Γράφει ο Αριστείδης Δασκαλάκης
Χωρίς έκπληξη διαπιστώνουμε την κυκλοφορία κειμένων - ανερμάτιστων θεολογικά – που στοχεύουν αντιδρώντες (κληρικούς ή λαϊκούς) στον διωγμό κατά της Ορθοδοξίας.
Χωρίς έκπληξη ,καθότι τις θεολογικές και εκκλησιαστικές εκτροπές , πέρα από ασεβή νομοθετήματα έρχεται να υποστηρίξει και πλήθος δημοσιευμένων άρθρων στο διαδίκτυο.
Το προσφάτως δημοσιευμένο κείμενο του κυρίου Παναγιώτη Ανδριόπουλου (ΠΑ) , μουσικού και θεολόγου και κατά τα φαινόμενα πλέον, του ενάγοντος κατά του επισκόπου Σεραφείμ Κυθήρων και επίδοξου προστάτη και “δικηγόρου” του καθηγητού Χρυσοστόμου Σταμούλη.
Η επιστολή γέμει ειρωνείας ,διδακτισμού, αλλά και θεολογικών εκτροπών.
«Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτοῦ καθαρόν» (Ματθ. κγ’ 23).
Φαρισαίος τυφλός, ο επίσκοπος Κυθήρων.
Στην επιστολή του αυτή ο δημόσιος κατήγορος του επισκόπου , δεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο, αντικαθιστά της Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος ή πράττοντας ως αυτόκλητος εκρόσωπός της, εκδίδει πόρισμα κατά του εν ενεργεία επισκόπου Κυθήρων –Αντικυθήρων Σεραφείμ.
“Σκανδάλη” αυτής της επιστολής, αποτελεί η εύλογη αντίδραση του επισκόπου στις ετεροδιδασκαλίες του καθηγητού (θα ασχοληθούμε με αυτό εν ευθέτω χρόνο).
Ας μείνουμε σε κάποια σημεία της επιστολής , άνευ της εντάσεως και εμπαθείας που την χαρακτηρίζουν.
Αναφερόμαστε πολύ συνοπτικά , αν και κάθε παράγραφος θα μπορούσε να αποτελέσει πολυσέλιδο ξεχωριστό άρθρο (αν κριθεί στο μέλλον θα το πράξουμε).
Α. “Αυτός που πολέμησε και καταφρόνησε την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την συμμετοχή της και την υπογραφή των αποφάσεων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κρήτη”
“Αγίας και Μεγάλης Συνόδου”.
Ποιας αγίας και ποιας μεγάλης. Ο νεολογισμός αυτός χαρακτηρίζει μια ατυχή σύναξη προκαθημένων , που διέψευσε τις προσδοκίες του πληρώματος της Εκκλησίας αλλά και την ονομασία της. Οι μετέχοντες θα εύχονταν να ονομαστεί Οικουμενική , αλλά τουλάχιστον σε αυτό δεν τόλμησαν. Θα γελούσαν και οι πέτρες.
Αυτή η μικρή ατυχής “σύναξη” , δεν αντιμετώπισε κανένα επείγον εκκλησιαστικό θέμα που τραυματίζει την ενότητα της εκκλησίας (οικουμενισμό , εθνοφυλετισμό της Διασποράς, το θέμα του ημερολογίου κ.ο.κ. ) .
Μιας συνόδου με έντονο το φαινόμενο του δεσποτισμού και της αντισυνοδικής συμπεριφοράς των προκαθημένων, οι οποίοι στέρησαν απ’τους λοιπούς ισοτίμους επισκόπους το δικαίωμα ψήφου. Επίσκοποι, που παρόλα αυτά επιλεκτικά προσκλήθηκαν στην Κρήτη.
Μιας Συνόδου που ο υπογράφων προκαθήμενος , υπογράφει αντί άλλων επισκόπων. Σε κοσμικό και νομικό επίπεδο, όταν δεν υπάρχει εξουσιοδότηση, αυτό καλείται πλαστογραφία. Υποκλοπή, απάτη.
Μιας συνόδου που κουρελιάζει τη συνοδική παράδοση –της πλειοψηφίας- κι εγκαινιάζει την παπική του “αλαθήτου του ενός”.
Το επίμαχο κείμενο της Συνόδου του Κολυμπαρίου (“Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον”) ονομάζει τις χριστιανικές αιρέσεις “Εκκλησίες” καταργώντας το Σύμβολο της Πίστεως, όπου ομολογείται η πίστη “εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν” · σε αυτή τη μία Εκκλησία μας υπάρχει “ένας Κύριος, μία Πίστη, ένα Βάπτισμα” (Εφεσίους 4, 5).
Άρα πως μπορεί μια σύναξη ολίγων προκαθημένων , που καταργεί το συνοδικό σύστημα των Αγίων Πατέρων , που διαστρέφει το Σύμβολο της Πίστεως και ακυρώνει τον αγώνα και τα μαρτύρια αγίων και ομολογητών έναντι των αιρέσεων , να καταστεί Αγία και Μεγάλη;
Μάλλον ατυχής και αιρετίζουσα.
Αυτός λοιπόν που “καταφρόνησε” και “πολέμησε” τους οποιουσδήποτε λιβανιστές των υβριστών και χλευαστών της Πατρώας Πίστης , αυτός λαμβάνει το οφίκιο καλής μαρτυρίας απ’ τον Κύριο.
Β. “Αυτός που πολέμησε και καταφρόνησε την Ι. Σύνοδο και για την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας”
Σε όποια πηγή και αν ανατρέξει κανείς ή τα σχετικά “Δίπτυχα” των τοπικών εκκλησιών, που παρουσιάζουν την διοικητική τους διάρθρωση ως και την διοικητική διάρθρωση των άλλων εκκλησιών, θα παρατηρήσει ότι η Ουκρανία διοικητικά και κανονικά υπάγεται στην Εκκλησία της Ρωσίας. Δεν έχει μέχρι τώρα καταγραφεί ή αναγνωρισθεί ότι η Ουκρανία υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Και αν ίσχυε αυτό , γιατί τότε ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν διόρθωνε τόσα χρόνια τα κακώς κείμενα , πριν τον προλάβει η πολιτική και διπλωματία;
Μας λέει ο π Θεόδωρος Ζήσης ότι “στο Ημερολόγιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου του έτους 1998, που έτυχε να βρω γρήγορα στην βιβλιοθήκη μου, και στον β´ τόμο (Διοικητικόν), στο κεφάλαιο “Αι λοιπαί αυτοκέφαλοι Εκκλησίαι”, καταχωρίζεται ως πρώτη η Εκκλησία της Ρωσίας, στην αρίθμηση δε των μητροπολιτών της την πρώτη θέση κατέχει ο προκάτοχος του σημερινού κανονικού μητροπολίτου Ονουφρίου, κυρός Βλαδίμηρος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας, μόνιμον μέλος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας”.
Βλέπουμε λοιπόν, πως το Ουκρανικό “κακοκέφαλο” και όχι αυτοκέφαλο, αποτελεί εκκλησιαστική εκτροπή και ρίχνει λάδι στη φωτιά του εκκλησιαστικού εθνοφυλετισμού αλλά και στο σχίσμα των εκκλησιών. Μια χάρη, στους θιασώτες της πολεμικής πολιτικής του διχασμού και των διαιρέσεων.
Απότοκος αυτού, η αυτοκεφαλία της ψευδοεκκλησίας των Σκοπίων, που αποζητά “εκκλησιαστικώς” για αρχή, εδάφη της Μακεδονίας μας. Στο τέλος και πολιτικώς.
Θερίζουμε ότι σπέρνουμε.
Επίσης δεν νοείται μια περιοχή να υπάγεται σε περισσότερους του ενός επισκόπους.
O Κ’ κανών της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου το ορίζει ρητά :
“ Μὴ ἐξέστω ἐπισκόπῳ εἰς ἑτέραν τὴν μὴ αὐτῷ προσήκουσαν πόλιν δημοσίᾳ διδάσκειν· εἰ δέ τις φωραθείη τοῦτο ποιῶν, τῆς ἐπισκοπῆς παυέσθω· τὰ δὲ τοῦ πρεσβυτέρου ἐνεργείτω.”
Γ. “Αυτός που πολέμησε και καταφρόνησε τις αποφάσεις της Ι. Συνόδου για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού”.
Είναι ξεκάθαρο πως η Ιερά Σύνοδος παρότι έχει επιτροπές αντίστοιχες, προτιμά να ακούει τη φωνή όχι της επιστήμης –καθότι επιστήμη δεν αποτελεί ένας συρφετός διορισμένων “ειδικών”- αλλά οι απανταχού όντως ειδικοί, ερευνητές φαρμακολόγοι , ιατροί , επιδημιολόγοι , βιολόγοι, νομπελίστες και μη – αλλά του Καίσαρος. Και ο καισαροπαπισμός παίρνει την ανιούσα.
Επίσης ηλίου φαεινότερον είναι το γεγονός, ότι μέχρι την πόρτα της εκκλησίας ισχύουν οι νόμοι του κράτους, από εκεί και πέρα ισχύουν οι νόμοι της εκκλησίας.
Η πειθαρχία στην κρατική εξουσία έχει τα όριά της. Νοείται ως υποταγή στις απαιτήσεις του κοινού καλού. Η πειθαρχία αυτή δεν δικαιολογεί την καταστρατήγηση του θείου θελήματος. Όταν οι απαιτήσεις των κρατούντων έρχονται σε αντίθεση προς το θέλημα του Θεού, ο Χριστιανός οφείλει να πειθαρχεί στον Θεό και όχι στους ανθρώπους.
“Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις”. (Πράξ. 5,29)
Καὶ ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς σημειώνει: «Οἱ ἀρχόμενοι μόνα τοῖς ἄρχουσιν ὀφείλετε πείθεσθαι, ὅσα μὴ τὴν ἐπηγγελμένην ἡμῖν ἐλπίδα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἀφαιρεῖται».
Προσπαθούν οι νεοταξίτες πανθρησκειαστές ,να μας αφαιρέσουν τη Βασιλεία των Ουρανών μολύνοντας την πίστη μας , με πρόσχημα τα νομοθετήματα για την ανθρώπινη υγεία.
Όλες αυτές οι πρακτικές της Ιεράς Συνόδου που προσπαθούν να εισάγουν πρακτικές παπικές , (π.χ. μας λένε “μη φιλάτε τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα, να κάνετε μια υπόκλιση”) απέχουν τα μέγιστα απ’την Αγία Παράδοση της Εκκλησίας μας.
Όχι μόνο οι Άγιες Εικόνες, όχι μόνο τα Άγια Λείψανα αλλά και η σκόνη που έχουν τα Άγια Λείψανα έχει Χάρη όπως μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Μια νέα εικονομαχία προωθείται από οικουμενιστές επισκόπους και νεοπατερικούς θεολόγους. Θεολόγους –οιωνεί – προτεστάντες που αρνούνται τους Πατέρες της Εκκλησίας, σπείροντας καρπό πλάνης, διαστρέφοντας το Ευαγγέλιο.
Όμως ο Ιερός Χρυσόστομος θεωρεί την Παράδοση της Εκκλησίας ισότιμη του Ευαγγελίου καθότι το δεύτερο είναι αποτέλεσμα του πρώτου.
Εφαρμόζοντας τα μέτρα της Ιεράς Συνόδου κατά τα Ιερά Μυστήρια, τουτέστιν αποστάσεις , εργοταξιακές κορδέλες, μάσκες , αντισηπτικά (σε σημείο που ο ναός ζέχνει σαν νοσοκομείο, αφού το λιβάνι και το θυμίαμα επικαλύπτονται απ’το αντισηπτικό ), υποκλίσεις σε άγιες εικόνες και άγια λείψανα , ρίχνουμε προτεσταντικό δηλητήριο στο γάργαρο νερό της Ορθοδοξίας. Με αυτή τη λογική, στα Ιερά Μυστήρια δεν επενεργεί πλέον Πνεύμα το Άγιον , ο Παράκλητος, αλλά όλα είναι ένα θέατρο , ένας συμβολισμός . Γι’ αυτό και οι πλανεμένοι ή τουλάχιστον “μπερδεμένοι” ψελίζουν περί μολυσματικότητας των Μυστηρίων , περί πολλών Αγίων Λαβίδων , περί μασκών και αντισηπτικών μέσα σε ναούς.
Γενικά οι αποστάσεις έχουν την τιμητική τους. Αποστάσεις οι πιστοί μεταξύ τους , αποστάσεις από Άγια Λείψανα και από Άγιες Εικόνες. Αποστάσεις απ’τον Χριστό.
Όπως μας λέει όμως η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος, όποιος το κάνει αυτό, αφορίζεται, δηλαδή δεν μπορεί να σωθεί, είναι εκτός Εκκλησίας.
Η ορθή διδασκαλία του παραπάνω κανόνα έχει ήδη διατυπωθεί από τον Μέγα Βασίλειο.
“Κατά το πνεύμα δε των αποφάσεων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου και οι εικόνες διδάσκουν την κατά χάρη εξομοίωση των εικονιζομένων Αγίων με το Θεό, διά της αγιότητος του βίου τους, γι' αυτό και αρμόζει σ' αυτές τιμή και προσκύνηση”.
Σχετικά, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει: “ο μη προσκυνών εχθρός εστί του Χριστού και της Αγίας Θεοτόκου και των Αγίων, εκδικητής δε του διαβόλου και των δαιμόνων, έργω επιδεικνύμενος την λύπην, ότι οι άγιοι του Θεού τιμώνται και δοξάζονται, ο δε διάβολος καταισχύνεται. Η γαρ εικών θριάμβωσίς εστι και φανέρωσις και στηλογραφία εις μνήμην της νίκης των αριστευσάντων και της αισχύνης των ηττηθέντων και καταβληθέντων”.
Βλέπουμε λοιπόν όπως βεβαιώνει και ο καθηγητής Δ. Τσελεγγίδης, πως η προσκύνηση των Ιερών Εικόνων αποτελεί δόγμα.
Για τη χρήση δε της μάσκας –φίμωτρου στις Ιερές Ακολουθίες , ο ΞΒ΄ Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου τονίζει : “Ἀλλὰ μήτε προσωπεῖα κωμικά, ἢ σατυρικά, ἢ τραγικὰ ὑποδύεσθαι”.
Δ. “εκκρεμεί ακόμη η ολοκλήρωση της ανακριτικής διαδικασίας για τον Κυθήρων Σεραφείμ, που αφορά στο ζήτημα για τη στάση την οποία τήρησε σχετικά με το ωράριο τέλεσης των ιερών ακολουθιών την περίοδο του Πάσχα του 2021, καταφρονώντας τις αποφάσεις της Ι. Συνόδου.”
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού δεν πραγματοποιήθηκε την ημέρα του Σαββάτου, αλλά την ημέρα της Κυριακής, την έναρξη της οποίας σηματοδοτεί η 12η νυχτερινή ώρα, κατά την οποία αγγέλλεται το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως επί αιώνες.
“Προσκυνούμεν Αυτού την τριήμερον έγερσιν” αναφωνεί ο Ιερός Χρυσόστομος. Όχι διήμερη αλλά τριήμερη.
O Χριστός βρίσκεται στον Άδη 3 ημέρες.
Δεν εορτάζουμε λοιπόν την Ανάσταση τυχαία τα ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα στις 00:00 αλλά διότι αυτό όρισε ο ίδιος ο Χριστός.
Mία Ακολουθία της Αναστάσεως στις 21:00, αφενός δεν θα σήμαινε για εμάς τους Ορθοδόξους την τριήμερη έγερση αλλά διήμερη.
Και δε δύναται να δικαιολογηθεί ως “κατά παραχώρηση” πράξη καθότι μιλάμε για την Ανάσταση του Κυρίου, την κορυφαία στιγμή της Χριστιανικής Πίστεως η οποία δε χωρά παρερμηνείες.
Επίσης πια λογική υπαγορεύει την έξαρση του ιού στις 12:00 τα μεσάνυχτα, αλλά την εκτόνωσή του στις 21:00 ;
Και γι’αυτό, περίλυπος ο μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους & Αρδαμερίου κ.Θεόκλητος, αισθάνθηκε “την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από τον Λαό του Θεού – το φιλόχριστο ποίμνιό του – για την ταλαιπωρία την οποία υφίσταται λόγω ακατανοήτων και ασεβεστάτων αποφάσεων, αφορουσών την Ανάσταση του Κυρίου μας” .
Επίσης είναι λυπηρό, να θεωρείται για τον “κατηγορούμενο” εχέγγυο ορθόδοξης πνευματικότητας , εκκλησιαστικής τάξης και θεολογικής ακρίβειας, το γεγονός της συμφωνίας του Οικουμενικού Πατριάρχου ή του Αρχιεπισκόπου ή άλλων επισκόπων με τον λοιδορούντα επίσκοπο Κυθήρων.
Ούτε τα οφίκια από προκαθήμενους αποτελούν εισιτήρια για την Βασιλεία του Θεού.
Αν ήταν έτσι τότε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο οποίος για την εμμονή του στην ορθή πίστη καταδικάστηκε στην εκκοπή του δεξιού του χεριού και της γλώσσας και σε εξορία, κατά την οποία άφησε την τελευταία του πνοή, θα γλίτωνε όλα τα μαρτύρια.
Ενάντια σε όλα τα Πατριαρχεία και τα οφίκια δεν λύγισε σε απειλές.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αλλά και πλείστοι Πατέρες και μάρτυρες θα γλύτωναν εξορίες και μαρτύρια.
Τι έκαναν ψευδοσύνοδοι, ληστρικές σύνοδοι αναξίων επισκόπων; Καθήρησαν και εξόρισαν επανειλημμένως τους μεγαλυτέρους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας. Τον Αθανάσιο και τον Χρυσόστομο. Πέντε φορές Σύνοδοι επισκόπων καθήρησαν και εξόρισαν τον Αθανάσιο, 17 χρόνια στην εξορία ο Αθανάσιος. Επανειλημμένως εξορίστηκε και ο Χρυσόστομος.
E. “Σκανδαλίστηκε» και από μια συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Πάπα Φραγκίσκο”
O Οικουμενικός Πατριάρχης και όχι μόνο, έχει κάνει συνήθεια τις συναγελάσεις με αιρετικούς , τις συνευχές, τις συμπροσευχές , τις μνημονεύσεις του αιρετικού Πάπα στη Θεία Ευχαριστία.
Ας δούμε τι λένε οι Αποστολικοί Κανόνες για τέτοιες συμπεριφορές.
Ο ΜΕ΄ κανόνας των Αγίων Αποστόλων διαλαμβάνει τα εξής “Επίσκοπος,ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω· εί δέ επέτρεψεν αυτοίς, ώς κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω”
Ο κανόνας αυτός διαπραγματεύεται το θέμα της συμπροσευχής και ορίζει απερίφραστα να αφορίζεται – αποκόπτεται από το σώμα της Εκκλησίας - ο κληρικός όλων των βαθμίδων, ο οποίος θα συμπροσευχηθεί μετά αιρετικών, χωρίς να καθαιρήται. Εάν, όμως, επιτρέψει στους αιρετικούς να ενεργοποιήσουν την ιερατική τους ιδιότητα, τότε πρέπει να υφίσταται την καθαίρεση (Βλ. Ιερόν Πηδάλιον, σσ 50-51)
Η συμπροσευχή του κληρικού μετά αιρετικού επιφέρει τον αφορισμό, ακόμη κι αν συμβεί εκτός Ιερού Ναού και Ιεράς Ακολουθίας, βάσει του Ι΄ Αποστολικού κανόνος “Εί τις ακοινωνήτω, κάν έν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω”.
Κατηγορηματικός ως προς την συμπροσευχή είναι και ΞΔ΄ Αποστολικός κανόνας, ο οποίος διαλαμβάνει τα εξής “Εί τις κληρικός, ή λαικός, εισέλθη, εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω” Ο κανόνας αυτός ρητώς απαγορεύει την συμπροσευχή κληρικών και λαϊκών μετά Ιουδαίων (σήμερα θα λέγαμε μετά αλλοθρήσκων) και αιρετικών.
Η εν Λαοδικεία Σύνοδος (364) με τον ΛΓ΄ κανόνα της ρητώς απαγορεύει την συμπροσευχή μετά αιρετικών. Προχωρεί, όμως, ένα βήμα περαιτέρω και προβαίνει στην απαγόρευση της συμπροσευχής και μετά των σχισματικών “Ότι ού δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι”.
Τους κοινωνούντας και συμπροσευχομένους μετά αιρετικών Επισκόπους, οι οποίοι με τον τρόπο αυτόν κηρύσσουν “γυμνή τη κεφαλή” αίρεση και οι οποίοι από τους προαναφερθέντας Κανόνες καθαιρούνται, ο ΙΕ΄ Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου χαρακτηρίζει «ψευδεπισκόπους» και «ψευδοδιδασκάλους» και καλεί τους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς, να διακόπτουν την κοινωνία μετ΄ αυτών.
Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος αναφωνεί “Τοιγαρούν παραιτού την κοινωνίαν των σχισματικών και αιρετικών” .
Ο ιερός Χρυσόστομος, ομιλών περί της κοινωνίας μετά των αιρετικών, συμβουλεύει τα εξής “Φεύγε των τοιούτων (αιρετικών) τας συνουσίας ως των φαρμάκων τα δηλητήρια. Και γαρ εκείνων ούτοι χαλεπώτεροι· εκείνα μεν γαρ μέχρι του σώματος ίστησι την βλάβην, ούτοι δέ αυτή τή σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται”.
Επομένως, η συμπροσευχή και η μυστηριακή κοινωνία μετά των αιρετικών απαγορεύεται ως αντι-κανονική και ο συμπροσευχόμενος, εάν είναι κληρικός, καθαιρείται, εάν δε είναι λαϊκός, αφορίζεται. Είναι αδήριτος ανάγκη να γίνει κάποτε κατανοητό ότι η πιστή τήρηση των όσων διακελεύουν οι Ιεροί Κανόνες είναι μαρτυρία υπακοής στην Εκκλησία και σημείο υποταγής στην αποκαλυφθείσα αλήθεια.
Δεν συνευχόμαστε , δεν συμπροσευχόμαστε και γενικά δεν συνοδοιπορούμε με αιρετικούς.
“Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;”
(Μη συνδέεστε στενά και μη συνοδοιπορείτε με τους απίστους (με τους οποίους, ως εκ της απιστίας των, είναι αδύνατος η καλή συνεννόηση και συνεργασία σας). Διότι ποια συνάφεια και ανάμιξη μπορεί να υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης και της παρανομίας; Ποια επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; - Β Κορ. 6,14)
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλό είναι να επιστρέψει στην Παράδοση της Εκκλησίας.
Να μην διδάσκει και να μην πράττει πλάνες υπακούοντας αλλότρια κελεύσματα.
“Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε εἴτε διὰ λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν. ”
(Β Θεσ. 2,15 Άρα, λοιπόν, αδελφοί, σταθείτε στερεοί και αμετακίνητοι και κρατείτε σφικτά τας παραδόσεις, που έχετε διδαχθεί είτε με το προφορικόν μας κήρυγμα, είτε με επιστολήν μας.)
“Ὦ Τιμόθεε, τὴν παρακαταθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τὰς βεβήλους κενοφωνίας καὶ ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως, ”
(Α Τιμ. 6,20 Ω Τιμόθεε, την ιεράν παρακαταθήκην των αληθειών του Ευαγγελίου φύλαξε την ακεραίαν και ανόθευτον και απόφευγε τας ανιέρους ματαιολογίας και αντιλογίας της πλάνης η οποία φέρει το πλαστόν και ψεύτικον όνομα της γνώσεως.)
Λυπηρό δε, που δεν διαπίστωσα κυθηραϊκές φωνές προστασίας του επισκόπου, πλην ελαχίστων.
“ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ (Λουκά 4,24)”
“ Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ”
(Ματθ. 23,37 Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, συ που φονεύσες τους προφήτας και λιθοβολείς εκείνους που ο Θεός σου έχει στείλει! Πόσες και πόσες φορές ηθέλησα να περιμαζεύσω τα παιδιά σου, όπως η κλώσσα συγκετρώνει τα μικρά πουλιά της κάτω από τις φτερούγες της, και δεν θελήσατε.)
Αντί να αντιδράσουν σαν μια γροθιά οι πιστοί της επισκοπής καθότι ο επίσκοπός τους έχει στοχοποιηθεί από σκοτεινά κέντρα, τηρούν σιγή ιχθύος.
Στο πρόσωπο κάθε διωκόμενου επισκόπου που τηρεί το Ευαγγέλιο και την Αγία Παράδοση της Εκκλησίας, διώκεται η Ορθοδοξία. Ο Χριστός.
Ας συνετιστεί ο λαός των νήσων και ας φρίξει μπροστά στα λόγια
“ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.”
(Ματθ. 23,38 Ιδού, προς τιμωρίαν της κακίας σας και καταστροφήν σας αφήνεται έρημος και απροσταύτετος από τον Θεόν η πόλις σας και ο ναός.)
H πίστη των ορθοδόξων δεν αλλάζει. Όσο και αν το προσπαθούν εναγωνίως κάποιοι επίσκοποι και πατριάρχες. Όσο και αν ιδρώνουν γι’αυτό πολλοί ακαδημαϊκοί και θεολόγοι.
“Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. ” (Εβρ. 13,8)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου