Πικρὰ παραπονιέσαι πὼς δὲν ἔχεις παιδιά. Παραπονιέσαι γιὰ τὸν ἄνδρα σου, ποὺ τὸν θεωρεῖς ὑπαίτιο. Καὶ ἀκόμα τολμᾶς νὰ παραπονεθεῖς καὶ γιὰ τὸν Δημιουργό σου. Μὴν ἁμαρτάνεις φορτώνοντας τὴν ψυχή σου, ἀλλὰ ὑποτάξου στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αἰτία τῶν παιδιῶν, ἐνῶ οἱ γαμήλιοι σύντροφοι εἶναι μόνο τὰ κανάλια μέσω τῶν ὁποίων ἐμφανίζονται τὰ παιδιὰ στὸν κόσμο, κατὰ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ κατὰ τὸ στοργικὸ θέλημά Του.
Στὴ Βίβλο τῆς ζωῆς εἶναι γραμμένη ἡ ἑξῆς περίπτωση: ἡ Ραχήλ, ἡ γυναίκα τοῦ Ἰακώβ, δὲν εἶχε παιδιά. Καὶ στὴν πίκρα της ἡ Ραχὴλ μάλωσε τὸν ἄνδρα της τὸν Ἰακὼβ καὶ τοῦ εἶπε:
«Δὸς μοὶ τέκνα, εἰ δὲ μή, τελευτήσω ἐγὼ» (Γέν. 30, 1). Παραξενεύθηκε ὁ Ἰακὼβ μὲ τὴν ἀφροσύνη τῆς γυναίκας του: «Θυματωθεῖς δὲ Ἰακὼβ τὴ Ραχὴλ εἶπεν αὐτή: μὴ ἀντὶ Θεοῦ ἐγὼ εἰμί, ὃς ἐστέρησε σὲ καρπὸν κοιλίας;» (Γέν. 30, 2).
Συμβαίνει, νὰ μὴν δίνει ὁ Δημιουργὸς καμιὰ φορᾶ παιδιὰ οὔτε στοὺς δικαιότατους συζύγους, ὅπως ἦταν ἡ περίπτωση μὲ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὴ Σάρα, ἢ μὲ τὸν δίκαιο Ἰωακεὶμ καὶ τὴν Ἄννα. Ἀλλὰ συμβαίνει, Αὐτὸς νὰ μὴν δίνει παιδιὰ λόγω ἁμαρτίας τῆς μίας ἢ τῆς ἄλλης γαμήλιας πλευρᾶς.
Γιὰ παράδειγμα ἡ περίπτωση μὲ τὴ Μελχόλ, τὴ γυναίκα τοῦ Δαβίδ. Ἡ νεαρὴ γυναίκα τοῦ Δαβὶδ Μελχόλ, κόρη τοῦ βασιλιᾶ Σαούλ, κοιτοῦσε μία φορὰ ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ εἶδε τὸν ἄνδρα της πάνω στὸν θρησκευτικὸ ἐνθουσιασμό του νὰ πηδᾶ καὶ νὰ χορεύει γύρω ἀπὸ τὴν κιβωτὸ τῆς διαθήκης, «καὶ ἐξουδένωσεν αὐτὸν ἐν τὴ καρδία αὐτῆς» (Β’ Βάσ. 6, 16). Τοῦτο τὸν χλευασμὸ στὴν καρδιὰ της κανένας στὸν κόσμο δὲν γνώριζε ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ βλέπει τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ ὁ Ὕψιστος τιμώρησε τὴν Μελχὸλ τὴν γυναίκα τοῦ Δαβὶδ «καὶ τὴ Μελχὸλ θυγατρὶ Σαοὺλ οὐκ ἐγένετο παιδίον, ἕως τῆς ἡμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτὴν» (Β’ Βάσ. 6, 23).
Ἐξερεύνησε λοιπὸν κι ἐσὺ τὴν καρδιά σου καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ ἄνδρα σου, καὶ κοιτάξτε καὶ οἱ δύο, ἐὰν...
σὲ κάτι ἁμαρτήσατε μπροστὰ στὸν Κύριο. Ἐὰν δὲν βρεῖτε κανένα φταίξιμο σ’ ἐσᾶς, τότε ἀναμφίβολα εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν ἔχετε παιδιὰ δικά σας, ὥστε νὰ ἀγκαλιάσετε ξένα ὀρφανὰ σὰν νὰ ἦταν δικά σας παιδιά, πράγμα ποὺ εἶναι μεγάλο ἔργο μπροστὰ στὸν Κύριο.
Ἀκόμα ζεῖ ἀνάμεσά μας μία σημαντικὴ κυρία, ἡ ὁποία δὲν ἔχει δικά της παιδιά, ἀλλὰ ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ πολέμου μάζευε ἑκατοντάδες ὀρφανὰ χωρὶς πατέρα καὶ μητέρα καὶ τὰ φρόντιζε καὶ τὰ σπούδαζε σὰν νὰ ἦταν δικά της παιδιά. Κάποια φορᾶ μου ὁμολόγησε:
«Στὴ ζωή μου ποτὲ δὲν ἀγαποῦσα τίποτα τόσο πολὺ ὅσο τὰ παιδιά. Ὅταν ἤμουν μικρὸ κορίτσι ἐπιθυμοῦσα νὰ παντρευτῶ γρήγορα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀποκτήσω παιδιά, καὶ μάλιστα ὅσα περισσότερα μποροῦσα. Ὅμως αὐτὸ δὲν μοῦ δόθηκε. Δύο φορὲς παντρεύτηκα, ὅμως δικά μου παιδιὰ δὲν ἀπέκτησα. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἑκατὸ φορὲς παραπάνω ἐκπλήρωσε τὴν ἐπιθυμία μου γιὰ παιδιά. Μοῦ δώρισε ἕως τώρα περίπου χίλια παιδιά. Καὶ τώρα στὰ γεράματά μου ἀμέριστα χαίρομαι, ἐπειδὴ ὁ Δημιουργὸς δὲν μοῦ ἔδωσε παιδιὰ ἐκ τῆς κοιλίας μου. Ἀφοῦ, ἐὰν εἶχα δύο, τρία ἀκόμα καὶ δέκα δικά μου παιδιά, θὰ ἀσχολιόμουν μ’ αὐτὰ μία ζωὴ ὁλόκληρη, ὅποτε θὰ ἔχανα τὴν ἱκανοποίηση καὶ τὴν εὐτυχία, νὰ ὀνομάσω χίλια παιδιὰ ἄλλων δικά μου. Δόξα στὸν ἀγαπημένο Θεὸ γι’ αὐτό!».
Νὰ προσεύχεσαι κι ἐσὺ στὸν Θεὸ καθαρὰ καὶ ἀπὸ καρδιᾶς, ὅπως προσεύχονταν ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα. Εἶναι ἀνείπωτα ἐλεήμων καὶ μπορεῖ νὰ σοὺ δώσει παιδιά. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν δὲν σοὺ δώσει, μὴν θυμώνεις. Δώρισε τότε τὴν ἀγάπη σου στὰ παιδιὰ τῶν νεκρῶν μητέρων, καὶ θὰ ὀνομαστεῖς μητέρα καὶ ὄχι ἄτεκνη στὸ Βασίλειο τῆς αἰώνιας δικαιοσύνης καὶ ὀμορφιᾶς.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δὲν φτάνει μόνον ἡ πίστη…». Ἱεραποστολικὲς ἐπιστολὲς Β’, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῶ» σέλ. 286-288)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου