«Κριτὴς κι ἀφέντης εἶν’ ὁ Θεὸς καὶ δραγουμάνος του ὁ λαὸς»

ΕΚΛΟΓΕΣ 2015: 

Γι΄ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται μετὰ τὶς 25 Ἰανουαρίου… 

¨Στα κακοτράχαλα τὰ βουνὰ μὲ τὸ σουράβλι καὶ τὸ ζουρνὰ πάνω στὴν πέτρα τὴν ἁγιασμένη χορεύουν τώρα τρεῖς ἀντρειωμένοι. Ὁ Νικηφόρος κι ὁ Διγενὴς κι ὁ γιὸς τῆς Ἄννας τῆς Κομνηνῆς. 

Δική τους εἶναι μία φλούδα γῆς μὰ ἐσὺ Χριστέ μου τοὺς εὐλογεῖς γιὰ νὰ γλιτώσουν αὐτὴ τὴ φλούδα ἀπ’ τὸ τσακάλι καὶ τὴν ἀρκούδα. Δὲς πῶς χορεύει ὁ Νικηταρᾶς κι ἀηδόνι γίνεται ὁ ταμπουράς. 

Ἀπὸ τὴν Ἤπειρο στὸ Μοριὰ κι ἀπ’ τὸ σκοτάδι στὴ λευτεριὰ τὸ πανηγύρι κρατάει χρόνια στὰ μαρμαρένια του χάρου ἁλώνια. 

Κριτὴς κι ἀφέντης εἶν’ ὁ Θεὸς καὶ δραγουμάνος τοῦ ὁ λαός.¨ 

youtube.com/watch Tsamikos (Manolis Mitsias)-Τσάμικος(Μανωλης Μητσιας) 

Τοῦ Ἕλληνα «τοῦ πάνε τὰ ἀδιέξοδα» ποὺ τοῦ στήνουν γιατί μέσα ἀπὸ αὐτὰ «ξαναβαπτίζεται» πνευματικὰ «μεταλαμβάνει» τῆς Ἱστορίας του καὶ γίνεται πάλι πραγματικὸς...

Ρωμηὸς - Οἰκουμενικὸς καὶ Φωτιστῆς. 

Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

 

Ρωμαίικο οδοιπορικό 

Να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να πιστεύει στη νίκη επάνω στον κόσμο

-Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Essex

Η αμαρτία υπερνικάται μόνο και αποκλειστικά από τον Χριστό και το Άγιο Πνεύμα ... Ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό δεν είναι σε θέση να διακρίνει στον ίδιο τον εαυτό του την παρουσία της αμαρτίας ̇ αλλά και όταν την διακρίνει δεν είναι σε θέση να την υπερνικήσει.
Η τέλεση της ίδιας της Λειτουργίας, η οποία είναι θυσία για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, είναι η υψηλότερη από όλες της συμμετοχές στη δύσκολη διακονία προς την ανθρωπότητα.
Να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να πιστεύει στη νίκη επάνω στον κόσμο και τίποτε λιγότερο.


Απορρίπτοντας την πίστη στην Ανάσταση, ο άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του στον θάνατο. Και η αυτοκαταδίκη αυτή είναι η πραγματική φύση της απογνώσεως. Δεν είναι καθόλου εκπληκτικό ότι ολόκληρος ο κόσμος τώρα βυθίζεται διαρκώς βαθύτερα στην απόγνωση.
Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Essex
epanosifi.blogspot

 proskynitis

http://amethystosbooks.blogspot.gr/ 

Ἡ Ὁσία Ξένη ἡ διὰ Χριστὸν Σαλή

Ημ. Εορτής: 24 Ιανουαρίου Ημ. Γέννησης: 1720 μ.Χ. Ημ. Κοιμήσεως: 1806 μ.Χ. Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων: Πολιούχος: Λοιπές πληροφορίες: Εορταζόμενο όνομα:

Γεννήθηκε στὴν Ἁγία Πετρούπολη τῆς Ρωσίας, τὸ ἔτος 1720, καὶ ὡς νεαρὴ ὄμορφη κοπέλα  παντρεύτηκε τὸν Ἀντρέα Φεοντόροβιτς Πετρὼφ ποὺ εἶχε τὸν βαθμὸ τοῦ συνταγματάρχου καὶ ἦταν πρωτοψάλτης στὴν βασιλικὴ αὐλή. Ἡ θέση αὐτὴ ἦταν μία πολὺ ὑψηλὴ κοινωνικὴ θέση καὶ ἔδινε δόξα καὶ ὑλικὴ ἀπολαβή. Ἦταν νέοι. Εἶχαν ἀγάπη μεταξύ τους. Ὑπηρέτησαν καὶ οἱ δυὸ στὴν βασιλικὴ αὐλή, ὅπου ἔκαναν τὸ γάμο τους. Ζοῦσαν πολὺ εὐτυχισμένοι μαζί. Λόγω τῆς νεότητάς τους, τοὺς ἄρεσε πολὺ νὰ πηγαίνουν σὲ χοροεσπερίδες καὶ σὲ συμπόσια. Καλοῦσαν φιλοξενουμένους στὸ σπίτι τους καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι πήγαιναν ὡς φιλοξενούμενοι σὲ ἄλλα σπίτια. Αὐτὰ οἱ ἄνθρωποι τὰ ὀνομάζουν «καλὴ τύχη» καὶ φαινόταν ὅτι τίποτε στὸ ἀνδρόγυνο αὐτό, τὸν Ἀνδρέα καὶ τὴν Ξένια, δὲν θὰ ἔδινε τέλος σ’ αὐτή τους τὴν χαρά. Ἀλλὰ ξαφνικὰ ἕνα φοβερὸ χτύπημα, σὰν κεραυνὸς ἐν αἰθρίᾳ, ὁ ἀναπάντεχος θάνατος τοῦ ἀγαπημένου συζύγου, κεραυνοβόλησε τὴν Ξένια Γκριγκόριεβνα. Στὰ εἴκοσι ἕξι της χρόνια, ἕνα βράδυ σὲ ἕνα χορὸ ὁ ἄντρας της ἐνῶ ἔπινε μὲ τοὺς φίλους τους, ξαφνικὰ ἔπεσε κάτω νεκρός. Αὐτὸ φυσικὰ ἦταν πολὺ ὀδυνηρὸ γιὰ τὴν Ξένια. Ὁ Ἀντρέας, δὲν εἶχε ποτὲ ἐξομολογηθεῖ καὶ λάβει Θεία Κοινωνία ἕως πρὶν πεθάνει, καὶ ἐκείνη ἀνησυχοῦσε τρομερὰ γιὰ τὴν ψυχή του. Σύντομα μετὰ τὴν ταφή του, ἡ Ὁσία Ξένια ἐξαφανίστηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Πετρούπολη γιὰ ὀκτὼ χρόνια. Πιστεύεται ὅτι αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα τὸ πέρασε σὲ ἕνα ἐρημητήριο ἢ σὲ ἕνα μοναστήρι, μαθαίνοντας τὸ δρόμο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας εἶχε ἀξιόπιστη πληροφορία ὅτι ἡ μακαρία Ξένια γιὰ τὴν πνευματική της τελείωση δαπάνησε αὐτὰ τὰ χρόνια μεταξὺ τῶν Στάρετς προετοιμάζοντας τὸν ἑαυτό της γιὰ τὸν δύσκολο ἀγώνα τῶν διὰ Χριστὸν σαλῶν καὶ ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν πνευματική τους καθοδήγηση.

Ὁ δεσπότης πάνω στὴν καρότσα!

Ὁ Σιατίστης Ἀντώνιος: Ἕνας ἅγιος Ἀρχιερεὺς

Στέλιο, ἀγαπητὲ φίλε καὶ ἀδελφέ, Καλημέρα,

Ἄργησα νὰ σοὺ γράψω. Ἀπουσίαζα. Σοὺ ὀφείλω τὰ βιογραφικὰ ποὺ τὰ φωτοτύπησα ἀπὸ τὸν τόμο ποὺ ἐκδόθηκε γιὰ τὰ τριάντα χρόνια τῆς ἐπισκοπικῆς του διακονίας.

Ἐκεῖνο ποὺ θάθελα νὰ σὲ βεβαιώσω εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν Ἅγιος. Ζοῦσε ἅγια. Εἴκοσι χρόνια ποὺ τὸν ἔζησα ἀπὸ κοντὰ τὸ ἔβλεπα, τὸ ἐνοίωθα. Ἀκτινοβολοῦσε φῶς, γέλιο, ἤρεμο. Ἁπλὸς σ’ ὅλα του. Φτωχὸς μέχρι τρέλας. Λιτὸς ἀπερίγραπτα.

Ντρέπομαι ὅταν ἀναλογίζομαι τὸ πόσες φορὲς λειτούργησα μαζί του κι ἐγὼ φοροῦσα στολὲς πλούσιες κι αὐτὸς ἦταν πλάι μας φτωχότατος.

Θὰ σοὺ πῶ κάτι γιὰ νὰ θαυμάσεις πάνω σ’ αὐτό. Ἀγόρασα μία βαλίτσα, κάποτε, γιὰ τὶς στολές μου ὅταν μετακινούμουνα. Δερμάτινη. Ἦλθε λοιπὸν στὴν Ἐκκλησία, ὡς τοποτηρητής. Εἶχε μία βαλίτσα ξύλινη – ἐσωτερικὰ ἐπενδυμένη μὲ ταπετσαρία χάρτινη, σὰν κι αὐτὲς ποὺ ἔχουν κάτι λαϊκὰ μπαοῦλα. Ντράπηκα. Παπὰς ἐγώ. Δεσπότης αὐτός. Τοῦ λέω, «Γέροντα δὲν πάει ἄλλο. Θὰ πάρετε τὴ βαλίτσα τὴ δική μου». Ἐπαναστάτησε. «Ὄχι» μοῦ λέει, «ἐσὺ εἶσαι οἰκογενειάρχης, ἔχεις παιδιὰ καὶ ἄλλα τέτοια». Τελικὰ τὴν πῆρε. Ὕστερα ἀπὸ μέρες μοῦ τηλεφώνησε. «Ἔλα νὰ πᾶμε νὰ λειτουργήσουμε σὲ κάποια κωμόπολη». Πάω, τί νὰ δῶ. Ἡ ξύλινη...

ΝΤΟΝΙΕΤΣΚ..ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ

ΝΤΟΝΙΕΤΣΚ..ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ..ΜΕ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΡΩΣΣΩΝ..ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΚΟΠΛΕΞ..ΧΩΡΙΣ ΚΡΥΦΟΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΕΣ..ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η' ΘΑΝΑΤΟΣ..ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ..ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ '21 ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΣΕΙ ΚΑΝ ΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΥΝΟΒΟΥΛΙΟ..ΕΙΠΑΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ''..

 

 logia-tou-aera.

http://amethystosbooks.blogspot.gr/ 

Ἡ Ἀρχιερατικὴ εὐθύνη

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ἑνός Μητροπολίτη ἐνδιαφέρει καί συχνά συγκινεῖ τούς χριστιανούς τῆς περιοχῆς. Ὑπάρχουν βέβαια καί ἀρκετοί πού εἶναι παντελῶς ἀδιάφοροι. Ἔχουν ὅμως καί αὐτοί τίς ἰδέες τους καί συμπεραίνουν ἀρνητικά. Στό χῶρο τῶν χριστιανῶν διατυπώνονται ἐπιπόλαιες κρίσεις γιά τό πρόσωπο τοῦ κοιμηθέντος Μητροπολίτη πώς τάχα δημιουργήθηκε δυσαναπλήρωτο κενό, πώς ἡ Ἐκκλησία στερήθηκε ἕνα σπουδαῖο ἄνδρα - «κόσμημα» τόν χαρακτηρίζουν οἱ φίλοι του ἀρχιερεῖς - καί ὅτι εἶχε πολλές ἀρετές, ἐνῶ τά πολλά του ἀρνητικά πνίγονται στήν ἔνοχη σιωπή. Βέβαια «ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται», ἀλλά ἡ ἱστορία πρέπει νά ἐπισημαίνει τά ἀρνητικά, γιά νά μή ἐπαναλαμβάνονται ἀπό τούς διαδόχους του.

Προσωπικά θεωρῶ ἐνάρετο ἕνα Μητροπολίτη ἀπό τό τί κληρικούς ἀφήνει πίσω του.

Πόσο εἶχε πάρει στά σοβαρά τό σπουδαῖο καί πρώτιστο θέμα τῆς χειτοτονίας ἀξίων κληρικῶν, γιατί οὐσιαστικά αὐτοί ἐργάζονται μέ φόβο Θεοῦ καί ἱερό ζῆλο καί οἰκοδομοῦν πνευματικά τό λαό. Θέλω νά τό ὑπογραμμίσω αὐτό, διότι στήν ἐποχή μας παρατηρεῖται τό φαινόμενο νά χειροτονοῦνται πρόσωπα πού εἶναι παντελῶς ἀκατάλληλα γιά τήν ἱερωσύνη. Ἀναφέρω ἕνα χτυπητό παράδειγμα. Παλιότερα ἕνας Μητροπολίτης εἶχε χειροτονήσει μέσα σέ λίγους μῆνες ἑκατόν πενήντα κληρικούς,

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, "Ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της Ορθοδόξου Πίστεως"

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακή Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου

(Εβρ. ΙΓ' 7-16)

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. &Κονίτσης

e-mail: ioil.konitsa@gmail.com

Το ότι είναι ανάγκη να διδασκόμεθα από την ζωή των Αγίων μας, από την ζωή δηλαδή των προσώπων που μέσα στο χώρο τής Εκκλησίας μας κατέκτησαν τον φωτισμό και έφθασαν στη θέωση, αυτό διακηρύσσετε ξεκάθαρα στην αρχή τού Αποστολικού μας αναγνώσματος. “Αδελφοί, μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον τού Θεού, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν”.

Οι άγιοι Αθανάσιος και Κύριλλος, ανήκουν στη χορεία των “ηγουμένων”, των μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων τής Ορθοδόξου πίστεώς μας, γι' αυτό και η Εκκλησία μας τους τιμά και τους προβάλλει ως παράδειγμα προς μίμηση απ' όλους τούς πιστούς, κυρίως όμως από τους ποιμένες που είναι υπεύθυνοι για την σωστή καθοδήγηση του ποιμνίου.

Υπήρξαν μεγάλοι Ιεράρχες, ακατάβλητοι αγωνιστές τής Αποστολικής παραδόσεως και σοφοί διδάσκαλοι της πίστεως. Ορθοτόμησαν μέσα στις άγιες Οικουμενικές συνόδους, ο μεν Άγιος Αθανάσιος στην Α', ο δε άγιος Κύριλλος στην Γ' και ο δυναμικός τους χαρακτήρας αποδεικνύει τι ήθος αλλά και τι αγωνιστικότητα χρειάζεται σε κάθε εποχή να φέρουν οι ταγοί τής Εκκλησίας. Μάλιστα, ο Μ. Αθανάσιος, χαρακτηρίζεται ως ο “αγιώτερος των ηρώων και ο ηρωϊκότερος των αγίων”!