Τα παιδιά μου είναι στο Χριστό ;

 

ΕυχήΣε κάποιο αρχονταρίκι μιας μονής στο Άγιον Όρος ακολουθεί η παρακάτω συζήτηση

- Καλησπέρα σας.

- Καλησπέρα και σε σας.

- Θα μείνετε μέρες στο μοναστήρι ;

- Μόνο δύο μέρες.

- Έχετε παιδιά;

- Ναι, τρία.

- Να σας ζήσουν. Στον Χριστό είναι τα παιδιά σας ;

Το κριτήριο είναι ο Χριστός αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει να είναι «καλά» τα παιδιά μας

Ανταπόκριση από το μέτωπο στα Βορειοηπειρωτικά βουνά!

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ

* Νέα Υόρκη 4 Δεκεμβρίου 1940: Ένας από τους διάσημους τότε δημοσιογράφους, ο Αμερικανός Λέλαντ Στόου, απεσταλμένος της εφημερίδας «Ημερήσια Νέα του Σικάγου» στο Αλβανικό μέτωπο, τηλεγραφεί την παρακάτω ανταπόκριση για τον Ελληνικό Στρατό και τον Έλληνα στρατιώτη: 

«Με τον Ελληνικό Στρατό κάπου στην Αλβανία: Μετά από δέκα ημέρες ακατάπαυστη περιοδεία, συνήθως με αυτοκίνητο, κάποτε καβάλα σε άλογα, κάπου καμιά φορά με τα πόδια ανάμεσα σε ολισθηρή λάσπη ολίγων χιλιομέτρων, έχουμε επισκεφθεί όλους τους πολεμικούς τομείς, από την Κέρκυρα και τη νότια παραλία μέχρι τις όχθες της λίμνης Οχρίδας, που βρίσκονται περίπου 250 μίλια προς τα βόρεια.

Ο Εδμόντ Στήβεν του «Χριστιανικού Μυνήτορα» και ο υποφαινόμενος είμαστε οι μόνοι απεσταλμένοι, που διανύσαμε αυτό το άγριο, αυτό το απίστευτα ορεινό πολεμικό θέατρο της Αλβανίας (Β. Ήπειρο), από το ένα άκρο μέχρι το άλλο. Είδαμε τα ελληνικά στρατεύματα κάτω από κάθε είδους συνθήκες και τα είδαμε να κινούνται πάντοτε προς τα εμπρός. Γι’ αυτό νομίζω ότι μπορούμε να εξετάσουμε τι είδους στρατός είναι στην πραγματικότητα ΑΥΤΟΣ Ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!

Κατά πρώτον, το εξωτερικό των Ελλήνων στρατιωτών είναι κάπως απατηλό. Είναι μικρόσωμοι άνδρες, των οποίων το ύψος μόλις υπερβαίνει κατά μέσον όρον τους πέντε πόδας και οι περισσότεροι από αυτούς φαίνονται σαν να είναι οι στολές τους κατά ένα ή δύο μεγέθη μεγαλύτερες του δέοντος. Εκ πρώτης όψεως θα ενόμιζε κανείς ότι πρόκειται περί τυχαίας συνάξεως, ακούοντας δε τις ζωηρές συζητήσεις τους θα μπορούσε να υποψιαστεί ότι είναι ανίκανοι για μια καλά οργανωμένη προσπάθεια.

Γρήγορα, όμως, ανακαλύπτεται ότι αυτοί οι απροσδιορίστου εμφανίσεως Έλληνες στρατιώτες είναι καταπληκτικά ικανοί και αποδοτικοί. Κάτω από την επιφάνεια των χειρονομιών, που φαίνονται σαν ένδειξη συγχύσεως, κάνουν τη δουλειά τους περίφημα και δεν αναγνωρίζουν εμπόδια. Οι Φινλανδοί στρατιώτες ήσαν πολύ επιβλητικότεροι στην όψη, αλλά αυτοί οι γέροι νευρώδεις, μικρόσωποι Έλληνες έχουν το ίδιο καταπληκτικό σθένος και αντοχή και θέληση να νικήσουν.

Γι’ ἄλλη, πιὸ μυστικὴν ἀντρεία λαχτάρησα

Νίκος Μακαρόνας

Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου − τὸ τετράφυλλο δάκρυ! Τὰ κορίτσια μου πένθος γιὰ τοὺς αἰῶνες ἔχουν Τ’ ἀγόρια μου τουφέκια κρατοῦν καὶ δὲν κατέχουν Ποῦ νὰ βρῶ τὴν ψυχή μου − τὸ τετράφυλλο δάκρυ!

Λόγοι παλαιοί, λόγοι σπαρακτικοί. Καὶ πῶς ἀπ’ τὴν ἀρχὴ νὰ τοὺς ψελλίσεις στὴν ἐποχὴ τῆς βεβαιότητας; Πῶς νὰ μιλήσεις γιὰ πένθη σὲ καιροὺς εὐδαιμονίας; Καὶ πὼς νὰ πεῖς στὴ νιότη ποὺ ἀκμάζει γιὰ ἀγόρια καὶ κορίτσια ποὺ στόχευσαν τὸ θάνατο; Γιὰ ἀγόρια συνομήλικα στὸ θάρρος καὶ κορίτσια ὁμόγνωμα στὴ θλίψη; Πῶς ν’ ἀρθρώσεις τὸν ἀπόλυτο λόγο τῆς ὕπαρξης σ’ ἐποχὲς βελούδινες, σὲ μέρες ἀντιηρωικές; Τὸ ξέρω, ἀκροβατῶ στὴν κόψη τῶν καιρῶν· ὅμως σὰ δάσκαλος, σὰν ἄνθρωπος πνευματικός, χρωστῶ σὲ σᾶς τὸ λόγο σὰν ἀπόπειρα δικαίωσης καὶ σὰν ἐξομολόγηση γιὰ ἕνα χρέος ἀνεκπλήρωτο τῆς δικῆς μου νιότης.

Τί γιορτάζουμε σήμερα; Ἄλλη μιὰ ἐπέτειο τοῦ ΟΧΙ. Δηλαδὴ διατηροῦμε τὴ μνήμη μιᾶς παρατεινόμενης ἄρνησης μέσα στὴν ἱστορία. Ὅμως, κάθε ἄρνηση κρύβει μέσα της τὸν κίνδυνο τῆς

Τὸ ΟΧΙ τὸ ΑΛΗΘΙΝΟ καὶ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρὸς

Μὲ τὴν ἡγεμονικὴ ἐμφάνιση τοῦ Καρλομάγνου καὶ τὴν αὐτοανακήρυξή του σὲ βασιλιὰ τῆς Ἰταλίας στὰ 774, οἱ Χριστιανικοὶ λαοὶ τῆς δυτικῆς Εὐρώπης (τὰ σημερινὰ κράτη τῆς Γαλλίας, τῆς Γερμανίας, τῆς Αὐστρίας καὶ τῆς Ἰταλίας) ὑποδουλώνονται ὁριστικὰ στοὺς Φραγκοτεύτονες ἐπιδρομεῖς. 

Δυόμισι αἰῶνες μετά, στὰ 1046, τὸ σπαθὶ τῶν ἀπογόνων τοῦ Καρλομάγνου ἀπομακρύνει βιαίως τὸν νόμιμο Ὀρθόδοξο Λατίνο προκαθήμενο τοῦ πατριαρχείου τῆς Ρώμης καὶ ἐγκαθιστᾶ στὸν θρόνο, ἐντελῶς ἀντικανονικά, τὸν πρῶτο πάπα τῆς Φραγκοσύνης. 

Μέχρι τότε, οἱ ἀρχιεπίσκοποι τῆς Ρώμης ἀντιστέκονταν στὶς αἱρετικὲς δοξασίες τῶν Φράγκων κατακτητῶν καὶ διατηροῦσαν ἀκέραιό το ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα τῆς Ρωμαιοσύνης. Μέχρι τότε, Ἀνατολὴ καὶ Δύση ἦταν ἐκκλησιαστικῶς ὁμόδοξες καὶ ἡ ἀποστολικὴ διαδοχὴ παρέμενε σὲ....

ὁλόκληρη τὴν Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία διασφαλισμένη. 

Ἀπὸ τότε ὅμως καὶ μετά, ἐπεκράτησε στὴν Δύση ἡ παναίρεση τοῦ Φράγκικου παποκαισαρισμοῦ, καθεστὼς ἀπόλυτης δουλείας γιὰ ὅλους τους Χριστιανοὺς τοῦ θρόνου τῆς Ρώμης. 

Πρώτη καὶ μοναδικὴ ἀπόπειρα ἀπελευθέρωσης τῶν ὑπόδουλων Ρωμαίων τῆς Φραγκίας ἀπὸ τὰ δεσμὰ

Θέλω = και μπορώ μόνο εν Χριστώ Ιησού

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής στ' Λουκά

(Γαλάτας β' 16-20)

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Πόσοι άραγε από τους ανθρώπους σκέπτονται σοβαρά τον λόγο της υπάρξεως και παρουσίας μας στην ζωή και πόσοι από όσους ισχυρίζονται ότι δέχονται την Χριστιανική Πίστη έχουν συνειδητοποιήσει ότι η καλλιέργεια της πνευματικής ζωής προϋποθέτει την νέκρωση κάθε μορφής κακού που φύεται μέσα στον ψυχικό μας κόσμο;

Με άλλα λόγια έχουμε ενστερνιστεί ότι η μεταμόρφωσις της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου, που εκδηλώνεται ως αγία συμπεριφορά, είναι ένας καθημερινός σταυρός που πρέπει να λιτανεύουμε από τα μικρότερα έως και τα μεγαλύτερα; Αυτό ακριβώς κηρύσσει ο Απ. Παύλος όταν γράφει “Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός”. Και ναι μεν η στάση αυτή ζωής, που βιώνεται με την ελεύθερη επιλογή και αποδοχή του ανθρώπου, δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως δυνατή δια της Χάριτος, όπως βλέπουμε στο Αποστολικό κήρυγμα, αλλά και στη ζωή των Αγίων.

Ο προφήτης και οι κάλπικοι

Έζησε πριν από 28 αιώνες στο Ισραήλ. Που σημαίνει ότι ήταν περίπου σύγχρονος του Ομήρου και του Ησιόδου. Και, όταν εκείνοι μιλούσαν με τη μούσα τους, για να δημιουργήσουν τα έπη τους, αυτός μιλούσε με το Θεό και αγωνιζόταν εναντίον του θρησκευτικού και του κοινωνικού κατεστημένου. Και μάλιστα με τόση σφοδρότητα, ώστε, αν ζούσε πριν από 60-70 χρόνια στον τόπο μας, η κάλπικη «εθνικοφροσύνη» κατά πάσα πιθανότητα θα τον είχε μεταβάλει σε «κόκκινο κρίνο» σε κάποια αλάνα εκτελέσεων. Και βέβαια ο λόγος μας για τον προφήτη Ωσηέ, που η μνήμη του γιορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου.
Όπως ο ίδιος μας λέει, η γυναίκα του τον απατούσε. Γι’ αυτό και για ένα χρονικό διάστημα τη χώρισε. Αλλά κατόπιν τη συχώρεσε και την ξαναπήρε στο σπίτι του. Πιθανότατα όμως η αναφορά του στη

Υπάρχουν κι αυτοί που δεν θέλουν να είναι "πρόσφυγες"... φθηνοί δούλοι σε πολυεθνικές ή πόρνες στη Βόρεια Ευρώπη...

Είναι η Ναζριν... μητέρα δύο μικρών αγγέλων.

Πέθανε πολεμώντας με το όπλο στα χέρια, για τη γη, την πατρίδα της, εναντίον των μισθοφόρων φονιάδων της "πολιτισμένης" δύσης, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας, του Κατάρ και Σια...

Δεν ήρθε σε κάποιο ελληνικό νησί... για να πάει στη Γερμανία, τη Δανία, την Ολλανδία κι αλλού...

Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει Ναζριν...

Η δική σου περηφάνεια, η δική σου ΤΙΜΗ... ελπίδα των δίκαιων κι Ελεύθερων όλου του κόσμου!
πηγή 

trelogiannis  

'Η μόνη οδός είναι μέσω αληθινής μετάνοιας

  Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου 

Όπως ακριβώς δεν έχουν καμιά ωφέλεια οι γεωργοί που σπέρνουν το σπόρο στο δρόμο, έτσι ούτε κι εμείς έχο­με κανένα όφελος από το να μας ονομάζουν Χριστιανούς, αν τα έργα μας δεν είναι σύμφωνα με το όνομά μας. Και αν θέλετε να σάς παρουσιάσω αξιόπιστο μάρτυρα τον αδελφόθεο Ιάκωβο που λέγει˙η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή(Ιακ. 2,17).Άρα λοιπόν παντού είναι ανα­γκαία και η εκτέλεση των έργων γιατί όταν απουσιά­ζουν αυτά, δεν μπορεί να μας ωφελήσει η ονομασία του Χριστιανού. Και μη απορήσεις. Γιατί, πες μου, ποιο κέρ­δος έχει ο στρατιώτης από την κατάταξη του στο στρα­τό, αν δεν είναι άξιος για την εκστρατεία και δεν πολεμά για τον βασιλιά από τον οποίο τρέφεται; Ίσως, αν και είναι φοβερό το λεγόμενο, θα ήταν προτιμότερο να μη στρατευθεί, παρά να στρατευθεί και ν' αμελεί για την τι­μή του βασιλιά γιατί, πως δεν θα τιμωρηθεί αυτός που τρέφεται από το βασιλιά, αλλά δεν αγωνίζεται για το βασιλιά; Και τι λέγω για το βασιλιά; μακάρι να φροντί­ζαμεέστωκαι για τις ψυχές μας.

Και πως, λέγει, μπορώ να ζω μέσα στον κόσμο και ανάμεσα στα κοσμικά πράγματα και να σωθώ; Τι λες, άνθρωπε; Θέλεις με συντομία να σου δείξω ότι δεν είναι ο τόπος που σώζει, αλλά ο σωστός τρόπος ζωής και η προ­αίρεση; Ο Αδάμ έπαθε το ναυάγιο σαν σε λιμάνι μέσα στον

«Πὸλις φλεγμαὶνουσα». Του Σαράντου Καργάκου

Προσωπική ἂποψη ἐκφράζω καὶ δὲν ἔχω τὴν ἐμμονή νὰ τὴν ἐπιβὰλω. Φρονῶ δηλαδὴ ὃτι ἡ μεταδικτατορικὴ μας δημοκρατὶα εἶναι μιὰ χωλαὶνουσα, ἀνάπηρη δημοκρατία καὶ γι’ αὐτό δημιούργησε, ὃπως θὰ ἔλεγε ὁ Πλὰτων, μιὰ «φλεγμαὶνουσα» κοινωνὶα. Δὲν ἔχουμε μὸνο κρὶση - κὰτι πού ἦταν ἀναπόφευκτο - ἔχουμε σήψη.

Οἱ ἐπιλογές ὅλων τῶν μεταπολιτευτικῶν κυβερνὴσεων σπανὶως ἦσαν σωστὲς. Στηριχθὴκαμε κυρὶως σὲ ξὲνες πλὰτες καὶ ζήσαμε ἐπί μὶα 20ετὶα καὶ πλὲον σὲ μὶα ψευδὴ κατὰσταση, σὲ μιὰ πλαναὶσθηση εὐημερίας καὶ ξεχάσαμε τὴ σοφὶα τῆς βυζαντινῆς παροιμὶας: «Οὐαὶ τῷ μή τοῑς ἰδὶοις ὄνυξι ξυομὲνῳ». Ξεχὰσαμε ἀκόμη, μὲσα στὴν ἔπαρση τῆς ματαιοδοξίας μας, καὶ αὐτό ποὺ εἶχε πεῑ ὁ Ναπολὲων: «Ἡ ἀπὸσταση ἀνάμεσα στὸ μεγαλεῑο καὶ στὸ γελοῖο εἶναι μὸλις ἓνα βῆμα»! 

Σὴμερα ἀκόμη καὶ στὴν Ἀλβανία εἴμαστε καταγέλαστοι. Ζὴσαμε ἓνα «Σὺνδρομο Ἐλπήνορος» καὶ τὸ πληρὼσαμε βαριὰ.
Θυμὶζω ὃτι ὁ Ἐλπήνωρ ἦταν στὸ «τσοῦρμο» τοῡ Ὀδυσσὲα ποὺ ἡ Κὶρκη μεταμὸρφωσε σὲ χοὶρους. Ὃταν ἐδέησε ἡ μὰγισσα νὰ δὼσει στοὺς ναῦτες ἀνθρώπινη μορφή, καὶ ἄρχισε ἡ προετοιμασὶα γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ, ὁ Ἐλπήνωρ τὸ ’ριξε στὸ κρασὶ. Ἀλλ’ «οἰνοβαρέων», ὃπως λὲει ὁ Ὃμηρος (κ 552) ἔπεσε ἀπό τὴ στὲγη ποὺ κοιμὸταν, ἔσπασε τὸν αὐχὲνα του καὶ ἐξὲπνευσε.
Μὲ τὸν ὅρο «Σὺνδρομο Ἐλπήνορος» δηλὼνουμε τὴ μετάβαση ἀπό μιὰ κατὰσταση σέ ἄλλη, ἄκρως δυσάρεστη, χωρὶς νὰ τὸ αἰσθανόμαστε. Ἡ πορεὶα μας μὲσα στὴν εὐφημιστικὰ

Η ταχεία Βερολίνου-Βαγδάτης σταθμεύει στην Αθήνα

O ΜΟΥΦΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΛ ΧΟΥΣΕΙΝΙ -ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΑ ΚΑΙ ΠΩΣ Ο ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΝΓΕΡΜΑΝΙΣΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ

 

13.05.2015

Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη. Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ. Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη• διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». Κ. Καβάφης

Η σιδηροδρομική γραμμή Βερολίνου-Βαγδάτης άρχισε να κατασκευάζεται το 1903 και παρά το γεγονός ότι επενδύθηκαν τεράστια Γερμανικά κεφάλαια περατώθηκε τριανταεπτά χρόνια αργότερα το 1940. Το έργο αρχικά ενέπιπτε στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, όχι μόνο για τις ανυπέρβλητες τεχνικές δυσκολίες που συνεπάγετο η κατασκευή 27 σηράγγων στην οροσειρά του Ταύρου, μήκους αρκετών χιλιομέτρων η κάθε μία, αλλά επειδή θα άλλαζε τις παγιωμένες γεωπολιτικές ισορροπίες αιώνων.

Ο θάνατος των αμαρτωλών και ο θάνατος των δικαίων ( Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)

Πριν γίνει ο προφήτης Δαβίδ βασιλιάς του Ισραήλ υπηρετούσε τον βασιλιά Σαούλ. Ο Σαούλ, επειδή γνώριζε ότι ο Δαβίδ θα πάρει το θρόνο, τον καταδίωκε, προσπαθώντας να τον θανατώσει. Μια φορά όταν η ζωή του κινδύνευε, ο προφήτης Δαβίδ είπε σ’ αυτούς που ήταν τότε μαζί του· «Ένα βήμα με χωρίζει από τον θάνατο» (Α’ Βασ. 20, 3).
Θυμήθηκα τώρα αυτά τα λόγια γιατί πριν μία εβδομάδα έπρεπε να τα πω και εγώ. Ένα μόνο βήμα με χώριζε από το θάνατο. Για ένα διάστημα ήμουν σχεδόν πεθαμένος, σχεδόν καθόλου δεν είχα σφυγμό και η καρδιά μου παρά λίγο να σταματήσει να χτυπά. Αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε. Και τώρα ακόμα είμαι αδύναμος και μόνο καθισμένος μπορώ να μιλάω με σας.

Θέλω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό, θέλω να σας πω για την μνήμη του θανάτου, διότι ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά στον καθένα μας, όπως ήταν τόσο κοντά σε μένα το προηγούμενο Σάββατο. Ο καθένας από μας μπορεί να πεθάνει ξαφνικά, τότε που δεν περιμένει. Γνωρίζετε ότι η ζωή πολλών ανθρώπων τελειώνει ξαφνικά και απρόοπτα.
Να θυμάστε πάντα, χαράξτε στην καρδιά σας τον λόγο αυτό του Χριστού· «Έστωσαν υμών αι οσφύες περιζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι» (Λκ. 12, 35). Να θυμάστε πάντα τον λόγο αυτό και ποτέ να μην τον λησμονήσετε. Όταν οι άνθρωποι ετοιμάζονται να περπατήσουν ένα μακρύ δρόμο ή να κάνουν μία δύσκολη εργασία δένουν στη μέση τους το ζωνάρι. Και όταν περπατάνε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας έχουν μαζί τους λυχνάρια και είναι σημαντικό γι’ αυτούς τα λυχνάρια αυτά να είναι πάντα αναμμένα.

Το ίδιο και στην πνευματική μας ζωή, η μέση μας πρέπει να είναι ζωσμένη και τα λυχνάρια μας αναμμένα. Πρέπει να είμαστε ακούραστοι εργάτες του Θεού και να αγωνιζόμαστε πάντα κατά του διαβόλου, ο οποίος σε κάθε μας βήμα προσπαθεί να μας αποτρέψει από τον Χριστό και να μας θανατώσει με τους πειρασμούς. Γι’ αυτό ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας έδωσε αυτή την εντολή· «Έστωσαν υμών αι οσφύες περιζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι».
Ποτέ να μην λησμονείτε ότι η επίγεια ζωή μάς δόθηκε για να προετοιμαστούμε για την ζωή την αιώνια και η τύχη μας στην αιώνια ζωή θα κριθεί απ’ αυτό, πώς ζήσαμε εδώ.

Να είστε πιστοί στον Χριστό, πιστοί με τον τρόπο που ο ίδιος έδειξε στην Αποκάλυψη του αποστόλου και ευαγγελιστού Ιωάννου. Εκεί Αυτός λέει· «Γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής» (Απ. 2, 10).

Πρέπει να είμαστε πιστοί στον Θεό, πρέπει ακούραστα κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή να υπηρετούμε τον Θεό. Η ζωή μας είναι σύντομη, δεν μπορούμε να σπαταλάμε άσκοπα αυτές τις λίγες ώρες και ημέρες της ζωής μας, πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε την ώρα του θανάτου.

Ο μυστικός φόβος της Ευρώπης για την Ελλάδα

 olympiada

γράφει ο Brett Arends*
Υπάρχει ένας μυστικός φόβος που διακατέχει τους δυνατούς της Ευρώπης. Έχει αφεντικά της πολιτικής που ξαγρυπνούν στις Βρυξέλες. Έχει τραπεζίτες στο Βερολίνο που στριφογυρίζουν εμπύρετοι στα μεταξωτά τους σεντόνια. Έχει ευρωκράτες που παραμιλάνε μέσα στο κόκκινο κρασί τους. Ποιος είναι ο φόβος ;
Δεν είναι το ότι εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ οι Έλληνες θα υποφέρουν μία τρομερή οικονομική κατάρρευση. Ο φόβος είναι ότι, εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, η χώρα θα επιστρέψει στην ευημερία και τότε και άλλες χώρες θα μπορούσαν να

Ο Άγιος Παΐσιος για την κάρτα του πολίτη και το "σφράγισμα".

Είχε κάνει μια πρόβλεψη ο Άγιος Παΐσιος, για τις ταυτότητες και για θέματα που συσχετίζονται με αυτές.
Μια ματιά στην σημερινή κοινωνία θα σας πείσει ότι ...η πραγματικότητα δεν είναι "μακριά" από τα λεγόμενα του.
          
- Το πεντοχίλιαρο είναι νόμισμα- και η λίρα της Αγγλίας έχει επάνω την Βικτώρια, αυτό δεν με πειράζει. “Τα Καίσαρος Καίσαρι”. Εδώ όμως είναι η ταυτότητα μου, είναι κάτι προσωπικό, δεν είναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ότι και η λέξη, ταυτίζεται δηλαδή κανείς μ΄ αυτά που δηλώνει. Βάζουν το διάβολο και υπογράφω ότι τον αποδέχομαι. Πώς να το κάνω αυτό;
Γέροντα τί σχέση έχει αυτή η ταυτότητα με το σφράγισμα; - Η ταυτότητα δεν είναι σφράγισμα, είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος.
Ο κόσμος Γέροντα, ρωτάει τι να κάνει σχετικά με τις νέες ταυτότητες.
- Εσείς καλύτερα, όταν σας ρωτούν, να τους λετε να συμβουλεύονται τους πνευματικούς τους και να κάνουν υπομονή να δουν πως θα ενεργήση η Εκκλησία, γιατί πολλοί κάνουν ερωτήσεις, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν τις απαντήσεις. Αφού ξεκάθαρα το γράφω στο φυλλάδιο “Σημεία των καιρών”, ας ενεργήσει ο καθένας ανάλογα με την συνείδηση του. Βέβαια μερικοί είπαν: “Ε, αυτά είναι μια γνώμη ενός καλογήρου, δεν είναι η θέση της Εκκλησίας”. Εγώ όμως δεν είπα δική μου γνώμη, αλλά διατύπωσα απλά τα λόγια του Χριστού, του Ευαγγελίου, γιατί την δική μας γνώμη πρέπει να την υποτάσσουμε στο θέλημα του Θεού, που εκφράζεται μέσα στο Ευαγγέλιο.

Μετά θάνατον εμφανίσεις του π. Κοσμά Γρηγοριάτη, ιεραποστόλου του Κονγκό

 

Στον Ορθόδοξο Αμπελώνα της Αφρικής

Το Περιβόλι της Παναγιάς

 

- Ο ὑποδιάκονος Ἀπόστολος τῆς ἐνορίας τοῦ ἁγίου Μηνᾶ τοῦ χωριοῦ Κισάμπα μοῦ εἶπε καί τό ἑξῆς ὄνειρο κάποιου συγχωριανοῦ του, πού μένει τώρα στήν Μπουτούμπα:

Στό χωριό μου κάποια ἡμέρα μέ πλησίασε ἕνας ἄνθρωπος, τό ὄνομά του Kipazula, ὁ ὁποῖος δέν ἦτο ὀρθόδοξος. Ἦλθε νά μοῦ διηγηθῆ πῶς εἶδε στόν ὕπνο του τόν μακαριστό π. Κοσμᾶ. Μοῦ εἶπε τά ἑξῆς:

«Κάποια ἡμέρα ἐπῆγα νά ψαρέψω. Ἐπιστρέφοντας στό σπίτι μου ἔπεσα στό κρεββάτι ἄρρωστος. Δέν μποροῦσα οὔτε νά κινηθῶ. Τότε μιά νύκτα εἶδα τό ἑξῆς ὄνειρο: Εἶδα ὅτι ἦλθε καί σταμάτησε κοντά στό σπίτι μου ἕνα αὐτοκίνητο πού ἔτρεχε μέ πολλή ταχύτητα. Ἄνοιξε τήν πόρτα καί βγῆκε ἔξω ἕνας εὐρωπαῖος μέ ἄσπρα ροῦχα καί μεγάλη γενειάδα. Κρατοῦσε στά χέρια του κι ἕνα βαλιτσάκι. Ἐγώ φοβήθηκα πολύ. Αὐτός ἄνοιξε τό βαλιτσάκι του, ἔβγαλε ἕνα μαντήλι καί μέ ρώτησε:

-Μέ γνωρίζεις ποιός εἶμαι;

-Ὄχι τοῦ εἶπα.

-Ἐγώ εἶμαι ὀρθόδοξος παπᾶς. Ὀνομάζομαι παπᾶ-Κοσμᾶς, πού πέθανα πρίν λίγα χρόνια. Πήγαινε στήν ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων καί πές ἐκεῖ στόν Κατηχητή καί στούς Χριστιανούς νά κάνουν προσευχή γιά σένα καί θά γίνης καλά. Καί, ἄν πάλι ἀρρωστήσεις, νά ἔλθης καί νά παρακαλέσης ἐμένα καί θά σέ βοηθήσω.

Ἐγώ, ἔλεγε κατόπιν ὁ ὑποδιάκονος Ἀπόστολος, ἀπόρησα πώς ἕνας μή ὀρθόδοξος ἀξιώθηκε καί εἶδε στόν ὕπνο του τόν π. Κοσμᾶ. Μετά ἐγώ ἄρχισα νά τοῦ ἐξιστορῶ γιά τήν ἱστορία καί τήν προσφορά τοῦ π.Κοσμᾶ στό Κογκό.

Στήν συνέχεια μοῦ εἶπε τά ἑξῆς: Κάποια περίοδο ἡ γυναῖκα μου ἦτο ἔγκυος. Ἀλλά ἦτο ἀδύνατον νά

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ (Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ
(Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

Συλλογίσου, ἀγαπητέ, τό νοητό πόλεμο, πού ἦρθε ν’ ἀνάψει στόν κόσμο ὁ Κύριός μας, ὅπως λέει ὁ Ἴδιος: «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν» (Ματθ.10, 34).

Σ’ αὐτόν τόν πόλεμο δές τό λυτρωτή μας Ἰησοῦ σάν ἕνα ἀρχιστράτηγο καί βασιλιά πολύ ἔνδοξο καί δυνατό, σοφό κι ἀξιαγάπητο, συντροφιασμένο μ’ ὅλους τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους.

Ἕνα βασιλιά, πού δέν θέλει νά ἐπιβαρύνει τό λαό του μέ φόρους καί χαράτσια γιά νά πλουτίσει ὁ ἴδιος, ἀλλά γίνεται αὐτός φτωχός γιά νά πλουτίσει ἐκείνους.

 Συλλογίσου τόν Ἰησοῦ μας σάν ἕνα βασιλιά, πού ἔχει ὅλα τά προνόμια καί τά χαρίσματα τόσο τῆς θεϊκῆς ὅσο καί τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, καί τά προσφέρει γιά τό καλό τῶν ὑπηκόων του.

Γιατί ὁ Χριστός ὄχι μόνο σάν Θεός ἀλλά καί σάν ἄνθρωπος εἶναι Βασιλιάς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων, ὅπως τό βεβαιώνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στήν Ἀποκάλυψη: «Καί ἔχει ἐπί τό ἱμάτιον καί ἐπί τόν μηρόν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, Βασιλεύς βασιλέων καί Κύριος κυρίων» (19, 16).

Ὕστερα ἀπ’ αὐτά σκέψου, ὅτι ὁ Βασιλιάς αὐτός καλεῖ στόν πόλεμο ὅλους τούς ἀνθρώπους, καί σένα προσωπικά. Μᾶς προσκαλεῖ γιά νά πολεμήσουμε τούς ἐχθρούς μας, δηλαδή τή σάρκα, τόν κόσμο καί τόν διάβολο.

Στόν πόλεμο αὐτό ὁ Βασιλιάς πηγαίνει μπροστά ἀπ’ ὅλους, ὅπως εἶναι γραμμένο: «Ἐγώ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι καί ὅρη ὁμαλιῶ, θύρας χαλκᾶς συντρίψω καί μοχλούς σιδηρούς συγκλάσω καί δώσω σοι θησαυρούς σκοτεινούς, ἀποκρύφους, ἀοράτους ἀνοίξω σοι» (Ἡσ. 45, 2-3).

Σ’ όλη τή διάρκεια τοῦ πολέμου, εἶναι ὁ πρῶτος πού ἀντιμετωπίζει τούς κινδύνους καί δέχεται τίς

Νὰ γίνουν οἱ Γεωγραφίες, οἱ Ἱστορίες καὶ οἱ Γραμματικές, κηρύγματα λευτεριᾶς

Οἱ Φράγκοι μᾶς ποδοπατοῦν, τὸ Ἰσλὰμ ξανάρχεται γιὰ νὰ μείνει στὴν πατρίδα, οἱ πολιτικοὶ νάνοι καὶ ἀρλεκίνοι εἶναι ἀνίκανοι νὰ σηκώσουν τὸ βάρος τῆς ἱστορίας μας.

Θέλει χέρια γερὰ ὁ Ἑλληνισμός, τὰ παντοειδῆ ἀνδρείκελα τὰ ‘χουν κατεβασμένα.

 

Δημήτρης Νατσιὸς Δάσκαλος, Κιλκὶς

«Εἴμασταν σχολιαρούδια καὶ ὁ τόπος μας ἀκόμα σκλαβωμένος στὴν Τουρκία. Καὶ Σχολάρχης μας, ὁ ἀξέχαστος ἐκεῖνος Σπύρος Ἀναγνώστου. Ἀπὸ τοὺς δασκάλους τοῦ ὑποδουλωμένου Γένους, ποὺ συντηροῦσαν μέσα στὴν καρδιὰ τῶν παιδιῶν τὴν ἱερὴ φωτιὰ τῆς Μεγάλης Ἰδέας, καὶ ἔνιωθαν τούτη τὴν ἀποστολὴ σὰν τὴν πιὸ σπουδαία τῆς καριέρας των τῆς παιδαγωγικῆς. Ἀφορμὲς γιὰ τὴν ἐθνικὴ διαπαιδαγώγηση τοῦ ‘διναν ὅλα τὰ μαθήματα ποὺ μᾶς δίδασκε. Μᾶς ἔκαμε Γεωγραφία τοῦ νησιοῦ μας, καὶ σιγὰ-σιγὰ τὸ χέρι του περνοῦσε τὸ Αἰγαῖο, ὅπου τὰ νησιὰ μας ἦταν κίτρινα ὅπως ὅλη ἡ Τουρκία καὶ ἡ κοντινή μας Μικρασία, καὶ ἔφτανε στὴν Ἑλλάδα, τὴν ἐλεύτερη τὴν Ἑλλάδα. Αὐτὴ ἦταν τριανταφυλλιά. Ἕνα μικρὸ τριανταφυλλὶ σημάδι πάνω στὸ μεγάλο χάρτη τῆς Εὐρώπης. Ἐκεῖ σταματοῦσε τὸ δάχτυλο τοῦ Ἀναγνώστου, κίτρινο ἀπὸ τὸ ἀδιάκοπο κάπνισμα. Σταματοῦσε δισταχτικὸ καὶ ἔκαμε ἀργὰ-ἀργὰ τὸν περίπατό του γύρω στὰ σύνορα τοῦ ἐλεύθερου κράτους. Τὰ σύνορα ἦταν κοντινά, ὁ περίπατος σύντομος.

Τότες ὁ Ἀναγνώστου πήγαινε καὶ κλείδωνε ἀπὸ μέσα τὴν πόρτα τῆς τάξης, καὶ μεῖς ἀναστενάζαμε μὲ ἀγαλλίαση. Γιὰ δύο λόγους. Πρῶτα γιατί θὰ ξεφεύγαμε ἀπὸ τὸ ἀνιαρὸ μάθημα τῆς Γεωγραφίας, ποὺ ἦταν μόνο ὀνόματα καὶ ἀριθμοί, καὶ δεύτερο γιατί ξέραμε πὼς θὰ μᾶς μιλοῦσε γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ τὴ Μεγάλη Ἰδέα. Αὐτὲς τὶς δύο λέξεις τὶς πρόφερνε πιὸ σιγά, καὶ αὐτὸ μᾶς ἔκανε νὰ νιώθουμε τὴν ἱερότητα τῆς Ἰδέας σὰν μία θρησκευτικὴ ἀποκάλυψη, ποὺ ἔπρεπε νὰ τὴ φυλάξουμε στὰ ἄδυτα τῆς ψυχῆς μας, καὶ νὰ τὴν προφυλάγουμε ἀπὸ τοὺς καταχτητὲς σὰν ἕνα μυστικὸ θησαυρό, ἢ σὰν ἕνα βαρέλι μπαρούτι ποὺ κάποτε ἐμεῖς θὰ τῆς ἀνάβαμε τὸ φιτίλι».

Μητροπολίτης Ιωαννίνων Μάξιμος, "Ακούτε τι γίνεται με το μάθημα των Θρησκευτικών. Άλλοι θέλουν να διδάσκεται ένας θρησκευτικός συγκρητισμός"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Πρὸς

τὰ παιδιά,

τοὺς γονεῖς καὶ

τοὺς ἐκπαιδευτικούς.

Ἐνταῦθα.

Κ α λ ο ῦ μ ε ὅ λ α τ ὰ π α ι δ ι ὰ τοῦ Δημοτικοῦ, τοῦ Γυμνασίου καὶ τοῦ Λυκείου, νὰ προσέλθουν στὰ κατηχητικὰ μαθήματα, ποὺ γίνονται καὶ φέτος στὶς ἐνορίες τῆς πόλεως καὶ τῶν προαστίων της.

Π α ι δ ι ά, ἀξίζει νὰ ἀφιερώσετε μιὰ ὥρα τὴν ἑβδομάδα, μετὰ τὴ Λειτουργία τῆς Κυριακῆς,

γιὰ νὰ γνωρίσετε κάποιους ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς πίστεως, τῆς λατρείας καὶ τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσα σ’ ἕνα κλῖμα ἀγάπης καὶ διαλόγου, ποὺ με παιδαγωγικὴ γνώση καὶ ζῆλο καλλιεργοῦν τὰ ἐπιλεγμένα στελέχη μας. Κλεῖστε τὰ ἀφτιά σας στὰ κηρύγματα τοῦ μηδενισμοῦ καὶ τῆς ἀναρχίας· ἀντισταθεῖτε στὶς δελεαστικὲς προσφορὲς τῶν

«ΜΕΤΑΞΥ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ, ΣΟΦΙΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΜΗΝΑ

 

Ὁ Τριαδικός Θεός διά Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, ἐπιθυμεῖ καί βοηθάει ὥστε ὁ κάθε ἄνθρωπος διά τῆς πίστεως νά καταστεῖ βαθειά ἰσορροπημένος, ἅγιος, καί νά μήν καταντᾶ ἀναγκεμένος. Ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς μέ τήν ἀγάπη Του, τούς οἰκτιρμούς καί τό ἔλεος Του, προτρέπει ὅλους εἰς μετάνοιαν, ὥστε ὁ πιστός διά τῆς Χάριτος νά μεταποιεῖ τά πάθη σέ ἀρετές μέ τίς Ἐντολές καί νά καθίσταται ὑγιής ψυχῇ τε καί σώματι μέσα στό πνευματικό θεραπευτήριο, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, διασώζοντας ἔτσι τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τό Πρόσωπο, ἡγιασμένο καί ὑγιές ὅπως ὁ Πλάστης τό δημιούργησε ἐξ ἀρχῆς.

Γι’αὐτόν τόν λόγον ἐνηνθρώπησε, ἐθαυματούργησε, ἐσταυρώθῃ, ἀνεστήθῃ, ἀνελήφθῃ

14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1904-Κομιτατζήδες πυρπολούν ζωντανη την δασκάλα Αικατερίνη Χατζηγεωργίου

 netakias.com

 ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ…

Μιά μόλις μέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Μελά, στις 14 Οκτωβρίου του 1904… και η ελληνική παράδοση καταγράφει με το παράκάτω δημώδες και γλαφυρό ποιήμα την θυσία της:

.

–

Παιδιά μου , γιατί χύνετε δάκρυα με τόση λαύρα 
κι όλα φοράτε μαύρα στο έρμο αυτό σχολειό ;
– Έκαψαν τη δασκάλα μας Βούλγαροι δολοφόνοι
κι έχουμε μείνει μόνοι , χωρίς μανούλα πλειό .
Γιατί από μάνα πιο πολύ μας αγαπούσε εκείνη ,
η δόλια Αικατερίνη από τη Γευγελή .
Της είπαν να παραδοθεί τα τέρατα εκείνα.
Μ’ αυτή σαν Μπουμπουλίνα, ενώ πυροβολεί, τους λέει
» Δεν παραδίνεται ποτέ της μια Ελληνίδα «.
Κι ως λύκαινα ηρωίδα τρεις ώρες τους κρατεί.
Μα τέλος την εκάψανε κι επέταξε στα ουράνια
κι εμάς σε μαύρη ορφάνια μας άφησε στη γη . 

.

Η Αικατερίνη Χατζηγεωργίου υπήρξε ένα κορίτσι, το οποίο άφησε τον μάταιο ετούτο κόσμο μόλις στα

ΜΕ ΛΑΟ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ή ΜΕ ΤΡΟΪΚΑ - ΒΑΥΑΡΟΥΣ;

Μανώλης Κοττάκης

Τελικά, οι προβλέψεις μας αποδεικνύονται σωστές: Η ανακίνηση της μεθόδου διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα σχολεία και η θέσπιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών δεν είναι φωτοβολίδες κρότου λάμψης για να εντυπωσιαστεί το φιλοθεάμον αριστερό ακροατήριο. Κρύβουν παρασκήνιο.

Στόχος είναι η Εκκλησία. Ο πρωθυπουργός θέλει να διχάσει μόλις αρχίσουν τα μνημονιακά ζόρια και μια φορτισμένη ιδεολογικά συνταγματική αναθεώρηση είναι το ιδανικό εργαλείο για την ανάδειξή του σε ηγέτη της σοσιαλδημοκρατίας. Οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, ο οποίος θέτει στην ατζέντα της αναθεώρησης το ζήτημα του διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας, επιβεβαιώνουν την πρόβλεψή μας. Πριν δούμε τις συνέπειες που θα έχει στην τσέπη του Ελληνα ο διαχωρισμός, ας δούμε τι σημαίνει με όρους συνταγματικού δικαίου μια τέτοια απόφαση.

Ο πρωτομάρτυρας του μακεδονικού αγώνα Παύλος Μελάς

Η μεγαλύτερη μορφή του μακεδονικού αγώνα ο Παύλος Μελάς καταγόταν από τη μεγάλη και ιστορική οικογένεια των Μελάδων της Ηπείρου. Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά – Ιωαννίδη (1898-1996).

Οσία Παρασκευή η Νέα η Επιβατηνή, η προστάτιδα των Βαλκανίων (14 Οκτ)

 

Η νέα που αγαπούσε όλο τον κόσμο και το Χριστό - Μια μεγάλη αγία της αγάπης

ΜΗΤΕΡΙΚΟ

Η Οσία άκμασε στα μέσα του 10ου αιώνα, ήταν ίσως το πρώτο παιδί της οικογένειας.
Από τους γονείς μονάχα το όνομα του πατέρα της διασώζεται. Ονομαζόταν Νικήτας. Δυστυχώς, το όνομα της μητέρας της, που τόσα πολλά προσέφερε στη χριστιανική αγωγή της Παρασκευής, παρέμεινε άγνωστο. Οι γονείς της ήταν φιλόθεοι και ευσεβείς και κοσμούσαν το βίο τους με ελεημοσύνες και αρετές. Επιθυμούσαν για τα παιδιά τους ως βάση ανατροφής να είναι η σεμνότητα, η ευλάβεια και η σωφροσύνη, στολίσματα λαμπρά που θα τα στόλιζαν μαζί με τη σχολική παιδεία, που τους παρείχαν πλούσια. Γι’ αυτό και τα παιδιά τους τα ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Χριστού, τα άσκησαν από μικρή ηλικία σε όλα τα καλά και θεάρεστα έργα.

Στην Ανατολική Θράκη δύο πόλεις έριζαν σχετικά με την Οσία, οι Επιβάτες, τόπος καταγωγής της, ωραία κωμόπολη στα θρακικά παράλια της Προποντίδας και η επίσης όμορφη Καλλικράτεια, τόπος κοίμησής της. Η αγάπη των πιστών των δύο αυτών κωμοπόλεων στην Οσία ήταν τόσο μεγάλη, που την ήθελαν αποκλειστικά δική τους αγία και προστάτιδα, σε τέτοιο βαθμό, που οι ερευνητές που καταπιάνονταν να γράψουν το βίο της άλλοτε να την αναφέρουν ως Επιβατινή και άλλοτε ως Καλλικρατεινή. Της είχαν δε αφιερώσει μεγαλοπρεπείς ναούς. Όλοι οι βιογράφοι συμφωνούν άτι η οσία Παρασκευή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ελληνόφωνη περιοχή των Επιβατών της Ανατολικής Θράκης, που βρισκόταν στη θάλασσα της Προποντίδας 25 μίλια από την Κωνσταντινούπολη. Διαφωνούν όμως στη χρονολογία γέννησης και θανάτου, καθώς και στον τόπο κοίμησής και στη συγγένεια της με τον όσιο Ευθύμιο, επίσκοπο Μαδύτου, Ο Ευστρ. Δράκος αναφέρει ότι η Οσία γεννήθηκε και πέθανε στην Καλλικράτεια κατά το 12ο αιώνα.

Και οι δύο γονείς της προέρχονταν από πλούσια και επίσημη οικογένεια, διακρίνονταν για την ευγένεια, τη μετριοφροσύνη και τη μεγάλη τους αρετή. Όλες τις αρετές τους τις χρησιμοποίησαν σε έργα φιλανθρωπίας και κοινής ωφελείας. Πίστευαν βαθιά και το έλεγαν: «Ότι δεν έχει διά τα τέκνα μας καμίαν αξίαν να επιδεικνύουν μόνο την έπαρσιν ξηράς μαθήσεως, άνευ των ηθικών αρετών, αι οποίαι αποτελούσιν τον χαρακτήρα και την τιμήν μιας χριστιανικής παρθενικής ζωής. Διότι “σταγών αρετής μείζων ωκεανού σοφίας”». Αυτά τα ευγενή αισθήματα μετέδωσαν στα δύο τους παιδιά, τον Ευθύμιο και την Παρασκευή, και τους ενέπνεαν να κάνουν έργα φιλανθρωπίας, να είναι φιλεύσπλαχνα σ’ αυτούς που πάσχουν και όλα αυτά τους τα μάθαιναν από τη μικρή τους ηλικία.

Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Ημερομηνία εορτής:	12/10/2015
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 12 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσιος Συμεων Ο Νεος Θεολογος (949 - 1022)

Πρώην μὲν εἶχες γλώτταν ἀντὶ τῆς βίβλου, Γλώττης δὲ ἀντί, σὴν ἔχεις ἤδη βίβλον.

Βιογραφία Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, γεννήθηκε το έτος 949 μ.Χ. στη Γαλάτη της Παφλαγονίας από γονείς ευσεβείς και εύπορους, τον Βασίλειο και την Θεοφανώ. Ο θείος του Βασίλειος, ο οποίος κατείχε υψηλή θέση στον αυτοκρατορικό οίκο της Κωνσταντινουπόλεως, προσέλαβε νωρίς τον ανεψιό του κοντά του, όπου, όπως ήταν φυσικό, έτυχε καλής παιδείας. Όμως ο Όσιος δεν έδινε προσοχή και δεν έδειχνε ενδιαφέρον για μάθηση. Κατά την εποχή αυτή ο Συμεών γνωρίστηκε με έναν μοναχό της περιωνύμου μονής Στουδίου, ο οποίος ονομαζόταν, επίσης, Συμεών. Ο μοναχός αυτός έγινε από την αρχή ο πνευματικός του πατέρας. Όταν κατά το έτος 963 μ.Χ. πέθανε ο θείος του, ο Συμεών προσήλθε στη μονή του Στουδίου, όπου ζητούσε «τὸν ἐκ νεότητος αὐτοῦ χρηματίσαντα πατέρα πνευματικὸν καὶ διδάσκαλον». Ο ίδιος ο Όσιος Συμεών παρομοιάζει τον θείο του με τον Φαραώ, τη διαμονή του στον αυτοκρατορικό οίκο με την αιχμαλωσία των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και τον πνευματικό του πατέρα με τον Μωυσή. Κάποτε ο Γέροντάς του, του έδωσε ένα βιβλίο με τα συγγράμματα των Αγίων Μάρκου του Ερημίτου και Διαδόχου Φωτικής. Ζωηρή εντύπωση του προξένησε το ακόλουθο απόφθεγμα από το βιβλίο του Αγίου Μάρκου του Ασκητού, που είχε τον τίτλο «Περὶ Νόμου Πνευματικοῦ»: «Ἐὰν ζητᾷς ὠφέλεια, ἐπιμελήσου τὴ συνείδησή σου, κάνε ὅσα σοῦ λέει καὶ θὰ εὕρεις τὴν ὠφέλεια». Ο Όσιος Συμεών ήταν σαν να άκουσε το λόγο αυτό από το στόμα του Θεού και άρχισε αμέσως να κάνει ότι τον πρόσταζε η συνείδησή του. Και αυτή, που είναι κάτι θεϊκό, τον παρακινούσε συνεχώς στα ανώτερα, έτσι ώστε αύξησε την προσευχή και την μελέτη του μέχρι την ώρα που άρχιζε να λαλεί ο πετεινός, δηλαδή μέχρι τα χαράματα. Σε αυτό τον βοηθούσε και η συνεχής νηστεία. Έτσι, ακόμα και πριν φύγει από τον κόσμο, ζούσε σχεδόν ασώματο βίο. Δεν του χρειάστηκε λοιπόν πολύς καιρός, για να εκδημήσει εντελώς από τα ορώμενα και να εισδύσει στα αόρατα θεία θεάματα. Κάποια νύχτα, λοιπόν, που προσευχόταν και με καθαρό νου επικοινωνούσε με τον Θεό, είδε ξαφνικά να λάμπει άπλετο φως από τους ουρανούς και να κατεβαίνει προς αυτόν. Φώτισε τα πάντα και τα μετέβαλε σε μια ολοκάθαρη

Μαγαρισιὲς σὲ σχολικὸ βιβλίο: «Ἕνα βράδυ ἡ γιαγιά μου κάπνιζε τὸ μαῦρο της ποῦρο»

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκὶς

«Ἕνα βράδυ ἡ γιαγιά μου κάπνιζε τὸ μαῦρο της ποῦρο, ἐνῶ ἐγὼ μισοκοιμόμουν μακάρια στὴ ζεστὴ ἀγκαλιά της». (Ἀνθολόγιο Λογοτεχνικῶν Κειμένων, Ε’-Στ’ Δημοτικοῦ, σέλ. 85).

Τὸ ἔχω ξαναγράψει καὶ ξανατονίσει ὅτι ὅλοι οἱ εἰδικοὶ καὶ ἐπιστήμονες ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν γλώσσα καὶ τὴν διδακτική της, γνωρίζουν πὼς δὲν ὑπάρχουν ἀθώα παραμυθάκια καὶ ὅτι κάθε γλωσσικὸ κείμενο-κυρίως αὐτὰ ποὺ ἀπευθύνονται σὲ ἀνώριμα καὶ ἀθώα παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ-ἀκόμα καὶ ἕνα πρόβλημα μαθηματικῶν, προάγει συγκεκριμένες ἀξίες καὶ στάσεις ζωῆς.

Τὸ παραπάνω κείμενο, τὸ ὁποῖο «καμαρώνει» στὸ Ἀνθολόγιο τῆς Ε’ καὶ Στ’ Δημοτικοῦ σχολείου, ποιὰ ἀξία προβάλλει; Τὸ κάπνισμα μαύρων πούρων Ἀβάνας; Διότι, βεβαίως, οἱ οἰκογένειες τῶν παιδιῶν μᾶς μαῦρα πούρα καὶ χαβιάρια ἀπολαμβάνουν στὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ λησμονήσουν τὰ πάθια καὶ τοὺς καημούς τους, τούτη τὴν μνημονιακὴ ἐποχή.

Μήπως «νὰ ἐγκωμιάσει» τὸ ἱερὸ καὶ πολυτιμότατο γιὰ πολλὰ παιδιά, πρόσωπο τῆς γιαγιᾶς, τῆς δεύτερης μάνας τους; Δὲν εἶναι πρόστυχη καὶ παρανοϊκὴ ἡ εἰκόνα μιᾶς γιαγιᾶς, ποῦ καπνίζει ἀρειμανίως μαῦρα πούρα, ἐνῶ τὸ παιδὶ κοιμᾶται στὴν ἀγκαλιά της;

Αὐτὴ εἶναι ἡ εἰκόνα ποῦ διατηροῦμε ἀνεξάλειπτα στὴ μνήμη μας ἀπὸ τὶς γιαγιάδες μας;

Δὲν ἀμαυρώνει τὴν μορφή της, δὲν τὴν ἐξευτελίζει στὴ συνείδηση τῶν παιδιῶν, ἡ ἐλεεινολογία τοῦ βιβλίου; Θυμᾶμαι πάντα μὲ συγκίνηση τὶς μακαρίτισσες γιγιάδες μου. Μία ἐκοιμήθη πρὶν ἀπὸ

λίγα χρόνια. Φοροῦσε πάντοτε μαῦρα. Ὁ πατέρας της «ἔπεσε» στὴν Μικρασία τὸ ’22. Ὅπως

Η Παραβολή του Σπορέως

Κυριακή Δ΄ Λουκά (Λουκ. η΄4-15)

Η Παραβολή του Σπορέως

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου,συγγραφέα

 

Ο ΣΠΟΡΕΑΣ ΚΥΡΙΟΣ: Ο Κύριος συχνά χρησιμοποιούσε παραβολὲς για να κάνει το λόγο πιο παραστατικό βοηθώντας να εντυπωθεί καλύτερα στις ανθρώπινες ψυχές και να φέρει στα μάτια τους εικόνες συμβολικές που συμβολίζουν παραστατικότερα τη διδασκαλία Του. 

Η Παραβολή του Σπορέα ξεκινά με τη φράση: “εξήλθε ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον”. Κατά το σύνολο των Πατέρων ο Σπορέας είναι ο Κύριος. Εξήλθε λοιπόν ο Κύριος όχι τοπικώς, αφού είναι πανταχού παρών, αλλά τροπικώς. ΄Έγινε πλησιέστερος σε μας με την ενανθρώπισή του. Επειδή εμείς, λόγω τον αμαρτημάτων μας, δε μπορούσαμε να τον προσεγγίσουμε, βγαίνει εκείνος σε μας. Βγαίνει να σπείρει το λόγο της Αληθείας. Κι όμως από τα μέρη του σπόρου αυτού, τρία χάνονται και ένα καρποφορεί!

ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΑΤΩΝ: 

Α΄ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ: Μέρος του σπόρου, λεει η περικοπή, έπεσε κοντά στο δρόμο. “Ποιος είναι ο δρόμος; Είναι ο υπερήφανος άνθρωπος, που η καρδία του είναι σκληρή, καταπατημένη από βιοτικές μέριμνες, και ακούει τον λόγον του Θεού και τον

Πορτογαλία: μνημονιακά, χωρίς μνημόνιο

Χτες, δυο βδομάδες μετά τις ελληνικές εκλογές, στο άλλο άκρο τής Ευρώπης, ξαναπαίχτηκε το ίδιο έργο με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Στις εκλογές που διεξήχθησαν στην Πορτογαλία, πρώτευσε ο κεντροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός (που υλοποίησε το μνημόνιο) με 40%, δεύτεροι ήρθαν οι σοσιαλιστές (που έφεραν το μνημόνιο) με 31-κάτι% και ακολούθησε η συνασπισμένη αριστερά με σχεδόν 9,5% ενώ η συμμαχία κομμουνιστών-πράσινων μάζεψε λίγο πάνω από 7,5%.

Ως γνωστόν, αφού έζησε το δικό της τριετές μνημόνιο και το εφάρμοσε με τρόπο που την ανέδειξε σε "καλό μαθητή" της τρόικας, η Πορτογαλία βρίσκεται πλέον εκτός μνημονίων. Επειδή έχω βαρεθεί να μου δείχνουν τους πορτογάλους ως παράδειγμα προς μίμηση για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι έλληνες, ας δούμε τι ακριβώς έκαναν εκείνοι και πού ακριβώς έχουν φτάσει σήμερα.

Η ακηδία, η λύπη και η απόγνωση. Η γνώση του είναι. Τι είναι αμαρτία (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Φωτο:users.sch.gr

ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας όλο τον κόσμο, να ζήσουμε όλο το βάθος της ιστορίας του κόσμου, και επάνω απ’ όλα του Ανθρώπου. Όλη δηλαδή η ανθρωπότητα είναι αυτό το «Εγώ», και όλη η ιστορία είναι η ζωή μου.
Κάθε οδύνη, κάθε χαρά, κάθε άλλο βίωμα αγάπης, δυσαρέσκειας, χαράς, λύπης, ελπίδας, απογνώσεως, κάθε εμπειρία πλούτου, φτώχιας, πείνας, κορεσμού, φόβου, εξουσίας, εκβιασμού, ταπεινώσεως, πάλης, μη αντιστάσεως… και όλων των λοιπών είναι για μας αποκάλυψη αυτού που διαδραματίζεται στον Ανθρώπινο Κόσμο. Μέσα λοιπόν από την προσωπική μας πείρα, που φαίνεται τόσο μικρή και εφήμερη, θα γνωρίσουμε το Είναι στο πλήρωμα του, όσο μας είναι εφικτό.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, Αθεΐα - Τιμή - Συνείδησις

 Πειραιεύς, 5^ῃ  Ὀκτωβρίου 2015

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΑΘΕΪΑ-ΤΙΜΗ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ

   Ἡ διαβεβαίωση καί πάλιν στήν τιμή καί τήν συνείδηση του, τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ κατά τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του καί ἡ μή ὁρκοδοσία του ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι μία ἀπόλυτα συνεπής στάση στήν δεδηλωμένη ἀθεΐα του, πού δημοσίᾳ καί πρό τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας τοῦ Ἰανουαρίου εἶχε γνωστοποιηθεῖ.

Ἄλλωστε καί ἡ διά συμφώνου συμβίωσης σύναψη δικαιοπρακτικῆς οἰκογενείας καί ἡ πολιτική ὀνοματοδοσία τῶν δύο τέκνων του, ὅπως ἡ γνωστή δημοσιογράφος κ. Λουλέ μέ κείμενα της παρουσίασε, μέ σύνθετα ὀνόματα ἐκ τῶν ὁποίων τό δεύτερο προέρχεται ἀπό τό εἰδωλολατρικό πάνθεον τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας (Φοῖβος-Ὀρφέας) ἀποτελοῦν πανηγυρικές διακηρύξεις τῆς σχάσεως τοῦ κυρίου Πρωθυπουργοῦ, ἀπό τήν πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, παρότι ἡ οἰκογένειά του χαρακτηρίζεται ἀπό πιστότητα καί εὐσέβεια. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τήν πλειονότητα τῶν μελῶν τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου καί τήν πλειονότητα τῶν βουλευτῶν τῶν κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α.,

Νόαμ Τσόμσκι : H Eλλάδα θα διαλυθεί!

Επανέρχεται ο Νόαμ Τσόμσκι και με δηλώσεις του σε Ρώσικα μέσα ενημέρωσης λέει κάτι ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ
Εάν θα πρέπει αυτές οι δηλώσεις – εκτιμήσεις να μας προβληματίσουν και να αφυπνιστούμε θα το κρίνεται εσείς διαβάζοντας και αξιολογώντας τις δηλώσεις του μεγάλου φιλοσόφου.

«Η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο» επισημαίνει ο κορυφαίος αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἐπάνω στό χωρίο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, κεφάλαιο 6ο, στίχοι 31 ἕως 36, στά πλαίσια τῆς ἑρμηνείας πού ἔγινε στό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 05-10-2014.

Πολύ ἁπλή φαίνεται στήν κατανόησή της μέ τό πρῶτο ἄκουσμα, ἡ περικοπή πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο μέσα ἀπό τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Καί φαίνεται ἁπλή βέβαια καί κατανοητή ἀπ᾿ τό πρῶτο ἄκουσμα καί παρ᾿ ὅλα ταῦτα καταλαβαίνουμε, μέσα ἀπό τίς προτάσεις πού ἀκούγονται ἀπό τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὅτι καταλύεται ἕνα ὁλόκληρο δαιμονικό σύστημα συναλλαγῶν στό ὁποῖο στηρίζεται, σέ ἀνθρώπινα καί διεθνῆ ἐπίπεδα, ὅλη μας ἡ κοινωνία.


Οἱ φράσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτονόητες στό πρῶτο τους ἄκουσμα, χριστιανικά τουλάχιστον. «Μήν ἀγαπᾶτε μόνο αὐτούς πού σᾶς ἀγαπᾶνε», «μήν ἀγαθοποιεῖτε μόνο αὐτούς πού σᾶς κάνουν καλά» καί «μή δανείζετε σ᾿ αὐτούς πού περιμένετε νά πάρετε πίσω αὐτά πού δανείσατε». Φαίνεται ἕνα χριστιανικό Εὐαγγέλιο πολύ ὄμορφο καί εἶναι ἔτσι καί πράγματι καταλύει τό σύστημα τῶν συναλλαγῶν πού ἔχουμε, εἰδικά στίς ἀνθρώπινες σχέσεις, σ᾿ ἀγαπῶ, μ᾿ ἀγαπᾶς, δέν μ᾿ ἀγαπᾶς, σοῦ δίνω, δέν μοῦ δίνεις, σοῦ δίνω, ἀλλά καταλύεται καί κάτι βαθύτερο. Τό κείμενο δέν τελειώνει ἐκεῖ τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο, δίνει τή θεραπευτική αὐτῶν τῶν πράξεων. Ἔ, θά πεῖτε ναί, θά γίνουμε καλοί ἄνθρωποι. Πεῖτε το ἔτσι, ἀλλά εἶναι κάτι βαθύτερο.


Τό κείμενο πάει παρακάτω καί ἀφοῦ ὁρίζει αὐτές τίς τρεῖς δομές, μήν ἀγαπᾶτε μόνο αὐτούς πού σᾶς ἀγαπᾶνε, μήν κάνετε αὐτό καί αὐτό, μήν κάνετε ἀνταλλαγή στά πάντα, πάει σέ μιά βαθιά θεραπευτική. Καί ἐκεῖ κρίνεται τό κείμενο γιά τή ζωή μας, γιατί αὐτό πού κάνεις τό κάνεις ἁπλῶς γιά νά γίνεις καλός ἄνθρωπος, νά κάνεις καλό, νά φανεῖς εὐσεβής στήν κοινωνία; Εἶναι κάτι βαθύτερο. Εἶναι προτάσεις, θά τίς πῶ τώρα τρεῖς προτάσεις βαθιά θεραπευτικές, οἱ ὁποῖες λειτουργοῦν πάνω μας. Καί εἶναι μάλιστα τρεῖς λέξεις.

Ἡ σχετικὴ ἀξία τοῦ πολιτισμοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

ΠΟΛΛΟΙ ἄνθρωποι -πού ἡ πίστη στό Θεό δέν παίζει κυρίαρχο ρόλο στή ζωή τους- ἐµφανίζονται ὡς σπουδαῖοι καί ἐλεύθεροι καί ἐπικαλοῦνται τόν πολιτισµό, πάνω στόν ὁποῖο στηρίζονται, θεωρώντας τον σανίδα σωτηρίας στήν πολυκύµαντη καί πολυώδυνη ζωή τους.

Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ τέχνη τούς ἀπελευθερώνει, τούς παρηγορεῖ καί τούς κάνει εὐτυχισµένους, ἀφοῦ τούς διανοίγει ἄλλους δρόµους, ἀνώτερους καί πνευµατικούς. Εἶναι πληθωρικά τά ὅσα ἐπαινετικά λένε γιά τά ἔργα τοῦ πολιτισµοῦ καί πολλές φορές δηµιουργοῦν σύγχυση φρενῶν, ὅπως σύγχυση προκαλοῦν καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τοῦ πολιτισµοῦ µέ τήν προκλητική καί µή συµβατική ἐµφάνισή τους, µέ τίς συνήθειες πού δέν εἶναι πρός µίµηση καί µέ τίς ἀκατανόητες θεωρίες τους. Νοµίζουν ὅτι µέ τόν τρόπο αὐτό θά ἐντυπωσιάζουν τόν ἀνυποψίαστο λαό, ὁ ὁποῖος εὔκολα ἀποδέχεται ὡς σπουδαῖο τό ἀσήµαντο.

Αφορισμός του Ανδρέα Πιτσιλλίδη από την Εκκλησία της Κύπρου

Ανακοινωθέν της Πενταμελούς Συνοδικής Επιτροπής για το θέμα του κ. Ανδρέα Πιτσιλλίδη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατὰ τὴ συνεδρία αὐτῆς ἡμερομηνίας 3ης Σεπτεμβρίου 2015 ὅρισε ὁμόφωνα Πενταμελῆ Συνοδικὴ Ἐπιτροπή,

ἀποτελούμενη ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς Πάφου, Ταμασοῦ, Τριμυθοῦντος, Καρπασίας καὶ Ἀρσινόης μὲ ἐντολὴ ὅπως αὐτὴ ἐξετάσει καὶ ἀποφασίσει περὶ τοῦ θέματος τὸ ὁποῖο ἐδημιουργήθη ἀπὸ δηλώσεις τοῦ κ. Ἀνδρέα Πιτσιλλίδη σὲ Μ.Μ.Ε. ἐπὶ ζητημάτων Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ διδασκαλίας.

Ἡ Ἐπιτροπὴ συνῆλθε σὲ συνεδρία τὴ Δευτέρα 7η Σεπτεμβρίου 2015 καὶ ἀπεφάσισε ὅπως καλέσει ἐνώπιόν της τὸν κ. Ἀνδρέα Πιτσιλλίδη, τὴν Παρασκευή, 2α Ὀκτωβρίου 2015, στὶς 10:30 π.μ., στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου, προκειμένου αὐτὴ νὰ ἀκούσει καὶ διὰ ζώσης τὶς ἀπόψεις του καὶ αὐτὸς νὰ ἀπαντήσει σὲ διευκρινιστικὲς ἐρωτήσεις της σὲ θέματα στὰ ὁποῖα ἔχουν ἐπισημανθεῖ ἀποκλίσεις ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία.

Ἡ Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ συνῆλθε τὴν καθορισμένη ἡμέρα καὶ ὥρα σὲ συνεδρία. Ὕστερα ἀπὸ συστηματικὴ καὶ εἰς βάθος μελέτη τῶν θέσεων τοῦ κ. Πιτσιλλίδη ὅπως αὐτὲς ἐκφράστηκαν ἀπὸ τὸν ἴδιο καὶ μὲ βάση τὴ δήλωση ὅτι δὲν ἀρνεῖται καὶ δὲν ἀλλάζει τίποτε ἀπ΄ ὅσα κατὰ καιροὺς δημόσια ἐδήλωσε, ἡ Ἐπιτροπὴ κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι οἱ θέσεις του καὶ τὸ ἦθος του εἶναι σαφῶς ἀντίθετα πρὸς τὶς θέσεις καὶ τὸ ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται φιλότιμα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ:

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος

Κακοπαθεῖ ὡς καλὸς στρατιώτης 

Ἀθλεῖται ὡς νόμιμος ἀθλητὴς 

Κοπιάζει ὡς καλὸς γεωργὸς 

Χωρὶς διάθεση ἐσχατολογικῆς τρομολαγνείας ἢ κινδυνολογίας (πάντοτε τὴν ἀπεχθανόμασταν), νομίζουμε πὼς εἶναι καιρὸς νὰ «σφίξουμε τὰ λουριὰ» τοῦ σώματος ἀλλὰ κυρίως τῆς ψυχῆς. Εἶναι ἀλήθεια καὶ φαίνεται ξεκάθαρα, πὼς ἡ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, ἀπαιτεῖ νέα στάση ἀπέναντι στὰ τρέχοντα. Μία λέξη μπορεῖ καὶ τὰ λέει ὅλα: «Ἑτοιμότητα». 

Κάτι συμβαίνει στὴν ἀνθρωπότητα. Κάτι πρωτόγνωρο, τὸ ὁποῖο «μαγειρεύεται», ἀλλὰ δὲ φαίνεται ἀκόμη καθαρά. Αὐτὴ ἡ φαινομενικὴ ἠρεμία, ἡ ἀγαπολογία, ἡ εἰρηνολογία, οἱ περίεργοι πόλεμοι, οἱ περίεργες «μεταναστεύσεις», τὰ σούρ` τα φέρ` τα ὅλων τῶν κατηγοριῶν καὶ τῶν εἰδῶν τῶν ἀνθρώπων (ἀκόμη καὶ οἱ δεσποτάδες καὶ οἱ παπάδες καὶ οἱ καλόγεροι πηγαινοέρχονται ἀνὰ τὸν κόσμο), τὰ συνέδρια, οἱ ἐκδηλώσεις, ὅλα τὰ νεοφανῆ ἐκπληκτικὰ ἀκούσματα καὶ θεάματα μᾶς ἀφήνουν ἐνεούς, ἄπραγους παρατηρητὲς μίας ἀναμενόμενης καταιγίδας, ποὺ μόνο ὁ Θεὸς ξέρει τὸ μέγεθός της καὶ τὴν καταστροφικὴ ὁρμή της. 

Γι` αὐτό, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιλέξαμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θέμα αὐτό, ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, θεωρώντας τὸ ἐπίκαιρο. «Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί». 

Όσοι βαπτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, ντυθήκατε το Χριστό

Πόσο μεγάλη αλήθεια μας επισημαίνει μ' αυτά τα λόγια ο απόστολος Παύλος!
Οι βαπτισμένοι χριστιανοί δεν φορούν τον παλαιό άνθρωπο με τα πάθη και τις αμαρτωλές επιθυμίες του, αλλά είναι ντυμένοι τον καινούριο άνθρωπο. Ντύθηκαν τον ίδιο το Χριστό, που ζεί τώρα μέσα στις καρδιές τους.
Και η λέξη «ντύθηκαν» δεν αναφέρεται σε κάποια απλή και εξωτερική στολή, αλλά σε κάτι βαθύτερο, σε κάτι ουσιαστικό και αναφαίρετο.
Με την πίστη μας στο Χριστό και με τη βάπτισή μας ντυνόμαστε τον ίδιο το Χριστό και γινόμαστε παιδιά του Θεού, οικητήρια του Παναγίου Πνεύματος, ναοί του Θεού, άγιοι και τέλειοι, Θεοί κατά χάριν.
Ώστε λοιπόν ρίξαμε από πάνω μας τη φθορά και ντυθήκαμε την αφθαρσία. Ξεντυθήκαμε τον άνθρωπο της αμαρτίας και ντυθήκαμε τον άνθρωπο της δικαιοσύνης και της χάριτος. Διώξαμε το θάνατο και ντυθήκαμε την αθανασία…
Συλλογιστήκαμε όμως και τις μεγάλες υποχρεώσεις, που, με το βάπτισμά μας, αναλάβαμε ενώπιον του Θεού; Συνειδητοποιήσαμε ότι οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν παιδιά του Θεού και σαν αδελφοί του Κυρίου μας;
Ότι έχουμε χρέος να συνταυτίσουμε το δικό μας θέλημα με το θέλημα του Θεού;
Ότι πρέπει, σαν παιδιά δικά Του, να μένουμε ελεύθεροι από την αμαρτία;
Ότι οφείλουμε να Τον αγαπάμε μ” όλη μας τη δύναμη, από τα βάθη της ψυχής και της καρδιάς μας;
Ότι οφείλουμε να Τον λατρεύουμε και να λαχταρούμε την ένωση μαζί Του για πάντα;
Σκεφτήκαμε, άραγε, ότι η καρδιά μας πρέπει να “ναι πλημμυρισμένη από την αγάπη, ώστε αυτή να ξεχύνεται και στον πλησίον μας;
Έχουμε τη συναίσθηση ότι οφείλουμε να γίνουμε άγιοι και τέλειοι και εικόνες του Θεού και παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών;
Για ολ” αυτά έχουμε χρέος ν” αγωνιστούμε, ώστε να μη φανούμε ανάξιοι στο κάλεσμα που μας έκανε ο Θεός και αποδοκιμαστούμε…
Ναι, αδελφοί μου, ας παλέψουμε με ζήλο και αυταπάρνηση για να νικήσουμε.
Κανείς μας ας μη χάσει το θάρρος του, ας μην αμελήσει, ας μη δειλιάσει, ας μην πτοηθεί μπροστά στα σκάμματα του πνευματικού αγώνα. Γιατί έχουμε βοηθό το Θεό, που μας δυναμώνει στον δύσκολο δρόμο της αρετής.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

http://lllazaros.blogspot.gr/ 

 

Οι Κοιμώμενοι Βασιλιάδες και ο Χριστός του Πολέμου

«Η Ευρώπη ή θα επιστρέψει στην πίστη ή θα χαθεί. Η πίστη είναι η Ευρώπη και η Ευρώπη είναι η πίστη». - Hilaire Belloc, Αγγλο-Γάλλος ιστορικός, ποιητής και συγγραφέας (1870 – 1953)

Iron Legion / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ο σύγχρονος δυτικός χριστιανός, με την οικουμενιστική του στάση νιώθει έκπληξη για το ότι  βρίσκεται υπό συνεχή επίθεση από τις δυνάμεις της βαρβαρότητας και του εκφυλισμού. Φωνάζει και κλαίει, αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτα, προκαλώντας με την στάση του και άλλες επιθέσεις. Όπως και το φαινόμενο των cuckservatives στις ΗΠΑ, εγκαταλείπει τις αρχές του και βρίσκει τον εαυτό του να μην του έχει μείνει ίχνος θρησκευτικότητας. Άνοιξε τις πόρτες της εκκλησίας του σε όλους, και αναρωτιέται γιατί τα στασίδια τώρα είναι άδεια. Ποιος θέλει να γίνει μέλος μιας λέσχης που μπορεί να εισχωρήσει ο οποιοσδήποτε; Ποιος άνθρωπος θέλει να ενταχθεί σε μια κουρελιασμένη εκκλησία που έχει πέσει θύμα εκφοβισμού θηλυπρεπών ομοφυλόφιλων χωρίς να μπορεί να αντιδράσει;

Η σύγχρονη Χριστιανοσύνη έχει μεταλλαχθεί σε μια κουλτούρα αδυναμίας και  θυματοποίησης. Διδάσκει για δικαιώματα, αλλά όχι για υποχρεώσεις. Διδάσκει την παραίτηση από το καθήκον. Πάνω απ’ όλα, διδάσκει τον Ευρωπαίο να παραδοθεί, και ο Ευρωπαίος αηδιασμένος από όλα αυτά  έχει εγκαταλείψει την εκκλησία.

Δικαιολογημένα εκφράζουν τις ανησυχίες τους κάποιοι παγανιστές; Ότι δηλ. η σύγχρονη ερμηνεία του Χριστιανισμού δεν είναι συμβατή με τις αρχαίες αξίες του Ευρωπαίου ανθρώπου. Ότι έχει αποδυναμώσει το μήνυμά του στην προσπάθειά του να απευθύνει έκκληση προς όλους. Στην προσπάθειά του να είναι μια κοινότητα «χωρίς αποκλεισμούς» έχει γίνει απωθητικός στον Ευρωπαίο άνθρωπο που εξακολουθεί να ονειρεύεται βασιλιάδες και ήρωες. Και τώρα, χρειαζόμαστε αυτούς τους βασιλιάδες και ήρωες, περισσότερο από ποτέ.