Β' Σύνοδος του Βατικανού: καρπός συνωμοσίας κατά της Ρωμαϊκής Εκκλησίας και κατά του Ιησού Χριστού;

Η Cinzia Notaro παίρνει συνέντευξη από τον Don Curzio Nitoglia

Είναι η θεωρία συνωμοσίας κατά της Εκκλησίας του Χριστού επινόηση της λεγόμενης σύγχρονης «θεωρίας συνωμοσίας» ή αποκαλύπτεται θεϊκά στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο;
Ρωτάμε τον Don Curzio Nitoglia.

R. Όχι μόνο στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (IX, 22): «Οι Εβραίοι συνωμότησαν (1 ) να διώξουν από τη Συναγωγή όποιον αναγνώριζε ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός», αλλά και σε πολλά άλλα σημεία της Ιεράς Γραφής βρίσκουμε τη θεωρία της συνωμοσίας του μεταβιβλικού Ιουδαϊσμού κατά του Χριστιανισμού.


Στις Πράξεις των Αποστόλων (XXIII, 12-15): «Μερικοί από τους Ιουδαίους συγκεντρώθηκαν και ορκίστηκαν - με όρκο - να μην αγγίξουν φαγητό ή ποτό μέχρι να σκοτώσουν τον Παύλο, και ήταν περισσότεροι από σαράντα από αυτούς, οι οποίοι είχαν κάνει αυτή τη συνωμοσία». «Οι Εβραίοι συνήλθαν στο συμβούλιο και αποφάσισαν να τον σκοτώσουν» (IX, 23). «Οι Ιουδαίοι υποκίνησαν τους αρχηγούς της πόλης και άρχισαν διωγμό εναντίον του Παύλου» (XIII, 50). «Οι Εβραίοι του έστησαν παγίδες ενώ έπλεε» (ΧΧ 3). «Του έστησαν παγίδες για να τον σκοτώσουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού» (XXV, 1).

Στα τέσσερα Ευαγγέλια σχεδόν παντού διαβάζουμε για τη συνωμοσία του Φαρισαϊκού και του Ραβινικού Ιουδαϊσμού εναντίον του Ιησού: «Οι Φαρισαίοι... έκαναν συμβούλιο για το πώς να  σκοτώσουν τον Ιησού » (Mt., XII, 14). «Οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού συγκεντρώθηκαν στο παλάτι τού... Καϊάφα, και έκαναν σύνοδο, για να μπορέσουν να εξαπατήσουν τον Ιησού και να τον σκοτώσουν» (XXVI, 3-5). «Οι Φαρισαίοι... συμβουλεύτηκαν... εναντίον του Ιησού για τον τρόπο να τον σκοτώσουν» (Μκ., III, 6). Οι αρχιερείς και οι γραμματείς αναζητούσαν τρόπο να συλλάβουν τον Ιησού με εξαπάτηση και να τον σκοτώσουν» (XIV, 1). «Οι άρχοντες των ιερέων και οι γραμματείς αναζητούσαν τρόπο να σκοτώσουν τον Ιησού» (Λουκάς, XXII, 2). «Οι Ιουδαίοι καταδίωξαν τον Ιησού... όλο και περισσότερο προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν» (Ιωάννης V, 16-18). «Από εκείνη την ημέρα αποφάσισαν να τον σκοτώσουν» (Ιωάννης, XV, 53).

Ερ. Μια αντι/εκκλησία που βάζει τους οπαδούς της μέσα στην Εκκλησία γιά να προσπαθήσουν να την καταστρέψουν καλύτερα παρά απ' έξω;

Α. Ακριβώς. Η αντιεκκλησία εισάγει σε μεγάλους αριθμούς τα δικά της στοιχεία που έχουν αποχωριστεί ανοιχτά από την Εκκλησία για να της αντιταχθούν εκ των έσω, καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις, ιδιαίτερα τους επισκοπικούς θρόνους. Με αυτόν τον τρόπο η αίρεση έχει διεισδύσει όσο πιο βαθιά γίνεται στα ίδια τα σπλάχνα της Εκκλησίας, για να μπορέσει κάποτε να διδάξει ποιμαντικά με τη συνεννόηση των ανθρώπων της Εκκλησίας τα λάθη που καταδικάζει δογματικά από αυτήν. Αυτή η διείσδυση μιας μεταμφιεσμένης «πέμπτης στήλης» στις τάξεις των Καθολικών γνώρισε τη μέγιστη ανάπτυξή της ξεκινώντας από τον Γιανσενισμό (2 ) (17ος αιώνας) μέχρι τη μοντερνιστική κρίση (πρώτο μισό του εικοστού αιώνα) και νεο/μοντερνιστική (δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα). Ο Άγιος Πίος(1950) εξήγησε πώς ο εκσυγχρονιστής, σε αντίθεση με όλους τους άλλους αιρετικούς, δεν ήθελε να φύγει από την Εκκλησία, αλλά να παραμείνει εκεί για να την αλλάξει από μέσα. 

Ερ. Στο μυθιστόρημα «Il Santo» του Antonio Fogazzaro (απαγορευμένο με την κατηγορία του Μοντερνισμού) περιγράφεται λεπτομερώς η πρόθεση των μοντερνιστών.Αλήθεια;

Α. Ναι, αυτό της ίδρυσης μιας μυστικής εταιρείας εντός της Εκκλησίας για να αναλάβει τις κύριες θέσεις στην ιεραρχία και να μετατρέψει την Εκκλησία σε ένα είδος φιλανθρωπικής κοινωνίας. Μάλιστα ο Άγιος Πίος​ καταδίκασε τόν Μοντερνισμό το 1910, σάν Μυστική σέχτα. Το όνειρο ή μάλλον η μηχανορραφία του Fogazzaro, παρά τις καταδίκες του Πίου πραγματοποιήθηκε -δυστυχώς- χάρη στη μοντερνιστική και νεο/μοντερνιστική συνωμοσία στη Β' Σύνοδο του Βατικανού, μια αληθινή "πέμπτη στήλη" στη Ρωμαϊκή Εκκλησία, παρά την ψεύτικη μετασυνοδική αποκατάσταση του Ιωάννη Παύλου Β' και κυρίως του Πάπα Ράτσινγκερ, ώστε να καλύψει και να κάνει αποδεκτή τή Σύνοδο υπό το φως της Παράδοσης.

Ερ. Τι συνέβη με τη Β' Σύνοδο του Βατικανού;

Α. Ολοκληρώθηκε η πιο διεφθαρμένη συνωμοσία κατά της Αγίας Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, ορισμένες αντιχριστιανικές δυνάμεις απέκτησαν, στην ιεραρχία της Εκκλησίας, μια αληθινή «πέμπτη στήλη» πρακτόρων που ελέγχονται από τον Τεκτονισμό, τον Bené Berìth, τον κομμουνισμό και την αποκρυφιστική εξουσία που τους κυβερνά. Τέτοιοι πράκτορες θα υπήρχαν μεταξύ εκείνων των Καρδιναλίων, Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων που αποτελούν ένα είδος προοδευτικής πτέρυγας μέσα στο Συμβούλιο (3 ).
Ένα από τα αγαπημένα όπλα της συνωμοσίας, του υπ' αριθμόν ένα εχθρού του Χριστιανισμού, του μεταβιβλικού Ιουδαϊσμού, ήταν αναμφίβολα αυτό της διείσδυσης ψευδοπροσήλυτων, των λεγόμενων «Μαρράνων», μέσα στην Εκκλησία για να μπορέσουν να την υποδουλώσουν. με κάποιο τρόπο -αν ήταν ποτέ δυνατό- στη Συναγωγή. Ολόκληρος ο Χριστιανισμός κινδύνευε με θάνατο αν δεν αντιδρούσε δυναμικά σε αυτή τη μυστική και θανατηφόρα διείσδυση.

Ερ. Ποιοι είναι οι λόγοι της στιγμιαίας νίκης της συνωμοσίας της ανατροπής και της αντιεκκλησίας επί των δυνάμεων του καλού;

Α. Ένας από τους λόγους είναι ότι οι δυνάμεις του καλού πολεμούν μόνο ενάντια στα πλοκάμια του χταποδιού και όχι ενάντια στο κεφάλι του. Με πλοκάμια εννοώ τον κομμουνισμό και τον τεκτονισμό, με το κεφάλι όμως τον αντιχριστιανικό ιουδαϊσμό και τον εσωτερικό αποκρυφισμό καβαλιστικής προέλευσης.

Είναι εκπληκτικό το πώς η «πέμπτη στήλη» κατάφερε να διεισδύσει στην Εκκλησία υπό τον Ιωάννη XXIII (σκεφτείτε τον de Lubac, Congar, Küng που καταδικάστηκε από τον Pius XII στη δεκαετία του 1950 και ο Roncalli τούς κάλεσε από το 1959/1960 ως «ειδικούς στή Σύνοδο) .

Έφτασε να καταλάβει σταθερά τα ηνία τής Συνόδου για να τήν κατευθύνει όπως ήθελε, κάνοντάς την να διακηρύσσει ποιμαντικά και μη δογματικά τον πανθεϊσμό, τη λατρεία του ανθρώπου, την υπερβατική ενότητα όλων των θρησκειών και το δικαίωμα της πλάνης στην ελευθερία.

Μπορεί η άμβλωση να είναι υγειονομική φροντίδα ή δικαίωμα;

σ.σ. Δείτε τώρα πώς παρουσιάζει την δολοφονία του εμβρύου η διπλανή αφίσα. Σου παρέχω λέει, «ασφαλή δολοφονία»! Να δολοφονήσεις την ζωή μέσα στο σώμα σου αλλά εσύ να μην πάθεις τίποτα! Και αυτό, συνεχίζει, είναι κάτι που δικαιούσαι! Ο Θεός να μας λυπηθεί για την κατάντια μας.

Ποιο πρόβλημα υγείας «φροντίζει» η άμβλωση;
Σε ποιους αναγνωρίζει δικαιώματα;
Ποιοι απολαμβάνουν την «ασφάλειά» της και με ποιους τρόπους;

«Αφήστε με να ζήσω!»

Η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια, είναι υγεία, είναι μια επιτυχία του αναπαραγωγικού συστήματος, η φυσική συνέπεια μιας επιλεγμένης συμπεριφοράς. Η άμβλωση είναι αφαίρεση της ζωής του αδύναμου, μικρού, ζωντανού ανθρώπου από εκείνους που έχουν ευθύνη και υποχρέωση να την προστατέψουν.

Ας δούμε όμως ποιους φροντίζει η άμβλωση και τί είδους δικαιώματα υποστηρίζει

• Φροντίζει τη γυναίκα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τη συμπεριφορά της και το σώμα της
• Φροντίζει τον άντρα που χρησιμοποίησε τη γυναίκα για το σώμα της απαξιώνοντας τελικά την ίδια και το παιδί του που έκανε μαζί της
• Φροντίζει το βιαστή, τον αιμομίκτη, τον καταχραστή, ώστε να εξαλειφθεί κάθε στοιχείο της άτιμης πράξης του και να συνεχίσει να κακοποιεί ανενόχλητος τις γυναίκες
• Φροντίζει το υγειονομικό, πολιτικό, επιχειρηματικό κατεστημένο που πλουτίζει από τις υπηρεσίες άμβλωσης
• Φροντίζει όσους τεμαχίζουν εκτρωθέντα παιδιά για να λάβουν «ζωντανούς» βιολογικούς ιστούς και όργανα προς χρήση σε πειραματικά εργαστήρια και επιχειρήσεις καλλυντικών
• Φροντίζει όσους θέλουν να χωρίζουν τα παιδιά σε επιθυμητά και ανεπιθύμητα και να αποφασίζουν ι για τη ζωή τους
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν να εξαφανίσουν λαούς μέσα από συστηματικές γενοκτονίες
• Φροντίζει όσους φιλοδοξούν να ελέγχουν τα ευγονικά χαρακτηριστικά ή το φύλο, αναγνωρίζοντας δικαίωμα στη ζωή μόνο στους «εκλεκτούς»
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα υποταγμένη στους στόχους των επιχειρήσεων, να εργάζεται μόνο για τα οικονομικά τους συμφέροντα
• Φροντίζει αυτούς που θέλουν τη γυναίκα απογυμνωμένη από τις φυσικές της δυνατότητες και τη μοναδική της ικανότητα να φέρνει στο κόσμο ανθρώπους
• Φροντίζει αυτούς που κοροϊδεύουν τη γυναίκα πως υπάρχει «ασφαλής» άμβλωση. Η άμβλωση ουδέποτε είναι ασφαλής. Σκοτώνει πάντα έναν άνθρωπο και βάζει τη γυναίκα στη θέση του θύματος από τις επιπλοκές της χειρουργικής και φαρμακευτικής έκτρωσης, που εκτελείται νόμιμα πλέον και από μή γιατρούς και εκτός κλινικών.

Η άμβλωση ΔΕΝ φροντίζει και ΔΕΝ αναγνωρίζει δικαιώματα :

• Στα αγέννητα παιδιά γιατί τα σκοτώνει βάναυσα μέσα σε πόνο, πείνα και ασφυξία
• Στα παιδιά που γεννιώνται ζωντανά στις «αποτυχημένες» αμβλώσεις γιατί τα εγκαταλείπει να πεθάνουν
• Στις γυναίκες που εκβιάζονται για έκτρωση, ενώ επιθυμούν τα παιδιά τους
• Στους πατεράδες όσων παιδιών εκτρώνονται αντίθετα με την θέλησή τους
• Στους εργαζόμενους στην αλυσίδα της έκτρωσης, οι οποίοι συχνά αναγκάζονται να συνεργαστούν σε αυτή κατά παράβαση συνειδήσεως
• Στους φορολογούμενους που αναλαμβάνουν οικονομικά ιατρικές πράξεις που ως επι το πλείστο δεν επικροτούν
• Στο περιβάλλον που επιβαρύνεται συνολικά από την απόρριψη των εκτρωτικών χαπιών, των ορμονών και των άψυχων σωμάτων των παιδιών της έκτρωσης, που καταλήγουν στους υπονόμους, τις χωματερές και την υγειονομική ταφή

Και μία διευκρίνηση… Η άμβλωση ως πρακτική ή ως (κακή) επιλογή αφορά μόνο τους ανθρώπους που έχουν τη φυσική δυνατότητα να κυοφορούν και να φέρουν παιδιά στο κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι πάντα είναι και εξ΄ορισμού αποκαλούνται «γυναίκες». Όποιος δεν αναφέρει καθαρά το όνομα «γυναίκα», όποιος τη θεωρεί ένα αμελητέο υποσύνολο χαμένο μεταξύ «όλων των ανθρώπων», όποιος αγνοεί τα μοναδικά της χαρίσματα και ασαφοποιεί τα όρια της θηλυκότητας και της μητρότητας, την προσβάλλει, την υποτιμά και αποκαλύπτει την πολύπλευρη καταστροφική του σκοπιμότητα.

Συνεπώς,

Η άμβλωση δεν φροντίζει για την υγεία, δεν μπορεί ποτέ να προσφέρει ασφάλεια, δεν είναι ευεργετικό δικαίωμα. Δρομολογεί τον φόνο αδυνάμων αγέννητων παιδιών και τη κακοποίηση των μητέρων τους. Το μόνο που εξασφαλίζει είναι ένα πλήθος ανόμων  συμφερόντων, κακόβουλων, εγωιστικών ανθρώπων, τα οποία βασίζονται στη θυσία των αγέννητων παιδιών και στην αφαίρεση του βασικού τους ανθρώπινου δικαιώματος, εκείνου της ζωής!

Τας θύρας

17η Νοεμβρίου: Από τους φακέλους κοινωνικών φρονημάτων του χθες στο ψηφιακό παρακράτος του σήμερα

Αναφορά στην επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου από την Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτή της ΝΙΚΗΣ Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών, στην Ολομέλεια της Βουλής.







Αναρωτιέμαι ποιο είναι το νόημα και ο χαρακτήρας όλων αυτών των επετειακών αναφορών που οργανώνει η Βουλή. Ποιο το νόημα του να εκφωνούμε ομιλίες, για τις οποίες λαμβάνουμε από τον κόσμο που μας βλέπει και μας ακούει μηνύματα δυσαρέσκειας και απαξίας;

Όταν βλέπει ότι οι προσδοκίες του για την πραγματική εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία μένουν ανεκπλήρωτες;

Έννοιες εξ υπαρχής ενταφιασμένες, με την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και τη ματαίωση του πολιτικού προγράμματος της εξεγερμένης Ρωμιοσύνης.

Με την εγκαθίδρυση της ξενοκρατίας, που απλά αλλάζει πρόσωπα και ντόπιους εντολοδόχους, αλλά παραμένει παρούσα και κυρίαρχη.

Με την επιβολή της χρεοκρατίας, που από την εποχή των δανείων της Ανεξαρτησίας κρατάει αδιάκοπα δέσμια τη χώρα στους ξένους πιστωτές.

Οι εξεγερμένοι στο Πολυτεχνείο απέρριπταν το «πείραμα Μαρκεζίνη», δηλαδή μια δημοκρατία υπό κηδεμονία. Το πείραμα ματαιώθηκε, όχι όμως και η κηδεμονία, η οποία είναι πανταχού παρούσα και πολύπτυχη:

Ένα νέο καθεστώς αναδείχθηκε μεταπολιτευτικά πάνω στις στάχτες της στρατιωτικής ήττας στην Κύπρο. Ένα καθεστώς που υποσχέθηκε την καταστροφή των φακέλων και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων.

Και πράγματι, οι φάκελοι καταστράφηκαν, μόνο που έδωσαν τη θέση τους στους ψηφιακούς φακέλους και σε ένα νέο σύστημα ολοκληρωτικής ηλεκτρονικής επιτήρησης. Το βιώσαμε την περίοδο του COVID. Το βλέπουμε με τον αριθμό του πολίτη. Το βλέπουμε και με τις υποκλοπές. Ένα ψηφιακό παρακράτος απλώνει τα πλοκάμια του πάνω από τις ελευθερίες των πολιτών.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε σε ανύποπτη στιγμή διατυπώσει τη θέση ότι οι υποκλοπές στοιχειοθετούν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.

Θα το φωνάξω λοιπόν προς όλες τις κατευθύνσεις: Η θέση όσων διαπράττουν ή όσων αποδέχονται το προϊόν του εγκλήματος των υποκλοπών, όπου και αν αυτοί βρίσκονται, είναι στη φυλακή.

Ο λαός σε αυτές τις κρίσιμες περιστάσεις περιμένει από τη Δικαιοσύνη να αποτελέσει το ανάχωμα στην εκτροπή και όχι να νίπτει τας χείρας της. Να παίρνει θέση απέναντι στον αντισυνταγματικό διορισμό των μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ) και της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ). Όχι να απορρίπτει τις αιτήσεις ακύρωσης του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, επικαλούμενη για πρώτη φορά την «έλλειψη εννόμου συμφέροντος» του κορυφαίου αυτού επιστημονικού φορέα της χώρας.

Αποτελεί ίσως την τελευταία ευκαιρία, αυτό το Κοινοβούλιο να σώσει την τιμή του και μαζί με αυτή την ίδια τη δημοκρατία, δρομολογώντας τις απαιτούμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις: Ώστε η ηγεσία της Δικαιοσύνης να μην διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι βουλευτές να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι. Να μην συντρίβονται στις μυλόπετρες της κομματοκρατίας και του πρωθυπουργο-κεντρισμού.

Τι έχουμε να κερδίσουμε όταν η φωνή των τριακοσίων βουλευτών εξαφανίζεται υπό το βάρος αντιδημοκρατικών κομματικών διαδικασιών και φτάνει να συνοψίζεται στη βούληση του ενός και παντοδύναμου πρωθυπουργού ή της μιας παντοδύναμης ξένης πρεσβείας; Ποια είναι η γραμμή που μας χωρίζει από τους ελέω Θεού και αυτόκλητους σωτήρες, τους Ιωαννίδηδες της κάθε εποχής; Όλους εκείνους που χωρίς ουσιαστική λογοδοσία και έλεγχο είναι οι αίτιοι πολλών από τις τραγωδίες που έχει βιώσει ο τόπος μας;

Αξιότιμες και αξιότιμοι κύριοι βουλευτές,

Η προστασία της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, ώστε να μην χρειαστούν νέα Πολυτεχνεία και νέες μεταπολιτεύσεις, περνά μέσα από μια πραγματική ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Μέσα από το δυνάμωμα του ρόλου του Κοινοβουλίου, αλλά και των θεσμών λογοδοσίας και λαϊκής πρωτοβουλίας.

Δεν είμαστε εδώ για να εκφωνούμε επετειακά λογύδρια. Αυτά, που στα αυτιά του λαού μας φτάνουν ως επικήδειοι μιας δημοκρατίας από καιρό απονεκρωμένης! Είμαστε εδώ για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Χθες αν ήταν δυνατόν. Γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά.

Ασπασία Κουρουπάκη, βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα Αθηνών με τη ΝΙΚΗ

ΝΙΚΗ




To βίντεο από εδώ

Youtube / Facebook (Α. Κουρουπάκη)


Ενότητα για την κ. Ασπασία Κουρουπάκη στο Sportime

Τα τρία λάθη του πατρός Αντωνίου της Κιβωτού και μια τεράστια υποκρισία.

 

 

Γράφει ο Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Ως ορεκτικό το click bait της άθλιας LIFO (τα ίδια σκουπίδια είναι και η ROSA η προγκρέσιβ), που αφήνει ξεκάθαρα να εννοηθεί ότι ο πατήρ Αντώνιος άσκησε Ο ΙΔΙΟΣ σωματική κακοποίηση στα παιδιά και την οποία ΔΕΝ κατονομάζει για να φανταστούν όλοι βιασμούς και βάλε. 

Όλα αυτά τα γελοία sites γνωρίζουν ότι οι περισσότεροι χρήστες των σόσιαλ δεν διαβάζουν τίποτα άλλο από τους τίτλους κι ότι η  ανυπαρξία κριτική σκέψης  στο ελληνικό διαδίκτυο είναι νόμος!

Στην πραγματικότητα ο πατήρ Αντώνιος καταδικάστηκε για  ηθική αυτουργία. Και μέχρι το Εφετείο κι αυτό.

Με απλά λόγια ή ήξερε και δεν έκανε κάτι ή συμφώνησε ή παρότρυνε.  Με ένα απλό googling η εξήγηση του όρου «ηθική αυτουργία» στην οθόνη του καθενός….

Ως κυρίως γεύμα τα τρία λάθη του:
α)  Δεν έμεινε στην Κιβωτό που είχε φτιάξει στον Κολωνό  και την οποία διαχειριζόταν ο ίδιος, αλλά ανοίχτηκε σε άλλες δομές σε όλη την Ελλάδα, τις άλλες δεν μπορούσαν να ελέγξουν.

β)  Νόμισε ότι θα σώσει τον κόσμο και δεχόταν κάθε ανήλικο, το οποίο ο εισαγγελέας έστελνε στην Κιβωτό  αντί για το Κατάστημα κράτησης ανηλίκων. Τεράστιος και συχνά ανεξέλεγκτος αριθμός ανηλίκων, τεράστιος και συχνά ανεξέλεγκτος αριθμός στελεχών, παιδαγωγών, κ.λ.π.

γ)  Πίστεψε όλους αυτούς τους λεφτάδες και τους πολιτικούς  που τον βράβευαν και τον χειροκροτούσαν. Και κυρίως πίστεψε ότι όταν το βάζο γεμίσει πολύ μέλι, θα του το άφηναν…

Ως επιδόρπιο η  υποκρισία : Οι μισοί από αυτούς που σήμερα καταριούνται «τον τραγόπαπα που άπλωσε το χέρι πάνω στα ανήλικα» (ενώ ΔΕΝ το έκανε),  αν ζούσαν με ένα από. αυτά τα παιδιά για 24 ώρες, έως το βράδυ που του είχαν σπάσει τα κόκαλα…

πηγή

Τρελογιάννης

"Η woke κουλτούρα είναι κακό πράγμα αλλά ευτυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα";;;!!!

 

Tilemachos Chormovitis

"Η woke κουλτούρα είναι κακό πράγμα αλλά ευτυχώς δεν υπάρχει στην Ελλάδα", μας είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι όμως πράγματι έτσι; Είναι η woke κουλτούρα μια ιδιαιτερότητα των αγγλοσαξωνικών χωρών που δεν έχει φτάσει στην χώρα μας; Aς δούμε μερικά παραδείγματα από τα τελευταία χρόνια...

- Η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια έχει έναν απαράδεκτο και λογοκριτικό αντιρατσιστικό νόμο που με πρόσχημα την προστασία των μειονοτήτων ποινικοποιεί κάθε άποψη που επιτίθεται στην woke ατζέντα. Το ότι οι καταδίκες είναι λίγες δεν έχει καμιά σημασία αφού ο νόμος λειτουργεί σαν φόβητρο και δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την ελευθερία του λόγου.

- Στην Ελλάδα ισχύει η αλλαγή ταυτότητας φύλου από την ηλικία των 15 ετών και επιτρέπεται να δοθούν αναστολείς εφηβείας ακόμη και σε παιδιά 14 ετών (μπορεί και σε μικρότερα) . ( https://www.facebook.com/photo/?fbid=10161906412111757&set=a.10150839929646757 ). Την ίδια ώρα που σε όλη την Ευρώπη η μια χώρα μετά την άλλη απαγορεύουν ιατρικές επεμβάσεις "αλλαγής φύλου" σε ανήλικους, η "κεντροδεξιά" κυβέρνηση Μητσοτάκη σφυρίζει αδιάφορα.

- Με απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη φυλακισμένοι άνδρες που δηλώνουν γυναίκες μπορούν να εκτίσουν την ποινή τους σε γυναικείες φυλακές. ( https://avmag.gr/thetiki-exelixi-i-metagogi-ton-trans.../ ). Σε ολόκληρη τη Δύση έχει ξεσπάσει κατακραυγή εναντίον τέτοιων πρακτικών που έχουν καταλήξει ακόμη και σε βιασμούς γυναικών κρατουμένων ( https://www.facebook.com/photo/?fbid=10156777414121757&set=a.10150839929646757 ) αλλά η αντι-woke κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κολλάει σε τέτοιες λεπτομέρειες.

- H κυβέρνηση Μητσοτάκη απαγόρευσε τις θεραπείες μεταστροφής σε ανήλικους ακόμη και όταν αυτές οι θεραπείες αφορούν την "ταυτότητα ή την έκφραση φύλου". Με λίγα λόγια, αν κάποιος ειδικός προσπαθήσει να κάνει το παιδί να νιώσει άνετα με το βιολογικό του φύλο, αν του δείξει ότι πρόκειται για μια περαστική φάση (όπως πράγματι ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις), μπορεί να κατηγορηθεί ότι "αποσκοπεί να μεταβάλει ή να καταστείλει την ταυτότητα ή την έκφραση φύλου" του παιδιού και να βρεθεί αντιμέτωπος με πειθαρχικές και διοικητικές κυρώσεις, με πρόστιμα, ακόμη και με φυλάκιση. https://www.facebook.com/photo/?fbid=10160302658361757&set=a.10150839929646757 ). Σε άλλες χώρες, όπως στη Βρετανία, παρόμοιοι νόμοι αποσύρθηκαν για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, αλλά στην Ελλάδα το έκανε πράξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός του, ο "δεξιός" Θάνος Πλεύρης...

- Στο μάθημα της "σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης" στα σχολεία προωθείται ξεδιάντροπα η ακροαριστερή woke "θεωρία του φύλου" που μας λέει ότι το φύλο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια κοινωνική κατασκευή, ότι υπάρχουν άπειρα φύλα και ότι ο καθένας μπορεί να διαλέξει αυτό που του ταιριάζει, όπως διαλέγει τυρί στο σούπερ μάρκετ. Μάλιστα, η εν λόγω θεωρία δεν παρουσιάζεται σαν μια ακόμη άποψη αλλά σαν η μία και μοναδική επιστημονική αλήθεια ενώ το εκπαιδευτικό υλικό του μαθήματος αυτού το ετοιμάζει μια σκληροπυρηνική ακτιβιστική ΛΟΑΤΚΙ οργάνωση, το "Πολύχρωμο Σχολείο". Αυτό το αίσχος το άρχισε η κυβέρνηση Τσίπρα και το συνεχίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

- Έχουμε την πιο woke Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο η οποία μιλάει σε παιδιά τρίτης δημοτικού για αρκουδάκια που δεν έχουν φύλο και, ξεχνώντας τον θεσμικό της ρόλο, πανηγυρίζει σε ταβέρνες για την ψήφιση ενός ορθοπολιτικού νομοσχεδίου που δίχασε την κοινή γνώμη. Προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, μην το ξεχνάμε.

Ομοφυλοφιλία: ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ «Ιεράς Συνόδου» και «Π.Ε.Θ.» για την θέση της Εκκλησίας.

 

Πέρασαν 10 μέρες όταν με αφορμή περιστατικό με καθηγητή που τέθηκε ΣΕ ΑΡΓΙΑ με «απόφαση Υπουργού»! κάναμε έκκληση στην Π.Ε.Θ. (Πανελλήνια Ένωσης Θεολόγων) να πάρουν θέση για το θέμα:

«Καλούμε την Π.Ε.Θ. (Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων) να ομολογήσει την αλήθεια του Ευαγγελίου για το θέμα της ομοφυλοφιλίας.» (Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024, σύνδεσμος)

Περιμέναμε από την ΠΕΘ να καταγγείλει την πρωτοφανή παρέμβαση του ίδιου του Υπουργού Παιδείας, που για πρώτη φορά παρέκαμψε την συνήθη διαδικασία πειθαρχικής δίωξης. 

Να διαμαρτυρηθεί για την ΔΙΩΞΗ της επιστημονικής αλήθειας.

Περιμέναμε να δούμε τους εκπροσώπους της ΠΕΘ να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και να υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης των αληθειών του Ευαγγελίου και της Ορθόδοξης πίστης μας από τους διδάσκοντες στο ομολογιακό (σύμφωνα με πλήθος αποφάσεων του ΣΤΕ) μάθημα των Θρησκευτικών.

Περιμέναμε να αντιδράσουν με Δελτία Τύπου και ανακοινώσεις κ επιστολές (όπως θα έκανε κάθε αριστερίστικο σωματείο σε τυχόν δίωξη ενός αντίστοιχου εκπαιδευτικού).

Αντ’ αυτού

ΣΙΩΠΗ …

(μόλις ένα κείμενο θεολόγου στην ιστοσελίδα της ΠΕΘ εδώ, και αυτό ως αναδημοσίευση από αλλού!)

Ομοίως, μία ακόμη φορά, ύποπτη σιωπή και από τους Ιεράρχες μας.

Μονὴ Γρηγορίου: «Ὁ συνεορτασμός τοῦ Πάσχα ὀφείλει νά γίνῃ μόνον μετά ἀπό δογματική ἑνότητα στήν βάση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ὄχι στήν βάση θεολογικῶν συμβιβασμῶν»!

 

Ὁ «κοινὸς» ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα, 

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἅγιον Ὅρος 

Στό Ἀνακοινωθέν τῆς Συνάξεως τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (3.9.2024) ἀναγράφεται περί τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα τό 2025:
«Ἐκφράζεται ὁμοθυμαδόν ἡ εὐχή ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα κατά τό ἑπόμενον ἔτος ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
Τό ζήτημα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἀπό Ὀρθοδόξους καί ἑτεροδόξους ἔχει πολλές πλευρές, θεολογικές, κοινωνικές, ἐμπορικές κ.λπ. Θά θίξουμε ὅμως ἐδῶ μόνο ἐκείνη τήν πλευρά, πού δικαιολογεῖ τόν προβληματισμό ἑνός πιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ θεολογική πλευρά πού ἀφορᾶ... στήν πιστότητά μας στήν βούληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «μή μετά Ἰουδαίων συνεορτάζειν» καί «μή πρό τῆς ἰσημερίας τελεῖν τό Πάσχα». Ἡ βούληση τῶν Πατέρων τῆς Νικαίας τό 325, γιά λόγους πού τούς ἐξηγοῦν διά πολλῶν, ἦταν νά ἑορτάζεται τό Χριστιανικό Πάσχα μετά τήν ἐαρινή ἰσημερία, μετά τήν πανσέληνο πού τήν ἀκολουθεῖ, καί ὁπωσδήποτε ἡμέρα Κυριακή. 

 
Ὁ ἀποκλειστικός λόγος τῶν διατάξεων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι νά μή ἑορτάζουν οἱ Χριστιανοί τό Πάσχα πρίν ἀπό ἤ μαζί μέ τούς Ἰουδαίους, γιά σοβαρούς λόγους πιστότητος στήν βιβλική παράδοση γύρω ἀπό τήν σχέση τοῦ πάσχα τῶν Ἰουδαίων καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Τά λοιπά (ὑπολογισμός τῆς ἰσημερίας κ.λπ.) ἦταν τεχνικά θέματα πού ἐντολῇ τῆς Συνόδου ἀντιμετωπίσθηκαν ἀπό τούς Ἀλεξανδρινούς ἀστρονόμους, γιά νά ἐξασφαλισθῇ βάσει μιᾶς ἡμερολογιακῆς σταθερᾶς (τῆς ἰσημερίας) τό «μή πρό ἤ μετά Ἰουδαίων συνεορτάζειν». Τό Πασχάλιον Κανόνιον, τό ὁποῖο εἶχαν καταρτίσει, ἐξασφάλιζε εἰς τό διηνεκές τίς ἐκκλησιολογικές αὐτές προϋποθέσεις ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα. Οἱ ἅγιοι Πατέρες κράτησαν τό Πασχάλιον Κανόνιον διαχρονικῶς, παρότι ἦταν ἤδη γνωστό ὅτι κάποιο ὑπολογιστικό σφάλμα “κατέβαζε” τήν ἰσημερία κατά μία ἡμέρα κάθε τριακόσια χρόνια. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σημειώνει χαρακτηριστικά: «...καί αἱ οἰκουμενικαί σύνοδοι, ὁποῦ μετά τήν πρώτην ἔγιναν, καί οἱ λοιποί Πατέρες, ἔβλεπον ναί καί αὐτοί, ὡς σοφοί ὁποῦ ἦτον, πῶς ἐκατέβη πολύ ἡ ἰσημερία· ἀλλ’ ὅμως δέν ἠθέλησαν νά τήν μεταθέσουν ἀπό τήν κα΄ Μαρτίου, ὁποῦ τήν ηὗρεν ἡ α΄ σύνοδος, προτιμῶντες περισσότερον τήν συμφωνίαν τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνωσιν ἀπό τήν ἀκρίβειαν τῆς ἰσημερίας». Ἡ ἐν Ἀντιοχείᾳ Τοπική Σύνοδος (341) γιά τούς ἴδιους ἐκκλησιολογικούς λόγους ὁμιλεῖ μέ αὐστηρότητα ἔναντι ἐκείνων πού θά παρέβαιναν τίς διατάξεις τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, σημειώνοντας: «Πάντας τούς τολμῶντας παραλύειν τόν ὅρον τῆς ἁγίας καί μεγάλης Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης,... περί τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καί ἀποβλήτους εἶναι τῆς Ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρός τά καλῶς δεδογμένα, καί ταῦτα εἰρήσθω περί τῶν λαϊκῶν. Εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς Ἐκκλησίας, Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος, μετά τόν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπί διαστροφῇ τῶν λαῶν καί ταραχῇ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἰδιάζειν, καί μετά τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τό Πάσχα, τοῦτον ἡ ἁγία Σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς Ἐκκλησίας, ὡς οὐ μόνον ἑαυτῷ ἁμαρτίας, ἀλλά καί πολλοῖς διαφθορᾶς καί διαστροφῆς γινόμενον αἴτιον».

 
Ἡ Γρηγοριανή ἡμερολογιακή μεταρρύθμιση τό ἔτος 1582 ἔγινε μέ κριτήριο ἡμερολογιακό καί ὄχι ἐκκλησιολογικό. Διώρθωσε σέ μεγάλο βαθμό τό σφάλμα ὑπολογισμοῦ τῆς ἰσημερίας, ἀλλά παραθεώρησε τίς ἐκκλησιολογικές ἀξιώσεις τῆς Συνόδου, ἔτσι ὥστε ἔκτοτε οἱ Δυτικοί νά ἑορτάζουν τό Πάσχα καί πρίν ἀπό τό Ἰουδαϊκό. Αὐτό τονίζεται μέ ἔμφαση στίς ἐπιστολές τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἱερεμίου Β΄ καί τοῦ πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, καί στήν συνοδική ἀπόφαση τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς (1593). 

 
Κατά τόν παρελθόντα 20όν αἰῶνα μέ τό ζήτημα ἀσχολήθηκαν σέ μεγάλα συνέδρια ἐπιστήμονες, θεολόγοι, ἐμπορικοί φορεῖς καί ἐκκλησιαστικές ἐπιτροπές. Τό ζήτημα θεωρήθηκε πρωτίστως ὡς ἡμερολογιακό, δηλαδή ὡς ἀνάγκη διορθώσεως τῆς ἡμερομηνίας τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας κατά ἀστρονομικήν ἀκρίβειαν, καί ὄχι ὡς κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιολογικό. Οἱ πανορθόδοξες διασκέψεις ὅμως (ἰδίως ἡ Β΄ Προσυνοδική τό 1982) ἔδωσαν ἰδιαίτερη σημασία στήν ἐκκλησιολογική διάσταση τοῦ θέματος. Συντονισμένοι στό ἐκκλησιολογικό πνεῦμα τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς οἱ σεβάσμιοι Ἁγιορεῖται Πατέρες μας τό 1982 ἔστειλαν τό κάτωθι τηλεγράφημα στήν Β΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη πού συζητοῦσε στήν Γενεύη τό ζήτημα: «Διερμηνεύοντες τόν κοινόν προβληματισμόν ὁλοκλήρου τοῦ ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ, ὅλως ταπεινῶς ἀλλά καί ἐν ἀμετακινήτῳ φρονήματι γνωρίζομεν [Ὑμῖν] υἱικῶς, ἐν τῇ προσπαθείᾳ τῆς Β΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικῆς Διασκέψεως ὅπως ἐξευρεθῇ τρόπος κοινοῦ συνεορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μετά τῶν ἑτεροδόξων Χριστιανῶν, ὅτι ἀσφαλῶς θά ἐπέλθῃ διάσπασις τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διό καί ἀποδοκιμάζομεν οἱανδήποτε ἀλλαγήν τοῦ Πασχαλίου... Εὐελπιστοῦντες ὅτι χάρις καί εἰς τήν Ὑμετέραν ἐπαινετήν σταθερότητα δέν θά διαψευσθοῦν αἱ προσδοκίαι μας, διατελοῦμεν μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ. Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ Ἐκτάκτῳ Διπλῇ Ἱερᾷ Συνάξει Καθηγούμενοι καί Προϊστάμενοι τῶν Εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἄθω».

 
Σήμερα ἕνας μελλοντικός κοινός συνεορτασμός τοῦ Πάσχα ἀπό ὅλους τούς Χριστιανούς ὀφείλει, ἔτσι καί ἀλλοιῶς, νά σημαίνῃ ὅτι ὁ ὑπολογισμός τῆς ἡμερομηνίας τοῦ Πάσχα θά γίνεται σύμφωνα μέ τό Πασχάλιον Κανόνιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως προβλέπεται καί ἀπό τό Ἀνακοινωθέν τῆς Συνάξεως τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καί ὄχι σύμφωνα μέ τήν καινοτομία τοῦ Γρηγοριανοῦ καλενδαρίου. Ἐάν ἡ Δύση ἀποφασίσῃ νά ἀκυρώσῃ τόν ὑπολογισμό τοῦ Πάσχα μέ τό Γρηγοριανό ἡμερολόγιο, θά εἶναι μία καλή κίνηση ἐπιστροφῆς πρός τήν Ὀρθοδοξία. Ἀλλά καί σέ αὐτήν τήν εὐκταία περίπτωση θά πρέπει τό Πάσχα νά ἑορτάζεται μέ συνέπεια πρός τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, χωρίς δηλαδή λατρευτικό συμφυρμό Ὀρθοδόξων καί ἑτεροδόξων, ἐφ’ ὅσον οἱ ἑτερόδοξοι δέν θά ἔχουν ἀπορρίψει ὅλα τά αἱρετικά δόγματα (Filioque, παπικό πρωτεῖο καί ἀλάθητο, πουργατόριο, ἄζυμα, κτιστή Χάρις, ἄσπιλος σύλληψις τῆς Θεοτόκου κ.λπ.). Ὁ συνεορτασμός τοῦ Πάσχα ὀφείλει νά γίνῃ μόνον μετά ἀπό ἀπόλυτη δογματική ἑνότητα στήν βάση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ὄχι στήν βάση θεολογικῶν συμβιβασμῶν, τύπου Συμφωνίας Balamand (1993), ἐκκλησιαστικῆς ἑνώσεως δηλαδή χωρίς ταυτότητα πίστεως.

 
Ἡ εὐχή καί ἡ προσευχή ὅλων μας, σύμφωνα καί μέ τά λόγια τῆς Ἀναφορᾶς τοῦ Μεγ. Βασιλείου, εἶναι νά ἐπανακάμψουν οἱ ἑτερόδοξοι στά Ὀρθόδοξα δόγματα καί νά γίνῃ ἡ ἕνωσή τους μέ τήν Ἐκκλησία ἐν τῇ Ἀληθείᾳ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Τότε ὁ ἑορτασμός τοῦ Πάσχα θά εἶναι πραγματικά κοινός, πραγματική ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων. Διότι τό Πάσχα, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ νίκη ἐναντίον κάθε θανάτου, κάθε ἁμαρτίας, κάθε πλάνης, κάθε αἱρέσεως, κάθε ἀποστασίας· πού σημαίνει φανέρωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ὡς τῆς μόνης καί μοναδικῆς σωζούσης Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Ἐτησία περιοδική ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου ἐν Ἁγίῳ Ὄρει
«Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος» 2024 

Ἡ Πατριαρχικὴ παγίδα γιὰ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα καὶ ἡ θεολογικὴ σφαλιάρα ἀπὸ τὸν π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο! 

Δρυϊνουπόλεως Ἀνδρέας γιὰ ἑορτασμὸ Πάσχα 2025: «Εἶναι ἀδύνατον οἱ αἱρετικοὶ νὰ γιορτάζουν μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους»!

Ρωμαίικο οδοιπορικό