Τα ελληνικά ήταν και παραμένουν μία δύσκολη γλώσσα. Υπήρχε, όμως, στα
παλαιότερα χρόνια μία ηθική υποχρέωση των πολιτικών, των δημοσιογράφων
και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να μιλούν και να γράφουν σωστά
ελληνικά. Για να δείχνουν τον σεβασμό τους προς την πανάρχαια γλώσσα μας
και για να γίνονται παράδειγμα προς μίμησιν από τον λαό. Σήμερα
δυστυχώς ακούμε και διαβάζουμε σοβαρά γλωσσικά ολισθήματα από
–υποτίθεται- μορφωμένους ανθρώπους. Καταγράφω χαρακτηριστικά τα
ακόλουθα:
Από προβεβλημένο στέλεχος της κυβερνήσεως ακούσαμε τη δήλωση ότι θα
ασχοληθεί με το πρόβλημα «των πλεονάζοντων θέσεων»! Διπλό το ολίσθημα.
Πρώτον η λέξη θέση είναι γένους θηλυκού, άρα το σωστό είναι «των
πλεοναζουσών θέσεων». Αλλά και αρσενικό να ήταν το γένος, το σωστό είναι
«των πλεοναζόντων υπαλλήλων», όχι «πλεονάζοντων» . Εκτός αν ο ομιλητής
μιμείται την κακόηχη «δημοτικιά» των αριστερών φοιτητικών συλλόγων που
γράφουν «του Πανεπιστήμιου» αντί «του Πανεπιστημίου».
Νεόκοπο πολιτικό κόμμα εμφανίσθηκε και ονομάσθηκε «Νέα Μέρα». Με το
καλημέρα έγινε το ολίσθημα. Η λέξη ΜΕΡΑ δεν είναι υπαρκτή λέξη, αλλά
παραφθορά και προφορική λαϊκότροπη μορφή της λέξεως «ημέρα» . Το λεξικό
Μπαμπινιώτη στο λήμμα «μέρα» γράφει: Βλέπε λέξη «ημέρα». Το προφορικό
ιδίωμα έχει μεγαλύτερες ανοχές. Αλλά ένα πολιτικό κόμμα, που υπόσχεται
ότι θα υπερασπισθεί το έθνος και τον λαό, οφείλει πρωτίστως να
υπερασπίζεται τη γλώσσα και την εθνική κληρονομιά μας. Και το «γειά
σου» προέρχεται από συγκεκομμένη μορφή της λέξεως «υγεία», αλλά κανείς
πολιτικός μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να μετονομάσει το Υπουργείο Υγείας σε
Υπουργείο «Γειας».
«Και
νόμισαν πως είχαν το δικαίωμα ν’ αλλάξουν και τη συνηθισμένη
ανταπόκριση των λέξεων προς τα πράγματα, για να δικαιολογήσουν τις
πράξεις τους…(…)… Αιτία για ολ’ αυτά είναι η όρεξη ν’ αποχτήσουν δύναμη
οι άνθρωποι από απληστία και φιλοδοξία·». ( Θουκυδίδης, Ιστορία, Βιβλίο Γ΄, Μτφρ. Ε. Λαμπρίδη )
