Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ (Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά)

 

π. Δημητρίου Μπόκου 

Καθ’ οδόν προς τα Ιεροσόλυμα για το τελευταίο Πάσχα του ο Χριστός, προσεγγίζοντας στην Ιεριχώ, συνάντησε ένα ζητιάνο τυφλό, ο οποίος τον ικέτευσε με μεγάλες κραυγές να τον ελεήσει. Ο Χριστός είπε να τον φέρουν μπροστά του και τον ρώτησε: Τί θέλεις να σου κάνω; Και ο τυφλός απάντησε: «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Θέλω το φως μου (Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά).

Ο τυφλός της Ιεριχούς είχε ξεκάθαρο αίτημα, γιατί είχε σαφή επίγνωση της κατάστασής του. Γνώριζε καλά την αδυναμία του, ότι είναι τυφλός. Βίωνε τις συνέπειες της τύφλωσης με τρόπο που δεν του άφηνε περιθώριο για ψευδαισθήσεις. Οι ανθρώπινες προσπάθειες, οι γιατροί, τα φάρμακα, κρίθηκαν όλα ανώφελα. Απογοητευμένος από κάθε ανθρώπινο μέσο, έβλεπε καθαρά τί του έλειπε, αλλά και πού θα το βρει. Η σωματική τύφλωση είχε ανοίξει μια φωτεινή ρωγμή στην ψυχή του. Κατάλαβε καλά, ότι βοήθεια θα μπορούσε να έχει μόνο από τον Θεό και όχι από τον εαυτό του ή από τους άλλους ανθρώπους. Έριξε λοιπόν την αδυναμία του μπροστά στον Θεό. 

Δεν το κατανοούμε όλοι τόσο εύκολα αυτό. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για θέματα της ψυχής μας. Εμπιστευόμαστε περισσότερο τις δυνάμεις μας. Θεωρούμε ότι βλέπουμε καλά και γνωρίζουμε να διορθώνουμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Έτσι, όταν κάποτε ο Χριστός μίλησε για τυφλούς που όμως βλέπουν και για κάποιους με ανοιχτά μάτια που δεν βλέπουν, οι «φωτισμένοι και σοφοί» Φαρισαίοι του είπαν: Μήπως και εμείς είμαστε τυφλοί; (Ιω. 9, 39-40). Οι αναγνωρισμένοι διδάσκαλοι του λαού; Οι διάδοχοι του Μωυσέως; Και θα πρέπει να γίνουμε δικοί σου μαθητές για να ανοίξουν τα μάτια μας; Αδύνατο να κατανοήσουν την αδυναμία τους. Και να πέσουν ταπεινά στα πόδια του Θεού, ζητώντας από αυτόν φωτισμό και βοήθεια. «Δεν είχαν συναίσθηση πόσο τυφλοὶ ήταν! Η τραγωδία είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε την τύφλωσή μας» (Antony Bloom).

Ο μακάριος Μωυσής ο Αιθίοψ, ο φοβερός λήσταρχος που έγινε μέγας ασκητής, εφάμιλλος των μεγάλων Πατέρων, πολεμήθηκε σφοδρά κάποτε από τον δαίμονα της πορνείας. Νόμισε ότι μπορεί να τον αντιπαλέψει με φοβερή άσκηση, άκρα νηστεία, εγκλεισμό σε κελλί, συνεχή αγρυπνία επί έξι χρόνια και άλλους κόπους, αλλά εις μάτην. Το σώμα του έλειωσε απ’ τις σκληραγωγίες, αρρώστησε κιόλας βαριά για ένα χρόνο, μα αποτέλεσμα μηδέν. 

Του λέει τότε ο αββάς Ισίδωρος: «Πάψε λοιπόν, αδελφέ Μωυσή, να πολεμάς τόσο τους δαίμονες. Υπάρχουν όρια και στην άσκηση όταν παλεύεις μαζί τους. Από τη στιγμή αυτή, στο όνομα του Χριστού, παύει κάθε πόλεμος εναντίον σου. Βασανίστηκες όμως τόσο πολύ από το πάθος αυτό, για να μην καυχηθείς ότι το νίκησες εσύ, με τη δική σου δύναμη. Βλέποντας την αδυναμία σου, να μη θαρρείς στην άσκησή σου, αλλά να προστρέχεις πάντα στη βοήθεια του Θεού. Για το καλό σου, για να μην πέφτεις σε υπερηφάνεια» (Ευεργετινός, τ. Β΄, Υπόθ. 26, σ. 304εξ.).

Γνώριζε τί μπορείς και τί είναι πέρα από τις δυνατότητές σου. «Ρίψον ενώπιον του Θεού την αδυναμίαν σου» και θα βρεις ανάπαυση (αββάς Αγάθων, κα΄).

Καλή ευλογημένη εβδομάδα! Καλό μήνα! Καλό Σαρανταήμερο! 

Η μέθοδος θεραπείας του ανθρώπου

 

Αγίου Γέροντα Σωφρόνιου

Οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἀξιόλογες, διότι περιγράφουν ὅτι πέρα απὸ τὴν λογικὴ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο βαθύτερο.

Ὅμως, οἱ ψυχολογικὲς ἀναλύσεις εἶναι παιδικὲς σὲ σχέση μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καίτοι οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας εἶναι ἀξιόλογες, ἐν τούτοις ἡ μέθοδος θεραπείας ποὺ προσφέρει εἶναι πολὺ ἄσχημη. Ἡ ψυχανάλυση δὲν θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο, μᾶλλον τὸν συγχύζει περισσότερο.
***
Πρέπει νὰ κάνουμε διάκριση μεταξὺ νευρολογίας καὶ ψυχολογίας. Οἱ νευρολόγοι προσφέρουν πολλὰ στὴν ὑγεία τοῦ σώματος, διότι δίνουν μερικὰ φάρμακα καὶ ἰσορροποῦν κοινωνικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ καὶ αυτοὶ δὲν θεραπεύουν, ἁπλῶς κατευνάζουν τὴν ἐνέργεια τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν θεραπεία τῶν λογισμῶν. Ἀπὸ τὴν θεραπεία τῶν λογισμῶν γίνεται ἡ ἀλλαγὴ τοῦ σώματος. Ἔτσι, ναὶ μὲν οἱ νευρολόγοι μὲ τὰ φάρμακα ἰσορροποῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ δὲν τὸν θεραπεύουν.
***
Τόσα χρόνια στὸ Μοναστήρι μας ἐδῶ στὴν Ἀγγλία δὲν συνάντησα κάποιον ποὺ νὰ θεραπεύθηκε μὲ τὴν ψυχανάλυση, καίτοι εἶναι ἀνεπτυγμένη στις δυτικὲς κοινωνίες. Ὅμως, πρέπει νὰ εἴμαστε δίκαιοι, ὅτι δηλαδὴ οἱ νευρολόγοι -ἰατροί, ποὺ δίνουν φάρμακα στοὺς ἀσθενεῖς, εἶναι πιὸ ταπεινοὶ ἀπὸ τοὺς ψυχαναλυτὲς καὶ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἰσορροπήσουν κοινωνικά. Ἐπίσης, βοηθοῦν καὶ τοὺς ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν ὑπάρχουν προβλήματα νευρολογικῆς φύσεως, ἀπὸ διαφόρους λόγους.
***
Τὸ πνευματικὸ πρόβλημα, δηλαδὴ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό, ἔχει συνέπειες καὶ στὸ σῶμα. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου εὔκολα προσανατολίζεται πρὸς τὴν νέα κατεύθυνση μὲ τὴν μετάνοια, τὸ σῶμα ὅμως, ὅταν ἔχη βλαφθῆ, ἀργεῖ νὰ συντονισθῆ στὴν νέα κατάσταση. Ἐδῶ ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ: «τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής». Σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση, τὸ σῶμα, ποὺ ἔχει ταλαιπωρηθῆ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, μπορεῖ νὰ βοηθηθῆ μὲ τὰ φάρμακα, ἀλλὰ ἡ τελικὴ θεραπεία θὰ προέλθη ἀπὸ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
***
Δυστυχῶς, αὐτοὶ ποὺ συγχέουν τὴν πνευματικὴ ζωὴ μὲ τὴν ψυχανάλυση ἔχουν θέσεις μέσα στὴν κοινωνία καὶ ἡ γνώμη τους ἀκούγεται περισσότερο.
***
Στὸν ψυχολογικὰ ἄρρωστο ἄνθρωπο δὲν ἀσθενεῖ ἀπλῶς τὸ λεγόμενο ὑποσυνείδητο, ἀλλὰ ὁ νοῦς, ποὺ εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς.
***
Ὅταν ἀκολουθοῦμε τὴν πνευματικὴ ζωή, δὲν μᾶς χρειάζεται ἡ ψυχανάλυση. Σὲ κληρονομικὰ προβλήματα βοηθᾶ ἡ νευρολογία.
***
Ἡ ψυχολογία τῶν ψυχιάτρων ἔχει μιὰ ἄλλη αἴσθηση, σαφῶς διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, δηλαδὴ ἡ ἀνθρωπολογία τους εἶναι διαφορετική.
***
Οἱ ψυχολόγοι ἐρευνοῦν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν ἄνθρωπο, δηλαδὴ μὲ ἀνθρώπινες δυνατότητες. Ἀλλὰ ἔτσι οἱ ἄνθρωποι, βλέποντας τὴν ἐσωτερική τους ἀκαθαρσία, ἀπελπίζονται. Ἀντίθετα, ὅταν βλέπουμε τὴν ἐσωτερική μας ἀκαθαρσία μέσα στὸ πνεῦμα τῆς κατανύξεως εἶναι διαφορετικά, γιατὶ δημιουργεῖται προσευχὴ μὲ ἐλπίδα στὸν Χριστό.
***
Ὑπάρχει διαφορὰ μεταξὺ ψυχολογίας καὶ ἐν Χριστῷ ζωῆς. Η ψυχολογία ἐπιδιώκει νὰ ἀπαλλάξη τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ συμπλέγματα ἐνοχῆς, ἐνῶ στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ βιώνουμε τὴν ὀδύνη, τὸν πόνο λόγῳ τῆς ἀπομακρύνσεως απὸ τὸν Θεὸ καὶ δὲν σταματοῦμε τὴν μετάνοια ἕως ὅτου μεταμορφωθῆ αὐτὴ ἡ ὀδύνη.
***
Λυπᾶμαι γιὰ τοὺς Πνευματικοὺς Πατέρες ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν ἀρκεῖ ἡ πνευματικὴ ζωή, ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ἡ ψυχολογία.
***
Ἡ διαφορὰ μεταξὺ ψυχολογικοῦ καὶ πνευματικοῦ γεγονότος εἶναι διαφορὰ μεταξὺ ἀνθρωπίνου καὶ θείου. Τὰ πάντα στὴν πνευματικὴ ζωὴ εἶναι καρπὸς ἀνθρωπίνης συνεργείας καὶ θείας Χάριτος.

Τρελογιάννης

Όλη η Ελλάδα τρέχει στους ψυχολόγους και δεν αναρωτιούνται γιατί γίνεται αυτό παρά την τόση «απελευθέρωση» που έχουμε

Η επίσκεψη στον ψυχολόγο γίνεται «must» για τους σημερινούς Έλληνες - Πώς συμβαίνει αυτό, αν η κοινωνία μας... «προοδεύει»;

Ελευθέριος Ανδρώνης / Sportime



Να μια ακόμα απόδειξη της αρρώστιας που γεννά ο ψευτοπροοδευτισμός μας. Από εκείνη την εποχή που η επίσκεψη στον ψυχολόγο ήταν ταμπού για τους Έλληνες, σήμερα περάσαμε στο άλλο άκρο, όπου είναι σπάνιο να βρεις άνθρωπο να μην βλέπει ψυχολόγο ή να μην λαμβάνει ψυχοφάρμακα. Είτε συστηματικά, είτε περιστασιακά.


«Νέα τάση: Όλη η Ελλάδα στο ντιβάνι του ψυχολόγου», είναι ο τίτλος ενός ερευνητικού άρθρου που δημοσίευσε το «Πρώτο Θέμα». Εκεί μέσα αναφέρεται η αφελής γνώμη ότι η ελληνική κοινωνία κάνει το ψυχοθεραπευτικό της «coming out», ρεφάροντας για όλα τα χρόνια που οι Έλληνες δεν τολμούσαν να απευθυνθούν σε ψυχολόγο για να μην κακοχαρακτηριστούν «προβληματικοί» ή και «τρελοί».


Ενώ αναμφισβήτητα τις περασμένες δεκαετίες υπήρχε μια οπισθοδρομική προκατάληψη απέναντι στην ψυχοθεραπεία, αυτό που οδηγεί σωρηδόν σήμερα τους Έλληνες στο «ντιβάνι», δεν είναι τόσο τα ψυχοσυναισθηματικά κενά του παρελθόντος, αλλά η έλλειψη πνευματικής θωράκισης που τους προκαλεί αδυναμία να διαχειριστούν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.


Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ιδιαίτερα από το ξέσπασμα της πανδημίας και εντεύθεν, καταγράφεται μια τεράστια αύξηση παιδιών και εφήβων που καταφεύγουν σε ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική υποστήριξη. Αυτοί οι νέοι δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν κανένα αδιέξοδο στο παρελθόν, για να το εκφράσουν αναδρομικά. Το βιώνουν τώρα, με το ξεκίνημα της ζωής τους. Γιατί η ρίζα του κακού δεν είναι η νοοτροπία μας για την ψυχοθεραπεία. Αλλά είναι εκείνα τα στοιχεία που έχουν αλλοιωθεί στον Έλληνα, και που ωθούν μιλιούνια να καταφεύγουν σε αυτή.


Ειδάλλως τώρα που έχει γεμίσει ο ντουνιάς ψυχολόγους, θα έπρεπε να έχουμε δει μια μεγάλη διαφορά, όμως δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Το γράφω αυτό και για τους φωστήρες της Παιδείας, που νομίζουν ότι, αν γεμίσουν με ψυχολόγους τα σχολεία, θα επιστρέψει η υγεία στα παιδιά μας. Αμ δε. Όχι ότι και η ψυχολογική υποστήριξη δεν προσφέρει κάποια πράγματα, αλλά όσο η ψυχή δεν στρέφεται στις ουράνιες «προδιαγραφές» της, δεν πρόκειται να ανακάμψει.


Και δεν αναρωτιούνται όσοι παρακολουθούν επιφανειακά αυτό το φαινόμενο, το εξής απλό: αφού όλοι λένε ότι η κοινωνία «προοδεύει», το κράτος στεφανώνει την ελευθεριότητα, η γύμνια έχει γίνει κατεστημένο, τα σεξουαλικά δικαιώματα είναι πιο εξασφαλισμένα από ποτέ, οι σεξουαλικές σχέσεις είναι πιο απελευθερωμένες από ποτέ, η βιομηχανία θεάματος τα στηρίζει όλα αυτά και οι πρώην «καταπιεσμένοι» κάνουν «coming out» όπου και όπως θέλουν, τότε γιατί μια ολόκληρη κοινωνία βρίσκεται σε νευρικό κλονισμό; Γιατί τόσες διαταραχές, τόση κατάθλιψη, τόση βία;


Γιατί είμαστε όλο και πιο άρρωστοι ψυχικά, ενώ υποτίθεται είμαστε πιο απελευθερωμένοι, έχουμε περισσότερες ανέσεις, αυτοματοποιημένες υπηρεσίες, περισσότερες πηγές διασκέδασης, αμεσότερους τρόπους επικοινωνίας και διανύουμε πολλές δεκαετίες ειρήνης;

𝚮 𝚯𝚨𝚼𝚳𝚨𝚺𝚻𝚮 𝚫𝚰𝚨𝚺𝛀𝚺𝚰𝚺 𝚻𝚶𝚼 𝚷𝚰𝚷𝚻𝚶𝚴𝚻𝚶𝚺 𝚨𝚬𝚸𝚶𝚷𝚲𝚨𝚴𝚶𝚼

Νέα πρωτότυπη εἰκόνα, ποὺ ἀπεικονίζει τὸ μεγάλο αὐτὸ θαῦμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ


Ἡ παροῦσα εἰκόνα, ποὺ ἁγιογραφήθηκε ἀπὸ τὸν ἔγκριτο ἁγιογράφο Κωνσταντίνο Λυτρίδη τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2024 σύμφωνα μὲ τὶς ὑποδείξεις τοῦ πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, ἀπεικονίζει κατ᾽ ἐξαίρετο τρόπο ἕνα σχετικὰ σύγχρονο μεγάλο θαῦμα τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, τοῦ «μὲ συγχωρεῖτε», ποὺ συνέβηκε τὸ ἔτος 2002. Τὸ θαῦμα τοῦτο διηγήθηκε ὁ νῦν καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, πανοσιολογιώτατος ἀρχιμανδρίτης Γαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης, σὲ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στὶς 8 Νοεμβρίου 2017 (βλ. You Tube: https://youtu.be/icGGG3e5xYA?si=5mOqMiLvkRJgTj9z).

Αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ μεγάλου τούτου θαύματος, στοῦ ὁποίου τὴ θερμὴ προσευχὴ ἀνταποκρίθηκε ἄμεσα ὁ ὅσιος Ἰάκωβος, εἶναι ὁ εὐλαβὴς χριστιανὸς Δημήτριος Δραγατσίκας ἀπὸ τὴν Κοζάνη, Ἕλληνας ἀπόδημος στὴν Ἀμερική, ὁ ὁποῖος καὶ τὸ ἀνέφερε στὸν ἐν λόγῳ Γέροντα Γαβριήλ, ποὺ τὸ δημοσιοποίησε πρὸς δόξαν Θεοῦ στὸ ἀνωτέρω Συνέδριο στὴν παρουσία καὶ τοῦ κ. Δραγατσίκα. Τί ἀκριβῶς συνέβηκε; Παραθέτουμε τὴ σχετικὴ διήγηση τοῦ Γέροντος Γαβριήλ.

«Ὁ Δημήτρης Δραγατσίκας πηγαινοέρχεται Ἀμερικὴ-Ἑλλάδα τουλάχιστον 4 φορὲς τὸν χρόνο. Τὸ 2002, μὲ μία πτήση τῆς Ὀλυμπιακῆς, πηγαίνοντας ἀπὸ Ἑλλάδα γιὰ Ἀμερικὴ καὶ περνῶντας ἀπὸ τὴ Γαλλία, ἐκεῖ πάνω ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικό, ἔπεσε τὸ ἀεροπλάνο σὲ καταιγίδα. Κεραυνὸς τὸ ἔπληξε. Καὶ τὸ παρμπρὶζ τοῦ πιλοτηρίου ράγισε. Ἀμέσως ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται ἀποσυμπίεση καὶ τὸ ἀεροπλάνο, ἐνῷ βρισκόταν στὰ 35000 πόδια καὶ ἔτρεχε μὲ 950 χιλιόμετρα ταχύτητα, ἄρχισε νὰ χάνει ὕψος καὶ νὰ φτάνει στὰ 15000 πόδια, ἐνῷ ἡ ταχύτητα μειωνόταν στὸ μισό. Οἱ πινακίδες λένε «προσδεθεῖτε». Ἄρχισαν νὰ ἀναβοσβήνουν. Ταραχὴ ἐπικράτησε. Προσπαθοῦσαν οἱ ἁρμόδιοι τοῦ ἀεροπλάνου νὰ βάλουν κάτι χαρτόνια στὴ ρωγμή, ἀλλὰ τὸ ἀεροπλάνο συνέχισε νὰ χάνει τὸ ὕψος του.
Ὁ Δημήτρης εἶχε στὴν τσέπη του μιὰ εἰκονίτσα τοῦ πατρὸς Ἰακώβου καὶ μία τοῦ ὁσἰου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ. Τὶς πῆρε στὰ χέρια του. Τὶς ἔσφιξε. Τοὺς παρακάλεσε. Κι ὅπως καθόταν στὴν ἀριστερὴ θέση τοῦ ἀεροπλάνου, δίπλα στὸ φινιστρίνι, κοιτάζοντας πρὸς τὰ ἔξω, εἶδε, λέει, ὁλοζώντανο τὸν γέροντα Ἰάκωβο, μὲ τὰ ράσα του νὰ φουσκώνουν σὰν ὀμπρέλα καὶ τὸ δεξί του χέρι νὰ εἶναι τεντωμένο μὲ ἁπλωμένη τὴν παλάμη του, τὸν εἶδε νὰ πηγαίνει κάτω ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο καὶ νὰ σταματάει τὴν πτώση του. Καὶ στὴ συνέχεια, τὸν εἶδε κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο νὰ φεύγει καὶ νὰ χάνεται μέσα στὰ σύννεφα.
Τὸ ἀεροπλάνο ἐπέστρεψε. Καὶ ὅταν προσγειώθηκε, τοὺς εἶπαν οἱ ἁρμόδιοι: “Ἅγιο εἴχατε ποὺ δὲν χαθήκατε διακόσιοι πενῆντα ἐπιβάτες”. Ὁ Δημήτρης λέει: “Ἐγὼ ξέρω ποιόν Ἅγιο εἴχαμε, γιατὶ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς καὶ τὸν εἶδα”»!
Ὄντως «θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ»!
* * *
Ἡ ὡραιότατη αὐτὴ νέα εἰκόνα θὰ ἐκτεθεῖ γιὰ πρώτη φορὰ σὲ προσκύνηση τῶν πιστῶν κατὰ τὴν ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν τοῦ ὁσίου Ἰακώβου στὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Παναγίας Ἐλεούσης στὸ χωριὸ Ἀκάκι τὴν Πέμπτη πρὸς Παρασκευή, 21-22 Νοεμβρίου τρ. ἔτους καὶ τὴν Παρασκευὴ θὰ μεταφερθεῖ στὸ Ἀρχοντικὸ-ἱερὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου στὸν χῶρο τοῦ ὑπὸ ἀνέγερση προσκυνηματικοῦ ναοῦ τῶν Ὁσἰων Ἰακώβου, Δαβὶδ καὶ Ἰωάννου τοῦ Ρώσου.

immorfou.org.cy/νεα-εικονα-αγ-ιακωβος-διασωσις-αεροπλ/


Προσκυνητής: 𝚮 𝚯𝚨𝚼𝚳𝚨𝚺𝚻𝚮 𝚫𝚰𝚨𝚺𝛀𝚺𝚰𝚺 𝚻𝚶𝚼 𝚷𝚰𝚷𝚻𝚶𝚴𝚻𝚶𝚺 𝚨𝚬𝚸𝚶𝚷𝚲𝚨𝚴𝚶𝚼

amethystos

Τά Εισόδια τής Θεοτόκου. Ή καλογερική τής Παναγίας

 

Αυτήν την γιορτή στο Άγιο Όρος οι πατέρες μου την ονομάζουν «η καλογερική της Παναγίας».
Ο Γερο Γελάσιος πολύ την αγαπούσε και έλεγε ότι ο παπαΘανάσης, ο Γέροντάς του, ο άγιος ηγούμενος της Γρηγορίου την τιμούσε πάρα πολύ. Και μία φορά, μία τέτοια ημέρα, ο γεροΓελάσιος, είδε τον Γέροντά μου να συλλειτουργεί με τον Άγιο Ιάκωβο, τον Αδελφόθεο. Αυτόν που διέσωσε και την σχετική παράδοση.
Η Παναγία εισέρχεται στα Άγια των Αγίων.
Οι γονείς της, οι παπούδες μας ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα, εκπληρώνουν το τάμα τους. Και πολλά κοριτσάκια της Ιερουσαλήμ κρατούν λαμπάδες αναμμένες και ένα κόκκινο πανί το ανοίγουν, σαν το νυφοπάνι που έβαζαν παλαιότερα στους γάμους στις πλάτες του ζευγαριού, κατά την ώρα της τελέσεως του ιερού μυστηρίου του γάμου.
Πόσοι συμβολισμοί;! Και πόσους αιώνες περίμενε ο κόσμος αυτήν την ώρα; Να εισέλθει η αειπάρθενος σε τόπο ητοιμασμένο, όπου οι άνδρες αρχιερείς τρέμαν να πλησιάσουν και εισέρχονταν άπαξ του ενιαυτού.
Αδυνατεί ο νους να τα κατανοήσει και πολλοί «επιστήμονες» αρνούνται αυτήν ειδικά την εορτή.
Μα, φυσικά, θα την αρνούνται, αφού ζουν με μία λογοκρατούμενη σκέψη. Και όπου μπαίνει η «άλογη» λογική φεύγει ο υπέρλογος Νους, ο τριαδικός μας Θεός.
Και υπηρέτης ο αρχάγγελος της χαράς, του ευαγγελίου και της ελπίδος. Τί φοβερό μυστήριο;!
Και οι αγιορείτες αυτήν την μεγάλη εορτή την προσοικειώνουν με την καλογερική, με το μυστήριο της μοναχικής πολιτείας.
Βέβαια δικός μας τόπος, άγια αγίων, είναι ο χώρος της βαθείας καρδίας. Εκεί που συμβαίνει η μίξη του κτιστού με το άκτιστο, μέσα σε άπλετο φως.
Όταν η καρδία είναι απολύτως κενή, καινίζεται από το Νέον Παιδίον, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, μέσα σε άπλετο και σωτήριο φως.
Κενό το ιερό του ιερού του Ναού των Ιεροσολύμων, και ενθρονίστηκε εκεί η άσπιλη Μαρία, η παδίσκη της Ναζαρέτ.
Ο μοναχός, ο καλογεράκος, είναι αυτός που εισέρχεται στο δικό του ιερό, όταν ξεχνάει και εγκαταλείπει. Και, τί μυστήριο και αυτό, όταν κάνει να γυρίσει προς τα πίσω η μικρή παρθένος, ενθουσιάζεται από το φως και το κόκκινο χρώμα που λάμπει μέσα στο φως, και ορμάει πάλι προς τα εμπρός, προς την ιερή παστάδα του, τον μοναδικό και μονάκριβο τόπο της αναπαύσεώς του, την βαθεία καρδία. Και δάκρυα.
Η καλογερική της αειπαρθένου. Την εισοδεύει ο μέγας αρχιερέας και προφήτης. Ναι, και προφήτης, γιά να ξέρει επί πόσους αιώνες οι πριν από αυτόν προφήτες προφήτεψαν αυτήν την στιγμή. Των προφητών το κήρυγμα, η Κυρία Θεοτόκος. Το λέει και το τροπάριο. Και των πιστών η ανακαίνισις. Εμείς δηλαδή, όσοι θέλουμε να είμαστε πιστοί στην πίστη και πιστοί στην Εκκλησία, εμείς λοιπόν ανακαινιζόμαστε – αλλάζουμε, γινόμαστε, κάθε στιγμή, αν θέλουμε, καινούργιοι: γεμίζουμε από το φως Της και πιστεύουμε ορθώς στην Εκκλησία.
Πόσο την αγαπούσε, καί σάν αγιορείτης, αυτήν τήν εορτή ό Άγιος Γρηγόριος, ό Θεολόγος τού Ακτίστου Θεού μας; Απίθανη ή ομιλία του. Σκέτος ενθουσιασμός, κύματα χάριτος καί ωκεανός αγάπης.
Αδελφέ μου, άμα βρεθείς στό Χιλιανδάρι, τό αγαπημένο μας, σήκωσε τά μάτια σου επάνω από τον δεξιό χορό, και συγχόρευσε με τους καλογήρους΄ καί δες εκεί την παρέα της μικρής Μαρίας, και τους γονήδες της καί τόν αρχιερέα. Καί, κύτα, νά ενθουσιαστείς.
Καί νά ζήσεις καί σύ, έστω γιά λίγο, μέσα στα άγια τών αγίων του κόσμου, αυτού τού ψεύτικου ντουνιά, στόν ιερόν Άθωνα, στό Περιβόλι της, στό Άγιο Όρος.
Καί νά θυμάσαι. Ή Κυρία Θεοτόκος είναι ή ανακαίνισή μας.

 amethystos

Β' Σύνοδος του Βατικανού: καρπός συνωμοσίας κατά της Ρωμαϊκής Εκκλησίας και κατά του Ιησού Χριστού;

Η Cinzia Notaro παίρνει συνέντευξη από τον Don Curzio Nitoglia

Είναι η θεωρία συνωμοσίας κατά της Εκκλησίας του Χριστού επινόηση της λεγόμενης σύγχρονης «θεωρίας συνωμοσίας» ή αποκαλύπτεται θεϊκά στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο;
Ρωτάμε τον Don Curzio Nitoglia.

R. Όχι μόνο στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (IX, 22): «Οι Εβραίοι συνωμότησαν (1 ) να διώξουν από τη Συναγωγή όποιον αναγνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός», αλλά και σε πολλά άλλα σημεία της Ιεράς Γραφής βρίσκουμε τη θεωρία της συνωμοσίας του μεταβιβλικού Ιουδαϊσμού κατά του Χριστιανισμού.


Στις Πράξεις των Αποστόλων (XXIII, 12-15): «Μερικοί από τους Ιουδαίους συγκεντρώθηκαν και ορκίστηκαν - με όρκο - να μην αγγίξουν φαγητό ή ποτό μέχρι να σκοτώσουν τον Παύλο, και ήταν περισσότεροι από σαράντα από αυτούς, οι οποίοι είχαν κάνει αυτή τη συνωμοσία». «Οι Εβραίοι συνήλθαν στο συμβούλιο και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν» (IX, 23). «Οι Ιουδαίοι υποκίνησαν τους αρχηγούς της πόλης και άρχισαν διωγμό εναντίον του Παύλου» (XIII, 50). «Οι Εβραίοι του έστησαν παγίδες ενώ έπλεε» (ΧΧ 3). «Του έστησαν παγίδες για να τον σκοτώσουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού» (XXV, 1).

Στα τέσσερα Ευαγγέλια σχεδόν παντού διαβάζουμε για τη συνωμοσία του Φαρισαϊκού και του Ραβινικού Ιουδαϊσμού εναντίον του Ιησού: «Οι Φαρισαίοι... έκαναν συμβούλιο για το πώς να  σκοτώσουν τον Ιησού » (Mt., XII, 14). «Οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού συγκεντρώθηκαν στο παλάτι τού... Καϊάφα, και έκαναν σύνοδο, για να μπορέσουν να εξαπατήσουν τον Ιησού και να τον σκοτώσουν» (XXVI, 3-5). «Οι Φαρισαίοι... συμβουλεύτηκαν... εναντίον του Ιησού για τον τρόπο να τον σκοτώσουν» (Μκ., III, 6). Οι αρχιερείς και οι γραμματείς αναζητούσαν τρόπο να συλλάβουν τον Ιησού με εξαπάτηση και να τον σκοτώσουν» (XIV, 1). «Οι άρχοντες των ιερέων και οι γραμματείς αναζητούσαν τρόπο να σκοτώσουν τον Ιησού» (Λουκάς, XXII, 2). «Οι Ιουδαίοι καταδίωξαν τον Ιησού... όλο και περισσότερο προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν» (Ιωάννης V, 16-18). «Από εκείνη την ημέρα αποφάσισαν να τον σκοτώσουν» (Ιωάννης, XV, 53).

Ερ. Μια αντι/εκκλησία που βάζει τους οπαδούς της μέσα στην Εκκλησία γιά να προσπαθήσουν να την καταστρέψουν καλύτερα παρά απ' έξω;

Α. Ακριβώς. Η αντιεκκλησία εισάγει σε μεγάλους αριθμούς τα δικά της στοιχεία που έχουν αποχωριστεί ανοιχτά από την Εκκλησία για να της αντιταχθούν εκ των έσω, καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις, ιδιαίτερα τους επισκοπικούς θρόνους. Με αυτόν τον τρόπο η αίρεση έχει διεισδύσει όσο πιο βαθιά γίνεται στα ίδια τα σπλάχνα της Εκκλησίας, για να μπορέσει κάποτε να διδάξει ποιμαντικά με τη συνεννόηση των ανθρώπων της Εκκλησίας τα λάθη που καταδικάζει δογματικά από αυτήν. Αυτή η διείσδυση μιας μεταμφιεσμένης «πέμπτης στήλης» στις τάξεις των Καθολικών γνώρισε τη μέγιστη ανάπτυξή της ξεκινώντας από τον Γιανσενισμό (2 ) (17ος αιώνας) μέχρι τη μοντερνιστική κρίση (πρώτο μισό του εικοστού αιώνα) και νεο/μοντερνιστική (δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα). Ο Άγιος Πίος(1950) εξήγησε πώς ο εκσυγχρονιστής, σε αντίθεση με όλους τους άλλους αιρετικούς, δεν ήθελε να φύγει από την Εκκλησία, αλλά να παραμείνει εκεί για να την αλλάξει από μέσα. 

Ερ. Στο μυθιστόρημα «Il Santo» του Antonio Fogazzaro (απαγορευμένο με την κατηγορία του Μοντερνισμού) περιγράφεται λεπτομερώς η πρόθεση των μοντερνιστών.Αλήθεια;

Α. Ναι, αυτό της ίδρυσης μιας μυστικής εταιρείας εντός της Εκκλησίας για να αναλάβει τις κύριες θέσεις στην ιεραρχία και να μετατρέψει την Εκκλησία σε ένα είδος φιλανθρωπικής κοινωνίας. Μάλιστα ο Άγιος Πίος​ καταδίκασε τόν Μοντερνισμό το 1910, σάν Μυστική σέχτα. Το όνειρο ή μάλλον η μηχανορραφία του Fogazzaro, παρά τις καταδίκες του Πίου πραγματοποιήθηκε -δυστυχώς- χάρη στη μοντερνιστική και νεο/μοντερνιστική συνωμοσία στη Β' Σύνοδο του Βατικανού, μια αληθινή "πέμπτη στήλη" στη Ρωμαϊκή Εκκλησία, παρά την ψεύτικη μετασυνοδική αποκατάσταση του Ιωάννη Παύλου Β' και κυρίως του Πάπα Ράτσινγκερ, ώστε να καλύψει και να κάνει αποδεκτή τή Σύνοδο υπό το φως της Παράδοσης.

Ερ. Τι συνέβη με τη Β' Σύνοδο του Βατικανού;

Α. Ολοκληρώθηκε η πιο διεφθαρμένη συνωμοσία κατά της Αγίας Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, ορισμένες αντιχριστιανικές δυνάμεις απέκτησαν, στην ιεραρχία της Εκκλησίας, μια αληθινή «πέμπτη στήλη» πρακτόρων που ελέγχονται από τον Τεκτονισμό, τον Bené Berìth, τον κομμουνισμό και την αποκρυφιστική εξουσία που τους κυβερνά. Τέτοιοι πράκτορες θα υπήρχαν μεταξύ εκείνων των Καρδιναλίων, Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων που αποτελούν ένα είδος προοδευτικής πτέρυγας μέσα στο Συμβούλιο (3 ).
Ένα από τα αγαπημένα όπλα της συνωμοσίας, του υπ' αριθμόν ένα εχθρού του Χριστιανισμού, του μεταβιβλικού Ιουδαϊσμού, ήταν αναμφίβολα αυτό της διείσδυσης ψευδοπροσήλυτων, των λεγόμενων «Μαρράνων», μέσα στην Εκκλησία για να μπορέσουν να την υποδουλώσουν. με κάποιο τρόπο -αν ήταν ποτέ δυνατό- στη Συναγωγή. Ολόκληρος ο Χριστιανισμός κινδύνευε με θάνατο αν δεν αντιδρούσε δυναμικά σε αυτή τη μυστική και θανατηφόρα διείσδυση.

Ερ. Ποιοι είναι οι λόγοι της στιγμιαίας νίκης της συνωμοσίας της ανατροπής και της αντιεκκλησίας επί των δυνάμεων του καλού;

Α. Ένας από τους λόγους είναι ότι οι δυνάμεις του καλού πολεμούν μόνο ενάντια στα πλοκάμια του χταποδιού και όχι ενάντια στο κεφάλι του. Με πλοκάμια εννοώ τον κομμουνισμό και τον τεκτονισμό, με το κεφάλι όμως τον αντιχριστιανικό ιουδαϊσμό και τον εσωτερικό αποκρυφισμό καβαλιστικής προέλευσης.

Είναι εκπληκτικό το πώς η «πέμπτη στήλη» κατάφερε να διεισδύσει στην Εκκλησία υπό τον Ιωάννη XXIII (σκεφτείτε τον de Lubac, Congar, Küng που καταδικάστηκε από τον Pius XII στη δεκαετία του 1950 και ο Roncalli τούς κάλεσε από το 1959/1960 ως «ειδικούς στή Σύνοδο) .

Έφτασε να καταλάβει σταθερά τα ηνία τής Συνόδου για να τήν κατευθύνει όπως ήθελε, κάνοντάς την να διακηρύσσει ποιμαντικά και μη δογματικά τον πανθεϊσμό, τη λατρεία του ανθρώπου, την υπερβατική ενότητα όλων των θρησκειών και το δικαίωμα της πλάνης στην ελευθερία.

Μπορεί η άμβλωση να είναι υγειονομική φροντίδα ή δικαίωμα;

σ.σ. Δείτε τώρα πώς παρουσιάζει την δολοφονία του εμβρύου η διπλανή αφίσα. Σου παρέχω λέει, «ασφαλή δολοφονία»! Να δολοφονήσεις την ζωή μέσα στο σώμα σου αλλά εσύ να μην πάθεις τίποτα! Και αυτό, συνεχίζει, είναι κάτι που δικαιούσαι! Ο Θεός να μας λυπηθεί για την κατάντια μας.

Ποιο πρόβλημα υγείας «φροντίζει» η άμβλωση;
Σε ποιους αναγνωρίζει δικαιώματα;
Ποιοι απολαμβάνουν την «ασφάλειά» της και με ποιους τρόπους;

«Αφήστε με να ζήσω!»

Η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια, είναι υγεία, είναι μια επιτυχία του αναπαραγωγικού συστήματος, η φυσική συνέπεια μιας επιλεγμένης συμπεριφοράς. Η άμβλωση είναι αφαίρεση της ζωής του αδύναμου, μικρού, ζωντανού ανθρώπου από εκείνους που έχουν ευθύνη και υποχρέωση να την προστατέψουν.

Ας δούμε όμως ποιους φροντίζει η άμβλωση και τί είδους δικαιώματα υποστηρίζει

• Φροντίζει τη γυναίκα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τη συμπεριφορά της και το σώμα της
• Φροντίζει τον άντρα που χρησιμοποίησε τη γυναίκα για το σώμα της απαξιώνοντας τελικά την ίδια και το παιδί του που έκανε μαζί της
• Φροντίζει το βιαστή, τον αιμομίκτη, τον καταχραστή, ώστε να εξαλειφθεί κάθε στοιχείο της άτιμης πράξης του και να συνεχίσει να κακοποιεί ανενόχλητος τις γυναίκες
• Φροντίζει το υγειονομικό, πολιτικό, επιχειρηματικό κατεστημένο που πλουτίζει από τις υπηρεσίες άμβλωσης
• Φροντίζει όσους τεμαχίζουν εκτρωθέντα παιδιά για να λάβουν «ζωντανούς» βιολογικούς ιστούς και όργανα προς χρήση σε πειραματικά εργαστήρια και επιχειρήσεις καλλυντικών
• Φροντίζει όσους θέλουν να χωρίζουν τα παιδιά σε επιθυμητά και ανεπιθύμητα και να αποφασίζουν ι για τη ζωή τους
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν να εξαφανίσουν λαούς μέσα από συστηματικές γενοκτονίες
• Φροντίζει όσους φιλοδοξούν να ελέγχουν τα ευγονικά χαρακτηριστικά ή το φύλο, αναγνωρίζοντας δικαίωμα στη ζωή μόνο στους «εκλεκτούς»
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα υποταγμένη στους στόχους των επιχειρήσεων, να εργάζεται μόνο για τα οικονομικά τους συμφέροντα
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα απογυμνωμένη από τις φυσικές της δυνατότητες και τη μοναδική της ικανότητα να φέρνει στο κόσμο ανθρώπους
• Φροντίζει αυτούς που κοροϊδεύουν τη γυναίκα πως υπάρχει «ασφαλής» άμβλωση. Η άμβλωση ουδέποτε είναι ασφαλής. Σκοτώνει πάντα έναν άνθρωπο και βάζει τη γυναίκα στη θέση του θύματος από τις επιπλοκές της χειρουργικής και φαρμακευτικής έκτρωσης, που εκτελείται νόμιμα πλέον και από μή γιατρούς και εκτός κλινικών.

Η άμβλωση ΔΕΝ φροντίζει και ΔΕΝ αναγνωρίζει δικαιώματα :

• Στα αγέννητα παιδιά γιατί τα σκοτώνει βάναυσα μέσα σε πόνο, πείνα και ασφυξία
• Στα παιδιά που γεννιώνται ζωντανά στις «αποτυχημένες» αμβλώσεις γιατί τα εγκαταλείπει να πεθάνουν
• Στις γυναίκες που εκβιάζονται για έκτρωση, ενώ επιθυμούν τα παιδιά τους
• Στους πατεράδες όσων παιδιών εκτρώνονται αντίθετα με την θέλησή τους
• Στους εργαζόμενους στην αλυσίδα της έκτρωσης, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να συνεργαστούν σε αυτή κατά παράβαση συνειδήσεως
• Στους φορολογούμενους που αναλαμβάνουν οικονομικά ιατρικές πράξεις που ως επι το πλείστο δεν επικροτούν
• Στο περιβάλλον που επιβαρύνεται συνολικά από την απόρριψη των εκτρωτικών χαπιών, των ορμονών και των άψυχων σωμάτων των παιδιών της έκτρωσης, που καταλήγουν στους υπονόμους, τις χωματερές και την υγειονομική ταφή

Και μία διευκρίνηση… Η άμβλωση ως πρακτική ή ως (κακή) επιλογή αφορά μόνο τους ανθρώπους που έχουν τη φυσική δυνατότητα να κυοφορούν και να φέρουν παιδιά στο κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι πάντα είναι και εξ΄ορισμού αποκαλούνται «γυναίκες». Όποιος δεν αναφέρει καθαρά το όνομα «γυναίκα», όποιος τη θεωρεί ένα αμελητέο υποσύνολο χαμένο μεταξύ «όλων των ανθρώπων», όποιος αγνοεί τα μοναδικά της χαρίσματα και ασαφοποιεί τα όρια της θηλυκότητας και της μητρότητας, την προσβάλλει, την υποτιμά και αποκαλύπτει την πολύπλευρη καταστροφική του σκοπιμότητα.

Συνεπώς,

Η άμβλωση δεν φροντίζει για την υγεία, δεν μπορεί ποτέ να προσφέρει ασφάλεια, δεν είναι ευεργετικό δικαίωμα. Δρομολογεί τον φόνο αδυνάμων αγέννητων παιδιών και τη κακοποίηση των μητέρων τους. Το μόνο που εξασφαλίζει είναι ένα πλήθος ανόμων  συμφερόντων, κακόβουλων, εγωιστικών ανθρώπων, τα οποία βασίζονται στη θυσία των αγέννητων παιδιών και στην αφαίρεση του βασικού τους ανθρώπινου δικαιώματος, εκείνου της ζωής!

Τας θύρας