σ.σ. Η Μόιρα Γκρέυλαντ, παιδί ομοφυλοφίλων, εμφανίστηκε σε μία εκδήλωση Βαπτιστών για να καταθέσει την εμπειρία της (στην Αμερική οι ετερόδοξοι ασχολούνται κυρίως με θέματα ηθικής). Αξίζει να μάθουμε την μαρτυρία της [από το 16:30].
***
Καλή σας ημέρα. Σας ευχαριστώ που με έχετε εδώ σήμερα. Το όνομά μου είναι Μόιρα Γκρέυλαντ. Είμαι αρθρογράφος και τραγουδίστρια αλλά δεν ξεκίνησα έτσι. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου είναι φημισμένοι ομοφυλόφιλοι συγγραφείς. Η μητέρα μου είναι η Μάριον Ζίμμερ Μπράντλεϊ, η συγγραφεύς του βιβλίου Οι Ομίχλες της Άβαλον και πολλών άλλων βιβλίων. Και ο πατέρας μου είναι ο Ουόλτερ Μπριν, ένας νομισματικός συγγραφεύς που έγραψε πολλά βιβλία για νομίσματα.
Μεγαλώνοντας εγώ έπρεπε να είμαι το τέλειο θύμα. Έπρεπε να συμφωνώ απόλυτα με κάθε τι γκέι, διότι από την στιγμή που με μεγαλώνουν γκέι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζω ότι εκείνοι οι κακοί ετερόφυλοι θέλουν να μας κάνουν κακό.
Το πρόβλημα είναι αυτό. Ο πατέρας μου γνώριζε πολύ καλά πως είναι τα πράγματα, ότι τον ομοφυλόφιλο τον δημιουργείς. Ο πατέρας μου πίστευε ότι η ομοφυλοφιλία είναι έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους, αλλά ο μόνος τρόπος για να κάνεις ένα παιδί να αποδεχτεί την «φυσιολογική» του ομοφυλοφιλία είναι να εξασφαλίσεις ότι έχει ομοφυλοφιλική σεξουαλική εμπειρία πριν μεγαλώσει αρκετά και τον «καταστρέψει» ένα κορίτσι. Όχι λοιπόν, δεν γεννιόμαστε γκέι, γινόμαστε γκέι από τους ενήλικες. Σας ευχαριστούμε ενήλικες.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε και οι δύο γονείς μου με χρησιμοποίησαν……….. είναι δύσκολο να μιλήσω γι’ αυτό αλλά θα το κάνω.
Ο πατέρας μου πήγε στην φυλακή διότι εγώ τον έβαλα εκεί. Όχι για αυτό που μου έκανε όταν ήμουν 5, αλλά για αυτά που έκανε σε άλλα νεαρά αγόρια πολύ πριν εγώ γεννηθώ.
Προσπάθησα να τον βάλω στην φυλακή στα 13 μου διότι κοιμόταν για άλλη μια φορά με ένα εκδιδόμενο αγόρι μέσα στο σπίτι μας. Το ήξερα διότι μιλούσα στα παιδιά. Τους μιλούσα πάντα, ήταν φίλοι μου, ήταν στην ηλικία μου.
Η μητέρα μου και η γυναίκα εραστής της που ήταν μαζί της για 20 χρόνια δεν έκαναν τίποτα. Δεν έβαλαν τον πατέρα μου στην φυλακή, δεν τον σταμάτησαν. Του έδωσαν όμως το διαμέρισμά τους να μετακομίσει εκεί και αυτές οι δυο ήρθαν στο σπίτι. Όσο ήταν στο διαμέρισμα είχε όλη την άνεση στην ιδιωτική του ζωή, και μπορείτε να φανταστείτε τί έκανε με αυτήν την άνεση.
Δέκα χρόνια αργότερα ο πατέρας μου ασέλγησε σε παιδί μπροστά μου και εν τέλει πήγα στην αστυνομία, διότι έγινε μπροστά μου και δεν μπορούσα έτσι να το προσπεράσω. Και είχε βγάλει έξω και εκείνα τα βιβλία, το ‘Show me’ (Δείξε μου), ένα εικονογραφημένο βιβλίο με σκληρό σεξουαλικό περιεχόμενο για να πείσει τα παιδιά ότι το σεξ είναι φυσιολογικό… με έναν τρόπο ότι θα πρέπει να ξεπεράσουμε την φυσική μας αποστροφή.
Όπως μπορείτε να φανταστείτε η οικογένειά μου δεν ήταν και τόσο ευχαριστημένη που κατέδωσα τον πατέρα μου. Είμαι εξοστρακισμένη μέχρι και σήμερα. Υπερασπίζονται αυτόν. Υπερασπίζονται εμένα; Όχι. Υπερασπίζονται αυτόν.
Για να δώσω μία ιδέα του πόσο δύσκολο είναι να μιλάει κανείς για αυτά τα πράγματα. Η μητέρα μου έχει πεθάνει από το 1999. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει από το 1993. Πέθανε στην φυλακή. Ομολόγησε. Προσπάθησε να πείσει τον δικαστή για την ορθότητα της άποψής του. Έγραψε βιβλίο για αυτό το θέμα, το οποίο εξέδωσε η μητέρα μου. Υμνούσε το σεξ ανάμεσα σε ηλικιωμένους ανθρώπους και παιδιά. Η μητέρα μου έγραψε ένα συνοδευτικό άρθρο στο οποίο υπερασπιζόταν την λεσβιακή παιδεραστία [σ.σ. δεν ακούγεται καλά η τελευταία λέξη].
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα έπρεπε να είναι μυστικό κι όμως οι άνθρωποι δεν ήθελαν να το πιστέψουν. Το μόνο που θα πιστέψουν είναι τις καταθέσεις στο δικαστήριο. Και αυτό που είναι τόσο λίγο γνωστό είναι ότι η φιλοσοφία στο ομοφυλοφιλικό κίνημα είναι πολύ διαφορετική από την φιλοσοφία που έχει ο υπόλοιπος κόσμος. Η θεμελιώδης διαφορά είναι αυτή: Οι ομοφυλόφιλοι πιστεύουν ότι το σεξ είναι καλό, όλων των ειδών το σεξ, όλη την ώρα, ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους και όσο περισσότερο το σεξ τόσο πιο ευτυχισμένοι θα είναι όλοι.
Είναι αυτό αλήθεια; (Ακροατήριο: Όχι.) Όχι δεν είναι αλήθεια.
… Μεγάλωσα κοντά στην εκκλησία; Ούτε κατά διάνοια. Ανατράφηκα να πιστεύω ότι όλοι εσείς οι χριστιανοί είστε «κακοί» και προσπαθείτε να «περιορίσετε» τους πάντες και «μισείτε τους ομοφυλόφιλους» κτλ.. Όχι.
Έγραψα την ιστορία μου. Την δημοσίευσα. Λέγεται Η ιστορία της Μόιρα Γκρέυλαντ [The Story of Moira Greyland] και λέει την ιστορία μου με τους γονείς μου. Πήρα υποψηφιότητα για το βραβείο Hugo, δεν κέρδισα και πάλι καλά που δεν πήγα εκεί διότι με αποκάλεσαν προκατειλημμένη.
Φυσικά και είμαι προκατειλημμένη. Ήμουν παιδί ομοφυλοφίλων και το ζούσα αυτό κάθε μέρα, τί άλλο θα μπορούσα να είμαι παρά μία προκατειλημμένη. Όλοι οι φίλοι μου είναι εκδιδόμενοι γκέι. Όλοι οι φίλοι μου έχουν πάρει ναρκωτικά από τον πατέρα μου. Φυσικά και είμαι προκατειλημμένη. Τί άλλο θα μπορούσα να είμαι; Θα μπορούσα να είμαι ένα παιδί που ζει στην κόλαση; Ένα παιδί που προσπάθησε να αυτοκτονήσει την πρώτη φορά όταν ήμουν 10; Που στην εφηβεία μου κοιμόμουν στους καναπέδες για να μην γίνω ένα ακόμη θύμα των φίλων των γονιών μου ή των ίδιων των γονιών μου;
Ο πατέρας μου πήγε στην φυλακή συνεχίζοντας να πιστεύει αυτά που πίστευε. Έφυγα από την Καλιφόρνια και έγραψα το βιβλίο μου που λέγεται «The Last Closet», θα κυκλοφορήσει πριν τα Χριστούγεννα.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε, ο Θεός να σας ευλογεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου