Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΠΕΤΑΓΑΜΕ


Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Δεν ξέρω εάν το μάτι σας έχει πέσει ποτέ πάνω στις μοντέρνες βιτρίνες ρούχων, ειδικά αυτές που απευθύνονται  σε νέους: Ακριβώς τα παλιόρουχα που κάποτε τα πετούσαμε στα σκουπίδια, σήμερα πωλούνται σε πανάκριβες τιμές. Αυτά τα ρούχα ντρεπόμαστε ακόμη και να τα χαρίσουμε  σε κάποιον φτωχό γείτονα, δεν υπήρχε άλλη λύση από το να ριχτούν στην σακούλα των σκουπιδιών. Ξεσκισμένα και ξεβαμμένα παντελόνια, μπλούζες ρετάλια, ζακέτες που είναι σαν βγήκαν από κάδο απορριμμάτων:  στις καλύτερες βιτρίνες.

Έτσι ακριβώς δεν είναι και  όλος ο σημερινός 'πολιτισμός' μας; Ότι παλαιότερα το απορρίπταμε ως κοινωνικό σκουπίδι, ως κοινωνική μπόχα, σήμερα μοστράρεται στις καλύτερες βιτρίνες της πολιτικής ορθότητας και του αριστερού καθωσπρεπισμού: από τις σεξουαλικές ιδιοτροπίες μέχρι τις νομαδικές 'συλλογικότητες' και νοοτροπίες, από τους καπνούς της μαστούρας  μέχρι  τις καταλήψεις (αρπαγές) κτηρίων. Φανταστείτε,πριν 40 χρόνια, κάποιος να πήγαινε σε ένα σχολείο με την πρόθεση να διακόψει την πρωινή προσευχή των μαθητών: 'βρε ουστ από εδώ!', θα του φώναζαν όλοι, και θα  έτρεχε ο άμοιρος να κρυφτεί! Σήμερα, όχι απλώς να διακόψεις την προσευχή, αλλά να την καταργήσεις τελείως, είναι chic, radical-progressivechic και φυσικά liberal chic


Αυτή η προτροπή των νέων, μέσω της ενδυμασίας, προς μία πορεία αυξημένης εντροπίας, παραμέλησης, αφήματος, αντικατοπτρίζει όλο το πνεύμα της σύγχρονης εποχής: όλα τείνουν προς την διάλυση, το λιώσιμο, την κατάληξη σε μία άνευ ψυχής άμορφης ανόργανης  ύλης. Όπως  ένα  κομμάτι λιωμένο πλαστικό.

ΤΑ «ΝΕΑ» ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ



Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.
Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01 Πειραιῶς, Δ΄ Ἀθηνῶν, Κυκλάδων
Τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν, ὅπως τό γνωρίζαμε ἐδῶ καί διακόσια περίπου χρόνια στό ἐλεύθερο ἑλληνικό κράτος, εἶναι ἀπολύτως κατοχυρωμένο συνταγματικῶς (ἄρθρα 3, 16, 13 του Συντάγματος), ὅσο καί νομικῶς (ἄρθρα 1, 6 τοῦ Ν. 1566/1985). Τό μάθημα αὐτό δέν ὑποκαθιστᾶ τήν ἐκκλησιαστική κατήχηση ἀλλά καί δέν τήν ἀντιστρατεύεται.
Τό σύστημα religious literacy, τό ὁποῖο ἐδῶ καί πενταετία ἐπιχειρεῖται νά μεταφερθεῖ ἀπό τό ἐξωτερικό στήν Ἑλλάδα, δέν εἶναι νομικῶς κατοχυρωμένο κατά κανένα τρόπο. Ἡ δέ ἐπιβολή του θίγει ἀνεπανόρθωτα τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τόσο τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ μαθητῆ, ὅσο καί τοῦ ὁποιουδήποτε. Πιλοτικές ἐφαρμογές προγραμμάτων βασισμένων στό religious literacy ἀπέτυχαν, πλήν ὅμως ἡ ἀποτυχία δέν ἀποτέλεσε ἀνασχετικό παράγοντα στήν περαιτέρω ἀπόπειρα ἐπιβολῆς! Ἀπό 13/9/2016 δημοσιεύθηκαν σέ ΦΕΚ τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά δημοτικοῦ, γυμνασίου καί λυκείου. Αὐτά ἀκολουθοῦν τό ξενόφερτο σύστημα religious literacy καί ἐπίσης δέν εἶναι νομικῶς κατοχυρωμένα. Περιλαμβάνονται σέ ὑπουργική ἀπόφαση, ἡ ὁποία παραβιάζει τόν ὡς ἄνω νόμο, τά ὡς ἄνω ἄρθρα τοῦ Συντάγματος, καί τίς διεθνεῖς συμβάσεις τίς ὁποῖες ἔχει ἡ Ἑλλάδα ἐπικυρώσει.
Τά ἐπίμαχα προγράμματα εἰσάγουν μάθημα, τό ὁποῖο θά ἐπέφερε ἀπόλυτη σύγχυση,

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης :Όταν αρχίσει ο μεγάλος διωγμός των Χριστιανών και οι Ιερείς και οι Επίσκοποι αρχίσουν να κηρύττουν άλλο Ευαγγέλιο, τότε εσύ μη φοβηθείς, μείνε στον Χριστό και θα νικήσεις!



ΑΝ ΟΛΟΙ ΑΡΝΗΘΟΥΝΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΕΣΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΜΗ ΓΟΝΑΤΙΣΕΙΣ, ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥ Ο ΕΝΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΗΣ.
Γέρος πλέον ἐπίσκοπος, ποὺ βρίσκομαι στὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς μου, ὕστερα ἀπὸ πολύπλακτον καὶ περιπετειώδη βίον 40 ἐτῶν στὴν Πατρίδα σᾶς συνιστῶ παιδιά. Ἂν ἔρθη ἐποχὴ ποὺ θὰ ἀκούσωμε καὶ ἐμεῖς ὄχι στὸ θέατρο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα διωγμός. Καὶ θ᾿ ἀκουστῆ ἡ λέξη διωγμὸς ἐναντίον τῶν πιστῶν χριστιανῶν, μὴ φοβηθεῖτε, μὴ δειλιάσετε. Ἐγὼ μὲν δὲν θὰ ζῶ πλέον, θὰ βρίσκομαι ὑπὸ τὸν τάφο, ἀλλὰ ἐσεῖς τὴν φωνὴν τῆς Νικομηδείας, τὴν φωνὴ τῶν μαρτύρων, θ᾿ ἀκούσετε νὰ φωνάζουν, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρου διωγμός καὶ οἱ Ἐκκλησίες καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐπίσκοποι θὰ ἐξαλείψουν τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ κηρυχθῆ νέον εὐαγγέλιο. 
Καὶ ὅτι γίνεται στὴν Ἀλβανία καὶ ὅτι γίνεται σὲ χῶρες μακριά, θὰ γίνη καὶ στὴν Ἑλλάδα, προφητεύω. 

Ἀλλὰ ἕνα πράγμα νὰ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἂθεοι, ἀλλὰ οἱ πιστοί. Ἐσεῖς παιδιά μου ὅσο λίγα καὶ ἂν μείνετε μὲ τὸν Χριστό, μή φοβηθεῖτε, θὰ νικήσετε. Καὶ ἂν ἀκόμα παιδί μου, παιδὶ τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου, παιδὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μακεδονίας καὶ ἂν σ᾿ἀρνηθεῖ ἡ μάνα σου καὶ ὁ πατέρας καὶ μείνεις ἕνας μέσα στὴν Πτολεμαΐδα καὶ ἂν ὅλη ἡ κοινωνία τῆς Πτολεμαΐδος γονατίσει μπροστὰ στὸν διάβολο, ἐσὺ μὴ γονατίσεις, νὰ τὸν πολεμήσης καὶ σὺ ὁ ἕνας θὰ νικήσης.
πηγή(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε μαθητάς & μαθήτριες των Κατηχητικῶν Σχολείων Πτολεμαΐδος 1978)

Τρελλογιάννης 

Θαυμαστὸ ὅραμα τοῦ ἀββᾶ Θεοφάνη γιὰ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς


Ἀπό το "Λειμωνάριον" τοῦ μοναχοῦ Ἰωάννου Μόσχου, 
ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα - Ἅγιον Ὅρος 1983
Κάποιος γέροντας κατοικοῦσε στὴν λαύρα τοῦ Καλαμῶνα, ποὺ εἶναι κοντὰ στὸν ἅγιο Ἰορδάνη, στὸ ὄνομα Κυριακός. Ἦταν δὲ μεγάλος ὁ γέροντας κατὰ Θεόν. Αὐτὸν ἐπισκέφτηκε κάποιος ἀδελφὸς ξένος, ἀπὸ τὴ χώρα τοῦ Δάρας, στὸ ὄνομα Θεοφάνης, γιὰ νὰ ρωτήσει τὸ γέροντα γιὰ λογισμὸ πορνείας. Καὶ τότε ὁ γέροντας ἄρχισε νὰ τὸν ἐνισχύει μὲ λόγους περὶ σωφροσύνης καὶ ἁγνότητας. Ὁ ἀδελφὸς τότε, ἐπειδὴ ὠφελήθηκε πολύ, λέει στὸ γέροντα: "Κύριε ἀββᾶ, ἐγὼ στὴ χώρα μου ἔχω μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τοὺς Νεστοριανοὺς καὶ γι' αὐτὸ δὲν μπορῶ, ἀλλιῶς θὰ ἔμενα μαζί σου". Μόλις λοιπὸν ἄκουσε ὁ γέροντας τὸ ὄνομα τοῦ Νεστορίου, ἐπειδὴ λυπήθηκε γιὰ τὴν πλάνη τοῦ ἀδελφοῦ, τὸν νουθετοῦσε καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τούτη τὴ βλαβερὴ αἵρεση καὶ νὰ προσέλθει στὴν ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Τοῦ ἔλεγε δὲ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλη σωτηρία, παρὰ τὸ νὰ ὀρθοφρονεῖ κανεὶς καὶ νὰ πιστεύει ὅτι εἶναι πράγματι Θεοτόκος ἡ ἁγία Παρθένος Μαρία. Ὁ ἀδελφὸς τότε λέει στὸ γέροντα: "Ἀναμφισβήτητα, κύριε ἀββᾶ, ὅλες οἱ αἱρέσεις τὸ ἴδιο λένε, ὅτι, ἂν δὲν ἔρθεις σὲ μυστηριακὴ κοινωνία μέ μας, δὲν σώζεσαι. Τί νὰ κάνω δὲν ξέρω ὁ ταπεινός. Παρακάλεσε λοιπὸν τὸν Κύριο νὰ μὲ πληροφορήσει ἔμπρακτα ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ πίστη". Ὁ γέροντας δέχθηκε μετὰ χαρᾶς τὴν πρόταση τοῦ ἀδελφοῦ καὶ τοῦ λέει: "Μεῖνε στὸ κελί μου καὶ ἐλπίζω στὸ Θεὸ ὅτι.... σου ἀποκαλύπτει ἡ ἀγαθότητά Του τὴν ἀλήθεια".

Ἄφησε τὸν ἀδελφὸ στὸ σπήλαιό του καὶ βγῆκε στὴ Νεκρὰ Θάλασσα προσευχόμενος γιὰ τὸν ἀδελφό. Καὶ πράγματι, τὸ ἀπόγευμα τῆς δεύτερης μέρας, βλέπει ὁ ἀδελφὸς νὰ τοῦ παρουσιάζεται κάποιος φοβερὸς στὴν ὄψη καὶ νὰ τοῦ λέει: "Ἔλα καὶ δὲς τὴν ἀλήθεια". Καὶ τὸν παίρνει καὶ τὸν φέρνει σ' ἕναν τόπο σκοτεινὸ καὶ βρωμερὸ ὅλο φωτιὰ καὶ τοῦ δείχνει μέσα σ' αὐτὴν τὴ φωτιὰ τὸ Νεστόριο καὶ τὸ Θεόδωρο, τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν Ἀπολινάριο, τὸν Εὐάγριο καὶ τὸ Δίδυμο, τὸ Διόσκορο καὶ τὸ Σεβῆρο, τὸν Ἄρειο καὶ τὸν Ὠριγένη καὶ μερικοὺς ἄλλους. Καὶ τοῦ λέει αὐτὸς ποὺ τοῦ ἐμφανίστηκε: "Αὐτὸς ὁ τόπος ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ γιὰ ὅσους μιλοῦν βλάσφημα γιὰ τὴν ἁγία Θεοτόκο καὶ γιὰ ὅσους ἀκολουθοῦν τὰ δόγματά τους. Ἂν λοιπὸν σ' ἀρέσει ὁ τόπος, ἐπίμενε στὸ δόγμα σου. Ἂν ὅμως δὲν θέλεις νὰ δοκιμάσεις αὐτὴν τὴν κόλαση, προσελθε στὴν ἁγία Καθολικὴ Ἐκκλησία, στὴν ὁποία καὶ ὁ γέροντας ἀνήκει καὶ διδάσκει.
Γιατί σὲ βεβαιώνω ὅτι, ἂν ὅλες τὶς ἀρετὲς κάνει ὁ ἄνθρωπος καὶ δὲν πιστεύει ὀρθά, ἔρχεται στὸν τόπο τοῦτο. Καὶ μ' αὐτὸν τὸν λόγο συνῆλθε ὁ ἀδελφός. Κι ὅταν ἐπέστρεψε ὁ γέροντας, τοῦ διηγήθηκε ὅλα τα συμβάντα, καθὼς τὰ εἶχε δεῖ. Κι ἦρθε σὲ μυστηριακὴ κοινωνία μὲ τὴν ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ἔμεινε λοιπὸν μαζί του κάμποσα χρόνια καὶ κοιμήθηκε εἰρηνικά.
Ρωμαίικο οδοιπορικό

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Η υπαρξιακή αμφισβήτηση του ελληνισμού και η ανοιγόμενη άβυσσος




Στρέφοντας το βλέμμα στο πρόσφατο παρελθόν, σ’ αυτήν την μακρά μεταπολιτευτική περίοδο, η οποία ψυχορραγεί εδώ και έξι-επτά χρόνια, παρατηρούμε δύο βασικές μεταλλάξεις που συνέβησαν στην Ελλάδα. Η μία αφορούσε στον ανθρωπολογικό τύπο του Έλληνα, ο οποίος μεταμορφώθηκε σχεδόν ως τον πυρήνα του. Ο γενικά εργατικός, λιτοδίαιτος άνθρωπος, αντικαταστάθηκε από τον ατομιστή, αμοραλιστή κι άπληστο νεοέλληνα. Ο Έλληνας της μεταπολίτευσης εμφανίζεται περισσότερο μορφωμένος, πολύ πιο πλούσιος, πολυταξιδεμένος, αλλά, ταυτοχρόνως, «κενός περιεχόμενου». Κι αυτό γιατί επιδόθηκε στην πρόσληψη δάνειων στοιχείων εκ δυσμάς, τα οποία ουδέποτε αφομοίωσε, καθώς διαμόρφωσαν μόνον την εξωτερική του εικόνα, επιβάλλοντας τη βασιλεία του «δήθεν». Για να πετύχει τη μεταπήδησή του στην νέα εποχή, ο Έλληνας της μεταπολίτευσης «ξεφορτωνόταν» γοργά την περιττή πραμάτεια της βαριάς παράδοσης, με αντίτιμο το «πινάκιο φακής» μιας τυφλής προοδευτικότητας. Έτσι, έφτασε στην ώρα της κρίσης να χάσκει τον νέο άγριο κόσμο που ανατέλλει, περίτρομος, απαράσκευος και άστεγος, κλαυθμηρίζοντας ως νήπιο για τον παράδεισο που εχάθη δια παντός.
Παράλληλα, με την εσωτερική, ψυχοπνευματική του αλλαγή, και συνδεόμενη στενά με αυτήν, έλαβε χώρα και η μετάλλαξη της σχέσης του Έλληνα της μεταπολίτευσης προς την πατρίδα και το κράτος του.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Απάντηση στον υφυπουργό Παιδείας κ. Κ. Ζουράρι



Αποτέλεσμα εικόνας για ζουραρισ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΕΙ Ο ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
(Απάντηση στον υφυπουργό Παιδείας κ. Κ. Ζουράρι)
Όπως αναφέρουν αρκετά δημοσιεύματα, ο υφυπουργός Παιδείας κ. Κώστας Ζουράρις συμφωνεί με τον καθηγητή κ. Χρήστο Γιανναρά, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν πρέπει να είναι κατηχητικό στα σχολεία. Γιατί τηρεί ο κ. Ζουράρις τέτοια στάση για τον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών; Τι επιζητεί να διαχωρίσει τον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών; Δεν μπορεί να διαχωριστεί ο κατηχητικός, αλλά ούτε και ο ομολογιακός χαρακτήρας από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Η αναφορά του κ. Ζουράρι μάλιστα για το θέμα της κατήχησης, σε συνδυασμό με το ότι πρέπει διδάσκεται η μεταφυσική που δημιούργησε τον Παρθενώνα, μας λύπησε ακόμα περισσότερο. Η αναφορά του υφυπουργού Παιδείας κ. Κώστα Ζουράρι είχε ως εξής : «Κατήχηση κάνουν οι εκκλησίες, το μάθημα των θρησκευτικών είναι αδιανόητο να μη διδάσκεται στα παιδιά, τόσο στα ελληνικά όσο και στα αλλόγλωσσα σχολεία. Πρέπει να διδάσκονται τη μεταφυσική που δημιούργησε τον Παρθενώνα και την Αγιά Σοφιά. Δεν μπορεί ένα από τα σπουδαιότερα ποιήματα της ελληνικής γραμματείας, ο Ακάθιστος Ύμνος, να μη διδάσκεται στα παιδιά».
Αναλογίστηκε ποτέ ο κ. Υφυπουργός, αφού τόσο αρέσκεται στις αναφορές στην αρχαία ελληνική μας γλώσσα, τι σημαίνει η λέξη ‘’κατ-ήχηση’’; Αν και η ρίζα της λέξης ‘’κατήχηση’’ συνθετικά έλκει την καταγωγή σε δύο αρχαιοελληνικές λέξεις, από το ‘’κάτω’’ και ‘’ηχος’’ (δεν υπάρχει η λέξη ‘’κατηχώ’’στην αρχαιοελληνική γραμματεία), εν τούτοις η δημιουργία της λέξης έχει την αναφορά της στο γεγονός της Πεντηκοστής.
Διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων «Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέρα της πεντηκοστής ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας» (Πραξ. 2,1-2). Αυτός ο «εκ του ουρανού ήχος», ο ήχος εκ των άνω προς τα κάτω, ήταν η αφορμή για τη δημιουργία αυτής της σύνθετης λέξης και της επακόλουθης σημασίας της ως διδασκαλίας της Χριστιανικής Πίστης. Τι επιζητεί λοιπόν να ‘’αφαιρέσει’’ τον κατηχητικό χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών;
Όσο αφορά την ‘’έγνοια’’ του κ. Ζουράρι για τη μεταφυσική που δημιούργησε τον Παρθενώνα, είναι παραλογισμός να γίνει τέτοια ανάμειξη, στο μάθημα των Θρησκευτικών. Μέσα από το πρίσμα της Ορθόδοξης κριτικής, στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών, μπορεί να γίνει κάλλιστα ομολογιακή αναφορά στις διάφορες αιρέσεις που έλκουν την καταγωγή τους στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία, όπως για παράδειγμα η περίπτωση της χρήσης του αριστοτελικού σχολαστικισμού από τον Παπισμό, αλλά ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι αποδεκτός στην εκπαιδευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ .
Την αγιότητα πρέπει να μεταδίδει το μάθημα των θρησκευτικών. Μέσα από τη γνωριμία με τους Αγίους μας δίδεται η κατά Χριστόν παιδεία. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς σημειώνει χαρακτηριστικά : «Η παιδεία χωρισμένη από την αγιότητα, αντιτιθέμενη εις το Ευαγγέλιον καθίσταται μία τραγική ματαιοπονία. Το περισσότερον, που ημπορεί να επιτύχη η επιφανειακή, εξωδερμική παιδεία δια τον άνθρωπον είναι να τον μεταβάλη εις ένα ευγενές, αλλά πονηρόν, ανθρωπόμορφον θηρίον»
Όσον αφορά την αναφορά του ότι «δεν μπορεί ένα από τα σπουδαιότερα ποιήματα της ελληνικής γραμματείας, ο Ακάθιστος Ύμνος, να μη διδάσκεται στα παιδιά», θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το μεγαλείο του Ακαθίστου Ύμνου είναι πρωτίστως η κατηχητική και η ομολογιακή του αξία και δευτερευόντος η ποιητική του αξία.
Δηλαδή θα αρκεσθούμε στην υψηλή ποιητική του Ακαθίστου Ύμνου, την εφαρμογή των κανόνων ισοσυλλαβίας, ομοτονίας και της μερικής ομοιοκαταληξίας του; Θα αρκεσθούμε στο λεξιλογικό πλούτο του Ακαθίστου Ύμνου. Θα αγνοήσομε την κατηχητική αξία της ελπίδας στην αρωγή της Υπεραγίας Θεοτόκου, αλλά και τη σπουδαία ομολογιακή συνέχεια του όρου Θεοτόκος, που οι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου εδογμάτισαν; Μπορούμε να διαχωρίσομε την ομολογιακή και συνάμα κατηχητική αναφορά από τον Ακάθιστο Ύμνο;


Είναι μεγάλο λάθος να διαχωρίσομε το μάθημα των Θρησκευτικών από τον κατηχητικό, αλλά και τον ομολογιακό του χαρακτήρα. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει ότι «η παιδεία εις την πραγματικότητα σημαίνει φωτισμόν, τον φωτισμόν δια του αγιασμού εν Αγίω Πνεύματι, το οποίον είναι φορεύς και δημιουργός της αγιότητος και του φωτός και της γνώσεως. Και οι Άγιοι επειδή είναι αγιασμένοι και φωτισμένοι δια του Αγίου Πνεύματος, δια τούτο είναι και αληθινοί διδάσκαλοι και παιδαγωγοί». Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι συνυφασμένο αδιάρρηκτα με τον κατηχητικό και ομολογιακό του χαρακτήρα.

Ακτίνες

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Ο Τραμπ και το μετα-λίμπεραλ μέλλον της Αμερικής

Τίτλος άρθρου: «President Trump and America’s Post-Liberal Future» (του Steve Turley για το ‘Katehon’). (Το «liberal»μεταφράζεται «φιλελεύθερος». Πλην όμως στις ΗΠΑ ο «λίμπεραλ» εννοείται ο «μετριοπαθής αριστερός». Στην ουσία ο όρος «λίμπεραλ» απηχεί τις αριστερές νεοταξικές αντιλήψεις).

«Φανταστείτε τι θα μπορούσε να καταφέρει η χώρα μας αν αρχίζαμε να δουλεύουμε μαζί ως ένας λαός, κάτω από έναν Θεό, χαιρετώντας την αμερικανική σημαία». – Donald J. Trump.
Τον περασμένο Αύγουστο, ο Nate Silver, το παιδί θαύμα που προέβλεψε τις εκλογές του 2012 με απίστευτη ακρίβεια, είπε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είχε μόνο 13% πιθανότητα να κερδίζει τις εκλογές. Παρόμοιες πιθανότητες έδιναν και τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Μέχρι την 1η Νοεμβρίου, δηλαδή μια εβδομάδα πριν τις εκλογές των ΗΠΑ, η Moody Analytics προέβλεπε ότι η Χίλαρι θα κέρδιζε με 332 εκλεκτορικές ψήφους πράγμα που κατέληξε σε πολλά άρθρα να θριαμβολογούν για την αναπόφευκτη στέψη της Κλίντον στις κάλπες.
Αλλά γιατί οι δημοσκοπήσεις ήταν τόσο παραπλανητικές και πώς τα μεγάλα ΜΜΕ έκαναν τέτοιο λάθος; Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα ΜΜΕ του παλιού κατεστημένου εν γνώσει τους διαιωνίζουν μια κοσμική (secular ή εκκοσμικευμένη) προοπτική της ζωής που βλέπει τον κόσμο από πλευράς δύο

Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας: Προσέξτε τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν σας!


Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας Ἅγιος Λουκς 
«Σᾶς διαβεβαιώνω πὼς ὅποιος ἄφησε, γιὰ μένα καὶ γιὰ τὸ εὐαγγέλιο, σπίτι ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὲς ἢ μητέρα  ἢ πατέρα ἢ γυναίκα ἢ παιδιὰ ἢ χωράφια, θὰ πάρει ἑκατὸ φορὲς περισσότερα στὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε τώρα καὶ σπίτια καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὲς καὶ πατέρα καὶ μητέρα καὶ παιδιὰ καὶ χωράφια- καὶ μάλιστα μέσα σὲ διωγμούς· ἀλλὰ  καὶ στὸ μελλοντικὸ κόσμο θὰ ἔχει τὴν αἰώνια ζωὴ» (Μάρκ. 10, 29-30).
Εἶναι ἀψευδὴς αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου. Σᾶς βεβαιώνω ὅτι, ὅταν ἄφησα τὰ παιδιά μου καὶ τὰ ἐμπιστεύτηκα στὸν Θεό, Ἐκεῖνος τὰ φρόντισε. Τὰ παιδιὰ μεγάλωσαν σωστὰ καὶ νομίζω ὅτι ἐγὼ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ τὰ φροντίσω τόσο καλά. Καὶ ὁ Κύριoς μοῦ ἔδωσε ἑκατὸ φορὲς περισσότερα παιδιά. Μοῦ ἔδωσε ὅλους ἐσᾶς. Μοῦ ἔδωσε τὶς καρδιὲς σας διότι γνωρίζω πόσο μὲ ἀγαπᾶτε καὶ ἐγὼ ἀνταποκρίνομαι στὴν ἀγάπη σας μὲ τὴ δική μου θερμὴ ἀγάπη. Τόσο πολλὰ παιδιά μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός!
Καὶ τὰ δικά σας παιδιὰ πρέπει νὰ εἶναι μορφωμένα. Μόνο νὰ μὴν περιορίζεται ἡ μόρφωση καὶ ἡ ἀγωγή τους στὴν ἔξωθεν σοφία, στὴν σοφία αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Νὰ μαθαίνουν ταυτόχρονα τὴν ἄνωθεν σοφία καὶ τὴν ἀνώτατη ἀλήθεια. Νὰ μαθαίνουν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, νὰ μαθαίνουν τὴν εὐλάβεια, πὼς νὰ ἔχουν πάντα τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν σωστὴ χριστιανικὴ ὁδὸ. Μόνο τότε δὲν θὰ χαθοῦν τὰ

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

ΘΑ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΕΙΣ ΞΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ;


Ορθόδοξος Τύπος Εφημερίδα
Θα υπακούσουν οι Μητροπολίται εις τον «Γέροντα» Περγάμου; «Ο,τι πει ο Περγάμου, ρωτήστε αυτόν»!
Καμία Ορθόδοξος Εκκλησία δεν απεφάσισεν ελευθέρως, αλλά όλαι ηκολούθησαν τα προστάγματα της πολιτικής ηγεσίας των. Όσαι μετείχαν εις το Κολυμβάρι επιέσθησαν υπό των ΗΠΑ δια μέσου των Κυβερνήσεων και όσαι δεν συμμετείχαν αντέδρασαν προς την ποδηγέτησιν της Εκκλησίας υπό της Αμερικής.
Αναμένεται με μεγάλην προσμονήν, όπως πάντοτε η σύγκλησις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Είναι βέβαιον ότι κανείς αυτήν την στιγμήν δεν θα επεθύμει να είναι εις την δύσκολον θέσιν των Ιεραρχών να λάβουν θέσιν δια μίαν παρ’ ολίγον «Σύνοδον», η οποία μετά από σχεδόν 100 έτη σχεδιασμού και προετοιμασίας (ανήκουστον!) κατέληξε να διασύρη διεθνώς ως διεσπασμένην την Ορθόδοξον Εκκλησίαν(!), να αποκλείση 200 εκατομμύρια Ορθοδόξων (!), οι οποίοι δεν εξεπροσωπήθησαν, να αφαιρέση την ψήφον-λόγον από τους Επισκόπους, και να ασχοληθή με 6 από τα 105 αρχικά προταθέντα θέματα, τα οποία μόνον εθόλωσε! Μόνον Σύνοδος δεν δύναται να αποκληθή!  Ήδη ο Ο.Τ. τον Μάρτιον του 2015 είχεν ονομάσει αυτήν «Ιεροσύναξιν»!
Όλοι είναι δυσαρεστημένοι. Οι Ιεράρχαι που δεν μετείχαν, διότι δεν ετηρήθη η εντολή που έδωσαν εις την αντιπροσωπίαν. Εκ των συμμετασχόντων Ιεραρχών όσοι μεν αντιδρούσαν προπηλακίσθησαν, ενώ όσοι δεν διεφώνουν παρετήρησαν ότι υπεσκελίσθησαν υπό των Προκαθημένων. Οι Προκαθήμενοι δυσαρεστήθησαν, διότι ο «Πρώτος των Πρώτων» μέσα εις την «Σύνοδον» έλεγε: «ο,τι πει ο Περγάμου, ρωτήστε αυτόν»! Ακόμη και οι Παπικοί δυσηρεστήθησαν, συμφώνως προς μαρτυρίαν Ιεράρχου, διότι ανεγνωρίσθη μόνον η ονομασία των και όχι η εκκλησιαστικότης των.

«Κρείττων γάρ ἐπαινετός πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ»

H απάντηση κλήρου και λαού στο δίλημμα που έθεσε ο Αρχιεπίσκοπος προς την Ιεραρχία για τ α Θρησκευτικά: «Τι θέλετε; Πόλεμο και αίμα;»
του Παναγιώτη Τσαγκάρη
Γενικού Γραμματέα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων
Η εφημερίδα «Το Βήμα» σε άρθρο της δημοσιογράφου Μαρίας Αντωνιάδου, με τίτλο «Ιερώνυμος προς μητροπολίτες: «Τι θέλετε; Πόλεμο και αίμα;» (9/10/2016),
ανέφερε κάτι το οποίο δεν έχει διαψευστεί μέχρι σήμερα, ότι ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, έθεσε, στα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας τα οποία διαφώνησαν ανοιχτά με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε με τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα για το μάθημα των Θρησκευτικών, το αμείλικτο ερώτημα «Τι θέλετε; Πόλεμο και αίμα;».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα αυτό «ο κ. Ιερώνυμος επέμεινε στην επιλογή του, να μη συνεχιστεί στην παρούσα φάση η σύγκρουση με την κυβέρνηση, καθώς μπροστά του έχει την αναθεώρηση του Συντάγματος και, σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχει η δέσμευση ότι δεν θα πειραχθεί το άρθρο 3, ούτε και η παράγραφος 3, του άρθρου 13 του Συντάγματος.»
Με όσα αναφέρει το παραπάνω δημοσίευμα, αφήνει τον αναγνώστη να υπονοήσει ότι ο Αρχιεπίσκοπος στην ουσία «πούλησε» την υπόθεση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής στα σχολεία της πατρίδας μας, «ανταλλάσοντάς την» με τη διατήρηση του σημερινού Συνταγματικού status quo των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας σε μια πιθανή μελλοντική αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ο 12χρονος Μιχάλης στο Άγιον Όρος




mihail-pirlea-prodromou-2016

Ἄφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αὐτά ἐλθεῖν πρός με, τῶν γάρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ο Μιχάλης (Πέρλεα)είναι 12 ετών.Γεννήθηκε στην Κρήτη και έζησε στην Ρώμη μέχρι φέτος.Η μητέρα του Κορίνα κατάγεται από το Πασκάνι της Ρουμανίας και ο πατέρας του Δημήτριος από την Βραίλα.Στην Ρώμη έχει μία αδελφή,την Ραφαέλα και δύο ακόμη αδελφούς,τον Εφραίμ-Νικόλαο και τον Γαβριήλ.Όλοι είναι μικρότεροί του.Ο Μιχάλης βοηθούσε στο ιερό τον επίσκοπο Ιταλίας Σιλουανό απ'όταν ήταν 5 ετών.Μόλις πρωτοείδε τους αθωνίτες μοναχούς(από την Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου)-Δανιήλ και Γεράσιμο-άναψε μέσα του ο πόθος για τον Θεό και αποφάσισει να ''μετακομίσει''στο Άγιον Όρος.

Η τελική μάχη με την Τουρκία


Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Ελλάδας ως ευκαιρία της Ελλάδας
Η Συνθήκη της Λωζάνης και ο χαλίφης Ερντογάν
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης

Και ξαφνικά σεισμός: Ο ψευτο-χαλίφης Ερντογάν δήλωσε πως δεν του αρέσει πλέον η Συνθήκη της Λωζάνης. Γιατί η Τουρκία «ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923», γιατί «μας ανάγκασαν να δεχθούμε τη Συνθήκη της Λωζάνης» και γιατί «Παραχωρήσαμε τα νησιά μας» (εννοεί τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου). Έτσι απλά.

Μετά από ένα σχεδόν αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) – μια πολυμερή Διεθνή Σύμβαση, η οποία τίθεται υπό την προστασία της Τουρκίας από την μια μεριά και υπό την προστασία της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδος από την άλλη.

Με άλλα λόγια, η Τουρκία, μόνη αντισυμβαλλόμενη απέναντι σε 6 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, άρπαξε όσα εδάφη εξασφάλισε με την υπογραφή της συνθήκης (Ανατολική Θράκη, τα Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία και «φουσκωμένα» σύνορα της Τουρκίας με το Ιράκ), «απαλλάχτηκε» από εκατομμύρια χριστιανών της Μικράς Ασίας, υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να εγκαταλείψει την επίσημη ιδιότητα του Εθνάρχη των Ελλήνων, «μάντρωσε» πολλά εκατομμύρια Κούρδων και άλλων εθνοτήτων μέσα στην «Τουρκική ταυτότητα», κατεξευτέλισε συστηματικά όλες ανεξαιρέτως τις υποχρεώσεις που ανέλαβε από την Συνθήκη, αλωνίζει προκλητικά μέσα στο Αιγαίο, καθοδηγεί με εντεινόμενη επιθετικότητα τους πράκτορες της ΜΙΤ τους οποίους έχει σκορπίσει μέσα στην Ελληνική Θράκη, δεν έχασε ευκαιρία πισώπλατης μαχαιριάς όταν αισθανόταν ασφαλής και μετά από όλα αυτά, και πάρα πολλά άλλα, έρχεται ο ψευτο-χαλίφης της Άγκυρας ένα πρωινό του Σεπτεμβρίου 2016 και μας λέει τώρα πως δεν «συμφέρει» πλέον στην Τουρκία η Συνθήκη της Λωζάνης!!

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ, ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


O π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ



ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ

Γράφει ο Γ. Βολουδάκης

Αυθαιρέτως προλογίζω το αναδημοσιευόμενο σήμερα εξαιρετικό αν και συνοπτικό πόνημα του κ. Αναστασίου Φιλιππίδη για τον σύγχρονο Πατέρα της Εκκλησίας μακαριστό γέροντα Ιωάννη Ρωμανίδη. Απονέμω στον πατέρα Ιωάννη, ίσως θα πει κανείς αυθαιρέτως, τους μεγάλους τίτλους κυρίως του συγχρόνου Πατρός της Εκκλησίας αλλά και του γέροντος. 

Το πράττω μετά λόγου γνώσεως, διότι αξιώθηκα της εξαιρετικής ευλογίας να τον γνωρίσω προσωπικώς και να έχω μαζί του σπουδαίες και αναλυτικές συζητήσεις για όλα τα θέματα που εκτίθενται στο παρόν πόνημα (κατ΄ανάγκην) συνοπτικά.


Είχε όλα τα χαρακτηριστικά του γέροντος, απλότητα, ταπείνωση (ιλιγγιώδη εάν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της επιστημονικής αλλά και της πνευματικής του οντότητος) αγάπη και πραότητα. 

Σύγχρονο όμως Πατέρα της Εκκλησίας τον αναδεικνύει το σύνολο της Πατερικής Θεολογίας του ιδιαίτερα δε η περί του προπατορικού αμαρτήματος διδασκαλία του αλλά και όπως πολύ σωστά επισημαίνεται εδώ από τον κ. Α. Φιλιππίδη, η παράλληλη και συμπληρωματική της Θεολογίας του Ιστορική διδαχή για θέματα που φωτίζουν και αποσαφηνίζουν τις θρησκευτικές έριδες ώστε εν τέλει να καταδεικνύεται η αυθεντικότητα της Ορθοδόξου πίστεως της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού.

Σύγχρονο Πατέρα της Εκκλησίας όμως τον αναδεικνύει και η εμπιστοσύνη των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας τα οποία είχε εκπροσωπήσει σε διαλόγους με ετεροδόξους και αλλοδόξους ιδίως Εβραίους. Για τον διάλογο μάλιστα με τους Εβραίους, μου είχε διηγηθεί ότι τους ανέφερε ότι ο Χριστός είναι ο Άγγελος που εμφανίζεται και συνομιλεί με τον Μωϋσή στην Φλεγομένη Βάτο και εκείνοι του απήντησαν ότι αυτό το γνώριζαν διότι αποτελεί μέρος της αρχαίας τους Παραδόσεως!!! Είχε βρει δηλαδή τον κοινό τόπο ακόμη και με τους Εβραίους! 

Τέλος μια άλλη πτυχή της μεγάλης αυτής πνευματικής προσωπικότητας ήταν αυτή του πρεσβευτού της αληθείας στις σχέσεις του με πολιτικούς ηγέτες. Ενδεικτικά αναφέρω  σχετική διήγησή του για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μου είχε πει λοιπόν πως έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον νεοεκλεγέντα τότε πρόεδρο της Γαλλίας Ζάκ Σιράκ, τονίζοντάς του ότι "η Ένωση της Ευρώπης θα επιτευχθεί, μόνον εάν συνεχιστεί και περατωθεί αισίως η Γαλλική Επανάσταση, η Επανάσταση δηλαδή των Ρωμαίων κατά των Φράγγων". Και με εμφανή χαρά μου πρόσθεσε: "Ο Σιράκ μου απήντησε με ένα ιδιαίτερα ένθερμο τηλεγράφημα όπου ενθουσιωδώς μου έλεγε ότι συμφωνεί"!!! 

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ (α) Θεῖο καὶ ἀνθρώπινο θέλημα




ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΑΤΟΡΕΣ (α) 
Θεῖο καὶ ἀνθρώπινο θέλημα 
π. Δημητρίου Μπόκου 
Οἱ ἅ­γιοι Θε­ο­πά­το­ρες Ἰ­ω­α­κεὶμ καὶ Ἄν­να (9 Σε­πτ.) ἀ­νή­κουν στὰ ἅ­για ἀν­δρό­γυ­να τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἱ­στο­ρί­ας. Μὲ τὴ θε­ο­σέ­βεια ποὺ τοὺς δι­έ­κρι­νε ἀ­ξι­ώ­θη­καν νὰ γί­νουν οἱ κα­τὰ σάρ­κα προ­πά­το­ρες (οἱ παπ­ποῦ­δες δη­λα­δὴ) τοῦ Χρι­στοῦ. Κι ὅ­μως οἱ εὐ­λα­βεῖς αὐ­τοὶ ἄν­θρω­ποι εἶ­χαν γε­ρά­σει χω­ρὶς νὰ ἀ­πο­κτή­σουν τέ­κνα. Ἡ βα­θειά τους ἐ­πι­θυ­μί­α ἔ­με­νε ἀ­νεκ­πλή­ρω­τη. 
Ὁ Θε­ὸς ἤ­θε­λε ὅ­λα τὰ πε­ρι­στα­τι­κὰ ποὺ ἀ­φο­ροῦ­σαν τὴν ἐν­σάρ­κω­ση τοῦ Υἱ­οῦ του νὰ γί­νουν μὲ τρό­πο θαυ­μα­στό. Ὅ­ταν λοι­πὸν εἶ­χε ἐ­κλεί­ψει κά­θε φυ­σι­κὴ δυ­να­τό­τη­τα γιὰ ἀ­πό­κτη­ση παι­διοῦ, ἀ­φοῦ ἡ Ἄν­να ἦ­ταν σχε­δὸν ἑ­ξήν­τα χρο­νῶν, ὁ Θε­ὸς ἀ­να­τρέ­πει τοὺς φυ­σι­κοὺς νό­μους καὶ τοὺς χα­ρί­ζει αὐ­τὸ ποὺ δι­α­κα­ῶς ἐ­πι­θυ­μοῦ­σαν: τὴ θυ­γα­τέ­ρα ποὺ θὰ γι­νό­ταν «ἡ πάν­των χα­ρά», ἡ μη­τέ­ρα τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ. 

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

“Το Στρατόπεδο των Αγίων”: η μεταναστευτική κρίση, όπως την προέβλεψε ο Ζαν Ρασπάιγ το 1973



 le-camp-des-saintsτου Νικολάου Στεφανί

δη*

Η Ευρώπη βιώνει εδώ και πάνω από έναν χρόνο περίπου την μεγαλύτερη μεταναστευτική της κρίση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο μετανάστες, προερχόμενοι από μη ευρωπαϊκές χώρες, πήραν το δρόμο τους προς τη Γερμανία μόνο κατά το παρελθόν έτος. Μερικοί είναι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο από τη Συρία και το Ιράκ, αλλά τώρα φαίνεται ότι ένας σημαντικός αριθμός, το 60 τοις εκατό περίπου, είναι οικονομικοί μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική, το Αφγανιστάν και τη Μέση Ανατολή, οι οποίοι απλά αναζητούν καλύτερες προοπτικές στην Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, χάρη στην κοινή συνοριακή πολιτική της, είναι συγκλονισμένη και παράλυτη, διότι στα σύνορά της έχει αποδειχθεί ότι είναι τόσο ισχυρή όσο το πιο αδύναμο μέλος της. Μόλις εισέλθουν στο εσωτερικό της Ε.Ε., οι μετανάστες μπορούν να ταξιδέψουν σε όποια χώρα επιθυμούν εντός του φιλόξενου εσωτερικού της περιοχής Σένγκεν των 26 κρατών. Ορισμένες χώρες, σε πείσμα των κανόνων της Ε.Ε., έχουν επιβάλει ελέγχους μονομερώς στα σύνορα, καθώς χιλιάδες άλλοι μετανάστες φτάνουν καθημερινά από την Τουρκία και αλλού.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, φυσικά, προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα της κρίσης, της οποίας τις διασπαστικές επιδράσεις της είναι αδύνατον να αγνοήσουμε. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2016 σε πόλεις σε όλη τη Γερμανία, συμμορίες μουσουλμάνων Αράβων και Βορειοαφρικανών, μερικοί από τους οποίους αργότερα ανακαλύφθηκε ότι είναι αιτούντες άσυλο, λήστεψαν και κακοποίησαν σεξουαλικά εκατοντάδες γυναίκες. Πριν ολοκληρώσει την έρευνά της η αστυνομία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έσπευσε να δηλώσει ότι δεν υπήρχε «καμία σχέση» μεταξύ της μεταναστευτικής κρίσης και των επιθέσεων, καθώς τα περιστατικά ήταν απλώς “ένα θέμα δημόσιας τάξης”. Φοβούμενη δε μια ξενοφοβική αλυσιδωτή εξάπλωση η ίδια η Επιτροπή αυτονακηρύχθηκε “η φωνή της λογικής”.

Τέτοιες συζητήσεις έγιναν κατά κόρον στην Ευρώπη κατά το παρελθόν έτος. Αλλά είναι πλέον η εδραία πεποίθηση ενός ολοένα αυξανόμενου αριθμού Ευρωπαίων το ότι οι κυβερνήσεις τους μπορούν, αλλά δεν επιθυμούν να σταματήσουν τη ροή των μεταναστών. Μια δημοσκόπηση του περασμένου Φεβρουαρίου έδειξε ότι το 58 τοις εκατό των Γερμανών θέλουν συνοριακούς ελέγους για να κρατήσουν έξω τους μετανάστες, ακόμη και αν αυτό πλήττει την οικονομία, και περισσότεροι από τους μισούς δεν πιστεύουν ότι θα είναι δυνατή η ενσωμάτωση των μεταναστών στη γερμανική κοινωνία. Σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, οι πολιτικοί ηγέτες χάνουν τη λαϊκή υποστήριξη και το ποσοστό έγκρισης. Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φερ’ ειπείν ήδη τον περασμένο Μάρτιο βρισκόταν σε ένα ιστορικό χαμηλό τεσσάρων ετών, με μόνο το 46 τοις εκατό των Γερμανών να την υποστηρίζουν (από το υψηλότατο 75 τοις εκατό τον Απρίλιο του 2015), ενώ σήμερα το αντιμεταναστευτικό εθνικιστικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) καταγράφει ποσοστά της τάξης του 15% σε παγγερμανικό επίπεδο και οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ πέφτουν σε νέα δημοσκόπηση στην περιοχή του 29,5%, με τα ποσοστά τους να εμφανίζονται στο ναδίρ των τελευταίων ετών. Στη Γαλλία όλο και περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Φρανσουά Ολάντ θα μπορούσε ενδεχομένως να χάσει τις προεδρικές εκλογές του 2017 από την δεξιά εθνικίστρια ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν, υπό το βάρος της μεταναστευτικής κρίσης. Το πρόβλημα για τους ηγέτες της Ευρώπης, όπως ο Βρετανός συγγραφέας Douglas Murray έγραψε πρόσφατα στο συντηρητικό εβδομαδιαίο βρετανικό περιοδικό “The Spectator”, είναι ότι οι ψηφοφόροι απλά δεν πιστεύουν ότι θέλουν ή ότι μπορούν να καταφέρουν κάτι.

Όλα αυτά φέρνουν στο νου ένα μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ρασπάιγ (Jean Raspail), το “Στρατόπεδο των Αγίων”, μια αποκαλυπτική ιστορία για την κατάρρευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο Ζαν Ρασπάιγ γεννήθηκε στη Γαλλία το 1925. Στη μακρά διαδρομή της ζωής του υπήρξε ταξιδιώτης, εξερευνητής και βραβευμένος συγγραφέας. Το 1950-52 οδήγησε την γαλλική εξερευνητική αυτοκινητοπομπή που διέσχισε την αμερικανική ήπειρο από τη Γη του Πυρός έως την Αλάσκα, ενώ το 1954 ηγήθηκε της γαλλικής εξερευνητικής και ανθρωπολογικής αποστολής στη Γη των Ίνκας στη Ν. Αμερική. Τον έχουν πολλές φορές περιγράψει ως ένα ψηλό άντρα με στρατιωτικό

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Φώτης Κόντογλου: Μεγαλύτερο ρελιζίκι δὲν ἔγινε. Σὰν νὰ πήρανε ἀπὸ κάπου διαταγὴ κι ὁλοένα μιλᾶνε γιὰ τὸν "διάλογον' μὲ τοὺς Παπικοὺς


Προλογίζοντας τὸ βιβλίο τοῦ Καλομοιρου ὁ Κόντογλου ἔγραφε:
“Ο συγγραφέας τούτου τοῦ βιβλίου δὲν εἶναι θεολόγος σπουδασμένος στὰ σχολεῖα ποὺ σπουδάζουν ἕνα πράγμα ποὺ δὲν σπουδάζεται, τὴν θεολογία. Αὐτὸς ἐσπούδασε τὴν ἰατρική, ποὺ σπουδάζεται, γιατί εἶναι γνώση κοσμική, ἀνθρώπινη. Ἐβύζαξε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ τὴν εὐσέβεια ἀπὸ τὴν παράδοση, τὴν ἐπῆρε, μὲ τὸν τρόπο ποὺ λέγει ὁ ἴδιος ὅτι μεταδίδεται ἡ πίστη καὶ ἡ εὐσέβεια, ἀπὸ δάσκαλο σὲ μαθητή, ἀπὸ γονιὸ σὲ παιδί, ἀπὸ γέροντα σὲ ὑποτακτικό, ἀπὸ Χριστιανὸ σὲ Χριστιανὸ [δηλαδὴ μὲ προσωπικὴ σχέση]. Γιὰ τοῦτο εἶναι «παθών καὶ οὐχὶ μαθών τὰ θεία», ἔχοντας ὁδηγὸ τὴν πίστη καὶ ὄχι τὴ γνώση [ἐγκυκλοπαιδικὴ-ἐπιστημονικὴ ἐνημέρωση]. «Περιπατεῖ διὰ πίστεως, οὐ διὰ εἴδους», ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ γιὰ τοῦτο, τὸ βιβλίο του εἶναι σκληρό, μὴ ἔχοντας τοὺς συμβιβασμοὺς ποὺ φανερώνουν τὴν ὀλιγοπιστία, μήτε τὴν ἐξοικονόμηση γιὰ νὰ μὴ γίνει κανεὶς δυσάρεστος στοὺς....
ἀντιφρονοῦντες, μήτε τὴν ψευτοαδελφωσύνη.”

Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ‘ἀνθρωπότητα’ εἶναι ὑποκρισία
Ἐὰν εἶχε πάψει νὰ ὑφίσταται ἡ ἀδικία, τὸ μίσος καὶ τὸ ψέμα, τότε ἡ εἰρήνη θὰ ἦταν τὸ ἐπιστέγασμα τῆς ἀνθρώπινης εὐδαιμονίας. Ἡ ἑνότης θὰ ἦταν ἕνα φυσικὸ καὶ ὄχι τεχνητὸ ἀποτέλεσμα. Ὅμως παρατηρεῖται κάτι τὸ τελείως διαφορετικό. Σήμερα ποὺ ὅλοι μιλοῦν γιὰ εἰρήνη καὶ γιὰ ἑνότητα, ἡ φιλαυτία καὶ τὰ μίση, ἡ ἀδικία καὶ τὸ ψέμα, ἡ φιλοδοξία καὶ ἡ πλεονεξία μεσουρανοῦν. Ὅλοι, ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, μιλοῦν γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα. Δὲν ὑπῆρξε ὅμως ποτὲ μεγαλύτερη ὑποκρισία ἀπὸ αὐτὴν τὴν δῆθεν ἀγάπη. Γιατί ἡ ἀγάπη πρὸς κάτι τὸ θεωρητικό, πρὸς κάτι τὸ φανταστικό, ὅπως εἶναι ἡ ἔννοια «ἀνθρωπότης» εἶναι ἐξ’ ἴσου θεωρητικὴ καὶ φανταστική. Δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν συγκεκριμένο ἄνθρωπο ποὺ ἔχουμε μπροστά μας. Αὐτή η ἀγάπη πρὸς ἕνα συγκεκριμένο πρόσωπο, ὅταν ὑπάρχη, εἶναι ἡ μόνη πραγματική. Εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μας ποὺ ἐζήτησε ὁ Χριστός.
Αὐτὸς ὁ συγκεκριμένος ἄνθρωπος μὲ τὶς ἀτέλειες καὶ τὶς ἀδυναμίες του, ἀντὶ νὰ ἀγαπηθῆ, μισήθηκε στις ἡμέρες μας περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ. Καὶ ὄχι μόνον μισήθηκε, ἀλλὰ περιφρονήθηκε καὶ ἐξευτελίσθηκε, θεωρήθηκε ἕνα «πράγμα», χωρὶς ἰδιαίτερη ἀξία, μέσον γιὰ τὴν ἐπίτευξι «ὑψηλῶν» σκοπῶν, ἕνα μόριο τῆς μάζας. Αὐτοὶ ποὺ μιλοῦν περισσότερο γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἀνθρωπότητα, γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἑνότητα, εἶναι ἀκριβῶς ἐκεῖνοι ποὺ μισοῦν περισσότερο τὸν πλησίον τους, τὸν γνωστό τους. Ἀγαποῦν τὸν ἄνθρωπο: πλάσμα τῆς φαντασίας τους, δὲν ἀγαποῦν τὸν ἄνθρωπο: πραγματικότητα. Αὐτὴ ἡ λατρεία τοῦ εἰδώλου «ἄνθρωπος» εἶναι στὴν πραγματικότητα ναρκισισμός, εἶναι ἡ λατρεία τοῦ «ἐγώ».
Θὰ ἦταν λοιπὸν ἀφέλεια νὰ πιστέψη κανεὶς ὅτι ἡ φιλειρηνικὴ διάθεσις ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἀνθρωπότητα σήμερα προέρχεται ἀπὸ ἀγάπη. Ὄχι! Τὰ περὶ ἀγάπης εἶναι ὑποκρισία ἢ αὐταπάτη. Ο πόθος τῆς εἰρήνης προερχεται ἀπὸ τὸ χάσιμο τῶν ἰδανικῶν, ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὴν ἀγάπη τῆς καλοπέρασης. Είναι ὁ πόθος νὰ μᾶς ἀφήσουν ἥσυχους νὰ ἀπολαύσουμε τὰ ἀγαθά τς γῆς. Εἶναι ἡ κατὰ συνθήκην συνεργασία γιὰ τὴν ἀπόκτησι τῶν ἀγαθῶν ποὺ χωριστὰ ὁ καθένας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀποκτήση. Εἶναι ἡ παγκόσμιος συνεννόησις πάνω σε κάτι ποὺ ἔγινε τὸ πάθος ὁλοκλήρου της γῆς: τὴν φιληδονία καὶ τὴν φιλοϋλία. Εἶναι προϊόν τς ἀνάγκης.

Ποια ανάγκη δίνει «ώθηση» στην εκπόνηση και εφαρμογή του ΝΠΣ του ΜτΘ;



Ρέθυμνο, 16 Νοεμβρίου 2016
Ποια ανάγκη δίνει «ώθηση» στην εκπόνηση
και εφαρμογή του ΝΠΣ του ΜτΘ;
του Χρήστου Μπονατάκη
Ανάμεσα στο ‶σμήνος″ των ψευδοεπιχειρημάτων που ακούγονται και διαδίδονται γύρω απ’ το ζήτημα του ΝΠΣ του ΜτΘ, είναι έντονα και εκείνα του ότι τα ΝΠΣ πλέον, σε αντίθεση υποτίθεται με τα προηγούμενα, προωθούν το διάλογο με τον θρησκευτικά ‶διαφορετικό″, την ευαισθητοποίηση επί των κοινωνικών προβληματισμών, 
την ενημέρωση σχετικά με άλλες θρησκευτικές παραδόσεις (δήθεν θρησκειολογία, τη στιγμή που το ίδιο το πρόγραμμα αναφέρει ότι η νέα αυτή προσέγγιση, δεν «το μετατρέπει σε τυπική θρησκειολογική ενημέρωση» ΠΣ σελ. 12-13). Την διαχριστιανική επίσης και διαθρησκευτική επικοινωνία, την καταλλαγή, την αντιμετώπιση της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού κτλ.
Εκείνο τώρα όμως το οποίο δεν γνωρίζουν γονείς και εκπαιδευτικοί (δυστυχώς και πολιτικοί), θύματα όντες οι περισσότεροι της επικρατούσας για το ζήτημα άγνοιας, της σύγχυσης αλλά και της έντονης προπαγάνδας, είναι ότι όλα τα παραπάνω επιτυγχάνονται ήδη με το υπάρχων (παλαιό) Πρόγραμμα Σπουδών του ΜτΘ! Αυτό άλλωστε, εκτός του ότι για όποιον έχει στοιχειώδη γνώση των παλαιών προγραμμάτων είναι μια αλήθεια ‶εξόφθαλμη″, το ομολογούν σαφώς και οι εισηγητές του ΝΠΣ κατά το οποίο, η σκοποθεσία των παλαιών (2003) Αναλυτικών Προγραμμάτων (ΠΣ σελ. 10-11):
· «παρουσιάζεται αρκετά εκσυγχρονισμένη»,
· «επιδιώκει την ευαισθητοποίηση και έμπρακτη δέσμευση των μαθητών απέναντι στους σύγχρονους κοινωνικούς προβληματισμούς»,
· «υπογραμμίζει ...τις διαπιστώσεις γύρω από την πολυπολιτισμική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική δομή των σύγχρονων κοινωνιών και, τέλος, καταλήγει στη συνειδητοποίηση της ανάγκης για διαχριστιανική και διαθρησκειακή επικοινωνία». 

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: Καλοῦνται ὅλοι στὸν ἀγώνα γιὰ τὴν Πανευρωπαϊκὴ Πρωτοβουλία γιὰ τὴν Προστασία τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογένειας (Μαμά, Μπαμπὰς καὶ Παιδιὰ)


Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔθεσε ὑπό τήν αἰγίδα της τήν πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία τῆς ΑΣΠΕ, γιά τήν προστασία τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας, μέ τήν θεοϊδρυτη καί πατροπαράδοτη μορφή της. Μέχρι τὶς 10 Δεκεμβρίου 2016, ἃς ἑνώσουμε τίς ὑπογραφές μας ὅλοι, μέ τούς πολίτες πού σέβονται καί ὑπερασπίζονται τόν θεσμό τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας, ὅπως παραμένει ἀναλλοίωτος στό διάβα τῶν αἰώνων.
Ἱερά Σύνοδος: Ἐγκύκλιο Σημείωμα – Περί τῆς Πανευρωπαϊκῆς Πρωτοβουλίας συλλογῆς Ὑπογραφών γιά τήν Προστασία τοῦ Γάμου καί τῆς Οἰκογένειας (4977/2273/19-10-2016). (Κατεβάστε τo έγγραφο σε Pdf εδώ)

Τι αποφασίστηκε στις 19/11/2004 κι άνοιξαν οι πύλες της Ευρώπης στο Ισλάμ


http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/11/19112004.html

Ο καθένας τώρα γνωρίζει, ακόμα και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ότι διέπραξε πολιτικό λάθος ανοίγοντας τις πύλες της χώρας της σε περισσότερους από ένα εκατομμύριο μετανάστες από τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, γράφει ο Γάλλος δημοσιογράφος Ιβ Μαμού (Yves Mamou), επί δύο δεκαετίες δημοσιογράφος της Le Monde, σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Gatestone.


Ανοίγοντας τα σύνορα της Γερμανίας στους μετανάστες και στους πρόσφυγες η Μέρκελ ενεργοποίησε «αμυντικούς μηχανισμούς» που αντιτίθενται στη «μεταμόρφωση» της γερμανικής κοινωνίας και κουλτούρας σε έναν «πολυπολιτισμικό χώρο». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ενδυνάμωση του αντιμεταναστευτικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο πλέον έχει αναδειχτεί σε σημαντικό παίκτη στη γερμανική πολιτική σκηνή.

Η Μέρκελ προκάλεσε ανησυχία και αναστάτωση σε όλη την Ευρώπη για το μεταναστευτικό ζήτημα. Ίσως ακόμα και ενθάρρυνε με αυτή της την επιλογή το Brexit, δηλαδή την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ώθησε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, όπως η Ουγγαρία, στο σημείο απόσχισης από την Ένωση.

Ενδιαφέρον έχει η αναφορά του Μαμού ότι δεν ήταν μόνο το προσφυγικό κύμα του 2015, το οποίο κατέληξε κυρίως στη Γερμανία, για την έξαρση του προβλήματος. Όπως γράφει χαρακτηριστικά, μεταξύ του 2005 και του 2014 η Γερμανία δέχτηκε συνολικά 6 εκατομμύρια ανθρώπους.

Σαφώς και όλα αυτά τα έξι εκατομμύρια δεν ήταν από τη Μέση Ανατολή, αλλά η συντριπτική πλειονότητά τους δεν ήταν από την Ευρώπη. Σε αυτά τα νούμερα δεν υπολογίζεται η λαθρομετανάστευση.

Και η υπόλοιπη Ευρώπη έχει δεχτεί εκατομμύρια μεταναστών. Η Γαλλία, στην ίδια χρονική περίοδο, 2005-2014, δέχτηκε 3 εκατομμύρια μετανάστες, περίπου 300.000 κάθε χρόνο. Στην Ισπανία η κατάσταση ήταν χαοτική: Περισσότεροι από 700.000 μετανάστες το 2005, 840.000 το 2006, σχεδόν 1 εκ. το 2007 και στη συνέχεια μειώθηκαν σε 300.000 το χρόνο μέχρι το 2014.

Ο Ιβ Μαμού, στηριζόμενος στα παραπάνω νούμερα, υποστηρίζει ότι πίσω από τους ανθρωπιστικούς λόγους στην πραγματικότητα υφίσταται μια τεράστια επίσημη μεταναστευτική πολιτική σε ό,τι αφορά την Ευρώπη. Για οικονομικούς λόγους, όπως εξηγεί, η Ευρώπη ανοιχτά αποφάσισε εδώ και χρόνια να ενθαρρύνει την είσοδο στα εδάφη της ΕΕ ενός νέου πληθυσμού, υποτίθεται για να αντιμετωπίσει τη γήρανση των ευρωπαϊκών εθνών.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Τελευταίος συρμός για το ανδρικό φύλο



Υπάρχει λόγος που λέγεται "πατρίδα" και όχι "μητρίδα". Υπήρξε η εδαφική επικράτεια μέσα στην οποία άνδρες αποφάσισαν ότι οι βέβαιοι γιοί τους και οι βέβαιοι απόγονοι εκείνων, αναπαραγόμενοι θα διαιωνίσουν την ύπαρξή τους. Αποτέλεσε την εξέλιξη μετά την ανακάλυψη ότι η γυναίκα δεν τεκνοποιεί-αναπαραγάγει τη Φύση αυτοτελώς, γεγονός που εξάλειψε την μητριαρχία κάπου στα βάθη της Προϊστορίας.

Τη γη αυτή την κατέκτησαν, την υπερασπίστηκαν, την αξιοποίησαν, με αίμα και ρώμη, με σκοπό να ευδοκιμήσουν εκεί οι βλαστοί τους. Εκεί γεννήθηκε το αίσθημα της ιδιοκτησίας. Εκεί ξεκίνησε η άνθηση του πολιτισμού. Η εξέλιξη του ανθρωπίνου πολιτισμού συνιστά την ιστορία της πατριαρχίας. Αφού οριοθέτησαν τις πατρίδες από αντίπαλες πληθυσμιακές ομάδες, ξεκίνησαν οι αναζητήσεις για την καλυτέρευση της ποιότητας του βίου, η οποία συνιστά ακριβώς τον ορισμό της πολιτισμικής εξέλιξης.

Η γη καλλιεργήθηκε ώστε οι γενεές των ανθρώπων να εξασφαλίζουν τον επιούσιο χωρίς τη διαρκή βάσανο του κυνηγού και του τροφοσυλλέκτη. Και όταν η βιοτική ανασφάλεια υποχώρησε, το ανθρώπινο πνεύμα γύρεψε, εκτός από ανακαλύψεις που προσέφεραν εργαλειακές ευκολίες, μεθόδους για να τέρπεται η ψυχή, αντίδοτα στην σκληρότητα που απαιτούσε ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση : τις τέχνες. Γύρεψε επίσης, όταν επικράτησε μια σχετική ασφάλεια από την ομοιογενή σύσταση των πρωτοκοινωνιών, μορφές κοινωνικής οργάνωσης που θα βελτιστοποιούσαν τόσο την αποτελεσματικότητα του ανθρωπίνου μόχθου όσο και την συνεργασία των ανθρωπίνων όντων μεταξύ τους. Γεννήθηκαν έτσι τα πολιτεύματα, η δικαιοσύνη, οι δημοσιονομικές λειτουργίες.

Στις καταγωγικές κοιτίδες αναπτύχθηκε η αντίληψη του σεβασμού για το υπερβατικό που οδήγησε στην κωδικοποίηση των διάσπαρτων δοξασιών σε θρησκείες. Σύμφωνα με κοινωνιολόγους και εξελικτικούς βιολόγους, στη χαραυγή της οργάνωσης των κοινωνιών, όταν οι άνθρωποι ζούσαν σε μικρές ομάδες, η θρησκεία δεν είχε σχέση περισσότερο με την ηθική, όπως αργότερα εξελίχθηκε, παρά με τη συνεργασία. Ήταν η "κόλλα" που συνέπτυξε τις κοινωνίες. Το δε «άγρυπνο μάτι» του Θεού ώθησε τους ανθρώπους να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους.Γι' αυτόο φιλόσοφος του Διαφωτισμού Τζον Λοκ σημείωνε το 1689 στην «Επιστολή περί ανεκτικότητας» ¨: «Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με καμία ανεκτικότητα εκείνοι που αρνούνται την ύπαρξη ενός Θεού. Οι υποσχέσεις, οι συμφωνίες και οι όρκοι, που αποτελούν τους δεσμούς της ανθρώπινης κοινωνίας, δεν μπορούν να έχουν ισχύ για έναν άθεο». Ο Ντοστογιέφσκι το κωδικοποίησε σε μια γραμμή : "Εάν δεν υπάρχει Θεός όλα επιτρέπονται".

Σύγχυση φύλου, αλλαγή ταυτότητας: η προπαγάνδα «αγάπης και ισότητας» αγγίζει πλέον τα παιδιά


Πολύς θόρυβος προκλήθηκε από την σειρά του BBC «Just a Girl» που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας από 6 ετών και περιγράφει την φανταστική ιστορία μιας 11χρονης μαθήτριας τρανσέξουαλ που παίρνει χάπια αλλαγής φύλου. Προηγήθηκε η σειρά του Disney με την Miley Cyrus η οποία λανσάρει ιδιαίτερο look και δηλώνει ότι μπορείς να είσαι όποιο φύλο αισθάνεσαι. H Jazz Jennings, 14 ετών, που γεννήθηκε αγόρι και ζει ως κορίτσι από την ηλικία των 5, σταματώντας με χάπια την παραγωγή τεστοστερόνης, θα πάρει μέρος σε τηλεοπτικό ριάλιτι, που θέλει να αναδείξει την αγάπη, την υποστήριξη και την αποδοχή που είχε από τους φίλους και την οικογένεια.
Πολλοί περιγράφουν το φαινόμενο «ορίζω το φύλο μου όταν και όπως θέλω» ως οργανωμένη προσπάθεια επηρεασμού, που τώρα στοχεύει στα παιδιά. Προπαγανδίζει την συνειδητή αλλαγής φύλου, που την εμφανίζει ως «αγάπη-ισότητα-ελευθερία«, με στόχο την αποδόμηση της προσωπικότητας και την διάλυση της οικογένειας.

Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΛΟΑΤ και ο ρόλος του σχολείου στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων της


Είναι αυτό το πρότυπο της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας του δυτικού κόσμου; Ή μήπως είναι το πρόσωπο της απόλυτης παρακμής και της πλήρους αποδόμησης του ανθρώπου και της κοινωνίας;
Ποιος καθορίζει το ανθρώπινο φύλο; Ποιος καθορίζει πόσους και τι φύλου γονείς θα έχει ένα παιδί; Η ανθρώπινη «αγάπη-ισότητα-ελευθερία» όπως τελευταία ορίζεται στον πολιτικό νόμο της Δύσης; Ποια είναι η σκοπιμότητα στην διαφημιζόμενη δυνατότητα του ανθρώπου να καθορίζει το φύλο του και στο «δικαίωμα» ενός παιδιού να έχει δυο ή τρεις γονείς σε διάφορους συνδυασμούς φύλων; Γιατί προενοχοποιείται όποιος διαφωνεί με την ατζέντα ΛΟΑΤ, και ταυτίζεται με πρόσωπο που καταναλώνει κρέας διαφυλικού ή ομοφυλόφιλου; Γιατί για άλλη μια φορά ο (επιτιθέμενος) δυτικός πολιτισμός παριστάνει τον αμυνόμενο; Ποιον καταδιώκει; Γιατί, προσποιούμενος ότι κατοχυρώνει τα δικαιώματά του, επιχειρεί να επιβάλλει την άποψή του; Γιατί η δημοκρατία αφορίζει μονολεκτικά την αντίθετη άποψη, θέλοντας να αποφύγει κάθε συζήτηση; Γιατί τόση μανία να μεταβληθεί το σχολείο σε κέντρο διακίνησης της αντζέντας ΛΟΑΤ;

Η Νηστεία των Χριστουγέννων και το Σαρανταλείτουργο


Θαυμαστές και ωφέλιμες ιστορίες

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ & ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ


Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων.

Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι.
Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία.

Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου.
Ἡ τέλεση τοῦ σαρανταλείτουργου ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία γιὰ βίωση τὴς μυστηριακῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς, γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ὑμνολογίας καὶ τῆς ἀκροάσεως τῶν θείων Γραφῶν, γιὰ συχνότερη θεία κοινωνία, γιὰ συχνότερη συγκρότηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος μᾶς λέει: «Σπουδάζετε πυκνότερον συνέρχεσθαι εἰς εὐχαριστίαν θεοῦ καὶ εἰς δόξαν. Ὅταν γὰρ πυκνῶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γίνεσθε, καθαιροῦνται οἱ δυνάμεις τοῦ σατανᾶ καὶ λύεται ὁ ὄλεθρος αὐτοῦ», δηλαδὴ «Προσπαθεῖστε μὲ σπουδὴ νὰ ἔρχεσθε ὅλοι μαζί στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), γιὰ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ νὰ Τὸν δοξολογεῖτε. Διότι ὅταν συχνά ἔρχεσθε στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), συντρίβονται οι δυνάμεις του σατανᾶ καί λύεται κάθε ὀλέθρια ἐνέργεια του».Ἡ δύναμη τῆς Θείας Λειτουργίας δὲν εἶναι μαγική. Εἶναι ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἑνότητας ἐν Χριστῷ. Ἡ Θεία Λειτουργία μᾶς μαθαίνει νὰ συγχωροῦμε, νὰ ἀγαποῦμε καὶ νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε προσφέρουμε τὰ Δῶρα μας στὸ Θεό, τὸν Ἄρτο καὶ τὸν Οἶνο, προσευχόμενοι γιὰ ζῶντες καὶ κεκοιμημένους ἀδελφούς μας.

Ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων προσώπων (ἀνάγνωση τῶν «Διπτύχων») εἶναι ἔργο πολὺ σημαντικὸ καὶ ἱερό, ποὺ θεσμοθετήθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ ἐπιτελεῖται ἀδιάλειπτα μέσα στοὺς αἰῶνες.


Το Ιερό Σαρανταλείτουργο


Στο υπέροχο βιβλίο «Ιωάννης της Κροστάνδης» (έκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου), διαβάζουμε:
«Στην Θεία Λειτουργία τελείται το μυστήριο της αγάπης. Και η αγάπη στην ουσία της είναι μεταδοτική. Η αγάπη, ιδιαίτερα η θεία, σπεύδει να σκορπίσει το φώς της, την χαρά της όλους… Και συμπληρώνει: ω αγάπη τελειότατη! ω αγάπη, πού τα πάντα αγκαλιάζεις! Ώ αγάπη ισχυρότατη! Τί να προσφέρουμε σαν ευγνωμοσύνη στον Θεό για την αγάπη Του προς εμάς; Η αγάπη αυτή βρίσκεται στην θυσία του Χριστού, που προσφέρεται για την απελευθέρωσι όλων από κάθε κακία…».


Και ο μακαριστός π. Παΐσιος, σχετικά με την ανάγκη προσευχής για τους κεκοιμημένους, έλεγε: «…να αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα (για τους εαυτούς τους). Οι ζωντανοί μπορούν… Να πηγαίνετε στην εκκλησία λειτουργία, δηλαδή πρόσφορο, και να δίνετε το όνομα του κεκοιμημένου, να μνημονευθή από τον ιερέα στην προσκομιδή. Επίσης, να κάνετε μνημόσυνα και τρισάγια. Σκέτο το τρισάγιο, χωρίς Θεία Λειτουργία, είναι ελάχιστο.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Κύριε, αν δεν λυπηθείς εμάς, λυπήσου τα χέρια Της που έχουν τις γρατσουνιές μας


Παραμυθία σημαίνει παρηγοριά. Όχι επειδή το λένε τα λεξικά, αλλά επειδή το νιώθεις κοιτώντας την εικόνα Της.

Πιστό αντίγραφο αυτής της εικόνας (φτιαγμένο στο Βατοπαίδι) υπάρχει στο μοναστήρι των Ταξιαρχών στον Αγ. Γεώργιο Πηλίου, που σήμερα πανηγυρίζει την απαντοχή, την αφημένη στο χέρι της Μάνας -που κρατάει το μικρό χεράκι του Γυιού.

Πήγαμε χθες στον εσπερινό και Της είπαμε (με το γνωστό μας θράσος) να συνεχίσει να κρατά το χέρι του Μωρού Της, μην Το αφήσει να πέσει πάνω μας με την οξύτητα της δίκαιης τιμωρίας.

Την κοιτάξαμε κουρασμένα (όλα γύρω μας, φέρνουν κόπωση) και ψελλίσαμε λέξεις, που μπορεί να ήταν και προσευχή. 

Εκείνη χαμογέλασε -μέσα μας- μικρά φαναράκια ελπίδας....Είχε αρχίσει να νυχτώνει. 

Στον κόσμο νυχτώνει νωρίς πια. Η Κυρά δεν σώνει να ανάβει κεράκια για την πορεία των κουρασμένων. 

Η Κυρά η Παραμυθία, η Κυρά η παρηγορήτρα, η Παναγιά με τα βελούδινα χέρια τα γρατσουνισμένα από τις τραχιές μας καρδιές....

Κύριε, αν δεν λυπηθείς εμάς, λυπήσου τα χέρια Της, που έχουν τις γρατσουνιές μας. 

Είναι τα χέρια της Μάνας Σου!


 
Έλενα

Προς Δεύτερο Γύρο Αναμέτρησης Ντόναλντ Τραμπ και Ολιγαρχίας;



Βοήθημα οιωνοσκόπησης στο άγραφο ημερολόγιο της νέας εποχής Ντόναλντ Τραμπ εισφέρει το κατωτέρω άρθρο του παγκόσμια γνωστού Αμερικανού δημοσιολόγου Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, που αξιολογεί το εκλογικό αποτέλεσμα της Δευτέρας, επισημαίνει τα σημαντικότερα για τον κόσμο σημεία του προγράμματος Τραμπ ( συνεννόηση με Ρωσία, Κίνα, Ιράν και Συρία), τις συνωμοσίες, εμπόδια και σχέδια δολοφονίας του από το «βαθύ κράτος» και τις πρόνοιες που απαιτούνται για την εξουδετέρωσή τους. Χρήσιμο λοιπόν βοήθημα και για ανήσυχους (για την τύχη τους) πολιτικούς.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού 

Τις Εκλογές Κέρδισε η Εργατική Τάξη
Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς
Η αμερικανική προεδρική εκλογή είναι ιστορική επειδή ο αμερικανικός λαός κατόρθωσε να νικήσει τους ολιγάρχες. Η Χίλλαρυ Κλίντον, όργανο της Ολιγαρχίας, νικήθηκε παρά την αισχρή εκστρατεία των ΜΜΕ εναντίον του Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό δείχνει ότι τα ΜΜΕ και το πολιτικό κατεστημένο των πολιτικών κομμάτων έχασαν την αξιοπιστία τους στα μάτια του αμερικανικού λαού.
Απομένει να δούμε εάν ο Τραμπ μπορεί να επιλέξει και να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα υπηρετήσει τον ίδιο και τις επιδιώξεις του -να αναδημιουργήσει τις αμερικανικές θέσεις εργασίας και να αποκαταστήσει σχέσεις φιλίας και αμοιβαίου σεβασμού με τη Ρωσία, την Κίνα, τη Συρία και το Ιράν.
Μένει επίσης να δούμε πως η ολιγαρχία θα ανταποκριθεί στη νίκη του Τραμπ. Το χρηματιστήριο και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα μπορούν να δημιουργήσουν μιαν οικονομική κρίση, προκειμένου να βάλουν τον Τραμπ σε θέση αμύνης και να χρησιμοποιήσουν τη κρίση για να εξαναγκάσουν τον Τραμπ να τοποθετήσει έναν δικό τους στο υπουργείο Οικονομικών. Διεφθαρμένοι πράκτορες της CIA και του Πενταγώνου μπορούν να παρασκευάσουν μιαν επίθεση πλαστής σημαίας (προβοκάτσια) που θα διατάρασσε τις καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Ο Τραμπ θα διέπραττε λάθος αν διατηρήσει νεοσυντηρητικούς στην κυβέρνησή του.
Με τον Τραμπ τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα. Εάν ο Τραμπ δεν εκτραπεί, από κακή κρίση στην επιλογή των μελών της κυβέρνησης και από εμπόδια που θα τεθούν στον δρόμο του, θα μπορούσαμε να περιμένουμε τον τερματισμό της ενορχηστρωμένης από την Ουάσιγκτων σύγκρουσης με τη Ρωσία, την απομάκρυνση των αμερικανικών πυραύλων από τα σύνορα της Ρωσίας με την Πολωνία και τη Ρουμανία, το τέλος της σύγκρουσης στη Ουκρανία και το τέλος στις προσπάθειες της Ουάσιγκτων να ανατρέψει την κυβέρνηση της Συρίας. Όμως τέτοια επιτεύγματα προϋποθέτουν την ήττα της αμερικανικής Ολιγαρχίας. Και μολονότι ο Τραμπ νίκησε την Χίλλαρυ, η Ολιγαρχία υπάρχει ακόμη και είναι ακόμη ισχυρή.
Ο Τραμπ είπε ότι δεν βλέπει πλέον λογική στην ύπαρξη του ΝΑΤΟ 25 χρόνια μετά την Σοβιετική

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Ο Άγιος Μηνάς και η μάχη του Ελ Αλαμέϊν-


 «Το θαύμα με την εμφάνιση του».

Αποτέλεσμα εικόνας για Άγιος Μηνάς
Κατά την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου, η Ελλάδα διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο, μαχόμενη ηρωϊκά, αποκρούοντας και κατατροπώνοντας τους Ιταλούς, όμως στη συνέχεια υπέκυψε στις πολλαπλά υπέρτερες στρατιές των Γερμανών και κατακτήθηκε από αυτούς καθώς και από Ιταλούς, Αλβανούς και Βουλγάρους που βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν φοβερά μαρτύρια κατά των Ελλήνων…


Στην Αίγυπτο, που ήταν η πατρίδα του Ελληνικής καταγωγής Αγίου Μηνά, ανασυστάθηκε ο Ελληνικός στρατός και συνέχυσε τους αγώνες για την απελευθέρωση της χώρας μας. Όταν το 1942, ο αρχηγός των χιτλερικών στρατιών ο Ρόμμελ, καταλαμβάνοντας την Βόρειο Αφρική, έβαλε στόχο και την Αλεξάνδρεια, δόθηκε στο Ελ Αλαμέϊν η μάχη των Γερμανών με τις συμμαχικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων. Οι γερμανικές ορδές νικήθηκαν, τράπηκαν ντροπιασμένοι σε άτακτη φυγή και συνελήφθησαν άπαντες αιχμάλωτοι. Η εξέλιξη της μάχης αυτής έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του πολέμου.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι το γεγονός ότι το όνομα Ελ Αλαμέϊν προήλθε στα Αραβικά από το όνομα Άγιος Μηνάς, διότι εκεί υπήρχε ναός του Αγίου, ίσως και ο τάφος του, που αποτελούσαν μεγάλο προσκύνημα για τους πιστούς Χριστιανούς και σημειώθησαν πάμπολλα θαύματα! Ένα εξ’ αυτών συνέβη καθώς οι στρατιές του Ρόμμελ κατευθύνονταν προς την Αλεξάνδρεια, της οποίας η πτώση εθεωρείτο βεβαία.Πριν επιτεθούν το πρωί οι Γερμανοί, στρατοπέδευσαν τη νύχτα στο Ελ Αλαμέϊν και κατά τα μεσάνυχτα είδαν πολλοί να βγαίνει από τον ερειπωμένο ναό του ο Άγιος Μηνάς και να οδηγεί καμήλες, που όρμησαν στο στρατόπεδο των Γερμανών, πανικοβάλοντας και καταστρέφοντας τα πάντα. Ως συνέπεια αυτού του εξαίσιου γεγονότος ήταν να αποδιοργανωθούν οι Γερμανοί, να χάσουν τη μάχη από τους συμμάχους και να επέλθει η μεταβολή του πολεμικού κλίματος.
Μάλιστα οι σύμμαχοι παρότι δεν ήταν Ορθόδοξοι, αλλά αλλόδοξοι, έδωσαν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον τόπο αυτό ώστε να ανακαινισθεί ο ναός και να κτισθεί Μοναστήρι, αναγνωρίζοντας την βοήθεια που είχαν με τον θαυμαστό αυτό τρόπο από τον Άγιο Μηνά.
 
πηγή

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Πόσο σχέση έχει το «αγαπάτε αλλήλους» του Αρχιεπισκόπου με την «Αλληλεγγύη» του κ. Τσίπρα;



Γράφει ο Αντώνης Κρούστης.
tsiprasieronymos_534_355


Είναι καιρός τώρα που προσπαθεί ο κ.Τσίπρας να κάνει ανοίγματα προς την εκκλησία ψάχνοντας ταυτόσημες αρχές μεταξύ Μαρξισμού και Χριστιανισμού. Η τελευταία ατάκα του ενώπιον του Αρχιεπισκόπου ήταν ότι ο Χριστιανισμός προβάλλει το «αγαπάτε αλλήλους» και η Αριστερά την «αλληλεγγύη», προσθέτοντας ότι και οι δυο «κοσμοθεωρίες» έχουν ως κέντρο τον άνθρωπο. Άρα ένας Χριστιανός μπορεί να προσβλέπει στο αξιακό σύστημα της Αριστεράς, αφού δεν έχουν και μεγάλες διαφορές.

Αλήθεια όμως, πόσο συμβατές είναι οι δυο αξίες αυτές;

Το «αγαπάτε αλλήλους» του Ιησού Χριστού αναφέρεται μεταξύ όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως τάξης , φυλής, φύλου, εθνότητας και θρησκείας. Η προβαλλόμενη «αλληλεγγύη» της Αριστεράς είναι στην ουσία η συσπείρωση της εργατικής τάξης έναντι της Αστικής. Συνεπώς ουδεμία σχέση δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ του «Όλου» με το «Μερικόν». Η Αγάπη του Χριστού είναι καθολική και αδιάκριτη. Απευθύνεται ξεχωριστά στον κάθε άνθρωπο κάθετα, ενώ η αλληλεγγύη της Αριστεράς λειτουργεί οριζόντια, όχι καθολικά , αλλά επιβεβλημένα και μεροληπτικά.