Στὰ κρεματόρια

by Χρονογραφίες

Λήθη τοῦ θανάτου;

Ναί, ἐσκεμμένη λήθη τοῦ θανάτου, ἀφοῦ ἡ τέφρα μπορεῖ νὰ σκορπιστεῖ. Δὲν θὰ ὑπάρχει κάποιο μέρος νὰ ἐπισκεφτεῖς τὸ νεκρό. Χωρὶς νεκροταφεῖα σκέφτεσαι λιγότερο τὸ θάνατο, κι αὐτὸ εἶναι πολὺ καλὸ γιὰ τὴν καταναλωτικὴ ἰδεολογία τοῦ αἰώνιου παρόντος. Καὶ γιὰ τὴν Πρόοδο τῆς ριζοσπαστικῆς Ἀριστερᾶς. Κάθε εἴδους Πρόοδο, ἐννοεῖται· ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ χειρότερο.

Προσβολὴ πρὸς τὸ σῶμα;

Ναί, ἀφοῦ καὶ μετὰ τὴν καύση τὰ κόκκαλα (ἰδίως τὸ κρανίο) δὲν διαλύονται. Πρέπει λοιπόν, ἕνας ἐργάτης νὰ σοῦ σπάσει τὸ κρανίο. Οὔτε αὐτὸ ἐπαρκεῖ ὅμως, ἀφοῦ πρέπει τὰ κόκκαλα ποὺ ἀπομένουν νὰ μποῦν στὸ μίξερ, γιὰ νὰ γίνουν πούδρα. Τὰ σκουληκάκια σᾶς πείραξαν.

Σὲ ἀντίθεση μὲ μεταμοντέρνους «πλατωνικούς» Μετανθρώπους, ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ μετακομίζουν ἀπὸ σῶμα σὲ σῶμα ἢ ἀπὸ μηχανὴ σὲ μηχανή, τὸ σῶμα εἶναι μοναδικὸ καὶ πολύτιμο. Δὲν εἶναι γιὰ νὰ πετιέται σὲ φούρνους σὰν τὴν ἐνεργειακὴ ἐκμετάλλευση ἀστικῶν ἀπορριμμάτων. Εἶναι γιὰ νὰ τιμᾶται. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο συνείδηση – «ψυχή». Εἶναι καὶ σῶμα, καὶ ἡ τιμὴ πρὸς αὐτὸ πηγαίνει στὸν ἄνθρωπο. Ἡ πούδρα στὸ βαζάκι δὲν εἶναι ἄνθρωπος, τὰ κόκκαλα στὸ κουτὶ ὅμως εἶναι γιατὶ ἔχουν κάτι ἀπὸ τὴ μορφὴ τοῦ ζωντανοῦ ἀνθρώπου.

Γελοία ἀπομίμηση παγανιστικῶν καὶ ἰνδουιστικῶν τελετῶν;

Ναί, γελοία ἀπομίμηση: Γιατὶ οἱ ἰνδουιστικὲς τελετὲς γίνονται στὸ ὕπαιθρο, μπροστὰ σὲ συγγενεῖς τοῦ νεκροῦ καὶ ἱερεῖς, εἶναι τελετὲς κι ὄχι βιομηχανικὴ κατασκευὴ κονσέρβας σὲ ἕνα φοῦρνο. Καὶ γιατὶ τὸ ἴδιο γινόταν καὶ στὴν ἑλληνικὴ Ἀρχαιότητα.

Εἶναι ἐπίσης δεῖγμα ἐσφαλμένης ἢ ψευδοῦς ἀντίληψης τῶν ἄθεων γιὰ τὴν Ἀρχαιότητα, γιατὶ ἡ ἀποτέφρωση ἔπαψε νὰ εἶναι δημοφιλὴς πρὶν ἐπικρατήσει ὁ Χριστιανισμός, καὶ θάβονταν καὶ οἱ ἀρχαιόθρησκοι τὸν 3ο μ.Χ. αἰ.

Βεβαίως, ἡ -διὰ τῆς βιομηχανικῆς ἀποτέφρωσης- λήθη τοῦ θανάτου μόνο ἔνδειξη ἀχριστιανικῆς, παγανιστικῆς κοσμοαντίληψης δὲν ἀποτελεῖ: Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀποκαλοῦσαν «θνητὸ» τὸν ἄνθρωπο. Ὁ θάνατος εἶναι τὸ ὑπέρτατο ἐμπόδιο στὴν ἀτομικὴ παντοδυναμία. Ὅσο περισσότερο ξεχνιέται ὁ θάνατος, χωρὶς μνήματα καὶ τελετές, τόσο περισσότερο χάνεται ἡ αἴσθηση τῆς θνητότητας. Κατὰ τὰ ἄλλα, εἶναι ἀντιχριστιανοί νοσταλγοὶ τῆς Ἀρχαιότητας οἱ ὁπαδοὶ τῆς βιομηχανικῆς ἀποτέφρωσης.

Κοστοβόρο;

Προφανῶς. Θὰ εἶναι δημοτικὰ-κρατικὰ τὰ ἀποτεφρωτήρια. Δηλαδή, θὰ πληρώνουμε ἔμμεσα ἢ ἄμεσα γιὰ τὴ συντήρηση καὶ λειτουργία τους. Βλάκας εἶναι ὁ ἰδιώτης νὰ ἀνοίξει κατάστημα; Ἔπειτα, σοῦ λέει ὁ ἔξυπνος, «δὲν θέλω νὰ πληρώνω τὸ μισθὸ τῶν παπάδων» -τὸ ὁποῖο εἶναι ψέμα γιὰ λόγους γνωστούς. Θὰ πληρώνουμε ὅμως ἐμεῖς ὅλοιτὸ λογαριασμὸ γιὰ τὸ ἀποτεφρωτήριο τῶν λίγων ἐπειδὴ ὁ ἄλλος θέλει «νὰ τὴν πεῖ» στὴν Ἐκκλησία ἢ ἐπειδὴ φοβᾶται τὴν ἰδέα ὅτι θὰ τὸν σιγοτρῶνε τὰ σκουλήκια ἢ ὅτι θὰ μείνει ἄλειωτος, λὲς καὶ οἱ νεκροὶ αἰσθάνονται τὰ σκουλήκια νὰ τρυπώνουν στὸ πτῶμα τους ἢ ὅτι μένουν ἄλειωτοι. Σάμπως θὰ σὲ βλέπουν νὰ ἀποσυντίθεσαι οἱ συγγενεῖς σου; Ἀφοῦ χωμένος στὸ χῶμα θὰ εἶσαι. Πολὺ εὐαίσθητα στομάχια ἔχει ὁ κόσμος, ποὺ βλέπει σπλατεριὲς καὶ βαμπὶρ στὰ θρίλερ τῆς Παρασκευῆς. Πόσο ἀλλοπρόσαλλη μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀθεϊστικὴ αἴσθηση καὶ διακήρυξη ἀθανασίας, πιά. Ὁ Ἡράκλειτος τουλάχιστον ἔχει πεῖ ὅτι ἕνα πτῶμα δὲν εἶναι καλύτερο ἀπὸ ἕνα σωρὸ κοπριά. Δὲν ἀμφιταλαντευόταν.

Ἐπικίνδυνο;

Σαφῶς: Θὰ δηλώνεις σὲ συμβολαιογράφο ὅτι θέλεις νὰ ἀποτεφρωθεῖς, λέει. Λὲς καὶ δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ κρούσματα πλαστογράφησης τῆς βούλησης πεθαμένων, γιὰ περιουσιακὰ ἢ ἄλλα ζητήματα.

Ὅσο γιὰ τὴ ληξιαρχικὴ πράξη θανάτου, ὅπου θὰ ἀναγράφεται ἡ αἰτία θανάτου, ὑπάρχουν περιπτώσεις ὅπου ἰατροδικαστὴς διέταξε (μετὰ ἀπὸ ἀρκετὸ καιρό) τὸ ξεθάψιμο τοῦ νεκροῦ, ὥστε νὰ διαπιστωθεῖ λ.χ. ἐὰν δηλητηριάστηκε ἢ ἐὰν φέρει σημάδια πάλης κ.ο.κ. Στὶς περιπτώσεις ἐπανεξέτασης δολοφονιῶν ἢ ἀνεξήγητων θανάτων, ἡ ὑπόθεση δικαστικῶς θὰ κλείνει ὁριστικὰ ἐξαιτίας τῆς ἀποτέφρωσης. Χαρὰ στοὺς δηλητηριαστὲς καὶ τοὺς δολοφόνους ποὺ θὰ γλίτωσαν στὸ πρῶτο στάδιο τῆς ἔρευνας.

Ἀτομικισμός;

Ναί. Σὲ ἀπόλυτη ταύτιση μὲ τὸν νομικισμὸ τοῦ «τὸ νόμιμο εἶναι καὶ ἠθικό», οἱ συγγενεῖς τοῦ πεθαμένου δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ θάψουν τὸ νεκρό τους. Ἡ ἀποκοπὴ τοῦ νεκροῦ ἀπὸ τὴν κοινότητά του.

Στοχευμένη λήθη τοῦ θανάτου, λοιπόν, ἀλαζονεία νιότης καὶ κατανάλωσης, προσβολὴ πρὸς τὸ σῶμα, σαχλεπίσαχλη ἀπομίμηση προχριστιανικῶν ἐθίμων, κοστοβόρα διαδικασία ἐπιβαρυντικὴ γιὰ τὴν πολιτεία, ἐπικίνδυνη σὲ περιπτώσεις ἐξιχνίασης φόνων, δικαίωση τοῦ ἀτομικισμοῦ.

Χρονογραφίες