Τέσσερεις γρήγορες ... «κατραπακιές» στή Νέα Τάξη καί τή Νέα Ἐποχή

Πρωτοπρ. Ἰωάννη Φωτοπούλου
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

«Ἐπιτέλους νά γελάσει καί λίγο τά χειλάκι μας...», εἶπε ἕνας καλός φίλος καί ἀδελφός μετά τήν ἀπαξιωτική ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας γιά τό νεοεποχήτικο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτή ἡ ἀπόφαση πού μᾶς ἔκανε ἐμᾶς τούς ἁπλούς Ἕλληνες νά ἀναθαρρήσουμε. Τέσσερα ἠχηρά χαστούκια δέχθηκε τό νεοταξικό-νεοεποχήτικο σύστημα αὐτές τίς μέρες:
Α) τό συλλαλητήριο γιά τή Μακεδονία. Ὁ κυρίαρχος ἑλληνικός λαός μέ τόν Θούριο τοῦ Μίκη Θεοδωράκη ἔδειξε στήν ναζιστική μπότα τῆς Νέας Τάξης πού ποδοπατᾶ ὅλον τόν κόσμο ὅτι αὐτός ὁ καταφρονούμενος συστηματικά λαός παρά τήν ἐξωτερική γύμνια του εἶναι ντυμένος μέ τήν ρωμαίϊκη δόξα του καί τήν ἑλληνική λεβεντιά του. Διεκήρυξε παντοῦ urbi et orbi ὅτι παρά τίς φανερές καί ἀόρατες ἀπειλές δέν ἐκποιεῖ τόν πολύτιμο τόπο του, τήν πατρίδα του, τήν ἱστορία του.


Β) ἡ ἀπόφαση τοῦ Πλημμελειοδικείου Αἰγείου πού ἀθώωσε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ὁ ὁποῖος λόγῳ κάποιας ἀναρτήσεώς του στό διαδίκτυο- ἀρκετά ὀξείας εἶναι ἀλήθεια-πού μιλοῦσε αὐστηρά καί «τά ἔψελνε» στούς ὁμοφυλόφιλους κατηγορήθηκε γιά παράβαση τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Διαβάζοντας κανείς τή δικαστική ἀπόφαση«ἀνάμεσα στίς γραμμές» διακρίνει ἕνα βαθύτερο πνεῦμα· καί πιό συγκεκριμένα δύο στόχους : α) Δέν δέχθηκε τό δικαστήριο τόν περιορισμό στήν ἐλεύθερη ἔκφραση, τήν ὁποία ὑπονομεύει ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος, κάνοντας κακή ἀρχή στόν περιορισμό τῶν συνταγματικά κατοχυρωμένων ἐλευθεριῶν καί β) ἀπαξίωσε τή φιλοσοφία τοῦ νόμου, πού προσπαθεῖ μέ τό πρόσχημα τῆς καταπολεμήσεως τῆς δῆθεν «ἐχθροπάθειας» νά ἐπιβάλει τήν ὁμοφυλοφιλία στήν κοινωνία μας σάν μιά πλήρως ἀποδεκτή καί ἐπαινούμενη κατάσταση ἐνάντια στά χρηστά ἤθη πού ἀποτελοῦν τήν σπονδυλική στήλη τῆς ἑλληνικῆς ἔννομης τάξης, τοῦ ἀληθινά νομικοῦ μας πολιτισμοῦ.


Γ) ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ μέ τήν ὁποία ἀπαιτεῖ τό δικαστήριο μέσῳ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν νά καλλιεργεῖται στούς ὀρθόδοξους μαθητές ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Ἀποδέχθηκε τήν ἀγωνία τῶν γονέων, μελέτησε τίς τεκμηριωμένες εἰσηγήσεις καί τά Ὑπομνήματα τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) καί ἐφήρμοσε ὅλες τίς προβλέψεις τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου. Ταυτόχρονα ἔσβησε ὅλη τήν ἀμπελοφιλοσοφία τοῦ Ὑπουργείου, τῆς κυβέρνησης καί τῶν νεοεποχητῶν ἐκσυγχρονιστῶν θεολόγων τοῦ συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ. Ἔπαινος ἁρμόζει πρῶτα στούς δικαστές γιά τή λαμπρή τους ἀπόφαση, στόν Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, στήν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ καί στούς ἄλλους φορεῖς πού ἔκαναν αἴτηση ἀκυρώσεως τῶν ἀποφάσεων τοῦ Ὑπουργείου (α)παιδείας.


Δ) Ἡ ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου Ὑγείας(ΚΕΣΥ) γιά τήν Ὁμοιοπαθητική. Τό ΚΕΣΥ ἀποφάσισε ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητική ὄχι μόνο δέν εἶναι ἰσότιμη τῆς Ἰατρικῆς, ἀλλά οὔτε κἄν συμπληρωματική τῆς Ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἀποφάσισε ἐπίσης ὅτι δέν συνιστᾶ ἡ Ὁμοιοπαθητική οὔτε κἄν «ἐναλλακτική ἰατρική». Πρέπει νά ὀνομάζεται «Ὁμοιοπαθητική πρακτική». Ἠχηρότατο κι αὐτό τό χαστούκι στή συνασπισμένη ἀγυρτεία, στούς ἀναρίθμητους συλλόγους ὁμοιοπαθητικῆς, στούς συνοδοιπόρους τους καθηγητές καί σέ ὅλο τό νεοεποχήτικο σύστημα συμφερόντων πού λυμαίνονται τόν ἀνθρώπινο πόνο καί πολλές φορές ὁδηγοῦν τούς ἀσθενεῖς σέ ἀποκρυφιστικές ἀτραπούς τῆς Ν. Ἐποχῆς.


Στίς παραπάνω περιπτώσεις ὁ κυρίαρχος ἑλληνικός λαός, τά δικαστήρια καί ἡ κρατική ὑπηρεσία Ὑγείας λειτούργησαν ὑπεύθυνα ἀπέναντι στό Σύνταγμα καί τούς νόμους, ἀπέναντι στήν πεμπτουσία τοῦ δικαιϊκοῦ μας συστήματος πού εἶναι τό ὅριο τῶν χρηστῶν ἠθῶν καί ἀπέναντι στήν ἐπιστήμη, ἐν προκειμένῳ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, πού χιλιετίες ἐρευνᾶ καί κοπιάζει γιά τή θεραπεία καί τήν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων.


Ποιά ἦταν ἡ ἀντίδραση τοῦ κυβερνῶντος κατεστημένου; Ὁ λαός καί τά δικαστήρια χαρακτηρίστηκαν ρατσιστές, ναζιστές, σκοταδιστές. Ἡ ἐξουσία θρηνεῖ γιατί ἡ στάση τοῦ λαοῦ καί οἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστῶν μᾶς πᾶνε πίσω, λέει, στόν Μεσαίωνα ! Στήν οὐσία τά ὄργανα τῆς Νέας Τάξεως ἐπικαλοῦνται τά γνωστά σκοταδιστικά στερεότυπα, μέ τά ὁποῖα τό Σύστημα προσπαθεῖ νά κρατήσει στό μαντρί του ὅσους ἔχουν ὑποστεῖ ἐπί δεκαετίες τήν χιλιοπληρωμένη σέ κανάλια, δημοσιογράφους καί δῆθεν διανοουμένους προπαγάνδα του.


Προσωπικά εἶμαι παιδί τῆς γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου. Βρισκόμουνα ὡς φοιτητής Νομικῆς μέσα στίς φοιτητικές συνελεύσεις πού γίνονταν ἐπί χούντας στίς ἐσωτερικές σκάλες τῆς Νομικῆς Σχολῆς (ὁδός Σόλωνος). Κι ἔχω ζήσει τά πρό, τά κατά καί τά μετά τή χούντα. Πρό τῆς Χούντας ὅσοι δέν ἦσαν βασιλόφρονες ἤ ἀκραιφνεῖς δεξιοί, ὅσοι ἀγόραζαν τό «Βῆμα» καί τά «Νέα» χαρακτηρίζονταν ἀριστεροί ἤ «συνοδοιπόροι τῶν κομμουνιστῶν». Ἐπί χούντας ὅσοι δέν συμφωνοῦσαν μέ τήν «ἐθνική ἐπανάσταση» ἦσαν «κονδυλοφόροι τῆς ἀριστερᾶς», «κομμουνισταί» καί εἶχαν «ἀντεθνικάς ἰδέας». Ἀμέσως μετά τή Χούντα ὅσοι δέν συμφωνοῦσαν μέ τίς ἀριστερές, «προοδευτικές» ἰδέες χαρακτηρίζονταν ἀπό τίς «δημοκρατικές δυνάμεις» τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ ΚΚΕ «χουντικοί», «φασίστες» καί «νοσταλγοί τοῦ παρελθόντος». Καί σήμερα ὅσοι ἀγαποῦν ἁπλῶς τήν πατρίδα τους, τόν τόπο τους στιγματίζονται ὡς ἐθνικιστές καί ναζιστές. Ὅσοι ἀγαποῦν καί προβάλλουν τήν ἀξία τῆς ἑλληνικῆς σημαίας, ὅσοι ζητοῦν προστασία τῆς Ἑλλάδος μέ μιά κατάλληλη μεταναστευτική πολιτική ἀπό τήν ἀνεξέλεγκτη ἐπέλαση μεταναστῶν θεωροῦνται «χρυσαυγῖτες». Ὅσοι ἐπιμένουν στήν ὑγιῆ σεξουαλικότητα μέσα στά πλαίσια τῆς ἑλληνορθόδοξης οἰκογενείας, ὅσοι προφυλάσσουν τά παιδιά τους ἀπό τήν ὁμοφυλοφιλική μανία εἶναι «ὁμοφοβικοί» καί «ρατσιστές».


«Ἕλληνες», φώναζε ὁ ἐκφωνητής τοῦ κρατικοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ καθώς ἔμπαιναν στήν Ἀθήνα τά ναζιστικά στρατεύματα, «ψηλά τό κεφάλι». Νομίζω ὅτι ἔφθασε ἡ ὥρα νά σηκώσουμε κι ἐμεῖς κεφάλι καί νά ἀρνηθοῦμε τίς ἐτικέττες, τά στερεότυπα τῆς Νέας Τάξεως καί τῆς Νέας Ἐποχῆς. Εὔκολο εἶναι! Χωρίς φόβο καί μέ ξεκάθαρη κρίση καί σαφῆ λόγο παντοῦ νά διακηρύσσουμε τήν ἀγάπη μας πρός τήν Πατρίδα μας, τήν Πίστη μας στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας, τἠ συμμόρφωσή μας μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος τό σεβασμό στήν Ἱστορία μας, τήν ἀφοσίωση στήν πανέμορφη γλῶσσα μας. Κι ὅταν λέμε παντοῦ ἐννοοῦμε...παντοῦ! Στό χῶρο τῆς οἰκογένειας τῶν συγγενῶν καί φίλων, στό ἐπαγγελματικό περιβάλλον, μέ κάθε ἀφορμή, ακόμη καί στούς συλλόγους πού συμμετέχουμε, στίς συνδικαλιστικές ὀργανώσεις –γιατί ὄχι -ἀκόμη καί στίς κομματικές συμμαζώξεις, ὅσοι συμμετέχουν.


«Οἱ καιροί οὐ μενετοί».


orthros