Η Ελλάδα εκπέμπει SOS για αλλαγή οικονομικής πορείας

Της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη

Μετά από σχεδόν επτά χρόνια συνεχούς και ραγδαίας επιδείνωσης όλων ανεξαιρέτως των δεικτών της πραγματικής ελληνικής οικονομίας, επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η συνέχιση της ίδιας οικονομικής μας πολιτικής ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Οι υπεύθυνοι για τις τύχες μας, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, φέρουν βαρύτατες ευθύνες, προσποιούμενοι άγνοια αυτής της αναμφισβήτητης πραγματικότητας: ότι, δηλαδή, το ελληνικό πρόγραμμα βασίστηκε εξαρχής σε τραγικά εσφαλμένες υποθέσεις, που οδηγούν αναπότρεπτα στην εξαθλίωση ολοένα μεγαλύτερων τμημάτων του ελληνικού λαού.
Η παταγώδης αποτυχία του δεν μπορεί πια να συγκαλυφτεί, ούτε με την προσπάθεια επίρριψης ευθυνών στη χώρα μας, επειδή δήθεν δεν το εκτέλεσε σωστά (όπως διαπιστώνει ο Joseph Stiglitz στο τελευταίο του βιβλίο, "η καταστροφή της οφείλεται στο ότι το εφάρμοσε με ευλάβεια"), ούτε με την εμφάνιση δήθεν δημοσιονομικών επιτευγμάτων, όπως μεταξύ και άλλων, των πρωτογενών πλεονασμάτων, που προκύπτουν από την καταστροφή της πραγματικής οικονομίας, αλλά ούτε και με αφελείς εξαγγελίες δήθεν αναμενόμενων βελτιώσεων και δήθεν έλευσης της πολυπόθητης ανάπτυξης.
Συνοπτικά, το πρόγραμμα σταθεροποίησης της Ελλάδας βασίστηκε σε σωρεία εσφαλμένων υποθέσεων (που άλλωστε βρίσκονται και στα θεμέλια της ΕΕ-Ευρωζώνης), όπως ανάμεσα και σε

Πνεύμονας τρομοκρατίας

Ἡ διαπάλη τοῦ καθηγητῆ Παύλου καί τῶν ἀριστεριστῶν φοιτητῶν στό Πολυτεχνεῖο Ξάνθης ἔφτασε πιά στόν Τῦπο ἀλλά καί στά δικαστήρια, μέ συνέπεια νά ἀναδυθεῖ στήν ἐπιφάνεια τό τρομακτικό πρόβλημα τῆς λογοκρισίας στά Πανεπιστήμια τῆς πατρίδας μας.
Τήν ὑπόθεση τήν “γνωρίζουμε” μόνο ἀπό τίς κατά καιρούς ἀνακοινώσεις τῶν δύο πλευρῶν. Ἡ μία κατηγορεῖ τήν ἄλλη γιά “ποινικοποίηση τῆς ἄποψης” ἀλλά καί γιά οὐσιαστική ἀνεπάρκεια στόν μορφωτικό της ρόλο. Ἐπειδή ὅμως δέν θεωροῦμε πώς μπορεῖ κανείς νά γνωρίζει ὅλες τίς λεπτομέρειες μιᾶς τόσο πολύπλευρης ἀντιπαράθεσης, θά ποῦμε μόνο τή γνώμη μας ἀνεξαρτήτως προσώπων καί τῶν συγκεκριμένων περιστατικῶν.
Ὑπάρχει ἄνθρωπος σήμερα στήν Ἑλλάδα πού νά θεωρεῖ τό Πανεπιστήμιο “χῶρο ἐλεύθερης διακίνησης ἰδεῶν” καί “πνεύμονα δημοκρατίας”, ὅπως γράφουν οἱ φυλλάδες πού συμπαρίστανται στούς φοιτητές; Ὑπάρχει ἔστω καί ἕνας πολίτης πού νά ἀγνοεῖ τό φασιστικό ὄργιο τοῦ τραμπουκισμοῦ καί τῆς ἰδεοληψίας τό ὁποῖο ἔχει ἁλώσει τούς πανεπιστημιακούς χώρους; Δέν εἶναι κοινός τόπος ὅτι τά ΑΕΙ ἐκχωρήθηκαν στά “παιδιά” γιά νά …“ἐκφράζονται” ὅπως θέλουν; Ὅτι ἔτσι κι ὁ κάθε βλαμμένος τσόγλανος μπορεῖ νά ἀσχημονεῖ ἀτιμωρητί, ἐπικαλούμενος συνήθως μιάν ἀριστεροαναρχική ἰδεολογία τῆς πλάκας; Οἱ ὄψεις τῶν ἐκπαιδευτικῶν μας ἱδρυμάτων – μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως- ἤ τά ἀντικοινωνικά κατορθώματα τῶν βανδάλων (πού συχνά λειτουργοῦν ὡς Τάγματα Ἐφόδου) δέν ἀρκοῦν ὡς τεκμήρια τοῦ προφανοῦς;

Δέν χρειάζεται ἐπιχειρηματολογία γιά τό τί συμβαίνει σέ ΟΛΑ μας τά Πανεπιστήμια, εἶναι κοινό μυστικό. Ἁπλῶς ἡ κοινωνία μας, νιώθοντας φοβισμένη ἀλλά καί ἔνοχη γιά τήν ἀγωγή πού (δέν) ἔδωσε στά παιδιά της, σιωπᾶ. Τήν μιμεῖται καί μιά μεγάλη μερίδα τῶν διδασκόντων πού εἶναι …ἐκπαιδευμένη στήν αἰδήμονα σιωπή, ἔχοντας καταλάβει τή θέση της χάρη σέ κόμματα καί κυκλώματα μέ ἀντάλλαγμα τήν ψῆφο καί τήν συναίνεσή της (εἰδικά στό ΔΠΘ τό φαινόμενο εἶναι σχεδόν ὁ κανόνας). Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ὄντας ἐκτός, ἀδυνατοῦμε νά ἀντιδράσουμε. Ἡ Πολιτεία ὅμως τί κάνει; Μιά πρώτη, δειλή προσπάθεια εἶχε γίνει στά πρῶτα χρόνια τῆς κρίσης ἀλλά ἦρθε ὁ Σύριζα κι ἀνέτρεψε ὅ,τι σώφρον νομοθετήθηκε. Μά δέν ντρέπεται, ὁ καθένας ἁρμόδιος προσωπικά, μέχρι τόν ὑπουργό Παιδείας, νά ζεῖ σέ μιά χώρα ὅπου ἡ πιό ταπεινωτική λογοκρισία καί ἡ πιό τραμπούκικη συμπεριφορά νά ἁλωνίζουν στά Ἀνώτατα πνευματικά ἱδρύματά της; Δέν ντρέπεται ὁ ὑπουργός Παιδείας τῆς Ἑλλάδας (αὐτή εἶναι ἡ χώρα μας, διάολε!) πού δέν μπορεῖ κανείς νά ἀντικρύσει μιάν ἑλληνική σημαία σέ ὁποιοδήποτε πανεπιστημιακό διδακτήριο; Νά μήν μπορεῖ οὔτε ὁ ἴδιος νά μιλήσει σέ καμμία πανεπιστημιακή αἴθουσα; Πόση ξεφτίλα ἀκόμη θ’ αντέξουμε;
Πηγή Αντιφωνητής
Αβέρωφ 

Ο διαβόητος Νάσσος Θεοδωρίδης κρύβεται πίσω από την ενότητα «αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα» – οι ΜΚΟ απειλούν τη δημοκρατία

Η τελευταία ενημέρωση από το ιστολόγιο Αντιφωνητής online που πρώτο μας πληροφόρησε για τη σχολική ‘Θεματική Εβδομάδα’ του Υπ. Παιδείας, είναι ότι «η ενότητα ¨Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα¨. … έχει υποβληθεί από το Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για τον Ρατσισμό, την Οικολογία, την Ειρήνη και τη μη Βία.» Δηλαδή την -δείτε στην ονομασία και την σαρκαστική ειρωνεία- «… ΜΚΟ «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» (-www.antigone.gr) που διευθύνει ο περιώνυμος Νάσος Θεοδωρίδης της ελληνοφοβικής παρέκκλισης.»
Ο Νάσσος Θεοδωρίδης έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές το πανελλήνιο για τις ανθελληνικές του θέσεις. Για να αναφέρω μόνο λίγα από τα ‘κατορθώματά’ του, είναι ο άνθρωπος που είχε αποκαλέσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη «επονείδιστο εγκληματία κατά της ανθρωπότητας», την Επανάσταση του ’21 «εθνικιστικό μύθο», το Αλβανικό έπος έναν ιμπεριαλιστικό / ταξικό πόλεμο και «μύθο», τους Πόντιους ιθαγενής φυλή μουσουλμάνων οι οποίοι διέπραξαν την πιο άγρια γενοκτονία, τα Σκόπια «Μακεδονία», τα Ίμια «Καρντάκ» και πάει λέγοντας … Ένας άνθρωπος με αυτές τις ανθελληνικές ‘περγαμηνές’ είναι φυσικό και αναμενόμενο ότι θα ‘τρώγεται’ με τα ‘γνωστά δικαιώματα’ και ως τέτοιος αξιοποιήθηκε από την αριστερά. Από την επιτροπή δικαιωμάτων της Βουλής απομακρύνθηκε, όπως μας είπαν κι εμείς τους πιστέψαμε λέει, επειδή οι θέσεις του «δεν απηχούν στις συλλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.» Φαίνεται όμως ότι στα θέματα της εσωτερικής πολιτικής συμφωνούν (για να αστειευτούμε και λίγο), γι’ αυτό και οι αμετανόητοι τον επανέφεραν από την ‘πίσω πόρτα’.

Οι ΜΚΟ σαν του Νάσσου Θεοδωρίδη λειτουργούν ως μεταγγιστές της νεοταξικής ατζέντας στα ‘εθνικά κοινοβούλια’ αφού εκείνα έχουν κάνει πρώτα και τις απαραίτητες διαδικασίες για να τους ανοίξουν το παράθυρο. Ας το σκεφτούμε αυτό λιγάκι, δεν είναι και εύκολο δα για μία κυβέρνηση να πει έτσι ανοιχτά στους ψηφοφόρους της ότι εγώ αποφάσισα να μολέψω τα παιδιά σας. Θα πρέπει να φαίνεται πως τούτο είναι ‘προϊόν’ μιας δημοκρατικής και νόμιμης διαδικασίας, ότι προέρχεται από την ίδια την κοινωνία και την εκφράζει, ή/και ότι αποτελεί μία προχωρημένη καινοτομία που έχει ως σκοπό να ‘εκσυγχρονίσει’ την ‘οπισθοδρομική’ κοινωνία. Αυτό έκανε και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), άνοιξε το παράθυρο όταν στις 4 Νοεμβρίου του 2016 απλόχερα απήθυνε την πρόσκληση υποβολής εκπαιδευτικών προγραμμάτων ή / και εκπαιδευτικών υλικών και σε Μη Κυβερνητικούς φορείς. Η πρόσκληση αυτή μάλιστα αρχικώς έληγε μετά από 7 εργάσιμες ημέρες και έπειτα, προφανώς μετά από ενστάσεις, επεκτάθηκε για άλλες 7, πράγμα το οποίο όπως σωστά επεσήμανε το ιστολόγιο ‘Αντιφωνητής’ υπεδείκνυε «φωτογραφική μεθόδευση για κάποιους ημέτερους».
Για τον Κώστα Γιαβρόγλου που έχει ο ίδιος πει ότι «καθήκον των αριστερών είναι να πηγαίνουν κόντρα σε κάθε εθνική τάση», ο Νάσσος Θεοδωρίδης με το απίστευτο ρεκόρ ανθελληνικών δηλώσεων -οι οποίες σε ένα ευνομούμενο Κράτος που σέβεται τον εαυτό του θα αποτελούσαν σοβαρό λόγο αφαίρεσης της Ελληνικής ιθαγένειας- δεν μπορεί παρά να ενσαρκώνει τον ιδανικό «ημέτερο». Εδώ όμως δημιουργείται ένα μείζον θέμα το οποίο πρέπει επιτέλους να απασχολήσει την Ελληνική κοινωνία, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται  τώρα αντιμέτωπη με τους ‘καρπούς’ αυτής της αμαρτωλής και παράτυπης συνεργασίας των δύο «ημετέρων». Η συνεργασία της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου με ΜΚΟ που διευθύνει ο Νάσσος Θεοδωρίδης προσβάλλει την κοινωνία, προσβάλλει την μνήμη των Ελλήνων, προσβάλλει τους νεκρούς, προσβάλλει τα Ιερά και τα Όσια του έθνους και εκθέτει την κυβέρνηση ανεπανόρθωτα. Δεν πτοήθηκαν οι αθεόφοβοι από το προκλητικό παρελθόν αυτού του ανθρώπου και του έδωσαν και λόγο στην ανατροφή των παιδιών μας.  
Οι μεθόδευση του Υπ. Παιδείας και το πρόσωπο στο οποίο κατέληξε δεν δείχνει απλά έλλειψη ευθιξίας της κυβέρνησης απέναντι στην κοινή γνώμη, είναι μία καταφανής ένδειξη ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ του Ελληνικού λαού και όλων όσων φέρει μέσα του. Δεν είναι δυνατόν πάνω σε αυτή τη βάση να εμπιστευθεί ο Έλληνας το παιδί του σε κανένα Υπ. Παιδείας. Έπειτα από αυτό το φιάσκο, που αναμενόμενο ήταν να προκαλέσει τόσο σάλο και δυσαρέσκεια στην κοινή γνώμη, όχι μόνο η ενότητα ¨αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα¨ της ΜΚΟ του ακατανόμαστου «ημετέρου» πρέπει να απορριφθεί αλλά και ολόκληρη η Θεματική Εβδομάδα διότι τίθενται σοβαρά ζητήματα διαφάνειας και νομιμότητας των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν, τα οποία οι φορολογούμενοι Έλληνες γονείς δεν επιθυμούν να δοκιμάσουν πάνω στα παιδιά τους. Είναι ολοφάνερο εδώ ότι το ΙΕΠ δεν έψαχνε για εκπαιδευτικά προγράμματα και υλικό τα οποία θα εμπλούτιζαν πραγματικά την παιδεία των ελληνοπαίδων, έψαχνε για κάτι ‘συγκεκριμένο’ αξιοποιώντας τις ‘τρύπες’ του συστήματος ‘συνεργασία κράτους-ΜΚΟ’. Ο Κώστας Γιαβρόγλου οφείλει να δώσει εξηγήσεις.
Μέσω αυτού του συστήματος συνεργασίας κράτους και ΜΚΟ που τείνει να γίνει κατεστημένο, βλέπουμε επανειλημμένως να δίνεται βήμα σε ανθρώπους και ομάδες που υιοθετούν τις πιο επικίνδυνες, εχθρικές, υβριστικές, ακραίες και ξενόφερτες θέσεις και ιδέες οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κοινή γνώμη και υπονομεύουν όχι μόνο την εθνική ασφάλεια αλλά και την ψυχοσωματική ισορροπία των Ελλήνων. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση που δίνει βήμα σε αυτές τις περιθωριακές και ακραίες θέσεις έχει στο μανίκι της τον αντιρατσιστικό νόμο -έχει δηλαδή νομιμοποιήσει την πολιτική ορθότητα- και πατρονάρει τον Ελληνικό λαό κουνώντας του το δάχτυλο και λέγοντάς του ότι είναι «ακραίος», «ρατσιστής», «φασίστας» και όλα τα γνωστά. Κατάφεραν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να φυλακίσουν την κοινή γνώμη στο κόμμα της Χρυσής Αυγής, ενώ τις δικές τους ακραίες θέσεις τις επιβάλλουν με δημοκρατικό περιτύλιγμα. Οι ΜΚΟ παίζουν κομβικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία που απειλεί ευθέως τη δημοκρατία.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους. Έχουμε πόλεμο.

***

Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ

Από τους καθηγητές στο Μεσολόγγι ξεκινούν οι αντιδράσεις

Οι καθηγητές προβληματίζονται για το θέμα των «έμφυλων ταυτοτήτων» και ζητούν να γίνει προαιρετική - Ν. Παπαχρήστος: «Φόβοι για ΜΚΟ και κομματικές οργανώσεις στα σχολεία στο πλαίσιο της ενημέρωσης»

Κατάργηση της υποχρεωτικής Θεματικής Εβδομάδας ζητεί η ΟΛΜΕ, ενώ το εναρκτήριο λάκτισμα για κινητοποιήσεις δίνεται από το Μεσολόγγι , όπου οι καθηγητές της Α' ΕΛΜΕ ζητούν “συνδικαλιστική κάλυψη” για τους καθηγητές που δεν επιθυμούν να υλοποιήσουν τη συνδικαλιστική εβδομάδα.

Την ώρα που το υπουργείο Παιδείας ανοίγει η συζήτηση για τις έμφυλες σχέσεις και τις εξαρτήσεις στα σχολεία και είναι αποφασισμένο να εισάγει στα σχολεία την ενημέρωση για θέματα που αφορούν σε γκέι και έμφυλες καταστάσεις, στο πλαίσιο ειδικά αφιερωμένης , η ΟΛΜΕ ζητεί την μετατροπή της σε προαιρετική και τη μείωση της διάρκειας της ενημέρωσης σε δύο ημέρες.

Γέροντας Αιμιλιανός: ''Πώς θα καταλάβω εάν έχω λύπη;''

Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης

Όταν βλέπη κανείς τον εαυτό του και τα χρόνια να περνούν, όταν βλέπη τις αποτυχίες του, τα τραύματά του, τις αμαρτίες του, τις εσωτερικές του πληγές, τις απιστίες του, τα συντρίμμια της υπάρξεώς του, τα πτώματα του λογισμού του, της καρδιάς του, με τα οποία γέμισε την ζωή του, όταν βλέπη πόσες φορές μετενόησε και τίποτε δεν έκανε, τον κυριεύει μία λύπη.

Αυτή η λύπη μπορεί να προέλθη ακόμη και από τον ενστικτώδη εαυτό μας, δηλαδή από τον εγωισμό μας, από την υπερηφάνεια μας, διότι θα θέλαμε να είμαστε μεγάλοι, να μην είχαμε λογισμούς, να μην αποτυγχάναμε. Άπειρες ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας λυπούν.

Καλύτερα να πέσης στα χέρια πονηρών δαιμονίων, λεγεώνων δαιμονίων, παρά να πέσης στο χέρι της λύπης, διότι δυσκολα κατορθώνης να την ξεπεράσης.

Τον λογισμό τον ξεπερνάς, την αμαρτία την νικάς, τον διάβολο ομοίως, αλλά η λύπη δεν ξεπερνιέται.

Γι'αυτό "νήφε", να αγρυπνείς να μη σε κυιεύση η λύπη. Διαφορετικά γίνεται προβληματική η επιτυχία σου.

Λαοὶ ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν διοργανώνουν «Θεματικὴ Ἑβδομάδα», Ἐθνικῆς καὶ ὄχι Ἔμφυλης Ταυτότητας...

Γράφει ὁ Νατσιὸς Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκὶς

«Ἂν δὲν προσέξουν οἱ γονεῖς ποῦ στέλλουν καὶ τί μαθαίνουν τὰ παιδιά τους, 

θὰ 'ρθει ἡ ὥρα πού θὰ κλαύσει τὸ Γένος πικρὰ πάνω σὲ ἐρείπια». (ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος)

Θὰ πρότεινα, μιᾶς καὶ τὸ ὑπουργεῖο πρώην Ἐθνικῆς Παιδείας κατεπείγεται νὰ ὑλοποιηθεῖ στὰ γυμνάσια τῆς χώρας «Θεματικὴ Ἑβδομάδα»  ἡ ὁποία, πλὴν τῶν ἄλλων, θὰ περιλαμβάνει καὶ τὴν ἑνότητα μὲ θέμα τὶς «Ἔμφυλες Ταυτότητες» νὰ διαβαστεῖ ἀπὸ τοὺς ἐντεταλμένους καθηγητὲς καὶ τὸ παρακάτω κείμενο. Εἶναι τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, ἡ ὁποία χαίρει οἰκουμενικῆς ἀναγνωρίσεως. Ἀνήκει στοὺς περίφημους «μύθους τοῦ Αἰσώπου». Οἱ μύθοι, ὅπως διαβάζω στὴν εἰσαγωγὴ τῆς ἔκδοσης ποὺ χρησιμοποιῶ, «ἐκθειάζουν τὶς ἀξίες τῆς ἐποχῆς τους καὶ ἐξυμνοῦν τὶς ἀρετὲς τῆς λαϊκῆς σοφίας». («Αἴσωπος, μύθοι», ἔκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ. 27).

Παραθέτω, ἐν πρώτοις, τὸ κείμενο στὸν ἀειφεγγὴ προγονικὴ λόγο καὶ κατόπιν τὴν ἀπόδοσή του στὴν νεοελληνική. (Ζητῶ συγνώμη γιὰ τὴν ἐπιλογή, ἴσως δὲν εἶναι καὶ ἡ εὐπρεπέστερη, ἀλλὰ...

κάτι διδάσκει ὁ μύθος...).

Τίτλος: «Ζεὺς καὶ αἰσχύνη»

«Ζεὺς πλάσας ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις εὐθὺς αὐτοῖς ἐνέθηκε, μόνης δὲ αἰσχύνης ἐπελάθετο. Διόπερ ἀμηχανῶν, πόθεν αὐτὴν εἰσαγάγη, ἐκέλευσε αὐτὴν διὰ τοῦ ἀρχοῦ εἰσελθεῖν. Ἡ δὲ τὸ πρῶτον ἀντέλεγε καὶ ἀνηξιοπάθει, ἐπεῖ δὲ σφόδρα αὐτὴ ἐπέκειτο, ἔφη: ἀλλ’ἔγωγε ἐπὶ ταύταις ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμε ὡς ἂν ἕτερον μοὶ ἐπεισέλθη, εὐθὺς ἐξελεύσομαι. Ἀπὸ τούτου συνέβη πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους εἶναι. Τούτω τῷ λόγω χρήσαιτο ἂν τὶς πρὸς ἀνδρᾶν μάχλον».

Θεματικὴ ἑβδομάδα: ἡ ἐπανάσταση τῆς Ἀντιγόνης

Γράφει ἡ Κανάκη Εὐαγγελία, ἐκπαιδευτικὸς

Ἡ  ἐγκύκλιος  τοῦ  Ὑπουργείου Παιδείας γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῆς θεματικῆς ἑβδομάδας χαρακτηρίζεται  ὡς ἐξαιρετικὰ ἐπείγουσα. Ποῦ συνίσταται τὸ κατεπεῖγον τῆς ἐπιστολῆς; Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ θεματολογία μὲ ἄξονα τὴν διατροφή, τοὺς παντὸς εἴδους ἐθισμοὺς καθὼς καὶ τὸ βιολογικὸ κομμάτι τῶν ἀλλαγῶν στὴν ἐφηβεία, καλύπτεται ἤδη ἀπὸ τὰ διδασκόμενα μαθήματα (π.χ. Οἰκιακὴ Οἰκονομία, Βιολογία κτλ). Τὸ μόνο θέμα ποὺ δὲν ὑπάρχει ἀκόμα στὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια καὶ εἰσάγεται ὡς κάτι καινούριο,  εἶναι αὐτὸ τῆς  Σεξουαλικῆς Διαπαιδαγώγησης. Συνεπῶς τὸ κατεπεῖγον τῆς ἐπιστολῆς ἀφορᾶ αὐτὴν τὴν θεματική, ἀφοῦ ὅλα τα ὑπόλοιπα ὑπάρχουν ἤδη στὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια ἢ  ὑφίστανται ὡς ἐπεκτάσεις ἀπὸ τὰ  ἀναλυτικὰ προγράμματα σπουδῶν. Φαίνεται ἡ ἀγωνιώδης προσπάθεια τοῦ Ὑπουργείου ποὺ ἐπείγεται νὰ ἐφαρμόσει τὴν ἐγκύκλιο σὰν νὰ πρόκειται νὰ ἀξιολογηθεῖ… Ἄλλωστε οἱ τελευταῖες μνημονιακὲς κυβερνήσεις μᾶς ἔχουν συνηθίσει στὶς διαδικασίες τοῦ κατεπείγοντος μὲ τὶς ὁποῖες περνοῦν ἀντιλαϊκοὺς νόμους ἐν μιὰ νυκτί, γιὰ νὰ κλείσουν ἀξιολογήσεις… 

Ὁ σχεδιασμὸς τῆς παρέμβασης αὐτῆς ἔχει ὅλα τα στοιχεῖα τῆς προπαγάνδας ἀφοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἐγκύκλιο, σκοπὸς εἶναι «ὄχι μόνο ἡ  ἀπόκτηση πληροφοριῶν ἢ γνώσεων ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλλαγὴ ἀντιλήψεων καὶ συμπεριφορῶν»! Ποὺ ἐντοπίζεται ὁ προπαγανδιστικὸς καὶ συνάμα ὑποκριτικὸς χαρακτήρας τῆς ἐπιστολῆς;