυγχρονιστὲς νὰ εἶναι εἰλικρινεῖς τοὐλάχιστον μὲ τοὺς ἑαυτούς τους, τίς ἄμυνες καὶ τοὺς φόβους τους, ἂς ἀλλάξουν, μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα, καὶ ἂς ὀνοματίσουν κάπως ἀλλιῶς τὸ παν-θρησκευτικό τους μόρφωμα. Πιὸ κοντὰ στὰ γοῦστα τους. Καταλαβαίνουμε τί θέλουν νὰ μᾶς ποῦν καὶ τοὺς κατανοοῦμε∙ πλὴν τῆς ἀμετανοησίας τους καὶ τοῦ θράσους τους. 

      Δὲν καταλαβαίνουμε (τρόπος τοῦ λέγειν ἐδῶ) γιατί αὐτὸ ποὺ πασχίζουν νὰ στήσουν, θέλουν νὰ τὸ συνταιριάξουν καὶ νὰ τὸ συμφιλιώσουν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη βιωματικὴ καὶ Σταυροαναστάσιμη πορεία τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Γιὰ τὴν Ἀλήθεια,

παπα-Παῦλος Καλλίκας

Εθνέγερσις

"Τζάμπα" μάρτυρες

ΣΗΜΕΡΑ γιορτάζουμε κάποιους «Τζάμπα» Ἁγίους καὶ φανατικὰ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, οἱ ὁποῖοι φερόμενοι μὲ σκοτισμὸ καὶ ἐγωϊστικὴ ἀδιαλλαξία δὲν συνεταιρίστηκαν τὴν ἀλλόδοξο πίστη τῶν αἱρετικῶν Εἰκονομάχων λησμονώντας τὴν θεωρία τῶν «κλάδων» καὶ ὅτι ὅλοι μαζὶ: ὁμόδοξοι καὶ ἑτερόδοξοι, συναποτελοῦμε τὸ κοινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Οἱ δὲ θεολογικὲς διαφορὲς μας ἁπλῶς συνιστοῦν διαφορετικὲς παραδόσεις καὶ ἐκφράσεις τῆς αὐτῆς Πίστεως οἱ ὁποῖες δὲν ἔχουν ἀρνητικὴ ἐπίπτωση στὴν μυστηριακὴ χάρη. Καταλαβαίνεις πιστεύω τὴν εἰρωνία!
Συγκεκριμένα: «Ὁ αὐτοκράτορας Λέοντας ὁ Γ', μὲ διάταγμά του ἐμπόδισε ὁλοσχερῶς τὴν...ἀνάρτηση ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο στὶς ἐκκλησίες ἀλλὰ σ' ὁποιοδήποτε ἄλλο μέρος. Τότε κάποιος ἀξιωματικός, πολὺ προκλητικὰ πῆγε σὲ μιὰ οἰκοδομὴ ποὺ ἀποτελοῦσε κατὰ κάποιο τρόπο τὰ προπύλαια τῶν ἀνακτόρων, καὶ ὀνομαζόταν Χάλκη καὶ μὲ ἕνα τσεκούρι ἄρχισε νὰ ξηλώνει τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἦταν πάνω σ' αὐτή.

Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς μπροστὰ σ' αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ἔριξε τὸν ἀσεβῆ ἀξιωματικὸ ἀπὸ τὴ σκάλα, πάνω στὴν ὁποία ἦταν, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτὸς νὰ σκοτωθεῖ.
Τότε ὁ βασιλιὰς ἔστειλε τὴ φρουρά του καὶ σκότωσε πολλοὺς ἀπὸ τὸ ἔντονα διαμαρτυρόμενο πλῆθος. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ οἱ δέκα συγκεκριμένοι Μάρτυρες. Τὰ δὲ ὀνόματά τους ἦταν τὰ ἕξης: Ἰουλιανός, Μαρκιανός, Ἰωάννης, Ἰάκωβος, Ἀλέξιος, Δημήτριος, Φώτιος, Πέτρος, Λεόντιος καὶ Μαρία ἡ Πατρικία.


Μαζὶ μὲ τοὺς ἀναφερομένους Ἁγίους μαρτύρησε καὶ ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Θεοδοσία ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη.
Ἐπικεφαλῆς καλογραιῶν καὶ ἄλλων γυναικῶν, ὅρμησαν καὶ κατέρριψαν ἀπὸ τὴν κινητὴ σκάλα τὸ σπαθάριο ποὺ ἀνέβηκε, γιὰ νὰ καταστρέψει τὴν εἰκόνα, καὶ μὲ πέτρες καὶ ξύλα ἐπιτέθηκαν κατὰ τοῦ Πατριαρχείου. Μπροστά σε αὐτὴ τὴν κατάσταση ὁ Πατριάρχης Ἀναστάσιος ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ στρατιωτικὴ δύναμη ποὺ ἐπενέβη, ἄλλες μὲν ἀπὸ τὶς γυναῖκες φόνευσε, ἄλλες δέ, μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ τὴν Θεοδοσία, συνέλαβε. Καὶ ἀπὸ τὶς συλληφθεῖσες ἄλλες ἐλευθέρωσαν, ἄλλες ἔκλεισαν στὶς φυλακὲς ἢ ἐξαπέστειλαν στὴν ἐξορία. Τὴν δὲ Θεοδοσία, ἀφοῦ τὴν κακοποίησαν, τὴν ὁδήγησαν στὴν τοποθεσία τοῦ Βοὸς καὶ τὴν κατέσφαξαν, ἀφοῦ διαπέρασαν τὸ λαιμό της μὲ κέρατο κριοῦ (730 μ.Χ.).»


Ἒ, βρὲ εὐλογημένοι Μάρτυρες, τί καθήσατε στὰ καλὰ καθούμενα νὰ χάσετε τζάμπα τὴν ζωούλα σας; Δέν πηγαίνατε καλύτερα στὸ Κολυμπάρι γιὰ μπάνια, φραπὲ καὶ διακοπές;
ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΙΕΡΕΑΣ
Ρωμαίικο οδοιπορικό