"Ὅταν ὑπάρχει προσευχή, νηστεία καί ἀσκητικότητα δέν ὑπάρχει ἐχθρός γιά ἕνα τόπο"

 

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος

Στίς ἀρχές τοῦ 451 ὁ Ἀττίλας καί ἡ ὀρδή τῶν βαρβάρων Οὔννων πλησίαζε στό Παρίσι, λεηλατῶντας καί ἀφανίζοντας τά πάντα. Οἱ κάτοικοι τῆς πόλης πανικόβλητοι ἤθελαν νά φύγουν καί ἡ μόνη πού τούς κράτησε ἦταν μόνο ἡ Γενοβέφα.
Ἔδωσε πίστη καί κουράγιο διατηρῶντας τήν ψυχραιμία τους καί συγκέντρωσε τίς γυναῖκες στούς ναούς καί τούς εἶπε "κοιτᾶξτε ὁ ἐχθρός ἔρχεται, εἶναι πολύ ἰσχυρός, ἔχει ὅπλα καί δύναμη καί εἶναι βάρβαρος καί ἄγριος καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε τίποτε". Αὐτό τό γνωστό μοντέλο, ἕνα πρᾶγμα ἔχουμε ἐμεῖς, προσευχή καί... νηστεία. Καί εἶπε "μήν τά χάνετε καί νά θέλετε ὅπλα, δέν προλαβαίνετε νά φτιάξετε" καί ἔβαλε τήν προσεχῆ καί τή νηστεία σέ ὅλο το λαό καί μάλιστα κάποιοι ἀντέδρασαν μέ αὐτή τήν προσπάθεια τῆς, -θεώρησαν πού κάνει το λαό μαλθακό- καί μερικοί πολεμοχαρεῖς ἔκαναν προσπάθεια νά τήν σκοτώσουν ρίχνοντας τῆς μέσα στό Σηκουάνα, ἀλλά πρόλαβε καί σώθηκε ἡ Γενοβέφα.


Ὄντως, σύμφωνα μέ τίς προρρήσεις τῆς Ἁγίας, ὁ Ἀττίλας ἔφτασε στό Παρίσι ἀπ' ἔξω καί δέν μπῆκε μέσα - χωρίς αἰτία - παρέκαμψε. Ἔφυγε καί μετά φεύγοντας, βρέθηκαν μπροστά του κάποια στρατεύματα Γάλλων καί Φράγκων καί κατατροπώθηκε ὁ Ἀττίλας ἐκεῖ. Ἀπό τό Παρίσι πέρασε ἀβλαβῶς.


Ἀκριβῶς μία ἄλλη διαβεβαίωση, σᾶς τό ἔχω πεῖ χίλιες φορές "ὅταν ὑπάρχει προσευχή, νηστεία καί ἀσκητικότητα, δέν ὑπάρχει ἐχθρός γιά ἕνα τόπο".
Ὅποιος εἶναι στραμμένος στό Θεό δέν χρειάζεται νά κάνει καμία πολεμική προετοιμασία. Σᾶς τό ἔχω πεῖ χιλιάδες φορές- καί εἶναι αὐτή- ἄς τό πῶ ἔτσι, ἡ πολεμική θεολογία πού ζῶ καί γνωρίζω ἀπό τήν ὀρθοδοξία μας. Ἄς τήν πῶ ἔτσι, πολεμική θεολογία. Ἐπιβεβαιωμένη μακροχρόνια καί δια του Ἰσραήλ καί δια τῆς κάθ' ἡμᾶς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας.
Βλέπετε ἐδῶ πέρα ἕνα ὑπόδειγμα καί μέσα ἀπό τή Γενοβέφα. Ὅταν ὑπάρχει δόσιμο καί ἐμπιστοσύνη στό Θεό δέν φοβόμαστε ἐχθρό. Νά φοβόμαστε αὐτή τήν ἀνυπακοή μας το Θεό, αὐτό νά φοβόμαστε. Βλέπετε δέν ἔχουμε κάτι ἄλλο νά φοβηθοῦμε, κάνουμε ἐξοπλισμούς, κάνουμε προϋπολογισμούς, ἀγοράζουμε Μιράζ, ἀγοράζουμε. Τί ἀγοράζουμε; Γιά ποιόν; Γιά νά δηλώσουμε τήν ἐλλιπῆ προσευχή μας καί ἄς γελᾶτε μαζί μου! Τό ξέρω. Θά πεῖτε στήν Ἄν ἔρθει ὁ ἐχθρός; Μά δέν ὑπάρχει ἄν! Ἄν στήν πράξη ὑπάρχει προσευχή, "Δέν θά ἔρθει ὁ ἐχθρός".
Πεῖτε μέ βλᾶκα,βλάκα δέν πειράζει. Δέν λέω μία δική μου θεολογία. Βρίθει ἡ Γραφή ἀπό τήν ἱστορία αὐτῆς τῆς πολεμικῆς θεολογίας. Δέν μπορῶ νά πῶ κάτι ἄλλο. Καί φυσικά δέν χρησιμοποιῶ - γιατί αὐτό ἔπρεπε νά χρησιμοποιήσω πρῶτο-πρῶτο, αὐτό θά πρέπει νά χρησιμοποιήσω πρῶτο -το τοῦ Χριστοῦ: βάλε τη Μαχαίρᾳ σου στήν θήκη, ὅσοι μαχαίρι χρησιμοποιοῦν με μαχαίρᾳ ἀπολοῦνται δέν τό χρησιμοποιῶ αὐτό, ἔ πρέπει νά πῶ πρῶτα, τόπε ὁ Χριστός, τέρμα τελείωσε, ἀλλά ἐδῶ εἶναι μία ἀκόμη ἐπιβεβαίωση, το πώς κατατροπώθηκαν τά στρατεύματα τοῦ πανίσχυρου Ἀττίλα. Ἦταν ὁ φόβος καί ὁ τρόμος.
wra9

Ρωμαίικο οδοιπορικό