Ἡ Ἁγία Θεοδώρα γεννήθηκε τὸ 815 μ.Χ., στὴν Παφλαγονία τῆς Μικρᾶς Ἀσιᾶς.
Ἀπέκτησε μὲ τὸν εἰκονομάχο αὐτοκράτορα Θεόφιλο ἕναν υἱὸ τὸ Μιχαὴλ καὶ πέντε θυγατέρες τὴ Θέκλα, τὴν Ἄννα, τὴν Ἀναστασία, τὴν Πουλχερία καὶ τὴ Μαρία.
Ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα διαδραμάτισε σημαντικὸ ρόλο στὴν πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ πάλη γύρω ἀπὸ τὸ ζήτημα τῆς λατρείας ἢ ὄχι τῶν εἰκόνων, ποὺ εἶχε ξεκινήσει ἤδη ἀπὸ τὸ 730 μ.Χ., ἀπὸ τὸν ἱδρυτὴ τῆς δυναστείας τῶν Ἰσαύρων Λέοντα τὸν Γ. Ἡ διαμάχη αὐτὴ χώρισε τὸ Βυζάντιο σὲ δύο μέρη στοὺς εἰκονολάτρες καὶ στοὺς εἰκονομάχους. Ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος ἀκολούθησε εἰκονομαχικὴ πολιτική. Μὲ βασανιστήρια, διώξεις καὶ καταστροφὴ ἱερῶν κειμηλίων καὶ εἰκόνων (π.χ. ἀσβέστωναν τὶς ἱερὲς Εἰκόνες).
Ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα ἔμεινε πιστὴ στὶς θρησκευτικὲς ἀρχὲς ποὺ εἶχε διδαχθεῖ ἀπὸ τοὺς γονεῖς της καὶ μαζὶ μὲ τὰ παιδία τῆς κρυφὰ στὰ διαμερίσματα τῆς ἀλλὰ καὶ σ'; ἐπισκέψεις στὴν μητέρα της, ἀπέδιδαν τὶς πρέπουσες τιμὲς στοὺς Ἁγίους. Ἀποκαλοῦσαν μητέρα καὶ παιδία τὶς ἱερὲς Εἰκόνες ''καλά νινιὰ'' γιὰ νὰ μὴν καταλάβει κάτι ὁ αὐτοκράτορας.
Τὸ 842 μ.Χ. ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος ἀρρώστησε βαριὰ ἀπὸ δυσεντερία, τόσο ποὺ παραμορφώθηκε τὸ στόμα του καὶ ὁ λάρυγγάς του εἶχε βγεῖ ἔξω. Σὲ ὅραμά της ἡ αὐτοκράτειρα Θεοδώρα εἶδε, τὴν ἄχραντο Θεοτόκο μὲ τὸ θεῖο βρέφος ἀγκαλιά, περιστοιχισμένη μὲ λαμπροφορεμένους ἀγγέλους, οἱ ὁποῖοι ἔδερναν τὸ Θεόφιλο ἀνελέητα. Καθὼς ξύπνησε ἄκουσε τὸ σύζυγό της νὰ λέει ἀναστενάζοντας,’’Ἀλίμονο σὲ μένα τὸν ἄθλιο καὶ δυστυχῆ. Γιὰ τὶς ἁγίες Εἰκόνες μὲ κτυπᾶνε.’’; ἡ Θεοδώρα παρακαλοῦσε θερμὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶχε βγάλει ἀπὸ τὰ σεντούκια, νὰ τὸν λυπηθεῖ.
Ξαφνικὰ ὁ Θεόφιλος ἅρπαξε καὶ καταφιλοῦσε μία εἰκόνα, ποὺ σὰν ἐγκόλπιο εἶχε κρεμασμένη ἕνας ἀπὸ τοὺς παρευρισκομένους. Τὸ θαῦμα ἔγινε καὶ...
τὸ στόμα καὶ ὁ λάρυγγάς του ἐπανῆλθαν στὴ φυσιολογική τους κατάσταση.
Μὲ τὸ θάνατο τοῦ συζύγου της, τὸ 842, ἀνέβηκε στὸ θρόνο ὁ ἀνήλικος υἱὸς τῆς Μιχαὴλ σὲ ἡλικία τριῶν ἐτῶν. Ἡ Αὐγούστα, ὡς ἐπίτροπος τοῦ υἱοῦ της συγκρότησε καὶ ἐπικύρωσε τὰ πρακτικὰ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας (787), κατέβασε ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν εἰκονομάχο Ἰωάννη, τὸν ἕβδομο καὶ ἀνέβασε τὸ Μεθόδιο. Ἐπίσης, ἀποφασίστηκε ἡ ὁριστικὴ ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν Εἰκόνων.
Ἔδωσε ἐντολὴ ν' ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι ἀπὸ τὶς φύλακες καὶ νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὶς ἐξορίες ὅσοι ἐξαιτίας τῶν εἰκόνων εἶχαν βασανισθεῖ καὶ διωχθεῖ. Μὲ ἀπόφαση Συνόδου το 842, συγκεντρώθηκαν στὴν Ἁγία Σοφία ὅσοι Πατέρες, μοναχοὶ, κληρικοὶ εἶχαν διασωθεῖ ἀπὸ τὴν αὐτοκρατορικὴ ὀργὴ καὶ μ'ἐπικεφαλῆς τὴν Αὐτοκράτειρα Θεοδώρα καὶ τὸν υἱὸ της Μιχαήλ, τέλεσαν λιτανεία τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων μὲ θυμιατά, λαμπάδες καὶ ἐπανέφεραν στοὺς ναοὺς τὶς ἱερὲς Εἰκόνες. Ἡ ἐκκλησία μας τιμᾶ καὶ ἑορτάζει αὐτὸ τὸ γεγονὸς κάθε χρόνο τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ἡ ὁποία ὀνομάσθηκε Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ὅμως κηδεμόνας τοῦ Μιχαὴλ ἦταν ὁ ἀδερφὸς της Βάρδας, ἄνθρωπος ποταπὸς καὶ ἀσεβής, ποὺ παρέσυρε σὲ ἀνόσιες πράξεις τὸν ἀνιψιό του. Ἀφοῦ συκοφάντησε γιὰ κατάχρηση τοῦ αὐτοκρατορικοῦ ταμείου τὴ Θεοδώρα καὶ πὼς ἐπιβουλευόταν τὸν υἱό της, κατάφερε νὰ ξεσηκώσει τὸ Μιχαὴλ ἐναντίον της καὶ τὴν ἔκλεισε στὸ μοναστήρι τῶν Γαστρίων μαζὶ μὲ τὶς κόρες της.
Ἐκεῖ ἐξανάγκασε τὸν Πάτρωνα, ἀδερφὸ τῆς Θεοδώρας νὰ τὶς κάρει μοναχές, χωρὶς τὴ θελήσή του, ἐνάντια στὴν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου καὶ στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Ἔζησε ἕως τὴν κοίμηση τῆς ἐκεῖ, διαπρέποντας στὸ μοναχικὸ βίο ὅπως καὶ στὸν αὐτοκρατορικὸ μὲ τὶς ἀρετὲς καὶ τὴν πιστή της, στηρίζοντας τὶς κόρες τίς. H ἀληθινή της εὐσέβεια καὶ ἡ ὀρθόδοξη πίστη της, δὲν ἄφησαν τὴ Θεοδώρα νὰ παρασυρθεῖ ἀπὸ ἀλαζονεία, ματαιοδοξία γιὰ τὴν βασιλικὴ δόξα ποὺ εἶχε ζήσει, ἀλλὰ μὲ πραγματικὴ ταπείνωση ἔζησε ἐν Χριστῷ.
Κοιμήθηκε στὶς 11 Φεβρουαρίου τοῦ 867, μετὰ τὴν ἀνακομιδὴ τὸ ἱερὸ λείψανό της βρέθηκε ἄθικτο, εὐωδίαζε μύρο καὶ ἐπιτελοῦσε πολλὰ θαύματα, ἡ ἐκκλησία μας τὴν ἀνακήρυξε Ἁγία. Τὸ σεπτὸ σκήνωμα, φυλασσόταν ἕως τὸ 1456 στὴν Κωνσταντινούπολη, μετὰ τὴν πτώση της μεταφέρθηκε στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς Κέρκυρας.
Ἡ μνήμη τῆς τιμᾶται στὶς 11 Φεβρουαρίου
Κάθε χρόνο, μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Τιμοθέου Τριβιζᾶ τὸ 1984, τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τελεῖται ἱερὰ λιτάνευση τοῦ σεπτοῦ σκηνώματος τῆς Ἁγίας Θεοδώρας στὴν πόλη τῆς Κέρκυρας.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Δωρεῶν τῶν ἐνθέων οὖσα ἐπώνυμος, τὴν Ἐκκλησίαν φαιδρύνεις βασιλικαὶς δωρεαίς, ὡς θεόγλυπτος εἰκὼν θείας φρονήσεως, τῶν γὰρ Εἰκόνων τῶν σεπτῶν, τὴν τιμὴν ὡς σχετικήν, ἐτράνωσας Θεοδώρα, τῶν Βασιλίδων ἄκρατης, τῶν Ὀρθοδόξων ἐγκαλλώπισμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου