Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Αγγελόγλου
Πνευματικός και Λειτουργός του Ιερού Ησυχαστηρίου
"Παναγία, η Φοβερά Προστασία"
Ενόψει της επικείμενης εκδόσεως των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων τον Σεπτέμβριο 2023, άρχισαν πάλι όσοι –δυστυχώς και ιερείς– παραμένουν παθητικοί έναντι κάθε ανελεύθερου συστήματος, να δικαιολογούν την προσωπική παθητική στάση τους, λέγοντας: «Εμένα δεν με πειράζει και δεν με φοβίζει να είναι η ζωή μου υπό αδιάλειπτη παρακολούθηση και ψηφιακή καταγραφή, διότι δεν κάνω κάτι κακό και δεν έχω κάτι να κρύψω».
Και εμείς, αδελφέ, σε θεωρούμε καλό άνθρωπο και ότι δεν κάνεις τίποτε κακό.
Το ότι όμως δεν φοβάσαι να παραδώσεις την ελευθερία σου, αυτό δεν πρέπει να εδράζεται και να συγκρίνεται με τον καλό εαυτό σου, αλλά με εκείνον στον οποίο παραδίδεις την ελευθερία σου.
Αν λοιπόν αυτός πού θα κατέχει όλα τα στοιχεία σου είναι καλός, τότε πράγματι η καλοσύνη σου δεν έχει να φοβάται τίποτε.
Αν όμως –λέω, αν– όλα αυτά τα στοιχεία σου και την ελευθερία σου τα παραλάβει ένας δικτάτορας, ένας κακός κυβερνήτης, ο οποίος μισεί τους καλούς, τότε τι γίνεται;
Όπως είναι λογικό και φυσιολογικό, πληρώνεις με τη ζωή σου την αφροσύνη σου!
Αν έχεις κυβερνήτη τον Μ. Αλέξανδρο, δεν φοβάσαι τίποτα.
Εάν όμως τον διαδεχθεί ο Αντίοχος ο Επιφανής και αναιδής, τότε χρειάζονται τόμοι για να σου περιγράψω τι έπραξε εναντίον των καλών και αγίων Ισραηλιτών (βλ. Α΄ Μακκαβ.), οι οποίοι – όπως ο Απόστολος Παύλος λέει– κατέφυγαν «εν ερημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» (Εβρ. ΙΑ΄,38), όταν και ο ουρανός γέμισε από Αγίους.
Εάν έχεις ως κυβερνήτη και αυτοκράτορα τον Μ. Κωνσταντίνο, δεν φοβάσαι τίποτε και θα επαινείσαι, μάλιστα, από αυτόν για την καλοσύνη σου· εάν όμως έρθουν στην εξουσία ο Νέρωνας, ο Καλλιγούλας, ο Διοκλητιανός, τότε να θυμάσαι ότι όλοι αυτοί και οι όμοιοί τους θανάτωσαν τους καλούς και Αγίους μόνο και μάλιστα, με μαρτυρικό θάνατο.
Είναι εκατομμύρια τα αθώα θύματά τους. Επίσης, εάν κυβερνήτης σου είναι ο τσάρος Νικόλαος, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε.
Αν όμως τον διαδεχθεί ο Στάλιν, τότε να μη σου διαφεύγει ότι εκείνος θανάτωσε τους καλούς και Αγίους και έτσι το μαρτυρολόγιο της Αγίας μας Εκκλησίας γέμισε με εκατομμύρια Μάρτυρες.
Η απ’ αιώνων Ιστορία μάς έχει αποδείξει πώς οι καταστάσεις μεταβάλλονται αναλόγως με τους κυβερνήτες και τα ιδεολογικά συστήματα που εναλλάσσονται.
Έτσι, εάν στη χώρα σου βασιλεύει η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και είσαι καλός, πράγματι δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Αν όμως τη διαδεχθεί ο Χίτλερ, δες τι έγινε:
Η Γερμανία –υπό την ηγεσία του Χίτλερ– κατά την περίοδο λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ψήφισε νόμους, διά των οποίων απαιτούσε να καταγραφούν συστηματικά όλοι οι ασθενείς και έγκλειστοι σε ψυχιατρικά ιδρύματα, τα άτομα που έπασχαν από διανοητικές και σωματικές αναπηρίες, οι τρόφιμοι των γηροκομείων, οι κωφοί, μουγγοί, τυφλοί που φιλοξενούντο σε ιδρύματα, οι τρόφιμοι σε ιδρύματα απεξάρτησης αλκοολικών, οι έχοντες γεροντική άνοια κ.α.
Επίσης απαίτησε να καταγραφούν όλοι οι πάσχοντες από ανίατες ασθένειες, των οποίων η κατάσταση κρινόταν μη αναστρέψιμη, αθεράπευτη.
Μάλιστα, ίδρυσε στο Βερολίνο το περιβόητο ειδικό γραφείο, γνωστό ως «κέντρο Τ4», στο οποίο συμμετείχαν και ιατροί που κατείχαν πανεπιστημιακές έδρες.
Με νόμο υποχρέωσε τις κλινικές της χώρας να συμπληρώσουν ειδικά ερωτηματολόγια (τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια ως κατάλογοι θανάτων).
Έπειτα από τη συστηματική καταγραφή των ασθενών, με τη συνεργασία του υπουργείου Υγείας, του υπουργείου Εσωτερικών και της γερμανικής εγκληματολογικής Αστυνομίας, μεταφέρθηκαν όλοι εκείνοι οι ασθενείς σε ειδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, με σκοπό την εξόντωσή τους διά «ευθανασίας», διά της οποίας θανατώθηκαν χιλιάδες διανοητικά και σωματικά ανάπηροι, ασθενείς και γέροντες!
Οι αριθμοί των νομίμως δολοφονηθέντων από τη γερμανική ναζιστική κυβέρνηση είναι άκρως τρομακτικοί.
Ενδεικτικά: 110.000 ενήλικοι τρόφιμοι ιδρυμάτων, 70.000 άρρωστοι και ανίκανοι προς εργασία, 5.000 μικρά παιδιά με διάφορες αναπηρίες.1
Και δεν είναι μόνον αυτοί… Ο κατάλογος των νεκρών απλώνεται μακρύς και αβυσσαλέος.
Έτσι, άδειασαν οι κλινικές και τά ιδρύματα και «ελαφρύνθηκε» το γερμανικό δημόσιο από τα έξοδα νοσηλείας τους (μήπως, αδελφέ, σου θυμίζει κάτι από προεκλογική δήλωση υποψηφίου βουλευτή της Ν.Δ. για τους καρκινοπαθείς;).
Άλλους εξ αυτών τους δολοφόνησαν μαζικά σε θαλάμους αερίων και άλλους με διαφορετικούς τρόπους.
Επίσης, με ειδικό νόμο για την προστασία απογόνων με κληρονομικές ασθένειες, προέβησαν στη στείρωση 400.000 ατόμων μέχρι το 1945.2
Άλλωστε, τα έγκλειστα σε ιδρύματα άτομα θεωρήθηκαν «απειλή για τη δεξαμενή γονιδίων της υπέρτατης γερμανικής φυλής»!3
Ας σημειωθεί ότι όλοι εκείνοι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στις κλινικές, στα νοσοκομεία, στα ιδρύματα ήταν Γερμανοί (ο πατέρας, ο παππούς, η μητέρα, ο γείτονας, ο αδελφός, η αδελφή τους), δεν τους ήταν ξένοι.