Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2021

Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Χατζῆς


«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα»



Ἄξιος μιμητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὑπῆρξε ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δουραχάνης Ἰωαννίνων πατὴρ Ἀθανάσιος Χατζῆς. Γεννήθηκε στὴν ὀρεινὴ Βοβούσα Ἀνατολικοῦ Ζαγορίου τὸ 1933. Στὶς 26/09/1970 ἔγινε μοναχός, στὶς 11/11/1970 ἔγινε διάκονος καὶ στὶς 28/06/1972 ἱερέας. Ἡ ἱεροσύνη γιὰ τὸν ταπεινὸ καλόγερο εἶναι δῶρο Θεοῦ:

“Ἡ παράκλησή μου στὴ χειροτονία ἦταν νὰ προσ­εύχονται νὰ γίνω καλὸ μαντρόσκυλο. Νὰ ἀγαπάω καὶ νὰ φυλάω τὰ πρόβατα. Νὰ ὁρμάω καὶ νὰ μὴ φοβᾶμαι τὸ λύκο. Νὰ μάθω νὰ ἀνεβαίνω στὸ Γολγοθᾶ”.

Τὸ 1974 τοῦ παραχωρήθηκε τὸ ἐγκαταλειμμένο Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Ντουραχάνης στὰ Ἰωάννινα. Τὴν ἴδια χρονιὰ εἶχε γίνει κλοπὴ εἰκόνων. Μπαίνει στὴν αὐλή, σηκώνει τὸ σκεπάρνι καὶ λέει: “Παναγιά μου, βοήθα με, δὲν ἔχω τίποτα, ἐσὺ ξέρεις”. Ὁ πατέρας Ἀθανάσιος τὸ ἀνέστησε μὲ τὰ χέρια του. Καθημερινὰ τελοῦσε τὴν θ. Λειτουργία. Ἡ θέλησή του τὸν ἔκανε πολυτεχνίτη καὶ ἔδωσε πνοὴ στὰ χαλάσματα. Ἤθελε νὰ ἔχει τὴν χαρὰ τῆς δημιουργίας, νὰ εἶναι κοντὰ στὸν ἄνθρωπο, νὰ προσφέρει. Μὲ ἁπλὰ λόγια, ὁ καλόγερος πατέρας Ἀθανάσιος ἀποτυπώνει τὸ στίγμα γιὰ τὴ μεγάλη ἀπόφαση ζωῆς ποὺ πῆρε.

Μὲ τὴ φροντίδα τῆς Θεοτόκου ὁ τόπος ἀνασταίνεται. Ὁ ἱδρώτας πιάνει τόπο. Τὰ χαλάσματα γίνονται τοῖχοι, δωμάτια. Ἡ ἄγονη ὅλο πέτρες γῆ κάνει τὸ θαῦμα της.

Ἀναγκάζεται νὰ κάνει διάφορες δουλειές, νὰ κόψει τὸν ὕπνο, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἄρτο τὸν ἐπιούσιο. Ἀσχολεῖται μὲ τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ 1956. Πρὶν ἀκόμα γίνει μοναχός, νοικιάζει ἕνα σπίτι στὰ Γιάννενα. Τὸ ἐπισκευάζει μὲ σκοπὸ νὰ προσφέρει στέγη καὶ τροφὴ σὲ παιδιὰ ποὺ θέλουν νὰ σπουδάσουν. Διάκονος τῆς ἀγάπης, ἐργάτης τῆς προσ­ευχῆς, ἐργολάβος ἑνὸς ἀτέλειωτου κοινωνικοῦ ἔργου, μὲ προσφορὰ στὸ ὀρφανό, στὸ φτωχὸ καὶ τὸ δυστυχισμένο παιδὶ ὁ σεμνὸς αὐτὸς καλόγερος μὲ τὸ κόκκινο, κεντημένο σταυρὸ στὸν σκοῦφο του, ἀγωνίζεται μαζὶ μὲ τὸ λαό, γιὰ τὸν λαό.

Τὸ 1980 ἱδρύεται ἕνα φιλανθρωπικὸ σωματεῖο μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρα, τὸ “ΑΝΘΟΣ”. Ἔξω ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ μοναστηριοῦ, σὲ μία σειρὰ ἀπὸ πολυάριθμα κτήρια, στεγάζεται καὶ λειτουργεῖ δημοτικὸ σχολεῖο, γυμνάσιο, οἰκοτροφεῖο, βιβλιοθῆκες, ἀναγνωστήρια, αἴθουσες ψυχαγωγίας, ραδιοφωνικὸς σταθμὸς μὲ τὴν ὀνομασία “ΣΠΙΝΟΣ”¨, λαογραφικὸ μουσεῖο “Σταλαγματιὲς ἀπὸ τὴν παράδοση” καὶ ἐργαστήριο ἁγιογραφίας.

Σὲ ἰδιόκτητες ἐγκαταστάσεις στὴ Λευκάδα λειτουργοῦν ἀπὸ τὸ 1998 κατασκηνώσεις. Φιλοξενοῦνται ἀγόρια καὶ κορίτσια, ὄχι μόνο τοῦ οἰκοτροφείου, σὲ δύο ξεχωριστὲς περιόδους. Ἐκεῖ, κάτω ἀπὸ τὸ εὔσπλαγχνο βλέμμα τῆς μάνας Παναγίας, γίνεται ἡ μοιρασιὰ τῆς ἀγάπης στοὺς πονεμένους ἀνθρώπους. Μπροστάρης ὁ καλόγερος, ὁ ἅγιος αὐτὸς ἄνθρωπος καὶ παραπίσω οἱ ἐθελοντές του: καθηγητές, δάσκαλοι, μάγειροι, ὁδηγοί, ἐργάτες, μαθητές, ἁπλοὶ ἄνθρωποι τῆς προσφορᾶς, ποὺ θυσιάζουν καθημερινὰ τὴ ζωή καὶ τὴν ψυχή τους γιὰ τὴ ζωή καὶ τὴν ψυχὴ τῶν ἄλλων. Ὁ λαὸς προσφέρει τὸν ἱδρῶτα του. Μόνιμοι πόροι δὲν ὑπάρχουν. Διαβεβαιώνει συν­εχῶς: “Ἔχει ἡ Παναγία τὴν οἰκονομία της. Ἐκείνη ἀναπληρώνει τὶς ἀνάγκες”. Πολλὲς φορές, ὅταν λείπει κάτι ἀναγκαῖο, τὸ χέρι κάποιου δωρητῆ θὰ τὸ συμπληρώσει.

Τὸ ἔργο φανερό, γνωστὸ στὴν πόλη καὶ τὴν οἰκουμένη ὁλάκερη. Ἡ προσφορὰ καὶ ἡ βοήθεια φτάνει ἀπὸ τὸ ἁπλὸ σπίτι τοῦ φτωχοῦ Ἕλληνα μέχρι τὴν προσφυγιὰ τῆς Σερβίας, ἀπὸ τὸ παρατημένο παιδὶ τῆς χωρισμένης οἰκογένειας, μέχρι τὴν πληγωμένη Ἀλβανία. Ἀπὸ τὸν ἐλεύθερο πολίτη μέχρι καὶ τὸ φυλακισμένο ἐγκληματία. Ἀκόμα προσφορὰ καὶ στὰ κρατητήρια τῆς Ἀστυνομικῆς Δ/σης, καθὼς καθημερινὰ ἐξασφαλίζεται φαγητὸ γιὰ τοὺς κρατούμενους. Ἐνισχύονται ἄπορες οἰκογένεις στὸ νομὸ Ἰωαννίνων καὶ ἐκτὸς νομοῦ μὲ τρόφιμα καὶ ρουχισμό, ποὺ στέλνονται ἀπὸ βιοτεχνίες καὶ ἀπὸ προσφορὰ τοῦ κόσμου. Ἐπίσης, ἀρκετὲς φορές, προσφέρεται ἐθελοντικὴ ἐργασία ἀπὸ φίλους τοῦ συλλόγου. Τὰ ἔξοδα καλύπονται ἀπὸ τὶς δωρεὲς τοῦ ἀνώνυμου λαοῦ.

Ψυχὴ τῆς ὅλης προσπάθειας καὶ κινητήρια δύναμη ἦταν ὁ ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Χατζῆς, ὁ ὁποῖος μετέστη στήν οὐράνιο Βασιλεία στὶς 30/11/2021. Μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα στὸ Θεό, τὰ μέλη τοῦ συλλόγου ἀγωνίζονται γιὰ μία καλύτερη καὶ δικαιότερη κοινωνία. Ἡ ἄμεση ἀπήχηση ποὺ βρῆκε ἡ ὅλη προσ­πάθεια, τόσο στὴν τοπικὴ κοινωνία, ὅσο καὶ στὴν εὐρύτερη, ἐνδυναμώνει καὶ συνάμα αὐξάνει τὸ χρέος τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου γιὰ μεγαλύτερη ἀλληλεγγύη πρὸς τὸν καταπονημένο ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τὴ βιοτικὴ μέριμνα ἄνθρωπο.

Πάντα ὑπῆρχαν καὶ θὰ ὑπάρχουν φωτεινὰ παραδείγματα συνανθρώπων μας, ὅπως τοῦ πατέρα Ἀθανάσιου ἀπὸ τὴ μονὴ Δουραχάνης, ποὺ μὲ μοναδικό τους κίνητρο τὴν ἀγάπη, μετέτρεψαν τὸ τίποτε σὲ ἔργο ζωῆς.

Ἱερεῖς σὰν τὸν πατέρα Ἀθανάσιο ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος μας σήμερα. Ἱερεῖς ποὺ θυσιάζονται γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ προσφορὰ πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ πολυσεβάστου πνευματικοῦ μας, τοῦ οὐρανίου ἀνθρώπου τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς.

Ἕνα πνευματικό του παιδί

Τὸ 40ήμερο μνημόσυνό του θὰ τελεσθῆ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Δουραχάνης, τό Σάββατο 8/1/2022

Ορθόδοξος τύπος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου