Εκοιμήθη, εν Κυρίω, ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, Καθηγητης και πρ. Κοσμήτορας στη Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ

Μεγάλη απώλεια για τον Ελληνισμό, την Εκκλησία και την Ορθόδοξη Θεολογία. Υπήρξε σπουδαίος δάσκαλος και πατερικός Θεολόγος, τίμησε τον Ιερό Κλήρο και γενικότερα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ήταν παρών, σε όλους τους αγώνες του Έθνους και της ορθοδοξίας, κατά τα τελευταία χρόνια, πάντοτε με τεκμηριωμένες, επιστημονικά και θεολογικά, θέσεις, που στήριζαν ισχυρά τη διατήρηση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας και αυτοσυνειδησίας. 
 Είναι βέβαιο ότι θα μας λείψει η τεράστια προσφορά και η δυναμική παρουσία και γνησιότητα των ποικίλων παρεμβάσεών του. 
Αιωνία του η μνήμη και ο Θεός να τον αναπαύσει εν χώρα ζώντων.

Τρελογιάννης

Ο Άγιος Βονιφάτιος ήταν δούλος της Συγκλητικής Αγλαΐδος, αλλά και δούλος στον έρωτα της κυρίας του

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Γέροντα, τόλμησε ένας κοσμικός μια φορά να του πει, λένε πως ο τάδε είναι ανήθικος. Εσείς τι γνώμη έχετε γι΄αυτό; – ΄Οτι “οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού” (Ματθ. κα΄31) δεν σου λέει τίποτα; Γιατί τελικά αυτούς, επειδή συναισθάνονται τα χάλια τους, ο Θεός τους οικονομεί΄ και τα χάλια τους – με τη μετάνοιά τους – τα κάνει χαλιά για την ουράνια Βασιλεία του. Μ΄εμάς έχει πρόβλημα ο Θεός, που νομίζουμε ότι είμαστε δίκαιοι και κρίνουμε τους άλλους΄και μη αισθανόμενοι την ανάγκη της βοήθειάς Του δεν την ζητούμε και συνεπώς στερούμε στην Θεία Χάρη το δικαίωμα να ενεργήσει και να μας σώσει.
Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι’ αυτό μη στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα…
Ο Θεός παίρνει τα χάλια μας και τα κάνει χαλιά για τον Παράδεισο, τα σπασμένα βάζα σε μωσαϊκά, τη κοπριά σε λίπασμα.

Ἡ βαθύτερη ἐπιδίωξη τοῦ Ἐρντογάν

Γράφει ὁ Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Διδάκτωρ Οἰκονομικῶν καὶ Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν Πανεπιστημίου Γενεύης

 Τὸ 1990 ἡ ἐπιστημονικὴ ἐπιθεώρηση ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ἐξέδωσε ἕνα τεῦχος-ἀφιέρωμα στὰ ἑλληνοτουρκικά, μὲ θέμα: «Οἱ τουρκικὲς προθέσεις καὶ οἱ ἑλληνικὲς αὐταπάτες». Σὲ αὐτὸ διαπρεπεῖς διπλωμάτες καὶ ἐπιστήμονες ὑποστήριζαν ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι ἕνα ἐπεκτατικὸ καὶ ἀναθεωρητικὸ κράτος, ἐπιδιώκει τὴν μετατροπή της σὲ περιφερειακὴ δύναμη καὶ ἀποδίδει σημασία μόνον στοὺς συσχετισμοὺς ἰσχύος καὶ ὄχι στὸ διεθνὲς δίκαιο. Ὅποτε ἡ Ἑλλάδα θὰ πρέπει νὰ ὀργανώσει στὴν ἐξωτερικὴ καὶ ἀμυντικὴ πολιτική της σὲ ρεαλιστικὴ βάση, ἀντὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι ἡ εὐρωπαϊκὴ πορεία τῆς Τουρκίας ἢ τὸ διεθνὲς δίκαιο θὰ «ἐξημερώσουν» καὶ θὰ ἀναχαιτίσουν ἀπὸ μόνα τους τὴν γειτονικὴ χώρα.
Τὸ τεῦχος αὐτὸ ἔκανε ρεκὸρ πωλήσεων (τὴν μακρυνὴ ἐκείνη ἐποχὴ δὲν ὑπῆρχε διαδίκτυο). Ἀλλὰ τὸ διπλωματικὸ καὶ πολιτικὸ κατεστημένο, δηλαδὴ τὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων ποὺ διαμορφώνουν τὴν ἐξωτερικὴ πολιτική, λοιδώρησε τὴν ἔκδοση ὡς «ἀκραία» καὶ «ἐθνικιστική». Διότι οἱ ἐφησυχαστικὲς αὐταπάτες εἶναι πιὸ εὔπεπτες ἀπὸ τὸν δυσάρεστο ρεαλισμό. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ὁ αὐταπάτες γαλούχησαν δύο γενιὲς σὲ λάθος κατεύθυνση, μὲ ἀποτέλεσμα σήμερα τὸ πολιτικὸ σύστημα νὰ δυσκολεύεται νὰ ἀναλύσει σωστὰ τὴν ὠμὴ τουρκικὴ ἀπειλή.
Ποιὲς εἶναι οἱ πραγματικὲς προθέσεις τοῦ Ἐρντογᾶν; ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ δὲν εἶναι εὔκολη. Ὑπάρχουν τρία δυνατὰ σενάρια:

Γιατί τὰ Ἑλληνόπουλα ὑστεροῦν στὴν «πίτσα-PISA»

Γράφει ὁ Γεώργιος Μπαμπινιώτης, Καθηγητὴς Γλωσσολογίας, πρώην πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

        Ανόητα και συγκριτικώς αγράμματα δεν είναι, με αντικειμενικά πάντοτε κριτήρια. Τότε γιατί οι εξεταζόμενοι εντός (και εκτός) PISA μαθητές δυσκολεύονται στην κατανόηση τού κειμένου και στη σύνταξη περίληψης με περιορισμένο αριθμό λέξεων; Γιατί αποτυγχάνουν σε σημαντικό βαθμό;                   Φταίνε ελλείψεις στη γλωσσική τους συγκρότηση; Φταίει ο τύπος και ο τρόπος εξέτασης; Φταίει η ελλιπής προετοιμασία και κατάρτιση σ’αυτό το είδος άσκησης και εξέτασης; Τι φταίει τελικά; Γιατί, βέβαια, ανόητα και συγκριτικώς αγράμματα τα Ελληνόπουλα δεν είναι με αντικειμενικά πάντοτε κριτήρια. Ξέρουν δάσκαλοι και μαθητές μας πώς παρασκευάζεται μια καλή «πίτσα-PISA», όπως λ.χ. ξέρουν τα παιδιά τής Σιγκαπούρης, τού Μακάο, τού Χονγκ-Κονγκ, τής Εσθονίας, τού Καναδά, τής Φινλανδίας, τής Ιρλανδίας και άλλων χωρών; 

       Η εξέταση στην κατανόηση κειμένου (ερωτήσεις και περίληψη) προϋποθέτει δύο μορφές γνώσης: καλή γνώση τής μητρικής γλώσσας και καλή γνώση τού τρόπου λειτουργίας τού κειμένου. Προϋποθέτει ακόμη μια τεχνική: την τεχνική σύνταξης μιας επιτυχούς λεκτικής σύνοψης («περίληψης») τού κειμένου. Πώς έχουν ως προς αυτές τις... προϋποθέσεις οι μαθητές των σχολείων μας όσο μπορούμε να γνωρίζουμε. Καλή γνώση τής μητρικής γλώσσας Η γνώση τής μητρικής γλώσσας προϋποθέτει επαρκή γνώση τριών συστατικών: λεξιλογίου, σύνταξης και γραμματικής. Ανεπαρκής γνώση έστω και ενός από αυτά γεννά προβλήματα στην κατανόηση ή/και στη σύνταξη περίληψης κειμένου. 

     Άρα το θέμα που πρέπει να απασχολεί την Εκπαίδευσή μας —όχι μόνο λόγω τής επίδοσης των μαθητών μας στον διαγωνισμό PISA— είναι πώς τα Ελληνόπουλα θα αποκτήσουν την απαιτούμενη σχολική γνώση τής γλώσσας (η γενικότερη γνώση τής γλώσσας δεν είναι μόνο θέμα σχολείου). Αυτό προϋποθέτει σωστή (ευμέθοδη), ελκυστική και αποτελεσματική διδασκαλία τής μητρικής γλώσσας

π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος: Τὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων καὶ οἱ καθημερινὲς προεκτάσεις

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ»

Ὁ κόσμος συνήθως γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα, σὰν τὴ γιορτὴ μίας βολικῆς ἀγάπης, ποὺ αἰωρεῖται μέσα στὸ φαρισαϊκὸ καὶ ὑπὸ πτώχευση «φάντασμα-πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων». Καθιερώθηκαν δυστυχῶς τὰ Χριστούγεννα ὡς τὸ ἐπαιτειακὸ πυροτέχνημα μίας ἀγάπης, ποὺ εἶναι ἐπιδερμικὴ καὶ ἀτελής, καρπὸς κάθε σκοτισμένης καὶ ἐγκλωβισμένης στὰ ἀνικανοποίητα πάθη ψυχῆς.
Ὁ «ἄχριστος» (χωρὶς Χριστὸ) χριστιανός, ἀγνοεῖ ὅτι ἡ γιορτὴ γίνεται μόνο ἂν δεῖ, τί μπορεῖ νὰ κάνει ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ περπατήσει 365 μέρες τὸ χρόνο ὁ Χριστὸς στὰ μονοπάτια καὶ πεζοδρόμια τῆς γής, μέσα ἀπὸ τὰ δικά του πόδια. Γιορτάζει πραγματικὰ Χριστούγεννα, ὄχι αὐτὸς ποὺ δίνει καὶ παίρνει δῶρα, ἀλλὰ ὅποιος εἶναι ἀπὸ μόνος του, τὸ πιὸ ὑπέροχο δῶρο γιὰ ὅλους τους ἄλλους. Τί ἄλλο δηλαδὴ μπορεῖ νὰ ἔχει σημασία, ἀπὸ τὸ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος, ἕνας «κανονικὸς» χριστιανός, δηλαδή, «ὁ Χριστὸς» πάνω στὴ γῆ; Τότε μόνο τὰ Χριστούγεννα γίνονται μία ζωντανὴ διαρκῆς γιορτὴ καὶ ὄχι μία θεατρικὴ ἐπιθεώρηση περιορισμένη στοὺς μπιχλιμπιδάτους στολισμούς, στὰ ἐθιμοτυπικὰ δῶρα, οἰκογενειακὰ τσιμπούσια καὶ.... ὀλιγοήμερη φιλανθρωπικὴ διάθεση.

Ἡ Ἐκκλησία, μᾶς ζητάει κάτι εὔκολο: Ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε οἱ εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, νὰ πᾶμε μὲ τὴ χάρη του, στὴν ἀγάπη Του.

Σὲ αὐτὴν τὴν πορεία πρὸς τὴν ὁμοίωση μὲ τὸν Θεό, συντονιζόμαστε, μὲ τὴν προσευχή, νηστεία, μετάνοια, Θεία Κοινωνία. Ὅλα αὐτά, ἀρχίζουν μὲ προϋπόθεση τὸν κόπο καὶ διάθεση τοῦ πιστοῦ, ἀλλὰ καρποφοροῦν καὶ τελειώνονται μὲ τὴν κάθαρση/φωτισμὸ/ θέωση, ποὺ εἶναι δῶρα τοῦ Ἁγίου

Η ζωή είναι ένα στάδιο αγώνων († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Γνωρίζετε κανέναν Άγιο που να μη πόνεσε και να μη πέρασε μέσα στο καμίνι, να μη δοκιμάστηκε στο χωνευτήρι που λέγεται πόνος; Και μεις να μη νομίζουμε ότι έτσι, χωρίς καμιά δική μας υπομονή και καρτερία στις φουρτούνες της ζωής, θα προοδεύσουμε πνευματικά. Πρέπει να μάθουμε την αξία και το νόημα της ζωής σαν ένα στάδιο αγώνων πριν από τη μετάβασή μας στον ουρανό. Να θυμηθούμε ότι είναι σοφό και αληθινό αυτό που λέγεται: «Είχε δάσκαλο τον πόνο και έμαθε πολλά».

Η αμαρτία είναι εκείνη που μας εμποδίζει να πιστέψουμε, όχι η λογική. Γι’ αυτό αν πεις σ’ έναν άπιστο να ζήσει έξι μήνες κατά την ηθική του Ευαγγελίου, και το κάνει, θα γίνει πιστός χωρίς να το καταλάβει.

Το: «Δεν υπάρχει Θεός» το λένε συνήθως άνθρωποι φαύλοι και ανήθικοι. Ούτε βρέθηκε ούτε θα βρεθεί άνθρωπος ηθικός, εγκρατής, ενάρετος κλπ. που να λέει τόσο εύκολα: «Δεν υπάρχει Θεός!»

Έχουμε την εντύπωση ότι εμείς σήμερα είμεθα ελεύθεροι. Αλλά είμεθα στην πραγματικότητα; Εμείς, βέβαια, δεν έχουμε, αφεντικά της παλαιάς εποχής, αλλά είμεθα δούλοι, λίγο ή πολύ στα πάθη μας. Ο άλλος βλέπει κάτι στην τηλεόραση και λέγει: «Αύριο θα πάω να αγοράσω αυτό, που διαφημίζεται», χωρίς να του χρειάζεται. Αυτό λέγεται ελευθερία; Όταν η γυναίκα βλέπει την μία ή την άλλη στην τηλεόραση ν’ αλλάζουν «μοντελάκια» και λέγει: «Δεν μπορώ να πάω με το ίδιο φόρεμα σε δύο γάμους», αυτό είναι ελευθερία;

Ἰδοὺ καιρὸς ἤγγικε τῆς σωτηρίας ἡμῶν·

Ἰδοὺ καιρὸς ἤγγικε τῆς σωτηρίας ἡμῶν· εὐτρεπίζου Σπήλαιον, ἡ Παρθένος ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν, Βηθλεὲμ γῆ, Ἰούδα, τέρπου καὶ ἀγάλλου, ὅτι ἐκ σοῦ ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν. Ἀκούσατε ὄρη καὶ βουνοί, καὶ τὰ περίχωρα τῆς Ἰουδαίας, ὅτι ἔρχεται Χριστός, ἵνα σώσῃ ὃν ἔπλασεν ἄνθρωπον, ὡς φιλάνθρωπος.