Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

«Κριτὴς κι ἀφέντης εἶν’ ὁ Θεὸς καὶ δραγουμάνος του ὁ λαὸς»


ΕΚΛΟΓΕΣ 2015: 
Γι΄ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται μετὰ τὶς 25 Ἰανουαρίου… 
¨Στα κακοτράχαλα τὰ βουνὰ μὲ τὸ σουράβλι καὶ τὸ ζουρνὰ πάνω στὴν πέτρα τὴν ἁγιασμένη χορεύουν τώρα τρεῖς ἀντρειωμένοι. Ὁ Νικηφόρος κι ὁ Διγενὴς κι ὁ γιὸς τῆς Ἄννας τῆς Κομνηνῆς. 
Δική τους εἶναι μία φλούδα γῆς μὰ ἐσὺ Χριστέ μου τοὺς εὐλογεῖς γιὰ νὰ γλιτώσουν αὐτὴ τὴ φλούδα ἀπ’ τὸ τσακάλι καὶ τὴν ἀρκούδα. Δὲς πῶς χορεύει ὁ Νικηταρᾶς κι ἀηδόνι γίνεται ὁ ταμπουράς. 
Ἀπὸ τὴν Ἤπειρο στὸ Μοριὰ κι ἀπ’ τὸ σκοτάδι στὴ λευτεριὰ τὸ πανηγύρι κρατάει χρόνια στὰ μαρμαρένια του χάρου ἁλώνια. 
Κριτὴς κι ἀφέντης εἶν’ ὁ Θεὸς καὶ δραγουμάνος τοῦ ὁ λαός.¨ 
youtube.com/watch Tsamikos (Manolis Mitsias)-Τσάμικος(Μανωλης Μητσιας) 
Τοῦ Ἕλληνα «τοῦ πάνε τὰ ἀδιέξοδα» ποὺ τοῦ στήνουν γιατί μέσα ἀπὸ αὐτὰ «ξαναβαπτίζεται» πνευματικὰ «μεταλαμβάνει» τῆς Ἱστορίας του καὶ γίνεται πάλι πραγματικὸς...
Ρωμηὸς - Οἰκουμενικὸς καὶ Φωτιστῆς. 
Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
 

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να πιστεύει στη νίκη επάνω στον κόσμο

-Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Essex

Η αμαρτία υπερνικάται μόνο και αποκλειστικά από τον Χριστό και το Άγιο Πνεύμα ... Ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό δεν είναι σε θέση να διακρίνει στον ίδιο τον εαυτό του την παρουσία της αμαρτίας ̇ αλλά και όταν την διακρίνει δεν είναι σε θέση να την υπερνικήσει.
Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι η υψηλότερη από όλες της συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα.
Να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να πιστεύει στη νίκη επάνω στον κόσμο και τίποτε λιγότερο.


Απορρίπτοντας την πίστη στην Ανάσταση, ο άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του στον θάνατο. Και η αυτοκαταδίκη αυτή είναι η πραγματική φύση της απογνώσεως. Δεν είναι καθόλου εκπληκτικό ότι ολόκληρος ο κόσμος τώρα βυθίζεται διαρκώς βαθύτερα στην απόγνωση.
Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Essex
epanosifi.blogspot

 proskynitis

Ἡ Ὁσία Ξένη ἡ διὰ Χριστὸν Σαλή

Ημ. Εορτής: 24 Ιανουαρίου
Ημ. Γέννησης: 1720 μ.Χ.
Ημ. Κοιμήσεως: 1806 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:

Γεννήθηκε στὴν Ἁγία Πετρούπολη τῆς Ρωσίας, τὸ ἔτος 1720, καὶ ὡς νεαρὴ ὄμορφη κοπέλα  παντρεύτηκε τὸν Ἀντρέα Φεοντόροβιτς Πετρὼφ ποὺ εἶχε τὸν βαθμὸ τοῦ συνταγματάρχου καὶ ἦταν πρωτοψάλτης στὴν βασιλικὴ αὐλή. Ἡ θέση αὐτὴ ἦταν μία πολὺ ὑψηλὴ κοινωνικὴ θέση καὶ ἔδινε δόξα καὶ ὑλικὴ ἀπολαβή.
Ἦταν νέοι. Εἶχαν ἀγάπη μεταξύ τους. Ὑπηρέτησαν καὶ οἱ δυὸ στὴν βασιλικὴ αὐλή, ὅπου ἔκαναν τὸ γάμο τους. Ζοῦσαν πολὺ εὐτυχισμένοι μαζί. Λόγω τῆς νεότητάς τους, τοὺς ἄρεσε πολὺ νὰ πηγαίνουν σὲ χοροεσπερίδες καὶ σὲ συμπόσια. Καλοῦσαν φιλοξενουμένους στὸ σπίτι τους καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι πήγαιναν ὡς φιλοξενούμενοι σὲ ἄλλα σπίτια. Αὐτὰ οἱ ἄνθρωποι τὰ ὀνομάζουν «καλὴ τύχη» καὶ φαινόταν ὅτι τίποτε στὸ ἀνδρόγυνο αὐτό, τὸν Ἀνδρέα καὶ τὴν Ξένια, δὲν θὰ ἔδινε τέλος σ’ αὐτή τους τὴν χαρά. Ἀλλὰ ξαφνικὰ ἕνα φοβερὸ χτύπημα, σὰν κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ, ὁ ἀναπάντεχος θάνατος τοῦ ἀγαπημένου συζύγου, κεραυνοβόλησε τὴν Ξένια Γκριγκόριεβνα. Στὰ εἴκοσι ἕξι της χρόνια, ἕνα βράδυ σὲ ἕνα χορὸ ὁ ἄντρας της ἐνῶ ἔπινε μὲ τοὺς φίλους τους, ξαφνικὰ ἔπεσε κάτω νεκρός. Αὐτὸ φυσικὰ ἦταν πολὺ ὀδυνηρὸ γιὰ τὴν Ξένια. Ὁ Ἀντρέας, δὲν εἶχε ποτὲ ἐξομολογηθεῖ καὶ λάβει Θεία Κοινωνία ἕως πρὶν πεθάνει, καὶ ἐκείνη ἀνησυχοῦσε τρομερὰ γιὰ τὴν ψυχή του.
Σύντομα μετὰ τὴν ταφή του, ἡ Ὁσία Ξένια ἐξαφανίστηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Πετρούπολη γιὰ ὀκτὼ χρόνια. Πιστεύεται ὅτι αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα τὸ πέρασε σὲ ἕνα ἐρημητήριο ἢ σὲ ἕνα μοναστήρι, μαθαίνοντας τὸ δρόμο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας εἶχε ἀξιόπιστη πληροφορία ὅτι ἡ μακαρία Ξένια γιὰ τὴν πνευματική της τελείωση δαπάνησε αὐτὰ τὰ χρόνια μεταξὺ τῶν Στάρετς προετοιμάζοντας τὸν ἑαυτό της γιὰ τὸν δύσκολο ἀγώνα τῶν διὰ Χριστὸν σαλῶν καὶ ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν πνευματική τους καθοδήγηση.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Ὁ δεσπότης πάνω στὴν καρότσα!

Σιατίστης ντώνιος: Ἕνας γιος ρχιερες
Στέλιο, ἀγαπητφίλε καὶ ἀδελφέ, Καλημέρα,
ργησα νσογράψω. Ἀπουσίαζα. Σοὺ ὀφείλω τβιογραφικποτφωτοτύπησα πτν τόμο ποὺ ἐκδόθηκε γιττριάντα χρόνια τς πισκοπικς του διακονίας.
κενο ποθάθελα νσβεβαιώσω εναι τι ατς ὁ ἄνθρωπος ταν γιος. Ζοσε για. Εκοσι χρόνια ποτν ζησα πκονττὸ ἔβλεπα, τὸ ἐνοίωθα. Ἀκτινοβολοσε φς, γέλιο, ἤρεμο. Ἁπλς σ’ λα του. Φτωχς μέχρι τρέλας. Λιτς περίγραπτα.
Ντρέπομαι ταν ναλογίζομαι τπόσες φορς λειτούργησα μαζί του κι γφοροσα στολς πλούσιες κι ατς ταν πλάι μας φτωχότατος.
Θσοπκάτι γινθαυμάσεις πάνω σ’ ατό. Ἀγόρασα μία βαλίτσα, κάποτε, γιτς στολές μου ταν μετακινούμουνα. Δερμάτινη. Ἦλθε λοιπν στν κκλησία, ὡς τοποτηρητής. Εχε μία βαλίτσα ξύλινη – σωτερικὰ ἐπενδυμένη μταπετσαρία χάρτινη, σν κι ατς ποὺ ἔχουν κάτι λαϊκμπαολα. Ντράπηκα. Παπς γώ. Δεσπότης ατός. Τολέω, «Γέροντα δν πάει λλο. Θπάρετε τβαλίτσα τδική μου». Ἐπαναστάτησε. «Ὄχι» μο λέει, «ἐσεσαι οκογενειάρχης, ἔχεις παιδικαὶ ἄλλα τέτοια». Τελικτν πρε. Ὕστερα πμέρες μο τηλεφώνησε. «Ἔλα νπμε νλειτουργήσουμε σκάποια κωμόπολη». Πάω, τί νδῶ. Ἡ ξύλινη...

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

ΝΤΟΝΙΕΤΣΚ..ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ






ΝΤΟΝΙΕΤΣΚ..ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ..ΜΕ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΡΩΣΣΩΝ..ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΚΟΠΛΕΞ..ΧΩΡΙΣ ΚΡΥΦΟΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΕΣ..ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η' ΘΑΝΑΤΟΣ..ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ..ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ '21 ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΚΑΝ ΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΥΝΟΒΟΥΛΙΟ..ΕΙΠΑΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ''..
 

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Ἡ Ἀρχιερατικὴ εὐθύνη



Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ἑνός Μητροπολίτη ἐνδιαφέρει καί συχνά συγκινεῖ τούς χριστιανούς τῆς περιοχῆς. Ὑπάρχουν βέβαια καί ἀρκετοί πού εἶναι παντελῶς ἀδιάφοροι. Ἔχουν ὅμως καί αὐτοί τίς ἰδέες τους καί συμπεραίνουν ἀρνητικά. Στό χῶρο τῶν χριστιανῶν διατυπώνονται ἐπιπόλαιες κρίσεις γιά τό πρόσωπο τοῦ κοιμηθέντος Μητροπολίτη πώς τάχα δημιουργήθηκε δυσαναπλήρωτο κενό, πώς ἡ Ἐκκλησία στερήθηκε ἕνα σπουδαῖο ἄνδρα - «κόσμημα» τόν χαρακτηρίζουν οἱ φίλοι του ἀρχιερεῖς - καί ὅτι εἶχε πολλές ἀρετές, ἐνῶ τά πολλά του ἀρνητικά πνίγονται στήν ἔνοχη σιωπή. Βέβαια «ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται», ἀλλά ἡ ἱστορία πρέπει νά ἐπισημαίνει τά ἀρνητικά, γιά νά μή ἐπαναλαμβάνονται ἀπό τούς διαδόχους του.
Προσωπικά θεωρῶ ἐνάρετο ἕνα Μητροπολίτη ἀπό τό τί κληρικούς ἀφήνει πίσω του.
Πόσο εἶχε πάρει στά σοβαρά τό σπουδαῖο καί πρώτιστο θέμα τῆς χειτοτονίας ἀξίων κληρικῶν, γιατί οὐσιαστικά αὐτοί ἐργάζονται μέ φόβο Θεοῦ καί ἱερό ζῆλο καί οἰκοδομοῦν πνευματικά τό λαό. Θέλω νά τό ὑπογραμμίσω αὐτό, διότι στήν ἐποχή μας παρατηρεῖται τό φαινόμενο νά χειροτονοῦνται πρόσωπα πού εἶναι παντελῶς ἀκατάλληλα γιά τήν ἱερωσύνη. Ἀναφέρω ἕνα χτυπητό παράδειγμα. Παλιότερα ἕνας Μητροπολίτης εἶχε χειροτονήσει μέσα σέ λίγους μῆνες ἑκατόν πενήντα κληρικούς,

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, "Ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της Ορθοδόξου Πίστεως"


Αποστολικό Ανάγνωσμα
Κυριακή Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου
(Εβρ. ΙΓ' 7-16)
Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης
Το ότι είναι ανάγκη να διδασκόμεθα από την ζωή των Αγίων μας, από την ζωή δηλαδή των προσώπων που μέσα στο χώρο τής Εκκλησίας μας κατέκτησαν τον φωτισμό και έφθασαν στη θέωση, αυτό διακηρύσσετε ξεκάθαρα στην αρχή τού Αποστολικού μας αναγνώσματος. “Αδελφοί, μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον τού Θεού, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν”.
Οι άγιοι Αθανάσιος και Κύριλλος, ανήκουν στη χορεία των “ηγουμένων”, των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων τής Ορθοδόξου πίστεώς μας, γι' αυτό και η Εκκλησία μας τους τιμά και τους προβάλλει ως παράδειγμα προς μίμηση απ' όλους τούς πιστούς, κυρίως όμως από τους ποιμένες που είναι υπεύθυνοι για την σωστή καθοδήγηση του ποιμνίου.

Υπήρξαν μεγάλοι Ιεράρχες, ακατάβλητοι αγωνιστές τής Αποστολικής παραδόσεως και σοφοί διδάσκαλοι της πίστεως. Ορθοτόμησαν μέσα στις άγιες Οικουμενικές συνόδους, ο μεν Άγιος Αθανάσιος στην Α', ο δε άγιος Κύριλλος στην Γ' και ο δυναμικός τους χαρακτήρας αποδεικνύει τι ήθος αλλά και τι αγωνιστικότητα χρειάζεται σε κάθε εποχή να φέρουν οι ταγοί τής Εκκλησίας. Μάλιστα, ο Μ. Αθανάσιος, χαρακτηρίζεται ως ο “αγιώτερος των ηρώων και ο ηρωϊκότερος των αγίων”!

Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος εν Ιωαννίνοις αθλήσας (17 Ιανουαρίου)

Ο νεομάρτυς Γεώργιος, ο νέος αθλητής του Χριστού, το καύχημα των Ιωαννίνων, γεννήθηκε το 1808 στο χωριό Τζούρχλη (τώρα Άγιος Γεώργιος) των Γρεβενών.

Οι γονείς του ήταν πάμπτωχοι σε υλικά αγαθά, πλούσιοι όμως σε πίστη και αρετές. Αυτά φύτεψαν μέσα στην τρυφερή ψυχή του γιου τους. Με την πάροδο του χρόνου προσελήφθη ως ιπποκόμος στην υπηρεσία του Χατζή Αβδουλάχ που ήταν αξιωματικός του Εμίν πασά.
Οι Τούρκοι δεν τον φώναζαν με το όνομά του αλλά
με το «Γκιαούρ Χασάν» και έτσι οι περισσότεροι Τούρκοι τον θεωρούσαν Οθωμανό.
Το 1836 ο Αβδουλάχ ήρθε στα Ιωάννινα. Όταν ο Γεώργιος έφθασε σε ηλικία γάμου, αρραβωνιάσθηκε μια νέα και ενάρετη Χριστιανή, την Ελένη.
Ένας χότζας, που γνώριζε πως ο Γεώργιος εργάζεται στον Αβδουλάχ και τον φώναζαν με τούρκικο όνομα «Γκιαούρ Χασάν», σταμάτησε μια ημέρα τον ευλογημένο Γεώργιο και
του λέγει: «Πως εσύ, ενώ είσαι Τούρκος, θέλεις να πάρεις Χριστιανή γυναίκα»;
Ο δε Άγιος αποκρίθηκε: «Εγώ, που είμαι Χριστιανός, θέλω να πάρω και ...
Χριστιανή γυναίκα».
Ο χότζας τρέχει και τον συκοφαντεί στο δικαστή λέγοντας: «Κάποιος ζητά να πάρει γυναίκα Χριστιανή, ενώ τον ξέρω για Τούρκο».

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Αγιοκατάταξη του Γέροντα Παΐσιου: 13 Ιανουαρίου 2015!


Δόξα τω Θεώ! Ας έχουμε τις πρεσβείες του, και όλος ο κόσμος.


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἀνακοινωθέν (13/01/2015)

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.


Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην καί β) προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, διά ψήφων κανονικῶν ἐξελέξατο παμψηφεί τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Εἰρηναῖον Ἀβραμίδην, διακονοῦντα ἐν Παρισίοις, Βοηθόν Ἐπίσκοπον παρά τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Γαλλίας κυρίῳ Ἐμμανουήλ, ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ρηγίου.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου



Για τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, περισσότερα εδώ.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΩΝ ΚΑΦΡΩΝ. (Charlie Hebdo)

Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που,
εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο.
Οι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα,
τα τζάμια θρυμματίζονται.
Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα
σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη.
Κι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι 
Οδυσσέας Ελύτης 
Ενα άρθρο που διάβασα με ξύπνησε ξαφνικά, σαν να έβλεπα κακό όνειρο. Το άρθρο είναι αυτό εδώ : Je ne suis pas Charlie το οποίο εξηγεί γιατί δεν μπορεί να αποδεχτεί την έκφραση «με λένε και εμενα Τσάρλι» .
Ναι, οι δολοφονίες που έλαβαν χώρα στο Παρίσι είναι αποτρόπαιες και φρικιαστικές.
Ναι , πρέπει να τιμωρηθούν οι αίτιοι (και ελπίζω να γίνει σύντομα). Ναι, ο Ισλαμισμός είναι μια απεχθής θρησκεία που εξαρχής βασίζεται στις δολοφονίες. Ολα αυτά ισχύουν και τα έχουμε γράψει και εδώ. Τα εγκλήματα αυτής της πίστης είναι τεκμηριωμένα σε διάφορα άρθρα. Ο τίτλος μας δεν είναι politically correct, πολιτικά ορθός. Αλλά τίποτα σε αυτή την ιστορία δεν είναι ούτε ορθό (με οποιοδήποτε μέτρο), ούτε καν υγειές πολιτικά. (για Χριστιανικά ούτε λόγος..)
—-ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ Ρ.Μ.
Αλλά… υπάρχει πάντα και ένα άλλά. Το οτι ο «απεναντι» είναι καφρος, δεν δίνει το δικαίωμα και σ’εσένα να είσαι κάφρος, ειδικά οταν θέλεις να θεωρήσαι και πολιτισμένος και Χριστιανός. Το να γίνεσαι το τέρας που πολεμάς είναι μεν αρρωστημένο, αλλά σχεδόν φυσιολογικό όταν αγωνίζεσαι με εμπάθεια και χωρίς εσωτερική κάθαρση η φωτισμό. Ο εσωτερικός κακός εαυτός θα αφοδεύσει πάνω σε οποιαδήποτε προσπάθεια να κάνουμε κάτι τάχα «ευγενές» , πολύ απλά γιατί δεν υπάρχει ασφαλές μέτρο σύγκρισης αξιών. Ο νεοτερικός πολιτισμός, ο ιστορικός υλισμός αλλα και η εκκοσμίκευση είναι επίσης αιτιοι μεγάλων εγκλημάτων , με τα παιδιά τους , τους διάφορους εθνικισμούς και υλισμούς, οδήγησαν πολλές φορές σε εθνοκαθάρσεις, απο ηδη την εποχή του αθεϊσμού , αλλά και του Κεμαλισμού και αργότερα, όπως και σήμερα με τους πολέμους του πετρελαίου κ.α.
Η καταστροφή που έχει επιφέρει αυτός ο «Φονταμενταλισμός της νεοτερικότητας» είναι εξίσου μεγάλος με αυτόν του Ισλάμ. Στην πραγματικότητα μεγαλύτερος. Ο Ιστορικός υλισμός , είτε ως καπιταλισμός , είτε ως κομμουνισμός έχει ΕΚΑΤΟΜΒΕΣ θυμάτων. Ο Ιστορικός υλισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία, η οποία εκφράζεται στην ιστορία με πολλές μορφές. Σήμερα κυρίως ώς εκκοσμικευμένη παγκοσμιοποίηση. Και μην ξεχνάμε πως επι δεκαετίες το Ισλάμ δεν ακουγόταν καθόλου μέχρι που ορισμένες δυνάμεις το πίεσαν αρκετά ώστε να εκδηλωθεί. Ηταν οι ίδιες δυνάμεις που το χρηματοδότησαν για να το χρησιμοποιήσουν για τις «βρώμικες δουλειές τους» .

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο διαβάσαμε πριν από λίγο καιρό. Πρόκειται για το νέο μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζουργού, Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο. Ο σπουδαίος συγγραφέας αυτή τη φορά τόλμησε να κάνει ένα ταξίδι στην περίοδο του Διαφωτισμού. Κεντρικός ήρωας και ταξιδευτής ο γιατρός Ματίας Αλμοσίνο, Εβραίος στην καταγωγή, ο οποίος αφού συναντήσει όλα τα ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής του, θα βρει τον τελικό προορισμό και την ταυτότητά του γενόμενος μοναχός στο Άγιο Όρος  και στην μονή Διονυσίου, όπου και θα τελειώσει τη ζωή του το 1725. Το μυθιστόρημα διηγείται την πορεία του, τις αναζητήσεις του, το Πάσχα του ήρωα από την αγάπη για τη γνώση και τον άνθρωπο χωρίς όμως θρησκεία και πίστη σε Θεό, στην αγάπη για τον άλλο με το Θεό μαζί, «ο κάθε άλλος είναι ο Θεός» είναι το μοτίβο του ήρωα λίγο πριν το τέλος της ζωής του. Μία συναρπαστική περιπέτεια, μέσα από την οποία αποκαλύπτεται μία σπουδαία προσωπικότητα, ο γιος που έχει δύο πατεράδες, έναν φανατικό, θρησκόληπτο, τυπολάτρη που περιμένει το τέλος του κόσμου και αρνείται κάθε χαρά, και έναν μορφωμένο, ζεστό και αναζητητή, ο οποίος θα τον σώσει με κίνδυνο της ζωής του και θα τον οδηγήσει στην αγωνία για την αλήθεια. Ο ήρωας θα γευθεί την αγάπη και την πρόνοια του Θεού στα πρόσωπα ανθρώπων  που αποτελούν την ανερχόμενη αστική τάξη της εποχής του Διαφωτισμού, στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Θα συναντηθεί με τον αναγεννώμενο μορφωτικά και πνευματικά Ελληνισμό στην Ιταλία και θα ξεκινήσει ως γιατρός ένα μακρύ ταξίδι με σταθμούς το Λονδίνο, τα Καρπάθια όρη, την Ρωσία, με κατάληξη το Άγιο Όρος. Θα συναντήσει τον έρωτα, θα γευτεί τη χαρά της πατρότητας, θα γίνει επαναστάτης με μία ομάδα νάνων, θα δει τους αγαπημένους του να νικιούνται από το  θάνατο και θα μείνει μόνος, παλεύοντας με τον εαυτό του.   
Σημειώνουμε ορισμένες φράσεις που μας έμειναν από την ανάγνωση: «Η ματαιοδοξία και ή έπαρση είναι αμαρτίες». «Αμαρτία είναι η απιστία και το ξερίζωμα απ’ τις παραδόσεις μας». «Στα

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Ὁ θεολογικός διάλογος μεταξύ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καί τῶν Ὀθωμανῶν

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ἀπό τό βιβλίο «Γέννημα καί θρέμμα Ρωμηοί»
Τό χρονικό τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στούς Τούρκους, ὅπως διασώζεται στίς ἐπιστολές του, δέν παρουσιάζει ὅλες τίς δυσκολίες πού συνάντησε ἐκεῖ. Νομίζω ὅτι πρέπει νά δοῦμε μερικά ἐνδιαφέροντα σημεῖα, ὅπως τά διηγεῖται ὁ ἴδιος, γιατί φανερώνουν καί τόν χαρακτήρα τῶν Τούρκων.
Τό πρῶτο σημεῖο εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος εἶχε σαφῆ συνείδηση ὅτι ἀνῆκε στό γένος τῶν Ρωμαίων. Κάνει λόγο γιά τήν ἐγκατάλειψη «τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς γένους» ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Δέν πρόκειται ἁπλῶς γιά τό ἑλληνικό γένος, ἀλλά γιά τό ρωμαϊκό, πού ἔχει ἑλληνικό πολιτισμό καί ὀρθόδοξη πίστη. Πολλές φορές στό κείμενο τῆς ἐπιστολῆς του κάνει λόγο γιά τούς κατοίκους τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας καί τούς ἀποκαλεῖ Ρωμαίους. Γίνεται ἀντιδιαστολή μεταξύ τῶν Ρωμαίων καί τῶν βαρβάρων καί μέ αὐτήν τήν λέξη ἐννοοῦνται οἱ Τοῦρκοι.
Τό δεύτερο σημεῖο εἶναι ὅτι περιγράφει τήν φρικτή δοκιμασία τῶν Ρωμαίων κατοίκων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀπό τήν αἰχμαλωσία τους στούς Τούρκους. Κάπου λέγει ὅτι εἶδε νά ζοῦν μαζί Χριστιανοί καί Τοῦρκοι: «ἄγοντας, ἀγομένους ὁρῶν». Οἱ Χριστιανοί ἦταν ἀγόμενοι, ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι ἄγοντες. Μέ τήν φράση αὐτή πολλά μπορεῖ κανείς νά ὑπονοήση. Πάντως εἶναι γεγονός ὅτι οἱ Τοῦρκοι χρησιμοποιοῦσαν τούς Χριστιανούς σκληρά. Σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ἐπιστολῆς περιγράφεται ἡ προσέλευση τῶν Χριστιανῶν πρός αὐτόν πού τόν ρωτοῦσαν, ἐκτός...
τῶν ἄλλων, καί γιά τήν αἰτία τῆς ἐγκαταλείψεώς τους ἀπό τόν Θεό. Κατά τήν μεταφορά του «εἰς τάς Πηγάς», συνάντησε ἐκεῖ Ἐκκλησία, γύρω ἀπό τήν ὁποία ζοῦσαν μοναχοί καί κοσμικοί. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁμιλοῦσε στήν Ἐκκλησία καί παρηγοροῦσε, ἀφ᾿ ἑνός μέν τούς αὐτόχθονες, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ «τούς ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας ἐκεῖ συναγομένους Χριστιανούς». Αὐτό σημαίνει ὅτι στόν τόπο ἐκεῖνο ἦταν συγκεντρωμένοι πολλοί αἰχμάλωτοι Χριστιανοί, ἐστερημένοι τῶν πάντων καί ἔχοντες ἀνάγκη παρηγοριᾶς.

Τό τρίτο σημεῖο εἶναι ὅτι τήν κατάληψη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τούς Τούρκους θεωρεῖ ὡς οἰκονομία καί παιδεία τοῦ Θεοῦ γιά τά ἁμαρτήματα τῶν Ρωμαίων. «Ἅμα δέ καί πρός

Τελικά οι ευρωκράτες πρέπει να τρέμουν πολύ τον ελληνικό λαό


Τελικά πρέπει να επικρατεί πανικός στα επιτελεία της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Εκεί που φοβέριζαν την Ελλάδα με σκαιό τρόπο ότι θα την πετάξουν έξω από το ευρώ, ξαφνικά άλλαξαν τροπάρι. Φόρεσαν την μάσκα του μειλίχιου εταίρου, ή της εταίρας και βάλθηκαν να μας πείσουν ότι μας θέλουν στην ευγενική τους παρέα. Εμάς τους διεφθαρμένους, τα μπάσταρδα της Ευρώπης. Θα μας κάνουν την απέραντη τιμή να μας κρατήσουν στην ευρωζώνη.
Τελικά τι συμβαίνει; Τα έχουν χάσει; Ποιον φοβούνται και άλλαξαν τροπάρι; Τον ΣΥΡΙΖΑ; Σιγά! Αυτός από τις τεμενάδες στην ευρωζώνη έχει καταντήσει γιουσουφάκι. Τι φοβούνται; Τρέμουν τον Έλληνα. Αυτόν τον Έλληνα που ξέρουμε όλοι μας. Αυτόν που με τις φοβίες του έχει αφήσει τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ που έφτασαν. Αυτόν που μετά το 2012 λούφαξε και δεν ξανακινητοποιήθηκε μαζικά. Αυτόν που φαίνεται να σέρνεται στους ίδιους και τους ίδιους προσδοκώντας κάτι, έστω μια ελεημοσύνη.
Γιατί τον τρέμουν; Διότι ξέρουν πολύ καλά ότι, αφενός, η υπομονή του έχει φτάσει στο τέλος της. Ξέρουν πολύ καλά ότι, οι προσβολές πλέον στο φιλότιμο και την αξιοπρέπειά του φαίρνουν το αντίθετο από το προσδοκόμενο αποτέλεσμα. Ξέρουν ότι η ευρωζώνη και η ΕΕ δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσει την συσσωρευμένη κοινωνική οργή. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να δώσουν ούτε ανάσα στο χειμαζόμενο λαό. Και ξεκινώντας από τη Γαλλία ονειρεύονται να προστατεύσουν το ευρώ και τη ζώνη του με στρατιωτικό νόμο.
Ξέρουν τέλος ότι στις εκλογές αυτές δοκιμάζονται οι τελευταίες αυταπάτες του απλού κόσμου. Ξέρουν ότι από τις 26 του μηνός όποιος κι αν είναι στη κυβέρνηση θα πρυτανεύσει η αντιπαράθεση για την έξοδο από το ευρώ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Ξέρουν ότι το κλίμα στην ελληνική κοινωνία αλλάζει ριζικά. Αργά, βασανιστικά και με αντιφάσεις, αλλά αλλάζει.
Κι έτσι έχουν επιδοθεί σε μια επίθεση φιλίας προς τον ελληνικό λαό, που μοιάζει σαν το γήτεμα της κόμπρας πριν καταβροχθίσει το θύμα της. Και καθώς προσπαθούν να δικαιολογήσουν πώς γίνεται και οι ίδιοι που μέχρι πρότεινος είχαν ανοιχτά στοχοποιήσει τους Έλληνες ως παρείες της Ευρώπης, τώρα πλυμμηρίζουν από αισθήματα κατανόησης και εγκαρδιότητας για τον ελληνικό λαό, τους ξεφεύγει μέρος της αλήθειας.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ: Ο ΜΕΙΖΩΝ ΕΝ ΓΕΝΝΗΤΟΙΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ


ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
        Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία των μεγάλων προφητών και ομολογητών της πίστεώς μας. Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τον χαρακτήρισε ως το μέγιστο άνθρωπο που φάνηκε στον κόσμο: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ.11,11). Η αγία μας Εκκλησία τον έθεσε σε τιμή μετά τη Θεοτόκο, μάλιστα στην εικονογραφία παριστάνεται μαζί με την Παναγία μας να ικετεύει για τη σωτηρία του κόσμου. Είναι η γνωστή εικονογράφηση της «δεήσεως».  Ο μεγάλος αυτός άνδρας πάνω απ’ όλα είναι ο πρόδρομος της εμφανίσεως του Χριστού στον κόσμο, αυτός που άνοιξε το δρόμο να περάσει ο Λυτρωτής μας. Είναι ο μεγάλος αγγελιοφόρος της πιο χαρμόσυνης και ελπιδοφόρας αγγελίας όλων των εποχών: της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Είναι ο κομιστής και ο διαπρύσιος κήρυκας της μετάνοιας και ο άτεγκτος ελεγκτής της ανομίας και της αμαρτίας.

      Σύμφωνα με τις αγιογραφικές μαρτυρίες ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος υπήρξε κορυφαίο όργανο της θείας πρόνοιας και του έργου της σωτηρίας του κόσμου, διαδραματίζοντας πρωτεύοντα ρόλο. Μεγάλοι προ

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ὁ σύγχρονος οἰκουμενισμός

Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ τὴν αἵρεση, ἀρκετοὶ γράφουν γιὰ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν γευτεῖ τὴν πίκρα τῆς αἵρεσης, καὶ ἀκόμα ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὴν ἔζησαν καὶ ἔχυσαν αἷμα γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία της. Ἡ αἵρεση εἶναι τρόπος ζωῆς, εἶναι μεγάλη φυλακή, εἶναι ἀσθένεια ψυχικὴ ἀλλὰ καὶ σωματική»: Πρωτ. π. Ἀθανάσιος Χενεΐν, ὀρθόδοξος -πλέον- ἱερεὺς τῆς Ἱ.Μ.Πειραιῶς. Ἐπὶ 15 χρόνια προϊστάμενος τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας Ἀθηνῶν.
Ὁ π. Ἀθανάσιος Χενεΐν μεταστράφηκε στὴν Ὀρθοδοξία μετὰ ἀπὸ τὴν συνάντηση τοῦ Γέροντος Ἀρχιμ. π. Γεωργίου Καψάνη, Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου, μὲ τὸν Κόπτη-Μονοφυσίτη Μητροπολίτη Bishoy. Ἡ συνάντηση ἔγινε τὴν 1 η  Ἰουνίου 2003, σὲ Μετόχι τῆς Μονῆς κοντὰ στὴν Ἀθήνα καὶ ὁ π. Ἀθανάσιος ἦταν ὁ μεταφραστής. Κράτησε πάνω ἀπὸ δύο ὧρες καὶ διαπίστωσε ὅτι ὁ Κόπτης Μητροπολίτης δὲν μπόρεσε οὔτε νὰ καταλάβει, οὔτε νὰ ἐξηγήσει, οὔτε νὰ ἀπαντήσει στὰ θεολογικὰ καὶ χριστολογικὰ τεκμηριωμένα ἐπιστημονικὰ ἐρωτήματα...
τοῦ γέροντα π. Γεωργίου. «Τότε καὶ μέσα στὴν ἱστορικὴ αὐτὴ συνάντηση, ἄρχισε ἡ ἀντίστροφη μέτρηση τῆς μεταστροφῆς μου στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας», ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος.

Ὁ σύγ­χρο­νος οἰ­κου­με­νι­σμὸς ἔ­χει τὶς ρί­ζες του στὶς δύ­ο πα­τρι­αρ­χι­κές ἐγ­κυ­κλί­ους τοῦ 1902 καὶ 1920 οἱ ὁ­ποῖ­ες μὲ αὐ­θαί­ρε­το καὶ αἰφ­νι­δι­α­στι­κὸ τρόπο κα­ταρ­γοῦν τὴν πά­για ἐ­δῶ καὶ αἰ­ῶ­νες τα­κτι­κὴ ποὺ ἀ­κο­λου­θοῦ­σε ἡ Ἐκκλη­σί­α μας στὸν δι­ά­λο­γο μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους. Ἐ­πι­κρα­τεῖ πλέ­ον μί­α νέ­α ἀν­τί­λη­ψη στὴν δι­ε­ξα­γω­γὴ τοῦ δι­α­λό­γου ποὺ στη­ρί­ζε­ται σὲ κα­θα­ρά κοι­νω­νι­κὰ καὶ πο­λι­τι­κὰ κρι­τή­ρια. Κά­θε θε­ο­λο­γι­κὴ ἀ­να­φο­ρὰ ἀ­που­σιά­ζει καὶ ὁ θε­ολογι­κὸς λό­γος πα­ρα­χω­ρεῖ τὴν θέ­ση του στὴν κοι­νω­νι­κὴ πο­λι­τι­κὴ καὶ δι­πλω­μα­τί­α.

Ἀντιμετώπισε τὴν κρίση (μὲ 6 ἁπλὰ βήματα)

Ἡ εὐτυχία εἶναι ἡ ἐκδίκησή μας
Ἀπολύθηκες κι ἔκτοτε φίλοι, γνωστοί, μπατζανάκηδες καὶ κάτι τριτοξάδερφα ἀπ’ τὸ χωριὸ σὲ κυττάζουν μὲ βλέμματα οἴκτου σὰν νὰ εἶσαι ἀπόκληρος τῆς ζωῆς, ἕνα θλιβερὸ ἀπολειφάδι τῆς ἀλλοτινῆς σου δόξας. Ἕνας ψυχολόγος θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ὀνομάσει «προβολὴ τῶν δικῶν τους φοβικῶν συνδρόμων», ἐγὼ θὰ τὸ πῶ ἁπλὰ «διαφορὰ φάσης». Ἐσὺ μὴν ξεχνᾷς ὅτι ἐργασία εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνεις καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ εἶσαι. Στίς, δέ, κοινωνικὲς συναθροίσεις συνέχισε νὰ χαμογελᾷς καὶ νὰ ἀκτινοβολεῖς μακαριότητα καὶ ἀμεριμνησία, σὰν νὰ ἔδινες ἔτσι ἕνα πνευματικὸ χαστούκι σὲ ὅσους στήριξαν τὸν ψυχικό τους κόσμο στὴν ἐπαγγελματικὴ καταξίωση. Δώσ’το. Τὸ χρειάζονται.
Τὰ μιζερόνια εἶναι κολλητικὰ
Ἔσο εὐέλικτος καὶ ἀπόφυγε μὲ διακριτικότητα ὅσους ἀρέσκονται νὰ παραμένουν ἐγωϊστικὰ στὴν κλαψοφαγούρα. Μιζερόπληκτοι, πεσιμιστὲς καὶ ἄνθρωποι μὲ αὐξημένη τὴν αἴσθηση τοῦ ἀνικανοποίητου ὑπῆρχαν πάντοτε, ἀλλὰ τώρα τὸ μικρόβιο ἔχει πάρει διαστάσεις...
ἐπιδημίας.
Μετατόπιση βάρους
Μὴν ἐπιτρέπεις στὸν ἑαυτό σου νὰ ἀντλεῖ ἡδονὴ ἀπ’ τὴν αὐτολύπηση, εἶναι ἐπικίνδυνα ἐθιστική. Τὸ καίριο ἐρώτημα δὲν εἶναι ἂν εἶσαι εὐχαριστημένος ἀπ’ τὴν ζωή σου, ἀλλὰ ἂν εἶναι ἡ Ζωὴ εὐχαριστημένη ἀπὸ σένα.
Πλούσιος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει τὶς λιγότερες ἀνάγκες
(πβ. Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καὶ ἀνάγκης τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν)
 Στὴν συγκεκριμένη χρονικὴ συγκυρία ἡ ὀλιγάρκεια δὲν εἶναι, δά, καὶ σπουδαῖο κατόρθωμα. Ἀληθινὴ πνευματικὴ ἀρχοντιὰ δὲν ἔχει αὐτὸς ποὺ ἀρκεῖται στὰ λίγα (ἐν ᾧ ἡ καρδιά του κλαίει γιὰ τὰ ὑπόλοιπα), ἀλλὰ ὁ ὀλιγοδεής, αὐτὸς ποὺ χρειάζεται λίγα.
Δῶσε καὶ σῶσε
Ἔχεις τὴν τάση νὰ ἀποταμιεύεις σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει αὔριο, σήκωσες ὅλες σου τὶς καταθέσεις, γιατί κάποιο πουλάκι σοῦ εἶπε πὼς θὰ χαθοῦν οἱ λογαριασμοὶ καὶ ἀγχώνεσαι γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη κατάῤῥευση τοῦ ἐγχώριου χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος; Ἐπειδὴ κάπως ἔτσι σκέφτονται καὶ οἱ ὑπόλοιποι, κάνε τὴν διαφορὰ καὶ βγάλε τὰ μασούρια ἀπ’ τὸ στρῶμα γιὰ νὰ τὰ δώσεις σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν κράζοντα καὶ ζωτικῆς σημασίας ἔξοδα (Μὴν μὲ κάνεις νὰ ἀναφέρω τὶς ἀντίστοιχες παραβολές, ἀναγνώστη, εἶναι πάρα πολλές).
Ἡ πίστη σῴζει
Ἐπένδυσε ὅλες σου τὶς καταθέσεις, τὴν κινητὴ καὶ ἀκίνητη περιουσία καὶ γενικὰ ὅλη σου τὴν ὕπαρξη στὴνἈσφάλεια Πίστεως. Ἔχει θεϊκὸ ἐπιτόκιο καὶ ἐξαιρετικὸ μισθὸ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Μ. Τσ. ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ Τμῆμα Ἐπικοινωνίας, Μέσων καὶ Πολιτισμοῦ Κατεύθυνση: Διαφήμιση καὶ Δημόσιες Σχέσεις

ΕΤΟΙΜΑΣΑΤΕ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΚΥΡΙΟΥ











Οι άνθρωποι δεν έχουμε μάθει από καρδίας να αποδεχόμαστε προσταγές. Συνήθως θέλουμε εμείς να ελέγχουμε τον εαυτό μας και τη ζωή μας και θα προτιμούσαμε εμείς να είμαστε εκείνοι που προστάζουμε τους άλλους. Η προσταγή άλλωστε έχει την έννοια ότι ο προστάζων είναι ο κύριος και ο προσταζόμενος ο διακονών, ο δούλος, ο υπηρέτης, ο υφιστάμενος. Οι περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται στη ζωή τους για να έρθει εκείνη η ώρα στην οποία να μπορούν να είναι όχι απλώς κύριοι του εαυτού τους, αλλά να αποδεικνύουν την εξουσία τους δίδοντας προστάγματα και σε άλλους. Η εξουσία δεν συνδέεται συνήθως με την διακονία, αλλά με την κυριαρχία εις βάρος των άλλων. Και μετέρχονται ενίοτε οι άνθρωποι κάθε μέσο, προκειμένου να εξουσιάσουν. Ακόμη και το ψέμα.
Υπάρχει κι ένα άλλο είδος προσταγής, η οποία έχει να κάνει με την πνευματική πορεία του ανθρώπου. Είναι τα προστάγματα του Θεού, τα οποία έχουν την μορφή της προτροπής, της ελεύθερης πρόσκλησης στον άνθρωπο να ακολουθήσει έναν δρόμο αγάπης, αλήθειας και κοινωνίας. Γιατί αυτή ήταν, είναι και θα είναι η οδός του Κυρίου (Μάρκ. 1, 3). Όχι η οδός της εξουσίας, της τυφλής κυριαρχίας, η οποία αποσκοπεί στο να καθυποτάξει τον άνθρωπο σε έναν τρόπο που δεν λαμβάνει

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Ξεπεράστηκε τό φράγμα τοῦ χρόνου, πεδίο ἐλεύθερης ζωῆς

- π. Δανιήλ Αεράκης

Ἐλευθερία ζωῆς, ὄχι σκλαβιά θανάτου. Ἐγώ ἦρθα, «ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισ­σόν ἔχωσιν» (Ἰωάν. ι´ 10).
• Ἡ ελευθερία ἀπό το χρόνο εἶναι ἐλευθερία ἀπό τό θάνατο. Ὅταν φύγουμε ἀπό τά δεσμά τῆς ὕλης, φεύγουμε καί ἀπό τά δεσμά τοῦ χρόνου.
Καί αὐτό πού ὑπάρχει μετά τό χρόνο εἶναι ὁ θάνατος.
Κι αὐτός πού κατάργησε τό θάνατο εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς. Ἑπομένως μέ τήν κατάργησι τοῦ χρόνου καί τοῦ θανάτου ἀφήνεται τό πεδίο ἐλεύθερο στή ζωή.
• Ὁ δρόμος τῆς ζωῆς, ἀπό στενά μονοπάτια τοῦ παρόντος βίου, γεμᾶτα ἀγκάθια καί πόνους, γίνεται λεωφόρος ἀνοιχτή γιά τήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
Καρπός
Ἡ ἐλευθερία ἀπό τό θάνατο εἶναι καρπός σέ τέσσερις ἐπί μέρους ἐλευθερίες:
• Ἡ μιά εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς Πίστεως. Ὡς πιστός δέν εἶμαι δέσμιος τῶν αἰ­σθήσεων. Βλέπω πέρα ἀπό ὅσα βλέπουν καί νοιώθουν οἱ σωματικές αἰσθήσεις. Βλέπω μέ τά κυάλια τῆς Πίστεως πέρα ἀπό τό φυσικό ὁρίζοντα, τά ἄπιαστα στό νοῦ, τά ἀόρατα στά μάτια, τά ἀνήκουστα στ᾽ αὐτιά.