Αγία Αναστασία η Φαρμακολυτρία

Ο βίος και το μαρτύριό της- γιατί ονομάζεται Φαρμακολύτρια;-η I.Μονή στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης- βίντεο για παιδιά

1. Καταγωγή καί δράση της Αγίας Αναστασίας

Γεννήθηκε καί μεγάλωσε στή Ρώμη στό τέλος του 3ου μ.Χ αιώνος. Ήταν κόρη αρχοντικής καί πλούσιας οικογένειας. Παρά τήν σκληρή επαγρύπνηση του ειδωλολάτρη πατέρα της Πραιτεξτάτου, η Χριστιανή μητέρα της Φαύστα τήν οδήγησε στόν Χριστιανό διδάσκαλο Χρυσόγονο πού της δίδαξε τό Χριστιανισμό καί άναψε τόν έρωτα καί τήν αγάπη της πρός τόν Χριστό. Αποφασισμένη νά ζήσει

«Τι δώρο θα μου κάνης απόψε στην γιορτή μου;»

Στις πράξεις των Αποστόλων διαβάζουμε: «Πολλοί τε των πεπιστευκότων ήρχοντο εξομολογούμενοι και αναγγέλλοντες τας πράξεις αυτών» (Πραξ. ιθ , 18). Δηλαδή, πολλοί από εκείνους, που είχαν πιστεύσει, ήρχοντο και εξωμολογούντο και έλεγαν δημόσια τις κακές τους πράξεις.
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί, είμαστε ασθενείς ψυχικώς και έχουμε ανάγκη ιάσεως «Ουκ έστιν άνθρωπος ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει». «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν ουκ έχομεν εαυτούς πλανώμεν» (Ιωάν. 1, 8).

Όσοι λέγουμε ότι δεν έχουμε κάνει αμαρτίες (αυτό συνηθίζεται από πολλούς) κοροϊδεύουμε τον εαυτόν μας. Γι’ αυτό πρέπει να τρέξουμε στο πνευματικό ιατρείο, δηλαδή στο εξομολογητήριο, για να μας γιατρέψη. Μας έλεγε ένας σύγχρονος πνευματικός, ο μακαριστός π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ο οποίος αμέτρητες ψυχές είχε εξομολογήσει, ότι κατά την διάρκεια της εξομολογήσεως πολλοί ασθενείς σωματικώς εθεραπεύοντο. Προφανώς οι αρρώστιές τους

Το μάθημα των Θρησκευτικών μέσα και έξω από τα σχολεία

του Ιωάννη Τάτση, θεολόγου

Καθώς η φετινή σχολική χρονιά κυλά, στις τάξεις των ελληνικών σχολείων δίνεται ένας άγνωστος στους πολλούς αγώνας από θεολόγους και δασκάλους.
Για πρώτη φορά φέτος οι μαθητές δεν έχουν βιβλία Θρησκευτικών στα χέρια τους αλλά τους Φακέλους Μαθήματος, που δεν αποτελούν παρά συλλογές κειμένων με περιεχόμενο σύμφωνο με όσα προβλέπει το νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Το υλικό των βιβλίων - Φακέλων έχει επιλεγεί με τέτοιο τρόπο που εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι πέραν του πανθρησκειακού σκοπού που υπηρετεί είναι μια «δουλειά του ποδαριού».

Ένας νεαρός καταθλιπτικός που αγίασε

Ο εικονιζόμενος ιερέας με το διαπεραστικό βλέμμα και την ευειδή μορφή, είναι ο σήμερα εορταζόμενος (20 Δεκεμβρίου με το νέο ημερολόγιο,2 Ιανουαρίου με το παλιό ,που ακολουθεί η ρωσική Εκκλησία) άγιος Ιωάννης πρωθιερεύς της Κροστάνδης,τού τόπου εξορίας πολλών μικροπαραβατών τής ρωσικής κοινωνίας.

Όταν ήταν νεαρός σπουδαστής της θεολογικής


ακαδημίας εμφάνισε συμπτώματα κατάθλιψης,τα οποία όμως καταλάγιασαν με τη Χάρη του Θεού και αναδείχθηκε πύρινος στύλος της Εκκλησίας τού Χριστού,ευχέτης και διδάσκαλος όλων όσων ποθούν την οικείωση με τον Ζώντα Θεό.

«Φερωνύμως δοχείον της θείας χάριτος,

από νεότητας ώφθης τη καθαρά σου ζωή,

Ιωάννη θαυμαστέ, Κρονστάνδης καύχημα.

Συ γαρ αγάπης θησαυρός και θαυμάτων αυτουργός,

εδείχθης Πνεύματι Θείω.Ευαγγελίου τον Λόγον,

ως φως εκλάμπων πάσιν Άγιε».

«Προσπαθήστε να προοδεύετε στην εσωτερική καρδιακή επιστήμη, στην επιστήμη δηλαδή της αγάπης, της πίστης, της προσευχής, της πραότητας, της ταπεινοφροσύνης, της ευγένειας, της υπακοής, της σωφροσύνης, της συγκαταβατικότητας, της συμπάθειας, της αυτοθυσίας, της κάθαρσης από πονηρούς και κακούς λογισμούς ...;

«Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. στ' 33).»

Περισσότερο απ' όλα να μαθαίνετε την γλώσσα της αγάπης, την πιο ζωντανή και εκφραστική γλώσσα. Χωρίς αυτή, η γνώση των ξένων γλωσσών δεν φέρνει καμιά ουσιαστική ωφέλεια.»

Τρελογιάννης

Εμφανίστηκε ο φύλακας Άγγελος της και της είπε: «Κάνε υπομονή, όπως κάνω κι εγώ με σένα!»

*Δεν είναι παιδικό παραμύθι η ύπαρξη ενός αγίου Αγγέλου που προστατεύει και συμπαραστέκεται σε κάθε Χριστιανό βαπτισμένο στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…Διαβάστε την παρακάτω συγκλονιστική ιστορία με την εμφάνιση του φύλακα Άγγελου σε μία αγία ψυχή που συνέβηκε στην εποχή μας!

~ Μιά γερόντισσα, αγία ψυχούλα, ζούσε στον Πειραιά μόνη της. Το μοναχοπαίδι της ακολούθησε το δρόμο του Μοναχισμού· αφιερώθηκε στο Θεό! Εκείνη δέχτηκε το γεγονός δοξάζοντας το Θεό για την τιμή που έκανε στο παιδί της και στην ίδια, παρ᾿ όλο που απόμεινε μόνη της. Επιπλέον δεν είχε και καλή υγεία· είχε άσθμα, που πολύ τη βασάνιζε και πολλές φορές έφθανε κοντά στο θάνατο.

Μ᾿ αυτόν τον αγώνα πέρασαν αρκετά χρόνια. Κάποτε ο Θεός, βραβεύοντας την πίστη και την αφοσίωσή της σ᾿ Εκείνον, παραχώρησε κι ανοίξανε προς στιγμήν τα μάτια της ψυχής της κι αξιώθηκε να δεί τον Άγγελο φύλακα της ψυχής της! Η φωτεινότητα και η θεία γλυκύτητά του γέμισαν με υπερκόσμια χαρά την ευλαβέστατη γερόντισσα. Τώρα είχε δεί με τα μάτια της ότι στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν μόνη. Έτσι, προσευχόταν πλέον με μεγαλύτερη πίστη και θερμότητα.

Όμως, η ασθένεια συν τω χρόνω θέριευε. Καί κάποτε, σαν αδύναμος άνθρωπος, λύγισε, χύνοντας πολλά δάκρυα μέσα στον πόνο της! Τότε, στη δύσκολη αυτή στιγμή, ξαναφάνηκε χαμογελαστός ο Άγιος Άγγελός της, έτοιμος να την ενισχύσει.Η γριούλα όμως τον πρόφτασε και του είπε με πόνο:

Έμαθα ότι...

Έμαθα -
ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Έμαθα -
ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι άξιος να αγαπηθείς. Τα υπόλοιπα επαφίενται σ' αυτόν.
Έμαθα -
ότι ανεξαρτήτως πόσο καλός φίλος είναι κάποιος, κάποιες φορές θα σε πληγώσει, και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρήσεις.

Έμαθα -
ότι δεν έχει σημασία τι έχεις στη ζωή σου, αυτό που μετράει είναι ποιους έχεις στη ζωή σου.

Έμαθα -
ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου, με ότι καλύτερο μπορούν οι άλλοι να κάνουν.

Έμαθα-
ότι αρκεί μια στιγμή για να κάνεις κάτι που θα σε στενοχωρεί όλη σου τη ζωή.

Άγιος Πορφύριος: «Εσύ, Όταν Αντικρίσεις Τον Αδελφό Σου Να Σε Αδικεί, Τι Πρέπει Να Κάνεις; »

Ο διάβολος, ο μισόκαλος και παμπόνηρος έχει πολλά τεχνάσματα, όμως αυτά γίνονται ισχυρά όταν εμείς δίνουμε το δικαίωμα όπως περιγράφει ο Άγιος Πορφύριος.
«Αν κάποια μέρα», άρχισε να μου λέει ο Παππούλης, «περπατάς ήσυχος στο δρόμο σου και ιδείς τον αδελφό σου να προπορεύεται κι αυτός ήσυχα, αλλά σε μια στιγμή αντικρίσεις έναν κακό άνθρωπο, να πετάγεται ξαφνικά από μια πάροδο και με ένα μαχαίρι να ορμά κατεπάνω στον αδελφό σου, να τον κτυπά, να του τραβά τα μαλλιά, να τον πληγώνει και να τον ρίχνει κάτω ματωμένο, εσύ, μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, θα οργισθείς εναντίον του αδελφού σου ή θα τον λυπηθείς;»

Παραξενεύθηκα με την ερώτηση του Γέροντα και τον ρώτησα κι εγώ με τη σειρά μου:
Πώς είναι δυνατό να οργισθώ εναντίον του πληγωμένου αδελφού μου, που έπεσε θύμα του κακοποιού;
Ούτε καν πέρασε από το νου μου τέτοια σκέψη. Ασφαλώς και θα λυπηθώ και θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω όσο μπορώ….

«Έ, λοιπόν», συνέχισε ο Γέροντας, «κάθε άνθρωπος, που σε προσβάλλει, που σε βλάπτει, που σε συκοφαντεί, που σε αδικεί με οποιοδήποτε τρόπο, είναι ένας αδελφός σου, που έπεσε στα χέρια του κακοποιού διαβόλου….
Εσύ, όταν αντικρίσεις τον αδελφό σου να σε αδικεί, τι πρέπει να κάνεις;