Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

«Ατελέσφορη η πολιτική ανοικτών συνόρων»




  Αναστάσιος Λαυρέντζος

Εξαπατά τους Έλληνες η κυβέρνηση όταν εναποθέτει τη λύση του μεταναστευτικού στην ΕΕ. Η ΕΕ δίνοντας μερικά χρήματα και με το Δουβλίνο II, έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα πρώτης διαλογής μεταναστών. Γιατί λοιπόν η ΕΕ να μας λύσει το μεταναστευτικό, όταν της το έχουμε λύσει εμείς;

Για να δοθεί ένα τέλος στην ευρωπαϊκή υποκρισία της δήθεν "ένωσης" και της δήθεν "αλληλεγγύης", η ελληνική κυβέρνηση οφείλει κάποια στιγμή να πει "κλείνω τα σύνορα ή παίρνετε πίσω το Δουβλίνο ΙΙ". Οι κεντροευρωπαίοι δεν μπορούν να παριστάνουν τους "εξ αποστάσεως ανθρωπιστές" με τις πλάτες άλλων.

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία αντιφάσκει με τον εαυτό της:

-με τη Συνθήκη Σένγκεν καταργεί τα εσωτερικά σύνορα και μιλάει μόνο για εξωτερικά τα οποία δεν προστατεύει,

-με τα Δουβλίνα 2,3 ξαναθυμάται τα εσωτερικά σύνορα για τους πρόσφυγες.

Ή θα μιλήσουν για ενιαία ευρωπαϊκή επικράτεια ή να πάψουν επίτελους να υποκρίνονται.


Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Το δηλητήριο κατά του Γέροντα Σωφρόνιου και ο πειρασμός - αμαρτία της αγιομαχίας. Γιά τό ένδυμα φωτός πού φορούν οι πονηροί ψευτοχριστιανοί


st.markos.frontΣτην υπερζηλωτική ιστοσελίδα "Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός" περιλαμβάνεται ολόκληρη ενότητα άρθρων ενάντια στο μεγάλο ορθόδοξο γέροντα της εποχής μας π. Σωφρόνιο Σαχάρωφ. Ο διαχειριστής της ιστοσελίδας κ. Μάριος Πηλαβάκης αποφάσισε να λειτουργήσει ως σωτήρας της Εκκλησίας. Βέβαια δεν είναι ο μόνος ζηλωτικός ιστοχώρος που καταντά αγιομάχος, υπακούοντας Κύριος οίδε σε ποια υποσυνείδητα ψυχολογικά κελεύσματα - και προφανώς ακολουθώντας το παράδειγμα της ανεκδιήγητης Μαγδαληνής μοναχής της Κοζάνης (ο Θεός να τη συγχωρέσει), που έγραφε βιβλία κατά του αγίου Νεκταρίου. 
Ο αδελφός εδώ, όπως φαίνεται, δεν είναι παλαιοημερολογίτης, αλλά μέλος της Εκκλησίας του ν.ημ., αν και δεν καταλαβαίνω τι έχει μείνει όρθιο μέσα στην καρδιά του, αφού τους πάντες κρίνει με τρόπο που φανερώνει οίηση και εμπάθεια (μιμείται προφανώς το ύφος των αγίων Πατέρων κατά των αιρεσιαρχών, εξισώνοντας υποσευνείδητα τον εαυτό του με τους αγίους). Ο Θεός να τον συγχωρέσει και να τον φωτίσει. Μόνο πόνο μου προκάλεσε η ιστοσελίδα του. Δόξα τω Θεώ. Αλλά ποιος νοιάζεται για τον πόνο ενός "πλανημένου" σαν εμένα; (Μόνο το Νεκρό να διαβάσει κάποιος, θα βρει ένα σωρό αιτίες να με "αφορίσει"). Είμαι ένα σκουλήκι και δε φτάνω ούτε την άκρη από το μικρό νύχι του αποστόλου Παύλου, αλλά και τον Παύλο αφόριζαν μερικοί, και είχαν σοβαρά βιβλικά ερείσματα: δε ζητούσε τήρηση του μωσαϊκού νόμου από τους εξ εθνών χριστιανούς, ενώ την τήρηση αυτού του νόμου ο ίδιος ο Θεός την είχε απαιτήσει από τους πιστούς Του! Για τον ίδιο λόγο κάποιοι αποσχίστηκαν από την Εκκλησία των αποστόλων και έγιναν οι αιρετικοί ιουδαιοχριστιανοί (επικαλούμενοι ως πνευματικό τους ηγέτη - προφανώς ερήμην του - τον άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο), αφού η Εκκλησία αυτή, με την αποστολική σύνοδο, σταμάτησε την τήρηση του θεόσδοτου μωσαϊκού νόμου, άρα "πλάνήθηκε"!...
Άραγε, αν ζούσε την εποχή εκείνη ο αδελφός, και ένα σωρό άλλοι (ν.ημ. και π.ημ.), με ποιους θα τασσόταν; Με τους καινοτόμους Παύλο και λοιπούς αποστόλους ή με τους τηρητές του νόμου και της ακρίβειας "αληθείς χριστιανούς"; Ας αναρωτηθεί ο καθένας για τον εαυτό του.
Αν ζούσε τον 3ο αιώνα, θα τασσόταν με το Ρώμης Κορνήλιο και τον άγιο Κυπριανό Καρχηδόνος, που δέχονταν πίσω τους πεπτωκότες, ή με τους Ομολογητές, που αντιδρούσαν σ' αυτή την αποδοχή και συνέστησαν τα σχίσματα του Νοβατιανού και του Φιλικισσίμου, κατηγορώντας μάλιστα τον άγ. Κυπριανό ως ανάξιο, επειδή αποχώρησε από την πόλη κατά το διωγμό του Δέκιου. Προσοχή: οι Ομολογητές ήταν οι ήρωες των διωγμών - αλλά η αλαζονεία τους τούς έκανε εχθρούς αγίων και τελικά τους απέκοψε από την Εκκλησία.
Αν και ανάξιος, εύχομαι ψελλίζοντας, ο Θεός να συγχωρέσει όλους τους αγιομάχους, ιδιαίτερα εκείνους που θεωρούν πως είναι ορθόδοξοι (δε θα κρίνω την ορθοδοξία τους, όπως εκείνοι βάζουν κάτω τους ι. κανόνες και κρίνουν την ορθοδοξία άλλων). Ας πρεσβεύουν γι' αυτούς οι συκοφαντημένοι άγιοι, που ασφαλώς τους ατενίζουν γεμάτη αγάπη και θλίψη από τον ουρανό.

Κατά Σωφρονίου

sofronios

Αυτή τη φωτογραφία του Γέροντα Σωφρόνιου (γενικά τον αποκαλεί "Σέργιο-Σωφρόνιο" πετώντας μας στο πρόσωπο το κοσμικό του όνομα, αφού ουσιαστικά δεν τον αναγνωρίζει για ορθόδοξο μοναχό) προβάλλει ο αδελφός, για να μας πει ασφαλώς ότι δεν έχει εμφάνιση ορθόδοξου μοναχού (όπως προβάλλει και το μνήμα του, δήθεν πολυτελές, λες και από αυτό κρίνεται η ποιότητα του ανθρώπου).

Τα 22 Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Θεσσαλονίκης για τα Θρησκευτικά



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης μέ ἰδιαίτερη χαρά καί ἱκανοποίηση χαιρετίζουν τήν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ, πού ἀκυρώνει ὁριστικά τά ἀθεολόγητα προγράμματα Θρησκευτικῶν τῶν προηγούμενων ὑπουργῶν Παιδείας κκ. Φίλη καί Γαβρόγλου.

Μέ τήν ξεκάθαρη αὐτή ἀπόφαση τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας μας ἐπιβεβαίωσε αὐτό πού ἦταν κοινή πεποίθηση ὄχι μόνον ὅσων προσέφυγαν γιά τό θέμα τῶν νέων προγραμμάτων, ἀλλά καί τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ· ὅτι δηλαδή τά προγράμματα αὐτά ὑπῆρξαν ἐξ ἀρχῆς ἀντι­συνταγματικά, καθώς σέ καμία περίπτωση δέν ὑπηρετοῦσαν τόν συνταγματικό σκοπό τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, «τό ὁποῖο πρέπει νά περιλαμβάνει ὁπωσδήποτε, μέ σαφήνεια καί πληρότητα, τά δόγματα, τίς ἠθικές ἀξίες καί τίς παραδόσεις τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, χωρίς νά προκαλεῖ σύγχυση μέ τή διδασκαλία ἄλλων δογμάτων καί θρησκειῶν», ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ.
Ὀφείλουμε δοξολογία στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό γιά τήν ἐξέλιξη αὐτή, ἀλλά καί θερμά συγχαρητήρια πρός τήν Μητρόπολη Πειραιῶς, τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων, τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τούς πιστούς γονεῖς πού συνυπέγραψαν τήν προσφυγή, ἀλλά καί ὅλους ἐκείνους, κληρικούς καί λαϊκούς, πού ἀγωνίστηκαν μέ ἦθος ἀλλά καί ἀποφασιστικότητα, γιά νά μήν διδαχθοῦν τά Ἑλληνόπουλα αὐτό τό πολυ­πολιτισμικό καί πολυθρησκευτικό ἀνακάτεμα, πού καί τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρ­θοδόξου Πίστεως συσκότιζε, ἀλλά καί τήν σωστή θρησκειολογική ἐνημέρωση δέν ὑπηρετοῦσε.

Συντασσόμαστε ἐν τέλει στό πλευρό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Πανελ­ληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, πού ζητοῦν ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας τήν ἄμεση ἀπόσυρση τῶν ἐν λόγω προγραμμάτων καί τήν σύνταξη νέου προγράμματος σύμφωνου μέ τίς συνταγματικές ἐπιταγές, ἀλλά καί τήν θέληση καί τίς πεποιθήσεις τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ πιστοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Σύλλογος Πολυτέκνων Αγρινίου: Παρέμβαση για το μάθημα των Θρησκευτικών


Με επιστολή του στην Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, ο Σύλλογος Πολυτέκνων Αγρινίου παρεμβαίνει αναφορικά με το μάθημα των Θρησκευτικών.
Αναλυτικά η επιστολή:

Ο Σύλλογός μας που αριθμεί 5863 οικογένειες μέλη, ανησυχεί βαθύτατα για τη συνεχιζόμενη αντιχριστιανική πολιτική εκ μέρους του Υπουργείου σας στο ζήτημα της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα Σχολεία μας.

Περιμέναμε από την Κυβέρνησή σας αλλαγή πολιτικής σ’ αυτό το μείζον θέμα και δυστυχώς μέχρι σήμερα διαψευστήκαμε.

Στη συνέντευξη σας στις 15 Ιουλίου 2019 είχατε δηλώσει ότι θα εφαρμόσετε τις αποφάσεις της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, (1749-1752 του 2019) οι οποίες έκριναν το μέχρι τότε πρόγραμμα σπουδών σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών ως ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ.

Οι Μητροπολίτες Κονίτσης, Πειραιώς, Κυθήρων και Αιτωλίας ζητούν Πανορθόδοξη Σύνοδο για το Ουκρανικό


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Παρασκευή  29  Νοεμβρίου 2019
ΑΙΤΗΣΙΣ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ
Ο Σεβ. Μητροπολίται Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανς καί Κονίτσης κ. νδρέας, Πειραις κ. Σεραφείμ, Κυθήρων καί ντικυθήρων κ. Σεραφείμ, Ατωλίας καί καρνανίας κ. Κοσμς, ς διαποιμαίνοντες . Μητροπόλεις τς Ατοκεφάλου κκλησίας τς λλάδος
καί οτω μέλη τς ποτεδήποτε συγκληθησομένης Πανορθοδόξου Συνόδου (κριβέστερον Οκουμενικς) πέστειλαν πρός τήν Α. Θ. Παναγιότητα, τόν Οκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ καί τούς Μακαριωτάτους Προκαθημένους τν κατά τόπους γιωτάτων Ατοκεφάλων ρθοδόξων κκλησιν κανονικήν ατησιν μέσου συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου διά τήν πέρβασιν το νακύψαντος Οκρανικο ζητήματος.

ΕΚ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ 
+ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
+ Μητροπολίτης Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ
+ Μητροπολίτης Κυθήρων καί ντικυθήρων ΣΕΡΑΦΕΙΜ
+ Μητροπολίτης Ατωλίας καί καρνανίας ΚΟΣΜΑΣ 

Πρός τόν

Παναγιώτατον Οκουμενικόν Πατριάρχην

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ καί

τούς Μακαριωτάτους Προκαθημένους

τν κατά τόπους γιωτάτων Ατοκεφάλων κκλησιν

λεξανδρείας καί πάσης φρικς κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΝ

ντιοχείας καί πάσης νατολς κ.κ.  ΙΩΑΝΝΗΝ

εροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΝ

Μόσχας καί πάσης Ρωσσίας κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΝ

Βελιγραδίου καί πάσης Σερβίας κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΝ

Βουκουρεστίου καί πάσης Ρουμανίας κ.κ. ΔΑΝΙΗΛ

Σόφιας καί πάσης Βουλγαρίας κ.κ. ΝΕΟΦΥΤΟΝ

Τυφλίδος καί πάσης Γεωργίας κ.κ. ΗΛΙΑΝ

Ν. ουστινιανς καί πάσης Κύπρου κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ

θηνν καί πάσης λλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. ΣΑΒΒΑΝ

Τιράνων καί πάσης λβανίας κ.κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΝ

Πρέσοβ καί πάσης Τσεχίας καί Σλοβακίας κ.κ. ΡΑΣΤΙΣΛΑΒ

Ες τάς  Ε Δ Ρ Α Σ  Ατν

Θερμή παράκληση: Να σταματήσουν τις βλακώδεις δηλώσεις οι υπουργοί και οι πολιτικοί για το θέμα της Λιβύης


Η σημερινή μέρα είναι μαύρη για την Ελλάδα. Αν και προειδοποιήσαμε με κάθε τρόπο και μέσον και την προηγούμενη και την παρούσα κυβέρνηση, η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αποτρέψει μια εξέλιξη που σταδιακά είναι πολύ πιθανόν να μετατραπεί σε μια εθνική καταστροφή.
Αυτή τη στιγμή, αντί να κάνουν ανόητες, βλακώδεις και εξοργιστικές δηλώσεις οι υπουργοί της κυβέρνησης και οι πολιτικοί, καλό είναι να σωπάσουν και να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και οι προηγούμενοι και οι σημερινοί, που οδήγησαν την Ελλάδα σε μια οδυνηρή ήττα απέναντι σε μια κυβέρνηση που στην ουσία δεν υφίσταται, αφού δεν ελέγχει παρά μόνο το 10-15% του εδάφους της Λιβύης.
Αρκεί να σκεφθούν το εξής: Οι Τούρκοι δηλώνουν ότι το παιχνίδι τώρα αρχίζει.
Που σημαίνει ότι μας περιμένουν κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.
Καλό είναι λοιπόν να συμμαζευτούν εκεί στην κυβέρνηση και στο κράτος, να μαζέψουν τους διάφορους "λαγούς" που βγάζουν για να μας κάνουν να συνηθίσουμε τα περί συνεκμετάλλευσης και μιλώ για τους συμβούλους εθνικής (αν)ασφάλειας και τα διάφορα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας και του ακαδημαϊκού χώρου, που στην ουσία μας ζητούν να σκύψουμε το κεφάλι στις απαιτήσεις της Τουρκίας, να παραδώσουμε το Αιγαίο και να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε μουσουλμανικό βιλαέτι της νεο-οθωμανίας του Ερντογάν.
Και μην νομίζετε ότι δεν καταλάβαμε τι έγινε με τη νησίδα Λεβίθα...
Επιτέλους συμμαζευτείτε.
Ξεπουλήσατε τη Μακεδονία, τώρα ξεπουλάτε και το Αιγαίο και αυτό δεν θα περάσει έτσι.
Ο Λαός δεν θα το αφήσει ατιμώρητο ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Σάββας Καλεντερίδης

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ – Αποτέφρωση των ανθρώπινων σωμάτων: Αξιοπρεπής λύση ή ωμή ανακύκλωση; (Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος)







ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Ἀξιοπρεπής λύση ἤ ὠμή ἀνακύκλωση;

Τό θέμα τῆς μετά θάνατον καύσης καί ἀπoτέφρωσης τῶν ἀνθρώπινων σωμάτων ἀπασχολεῖ τήν ἐκκλησιαστική κοινότητα ἰδιαίτερα κατά τήν τελευταία εἰκοσαετία, ἀφότου ἄρχισαν συζητήσεις γιά τήν νομοθέτηση της (θεσπίσθηκε μέ διαδοχικούς νόμους τό 2006, 2014 καί 2016).
Ἀσφαλῶς ἤ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι ἀρμόδια νά νομοθετεῖ, ἄλλα καί ἤ Ἐκκλησία παραμένει ἐλεύθερη ἔναντι τοΰ Κράτους νά τηρεῖ τίς παραδόσεις Της, μακριά ἀπό κάθε κοσμική ἐπιρροή καί ἐπέμβαση, καί ὑποχρεοῦται νά ἀπευθύνεται στά μέλη Τῆς καταθέτοντας τήν ἄποψη καί τήν μαρτυρία Τῆς ἐπί του ζητήματος αὐτοῦ, καθώς αφορα ἄμεσα στήν ζωή καί στήν Θεολογία Της.
Τό ἀνθρώπινο σῶμα καί ἤ ἐπιλογή τῆς ταφῆς
Τό σῶμα συνιστᾶ στοιχεῖο τῆς ὑπόστασης τοΰ ἄνθρωπου, ὅ ὅποιος ἔχει πλασθεῖ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ (Γέν. 1,24) μέ προοπτική ὄχι τόν θάνατο, ἄλλα τήν αἰωνιότητα καί τήν ἐλπίδα τῆς Ἀνάστασης. Ἤ Ἐκκλησία θεωρεῖ τό ἀνθρώπινο σῶμα ὡς «ἱερό», ὀνομάζοντας τό ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Ἀ’ Κόρ. 6,19). Τρανό παράδειγμα γι’ αὐτό ἀπό τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἤ τιμητική προσκύνηση τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων. Ἀφοῦ τό σῶμα τῶν Ἁγίων κοπίασε γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, αὐτοί ἔλαβαν ὡς θεία δωρεά καί μετά τόν σωματικό θάνατο τούς χάρη, ἔλεος καί δύναμη, μέ ἀποτέλεσμα νά θαυματουργοῦν.


Ἤ ταφῆ ἀνήκει στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἤ ὁποία ἔχοντας ὡς βάση τήν Εὐαγγελική καί Πατερική διδασκαλία σέβεται τό ἀνθρώπινο σῶμα ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί τό ἐνταφιασμένο σῶμα γίνεται ἀντικείμενο φροντίδας καί προσευχῶν. Τό νεκρό σῶμα τό θεωρεῖ ὄχι ὡς «στερεό ἀπόβλητο», δπῶς (κατ’ ἀποτέλεσμα) τό ἀντιμετωπίζουν οἵ θιασῶτες τῆς ἀποτέφρωσης, ἄλλα τό περιβάλλει μέ σεβασμό καί τιμή.
Τούς δέ ἄνθροιπους πού φεύγουν ἀπό τήν ζωή ἤ Ἐκκλησία τούς ὀνομάζει κεκοιμημένους, διότι βρίσκονται σέ ἀναμονή γιά νά ξυπνήσουν, ἀφοῦ ἤ ἀνθρώπινη ζωή δέν κλείνεται σέ δυό ἡμερομηνίες, δέν ἔχει τήν χρονική διάρκεια πού γράφεται στίς ταφόπλακες, καί οἵ κεκοιμημένοι θά ἀναστηθοῦν τήν ἥμερά της Δευτέρας καί ἐνδόξου Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτό καί τούς τόπους ὅπου φιλοξενοῦνται τά σώματα τῶν κεκοιμημένων, καί ὡς ἐκ τούτου διαθέτουν καί αὐτοί ἱερότητα, τούς ὀνομάζει «κοιμητήρια». Ἤ ἐπιλογή λοιπόν τῆς Ἐκκλησίας νά ἐναποθέτει τά κεκοιμημένα μέλη Τῆς μέσα στήν γῆ καί σέ στάση κοίμησης, συμβολίζει τήν προσδοκία τῆς Ἀνάστασης καί ἐκδηλώνει τήν ἀγάπη Τῆς πρός τόν ἄνθρωπο, ἀκόμη καί ὡς νεκρό.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

Ποιὸς ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος;






Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Ἡ μεγάλη εἴδηση ποὺ καθημερινὰ εὐαγγελίζεται στὸν κόσμο ὁ χριστιανισμός, εἶναι ὅτι ἕνα πράγμα ἀξιολογεῖται πλήρως ὡς πρὸς τὴν ἀξία του, ἂν κρίνεται ὄχι κατὰ τὰ ἐξωτερικὰ φαινόμενα, ἀλλὰ κατὰ τὴν οὐσία του.
Νὰ ἀξιολογεῖτε τὰ πράγματα, ὄχι ἀνάλογα μὲ τὸ χρῶμα καὶ τὸ σχῆμα τους, ἀλλὰ ἀνάλογα μὲ τὸ νόημά τους. Νὰ ἀξιολογεῖτε τὸν κάθε ἄνθρωπο ὄχι κατὰ τὴν ἰδιότητα καὶ τὴν περιουσία του, κατ’ ὄψιν δηλαδή, ἀλλὰ κατὰ τὴν καρδιὰ του – ἐκεῖ, ὅπου τὰ αἰσθήματα, ὁ νοῦς καὶ ἡ βούλησή του ἑνώνονται.
Μὲ αὐτὸ τὸ μέτρο (ποὺ ἀποτελεῖ πάντοτε ἕνα νέο δίδαγμα γιὰ τὸν κόσμο), ἐκεῖνος ποὺ ἐξωτερικὰ εἶναι ὑποδουλωμένος δὲν εἶναι δοῦλος, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἐξωτερικὴ -σωματικὴ- ἐλευθερία, δὲν εἶναι ἐλεύθερος. Ἀνάλογα μὲ τὴν κοσμικὴ κατανόηση, δοῦλος εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ἐλάχιστα τὸν κόσμο καὶ ἐλεύθερος αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει πολὺ τὸν κόσμο.
Ὅμως, κατὰ τὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη, δοῦλος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ἐλάχιστα ἀπὸ τὸν ζῶντα Χριστό, ἐνῶ ἐλεύθερος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο τὸν ζῶντα Χριστό.

Η Αγία Αικατερίνη η μεγαλομάρτυς


Ιεροδιάκονος Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, θεολόγος

Στις 25 Νοεμβρίου, η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη της μεγαλομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης.
Η Αγία Αικατερίνη, «η πανεύφημος νύμφη του Χριστού» όπως την αποκαλεί ο Ιερός Ψαλμωδός [1], η πολιούχος του θεοβάδιστου Όρους Σινά, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 294 μ.Χ. από ειδωλολατρική [2] οικογένεια και της έδωσαν το όνομα Δωροθέα. Η Αγία έζησε την εποχή την οποία αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Μαξιμίνος, ο οποίος ζητούσε από το λαό υπακοή στο πρόσωπό του και συμμετοχή σε ειδωλολατρικές θυσίες.
Από νεαρή ηλικία προσελκύσθηκε από τη χριστιανική διδασκαλία, την οποία μελέτησε, και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε με έντονη δράση, υπομονή και επιμονή, και τον διέδωσε, επιτυγχάνοντας τα μέγιστα χάριν της ρητορικής της δεινότητας και ασφαλώς των πολλών της γνώσεων. Ήταν ευφυής και φιλομαθής. Μιλούσε πολλές γλώσσες. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαϊκής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας.Ήταν άρτια καταρτισμένη στα δόγματα [3] της χριστιανικής πίστης.


Η οικογένειά της ήθελε να την παντρέψει, όμως ο πόθος της Αγίας ήταν ο ενάρετος και άσπιλος βίος, η αγνότητα και η παρθενία κατά Θεό. Χαρακτηριστικός ο απότομος της τρόπος προς όσους την πλησίαζαν με προθέσεις ερωτικού είδους. Κατόπιν πολλών πιέσεων της οικογένειας, η Αγία τους είπε ότι θα παντρευτεί κάποιο, ο οποίος ήταν ανώτερος της από όλα της τα χαρίσματα. Έτσι, η μητέρα της της συνέστησε να επισκεφθεί ένα ασκητή, ο οποίος ασκήτευε λίγο έξω από την Αλεξάνδρεια, για να ζητήσει τη συμβουλή του. Ο ασκητής της είπε, πως γνώριζε κάποιο Νυμφίο, ο οποίος ήταν πολύ πιο σοφός, πολύ πιο πλούσιος, πολύ πιο όμορφος και πολύ πιο δοξασμένος απ’ αυτή! Εκείνη

Tω αυτώ μηνί KΔ΄, μνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Kλήμεντος Eπισκόπου Pώμης.


Η εικόνα ίσως περιέχει: 2 άτομα, άτομα στέκονται

Bληθείς ο Kλήμης εις βυθόν συν αγκύρα,
Προς Xριστόν ήκεν άγκυραν την εσχάτην.


Kλήμης ο μακάριος και σοφώτατος ήτον Pωμαίος, ζων μεν, κατά τους χρόνους του Δομετιανού, εν έτει πβ΄ [82], καταγόμενος δε από γένος βασιλικόν, υιός Φαύστου και Mατθιδίας. Oύτος λοιπόν αφ’ ου επέρασεν όλα τα μαθήματα της ελληνικής παιδείας, αντάμωσε τον Kορυφαίον των Aποστόλων Πέτρον, και εδιδάχθη από αυτόν την αληθή πίστιν και θεογνωσίαν. Όθεν κήρυξ του Eυαγγελίου γενόμενος, συνέγραψε τας Διατάξεις των Aγίων Aποστόλων και έγινε και Pώμης Eπίσκοπος. Πιασθείς δε από τον βασιλέα Δομετιανόν, τιμωρείται, και μη πεισθείς εις τας προσταγάς του, εξορίζεται εις την έρημον πόλιν ήτις πλησιάζει εις την Xερσώνα. Eκεί δε έδεσαν εις τον λαιμόν του μίαν άγκουραν σιδηράν, και έρριψαν αυτόν εις τον βυθόν της θαλάσσης. Kαι ούτως ετελειώθη ο τρισμακάριος.
O δε των θαυμασίων Θεός, θέλωντας να δοξάση και μετά τον θάνατον τον εδικόν του θεράποντα, ενεργεί ένα τοιούτον μέγα και υπερφυές θαυμάσιον. Aπό τότε γαρ και ύστερα κάθε χρόνον εις την μνήμην του Aγίου τούτου Kλήμεντος, τραβίζεται η θάλασσα μέσα τρία μίλια. Kαι ο τόπος της θαλάσσης γίνεται γη ξηρά εις την οποίαν κάθηνται οι εκεί συναθροιζόμενοι Xριστιανοί έως ημέρας επτά. Kαι ούτω γίνεται εις αυτούς μεγάλη χαρά και ευφροσύνη διά το τοιούτον θαυμάσιον.
Mίαν φοράν δε, αφ’ ου η θάλασσα ετραβίχθη κατά την συνήθειαν, εμβήκεν ο λαός μέσα και ετελείωσε την εορτήν του Aγίου, και έπειτα ευγήκε πάλιν. Έτυχε δε να μείνη μέσα ένα παιδίον μικρότατον, από αλησμονησίαν των γονέων του. H δε θάλασσα πλημμυρήσασα, εσκέπασε πάλιν τον τόπον. Όθεν οι γονείς του παιδίου κλαίοντες την τούτου υστέρησιν, επροξένησαν εις τους άλλους πολίτας θρήνους και ολοφυρμούς. Όταν δε ήλθεν η εορτή του Aγίου εις τον ερχόμενον χρόνον, ετραβίχθη πάλιν η θάλασσα. Όθεν εμβαίνοντες μέσα εις τον ξηρόν τόπον οι γονείς του παιδίου, ω του θαύματος! εύρον αυτό καθήμενον κοντά εις τον τάφον του Aγίου. Eρωτήσαντες δε αυτό, πώς ετρέφετο! και πώς εφυλάττετο αβλαβές! έμαθον, ότι ετρέφετο από τον εκεί ευρισκόμενον Άγιον. Kαι παρ’ αυτού εφυλάττετο από κάθε βλάβην και εναντίον. Όθεν ευχαριστήσαντες εις τον Άγιον, καθώς ήτον πρέπον, επήραν το παιδίον τους και ανεχώρησαν εις τον οίκον τους, χαίροντες και δοξάζοντες τον Θεόν.
Tη αυτή ημέρα μνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας.

Theodora Toleva, Η επιρροή της Αυστροουγγαρίας στη διαμόρφωση του αλβανικού έθνους 1896-1908



Η συγκεκριμένη μελέτη είναι η διδακτορική διατριβή της Δρ Theodora Toleva που υποβλήθηκε στο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης τον Σεπτεμβριο του 2008. Η συγγραφέας μελέτησε το αρχειακό υλικό της Βιέννης, προπάντων το Αρχείο του Οίκου, της Αυλής και του Κράτους (Haus-, Hof-, Staatsarchiv). Τα ντοκουμέντα για τον ρόλο της Αυστροουγγαρίας στη δημιουργία της Αλβανίας είναι συγκλονιστικά. Η μελέτη της Δρ Toleva εκδόθηκε στα ελληνικά το 2018 από την Ελληνική Επιτροπή Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης, Αθήνα, τηλ. επικοιν/νίας: 2103626101.
Απόσπασμα από τον πρόλογο της συγγραφέως:


''Έμεινα πιστή στον στόχο που είχα θέσει και απομακρυνόμουν μόνο περιστασιακά σε θέματα τα οποία είχαν ''σχέση'' με το θέμα μου, ώσπου μια ημέρα έπεσα σε ένα χαρτοκιβώτιο, στο οποίο βρήκα για πρώτη φορά έγγραφα, τα οποία είχαν αναφορές για τις μυστικές συνεδρίες του έτους 1896 για το Αλβανικό Ζήτημα.
Η έκπληξη μου ήταν πελώρια, όταν συνειδητοποίησα ότι όλα όσα είχα διαβάσει για το αλβανικό έθνος έως τότε δεν επιβεβαιώνονταν από τα έγγραφα, πολλώ μάλλον ετίθεντο εν αμφιβόλω και αμφισβητούνταν σοβαρά. Αναφέρομαι, για να μην αφήσω καμία αμφιβολία, στις έξοχες εργασίες και τις ανεκτίμητες συνεισφορές του Stavro Skendi, του Peter Bartl, του Georges Castellan, του Hans Dieter Schanderl κ.α., καθώς και όλων εκείνων οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα παραπάνω έγγραφα ως βάση για τα δικά τους κείμενα.
Όλες αυτές οι εργασίες εκκινούσαν από τη θεμελιώδη προϋπόθεση ότι η Αλβανία υπήρχε ως σταθερό και αμετάβλητο έθνος κατά τον 19ο αι. -και ίσως ήδη αρκετά ενωρίτερα-, γι' αυτό όλα τα γεγονότα ερμηνεύονταν ως έκφραση της βούλησης αυτού του έθνους.
Οι μυστικές συνεδρίες έδειξαν, ωστόσο, ότι το αλβανικό έθνος δεν υφίστατο ως τέτοιο και ότι η Βιέννη προσπάθησε για την πραγμάτωση των δικών της στρατηγικών συμφερόντων να προωθήσει το εθνικό αίσθημα ανάμεσα στους Αλβανούς, το οποίο σε εκείνη τη χρονική στιγμή, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις και τις επανειλημμένες εξηγήσεις των αυστροούγγρων διπλωματών, δεν υπήρχε.
Δεν ήταν εύκολο να γεφυρωθεί η τεράστια αναντιστοιχία ανάμεσα στην ''επίσημη εκδοχή'' της Αλβανολογίας -την οποία πάντοτε δεχόμουν- και την αποκαλυπτόμενη από τα έγγραφα ιστορική πραγματικότητα. Αυτό το αρχειακό λάθος θα μου κόστιζε ακριβά. Καταρχάς, έπρεπε να πεισθώ η ίδια ότι όλα όσα είχα γνωρίσει ως δευτερογενείς πηγές δεν ανταποκρίνονταν τόσο στα γεγονότα, όσο έδειχναν. Κατόπιν έπρεπε να το αποδείξω διεξοδικά και να το υπερασπιστώ.

Αυτή η τόσο ξαφνική για τη συγγραφέα ''πρόσβαση'' στο Αλβανικό Ζήτημα θα καθόριζε τη μεθοδολογία όλης της έρευνας. Έπρεπε όλα όσα είχα διαβάσει ως τότε να τα ξεχάσω και να αρχίσω πάλι από το μηδέν. Συγχρόνως, έπρεπε ν' ακούω μόνο τη φωνή των εγγράφων. Ακολούθησαν όλο και περισσότερα χαρτοκιβώτια, ώσπου η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και η αμφιβολία υποχώρησαν και στερεώθηκε μέσα μου η βεβαιότητα ότι τα θεμέλια της ύπαρξης ενός αλβανικού έθνους, πριν από ένα ανεξάρτητο αλβανικό κράτος, έπρεπε πράγματι να αμφισβητηθούν και να αναθεωρηθούν.''


Βλαχόφωνοι Έλληνες

«Περί εγγραμματισμού της βλαχικής γλώσσας» - Δελτίο Τύπου Π.Ο.Π.Σ.Β.



Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων (ΠΟΠΣΒ)


Λάρισα 03/11/2019


Αρ. Πρωτ:155






Προς


Τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο


Τον Εξοχότατο Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Κυριάκο Μητσοτάκη


Τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Κων/νο Τασούλα


Τους Αξιότιμους Αρχηγούς των Κομμάτων


Τον Υπουργό Παιδείας


Τον Υπουργό Εσωτερικών


Τον Υπουργό Εξωτερικών


Τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου


Τους Έλληνες Ευρωβουλευτές


Τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών


Τους Περιφερειάρχες όλων των Περιφερειών


Τους Δημάρχους της Ελληνικής Επικράτειας


Τους Πρυτάνεις & Προέδρους Σχολών Ελληνικών Πανεπιστημίων


Την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών


Τους Συλλόγους – Μέλη της Π.Ο.Π.Σ.Β.


Τις Ομοσπονδίες Πολιτιστικών Συλλόγων


Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης










«Περί εγγραμματισμού της βλαχικής γλώσσας»





Ως «βλαχική» νοείται το σύνολο των τοπικών διαλέκτων μίας μη ομογενοποιημένης και μη κωδικοποιημένης προφορικής γλώσσας προερχόμενης από τη δημώδη λατινική, όπως αυτή διαμορφώθηκε λόγω της μακραίωνης παρουσίας της λατινικής και στον χώρο της ελληνικής χερσονήσου. Δεν υπάρχει ενιαία μορφή κοινά αποδεκτή από όλες τις ομάδες των βλαχοφώνων, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις γύρω Βαλκανικές χώρες.


Η βλαχική κατατάσσεται στις λεγόμενες ρομανικές, δηλαδή νεολατινικές γλώσσες και αποτελεί διάλεκτο της λατινικής και αδελφή γλώσσα όλων των νεολατινικών γλωσσών που προήλθαν από τη λατινική (πορτογαλική, ιταλική, ουαλική, γαλλική, ισπανική, ρουμανική κλπ). Λόγω αυτής της γλωσσικής συγγένειας εθνικιστικές προπαγάνδες κατά το παρελθόν, αλλά και σύγχρονες, προσπάθησαν και προσπαθούν να τη διασυνδέσουν, με τη ρουμανική γλώσσα (ως ρουμανική διάλεκτο), χωρίς επιτυχία. Το μόνο που πέτυχαν διαχρονικά ήταν ο γλωσσικός «αποβλαχισμός» μεγάλων τμημάτων των Ελληνοβλάχων δεδομένου ότι οι ίδιοι ποτέ, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν θέλησαν, όπως ήταν αυτονόητο, τον εθνικό τους διαχωρισμό από τους υπόλοιπους συνέλληνες.


Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Κέντρα γιὰ μετανάστες ἢ πῶς "γκριζάρουμε" μόνοι μας ἑλληνικὰ νησιὰ





Γράφει ὁ Σταῦρος Λυγερὸς

Ἡ κυβέρνηση ἐξέτασε πολὺ σοβαρὰ - σύμφωνα μὲ διασταυρωμένες πληροφορίες - τὸ ἐνδεχόμενο νὰ κατασκευάσει κλειστὰ προαναχωρησιακὰ κέντρα στὰ ἑλληνικὰ νησιὰ Λέβιθα καὶ Κίναρο, οἱ ὁποῖες βρίσκονται στὸ κεντροαανατολικὸ Αἰγαῖο, δυτικά της Λέρου, ἀνατολικά της Ἀμοργοῦ καὶ βόρειά της Ἀστυπάλαιας. Τελικῶς, δὲν θὰ τὸ πράξει γιὰ λόγους ποὺ θὰ ἐξηγήσουμε παρακάτω καὶ οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐξόχως ἀνησυχητικοί. Οἱ δύο αὐτὲς νησίδες εἶχαν ἐπιλεγεῖ ἀρχικὰ γιὰ τρεῖς λόγους:
Πρῶτον, ἐπειδὴ πρέπει νὰ ἀποσυμφορηθοῦν τὰ μεγάλα νησιὰ τοῦ ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, τὰ ὁποία ἐδῶ καὶ χρόνια σηκώνουν ὑπέρμετρο βάρος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχει διασαλευθεῖ ἡ κοινωνικὴ ζωή.
Δεύτερον, ἐπειδὴ ὅταν οἱ αἰτοῦντες ἄσυλο μεταφέρονται σὲ κέντρα στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα δὲν μποροῦν νὰ ἐπαναπροωθηθοῦν στὴν Τουρκία ἐὰν ἡ αἴτησή τους ἀπορριφθεῖ. Ἡ εὐρωτουρκικὴ συμφωνία δὲν ἀναφέρει αὐτὸν τὸν ὄρο, ἀλλὰ τὴν ἑρμηνεία αὐτὴ ἐπέβαλαν ἀπὸ κοινοῦ ἡ Ἄγκυρα καὶ ἡ ΕΕ. Ἡ Ἄγκυρα, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ πάρει πίσω ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερους καὶ ἡ ΕΕ ἐπειδὴ φοβᾶται πὼς κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ....
μεταφερθοῦν στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα θὰ καταφέρουν νὰ περάσουν παράνομα πρὸς τοὺς βόρειους γείτονές μας καὶ τελικῶς νὰ φθάσουν στὴ βορειοδυτικὴ Εὐρώπη. Ἔτσι, ἡ κυβέρνηση εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ κατασκευάσει τὰ προαναχωρησιακὰ κέντρα σὲ νησιά.

Τρίτον, ἐπειδὴ ἡ Λέβιθα καὶ ἡ Κίναρος εἶναι σχετικὰ ἀπομονωμένες καὶ σχεδὸν ἀκατοίκητες, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι δὲν ὑπάρχει ὀργανωμένος οἰκισμός.

H Deutsche Welle σήκωσε χάρτη μὲ τὴν «μοντέρνα» Μακεδονία




Δὲν πέρασαν λίγες ὧρες ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ viadiplomacy μὲ τίτλο «Γιατί Ἀμερικανοὶ καὶ Γερμανοὶ θέλουν «Γλώσσα Μακεδονικὴ» ποὺ δημιουργεῖ Μακεδονικὸ Ἔθνος» καὶ ἀνακαλύψαμε χάρτες ποὺ δημοσίευσε ἡ Deutsche Welle καὶ δείχνει τὴν Μακεδονία ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι του ….τί θὰ προκύψει στὸ προσεχὲς μέλλον
Μάλιστα ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον εἶναι ἡ ἀναφορὰ ποὺ κάνει τὸ ἄρθρο γιὰ «Βαλκανικὸ Ἔθνος» πράγμα ποὺ....ἔχουμε ἀναφέρει καὶ σὲ προηγούμενα ἄρθρα ποὺ σημειώνουμε ὅτι στόχος εἶναι ἡ δημιουργία ἑνὸς Βαλκανικοῦ Ἔθνους ὑπὸ τὴν Βαλκανικὴ Δημοκρατία καὶ περιλαμβάνει τὴν Βόρεια Ἑλλάδα καὶ μεγάλο μέρος τῆς ἀρχαίας Θράκης

Οἱ χάρτες ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν «Μακεδονία» ποὺ θέλουν Γερμανοὶ καὶ Ἀμερικάνοι, δείχνουν τὴν Μακεδονία στὴν περίοδο τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, Βυζαντινῆς, Ρωμαϊκῆς καὶ τέλος κατὰ τὴν ἀρχαιότητα.

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: Δέν θέλει τήν ἐξομολόγηση ὁ διάβολος – Κοινωνᾶμε, ἀλλά δέν κοινωνᾶμε




ΑΠΟΣΜΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ: Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ

«Δέν θέλει τήν ἐξομολόγηση ὁ διάβολος»

Μιά δαι­μο­νι­σμέ­νη ὁ­μο­λο­γοῦ­σε: “Ὅ­ταν ἤ­μουν 13 χρο­νῶν, ἔ­βο­σκα τά γε­λά­δια σέ μιά ρε­μα­τιά καί ἐ­κεῖ βλαστή­μη­σα τόν Χρι­στό καί τόν ἀν­τί­χρι­στο καί δαι­μο­νί­στη­κα, μπῆ­κε μέ­σα μου δαί­μο­νας. Ἀ­πό τό­τε δέν εἶμαι κα­λά. Παν­τρεύ­τη­κα καί μέ πῆ­γε ὁ ἄν­τρας μου στήν Ἀγ­γλί­α, στήν Γερ­μα­νί­α, σέ ὅ­λους τούς για­τρούς. Οἱ για­τροί δέν βρῆ­καν τί­πο­τα. Δέν ξέ­ρουν ὅ­τι ἔ­χω δαί­μο­να. Τώ­ρα, μέ ἔ­φε­ρε καί σέ σέ­να”.

Τούς εἶ­πα, “ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση καί θεί­α Κοι­νω­νί­α” καί φώ­να­ξε τό δαι­μό­νιο: “Ἐ­σύ δέν τά λές κα­λά! Ἐ­κεῖ­νος ὁ ἄλ­λος ὁ πα­πάς (ἕ­νας ἄλ­λος Ἱ­ε­ρέ­ας ἐξ ἐγ­γά­μων πού εἶ­χαν πά­ει πρω­τύ­τε­ρα) τά λέ­ει κα­λύ­τε­ρα. Μό­νο μεταλα­βιά (θεί­α Κοι­νω­νί­α), δέν χρει­ά­ζον­ται δι­α­βά­σμα­τα (ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση) “.

"Εἴ­δα­τε, ἀ­δελ­φοί μου, πώς δέν τήν θέ­λει τήν ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση ὁ δι­ά­βο­λος καί ὅ­τι ἡ θεί­α Κοι­νω­νί­α δί­χως ἐ­ξομο­λό­γη­ση δέν ὠ­φε­λεῖ σέ τί­πο­τα".

«Κοινωνᾶμε, ἀλλά δέν κοινωνάμε»
Μιά κυ­ρί­α ἀ­πό ἕ­να χω­ριό, ἦρ­θε πρίν με­ρι­κά χρόνια νά μέ δῆ. Μοῦ εἶ­πε ὅ­τι ἦρ­θε στίς Ρο­βι­ές στό πανηγύρι καί κα­τά τό ἔ­θος κοι­νώ­νη­σε. Ὅμως, ἐ­νῶ κα­τά­πι­ε τό “ζμί” (ζουμί–αἷ­μα Κυ­ρί­ου), τό “κοψί­δι” (ψίχα–σῶ­μα Κυ­ρί­ου) ἔ­μει­νε κά­τω ἀ­πό τήν γλῶσσα καί δέν μπο­ροῦ­σε νά τό κα­τα­πι­ῆ. Πή­γα­νε σέ ἕ­να σπίτι, τούς κέ­ρα­σαν κα­φέ καί πα­ξι­μά­δι, τά ἔ­φα­γε, ἀλ­λά τό κομ­μα­τά­κι δέν κα­τέ­βαι­νε. Τό εἶ­πε στήν γειτόνισ­σα καί τήν πα­ρα­κά­λε­σε νά τό σκουν­τή­ση μέ τό χέ­ρι της. Φύ­γα­νε ἀ­πό τίς Ρο­βι­ές. Στόν δρό­μο εἴχα­νε ψω­μί καί τυ­ρί καί φά­γα­νε σέ μιά πη­γή πού στα­μα­τή­σα­νε. Αἰ­σθάν­θη­κε ὅ­τι...εἶ­ναι ἀ­κό­μα ἐ­κεῖ τό ψιχου­λά­κι καί αἰ­σθα­νό­ταν ὅ­τι μο­σχο­βο­λά­ει. Ἔ­βα­λε τό δά­κτυ­λο καί τό σκουν­τοῦ­σε καί αὐ­τό ἔ­βγαι­νε ἔ­ξω πά­λι στήν γλῶσ­σα της.

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Επτάκις εσώθη





Η γε­ρόντισ­σα Τα­ξι­αρ­χί­α ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Πα­να­γί­ας Γορ­γο­ε­πη­κό­ου τῶν Ψα­χνῶν Εὐ­βοί­ας, δι­η­γή­θη­κε: «Ὁ πα­τέ­ρας μου Στυ­λια­νός Σκου­τέ­λας τό 1922 πι­ά­στη­κε αἰχ­μά­λω­τος ἀ­πό τούς Τούρ­κους. Ἡ μη­τέ­ρα μου μέ τέσ­σε­ρα παι­διά ἦρ­θε τό­τε στήν Ἑλ­λά­δα.
»Οἱ Τοῦρ­κοι τούς ἔ­βα­ζαν νά βε­βη­λώ­σουν τά ἱ­ε­ρά καί ὅ­σια τῆς πί­στε­ώς μας, νά πα­τή­σουν καί νά οὐ­ρή­σουν τίς εἰ­κό­νες. Ὅ­σους ἀρ­νοῦνταν τούς ἔ­στελ­ναν στήν καρ­μα­νι­ό­λα. Ἀλ­λά καί ὅ­σους βε­βή­λω­ναν τίς εἰ­κό­νες πά­λι τούς θα­νά­τω­ναν. Ἀ­νά εἴ­κο­σι ἄ­το­μα ἔ­στελ­ναν κά­θε φο­ρά γιά ἐ­κτέ­λε­ση.

»Ὁ πα­τέ­ρας μου κιν­δύ­νε­ψε νά θα­να­τω­θῆ ἑ­πτά φο­ρές. Προ­τί­μη­σε τόν θά­να­το, παρά νά ὑποκύψη στούς ἐκ­βια­σμούς τῶν Τούρ­κων νά βε­βη­λώ­ση τίς ἅ­γι­ες εἰ­κό­νες. Ἔ­φθα­νε μέ­χρι τήν καρ­μα­νι­ό­λα καί πά­ντα τήν τε­λευ­ταί­α στιγ­μή κά­ποι­ος τοῦ χά­ρι­ζε τήν ζωή. Ἦταν δί­και­ος καί πι­στός ἄν­θρω­πος. Εἶ­χε πάντα στό στῆ­θος του τήν Και­νή Δι­α­θή­κη καί ἕ­να εἰ­κο­νά­κι τοῦ ἁ­γί­ου Νι­κο­λά­ου, τά ὁ­ποῖ­α εὐ­λα­βεῖ­το πο­λύ.
»Με­τά ἀ­πό τρι­ά­μι­σι χρό­νια αἰχ­μα­λω­σί­ας καί κιν­δύ­νων, μέ τήν βο­ή­θεια τοῦ Χρι­στοῦ καί τῆς Πα­να­γί­ας, κα­τά­φε­ρε νά ἔρ­θη στήν Ἑλ­λά­δα καί βρῆ­κε τήν οἰ­κο­γέ­νειά του. Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ός».


(Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής)


(Πηγή ηλ. κειμένου: enromiosini.gr
https://alopsis.gr

Δυσάρεστο, ἀλλὰ εὐεργετικό







Ἅγιος Τύχων (Ἐπίσκοπος Ζαντόνκ)

Μεγάλο κακό ἡ κακογλωσσιά. Μεγάλο κακό νά ὁρμοῦν ἐπάνω σου ἄλλοι, νά σέ σπιλώσουν!


Συμβαίνει. Ξαφνικά. Ἀπότομα. Καί ἄλλοτε εἶναι μιά δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς· καί ἄλλοτε ὄχι.


•Στήν πρώτη περίπτωση, ὅταν εἴχαμε καί ἐμεῖς φταίξει, ὅταν εἴχαμε ὑποπέσει σέ κακές πράξεις καί «ἐνέργειες», ἀποδίδοντας σέ ἄλλους μομφές, ἀνάλογες μέ ἐκεῖνες πού μᾶς ἀποδίδουν, -ἔχομε χρέος νά μή κολλᾶμε στό πόσο ὑποφέρομε, ἀλλά νά φροντίζωμε, καί νά διορθώσωμε τά «πράγματα», ἀλλά καί νά διορθωθοῦμε. Καί τότε ἡ καταφορά ἐναντίον μας θα σταματήσει.


•Στήν περίπτωση, πού μᾶς κακολογοῦν μέ λόγια σκληρά, ἒνῶ ἐμεῖς δέν θυμόμαστε νά εἴχαμε ποτέ κάμει τέτοια λάθη σέ βάρος ἄλλων, εἶναι φυσικό νά αἰσθανόμαστε πολύ ἄσχημα.


* Μήπως ὅμως ἔχομε καί τότε, ὑποχρέωση νά κάνωμε τήν σκέψη, ὅτι μπορεῖ νά μήν εἴμαστε τόσο ἀθῶοι, ὅσο τό φανταζόμαστε;



* Μήπως ἐφέρθηκα καί ἐγώ σέ ἄλλους ἄσχημα, χωρίς νά τό καταλάβω, χωρίς νά τό θέλω;


* Μήπως, καί ἔκρινα καί κατέκρινα ἄλλους;


•Μήν τό ξεχνᾶτε ποτέ:


* Μέ τό μέτρο πού μετρᾶτε, θά σᾶς μετρήσουν.


* Μέ βάση τίς ἁμαρτίες σας, θά κριθῆτε.


H ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: Οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Μόσχας συλλειτούργησαν και δεν μνημόνευσαν στα Δίπτυχα τον Βαρθολομαίο.




ΔΙΑΓΡΑΦΗ/DE FACTO KAΘΑΙΡΕΣΗ/ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ!



Ο Πατριάρχης Θεόφιλος της Ιερουσαλήμ είναι ο πρώτος Έλληνας Ορθόδοξος προκαθήμενος που συλλειτούργησε με τον Πατριάρχη Μόσχας δεχόμενος τη μη μνημόνευση στα Δίπτυχα του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Ιεροσόλυμα και Μόσχα διέγραψαν τον Βαρθολομαίο, τον καθαιρούν de facto και ουσιαστικά ο τελευταίος απώλεσε συν τοις άλλοις και τον τίτλο του Οικουμενικού αφού υφίσταται ως μη αναγνωριζόμενος από το ιστορικότερο Πατριαρχείο αυτό της Αγίας Πόλης της Ιερουσαλήμ και το πανίσχυρο Πατριαρχείο Μόσχας.
H λειτουργία πραγματοποιήθηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια στον Καθεδρικό του Χριστού Σωτήρα στη Μόσχα


O Πατριάρχης Ιεροσολύμων συναντήθηκε στο Κρεμλίνο με Πούτιν και Πατριάρχη Μόσχας.
ΒΙΝΤΕΟ
πηγή

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Επιστολή του Πειραιώς Σεραφείμ προς την ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος για το μάθημα των Θρησκευτικών.










Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 20ῃ Νοεμβρίου 2019
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς ἀπέστειλε πρός τήν ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν κάτωθι ἐπιστολήν περί τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Email: impireos@hotmail.com
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476


Ἀριθμ. Πρωτ. 837 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Νοεμβρίου 2019


Πρός Τήν
Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
ΑΘΗΝΑΙ
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,

Εὔδρομον τό στάδιον τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων!

Ὡς διάδικος στήν μακροχρόνια δικαστική διαμάχη μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί μέ τήν δικαίωση τεσσάρων ἀποφάσεων τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ 660/2018, 926/2018, 1749/2019 καί 1750/2019 χρεωστῶ νά διευκρινίσω τήν νομική πραγματικότητα. Στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, Νόμος 4386/2016 νομοθετήθηκε «Ρυθμίσεις γιά τήν ἔρευνα καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 ἐπικαιροποιήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος ή της Εβραϊκής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραϊκής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα». Τά ἀνωτέρω ὁμοειδῶς ἰσχύουν καί γιά τήν Μουσουλμανική μειονότητα μέ τούς Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015».
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω τό ΣτΕ σέ τέσσερις ἀποφάσεις του εἶπε τό αὐτονόητο, ἐπικαλούμενο καί τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 4,1 τοῦ Συντάγματος γιά τήν ἰσότητα τῶν Ἑλλήνων, ὅτι ἐφ’ ὅσον ἰσχύει αὐτό τό νομοθετικό πλαίσιο τοῦ καθορισμοῦ ἀπό τίς θρησκευτικές τους ἡγεσίες τῆς ὕλης καί τῶν διδασκόντων γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά Ρωμαιοκαθολικούς, Μουσουλμάνους καί Ἑβραίους μαθητές, κατ’ ἀναλογίαν πρέπει νά ἰσχύει καί γιά τούς Ὀρθοδόξους, πού ἀντιμετωπίζονται ὡς ἄθρησκοι ἐνῶ εἶναι Ὀρθόδοξοι πρίν μποῦν στήν μαθησιακή διαδικασία, γεγονός πού

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2019

π. Δανιήλ Συσόεφ: ο ιερέας που αγάπησε τους μουσουλμάνους περισσότερο από τη ζωή του (και πέθανε γι' αυτούς) !

 
«Οι χριστιανοί είναι πλάσματα άλλης φύσεως. 
Υπάρχει ο Homo Sapiens και o Homo Christian». 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Ασφαλώς κανείς δυτικός άνθρωπος δεν αγάπησε τους μουσουλμάνους όσο ο Ρώσος ορθόδοξος ιερέας π. Δανιήλ Συσόεφ. Τους αγάπησε τόσο, ώστε αφοσιώθηκε σ’ ένα τιτάνιο ιεραποστολικό έργο, για να γνωρίσουν τον Ιησού Χριστό όσο το δυνατόν περισσότεροι, όχι μόνο μουσουλμάνοι, αλλά και ακραίοι Ρώσοι νεοπαγανιστές, υπερεθνικιστές, προτεστάντες κ.λ.π.
Πίστευε ακράδαντα πως, εκεί όπου βρίσκονται, είναι παγιδευμένοι και καταστρέφονται. Διακήρυττε πως, αν δεν μεταφέρουμε το λόγο του Χριστού στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε άλλες θρησκείες και δόγματα, θα είμαστε άσπλαχνοι και ρατσιστές. Το μόνο κίνητρό του ήταν η ανιδιοτελής αγάπη.
  • Η προσπάθειά του αυτή απέφερε πολλούς καρπούς, δεκάδες μουσουλμάνοι και προτεστάντες τον αγάπησαν, όμως άλλοι τον μίσησαν. Μετά από πολλές απειλές, δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία, στη Μόσχα, στις 19 Νοεμβρίου 2009, σε ηλικία 34 ετών.
Η απόδοση τιμής στο θάνατό του είναι αφορμή για κήρυγμα αγάπης, όχι μίσους, γιατί εκείνος κινήθηκε μόνον από αγάπη, χωρίς κανενός είδους ρατσιστικό ή ιμπεριαλιστικό συναίσθημα.
Ένας αγαπημένος άγιος ιεραπόστολος (όπως και για πολλούς άλλους, τουλάχιστον στο εξωτερικό - φυσικά δεν έχει ανακηρυχθεί άγιος ακόμη) και πιστεύω ότι δίνει πολλά μηνύματα και ευχόμεθα και στην αγιοκατάταξή του.


Ο νεομάρτυρας ιεραπόστολος π. Δανιήλ Συσόεφ 
 († 19 Νοε 2009και η σημασία του μαρτυρίου του 

Μετά από χρόνια, η ιστορία του ίσως μοιάζει με παραμύθι. Ένα παλικάρι γεμάτο αγάπη, που δε φοβόταν να μιλάει στους άλλους για το Χριστό, αν και είχε δεχτεί πολλές απειλές και η δολοφονία του ήταν αναμενόμενη. Όμως προχωρούσε μπροστά, μεταδίδοντας σε Ρώσους νεοπαγανιστές, μουσουλμάνους, εθνικιστές, προτεστάντες και άλλες ομάδες την αλήθεια της Ορθοδοξίας, αφού πίστευε πως «αν δεν κηρύξουμε σ’ αυτούς το λόγο της σωτηρίας, θα είμαστε άσπλαχνοι». Αυτό το παλικάρι ήταν ένας ορθόδοξος ιερέας – και, από τις 19 Νοεμβρίου 2009, ένας νεομάρτυρας.

Είναι σίγουρο πως κάποιοι θα τον θεωρήσουν φανατικό και δε θα καταλάβουν την αγωνία του για το συνάνθρωπο, που προερχόταν από την ειλικρινή αγάπη, η οποία «ου ζητεί τα εαυτής» (=δεν επιδιώκει το συμφέρον της –αλλά, εννοείται, το συμφέρον του συνανθρώπου).

Σήμερα είναι της μόδας η ιδέα ότι όλες οι θρησκείες είναι εξίσου καλές, εξίσου «αληθινές» ή εξίσου απατηλές, ανάλογα με τις φιλοσοφικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις του καθενός. Οι χριστιανοί κατηγορούμαστε ότι φοράμε παρωπίδες, αλλά δεν είναι έτσι, γιατί οι αληθινοί χριστιανοί υπηρετούν με αγάπη το συνάνθρωπο και σέβονται την ελευθερία του, ακόμη κι όταν ασκούν ιεραποστολή, γι’ αυτό και η ορθόδοξη ιεραποστολή δεν ασκείται (δεν επιτρέπεται να ασκείται) ποτέ με τη βία ή με την απάτη.
  • Ευχόμαστε η θυσία του π. Δανιήλ να βοηθήσει κάποιους να δουν τα πράγματα πιο ανοιχτόμυαλα.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Η γενοκτονία που δεν τιμωρήθηκε επαναλαμβάνεται


Στην κατάμεστη από ακροατές αίθουσα της Ο.Χ.Α. ¨Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ¨ πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17/11/2019 και ώρα 18:00 εκδήλωση με ομιλητή τον κ. Θεοφάνη Μαλκίδη, Διδάκτορα Κοινωνικών Επιστημών. Το θέμα της ομιλίας ήταν: «Η γενοκτονία που δεν τιμωρήθηκε επαναλαμβάνεται».
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους μεταξύ άλλων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γρεβενών κ.κ. Δαβίδ, ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Γρεβενών κ. Γιάτσιος Ιωάννης και ο πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Γρεβενών κ. Μπέης Δημήτριος. Η υψηλού επιπέδου ομιλία του κ. Μαλκίδη κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου. Στη συνέχεια ακολούθησε διαλογική συζήτηση μαζί του, όπου απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του έθεσαν.
Τον κ. Μαλκίδη προλόγισε ο εκπαιδευτικός κ. Παπαστεργίου Στέργιος. Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης τη σκυτάλη έλαβαν οι Γρεβενιώτες μουσικοί Σιαμίδης Κυριάκος και Ευαγγελόπουλος Ξενοφών, που παρουσίασαν σχετικά με το θέμα τραγούδια. Το πρόγραμμα έκλεισε ψάλλοντας όλοι οι παρευρισκόμενοι τον Εθνικό μας Ύμνο.
Την παραπάνω εκδήλωση συνδιοργάνωσαν: η Ο.Χ.Α. . «Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ» - ο Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών Γρεβενών – ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεγάρου – ο Σύλλογος Ποντίων Κυρακαλής - ο Α.Γ.Σ. «Ελιμειώτης».

Πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος: Σήμερα υπάρχουν Ιεράρχες και Ιερείς που προδίδουν την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό! Η Ελλάδα γίνεται ουδετερόθρησκο Κράτος και κανείς δεν μιλά!






«Χάνεται η Ελλάδα, δεν χάνεται μόνο η Ορθοδοξία»

Με την τελευταία ομιλία (ως Ποιμενάρχου προς το ποίμνιό του) του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου συνεχίστηκαν χθες οι εσπερινές ομιλίες που έχει καθιερώσει τα τελευταία χρόνια η τοπική μας Εκκλησία και οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Κυριακή στο Κέντρο Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες».
Ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου που το αποτελούσαν άτομα κάθε ηλικίας, ο Σεβασμιώτατος επέλεξε να μιλήσει από καρδιάς, κάνοντας μία σύντομη αναφορά στην 41χρονη ποιμαντορία του στην Ιερά Μητρόπολή μας, συγκινώντας αλλά και συνάμα προβληματίζοντας τους δεκάδες ευσεβείς χριστιανούς τού Αιγίου, οι οποίοι, μετά το πέρας της ομιλίας του, περίμεναν υπομονετικά για να λάβουν την ευλογία του.

«Απόψε θα σας μιλήσω όχι από το μυαλό μου αλλά από την καρδιά μου. Είναι η τελευταία ομιλία μου ως Ποιμενάρχου προς τα πνευματικά του τέκνα. Και τούτο αποτελεί προϊόν πολλής σκέψεως και προσευχής. Ευγνωμονώ τον φιλάνθρωπο Θεό διότι με έφερε κοντά σας χωρίς να το επιδιώξω, καθώς ουδέποτε κατέλαβε την καρδιά μου ο πόθος για να γίνω Αρχιερέας. Η Υπεραγία Θεοτόκος, η Κυρά του Αιγίου, όπως αρέσκομαι να Την αποκαλώ, με έφερε κοντά σας! Τον Νοέμβριο του 1978, στην πλατεία Αγίας Λαύρας, σας έδωσα μια υπόσχεση. Ότι θα είμαι μία… λαμπάδα όπως είναι στα δικηροτρίκηρα και θα αναλίσκομαι καθημερινώς για να σας υπηρετώ! Με την Χάρη του Θεού το εφάρμοσα! Ανάλωσα τη ζωή μου υπηρετώντας το φρικτόν Θυσιαστήριον και τον άνθρωπο. Σήμερα όλα τελειώνουν. Αποσύρομαι από το προσκήνιο και σιωπώ… Θα αναλώσω το υπόλοιπο της ζωής μου, όσο ο Πανάγαθος Θεός μού επιτρέψει να ζήσω ακόμα, στην προσευχή, τη μελέτη του Θείου Λόγου, την αυτοσυγκέντρωση και τον γλυκασμό της ωραιότητος του Νυμφίου μου Χριστού!», ανέφερε αρχικά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης.

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

Πολυτεχνείο: Σύμβολο της δημοκρατίας ή της λήθης μιας προδοσίας;







Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας

Είναι κάποιες λέξεις με ειδικό βάρος τόσο θλιμμένες, "σαν δάχτυλα που πόνεσες μια νύχτα με αγωνίες», θα ‘λεγα παραφράζοντας ένα στίχο του Γιώργου Μαρκόπουλου. Και η λέξη »Πολυτεχνείο» είναι μια απ’ αυτές. Λέξη με ειδικό βάρος, γιατί κουβαλάει μνήμες (για όσους την έζησαν), εικόνες τραυματικές και αγνά συναισθήματα που ξεπέρασαν τη συμβατική λογική και ξεχείλισαν διψασμένα για δημοκρατία.
Σαρανταέξι χρόνια μετά, εξακολουθεί να γιορτάζεται στα σχολεία μας σαν επέτειος νίκης κατά του απριλιανού καθεστώτος των Συνταγματαρχών του 1967. Εξακολουθεί…, χωρίς όμως να εμπνέει, γιατί – στα χρόνια που μεσολάβησαν – χρησιμοποιήθηκε εντέχνως ως σύμβολο της Αριστεράς, για να ανοίξει το δρόμο της ιδεολογικής κυριαρχίας της στην πολιτική ζωή του τόπου.

Κι όσο γινόταν και γίνεται αυτό, τόσο πιο νεφελώδης παρουσιάζεται η εικόνα του κι ας ήταν το αποτέλεσμά του κοινό κληροδότημα των αντιδικτατορικών Ελλήνων, που – με μπροστάρηδες τους φοιτητές της Νομικής και του Μετσόβιου Πολυτεχνείου – οργανώθηκαν αυθόρμητα χωρίς κομματική βοήθεια, εξεγέρθηκαν και διακινδύνευσαν, για να προλειάνουν το έδαφος για την πτώση της Χούντας ένα χρόνο μετά την εξέγερση, το 1974.
Ναι, το "Εδώ Πολυτεχνείο!..» έπαψε πια να εμπνέει. Έγινε »σημείο» αμφιλεγόμενο, ιστορία χωρίς υποθήκες, εν μέσω της θεωρίας των άκρων, της Αριστεράς των κουκουλοφόρων και αναρχικών, απ’ τη μια, και των νεοναζιστικών αποφύσεων της ακροδεξιάς ιλαροτραγωδίας από την άλλη.
Σ’ αυτό συνέτεινε, άλλωστε, και η κατ’ έτος… επετειακή τριήμερη κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με πρωταγωνιστές Αριστεριστές φοιτητές και μη, που συγκρούονται »εθιμοτυπικά» και »εκρηκτικά» (δια των βομβών μολότοφ) με τις δυνάμεις της Αστυνομίας.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Το πείραμα της Ουκρανίας: Η επερχομένη Ευρωπαϊκή Εκκλησία

Διαβουλεύσεις/ετοιμασίες για την υλοποίηση της Πανθρησκείας

Μόσχα και Φανάρι αγνοούν την Παναίρεση του Οικουμενισμού! Και πώς να μην την αγνοήσουν, αφού αυτή είναι το όχημα για την επικράτηση ενός εκ των δύο ως «Πρώτου»! 


      

Σχόλιο «Π.Π.»: Το μέγα ερώτημα που γεννιέται είναι, γιατί η ρώσικη Εκκλησία τα λέει τώρα αυτά και δεν τα έλεγε πριν αναγνωριστεί το σχίσμα στην Ουκρανία. Γιατί δεν καταδίκασε εξ αρχής το Κολυμπάρι και την μεταπατερική σχολή του Βόλου, αλλά - αντιθέτως- αναγνώρισε συνοδικά το Κολυμπάρι ως σημαντική σύνοδο με ορθόδοξες αποφάσεις, τις οποίες εμμέσως πλήν σαφώς αποδέχθηκε. Γιατί στην Ευρώπη στήριξε και υπέγραψε ως Εκκλησία όλες τις οικουμενιστικές ενέργειες που προωθούσαν αυτό που τώρα οι Ρώσοι κατηγορούν. Και, τέλος, γιατί δεν κάνουν αυτοκριτική, δεν παίρνουν τις ευθύνες τους για την Αβάννα, τις χαριτολογίες και ανταλλαγές δώρων με τον Πάπα, τα οικουμενιστικά συνέδρια και την αναγνώριση των αιρετικών ως Εκκλησία. Δυστυχώς ακόμα και αν όσα γράφονται στο άρθρο έχουν βάση, το δίκιο χάνεται από τους ίδιους τους Ρώσους που προωθούν το ίδιο σχέδιο υπό το δικό τους όμως πρωτείο.
 Τοῦ Ἱερέως Pavel Ermilov, Ἀναπληρωτοῦ καθηγητοῦ, Διευθυντοῦ τοῦ Ἐργαστηρίου διερευνήσεως ἐκκλησιαστικῶν ἱδρυμάτων, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἁγίου Τύχωνος, Μόσχας
1ον
     Εἰσήγηση τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, «Αἰτίες καὶ προκλήσεις τῆς τρεχούσης κρίσεως τῶν διορθοδόξων σχέσεων» ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ εὐλογία τοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ.κ. Κυρίλλου στὶς 25–26 Φεβρουαρίου 2019 στὸ Ὀρθόδοξο Πανεπιστήμιο «Ὁ Ἅγιος Τύχων».
    Στὴν εἰσήγησή του ὁ ὑφηγητὴς τοῦ ἐν λόγῳ ἐκπαιδευτικοῦ ἱδρύματος, ὁ Ἱερεὺς Pavel Ermilov καταδεικνύει ὅτι τὸ Οὐκρανικὸ «Αὐτοκέφαλο» ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο βῆμα στὴν πορεία προσαρμογῆς τῶν περιφερειακῶν ἐκκλησιαστικῶν δομῶν, στὴν ὑπὸ ὑλοποίηση περιφερειοποίηση στὰ πλαίσια τῆς ΕΕ. Ἐπίσης ἡ ἐπιδίωξη τῆς ὑποβαθμίσεως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐντὸς τῆς ΕΕ εὐθυγραμμίζεται μὲ τὴν κατὰ πολὺ εὐρύτερη διαδικασία, τῆς προσ­εγγίσεως δηλαδὴ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, στὴ λογική τῆς ὁποίας ἀνταποκρίνεται ἐπίσης καὶ ἡ ἀναβάθμιση τῶν ὑπὲρ-ἐκκλησιαστικῶν διοικητικῶν δομῶν στὸ «οἰκουμενικὸ» ἐπίπεδο.

    Οἱ ἐνέργειες τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στὴν Οὐκρανία μποροῦν νὰ ἀξιολογηθοῦν ὑπὸ διαφορετικὲς ὀπτικὲς γωνίες. Θὰ ἤθελα νὰ τὶς παρουσιάσω σὲ μία συγκεκριμένη συνάφεια, ἴσως ὄχι καὶ τόσο ἀντιληπτὴ σήμερα, εἰδικότερα δὲ ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῆς πρὸ ὀλίγου ἀρξαμένης διαδικασίας μεταρρυθμίσεως τῆς διαρθρώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὴν εἰσπήδηση τοῦ Φαναρίου στὸ κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας τὴ βλέπουν σήμερα, καὶ ὄχι σπάνια, ὡς ἀντίδραση στὴ δῆθεν ὑποκινηθεῖσα

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Ο Θεολογικός Διάλογος του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με το Ισλάμ





Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ
Εισήγηση του κ. Δημητρίου Ι. Τσελεγγίδη, Καθηγητού Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε.Β.Β. & Β., την 30ή Μαΐου 2016

Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι ένας εκ των σπουδαιοτέρων και μεγαλυτέρων Πατέρων όλης της Εκκλησίας, όλων των αιώνων. Είναι όμως και ο πλέον επίκαιρος, ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία ανά την οικουμένη. Το σημαντικότερο από αυτά τα προβλήματα, που συνιστά και την πρωτογενή αιτία όλων των άλλων, είναι ο ανθρωποκεντρισμός της εποχής μας, με την συνεπαγόμενη εκκοσμίκευση του φρονήματος μεγάλου μέρους των πιστών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα, τον ΙΔ΄ αιώνα επιχειρείτο, συστηματικά, από την προ πολλού εκκοσμικευμένη Χριστιανική Δύση, να επιβληθεί ο ανθρωποκεντρισμός και στην θεανθρωποκεντρική καθ᾽ ημάς Ανατολή. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ορθοδόξου δόγματος και της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας, πρόβαλε τότε, λίαν επιτυχώς, την ησυχαστική εμπειρία ως ανυπέρβλητο πνευματικό «ανάχωμα» έναντι της αιρετικής Χριστιανικής Δύσεως, ανάγοντας την ησυχαστική εμπειρία σε φανέρωση βιουμένου δόγματος, του δόγματος για τον άκτιστο χαρακτήρα του θείου φωτός και της θείας Χάριτος.

Σήμερα έχω κληθεί να παρουσιάσω ενώπιόν σας τον ΄Αγιο Γρηγόριο ως ομολογητή της Ορθοδόξου πίστεως, μέσα από ένα Θεολογικό Διάλογο με το Ισλάμ, υπό καθεστώς αιχμαλωσίας και απειλής της ζωής του. Πρόκειται, όντως, για μία μαρτυρία πίστεως εν αγάπη.
Ως πηγαίο ερευνητικό υλικό θα χρησιμοποιήσω τις δύο Επιστολές της Αιχμαλωσίας του Προς την Εκκλησία της Θεσσαλονίκης και την Διάλεξή του με τους Χιόνες. Στο πηγαίο αυτό υλικό περιέχονται τρεις θεολογικές συζητήσεις του Παλαμά με τους Τούρκους.
Βλέποντας ο Παλαμάς, κατά την αιχμαλωσία του, να κατοικούν οι Χριστιανοί ανάμικτα με τους Τούρκους, απέδωσε αυτό στη θεία οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, παρατηρεί, φανερώνονται τα έργα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού όλων και σ᾽ αυτούς (προφανώς δι᾽ ημών, ως αγωγών). Έτσι, οι Τούρκοι θα είναι αναπολόγητοι στη μέλλουσα Κρίση.
΄Αλλωστε, και την αιχμαλωσία του ίδιου και της συνοδείας του την απέδωσε σ᾽ αυτή την θεία οικονομία, κρίνοντας μάλιστα αυτό και από τα αποτελέσματά της. Ταυτόχρονα, θεώρησε την αιχμαλωσία τους αυτή και ως μικρή έκτιση, για τις πολλές αμαρτίες τους έναντι του Θεού.
Κατά συνέπεια, κατά την θεολογική συνείδηση του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, η αγαπητική πρόνοια του Θεού αποτελεί το «κλειδί» ερμηνείας τόσο της προσωπικής όσο και της κοινωνικής ζωής της ανθρωπότητας.
Αλλά και κατά τον ΄Αγιο Φιλόθεο Κόκκινο – Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φίλο και ομόφρονα του Αγίου Γρηγορίου – ο σκοπός του Θεού ήταν να αποσταλεί δι᾽ αιχμαλωσίας στους Μουσουλμάνους ο μεγαλύτερος θεολόγος του ΙΔ΄ αιώνα, για να απαλλάξει πολλούς από τη νοητή αιχμαλωσία και δουλεία.
Παράλληλα, ο σκοπός του Θεού ήταν να αποσταλεί και προς τους κατεχομένους από τους κατακτητές υπόδουλους Χριστιανούς ως ευαγγελιστής και κήρυκας, ως μεσίτης και ως διαλλάκτης. Ο ΄Αγιος Γρηγόριος είχε συνείδηση της ιεραποστολής του στην Ασία για τον επανευαγγελισμό της.
Στην Λάμψακο, πρώτο σταθμό της αιχμαλωσίας του, ο Παλαμάς βρέθηκε σε πλήθος Χριστιανών – ανδρών, γυναικών και παιδιών – που επιθυμούσαν άλλοι να εξομολογηθούν και να βρουν την θεραπεία των ψυχικών νοσημάτων τους, άλλοι να ακούσουν απαντήσεις σχετικά με την πίστη, ενώ οι περισσότεροι ζητούσαν να πληροφορηθούν την αιτία της τόσο μεγάλης εγκαταλείψεως του γένους μας από τον Θεό.