Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ


Αποτέλεσμα εικόνας για Ο Γέροντας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ - ΑΘΗΝΑ 2013
 Επιλογή αποσπασμάτων, αρίθμηση και σχόλια:
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης



   Ο Γέροντας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός (1929-1995), πλήρης χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, απολάμβανε μεγάλου σεβασμού στη Γεωργία. Ήταν ασυμβίβαστος με κάθε αντίχριστη πολιτική και πρακτική.
    Την Πρωτομαγιά του 1965 έκαψε ένα 12μετρο πορτρέτο του Λένιν που κρεμόταν στο κτίριο του ανωτάτου Σοβιέτ στην Τιφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Συνελήφθη από την Κα-Γκε-Μπέ. Στην ερώτηση του ανακριτή γιατί το έκανε απάντησε:
    Το έκανα γιατί δεν είναι δυνατόν να λατρεύουμε ένα κοινό άνθρωπο. Εκεί, στη θέση του πορτρέτου του Λένιν, πρέπει να κρεμάσετε την εικόνα της σταυρώσεως του Χριστού. Γιατί γράφετε "Δόξα στο Λένιν"; Πρέπει να γράψετε: «Δόξα στον Κύριο Ιησού Χριστό». Μετά από αυτό τον έκλεισαν σε ψυχιατρική κλινική όπου διέγνωσαν σχιζοφρένεια!
 Χάρτης της Γεωργίας:

Αποτέλεσμα εικόνας για χαρτης της γεωργιας

Α. ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
Α.1. Ο Γέροντας εμφανιζόταν και σ' αυτούς που βρίσκονταν πολύ μακριά και τους βοηθούσε, ενώ σε άλλους εμφανιζόταν στο όνειρό τους κι έτσι τους έσωζε. Μια νέα γυναίκα, που ήταν άστεγη, έμενε σ' έναν εγκαταλειμμένο χώρο, δίπλα στην είσοδο του νεκροταφείου. Κάποια μέρα ληστές της έσπασαν την πόρτα. Τρομοκρατημένη, άρχιζε να φωνάζει καλώντας σε βοήθεια τον π. Γαβριήλ. Και πράγματι εμφανίστηκε μπροστά τους ο Γέροντας κρατώντας ένα μαδέρι. Οι ληστές φοβήθηκαν κι έφυγαν τρέχοντας, ενώ ο Γέροντας αμέσως εξαφανίστηκε! (128)
    Α.2. Ένα φίδι δάγκωσε μια μοναχή του Σαμτάβρο. Αμέσως έτρεξε στον πατέρα Γαβριήλ, ο οποίος τότε ήταν βαριά άρρωστος. Εκείνος τότε μισοσηκώθηκε από το κρεβάτι, σταύρωσε την πληγή, τη ράντισε με αγιασμό και την καθησύχασε:

- Μη φοβάσαι. Πήγαινε να σε δει κι ο γιατρός. Η μοναχή ηρέμησε. Ο π. Γαβριήλ παρακάλεσε και τη μον. Παρασκευή να τη συνοδέψει στην κλινική. Οι γιατροί ανησύχησαν, γιατί δεν είχαν το αντίδοτο για το δηλητήριο και της είπαν να καθίσει για να δουν αν θα πρηστεί το πόδι. Περνούσε η ώρα και δεν διαπίστωναν καμιά αλλαγή. Ο π. Γαβριήλ γλίτωσε τη μοναχή από βέβαιο θάνατο. Μάλιστα όποτε κάποιος φοβόταν για κάτι, ο Γέροντας του έλεγε χαρακτηριστικά:

- Τότε γιατί έχεις τον π. Γαβριήλ;  (137)
 Αποτέλεσμα εικόνας για Ο Γέροντας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός
Β. ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ
 Β.1. - Πού να είναι τώρα ο Νοστράδαμος, που προφήτευε το μέλλον του κόσμου; τον ρώτησα μια μέρα.
         - Ο Νοστράδαμος μαζί με τον Ιούδα κάθονται σε «κελί φυλακής»(137)
Β.2.  Ο άγιος γέροντας Γαβριήλ εμπόδιζε την έλευση του Αντιχρίστου.
Βαριά άρρωστος ο Γέροντας σηκωνόταν από αγάπη, πιέζοντας τον εαυτό του, και καθόταν έξω στο κελί.
   - Ακόμη δεν με παίρνει ο Κύριος, έλεγε.
   Παρατηρούσε πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους. Μερικούς τους ευλογούσε. Σε άλλους αποκάλυπτε. Σε όλους όμως δίδασκε την αγάπη. Όλα τα άλλα ήταν γι' αυτόν ασήμαντα. Στους νέους έδινε ιδιαίτερη προσοχή. Μετρούσε την υπομονή και την ταπείνωσή τους. Παρακαλούσε τον Κύριο γι' αυτούς, τους αγκάλιαζε και τους ευλογούσε, ενώ ταυτόχρονα υπέφερε από απίστευτους πόνους.
Μια μέρα του έκαναν δώρο μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, την οποία είχαν φέρει από το Αγιον Όρος. Χάρηκε πολύ:
Η Παναγία δεν πηγαίνει έτσι, χωρίς λόγο, σε κανέναν. Και πρόσθεσε στο τέλος:
- Εγώ φεύγω!
- Πώς, π. Γαβριήλ, δεν θα σας δούμε να λειτουργείτε; τον ρώτησαν ανήσυχοι.
- Όχι. Φεύγω για να βάλω στο τραπέζι του Θεού την αγάπη σας. Φεύγω παίρνοντας μαζί μου την αγάπη σας.
Ύστερα, μας κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα και άρχισε πάλι τις σαλότητες.
- Δεν πρέπει να μείνω. Πιστέψτε με, αν δεν φύγω, ο Αντίχριστος δεν μπορεί να έρθει. Εγώ πρέπει να φύγω για να έρθει εκείνος. (Βλ. Β Θεσ. 2:6-8). Καταλάβετέ με. Πρέπει να πληρωθεί η Αγία Γραφή. Το Ευαγγέλιο το γράφει. Αυτός (που εμποδίζει τον Αντίχριστο) είμαι εγώ!  (183-4)
 
     Β.3.  - Έζησα περίεργα γεγονότα. Δεν ξέρω πώς, με το σώμα ή με το πνεύμα, ήμουν ανεβασμένος στον ένατο ουρανό. Ο θρόνος του Κυρίου βρίσκεται στον ένατο ουρανό. Ήμουν και στην Κόλαση! Δεν με πιστεύετε; Και μας έδειξε κάτω στη γη.
- Εκεί κάτω οι άνθρωποι βασανίζονται. Κι εγώ πώς μπορώ να χαίρομαι; (213)
 
   Β.4. Ο Κύριος επιτρέπει την πτώση στην αμαρτία. Έτσι φανερώνεται η ευσπλαχνία του Θεού. Όμως, όλοι μπορούν να μετανοήσουν κάποτε στο χρόνο που μεσολαβεί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ο χρόνος είναι το μεγάλο έλεος του Θεού. Στη διάρκειά του ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί, αλλά μπορεί και να καταστραφεί. Ο άνθρωπος πρέπει ασταμάτητα να επιδιώκει να πλησιάζει τον Θεό. Τότε ο Κύριος θα τον ελεήσει και θα του δώσει όλα όσα του χρειάζονται.
          Ο άνθρωπος μια φορά έρχεται στον κόσμο και μια φορά του δίνεται η ευκαιρία να σωθεί. Καμιά μετεμψύχωση δεν υπάρχει.Επιδίωξή σας (πρέπει να) είναι το να γίνετε παιδιά του Θεού. Κάθε βαπτισμένος μπορεί να ονομάζεται παιδί του Θεού. Με την εφαρμογή του Ευαγγελίου και τον ασκητικό του βίο, που θα τον οδηγήσουν στη Βασιλεία των Ουρανών, ο άνθρωπος γίνεται παιδί του Θεού.
     Οι απόγονοι του Κάιν θεωρούνται (και αυτοί) παιδιά του Αδάμ. Όμως οι απόγονοι του Σηθ είναι παιδιά του Θεού. Δηλαδή τα παιδιά του Θεού δεν είναι τα σαρκικά παιδιά, αλλά τα (υπάκοα) παιδιά της Διαθήκης. Με αυτό ξεχωρίζουν τα παιδιά του Θεού από τα παιδιά του Πονηρού. Όποιος δεν κάνει καλό δεν είναι από τον Θεό, όπως κι εκείνος που δεν αγαπάει τον αδελφό του. Εμείς όμως, αδέλφια μου, περιμένουμε την υιοθεσία και την εξαγορά μας από τον Κύριο.  (207-8)
 
    Β.5. Ο π. Γαβριήλ δεν ξεχώριζε ποτέ κανέναν. Τους αγαπούσε όλους και πάντα ήταν έτοιμος να δώσει και τη ζωή του για τον καθένα. Δεν έτρωγε ούτε έπινε νερό όση ώρα συνομιλούσε με κάποιον που είχε προστρέξει σε εκείνον ζητώντας τη βοήθειά του.
- Έστω και μόνο έναν άνθρωπο να μισείς, τότε είσαι μακριά από τη Βασιλεία των Ουρανών. Να τους αγαπάτε όλους για να την κερδίσετε. Η αγάπη είναι μητέρα όλων των αρετών, μας έλεγε συχνά.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς την ανεξάντλητη καλοσύνη και χάρη του π. Γαβριήλ:
- Μακάρι όλοι να αξιωθούν της σωτηρίας και να μη κριθούν άξιοι τιμωρίας, παρακαλούσε με δάκρυα τον Δημιουργό.  (208)
 
    Β.6. - Ποιοι θα σωθούν; ρώτησε κάποιος διάκος.
    «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά Μου. Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Μαρκ. 13:13)Ιδού ο Θεός!Ισχυρός και μέγας, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε την αρχή ούτε το τέλος Του. Η σοφία Του είναι ανεξερεύνητη και η καλοσύνη Του κρυφή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Κάιν πάντα σκοτώνει τον Αβελ και ο δρόμος του τελευταίου κατευθύνεται προς την ευλογημένη αιωνιότητα.  (209)
 
    Β.7. Ο π. Γαβριήλ συχνά αναφερόταν στο εξής χωρίο: «Γίνεσθε ουν (λοιπόν) φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί»(Ματθ. 10, 16). Και εξηγούσε:
Αν σήμερα δεν συμπεριφέρεστε με σοφία και δεν είστε αγνοί και άδολοι, δεν θα σωθείτε.  (209)
 
    Β.8. - Θα έρθουν οι καιροί που ο Χριστιανός θα δυσκολευτεί να σωθεί. Τότε τι θα γίνει ο άπιστος;
Έπειτα αναφέρθηκε στις έσχατες μέρες, στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε οι χριστιανοί, αλλά και στους πνευματικούς πατέρες, που αντί να σώζουν τις ψυχές θα τις καταστρέφουν.
- Τότε με ποιο κριτήριο πρέπει να διαλέξουμε τον πνευματικό μας πατέρα, Γέροντα;
-Από τα έργα του.   (213)
 
    Β.9. Οι Ιεχωβάδες επικαλούμενοι κάποια χωρία από την Αγία Γραφή,(Βλ. Λευιτ. 17, 14 και 7, 26-27)αρνούνται τη μετάγγιση αίματος, θεωρώντας ότι με το αίμα «μεταγγίζονται» και οι αμαρτίες. Ο πατήρ Γαβριήλ έλεγε γι' αυτό το θέμα:
Ναι, στο αίμα είναι οι αμαρτίες. Αλλά αν ο άνθρωπος πεθαίνει, πρέπει να του δώσεις αίμα για να τον σώσεις. Μεταγγίζεις αγάπη! Κι η αγάπη σκεπάζει τις αμαρτίες.  (222)
 
    Β.10. -Ο Θεός μας ζητάει οι καλές πράξεις που κάνουμε να πηγάζουν από την καρδιά μας. Ό,τι καλό κάνουμε στους άλλους, να το κάνουμε για τον Κύριο (Βλ. Ματθ. 25,40). Όταν κάνεις το καλό, ανεβαίνεις μια σκάλα. Όταν αμαρτάνεις, την κατεβαίνεις. Κι αυτό συμβαίνει σ' όλη μας τη ζωή.  (223)
 
   Β.11. Σε πολλούς που ζητούσαν να προσευχηθεί για κάποιο ζήτημα που τους απασχολούσε ο Γέροντας έλεγε:
- Ο Θεός μου είπε: «Γαβριήλ, αυτός ο ίδιος δεν μου το ζητάει. Γιατί εσύ λοιπόν με παρακαλάς»; Και τότε έβαζε πολλές φορές τον επισκέπτη να προσευχηθεί:
- Να παρακαλέσεις εσύ τον Κύριο! Γονάτισε και, έτσι γονατιστός, να λες τον 50ό ψαλμό. (236)
 
   Β.12. Ο π. Νικόλαος Μακαρασβίλι έλεγε ότι η επαφή με τον πατέραΓαβριήλ, η υπακοή και ο δρόμος της αρετής τον δίδαξε πως ο άνθρωπος, καθώς προχωρά στην πνευματική ζωή, ανεβαίνει την εξής κλίμακα:
        1.     Αμαρτωλός.
        2.     Ανθρωπος που τηρεί τις δέκα εντολές.
        3.     Πιστός, δοκιμασία του Αβραάμ.
        4.     Ιερομόναχος, μαθητής, εκείνου που αναζητά τη γνώση.
        5.     Υπακοή μόνο στον Θεό κι όχι στον άνθρωπο.
        6.     Αντίληψη του πνεύματος του άλλου (διόραση).
        7.     ΑΓΙΟΣ.  (241)
 
    Β.13. Κάποιες φορές που παρακαλούσαν τον Γέροντα να τους ευλογήσει, εκείνος έλεγε:
- Ο Θεός να σε ελεήσει, όταν εσύ ελεείς τον βασανισμένο σαν εσένα άνθρωπο... (241)
 
   Β.14. Ο γέροντας Γαβριήλ για την αμαρτωλή προσευχή:
- Πείτε μου τι να συμβαίνει; Πότε μπορεί η προσευχή να λογαριαστεί ως αμαρτία;
- Μήπως όταν κάποιος δεν προσεύχεται σωστά;
- Όχι, όταν προσεύχεται σωστά.
- Μήπως όταν δεν προσεύχεται με την καρδιά του;
- Όχι, όταν προσεύχεται με την καρδιά του.
- Μήπως όταν δεν έχει συγκεντρωμένο το νου του όταν προσεύχεται;
- Θέλεις να γίνεις και άγιος; Είναι πολύ δύσκολο όταν προσεύχεσαι να μη σε βομβαρδίζουν λογισμοί.
- Τότε μπορείτε να μας εξηγήσετε πότε συμβαίνει αυτό, π. Γαβριήλ;
- Αμέσως, είπε ο Γέροντας.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε μια πιστή για να πάρει την ευχή του. Ο πατήρΓαβριήλ την παρακάλεσε να κάνει κάτι και εκείνη απάντησε ότι δεν μπορούσε εκείνη την ώρα. Και ο π. Γαβριήλ μας είπε:
- Τώρα αυτή θα πάει να προσεύχεται πέντε ώρες. Αλλά θα την ακούσει ο Θεός που δεν με βοήθησε; Αν δεν τηρείτε τις εντολές του Θεού, καλύτερα να μην Τον κουράζετε με τόσες προσευχές. Δεν σας ακούει και οι προσευχές σας λογαριάζονται ως αμαρτίες. (242)
    Β.15. Για το Μυστήριο της Βαπτίσεως:
    Μόλις απέκτησα το πρώτο μου παιδί, ρώτησα τον π. Γαβριήλ πότε θα ήταν καλύτερα να το βαπτίσω, και μου απάντησε:
Το πνεύμα και το σώμα δημιουργούνται μαζί, με τη σύλληψη.Όταν συλληφθεί το παιδί, στην αρχή ζει με την ψυχή, όμως μετά ο Κύριος, στη μήτρα της μητέρας, δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να συνεχιστεί η ζωή τον τέταρτο μήνα από τη σύλληψη. Εκείνη τη χρονική στιγμή το παιδί στην κοιλιά θα κινηθεί και με τα άκρα του θα σε κλωτσήσει. Θα σου επισημάνει την παρουσία του:«Να 'μαι! Ήρθα».
     Το παιδί πρέπει να βαπτιστεί οκτώ ημέρες μετά τη γέννησή του. Αν η ζωή του βρεθεί σε επικίνδυνη κατάσταση, τότε μπορεί να βαπτιστεί και πριν από τις οχτώ μέρες. Αν περάσουν οι σαράντα μέρες και το παιδί πάθει κάτι, τότε οι γονείς είναι υπόλογοι στον Θεό. Αν πεθάνει αβάπτιστο μέσα στις σαράντα μέρες, θα ισχύσουν οι παλιοί νόμοι. Αν όμως περάσουν τις σαράντα μέρες, τότε πάει προσωρινά στον Αδη, αλλά δεν βασανίζεται. Κάθεται στις λάσπες αλλά δεν τιμωρείται, γιατί είναι πνεύματα αγγελικά. Στην τελική Κρίση θα βγουν αυτά τα πνεύματα από τον Αδη. Θα ελευθερωθούν απ' όλα. Όμως δεν θα δουν το μεγαλείο του Θεού, γιατί δεν έχουν λάβει το Αγιο Πνεύμα!
    Μέχρι που να βαπτίσεις το παιδί, βάλε το Σταυρό δίπλα στο κρεβάτι του. Το βαπτισμένο παιδί μπορεί να το πολεμά ο πονηρός ή να το ενοχλεί μια αρρώστια και αυτό δεν μπορεί να σου το πει. Γι' αυτό πρέπει ο ιερέας να διαβάζει, με σταυρό που έχει τον Εσταυρωμένο, τις ειδικές ευχές για τα νήπια. Αν το παιδί ασθενήσει και δεν προλαβαίνεις να το βαπτίσεις, τότε ακόμη και ο παππούς μπορεί να βαπτίσει τον εγγονό του. Σε αυτή την περίπτωση ούτε ο άγγελος μπορεί να εμποδίσει τη βάπτιση. Ο νονός είναι υπεύθυνος για το βαπτιστήρι του, για να μην πεθάνει πνευματικά. Αν όμως ο νονός πει κάτι και το βαπτιστήρι του δεν τον ακούσει, τότε εκείνος δεν φέρει ευθύνη. (245)
 
     Β.16. Τι δύναμη έχει, Γέροντα, το ευχέλαιο;
- Το ευχέλαιο έχει τέτοια δύναμη, που εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος γίνεται σαν μικρό παιδί. Αν ο άνθρωπος είναι υγιής και δεν έχει ανάγκη, τότε το ευχέλαιο δεν κάνει να γίνεται παραπάνω από δύο φορές το χρόνο. Είναι μεγάλο μυστήριο.  (248)
 
   Β.17. Στις αρετές ο Γέροντας, εκτός από το φόβο του Θεού, συνυπολόγιζε ως ιδιαίτερα σημαντική και την υπακοή. Πάντα έλεγε ότι με την υπακοή μπορείς να πετύχες τη θεία σοφία, αλλά πως και η υπακοή χρειάζεται μεγάλη σοφία. Μια φορά ρώτησε κάποιον πολύ καλό υποτακτικό του:
- Αλήθεια, σε όλα πρέπει να με υπακούς;
- Ναι, π. Γαβριήλ.
- Μεγάλη ανοησία! Αν εγώ πέσω στο γκρεμό, θα μ' ακολουθήσεις και εσύ;(265)
 
    Β.18. Όταν χάρισαν στον π. Γαβριήλ λίγα μήλα, είπε στη μοναχή Παρασκευή:
- Να τα κάνουμε γλυκό. Όμως να τα βράσεις μαζί με τα κουκούτσια τους.
Εκείνη δεν τον άκουσε. Σκέφτηκε ότι έτσι το γλυκό θα ξυνίσει. Και τα έβρασε όπως εκείνη θεώρησε σωστό, χωρίς δηλαδή τα κουκούτσια τους. Σε λίγο καιρό όμως όλο το γλυκό χάλασε. (265)
 
   Β.19. Όταν ήταν έγκυος η γυναίκα μου, ρώτησα τον Γέροντα αν έπρεπε να νηστέψει.
  - Πού ακούστηκε μια έγκυος ή αυτή που θηλάζει παιδί να νηστεύουν;(273)
 
    Β.20. Για την εγκράτεια:
   Ο π. Γαβριήλ συχνά εξηγούσε στη νεολαία τη σημασία της εγκράτειας και δίδασκε τους νέους πώς να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Όταν κάποτε τον ρώτησα τι σημαίνει να κοιτάζεις με πονηρό τρόπο κάποιον, μου εξήγησε:
- Να, εδώ σ' εμποδίζει το μέρος. Αλλά ακόμη κι αν σου συμβεί στο δάσος και δεν υποκύψεις στην επιθυμία, αυτό σημαίνει ότι δεν αμάρτησες. Όμως εσύ είσαι άνδρας. Ήρθε η ηλικία σου. Έχεις από τη φύση σου ανάγκη - και αυτό είναι ευλογία του Θεού. Και αγωνίζεσαι γι' αυτό. Το σημαντικότερο είναι να μην πέφτεις στην αμαρτία της υπερηφάνειας, που είναι πιο μεγάλη αμαρτία από τους σαρκικούς λογισμούς και τις επιθυμίες. Δεν είσαι Θεός, να μη σε πονάει τίποτα. Αν ο άνθρωπος δεν είχε καμιά επιθυμία, θα έλεγε: «Τι μου χρειάζεται ο Θεός»; Όμως ο Κύριος τα επιτρέπει όλα αυτά για να διαλέξει ο ίδιος ο άνθρωπος το πώς πρέπει να πορευτεί προς τον Θεό.
    Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, όταν στα ζευγάρια ο ένας νηστεύει και θέλει να εγκρατεύεται, ενώ ο άλλος έχει επιθυμία, καλύτερα είναι να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, παρά να γκρεμιστεί η οικογένεια με την αναζήτηση άλλου συντρόφου. (273)
 
    Β.21. Ο π. Γαβριήλ είπε σε μια έγκυο γυναίκα:
Το παιδί ακούει, γι' αυτό να του μιλάτε από τώρα για τον Θεό, κι έτσι να το μεγαλώσετε.
- Τι λέτε, π. Γαβριήλ, πώς είναι δυνατόν ν' ακούει το παιδί μέσα στην κοιλιά της μάνας;
- Δεν το πιστεύετε δηλαδή;
Και στρεφόμενος προς την κοιλιά της μητέρας είπε:
- Ε; Δεν ακούς το λόγο του Κυρίου;
Τότε το παιδί άρχισε να κλωτσάει τόσο δυνατά την κοιλιά της μητέρας του, που εκείνη διαμαρτυρήθηκε:
- Το παιδί δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Μπορώ, σας παρακαλώ, να βγω λίγο έξω; (279)
 
    Β.22. Ένας λαϊκός τον ρωτούσε διάφορα για την πνευματική ζωή:
- Γιατί ενδιαφέρεσαι; απόρησε ο Γέροντας.
-Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απάντησε εκείνος.
- Τότε μη με ρωτάς. Διότι, αν σου απαντήσω, θα έχεις πλέον τη γνώση και θα είσαι υποχρεωμένος να την τηρείς. Κι αν δεν την τηρήσεις, θα τιμωρηθείς. «Ο γνούς και μη ποιήσας δαρήσεται πολλάς» (βλ. Λουκ. 12:47).
   Στις έσχατες ημέρες, θα ζητείται από τους λαϊκούς να τηρούν μόνο τις δέκα εντολές για να σωθούν. Όμως οι μοναχοί πρέπει να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες του Ευαγγελίου για να σωθούν. (285)
 
   Β.23. Ήθελε οι μοναχές να συνηθίσουν την αυστηρή ζωή του μοναστηριού. Τις ασκούσε στην υπομονή και την υπακοή. Κι έλεγε:
- Καλύτερα μια καλή μητέρα, παρά μια κακή μοναχή!  (287)
 
    Β.24. Η αρετή της φιλοπατρίας:
   Ο π. Γαβριήλ πονούσε πολύ για τη χώρα του. Όταν τον έπιανε η μελαγχολία για τη Γεωργία, φώναζε τη μοναχή Παρασκευή που τον φρόντιζε και την παρακαλούσε να τραγουδάει ένα νανούρισμα, το «Ιαβ-νάνα». Αυτή η μελαγχολική μελωδία του θύμιζε τον πόνο των Γεωργιανών.
Αλοίμονο στον μοναχό ή στη μοναχή που δεν νιώθουν τον πόνο του λαού τους! Πώς μπορεί ο μοναχός να είναι καλά όταν ο λαός βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση; Όπου είναι ο λαός εκεί είναι και ο μοναχός!  (287)
 
Γ. ΠΕΡΙ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
     Γ.1. Για τους άξιους ή μη ιερείς:
    Μερικοί ιερείς ήταν απότομοι και με τον τρόπο τους απομάκρυναν κάποιους από τους ναούς. Όταν όμως γνώριζαν τον άγιο Γέροντα, ξαναέβρισκαν την οδό της αληθείας. Ο Γέροντας μας έλεγε:
- Από την εποχή των αποστόλων, ο Ορθόδοξος ιερέας, με τη χειροτονία του, έχει πάρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία οι αιρετικοί δεν έχουν. Αν ο ιερέας είναι αμαρτωλός, όταν τελεί τις ιερές ακολουθίες είναι δεμένος με σκοινί, και την τέλεση του μυστηρίου αναλαμβάνουν οι άγιοι άγγελοι.
   Ο αμαρτωλός ιερέας μοιάζει με κάποιον που βγάζει από το πηγάδι το αθάνατο νερό με χρυσό κουβά. Το νερό δεν παθαίνει τίποτα από τις αμαρτίες του. Γι' αυτό και ο σοφός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τη χάρη εκείνη που κατέρχεται μέσα του από τη Θεία Λειτουργία. Όμως, αν ο ιερέας κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα, τότε απομακρυνθείτε απ' αυτόν. Είναι εχθρός και προδότης. Μέχρι να τον αποσχηματίσουν, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν θα λείψει η θεία χάρις απ' όσους τον πλησιάζουν για πρώτη φορά και δεν τον γνωρίζουν. Οι άγιοι πατέρες διδάσκουν: Ένας ιερέας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει τόση δύναμη όση δεν έχουν όλοι οι λαϊκοί μαζί!  
 (289)

 
    Γ.2. Ο Γέροντας αποκάλυπτε μια εσφαλμένη πράξη με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Και αν παραβιάζονταν οι εντολές του Ευαγγελίου, δεν δικαιολογούσε ούτε τους ιερείς.
- Εκεί που ήταν ανάγκη ο Χριστός οργίστηκε. Αυτή είναι και η «δουλειά μου, η οποία μου ανατέθηκε από τον Κύριο», έλεγε.   (289)
    Γ.3. Ο π. Γαβριήλ θύμωνε πολύ όταν η εκτέλεση των κανόνων γινόταν ατελώς ή λανθασμένα.
- Πρέπει ο ιερέας να διαβάζει πλήρως τους εξορκισμούς. Και να διαβάζονται σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Τι γίνεται που τους διαβάζουν σε τόσους ανθρώπους; Κι αν το κακό πνεύμα μεταπηδήσει σε άλλον άνθρωπο; Είναι αρκετό, σ' αυτόν που δεν είναι δαιμονισμένος, να του διαβάζουν τρεις φορές τις ευχές. Και (γενικά) παραπάνω από εφτά φορές δεν κάνει.   (289)
   Γ.4. - Αν ο λαϊκός δώσει χαρτί με ονόματα υπέρ υγείας και αναπαύσεως για να τα μνημονεύσουν στη Θεία Λειτουργία, και ο ιερέας από ραθυμία δεν τα διαβάσει, τους μνημονεύει ο Θεός. Μη νομίζεις ότι ο Θεός κοιμάται. Ο Κύριος λέει: «Σε Μένα θα δώσουν λόγο για σας». (Βλ. Εβρ. 13, 17).  (289)
    Γ.5. - Αν εσύ δεν περάσεις εκείνες τις δοκιμασίες, για τις οποίες πρέπει να διδάξεις τον άλλον, τότε πώς θα γίνεις γιατρός του πλησίον σου; Γιατρέ, πρέπει πρώτα να θεραπεύσεις τον εαυτό σου. Όμως, όποιος είναι έξυπνος μαθαίνει από τα λάθη του άλλου, ενώ ο ανόητος από τα δικά του.Γνώση χωρίς πείρα είναι «θεολογία» του Πονηρού, έλεγε.  (296)
 
    Γ.6. - Αν πάντοτε ο Κύριος μας εκδήλωνε την αγάπη Του, τότε δεν θα ήταν φίλος μας. Δίνει δοκιμασίες σε μας τους αμαρτωλούς, ώστε να μας εξετάζει, για να μαθαίνουμε, για να δυναμώνουμε, και όταν τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή, με αγωνιστικότητα και βγαίνουμε από αυτές καθαροί, τότε πληθαίνει η χάρις του Θεού!
          Ο Θεός είναι ατέλειωτη καλοσύνη, απέραντη αγάπη και αλήθεια. Όποιος αγαπάει την αλήθεια και την καλοσύνη, εκείνος αγαπάει και τον Θεό. Και ο Θεός θα τον αγαπήσει σαν δικό Του παιδί. Από μας τους αδύναμους θα ζητήσει λιγότερα, όμως από τους δυνατούς περισσότερα. (295)
 
     Γ.7. Μια φορά τον ρώτησα:
- Τι να κάνω όταν είμαι άρρωστος: Να προσευχηθώ ή να πάρω φάρμακα;
- Όταν βρέχει, μερικοί θα φορέσουν σανδάλια και θα πουν ότι με τη βοήθεια του Θεού δεν θα κρυώσουν. Και όταν κρυώσουν; Τι θα φταίει ο Κύριος αν αυτοί κρύωσαν με την απερισκεψία τους; Κι άλλοι όταν αρρωσταίνουν, θα πουν από υπερηφάνεια: «Δεν θέλω φάρμακα, θα με βοηθήσει ο Θεός». Ευλογημένε! Αν πονάει το κεφάλι σου, πιες πρώτα ένα παυσίπονο, με πίστη στον Κύριο, διότι στα φάρμακα ο Κύριος έβαλε θεραπευτική δύναμη. Γιατί αμέσως καταφεύγεις στον Κύριο; Αν δεν σε βοηθήσει το παυσίπονο, τότε να επικαλεστείς τους αγίους. Εγώ, ο αμαρτωλός, δεν τολμώ να ζητήσω κάτι από τον Θεό. Μόνο το έλεός Του ζητάω!    (295-6)
 
   Γ.8. Ο Γέροντας έλεγε συχνά με πόνο και δάκρυα στους ανθρώπους που υπέφεραν από τις δοκιμασίες της χώρας ή εξαιτίας προσωπικών τους θεμάτων:
- Όταν ο Θεός σου στέλνει δοκιμασίες, πρέπει να χαρείς. Αυτή η χώρα θα αφανιστεί σαν το κερί που καίγεται. Γι' αυτό πρέπει να σκέφτεστε την ψυχή σας.  (296)
Δ.  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ
     Δ.1. Σωστά επιτρέπει η Εκκλησία να κάνουμε καλοσύνες για την ψυχή του αυτόχειρα. Δεν πρέπει όμως οι ιερείς να τον μνημονεύουν στη Θεία Λειτουργία, γιατί μνημόσυνο στη Λειτουργία σημαίνει ένωση με τον Θεό. Αν ο άνθρωπος φεύγει από αυτή τη ζωή χωρίς να έχει εξομολογηθεί και πλυθεί από τις αμαρτίες του, θα βασανίζεται πιο πολύ πλησιάζοντας στον Θεό. Όπως τα μυρμήγκια, που αν πλησιάσουν τον ήλιο θα καούν.(313)
 
   Δ.2. - Αν κάποιος άνθρωπος που είναι ψυχικά άρρωστος ή δεμένος με μάγια αυτοκτονήσει, ελεείται από τον Κύριο, επειδή τον θεωρεί θύμα του Πονηρού. Αν όμως ο άνθρωπος συνειδητά αυτοκτονήσει, τότε οδεύει προς την Κόλαση. Γι' αυτούς δεν κάνει να προσεύχεσαι (στην Εκκλησία). Μόνο να κάνεις καλοσύνες στ' όνομά τους, οι οποίες θα βοηθήσουν την ψυχή τους. Οι ελεημοσύνες και οι καλές πράξεις είναι ικανές να τους ελευθερώσουν από τα δεσμά της Κόλασης. (313)
 
     Δ.3.  Περίπτωση αυτοκτονίας από μάγια.
   Μια γυναίκα, της οποίας ο γιος είχε πεθάνει από μάγια, πήγε απαρηγόρητη στον π. Γαβριήλ. Είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας από το μπαλκόνι. (313)
 
Ε.  ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ
    Ε.1. Μια γυναίκα, της οποίας ο γιος είχε πεθάνει από μάγια, πήγε απαρηγόρητη στον π. Γαβριήλ. Είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας από το μπαλκόνι. Αφού του διηγήθηκε τα πάντα, ο π. Γαβριήλ της απάντησε αυστηρά:
- Αφού βρήκες στο σπίτι ένα μαύρο αντικείμενο και σ' έβαλε σε υποψίες, γιατί δεν το πέταξες; Αυτά ήταν μάγια. Μετά, που έτρεχες τον γιο σου στους μάγους για να τον βοηθήσουν τάχα να λυθεί από τα μάγια, δεν ήξερες ότι θα πάθαινε χειρότερα; Αυτές είναι δουλειές του Πονηρού κι εσύ μόνη σου κατέστρεψες τον γιο σου. Ταυτόχρονα τον πήγαινες και στην εκκλησία. Αφού ξέρεις πως δεν μπορείς να είσαι υπηρέτης δύο (αντιπάλων) αφεντάδων. Ή στο έναν θα υπακούς ή στον άλλον. Αν έφερνες τον γιο σου σε μένα, τότε μεταξύ μας θα βρισκόταν ο Χριστός και δεν θα γινόταν τίποτα. Έπειτα όμως την παρηγόρησε, λέγοντάς της:
- Μη φοβάσαι. Μακάρι να ήμουν κι εγώ εκεί που είναι τώρα ο γιος σου (στον Παράδεισο). Εκείνος είναι πληγωμένος από τον Πονηρό. Και από τον άνθρωπο που έχασε τα λογικά του ο Θεός δεν θα ζητήσει λόγο για τις (μετά την απώλεια της λογικής) αμαρτίες του.   (313-4)
 
     Ε.2. Ένας ιερέας διηγείται:
     «Ο π. Γαβριήλ προσπαθούσε πάντα να μας προφυλάξει από την επήρεια του κακού με την προσευχή του αλλά και τις συμβουλές του. Έλεγε, για παράδειγμα, πως η μαγεία και η καφεμαντεία είναι δεμένες όπως το ψωμί με το ζυμάρι, ενώ έδινε πολύ μεγάλη σημασία στη δύναμη της προσευχής κι έλεγε πως είναι ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στα χέρια του καλοπροαίρετου χριστιανού.      - Τι νομίζετε; Το κακό, η μαγεία, δεν είναι μόνο αυτό που κάνει ο μάγοςΤο κακό μπορεί να το κουβαλάει και ο απλός άνθρωπος. Μπορεί ακόμη και ο καλόπιστος. Γι' αυτό λέγε πάντοτε την (Γεωργιανή) ευχή της «προϋπάντησης»: «Κύριε ο Θεός, απάλλαξέ μας από τις κακές προθέσεις για να πράττουμε εν ειρήνη το θέλημά Σου. Αμήν».
   Σταύρωσε και την πόρτα στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Αν υπάρχουν υποψίες ότι στο σπίτι έχουν κάνει μάγια, πρέπει να φέρουν τον ιερέα να διαβάσει «ευχές κατά της μαγείας» και έτσι να ευλογηθεί το σπίτι.Ο ιερέας δεν πρέπει να φέρει τον αγιασμό από την εκκλησία, αλλά να κάνει μικρό αγιασμό μέσα στο σπίτι και με αυτό να το ραντίσει. Από μόνος του όμως ο αγιασμός δεν διώχνει τη δαιμονική ενέργεια! Αλλά, αν δεν έχουν γίνει μάγια, ένας απλός αγιασμός είναι αρκετός. 
 (317)
 
    Ε.3. Είπε ακόμη ο άγιος γέροντας Γαβριήλ:
    - Κήρυττα τον Χριστό όταν πέρασε από μπροστά μου ένα ανδρόγυνο που τσακωνόταν. Η καρδιά μου με οδήγησε να πάω κοντά τους. Κόντευαν να χωρίσουν. Παρακάλεσα τον νεαρό να του μιλήσω ιδιαιτέρως. Συναντηθήκαμε στο ναό και του είπα πως ξέρω ότι του έχουν κάνει μάγια, γι' αυτό και δεν μπορεί να έχει συζυγικές σχέσεις με τη γυναίκα του και πως, αν με ακούσει, θα τον βοηθήσω. Εκείνος με άκουσε. Μόνοιασε με τη γυναίκα του και έκαναν δύο παιδιά (όπως του προείπε ο Γέροντας).  (318)
    Ε.4. - Προ καιρού, μια γειτόνισσα με παρακάλεσε να τη βοηθήσω γιατί ήξερε πως της είχαν κάνει μάγια. Πήγα, παίρνοντας το Μεγάλο Ευχολόγιο, αγίασα το σπίτι και ύστερα διάβασα, σύμφωνα με τον κανόνα, τις ευχές κατά της μαγείας. Η καρδιά μου με πληροφόρησε πού ήταν τα μάγια. Τα έβγαλα και τα έκαψα στη μέση της αυλής.
    Μερικές μέρες αργότερα, πηγαίνοντας προς τη λαϊκή αγορά, δεν ξέρω γιατί, πέρασα απ' αυτό το σπίτι. Μπήκα στην αυλή και τους χαιρέτησα όλους. Γιατί μπήκα και τι ήθελα δεν ήξερα. Γυρνώντας να φύγω, σκόνταψα και έπεσα κάτω με την πλάτη, όπου κόλλησα ακριβώς στο σημείο εκείνο που την προηγούμενη μέρα είχα κάψει τα μαγικά αντικείμενα. Κατάπια και τη γλώσσα μου. Ήρθαν οι γείτονες και δεν μπορούσαν να με σηκώσουν. Ήμουν έτσι ξαπλωμένος, σαν να με είχαν καρφώσει στο έδαφος. Κι εκείνη τη στιγμή κατέφθασε ένας γνωστός μου ιερέας, ο οποίος μου είπε ότι η καρδιά του τον πληροφόρησε να με βρει. Μου διάβασε ευχές, με ράντισε με αγιασμό, με σταύρωσε και με σήκωσε εύκολα. Τότε είπα: «Στο σημείο αυτό έκαψα τις προάλλες τα μάγια και, από την απροσεξία μου, έμπλεξα στην παγίδα του Πονηρού».  (319)
     Ε.5. Μια πιστή θυμάται:
   «Κάποια γειτόνισσά μου, που μόλις είχε επιστρέψει από τον π. Γαβριήλ, δεν μπορούσε να περπατήσει. Ήρθε σπίτι και παραπονιόταν στη μητέρα μου:
- Ποιος είναι αυτός; Από την ώρα που με σταύρωσε δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Η μητέρα μου μετέφερε τα λόγια αυτά στον πατ. Γαβριήλ και εκείνος, συνοφρυωμένος, της απάντησε:
- Σε κανέναν δεν έκανα κακό. Απλώς εκείνη έπαθε αυτό που επιθυμούσε να πάθετε εσείς!
Αργότερα, αφότου πέθανε η μητέρα μου, η θεία μου με ρώτησε αν είχαμε τίποτα ρούχα της, διότι μια κοινή μας γνωστή ισχυριζόταν ότι την είδε στ' όνειρό της γυμνή και της ζητούσε να της δώσει ρούχα να ντυθεί. Και έτσι σκέφτηκε να της στείλει ρούχα μέσω κάποιου που πέθανε στο χωριό μας. Όλα αυτά τα αναφέραμε στον π. Γαβριήλ. Ο Γέροντας μας άκουγε σκεπτικός και ξαφνικά, με φωνή που δεν έμοιαζε ανθρώπινη, φώναξε:
- Ου! Σατανά! κουνώντας τις γροθιές του.
Σκέφτηκα μήπως τρελάθηκε. Μόλις ηρέμησε, μας είπε:
- Μη δώσετε επ' ουδενί τα ρούχα που σας ζήτησε. Θέλουν να κάνουν πιο δυνατά μάγια στο νεκρό.
Κι από τότε κανείς δεν μας ξαναζήτησε τίποτα».   (320)
    Ε.6. Μια νύχτα που ο π. Γαβριήλ βρισκόταν στην Τιφλίδα,άγγελος Κυρίου τον ξύπνησε και τον διέταξε να τον ακολουθήσει. Πήγαν στο νεκροταφείο Χοντζεβάνι. Εκεί του είπε ν' ανοίξει έναν τάφο. Ο Γέροντας, χωρίς να πει λέξη, υπάκουσε κι άρχισε να σκάβει. Μετά από αρκετή ώρα δουλειάς, βρήκε μερικά παράξενα αντικείμενα, μαζί με μια κούκλα χειροποίητη, καρφωμένη με πολλές βελόνες. Οάγγελος τον διέταξε να τα πετάξει όλα πίσω του, έτσι που να μην ακουμπάνε το ένα το άλλο. Τρεις μέρες ύστερα, είδε ένα όνειρο. Μας διηγήθηκε ο ίδιος:
    «Βρισκόμουν σ' ένα χωριό με Τατάρους. Προχωρώντας, έβλεπα αριστερά μου και δεξιά μου σπίτια με άσπρες ταράτσες. Σ' ένα σπίτι έμενε όρθιος μόνο ένας τοίχος κι αυτός ήταν έτοιμος να πέσει. Κοντά στον τοίχο ήταν μια νέα γυναίκα με μαντίλα κι ένα μωρό στην κούνια που το λίκνιζε.
- Γυναίκα, πάρε από εκεί την κούνια. Θα πέσει ο τοίχος και θα σας σκοτώσει και τους δύο.
Εκείνη δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισε να κουνάει την κούνια. Την προειδοποίησα τρεις φορές. Την τρίτη φορά, με κοίταξε ήρεμα και χαμογελώντας μου είπε:
- Εσύ μου έκανες τέτοια καλοσύνη, που όχι ο τοίχος, αλλά τίποτα δεν θα μπορέσει πια να μας κάνει κακό».   (321)
ΣΤ.   ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
    ΣΤ.1.  Ο Θεός είναι ο Μέγας Κριτής. Γνωρίζει πόσες φορές θα ανασκιρτήσει η καρδιά σου και πόσες σταγόνες θα περάσουν από το νεφρό σου. Και αυτά τα μετράει ο Κύριος. Αλλά, είναι ο Δικαστής. Και κρατάει και την Κόλαση. Ο Θεός, όταν θέλει να καταδικάσει μια χώρα, αποστρέφει το βλέμμα Του από αυτήν. Κόλαση είναι η απομάκρυνση από τον Θεό. Κι απ' αυτό το μέρος έχει αποστρέψει το πρόσωπό του.
    
Εκεί τα βάσανα δεν θα έχουν τέλος. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, απομακρύνεται από μας σωματικά. Και αυτό μας στενοχωρεί. Όμως πόσο φοβερότερο είναι να απομακρυνθείς από τον Θεό... Το κακό δεν το δημιούργησε ο Θεός. Γιατί το κακό δεν είναι αυθύπαρκτο. Το κακό είναι η απώλεια της καλοσύνης! Ο Σατανάς ήταν πρώτα φορέας του φωτός, δημιουργημένος με καλοσύνη, αλλά όταν περιφρόνησε την καλοσύνη τη μετέτρεψε σε κακό. Και ο Θεός τον εξόρισε από τον Ουρανό για να εγείρει σ' αυτόν τη μετάνοια. Αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν μετανοήσει, ο Θεός θα τους άφηνε στην Εδέμ. Γι' αυτό είπε στον Αδάμ: «Αδάμ, πού είσαι»; Επιζητούσε τη μετάνοιά του για να τον αφήσει στον Κήπο της Εδέμ! (314-5)
   ΣΤ.2. - Ο Θεός δεν δημιούργησε τα βασανιστήρια για τους ανθρώπους. Η Κόλαση είναι η ευσπλαχνία του Θεού. Όταν ο άνθρωπος είναι πικραμένος, προτιμάει να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, γιατί ο τοίχος τον ανακουφίζει. Όμως το κεφάλι πονάει. Ό,τι κάνει εδώ ο τοίχος, έτσι καιστην Κόλαση η φωτιά γλιτώνει την ψυχή από τα πιο πολλά βάσανα.
- Γέροντα, είναι αλήθεια όταν λένε ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ βγάζει στις 6 Σεπτεμβρίου τις ψυχές από την Κόλαση (ΑΔΗ για την ακρίβεια); Αυτό το λέει η Εκκλησία μας ή η παράδοση;
- Όχι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, αλλά η ελεημοσύνη του Θεού τις βγάζει, με τη βοήθεια του Αρχαγγέλου. (315)
Ζ.  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΑΝΟΜΕΝΟΥΣ: ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ κλπ
   Ζ.1. Ο πάπας της Ρώμης θα ξεπεράσει τον λαό του στην Κόλαση. Κάθε αμαρτία μας απομακρύνει από τη χάρη του Θεού. Σύμφωνα με τις πράξεις μας θα είναι η αμοιβή μας. (324)
    Ζ.2. ...Ο π. Γαβριήλ, όταν μιλούσε για αιρετικούς ή πιστούς άλλων θρησκευμάτων, τόνιζε πάντοτε ότι πρέπει να επιδεικνύουμε την ίδια αγάπη σε όλους. Μια μοναχή του είπε κάποια φορά:
- Μίλησα με έναν αιρετικό. Οργίστηκα τόσο πολύ όταν με έβρισε, που νομίζω πως αμάρτησα.
Ο π. Γαβριήλ τότε της απάντησε γλυκά:
- Δεν είναι πέτρινη η καρδιά σου για ν' ακούς αδιάφορα να σε βρίζουν για την πίστη σου. Αν δεν είσαι αγνός και άκακος σαν μικρό παιδί, δεν θα μπεις στη Βασιλεία των Ουρανών. Όχι όμως να έχεις και το μυαλό ενός μικρού παιδιού!
Ενώ σε άλλη μοναχή είχε πει:
- Θα έρθει εποχή που θα σας οδηγούν κοσμικοί άνθρωποι.
Μακάρι να μου έρθει κάποιος αιρετικός ή Βαπτιστής ή Μάρτυρας του Ιεχωβά. Θα τους βάλω να καθίσουν, θα τους ταϊσω και θα τους διδάξω τον καλό λόγο. Αλλά εγώ δεν θα φάω μαζί τους. Δεν θα καθίσω με απίστους. Κι αν έρθει κάποιος, εσύ μη σηκώνεσαι. Μη δώσεις τη θέση σου. Αφησέ τον να καθίσει με τον εαυτό του. Δεν πήγες εσύ, αυτός ήρθε και κάθισε δίπλα στους πιστούς. Γι' αυτόν θα σηκωθούν όλοι;  (326)
   Ζ.3. Ο π. Γαβριήλ έκανε λόγο και για τον τρομερό Οικουμενισμό.
   Έλεγε ότι στην αρχή θα είναι μια αίρεση και αργότερα θα γίνει μεγάλο μπέρδεμα. Μετά την εμφάνιση του οικουμενισμού θα έρθει ο Αντίχριστος. Μια μέρα ήρθε κάποιος στο Σαμτάβρο που πήγε να κάνει τον δάσκαλο στον Γέροντα γύρω από το θέμα αυτό. Ο π. Γαβριήλ, σαν να μην καταλάβαινε τίποτα, τον σταμάτησε και τον ρώτησε:
- Τι οικούμενα; Ποια οικούμενα και πράσιν' άλογα; Δεν καταλαβαίνω! Και απευθυνόμενος στους άλλους συνέχισε:
- Τι σας εμποδίζει να σωθείτε αν οι άλλοι βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση;  (326)
      Ζ.4. Μάρτυρες του Ιεχωβά:
   Μια φορά πήγαν στον Γέροντα δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τις έστειλαν για να δουν αν ο π. Γαβριήλ θα τις έφερνε στην οδό της αληθείας. Όταν μπήκαν στο κελί, ο π. Γαβριήλ, με ένα μυστηριώδες ύφος στη φωνή του, φώναξε:
-Ήρθε το χαλάζι και βρήκε την πέτρα!
Μετά άρχισε να κλαίει για πολλή ώρα. Οι γυναίκες, μην αντέχοντας άλλο, τον ρώτησαν γιατί έκλαιγε.
- Πώς να μην κλαίω; Για όλους τους χριστιανούς η πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών είναι ανοιχτή, όμως εγώ από τις αμαρτίες μου δεν μπορώ να μπω! Κι αυτοί οι Ιεχωβάδες, πέντε εκατομμύρια στον κόσμο, λένε ότι θα σωθούν μόνο 144 χιλιάδες. Αυτοί έχουν πιάσει όλες τις θέσεις, κι εμένα ποιος θα με βάλει μέσα;
Οι γυναίκες τα έχασαν. Δεν ήξεραν τι ν' απαντήσουν. Ύστερα τους μίλησε για την πλάνη στην οποία βρίσκονταν, τους δίδαξε την ορθή πίστη και, τέλος, έγιναν μοναχές στο μοναστήρι Μπόδμπε.  (327)
     Ζ.5Η πλάνη των εξωγήινων:
    Κάποτε είχε αναστατώσει την Τιφλίδα ένα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. Οι άνθρωποι στέκονταν ώρες στο δρόμο και κοιτούσαν το αντικείμενο που πετούσε αθόρυβα.
- Πώς γίνεται να πετάει πάνω απ' το κεφάλι σου ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο και να μην ακούς θόρυβο; ρώτησαν τον Γέροντα.
- Αν αυτά ήταν καλοσυνάτα πλάσματα, γιατί να έρχονταν αθόρυβα; Ο Κύριος, όμως, όταν θα έρθει με τους αγγέλους Του, μέσα στη δόξα, θα ακουστεί απ' όλους. Αυτά, αν έρχονταν για κάτι καλό, θα μας φώναζαν: «Ε, καλοί μας άνθρωποι, ανοίξτε μας την πόρτα»! Αυτά όμως έρχονται κρυφά, έρποντας σαν φίδια και κατασκοπεύοντας. Τέτοια ύποπτη ησυχία δημιουργεί στον πιστό άνθρωπο αμφιβολία και είναι κακό σημάδι. Ύστερα είπε κάτι αστείο και άρχισε τις σαλότητες.   (330)
   Ζ.6- Ο Αντίχριστος έχει για τον άνθρωπο 666 παγίδες. Δηλαδή στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του Διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητάει βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες! (330-1)
   Ζ.7- Πόσοι ουρανοί υπάρχουν; Εννέα! Εμείς βλέπουμε το κομμάτι του σύμπαντος που είναι ορατό. Είναι το μέρος όπου έπεσαν τα πονηρά πνεύματα και τα οποία δεν μπορούν ν' ανέβουν πιο πάνω από τ' αστέρια. Κάθε σκέψη για εξωγήινους από χριστιανούς Ορθοδόξους είναι απαράδεκτη. Οι εξωγήινοι είναι δαίμονες, οι οποίοι υπήρξαν άγγελοι που έπεσαν στην αμαρτία. Κανένας άλλος πολιτισμός δεν υπάρχει. Μόνον αυτόν τον κόσμο έφτιαξε ο Θεός για τους ανθρώπους. (331)
Η.  ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ
     Η.1. Πόση μεγάλη δύναμη έχει ο σταυρός! Γιατί βέβαια πάνω του είναι ο Σταυρωμένος Χριστός. Γι' αυτό και τίποτα πιο ακριβό από το βαπτιστικό σου σταυρό δεν υπάρχει! Εκείνος είναι ευλογημένος στο όνομά σας, και να μην τον δίνετε σε κανέναν άλλον. Δεν κάνει να βγάλετε ούτε για μια στιγμή αυτόν το σταυρό. Ούτε όταν κάνετε μπάνιο, με την αιτιολογία ότι το βρώμικο νερό θα χύνεται πάνω στο σταυρό. Και τι να κάνουμε; Ίσα ίσα το νερό καθαρίζει το σταυρό. Χωρίς αυτόν μπορεί να σας χτυπήσει το κακό! Ούτε κι όταν έχετε συζυγικές επαφές να τον βγάζετε.   (331)
    Η.2. - Πρέπει να κάνεις σωστά το σταυρό σου. Όταν δεν τον κάνεις σωστά, τα πονηρά πνεύματα όχι μόνο δεν φεύγουν αλλά γελάνε. Και η Παναγία θυμώνει. Όταν κάνεις το σημείο του σταυρού, πρέπει να βάλεις το δεξί χέρι πρώτα στο μέτωπο, μετά στον αφαλό, ύστερα στον δεξιό ώμο και έπειτα στον αριστερό. Εκείνος που βάζει το χέρι του όχι πάνω στον αφαλό αλλά στην καρδιά, βγάζει ανάποδο σταυρό. Ούτε στον αέρα κάνει να σταυρώνεσαι. Το χέρι πρέπει οπωσδήποτε να αγγίζει το σώμα. Κι όταν σταυρώνεσαι, πρέπει να προσεύχεσαι. Αλλιώτικα, έτσι σταυρώνονται κι οι ηθοποιοί. (333)
   Η.3. - Πρέπει να σταυρώνεις τα πάντα, εκτός από τα άγια Δισκοπότηρα της Θείας Μετάληψης. Αν κάτι είναι πεταμένο στο δρόμο, ενδέχεται να είναι εκ του πονηρού. Αν δεις ότι κάποιος άλλος το σταύρωσε, τότε δεν χρειάζεται να το κάνεις κι εσύ. Αν δεν θέλεις να προκαλέσεις σύγχυση σ' όσους σε βλέπουν αλλά δεν σε κατανοούν, τότε μπορείς να σχηματίσεις το σημείο του σταυρού με τα μάτια σου.  (334)

     Η.4. Μια μέρα κάποιος έδωσε ένα μήλο σε έναν πιστό κι εκείνος αμέσως το έφαγε. Κι ο Γέροντας τον μάλωσε:

- Πόσο εύκολο είναι να σε καταστρέψουν! Κι άγγελος να σου το έδινε, έπρεπε πρώτα να το σταυρώσεις.  (334)

      Η.5. Ρώτησα κάποτε τον Γέροντα:
- Όταν χασμουριόμαστε, τι συμβαίνει; Τι μεταδίδεται;
Όταν χασμουριέσαι, είναι καλό. Όμως πρέπει να σταυρώσεις το στόμα σου. Το τι ακριβώς συμβαίνει και τι μεταδίδεται δεν έχω δικαίωμα να σου αποκαλύψω. Δεν κάνει. Είναι μυστήριο. (334)



συνεχίζεται

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου