τοῦ Χρήστου Μαλεβίτση, ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὰ μῆλα τῶν Ἑσπερίδων, Τομὲς στὴ συνείδηση τῆς ἐποχῆς μας», ἐκδόσεις Imago, σειρὰ ε' Στοχασμὸς / 2, 1984.Ἀποσπάσματα (ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο στὸν ἱστοχῶρο τῆς ΚιΠΕΠοΣ):
[...] Ρῖγος διέτρεξε τὴν ὕπαρξή μας, φρικίαση συντελειακή, ὡσὰν αὐτὴ ποὺ θὰ νιώθαμε ἂν βλέπαμε νὰ γκρεμίζεται ὁ Παρθενώνας. Καὶ τὸ φρικτὸ δὲν εἶναι ποὺ μπορεῖ νὰ γκρεμιστεῖ ὁ Ναὸς τῆς Ἀθηνᾶς. Εἶναι στὴ μοίρα τῶν πραγμάτων, κάποτε να καταρρέουν. Τὸ φρικτὸ εἶναι, ὁ πέριξ λαὸς νὰ βλέπει τὴν κατάρρευση καὶ νὰ ἀδιαφορεῖ ἢ νὰ νιώθει ἀνακούφιση. Θὰ πεῖ κανεὶς πὼς κι αὐτὸ ἐγγράφεται στὴ μοίρα τῶν ἀνθρώπων, οἱ πολιτισμοί τους νὰ καταρρέουν. Μόνο ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὸ προνόμιο νὰ μὴν ἐνδίδει σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάρρευση, νὰ ἀντιστέκεται. Ὁ πολιτισμὸς δὲν ὑπόκειται στοὺς νόμους τῆς βαρύτητας ἀμετακλήτως· ὁ πολιτισμὸς δὲν ὑπακούει στοὺς νόμους τῆς φύσεως, ἀλλὰ στοὺς νόμους τῆς ἐλευθερίας τοῦ πνεύματος. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ ἀποφασίσουν νὰ μὴν ἀφήσουν τὸ πνευματικό τους οἰκοδόμημα νὰ καταρρεύσει. Αὐτὴ τὴν ἀπόφαση εἶχε πάρει ὁ Ἑβραϊκὸς λαός. Καὶ τὸ ἐπέτυχε. Ἰδοὺ τὸ ἐκπρεπὲς παράδειγμα. Ὅπως δὲν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα ὑπὲρ ἢ κατὰ τῆς κατεδαφίσεως τοῦ Παρθενῶνος, ἔτσι δὲν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα ὑπὲρ ἢ κατὰ τοῦ μονοτονικοῦ. [...]
[...] Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἀπεριόριστες νομοθετικὲς ἁρμοδιότητες; Ἡ καταμέτρηση ὀλίγων ψήφων ὀλίγων Ἑλλήνων σὲ ὀλίγο χρόνο μπορεῖ νὰ καταργήσει τὰ δημιουργήματα τῶν χιλιετιῶν καὶ νὰ δεσμεύσει ὅλες τὶς μελλοντικὲς γενεὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους; Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν διαθέτει τὸ νόμιμο δικαίωμα νὰ τροποποιήσει τὶς θεμελιώδεις διατάξεις τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975, ἔχει τὸ νόμιμο δικαίωμα νὰ τροποποιήσει θεμελιώδεις τρόπους γραφῆς τῆς γλώσσας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ποὺ ἱδρύθηκαν δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν;
Διαβάστε περισσότερα:
[...] Ρῖγος διέτρεξε τὴν ὕπαρξή μας, φρικίαση συντελειακή, ὡσὰν αὐτὴ ποὺ θὰ νιώθαμε ἂν βλέπαμε νὰ γκρεμίζεται ὁ Παρθενώνας. Καὶ τὸ φρικτὸ δὲν εἶναι ποὺ μπορεῖ νὰ γκρεμιστεῖ ὁ Ναὸς τῆς Ἀθηνᾶς. Εἶναι στὴ μοίρα τῶν πραγμάτων, κάποτε να καταρρέουν. Τὸ φρικτὸ εἶναι, ὁ πέριξ λαὸς νὰ βλέπει τὴν κατάρρευση καὶ νὰ ἀδιαφορεῖ ἢ νὰ νιώθει ἀνακούφιση. Θὰ πεῖ κανεὶς πὼς κι αὐτὸ ἐγγράφεται στὴ μοίρα τῶν ἀνθρώπων, οἱ πολιτισμοί τους νὰ καταρρέουν. Μόνο ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὸ προνόμιο νὰ μὴν ἐνδίδει σ᾿ αὐτὴ τὴν κατάρρευση, νὰ ἀντιστέκεται. Ὁ πολιτισμὸς δὲν ὑπόκειται στοὺς νόμους τῆς βαρύτητας ἀμετακλήτως· ὁ πολιτισμὸς δὲν ὑπακούει στοὺς νόμους τῆς φύσεως, ἀλλὰ στοὺς νόμους τῆς ἐλευθερίας τοῦ πνεύματος. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ ἀποφασίσουν νὰ μὴν ἀφήσουν τὸ πνευματικό τους οἰκοδόμημα νὰ καταρρεύσει. Αὐτὴ τὴν ἀπόφαση εἶχε πάρει ὁ Ἑβραϊκὸς λαός. Καὶ τὸ ἐπέτυχε. Ἰδοὺ τὸ ἐκπρεπὲς παράδειγμα. Ὅπως δὲν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα ὑπὲρ ἢ κατὰ τῆς κατεδαφίσεως τοῦ Παρθενῶνος, ἔτσι δὲν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα ὑπὲρ ἢ κατὰ τοῦ μονοτονικοῦ. [...]
[...] Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἔχει ἀπεριόριστες νομοθετικὲς ἁρμοδιότητες; Ἡ καταμέτρηση ὀλίγων ψήφων ὀλίγων Ἑλλήνων σὲ ὀλίγο χρόνο μπορεῖ νὰ καταργήσει τὰ δημιουργήματα τῶν χιλιετιῶν καὶ νὰ δεσμεύσει ὅλες τὶς μελλοντικὲς γενεὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους; Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ δὲν διαθέτει τὸ νόμιμο δικαίωμα νὰ τροποποιήσει τὶς θεμελιώδεις διατάξεις τοῦ Συντάγματος τοῦ 1975, ἔχει τὸ νόμιμο δικαίωμα νὰ τροποποιήσει θεμελιώδεις τρόπους γραφῆς τῆς γλώσσας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ποὺ ἱδρύθηκαν δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν;
Διαβάστε περισσότερα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου