Κωνσταντίνος Κατσίφας: Το ανθρώπινο, ηθικό και εθνικό μας καθήκον

 Μέλια

Θ. Μαλκίδης 

Μία από τις σημαντικές στιγμές του βίου μας, ανθρώπινου και εθνικού, είναι ο σεβασμός των κεκοιμημένων μας. η κηδεία τους, η φροντίδα τους. Αυτό σημαίνει κηδεύω, φροντίζω.

Η ταλαιπωρία του δολοφονημένου συνανθρώπου και Έλληνα Κωνσταντίνου Κατσίφα από τους απογόνους του Αλή πασά, των δοσιλόγων συνεργατών της Ναζιστικής και Φασιστικής  Κατοχής, σημερινών  συνέταιρων του Χίτλερ Ερντογάν και των λωποδυτών των Σκοπίων, φανερώνει το ήθος και τη στάση τους.  Είναι η συνέχεια της στάσης τους για τους 7948 πεσόντες Έλληνες στρατιωτικούς το 1940-1941.

Εμείς όμως που μεγαλώσαμε με το ήθος των Ομηρικών επών όπου ο σεβασμός στον νεκρό ήταν πάνω από όλα, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη συνέχιση της Ύβρεως……

Πηγή: ΜΑΛΚΙΔΗΣ

Η ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΡΙΖΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Στις 18, 19 και 20 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο Συνοδικό Μέγαρο ένα ενδιαφέρον επιστημονικό συνέδριο, το οποίο διοργάνωσε η Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστικής Ταυτότητος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόκειται για το 7οαπό τα 10 συνέδρια που έχουν προγραμματισθεί μέχρι το 2021 για να τιμηθούν τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως. Το θέμα ήταν λίαν επίκαιρο λόγω και της συζητουμένης Συνταγματικής Αναθεωρήσεως: «Οι φιλελεύθεροι θεσμοί του Αγώνος της Ελληνικής Επαναστάσεως».


Ο πρώτος εισηγητής ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος ως έγκριτος Καθηγητής της Νομικής μίλησε για το Σύνταγμα της Γ΄ Εθνικής Συνελεύσεως (Τροιζήνα, 1827) . Υπενθύμισε ότι στο Α΄ Κεφάλαιο, άρθρο 1, καθιερώνεται ως Επικρατούσα Θρησκεία εκείνη της «Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού», όμως εξίσου καθιερώνεται ρητώς, ως θεμελιώδες δικαίωμα, η Θρησκευτική Ελευθερία. «Καθείς εις την Ελλάδα επαγγέλλεται την θρησκείαν του ελευθέρως και δια την λατρείαν αυτής έχει ίσην υπεράσπισιν».

Με την ουδετερότητα που επιδιώκεται να επιβληθεί στο Σύνταγμα διαλύεται αργά αλλά σταθερά η Εκκλησία! •Τεράστιες οι ευθύνες Αρχιεπισκόπου και Ιεραρχίας!

ΣΩΤΗΡΗΣ Μ. ΤΖΟΥΜΑΣ


Η χώρα μας ζεί αποκαλυπτικές στιγμές. Η κυοφορούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, οποτεδήποτε συμβεί είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκει με έμμεσο τρόπο να εξαφανίσει την διαχρονική ισχύ της Εκκλησίας και της Πίστεως, στη ζωή αυτού του τόπου.


Η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει προς το παρόν με προβληματισμό την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ περί θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους και της πατρίδας μας. Αλλά το βέβαιο είναι ότι όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι η αντίδραση θα είναι δυνατή και γενναία.


Στόχος της σκληροπυρηνικής πλευράς της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος που μας κυβερνά -η οποία αποτελεί την θλιβερή μειοψηφία του ελληνικού λαού – είναι να επιβάλλει τις απόψεις αυτές,εφαρμόζοντας τις αντιεκκλησιαστικές διατάξεις που αφαιρούν από το Σύνταγμα όλα εκείνα που δείχνουν τον Ορθόδοξο προσανατολισμό της χώρας.


Και εννοείται ότι το όνομα του Ιησού Χριστού ως κεφαλή της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν θα έχει πλέον καμία θέση στα δημόσια πράγματα !

Οι Άγιοι Γαλακτίων και Επιστήμη – «Κλέος συζυγίας,αζύγων μέγα θαύμα» και το ασκητήριο του Αγίου Παϊσίου στο όρος Σινά

Άγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων και Επιστήμη († 5 Νοεμβρίου)

~ Στην εποχή μας, όπου η ανυπακοή στο θέλημα του Θεού έχει παγιωθεί στη συνείδηση των περισσοτέρων ανθρώπων, ο θεσμός της οικογένειας περνά μεγάλη κρίση.

Και η κρίση αυτή περισσότερο επικεντρώνεται στην έλλειψη πραγματικής – εν Θεώ- αγάπης μεταξύ των συζύγων. Και η εν χριστώ αγάπη σέβεται την ελευθερία του άλλου, αλλά ταυτόχρονα δέχεται με ταπείνωση τον ρόλο του καθενός μέσα στην οικογένεια όπως ο Θεός τον έχει ορίσει.

Είναι συγκλονιστική λοιπόν η ιστορία του ζεύγους αυτών των Αγίων, του Γαλακτίωνος και της Επιστήμης. Και αυτό γιατί την ώρα της ομολογίας και του μαρτυρίου του συζύγου η αγία Επιστήμη πήγε κοντά του αυτόβουλα και συμμαρτύρησε μαζί του. Είχαν και οι δύο την μόνη αληθινή αγάπη, την αγάπη προς τον Νυμφίο τους Χριστό, και εκεί είχαν εντάξει και την δική τους συζυγική αγάπη.

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (+ 5 Νοεμβρίου)

Οι άγιοι έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ.,όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος.

«Χαστούκι» από τη θυσία Κατσίφα σε όσους ξεχνούν το έθνος μας

Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα

Η θυσία του Κατσίφα είχε ως μοναδική απώλεια τη ζωή του. Κι αυτό δεν ήταν κάτι τυχαίο. Ηταν κάτι που είχε από την αρχή σχεδιάσει. Ο νέος Βορειοηπειρώτης δεν ήθελε να αφαιρέσει κανενός τη ζωή και μοναδικός σκοπός του ήταν να στείλει ένα μήνυμα με μοναδικό διακύβευμα την ίδια του τη ζωή. Το μήνυμα εστάλη, η ζωή του Κωνσταντίνου χάθηκε, αλλά ο ίδιος εγκαταστάθηκε στο πάνθεον των σύγχρονων ηρώων μας. Εν τέλει, ωστόσο, υπήρχε και θύμα. Όχι από σφαίρες, αλλά από τον βαθύτατο συμβολισμό της πράξεώς του.

Ο Κωνσταντίνος πέθανε για να κρατήσει ψηλά την ελληνική σημαία. Και στη συνείδηση κάθε πραγματικού Έλληνα η σημαία μας συμβολίζει όλα εκείνα που αγαπούμε σε αυτόν τον κόσμο: την ειρήνη, την ασφάλεια, την ελευθερία, τον τρόπο ζωής, τους φίλους μας, το σπίτι μας και, κυρίως, την οικογένειά μας. Όταν την ατενίζουμε, διακρίνουμε σε αυτήν τους αγώνες και τις θυσίες που συνέβαλαν στο να μπορούμε να είμαστε σήμερα ελεύθεροι και να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Έλληνες, ετεροπροσδιοριζόμενοι από τα άλλα έθνη. Κι αν είμαστε σωστοί, βλέπουμε στη σημαία μας και μία συμβολική σύνοψη των καθηκόντων μας. Διότι κάθε ένδοξη στιγμή που ταυτίζουμε με αυτήν είναι πρωτίστως προϊόν τέτοιων καθηκόντων.

Εδώ δεν είναι Ίμια... εδώ είναι κρανίου τόπος

 

...Εν ολίγοις από το πουθενά σε μεγάλη μερίδα των Ελλήνων άρχισε να «ιδρώνει» το αυτάκι της για το τι καταγωγή έχουμε οι Βορειοηπειρώτες και για το εάν τελικά μιλάμε ελληνικά.

Αγαπητοί μου άνθρωποι, εδώ πέρα βρισκόμαστε χιλιετηρίδες και η γλώσσα που ομιλούμε ανταποκρίνεται ακόμη και στην ιστορία της εποχής του Ομήρου.

του Γιώργου Γκοτζιά

Γιατί όμως να έχουμε ανάγκη ένα τόσο τραγικό γεγονός, ούτως ώστε να γνωρίσετε επιτέλους τα αυτονόητα που συστηματικά σας έκρυβαν οι καταπατητές της ιστορίας μας;

Εδώ δεν είναι Ίμια κύριε Πάγκαλε...

Εδώ η σημαία μετριέται με το ανάστημα και τη λεβεντιά μας. Την ύψωσή της την ορίζουν διεθνείς συμβάσεις και όσο κι αν κάποιοι θεωρούν αυτή την κίνηση ως ένα εθνικιστικό παραλήρημα, δυστυχώς σφάλλουν.

Χρέος της ελληνικής πολιτείας είναι να διασφαλίσει στους Έλληνες κατοίκους της γενέτειρας των ευεργετών του Ελληνικού Έθνους, τα απαραίτητα δικαιώματα που απορρέουν όχι μόνο από τους κανόνες δικαίου της εκάστοτε σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας, αλλά και από τους αγώνες που εκείνη δίνει.

Όσο για τις «ακρότητες» ενός ανθρώπου για τον οποίο αυτές τις μέρες κάνουμε λόγο, (υποβιβάζοντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και όχι μόνο)και ξέρουμε πως ατιμάζεται ολόκληρη η ανθρώπινή του υπόσταση, σας αναφέρω πως ο εμπαιγμός αυτού του είδους, μπορεί να ανταποκρίνεται μόνον σε καταστάσεις νοσηρότατης εγκεφαλικής λειτουργίας. Μην ξεχνάμε ακόμη τις τιμές τις οποίες από αρχαιοτάτων χρόνων οφείλουμε στους νεκρούς μας. Η ιστορία κρίνει και δικάζει τέτοιου είδους ιεροσυλίες.

Επιπλέον κακός σύμβουλος στο γεγονός, είναι η σιωπή μιας τοπικής κοινότητας που δυστυχώς υπολειτουργεί. Και γι αυτό ευθύνεστε εσείς, οι «εκτός των ορίων μας» άρχοντες. Δε ντρέπομαι να επικαλεστώ την αθλιότητα, διότι εκείνη είναι ο μόνος μου σύμμαχος σε ένα τέτοιο κατάντημα. Και γνωρίζω πολύ καλά πως η επίριψη ευθυνών δεν είναι «εύπεπτη» από κανέναν.

Το τιμόνι στον τόπο σας το κρατά η Ευρώπη, ενώ εδώ όπου η πλειονότητα των Βορειοηπειρωτών είμαστε ταυτοχρόνως Έλληνες – Ευρωπαίοι υπήκοοι, ποιος τελικά το κρατά; Γνωρίζει η Ε. Ε. πως δικοί της νομοταγείς υπέρ του μέτρου, πολίτες, ζούνε στα κατάλοιπα ξεπερασμένων ολοκληρωτικών καθεστώτων;Εάν όχι, τότε και πάλι εσύ αγαπημένη μας Ελλάδα φέρεις την ευθύνη.

Διότι εμείς οι εκτός της επικράτειάς σου, είμαστε μαζί σου και στα καλά και στα άσχημα. Και για εσένα γινόμαστε υπόλογοι φέροντας στην ψυχή μας την ταυτότητα και το όνομά σου.

Ο ηρωισμός εδώ πέρα είναι ταυτόσημος της επιβίωσης. Όποιος μετριάζει την ισχύ του, είτε χάνει την εθνική του συνείδηση, είτε οδηγείται μια για πάντα στην ξενιτιά.

Δερβιτσάνη Δερόπολης, Νοέμβριος 2018

Χιμάρα

Ἡ κοινὴ σεξουαλικὴ χρήση τῆς γυναίκας

 Χρονογραφίες


Μὰρξ – Ἔνγκελς, Κομμουνιστικὸ Μανιφέστο, 1848:


Κατάργηση της οικογένειας! Ακόμα και οι πιο ριζοσπάστες αγανακτούν γι’ αυτή την επαίσχυντη πρόθεση των κομμουνιστών. Πάνω σε ποια βάση στηρίζεται η σημερινή, η αστική οικογένεια; Πάνω στο κεφάλαιο, πάνω στο ατομικό κέρδος. Η οικογένεια αυτή σε ολόπλευρα αναπτυγμένη μορφή υπάρχει για την αστική τάξη. Εχει όμως το συμπλήρωμά της στην αναγκαστική έλλειψη της οικογένειας για τον προλετάριο και στη δημόσια πορνεία. Η αστική οικογένεια εξαλείφεται φυσικά μαζί με την εξάλειψη αυτού του συμπληρώματός της και τα δύο εξαφανίζονται μαζί με την εξαφάνιση του κεφαλαίου. Μας κατηγορείτε γιατί θέλουμε να καταργήσουμε την εκμετάλλευση των παιδιών απ’ τους γονείς τους; Το ομολογούμε αυτό το έγκλημα. Μας λέτε, όμως, ότι καταργούμε τις πιο προσφιλείς σχέσεις, αντικαθιστώντας τη διαπαιδαγώγηση στο σπίτι με την κοινωνική διαπαιδαγώγηση. Και μήπως και η δική σας διαπαιδαγώγηση δεν καθορίζεται από την κοινωνία; Μήπως δεν καθορίζεται από τις κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες ανατρέφετε τα παιδιά σας με την άμεση ή έμμεση ανάμειξη της κοινωνίας, με το σχολείο κλπ.; Την επίδραση της κοινωνίας στη διαπαιδαγώγηση δεν την εφευρίσκουν οι κομμουνιστές. Αυτοί μόνο το χαρακτήρα της αλλάζουν, αποσπούν τη διαπαιδαγώγηση από την επίδραση της κυρίαρχης τάξης. Οι αστικές φλυαρίες για την οικογένεια και τη διαπαιδαγώγηση, για τις προσφιλείς σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, γίνονται τόσο πιο αηδιαστικές, όσο περισσότερο, εξαιτίας της μεγάλης βιομηχανίας, σπάνε όλοι οι οικογενειακοί δεσμοί για τους προλετάριους και τα παιδιά μεταβάλλονται σε απλά εμπορικά είδη και όργανα εργασίας.

Μα εσείς οι κομμουνιστές θέλετε να φέρετε την κοινοκτημοσύνη των γυναικών, φωνάζει “εν χορώ” ολόκληρη η αστική τάξη. Ο αστός βλέπει στη γυναίκα του ένα απλό εργαλείο παραγωγής. Ακούει να λένε πως τα εργαλεία παραγωγής πρόκειται να τα εκμεταλλεύονται από κοινού και φυσικά δεν