Η πράξη της υπακοής έχει εκκλησιολογική θεμελίωση· εντάσσεται στο παν-μυστήριον του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, το οποίο επλήγη και εξακολουθεί να πλήττεται καιρίως και μέχρις αθετήσεως διά της «κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου καὶ οὐ κατὰ Χριστὸν» υπακοής των Ποιμένων στα ασεβή και αντίχριστα διατάγματα του Καίσαρος. Η εκτέλεση των διαταγμάτων αυτών συνεπάγεται ασεβή σμίκρυνση του μεγάλου Θεού, ήτοι άρνησή Του! Η λατρεία του μόνου Θεού είναι στο ύψος του δόγματος, επομένως η αλλοίωσή της συνιστά δογματική εκτροπή και αλλοίωση. Ορθότατα επισημαίνει ευλαβής κληρικός ότι «ἐτρώθη ἡ Δογματικὴ τῆς Ἐκκλησίας μας». Από το παν-μυστήριον του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του απορρέει και σε αυτό κατατείνει η υπακοή των πιστών προς τους Ποιμένες. Εκτός του πλαισίου αυτού η υπακοή καταντά συμμόρφωση με εντάλματα ανθρώπων και δεν ευρίσκει δικαίωση ενώπιον του Θεού της αληθείας. Ο Χριστός μας δεν δύναται να ευλογήσει υπακοή αναιρετική της υποστάσεως της Εκκλησίας Του επί καταστροφή των υπακουόντων, «ὑπὲρ ὧν ἀπέθανεν»· «ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν οὐ δύναται».
Ιωάννης Τσιλιμιγκάκης
Μεγαλυνάρια
Φίμωτρα οὐδόλως ἐν τῷ ναῷ, τῷ ὑγιοδώρῳ, καὶ ἁγίῳ καὶ ἱερῷ, τοῖς βεβαπτισμένοις, εἰς ὄνομα Κυρίου, προσήκει τῇ προφάσει, ὑγείας σώματος.
Φιμωτροφορία ἡ ἐν ναῷ, ἔνδειξις ὑπάρχει, ἀσεβείας πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἡγιακότα, ναὸν αὐτοῦ καὶ δόντα, αὐτὸν εἰς θεραπείαν, ψυχῆς καὶ σώματος.
Μὴ οὖν κατεσθίωμεν τὰς ψυχάς, ὄφεως ἀπάτῃ, τῶν ἐν πνεύματι ἀδελφῶν, καὶ καταλαλῶμεν, αὐτῶν ἀφιλαδέλφως, προφάσει ψευδεστάτῃ, ὑγείας σώματος.
Πίστις ἀθετεῖται ἡ τοῦ Χριστοῦ, τῇ ψευδεῖ προφάσει, τῆς ὑγείας τοῦ χοϊκοῦ, σώματος· διόπερ, ψυχῇ ἀνδρειοτάτῃ, πατρῴᾳ παραδόσει, δεῦτε στοιχήσωμεν.
Εἴδωλον ὑγείας τὸ μυσαρόν, ἔστησαν ἐν μέσῳ, τοῦ ναοῦ σου τοῦ ἱεροῦ, χεῖρες παρανόμων, σὴν χάριν ἀθετούντων, καὶ δύναμίν σου Σῶτερ, οἴμοι τὴν ἄμαχον.
Τὴν πανσθενουργὸν χάριν σου Χριστέ, ὄφεως ἀπάτῃ, ἀθετοῦντας καὶ ἐν ναῷ, τῷ ἱερωτάτῳ, τὸ εἴδωλον ὑγείας, ἀφρόνως προσκυνοῦντας, φώτισον Κύριε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου