Σάββατο 7 Απριλίου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Πηγή:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

(ωάν. ΙΒ΄ 1-18)
Γράφει ρχιμανδρίτης ωήλ Κωνστάνταρος
Γιά μία κόμα φορ, νέκφραστη γάπη το Θεο, μς ξιώνει νά κούσουμε καί νά ζήσουμε τά γεγονότα τς γίας καί Μεγάλης βδομάδος. πό τήν Κυριακή τν Βαΐων τό βράδυ, σ΄ λους τους ναούς μας, θά κούγεται συγκλονιστικός μνος: «δού Νυμφίος ρχεται…».
Βεβαίως, πως βλέπουμε στήν Εαγγελική περικοπή, ο ουδαοι, μέ τούς κλάδους τν φοινίκων στά χέρια, τρεξαν μέ νθουσιασμό νά ποδεχθον τόν Κύριο ησο στά εροσόλυμα. «Καί κραζον σαννά, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου, βασιλεύς το σραήλ» (ωάν. ΙΒ΄ 13). Δήλ. Δόξα καί τιμή σέ Ατόν πού ποδεχόμαστε. Ελογημένος καί δοξασμένος νά εναι ατός, πού ρχεται πεσταλμένος πό τόν Κύριο ς ντιπρόσωπός του. Ατός εναι νδοξος βασιλεύς το σραήλ, πού τόσο καιρό περιμέναμε.
τσι, τή στιγμή κείνη πραγματοποιήθηκε ατό πού αἰῶνες πρίν εχε προφητεύσει προφήτης Ζαχαρίας: «Μή φοβο, θύγατερ Σιν, δού βασιλεύς σου ρχεται καθήμενος πί πώλου νου» (ωάν. ΙΒ΄ 15). Δήλ. Μή φοβσαι, ερουσαλήμ, κόρη το ρους Σιν, δού βασιλεύς σου ρχεται, χι ς τύραννος καί κατακτητής πάνω σέ ππο σέ ρμα πολεμικό, λλά καθήμενος πάνω σέ πουλάρι νου.
ς μβαθύνουμε μως γιά...
λίγο στόν θαυμαστό ατόν προφητικό λόγο.
Πρόφ. Ζαχαρίας, ποος γεννήθηκε στήν Βαβυλώνα κατά τήν περίοδο τς αχμαλωσίας, στό Θ΄κεφάλαιο το βιβλίου το κάνει λόγο περί το θριάμβου τς βασιλείας το Θεο.
Στούς πρώτους κτώ στίχους, βλέπει τήν νέα γ τς παγγελίας. Μοναδικές δήλ. καί καταπληκτικές ράσεις!..., ν στούς στίχους ννέα καί δέκα, βλέπει τόν λευθερωτή Βασιλιά! Ξαφνικά ρίζοντας τς σκέψεώς του, ερύνεται λως παραδόξως, στε κ τν στενν ρίων τς Παλαιστίνης, μεταπηδ στήν Μεσσιανική πραγματικότητα τς παγκοσμίου ερήνης, καί μπροστά του μφανίζεται Βασιλέας, ποος θά λθει ερηνικός καί ταπεινός. Τό γεγονός λλωστε τι Μεσσίας Χριστός εναι ατός «Βασιλεύς», γίνεται πλέον φανερό καί πραγματικότητα, πό τήν θριαμβευτική εσοδο το ησο στά εροσόλυμα.
Βασιλέας Χριστός εναι πόλυτος καί κυρίαρχος ρχοντας ορανο καί γής!
Θεός Πατήρ, τόν κατέστησε Βασιλέα «πί Σιν ρος τό γιον ατο». ναμονή αώνων λοκλήρων της λεύσεώς του, πό τόν σραήλ λλά καί λόκληρο τόν κόσμο «πάντα τά θνη», χει πλέον λήξει. Τό «πλήρωμα το χρόνου» ρθε. Καί τώρα «δού ρχεται», βρίσκεται «πί θύραις»! «ρχεται σο». ρχεται σέ σένα Σιν. Πρόφ. Ζαχαρίας, βλέπει ναργώς τόν Θεό Λόγο πού θά σαρκωθε καί θά γίνει ν χρόνω νθρωπος. Θά λθει «ες τά δια», στήν χώρα ποία ς γ τς παγγελίας ταν ξεχωρισμένη πρό πολλο πό τόν Θεό ς διαιτέρως δική του. Γί΄ατό λοιπόν «χαρε σφόδρα, θύγατερ Σιν. Κήρυσσε, θύγατερ ερουσαλήμ», καί τοιμάσου νά τόν ποδεχθες μέ τό «σαννά»!
δη λοιπόν προφητεία φο θραύει τά στενά ουδαϊκά ρια, μς μεταφέρει ντός του Σώματος το Χριστο, δήλ. τς κκλησίας Του! Δέν περιορίζεται σέ κάποιο θνος Μεσσίας, λλά λευθερώνει ς Βασιλιάς λους τους νθρώπους πού εναι ποδουλωμένοι στήν μαρτία, στόν διάβολο καί στόν θάνατο. (ννοεται τι λευθερώνει σους θέλουν νά λευθερωθον καί ποδέχονται τήν Θεότητά Του καί ρα τήν λευθερία Του).
προφητεία τώρα παρουσιάζει δυναμικά τό βασιλικό ξίωμα το Χριστο, τό ποο φυσικά συνδέεται μεσα τόσο μέ τό ρχιερατικό, σο καί μέ τό Προφητικό του ξίωμα!
πωσδήποτε μεγαλοπρεπής περιγραφή το Μεσσία, τόν καθιστά κατεξοχήν ξιαγάπητο στά συνειδητά μέλη τς κκλησίας του. Εναι τό πρόσωπο πού λαχταρομε καί γαπομε. Εναι ατός πού προσδοκομε ργά γρήγορα νά βρεθομε κοντά του. Στήν Βασιλεία του, τς ποίας «οκ σται τέλος».
Καί πάλι κατά τό ερό κείμενο τς Παλαις Διαθήκης, Μεσσίας Χριστός εναι ) Δίκαιος β)Σώζων γ)Πραΰς!
Εναι κατεξοχήν πράος καί ταπεινός πό τήν ρχή ως τό τέλος. διος λλωστε τό διακήρυξε ξεκάθαρα «…πράος εμί καί ταπεινός τή καρδία» (Μάτθ. ΙΑ΄29). Καί κριβς πειδή εναι ταπεινός καί πλούς καί πράος, παρόλο τι εναι « Βασιλεύς», γί΄ατό, εσερχόμενος στήν πόλη του, δέν εσέρχεται καθήμενος σέ μεγαλοπρεπ ππον σέ κάποιο πολεμικό ρμα, πως δηλαδή συνήθιζαν ο ρχοντες καί ο βασιλες τόν καιρό κενο καί σήμερα, μέ διαφορετικά βεβαίως μέσα, λλά ρχεται πάνω «πί ποζύγιον καί πλον νέον». πάνω δήλ. σέ ζο πού χαρακτηρίζεται γιά τήν ετέλεια, τήν ργοπορία στίς κινήσεις του καί κανό νά παρέχει μόνο πηρεσία μεταφορική. ρχεται σ΄να ζο πού χρησιμοποιετο πό τίς λαϊκές τάξεις. πό το πτωχούς καί ταπεινούς. λθε Κύριος στήν ερουσαλήμ, καθήμενος «πί πώλου νου», πάνω στόν ποον εχαν πλώσει τά πτωχά νδύματά τους ο πτωχοί καί πλοϊκοί μαθητές του.
λλ΄ ς μή λησμονομε τι Κύριος ταν λθε στή γ «αυτόν κένωσε μορφήν δούλου λαβν» (Φιλιπ. Β΄ 7) καί ζησε μέσα στήν σχάτη πτωχεία! Καί τό σημαντικότερο, βασιλεία το «Βασιλέως» Χριστο, δέν εναι κ το κόσμου τούτου!
γαπητοί μου. ουδαϊκός λαός, τόσο στατος, μέσα σέ λη τήν κταση τς στορίας του, ποδέχθηκε τόν βασιλέα τν βασιλευόντων, Κύριον ησον μέ τό «ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου». Δυστυχς γιά τόν λαό ατό, μετά πό λίγες μέρες, παρασυρόμενος πό τό σαπισμένο θρησκευτικό του κατεστημένο, φώναζε «ρον ρον στάυρωσον ατόν» (ωάν. ΙΘ΄15), καί τό κόμα χειρότερο «τό αμα ατο φ΄μς καί πί τά τέκνα μν» (Μάτθ. ΚΖ΄ 25)! (Γεγονός δήλ. πο πραγματοποιεται σέ κάθε ποχή... ρκε κανείς νά θέλει νά βλέπει κατάματα τήν στορική πραγματικότητα).
Δέν πάρχει μφιβολία τι κι μες, πό σήμερα ποδεχόμαστε μέ τά βαΐα τν κλάδων στά χέρια (δήλ. τά καλά καί θεάρεστα ργα) τόν Κύριο ποος ρχεται «να σταυρωθ».
ς προσέξουμε  μως μήπως παρασυρθομε στίς πιλογές τς ζως μας (πό τά μικρότερα ως καί τά μεγαλύτερα), καί καταντήσουμε ρνητές τς Θεότητός του μέ ,τι ατό συνεπάγεται στήν ζωή μας, διότι, «δύνατον γάρ τούς παξ φωτισθέντας γευσαμένους τς δωρες τς πουρανίου καί μετόχους γενηθέντας Πνεύματος γίου καί καλόν γευσαμένους Θεο ρμα δυνάμεις τέ μέλλοντος αἰῶνος, καί παραπεσόντας, πάλιν νακαινίζειν ες μετάνοιαν, νασταυρούντας αυτος τόν υόν το Θεο καί παραδειγματίζοντας» (βρ. ΣΤ΄4-6). Δήλ. Εναι δύνατο κείνους, πού μία φορά βαπτίστηκαν, καί γεύθηκαν τήν δωρεά τήν πουράνια, καί γιναν μέτοχοι Πνεύματος γίου, καί πήλαυσαν τόν ραο λόγο το Θεο καί τά θαύματα το νέου κόσμου πού μελλε νά ρθει (διά το Μεσσίου), καί πάρ΄λα ατά ξέπεσαν, εναι δύνατον (μετά τήν νακαίνιση διά το βαπτίσματος) νά τούς νακαινίσει κανείς πάλι διά μετανοίας, νθρώπους πού ξανασταυρώνουν σον ξαρτται π΄ατούς καί διαπομπεύουν τόν Υόν το Θεο.
δελφοί μου. Καλή καί ελογημένη Μεγάλη βδομάδα.
Εθε τό Θεον δράμα πού θά ζήσουμε μέσω τν ερν κολουθιν στούς ναούς μας, νά συγκλονίσει τήν παρξή μας, καί «πράος καί ταπεινός Βασιλεύς ησος» νά μς ξιώσει καί τς νδόξου ναστάσεώς Του!
μήν.                                                  π. ωήλ.
ioil.konitsa@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου