ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

Ο Απόστολος της Κυριακής 1 Δεκεμβρίου - (ΚΓ´ Επιστολή)

(᾿Εφεσ. β´ 4-10) 

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.

Οι άνθρωποι όταν ακούμε την λέξη «πλούτος», ο νους μας πηγαίνει  στα υλικά αγαθά, στο χρήμα. Η ζωή της πίστης μας όμως μας δείχνει ότι ο πλούτος δεν μπορεί να περιοριστεί στην ύλη. Υπάρχει ένας αλλιώτικος πλούτος, ο οποίος πηγάζει από τον Θεό, προσφέρεται στον άνθρωπο αφειδώλευτα και οδηγεί στην ανάγκη ο άνθρωπος να ανταποδώσει τη δωρεά ως αντίδωρο αγάπης στον δοτήρα Κύριο. Πρόκειται για τον πλούτο της χάριτος του Θεού, ο οποίος μας δίδεται «εν Χριστώ Ιησού» και ο οποίος έχει διάρκεια αιωνιότητας, κρατά δηλαδή για πάντα την αξία του και γίνεται πλούτος αιωνιότητας για τον καθέναν ο οποίος τον κατέχει.

           Ο πλούτος αυτός είναι «υπερβάλλων». Έχει πληρότητα και η ποσότητά του δεν είναι περιορισμένη. Ενώ τα υλικά αγαθά αριθμούνται, αποτιμάται η αξία τους σε χρηματικές μονάδες, η χάρις του Θεού δεν έχει μέτρο και όριο. Όποιος την έχει, την γεύεται χωρίς περιορισμό. Ταυτόχρονα, ενώ τα υλικά αγαθά δίνουν χαρές στον άνθρωπο, τον βοηθούν να απολαμβάνει τη ζωή του, ενίοτε τον ρίχνουν και σε πολλούς και μεγάλους πειρασμούς, η χάρις του Θεού δίνει σε όποιον τη γεύεται την αληθινή πληρότητα. Τον οδηγεί όχι στο να απολαμβάνει με την έννοια της ηδονής αυτή τη ζωή, αλλά να χαίρεται που βιώνει την αγάπη του Θεού προσωπικά, την χάρη και την ελπίδα που η πίστη δίδει και να βιώνει τον σκοπό της ζωής που προέρχεται από την κοινωνία με το Θεό. Αυτή η πληρότητα δίδει ομορφιά στην καρδιά του ανθρώπου. Τον καθιστά χαρούμενο στο πρόσωπο. Τον απαλλάσσει από την κακία και την εκδικητικότητα. Τον κάνει να βλέπει στο πρόσωπο του αδελφού του τον Θεό. Την ίδια στιγμή τον κάνει να προσπαθεί για το καλό του αδελφού του, ακόμη κι αν αυτό δεν μπορεί να αποτιμηθεί με ενέργειες του θελήματός του, ακόμη κι αν αυτό περιορίζεται μόνο στην προσευχή και στην εναπόθεση στο Θεό της μέριμνας για τον πλησίον, διότι εκείνος δεν μπορεί να δεχθεί κάτι άλλο.

               Ο πλούτος αυτός φανερώνεται «εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις». Έχει διάρκεια. Δεν κληροδοτείται όπως τα υλικά

Ευαγγέλιο Κυριακής 1ης Δεκεμβρίου 2013

(Λουκ. ιη´ 35-43) 

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ᾿Απήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν.᾿Εγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· Τί σοι θέλεις ποιήσω; ῾Ο δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ᾿Ανάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ. 

Διδαχές αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

 Ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ταραγμένη, θολώνει τὸ λογικὸ καὶ δὲ βλέπει καθαρά. Μόνο, ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ἤρεμη, φωτίζει τὸ λογικό, γιὰ νὰ βλέπει καθαρὰ τὴν αἰτία κάθε πράγματος.

• Η ψυχὴ εἶναι πολὺ βαθιὰ καὶ μόνο ὁ Θεὸς τὴ γνωρίζει.

• Γιατί νὰ κυνηγᾶμε τὰ σκοτάδια; Νά, θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους. Θὰ ἀφήσουμε νὰ κατοικήσει σ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μας ὁ Χριστὸς καὶ τὰ δαιμόνια θὰ φύγουν μόνα τους.

• Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε ζοῦμε μόνο τὸ καλό, τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία, τὸ μίσος ἐξαφανίζονται μόνα τους, δὲν μποροῦν, δὲν ἔχουν θέση, νὰ μείνουν.

• Νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.

• Στὴν ψυχή, ποὺ ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπὸ τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δὲν χωράει, δὲν ὑπάρχει κενὴ θέση γι᾿ αὐτόν.

• Ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ καταδικάζουμε τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ τὸ διορθώνουμε. Μὲ τὴν καταδίκη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, μὲ τὴν κατανόηση καὶ βοήθεια θὰ σωθεῖ.

• Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς, ἔστω μόνο

Πραγματοποιήθηκε ἡ ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου

Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως προχώρησε κατὰ τὴ συνεδρίαση τῆς 27ης Νοεμβρίου 2013 στὴν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.
Παραθέτουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος καὶ Λόγοι» Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, τῆς Ι.Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων σύντομη Βιογραφία τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ὁ ὅσιος Γέρων Πορφύριος, κατὰ κόσμον Εὐάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στὶς 7 Φεβρουαρίου 1906, στὴν Εὔβοια, στὸ χωριὸ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς ἐπαρχίας Καρυστίας. Οἱ γονεῖς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης καὶ Ἑλένη, τὸ γένος Ἀντωνίου Λάμπρου, ἦταν εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεοι ἄνθρωποι. Ὁ πατέρας του, μάλιστα, ἦταν ψάλτης στὸ χωριὸ καὶ εἶχε γνωρίσει προσωπικὰ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν πολυμελὴς καὶ οἱ γονεῖς, φτωχοὶ γεωργοί, δυσκολεύονταν νὰ τὴ συντηρήσουν. Γι΄ αὐτὸ ὁ πατέρας ὑποχρεώθηκε νὰ φύγει στὴν Ἀμερική, ὅπου δούλεψε στὴν κατασκευὴ τῆς διώρυγας τοῦ Παναμά.
Ὁ μικρὸς Εὐάγγελος ἦταν τὸ τέταρτο παιδὶ τῆς οἰκογένειας. Φύλαγε πρόβατα στὸ βουνὸ καὶ εἶχε παρακολουθήσει μόνο τὴν πρώτη τάξη τοῦ δημοτικοῦ, ὅταν ἀναγκάστηκε καὶ αὐτὸς λόγω τῆς μεγάλης φτώχειας νὰ πάει στὴ Χαλκίδα γιὰ νὰ δουλέψει. Ἦταν μόλις ἑπτὰ χρονῶν. Ἐργάστηκε δύο τρία χρόνια σ΄ ἕνα κατάστημα. Μετὰ πῆγε στὸν Πειραιά, ὅπου δούλεψε δύο χρόνια στὸ παντοπωλεῖο ἑνὸς συγγενοῦς.
Στὰ δώδεκά του χρόνια ἔφυγε κρυφὰ γιὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος, μὲ τὸν πόθο νὰ μιμηθεῖ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Καλυβίτη, τὸν ὁποῖο εἶχε ἰδιαίτερα ἀγαπήσει, ὅταν παλαιότερα εἶχε διαβάσει τὸ βίο του. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τὸν ὁδήγησε στὴν καλύβη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων καὶ στὴν...

" Η γιαγιά μου, η σιτού μου"

Ἡ γιαγιά μου, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ πατέρα μου,
σὲ ὅλη της τὴ ζωὴ ἦταν μιὰ ἁπλὴ χωρικὴ ἀπὸ τὴ Συρία,
ποὺ δὲν ἤξερε οὔτε νὰ γράφει, οὔτε νὰ διαβάζει.
Ἦταν ὅμως εἰλικρινὰ θρήσκα. Ὅτι ἔκανε
εἶχε πάντοτε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ στὰ χείλη της.
Ἀλλὰ δὲν ἀνέφερε μόνο τὸ Ὄνομά Του.
Ἔλεγε τουλάχιστον ἑκατὸ φορὲς τὴν ἡμέρα:
«Σ’ εὐχαριστῶ Θεέ μου»!…
Καὶ ὄχι μόνο ὅταν τῆς συνέβαινε κάτι καλό.
Ἂν ἡ σούπα χυνόταν καθὼς ἔβραζε καὶ πάλι ἔλεγε:
«Σ’ εὐχαριστῶ Θεέ μου. Σ’ εὐχαριστῶ. Σ’ εὐχαριστῶ Θεέ μου»!
Τὴ ρώτησα κάποτε γιατὶ εὐχαριστοῦσε τὸν Θεὸ γιὰ κάτι κακό.

Τα 3 ερωτηματα

του Λ.ΤΟΛΣΤΟΪ

Μία φορὰ καὶ ἕναν καιρό, ἕνας βασιλιὰς σκέφτηκε ὅτι ἂν ἤξερε πάντοτε τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ ν᾿ ἀρχίζει κάτι, ἂν ἤξερε ποιοὶ εἶναι οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι γιὰ ν᾿ ἀκούει καὶ ποιοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θάπρεπε ν᾿ ἀποφεύγει καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα ἂν ἤξερε πάντοτε ποιὸ εἶναι τὸ σημαντικότερο πράγμα νὰ κάνει, δὲ θὰ ἀποτύχαινε σὲ ὅ,τι ἐπιχειροῦσε.

Καὶ ὅταν τοῦ ἦρθε αὐτὴ ἡ σκέψη, φρόντισε νὰ διακηρυχθεῖ σὲ ὁλόκληρο τὸ βασίλειό του ὅτι θὰ ἔδινε σπουδαία ἀμοιβὴ σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θὰ τοῦ μάθαινε ποιὰ εἶναι ἡ κατάλληλη στιγμὴ γιὰ κάθε ἐνέργεια, ποιοὶ εἶναι οἱ πιὸ ἀναγκαῖοι ἄνθρωποι καὶ πὼς θὰ μποροῦσε νὰ ξέρει ποιὸ εἶναι τὸ πιὸ σπουδαῖο πράγμα νὰ κάνει.

Καὶ ἦλθαν σοφοὶ ἄνθρωποι στὸ βασιλιά, ἀλλὰ ὅλοι ἔδωσαν διαφορετικὲς ἀπαντήσεις στὰ ἐρωτήματα.

Σ᾿ ἀπάντηση τοῦ πρώτου ἐρωτήματος, μερικοὶ εἶπαν ὅτι γιὰ νὰ ξέρει κανεὶς τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ κάθε ἐνέργεια, πρέπει νὰ φτιάξει προκαταβολικὰ ἕνα πρόγραμμα ἡμερῶν, μηνῶν καὶ ἐτῶν καὶ νὰ τὸ ἀκολουθήσει πιστά. Μόνον ἔτσι, εἶπαν αὐτοί, θὰ μποροῦσε νὰ γίνει τὸ κάθε τί στὴν κατάλληλη στιγμή.

Ἄλλοι δήλωσαν ὅτι θὰ ἦταν ἀδύνατο ν᾿ ἀποφασίσει κανεὶς ἐκ τῶν προτέρω τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ κάθε ἐνέργεια, ἀλλὰ ἂν δὲν ἀφήσει τὸν ἑαυτό του νὰ ἀπορροφηθεῖ σὲ μάταιες ἐνασχολήσεις, θὰ μποροῦσε πάντοτε νὰ προσέχει τί συμβαίνει καὶ τότε νὰ κάνει ὅ,τι θὰ ἦταν ἀναγκαῖο. Ἄλλοι πάλι εἶπαν, ὅτι ὅσο κι ἂν πρόσεχε ὁ βασιλιὰς ὅ,τι συνέβαινε, θὰ ἦταν ἀδύνατο σὲ ἕναν ἄνθρωπο νὰ ἀποφασίζει σωστὰ ποιὰ εἶναι ἡκατάλληλη στιγμὴ γιὰ κάθε ἐνέργεια, γι᾿ αὐτὸ θἄπρεπε νὰ ἔχει ἕνα συμβούλιο ἀπὸ σοφοὺς ἀνθρώπους, ποὺ θὰ τὸν βοηθοῦσαν νὰ καθορίσει τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ κάθε τί.

10 τρόποι για να μεγαλώσουμε μια επιτυχημένη (και ευτυχισμένη) κόρη

Πηγή: Διακόνημα




Η ψυχολόγος Sylvia Rimm πραγματοποίησε έρευνα ανάμεσα σε 1.000 γυναίκες με επιτυχημένη καριέρα και ευτυχισμένη σχέση, προκειμένου να βρει κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Και μας παρουσιάζει τον δικό της οδηγό που θα μας βοηθήσει να «μεγαλώσουμε» επιτυχημένα κορίτσια!
Υπάρχουν πολλά κλισέ για τα κορίτσια. Πως όταν είναι πρώτα στα σπορ, χάνουν τη θηλυκότητά τους. Πως δεν αντέχουν τα μαθηματικά. Πως αν γίνουν επιτυχημένες καριερίστες θα αποτύχουν ως μαμάδες. Πως το ρίσκο ταιριάζει μόνον στα αγόρια. Κόντρα λοιπόν σε όλα αυτά τα στερεότυπα η ψυχολόγοςSylvia Rimm-Kaufman έκανε μια ενδιαφέρουσα έρευνα και αποτύπωσε τα συμπεράσματά της σε ένα ενδιαφέρον βιβλίο τοSee Jane Win. Το βιβλίο της ανακηρύχθηκε από το New York ως best seller. Και εμείς δανειστήκαμε δέκα από τα μυστικά του.
1. Συμπεριφερθείτε σαν προπονητές και όχι σαν δικαστές. Οι προπονητές ενθαρρύνουν, έχουν υψηλές προσδοκίες, ασκούν εποικοδομητική κριτική και θέτουν όρια. Και τα παιδιά εκτιμούν τους προπονητές τους γιατί μαζί τους «παίζουν» στην ίδια ομάδα. Ενώ αντίθετα οι δικαστές απλώς κρίνουν και δικάζουν. Τα παιδιά γενικά και τα κορίτσια ειδικότερα, είναι πιο ευαίσθητα στην κριτική.
2. Δώστε έμφαση σε ευφυία, σκληρή δουλειά, ανεξαρτησία και ευαισθησία. Και ποτέ στην εξωτερική εμφάνιση. Μια εμφάνιση είναι πάντα χρήσιμη αλλά αν γίνει προτεραιότητα εξαιρετικά παραπλανητική.
3. Επενδύστε στις σπουδές της, όπως θα κάνατε και για τον γιο σας. Συζητήστε μαζί της τι θα ήθελε να κάνει και δώστε στην εκπαίδευσή της προτεραιότητα. Ακόμη κι αν τελικά δεν ακολουθήσει αυτό που σπούδασε θα έχει ένα μεγάλο όπλο στα χέρια της: την γνώση.
4. Μάθετέ την να ανταποκρίνεται σε πιεστικές καταστάσεις.Το πόσο επιτυχημένα ανταποκρίνεται μια γυναίκα στις δυσκολίες μπορεί να της λύσει πολλά και σοβαρά προβλήματα.
5. Βοηθήστε την να καταλάβει ότι είναι έξυπνη αλλά… όχι η εξυπνότερη. Βοηθήστε την να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς ο εξυπνότερος για να είναι έξυπνος.
6. Ενισχύστε τις μαθηματικές και επιστημονικές της δεξιότητες. Μάθετέ την να φτιάχνει παζλ, να λύνει γρίφους και προβλήματα.
7. Ενθαρρύνετε τις εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως την μουσική, τον χορό, το θέατρο, τα σπορ.
8. Διδάξτέ της τον υγιή ανταγωνισμό. Μάθετέ την να κερδίζει αλλά και να χάνει. Το να ξέρεις να κερδίζεις ενισχύει σαφώς στην αυτοεκτίμηση σου, το να ξέρεις όμως να χάνεις σε βοηθάει στο να χτίσεις έναν δυνατό χαρακτήρα.
9. Πρόκληση, συμμετοχή, δημιουργικότητα, είναι το τρίπτυχο της εγγυημένης επιτυχίας
10. Αφήστε την να κάνει λάθη. Και να τα αναγνωρίσει. Όλοι οι επιτυχημένοι άνθρωποι έχουν κάνει λάθη, αλλά ποτέ το λάθος να μην τα αναγνωρίζουν.
Από: Ελένη Χαδιαράκουhttp://amethystosbooks.blogspot.gr/

Κάθε επίκληση στην “αριστερά”, και τα κόμματά της, να “κάνει κάτι” είναι μία επίκληση στην ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.

anarmodios

Ανάφτε κάνα κερί. Ούτε τη μύτη τους δεν βλέπουν αυτοί οι καθοδηγητάδες-γραφιάδες-δημοσιογράφοι της ευρύτερης αριστεράς…

Κάθε επίκληση στην “αριστερά” (και τα κόμματά της) να “κάνει κάτι” είναι μία επίκληση στην ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ.

Αν ακόμα και τώρα ΔΕΝ έγινε κατανοητό αυτό από κάποιους, δεν θα γίνει ποτέ…

Κι όποιος κάνει επικλήσεις στις ηγεσίες της αριστεράς σήμερα, το ξέρει δεν το ξέρει, είναι πράκτορας των συμφερόντων της ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ. Η αριστερά, οι ηγεσίες της, μόνο την σκληρή και ανελέητη κριτική μας πρέπει να δέχεται. Οχι επικλήσεις.

Πορείες και συγκεντρώσεις όπου σαν τους ζητιάνους παρακαλάμε για αύξηση εδώ και μείωση εκεί, τη στιγμή που έπρεπε να έχουμε ΜΟΝΟ ΘΕΣΜΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ αλλαγής του πολιτεύματος προς το δημοκρατικώτερο, είναι απλώς η διαιώνιση της αριστερής κοροϊδίας.

Παρακαλάμε δηλαδή να μας εκχωρήσουν κάποιο δικαίωμα. Διότι δεν τολμάμε να απαιτήσουμε την πολιτική μας ελευθερία. Δηλαδή την πολιτική μας ΑΥΤΟ-ΝΟΜΙΑ ως σύνολο. Δηλαδή την συγκρότηση του λαού σε ΔΗΜΟ, σε ΘΕΣΜΟ.

Ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς καὶ πάνσοφος Αἰκατερίνα

Ἡ μνήμη της τιμᾶται στὶς 25 Νοεμβρίου.

Στην Ἀλεξάνδρεια, τῆς Αἰγύπτου τὴ μεγάλη καὶ ξακουστὴ πολιτεία, ζοῦσε στὰ παλιὰ τὰ χρόνια ἕνας ἄρχοντας. Ἕνα, μοναδικὸ παιδὶ τοῦ χάρισε ὁ Θεός. Μία κόρη, ποὺ ὅσο μεγάλωνε τόσο ὀμορφότερη γινότανε κι ἔξυπνη καὶ καλή.
Ἄρχοντας ὁ πατέρας, ἀρχοντικὰ μεγάλωνε τὸ κορίτσι καὶ – πράγμα ἀσυνήθιστο γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη – τῆς εἶχε φέρει ὁ πατέρας της τοὺς πιὸ ξακουστοὺς δασκάλους νὰ μορφωθεῖ, γιατί ἔβλεπε τὴ σπάνια ἐξυπνάδα ποὺ εἶχε τὸ παιδί του.
Ἡ γνώση ὅλη καὶ ἡ σοφία γίναν κτῆμα της. Ἡ Αικατερίνα σαν διψασμένη γῆ, ρουφοῦσε ὅ,τι τῆς δίναν οἱ μεγάλοι δάσκαλοί της. Ἔμαθε τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, σπούδασε τὴ φιλοσοφία καὶ τὴν ἰατρική, τὰ μαθηματικὰ καὶ τὴν ποίηση, τὰ λατινικὰ καὶ τὴ ρητορική. Γνώρισε ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ καιροῦ της κι ἄφηνε μὲ τὴ σοφία καὶ τὴν ὀρθή της κρίση βουβοὺς κι αὐτοὺς τοὺς σοφοὺς δασκάλους της.
Στὰ δεκαοχτώ της χρόνια ἡ Αἰκατερίνα ἔλαμπε σὰν λεπτόμισχο, εὐωδιαστὸ κρίνο. Τέτοια ἤτανε ἡ ὀμορφιά της, τέτοια καὶ ἡ σοφία της. Χαιρότανε τὸ μάτι νὰ τὴ βλέπει καὶ τὸ αὐτὶ ν’ ἀκούει τὸ γλυκὸ της λόγο, μεστὸ ἀπὸ νοήματα, νὰ ρέει σὰν τὸ κελαρυστὸ ὁλοκάθαρο ρυάκι…

Το τίμημα της Ύβρεως

 olympiada 

Tου Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου


Ταλαίπωρε Νεοέλληνα! Διακόσια χρόνια τώρα, παλεύεις να γίνεις Ευρω-πέος! Να μοιάσεις και εσύ, επιτέλους, στα «πολιτισμένα» έθνη της Εσπερίας! Να γευθείς τον «Διαφωτισμό» τους και τα μεγάλα τους επιτεύγματα! Και κάθε φορά, βρίσκεσαι εσύ, μπροστά από το «ταμείο», για να πληρώσεις την αδικαίωτη μικροκαυχία της ύβρεως! Να θέλεις να γίνεις νεοβάρβαρος, όπως αυτοί! Ενώ, θα ήταν η ύψιστη τιμή, να είσαι απλά και μόνο, ο αληθινός εαυτός σου!


Ταλαίπωρε, σχιζοφρενή Νεοέλληνα! Σε βρήκαν με την φουστανέλα και με την βράκα και πριν το καταλάβεις, μέσα σε λίγα χρόνια, σου φόρεσαν φράγκικα παντελόνια και σε τύλιξαν και από πάνω, με μια αρχαία χλαμύδα! Σε χτύπησαν στην πλάτη και σου είπαν, ότι από εδώ και εμπρός, εσύ είσαι «Έλληνας» (λες και δεν ήσουν!) και πως δεν πρέπει να λες, πως είσαι «Ρωμιός», ή «Γραικός». Πως το μεσαιωνικό ένδοξο

Γέροντας Παΐσιος, "Η Αγία Αικατερίνη δεκαεννιά χρονών ήταν και διακόσιους φιλοσόφους τους αποστόμωσε με την κατά Θεόν γνώση και την σοφία της"

- Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ πίστευαν, έχασαν τήν πίστη τους;
Άν δεν προσέχει κανείς στά θέματα τής πίστεως καί τής λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται και μπορεί να γίνη αναίσθητος, να φθάση σέ σημείο νά μήν πιστεύη τίποτε.
- Μερικοί, Γέροντα, λένε ότι η πίστη τους κλονίζεται, όταν βλέπουν νά υποφέρουν καλοί άνθρωποι.
Ακόμη κι αν κάψη ο Θεός όλους τους καλούς, δεν πρέπει να βάλη κανείς αριστερό λογισμό, αλλά να σκεφθή πως ο Θεός ό,τι κάνει, από αγάπη το κάνει. Ξέρει ο Θεός πώς εργάζεται. Για να επιτρέψη να συμβή κάποιο κακό, κάτι καλύτερο θα βγη.
- Γέροντα, σήμερα ακόμη καί τά πιστά παιδιά αμφιταλαντεύονται, γιατί στα σχολεία υπάρχουν καθηγητές πού διδάσκουν τήν αθεΐα.
Γιατί να αμφιταλαντεύωνται; Η Αγία Αικατερίνη δεκαεννιά χρονών ήταν και διακόσιους φιλοσόφους τους αποστόμωσε με την κατά Θεόν γνώση και την σοφία της. Ακόμη και οι Προτεστάντες την έχουν προστάτιδα της επιστήμης.
Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις∙ πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός.

- Γέροντα, παλιά προσευχόμουν με πίστη στον Θεό και ό,τι ζητούσα μου το έκανε. Τώρα δεν έχω αυτήν την πίστη. Πού οφείλεται αυτό;
Στην κοσμική λογική που έχεις. Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε», είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Ένα συν δύο δεν κάνει πάντα τρία∙ κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!


Από ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Ε΄,«ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ Η ΡΩΣΙΑ Τα ιστορικά γεγονότα πίσω από την ενσωμάτωση του Αγίου Όρους

H σημασία τῆς ἐνσωμάτωσης τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὸ Ἑλληνικὸ Κράτος εἶναι γνωστὴ καὶ μεγάλη, ὄχι μόνο γιατὶ προσδιορίζει τὴν πνευματικὴ σχέση τοῦ Ὀρθόδοξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγιᾶς, ἀλλὰ γιατὶ προσδιορίζει μὲ ἀκρίβεια τὴν ἱστορικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ὡς διαδόχου καὶ συνεχιστὴ τῆς τεράστιας Βυζαντινῆς Παράδοσης.

Εἶναι μιὰ ἀμοιβαία σχέση, ποὺ ἐνδυναμώνεται καὶ ἐνδυναμώνει τὴν κάθε πλευρὰ ἀναλόγως πρὸς τὶς ἱστορικὲς συνθῆκες!

Τὸ προνομιακὸ Καθεστὼς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, ὅπου μὲ σαφήνεια καθορίζεται ὅτι ἡ χερσόνησος τοῦ Ἄθω, ἀπὸ τὴ Μεγάλη Βίγλα καὶ πέρα, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴν περιοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἶναι, σύμφωνα μὲ τὸ ἀρχαῖο προνομιακὸ καθεστώς του, αὑτοδιοίκητο τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, τοῦ ὁποίου ἡ κυριαρχία πάνω σ᾽ αὐτὸ παραμένει ἄθικτη.

Ἀπὸ πνευματικὴ ἄποψη τὸ Ἅγιο Ὄρος διατελεῖ ὑπὸ τὴν ἄμεση δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.1 Κατὰ τὴ νεώτερη περίοδο στὴ Συνθήκη τοῦ Βερολίνου (1878)2 ἀναγνωρίστηκε γιὰ πρώτη φορὰ διεθνῶς, τὸ εἰδικὸ καθεστὼς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου σημειωνόταν ὅτι οἱ ἐκεῖ εὑρισκόμενοι μοναχοὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ χώρα καταγωγῆς τους, διατηροῦν τὶς κτήσεις καὶ τὰ πρότερα πλεονεκτήματά τους καὶ χωρὶς καμία ἐξαίρεση ἀπολαμβάνουν ἀπόλυτη ἰσότητα δικαιωμάτων καὶ πλεονεκτημάτων.3

Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ ΙΘ´ αἰώνα εἶχε ἀρχίσει ἕνας ἰδιόμορφος ἀλλὰ σκληρὸς ἀγώνας στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος καὶ κορυφώθηκε κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα (1904-1908).

Ἡ προσπάθεια τοῦ κινήματος τοῦ Πανσλαβισμοῦ νὰ ἐπιτύχει τὸν ἔλεγχο τοῦ Ὄρους, ὑπῆρξε βασικὴ αἰτία τῆς σύγκρουσης, ποὺ ἔγινε ἀκόμη μεγαλύτερη μὲ τὴ δημιουργία τῆς Βουλγαρικῆς Ἐξαρχίας

«Κυνηγοὶ τοῦ ἐλέους»

Γράφει ὁ Ἀρχ. Ἰωὴλ κωνστάνταρος

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς ΙΓ΄ Λουκᾶ (Γαλ. ΣΤ΄ 11 - 18)
Πολλὲς φορὲς στὴν οὐράνια ἀτμόσφαιρα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, γίνεται λόγος περὶ τοῦ «θείου ἐλέους». Αὐτὸ τὸ «ἔλεος» καὶ τὴν «εἰρήνην τοῦ Θεοῦ», εὔχεται καὶ ὁ θεῖος Ἀπόστολος στὸ ἀνάγνωσμα ποὺ θὰ ἀκουστεῖ στὴν εὐχαριστιακὴ σύναξη τῆς Κυριακῆς. Βεβαίως, ἔχει ἀναπτυχθεῖ θεοπνεύστως στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅτι μὲ τὴ Σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου, καταργήθηκαν ὅλα ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποία ἐκαυχῶντο οἱ Ἑβραῖοι. Τώρα πλέον, ὁ ζωοποιός του Κυρίου Σταυρός, ἄνοιξε μία νέα ἐποχή. Τὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος.
Ἀπὸ δῶ καὶ πέρα, δὲν παραμένουμε στοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους, ἀλλὰ ζοῦμε τὴν οὐσία τῆς πίστεως, αὐτὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέσα στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας του. Οἱ πιστοὶ πλέον δὲν ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ γράμμα τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, οὔτε παραμένουν στὶς σκιές. Ἡ καρδιὰ λαχταρᾶ τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ εὐλογημένος ἀγώνας γίνεται ἀκριβῶς γιὰ τὴν προσέλκυση αὐτοῦ του Θείου Ἐλέους, ὅπως ἀκριβῶς εὔχεται ὁ Ἀπόστολος στὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν.
Εἶναι λοιπὸν εὐκαιρία νὰ σκύψουμε καὶ νὰ δοῦμε ἔστω καὶ γιὰ λίγο τὸ θέμα αὐτὸ τοῦ «ἐλέους» ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴν οὐσία τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς. Τί εἶναι λοιπὸν τὸ ἔλεος; Τί ἐννοοῦμε μὲ τὸν ὄρο αὐτό; Ἔλεος εἶναι ἡ συμπάθεια καὶ ἡ εὐσπλαχνία ποὺ δείχνει πρὸς ὅλους ἐμᾶς ὁ Τριαδικὸς Θεός. Εἶναι ἡ συμπαράσταση καὶ ἡ βοήθεια ποὺ.... χαρίζει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι σὲ κάθε σχεδὸν ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας μας, γίνεται λόγος γι' αὐτὸ τὸ ἔλεος ποὺ τόσο ἔχουμε ἀνάγκη.
Ὁ προφήτης καὶ βασιλέας Δαυίδ, στὸν ΛΕ' (35ο) ψαλμό του, παρακαλεῖ τὸ Θεὸ μὲ ὅλο τὸν καρδιακό του πόθο, νὰ ἐξακολουθήσει νὰ ἐκχέει τὸ ἔλεός Του καὶ νὰ τὸ παρέχει ἀδιάκοπα σὲ ὅλους ὅσους ἔχουν τὴν ἀληθινὴ γνώση. Καὶ συνεχίζει μέσα σὲ βαθιὰ προσευχητικὴ ἀτμόσφαιρα νὰ δέεται: «προστάτευσε μὲ τὴ δικαιοσύνη σου, ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν εὐθεία καρδία. Ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ξεκαθαρίσει τὸν ἐσωτερικό τους κόσμο ἀπὸ κάθε δολιότητα καὶ κακία». «Παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσι σὲ καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τοῖς εὐθέσι τὴ καρδία» (Ψάλμ. ΛΕ' 11).

Η ΚΑΛΗ ΦΗΜΗ

ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Ϛ´ 11 - 18

¹¹ Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. ¹² ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι 

ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ 

διώκωνται. ¹³ οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν 

ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. ¹⁴ Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο

 καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος

 ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. ¹⁵ ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε

 ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. ¹⁶ καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη 

ἐπ’ αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. ¹⁷ Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς

 παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. ¹⁸ 

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν. 

         Η ανθρώπινη φιλοδοξία μας οδηγεί συχνά στο να θέλουμε με κάθε τρόπο να έχουμε καλή φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους. Και δεν μιλούμε για το αρχαιοελληνικό κλέος, για την εργασία στο δρόμο της αρετής, της απλότητας της θυσίας, ενίοτε και του ηρωισμού,,  στοιχεία τα οποία στήριζαν τον άνθρωπο πολίτη. Ενίοτε επιδιώκουμε τη φήμη λειτουργώντας φαρισαϊκά. Ορθώνουμε ενώπιον των ανθρώπων δυσθεώρητους ή  δυσεπίτευκτους στόχους, με αποτέλεσμα εκείνοι, επειδή δεν μπορούν να τους πραγματοποιήσουν, να θαυμάζουν εμάς, που δίνουμε την εντύπωση ότι τα έχουμε καταφέρει. Από την άλλη πάλι, μιλάμε εκ μέρους του Θεού. Δείχνουμε την κορυφή στους ανθρώπους, αλλά δεν είμαστε σε θέση να την πετύχουμε εμείς. Γι’ αυτό και επιλέγουμε δευτερευούσης σημασίας στοιχεία, ώστε να αποπροσανατολίσουμε τους άλλους από την ουσία της χριστιανικής ζωής, να δείξουμε ότι τα δευτερεύοντα, ο άνηθος και το κύμινον, είναι πολύ σημαντικά για τη σωτηρία τους και να δοξαστούμε για την ικανότητά μας να τα τηρούμε, χωρίς επίγνωση ότι δεν σωζόμαστε εξ αυτών, αλλά και ότι ούτε οι άλλοι θα σωθούν επιμένοντας σ’ αυτά.

Ο εμφύλιος από τα ξένα αρχεία

Με το συμπέρασμά του ότι ο ελληνικός εμφύλιος
 πόλεμος δε θα μπορούσε ποτέ να γίνει εάν  δεν υπήρχε
 η βοήθεια που προσέφεραν οργανωμένα και μεθοδικά
 και σε όλη τη διάρκειά του, οι κομμουνιστικές χώρες,
ολοκλήρωσε την διάλεξή ο αν. καθηγητής Ν. Μαραντζίδης,
που έδωσε απόψε προσκεκλημένος της Εταιρίας Μακεδονικών
Σπουδών.

Θέμα της «Ο εμφύλιος μέσα από τα ξένα αρχεία» και δόθηκε
 μετά την ολοκλήρωση μίας πολυετούς επιστημονικής έρευνας
 στα κρατικά
και ιδιωτικά αρχεία της Τσεχίας, της Σλοβακίας, της Σερβίας, της Πολωνίας
και της Ουγγαρίας και άλλων ανατολικών χωρών.

Όπως σημείωσε ο διαπρεπής ιστορικός ερευνητής, η έρευνα αυτή δίνει την
 ξεκάθαρη εικόνα του Εμφυλίου και κυρίως στα τέσσερα «ζωτικά ψεύδη» ή
«σκοτεινά θέματα», που κυριάρχησαν στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση.

Αυτά ήταν:

1. Ποια η εμπλοκή των ανατολικών κρατών στον ελληνικό εμφύλιο;

2. Τι συνέβη στο παιδομάζωμα;

3. Η βοήθεια του Τίτο στους κομμουνιστές ήταν μεμονωμένη και ανυστερόβουλη;

4. Πώς συσχετίζεται το «Μακεδονικό» με τον Εμφύλιο;

Τα ξένα αρχεία δίνουν ξεκάθαρες απαντήσεις στα θέματα αυτά,
είπε ο κ. Μαραντζίδης και εξήγησε:

1. Σοβιετική Ένωση και Ανατολικά κράτη αρνήθηκαν να αποκαλύψουν
 εμπλοκή τους. Υπήρχε άραγε συντονισμός από την Σ. Ε.; Δεν υπάρχει
καμία αμφιβολία ότι εμπλοκή ήταν τεράστια και για όλα τα χρόνια. Υπήρξε
 Σχέδιο Μάρσαλ των φτωχών. Στα αρχεία βρέθηκαν μέχρι και λεπτομέρειες
 για δέκα αποστολές πλοίων με όπλα με αλλοιωμένα στοιχεία από Γκντανσκ
 στο Δυρράχιο. Και για Ταμείο από τέσσερις χώρες που αγόραζαν όπλα από
διεθνές εμπόριο.

2. Πρώτη φορά μετακινήθηκαν μαζικά κατά χιλιάδες με τη μη συγκατάθεση
των γονέων. Πολλά ερωτηματικά για τις προθέσεις αυτών που το έκαναν.
 Είχαμε μόνο αναμνήσεις και κείμενα ΚΚΕ αλλά ελάχιστα κείμενα της άλλης
 πλευράς. Βρέθηκε όνομα προς όνομα η υπόθεση. 25.000 με 30.000 παιδιά.
Είναι σοκαριστικό ότι ένα μέρος των παιδιών μετακινήθηκε για να επιστρέψει
ως πολεμιστές.

Τουλάχιστον χίλιοι ανήλικοι του «Παιδομαζώματος» εκπαιδεύθηκαν σε ανατολικές
 χώρες και επέστρεψαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν.

Υπήρξαν στρατόπεδα. Βρήκαμε αρχεία στα οποία Πολωνός υφυπουργός
ζητά οδηγίες για να καλύψει τη λειτουργία στρατοπέδου εκπαίδευσης παιδιών.
Πήρε την απάντηση «Πες ότι είναι τεχνική σχολή».
3. Από τα Αρχεία γίνεται σαφές ότι η βοήθεια που προσέφεραν οι Κομμουνιστικές
 Χώρες εντασσόταν σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό των ανατολικών κρατών. Δεν ήταν

 μόνος του ο Τίτο.Αλβανία, Βουλγαρία και Γιουγκοσλαβία υπέγραψαν συμφωνία
 για συντονισμό τους. Δημητρόφ αποκαλύπτει συνομιλία του με τον Στάλιν.

Ο Πολωνός Πρόεδρος Μπίερουτ πρόεδρος ενημερώνει αναλυτικά τους Σοβιετικούς
τί έκανε για την «υπόθεση του Μάρκου». Μέχρι πετρέλαια, οχήματα και αεροπλάνα έστελναν.

Επτά χώρες ενεπλάκησαν. Θα ήταν δυνατό να μην γνωρίζουν ´η να μην έχουν εγκρίνει
οι Σοβιετικοί; Ασφαλώς όχι.

Αυτός σήμερα, εγώ αύριο

Μην κατακρίνουμε τον αμαρτωλό γιατί αυτός σήμερα εγώ αύριο...
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ζητά, όχι μόνο να μην κατακρίνουμε τους άλλους αλλά και να σκεπάζουμε τα αμαρτήματα αυτών.
Γίνε κοινωνός στα παθήματα όλων, αλλά στάσου με το σώμα σου μακριά από όλους. Κανένα να μη ελέγχεις και κανένα να μη κατηγορείς για τη συμπεριφορά του, ούτε και τον πιο κακό. Άπλωσε τον χιτώνα σου πάνω σ' αυτόν που έφταιξε, και σκέπασε τον. Κι αν δεν μπορείς να φορτωθείς επάνω σου το φταίξιμό του και να δεχτείς για λόγου του την τιμωρία και την ντροπή, τουλάχιστον δείξε υπομονή και μη τον περιφρονήσεις.
Σκέπασε αυτόν που φταίει, όταν βέβαια δεν πρόκειται να σε ζημιώσει.
Με τον τρόπο αυτό του δίνεις θάρρος, αλλά και συ κρατάς το έλεος του Θεού.
Πολλές φορές βλέπουμε ένα αμάρτημα και εύκολα το κατακρίνουμε αλλά η θέση διαφόρων ασκητών είναι διαφορετική και φερόντουσαν με αγάπη.
Κάποιοι από τους πατέρες ρώτησαν τον αββά Ποιμένα: αν δούμε ένα αδελφό να αμαρτάνει, θέλεις να του κάνουμε παρατηρήσεις; και ο γέροντας απάντησε:
-Εγώ μέχρι τώρα, αν κάποιος λόγος με αναγκάζει να περάσω από κείνο το μέρος και δω τον αδελφό να αμαρτάνει, τον προσπερνώ και δεν τον ελέγχω».
Το γεροντικό αναφέρει ότι:
Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε:
"Αυτός σήμερα, εγώ αύριο".

http://lllazaros.blogspot.gr/

Όταν δεν ζεις με τον Χριστό....

Ὅταν δέν ζεῖς μέ τόν Χριστό, ζεῖς μές στή μελαγχολία, στή θλίψη, στό ἄγχος, στή στενοχώρια. δέν ζεῖς σωστά. Τότε παρουσιάζονται πολλές ἀνωμαλίες καί στόν ὀργανισμό. Ἐπηρεάζεται τό σῶμα, οἱ ἐνδοκρινεῖς ἀδένες, τό συκώτι, ἡ χολή, τό πάγκρεας, τό στομάχι. Σοῦ λένε: «Γιά νά εἶσαι ὑγιής, πάρε τό πρωί τό γάλα σου, τό αὐγουλάκι σου, τό βουτυράκι σου μέ δύο-τρία παξιμάδια». Κι ὅμως, ἄν ζεῖς σωστά, ἄν ἀγαπήσεις τόν Χριστό, μ’ ἕνα πορτοκάλι κι... ἕνα μῆλο εἶσαι ἐντάξει. Τό μεγάλο φάρμακο εἶναι νά ἐπιδοθεῖ κανείς στήν λατρεία τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα θεραπεύονται. Ὅλα λειτουργοῦν κανονικά. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὅλα τά μεταβάλλει, τά μεταποιεῖ, τά ἁγιάζει, τά διορθώνει, τά ἀλλάζει, τά μεταστοιχειώνει.

Γεροντας  Πορφυριος  

Άδοντες

ΚΥΠΡΟΣ 1974 «Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ» – ΕΛΛΑΔΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ 2013 «Η ΝΕΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ».

 olympiada στο Νοεμβρίου 17, 2013

Μην περιμένεις από ένα εθνοκτόνο κράτος να σε υπερασπίσει. Όταν ο Έλληνας αντισταθεί, δεν υπάρχει δύναμη για να τον γονατίσει. Μην επιτρέψεις πάλι στο κράτος να σε κοιμήσει όπως το 1974′

«Αν πειράξουν την πατρίδα μου και την θρησκεία μου, θα ΜΙΛΗΣΩ θα ΦΩΝΑΞΩ και ότι θέλουν ας μου κάνουν». (Στρ. Ιωάννης Μακρυγιάννης)

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος.
Αν τον Ιούνιο του 1974, δηλαδή μερικές μέρες πρίν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, είχε δημοσιευθεί κάτι παρόμοιο, που ενημέρωνε τους Ελληνοκυπρίους για την προδοσία και την

επικείμενη Τουρκική εισβολή, ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ.
Αυτό που επιχειρείται σήμερα στην Ελλάδα από την Κυβέρνηση, από την αντιπολίτευση και σύσσωμα από τα μέσα «ενημέρωσης», είναι ο εφησυχασμός και η κοίμηση των Ελλήνων, σε μία χρονική περίοδο που η Ελλάς διανύει αναμφισβήτητα, τις πιο ΚΡΙΣΙΜΕΣ και πιο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ στιγμές της ιστορίας της.

Συζητήσεις επί συζητήσεων σε όλα τα κανάλια από το πρωί μεχρι το βράδυ, με τους ίδιους και τους ίδιους, εδώ και τέσσερα χρόνια να μιλούν για τα ίδια και τα ίδια. Για μεταρυθμίσεις, εξυγίανση, ελλείματα, πρωτογενές πλεόνασμα, αποκρατικοποιήσεις, ύφεση, ανάκαμψη. Αλλά το μόνο γεγονός που αλλάζει την ζωή κάποιων Ελλήνων, κάθε μέρα που περνάει, είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος ενός προσφιλούς και αγαπημένου προσώπου. Είτε από τροχαίο, είτε από αιφνίδιο έμφραγμα ή εγκεφαλικό, είτε από αυτοκτονία, είτε από δολοφονία. Και μόνο τότε αντιλαμβανόμαστε ότι σε αυτή τη ζωή, τίποτα μα τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία, από την ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ.
Και ενώ, όλοι και όλα γύρω μας, προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν και να μας κοιμήσουν, με φόρους, χαράτσια, περικοπές και εξυγίανση, με απότερο σκοπό και στόχο, να μας πάρουν την πολύτιμη ζωή μας, αυτά που θα πω, αν τα λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν, θα μας βοηθήσουν να σώσουμε την πολύτιμη ζωή μας.

Εγώ δεν πρόκειται να σας εφησυχάσω. Δεν πρόκειται να σας κοιμήσω. Δεν θα σας πω ότι έρχεται ανάκαμψη. Δεν θα σας πω ότι θα βγούμε στις «αγορές» το 2014. Δεν θα σας παίξω κοινοβουλευτικό «θέατρο» ούτε θα σας ωραιοποιήσω την αισχρή και τραγική πραγματικότητα.

ΖΩ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Γαλ. β´ 16-20)

Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ᾿Εγὼ γὰρ διὰ νόμου
νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

      Σε τι και σε ποιον βασίζεται η ζωή μας; Ο Απόστολος Παύλος θέτει αυτό το σπουδαίο ερώτημα, καθώς περιγράφει στους Γαλάτες τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο ίδιος τη ζωή του. «Ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του Υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ. 2, 20). Η τωρινή σωματική του ζωή, λέει ο Παύλος, είναι ζωή βασισμένη στην πίστη του στον Υιό του Θεού που τον αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη του.  Στηρίζεται η κατά κόσμον και κατά άνθρωπον ζωή του στην πίστη στο Χριστό, Αυτόν που αγάπησε και τον Παύλο και όλους τους ανθρώπους και πέθανε για χάρη μας.                 Τι σημαίνει να βασίζεται η ζωή στο Χριστό;

                Σημαίνει σχέση ενώπιος ενωπίω με το Χριστό. Δεν είναι ο Χριστός ένα φανταστικό πρόσωπο. Δεν είναι ο ιδρυτής μιας θρησκείας, ο οποίος έφερε μερικές όμορφες ιδέες στον άνθρωπο ή έδωσε ένα καλό παράδειγμα. Είναι το Θεανθρώπινο Πρόσωπο το Οποίο ο Παύλος έχει δει και αισθάνεται να αγκαλιάζει τη ζωή του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην ζει εκείνος, αλλά στο πρόσωπό του να ζει ο Χριστό. Να είναι τα χέρια του χέρια Χριστού. Τα μάτια και η σκέψη του μάτια και σκέψη Χριστού. Στην καρδιά του να υπάρχει ο Χριστός. Νους, αισθήσεις, επιθυμίες, θέλημα, ψυχή, η ζωή του ολόκληρη, ως τις λεπτομέρειές της να είναι ζωή Χριστού.  Ο χρόνος και ο τρόπος του είναι χρόνος και τρόπος Χριστού. Έχει παραιτηθεί από το θέλημά του, από το δικαίωμα να σκέφτεται για τον εαυτό του, ακόμη και για τις υλικές του ανάγκες. Ζει την κοινωνία με το Χριστό ως ερωτευμένος που τίποτε δεν έχει νόημα παρά η κοινωνία με το πρόσωπο που αγαπά.

Ο Ιησούς Χριστός στο Κοράνι- Τουρκία

γορίες

• MουΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ 

Νίκου Χειλαδάκη Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου


Την έντονη συζήτηση και πολλούς διαξιφισμούς προκάλεσε πρόσφατα στην Τουρκία η αναφορά του Ιησού Χριστού στο Κοράνιο. Συγκεκριμένα σε μια πρόσφατη διάσκεψη που έγινε στην Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου «Ondokuz Mayıs» της Σαμψούντας, το θέμα του Ιησού Χριστού του Κορανίου «άναψε» κυριολεκτικά φωτιές αποκαλύπτοντας τις μεγάλες αντιφάσεις του ιερού βιβλίου των μουσουλμάνων στο ζήτημα των προφητών.
Το πρόβλημα που εμφανίστηκε από το ακροατήριο της συνδιάσκεψης χωρίς να...βρεθεί αξιόπιστη απάντηση, δείχνει για άλλη μια φορά αφ’ ενός τις ατέλειες του Κορανίου που οι μουσουλμάνοι το θεωρούν «άκτιστο», δηλαδή σαν ο αυτούσιος Θείος λόγος αντίγραφο του οποίου υπάρχει στον ουρανό και αφ’ ετέρου την άμεση επίδραση που είχε ο Μωάμεθ από διάφορες χριστιανικές πηγές. Το πρόβλημα όπως παρουσιάστηκε είναι η παρουσία και θέση του Ιησού Χριστού σε σχέση με τον Μωάμεθ, αλλά και με την πολυσυζητημένη δευτέρα παρουσία. Όπως είναι γνωστό, ο Ιησούς Χριστός στο Κοράνι εμφανίζεται όχι σαν Θεάνθρωπος αλλά σαν ένας μεγάλος προφήτης προτελευταίος πριν από τον Μωάμεθ ο οποίος θεωρείται ως ο τελευταίος προφήτης. Παράλληλα το Κοράνι αναφέρει ότι στην δευτέρα παρουσία θα εμφανιστεί ο Ιησούς Χριστός, που θα κατέβει απ’ τον ουρανό σαν πιστός μουσουλμάνος και θα κηρύξει και αυτός το Ισλάμ στην ανθρωπότητα. Το μεγάλο ερώτημα που τέθηκε στην συνδιάσκεψη της Σαμψούντας, χωρίς να υπάρξει ικανοποιητική απάντηση, είναι πώς στο ιερό Κοράνι προβάλλεται ο Μωάμεθ σαν ο τελευταίος προφήτης του Θεού, όταν στο ίδιο το Κοράνι αναγράφεται ότι στην δεύτερη παρουσία θα εμφανιστεί ο τελευταίος προφήτης, Ιησούς Χριστός; Μήπως έτσι το Κοράνι μειώνει την παρουσία του Μωάμεθ σε σχέση με τον Ιησού Χριστό;

Γέρων Σωφρόνιος, «Εν τη αναζητήσει της υλικής αυτών ανέσεως οι άνθρωποι απώλεσαν την πνευματικήν άνεσιν»

Γέρων Σωφρόνιος

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ᾿Ανθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; Καὶ εἶπε· Τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ῎Αφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ῾Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Αύριο Κυριακή Θ΄ Λουκά το ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι η παραβολή του άφρονος πλουσίου. Μεταφέρουμε παρακάτω λόγους του Γέροντος Σωφρονίου περί πλεονεξίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ηδυνήθη να οργανώση την ζωήν αυτού κατά τοιούτον τρόπον ώστε να έχη αρκετήν «σχόλην», ελεύθερον χρόνον, δια την προσευχήν και την πνευματικήν θεωρίαν του Θεού. Και αιτία τούτου είναι το άπληστον πάθος της «φιλοκτημοσύνης». Το πάθος τούτο της πλεονεξίας ο Απόστολος Παύλος ωνόμασεν ειδωλολατρίαν (βλ. Κορ. γ’ 5) και ο Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος «απιστίας θυγατέρα» … «ευαγγελίων μυκτηριστήν και παραβάτην εκούσιον» . Η γνησία χριστιανική ακτημοσύνη είναι άγνωστος, ακατανόητος εις τον κόσμον. Και εάν τολμήσωμεν να ισχυρισθώμεν ότι αύτη επεκτεινομένη απορρίπτει ουχί μόνον κτήσεις υλικάς, αλλά και διανοητικάς, τότε θα φανή τούτο εις την πλειονότητα των ανθρώπων παραφροσύνη. Άνθρωποι έχοντες επιστημονικάς γνώσεις θεωρούν τον πνευματικόν αυτών πλούτον ως την ουσίαν της υπάρξεως αυτών,

Η νηστεία των Χριστουγέννων και το Σαρανταλείτουργο

Στὶς 15 Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Πρόκειται γιὰ μιὰ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς ἐργασίας καὶ ψυχοσωματικῆς προετοιμασίας γιὰ τὸν ἑορτασμό τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου.


Ἀπὸ τὶς 15 Νοεμβρίου ἕως τὶς 17 Δεκεμβρίου (κατ’ ἄλλη παράδοση ἕως τὶς 12 Δεκεμβρίου) νηστεύουμε τὸ κρέας, τὰ γαλακτομικά καὶ τὰ αὐγά καὶ τρῶμε ψάρι (ἐκτὸς βεβαίως Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς, ποὺ νηστεύουμε αὐστηρά). Μετὰ τὶς 17 (ἢ 12) Δεκεμβρίου νηστεύουμε καὶ τὸ ψάρι.


Ἡ νηστεία ὅμως κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Κυρίου μας ἔχει νόημα, ὅταν συνδυάζεται μὲ προσευχὴ καὶ ἐλεημοσύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νηστείας μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἐντονότερη λειτουργικὴ ζωή καὶ ἀγαθοεργία.


Ἔτσι, ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση προβλέπει γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ τὴν καθημερινὴ -ἂν οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν- τέλεση τῆς θείας λειτουργίας, τὴν τέλεση δηλαδὴ σαρανταλείτουργου.


Ἡ τέλεση τοῦ σαρανταλείτουργου ἀποτελεῖ πολὺ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μιὰ θαυμάσια εὐκαιρία γιὰ βίωση τὴς μυστηριακῆς καὶ λατρευτικῆς ζωῆς, γιὰ ἐπαφὴ μὲ τὸν πλοῦτο τῆς ὑμνολογίας καὶ τῆς ἀκροάσεως τῶν θείων Γραφῶν, γιὰ συχνότερη θεία κοινωνία, γιὰ συχνότερη συγκρότηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.



Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος μᾶς λέει: «Σπουδάζετε πυκνότερον συνέρχεσθαι εἰς εὐχαριστίαν θεοῦ καὶ εἰς δόξαν. Ὅταν γὰρ πυκνῶς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γίνεσθε, καθαιροῦνται οἱ δυνάμεις τοῦ σατανᾶ καὶ λύεται ὁ ὄλεθρος αὐτοῦ», δηλαδὴ «Προσπαθεῖστε μὲ σπουδὴ νὰ ἔρχεσθε ὅλοι μαζί στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), γιὰ νὰ εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ καὶ νὰ Τὸν δοξολογεῖτε. Διότι ὅταν συχνά ἔρχεσθε στὴ Σύναξη τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία), συντρίβονται οι δυνάμεις του σατανᾶ καί λύεται κάθε ὀλέθρια ἐνέργεια του».

Πως η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών συμβάλλει στην ψυχοδιανοητική ανάπτυξη του παιδιού,

 της Ειρήνης Μαυροπούλου




Πηγή : ΑΛΦΑΒΗΤΑ
Πολὺς λόγος ἔχει γίνει τὰ τελευταῖα χρόνια διεθνῶς γιὰ τὴν ὠφελιμότητα τῆς γνώσεως τῶν ἀρχαίων γλωσσῶν. Ἔρευνες σὲ ἀρχαῖες γλῶσσες (Λατινικὰ καὶ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ)ἐνισχύουν τὴν θέσι ὅτι ἡ γνῶσις τῶν ἀρχαίων γλωσσῶν συμβάλλει ποικιλοτρόπως στὴν ψυχοδιανοητικὴ ἀνάπτυξι τῶν μαθητῶν Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαιδεύσεως, ἐνῶ ἄλλες ἐξετάζουν νέους τρόπους διδασκαλίας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν χρῆσι τῶν νέων τεχνολογιῶν.


Εἶναι ἐνδεικτικὸν ὅτι τὸ APA (American Philological Association) ἐγκαινίασε τὸ 2011 τὸ Ἀμερικανικὸ Κέντρο Ἐρευνῶν γιὰ τὶς Κλασσικὲς Γλῶσσες (American Center for Classics Research and Teaching).
Στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν ἤδη γίνει προσπάθειες στατιστικῆς ἐπεξεργασίας τῶν ἐπιδόσεων τῶν μαθητῶν ποὺ παρακολούθησαν προγράμματα Λατινικῶν καὶ/ἤ Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν σὲ σχολεῖα.
Τὰ πρῶτα σχέδια ἐργασίας (Projectς) διδασκαλίας τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσης στὸ Δημοτικὸ σὲ σχολεῖα τῆς Ἀγγλίας, καὶ δύο ἔρευνες στὴν Ἑλλάδα, ἔφεραν ἐπίσης θετικὰ ἀποτελέσματα. Σιγὰ σιγὰ ξεκινοῦν καὶ ἔρευνες μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν νευροεπιστημόνων.
1. Διεθνεῖς ἔρευνες καὶ ἐρευνητικὰ σχέδια ἐργασίας (research projectς) μεγάλης κλίμακας
1α. Ἀγγλία
Ἐξαιρετικὴ ἐπιτυχία σημειώνει τὸ πρόγραμμα «Τhe Ιris Project-Greek in schools», τὸ ὁποῖο ἐφαρμόσθηκε κατὰ τὰ ἔτη 2010/11 σὲ Δημοτικὰ σχολεῖα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀξφόρδης, σὲ μαθητὲς 7-10 ἐτῶν, καὶ συνεχίζεται σὲ περισσότερα σχολεῖα, καθὼς παρατηρήθηκε ἐκπληκτικὴ βελτίωσις ἀκόμη καὶ στὸ καθημερινὸ λεξιλόγιο τῶν παιδιῶν. Τὰ μαθήματα, διαρκείας μίας ὥρας, σχεδιάστηκαν ἀπὸ τὴν Dr Lorna Robinson μὲ στόχο νὰ γνωρίσουν στὰ παιδιὰ ἕναν ὑψηλὸ πολιτισμὸ καὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσουν πῶς ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα μορφοποίησε τὴν Ἀγγλικὴ γλῶσσα καὶ τὸν σημερινὸ κόσμο μας. Ἐπίσης εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ἔκδοσι τοῦ περιοδικοῦIota γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ μὲ ἀνάλογα θέματα.
Ἡ γνῶσις τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, λένε οἱ ἐρευνητές, μπορεῖ νὰ ἐνισχύση τὴν ἱκανότητα ἐκμαθήσεως ξένων γλωσσῶν καὶ νὰ ὀξύνη τὴν ἀντιληπτικὴ ἱκανότητα τῶν

παιδιῶν καὶ τὶς γλωσσικές τους δεξιότητες. Ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν εἶναι μία νέα προσέγγισις στὴν ἐκπαίδευσι, ἡ ὁποία ἐνισχύει καὶ ἐμπλουτίζει τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ τὴ βασικὴ ἐκπαίδευσι, μὲ σκοπὸ νὰ βελτιώση τὴν ἐπίδοσι τῶν μαθητῶν σὲ πολλὲς θεματικὲς περιοχές.

Ένας άγνωστος ομολογητής τον καιρό της εισβολής

Το βιβλίο του Ρόνι Αλασόρ έφερε στην επικαιρότητα ο καθηγητής Γιαλτσίν Κιουτσούκ μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή για το "φίλο" του Αττίλα Ολγκάτς, ο οποίος ομολόγησε κυνικά ότι σκότωσε 10 Ελληνοκύπριους κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Ακολουθούν συγκλονιστικά αποσπάσματα από το βιβλίο που έχει ως τίτλο
"Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους".
Σφαγές αμάχων, εκτελέσεις αιχμαλώτων και κάθε είδους αισχρότητες περιγράφουν σε μαρτυρίες τους βετεράνοι του τουρκικού στρατού.
Μία απ΄ αυτές αναφέρει:
Ο "δικός" μου ήταν ένας ξανθός σγουρομάλλης νεαρός με γαλάζια μάτια.
Αν και πριν από λίγο είδε τον άλλο συγχωριανό του να πεθαίνει, δεν ήταν καθόλου ταραγμένος.
Τον πήρα και τον πήγα λίγα μέτρα πιο εκεί.
Ήμουν σε αδιέξοδο και σε αμηχανία.
Ο αξιωματικός περίμενε να μας δει να γινόμαστε εκτελεστές.
Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς.
Όμως, παρ΄ όλα αυτά δεν μπορούσα να τον σκοτώσω εν ψυχρώ.
Έψαχνα μια δικαιολογία για να τον σκοτώσω.
Τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα
-Γίνεσαι μουσουλμάνος;
Εκείνος στεκόταν όρθιος με τα χέρια δεμένα και με κοίταζε στα μάτια.
Έδειξε να κατάλαβε και σχεδόν χαμογελώντας, κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι του και μου είπε μια λέξη άγνωστη σ’ εμένα:
-Όι, όι.
Κατάλαβα την άρνησή του, η οποία και ήταν η αφορμή που ζητούσα για να σηκώσω το όπλο μου. Έτσι απλά για να μην πέσω στα μάτια του αξιωματικού και των συναδέλφων μου, άδειασα μια ολόκληρη γεμιστήρα πάνω του.
Τώρα όμως με τύπτει η συνείδηση και βασανίζομαι γι΄ αυτό το έγκλημα.
Τα μάτια αυτού του παιδιού και το χαμόγελό του δεν φεύγουν ποτέ από τη σκέψη μου.
Τους άλλους δύο Ελληνοκύπριους τους σκότωσαν οι δύο λοχίες.
Αφήνοντας τα πτώματα άταφα, γυρίσαμε στο χωριό.
Όπως έλεγε ο λοχαγός μας, είχαμε γίνει πια "άνθρωποι του παραδείσου".

Από το βιβλίο του Ρόνι Αλασόρ "Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμαλώτους"

Πηγή: http://isagiastriados.com

http://lllazaros.blogspot.gr/2013/11/blog-post_3181.html

Γαλλία: ο άγιος Μαρτίνος της Τουρ, ο Ελεήμων και Θαυματουργός (12 Νοεμβρίου)

Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της αρχαίας ευρωπαϊκής ιστορίας είναι ο άγιος Μαρτίνος της Τουρ (Tours) ο Ελεήμων και Θαυματουργός (Μαρτίνος της Τουρώνης, Μαρντέν ντε Τουρ, 316-397 μ.Χ.), προστάτης άγιος της Γαλλίας, το βίο του οποίου συνέγραψε ο μαθητής του Σουλπίκιος Σεβήρος.
Ο άγιος Μαρτίνος ήταν ένας μορφωμένος και όμορφος νέος, καταγόμενος από τη Σαβωρία της Παννονίας. Άρχισε σταδιοδρομία ως αξιωματικός του ρωμαϊκού («βυζαντινού») στρατού, όπου έγινε παράδειγμα ευγενικής και φιλάνθρωπης συμπεριφοράς. Είναι γνωστό και αποτυπωμένο από πολλούς γλύπτες και ζωγράφους (και από το Δομίνικο Θεοτοκόπουλο) το επεισόδιο, όπου έκοψε στα δυο το στρατιωτικό του μανδύα για να ντύσει ένα γυμνό ζητιάνο. Την επόμενη νύχτα εμφανίστηκε ο Κύριος στον ύπνο του και του είπε δείχνοντάς του τον μανδύα του «Μαρτίνε, αν και κατηχούμενος ακόμη, με ζέστανες δίνοντας στον επαίτη τον μανδύα σου» (ορθόδοξη φορητή εικόνα του 16ου αι. με αυτό το θέμα από τη συλλογήNicolenko, στο Παρίσι, κοσμεί το εξώφυλλο του 3ου τόμου του έργου Χαρίσματα και χαρισματούχοι, έκδ. ιεράς μονής Παρακλήτου, Ωρωπός 1997).



Τελικά, ο άγιος παραιτήθηκε από το στράτευμα και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη μεγάλη του αγάπη, το Χριστό. Αφού βαπτίστηκε (γιατί μέχρι τότε ήταν κατηχούμενος, δηλ. σε στάδιο

Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος: Η δίκαιη ανταπόδοση και ανταμοιβή!

Τιμωρία και ανταμοιβή! Είναι στα χέρια του Θεού και τα δύο αυτά. Αλλά, όπως ο επίγειος βίος δεν είναι παρά μια σκιά της αληθινής ζωής στους ουρανούς, αντιστοίχως η τιμωρία και η ανταμοιβή είναι μια σκιά μονάχα της αληθινής τιμωρίας και ανταμοιβής στην αιωνιότητα.

Οι κύριοι διώκτες του αγίου του Θεού, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ήταν ο πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξανδρείας και η αυτοκράτειρα Ευδοξία. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, πικρότατη, τιμωρία ανέμενε και τους δύο. Ο μεν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ενώ η Ευδοξία σύντομα αρρώστησε πολύ βαριά με μια ανίατη ασθένεια – όλο το σώμα της γέμισε πληγές από τις οποίες έβγαιναν σκουλήκια. Ήταν τόσο έντονη η δυσωδία που ανέδιδε το σώμα της, ώστε ήταν ανυπόφορο για οποιονδήποτε να περάσει έστω και έξω από το σπίτι της.
Οι ιατροί χρησιμοποιούσαν τα πιο ισχυρά αρώματα και ευωδέστατο θυμίαμα για να περιορίσουν τη φρικτή δυσωδία της κακιάς βασίλισσας, αλλά δεν κατάφερναν τίποτα. Στο τέλος, η Ευδοξία πέθανε μέσα σε φρικτή αγωνία και σήψη. Ακόμη και μετά θάνατον το χέρι του Θεού έπεσε βαρύ επάνω της. Η κάσα που περιείχε το σαπισμένο σώμα της έτρεμε μέρα και νύχτα επί τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σταμάτησε, μόνον όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τέλεσε την ανακομιδή των λειψάνων του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κωνσταντινούπολη,
Απεναντίας, δείτε τι συνέβη στον Χρυσόστομο μετά από την κοίμησή του! Ανταμοιβή! Ανταπόδοση δίκαιη, τέτοια που μονάχα ο Θεός μπορεί να δώσει. Ο Άραβας Επίσκοπος Αδέλτιος, ο οποίος

Ο πλησίον μας – Η «ελεημοσύνη» στην ψυχή μας.

πηγή : 'Οπου Γής

Από τις Πνευματικές Διδαχές του Αγίου Ανθίμου της Χίου.
Αφιερωμένο στην μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, τον οποίο η Εκκλησία μας τιμά στις 12 Νοεμβρίου, ο οποίος πήρε το προσωνύμιο αυτό ως δηλωτικό της δραστηριότητάς του για τους φτωχούς και τους αδύνατους, στις αρχές του 7ου αιώνα στην Αλεξάνδρεια.


***
Όταν ελεήσεις τον πτωχό, όταν βοηθήσεις τον πλησίον σου, το δίδεις στον Θεό. Αλλά για πείτε μου, ποιος είναι σε μας ο πιο πλησίον που έχει την ανάγκη μας και ζητεί να τον ελεήσουμε; Η ψυχή μας. Η ψυχή μας είναι ο πλησίον μας· την ψυχή μας να βοηθήσουμε και να την ελεήσουμε. Να ελεήσουμε αυτή την πτωχή ψυχή με αρετές. Αν θέλεις να ελεήσεις την ψυχή σου, να κάνεις αρετές: θα πρέπει να είσαι υπάκουος, ταπεινός, υπομονετικός, φιλαλήθης, φιλάδελφος, σιωπηλός, πράος, εγκρατής, μακρόθυμος, θα πρέπει να κόβεις το δικό σου θέλημα, θα δέχεσαι και ύβρεις, τις απειλές, τις εξουθενώσεις…




Με αυτά θα ελεείς την ψυχή σου και θα δανείζεις τον Θεό.


Για φανταστείτε! Την δική μας ψυχή θα ελεήσουμε και θα το χρεωθεί ο Θεός. Και τι θα χρεωθεί να μας δώσει; Την απέραντη βασιλεία του! Τα αιώνιά του αγαθά! Και εμείς οι ανόητοι δεν θέλουμε· αντί να την ελεήσουμε που πτωχεύει, την κάνουμε περισσότερο δυστυχισμένη. Ο Χριστός μας την χάρισε να την φυλάξουμε με τα καλά μας έργα και πάλι θα μας την ζητήσει να την παραλάβει στην βασιλεία Του. Μας έδωσε το σώμα και την ψυχή και τα ένωσε αυτά τα δύο, για να είναι συνδεδεμένα ως δύο σύντροφοι και να βοηθάει το ένα το άλλο.