Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Ὁ Μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄, ἡ πολιτική τῶν Η.Π.Α. καί ἡ σημερινή Οὐκρανία Γεωπολιτική ἀνάλυση (μέρος α΄) : Ἀθηναγόρας Σπύρου, ὁ «ἄνθρωπος τοῦ Προέδρου» ...


%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%ce%b1%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b1%cf%82-2

Ὁ Μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄,
ἡ πολιτική τῶν Η.Π.Α. καί ἡ σημερινή Οὐκρανία
Γεωπολιτική ἀνάλυση (μέρος α΄) :
Ἀθηναγόρας Σπύρου, ὁ «ἄνθρωπος τοῦ Προέδρου» ...

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)
Διαφαίνεται πλέον καθαρῶς στόν ὁρίζοντα ἡ προοπτική δυναμικῆς ἀναμείξεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ βαρύτατη εὐθύνη τοῦ Προκαθημένου Του κ.κ. Βαρθολομαίου, στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας! Ταράσσει τά ὕδατα ἡ ἐπιδιωκόμενη καί διαφαινόμενη χορήγηση ἀπό τό Φανάρι αὐτοκεφαλίας στό σχισματικό Πατριαρχεῖο τοῦ Κιέβου, εἰς βάρος τῆς νομίμου ἐν Οὐκρανίᾳ ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας, τῆς Μητροπόλεως Κιέβου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP, τῆς ὑπό τόν Μητροπολίτη κ.  Ὀνούφριο). Τά γεγονότα φωτίζουν ἄπλετα, γιά μιά ἀκόμη φορά, τήν ἀτυχῆ ὑποδούλωση τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου τῆς ΚΠόλεως, ἐξ αἰτίας ὀλίγων ἐπιλέκτων προσώπων, στίς δυτικές, ἀμερικανικές τώρα, γεωπολιτικές προτεραιότητες. Ἡ κληρονομία τῶν Μασόνων Πατριαρχῶν Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη), ἀνθρώπου τῶν Βρεττανῶν, καί Ἀθηναγόρα Α΄ (Σπύρου), ἐκλεκτοῦ τῶν Ἀμερικανῶν, φαίνεται ὅτι δυστυχῶς «καλά κρατεῖ» ...

Ὅπως θά δοῦμε στό τέλος τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ, ἡ ἐπιδιωκόμενη τελεία ἐκκλησιαστική ἀποξένωση τῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἐλέῳ τώρα τοῦ ἐν Φαναρίῳ Προκαθημένου, συμπίπτει «ἐντελῶς τυχαῖα» μέ τήν προσπάθεια τῶν Δυτικῶν Συμμάχων ἐδῶ καί 30 περίπου χρόνια (συμφώνως μέ τούς Kissinger, Brzezinski, βλ. κατωτέρω), νά ἀπομακρύνουν διαπαντός τήν Οὐκρανία, τήν κοιτίδα τοῦ ρωσσικοῦ πολιτισμοῦ, ἀπό τόν φυσικό γεωπολιτικό καί πολιτισμικό χῶρο της, τήν κυρίως Ρωσσία. Ἔτσι θά ἀποκλειστεῖ καί τό παραμικρό ἐνδεχόμενο ἐπανασυστάσεως μιᾶς Ὀρθοδόξου Ρωσσικῆς «Αὐτοκρατορίας», ὡς διηυρυμένης Ὁμοσπονδίας Δημοκρατιῶν, κατά τήν ὠμή ἐκτίμηση τοῦ Χένρυ Κίσσιντζερ.
Ἡ ὑπαγωγή τῆς ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου στίς γεωπολιτικές ἐπιλογές τοῦ NATO ὑπῆρξε “must” τῆς δυτικῆς διπλωματίας ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μασόνου Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος κληροδότησε στούς διαδόχους του τήν γραμμή αὐτή. Εἶναι ἄκρως ἐνδεικτικό ἕνα ἄρθρο τοῦ καθηγητοῦ Ἀλεξάνδρου Κύρου πού ἀναλύουμε κατωτέρω ἐκτενῶς, ἐπικαιροποιώντας ἔπειτα τόν προβληματισμό αὐτό μέ ἀφορμή τήν Οὐκρανία (οἱ πιό ἐρευνητικοί ἀναγνῶστες θά βροῦν καί στίς ὑποσημειώσεις ἐνδιαφέρον ὑλικό).
● Περιεχόμενα:
Εἰσαγωγικά
1. Τό ἄρθρο τοῦ καθηγητοῦ Ἀλεξάνδρου Κύρου (ἀντίδοτο γιά τήν ἐθνοφυλετική ἀφέλεια)

Μόιρα Γκρέυλαντ: Είμαι παιδί ομοφυλοφίλων και έβαλα τον πατέρα μου φυλακή.

σ.σ. Η Μόιρα Γκρέυλαντ, παιδί ομοφυλοφίλων, εμφανίστηκε σε μία εκδήλωση Βαπτιστών για να καταθέσει την εμπειρία της (στην Αμερική οι ετερόδοξοι ασχολούνται κυρίως με θέματα ηθικής). Αξίζει να μάθουμε την μαρτυρία της [από το 16:30].

***
Καλή σας ημέρα. Σας ευχαριστώ που με έχετε εδώ σήμερα. Το όνομά μου είναι Μόιρα Γκρέυλαντ. Είμαι αρθρογράφος και τραγουδίστρια αλλά δεν ξεκίνησα έτσι. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είναι φημισμένοι ομοφυλόφιλοι συγγραφείς. Η μητέρα μου είναι η Μάριον Ζίμμερ Μπράντλεϊ, η συγγραφεύς του βιβλίου Οι Ομίχλες της Άβαλον και πολλών άλλων βιβλίων. Και ο πατέρας μου είναι ο Ουόλτερ Μπριν, ένας νομισματικός συγγραφεύς που έγραψε πολλά βιβλία για νομίσματα.
Μεγαλώνοντας εγώ έπρεπε να είμαι το τέλειο θύμα. Έπρεπε να συμφωνώ απόλυτα με κάθε τι γκέι, διότι από την στιγμή που με μεγαλώνουν γκέι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζω ότι εκείνοι οι κακοί ετερόφυλοι θέλουν να μας κάνουν κακό.
Το πρόβλημα είναι αυτό. Ο πατέρας μου γνώριζε πολύ καλά πως είναι τα πράγματα, ότι τον ομοφυλόφιλο τον δημιουργείς. Ο πατέρας μου πίστευε ότι η ομοφυλοφιλία είναι έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους, αλλά ο μόνος τρόπος για να κάνεις ένα παιδί να αποδεχτεί την «φυσιολογική» του ομοφυλοφιλία είναι να εξασφαλίσεις ότι έχει ομοφυλοφιλική σεξουαλική εμπειρία πριν μεγαλώσει αρκετά και τον «καταστρέψει» ένα κορίτσι. Όχι λοιπόν, δεν γεννιόμαστε γκέι, γινόμαστε γκέι από τους ενήλικες. Σας ευχαριστούμε ενήλικες.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε και οι δύο γονείς μου με χρησιμοποίησαν……….. είναι δύσκολο να μιλήσω γι’ αυτό αλλά θα το κάνω.
Ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήθελαν και οι δύο πάρα πολύ εγώ να γίνω γκέι.

Κυριακή 29 Απριλίου 2018

«Έζησα τον εφιάλτη σε οικογένεια ομοφυλοφίλων»









Η συγκλονιστική επιστολή της Ντόουν Στεφάνοβιτς (που μεγάλωσε από ομοφύλους) προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την οποία προειδοποιεί για τις τραγικές επιπτώσεις
Η Καναδή Ντόουν Στεφάνοβιτς μεγάλωσε σε ομόφυλη οικογένεια με γκέι πατέρα, ο οποίος πέθανε το 1991 από AIDS. Το 2007 αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τις τραγικές συνέπειες που είχε στην ίδια η ανατροφή της σε ομόφυλη οικογένεια στο βιβλίο της «Η επίδραση των ομοφυλόφιλων γονέων». Τον Απρίλιο του 2015 συνέταξε μακροσκελή επιστολή με αποδέκτες την αμερικανική κυβέρνηση και την αμερικανική Δικαιοσύνη, στην προσπάθειά της να αποτρέψει τη νομιμοποίηση υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους γονείς. Εκτενή τμήματα αυτή της συγκλονιστικής επιστολής δημοσιεύει η «κυριακάτικη δημοκρατία», με την ευχή να διαβαστεί από όλους, ειδικά όμως από τους Ελληνες βουλευτές προτού βάλουν την υπογραφή τους στην προς ψήφιση εγκληματική διάταξη που θα επιτρέπει και στην Ελλάδα την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλοφίλους.
«Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που

Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Σιατίστης Παύλος: ''Λυπηθείτε επί τέλους τα παιδιά''








Του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου | Romfea.gr

Εἶναι ἡ ὥρα νά μιλήσουμε καθαρά καί χωρίς μισόλογα.


Εἶναι ἡ ὥρα πού πρέπει νά ζητήσουμε ἀπό τήν Κυβέρνηση νά μᾶς πεῖ ξεκάθαρα ἐάν εἶναι μέ τά παιδιά ἤ ἐάν εἶναι μέ τά ὁμόφυλα ζευγάρια.


Εἶναι ἡ ὥρα νά μᾶς πεῖ καί ἡ Κυβέρνηση καί τά πολιτικά κόμματα γιατί στρέφονται εὐθέως ἐναντίον τῶν παιδιῶν.


Ποιός τούς ἔδωσε τό δικαίωμα νά καταστρέψουν ἀθῶα παιδιά γιά νά ἱκανοποιήσουν μιά μικρή ἐκλογική πελατεία ἤ κάποιοι ἄλλοι γιά νά ἀγρεύσουν ψήφους ἀπό μιά μικρή ἐκλογική πελατεία.


Εἶναι ἡ ὥρα νά μᾶς ἀπαντήσουν αὐτοί πού τάχα ὑπερασπίζονται τά δικαιώματα τῶν ὀλίγων, νά μᾶς ποῦν, ποιός θά ὑπερασπίσει τά δικαιώματα τῶν παιδιῶν καί ποιός ἔχει τό δικαίωμα νά ἐφαρμόσει στά παιδιά καί γιά τά παιδιά ἕνα ἰδιότυπο παιδομάζωμα.

π. Λεωνίδας Αμοργιανός, Οἱ φύλακες προδότες; (Β’ )

 Β᾿
Οἱ φύλακες προδότες;
(Δείτε το A’ μέρος ΕΔΩ)
«Πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» (Θεοφόρος Ἰγνάτιος)
π. Λεωνίδα Στ. Ἀμοργιανοῦ, θεολόγου, Ἐφημερίου στόν ἱ.ναό ἁγ. Μαρίνης Ἱ.Μ. Περιστερίου
Πέρασαν 56 χρόνια ἀπό τότε πού γράφτηκε ἡ ἀνοιχτή αὐτή ἐπιστολή, ἱστορικό ντοκουμέντο, τοῦ κυροῦ ἁγίου Φλωρίνης Αὐγουστίνου… Καί ἡ Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Παν/μίου Θεσ/κης, παραβλέποντας, πιθανόν ἐπιπολαίως ἤ λησμονώντας τά ἀναφερόμενα established σχετικά δεδομένα, διοργανώνει στίς μέρες μας Συνέδριο γιά νά τιμήσει τόν «Πατριάρχη Ἀθηναγόρα».
Ὁ στοιχειώδης σκεπτόμενος νοῦς, ἐκτός ἄλλων κριτικῶν παραμέτρων, μένει ἐνεός, ἐμβρόντητος, ἔναντι τῆς ἀποφάσεως τῆς Ὀργανωτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ἐπικείμενου Συνεδρίου, πού σέ στῦλ ἀναφερόμενης «φιέστας» ἐπιχειρεῖ, φεῦ!, αἰωρούμενη προβολή τῆς δῆθεν διανοούμενης (μέ ἔλλειψη πνευματικοῦ ὀρθόδοξου δείκτη «IQ») ἀναφερόμενης «πατριαρχικῆς περσόνας», γεγονός, πού ὑποβαθμίζει τό σοβαρό ἐπιστημονικό «background» τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ καί τήν ἐκθέτει ὑπερβαλλόντως σέ βαθμό διαπόμπευσης στά τοπικά καί διεθνῆ ἐπιστημονικῶς σοβαρά forum.
Νά ἐπισημανθεῖ ὅτι στό συνέδριο αὐτό συμμετείχαν καί κληρικοί συμπεριλαμβανομένων καί πέντε Μητροπολιτῶν ἐκ τῶν ὁποίων οἱ δύο, ὁ ἕνας προεδρεύων καί ὁ ἄλλος ὁμιλητής, ὑπῆρξαν «πνευματικοί υἱοί» τοῦ κυροῦ ἁγίου Φλωρίνης Αὐγουστίνου. [σ.σ. τελικά οι δύο αυτοί Μητροπολίτες εν όψει των αντιδράσεων δεν συμμετείχαν.]
Λαμβάνοντας ὑπόψη τά ἐπιπλέον κριτικά λεχθέντα ἀπό τόν κυρό ἅγιο Κοζάνης Διονύσιο[1] πού, μέ ἐλάχιστες προστιθέμενες προσωπικές λεκτικές παρεμβάσεις, συνοπτικά ἑστιάζονται στά ἀκόλουθα:
Τό ὀδυνηρό στόν καιρό μας εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν διώκεται πιά ἀπό τήν εἰδωλολατρία, ἀλλ᾿ ἀπό τούς ἴδιους χριστιανούς. Οἱ χριστιανικοί λαοί σάν νά κουράστηκαν νά σηκώνουν σταυρό, βιάζονται νά ξαναγυρίσουν στήν εἰδωλολατρία ἀκόμη καί σέ «φιέστες» οἰκουμενισμοῦ πού πᾶνε ἀνεπιτυχῶς νά εὐτελίσουν τό

Περισσότερο αξίζει μια σταγόνα προσευχής από μια θάλασσα ανησυχίας.



Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

Πολλαπλή κανονικότητα: στο όνομα της αγάπης για το παιδί…Του Αθανάσιου Γκότοβου





drawing of a happy gay couple and adopted child

Του Αθανάσιου Γκότοβου από την huffingtonpost.gr
Πάει καιρός τώρα που προβληματίζομαι σοβαρά αν έχει κάποιο νόημα να δημοσιοποιεί κανείς επιστημονικά επιχειρήματα γύρω από ζητήματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, όπως π. χ. αυτό της τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλα (ή ομόφυλα, επί το πολιτικά ορθότερο) ζευγάρια. Για τους εξής, τουλάχιστον, λόγους:
Πρώτον, οι πλειοψηφίες στη Βουλή – αυτοί που καλούνται να υπερψηφίσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο – είναι σταθερά στοχοπροσηλωμένες στην υπερψήφισή του, όχι κατ’ ανάγκην επειδή όσοι τις συγκροτούν πιστεύουν στις διατάξεις του νομοσχεδίου, αλλά για μια σειρά από άλλους λόγους, πραγματιστικούς. Κανένα επιστημονικό ή άλλο επιχείρημα δεν συγκινεί ποτέ ένα στοχοπροσηλωμένο άτομο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αναστοχασμούς και αυτοκριτικές, παρά μόνο σε ρητορικό επίπεδο. Όταν έρθει η ώρα να στηριχθεί η κυβερνητική πρόταση, σταματούν οι αναστοχασμοί και οι δεύτερες σκέψεις. Το θέατρο δίνει τη θέση του στον πρακτικό ρεαλισμό.

Δεύτερον, επειδή στην εποχή μας – την εποχή της επιβολής προτύπων και τρόπων ζωής από τις δυτικές μητροπόλεις του νέου πολιτισμού σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο – το όριο μεταξύ του κανονικού και του αντικανονικού σε ό,τι αφορά την ερωτική ζωή και τις οικογενειακές σχέσεις έχει μεταφερθεί τόσο πολύ προς τα άκρα, ώστε ακόμη και δυο τρεις σεξουαλικές «προτιμήσεις» που θεωρούνται σήμερα αντικανονικές ακόμη και από τους οπαδούς του «δικαιωματισμού», να μην είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ισχύουν και στο εγγύς μέλλον. Στο όνομα της ελευθερίας του ατόμου να κρίνει το ίδιο, χωρίς να δεσμεύεται από το «χωριό», τι είναι καλό και κακό, κανονικό και αντικανονικό γύρω από τα ζητήματα αυτά, έχει ανοίξει για τα καλά ο ασκός του αξιακού σχετικισμού παίρνοντας σβάρνα και τυχόν επιστημονικές – στην περίπτωσή μας, ψυχοπαιδαγωγικές – αντιρρήσεις και ενστάσεις σχετικά με την κανονικοποίηση της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ; "Δεν πρόκειται να νικήσει ούτε ό πιο πολιτισμένος ούτε ό πιο πολυάριθμος ούτε πιο εξοπλισμένος." ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.




ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ στο μελλοντικό πόλεμο;


Δεν πρόκειται να νικήσει ούτε o πιο πολιτισμένος ούτε ο πιο πολυάριθμος ούτε πιο εξοπλισμένος. Αν κάτι είναι σαφές, στρατηγέ, από την πολεμική εμπειρία του κόσμου, είναι αυτό. Και αυτό δεν είναι σαφές μόνον από τούς Βιβλικούς πολέμους, αλλά και από τούς σύγχρονους πολέμους. Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται διαφορά ανάμεσα στούς Βιβλικούς και «μη βιβλικούς» πολέμους. Όλοι οι πόλεμοι από την αρχή έως το τέλος της ιστορίας είναι Βιβλικοί δηλαδή τελούν πράγματι υπό τον ζώντα, το δρώντα και παντοδύναμο έλεγχο εκείνου τού Τρίτου, Αοράτου Κριτού. Και όλοι τους προέρχονται είτε από την αμαρτία τών δύο αντιμαχόμενων πλευρών ή της μιας από αυτές, και σ’ όλους αυτούς ισχύει ή Βιβλική αιτιότητα κι όλοι ολοκληρώνονται έτσι όπως αποφασίζει ή αιώνια και αλάνθαστη Δικαιοσύνη. Ή παλαιά Ινδία ήταν πιο πολιτισμένη από τις ορδές τού Άκμπάρ κι όμως υπέκυψε.



Ή Ρώμη ήταν πιο πολιτισμένη από τον Γενσέριχο και τον Αττίλα, όμως ηττήθηκε. Το Βυζάντιο ήταν κατά πολύ περισσότερο πολιτισμένο από τούς Τούρκους κι όμως έχασε. Και ή Ισπανία ήταν πιο πολιτισμένη από τούς Μαυριτανούς κι όμως έπεσε. Πιο πολιτισμένη ήταν ή Αγγλία από την Αμερική κι όμως συντρίφτηκε. Πιο πολιτισμένη (μέ την ευρωπαϊκή έννοια) στην εποχή μας ήταν ή Αυστρία από τη Σερβία κι όμως καταστράφηκε. Πολύ μεγαλύτερο στρατό είχε ή Ρωσία από την Ιαπωνία κι όμως έχασε το Ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο. Πολύ καλύτερα ήταν εξοπλισμένη ή Γερμανία από τη Γαλλία στον Παγκόσμιο Πόλεμο κι όμως υποχώρησε από το Παρίσι, σταμάτησε και τελικά παραδόθηκε.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

ΗΠΑ - Ρωσία σε «πόλεμο» και στο Άγιον Όρος




Αλλαγή στρατηγικής επιθυμεί το Φανάρι, για να ανακόψει τις θερμές σχέσεις και το... φλερτ μοναστηριών με τη Μόσχα - Τι κρύβει η επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη στην Αθωνική Πολιτεία

Καθόλου τυχαία δεν θεωρώ την επίσκεψη του πρέσβη των ΗΠΑ στο Αγιον Ορος. Εχει σημασία, κρύβει συμβολισμούς και ουσία. Προσωπικά, δεν θυμάμαι άλλον πρέσβη των ΗΠΑ να επισκέπτεται μονές της Αθωνικής Πολιτείας είτε επίσημα είτε ανεπίσημα.


Ο Τζέφρι Πάιατ στέλνει πολλαπλά μηνύματα με αυτή την επίσκεψη στο Περιβόλι της Παναγίας. Προς το παρόν, δεν μπορώ να ερμηνεύσω με ακρίβεια ποια είναι η στρατηγική και πώς επηρεάζεται από τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Βγαίνουν, πάντως, προφανή συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι η Αμερική ασχολείται περισσότερο και παρακολουθεί τα ζητήματα που αφορούν την Ορθοδοξία και το Αγιον Ορος άμεσα και όχι μόνο καλλιεργώντας σχέσεις μέσω του Οικουμενικού Πατριαρχείου ή του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Δεύτερον, είναι προφανές ότι δεν είναι και το πιο ευχάριστο να υπάρχουν αυτές οι σχέσεις συγκεκριμένων Αγιορειτών, που έχουν ανοίξει ευθεία γραμμή με τη Μόσχα, μη τηρώντας καν τα προσχήματα.

Ελλάδα: το μεγάλο γαλάζιο εικονοστάσι της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης









Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς
«Το χρέος του παλληκαριού είναι να λογίζεται σφαγάδι
και όχι ψοφίμι». (Γεώργιος Καραϊσκάκης)

«Αν η οικογένεια και το σχολείο πάψουν να εμφυτεύουν στους νέους το θείο σπόρο της αγίας πίστης μας, τότε οι επερχόμενες γενεές θα χάσουν παντελώς την ταυτότητά τους πράγμα που σημαίνει και το αυτοαφανισμό τους».

Είναι λόγια της Ιωάννας Τσάτσου, αδελφής του ποιητή Γιώργου
Σεφέρη, συζύγου του αείμνηστου Προέδρου της Δημοκρατίας Κων.
Τσάτσου. Στο ίδιο κείμενο το οποίο φιλοξενείται σε συλλογικό τόμο
που εξέδωσε η Ι.Μ. Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους, το 2000, θα
σημειώσει με τρόπο αντάξιο του σπουδαίου αδελφού της:
« Ολόκληρη η Ελλάδα είναι ένα μεγάλο γαλάζιο εικονοστάσι 
της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης και πλανάται πολύ μακράν της 
πραγματικότητας – της ιστορικής και της σύγχρονης – όποιος 
πιστεύει και ευμεθόδως διαδίδει άλλα. Ορθοδοξία και 
Ελληνισμός είναι ΕΝΑ». 
Κι όμως «πλανεμένοι» και εκκλησιομάχοι είναι τώρα και υπουργοί
Παιδείας το μελλοντικό «τότε» της τρανής Ελληνίδας -αιωνία της η
μνήμη- Ιωάννας Τσάτσου έγινε «τώρα». Τώρα, τούτες οι γενιές
χάνουν την ταυτότητά τους και οδηγούνται στον αφανισμό τους.

«Χαστούκι» από το ΣτΕ στην κυβέρνηση και για τα Θρησκευτικά Λυκείου

Η Ολομέλεια έκρινε περίσσια αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου την διδασκαλία και το πρόγραμμα που προτείνει η απόφαση του τέως υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη.
Ανελέητα και διαδοχικά είναι τα πλήγματα που δέχεται η κυβέρνηση στο θέμα της διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία από το Συμβούλιο της Επικρατείας,
καθώς σήμερα με απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, κρίθηκε περίσσια αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) η διδασκαλία των θρησκευτικών στα Λύκεια της χώρας.


Τον περασμένο μήνα η Ολομέλεια του ΣτΕ (απόφαση 660/2018) είχε κρίνει αντισυνταγματική την από 7.9.2016 απόφαση του τέως υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με την οποία επήλθε ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στις τάξεις Γ΄ έως ΣΤ του Δημοτικού και του Γυμνάσιου.

Σήμερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με την υπ΄ αριθμ. 926/2018 απόφασή της με πρόεδρο τον Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Ευθύμιο Αντωνόπουλο, έκρινε κατά πλειοψηφία ότι η 143579/Δ2/7.9.2016 απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη για το πρόγραμμα σπουδών του μαθήματος των θρησκευτικών στα Γενικά Λύκεια είναι πολλαπλά αντισυνταγματική και αντίθετη στην ΕΣΔΑ. Για το λόγο αυτό την ακύρωσε.

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Τό κράτος τοῦ Βατικανοῦ τό 1961 διέγραψε ἀπό τό Συναξαριστή τόν ἅγιο Γεώργιο! Μὲ αὐτοὺς ποθοῦν οἱ οἰκουμενιστὲς τὴν ἕνωση…




(...) Ἦταν τότε πού ὁ Διοκλητιανός ἐξαπέλυσε τόν μεγάλο, τόν φοβερότερο ἴσως, διωγμό κατά τῶν χριστιανῶν (303 μ.Χ.). Εἶχε προηγηθεῖ ἡ αὐτοαναγόρευσή του σέ «Δίιο», δηλαδή προστατευόμενο τοῦ Δία καί στή συνέχεια σέ θεό, κατά τή συνήθεια τῶν αὐτοκρατόρων τῆς παρηκμασμένης ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ἦταν τόσο τό πάθος τοῦ Διοκλητιανοῦ κατά τῶν χριστιανῶν, ὥστε διέταξε νά κοπεῖ νόμισμα μέ τή μορφή του, φυσικά, καί μέ τήν ἐπιγραφή «νά ἐξαφανιστοῦν οἱ χριστιανοί»!
Οἱ Ρωμαῖοι, συνηθισμένοι νά βλέπουν αἷμα νά χύνεται στά ἀμφιθέατρα, βρῆκαν τρόπο νά διασκεδάζουν τήν ἀνία τους παρακολουθώντας τά μαρτύρια τῶν χριστιανῶν. Μεταξύ τῶν μαρτύρων αὐτῶν ἦταν καί ὁ Γεώργιος ἀπό τήν Καππαδοκία, νεαρός ἀξιωματοῦχος τῆς αὐτοκρατορίας.
Ἡ ἄρνησή του νά θυσιάσει στούς θεούς καί στόν θεοποιημένο αὐτοκράτορα ὁδήγησε τόν Γεώργιο στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορουμένου καί, στή συνέχεια, στούς βασανιστές. Ἡ παραδειγματική τιμωρία ἑνός ἀνυπότακτου στόν αὐτοκράτορα ἀξιωματούχου ἦταν θέαμα ἐνδιαφέρον γιά τούς Ρωμαίους. Τό παρακολούθησε καί ὁ ἴδιος ὁ Διοκλητιανός συνοδευόμενος ἀπό τή σύζυγό του Ἀλεξάνδρα.
Ὁ Γεώργιος παρέμεινε ἄκαμπτος στά ἀλλεπάλληλα φοβερά βασανιστήρια, νικητής ἐπί τῶν τυράννων. Ἡ σταθερότητά του εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά προσελκύσει στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ κάποιους ἀπό τούς δημίους του. Ἀκόμη καί οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Διοκλητιανοῦ Θεωνᾶς, Καισάριος καί Ἀντωνίνος ὁμολόγησαν πίστη στόν Χριστό καί μαρτύρησαν στή φωτιά (ἑορτάζονται τήν 20ή Ἀπριλίου). Ἡ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα ὁμολόγησε ὡς Θεό τόν Ἰησοῦ Χριστό μπροστά στόν σύζυγό της, ὁ ὁποῖος τήν καταδίκασε σέ ἀποκεφαλισμό. Πέθανε στή φυλακή πρίν ἀπό τήν ἐκτέλεση τῆς ποινῆς(ἑορτάζεται τήν 21η Ἀπριλίου).

Στὴν ἄτεκνη γυναίκα γιὰ τὰ παιδιὰ (ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)





Πικρὰ παραπονιέσαι πὼς δὲν ἔχεις παιδιά. Παραπονιέσαι γιὰ τὸν ἄνδρα σου, ποὺ τὸν θεωρεῖς ὑπαίτιο. Καὶ ἀκόμα τολμᾶς νὰ παραπονεθεῖς καὶ γιὰ τὸν Δημιουργό σου. Μὴν ἁμαρτάνεις φορτώνοντας τὴν ψυχή σου, ἀλλὰ ὑποτάξου στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αἰτία τῶν παιδιῶν, ἐνῶ οἱ γαμήλιοι σύντροφοι εἶναι μόνο τὰ κανάλια μέσω τῶν ὁποίων ἐμφανίζονται τὰ παιδιὰ στὸν κόσμο, κατὰ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ κατὰ τὸ στοργικὸ θέλημά Του.
Στὴ Βίβλο τῆς ζωῆς εἶναι γραμμένη ἡ ἑξῆς περίπτωση: ἡ Ραχήλ, ἡ γυναίκα τοῦ Ἰακώβ, δὲν εἶχε παιδιά. Καὶ στὴν πίκρα της ἡ Ραχὴλ μάλωσε τὸν ἄνδρα της τὸν Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε:
«Δὸς μοὶ τέκνα, εἰ δὲ μή, τελευτήσω ἐγὼ» (Γέν. 30, 1). Παραξενεύθηκε ὁ Ἰακὼβ μὲ τὴν ἀφροσύνη τῆς γυναίκας του: «Θυματωθεῖς δὲ Ἰακὼβ τὴ Ραχὴλ εἶπεν αὐτή: μὴ ἀντὶ Θεοῦ ἐγὼ εἰμί, ὃς ἐστέρησε σὲ καρπὸν κοιλίας;» (Γέν. 30, 2).

Τέσσερεις γρήγορες ... «κατραπακιές» στή Νέα Τάξη καί τή Νέα Ἐποχή






Πρωτοπρ. Ἰωάννη Φωτοπούλου
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

«Ἐπιτέλους νά γελάσει καί λίγο τά χειλάκι μας...», εἶπε ἕνας καλός φίλος καί ἀδελφός μετά τήν ἀπαξιωτική ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας γιά τό νεοεποχήτικο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτή ἡ ἀπόφαση πού μᾶς ἔκανε ἐμᾶς τούς ἁπλούς Ἕλληνες νά ἀναθαρρήσουμε. Τέσσερα ἠχηρά χαστούκια δέχθηκε τό νεοταξικό-νεοεποχήτικο σύστημα αὐτές τίς μέρες:
Α) τό συλλαλητήριο γιά τή Μακεδονία. Ὁ κυρίαρχος ἑλληνικός λαός μέ τόν Θούριο τοῦ Μίκη Θεοδωράκη ἔδειξε στήν ναζιστική μπότα τῆς Νέας Τάξης πού ποδοπατᾶ ὅλον τόν κόσμο ὅτι αὐτός ὁ καταφρονούμενος συστηματικά λαός παρά τήν ἐξωτερική γύμνια του εἶναι ντυμένος μέ τήν ρωμαίϊκη δόξα του καί τήν ἑλληνική λεβεντιά του. Διεκήρυξε παντοῦ urbi et orbi ὅτι παρά τίς φανερές καί ἀόρατες ἀπειλές δέν ἐκποιεῖ τόν πολύτιμο τόπο του, τήν πατρίδα του, τήν ἱστορία του.


Β) ἡ ἀπόφαση τοῦ Πλημμελειοδικείου Αἰγείου πού ἀθώωσε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ὁ ὁποῖος λόγῳ κάποιας ἀναρτήσεώς του στό διαδίκτυο- ἀρκετά ὀξείας εἶναι ἀλήθεια-πού μιλοῦσε αὐστηρά καί «τά ἔψελνε» στούς ὁμοφυλόφιλους κατηγορήθηκε γιά παράβαση τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ

Καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιὰ κατὰ Γαβρόγλου γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς





Στὸ ΣτῈ κατατέθηκε νέα αἴτηση ἀκύρωσης κατὰ τοῦ διατάγματος γιὰ τὸ νέο ὀργανισμὸ τοῦ ὑπουργείου Παιδείας.


Ὄχι μόνο δὲν ἀπέσυρε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τῆς αἴτησή της ποὺ εἶχε καταθέσει πρὸ δεκαημέρου στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας κατὰ τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος 18/2018 (νέος ὀργανισμὸς ὑπουργείου Παιδείας), ὅπως εἶχε ζητήσει ὁ ὑπουργὸς Παιδείας Κωνσταντῖνος Γαβρόγλου (18.4.2018), ἀλλὰ ἀντίθετα σήμερα κατατέθηκε νέα αἴτηση ἀκύρωσης ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πειραιά, τὸν Μητροπολίτη Πειραιὰ Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλο, κ.λ.π.
Πρὸ δεκαημέρου ξεκίνησε νέα ἀντιπαράθεση μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κυβέρνησης καὶ εἰδικὰ μὲ τὸν ὑπουργὸ Παιδείας, καθὼς ἀπὸ τὸ νέο ὀργανισμὸ τοῦ ὑπουργείου Παιδείας (Π.Δ. 18/2018) ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ἐν λόγω ὑπουργείου ἡ «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης». Δηλαδὴ ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ὑπουργείου Παιδείας ἡ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν νέων.
Ἀκολούθησε πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν (18.4.2018), μία συνάντηση κατόπιν αἰτήματος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὸν κ. Γαβρόγλου. Στὴν ἐνημερωτικὴ αὐτὴ συνάντηση, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ἐκκλησίας παραβρέθηκαν ὁ Μητροπολίτης Ὕδρας, Σπετσῶν καὶ Αἰγίνης Ἐφραὶμ Στενάκης καὶ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομο Σαββάτος.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Οἱ Μυροφόρες δὲν ὑπολόγισαν τίποτε, γιατὶ εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση καὶ ἐμπιστεύθηκαν στὸν Χριστό





Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Β΄, «Πνευματικὴ ἀφύπνιση», ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης 1999

Σήμερα λείπουν καὶ οἱ δυὸ παλληκαριές· οὔτε πνευματικὴ παλληκαριὰ ὑπάρχει, ἡ ὁποία γεννιέται ἀπὸ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν παρρησία στὸν Θεό, γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθῆ μιὰ δυσκολία μὲ πνευματικὸ τρόπο, οὔτε φυσικὴ παλληκαριὰ ὑπάρχει, ὥστε νὰ μὴ δειλιάση κανεὶς σὲ ἕναν κίνδυνο. Πρέπει νὰ ἔχη κανεὶς πολλὴ ἁγιότητα, γιὰ νὰ φρενάρη ἕνα μεγάλο κακό, ἀλλιῶς ποῦ νὰ στηριχθῆ;
Μιὰ ψυχὴ σὲ ἕνα μοναστήρι ἂν ἔχη πνευματικὴ παλληκαριά, νὰ δῆς, τὸν ἄλλον ποὺ ἔρχεται μὲ κακὸ σκοπὸ θὰ τὸν καθηλώνη μὲ τὸ ἕνα πόδι μέσα ἀπὸ τὴν μάνδρα καὶ μὲ τὸ ἄλλο ἀπ᾿ ἔξω ! Θὰ τὸν χτυπάη στὸ κεφάλι μὲ πνευματικὸ τρόπο, μὲ τὸ κομποσχοίνι, μὲ τὴν εὐχή, καὶ ὄχι μὲ τὸ πιστόλι. Λίγη προσευχὴ θὰ κάνη, καὶ ὁ ἄλλος θὰ μένη ἐκεῖ ἔξω ἀκίνητος! Θὰ μένη γιά... σκοπός! Μιὰ ψυχή, ἂν ἔχη πνευματικὴ κατάσταση, καὶ τὸ κακὸ θὰ φρενάρη καὶ τὸν κόσμο θὰ...
βοηθήση, καὶ γιὰ τὸ μοναστήρι θὰ εἶναι ἀσφάλεια. Οἱ Μυροφόρες δὲν ὑπολόγισαν τίποτε, γιατὶ εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση καὶ ἐμπιστεύθηκαν στὸν Χριστό. Ἂν δὲν εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση, ποῦ θὰ ἐμπιστεύονταν, γιὰ νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ ἔκαναν;


Στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ ὁ πιὸ δειλὸς μπορεῖ νὰ ἀποκτήση πολὺ ἀνδρισμό, ἂν ἐμπιστευθῆ τὸν ἑαυτό του στὸν Χριστό, στὴν θεία βοήθεια. Μπορεῖ νὰ πάη στὴν πρώτη γραμμὴ νὰ πολεμήση καὶ νὰ νικήση. Ἐνῶ οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ κάνουν τὸ κακό, καὶ παλληκαριὰ νὰ ἔχουν, φοβοῦνται, διότι αἰσθάνονται τὴν ἐνοχή τους καὶ μόνο στὴν βαρβαρότητά τους στηρίζονται. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἔχει θεϊκὲς δυνάμεις, ἔχει καὶ τὸ δίκαιο μὲ τὸ μέρος του. Βλέπεις, ἕνα κουταβάκι κάνει «γὰβ-γὰβ» καὶ φεύγει ὁ λύκος, γιατὶ αἰσθάνεται ἐνοχή. Οἰκονόμησε ὁ Θεὸς καὶ ὁ λύκος νὰ φοβᾶται ἀπὸ ἕνα κουταβάκι, γιατὶ αὐτὸ ἔχει δικαιώματα στὸ σπίτι τοῦ νοικοκύρη του, – πόσο μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος ποὺ πάει νὰ κάνη κακὸ μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει Χριστὸ μέσα! Γι' αὐτὸ μόνον τὸν Θεὸ νὰ φοβώμαστε, ὄχι τοὺς ἀνθρώπους, ὅσο κακοὶ καὶ νὰ εἶναι. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν πιὸ δειλὸ τὸν κάνει παλληκάρι. Ὅσο ἑνώνεται κανεὶς μὲ τὸν Θεό, τόσο δὲν φοβᾶται τίποτε.
Ὁ Θεὸς θὰ βοηθήση στὶς δυσκολίες. Ἀλλὰ γιὰ νὰ δώση ὁ Θεὸς τὴν θεϊκὴ δύναμη, πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ δώση αὐτὸ τὸ λίγο ποὺ μπορεῖ.

θρησκευτικά


orthodoxia-ellhnismos

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Mέτρο της πιστότητας η στιγμή της ήττας



Σήμερα λοιπόν τιμοῦμε τούς ἀνθρώπους πού ἀποδείχθηκαν πιστοί, ἐκείνους πού ἐνῶ ἦσαν ἀδύναμοι δέν τό ἔβαλαν στά πόδια καί ἐκείνους πού μπροστά στήν ἥττα καί τήν τραγωδία ἀναδείχθηκαν πιστοί μαθητές. ῎Ας τούς θυμόμαστε, ὄχι μόνο ὅταν βλέπουμε πόσο δοξάστηκαν, ὅπως σήμερα στή Θεία Λειτουργία, ἀλλά καί γιά νά ρωτοῦμε τόν ἑαυτό μας· Μοιάζουμε, σέ κάποιο βαθμό, μέ ὁποιονδήποτε ἀπό αὐτούς; ῞Οταν ὁ Χριστός μοιάζει ἡττημένος, ἔχω τή δύναμη νά κάνω ἕνα βῆμα μπροστά καί νά πῶ «εἶμαι κι ἐγώ μαθητής Του», τή στιγμή πού σέ ἀνέφελους καιρούς ἤμουν συγκρατημένος, ἀβέβαιος, διστακτικός καί ἔθετα στόν ἑαυτό μου, ἤ μᾶλλον ἔθετα στόν Κύριο, ἕνα σωρό ἐρωτήματα;

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ 70 χρόνια από την εκλογή στον Οικουμενικό Θρόνο _Επέτειος χαράς ή οδύνης;


Αποτέλεσμα εικόνας για πατριαρχησ αθηναγορας 


Φυλλάδιο που εξέδωσε η "Σύναξη Κληρικών και Μοναχών" με αφορμή Διεθνές Συνέδριο με θέμα την επέτειο εκλογής του Αθηναγόρα στον Οικουμενικό Θρόνο και την ίδρυση του ΠΣΕ, που διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη 19-20.4.2018. 

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας κάθε κεκοιμημένος, δίκαιος ή άδικος, παραδίδεται στη φιλάνθρωπη κρίση και το έλεος του Κυρίου μας. 
Για το λόγο αυτό και η Εκκλησία μας κηδεύει όλους και μετά θάνατον δεν αναφέρεται πλέον στα αμαρτωλά πεπραγμένα και φυσικά δεν καταδικάζει κανένα μετά θάνατον. Η πάγια αυτή πράξη της Εκκλησίας μας έχει μόνο μία εξαίρεση: τους αιρετικούς!
Και αυτό, διότι, ενώ κάθε άνθρωπος με το θάνατό του σταματά να βλάπτει τους άλλους, δεν συμβαίνει το ίδιο με τον αιρετικό. Ο αιρετικός συνεχίζει να βλάπτει ψυχές ανθρώπων, διότι το αιρετικό και πλανεμένο φρόνημά του επιζεί και μετά το θάνατό του.
Έτσι, ως Χριστιανοί οφείλουμε να σιωπούμε και να μην ασχολούμαστε με τα αμαρτήματα των κεκοιμημένων, αλλά όταν όμως πρόκειται για ζητήματα πλανεμένου ήθους και αιρέσεως, αναλόγως της θέσεως που έχουμε στην Εκκλησία και των ψυχικών και πνευματικών μας χαρισμάτων υποχρεούμαστε να ενεργούμε, ώστε το αιρετικό και πλανεμένο φρόνημα να μη συνεχίζει το ψυχοφθόρο έργο του στα μέλη της Εκκλησίας μας.


Αφορμή για το φυλλάδιο αυτό μας έδωσε η διοργάνωση διεθνούς συνεδρίου από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα: 
«Αθηναγόρας και Οικουμένη: 70 Χρόνια από την εκλογή του Πατριάρχη Αθηναγόρα στον Οικουμενικό Θρόνο και από την ίδρυση του Π.Σ.Ε.», Θεσσαλονίκη 19-20.4.2018.

Θα περιμέναμε από τους διοργανωτές του συνεδρίου αλλά και τους πνευματικούς επιγόνους του Αθηναγόρα να πάρουν σαφή και

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ


Αποτέλεσμα εικόνας για ανασταση
Της Ράνιας Γάτου*

           
Ποιά είναι τα πνευματικά ρεύματα της σύγχρονης εποχής μέσα στα πλαίσια των οποίων γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού;
Γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού στα εξής πλαίσια πνευματικών ρευμάτων:
1) της εκκοσμίκευσης της κοινωνίας και του κράτους, δηλ. απομάκρυνσής τους από την ορθόδοξη πίστη και τις ορθόδοξες αξίες,
2) της εκκοσμίκευσης της Εκκλησίας, δηλ. του τονισμού του τελετουργικού της, της απενεργοποιήσεως της ασκητικής της και της νοθεύσεως των ορθόδοξων αξιών της με τις κοσμικές αξίες,
3) του δυτικοευρωπαϊκού ανθρωποκεντρισμού, ο οποίος αντικατέστησε τον ορθόδοξο θεανθρωποκεντρισμό,
4) της υποβάθμισης των δογματικών διαφορών της Ορθοδοξίας από τις άλλες χριστιανικές ομολογίες,
5) της αμφισβητήσεως του κύρους της ορθόδοξης πατερικής θεολογίας από ορθολογιστικές και ανθρωποκεντρικές τάσεις,
6) της εξωτερικής μάλλον ευλάβειας, και του παραμερισμού της εσωτερικής πνευματικότητας και της ηθικής [κατά τον Απόστολο Παύλο, έχοντες μόρφωσιν (δηλ. εξωτερική εμφάνιση) ευσεβείας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένην (δηλ. όχι πραγματική ευσέβεια)].
Τί γιορτάζουμε στην Ανάσταση;
1 - Την πανθεϊστική ανάσταση της φύσης (ανάσταση του Άδωνι) με τον ερχομό της άνοιξης μετά τον μαρασμό της κατά τον χειμώνα (θάνατος του Άδωνι);
2 - Την θρησκειολογική ανάσταση του «ανθρώπου» Ιησού ως ένα θεολογικό μύθο ανάμεσα στους μύθους των θρησκειών που έχουν ιδρυθεί από ανθρώπους – ιδρυτές θρησκειών, οι οποίοι μύθοι έχουν συμβολική σημασία για την ανθρωπότητα;

Η Ανάσταση πού άργησε...

 

   
 ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ βράδυ. Ο Γέροντας, λαμπροφορεμένος, υποδεχόταν τον κόσμο και έ­παιρνε τις λειτουργίες. Είχε ετοιμάσει τα καντή­λια από νωρίς. Έτοιμα όλα, σβηστά. Άρχισε το "Ευλογητός", πήρε καιρό μέσα στά μαύρα του τα ράσα, με τους βοστρύχους των μαλλιών και των γενειών του να λάμπουν.

     Σοβαρός-σοβαρός. Ανοι­γόκλεινε την πόρτα, παραπατούσε, αλλά έτρεχε κιόλας, προσκυνούσε τις Δεσποτικές εικόνες, τον θρόνο, έμπαινε στο Ιερό, έπαιρνε τις λειτουργί­ες, ψέλναμε τον Κανόνα "Κύματι θαλάσσης". Δεν είχε ο Γέροντας χρόνο κοσμικό, είχε χρόνο λει­τουργικό. Μαζευόταν ο κόσμος, πολύς κόσμος. Χριστιανοί, που τον αγαπούσαν, αλλά και άλλοι από την γειτονιά δρασκέλιζαν την μάντρα, σκύβον­τας από το μικρό πορτάκι, άρρωστοι, νοσοκόμες, γιατροί.   Καθυστερούσε ο Γέροντας. Σβηστά τα φώτα. Ψέλναμε, ξαναψέλναμε, δεν έβγαινε να πη το "Δεῦτε, λάβετε φῶς".
 Έφευγα από το ψαλτήρι, να πάω στο Ιερό, μου έλεγε:
"Ξέρω, ξέρω". Αδημο­νία. Οι άλλες εκκλησίες σήμαναν ήδη Ανάσταση, βαρελότα πέφτανε κι αυτός δεν έβγαινε.
"Ξέρω, ξέ­ρω", μου λέει."Όποιος θέλει να φύγη. Δέν μπορεί. Ας τους βάλουμε στην εκκλησία, τά προβατάκια του Χριστού μας, Βαγγέλη. Μέσα στην κιβωτό είναι μιά φορά τόν χρόνο. Ας καθυστερήσουν. Ψάλλε εσύ, ψάλλε". 
Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ δὲν εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη· εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δύο προϋποθέσεις: ταπείνωση καὶ ἀγάπη.

 Γέροντας Πορφύριος

Το Φανάρι, η προπαγάνδα των Οικουμενιστών και το αστείο άλλοθι της «τουρκικής ομηρείας»


Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας


Ως γνωστόν, κάθε μέρα που περνάει κλιμακώνεται ολοένα και περισσότερο το οικουμενιστικό ξεσάλωμα του Φαναρίου και απάσης της ελλαδικής αρχιερατικής ομήγυρης που συμμετέχει (όχι απλά συρόμενη, αλλά πρωτοστατούσα, διαγκωνιζόμενη και ασθμαίνουσα) σε όλη αυτή την κατάπτωση. Στην εν λόγω ομήγυρη μετέχει βέβαια δυστυχώς και μέγα μέρος του λεγόμενου κατώτερου κλήρου, σαφές δείγμα του πόσο βαθιά έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια το δηλητήριο της πλάνης και έχει διαποτίσει ακόμη και χώρους, που μάλλον διαφορετική εικόνα έδειχναν κάποτε. Φυσικά όμως μετέχει και μέγα μέρος του λαϊκού χριστεπωνύμου πληρώματος, που τελεί σε βαθιά σύγχυση και χαρακτηριστική αδυναμία διάκρισης της πραγματικότητας και του τι εξυφαίνεται γύρω μας. Όλα αυτά αποτελούν άλλη μία ξεκάθαρη απόδειξη ότι αυτό που συχνά λέμε για τον επανευαγγελισμό που χρειάζεται άμεσα η πατρίδα μας, δεν αφορά μόνο στους λεγόμενους άθεους ή στους ζώντας εκτός Εκκλησίας, αλλά και στους εντός αυτής (και δυστυχώς, όπως φαίνεται, ίσως και πρωτίστως σ’ αυτούς).

Η συνεννόηση ΗΠΑ-Ρωσίας θα έχει Ερντογάν για επιδόρπιο






Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Οι βομβαρδισμοί στη Δαμασκό ήταν κατά κοινή ομολογία μια σκέτη αποτυχία από στρατιωτική άποψη, αλλά είχαν ένα απροσδόκητο ανατρεπτικό αποτέλεσμα. Επανέφεραν στο προσκήνιο την προοπτική κυριαρχίας των δυο Μεγάλων Δυνάμεων, των ΗΠΑ και της Ρωσίας και τον διπολισμό. Οι άλλες δυτικές δυνάμεις, συγκεκριμένα οι Άγγλοι και οι Γάλλοι βρήκαν και τυπικά τη θέση που τους αξίζει: υπηρέτες των Αμερικανών.

Οι Γερμανοί κρατήθηκαν μακριά (από τους βομβαρδισμούς) και από όλη αυτή τη θεατρική παράσταση, βάζοντας υποθήκη (για τρίτη φορά) για αυτόνομη παρουσία μελλοντικά. Ο Τραμπ θα πρέπει να αισθάνεται δικαιωμένος. Εξαρχής η διακηρυγμένη πρόθεσή του ήταν να τα βρει με τη Ρωσία. Ώστε να αντιμετωπίσει την Κίνα.

Δικαιωμένος δεν σημαίνει νικητής. Απλώς έχει τώρα πιο ισχυρά επιχειρήματα έναντι των εσωτερικών του αντιπάλων. Οι βομβαρδισμοί δικαίωσαν για μια ακόμα φορά τον στρατηγό Κλαούζεβιτς, που είχε πει ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Οι βομβαρδισμοί στρατιωτικά ήταν ένα μηδενικό, αλλά πολιτικά εξυπηρέτησαν άριστα το στόχο.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Η Τουρκία επιδιώκει θανατηφόρο γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας





Η κατάσταση που διαμορφώθηκε στο Αιγαίο μετά το επεισόδιο με την ελληνική σημαία στη νησίδα Ανθρωποφάγος θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα πανεπιστημιακής διδασκαλίας πάνω στη θεωρία εφαρμογής της Αποτροπής (Deterrence) έναντι του Κατευνασμού (Appeasement).

Του Κωνσταντίνου Γρίβα
Συγκεκριμένα, αυτό που συνέβη σήμερα αποτελεί εκδήλωση μιας ενέργειας που έγινε το 1996 και αυτή ήταν η επιλογή της Ελλάδας να αποδεχθεί το «γκριζάρισμα» της εθνικής κυριαρχίας στα Ίμια έτσι ώστε να «εξασφαλισθεί η ειρήνη». Στην πραγματικότητα όμως, όπως πολλοί ειδήμονες των Διεθνών Σχέσεων επεσήμαναν από τότε, δεν επρόκειτο για «γκριζάρισμα» της εθνικής κυριαρχίας μόνο στα Ίμια αλλά σε ολόκληρο το Αιγαίο.

Αυτό που συνέβη τότε ουσιαστικά αποτέλεσε μια ρωγμή στην εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο, η οποία σιγά σιγά διευρυνόταν και εμείς δεν το αντιλαμβανόμασταν, συνεχίζοντας να είμαστε εγκλωβισμένοι στις φαντασιώσεις της «ευρωπαϊκής προοπτικής» της Τουρκίας, την «ελληνοτουρκική φιλία», τη βούληση και την ικανότητα των ΗΠΑ και της Ε.Ε. να «φρενάρουν» την Τουρκία, εάν χρειαζόταν και όλα τα συναφή.

Έτσι, φθάσαμε στο σήμερα όπου αρκούσε η κίνηση μερικών νεαρών να υψώσουν την ελληνική σημαία σε κάποια νησάκια του Αιγαίου, τα οποία θεωρούσαμε ότι αναντίρρητα είναι δικά μας, με αποτέλεσμα να προκύψει η τουρκική αντίδραση και να κατανοήσουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια ο βασιλιάς ήταν γυμνός και εμείς κάναμε ότι δεν το βλέπαμε. Δηλαδή είχαμε επιλέξει να αρνηθούμε το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αμφισβητεί απλώς κάποιες «ασήμαντες βραχονησίδες», όπως έλεγαν κάποιοι υποτιθέμενοι «ρεαλιστές» τότε το μακρινό 1996, αλλά ολόκληρη την ελληνική εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο.

Με άλλα λόγια δεχόμαστε ολοκληρωτική επίθεση από την Άγκυρα, η οποία ξεπερνά πλέον και την έννοια του πολυχρησιμοποιημένου όρου «υβριδικός πόλεμος». Η Τουρκία επιδιώκει θανατηφόρο γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας και πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα πριν είναι πολύ αργά.

Το τραγικό όμως της υπόθεσης είναι ότι ενώ, βδομάδα με τη βδομάδα, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, η αμφισβήτηση της ίδιας της γεωπολιτικής υπόστασης της Ελλάδας από την Άγκυρα εκδηλώνεται με ολοένα και πιο έντονες επιθετικές ενέργειες, μεγάλο μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, των ΜΜΕ αλλά και της κοινής γνώμης, επιμένει να θεωρεί ότι όλα είναι «υπό έλεγχο» και κατακρίνει κάθε αντίθετη άποψη ως ύποπτη «κινδυνολογία».

Ακόμη πιο κωμικοτραγική είναι η αντίληψη ότι οι ενέργειες της Άγκυρας γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και εντάσσονται στην προεκλογική εκστρατεία του Ερντογάν. Όμως, η αδυσώπητη πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία οδηγείται σε αυτήν την ακραία επιθετική πολιτική γιατί έχει αλλάξει η γεωπολιτική της ταυτότητα. Λειτουργεί πλέον ως φιλόδοξος πόλος ισχύος σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα, επιδιώκοντας να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην Ανατολική Μεσόγειο έτσι ώστε να εξελιχθεί σε ρυθμιστή των εξελίξεων σε ολόκληρη την ευρασιατική σκακιέρα.

Και η Ελλάδα, όπως και η Κυπριακή Δημοκρατία, της κλείνουν τον δρόμο. Άρα, θα προσπαθήσει να τις ακρωτηριάσει. Τόσο απλά. Και ήδη έχει ξεκινήσει την προσπάθειά της. Κατά συνέπεια, αν δεν θέλουμε να υποστούμε αυτόν τον ακρωτηριασμό, θα πρέπει να σχεδιάσουμε τις άμυνες μας. Και για να το κάνουμε το πρώτο και αναγκαίο βήμα είναι να αντικρύσουμε κατάφατσα την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι δεχόμαστε επίθεση. Και η επίθεση αυτήν δεν θα σταματήσει.

* Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

kostasxan

Ἡ πλήρης ἀλήθεια περί τοῦ ἐπαίνου τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση γιά τόν Ἀθηναγόρα




Γράφει ὁ πατήρ Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Μέ ἀφορμή τό διεθνές οἰκουμενιστικό συνέδριο[1], πού διεξάγεται αὐτές τίς ἡμέρες (19/20-4-2018) στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ. πρός «τιμήν» τοῦ μεγάλου οἰκουμενιστοῦ καί μασόνου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρα, τό ἱστολόγιο «Φῶς Φαναρίου» δημοσίευσε στίς 19-4-2018 ἄρθρο μέ τίτλο «Ὅταν ὁ ὑπό καθαίρεσιν Κληρικός Θεόδωρος Ζήσης ἐγκωμίαζε τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα»[2]. Τό ἴδιο ἄρθρο ἐπαναδημοσίευσε καί τό ἱστολόγιο «Βῆμα Ὀρθοδοξίας»[3].
Ἐπειδή στό ἐν λόγῳ ἄρθρο λέγεται ἡ μισή ἀλήθεια, μέ στόχο νά πληγεῖ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καί νά παρουσιαστεῖ ὡς φιλοπατριαρχικός καί φιλοαθηναγοριστής, γι’ αὐτό ἐπανεκδίδουμε και ἐπαναδημοσιεύουμε παλαιότερο ἄρθρο μας μέ τίτλο «Ἡ ἔξοδος τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση ἀπό το οἰκουμενιστικό περιβάλλον τοῦ Φαναρίου», ὅπου διευκρινίζονται και τά περί ἐπαίνου...τοῦ π. Θεοδώρου γιά τόν κυρό Ἀθηναγόρα.



Κατ' ἀρχήν θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι ὄντως στόν τόμο 9 τοῦ Β΄ τεύχους τοῦ περιοδικοῦ «Κληρονομία» τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν, Θεσσαλονίκη, Ἰούλιος 1977, ὑπάρχει ἕνα ἄρθρο τοῦ ὑφηγητοῦ τότε τοῦ πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Θεοδώρου Ζήση, τό ὁποῖο ἐπιγράφεται «Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Ἐπιβαλλομένη ἀπάντησις».
Εἶναι πράγματι ἐκληκτικό καί ταυτόχρονα περίεργο τό γεγονός ὅτι οἱ οἰκουμενιστές ψάχνουν νά βροῦν τί εἶχε πεῖ καί τί εἶχε γράψει ὁ π. Θεόδωρος πρίν ἀπό 38 χρόνια, ὅταν ἦταν νεαρός ὑφηγητής! Αὐτό ἀποδεικνύει τήν δύναμη, πού ἔχει στά ἐπιχειρήματά του!


Στό ἐν λόγω ἄρθρο ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἀπαντᾶ στίς κατηγορίες τοῦ π. Ἰουστίνου Πόποβιτς γιά τόν ρόλο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στήν προπαρασκευή τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας, τίς ὁποῖες διετύπωσε σέ σχετικό ὑπόμνημά του πρός τήν Ἱεραρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ π. Θεόδωρος ἀνασκευάζει τίς αἰτιάσεις τοῦ π. Ἰουστίνου, κάνοντας μιά σύντομη ἀναδρομή στήν ἱστορία καί τήν προσφορά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατά τήν Τουρκοκρατία. Καταφέρεται ἐναντίον τοῦ Ἑλληνικοῦ αὐτοκεφάλου. Ἀναφέρεται στήν ἔκπτωση τῆς θεολογίας στόν ἑλλαδικό χῶρο καί τονίζει ὅτι τήν Ὀρθοδοξία προστάτευσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί στόν χῶρο τῶν χειμαζομένων πρεσβυγενῶν πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς, ὅπου οἱ ξένες προπαγάνδες ἀσκοῦσαν ἐντόνως τόν προσυλητισμό.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Ερωτήματα μετά την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για τα Θρησκευτικά


Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ολοκλήρωσε σήμερα τις τριήμερες συνεδριάσεις της. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με «χειρουργική» ακρίβεια και διπλωματικούς ελιγμούς κατάφερε να απορρίψει το αίτημα για σύγκληση της Ιεραρχίας για τα Θρησκευτικά, που είχε υποβάλει επισήμως ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος αλλά ανέμεναν και άλλοι Ιεράρχες.
Προκαταλαμβάνοντας τους πάντες φρόντισε να επιδώσει μία επιστολή για το ζήτημα στον Υπουργό Παιδείας μέσω της Τριμελούς Επιτροπής Αρχιερέων που όμως ήταν Διμελής, καθώς απουσίαζε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, ο μόνος εκ των τριών Αρχιερέων που ίσως θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο μικρό ή μεγάλο εμπόδιο στον αρχιεπισκοπικό σχεδιασμό διατήρησης καλών σχέσεων με τον Κώστα Γαβρόγλου και την κυβέρνηση. Η συνάντηση των Μητροπολιτών Μεσσηνίας και Ύδρας με τον Υπουργό Παιδείας αλλά και η τελική απόφαση της ΔΙΣ επιβεβαίωσαν τη συνέχιση του διαλόγου Εκκλησίας – Πολιτείας για τα Θρησκευτικά!

Μακρόν: «Καθαρίστε την Ευρώπη από τον λαϊκισμό. Πολεμήστε τον θανατηφόρο εθνικισμό. Επιβάλλετε ευρωπαϊκή κυριαρχία. Δεχθείτε εκατομμύρια Αφρικανούς»






Δηλώνοντας ότι οι πολιτικές διαφωνίες προκαλούν "εμφύλιο πόλεμο" στην ΕΕ, ο Εμμανουέλ Μακρόν, δήλωσε ότι οι Βρυξέλλες πρέπει να καθαρίσουν τον "λαϊκισμό" από την ευρωπαϊκή ήπειρο.


Ως γνήσιος υπηρέτης και εργαλείο της Νέας Τάξης ο Μακρόν, προσπαθεί χρησιμοποιώντας την παρελθοντολογία, την τρομολαγνεία και τις απειλές να προωθήσει το «όραμά» του. Έτσι, κάθε προσπάθεια αντίστασης των εθνών στην αριστερο-φιλελεύθερη πολυπολιτισμικότητα που επιβλήθηκε στη Δυτική Ευρώπη φέρνει τα φαντάσματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.


Ο Μακρόν, κατά τη διάρκεια της ομιλίας στο Στρασβούργο, δήλωσε ότι θα υπάρξει τεράστια μεταφορά πληθυσμού της Αφρικής στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, περιέγραψε τονεθνικισμό ως «θανατηφόρο» και ότι «οδηγεί στην άβυσσο».


Στην «παθιασμένη ομιλία» του για το μέλλον της Ευρώπης στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ο Μακρόν «προειδοποίησε» ότι ο «εγωιστικός εθνικισμός» κερδίζει έδαφος και πως υπάρχει μια «εμφυλιοπολεμική» ατμόσφαιρα στην Ευρώπη.

Πόλεμος μέσω ΣτΕ. Η ανατομία μιας αφαίρεσης






ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΑ ΠΕΛΩΝΗ - Το Κονκλάβιο (17/04/18)

Πόλεμος μέσω ΣτΕ

Δεν έχει αρχίσει ακόμη ο Πόλεμος των Aστρων ανάμεσα στην Εκκλησία και στην κυβέρνηση και δη τον υπουργό Παιδείας. Eχω, όμως, την εντύπωση ότι τώρα αρχίζει, με τελευταίο επεισόδιο την προσφυγή της Εκκλησίας στο ΣτΕ για αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο ο Κώστας Γαβρόγλου στην πραγματικότητα αφαίρεσε με το «έτσι θέλω» από τον νέο οργανισμό του υπουργείου Παιδείας (από την αποστολή της Παιδείας) την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης.

Η ανατομία μιας αφαίρεσης

Η αφαίρεση, αν και χειρουργική, δεν είναι όσο «αθώα» μοιάζει, πολλώ δε μάλλον οι επιπλοκές της. Oπως το έθεσε πηγή μου, αν το υπουργείο Παιδείας
δεν είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, τότε γιατί προσλαμβάνει καθολικούς ιεροδιδασκάλους και μάλιστα αυτούς που υποδεικνύει η Καθολική Εκκλησία; Αν αφαιρεθεί, για παράδειγμα, η επίμαχη αναφορά, τότε ποια είναι η νομιμοποιητική βάση ώστε να εξακολουθήσουν να προσλαμβάνονται από το κράτος μουσουλμάνοι ιεροδιδάσκαλοι στη Θράκη; Εκτός αν ο υπουργός αποφάσισε να κάνει «δωράκι» στην Aγκυρα την κατάργησή τους μετά την προσπάθεια για λειτουργία δίγλωσσων νηπιαγωγείων... Και οι Αρμένιοι δάσκαλοι που προσλαμβάνονται από το υπουργείο για τη διδασκαλία της θρησκείας των Αρμενίων; Και οι Εβραίοι για τη διδασκαλία του Ιουδαϊσμού; Εγώ, πάλι, διερωτώμαι: Αν δεν είναι το εν λόγω υπουργείο υπεύθυνο για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης, τότε ποιος θα καλύψει το κενό; Θα αναλάβει, για παράδειγμα, η Τουρκία τους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης;

Τετελεσμένα

Καυτά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και τα οποία υποθέτω ότι θα απασχολήσουν τη συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Εγώ να σημειώσω ότι της κίνησης Γαβρόγλου δεν προηγήθηκαν ενημέρωση και διάλογος με καμία από τις θρησκευτικές κοινότητες. Υποψιάζομαι ότι ο υπουργός ήθελε απλά να δημιουργήσει τετελεσμένα. Η συνέχεια επί του ΣτΕ θα έχει ενδιαφέρον, αν και υποψιασμένοι παρατηρητές ήδη προδικάζουν ότι η απόφαση δεν θα χαροποιήσει την κυβέρνηση.





http://www.kathimerini.gr
Πατερικός

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Ο Κ.Δημητρόπουλος (Δρ Κοινωνιολογίας) μιλά για την εκδήλωση στους Αγ.Σαράντα με θέμα : «Στα χνάρια της Ιστορίας,Θύμιος Λώλης-Λ.Τάλιος»

Από :Γιώργος Γκόντζος(ggontzos@yahoo.gr)— Αναφορά στην εκδήλωση που διοργάνωσε στους Αγίους Σαράντα, η ΔΕΕΕΜ – «ΟΜΟΝΟΙΑ»  με θέμα «Στα Χνάρια της Ιστορίας, ΘΥΜΙΟΣ ΛΩΛΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΑΛΙΟΣ»έκανε σε συνέντευξή του (ΕΔΩ) στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων (Γιώργος Γκόντζος), ο Κώστας Δημητρόπουλος,διδάκτωρ Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.Στην εκδήλωση παρουσιάστηκαν   τα δύο βιβλία των Εκδόσεων ΔΕΕΕΜ – «ΟΜΟΝΟΙΑ», «Ο Αγροφύλακας που έγινε θρύλος» και «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΑΛΙΟΣ – Ο μύθος μιας εποχής και ο αγωνιστής της ΕΕΜ»   των συγγραφέων Βαγγέλη Παπαχρήστου και Χαράλαμπου Κίτσιου αντίστοιχα.
Τα θέματα της εκδήλωσης και οι ομιλητές :
-«Η αντιμετώπιση του Ελληνισμού από το Αλβανικό κράτος»
Κώστας Δημητρόπουλος Δρ.  Κοινωνιολογίας  Πάντειο Πανεπιστήμιο
-Παρουσίαση βιβλίου «Ο αγροφύλακας που έγινε θρύλος»
Ζήσος Λούτσης  Διδ. Επιστημών Αγωγής  Παν. Αργυροκάστρου – Πολιτευτής
-Παρουσίαση βιβλίου «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΑΛΙΟΣ – Ο μύθος μια εποχής και ο αγωνιστής της ΕΕΜ»  Βασίλης Νάσιος  Ιστορικός
-Μαθητές διάβασαν ποιήματα των Ν. Κατσαλίδα, Β. Ζαφειράτη, Β. Βασιλείου και Μ. Θάνου με αναφορές στους δύο αγωνιστές
Βαγγέλης Παπαχρήστοςσυγγραφέας βιβλίου «Ο Αγροφύλακας που έγινε θρύλος»
Χαράλαμπος Κίτσος,  συγγραφέας βιβλίου «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΑΛΙΟΣ – Ο μύθος μια εποχής και ο αγωνιστής της ΕΕΜ».Την εκδήλωση συντόνιζε ο δημοσιογράφος Γ.Αθανασίου
Διαβάστε ακόμα:
Α)Την ομιλία του Κ.Δημητρόπουλου

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Ιστορικό περίγραμμα: από τη δημιουργία του έως και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1912 – 1945)

Δευτέρα 16 Απριλίου 2018

Ορθοδοξία - ελληνική ταυτότης μετά την απόφαση του ΣτΕ










Ορθοδοξία - ελληνική ταυτότης μετά την απόφαση του ΣτΕ


του Γιώργου Αθ. Τσούτσου


Η ΑΠΟΦΑΣΗ του ΣτΕ για το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών υπήρξε καταλυτικής σημασίας διότι ήλθε σε αντίθεση με την κυριαρχούσα στην Ελλάδα αντίληψη ότι οι σχέσεις ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να αναλύονται στο πλαίσιο του νομικού θετικισμού.




Καλλιεργήθηκε επί μακρόν η ιδέα ότι η παρουσία των θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες και ο ομολογιακός χαρακτήρας των Θρησκευτικών αποτελεί αναχρονισμό τον όποιο θάττον ή βράδιον πρέπει να εγκαταλείψουμε. Δεν δόθηκε προσοχή στο γεγονός ότι στην Ευρώπη έννοιες όπως κοσμικότητα και λαϊκότητα (laïcité) αποτελούν αντικείμενο κριτικής και κερδίζει έδαφος η ιδέα της ανοικτής στο θρησκευτικό πεδίο κοσμικότητας (laïcité ouverte) δηλαδή γίνεται ευρύτερα αποδεκτή η πνευματική και χριστολογική πλευρά της έννοιας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Δεν ελήφθησαν επίσης ύπ όψιν οι σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η άποψη ότι μόνο η Πολιτεία αποφασίζει πέραν της αποφάσεως του ΣτΕ αποτελεί παραβίαση του ευρωπαϊκού νομικού κεκτημένου το όποιο ισορροπεί και συνυπολογίζει τα δικαιώματα των γονέων το ιστορικοκοινωνικό περιεχόμενο της χριστιανικής πνευματικής παράδοσης της Ευρώπης και τα δικαιώματα των Εκκλησιών να εκφέρουν άποψη επί των διδασκομένων μαθημάτων











Στην απόφαση του ΣτΕ γίνεται δεκτό ότι το μάθημα των Θρησκευτικών για μεν τούς Ορθοδόξους αποβλέπει στην ανάπτυξη ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως έχει δηλαδή ομολογιακό χαρακτήρα ενώ οι ετερόδοξοι και οι αλλόθρησκοι πρέπει να διδάσκονται σύμφωνα με τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα Το ορθόδοξο βίωμα πρέπει να διδάσκεται κατά τρόπο που να αποδίδει το βάθος των εννοιών πράγμα πού ουδόλως συνέβαινε με τα προτεινόμενα αναμορφωμένα Θρησκευτικά τα όποια δημιουργούσαν σύγχυση στους μαθητές και υποβίβαζαν το θρησκευτικό αίσθημα σε μία εκδήλωση ψυχολογικού συναισθηματικού χαρακτήρα με πολιτιστικές αναφορές. Προκειμένου περί του μαθήματος των Θρησκευτικών πρέπει να τονιστεί ότι τα Θρησκευτικά υπήρξαν πάντοτε αναπόσπαστο στοιχείο όχι μόνο της ταυτότητας του Ελληνισμού προχριστιανικού και χριστιανικού άλλα συνδέονταν με την υπαρξιακή αναζήτηση και την υψηλή νοηματοδότηση του βίου πού χαρακτηρίζουν διαχρονικά τον ελληνικό πολιτισμό. Μάλιστα ορισμένα μέλη του ανωτάτου δικαστηρίου διατυπώνουν ευστόχως στην εν λόγω απόφαση την ανάγκη να εξοικειωθεί ο μαθητής με την έννοια της ιερότητος. Παράλληλα όμως με την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως το Σύνταγμα ορίζει ότι πρέπει να αναπτύσσεται και η εθνική συνείδηση. Η παιδεία αποτελεί πρόσφορο μέσον για την ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως και μάλιστα προσφάτως απαιτείται δωδεκαετής φοίτηση σε ελληνικό σχολείο για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητος από τέκνα αλλοδαπών γεννηθέντα στην Ελλάδα.






Κατά τη γνώμη μας ο αλλόθρησκος ή άθεος ή ετερόδοξος μαθητής ο όποιος ορθότατα απαλλάσσεται από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει εντούτοις να γνωρίζει τα πολιτιστικά στοιχεία τα όποια μεταξύ άλλων συγκροτούν την ελληνική εθνική συνείδηση. Προς τον σκοπό αυτό είναι σκόπιμο να εισαχθούν στην εκπαίδευση των απαλλασσομένων από το μάθημα των Θρησκευτικών στοιχεία ορθοδόξου παραδόσεως. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο μαθητής θα κατανοήσει καλύτερα το πολιτιστικό περιβάλλον εντός του όποιου ζει και θα διαμορφώσει την εθνική του συνείδηση εντασσόμενος αρμονικά στην ελληνική κοινωνία.


ΕΣΤΙΑ, 16.04.2018



ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

"Η αγάπη είναι πληγή..."



Είπε Γέρων : Η αλήθεια είναι, ότι η αγάπη μετριέται με τις πληγές που άφησε στην ψυχή και το κορμί μας. Αυτοί που αγαπήσαμε μας παίδεψαν πολύ. Αυτούς που αγαπήσαμε τους παιδέψαμε. Το σημείο αναγνώρισης μιας αγάπης, δεν είναι τα λόγια που ειπώθηκαν αλλά ο πόνος που νιώσαμε, οι θυσίες που κάναμε, το φώς που μεταλάβαμε. Είπε ο Μητροπολίτης Γορτύνης Μακάριος σε εσπερινό κήρυγμα του, «Όταν ο Χριστός χρειάστηκε να πείσει τους μαθητές του, ότι είναι ο Κύριος τους, δεν τους έδειξε τον θρίαμβο της ανάστασης του, αλλά τις πληγές του». Ελάτε να δείτε τις πληγές μου, βάλτε το δάκτυλο σας στα τραύματα της αγάπης μου. Ουσιαστικά ήταν σαν να τους έλεγε ««δεν με θυμάστε; δεν με αναγνωρίζετε; εγώ είμαι που σας αγάπησα έως θανάτου. Δείτε τις πληγές μου». Στην Βασιλεία του Θεού, δεν θα αναγνωριστούμε από τις επιτυχίες και τα κατορθώματα μας, αλλά από τους καημούς και τα βάσανα μας. Όπως εκείνη η πονεμένη γυναίκα στην αιμοκάθαρση που κάποτε έδειξε τις πληγές της στον Άγιο Παίσιο, λέγοντας του «δες γέροντα την πληγή μου, φαίνεται το κόκκαλό μου», για να λάβει την απάντηση, «εγώ δεν βλέπω μέσα στην πληγή σου το κόκκαλο αλλά τον παράδεισο….».