Κοινοτισμός, δυνατότητα επιστροφής στην πραγματικότητα

 από τον Roberto Pecchioli

Χρειαζόμαστε ιδέες, μύθους, συλλογικές ιστορίες. Είναι μια μόνιμη ανάγκη του ανθρώπου, αλλά γίνεται επείγον, το νερό του διψασμένου, σε μια εποχή που μια ενιαία ιδεολογική αφήγηση, φιλελευθερισμός της αγοράς στη φιλελεύθερη μορφή στα οικονομικά και ελευθεριακός-ελεύθερος σε ηθικά και κοινωνικά ζητήματα, όχι μόνο κυριαρχεί στον κόσμο, αλλά θεωρεί τον εαυτό του μοναδικό, απαραίτητο, χωρίς εναλλακτικές, ακόμη και «φυσικό».
Ο συγγραφέας σκέφτεται τον κοινοτισμό ως τη σωστή ιδέα, το κλειδί για το ξεκλείδωμα της δύσκολης ενιαίας σκέψης που κυριαρχεί, αναστέλλει, μετατρέπει τα πάντα σε αγαθά, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπότητας, ενός προϊόντος με τιμή και γραμμωτό κώδικα.

Ο κοινοτισμός μοιράζεται ένα μη ελκυστικό όνομα με τη σκέψη αποανάπτυξης. Όταν μιλάμε για αποανάπτυξη, ο αποικισμός του φανταστικού μάς κάνει να σκεφτόμαστε όχι τον έξυπνο αυτοπεριορισμό, τον σεβασμό στη φύση και το περιβάλλον, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση, τη διαφυγή από το θλιβερό παράδειγμα «παράγω, καταναλώνω, πεθαίνω», αλλά έναν πρωτόγονο κόσμο. στόν οποίο πρέπει να εγκαταλείψουμε τις άπειρες ανέσεις της λεγόμενης προόδου.
Ο κοινοτισμός, με τη σειρά του, υπενθυμίζει, τήν εύκολη αλλοίωση, την καταστροφική κομμουνιστική εμπειρία. Τεράστιες προσδοκίες, ελπίδες που μοιράστηκαν εκατομμύρια και εκατομμύρια άνθρωποι απογοητευμένοι από ένα δεσποτικό, βίαιο καθεστώς, ανίκανο να εξαλείψει την υλική φτώχεια, δημιουργό μιας πνευματικής ερήμου που δεν μοιάζει με αυτήν του μεγαλύτερου αδελφού του, του φιλελευθερισμού.

Ο κοινοτισμός δεν είναι ιδεολογία, δεν προτείνει την επιβολή ενός συγκεκριμένου κοινωνικοοικονομικού μοντέλου -η επιλογή του οποίου αφήνεται στη σοφία και την παράδοση κάθε λαού- είναι μάλλον μια γενική θεώρηση της ανθρώπινης κατάστασης. Είναι ένα ηθικό και πολιτικό δόγμα σύμφωνα με το οποίο το άτομο μπορεί να συνειδητοποιήσει πλήρως τις ηθικές του ικανότητες και τις πολιτικές του ιδιότητες μόνο μέσα σε μια κοινότητα.
Αρχαία ιδέα, που εισήγαγε ο μεγαλύτερος στοχαστής της δυτικής παράδοσης, ο Αριστοτέλης, στο Nicomachean Ethics and Politics , όπου περιγράφει τον άνθρωπο ως κοινωνικό και κοινοτικό «πολιτικό ζώο», το οποίο πραγματοποιείται σε συνύπαρξη με άλλα, την κοινωνία .
Ο σύγχρονος πατέρας του κοινοτισμού μπορεί να θεωρηθεί ο Georg WF Hegel, ο οποίος, στο Περίγραμμα της Φιλοσοφίας του Δικαίου, τονίζει τη σημασία των διαφόρων μορφών κοινότητας: της οικογένειας, του κράτους, των εταιρειών, των ενδιάμεσων φορέων που απαγόρευσε η Γαλλική Επανάσταση ( Ο νόμος Le Chapelier). Και αυτός, όπως και ο Αριστοτέλης, υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι ψυχικές ικανότητες και η ηθική απόδοση δεν μπορούν να εκδηλωθούν πλήρως παρά μόνο στο πλαίσιο

Ἡ κ. Διαμαντοπούλου, οἱ «ὀρθόδοξες» ἱέρειες καί ὁ κορυφαῖος Μητροπολίτης

 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211
estiapm@gmail.com


Ἀλγεινή ἐντύπωση προκάλεσαν οἱ ἀπό τηλοψίας δηλώσεις τῆς πρώην ὑπουργοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ, Ἄννας Διαμαντοπούλου, περί ἱερωσύνης γυναικῶν. Μεταξύ ἄλλων, ἡ κ. Διαμαντοπούλου δήλωσε γιά τήν Ἐκκλησία: «Εἶναι ἕνας κόσμος τῶν ἀνδρῶν, μεταξύ τους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά διαφεντεύουν τά τῆς ἰδιωτικῆς ἀντίληψης τῶν ἀνθρώπων, τῆς θρησκείας, γιατί εἶναι ἰδιωτικός χῶρος τοῦ καθενός, χωρίς νά ὑπάρχει τό βίωμα τῆς μισῆς κοινωνίας. Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἡ μισή... κοινωνία, οἱ γυναῖκες» [1].


Σχετικά μέ τήν ἱερωσύνη τῆς γυναίκας, θά ἀρκοῦσε τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Χριστός ἀπό τόν Ὁποῖο πηγάζει ἡ Ἱερωσύνη, δέν τήν μετέδωσε σέ μία ἀπό τίς πολλές καί ἀφοσιωμένες μαθήτριές Του, οὔτε κἄν στήν Παναγία Μητέρα Του, ἡ Ὁποία εἶναι ἀνώτερη ὄχι μόνο ἀπό τούς ἄνδρες, ἀλλά καί ἀπό τίς ἀγγελικές δυνάμεις. Ἄν ὁ Κύριος ἤ οἱ φωτισμένοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα Ἀπόστολοι, ἤθελαν νά δοθεῖ Ἱερωσύνη στίς γυναῖκες, θά τό εἶχαν πράξει οἱ ἴδιοι.


Αὐτό φυσικά δέν σημαίνει ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι ἀπόβλητη ἤ κατώτερη ἀπό τόν ἄνδρα. Ἔγραφε σχετικά ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος:


«Τό σῶμα ἔχει πολλά μέλη καί τό κάθε μέλος ἔχει τή δική του ἀποστολή, πού ἐκπληρούμενη, συμβάλλει μέ τήν ἀξία καί μοναδικότητά της, στή γενική ἁρμονία. Τό νά θέλουν ὅλα τά μέλη νά ἐκτελοῦν τήν ἴδια λειτουργία στό σῶμα ἀποτελεῖ ἔνδειξη σοβαρᾶς ἀσθένειας τῶν ἴδιων καί τοῦ σώματος. "Μή πάντες ἀπόστολοι; μή πάντες προφῆται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μή πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μή πάντες διερμηνεύουσι;" Στό ὀρθόδοξο ἦθος ὁ σεβασμός τῆς ἰδιαιτερότητος ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀρχή, τήν ὁποία οἱ σύγχρονες δυτικές κοινωνίες δέν ἀποδέχονται εὔκολα. Ἔτσι καί ἡ ἰδιαιτερότητα τῆς γυναίκας καί τῶν λειτουργημάτων πού ἐπιτελεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ἔχει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τό νόημα τῆς ὑποτιμήσεώς της.


Οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἱεροσύνης τῶν γυναικῶν παραγνωρίζουν τό θεολογικό νόημα τῆς ἱεροσύνης. Ὁ ἱερεύς δέν ἐνεργεῖ ὡς ὄργανο ἐξουσιοδοτημένο κατά τήν ἄσκηση τῶν τελετουργικῶν του καθηκόντων, ἀλλά εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἡ σωματική παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ὀρθόδοξη, δηλαδή, θεολογία ταυτίζει τόν λειτουργό ἱερέα μέ τόν Ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας. Παρίσταται, μέ ἄλλες λέξεις, "εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ", κατά τήν φρασεολογία τῶν Πατέρων. Περαιτέρω, κατά τήν ἀνθρώπινή Του ὑπόσταση, ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν ἄνδρας. Στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα τό πρόσωπό Του λέγεται "θεανδρικό". Αὐτή, λοιπόν, ἡ ταύτιση ἀπετέλεσε τή βάση γιά τήν παροχή τοῦ χαρίσματος τῆς ἱεροσύνης μόνο σέ ἄνδρες» [2].


Ἐπιπλέον, ὑπάρχουν καί πρακτικοί λόγοι γιά τούς ὁποίους οἱ γυναῖκες, ἀδυνατοῦν νά ἀσκήσουν ἐφημεριακά καθήκοντα (περίοδοι ἐγκυμοσύνης, λοχείας, ἔμμηνης ρύσης κ.λπ.). Ἡ γυναίκα δέν μπορεῖ νά γίνει ἱέρεια στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά μπορεῖ νά γίνει Ἁγία. Καί ὡς Ἁγία νά ἐπηρεάσει οὐσιωδέστερα τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τά ἔργα, τούς λόγους της καί τήν προσευχή της.

Οι Γραφειοκράτες Σκοτώνουν Τη Γεωργία Στο Όνομα Του Ψεύδους της Υπερθέρμανσης Του Πλανήτη

 

 

Μετάφραση: Απολλόδωρος.

Χώρες σε όλο τον κόσμο επιβάλλουν στη γεωργία εξωφρενικούς φόρους και περιορισμούς στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Οι αγρότες αναγκάζονται να επιστρέψουν σε πρωτόγονες μορφές γεωργίας και να μειώσουν ακόμη και τον αριθμό των ζώων τους....



Οι πολιτικές αυτές έχουν συναντήσει αυξανόμενη αντίδραση λόγω των αρνητικών επιπτώσεών τους στην παραγωγικότητα και το εισόδημα των αγροτών, το κόστος των πρώτων υλών και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των γεωργικών επιχειρήσεων.

Δικαιολογημένες στο όνομα της δράσης για το κλίμα, οι πολιτικές αυτές όχι μόνο θα καταστρέψουν τα μέσα διαβίωσης των αγροτών αλλά και θα διαταράξουν την επισιτιστική ασφάλεια σε ολόκληρο τον κόσμο. Μεταξύ των πιο σκληρών πολιτικών συγκαταλέγονται αυτές της Νέας Ζηλανδίας, της Ολλανδίας και του Καναδά.

Οι Καναδοί αγρότες ανησυχούν ότι το σχέδιο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για τη μείωση των εκπομπών από τον γεωργικό τομέα θα περιορίσει τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιούν λιπάσματα που προέρχονται από ορυκτά καύσιμα. Τέτοια προϊόντα χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες με εκπληκτική επιτυχία στην αύξηση των αποδόσεων των καλλιεργειών και του εισοδήματος των αγροτών.

Στις Κάτω Χώρες, ο Ολλανδικός Οργανισμός Γεωργίας και Οπωροκηπευτικών έχει εκφράσει την ανησυχία του ότι οι νέοι κανονισμοί και οι περιορισμοί των φιλόδοξων κλιματικών στόχων της χώρας καθιστούν όλο και πιο δύσκολη την κερδοφόρα γεωργία.

Για παράδειγμα, μια πρόταση που διατυπώθηκε από την ολλανδική κυβέρνηση προβλέπει ότι οι αγρότες θα πρέπει να παραιτηθούν, να μετεγκατασταθούν ή να μειώσουν το μέγεθος της επιχείρησής τους υπό αυστηρές κατευθυντήριες γραμμές με αντάλλαγμα αποζημίωση.


"Οι γαλακτοπαραγωγοί που θέλουν να εξαγοραστούν πρέπει να μειώσουν τα αποθέματα βοοειδών τους κατά 95% και να παραιτηθούν μόνιμα από το δικαίωμά τους να αυξήσουν τα αποθέματα στο μέλλον", σύμφωνα με έκθεση του 2022. "Για τις εκμεταλλεύσεις χοίρων, κοτόπουλων και γαλοπούλας, το ποσοστό αυτό είναι 80 τοις εκατό". Η ουσία είναι ότι η ολλανδική κυβέρνηση θέλει να κλείσει το ένα τρίτο των 50.000 εκμεταλλεύσεων της χώρας.

Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας πρότεινε να φορολογηθούν οι μετεωρισμοί και τα ρέψιμο των αγελάδων και των προβάτων. Οι αγρότες της χώρας κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δίνει "αόριστες υποσχέσεις για μια ασαφή μελλοντική αναθεώρηση με άγνωστους όρους αναφοράς".


"Όλοι οι άλλοι μιλούν για την επισιτιστική ασφάλεια και συνεργάζονται με τους αγρότες για την ανάπτυξη πρακτικών λύσεων στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις", δήλωσε ο Andrew Hoggard, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτών της Νέας Ζηλανδίας. "Μόνο η Νέα Ζηλανδία κάνει το τιμωρητικό βήμα της φορολόγησης της αποτελεσματικής, μη επιδοτούμενης παραγωγής τροφίμων, ακόμη και αν αυτό έχει τεράστιο κόστος".

Η αιτιολόγηση της Νέας Ζηλανδίας για αυτές τις πολιτικές βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπόθεση ότι το μεθάνιο που απελευθερώνεται από τα ζώα μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνα επίπεδα υπερθέρμανσης. Σπάνια αποκαλύπτεται στο ευρύτερο κοινό η πλάνη αυτών των προβλέψεων.

Ονομάζεται Fed.now και ετοιμάζεται εδώ και πολλά χρόνια.

 

Είναι ο "καθολικός έλεγχος" όλων των ψηφιακών νομισμάτων.

Να το πω και αλλιώς.

Θα είναι ένα σύστημα που θα έχει την υψηλή κυριότητα

όλων των ψηφιακών CBDCs των κρατών.

Η βάση. Η μητρική τεχνολογία. Το μαντρί.

Η αρχή του τέλους.

Το τέλος της ζωής όπως την ξέραμε.

Ξεκινά την περίοδο "δοκιμών" του αρχές Απρίλη

και επίσημα το καλοκαίρι.

Εντελώς τυχαία, ξεκίνησαν δοκιμές

σε πολλά ψηφιακά νομίσματα κεντρικών τραπεζών

τους τελευταίους μήνες.

Είναι το γνωστό σύστημα για το οποίο έχουμε προειδοποιηθεί

πως θα παίξει δυστοπικό ρόλο στις ζωές μας.

Όλες οι πληρωμές μας, αγορές και πωλήσεις

θα γίνονται μέσα από αυτό, αν θέλουμε να ζήσουμε "ελεύθεροι"

κάτω από την επίβλεψη του Θηρίου.

Ενώ οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους

θα έχουν την παντοδυναμία του να "τυπώνουν" όσα θέλουν

με το πάτημα ενός κουμπιού.

Αν είμαστε καλά παιδιά, θα ζούμε με ένα επίδομα

(δεν είναι τυχαίο πως μας συνηθίζουν από τώρα)

αφού σύντομα δεν θα έχουμε "δουλειά" οι περισσότεροι

μέσα στον κόσμο της τεχνολογίας.

Δεν θα μας έχουν ανάγκη.

Μέχρι το 2030 θέλουν να μην μας ανήκει τίποτα

και θα είναι αδύνατον να επιβιώσουμε

κατέχοντας την παραμικρή περιουσία

σε έναν κόσμο που όλα θα "νοικιάζονται" επί μισθίου

ανάλογα με τις ανάγκες μας.

(Για να μην έχουμε καμία δύναμη επιβίωσης)

Όπως βλέπουμε

τα γεγονότα έρχονται ένα ένα με μαθηματική ακρίβεια

ενώ εμείς πουλάμε τον χρόνο μας και την προσοχή μας

σε ανοησίες μέσα στα social media και στις πόλεις φυλακές.

Στην ουσία η "προσοχή μας" είναι ότι πιο σημαντικό έχουμε

και αυτή καθοδηγείται πλήρως από τους "κτηνοτρόφους" μας.

 

 

 

Η επόμενη παν-dhμmiα θα στηθεί

για να συμμορφώσει τους τελευταίους

που δεν θα ενδώσουν σε αυτό το παγκόσμιο σύστημα

και αυτός είναι ο λόγος που έπρεπε να κάνουν

μια παν-dhμmiα - πείραμα, δηλαδή αυτή που ζήσαμε.

Αν μπορεί κάποιος να το φανταστεί υπό αυτό το πρίσμα

θα καταλάβει "όλα τα παράλογα" που τελικά είχαν τον σκοπό τους.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που

προφητεύουν πως θα έρθει το 24,

δηλαδή μετά την εγκαθίδρυση του ψηφιακού νομίσματος παντού.

Θα σας αφήσω να ζήσετε για λίγο το παραλήρημα των "σωτήρων"

την περίοδο των εκλογών

και όταν θα βγει η νέα κυβέρνηση που θα τα περάσει αυτά

(όποια και να είναι)

θα συζητήσουμε περισσότερο.

 Yannis Bakman

Τρελογιάννης

Η δυσφορία του να ζεις κάτω από την παρανοϊκή ηγεμονία

 

Marcello Veneziani

Στ' αλήθεια όμως ένας κρατικός διευθυντής οφείλει να παραιτηθεί πραγματικά από το αξίωμά του όχι για ανικανότητα, ανεντιμότητα, κατάχρηση εξουσίας, αλλά επειδή χρησιμοποίησε ένα απόσπασμα από τον Μουσολίνι σε άλλο πλαίσιο, σίγουρα όχι για να ζητήσει συγγνώμη γι' αυτό; Πρέπει  να απολυθεί ένας δημόσιος υπάλληλος, σύμφωνα με το ΣτΕ, όχι για ανικανότητα, ανεντιμότητα, κατάχρηση εξουσίας, απουσία, βία ή οτιδήποτε άλλο, αλλά επειδή αποκάλεσε έναν συνάδελφό του «λεσβία»; Αλλά στ' αλήθεια αυτοί που δεν κλέβουν πορτοφόλια, δεν ληστεύουν ή επιτίθενται στους γείτονές τους στο μετρό είναι πραγματικά πιο εγκληματίες, αλλά τραβούν στό κινητό τους  και αναφέρουν τους κλέφτες; Αξίζει λοιπόν πειθαρχικά μέτρα ένας υπάλληλος που προειδοποιεί τους επιβάτες από τα μικρόφωνα του μετρό ότι στο τραίνο υπάρχουν τσιγγάνοι που κλέβουν; (Έπρεπε να πουν: εκφραστές της κουλτούρας των Ρομά πραγματοποιούν μαθήματα αναδιανομής εισοδήματος). Θα μπορούσα να συνεχίσω και να σας λέω για τιμημένες σταδιοδρομίες που κόπηκαν μόνο με μια ακατάλληλη λέξη, πολύτιμους αθλητές που ακυρώθηκαν επειδή κάποτε χρησιμοποιούσαν μη συμμορφούμενη γλώσσα ή απλώς μια μικρή λέξη που τώρα απαγορεύεται, και πολλά άλλα. Τους έφαγαν το μυαλό.

Αυτή η υπερβολική δύναμη του «διορθωτικού» (ηθική και τιμωρητική παραλλαγή του συλλογικού αυτονόητου) δεν είναι απλώς ένα ιδεολογικό παραλήρημα . αλλά γίνεται κύρωση, διάκριση, δίωξη. Μπορεί να είχατε μια υποδειγματική ζωή, μια καριέρα βασισμένη στην αξία, την προσπάθεια και τις ικανότητες, μπορεί να σας απασχολούν τα δικαιώματα, η ελευθερία και η ασφάλεια των πολιτών. αλλά αν πεις αυτή την απαγορευμένη λέξη, αν χρησιμοποιήσεις αυτήν την απαγορευμένη έκφραση, έχεις μπει στήν απαγορευμένη ζώνη η οποία κλείνει όλα τις προσδοκίες σας για πάντα, κάθε σας δικαίωμα, κάθε σας απαίτηση.

Έπειτα, υπάρχει πάντα κάποιος βλάκας που λέει: αλλά δεν υπάρχει πολιτιστική ηγεμονία, είναι ψέμα. Είναι αλήθεια, υπάρχει μια τρελή ηγεμονία , η οποία είναι απείρως χειρότερη. έχει χάσει τα υπολείματα τών πολιτισμικών χαρακτηριστικών του, καί μέσα από την ιδεολογία έχει φτάσει στο χειρότερο στάδιο, αυτό που νοθεύει τη νοημοσύνη, την κοινή λογική, την αντίληψη της πραγματικότητας. Και είναι τόσο διάχυτο που δεν το καταλαβαίνεις καν ότι είναι ένα ιδεολογικό κλουβί, ένας παραμορφωτικός φακός.

Το προηγούμενο βράδυ είχα όρεξη να πάω σινεμά, πήγαινα συχνά, τουλάχιστον μια-δυο φορές την εβδομάδα. Είδα λοιπόν τά νεώτερα έργα πού παιζόταν στις αίθουσες: δεν υπήρχε ταινία που να μην ασχολείται με αυτά τα υποχρεωτικά θέματα του «διορθωτικού», ταινίες για το φύλο, για την ιστορία που ξαναγράφεται σε φεμινιστικό κλειδί, για ιστορίες ομοτράνς, ακόμη και αν ασχολείται με την ιστορία , για τον ναζισμό και τα περίχωρά του . Παραλλαγή, οι μετανάστες. Ακόμα και ταινίες κινουμένων σχεδίων διασκευάζονται, σύντομα δέ ακόμη και σε θρίλερ θα υπάρχει απόλυτη υποχρέωση το θύμα να είναι μαύρος, γκέι, τρανς, μετανάστης και ο φονιάς λευκός, φασίστας, στρέιτ, συντηρητικός άνδρας, σεξιστής και ομοφοβικός. Πρέπει να ελπίζεις σε κάποια ασιατική ταινία ή από την ακραία περιφέρεια του κόσμου για να δεις κάτι διαφορετικό, αλλά μέχρις ενός σημείου, γιατί αν μπουν στο παγκόσμιο κύκλωμα πρέπει να έχουν τουλάχιστον κάποια υποχρεωτικά συστατικά στη συσκευασία. Τελικά δεν πήγα σινεμά. Και όταν το έγραψα στα social media, καθώς και να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι ακόμη και οι σειρές που βλέπεις στο σπίτι σέβονται τα ίδια συστατικά και έχουν τις ίδιες διευθύνσεις, πολλοί μου είπαν, υπερηφανευόμενοι, ότι δεν πάνε πια σινεμά. Εντάξει, αλλά δεν υπάρχει υπερηφάνεια σε αυτή την παραίτηση, είναι μια ήττα, ένας ακρωτηριασμός της ελευθερίας και του πολιτισμού, μια παράδοση σε αυτούς που χρησιμοποιούν τη δύναμή τους με τρελό και άδοξο τρόπο. Δεν μπορεί κανείς να αποσύρεται συνεχώς, να αποκηρύσσεται, να αποκλείεται γιατί άλλοι διαχειρίζονται το ιδεολογικο-διορθωτικό χυλό τους. Και είναι περιττό να προσθέσουμε, αλλά είναι απαραίτητο να το κάνουμε, ότι η β πλευρά αυτής της κατάστασης είναι η αποκαρδιωτική απουσία διαφορετικών εναλλακτικών πολιτισμικών κινημάτων και παραγωγών. Το γαϊτανάκι είναι πάντα μονόδρομος, όπως ήταν στο Σαν Ρέμο (άνοια ηγεμονία, ή μάλλον επιβεβλημένο μονοπώλιο).

Η εποχή της Νεωτερικότητας και η Υπακοή

 

 Δημήτρης Γ. Ιωάννου

 

Ζούμε στην εποχή του μοντέρνου και του μεταμοντέρνου. Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σε αυτή την εποχή; Αποδεχόμαστε την νεωτερικότητα, στην σημερινή, προωθημένη της μορφή ή αποφασίζουμε να σταθούμε απέναντι σε αυτήν; Σε αυτό το ερώτημα θα απαντήσουμε, βασιζόμενοι στην θεολογία ενός σύγχρονου φιλοκαλικού -τολμώ να πω- Πατέρα της Εκκλησίας, του π. Συμεών Κραγιόπουλου.

Εν πρώτοις, πρέπει να δούμε ποια είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του μοντέρνου και μεταμοντέρνου ανθρώπου. Ο σύγχρονος άνθρωπος λοιπόν θεωρεί ότι είναι καθολικά χειραφετημένος, απελευθερωμένος από οποιαδήποτε αυθεντία, ακόμη και τον ίδιο τον Θεό. Ο Διαφωτισμός διακήρυξε το ότι ο άνθρωπος πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά στη δική του λογική και να προοδεύει συσσωρεύοντας διανοητική γνώση. Ο άνθρωπος πρέπει να κυριαρχήσει και να εξουσιάσει τη φύση και το υποκείμενο οφείλει να είναι αυτόνομο και κατέχον την ιδιότητα της αυτοδιάθεσης, ικανό να ορίζει μόνο του τον εαυτό του μέσω της σχέσης αλλά και της καθυπόταξης της ετερότητας. Σύμφωνα με τον Αντόρνο στον Διαφωτισμό η λογική της ανθρώπινης απελευθέρωσης μετεξελίσσεται βαθμιαία σε αυταρχισμό και καταπίεση. Ο λόγος γίνεται το όχημα του ανθρώπου για να εξουσιάσει το έτερο. Υπάρχει φυσικά ρήξη της νεωτερικότητας με την παράδοση και την θρησκεία και γενικά το υπερβατικό. Το μεταμοντέρνο ιδίως άτομο αποθεώνει το εφήμερο και το αποσπασματικό, υπονομεύοντας την αίσθηση της Ιστορίας ως συνέχειας και μεταβάλλοντάς την σε μια άτακτη σειρά από κινήσεις χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η μεταμοντέρνα συνθήκη πράττει το αυτό όσον αφορά και την αίσθηση του εαυτού, αφού μεταβάλλει το εγώ σε ένα σύνολο σκόρπιων ιδιοτήτων και πρακτικών, αμφισβητώντας την έννοια της προσωπικής ταυτότητας. Ο ατομισμός παρ’ όλα αυτά κυριαρχεί, αναδεικνύεται η πρόσκαιρη προτίμηση του υποκειμένου, η δυνατότητα για «αυτοέκφραση» και κάθε λογής απελευθέρωση. Ο ηδονισμός επικρατεί, καθώς το υποκείμενο προσπαθεί να θηρεύσει την πρόσκαιρη ηδονή, αναζητώντας την ευτυχία με την ενισχυμένη του θέληση και τον βολονταρισμό, ενώ εξυμνείται ο καταναλωτισμός, καθώς πια έχουν εξαφανιστεί ιδανικά και αξίες. Το άτομο μαθαίνει να καταναλώνει τον ίδιο του τον εαυτό, γενικώς να καταναλώνει τα πάντα, θηρεύοντας από όπου μπορεί, όπως είπαμε, ευχαρίστηση και ευτυχία. Μιλάμε πάντα για πρόσκαιρη ευχαρίστηση, καθώς οι «μεγάλες αφηγήσεις» τόσο της Ιστορίας όσο και της προσωπικής ταυτότητας και συνέχειας βάλλονται, για να φτάσει να θεωρείται ο εαυτός, επαναλαμβάνουμε, ως ένα συνονθύλευμα ατάκτως ερριμμένων αντιλήψεων, πίστεων, πρακτικών και δραστηριοτήτων. Τα μείζονα ερωτήματα της γνώσης απαντώνται με κοσμικούς καθαρά όρους και εξοβελίζεται η μεταφυσική και η θεολογία, ενώ κάθε απάντηση σε ερωτήσεις του τύπου «πώς επιτυγχάνουμε την αληθινή γνώση;» ή «πώς μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας;» γίνεται αυτομάτως προβληματική και αμφιλεγόμενη. Ο αστικός εκσυγχρονισμός έχει αποκόψει έτι περαιτέρω το υποκείμενο από τις παραδοσιακές του ρίζες και καταβολές, οπότε έχουμε να κάνουμε με την διάλυση της κοινότητας και των συλλογικών παραδόσεων. Διακηρύσσεται ότι δεν υπάρχει μία, αλλά πολλές αλήθειες ταυτόχρονα, ενίοτε και σε σύγκρουση μεταξύ τους και η ελευθερία φθάνει να συνδέεται με την αυθαιρεσία, ενώ το άτομο απαγκιστρώνεται από κάθε κοσμική ιερότητα και κοσμολογική τάξη. Η νεωτερική ελευθερία επέβαλε την αίσθηση του παραλόγου του κόσμου, γέννησε τον υπαρξισμό και την θήρευση του παραλογισμού της πραγματικότητας. Περιγράψαμε μόλις την «μεταμοντέρνα συνθήκη».

«Είμαστε όλοι μεταμοντέρνοι», έλεγε ο Frederic Jameson, και πράγματι φαίνεται όλοι να ζούμε μέσα σε μια κατάσταση αυτονομίας και αυθαιρεσίας, έλλειψης αξιών και πλουραλισμού των ιδανικών, ανερμάτιστοι και ανέστιοι μέσα στον κόσμο. Ποια είναι η δέουσα στάση μας ως χριστιανών απέναντι στην μοντέρνα και ακόμη περισσότερο την μεταμοντέρνα συνθήκη; Υπάρχουν προσπάθειες να οικοδομηθεί ένας μεταμοντέρνος χριστιανισμός και ένας συμβιβασμός με την περιρρέουσα πολιτισμική ταυτότητα, που φαίνεται να έχει επικρατήσει στην εποχή μας. Ακόμη και ως χριστιανοί δεν παύουμε να είμαστε μεταμοντέρνοι.

Η Γκρέτα που χειραγώγησε πολλούς για λογαριασμό του “πυρηνικού λόμπι”…

 

dpoint | 

Το κίνημα «Γκρέτα» και η Μπογκοτά της Ευρώπης – Είναι η πυρηνική ενέργεια ηλίθιε! Μπορεί εμείς εδώ στην Ελλάδα να ζούμε εν μέσω του Αρμαγεδδώνα του δραματικού δυστυχήματος στα Τέμπη, αλλά οι παγκόσμιες εξελίξεις τρέχουν και διάφορα γεγονότα συμβαίνουν. Γεγονότα τα οποία σχετίζονται με την Πατρίδα μας και την περιρρέουσα οικονομική κρίση. Ένα τέτοιο γεγονός θα περιγραφεί στο παρόν άρθρο. Το γεγονός αφορά τη σύλληψη της γνωστής –και ενήλικης πλέον– Γκρέτας η οποία τόσο πολύ είχε διαφημιστεί ως μια… σύγχρονη ηρωίδα από τα ελληνικά συστημικά ΜΜΕ.

Του Δρ. ΣΩΤΗΡΗ ΚΑΜΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

«Οι τελευταίοι αυτόχθονες στην ΕΕ δίνουν μάχη επιβίωσης απέναντι σε αιολικά πάρκα και σπάνιες γαίες στον σκανδιναβικό βορρά. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε την κλιματική αλλαγή ως προκάλυμμα για την πράσινη αποικιοκρατία». Θα νόμιζε κανείς πως αυτές οι απόψεις προέρχονται από κάποιον αρνητή και ψεκασμένο(!) σκεπτικιστή επιστήμονα… ΟΧΙ! Προέρχονται από τη Γκρέτα! Ποιος το περίμενε να στρέφεται η Γκρέτα εναντίον των ΑΠΕ και να ομιλεί περί «πράσινης αποικιοκρατίας» των αιολικών πάρκων! Ποιος το περίμενε; Ας ξεδιαλύνουμε λίγο την κατάσταση.

Τον Φεβρουάριο του 2019 ο γράφων πρότεινε μορατόριουμ μεταξύ των θιασωτών των ΑΠΕ και των αντίστοιχων των υδρογονανθράκων. Στην πρόταση για μορατόριουμ αναφέρθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής: «Οι θιασώτες των ΑΠΕ και της Πράσινης Ενέργειας είχαν «προειδοποιηθεί» σχετικώς το Δεκέμβριο 2018, ότι οι σημερινοί πολέμιοι των υδρογονανθράκων θα στραφούν έπειτα και εναντίον των ΑΠΕ χρησιμοποιώντας μάλιστα τα ίδια «όπλα» με τα οποία πολεμούν τις επενδύσεις των υδρογονανθράκων. Οι θιασώτες των ΑΠΕ οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις «χρησιμοποιούσαν» ή/και πιθανώς χρηματοδοτούσαν διάφορες οικολογικές ΜΚΟ τώρα σπέρνουν εκεί που θέριζαν.»

Η προειδοποίηση λοιπόν υπήρξε από το 2018 και επαναλήφθηκε το 2019 με πρόταση για μορατόριουμ. Αναρωτιέται κανείς εάν αισθάνονται αμήχανα σήμερα οι εν Ελλάδι θιασώτες των ΑΠΕ. Αυτοί οι οποίοι είχαν θεοποιήσει το κίνημα της Γκρέτας το 2019 και είχαν προειδοποιηθεί για τις επιθέσεις που θα δεχθούν. Ας ξεδιαλύνουμε κάποια άλλα σημεία καθώς όλα αυτά σχετίζονται με τη σημερινή οικτρή οικονομική κατάσταση και τον εκρηκτικό, επίμονο πληθωρισμό ειδικά στα τρόφιμα.

ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΕΜΠΗ: ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗΣ, ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΜΟΥΓΓΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΕ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ

 

Τρίτη, 07 Μαρτίου 2023 11:42

Φανούρης Ευστράτιος

Facebook

Θεολόγος – Κοινωνιολόγος
Αρθρογράφος
Επικοινωνία μέσω προσωπικού ηλ. ταχυδρομείου: f.efstratios@gmail.com

Γράφει ο Μητροπολίτης πρ Καλαβρύτων Αμβρόσιος στο ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE- «Θέλουμε να αγιάσουμε και δεν μας αφήνουν…», λέγει η σοφή λαϊκή παροιμία! Κι’ εμείς θέλουμε να ησυχάσουμε και να κοιτάξουμε την καλλιέργεια του είναί μας για την σωτηρία της ψυχής μας, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ! Διάφορα επώνυμα πρόσωπα, ήτοι Πολιτικοί, Πανεπιστημιακοί, Δημοσιογράφοι, Εκπρόσωποι των Κομμάτων με τις πράξεις των, με τα λόγια των και με τις δηλώσεις των προδίδουν την αμώμητον πίστιν μας και παρά ταύτα ……παραμένουν ανενόχλητοι! Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΙΣ καθίσταται ΤΡΑΓΙΚΗ, όταν σκεφθούμε, ότι μεταξύ των άλλων, δυστυχώς, και μερικοί Εκκλησιαστικοί Ηγέτες ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗΝ!!!

Η κατάστασις αυτή, λοιπόν, διεγείρει την συνείδησίν μας και μας εξαναγκάζει να διακόψουμε την σιωπήν μας και να υψώσουμε φωνήν διαμαρτυρίας! Να πάρουμε δηλ. το όπλο μας και να ρίψουμε και πάλιν μερικές βολές στον αέρα, μήπως και ξυπνήσουν οι αρμόδιοι! Γι’ αυτό και ξαναπαίρνουμε τα πνευματικά μας όπλα και ξαναρχίζουμε να ρίχνουμε ντουφεκιές στον αέρα! Εάν κάποιους τούς κτυπήσουν και τους τραυματίσουν οι σφαίρες μας ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ!

ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ:
«Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ»

Η ΕΙΔΗΣΙΣ:

Δεν θα ασχοληθούμε με το να δώσουμε πληροφορίες για το τρομερό αυτό και πολύνεκρο ατύχημα. Τα ΜΜΕ έχουν υπερκαλύψει την ανάγκην της ενημερώσεως της Κοινωνίας! Θα ασχοληθούμε και θα σχολιά-σουμε ΜΟΝΟΝ ΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ ή ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ, το οποίον έθεσεν η Εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» στο φ. της 2ας Μαρτίου, σελ. 23, ήτοι το «ΓΙΑΤΙ, ΘΕΕ ΜΟΥ!», χωρίς όμως να δίδη και μια απάντηση! Το ερώτημα «Γιατί, Θεέ μου;» έπειτα από την τραγωδία των Τεμπών ανεβαίνει στη σκέψη των περισσοτέρων. Γιατί, άραγε να συμβαίνουν τέτοιες δοκιμασίες στην καθημερινή μας ζωή; Σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαϊές, καταποντισμοί, τροχαία ομαδικά ατυχήματα, και μάλιστα μέ τον σιδηρόδρομο, όπως έγινε στα Τέμπη;
Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να δώσουμε εμείς απάντηση με το σημερινό σημείωμά μας.

Προηγουμένως όμως επιθυμούμε να εκφράσουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας στους γονείς, τα αδέλφια, τα παιδιά και τους συγγενείς όλων εκείνων των νεκρών αδελφών μας, οι οποίοι έγιναν τα θύματα αυτής της μεγάλης τραγωδίας και όλως αιφνιδίως «εξεμέτρησαν το ζην», όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Επίσης θερμήν ικεσίαν αναπέμπομεν προς τον Φιλάνθρωπον Θεόν, όπως συγχωρήση τίς αμαρτίες των, αξιώση δε όλους αυτούς «της μερίδος των σωζομένων».
Τέλος, η προσευχή μας αγκαλιάζει και τους τραυματίες των Τεμπών, οι οποίοι νοσηλεύονται εις τα διάφορα Νοσηλευτικά Ιδρύματα, ευχόμεθα δε προς όλους αυτούς ταχείαν και πλήρη ανάρρωσιν!

«ΓΙΑΤΙ, ΘΕΕ ΜΟΥ!»
Και τώρα ας προσεγγίσουμε το πρόβλημα: Αφού τίποτε δεν γίνεται στη ζωή μας χωρίς την θέληση του Κυρίου μας, αυθόρμητα προβάλλει το ερώτη-μα: Γιατί, Θεέ μου, να συμβαίνουν αυτά τά φοβερά γεγονότα σήμερα στην καθημερινή μας ζωή; Άλλού γίνονται καταστρεπτικοί σεισμοί! Αλλού γίνον-ται φοβερές πλημμύρες και οι δρόμοι μιάς πόλεως μετατρέπονται σε ποτάμια! Αλλού κυριαρχούν μεταδοτικές αρρώστειες, όπου χιλιάδες άνθρωποι οδη-γούνται στα Νοσοκομεία ή και στο θάνατο! Αλλού κυριαρχούν μεγάλες πυρκαϊές, από τις οποίες κατακαίονται τα πάντα! Και τώρα πια είχαμε και την σύγκρουση των τραίνων στα Τέμπη, γεγονός το οποίον ταρακούνησε και συνεκλόνισε τις ψυχές όλων των Ελλήνων!
Στο ερώτημα αυτό χωρούν πολλές απαντήσεις! Οι σεισμολόγοι δίδουν τη δική τους εξήγηση! Οι Κυβερνητικοί Παράγοντες τη δική τους! Οι Τεχνο-κράτες δίδουν τη δική τους απάντηση! Τα ΜΜΕ έχουν την δική τους άποψη. Ακούστηκαν πολλά περίεργα αυτές της ημέρες. Ο δημοσιογράφος κ. Ιωάννης Ντάσκας π.χ. σε εκπομπή του στο Facebook κατήγγειλε, ότι ο ΟΣΕ η ΕΡΓΟΣΕ έχει κατακτηθή από την Μασσωνία, δηλ. από την ομάδα των αθέων, οι οποίοι συστηματικά πολεμούν την Ορθόδοξον Εκκλησίαν! Επίσης μας είπεν, ότι ένας Υπουργός της Κυβερνήσεως Μητσοτάκη έγινε δεκτός αυτές τις ημέρες ως Μέλος της Μασσωνικής Στοάς «Σκερντέμπεης»! (Εάν θέλετε, Ακούστε με πολύ προσοχή την άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του Γιάννη Ντάσκα, ο οποίος ξεσκεπάζει τον Μασσωνικό βόθρο του πολιτικού μας συστήματος, της δικαιοσύνης, για το ξεπούλημα του ΟΣΕ και όχι μόνο στο https
Κορυφαίο γεγονός, από την πλευρά της πολιτικής διερευνήσεως του ζητήματος της Τραγωδίας των Τεμπών, είναι τα όσα συγκλονιστικά γράφει η Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τα οποία ενοχοποιούν ΟΧΙ ΤΟΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟ ΣΤΑΘΜΑΡΧΗ, αλλά αποκλειστικώς την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ήτοι:

Η ομιλία ενός χριστιανού γονιού (ιερέα) στην κηδεία του γιου του, νεκρού των Τεμπών...

 

Κύπρος - Η συγκινητική ομιλία του π. Χριστοδούλου, πατέρα του Κυπριανού, σήμερα στην κηδεία του. Ας παραδειγματιστούμε όλοι  μας. Έκτακτο Παράρτημα.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΟΔΗΓΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ.

 

ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΚΑΤΣΕ ΚΑΛΑ.
ΗΤΑΝ ΕΝΕΔΡΑ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ;...
Το εμπορικό τραίνο έστησε ενέδρα μέσα στο τούνελ στα τέμπη. Το εμπορικό τραίνο δεν κατέβαινε. Άλλο έγινε.
Ο οδηγός του εμπορικού στήνει κανονική παγίδα. Η μηχανή δεν είναι μπροστά από τα βαγόνια. Η μηχανή είναι από πίσω. Είναι μέσα στο τουνελ, από την άλλη άκρη όμως. Όταν έρχεται το επιβατικό, η μηχανή του εμπορικού σπρώχνει λίγο τα βαγόνια προς τα πίσω να πέσουν πάνω στο επιβατικό που έρχεται. Το τελευταίο βαγόνι (δηλαδή το πρώτο καθώς το βλέπει ο οδηγός του επιβατικού που ανεβαίνει) έχει εκρηκτικό μηχανισμό ώστε να σκάσει και να καούν τα πάντα.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και άλλος άνθρωπος ο οποίος είναι έξω, που παρακολουθεί από μακρά το επιβατικό που έρχεται ώστε να ειδοποιήσει τον οδηγό του εμπορικού να ξεκινήσει να σπρώχνει τα βαγόνια.
Δεν συγκρούστηκαν 2 μηχανές τραίνου μεταξύ τους. Συγκρούστηκε η μηχανή του επιβατικού, με ένα βαγόνι του εμπορικού.
Φαίνεται όμως ότι τα έσπρωξε λιγότερο από ότι έπρεπε και τα πρώτα βαγόνια δεν πρόλαβαν να μπουν μέσα στο τούνελ και έτσι η σύγκρουση έγινε εκτός τούνελ.
Ήταν εκεί ο οδηγός του εμπορικού και είχε στήσει καθαρή ενέδρα.
ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΑΥΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΝΩ.......

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΜΗΧΑΝΟΔΗΓΟ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ.





ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
Αμέθυστος

Λόγος εις την Α’ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

 

Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, της ορθής πίστεως, η οποία καταπάτησε όλες της αιρέσεις και στερεώθηκε για πάντα. Γι’ αυτό η Κυριακή αυτή καλείται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Οι αιρέσεις φάνηκαν ήδη απαρχής του χριστιανισμού. Οι ίδιοι οι Απόστολοι του Χριστού προειδοποιούσαν τους συγχρόνους τους, και μαζί τους και εμάς, για τον κίνδυνο από τους ψευδοδιδασκάλους.

Ο  Άγιος Απόστολος Πέτρος στη Β’ Καθολική επιστολή γράφει το εξής: «Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται  ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν, και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι’ ους η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται» (Β’ Πετ. 2, 1-2).

Ο Άγιος Παύλος, επιστρέφοντας στην Παλαιστίνη από την Ελλάδα, έκανε στάση στην Έφεσο. Εκεί στους χριστιανούς κατοίκους της πόλεως έλεγε: «Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαροίς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου, και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πραξ. 20, 29-30).

Πολλοί τέτοιοι ψευδοδιδάσκαλοι και σχισματικοί υπήρχαν στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Μερικές αιρέσεις τάραζαν την Εκκλησία ολόκληρους αιώνες, όπως για παράδειγμα οι αιρέσεις του Αρείου, του Μακεδονίου, του Ευτηχούς, του Διοσκόρου, του Νεστορίου και επίσης η αίρεση της εικονομαχίας. Οι αιρέσεις αυτές προκάλεσαν πολλές διαταραχές στην Εκκλησία και την βασάνισαν πολύ. Υπήρχαν πολλοί ομολογητές και μάρτυρες που έχυσαν το αίμα τους υπερασπιζόμενοι την αληθινή πίστη στον αγώνα κατά των ψευδοδιδασκάλων και των αιρετικών.

Υπήρχαν επίσης και πολλοί και μεγάλοι ιεράρχες οι οποίοι και αυτοί υπέφεραν πολλούς διωγμούς και πολλές φορές εξορίστηκαν. Ο Άγιος Φλαβιανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, για παράδειγμα, σε μία σύνοδο υπό την προεδρία του Διοσκόρου, η οποία καλείται «λειστρική», χτυπήθηκε τόσο άγρια που μετά από τρεις ημέρες πέθανε.

Η τελευταία στη σειρά των αιρέσεων, η αίρεση της εικονομαχίας, ήταν αυτή που επέφερε τα περισσότερα βάσανα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η αίρεση αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο το 717. Ανέβηκε στο θρόνο με τη βοήθεια του στρατού όπου υπήρχαν πολλοί αντίπαλοι της προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Επειδή ήθελε να ευαρεστήσει το στρατό άρχισε σκληρό διωγμό κατά των εικονοφίλων.

Ο διωγμός αυτός συνεχίστηκε και στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, ο οποίος διαδέχτηκε στο θρόνο τον Λέοντα. Η κόπρος σημαίνει τα κόπρανα. Ονομάστηκε Κοπρώνυμος διότι κατά την βάπτισή του μόλυνε την κολυμβήθρα. Οι δύο αυτοί αυτοκράτορες για πολλά χρόνια είχαν την εξουσία στα χέρια τους και προκάλεσαν πολλά δεινά στην Εκκλησία. Μετά από αυτούς υπήρχαν και άλλοι αυτοκράτορες εικονομάχοι, οι οποίοι συνέχισαν το έργο των προκατόχων τους και βασάνισαν την Εκκλησία επί ολόκληρα χρόνια.

Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τα βάσανα που υπέφερε η Εκκλησία στα χρόνια της εικονομαχίας και ιδιαίτερα οι μοναχοί οι οποίοι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα των ιερών εικόνων. Οι αυτοκράτορες εικονομάχοι έκλεισαν πολλά μοναστήρια, πολλές εκκλησίες όπου υπήρχαν εικόνες τις έκαναν αποθήκες. Τους μοναχούς τους βασάνιζαν άγρια: τους έβγαζαν μάτια, τους έκοβαν μύτες, έσπαζαν εικόνες πάνω στο κεφάλι τους. Τους αγιογράφους με τα πυρακτωμένα σίδερα τους έκαιγαν τα δάκτυλα.

Τεχνητή Νοημοσύνη: Πέντε δεξιότητες που θα πρέπει να αναπτύξουν τώρα τα παιδιά για να επιτύχουν στο μέλλον

 

 (Ρωμανός Γεροδήμος, Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Δημοσιογραφίας, πανεπιστήμιο Bournemouth)

Πώς θα επιβιώσουν στο νέο εκπαιδευτικό, τεχνολογικό και εργασιακό οικοσύστημα που δημιουργείται

Τεχνητή Νοημοσύνη: Οι τάσεις που δημιουργεί και πώς επηρεάζει το μέλλον των παιδιών και τις δεξιότητές τους.

Σε προηγούμενο άρθρο, γράφαμε για τις συνέπειες που θα έχει η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) στην ανθρώπινη εμπειρία και φαντασία. Απ’ ό,τι φαίνεται η απόσταση από τη δυστοπική πρόβλεψη στην κανονικοποίηση της δυστοπίας είναι δύο μήνες δρόμος.

Μέσα σε δύο μήνες από την εμφάνισή του στις 30 Νοεμβρίου, το ChatGPT έχει αποκτήσει 100.000.000 (ναι: εκατό εκατομμύρια) χρήστες σπάζοντας όλα τα αντίστοιχα ρεκόρ. Στις αρχές Ιανουαρίου άκουσα από πρώτο χέρι την πρώτη περίπτωση φοιτητών που έγραφαν τις εργασίες τους μέσω του προγράμματος αυτού.

Στα μέσα Ιανουαρίου τα σχολεία, τα φροντιστήρια και τα πανεπιστήμια άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι ο μετεωρίτης που «θα» μας χτυπούσε κάποια στιγμή στα επόμενα 3-5 χρόνια είχε ήδη σκάσει, φέρνοντας τα πάνω κάτω σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ακυρώνοντας στα μάτια πολλών παιδιών το νόημα του διαβάσματος στο σπίτι, αλλά και τις περισσότερες μορφές εργασιών και εξετάσεων. (Να προσθέσουμε εδώ ότι σε κάποια πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Βρετανίας, οι γραπτές εξετάσεις σε πραγματικό χρόνο έχουν ήδη καταργηθεί γιατί θεωρείται ότι «πλήττουν» τους φοιτητές που, μεταξύ άλλων, βιώνουν υπερβολικό άγχος σε αντίστοιχο περιβάλλον ή δεν μπορούν να εκφραστούν εξίσου καλά μέσω του γραπτού λόγου.)

Σε συνέχεια του άρθρου εκείνου, μια φίλη με ρώτησε ποιες είναι οι δεξιότητες που θα πρέπει να αναπτύξουν τώρα τα παιδιά για να επιβιώσουν και να επιτύχουν στο νέο εκπαιδευτικό, τεχνολογικό και εργασιακό οικοσύστημα που δημιουργείται.

Απαντάω όσο πιο επιγραμματικά και όσο λιγότερο φαταλιστικά μπορώ (και, όπως θα δούμε παρακάτω, το «λιγότερο φαταλιστικά» στην προκειμένη περίπτωση είναι το κλειδί).

Η βασική αρχή –η στρατηγική κατεύθυνση– που πρέπει να τηρήσει ένας νέος άνθρωπος (ή ένας γονιός, ή ένας δάσκαλος, ή το όλον εκπαιδευτικό σύστημα) από εδώ και πέρα είναι το να εξισορροπήσει τις τάσεις που δημιουργεί η ΤΝ: να αναπτύξει και να εξασκήσει, δηλαδή, τις δεξιότητες που υπονομεύονται και περιθωριοποιούνται από την ΤΝ, ακριβώς επειδή αυτές θα είναι οι πιο δυσεύρετες και πολύτιμες. Εξηγούμαι αμέσως με πέντε συγκεκριμένα παραδείγματα δεξιοτήτων:

1) Έμφαση στη διαδικασία ή, δανειζόμενοι τον τίτλο βιβλίο της Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη, «Ο δρόμος είναι η χαρά». Τα προγράμματα ΤΝ –όπως και τα συστήματα αλγορίθμων στα οποία βασίζεται πλέον όλη η οικονομία και δομή των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης– κρύβουν και καταργούν τη διαδικασία παραγωγής (ενός έργου ή προϊόντος)· μας πετάνε, μέσα σε δευτερόλεπτα, κατευθείαν στο αποτέλεσμα. Όμως, η διαδικασία, η μέθοδος, είναι το παν, είτε μιλάμε για την εκμάθηση ενός αντικειμένου, είτε για την αυτοβελτίωση, είτε για την ίδια τη ζωή. Ο αναστοχασμός για τη διαδικασία είναι η ύψιστη μορφή φιλοσοφίας και ευζωΐας. Καταργώντας τα ενδιάμεσα στάδια, η ΤΝ δεν δημιουργεί απλώς προβλήματα αδιαφάνειας, αλλά μας στερεί την ουσία της εμπειρίας. Επομένως, η πρώτη βασική δεξιότητα είναι η έμφαση στη διαδικασία της δημιουργίας: στο ταξίδι, όχι στον προορισμό.

2) Αυτοπειθαρχία για μακροπρόθεσμους στόχους. Ένα απ’ τα κοινότερα χαρακτηριστικά της νέας ψηφιακής κουλτούρας, είτε πρόκειται για την παράδοση πακέτων από την Amazon μέσα σε λίγες ώρες, είτε για τις γνωριμίες μέσω εφαρμογών, είτε για τις δόσεις ντοπαμίνης που παίρνουμε σκρολάροντας στο ΤικΤοκ, είτε για τη στιγμιαία παραγωγή έργου από την ΤΝ, είναι η άμεση ικανοποίηση (instant gratification). Η τάση αυτή αποτελεί μία ωρολογιακή βόμβα για τα θεμέλια της κοινωνίας και της οικονομίας: ποτέ και τίποτα που έχει αξία ή χρονική συνέχεια δεν επιτεύχθηκε χωρίς μακροπρόθεσμο κόπο, χωρίς ασύλληπτα βαρετή και επίπονη επανάληψη, υπομονή και επιμονή, χωρίς κόστος ευκαιρίας, δηλαδή χωρίς το να θυσιάσεις την άμεση ή βραχυπρόθεσμη καλοπέραση. Η ζωή δεν είναι σπριντ. Είναι μαραθώνιος. Και, ναι, προφανώς πρέπει κανείς να ζει και το τώρα, το σήμερα. Δεν μπορεί όμως να ζει μονίμως στο τώρα, σε ένα διαρκές high, γιατί τότε το «τώρα» θα κρατήσει πάρα πολύ λίγο. Επομένως η δεύτερη δεξιότητα είναι η ικανότητα του να στερείς από τον εαυτό σου τη στιγμιαία ικανοποίηση συνεισφέροντας σε έναν απώτερο ατομικό ή συλλογικό στόχο. Αυτό ισχύει και σε επίπεδο εταιριών και κοινωνιών.

3) Επανένταξη στην κοινωνία. Τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά ειδικά μετά την ταυτόχρονη εισβολή των smartphones και των ΜΚΔ στη ζωή μας, οι νεότερες γενιές χάνουν ταχύτατα, σαν τη μυϊκή μάζα ενός καθηλωμένου ανθρώπου, κρίσιμες δεξιότητες κοινωνικοποίησης: το να συζητάνε, το να ακούνε, το να αποδέχονται άβολες καταστάσεις, το να υποτάσσουν το εγώ στο εμείς, το να συνυπάρχουν με το διαφορετικό, το να μην έχουν πάντα τον έλεγχο –της εικόνας τους, της επικοινωνίας τους, της κατάστασης– και να είναι οκέι με αυτό. Σε έρευνα την οποία τώρα δουλεύει (και έκανε προ ημερών διαθέσιμη σε συνεργατικό αρχείο) ο Jonathan Haidt παρουσιάζει σοκαριστικά γραφήματα που δείχνουν απότομη και ραγδαία αύξηση νοσημάτων ψυχικής και πνευματικής υγείας στα παιδιά και τους εφήβους από το 2012, τη χρονιά δηλαδή απ’ την οποία τα κινητά και τα ΜΚΔ γίνονται επέκταση του σώματος.