Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, Είναι αναχρονιστική και άνευ αντικειμένου η Απόφαση 660/2018 της Ολομέλειας του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών;

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 2ᾳ Ἀπριλίου 2018 

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Η ΑΠΟΦΑΣΗ 660/2018 ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣτΕ

ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Εἶναι τραγικό τό γεγονός ὅτι μπροστά στήν ἰδεοληψία τους κάποιοι δένὀρρωδοῦν νά ποδοπατοῦν ἀνερυθρίαστα τήν ἔννομη πραγματικότητα καί τίςἀρχές πού δῆθεν ὑπερασπίζονται.Ἀπόδειξη πασιφανής ἀπετέλεσε ἡ πολεμική ἐναντίον τῆς προσφάτου Ἀποφάσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ πού ἔκρινε ἐπί τῆς συνταγματικότητος τῶν Ἀποφάσεων τοῦ Ὑπουργοῦ Φίλη τῶν ἀφορωσῶν στήν διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν στούς Ὀρθόδοξους Ἑλληνόπαιδες.
Μελετώντας κανείς τό αἰτιολογικό μέρος τῆς δημοσιευθείσηςἈπόφασης τῆς Ὁλομελείας πού ἐξεδόθη μέ συντριπτική πλειονοψηφία 20ἔναντι 5 ἀντιλαμβάνεται εὐχερέστατα ὅτι ἡ βάση τῆς ἀντισυνταγματικότητος τῶν προσβληθεισῶν Ἀποφάσεων Φίλη εἶναι ἡ καταστρατήγηση τῆς ἀρχῆς τῆςἰσότητος καί τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσονομίας. Χαρακτηριστικά ἡ Ἀπόφαση τῆςὉλομελείας ἀναφέρει στήν 14η παράγραφό της: «Πέραν δε τούτου, μάλιστα, για ετεροδόξους ή αλλοθρήσκους μαθητάς -ιδίως τους μαθητάς του καθολικού δόγματος ή της εβραϊκής θρησκείας ή της μουσουλμανικής μειονότητος της Δυτικής Θράκης-ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας από πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα, προκειμένου δε περί της μουσουλμανικής μειονότητος από μουσουλμάνο θρησκευτικό λειτουργό (βλ. άρθρα 19 παρ. 1 τουν. 3379/1955, 85 παρ. 4 του ν. 1566/1985, 55 παρ. 5 του ν. 4386/2016 και 7 παρ. 1 του ν. 694/1977)». Καί στήν 15η παράγραφο: «Επειδή, περαιτέρω,κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη, σύμφωνα με την συνταγματική αρχή της ισότητος (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ/τος) και τις διατάξεις των άρθρων 9 και 14 της ΕΣΔΑ και της παρ. 1 του ΠΠΠ αυτής, το Κράτος δεν μπορεί ρυθμίζοντας το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, να στερήσει από τους μαθητάς που ασπάζονται ορισμένη θρησκεία το δικαίωμα, το οποίο αναγνωρίζει σε μαθητάς που ανήκουν σε άλλες θρησκείες,να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα της πίστεώς των (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών)».
Εἶναι αὐτό πού ἐπισημειώναμε ἀδιαπτώτως καί πού δυστυχῶς δέν ἐλαμβάνετο ὑπ’ ὄψιν ὅτι δηλαδή σέ μία εὐνομούμενη Πολιτεία δέν μπορεῖς νά καταστρατηγεῖς τά δικαιώματα τῆς πλειονοψηφίας καί τήν ἴδια στιγμή νά ἀναγνωρίζεις τά καταστρατηγημένα δικαιώματα τῆς πλειοψηφίας, στίς μειοψηφίες γιατί αὐτό προσβάλλει τόν πυρήνα τῆς Δημοκρατίας, πού εἶναι ἡ ἰσότητα τῶν πολιτῶν ἔναντι τοῦ Νόμου καί ἰδιαίτερα τοῦ θεμελιώδους Νόμου τοῦ Κράτους πού εἶναι τό Σύνταγμα.
Εἷναι χαρακτηριστικό τό ἄρθρο τοῦ κ. Ἀκρίτα Καϊδατζῆ πού διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο στό ΑΠΘ, (Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν 21.3.2018) «Ἑλληνοχριστιανικό Σύνταγμα;» ὅπου ἐμφανίζεται ὡς ἀγνοῶν τό ἀντικείμενό του, νά ὑποβάλει τό ρητορικό ἐρώτημα: «Αν η ορθόδοξη πλειοψηφία έχει την αξίωση για θρησκευτική εκπαίδευση σύμφωνα με τα δόγματα της πίστης της, τότε την ίδια αξίωση, ενόψει της συνταγματικής ισονομίας, θα πρέπει να έχουν και όσοι δεν ανήκουν στην πλειοψηφία. Αυτό όμως θα σήμαινε ότι κάθε μαθητής, ανάλογα με το δόγμα στο οποίο ανήκει, θα έπρεπε να διδάσκεται διαφορετικό μάθημα Θρησκευτικών» καθώς καί ἡ ἀπό 23/3/2018 Ἀνακοίνωση τοῦ Σωματείου μέ τόν βαρύγδουπο τίτλο «Ἑλληνική Ἕνωση γιά τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου» πού λέει: «Αν τα δείγματα αυτά απέπνεαν απλώς συντηρητισμό, θα ήταν περιστασιακά και ακίνδυνα. Δυστυχώς αποπνέουν νοοτροπία «φυσικής» συμμαχίας της δικαιοσύνης με τον κλήρο και με ακραίους θύλακες του πολιτικού φάσματος, κάτι που συνιστά μείζονα κίνδυνο για το νομικό μας πολιτισμό και την κοινωνική ειρήνη» καταφανῶςἀποσιωπώντας τήν ἰσχύουσα ἔννομη πραγματικότητα στό συγκεκριμένο ζήτημα καί ἰδιαίτερα τό Νόμο 4386/2016 «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 ἐπικαιροποιήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραϊκής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα», καθώς καί τάὁμοειδῶς ἰσχύοντα γιά τήν Μουσουλμανική μειονότητα μέ τούς Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015.
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἀναχρονισμός εἶναι ἡ φαλκίδευση τῆς δημοκρατικῆς ἰσότητος, πού κατέγνωσε ἐκφαντορικά ἡ Ἀπόφαση τῆςὉλομελείας τοῦ ΣτΕ καί φασίζουσα ἀντίληψη εἶναι ὅσα ἐγράφησανἀποσιωπώντας τήν ἔννομη πραγματικότητα τῆς Χώρας, τήν ὁποίαὑπεράσπισε, ὡς ἔχον ὑποχρέωσι καί ὑπέρτατο χρέος τό Ἀνώτατο Συνταγματικό Ἀκυρωτικό Δικαστήριο.
Στό ἐρώτημα ἐάν εἶναι ἄνευ ἀντικειμένου ἡ συγκεκριμένη Ἀπόφασηἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου μέ τό ἀπό 21/3/2018 Δελτίο Τύπου τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων, ὁὁποῖος στήν ἐρώτηση «τώρα σέ ποιά φάση εἴμαστε;» παραδέχεται ὅτι «ὑπάρχει ἡ δική μας ἀπόφαση ἡ ὁποία κρατάει τόν πυρήνα τῶν προτάσεων τοῦ κ. Φίλη». Ἄλλωστε ἔχομε βαρυσήμαντη συγκριτική μελέτη διεθνοῦςἐπιστημονικοῦ Ἱδρύματος, πού ἀποδεικνύει ὅτι τό 93% τοῦ προγράμματος Θρησκευτικῶν Γαβρόγλου, ἀποτελεῖ πιστή ἀντιγραφή τοῦ προγράμματος Θρησκευτικῶν Φίλη.
Ἑπομένως ἡ ἐκδοθεῖσα ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας mutatis mutandisρυθμίζει καί τίς ἰσχύουσες ὑπουργικές ἀποφάσεις τοῦ κ. Γαβρόγλου. Παρέλκει νά τονιστεῖ ὅτι καί αὐτές ἔχουν ἤδη προσβληθεῖ ἀκυρωτικῶς, ἀλλά τό κυριώτερο ἔχουμε προσφύγει ἐνώπιον τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναστολῶν καί τῆςἘπιτροπῆς Συμμορφώσεως τοῦ ΣτΕ, διότι ὑφίσταται δεσμία ὑποχρέωση τῆς Διοικήσεως νά συμμορφωθεῖ, διότι ἄλλως παραβιάζει εὐθέως τό ἄρθρο 95 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος καί ἡ μέν Διοίκησι τιμωρεῖται μέ ἡμερήσιο πρόστιμο, ὁ δέ αὐθαιρετῶν Ὑπουργός ἐνέχεται γιά τό ἀδίκημα τῆς κατάχρησης ἐξουσίας.
Κατά ταῦτα εὐγενῶς προτείνομε, στούς ἐπικριτές τῆς Ἀποφάσεως τῆςὉλομελείας τοῦ ΣτΕ νά ἐπανασταθμίσουν τά δημοκρατικά τους αἰσθητήρια καί νά προσπαθήσουν νά ἀπεμπλέξουν τήν κρίση τους ἀπό τά ἰδεολογήματα πού τούς κατατρύχουν, ἐάν θέλουν νά ὑπολογίζονται ἐντός τοῦ δημοκρατικοῦτόξου, στό κράτος δικαίου καί ἰσονομίας, πού θέλουμε νά εἶναι ἡ Χώρα μας.
Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἁγία μας Ἐκκλησίας καλεῖται νά διεκδικήσει ὄχι ἕνα «φιλολογικό διάλογο» μέ τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο γιά τό περιεχόμενο τοῦμαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλά αὐτό πού δικαιωματικά τῆς ἀνήκει καί πού παρανόμως καί ἀντιδημοκρατικά τῆς ἀφαιρεῖται, νά συγγράφει ἡ ἴδια μέσῳ τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν Χριστιανικῆς Ἀγωγῆς καί Νεότητος καί Πολιτιστικῆς Ταυτότητος τά βιβλία θρησκευτικῶν πού θά διδάσκονται στούςὈρθόδοξους Ἑλληνόπαιδες καί νά προτείνει τούς διδάσκοντες αὐτά κατά τάἰσχύοντα στίς λοιπές θρησκευτικές κοινωνίες τῆς Χώρας, Μουσουλμάνους, Ρωμαιοκαθολικούς καί Ἑβραίους.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ