Ἡ Ἱστορία ἀποφαίνεται: δέν ὑπάρχει «μακεδονικό ἔθνος».

 Μέλια

ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη, 1896

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 18 Δεκεμβρίου 2018.

Ὁ κ. Μητσοτάκης δέχεται τήν σύνθετη ὀνομασία ἀλλά ὄχι τήν ἐθνότητα καί τήν γλώσσα ὡς σκέτα «μακεδονικές». Κανείς δέν τόν ρώτησε ἄν δέχεται «βορειομακεδονικό ἔθνος».

Ὁ κ. Τζανακόπουλος τήν περασμένη ἑβδομάδα στήν ΕΡΤ στό ζενίθ μίας μᾶλλον «νεοφιλελεύθερης» ὀπτικῆς ἀπολυτοποίησε παιδαριωδῶς τό δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ λέγοντας ἐπί λέξη: «ὁ καθείς μπορεῖ νά προσδιορίζεται ἐθνοτικά κατά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον νομίζει». Λές καί τό ἔθνος εἶναι παρατσούκλι!

Ἀναλύω τά ἱστορικά δεδομένα μέ χρονολογική σειρά.

Πρῶτος σταθμός οἱ δεκάδες γεωγραφικοί καί ἐθνογραφικοί χάρτες τοῦ 19ου αἰώνα, σέ κανέναν ἀπό τούς ὁποίους δέν ἀναφέρονται πουθενά «Μακεδόνες».

Δεύτερος σταθμός τό 1878. Σέ συνέχεια τῆς ἔκδοσης τοῦ ἀρχείου τοῦ Στέφανου  Δραγούμη τό 1966, ὁ Εὐάγγελος Κωφός ἐξέδωσε τό 1969 ἀνέκδοτα προξενικά ἔγγραφα στό βιβλίο «Ἡ Ἐπανάστασις τῆς Μακεδονίας κατά τό 1878». Στά σπάνια αὐτά ἔργα, διότι ὁ Μακεδονικός Ἀγώνας εἶναι ἐν πολλοῖς ἀδιόρατος στήν ἱστοριογραφία μας, φωτίζεται ἡ ἄμεση ἀντίδραση τῶν Ἑλλήνων στήν ἀπόδοση τῆς Μακεδονίας στούς Βούλγαρους κατά τήν Συνθήκη τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. «Μακεδόνες» δέν ὑφίστανται.

Τρίτος σταθμός τό 1884 καί 1885, ὅταν Ἕλληνες τῆς περιοχῆς τοῦ Μοναστηρίου (ἐκ Νιζόπολης, Τυρνόβου καί Μεγαρόβου) ἀπέστειλαν ἐπιστολές στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη διαμαρτυρόμενοι ὅτι «Γνήσιοι Μακεδόνες ὄντες καί τοιοῦτοι θέλοντες νά εἴμεθα καί εἰς τό μέλλον διά τέ τῆς Ἑλληνικῆς ἠμῶν γλώσσης… ἀποκηρύττομεν πάσας τάς χιμαιρικᾶς ἰδέας καί τάσεις αὐτῶν τῆς ἤν ἐπιδιώκουσιν ἑνώσεως τῆς Μακεδονίας μετά τῆς Βουλγαρίας». Οἱ ἐπιστολές διαβιβάστηκαν στόν Βρετανό πρέσβη. [1]

Τέταρτος σταθμός τό 1893, ὅταν στήν διακήρυξη τῆς ΕΜΕΟ (τήν ὁποία ἔχουν παραποιήσει οἱ Σκοπιανοί) τό κάλεσμα γιά ἐπανάσταση κατά τῶν Ὀθωμανῶν γίνεται πρός ὅλους ἀνεξαρτήτως θρησκείας, γλώσσας καί ἐθνότητας. Ὄχι στούς ἐθνικά «Μακεδόνες».

Πέμπτος σταθμός οἱ ἐκδόσεις τῶν «Μακεδονικῶν Ἡμερολογίων» τοῦ 1897 καί 1908, πού ἔπεσαν στά χέρια μου πρόσφατα. Σ’ αὐτά ὁ Γ. Δροσίνης, Κ. Παλαμᾶς, Ζ. Παπαντωνίου καί πολλοί καί ἄλλοι ὑμνοῦν τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καί μιλοῦν μόνο γιά Βουλγάρους. «Μακεδόνες» δέν ὑφίστανται στόν ὁρίζοντα. [2,3,4]

Ἕκτος σταθμός τό 1913, ὅταν κατά τήν Συνθήκη Εἰρήνης τοῦ Βουκουρεστίου, δέν γίνεται οὐδεμία ἀναφορά σέ «Μακεδονία» παρά τά ὅσα ἀμετροεπῶς λέγονται ἀπό διαφόρους, συμπεριλαμβανομένων τοῦ πρωθυπουργοῦ, τοῦ πρώην  ὕπ. Ἐξωτερικῶν κλπ

Ἕβδομος σταθμός τό 1921, ὅταν στήν ἀπογραφή τοῦ Βασιλείου Σέρβων, Κροατῶν καί Σλοβένων καί τήν λεπτομερέστατη ἔκδοση τῶν εὐρημάτων της, δέν βρέθηκε οὔτε ἕνας «Μακεδόνας».

Ὄγδοος σταθμός ἡ δεκαετία τοῦ 1920 κατά τήν ὁποία ἔχουμε τά πρῶτα ἴχνη ἐπιδίωξης ἀνεξάρτητης Μακεδονίας χωρίς ὅμως ἀναφορές σέ ἐθνικά «Μακεδόνες». Στό 5ο συνέδριο τῆς Γ’ Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς τό 1924 γίνεται λόγος γιά «Ἑνιαία καί Ἀνεξάρτητη Μακεδονία», στόν Ριζοσπάστη στίς 25.1.1925 ἀναφέρεται ὅτι ὁ Λένιν μιλοῦσε γιά «αὐτοδιάθεση καί ἀνεξάρτητη Μακεδονία καί Θράκη», καί τό σύνθημα τοῦ ΚΚΕ στίς δημοτικές ἐκλογές τοῦ 1929 ἦταν «Ἑνιαία καί ἀνεξάρτητη Μακεδονία». Τότε, μέ εἰσήγηση τοῦ Βενιζέλου ἡ Βουλή ψήφισε τό περίφημο ἰδιώνυμο.

Ἔνατος σταθμός τό 1943 ὅταν ὁ Τίτο ἀποφάσισε τή δημιουργία τῆς «Σοσιαλιστικῆς Γιουγκοσλαβικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας», ἔβαλε στό μίξερ τήν βουλγαρική γλώσσα μέ μερικές σερβικές συλλαβές, καί ἐμφάνισε 843,000 ἐθνικά «Μακεδόνες» ἀπό τό πουθενά, ὥστε νά περικόψει μελλοντικές ἐπιδιώξεις τῆς Βουλγαρίας στό ἔδαφός του.

75 χρόνια ψευδώνυμου ἔθνους δέν εἶναι ἀρκετά γιά νά τό ἀποδεχθοῦμε. Εἰδικά ἐφόσον ἐμεῖς φέρουμε τό ἴδιο ὄνομα ὡς τμῆμα τοῦ δικοῦ μας ἔθνους. Οὔτε σκέτο «μακεδονικό» ἀποδεχόμαστε λόγω δῆθεν «δικαιώματος αὐτοπροσδιορισμοῦ» κύριε Τζανακόπουλε, οὔτε «βορειομακεδονικό» κύριε Μητσοτάκη.

==

Σημειώσεις.

[1] Η πλήρης επιστολή toy 1885 θα αναρτηθεί εδώ τις επόμενες ημέρες. Την βρήκαμε στο βιβλίο του Ν. Μέρτζου «Εμείς οι Μακεδόνες»

[2] Εικόνες από το Μακεδονικόν Ημερολόγιον του 1897 – είδηση – εξώφυλλο – ποίημα Δροσίνη  «Ελληνοπούλα (Μακεδονία)»- ποίημα Παλαμά «Μακεδονία» («ελληνική πνοή την ανασταίνει»)

[3] Εικόνες από το Μακεδονικόν Ημερολόγιον του 1908 – εξώφυλλο, Βασιλείς της Μακεδονίας και Μακεδονική Δυναστεία Κωνσταντινουπόλεως – Τα ονόματα Μακεδών και Μακεδονία – Σημείωμα για τον Παύλο Μελά και ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου

[4] Επιπλέον του άρθρου, παραθέτω και απόσπασμα από το Μακεδονικόν Ημερολόγιον του 1903

Πηγή: Αντίβαρο

.