Μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας επαναλαμβάνεται και σήμερα…

Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή




Όταν τον Απρίλιο του 1828 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία, η Αγγλία και η Γαλλία βρήκαν την ευκαιρία και έστειλαν στρατεύματα στην Ελλάδα. Οι Φράγκοι όσο καιρό έμειναν στην πατρίδα μας δεν άφησαν σε χλωρό κλαρί τους Έλληνες. Μέχρι και το κεφάλι του Κολοκοτρώνη διατίμησαν πέντε χιλιάδες φράγκα!




Μια από τις μελανότερες σελίδες της παρουσίας των άλλων στην πατρίδα μας, γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1833. Ήταν τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια (9 Οκτωβρίου 1831). Όταν ο Ιωάννης Κωλλέτης έμαθε ότι έρχεται ο Όθωνας, ζήτησε από του Γάλλους φίλους του να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση ώστε να υπάρξει απόλυτη υποταγή στο νέο καθεστώς που ετοίμαζαν για την Ελλάδα! Στις 2 Ιανουαρίου 1833 οι Γάλλοι στέλνουν από το Ναύπλιο στο Άργος τον ταγματάρχη Νοντ μαζί με 750 άνδρες, κάτω από τις προσταγές του συνταγματάρχη Στοφέλ. Άμα έφτασαν στο Άργος οι φραγκέσκοι έσπαζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους κι ύστερα άρχισαν να σφάζουν άοπλους και αθώους! «Κατάντησαν» γράφει ο Δ. Φωτιάδης στο βιβλίο του “Η δίκη του Κολοκοτρώνη”, «να σφάζωσιν οι γενναίοι Γάλλοι και γέροντες και παιδιά και να εκκοιλιάσωσι και γυναίκας …». Μεταξύ των άγρια δολοφονηθέντων ήταν και ο μέγας Μυτιληνιός ποιητής Θόδωρος Αλκαίος, που έγραψε το ποίημα για τα Ψαρά! Και ο Σμυρνιός ατρόμητος πολεμιστής Δημήτριος Σπαρός, που τα έβαλε με τον δολοφόνο Στοφέλ, επιστήθιο φίλο του Κωλλέτη.

Αναπαύεσαι στον Άγιον Όρος ως άνθρωπος, γιατί σώζεται ο άνθρωπος

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ

του Αρχιμ. Βασίλειου Γοντικάκη, Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων

Ένας αγιορείτης έγραφε: «Eίναι σκάνδαλο αυτό που έγινε και μου δόθηκε το προζύμι της Βασιλείας, ο πολύτιμος μαργαρίτης, το δυναμικό μυστικό της ζωής. Μού δόθηκε το λίγο με τον πολύ δυναμισμό.

Μού δόθηκε το ελάχιστο, που είναι μέγιστο. Μού δόθηκε αυτό που δεν το αξίζω. Τώρα δεν μένει τίποτε άλλο, παρά να ευχαριστώ σ᾿ όλη μου τη ζωή.

Μπήκε μέσα στα σπλάχνα της υπάρξεώς μου το σπέρμα που αυτομάτως αυξάνει. Κάθομαι, δουλεύω, κουράζομαι, ξεκουράζομαι με ένα σκοπό: να δώσω τη δυνατότητα σ᾿ αυτό το σπέρμα να αυξηθή. Να απομυζήση κάθε ικμάδα από τη γη της υπάρξεώς μου, και να βλαστήση, να βγη από μέσα μου μια άλλη ζωή, πιο δυνατή, άγια, σε χώρο αφθαρσίας.

Ας με εγκαταλείψουν όλοι και όλα. Αυτό το ένα μου δόθηκε. Δεν φεύγει. Δεν χάνεται. Αυτό μου έμαθε να βλέπω καθαρά. Να αγαπώ ανυστερόβουλα. Να φεύγω και να έρχωμαι με την ίδια κίνησι. Να αφήνω τους άλλους ελεύθερους, και τότε ακριβώς να είναι που τους έχω δίπλα μου και μέσα μου.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός γιά τήν Ἁγία Παρασκευή

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

«Νὰ εἰποῦμεν καὶ διὰ τὴν καλὴν γῆν. Ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἦτο δώδεκα χρονῶν κόρη ἀπὸ γένος εὐγενικόν. Μείνασα ὀρφανὴ ἐμοίρασεν ὅλην της τὴν περιουσίαν εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ μὲ αὐτὰ ἠγόρασεν τὸν παράδεισον. Καὶ μετεχειρίζετο ὡς φτιασίδια τὰ δάκρυα, ἐνθυμουμένη τὰς ἁμαρτίας της.

Ὡς σκουλαρίκια εἶχε τὰ ὦτα της ἀνοικτὰ διὰ ν᾿ ἀκούη τὰς Ἁγίας Γραφάς.

Ὡς κορδόνι εἶχε τὰς πολλὰς νηστείας, ὁποὺ ἔκαμνον τὸν λαιμόν της καὶ ἔλαμπεν ὡς ἥλιος.

Ὡς δακτυλίδια τοὺς κόμβους τῶν δακτύλων της ἀπὸ τὰς πολλὰς μετανοίας ὁποὺ ἔκαμνεν.

Ὡς χρυσοῦν ζωνάριον τὴν παρθενίαν ὁποὺ ἐφύλαξεν εἰς ὅλην της τὴν ζωήν.

Ὡς φόρεμα τὴν ἐντροπὴν ὁποὺ εἶχε εἰς τὸν ἑαυτόν της καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὁποὺ τὴν ἐσκέπαζεν.

Ἔτσι ἐστολίζετο ἡ Ἁγία. Ἀνίσως καὶ εἶναι κανένα κορίτσι καὶ θέλη νὰ στολίζεται, ἂς στοχασθῆ τί ἔκαμνεν ἡ Ἁγία, νὰ κάμνη καὶ ἐκείνη, ἂν θέλη νὰ σωθῆ. Ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἡ ἁγία Παρασκευὴ ἔμαθε γράμματα καὶ ἔγινε σοφώτατη. Καὶ διὰ τὴν καθαρότητά της τὴν ἠξίωσεν ὁ Θεὸς καὶ ἔκαμνε καὶ θαύματα. Ἰάτρευε τυφλούς, κωφούς· ἀνέστηνε νεκρούς.

Ἅγιος Παντελεήμων

     Οἱ μνῆμες τῶν Ἁγίων, ἀγαπητοί μου, δέν ἔρχονται γιά νά τρῶμε, νά πίνουμε καί νά περνοῦμε ἄσκοπα τόν καιρό μας. Δέν πρέπει νά τίς ἀφήνουμε νά περνοῦν, χωρίς νά ἀποκομίζουμε πνευματικό ὄφελος. Πρέπει νά διδασκώμεθα ἀπό τήν ζωή, τό μαρτύριο καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Μέ αὐτήν τήν προϋπόθεση ξεκινοῦμε τήν ἁπλῆ ὁμιλία μας γιά τόν Ἅγιο Παντελεήνονα.

Γεννήθηκε στήν Νικομήδεια τῆς Μ. Ἀσίας. Ὁ πατέρας του Εὐστόργιος ἦταν εἰδωλολάτρης καί μάλιστα ἀξιωματοῦχος, μέλος τῆς συγκλήτου. Ἡ μητέρα του Εὐβούλη ἦταν χριστιανή καί μάλιστα πολύ πιστή. Εἶναι Ἁγία τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων ἔμεινε ὀρφανός σέ νεαρή ἡλικία. Ἔτσι τίς χριστιανικές νουθεσίες καί συμβουλές τοῦ ἔδινε τώρα ὁ ἱερεύς τῆς Νικομηδείας καί πνευματικός τῆς μητέρας του Ἅγιος Ἑρμόλαος, τόν ὁποῖο γιορτάσαμε χθές μαζί μέ τήν Ἁγία Παρασκευή.
Ἐνωρίς ὁ πατέρας του τόν παρέδωσε σ᾿ ἕνα φημισμένο γιατρό τῆς ἐποχῆς, τόν Εὐφρόσυνο, γιά νά τοῦ διδάξει τήν ἰατρική ἐπιστήμη. Σέ λίγο ὁ Παντολέον, ἔτσι ἦταν στήν ἀρχή τό ὄνομά του, ξεπέρασε ὅλους τούς συνομηλίκους του στήν μόρφωση, στήν ἐπιστήμη μά καί στήν ἀρετή. Ὅλοι μιλοῦσαν γιά τόν θαυμάσιο χαρακτήρα του. Ἀκόμη καί ὁ αὐτοκράτορας, ὁ ὁποῖος τόν προώριζε γιά γιατρό τῶν ἀνακτόρων. Βέβαια ἀκόμη ἦταν εἰδωλολάτρης, δέν εἶχε βαπτισθεῖ, δέν εἶχε ἐπιλέξει ποιά πίστη θά ἀκολουθήσει, τοῦ πατέρα του ἤ τῆς μητέρας του;
Κάποτε, ἐνόσῳ ἀκόμη σπούδαζε τήν ἰατρική ἐπιστήμη, ἕνα φίδι φαρμακερό δάγκωσε κάποιο παιδί καί ἐκεῖνο ἔπεσε νεκρό. Σκέφθηκε λοιπόν ὁ Ἅγιος, ἄν ὁ Χριστός ἀνέσταινε τό παιδί, τότε καί ὁ ἴδιος θά γινόταν χριστιανός, ἀφοῦ αὐτό θά ἐσήμαινε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός. Πράγματι μέ τήν προσευχή του στόν Χριστό τό παιδί ἀναστήθηκε. Τότε ὁ Παντελεήμων κατάλαβε ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή πίστη καί ἔτρεξε στόν Ἅγιο Ἑρμόλαο, ἀπό τόν ὁποῖο ζήτησε τό Ἅγιο Βάπτισμα καί ἔτσι ἔγινε χριστιανός.

ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑ π. ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

«... Ὅλα τά παιδάκια πήγαιναν σχολεῖο μιά φορά τήν ἡμέρα. Τό Ἰακωβάκι πήγαινε δύο. Τό ἀγαποῦσε πολύ, γιατί τό σχολεῖο του στά πρῶτα χρόνια ἤτανε κι Ἐκκλησία, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς.
Ἀργά τό ἀπόγευμα πήγαινε κι ἄναβε τά καντήλια. Πήγαινε μόνο του τό παιδί καί τοῦ ἄρεσε νά μένει μέχρι τό νύχτωμα. Προσευχότανε ὅσο ἤξερε κι ὅσο μποροῦσε. Ἔπειτα ἔπαιρνε τόν κατήφορο γιά τό σπίτι, ἀφήνοντας τό δάσος μέ τά πεῦκα. Ἕνα ἀπόγευμα ὅμως, θά᾽ τανε τότε ὀκτώ-ἐννέα ἐτῶν, ἐκεῖ πού προευχότανε τοῦ ἐμφανίστηκε ὁλοζώντανη ἡ ἁγία Παρασκευή ὡς μοναχή, ὅπως ἤτανε στήν εἰκόνα. Τό παιδί τρόμαξε, τό ᾽βαλε στά πόδια κι ἔφτασε λαχανιασμένο στό σπίτι. Οὔτε γύρισε νά κοιτάξει πίσω ἀπό τόν φόβο του. Ξαναπῆγε ἄλλη μέρα ν᾽ ἀνάψει τά καντήλια καί τοῦ ἐμφανίστηκε πάλι. Καί πάλι τρόμαξε. Ἔφυγε τρέχοντας τόν κατήφορο, μά ἡ Ἁγία βγῆκε ἀπό τό ναό, μίλησε γλυκά καί καθησύχασε τό παιδάκι. Αὐτό, τώρα, σταμάτησε νά τρέχει, γύρισε να δεῖ ποιός τοῦ μιλοῦσε. Ἡ Ἁγία τοῦ ἐξήγησε ποιά εἶναι, τοῦ ᾽πε νά μή φοβᾶται, καί τό Ἰακωβάκι ἀνέβηκε δειλά δειλά πάλι πρός τό ἐκκλησάκι. Ἔκατσε κοντά της καί τήν ἄκουσε προσεκτικά. Ἡ ἐμφάνιση τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς ἐπαναλήφθηκε πολλές φορές. Τό Ἰακωβάκι συνήθισε καί δέ φοβότανε πιά. Καθόσανε δίπλα δίπλα καί μιλάγανε... τέτοια οἰκειότητα καί ἀφελή παρρησία ὁ μικρός! Σέ μία ἀπό τίς πρῶτες ἐμφανίσεις της ἡ Ἁγία, ὅταν εἶχε ξεθαρρέψει ὁ μικρός, τοῦ εἶπε:

– Τί θέλεις, Ἰάκωβέ μου, νά σοῦ χαρίσω γιά τίς προσευχές πού κάνεις καί πού περιποιεῖσαι τό σπίτι μου;

Οι οικουμενιστές θέλουν να μετασχηματίσουν την συνείδηση του κόσμου ώστε να αποδεχθεί την αίρεση!

 
Εἶναι ἐκπληκτικὸ τὸ πόσο γρήγορα ξεχνᾶμε βασικὲς παραμέτρους καὶ σχεδιασμοὺς τῆς φατρίας τῶν Οἰκουμενιστῶν ποὺ χρονολογοῦνται δεκαετίες, ἀλλὰ κάθε τόσο μᾶς ἀποκαλύπτονται. Καὶ πάλι λοιπόν, στόματα Οἰκουμενιστῶν μᾶς ὑπενθύμισαν (μὲ ἀφορμὴ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου) ὅτι ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλουν «σώνει καὶ καλὰ» στὸν Ὀρθόδοξο χῶρο «τὴν ἑνότητα» τῆς νέας Οἰκουμενιστικῆς Ἐκκλησίας καὶ «πίστεως». 

Ὁ μητροπολίτης Ζάμπια Ἰωάννης σὲ συνέντευξη στὸ «Βῆμα Ὀρθοδοξίας» μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «τώρα που η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος καταγράφηκε στην εκκλησιαστική ιστορία», «η “ενότητα της πίστεως” δεν αμφισβητήθηκε…, o “σύνδεσμος της ειρήνης” κυριάρχησε και θα μεταλαμπαδευθεί στο εκκλησιαστικό πλήρωμα. Αυτό όμως θέλει να καλλιεργηθεί σιγά σιγά»! (ἐδῶ)

     Γιὰ νὰ μὴ ἔχει λοιπόν, καμία ἀμφιβολία καὶ ὁ πλέον καχύποπτος ἢ ἀδαὴς πιστός, ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι προδότες τῆς Πίστεως καὶ προχωροῦν κατόπιν συγκεκριμένου σχεδίου καὶ χρονοδιαγραμμάτων (ἐλαστικῶν καὶ προσαρμοζομένων ἀνάλογα μὲ τὴν ἀντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων), παραθέτουμε κάποια ξεχασμένα πειστήρια τοῦ ἐγκλήματος μαζὶ μὲ ἄλλα σύγχρονα:

    * Ὁ μητροπολίτης Ἀχαΐας Ἀθανάσιος, ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἀπολογούμενος μάλιστα στὸ Βατικανό, ἐπειδή καθυστεροῦμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὰ μυστικῶς συμπεφωνημένα μεταξὺ

Διδάγματα ἀπὸ τὴ φυγὴ τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ καὶ τοῦ Γέροντος Ἰακώβου Βαλοδήμου

Γράφει ὁ Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Τὸν ὄγδοο πρὸ Χριστοῦ αἰώνα, στὰ χρόνια τοῦ Προφήτη Ἠλία, τὸ βόρειο βασίλειο τοῦ Ἰσραὴλ εἶχε ἀποστατήσει ἀπὸ τὸ Θεό.

Δυστυχῶς μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Σολομῶντος ὁ λαὸς εἶχε χωρισθεῖ σὲ δύο βασίλεια, τὸ βόρειο μὲ τὶς δέκα φυλὲς καὶ τὸ νότιο μὲ τὶς φυλὲς τοῦ Ἰούδα καὶ τοῦ Βενιαμίν.

Τὸ νότιο εἶχε πρωτεύουσα τὴν Ἱερουσαλήμ, ἐνῶ τὸ βόρειο εἶχε πρωτεύουσα τὴ Σαμάρεια.

Δυστυχῶς, στὸ βόρειο βασίλειο οἱ βασιλεῖς ἀκολούθησαν τὴν εἰδωλολατρία, ὅπως ὁ Ἀχαάβ.

Αὐτὸς εἶχε ἕνα μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, μὲ τάση πρὸς τὴν εἰδωλολατρία, καὶ ἦταν ἄνθρωπος ποὺ ἐπηρεαζόταν ἀπὸ τὴ γυναίκα του Ἰεζάβελ, ἡ ὁποία δὲν ἦταν Ἑβραία, ἀλλὰ...

Συροφοινίκισσα, εἰδωλολάτρισσα φανατική.

Γρήγορα, ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς φοβερῆς γυναίκας, ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐξοστρακίσθηκε καὶ ἄρχισε νὰ λατρεύεται ὁ Βάαλ καὶ ἡ αἰσχρότατη Ἀστάρτη, ἡ ὁποία ἦταν κάτι ἀντίστοιχο μὲ τὴ δική μας Ἀφροδίτη.

Ἐπιστολή στόν ἀδελφό πού δοκιμάζεται ἀπό πειρασμό...

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

«Ἀββᾶ Δωροθέου Ἔργα Ἀσκητικά» Ἐκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μονή Τ. Προδρόμου Καρέα

Ἐπιστολή Η´

— Πρῶτα-πρῶτα, παιδί μου, δέν γνωρίζουμε τόν τρόπο πού οἰκονομεῖ ὁ Θεός τή ζωή μας καί ὀφείλουμε νά Τοῦ παραδίνουμε τόν ἑαυτό μας νά τόν κυβερνήσει —πράγμα πού ὀφείλουμε ἀκριβῶς νά κάνουμε καί σ᾽ αὐτήν τήν περίσταση. Γιατί θά δυσκολευτεῖς, ἄν θελήσεις νά κρίνεις μέ ἀνθρώπινα κριτήρια ὅσα σοῦ συμβαίνουν ἀντί ν᾽ ἀφήσεις στό Θεό κάθε μέριμνά σου. Πρέπει λοιπόν, ὅταν σέ περικυκλώνουν θλιβεροί καί πιεστικοί λογισμοί, νά κραυγάζεις στό Θεό: «Κύριε, οἰκονόμησε αὐτήν τήν ὑπόθεση, ὅπως Σύ θέλεις καί ὅπως γνωρίζεις»1. Γιατί πολλά θέματα τά τακτοποιεῖ ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ διαφορετικά ἀπ᾽ ὅ,τι νομίζουμε ἤ ἐλπίζουμε. Καί οἱ ἐλπίδες...

πού τρέφαμε γιά μερικά πράγματα, ἀπό τήν πείρα ἀποδείχτηκαν λαθεμένες. Μέ λίγα λόγια, πρέπει νά δείχνεις μακροθυμία τήν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ καί νά προσεύχεσαι καί νά μήν προσπαθεῖς ἤ νά νομίζεις ὅτι μέ ἀνθρωπίνους λογισμούς, ὅπως εἶπα, θά ξεπεράσεις λογισμούς δαιμονικούς. Ὁ ἀββάς Ποιμένας ἐπειδή τά γνώριζε αὐτά, ἔλεγε ὅτι ἡ ἐντολή «νά μή μεριμνήσεις γιά τήν αὐριανή ἡμέρα»2 (Ματθ. 6, 34) ἀπευθυνόταν σ᾽ ὅσους βρίσκονται σέ πειρασμό. Ἄν λοιπόν, παιδί μου, πιστεύεις ὅτι αὐτά εἶναι ἀληθινά, ἐγκατάλειψε κάθε δικό σου λογισμό —καί ἄν ἀκόμα εἶναι συνετός— καί κράτησε τήν ἐλπίδα σου στό Θεό. Σ᾽ Αὐτόν πού δίνει περισσότερα ἀπό ὅσα Τοῦ ζητᾶμε ἤ μποροῦμε νά φανταστοῦμε (Ἐφ. 3, 20). Θά μποροῦσα νά σοῦ ἀπαντήσω σ᾽ ὅλα ὅσα εἶπες, ἀλλά δέν θέλω νά ἔλθω σέ ἀντίθεση οὔτε μέ σένα οὔτε μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μου. Τό μόνο πού λέω εἶναι νά στερεωθεῖς στήν ὁδό πού ὁδηγεῖ στήν ἐλπίδα τοῦ Θεοῦ. Γιατί αὐτή ἡ ὁδός εἶναι ἡ πιό ἀσφαλής καί ἡ πιό ἀμέριμνη. Ὁ Θεός μαζί σου.

1. «Ἠρώτησάν τινες τόν Ἀββᾶν Μακάριον, λέγοντες· Πῶς ὀφείλομεν προσεύχεσθαι; Λέγει αὐτοῖς ὁ γέρων· Οὐκ ἔστι χρεία βατολογεῖν, ἀλλ᾽ ἐκτείνειν τάς χεῖρας, καί λέγειν· Κύριε, ὡς θέλεις καί ὡς οἶδας, ἐλέησον. Ἐάν δέ ἐπίκειται πόλεμος· Κύριε, βοήθει· Καί Αὐτός οἶδε τά συμφέροντα, καί ποιεῖ μεθ᾽ ἡμῶν ἔλεος».

(Ἀβ. Μακ. P.G. 65, 2696).

2. «Ἠρωτήθη ὁ Ἀββᾶς Ποιμήν, ὅτι εἰς τίνα ἔρχεται ὁ λόγος ὁ γεγραμένος, ὅτι "Μή φροντίσητε περί τῆς αὔριον". Λέγει αὐτῷ ὁ γέρων: Πρός ἄνθρωπον ὄντα ἐν πειρασμῷ καί ὀλιγωροῦντα ἐρρήθη, ἵνα μή φροντίσῃ λέγων: Πόσον χρόνον ἔχω ἐν τῷ πειρασμῷ τούτω; ἀλλά μᾶλλον λογίσηται, λέγων καθ᾽ ἑκάστην τό σήμερον».

(Ἀβ. Ποιμ. P.G. 65, 353Ψ).

Ρωμαίικο Οδοιπορικό 

Γέροντας Ἰωσὴφ Ἡσυχαστής: Ἡ εὐχὴ καὶ τὸ ὅπλο…

Πῶς νὰ κάνετε νοερὰ προσευχὴ ἀδιαλείπτως

«Ἡ πράξη τῆς νοερᾶς προσευχῆς εἶναι νὰ βιάσεις τὸν ἑαυτόν σου νὰ λέγεις συνεχῶς τὴν εὐχὴ μὲ τὸ στόμα ἀδιαλείπτως. Στὴν ἀρχὴ γρήγορα, νὰ μὴν προφθάνει ὁ νοῦς νὰ σχηματίζει λογισμὸ μετεωρισμοῦ.

Νὰ προσέχεις μόνο στὰ λόγια: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ὅταν αὐτὸ πολυχρονίσει, τὸ συνηθίζει ὁ νοῦς καὶ τὸ λέγει καὶ γλυκαίνεσαι ὡσὰν νὰ ἔχεις μέλι στὸ στόμα σου καὶ θέλεις νὰ τὸ λέγεις. Ἂν τὸ ἀφήσεις στενοχωρεῖσαι πολύ.

Ὅταν τὸ συνηθίσει ὁ νοῦς καὶ χορτάσει -τὸ μάθει καλὰ- τότε τὸ στέλνει στὴν καρδιά. Ἐπειδὴ ὁ νοῦς εἶναι ὁ τροφοδότης τῆς ψυχῆς καὶ μεταφέρει στὴν καρδιὰ ὁτιδήποτε φαντασθεῖ.

Ὅταν ὁ εὐχόμενος κρατεῖ τὸν νοῦ του νὰ μὴ φαντάζεται τίποτε, ἀλλὰ νὰ προσέχει μόνο τὰ λόγια τῆς εὐχῆς, τότε ἀναπνέοντας ἐλαφρὰ μὲ κάποια βία καὶ θέληση δική του τὸν κατεβάζει στὴν καρδιά, καὶ τὸν κρατεῖ μέσα καὶ λέγει μὲ ρυθμὸ τὴν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»…;

Ἂν θέλεις νὰ βρεῖς τὸν Θεὸ διὰ τῆς «εὐχῆς» δὲν θὰ σταματᾶς ποτὲ αὐτὴν τὴν ἐργασία. Ὄρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δὲν θὰ μένεις χωρὶς τὴν εὐχή.

Νὰ μὴ βγαίνει πνοὴ χωρὶς τὴν εὐχὴ γιὰ νὰ ἐφαρμόζεται ὁ λόγος τοῦ Παύλου...

«ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε».

Ἐὰν μπορέσεις νὰ λέγεις τὴν «εὐχὴ» ἐκφώνως καὶ συνέχεια, σὲ δύο-τρεῖς μῆνες πιστεύω τὴν συνηθίζεις καὶ μετὰ πλησιάζει ἡ Θεία Χάρις καὶ σὲ ξεκουράζει. Ἀρκεῖ νὰ μὴ σταματήσεις νὰ τὴν λέγεις μὲ τὸ στόμα, χωρὶς διακοπῆ. Ὅταν τὴν παραλάβει ὁ νοῦς τότε θὰ ξεκουρασθεῖς μὲ τὴν γλώσσα νὰ τὴν λέγεις.

Ὅλη ἡ βία εἶναι στὴν ἀρχή, ἕως ὅτου γίνει συνήθεια. Κατόπιν θὰ τὴν ἔχεις σ’ ὅλα τὰ χρόνια τῆς ζωῆς σου. Μόνο κτύπα εὐθέως τὴν θύρα τοῦ θείου ἐλέους καὶ πάντως ὁ Χριστός μας θὰ σοῦ ἀνοίξει, ἐὰν ἐπιμένεις».

Ρωμαίικο Οδοιπορικό 

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας: «Γιὰ τὸν ἁγιασμὸ μας ἀπαραίτητη πρῶτα εἶναι ἡ Πίστη»

Κυριακάτικο ἐγκύκλιο κήρυγμα,  Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 24 Ἰουλίου 2016

1. Τόν μήνα αὐτόν, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τόν μήνα Ἰούλιο, ἔχουμε πολλές ἑορτές ἁγίων, πού μᾶς εἶναι ἰδιαίτερα ἀγαπητοί. Ἀλλά καί κάθε μέρα ἔχουμε μνῆμες ἁγίων καί πρέπει νά ἐπικαλούμαστε τούς ἁγίους στήν προσευχή μας τήν ἡμέρα πού ἑορτάζουν. Καί νά τούς παρακαλοῦμε, κατά πρῶτον, νά πρεσβεύουν στόν Κύριο γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί νά μᾶς δίνει ὁ Κύριος τήν Χάρη Του γιά νά ἁγιάσουμε καί ἐμεῖς. Γιατί ὁ σκοπός πού ἑορτάζουμε τούς ἁγίους εἶναι νά μνημονεύουμε τήν ζωή τους, τόν βίο τους, καί νά τούς μιμούμαστε. «Ἑορτή ἁγίου, μίμησις ἁγίου», μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἀλλά καί πρίν ἀπό τόν ἱερό Χρυσόστομο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς εἶπε περί τῶν ἁγίων, «ὧν ἀναθεωροῦντες (δηλαδή, νά μελετᾶμε) τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς (δηλαδή, τήν μέχρι τέλους ζωή τους) μιμεῖσθε τήν πίστιν» (Ἑβρ. 13,7).

2. Προσέχετε, χριστιανοί μου, αὐτό τό τελευταῖο πού λέγει ὁ Ἀπόστολος: «Μιμεῖσθε τήν πίστιν». Νά μιμούμαστε τήν πίστη τους.

Γιά νά ἁγιάσουμε, λοιπόν, πρέπει νά ἔχουμε πίστη, τήν πίστη πού εἶχαν οἱ ἅγιοι καί τήν παρέδωσαν σέ μᾶς, γιά νά τήν κρατήσουμε, νά τήν ζήσουμε, καί νά τήν παραδώσουμε καί στήν νέα γενεά, τά παιδιά μας, ἀναλλοίωτη, ὅπως τήν παραλάβαμε.

Ποιός φοβᾶται τά μετρητά;

Γράφει ὁ  Γεώργιος Ἰ. Μάτσος - 

Δ.Ν., Δικηγόρος

Πλησιάζει ὁ χρόνος τῆς κατάθεσης νομοσχεδίου γιά τόν περιορισμό τῶν πληρωμῶν μέ μετρητά. Οἱ ἀντιφάσεις καί ἡ προχειρότητα τοῦ νομοσχεδίου εἶναι ἐμφανεῖς ἤδη ἀπό τίς πρῶτες πληροφορίες. Ἄς ἀναφερθεῖ μόνον ἡ πλέον ἐμφανής: Τό χτίσιμο τοῦ ἀφορολόγητου γιά εἰσόδημα ἄνω τῶν 40.000 εὐρώ φέρεται νά ἀπαιτεῖ διατραπεζικές δαπάνες ἄνω τοῦ 30% τοῦ εἰσοδήματος. Ὅμως μέ εἰσόδημα 40.000 εὐρώ, ὁ μισθωτός δέν ἔχει πιά καθόλου ἀφορολόγητο. Πῶς λοιπόν θά δίδεται κίνητρο;

Προχειρότητες καί ἀντινομίες αὐτοῦ τοῦ εἴδους μαρτυροῦν μόνον ἕνα: Ἄνευ ὁρίων ἀμηχανία ἐκ μέρους τοῦ συστήματος τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν (μέρος τοῦ ὁποίου τυγχάνει ἐκ τῆς ἐπαγγελματικῆς καταγωγῆς του ὁ σημερινός Ὑφυπουργός Οἰκονομικῶν) ἐνώπιον τῆς οἰκονομικῆς ἐλευθερίας. Τήν ὁποία δέν γνωρίζουν οὔτε πῶς νά διαχειριστοῦν φορολογικά, οὔτε πῶς νά σεβαστοῦν, ὥστε νά μήν πλήξουν τήν οἰκονομική δραστηριότητα.

Λίγες ἡμέρες μετά τήν ἐπιβολή τῶν capital controls πέρυσι, ἐπιφανές τότε μέλος τοῦ κυβερνῶντος κόμματος διετείνετο ὅτι ὁ λαός "συνήθισε" τήν ἐπιβολή τῶν capital controls. Ἄν ὅμως παρατηρήσει κανείς τίς οὐρές στά ΑΤΜ τέλη καί ἀρχές κάθε μήνα, δίδεται ἡ ἀντίθετη ἐντύπωση: Οἱ ἄνθρωποι σπεύδουν νά σηκώσουν τά λεφτά τους ἀπό τήν τράπεζα ἀμέσως μόλις κατατεθοῦν. Τό ρεπορτάζ φαίνεται νά ἐπιβεβαιώνει ὅτι οἱ πολίτες ἐξακολουθοῦν, ἕναν χρόνο μετά, νά ἐξαντλοῦν τό ὅριο ἀνάληψης τῶν 420 εὐρώ ἀνά ἑβδομάδα. Γιατί ὅμως, ἄν "ὁ λαός συνήθισε";

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὴν χήρα ποὺ φιλοξένησε τὸν Προφήτη Ἠλία

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,

ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τὸν προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὸ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε νὰ φτιάξη ψωμὶ πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.

Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε λογισμούς. «Δὲν φτάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!».

Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα καὶ τόσα, καὶ τί κάνουμε;

Θυμᾶμαι, καὶ στὸ Σινὰ τὰ Βεδουϊνάκια ποὺ δὲν ἤξεραν τίποτε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, ἂν τοὺς ἔδινες κάτι, ἀκόμα καὶ πολὺ λίγο νὰ ἦταν, θὰ τὸ μοιράζονταν μεταξύ τους καὶ θὰ ἔπαιρναν ὅλα ἀπὸ λίγο. Καὶ ἂν γιὰ τὸ τελευταῖο δὲν ἔμενε τίποτε, θὰ τοῦ ἔδιναν τὰ ἄλλα ἀπὸ τὸ δικό τους.

Ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ παίρνετε σὰν παράδειγμα καὶ νὰ ἐξετάζετε τὸν ἑαυτό σας, γιὰ νὰ βλέπετε ποῦ βρίσκεσθε. Ἂν ἐργάζεται ἔτσι κανείς, ὠφελεῖται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστές, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Σκέφτεται: «Αὐτὸ τὸ φιλότιμο τὸ ἔχω ἐγώ; Πῶς θὰ κριθῶ;» Γιατί ὁ καθένας μας μόνος του θὰ κριθῆ ἀπὸ τὸν καλύτερό του.

Ἀξία ἔχει νὰ δίνουμε ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας, εἴτε πρόκειται γιὰ κάτι πνευματικὸ εἴτε γιὰ κάτι ὑλικό. Ἔχω, ἂς ὑποθέσουμε, τρία μαξιλάρια. Ἂν δώσω τὸ ἕνα πού μοῦ περισσεύει, δὲν ἔχει ἀξία. Ἐνῶ, ἂν δώσω αὐτὸ ποὺ χρησιμοποιῶ γιὰ προσκέφαλο, αὐτὸ ἔχει ἀξία, γιατί ἔχει θυσία. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε γιὰ τὴν χήρα: «Ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὔτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν…»

θρησκευτικά

Ρωμαίικο οδοιπορικό 

Πάντων των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων Πατέρων

Κυριακή Β΄Ματθαίου

Τη αυτή Κυριακή την μνήμην εορτάζομεν

πάντων των εν Αγίω Όρει διαλαμψάντων Πατέρων

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΚΑΙ Η ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ

Ο κοινός εορτασμός των αγίων του Αγίου Όρους αρχίζει με τη σύνθεση της ακολουθίας και του εγκωμίου τους από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, που είναι και ο τελευταίος συναξαριογράφος. Γνωστότεροι παλαιότεροι Αγιορείτες συναξαριογράφοι είναι οι άγιοι Βασίλειος ο Νέος ο Συναξαριστής, Φιλόθεος ο Κόκκινος, Κάλλιστος ο Α΄, Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι Αγάπιος Λάνδος, Καισάριος Δαπόντες και παπα-Ιωνάς ο Καυσοκαλυβίτης. Ο άγιος Νικόδημος ξεκίνησε την εργασία του αυτή «προτροπή και αξιώσει της Ιεράς και κοινής Συνάξεως πάντων των Μοναστηριακών του Αγίου Όρους Πατέρων».

Η Ιερά Σύνοδος για προσηλυτιστική δραστηριότητα

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έλαβε γνώση από την καθ’ ύλην αρμοδία Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων για την προσηλυτιστική δραστηριότητα της νεο-προτεσταντικής οργανώσεως «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση», και απεφάσισε όπως ενημερώσει το Ορθόδοξο Πλήρωμα σχετικά με αυτήν.
Η εν λόγω κίνηση προγραμματίζει ευρείας κλίμακος προσηλυτιστική δραστηριότητα, με την ονομασία «Operation Joshua 9», κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 9 - 14 Ιουλίου 2016, στους νομούς Φλωρίνης, Καστορίας, Κοζάνης και Πιερίας. Επίσης, με πρόσχημα τη διανομή της Καινής Διαθήκης, διανέμει ποικίλο υλικό προτεσταντικού χαρακτήρα ασυμβί-βαστο προς την Ορθόδοξη Πίστη.
Η «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση», αν και ιδρύθηκε το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, θεωρεί την Ορθόδοξη Πίστη ως «πνευματικά δεσμά αιώνων», όπως η ίδια έχει δηλώσει στο παρελθόν, και ταυτοχρόνως υποστηρίζει, ότι στην πατρίδα μας «επικρατεί πνευματικό σκοτάδι και απιστία».

Υπενθυμίζουμε για μία ακόμη φορά ότι οι Ορθόδοξοι Χρι-στιανοί, ως μέλη του ενός και μοναδικού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, δεν έχουν ανάγκη τις διάφορες νεοφανείς αιρε-τικές κινήσεις, ούτε τους διάφορους αυτοχειροτονημένους «κη-ρυκές» τους από το εσωτερικό η το εξωτερικό και παραμένουν πιστοί στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

Γράφτηκε από τον/την Εκ της Ιεράς Συνόδου

http://www.romfea.gr/ekklisia-ellados/9164-i-iera-sunodos-gia-prosilutistiki-drastiriotita 

Πατερικός 

Για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, τους ετεροδόξους και τα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Θεολόγος
Ρέθυμνο Κρήτης

Με το παρόν θα επιχειρήσω να καταθέσω τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς μου από κάποια τελικά κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αν το πλήρωμα της Εκκλησίας, ιστορικά, επικυρώνει ή ακυρώνει εν τέλει τις αποφάσεις των Συνόδων, ίσως αποτελέσει μια μικρή συμβολή και η τοποθέτηση ενός άσημου θεολόγου από την Κρήτη. Περιττεύει να επισημάνω ότι τα παρακάτω ουδόλως βάλλουν κατά προσώπων ή θεσμών, αντιθέτως στοχεύουν αποκλειστικά στην ωφέλεια της Εκκλησίας και στη σωτηρία εαυτών και αλλήλων.
Τα κείμενα, για τα οποία προτίθεμαι να τοποθετηθώ, Θεού θέλοντος, είναι τα: «Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο», «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» και «Εγκύκλιος της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου». Προκαταβολικά εξομολογούμαι ότι τα δύο πρώτα με προβλημάτισαν, ενώ το τρίτο με ανέπαυσε.


Η Εκκλησία και το μαρτύριο του σύγχρονου ανθρώπου


Α) Το κείμενο «Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο» αναμφίβολα εκφράζει άριστα την ανθρωπολογική και κοινωνική διδασκαλία της Εκκλησίας. Όμως, όχι άστοχα, ο μητροπολίτης Νιγηρίας – και εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας – Αλέξιος το χαρακτήρισε «άτολμο», ενώ γράφτηκε ότι και ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος είπε σχετικά ότι η Σύνοδος πρέπει να μιλήσει επί της ουσίας των σύγχρονων προβλημάτων και όχι μόνο θεολογικά.
Αν και το κείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για ποικίλες δράσεις των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, μητροπόλεων, ενοριών κ.τ.λ., όμως πρέπει να συμφωνήσω με τα παραπάνω. Ένα τέτοιο κείμενο δεν μεθιστάνει όρη, συνεπώς η δημοσίευσή του δεν αλλάζει κάτι στον πλανήτη μας.
Κατά τη γνώμη μου, μια Σύνοδος αντάξια των Οικουμενικών Συνόδων (η οποία τελικά, και θα καταξιωνόταν ως Οικουμενική από την Ιστορία), θα ήταν κάποια, που θα κατήγγελλε μία προς μία τις Πολυεθνικές Εταιρίες και τις λοιπές οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις, που λυμαίνονται τον κόσμο και εξουθενώνουν το ανθρώπινο πρόσωπο. Τότε θα σειόταν το στρατόπεδο του Εχθρού των ανθρώπων και τα όργανά του θα ήξεραν ότι η Εκκλησία στέκεται απέναντί τους, ενώ εκείνοι που προσπαθούν να υπερασπιστούν τους αδικημένους θα γνώριζαν ότι η Εκκλησία βρίσκεται με σοβαρότητα και τόλμη δίπλα τους.
Η Εκκλησία βέβαια θα διωκόταν, αλλά αυτό προανήγγειλε ο Χριστός: διώξεις. Εκκλησία που δεν διώκεται, πολύ φοβούμαι ότι είναι Εκκλησία συμβιβασμένη και ακίνδυνη.

Το αγγλο-αμερικανικό “Διευθυντήριο” και το παρασκήνιο του Brexit: Υπήρχε σχέδιο;

Του Νίκου Σταματάκη 

Πρόσφατη ανάλυσή μου προκάλεσε σχόλια και συζητήσεις σχετιζόμενες με το παρασκήνιο του Brexit. Δικαιολογημένα κάποιοι αναγνώστες αναρωτήθηκαν εάν πράγματι η έκβαση του δημοψηφίσματος μπορούσε να σχεδιασθεί από κάποιο «αγγλοαμερικανικό διευθυντήριο», στο οποίο παρέπεμπα μιλώντας για «άδυτα της εξουσίας του δυτικού κόσμου» που έλαβε την απόφαση να περικοπεί η ανεξέλεγκτη ισχύς της Γερμανίας. 

Αναρωτήθηκαν επίσης κάποιοι εάν επρόκειτο απλά για «λάθος» χειρισμούς του κ.Κάμερον, που οδήγησαν στο αποτέλεσμα τούτο… Και τελικά αυτό το υποτιθέμενο διευθυντήριο στα «άδυτα» της εξουσίας του δυτικού κόσμου έχει άραγε τη δύναμη να προβλέπει την έκβαση των πολιτικών εξελίξεων;

Εάν δεν είχαμε μόλις πριν λίγα χρόνια την εμπειρία της απόπειρας δολοφονίας Ελληνα πρωθυπουργού (του Κώστα Καραμανλή) για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους και συγκεκριμένα για την προσέγγιση του με τη Ρωσία, τότε ίσως να είχαμε κάποιες αμφιβολίες για την αποφασιστικότητα του συγκεκριμένου «διευθυντηρίου» να προστατέψει τα ύψιστα συμφέροντά του – τα οποία είναι πρωτίστως γεωπολιτικά και δευτερευόντως οικονομικά. Αλλά στην περίπτωση μας, η απόφαση του δυτικού «διευθυντηρίου» για σύγκρουση με τη Γερμανία είχε ληφθεί πιθανότατα από πέρυσι στη διάρκεια της κορύφωσης της ελληνικής κρίσης ή και ακόμα προγενέστερα.

Τιμωρητικός πόλεμος κατά εταιρειών-συμβόλων της γερμανικής δύναμης

Το παράδειγμα της «τιμωρίας» της Volkswagen για το σκάνδαλο των καταλυτών των αυτοκινήτων της που κινούνται με diesel, καταδεικνύει ακριβώς την απόφαση αυτή. Γιατί; Πολύ απλά δεν θα ήταν ποτέ δυνατή η στοιχειοθέτηση της ενοχής της VW σε ένα τόσο τεχνικά περίπλοκο ζήτημα, χωρίς την συνδρομή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασφαλείας με τις τεράστιες δυνατότητές τους για συλλογή και επεξεργασία στοιχείων. Η τελική συμφωνία για αποζημιώσεις $15 δις η οποία περιέργως συνέπεσε με το

Ιούνιος 1825: Οι δανειστές του Λονδίνου εκβιαστικά απαιτούν την εκτέλεση του Κολοκοτρώνη και των λοιπών “προδοτών”

Ιωάννης Ορλάνδος, θύμα της Επιτροπής του Λονδίνου και θύτης της Επανάστασης

“Είκοσι μουρτάτες, [προδότες] βρωμόσκυλα, δεν εμπορείτε να κομματιάσετε;” Την σχετική επιστολή στέλνει από το Λονδίνο ο Ιωάννης Ορλάνδος στις 30/6/1825. Παραλήπτης είναι ο Γ. Κουντουριώτης τον οποίο η βρετανική πολιτική ανέδειξε Πρόεδρο της προσωρινής Κυβέρνησης στην θέση του νόμιμα εκλεγμένου Π. Μαυρομιχάλη.

Ανάλυση: Στέργιος Ζυγούρας

Ιστορικό πλαίσιο της επιστολής

Δεν έχει περάσει ούτε μήνας από την δολοφονία του Οδυσσέα. Έχουν περάσει τέσσερις μήνες από την σύναψη του β΄ δανείου στο Λονδίνο και την αποβίβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Τον προηγούμενο χρόνο το Λονδίνο “διόρθωσε” τα λάθη του με δραστικές ουσίες, ανακλήσεις ή σφαίρες (Byron, Stanhope, Trelawny) και κατόρθωσε, εξαγοράζοντας τις χαλαρότερες επαναστατικές συνειδήσεις (α΄ εμφύλιος), να κλείσει στην φυλακή ή να θέσει στο περιθώριο τους υπερασπιστές της υπερεθνικής Επανάστασης. Ένα νέο διεθνές και εγχώριο επιτελείο προωθήθηκε από το Λονδίνο προς τον δικό του άνθρωπο, τον πρόεδρο Γ. Κουντουριώτη.

Ο Καραϊσκάκης διέφυγε της παγίδας θανάτου που μετά την περί προδοσίας “δίκη” του έστησαν οι φίλα προσκείμενοι στον Μαυροκορδάτο χριστιανοί οπλαρχηγοί από κοινού με τους Τούρκους της περιοχής. Την “προδοσία” του Καραϊσκάκη σέρβιρε στον Byron ο Μαυροκορδάτος, ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου των “προδοτών-αντιπατριωτών” που περιελάμβανε δήθεν και την φυσική εξόντωση αμφοτέρων. Η δίκη στήθηκε ως αντιπερισπασμός της μετάβασης του Βύρωνα στην Αν. Στερεά, όπου θα επιβεβαιωνόταν μια νέα Κυβέρνηση που άμεσα θα διεκδικούσε την διαχείριση του α΄ δανείου. Ο λόρδος όντως κοντοστάθηκε και αμέσως μετά δηλητηριάστηκε. Τη νέα Κυβέρνηση θα αποτελούσαν πρόσωπα που φαινομενικά ήταν ουδέτερα μεταξύ των δυο συγκρουόμενων παρατάξεων. Δ. Υψηλάντης, Ανδρούτσος, Πλαπούτας, Νέγρης και κάποιοι ακόμη θα σχημάτιζαν ενωτική κυβέρνηση και θα έπαυαν την σύγκρουση Μαυροκορδάτου-Κολοκοτρώνη. Όμως, παρά την παρουσία του Νέγρη (ο οποίος βρισκόταν πια σε διάσταση με τον Μαυροκορδάτο) η “ουδετερότητα” αυτή  ήταν ολοφάνερο ότι αποτελούσε ένα παρακλάδι της υπερεθνικής πλευράς του Κολοκοτρώνη που ουσιαστικά αποτελούσε τον άτυπο αρχηγό της Επανάστασης μετά την μη εμφάνιση του Αλ. Υψηλάντη στην Πελοπόννησο.

Πανελλήνια Διαμαρτυρία

Ἀπό τήν προσευχή παίρνουμε κουράγιο κ. Φίλη!

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης, πού συνεχῶς «βάλλει κατά ριπάς», κυρίως σέ θέματα Ὀρθόδοξης πίστης καί ζωῆς, μᾶς «διαφώτισε» ὅτι: «δέν εἶναι» -δά- «καί ἁμαρτία μιά μέρα νά μήν ξεκινήσει μέ προσευχή στό Σχολεῖο» ! Και «ἄς μήν ἔχουμε καί τόση ὁμοιομορφία», «δέν θέλουμε φετφάδες».

Ἄς μάθει, λοιπόν, ὁ κ. Φίλης, ὅτι εἶναι ἀπύθμενη ἡ Χάρη, ἡ χαρά, ἡ δύναμη καί τό κουράγιογιά τίς δυσκολίες τῆς κάθε ἡμέρας, πού παίρνει τό κάθε παιδί ἤ ὁ Δάσκαλος πού ξεκινάει τή μέρα του μέ τήν πρωϊνή προσευχή...

Ἄς μάθει ὁ κ. Φίλης, ὅτι ἡ πρωϊνή προσευχή δέν εἶναι μιά τυπική διαδικασία, ἕνας ἐπιβεβλημένος «φετφάς», ὅπως ὁ ἴδιος τήν ἀποκάλεσε, σάν αὐτούς πού κατά γράμμα ἀκολουθοῦν μοιρολατρικά οἱ μουσουλμάνοι, άλλά μιά ἐνσυνείδητη πράξη ἐλευθερίας, εὐγνωμοσύνης, ὁμολογίας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ , καί συνειδητοποίησης τῶν....

πολύτιμων ἀξιῶν τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας.

ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΟ ξεκίνησε Πανελλήνια Διαμαρτυρία μέ αἴτημα, ὅχι μόνο νά παραμείνουν, άλλά καί νά ἐνισχυθοῦν:

ἡ Προσευχή,

ὁ Ἐκκλησιασμός

οἱ Παρελάσεις τῶν Σχολείων, ἡ τακτική ἔπαρση τῆς Σημαίας

Καλούμαστε ὅλοι, πρόσωπα, Σύλλογοι καί Φορείς, νά συστρατευθοῦμε σέ μία ἔννομη, δημοκρατική, ὅσο καί βροντερή διαμαρτυρία στέλνοντας e - mails , fax , ἐπιστολές, μηνύματα στόν κο Ὑπουργό καί τούς ἄλλους ἁρμόδιους. Οἱ ἀπόψεις μας μποροῦν νά δημοσιευθοῦν, ἄν θέλουμε, στά μέσα μαζικῆς Ἐπικοινωνίας, στά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στόν τῦπο, εἴτε τοπικό, εἴτε πανελλήνιο, ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό κλπ.

Σέ ποιούς μποροῦμε νά στείλουμε μήνυμα: ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος29 Ιουνίου 2016 - 7:24 μ.μ.

ΑΚΥΡΑ ΤΑ ΜΑιλ τους!!
Δεν φτανουν ποτε....

Απάντηση

Ρωμαίικο οδοιπορικό