Πώς να μην αγαπήσεις αυτόν τον αγιασμένο άνθρωπο της λεπτότητας, τον τρυφερό και ευαίσθητο ποιητή, τον αληθινό και στοργικό φίλο, τη βαθειά ευγενική ψυχή, που ολόκληρη είναι ένας πόνος, μια πληγή για όλους μας και για όλα!!!
Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, (†390)
Μάρτυρος Μεδούλης και της συνοδείας αυτής
Φηλικίτας/Ευτυχίας και οι 7 υιοί της Φήλιξ, Ιανουάριος, Βιτάλιος, Σιλουανός, Αλέξανδρος, Φίλιππος και Μαρτιάλης, μάρτυρες στη Ρώμη (25/1 και 10/7, +167)
αββα Απολλώ της Θηβαΐδος ( 361-363)
Βρεταννίου της Μοισίας, Σκυθίας (380)
Οσίων Δημητρίου του σκευοφύλακος (8ος αιων), Καστίνου επισκόπου Βυζαντίου (240) και Μάρη Κύρρου της Συρίας, του ψάλτου (430)
Πουπλίου του εν τω Ευφράτη (380) και Θεοδότου ηγουμένου της μονής «Πουπλίου»
Μωϋσέως, αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ, του Θαυματουργού (1362) και Βασσιανού, αρχιεπισκόπου Ροστόβ (1516)
Νεομάρτυρος Αυξεντίου του εκ Βελλάς (†1720)
Ανατολίου (Zertsalov) της Όπτινα (1894)
Γαβριήλ της Ιμερέτης Γεωργίας (1896)
Βλαδιμήρου Μητροπολίτου Κιέβου (1918)
Μαργαρίτας (Gunaronulo) Νέας Οσιομάρτυρος ηγουμένης της Ι. Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην πόλη Μενζελίνσκ (1918)
Σύναξη πάντων των εν Ρωσία αγίων Νεομαρτύρων
Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της «Απροσδόκητης Χαράς» (1640) εν Ρωσία
Εορτάζουν στις 25 Ιανουαρίου
«Ηράσθης της όντως σοφίας Θεού και των λόγων το κάλλος ηγάπησας και πάντων προτετίμηκας τερπνών των επί γης…» (Κανών β’, Ωδή ε’)
Η αλλαγή του κόσμου αρχίζει από την εσωτερική μας αλλαγή κατά τον Ιερό Γρηγόριο :
“Καθαρθῆναι δεῖ πρῶτον, εἶτα καθᾶραι∙ σοφισθῆναι καί οὕτω σοφίσαι∙ γενέσθαι φῶς καί φωτίσαι∙ ἐγγίσαι Θεῷ καί προσαγαγεῖν ἄλλους∙ ἁγιασθῆναι καὶ ἁγιάσαι,“. (Λόγος 3. 71. PG 35. 480 B)
Πρέπει νά καθαρίσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας, ἔπειτα νά καθαρίσουμε ἄλλους. Νά ἀποκτήσουμε σοφία καί ἔπειτα νά κάνουμε καί τούς ἄλλους σοφούς. Νά γίνουμε φῶς, γιά νά φωτίσουμε. Νά πλησιάσουμε τόν Θεό οἱ ἴδιοι, γιά νά φέρουμε κοντά καί τούς ἄλλους. Νά ἁγιασθοῦμε, γιά νά ἁγιάσουμε.
Ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει την κακία ενός κακοπροαίρετου ανθρώπου.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Εξαπατούν εαυτούς, όσοι με αυτοπεποίθηση ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν καλά τους ανθρώπους και γι’αυτό δεν επιτρέπουν να εξαπατηθούν απ’ αυτούς. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τι είδους πνεύμα ενεργεί μέσα στον κάθε άνθρωπο; Ποιος άλλος παρά ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς; Ακόμη και μεγάλοι άγιοι είχαν σφάλει στην κρίση τους για ανθρώπους.
Για παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος νόμιζε άγιο άνθρωπο κάποιον υποκριτή αιρετικό,τον οποίον μάλιστα και υποστήριζε έναντι πολλών πού τον αμφισβητούσαν, μέχρι πού κάποτε πείστηκε πιά για την αιρετική πλάνη αυτού του ανθρώπου ο Βασίλειος και απογοητεύτηκε οικτρά.
Ό άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος είχε βαπτίσει κάποιον φιλόσοφο ονόματι Μάξιμο και τόσο πολύ τον είχε συμπαθήσει, που τον φιλοξενούσε μάλιστα και μοιραζόταν το φαγητό του μαζί του. Όμως ο Μάξιμος ήταν άνθρωπος επικίνδυνος και πονηρός σαν φίδι: μετά από λίγο κατάφερε με δολοπλοκίες και δωροδοκίες να πείσει κάποιους Κωνσταντινουπολ’ιτες να τον αναγνωρίσουν ως πατριάρχη, στη θέση του αγίου Γρηγορίου, Όταν, ύστερα από μια θυελλώδη αναταραχή έλαμψε η αλήθεια και ορισμένοι επέπληξαν τον Γρηγόριο επειδή είχε κοντά του τον μεγαλύτερο εχθρό του, ο άγιος αποκρίθηκε: «Δεν φταίμε αν δεν διακρίνουμε την πονηρία κάποιου ανθρώπου. Ο Θεός μόνον γνωρίζει τα κρύφια της καρδίας των ανθρώπων. Οι εντολές Του μας λένε να ανοίγουμε τις καρδιές μας με πατρική αγάπη προς όλους, όσοι έρχονται σ’εμάς». Ένας καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει την κακία ενός κακοπροαίρετου ανθρώπου.
Πνευματικό ημερολόγιο – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Ιανουάριος) του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, .
http://prologue.orthodox.cn/January25.htm
***
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Τίποτα δεν ποθούσα περισσότερο από το να κλείσω τη θύρα των αισθήσεων, να εξέλθω της σαρκός και του κόσμου, να συγκεντρωθώ εις εαυτόν, διακόπτοντας κάθε δεσμό με τα ανθρώπινα, πέρα από τα απολύτως αναγκαία, να συνδιαλεχθώ με τον εαυτό μου και μετά του Θεού, ώστε να ζήσω υπεράνω των ορατών, με τρόπο ώστε να φέρω επάνω μου τις θεϊκές εμφάσεις, χωρίς αλλοίωση ή ανάμειξη με τις παγιωμένες μορφές του ενθάδε. Να καταστώ αληθινά και συνεχώς να καθίσταμαι αληθής ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των ουρανίων, προσθέτοντας φως στο φως, υποκαθιστώντας την ασάφεια με την ευκρίνεια, απολαμβάνοντας ήδη από τον παρόντα βίο την ελπίδα των αγαθών της μέλλουσας ζωής, ώστε να συνοδοιπορήσω μετά των Αγγέλων, παραμένοντας στη γη, την οποία προηγουμένως άφησα και ανήλθα εις τα άνω διά του Αγίου Πνεύματος. Αν κάποιος από εσάς κατέχεται από αυτόν τον πόθο, γνωρίζει τι θέλω να πω και θα μου συγχωρήσει αυτό που ένιωσα τότε…»
(«Λόγοι» 2, 7· PG 35, 413C-416A· ΕΠΕ 1, 83).
Ζʹ. Οὐδὲν γὰρ ἐδόκει μοι τοιοῦτον οἷον μύσαντα τὰς αἰσθήσεις, ἔξω σαρκὸς καὶ κόσμου γενόμενον, εἰς ἑαυτὸν συστραφέντα, μηδενὸς τῶν ἀνθρωπίνων προσαπτόμενον, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, ἑαυτῷ προσλαλοῦντα καὶ τῷ Θεῷ, ζῇν ὑπὲρ τὰ ὁρώμενα, καὶ τὰς θείας ἐμφάσεις ἀεὶ καθαρὰς ἐν ἑαυτῷ φέρειν ἀμιγεῖς τῶν κάτω χαρακτήρων καὶ πλανωμένων, ὄντως ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον Θεοῦ καὶ τῶν θείων καὶ ὂν καὶ ἀεὶ γινόμενον, φωτὶ προσλαμβάνοντα φῶς, καὶ ἀμαυροτέρῳ τρανότερον, ἤδη τὸ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἀγαθὸν ταῖς ἐλπίσι καρπούμενον, καὶ συμπεριπολεῖν ἀγγέλοις, ἔτι ὑπὲρ γῆς ὄντα καταλιπόντα τὴν γῆν, καὶ ὑπὸ τοῦ πνεύματος ἄνω τιθέμενον. Εἴ τις ὑμῶν τούτῳ τῷ ἔρωτι κάτοχος, οἶδεν ὃ λέγω, καὶ τῷ τότε πάθει συγγνώσεται·
***
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ένας πληγωμένος ποιητής
Ο άγιος Γρηγόριος, ένας πληγωμένος ποιητής, ένας αποτραβηγμένος στην ερημιά πατέρας, για την ειρήνη της Εκκλησίας. Εξυμνώντας σε μια ομιλία του την ειρήνη, αναφωνεί: «Ειρήνη φίλη, το γλυκύ και πράγμα και όνομα… Ειρήνη το εμόν μελέτημα και καλλώπισμα… Ειρήνη φίλη, το παρά πάντων μεν επαινούμενον αγαθόν, υπ’ ολίγων δε φυλασσόμενον..». Σε επιστολή (20) προς τον αδελφό του Καισάριο, που πέρασε κάποια δοκιμασία, γράφει: «Κάμνουσα… ψυχή εγγίζει Θεώ». Το κέρδος του πόνου είναι ότι η ψυχή στον πόνο της προσεγγίζει το Θεό. Και αλλού γράφει: Η μόνωση, είναι η συνεργός και η μητέρα της θείας και θεοποιού αναβάσεως. Μόνο έτσι η ψυχή θα μπορέσει να προσεγγίσει το Θεό. «Εμοί δε μεγίστη πράξίς εστιν η απραξία». Απεχώρησε για να πάη να βρη “την φίλη του ησυχία”. Έγραψε στον Βοσπόριο, επίσκοπο Καισαρείας, «θα αποσυρθώ στο Θεό, που είναι ο μόνος καθαρός και χωρίς δολιότητα. Θα αποσυρθώ στον εαυτό μου. Η παροιμία λέγει ότι μόνον οι ανόητοι σκοντάφτουν δυο φορές στην ίδια πέτρα». «Είναι καλό να ακολουθείς το Χριστό, όταν εκείνος διώκεται». «Καλύτερα να προσεύχεται ο άνθρωπος και να συνομιλεί με το Θεό, παρά ν’ αναπνέει• και αν μπορεί κανείς να πει και τούτο, πως πρέπει κανείς να μην κάνει τίποτε άλλο παρά τούτο μονάχα το έργο, δηλαδή να προσεύχεται».
«Τι είναι αυτό που έπαθα, φίλοι και μύστες και συνεραστές της αλήθειας; Έτρεχα για να κατανοήσω τον Θεό και έτσι ανέβηκα στο όρος (την θεολογία) και πέρασα μέσα από τη νεφέλη και βρέθηκα μέσα… Όταν δε κοίταξα, μόλις και είδα τα οπίσθια του Θεού… και εκεί έσκυψα». (28ο λόγο). Και λέγει ο υμνωδός σε ένα τροπάριο «Τω της θεολογίας όρει προσέβης, τα θεία μυσταγωγούμενος, θεοφάντορ Γρηγόριε∙ και τον άδυτον υπελθών γνόφον, την θεοτύπωτον εδέξω νομοθεσίαν, ομοούσιον, εγγεγραμμένην Τριάδα» (Ανέβηκες στο όρος της θεολογίας, οδηγούμενος στη μύηση των θείων, θεοφάντορ Γρηγόριε. Κι αφού μπήκες μέσα στο μυστήριο του φωτός του Θεού, δέχτηκες την θεοτύπωτη νομοθεσία, γραμμένη ως ομοούσια Τριάδα). Οπως παλιά ο Μωυσής, πόθησες και αυτός να δει τον αιώνιο Θεό. Και αξιώθηκε να δει τα «οπίσθια» Αυτού.
Αποσύρθηκε για τέσσερα περίπου χρόνια στη Σελεύκεια (Ισαυρίας) στον εκεί ναό της αγίας Θέκλας, πραγματοποιώντας το παλαιό του όνειρο για μοναστική ζωή, νηπτικό βίο, ησυχία και θεωρία. Εκεί τον βρήκε ο θάνατος του αγαπημένου φίλου του Βασιλείου και η λύπη του υπήρξε άρρητη, γιατί λόγω ασθενείας δεν μπόρεσε να τον προπέμψει.
Γράφει προς τον φίλο του τον ρήτορα Ευδόξιο αυτήν την εποχή: «Ερωτάς, πώς τα ημέτερα. Και λίαν πικρώς. Βασίλειον ουκ έχω, Καισάριον ουκ έχω, τον πνευματικό αδελφό και σωματικόν. «Ο πατήρ μου και μήτηρ μου εγκατέλειπόν με;» μετά του Δαβίδ φθέγγομαι. Τα του σώματος πονηρώς έχει, το γήρας υπέρ κεφαλής, φροντίδων επιπλοκαί, πραγμάτων επιδρομαί, τα των φίλων άπιστα, τα της Εκκλησίας αποίμαντα. Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει. Τί χρη παθείν; Μία μοι των κακών λύσις, ο θάνατος. Και τα εκείθεν μοι φοβερά, τοις εντεύθεν τεκμαιρομένω». (Βλ. Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου συγγράμματα, ἐκδ. ΕΠΕ, 7, σ. 152). Δηλαδή,
«Ρωτάς, πώς πάνε τα δικά μου; Πολύ άσχημα! Δεν έχω τον Βασίλειο, δεν έχω τον Καισάριο, τον πνευματικό μου αδερφό, και το σωματικό. Ο πατέρας και η μητέρα μου μ’ εγκαταλείψαν, λέγω κι εγώ μαζί με το Δαυίδ. Το σώμα μου είναι σε κακή κατάσταση, το γήρας βαραίνει το κεφάλι μου, οι φροντίδες περιπλέκονται, τα ζητήματα επιτίθενται, η φιλία δεν έχει εμπιστοσύνη, η Εκκλησία χωρίς ποιμένες. Έφυγαν τα καλά, τα δεινά προκαλούν, το ταξίδι μας μέσα στη νύχτα, φάρος πουθενά, ο Χριστός κοιμάται. Τι μου μέλλεται τάχα; Μια μόνο βλέπω λύση των συμφορών, το θάνατο. Και τα εκεί όμως τα βλέπω ζοφερά, συμπεραίνοντας από τα εδώ».
Πώς να μην αγαπήσεις αυτόν τον αγιασμένο άνθρωπο της λεπτότητας, τον τρυφερό και ευαίσθητο ποιητή, τον αληθινό και στοργικό φίλο, τη βαθειά ευγενική ψυχή, που ολόκληρη είναι ένας πόνος, μια πληγή για όλους μας και για όλα!!! Αετός υψιπέτης του πνεύματος και της Θεολογίας αλλά και τόσο ανθρώπινος!
Oι συχναστές του ουρανού, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/25/56808/
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αν δεν ήμουν δικός Σου, Χριστέ μου, θά’μουν, αδικημένος.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/01/24/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b3%ce%bf%cf%82/
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο εραστής της ησυχίας, ο ευαίσθητος ποιητής, ο υψιπέτης Θεολόγος, ο πολύτιμος και ιερός φίλος
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/24/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%84/
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, με θαυμάσιο ποιητικό λόγο, υμνεί την αγία μητέρα του Νόννα
https://iconandlight.wordpress.com/2019/08/04/%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%BD%CE%B1/
Γη αγαπημένη… Θρήνος για τα παθήματά του, Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/05/%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%B8%CF%81%CE%AE%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84/
Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου στη ζωή μας, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/25/%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BD%CE%BF%CE%AE-%CF%84/
Μπρος στο Θεό όλα δεύτερα. Τόπο στο Λόγο… Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου (ποίημα)
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/23/%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF/
Κι αν δεν έχεις τίποτα, δάκρυσε. Αγιος Γρηγοριος Θεολογος
https://iconandlight.wordpress.com/2014/02/22/%CE%BA%CE%B9-%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CF%81/
Απολυτίκιον Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Ήχος α’.
Ο ποιμενικός αυλός της θεολογίας σου, τας των ρητόρων ενίκησε σάλπιγγας• ως γαρ τα βάθη του Πνεύματος εκζητήσαντι, και τα κάλλη του φθέγματος προσετέθη σοι. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, πάτερ Γρηγόριε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ήχος δ’
Ως γενναίον εν Μάρτυσιν
Και το ειδός σου τίμιον, η μορφή τε αιδέσιμος, Ιερέ Γρηγόριε, διά τούτό σε, χαρμονικοίς μελωδήμασι, τιμώμεν και λέγoμεν. Χαίροις άστρον νοητόν, καταυγάζον τα πέρατα, τη λαμπρότητι, των σοφών σου ρημάτων, χαίροις σάλπιγξ, η κηρύττουσα τω κόσμω, τού Ιησού τα εντάλματα.
Τη σφενδόνη των λόγων σου των ενθέων θεόπνευστε, κραταιώς πανένδοξε εσφενδόνησας, καθάπερ λύκον τον Άρειον, και πόρρω εδίωξας, εκ της ποίμνης τού Χριστού, ο Ποιμήν ο πανάριστος, τα σα πρόβατα, περιθάλπων τη χλόη της Τριάδος, διά τούτό σε τιμώμεν Ποιμήν Ποιμένων Γρηγόριε.
Εις τα άνω βασίλεια, ανελθών ως επόθησας, αμοιβάς των πόνων σου νύν απέλαβες, παρά Χριστού τού Παντάνακτος, παμμάκαρ Γρηγόριε, ου ενώπιον εστώς, ημών Πάτερ μνημόνευε, των τελούντων σου, την υπέρλαμπρον, μνήμην, όπως τούτων, και ημείς αξιωθώμεν, οι τον Χριστόν Θεόν σέβοντες.
Ήχος πλ. α’
Χαίροις ασκητικών αληθώς
Χαίροις ο ποταμός του Θεού, ο αεί πλήρης των υδάτων της χάριτος, ο πάσαν ευφραίνων πόλιν, του Βασιλέως Χριστού, τοις ενθέοις λόγοις και διδάγμασι, τρυφής ο χειμάρρους, το ανεξάντλητον πέλαγος· ο των δογμάτων, ακριβής φύλαξ έννομος· ο θερμότατος, της Τριάδος υπέρμαχος, όργανον το του Πνεύματος, ο νούς ο εγρήγορος· εύηχος γλώσσα το βάθος, το των Γραφών ερμηνεύουσα, Χριστόν νυν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.
Δόξα… Ήχος πλ. δ’
Τας καρδίας των πιστών, γεηπονών τη γλώσση σου Γρηγόριε, ευσεβείας εν αυταίς, αειθαλείς εβλάστησας καρπούς τω Θεώ, τας ακανθώδεις αιρέσεις πρόρριζον εκτεμών, και κοσμών τους λογισμούς καθαρότητι. Διό δεχόμενος ημών τα εγκώμια, η θεία λύρα, ο γρήγορος οφθαλμός, των ποιμένων ο Ποιμήν, ο των λύκων αγρευτής, πρέσβευε εκτενώς, Θεολόγε τω Λόγω, υπέρ των ψυχών ημών.
Κανών β’, Ωδή ε’, του Αγίου Ήχος α’
Ο Ειρμός «Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών
Ηράσθης της όντως, σοφίας Θεού, και των λόγων το κάλλος ηγάπησας, και πάντων προτετίμηκας, τερπνών των επί γης· διό σε τω στεφάνω, Παμμάκαρ των χαρίτων, ευπρεπώς εκόσμησε, και θεολόγον απειργάσατο.
Γνωστώς συ τον Όντα, ως πάλαι Μωσής, καθοράν θεορρήμον επόθησας, και τούτου τα οπίσθια, τη πέτρα σκεπασθείς, ιδείν κατηξιώθης, και πέλαγος της θείας, εμυήθης ουσίας, ακαταλήπτως φανερούμενον.
Κοντάκιον. Ήχος γ. Η Παρθένος σήμερον.
Θεολόγω γλώττη σου, τας συμπλοκάς των ρητόρων, διαλύσας ένδοξε, ορθοδοξίας χιτώνα, άνωθεν εξυφανθέντα την Εκκλησίαν, εστόλισας’ όν και φορούσα, συν ημίν κράζει, τοις σοίς τέκνοις, Χαίροις Πάτερ, θεολογίας ο νους ο ακρότατος. (Μιλώντας για τον Θεό και κηρύττοντας με τη γλώσσα σου, διέλυσες τις περιστροφές και τα ρητορικά σχήματα των ρητόρων, ένδοξε. Στόλισες δε την εκκλησία με τον ουρανούφαντο χιτώνα της ορθοδοξίας. Αυτόν τον χιτώνα φορώντας η εκκλησία σου ψάλλει μαζί με μας, τα τέκνα της: Χαίρε πάτερ, ο νους ο ανώτερος από όλους στη θεολογία.)
Ο Οίκος. Την Εδέμ Βηθλεέμ.
Εκ της θεολογικής, και υψηλής σοφίας σου, έμπλησον μου τον νουν, τον πτωχόν και ταλαίπωρον, όπως ανυμνήσω τον βίον σου Πάτερ, ου γαρ ισχύσω λόγον προσάξαι σοι, ειμή συ παράσχης μοι λόγον και γνώσιν, ισχύν και σύνεσιν’ όπως εκ των σων τα σα προσφέρω σοι, και εκ του πλούτου των αρετών σου, εκείθεν έχω αφορμάς, και στεφανώσω την σεπτήν και Αγίαν κορυφήν σου, συν τοις πιστοίς ανακράζων’ Χαίροις Πάτερ, θεολογίας ο νους ο ακρότατος.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις ο ουράνιος θείος νους, στόμα το πυρίπνουν, ο της χάριτος οφθαλμός, σάλπιγξ ευσεβείας, πηγή θεολογίας, υπερκοσμίων μύστης, σοφέ Γρηγόριε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου