Είναι η παιδεία, ανόητε!

(AP / Petros Giannakouris)

Tου Πασχου Μανδραβελη
Σύμφωνα με μια αριστερή κοινωνιολογική ανάλυση ο νεοφιλελευθερισμός κάνει δύο κακά στους νέους. Είτε τους αποχαυνώνει με την ευμάρεια, αποτρέποντάς τους να βγουν στους δρόμους, είτε τους εξαγριώνει και βγαίνουν στους δρόμους για να τα σπάσουν. Οσοι δε χασκογελάσουν μ’ αυτή την ανάλυση είναι πουλημένοι πράκτορες του κεφαλαίου. Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση οι ταραχές στη Βρετανία πυροδοτήθηκαν από τις περικοπές που έκανε η κυβέρνηση Κάμερον στο κράτος-πρόνοιας, άσχετα αν αυτές οι περικοπές δεν πρόλαβαν ακόμη να γίνουν αισθητές στην κοινωνία.
Η αλήθεια είναι ότι το έλλειμμα κοινωνικής προστασίας και η συγκριτική φτώχεια δημιουργεί εύφλεκτο υλικό για κάθε είδους εξέγερση ή χουλιγκανισμό. Απλώς αυτή η σχέση δεν είναι αυτόματη. Μέσα σε μια κοινωνία που ένας νέος νιώθει ότι δεν έχει τίποτε να κερδίσει, θα νιώθει επίσης ότι δεν έχει και τίποτε να χάσει, σπάζοντας και καίγοντας. Δεν είναι μόνο η φτώχεια που εξαγριώνει τους ανθρώπους, είναι και ο αποκλεισμός των ευκαιριών για τον πλούτο. Δεν πεινούσαν οι κουκουλοφόροι του Λονδίνου, ipad και ακριβά αθλητικά παπούτσια έκλεβαν.
Η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής δεν προέρχεται από το άγχος της επιβίωσης, γεννάται από το έλλειμμα ευκαιριών που νιώθουν ότι έχουν κάποιοι άνθρωποι. Το κοινωνικό ασανσέρ που διά της εκπαίδευσης δημιούργησε η αστική κοινωνία μοιάζει χαλασμένο. Η παιδεία, που ήταν βασικό συστατικό του, δεν θέλγει τους νέους. Τη σνομπάρουν μικροί, για να βρεθούν σε αδιέξοδο μεγάλοι, ίσως επειδή κυριάρχησαν στα εκπαιδευτικά συστήματα θεωρίες ότι η μόρφωση, δεν θέλει κόπο, αλλά θέλει τρόπο. Οτι τα παιδιά θα αγαπήσουν το διάβασμα πριν μάθουν να διαβάζουν, ενώ πρέπει να παιδευτούν για να μάθουν να διαβάζουν και μετά θα αγαπήσουν το διάβασμα.
Δυστυχώς, στη Δύση μεγαλώνουμε πλέον λειτουργικά αναλφάβητους. Παιδιά που τελειώνουν το σχολείο χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδεία. Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων· παλαιότερα οι δαπάνες για την παιδεία ήταν πολύ χαμηλότερες. Είναι θέμα αποπροσανατολισμού της εκπαιδευτικής διαδικασίας και χαμηλής παραγωγικότητάς της. Στην Ελλάδα αυτό γίνεται περισσότερο. Φορτώνουμε στα παιδιά πτυχία και Certifications κι όταν βγουν στην αγορά εργασίας δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα. Παιδεύουμε τα παιδιά να παπαγαλίζουν, αντί να μάθουν να σκέφτονται. Αυτό το πληρώνουν αυτά σήμερα κι εμείς θα το πληρώσουμε αύριο.
Kathimerini.gr
http://blogs.sch.gr/tgiakoum/