Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Η άρνηση της Πεντηκοστής λέγεται παγκοσμιοποίησις.


«Κλείστε τ’ αυτιά σας και σφίξατε την Ορθόδοξη Πίστη μέσα στην καρδιά σας. Έχομε εισέλθει εις τον χώρον των εσχάτων ημερών.»
***
Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Το Πνεύμα το Άγιον αγαπητοί μου ήδη είχε ανακληθεί από την γην. Το είπε σαφώς ο Πατήρ:
ου μὴ καταμείνη τό πνεύμα μου ἐν τοῖς ανθρώποις τούτοις εἰς τόν αἰῶναδια τό είναι αυτούς σάρκας·
Οι άνθρωποι είχαν εξοκείλει, παρότι ο Θεός είχε πει να μην μιγούν [σ.σ. μίγω: μεσαιονικό του μείγνυμι – λεξικό Δημητράκου] οι δύο κλάδοι του Αδάμ. Ο  ένας ήτανε του Κάιν και ο άλλος του Σηθ. Εμίγησαν όμως κινούμενοι από κίνητρα υλιστικά. Είδαν λέγει οι υιοί, οι απόγονοι, του Σηθ ότι οι θυγατέρες των απογόνων του Κάιν ήτανε πολύ ωραίες και εμίγησαν. Και εχάλασαν, και έφτασαν σε ένα σημείο που προκαλείται πλέον η απόφασις του Θεού για να έλθει ο κατακλυσμός. Γι΄ αυτό λέγει, προσέξτε αυτήν την θέσιν,
ου μὴ καταμείνή τό πνεύμα ΜΟΥ ἐν τοῖς ανθρώποις τούτοις
εἰς τόν αἰῶνα, δεν λέει εις τους αιώνες,
δια τό είναι αυτούς σάρκας· έγιναν σαρκικοί.
Αίρω λοιπόν το Πνεύμα μου το Άγιον. Από εδώ ας μάθουμε ότι ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να έχει το Πνεύμα του Θεού. Δεν, τρόπον τινά, προσγειούται ομαλά το Πνεύμα το Άγιον εις τον σαρκικόν άνθρωπον. Γνωρίζουμε δε πλέον από την Καινή Διαθήκη, ότι ο άνθρωπος είναι, όχι η ψυχή του μόνον αλλά και το σώμα του και κυριότατα το σώμα του, ναός του Αγίου Πνεύματος. Πως λοιπόν αυτό το σώμα το οποίον θα συρθεί εις την ανηθικότητα, την ποικίλη ανηθικότητα, πως είναι δυνατόν πλέον αφού καταπροδόθηκε ως ναός του Αγίου Πνεύματος να μένει πλέον μέσα εκεί το Πνεύμα το Άγιον;
Πράγματι, η όλη η ζωή των ανθρώπων διετηρήθη για 120 χρόνια ακόμη και επήλθε ο κατακλυσμός. Διεσώθη μόνον η οικογένεια του Νώε και άρχισε πάλι η ανθρωπότητα να απλώνεται στη γη. Αλλά η ρίζα της ανθρωπότητος παρέμενε πονηρή. Η πρόθεσις, η σκέψις, μάλιστα, εκεί κάπου λέγει το ιερόν κείμενον της Γενέσεως ότι έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επιμελώς επί τα πονηρά εκ νεότητος αυτού.
Και όταν αποφάσισαν οι άνθρωποι να απλωθούν σε όλη τη γη είπαν μεταξύ των να δημιουργήσουν ένα υλικόν μνημείον για να θυμούνται την αφετηρία του ξεκινήματός των, από που έφυγαν, από που ξεκίνησαν. Και άρχισαν να χτίζουν τον πύργον της Βαβέλ. Ξέρετε, να αφήσουμε ένα μνημείον, ένα υλικό σημείον που να προκαλεί μνήμη -αυτό θα πει μνημείον- δεν είναι κακό, αλλά ήταν όμως γι’ αυτούς ένα έργον αλαζονείας. Δες τε εμείς τι φτιάξαμε, ποιοι είμαστε. Αυτό βέβαια δεν το ευλόγησε ο Θεός, και τότε ο Θεός είπε

Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Γιατί σταμάτησα να βλέπω πορνό...



Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ.






Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
Οπως πάντοτε, χαίρομαι τή συνάντηση μαζί σας. Οσο όμως πλησιάζει ή έξοδός μου, τόσο θερμότερη γίνεται ή επιθυμία μου νά σάς άφήσω, έστω καί έν μέρει, εκείνο πού έγώ έπίσης, έν μέρει, δέχθηκα κατά τή δωρεά του Θεού, άπό τή συνάντησή μου μέ τον μεγάλο Γέροντα Σιλουανό.
Πρόσφατα έλαβα μια επιστολή, στήν όποια κάποιος προτεστάντης θεολόγος, πολύ οικείος με τήν Ορθοδοξία, παρουσιάζει τον ιερό Αυγουστίνο να μιλάει με τούς ενορίτες του: «Άν με ρωτήσετε νά σάς ύποδείξω τήν όδό, τότε μπορώ νά σάς πώ ότι αύτή είναι ό Ιησούς Χριστός. Αλλά νά σάς δώσω μάτια, για νά βλέπετε και εσείς έτσι όπως βλέπω έγώ, δεν μπορώ. Αυτό είναι έργο τού ίδιου τού Θεού». Έχουμε ήδη αναφέρει πώς νά άποκτήσουμε πνευματικούς οφθαλμούς πού νά βλέπουν όπως έβλεπε Αύτόν ό Παύλος, όπως Τον είδε ό Πέτρος στο Θαβώρ, ό Ιωάννης, ό Ιάκωβος, όπως Τον είδαν οι άλλοι μαθητές νά άνεβαίνει στον Γολγοθά, γιά νά λύσει την κατάρα τής πτώσεως τού Άδάμ.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Το Βυζάντιο φωτοδότης Ανατολής και Δύσης!



Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ
Απλή αναφορά στα γεγονότα της 29ης Μαΐου 1453, της αλώσεως της Κων/πόλεως, της Βασιλίδος των Πόλεων, δεν θα είχε και πολύ μεγάλη σημασία. Αξία και σημασία μεγάλη έχει η προσφορά της Αυτοκρατορίας στον πολιτισμό της Ευρώπης, το φως που έσβησε. Όταν η «Πόλις εάλω», το φως που φώτιζε τόσους αιώνες την Ευρώπη έσβησε. Όμως και την ώρα που έσβηνε το φως στην Ανατολή, μεταφερόταν στη Δύση. Ο Ελληνισμός και την ώρα της μεγάλης συμφοράς, γίνεται ευεργέτης της Δύσης.
Οι Έλληνες λόγιοι κουβαλώντας τους πνευματικούς θησαυρούς του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού διέφυγαν στη Δύση. Αυτό είχε ως συνέπεια τον πολιτισμικό μαρασμό των Ελλήνων, την πολιτισμική και πνευματική ευρωστία της Δυτικής Ευρώπης, η οποία την οδήγησε στην Αναγέννηση. Είναι αναμφισβήτητο ότι χωρίς την παρουσία των Ελλήνων λογίων, πριν αλλά κυρίως μετά την άλωση, οι πνευματικοί ορίζοντες του αναγεννησιακού ουμανισμού της Δυτικής Ευρώπης θα ήταν πολύ περιορισμένοι.
Κι όμως, ο Δυτικός αυτός Κόσμος πριν από δύο αιώνες είχε προετοιμάσει το έδαφος για να περάσει εύκολα η λαίλαπα, να υποδουλώσει άνετα τον πνευματικό τροφοδότη της Δύσης. Διότι, στην πραγματικότητα το 1204 οι σταυροφόροι του Πάπα και οι Φράγκοι, με την κατάληψη της Βυζ. Αυτοκρατορίας και την κατοχή 57 χρόνων, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να γίνει η Ελληνική αυτοκρατορία εύκολη λεία των Τούρκων, δυστυχώς.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον





Ὁσίου Παρθενίου τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου

Τὸ Πνεῦμα τό Ἅγιον ὑπῆρχε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει. Παρακάλεσέ Το νὰ ἐπιφοιτήοει πάνω σου, γιὰ νὰ βρίσκεσαι πάντοτε ἐντός τῆς Χάριτός Του.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι ζωὴ ὅλων τῶν ὄντων, Πνεῦμα ζωοποιόν. Παρακάλεσέ Το νὰ ζωοποιήσει τὴν ψυχή σου γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι πῦρ. Παρακάλεσέ Το νὰ ἀποτεφρώσει ὅλο τὸ κακὸ ἐντός σου καὶ νὰ ἀνάψει μέσα σου τὸν λύχνο τῆς καρδιᾶς σου γιὰ πάντα, ὥστε νὰ μὴ τὴν καταλάβει κανένα σκότος.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι φῶς. Παρακάλεσέ Το νὰ σὲ φωτίσει, γιὰ νὰ λάμψεις ὡς ἀστὴρ στὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Θεός. Παρακάλεσέ Το νὰ σὲ ἁγιάσει καὶ νὰ σὲ καταστήσει μέτοχον Αὐτοῦ εἰς τοὺς αἰώνας.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι τὸ πᾶν. Παρακάλεσέ Το ὡς «θησαυρὸ τῶν ἀγαθῶν» νὰ ἐκχυθεῖ στὴν καρδιά σου καὶ νὰ τὴν πληρώσει μὲ τὴν ἀτελεύτητη χαρά, γιὰ νὰ εἶσαι πλούσιος εἰς τοὺς αἰώνας.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Πνεῦμα ἀθάνατον. Παρακάλεσέ Το νὰ γίνεις καὶ σὺ πνεῦμα, διότι εἶναι ἀδύνατον στὴν σάρκα καὶ τὸ αἷμα νὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνιο ζωή. Πρέπει καὶ αὐτὰ μὲ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ζωὴ νὰ γίνουν πνευματικά. Λέγε στὴν καρδιά σου:...
«Καρδιά μου, τί κάνεις ἐδῶ στὴν γῆ; Γιατί βασανίζεσαι καὶ δὲν θέλεις νὰ ὑψωθεῖς πάνω ἀπὸ τὴν σκόνη; Γιατί λυπᾶσαι γιὰ τὶς γήινες δυσκολίες καὶ ἀτυχίες; Διότι ἐδῶ στὴν γῆ τίποτε δὲν ὁμοιάζει μὲ τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν δικαιοσύνη Του, ἐνῶ ἐσύ πρέπει νὰ ἀνήκεις στὸν οὐρανό».
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον σὲ καλεῖ στὸν οὐρανό. Ὤ, γρηγόρησον, γρηγόρησον, γιὰ νὰ ἀνταποκριθεῖς στὴν κλήση Του!


Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι Παράκλητος. Πρόσελθε νοερῶς καὶ ἐπίπεσε ἐπὶ τοῦ στήθους καὶ κλάψε ἔμπροσθέν Του. Ἀνάγγειλέ Του τὶς θλίψεις σου καὶ τὶς λῦπες σου. Παρακάλεσέ Τον καὶ μὴ ντραπεῖς γιὰ τὶς ἀδυναμίες σου, διότι Αὐτὸς εἶναι Πατέρας σου καὶ δὲν θὰ σὲ αἰσχυνθεῖ οὔτε θὰ σὲ ἀποστραφεῖ. Ἀντιθέτως, Αὐτὸς εἶναι ἀγαθὸς (Ματθ. ιθ’, 17). Αὐτὸς ὅλα θὰ τὰ κατανοήσει, θὰ σὲ παρηγορήσει μὲ θεϊκὴ παρηγοριὰ ἀπεριόριστη καὶ ἀνεξάντλητη καὶ θὰ ἐξαλείψει κάθε δάκρυ ἀπὸ τὰ μάτια σου (Ἀποκ. ζ΄, 17).
Βλέπε τὸν ἐπίγειο Ναὸ πῶς εἶναι διακοσμημένος μὲ πολλὰ ἄνθη καὶ ἐνθυμοῦ ὅτι τὸ Πνεῦματὸ Ἅγιον ἔχει τὴν δύναμι νὰ σὲ πλημμυρίσει μὲ εὐωδία ζωῆς, ἡ ὁποία δὲν θὰ μαραθεῖ εἰς τοὺς αἰώνας.


Ὢ Πνεῦμα Ἅγιον, δῶσε νὰ σὲ διακονοῦμε ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, καὶ «ἐλθέ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν». Δὲν νοσταλγεῖ τόσο ἡ ἔρημος γιὰ τὶς σταγόνες τῆς βροχῆς, ὅσο νοσταλγεῖ ἡ καρδιὰ μας περιμένοντας τὸν ἐρχομό Σου. Ἐλθέ πρὸς ἡμᾶς, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἡ χαρὰ ἡμῶν, τὸ πᾶν ἡμῶν.
Σὺ εἶσαι ὁ Αἰώνιος Θεὸς καὶ ἐν τῇ ἀγάπῃ Σου θὰ παραμείνουμε εἰς τοὺς αἰώνας, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἕνα ὄνειρο καὶ ἕνα ποτάμι ποὺ ρέει δίπλα μας.
Ἱ.Μ.Προδρόμου Καρέα

Η Πόλις εάλω



Από τον
Γιώργο Κόρδη*


Η Αγία Σοφία είναι μεγαλείο και θαύμα και λόγος για τον Θεό, δηλαδή θεολογία, δηλαδή πλήρης ανθρωπολογία, που μιλά στην αίσθηση και στον νου και στο σώμα

Από τον
Γιώργο Κόρδη*

29 Μαΐου. Μνήμη της Αλωσης της Πόλης και ο νους ρωτά και απορεί. Πάντα απορούσα τι ήταν αυτό που έκανε την Αλωση αυτή φοβερή και τις συνέπειές της θλιβερές για όλη την ανθρωπότητα. Τι χάθηκε με την πτώση αυτή; Χάθηκαν μονάχα χώματα, ισχύς, πλούτος, κτίσματα ή μήπως κάτι λιγότερο χειροπιαστό αλλά περισσότερο ουσιαστικό;
Απορούσα μέχρι που επισκέφτηκα την Πόλη και μπήκα στην Αγία Σοφία. Τότε θαρρώ πως κατάλαβα. Θαρρώ...

«Δειλά δειλά εισήλθαμε. Κόσμος πολύς, διάφορος. Φωτογραφίες, μουρμουρητά, η επαγγελματική φλυαρία των τσιτσερόνι. Κι ένας κόσμος να προβάλλει έξαφνα από εκεί που δεν το προσμένεις. Φως μέγα κι όλα να γίνονται ένα όλον.
Εισήλθαμε και αφεθήκαμε με τες αισθήσεις και με τον νου να ζήσουμε το θαύμα της χριστιανικής αρχιτεκτονικής, τον επίγειο ουρανό, την Αγια Σοφιά. Δύσκολο να καταγράψεις επακριβώς. Ισως και άχρηστο, ίσως και επικίνδυνο. Εξάλλου, προς τι; Αυτό που μετρά είναι η αίσθηση που κουβαλάς με την είσοδο και τη διαμονή στο "Θαβώρ" αυτό της χριστιανικής αρχιτεκτονικής της περιόδου του Ιουστινιανού που οριοθέτησε μια για πάντα το τι ζητάει ο αρχιτέκτονας. ο μάστορας της πέτρας και της κεράμου όταν χτίζει έναν ναό, όταν δομεί μια εκκλησιά. Μετά την Αγία Σοφία ποτέ ξανά κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει κάτι λιγότερο ή και περισσότερο. Το κτίσμα αυτό έγινε μέτρο όχι διότι είναι τέλειο, αλλά γιατί είναι άριστο. Και επειδή "μέτρον άριστον" γι’ αυτό και η Αγία Σοφία έγινε σημείο αναφοράς και κριτήριο για τον χριστιανικό ναό.

Σταυροί


τοῦ αὐτοκράτορα ἢ τοῦ ἐρημίτη ἢ


Ἡ ἄποψη ὅτι κάθε τὶ ποὺ καθένας ὑφίσταται εἶναι ταιριαστὸ γιὰ αὐτόν, καὶ τίποτε λιγότερο ὀδυνηρὸ δὲν ὑπάρχει. Τέλος πάντων: Γιατί, σάμπως οἱ ὀρθολογικὲς ἑρμηνεῖες, τὰ Ἀόρατα Χέρια μὲ τοὺς ἀόρατους (ὄντας ἀνύπαρκτους) Νόες καὶ τὰ πενταετὴ πλάνα ἢ τὶς ἐναλλακτικὲς-ἀναρχικὲς παρλαπίπες κι ἀγωνιστικὲς ἀγαποσύνες, εἶναι πιὸ ἀξιόπιστα ἢ λιγότερο παρανοϊκά;

Συνεπῶς: Μιὰ ποὺ στὴν Ρωσία φτιάχνουν τέτοια τέλεια βίντεο (μαζὶ μὲ S-400 γιὰ τὴν Τουρκία), ἐμᾶς –στὴν Ἑλλάδα– μήπως ὁ σταυρός μας (ἢ μήπως ἡ τιμωρία μας; ) εἶναι νὰ βλέπουμε τὸν Κυνόδοντα, τὶς γκέη (ἐννοῶ χαρούμενες) σειρὲς τοῦ MEGA καὶ τὶς ἀναρχικὲς φεμινίστριες – ἀντισπισίστριες, ὅπου κι ἂν γυρίσει τὸ τυφλὸ βλέμμα μας;

Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Κυριακή της Αγίας Πεντηκοστής: "ὁρμητικός ἄνεμος, ἰσχυρός σεισμός καί φωτιά"










Ἀρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου
Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐπισκέπτεται τόν ἄνθρωπο ὡς πύρινη γλώσσα. Μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ παρουσία Του στόν ἄνθρωπο αὐξάνεται φωτοβολώντας ὁλοένα καί πιό λαμπρά, ὡσότου καταυγάσει σέ θαυμάσια καί τέλεια ἡμέρα (Παροιμ. 4, 18). Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ζῶν ὕδωρ πού ἀναβλύζει «ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4, 14). Ὅσοι διψοῦν γι’ αὐτό θά πιοῦν μέ εὐφροσύνη. Ἄν ὅμως δέν μᾶς συνέχει πνευματική δίψα, δέν ἔχουμε μερίδιο σέ Αὐτό. Ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτό ὁ χρόνος πού ἔχουμε στή διάθεσή μας, πρίν φθάσει ἡ δική μας Πεντηκοστή, ἀποτελεῖ ἐξαιρετική εὐκαιρία, ὥστε νά διεγείρουμε μέσα μας τήν εὐλογημένη αὐτή δίψα γιά τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πρίν ἀπό τό πάθος καί τή Σταύρωσή Του ὁ Κύριος ἀνήγγειλε ὅτι θά πήγαινε στόν Πατέρα, ἀλλά δέν θά ἄφηνε τούς μαθητές Του ὀρφανούς, δηλαδή ἀπαράκλητους. Ὑποσχέθηκε ὅτι θά προσευχόταν στόν Πατέρα νά τούς ἀποστείλει τό Πνεῦμα πού θά σκήνωνε μέσα τους γιά πάντα (Ἰωάν. 14, 16-18). Ὡστόσο ἀκόμη καί αὐτοί οἱ μεγάλοι καί ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔμειναν ὀρφανοί ἐπί δέκα περίπου ἡμέρες, ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Διδασκάλου τους ὡς τήν Πεντηκοστή. Στή διάρκεια τῶν τριῶν ἐτῶν πού ἦταν μαζί τους ὁ Κύριος, καθώς καί μετά τήν Ἀνάσταση, εἶχαν δεχθεῖ τήν εὐγενῆ, τρυφερή καί γεμάτη χάρη περιποίησή Του. Εἶχαν κοσμηθεῖ μέ πολλά χαρίσματα: ἀνάσταση νεκρῶν, ἐκδίωξη δαιμονίων, θεραπεία ἀσθενούντων καί ἐξουθενημένων (Ματθ. 10, 8). Ἐντούτοις καί αὐτοί ἔμειναν ὀρφανοί γιά λίγο καιρό, ὥστε νά ἀποκτήσουν προσωπική ἐμπειρία τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. 15, 5). Ὁ πρῶτος Παράκλητος ἦταν ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός· τούς εἶχε παρηγορήσει πάντοτε μέ τόν λόγο Του. Ἀλλά ἡ ἐμπειρία τῆς ἐγκαταλείψεως, τῆς πτωχεύσεως καί τῆς μοναξιᾶς ἦταν ἀναγκαία, ὥστε νά φουντώσει στίς καρδιές τους ἡ δίψα γιά τό ζῶν ὕδωρ τῆς Πεντηκοστῆς.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Χρειάζεται νὰ πράξουμε τὸ …ἀδύνατον γιὰ νὰ κτίσουμε Ἐλευθερία!!!








Θυμήθηκα τὸ …«ἀκραῖον» παράδειγμα τοῦ Γεωργίου Καστριώτου, ποὺ ἐν μέσῳ ἀπολύτου ὀθωμανοκρατίας, σὲ μίαν περίοδο ποὺ κάθε τὶ βυζαντινὸ ὑποτάσσετο στὸ σπαθὶ τοῦ ἰσλάμ, ἕνας, μόνος, μὲ πολλὲς μάχες, θυσίες, ἀγῶνες ἐπέτυχε, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς ζωῆς του, ὄχι μόνον νὰ διατηρῇ τὴν Ἐλευθερία του, ἀλλὰ νὰ ἐπιτύχῃ ἐπὶ πλέον τὴν ἀπελευθέρωσιν πολλῶν ἀκόμη γύρω του. Τὴν στιγμὴ δῆλα δὴ ποὺ τὸ «διαμάντι» τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας γονάτιζε, ὁ Καστριώτης καὶ οἱ Ἠπειρῶτες σύντροφοί του, πατοῦσαν γερὰ στὰ θεμέλια τῆς δομήσεως ἑνὸς ἐλευθέρου κράτους, ἀπολύτως ἐλεγχομένου ἀπὸ τοὺς ἰδίους, ποὺ ἔως τὸ πέρας τῆς ὀθωμανικῆς ἐπικρατείας στὴν Χερσόνησο τοῦ Αἵμου, ἐκτὸς ἀπὸ κατάλοιπα ἐπαναστατικότητος, ἔφησε ἐπίσης σὰν κληροδότημα στοὺς ἐκεῖ λαοὺς τὴν γνώσιν τοῦ τὶ σημαίνει νὰ εἶσαι ἐλεύθερος, τῶν τιμημάτων ποὺ πρέπει κάθε στιγμὴ νὰ πληρώνῃς και τῶν διαρκῶν ἀγώνων ποὺ παύουν μόνον μὲ τὸ πέρας τοῦ βίου.
Εἶναι δὲ ἀξιοσημείωτον πὼς ἀκόμη καὶ ἐπὶ Ἀλῆ πασσᾶ, μίαν περίοδον ἀπολύτου τρομοκρατίας καὶ τέλματος, γιὰ τοὺς πληθυσμούς, κυρίως, τῆς Ἠπείρου, ἀπῃτήθησαν κάθε λογῆς δόλοι καὶ ἀτιμίες, γιὰ νὰ καμφθοῦν καὶ νὰ ὑποταγοῦν πλήρως οἱ ἐκεῖ τοπικοὶ ἄρχοντες, σαφῶς ἀπόγονοι τῶν προγενεστέρων συμμάχων καὶ συμπολεμιστῶν τοῦ Καστριώτου.

Είναι διχαστικός ο λόγος της αληθείας;


Παντοκράτορας
Αναφέρεται στο κατά Ματθ. Ι  34,35: «Μη νομίσετε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής».

Είχε άραγε μελετήσει τα ως άνω λόγια του Κυρίου η γνωστή δημοσιογράφος της τακτικής πρωϊνής εκπομπής της ΕΤ (Ελληνικής Τηλεόρασης), για να μη κατηγορήση ως διχαστικόν τον λόγο του Μητροπολίτου κ. Αμβροσίου, επειδή αυτός διαμαρτύρεται, ως έχων ιερόν καθή­κον, για την συνεχιζόμενη μεγάλη ασέβεια και βλασφημία που «ανεβάζεται» σε εκείνο το θέατρο μέσα στο κέντρο των Αθηνών;
Αναφέρονται επίσης στο κατά Λουκ. 14,26 τα εξής: «Ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα, και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι».
Εγνώριζε άραγε η ως άνω κυρία τους θείους αυτούς λόγους, πριν θεωρήση ότι ο Σεβ. κ. Αμβρόσιος στερείται χριστιανικής αγάπης;
Εάν δε αυτά τα βασικά της χριστιανικής μας πίστεως τα αγνοού­σε, τότε πως – αγανακτισμένη κιόλας – υπονοούσε ότι είχε και αυτή χριστιανικές αντιλήψεις;
Και οι …αγαπολόγοι οικουμενιστές της εποχής μας -κληρικοί και λαϊκοί- που έχουν επιδοθεί με όλες τους τις δυνάμεις «να συντομεύσουν τις διαδικασίες για την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης» – όπως ζητούσε πρώην πρωθυπουργός μας – και «έρχονται προς ημάς εν ενδύμασι προβάτων» ενώ «είναι λύκοι άρπαγες», γιατί αφήνονται να διαστρέφουν την χριστιανκή διδασκαλία τόσο, ώστε και μορφωμένοι άνθρωποι – όπως η εν λόγω δημοσιογράφος της ΕΤ – να νομίζουν ότι η αδιάκριτη αγάπη είναι και αυτή… αρετή χριστιανική;

ΞΕΣΗΚΩΜΌΣ ΣΤΗΝ ΚΡΉΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΖΈΝΤΑ 2030: ΜΑΣ ΑΡΠΆΖΟΥΝ ΤΟ ΝΕΡΌ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΛΟΎΤΟ ΜΑΣ








Τι λένε για τις ανεμογεννήτριες
Ξεσηκωμός στην Κρήτη με την Ατζέντα 2030 και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειάς της να μπαίνουν στο στόχαστρο!
βίντεο


ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ AGENDA 2030
Με μία σκληρή ανακοίνωση το Συντονιστικό Ρεθύμνου στρέφεται κατά των ΒΑΠΕ (Βιομηχανικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) ενώ γίνεται αρνητική αναφορά στην διοργάνωση εκδήλωσης για τις ΑΠΕ στο Ρέθυμνο παρουσία του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιώργου Σταθάκη.

Όπως, μεταξύ άλλων, αναφέρεται, στο «όνομα» του περιβάλλοντος, παραδίδεται σε ξένα χέρια ο έλεγχος των ενεργειακών πόρων της περιοχής!

Αναφέρεται χαρακτηριστικά:

Είναι πράγματι εξοργιστικό, αυτοί που συντελούν στο ξεπούλημα των υποδομών της χώρας να διοργανώνουν κάθε λίγο και λιγάκι ενημερωτικές ημερίδες για το λαμπρό “ενεργειακό μέλλον” που μας περιμένει αφού θα έχουμε παραδώσει τον έλεγχο των ενεργειακών μας πόρων στην διεθνή μαφία των εταιρειών ενέργειας και στους ντόπιους συνεργάτες τους!

(…)

«Δώσαν τα βουνά στις αιολικές εταιρείες για να μειωθούν υποτίθεται οι ρύποι από την καύση πετρελαίου.
“Ανακαλύπτουν” στην συνέχεια ότι το ασταθές και τυχαίο ρεύμα που παράγουν οι ανεμογεννήτριες έχει μηδαμινή συμμετοχή στην ηλεκτροδότηση. Τότε, αποφασίζουν να ξεκοιλιάσουν τα βουνά για να κατασκευάσουν αντλησιοταμιευτήρες παίρνοντας τα νερά μας για να “αποθηκεύουν” την ενέργεια. Έπειτα, κάνουν την θάλασσα οικόπεδα και τα πουλάνε στις πετρελαϊκές εταιρείες ενώ υποτίθεται ότι βουνά, νερά, βλάστηση και πουλιά θυσιάστηκαν για να μειωθεί η χρήση του πετρελαίου. Τέλος, πουλάνε τα λιγνιτωρυχεία και τα εργοστάσια της ΔΕΗ που αποδεικνύονται “φιλέτα” για τους επενδυτές ενώ, όσο ανήκαν στη ΔΕΗ ήσαν επικίνδυνα για το περιβάλλον και έπρεπε να κλείσουν»!

ΙΛΙΝΤΕΝ: ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΔΟΛΩΜΑ Ή ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ;








Το μαρτυρικό Κρούσοβο, προπύργιο του Βλαχοφώνου Ελληνισμού (πηγή: vlahofonoi.blogspot.gr)
Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων
Γιατί έγινε τόσος θόρυβος για την προταθείσα ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν»; Οι Σκοπιανοί φαίνεται ότι επιμένουν. Η Βουλγαρία δείχνει ενθουσιασμένη, διότι θεωρεί ότι με αυτό το όνομα υπογραμμίζεται η κοινή ιστορία Βουλγάρων και ψευδομακεδόνων. Η Ελληνική Κυβέρνηση έπρεπε από την αρχή να την απορρίψει, αλλά άρχισε να την συζητεί πριν προσκρούσει στη σαφή αντίθεση της αντιπολιτεύσεως. Δεν αποκλείω να είναι ένας τακτικός ελιγμός του Ζάεφ. Δηλαδή μάς πρότεινε κάτι εντόνως ενοχλητικό για να δεχθούμε στη συνέχεια ως «πιο ήπια» την ονομασία «Νέα Μακεδονία».

Η όλη συζήτηση αποκάλυψε και μία αριστερή φαντασίωση για την ψευδοεπανάσταση των Βουλγάρων κομιταζήδων της 20.7.1903. Ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και αρθογράφοι προσκείμενοι στην κυβέρνηση δήλωσαν ότι τούς αρέσει ως ονομασία του γειτονικού κράτους. Φαντασιώνονται μία δήθεν κοινωνική εξέγερση των χωρικών της Μακεδονίας με διεθνιστική ιδεολογία, χωρίς εθνικό στόχο, κατά των καταπιεστών. Έτσι θέλουν να παρερμηνεύουν μία αμιγώς εθνικιστική και τυχοδιωκτική ενέργεια του βουλγαρικού κομιτάτου, που είχε ως κατάληξη την

Βρίσε τους Ελληνες, είσαι «προοδευτικός»



Οι απόστολοι του μαρασμού, μπουταροφίληδες, καθηγητάδες και κάτι αριστεροί του χρήματος, εκνευρίζονται με οτιδήποτε θυμίζει το Εθνος

Σε αυτή τη χώρα υπάρχουν πολλές ιδιορρυθμίες στον δημόσιο βίο, που φτάνουν τα όρια της συλλογικής κοινωνικής διαταραχής. Υπάρχει αντιρατσιστικός νόμος. Κακώς, γιατί υπήρχε επαρκής νομοθεσία, αλλά τέλος πάντων υπάρχει, που απαγορεύει μεταξύ άλλων την αμφισβήτηση των αναγνωρισμένων γενοκτονιών και προβλέπει και άλλα για τις προσβολές και διακρίσεις, μεταξύ άλλων, για την εθνική καταγωγή και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Πίεσε πολύ τότε το μηδενιστικό τόξο, και η Κεντροδεξιά έσπευσε με την ουρά στα σκέλια.
Τα μεμέτια, τα γιουσουφάκια τους στη Θράκη και οι βοηθητικοί τους στην πολιτική ζωή και την «πνευματική τάξη», δηλαδή οι πράκτορες των Τούρκων και κάποιοι στην ψευτοελίτ του μηδενιστικού τόξου, αντιδρούσαν στην ένταξη της Γενοκτονίας του Ποντιακού και του Μικρασιατικού Ελληνισμού, με κάτι ψευτοεπιστημονικά επιχειρήματα. Κυρίως, όμως, διότι οι μηδενιστές δεν γουστάρουν οτιδήποτε ενισχύει τα εθνικά αισθήματα, αλλά και γιατί φοβούνταν ότι οι πράκτορες των Τούρκων, που ενδημούν στον δημόσιο βίο, θα κάθονταν στο σκαμνί όταν θα αμφισβητούσαν ξανά τη γενοκτονία. 
Το αίμα των Ποντίων, βλέπετε, δεν είναι αίμα, είναι ξεθυμασμένη κόκα κόλα ή απόνερα από τον κουβά της σφουγγαρίστρας. Οι απόστολοι του μαρασμού, μπουταροφίληδες, καθηγητάδες και κάτι σιγανοπαπαδιές που καμώνονται τους φιλελέδες, τουτέστιν αριστεροί του χρήματος, εκνευρίζονται με οτιδήποτε θυμίζει το Εθνος, τη διαχρονία του, τους

Ας πιάσουμε τα χέρια των ηρώων και των Αγίων του Γένους μας, γιατί μόνον αυτοί μπορούν, στην κατάσταση που είμαστε, να μας διδάξουν τι σημαίνει Ρωμιοσύνη, δηλαδή ελευθερία…






Από το νέο βιβλίο του Δημήτρη Νατσιού: «Ρωμηοί και Γραικύλοι»

«Αθάνατη ελληνική φυλή! Φτωχή μα αρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μα χαρούμενη και καλόκαρδη περισσότερο από τους ευτυχισμένους της γης, που τους μαράζωσε η καλοπέραση…»

…Ρωμαίικον. Στις ψυχές όλων των απλών Χριστιανών, που ήταν υποτελείς στο κράτος της Τουρκίας εδώ και τέσσερις αιώνες (αφότου δηλαδή κυριεύτηκε από τους Τούρκους η λεγόμενη Ευρωπαϊκή Τουρκία και έπειτα η ίδια η Κωνσταντινούπολη) διαφυλασσόταν η ιδέα και η ελπίδα της απελευθέρωσης και ανάκτησης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με το όνομα «ρωμαίικον». Έλαβε την ονομασία αυτήν από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, από τους οποίους ονομάστηκε και ολόκληρη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία Ρωμαϊκό Κράτος ή και απλώς «Ρωμαίικον», το οποίο ισοδυναμεί με τη λέξη «ελευθερία» για τους χριστιανούς υπόδουλους της Τουρκίας. Αυτή λοιπόν η ιδέα, «ρωμαίικον», έμεινε ριζωμένη στις καρδιές των χριστιανών Ελλήνων και ομοθρήσκων.

Ρωτούσαν κάποιοι δάσκαλοι τον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:

«Γέροντα, πως θα διδάσκουμε, πως θα μιλάμε στα παιδιά;». Και εκείνος έλεγε:

«Θέλεις να διδάξεις, θέλεις να μιλήσεις στους μαθητές σου; Πιάσε από το χέρι τον Άγιο Νεκτάριο και κουβάλα τον μέσα στα θρανία, μέσα στην αίθουσα με τον Άγιο Νεκτάριο να διδάξεις. Διδάσκει εκείνος και ο Χριστός και όχι εσύ τα παιδιά».

Ας πιάσουμε, λοιπόν, κι εμείς, για να παραφράσω τον άγιο Γέροντα, τον Αϊ Βασίλη, τον δικό μας, τον Μέγα, από το χέρι, κι εκείνος, μιας και όλους μας καταδέχεται, θα μας διδάξει. Ας πιάσουμε τα χέρια των ηρώων και των Αγίων του Γένους μας, γιατί μόνον αυτοί μπορούν, στην κατάσταση που είμαστε, να μας διδάξουν τι σημαίνει Ρωμιοσύνη, δηλαδή ελευθερία…

*απόσπασμα από το κείμενο
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ

https://simeiakairwn.wordpress.com


yiorgosthalassis

Ψυχοσάββατο: ας μην τους ξεχάσουμε!...






Από το ιστολόγιο Ανθολόγιο χριστιανικών Μυστηρίων

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της.
Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα. Το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.

Για την ιστορία και μόνο ας γνωρίζουμε ότι η καθιέρωση του Σαββάτου προ των Απόκρεω ως Ψυχοσαββάτου, έγινε μαλλον και αυτό κατ' απομίμησιν του Σαββάτου προ της Πεντηκοστής, που ήταν και το μόνο που υπήρχε αρχικά.
Βέβαια η αγάπη των ανθρώπων για τους δικούς τους, που δεν ζούν πια μαζί τους, δημιούργησε την εκκλησιαστική παράδοση άλλων τεσσάρων ψυχοσάββατων, που δεν συμπεριλαμβάνονται όμως στο Τυπικό της Εκκλησίας μας. Αυτά είναι, το ψυχοσάββατο της Τυρινής, το Σάββατο της α΄ εβδομάδος των νηστειών, όπου και εορτάζουμε το «διά κολλύβων» θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, το Σάββατο του Λαζάρου και το Σάββατο πρίν την εορτή του Αγίου Δημητρίου. Ένα ακόμα ψυχοσάββατο θα βρούμε στην παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας, το Σάββατο προ της Συνάξεως των Αρχαγγέλων.

* Με το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής διατρανώνεται η πίστη μας για την καθολικότητα της Εκκλησίας, της οποίας την ίδρυση και τα γενέθλια (επί γης) γιορτάζουμε κατά την Πεντηκοστή.
Μέσα στη μία αγία καθολική Εκκλησία ("Ν": δηλ. την Ορθόδοξη Εκκλησία)περιλαμβάνεται: η στρατευομένη εδώ στη γη (=εμείς οι ζώντες εδώ) και η θριαμβεύουσα στους ουρανούς (=οι κεκοιμημένοι, οι ζώντες στους ουρανούς).

* Το Ψυχοσάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω έχει θεσπιστεί γιατί η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, εκείνη τη φοβερή ημέρα κατά την οποία όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του μεγάλου Κριτή. Για το λόγο αυτό με το Μνημόσυνο των κεκοιμημένων ζητούμε από τον Κύριο να γίνει ίλεως και να δείξει τη συμπάθεια και τη μακροθυμία του, όχι μόνο σε μας αλλά και στους προαπελθόντας αδελφούς, και όλους μαζί να μας κατατάξει μεταξύ των υιών της Επουράνιας Βασιλείας Του.

Περισσότερα:

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου...
Ψυχοσάββατο: να μην ξεχάσω...
Από το Πάσχα ώς του Αγίου Πνεύματος
Πού είναι οι νεκροί; (μικρό αφιέρωμα)
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ!
Χαμόγελο από την αιωνιότητα
Στιγμιότυπο απ' την Κόλαση σε ορθόδοξη εικόνα


ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Άγιος Ιωακείμ (Παπουλάκης) ο Ιθακήσιος


ΠΑΠΟΥΛΑΚΗΣ



ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
      Στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας αναδείχτηκαν σπουδαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, οι οποίες βοήθησαν το υπόδουλο Γένος μας να κρατήσει την πίστη του στον αληθινό Τριαδικό Θεό και την εθνική του ταυτότητα. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Ιωακείμ ο Ιθακήσιος, ο αποκαλούμενος Παπουλάκης.
      Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Καλύβια του τότε δήμουΠολυκτορίων Ιθάκης, στα 1786 και το βαφτιστικό του όνομα ήτανΙωάννης. Πατέρας του ήταν ο Άγγελος Πατρίκιος, ιθακήσιος πλοίαρχος, και η μητέρα του η Αγνή από την Πρέβεζα. Ήταν ευσεβείς άνθρωποι, με ορθόδοξο φρόνημα. Λίγο μετά τη γέννησή του, η μητέρα του πέθανε και ο πατέρας του έκαμε δεύτερο γάμο.
      Όμως η νέα σύζυγος του πατέρα του και μητριά του, μισούσε το μικρό Ιωάννη και τον κακομεταχειρίζονταν. Εκείνος, παρ’ όλο το μίσος και την απόρριψη, υπόμεινε τις προσβολές και τις τιμωρίες και δεν ανταπέδιδε κακία προς αυτή. Μάλιστα φάνηκαν ενωρίς τα χαρίσματά του και οι αρετές του. Αν και παιδί, είχε δυνατή και ακλόνητη πίστη στο Χριστό. Σύχναζε στην Εκκλησία, νήστευε, προσευχόταν και σκορπούσε γύρω του καλοσύνη και αγάπη. Μεγάλη του αγάπη η μελέτη πνευματικών βιβλίων και ιδιαιτέρως της Αγίας Γραφής.  

Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

Η εξόντωση του ΜΑΒΗ από τον Χότζα



Γράφει ὁ Γεώργιος Κουρκούτας -Καθηγητὴς Φιλόλογος



Ὁ Γρηγόρης Λαμποβιτιάδης ἡγετικὸ στέλεχος τοῦ ΜΑΒΗ βασανίστηκε ἀπάνθρωπα καὶ ἐκτελέστηκε ἀπὸ τοὺς Ἀλβανοὺς γιὰ τὴν ἐθνική του δράση ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδας

Μία ἀπὸ τὶς μαῦρες σελίδες τῆς τριπλῆς Κατοχῆς στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ σκοπίμως ἄγνωστη στὸν πολὺ κόσμο, ἀποτελοῦν τὰ γεγονότα ποὺ ἔλαβαν χρόνια πρὶν 70 ἔτη στὸν χῶρο τῆς Ἠπείρου καὶ ἀφοροῦσαν τὴν σύμπραξη ΕΑΜ Ἑλλάδος μὲ τὸ ΕΑΜ Ἀλβανίας εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στὸ ἀπὸ 22 Σεπτεμβρίου 1944 σῆμα τοῦ πρὸς τὸ Γενικὸ Στρατηγεῖο τοῦ ΕΛΑΣ, ὁ Κομνηνὸς Πυρομάγλου (ὑπαρχηγὸς τοῦ ΕΔΕΣ τοῦ Ναπολέοντος Ζέρβα) καταγγέλλει συνεργασία τῶν κομμουνιστῶν τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ μὲ τοὺς Τουρκαλβανούς. Ὅμως ἤδη ἀπὸ τὸ 1943 εἶχε ξεκινήσει στὸ ὄνομα δῆθεν τοῦ ¨ἀντιφασιστικοῦ ἀγώνα¨ ἡ συνεργασία τοῦ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Ἠπείρου μὲ τὶς μονάδες τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα. Καὶ αὐτὴ ἡ συνεργασία ὁδήγησε στὸ χτύπημα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Οἱ τελευταῖοι εἶχαν ἱδρύσει τὸ ΜΑΒΗ, τὸ Μέτωπο Ἀπελευθερώσεως Βορείου Ἠπείρου. Ἡγέτες του ἦταν οἱ Βασίλειος Σαχίνης (ἐξ Ἀργυροκάστρου), Ἠλίας Κώνστας (ἐκ Τιράνων), Τάσος Γεωργίου (ἐκ Λεσκοβικίου), Ἀναστάσιος Κοκαβέσης (ἐκ Χειμάρρας) καὶ κοντά τους στάθηκαν πολλοὶ πατριῶτες. Κύριος στόχος τοῦ ΜΑΒΗ ἦταν ἡ προστασία τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπό τὶς διάφορες ἀντάρτικες δοσίλογες ὀργανώσεις ποὺ δροῦσαν ἐκείνη τὴν περίοδο στὴν εὐρύτερη περιοχὴ ἀνεξέλεγκτα λόγω τῆς ἔλλειψης κάποιας κρατικῆς ἀρχῆς γιὰ τὴν προστασία τῶν πολιτῶν.

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Από το Θεό οι χαρές από το Θεό και οι θλίψεις (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)



ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ (ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ)

Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους. Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο. Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή.
Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ο Θεός να σας βρουν κι εσάς θλίψεις. Να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αντιστέκεστε στο θείο θέλημα. Απεναντίας, να έχετε εμπιστοσύνη στα σοφά και αγαθά κρίματα του Κυρίου.

Υπομονή στις θλίψεις

«Τύραννος, δεσμώτης ή προδότης»;




Γίνονται κάποτε δίσεκτοι οί καιροί. Ή ήρεμη καί σταθερή πορεία των πραγμάτων άνακόπτεται. Τότε ή Ιστορία κάμπτεται κάτω άπό τό βάρος κοσμογονικών περιστάσεων, συμπτύσσεται σέ μιά στενή χρονική περίοδο, βηματίζει μέ βιάση στόν περιορισμένο γεωγραφικό χώρο ένός λαού, παρατάσσεται στά τείχη του, βαραίνει τους ώμους μετρημένων προσώπων, κάποτε άκόμη καί ένός.

Τά τείχη μπορεί νά είναι τά φυσικά σύνορα τής πατρίδας τού κάθε λαού ή τά πνευματικά του όρια, οί παραδόσεις του, οί νόμοι του. Καί τότε τόν καλεί ή Ιστορία νά τά ύπερασπιστεί. Καί τούτα καί κείνα. Όπως έπιγραμματικά τό διετύπωσε ό σκοτεινός τών φιλοσόφων, τιτάνας τού πνεύματος, ό Ηράκλειτος:≪Μάχεσθαι χρή τόν δήμον ύπέρ τού νόμου όκωσπερ τείχεος≫・ έπιβάλλεται να μάχονται οί πολίτες γιά τούς νόμους, όπως άκριβώς πολεμούν γιά τά τείχη τής πόλεως.
«Όκωσπερ τείχεος»! Σκοτείνιασε ύπερβολικά στόν τόπο μας ό ούρανός. Τά μαύρα σύννεφα πνίγουν τόν ήλιο χρόνο μέ χρόνο, μέρα τή μέρα πιό πολύ. Οί πύργοι πέφτουν ένας-ένας: ή Ιστορία τόσων αιώνων νοθεύεται, έξανδραποδίζεται, ξεπουλιέται σέ νατοϊκούς σχεδιασμούς. Ή γλώσσα έκφυλίζεται σέ γκρικλισάθυρμα. Ή ’Ορθόδοξη πίστη ύπονομεύεται, όμογενοποιείται σέ πανθρησκειακή σούπα άπό καιροσκόπους «πολυπολιτισμικούς φορείς». Ό γάμος όμοφυλοποιείται. Ή οικογένεια συστηματικά ύποσκάπτεται. Ή παιδεία άποπροσανατολίζεται. Ή κοινωνία σοδομίζεται προκλητικά.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Όταν ο Μπουτάρης ΔΗΛΩΝΕ

1) "για ΞΥΛΟ ο μητροπολίτης Πειραιώς" 2) ΔΕΝ με ενδιαφέρει ο "ΜΥΘΟΣ" αν ο Κεμάλ ήταν φονιάς 3) ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ την συγκέντρωση των Ποντίων και τους απειλούσε με ΠΡΟΣΤΙΜΟ 4) "ΧΕΣΤΗΚΑ αν ο Κεμάλ σκότωσε Έλληνες"

Επισκεπτόμαστε δημοσιογραφικές ιστοσελίδες και διαβάζουμε:



1) Μπουτάρης για Μητροπολίτη Σεραφείμ: "Είναι για ξύλο"



"Έχουμε ένα Μητροπολίτη, λίγο ακραίων αντιλήψεων. Εμένα με ενοχλεί, όταν πάω σε δοξολογία να ακούω τον εθνικό ύμνο. Αν δεν ξεχωρίσει η πολιτική με την εκκλησιαστική εξουσία θα έχουμε πάντα έναν Άνθιμο να μας δημιουργεί προβλήματα. 
Ο Μητροπολίτης Σεραφείμ είναι για ξύλο. Τι να τον κάνεις; Να του πεις μη τα λες;" είπε ο κ. Μπουτάρης"

Ελληνική εκπαίδευση: επιτέλους καιρός για αντίσταση!




του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

Θορυβήθηκε πάλι προ ολίγων ημερών μέρος της κοινής γνώμης από έντυπο και ηλεκτρονικό δημοσίευμα για μια «δασκάλα» (εντός πολλών εισαγωγικών) σε σχολείο των βορείων αθηναϊκών προαστείων που έδειχνε στους μαθητές βίντεο με ομοφυλόφιλους και επίσης, επικαλούμενη τις βουδιστικές της πεποιθήσεις, δίδασκε γιόγκα και φυσικά αρνιόταν να διδάξει το μάθημα των Θρησκευτικών. Το συμβάν προκάλεσε τότε κάποιες αντιδράσεις από γονείς, αλλά εντάσσεται βέβαια σε μια κατηγορία κραυγαλέων περιστατικών, τα οποία απλώς προξενούν ολιγοήμερο σοκ σε μια υποκριτική και κοιμώμενη κοινωνία, που απολύτως εθισμένη πλέον στο άγγιγμα της λάσπης και τη δυσωδία του υπόνομου «ταράζεται» για λίγο, πριν επιστρέψει στον μακάριο ύπνο της εξηλιθιωμένης αφασίας της. Παραπλήσιο φαινόμενο με το (υπερπολλαπλάσιο βεβαίως) σοκ που προκαλούν περιστατικά βίαιων εγκλημάτων ή αποτρόπαιων πράγματι βρεφοκτονιών, την ώρα όμως που παραμένουν σχεδόν ασχολίαστα και φυσιολογικά η προχωρημένη αθεΐα, η κολοσσιαία πνευματική κρίση, η απερίγραπτη ηθική καταβαράθρωση, η αρρωστημένη σαρκολατρία, η καθιέρωση κάθε είδους ανωμαλίας, η τραγική μάστιγα των εκτρώσεων.

Η ίδια υποκρισία περισσεύει και στον χώρο της παιδείας, όπου κάποιοι επιμένουν να ξιπάζονται κατά καιρούς, βγάζοντας για λίγο το κεφάλι τους από την άμμο, στην οποία γενικά επέλεξαν να το κρατούν βυθισμένο, ή ανακαλύπτοντας «σοκαρισμένοι» ακάλυπτα κάποια σημεία του σώματος ενός δύσμοιρου βασιλιά που είναι ωστόσο εδώ και πάρα πολλά χρόνια παντελώς γυμνός. Το παραπάνω περιστατικό μπορεί να μην είναι βέβαια (ακόμη) ο μέσος όρος όσων συμβαίνουν στα σχολεία της πατρίδας μας, δεν είναι όμως καθόλου παράταιρο με την εικόνα μιας δημόσιας εκπαίδευσης που μετά από μια σειρά λόγω μεν μεταρρυθμίσεων (έργω δε χειρουργικών επεμβάσεων με το

Κυριακή 20 Μαΐου 2018

Ο Μέγας Κωνσταντίνος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας



Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, συμβάλλοντας από την αρχή στην Σύνοδο με την θερμότητα της πίστεως, και απευθύνοντας στους πατέρες λόγους ειρηνικούς, ως φιλοπάτωρ υιός, είπε:
«Εμπρός, πατέρες, με κάθε επιμέλεια να μελετήσουμε την οριοθέτηση και αποσαφήνιση της αληθείας μέσα από τις προφητικές προρρήσεις και τις αποστολικές παραδόσεις, μακριά από κάθε μισαδελφία και κακοδοξία. Διότι θα ήταν φοβερό, μετά την κατάλυση της πολυθέου ασεβείας και την κατάπαυση των εμφυλίων πολέμων, να πολεμούμε μεταξύ μας οι πιστοί όχι με ξίφη, αλλά με δόγματα∙ και να προσπαθούμε την ευαγγελική διδασκαλία, η οποία είναι καλή και απλή, αφού βασίζεται στην δύναμη των έργων και όχι των λόγων, να την ανατρέψομε ασχολούμενοι διανοητικώς και αναζητώντας ρητορικά σχήματα. Ας επιληφθούμε λοιπόν της συζητήσεως, αναθέτοντας την αποκάλυψη της αληθείας για το θέμα που μας απασχολεί στον Θεό και Πατέρα και στον μονογενή Υιό του Πατρός και στο ζωοποιό Πνεύμα. Κι εμείς πρόθυμα θα είμεθα εδώ στην διάθεσή σας, συμμετέχοντας στους αγώνες σας, έως ότου φανερωθεί πλήρως η αλήθεια. Επειδή πιστεύομε πως θα ευτυχήσομε να έχομε και την επιφοίτηση του ζωοποιού Πνεύματος, με την οποία θα βεβαιωθεί η σωτήριος πίστις μας, απαλλαγμένη από κάθε αιρετική κακοδοξία και θεωρία και αμέτοχος από κάθε λανθασμένη ως προς το Θείον έννοια».
Όταν δε η Αγία Σύνοδος των 318 αγίων πατέρων εκπλήρωσε τον σκοπό για

Το περιβάλλον ενώνει και τελικά συγχωνεύει τις θρησκείες!




Στην Αθήνα Εβραίοι, μουσουλμάνοι και ινδουιστές από όλον τον πλανήτη
– Τι ετοιμάζει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος


Συγχώνευση θρησκειών με τις «ευλογίες» του περιβάλλοντος
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει ονομαστεί και «πράσινος Πατριάρχης» λόγω των δράσεων του, στο πλαίσιο της Ατζέντας 2030.
Δεν σταματάει να δείχνει τις… ευαισθησίες σ’ αυτόν τον τομέα αφού από τις 5-8 Ιουνίου διοργανώνει Διεθνές Οικολογικό Συμπόσιο στην Αθήνα και τα νησιά του Σαρωνικού με τίτλο «Προς μία πιο πράσινη Αττική: Συντηρώντας τον πλανήτη και προστατεύοντας τους κατοίκους του».
Διαβάζουμε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»:




Όπως ενημερώνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο το συμπόσιο διοργανώνεται:

«για να διερευνήσει τα επείγοντα περιβαλλοντικά προβλήματα της Ελλάδας, εξετάζοντας συνάμα τις σχέσεις μεταξύ οικολογίας και οικονομίας, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των πιεστικών κοινωνικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων της εποχής μας. Το συμπόσιο θα εξετάσει επίσης τις συνέπειες της αναγκαστικής μετανάστευσης υπό το πρίσμα της φιλοξενίας, που η Κυβέρνηση και ο λαός της Ελλάδας επεκτείνουν και στους πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και αλλού. Στόχος και σκοπός του συμποσίου είναι να επιβεβαιώσουμε μια συνεργατική ανταπόκριση στην οικολογική κρίση, υποστηρίζοντας παράλληλα έναν βιώσιμο πλανήτη ως ιερή κληρονομιά για όλους τους ανθρώπους και ειδικά για τα παιδιά μας».

Το διεθνές οικολογικό συμπόσιο πρόκειται να τιμήσει με την παρουσία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ενώ στην εναρκτήρια συνεδρία του θα παραστεί ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.

Θα συμμετάσχουν περίπου 200 άτομα, ανάμεσά τους ηγετικές προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της οικολογίας και της θρησκείας. Τις εργασίες του συμποσίου θα παρακολουθήσουν επίσης θεολόγοι και κληρικοί, επιστήμονες και δημοσιογράφοι, πολιτικοί και ΜΚΟ, Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και φοιτητές, επιχειρηματίες και ακτιβιστές, οικονομολόγοι αλλά και πρόσφυγες. Επί πλέον, στους ομιλητές συμπεριλαμβάνονται Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουιστές «επιστήμονες», ενώ οι σύνεδροι προέρχονται από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας, της Βρετανίας και άλλων Ευρωπαϊκών Κρατών, των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, καθώς και από την Ινδία και την Αφρική.
Υπενθυμίζεται ότι εδώ και χρόνια ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναγνωρίζεται διεθνώς ως «ο Πράσινος Πατριάρχης».
Αναρωτιόμαστε αν θα γίνει αναφορά στον Χριστό! Μάλλον όχι καθώς για το περιβάλλον θα έρθουν… «ειδικοί» επιστήμονες των μουσουλμάνων, των Εβραίων, των Βουδιστών κτλ.
Το περιβάλλον ενώνει και τελικά συγχωνεύει τις θρησκείες!
Ο Πατριάρχης, σύμφωνα με όσα σχολιάζονται, αναδεικνύει τις θρησκευτικές και πνευματικές ρίζες της οικολογικής κρίσης!
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει διοργανώσει οικολογικά συνέδρια σε ευαίσθητες περιοχές του Πλανήτη όπως στον Αμαζόνιο (2006), στον Δούναβη( 1999), στην Αρκτική (2007), στον Μισσισιπή (2009) και τώρα ήρθε η ώρα της Αθήνας.
Τελικά το καινούριο κριτήριο «αγιοποίησης» θα είναι η συνεισφορά στην «προστασία τους περιβάλλοντος». Ούτε λόγος για Χριστό!
«Τριβέλι Πᾶνος»
ΣΧΟΛΙΟ: Η απόλυτη κατάργηση τής εκκλησίας από τόν κλήρο της λίγο πρίν έορτάσουμε τά γενέθλιά της. Η επιλογή τής εορτής τής Πεντηκοστής δέν είναι τυχαία, όπως καί στήν περίπτωση τής ψευδοσυνόδου.. Ενα άλλο Πνεύμα παίρνει τήν θέση τού Αγίου Πνεύματος. Μιά άλλη ενότης επιδιώκεται νά εξουσιάσει καί τόν πιστό όπως εξουσιάζει ήδη τόν αδιάφορο καί άθεο.
Ποιά είναι ακριβώς η "πράσινη" πλάνη; Μάς διδάσκει τό Ευαγγέλιο:  Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας καὶ τώρα λέει, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά; Ἐπειδὴ ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Πατέρα τοὺς εἶχε παραλάβει ἀπὸ Ἐκεῖνον ὡς ἀκατέργαστο ὑλικὸ κι ὁ ἴδιος τούς ἐπεξεργάστηκε καὶ τοὺς λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Καὶ τώρα τοὺς παραδίδει ξανὰ καλλιεργημένους καὶ λυτρωμένους στὸν Πατέρα Του. Ἑπομένως ὅσα εἶναι τοῦ Πατέρα εἶναι δικά Του κι ὅσα εἶναι δικά Του, εἶναι καὶ τοῦ Πατέρα.
«᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι» (Ἰωάν. ιζ' 9). Μήπως αὐτὸ σημαίνει πώς ὁ Κύριος δὲν προσεύχεται γιὰ ὅλον τὸν κόσμο, ἀλλά μόνο γιὰ τοὺς μαθητές Του; οἱ μαθητὲς ἦταν ἡ καλὴ γῆ, ὅπου ὁ οὐράνιος Σπορέας ἔσπειρε τὸ σωστικό Του σπόρο. Γιὰ τὸν ἀγρό αὐτόν, πού ὁ ἴδιος ὁ Σπορέας καλλιέργησε κι ἔσπειρε, προσευχήθηκε στὸ πρῶτο μέρος.
Ὁ Κύριος τὸ ἔκανε αὐτὸ γιὰ νὰ μᾶς διδάξει πώς πρέπει νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ ταπεινοφροσύνη μόνο αὐτὰ πού μᾶς εἶναι ἀπαραίτητα. Μέσα στὴν ἀκαλλιέργητη καὶ ἄγονη γῆ αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὁ ἴδιος διάλεξε ἕνα μικρὸ ἀγρό, τὸν περιέφραξε κι ἔσπειρε ἐκεῖ τὸν πολύτιμο σπόρο. Καθὼς ὁ σπόρος αὐτὸς ἀναπτύσσεται καὶ καρποφορεῖ, ὁ ἀγρὸς μεγαλώνει κι ὁ σπόρος ποὺ θὰ σπαρεῖ θὰ εἶναι περισσότερος. Ἑπομένως δὲν εἶναι φυσικὸ γιὰ τὸ γεωργὸ νὰ προσεύχεται μόνο γιὰ τὸν περιφραγμένο, καλλιεργημένο καὶ σπαρμένο ἀγρό κι ὄχι γιὰ τὸν ἄγονο κι ἀκαλλιέργητο;
 Σὲ κάθε περίπτωση ὁ Κύριος δὲν μπορεῖ νὰ προσευχήθηκε στὸν Πατέρα Του μόνο γιὰ τοὺς μαθητές Του, ἀλλά ὅπως θὰ δοῦμε ἀργότερα, καὶ περὶ τῶν πιστευὸντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ. Καὶ πάλι ὅμως ὄχι γιὰ ὅλους τούς ἄγονους κι ἀκαλλιέργητους ἀγροὺς τοῦ κόσμου, ἀλλά μόνο γιὰ τὸν διευρυμένο ἀγρό, ὅπου οἱ μαθητὲς θὰ σπείρουν τὸν πολύτιμο σπόρο τοῦεὐαγγελίου.
 Ὁ Κύριος δέν ζητεῖ μάταιη δόξα, κενή, ζητεῖ τὴ δόξα Του ἀπό τούς καρποὺς Του -τοὺς μαθητές Του- πού τὸν ἀκολούθησαν μὲ πίστη καὶ καλὰ ἔργα, μὲ ἀγάπη καὶ ζῆλο. 
«Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς» (Ἰωάν. ιζ' 13). Τί εἴδους χαρὰ εἶναι αὐτή; Εἶναι ἡ χαρὰ πού ἔχει ὁ ὑπάκουος γιὸς ὅταν ἐκπληρώνει τὸ θέλημα τοῦ πατέρα του. Εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ εἰρηνοποιοῦ, πού ἡ δική του ἐσωτερικὴ καὶ θεϊκὴεἰρήνη δὲν μπορεῖ νὰ διαταραχθεῖ ἀπὸ τὰ παραληρήματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ νοικοκύρη, πού ἀφοῦ καθάρισε τὸν ἀγρό του, τὸν ὄργωσε καὶ τὸν ἔσπειρε, ὕστερα βλέπει τὸν καρπὸ ν' ἀναπτύσσεται, νὰ ὡριμάζει καὶ ν' ἀποδίδει. Εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ νικητή, πού κατατρόπωσε ὅλους τούς ἐχθρούς του καὶ χάρισε τὴ δύναμη τῆς νίκης στοὺς φίλους του, γιὰ νὰ 'ναι νικητὲς ὡς τὸ τέλος τοῦ χρόνου. Εἶναι τελικὰ ἡ χαρὰ τῆς ἁγνῆς καὶ θεοφίλητης καρδιᾶς, ἡ χαρὰ αὐτὴ πού εἶναι ζωή, ἀγάπη καὶ δύναμη. Τέτοια χαρὰ εἶναι στὴν πληρότητά της ἐκείνη πού ζητοῦσε ὁ Κύριος γιὰ τοὺς μαθητὲς Του προτοῦ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν κόσμο.
Καί ιδού η αρχαία πλάνη μέ νέο ένδυμα φωτός:Πολλοὶ νεωτεριστὲς στὴ διαδρομὴ τῆς Ἱστορίας, φυσιωμένοι ἀπὸ τὶς γνώσεις καὶ τὴν ἔπαρσή τους, προσπάθησαν μὲ τὶς θεωρίες τους νὰ φέρουν τὴν εὐτυχία στὸ ἀνθρώπινο γένος μὲμιὰ κίνηση, κάνοντας ἔκκληση σ' ὁλόκληρο τὸν κόσμο. οἱ προσπάθειές τους ὅμως γρήγορα ἐκμηδενίστηκαν καὶ χάθηκαν σὰν φουσκάλες τοῦ νεροῦ, ἀφήνοντας τὸν ἀπατημένο κόσμο σὲἀκόμα μεγαλύτερη δυστυχία.

 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.
Γεν. 2,7                     Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπον με χώμα από την γην (χοϊκόν) και ενεφύσησεν στο πρόσωπον αυτού πνεύμα ζων, την αθάνατον ψυχήν·

                                    Ο Θεός βάζει τον άνθρωπο στον κήπο της Εδέμ
Γεν. 2,8             Καὶ ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε.
Γεν. 2,8                     Διέταξε δε ο Θεός και εφύτρωσε και εβλάστησεν εις την περιοχήν της Εδέμ προς ανατολάς κήπος, ο παράδεισος, και εκεί ετοποθέτησε τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε.
Γεν. 2,9             καὶ ἐξανέτειλεν ὁ Θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ.
Γεν. 2,9                     Εκαμε δε ο Θεός να βλαστήσουν από την γην όλα τα είδη των δένδρων, τα οποία είναι ωραία εις την όρασιν, ευχάριστα εις την γεύσιν και θρεπτικά, καθώς επίσης διέταξε και εφύτρωσε το δένδρον της ζωής εν μέσω του παραδείσου και το δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού.


Αμέθυστος

Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)



ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ (ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ)
Κατήχηση ΙΕ’
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ Αδελφοί και Πατέρες,
Σήμερα είναι μια εορτή μεταξύ δύο φωτεινών και σωτηρίων εορτών (της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής). Σήμερα, μεταξύ δύο μεγάλων μέχρι τον ουρανό πανηγύρεων παρουσιάζονται οι πολύφωτοι αστέρες. Σήμερα, μεταξύ των δύο αρμάτων που έχουν δρόμο τον ουρανό, εμφανίζονται τριακόσιοι δεκαοκτώ αρματηλάτες, όχι βέβαια για να διευθύνουν την ορμή αυτών των δύο κατευθυνομένων αρμάτων, αλλά για να διευθύνουν αυτούς που απιστούν για Εκείνους που έχουν ανεβεί επάνω στα άρματα, και να τους οδηγήσουν στην πίστη, για το ότι το μεν ένα άρμα ανέβασε από τη γη προς τις ουράνιες αψίδες και τους κόλπους του Πατέρα από τη γη τον σαρκοφόρο Θεό Λόγο, το δε άλλο άρμα, ότι τον «άλλο Παράκλητο» (Ιω. ιδ’ 16) (το Άγιο Πνεύμα), αντί για τον Χριστό που αναλήφθηκε, Τον κατέβασε από τον ουρανό «σαν άνεμος που φυσούσε δυνατά» (Πράξ. β’ 3), για να εκπληρωθεί ο λόγος του Χριστού που έλεγε ότι «σας συμφέρει να φύγω εγώ. Γιατί, αν εγώ δεν φύγω, δεν θα έλθει σ’ έσας ο Παράκλητος, ενώ αν πάω εκεί θα Τον στείλω σ’ εσάς. Και όταν έλθει Εκείνος, θα ελέγξει τους ανθρώπους για την αμαρτία, για τη δικαιοσύνη και για την κρίση» (Ιω. ιε’ 7-8).