Ἀποκλειστικὴ μετάφραση: Ρωμαίικο Ὁδοιπορικὸ
Δὲν εἶναι πλέον ἀνεκτό νὰ ἔχεις "πιστεύω" καὶ νὰ τὸ ἐκφράζεις!
Οἱ νέοι σήμερα εἶναι πολὺ διστακτικοὶ
γιὰ νὰ ὑποθέσουν ὅτι κάτι εἶναι βέβαιο καὶ αὐτὴ ἡ διστακτικότητα
ἀποκαλύπτεται στὴ γλώσσα τους. Σὲ κάθε θέμα ὅπου θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρχει
διαφωνία θὰ βάλουν ἕνα ἐρωτηματικὸ στὸ τέλος τῆς πρότασης.
Καὶ γιὰ νὰ ἐνισχύσουν τὴ στάση αὐτῆς τῆς
οὐδετερότητας θὰ εἰσάγουν λέξεις ποὺ λειτουργοῦν γιὰ «ἀποποίηση
εὐθυνῶν», ὅπως γιὰ παράδειγμα τὸ «περίπου». Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶναι
ἀνένδοτος ὅτι ἡ γῆ εἶναι σφαιρική, αὐτοὶ θὰ ὑποστηρίξουν ὅτι ἡ γῆ εἶναι
«περίπου σφαιρική».
Ἀπὸ ποῦ πηγάζει αὐτὸς ὁ μόνιμος δισταγμός; Ὅπως καταλαβαίνω, ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴ νέα ἰδεολογία τῆς
μὴ διάκρισης/διαφοροποίησης. Ἡ σύγχρονη ἐκπαίδευση στοχεύει νὰ εἶναι
ἀνοιχτὴ σὲ ὅλους, καὶ αὐτὸ σημαίνει, νὰ μὴν ἀκούγεται πολὺ σίγουρό το
ὁτιδήποτε, καὶ εἰδικὰ στὴν περίπτωση ποὺ κάνει κάποιους ἀνθρώπους ποὺ
δὲν συμμερίζονται αὐτὰ τὰ «πιστεύω» νὰ αἰσθανθοῦν ἄβολα. Πράγματι, ἀκόμα
καὶ ἀποκαλώντας τὰ «πιστεύω» εἶναι ἐλαφρῶς ὕποπτο. Ἡ σωστὴ λέξη εἶναι
«ἀπόψεις». Ἂν προσπαθήσεις νὰ ἐκφράσεις τὰ δεδομένα σου σήμερα σὲ μιὰ
αἴθουσα ἐκπαιδευομένων μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπιστεῖς μὲ ἀπορία, ὄχι ἐπειδὴ
εἶσαι λάθος ἀλλὰ ἀπὸ τὴν «περιέργειά» του
νὰ εἶσαι σίγουρος γιὰ ὁτιδήποτε, καὶ ἀκόμη περισσότερο ὅταν προσπαθεῖς
νὰ τὰ μεταλαμπαδεύσεις στοὺς ὑπολοίπους. Ὁ ἄνθρωπος μὲ βεβαιότητες
χαρακτηρίζεται ὡς αὐτὸς ποὺ δὲν τηρεῖ τὸ