Στην αγκαλιά της Ουγκάντα - Ιεραποστολικό οδοιπορικό

  Σκέψεις από το ιεραποστολικό οδοιπορικό  του καρδιολόγου κ. Κωνσταντίνου Ερρίπη:

"...Τι να πρωτοπείς, πού να εστιάσεις περισσότερο, τι να καταγράψεις στην μνήμη σου σαν το πλέον σημαντικό; Εδώ έρχονται τα πάνω κάτω, εδώ τα ασήμαντα αποδεικνύονται πιο σημαντικά, εδώ τα δευτερεύοντα κλέβουν καθημερινά την παράσταση, οι κλασσικές συμπεριφορές ανατρέπονται, οι δοκιμασμένες θεραπείες αποδεικνύονται ανεπαρκείς, οι διανθρώπινες σχέσεις περνούν αναγκαστικά μέσα από το φίλτρο της συμπεριφοράς των προγόνων μας! Πόσο λοιπόν πιο ενδιαφέροντα είναι τα πράγματα από αυτά που περιμέναμε να δούμε, πόσο πιο απλά μας τα είχανε περιγράψει; Πόσο μεγάλη υποχρέωση έχει ο πιστός που έρχεται να προσφέρει, να δει μέσα από την επιφάνεια το βάθος των πραγμάτων, να μαζέψει τις σκόρπιες πεταμένες λέξεις και να φτιάξει πρόταση, να αφουγκρασθεί τον στεναγμό των αδελφών συνανθρώπων του και να συνθέσει ύμνο;
Φεύγουμε, πέρασε η ώρα, ήδη έχουμε αργήσει πολύ, τι ώρα θα γυρίσουμε; Κοιτάζω τον παπα Βασίλη σαν χαζός, την ώρα που μου μιλάει, μπαίνω τελευταίος στο βανάκι , κάθομαι δίπλα στο συνάδελφο τον Λεωνίδα που και αυτός ξεθεωμένος από την κούραση έχει ήδη χαλαρώσει και αναχωρούμε για το χωριό του πατρός Πατρικίου. Δεν έχουμε δικαίωμα να του το αρνηθούμε, δεν θα χάσουμε πολύ χρόνο εκεί, οι ενορίτες του ήταν αυτοί που από λάθος βάδισαν επί δύο ώρες μέσα στην ζούγκλα για να έλθουν να εξετασθούν στο άλλο χωριό. Λάθος συνεννόηση, όχι εκ μέρους μας αλλά τι να το κάνεις, το κακό έχει γίνει. Τώρα θα πάμε να δούμε απλώς την εκκλησία του. Στην ουσία η μετάβασή μας εκεί έχει σαν σκοπό να του προσδώσει κύρος, γιατί όπως μας έλεγε, κανένας σχεδόν δεν πατά στην εκκλησία παρά τις προσπάθειές του και τα παρακάλια του. Εκ λόγων συμπαθείας και μόνο αναγκαστήκαμε να τον ρωτήσουμε: Είναι πολύ μικρή η εκκλησία σου πάτερ Πατρίκιε, μήπως είναι ακόμη ημιτελής, κάποιο πρόβλημα πρέπει να έχει για να μην έρχονται. Και η απάντηση: Δεν έχει ακόμα αρχίσει να κτίζεται, έχω δέσει μία τέντα σε τέσσερα δένδρα για να κάθονται από κάτω! Και πρίν προλάβουμε να κάνουμε την επόμενη ερώτηση: αλλά τώρα ο αέρας μου έσκισε και την τέντα. Μετά από αυτό, τι να ρωτήσεις, να γελάσεις, να θαυμάσεις ή να κλάψεις!
 http://nzals.blogspot.com/2011/07/blog-post.html
Διαβάστε περισσότερα: