Χαίρεσαι ν’ ανταμώνεις μ’ έναν έξυπνο άνθρωπο, γιατί είναι σα να συναντάς συναρθρωμένη σ’ ένα άτομο την περηφάνεια, την αξία και τη γοητεία του είδους μας. Χαίρεσαι να τον κοιτάζεις κατάματα, γιατί αυτό το βλέμμα δεν έχει τη νωθρότητα και τη ρηχότητα που έχει το βλέμμα των ανθρώπων της εποχής μας, γιατί τα μάτια του ευφυούς αστράφτουν όλο ζωντάνια ενώ τα μάτια των πολλών, όταν δεν είναι μάτια φθονερά ή αρπακτικά, είναι μάτια παγωμένα, παραδομένα πριν της ώρας τους στο θάνατο. Χαίρεσαι να κουβεντιάζεις μ’ έναν έξυπνο άνθρωπο γιατί ο λόγος του είναι γεμάτος νοήματα, εύστροφος, λαμπερός, πηγαίος κάποτε και ζεστός, λόγος που άξια βγαίνει από ανθρώπινα χείλη, συχνά αυλακωμένος από λεπτή ειρωνεία, λόγος δυνατός, ανθρώπου που πιστεύει σ’ αυτόν.
Κι επιτέλους: σε καιρούς που κάθε τόσο σκοντάφτουμε πάνω σ’ ανθρώπους πονηρούς που θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο, ενώ έχουν φορτωθεί όλη τη χαμέρπεια και την ποταπότητα που μπορούν, και δηλητηριασμένοι από την κακότητά τους δεν κάνουν άλλο παρά να δηλητηριάζουν και τους άλλους, είναι ένα αληθινό προνόμιο που σου επιφυλάσσει η ζωή αυτή, η συνάντησή σου μ’ έναν άνθρωπο αληθινά έξυπνο. Ξανανεβαίνει η εκτίμησή σου για τον Άνθρωπο, ξαναοπλίζεσαι με τον αναγκαίο για το βίο σου ενθουσιασμό και ξανασυνειδητοποιείς πως το χρέος σου μέσα στον κόσμο και στην εποχή σου παραμένει αμετάθετο χρέος ευγένειας και αρετής.
Πρόθεσή μας όμως δεν είναι να πλέξουμε το εγκώμιο της ευφυΐας αλλά να την ιδούμε από κάποιαν άλλη, απροσδόκητη ίσως αλλά εξαιρετικά βαρυσήμαντη πλευρά της, να επισημάνουμε τους κινδύνους που φέρνει μέσα της, κινδύνους που αλλοιώνουν ριζικά την ουσία του ηθικού ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου