Ποιός ήταν μορφωμένος άνθρωπος, για τον Σωκράτη;

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

 

1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές... 

 

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική.. 

 

3. Αυτούς που... είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές.. 

 

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα.. 

 

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους.. 

 

6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους.. 

 

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»

 

Τελικά, μήπως η μόρφωση δεν είναι τόσο θέμα πανεπιστημίων όσο..παιδείας...Και η παιδεία μεταλαμπαδεύεται κυρίως στα παιδικά χρόνια, από την οικογένεια, τις κοινωνικές συναναστροφές, το σχολείο και ό,τι άλλο μαθαίνει το παιδί..Μόρφωση είναι να ξέρεις να χειρίζεσαι ανόμοιες καταστάσεις, να γίνεσαι σοφότερος και να μπορείς να διαχειρίζεσαι τα πάθη σου..Αλλά ας μείνουμε σε αυτά που είπε ο Σωκράτης, προς το παρόν..

 

ellinonpaligenesia 

http://www.defencenet.gr

http://adontes.blogspot.gr/2013/05/blog-post_10.html#more 

ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΤΑ ΝΕΦΡΑ ΣΟΥ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 1 ΕΥΡΩ .....

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΑΙΝΤΑΝΟ! ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΧΕΤΕ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ-ΓΛΑΣΤΡΑ! 

Περνούν ΤΑ Χρόνια ΚΑΙ ΤΑ νεφρά Μας φιλτράρουνε το Αίμα αφαιρώντας 
άλατα, δηλητήρια και κάθε τι ανεπιθύμητο, που μπαίνει στο σώμα μας. 


Με την πάροδο του χρόνου τα άλατα συσσωρεύονται και αυτο απαιτεί θεραπευτική αγωγή Καθαρισμού. 
Πως γίνεται αυτό? 

Είναι πολύ εύκολο. 

Πρώτα πάρε ένα μάτσο μαϊντανό και πλύνε το για να καθαρίσει.

 Ύστερα ψιλόκοψέ το και... βάλτο σε μια κατσαρόλα, ρίξε καθαρό νερό, βράσε το για ένα δεκάλεπτο, άφησέ το να κρυώσει, κατόπιν φιλτράρισέ το άδειασέ το σε ένα καθαρό μπουκάλι και βάλε το μέσα στο ψυγείο να κρυώσει. 

Πίνε ένα ποτήρι την ημέρα και θα διαπιστώσεις πως ολα τα άλατα και άλλα δηλητήρια φεύγουν από τα νεφρά σου. Επίσης θα νοιώσεις την διαφορά που ποτέ πριν δεν είχες νοιώσει. 

Ο μαϊντανός είναι γνωστός σαν το καλύτερο καθαρτικό για τα νεφρά και είναι φυσικό.
AΠO ΚΥΡΙΑ ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΜΠΑΛΤΑΡΕΤΣΟΥ ΙΑΤΡΟ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ , Δ / ΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ Ν.ΤΗΝΟΥ - ΚΥΚΛΑΔΩΝ.

Δ.Λαγούδης


http://wwwaristofanis.blogspot.gr
http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.gr/2013/04/1.html

ΟΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ, ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ , ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ & ΠΡΑΞΗΣ ΣΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

24grammata.com/ Μέση Ανατολή

γράφει ο Δημήτρης Σταθακόπουλος

 Μια μοναδική, για την ελληνική βιβλιογραφία. παρέδωσε στο 24grammata.com o ερευνητής Δημήτρης Σταθακόπουλος. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται οι επιρροές της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας και μουσικής στον Ισλαμικό κόσμο

ΟΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ, ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ , ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ & ΠΡΑΞΗΣ ΣΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
I.H Αραβική Λογοτεχνία
H αραβική ποιητική λογοτεχνία είναι από τις πλουσιότερες και αρχαιότερες λογο­τεχνίες του κόσμου.
Ανάμεσα στους νομάδες δε γίνονταν πόλεμοι μόνο με όπλα, αλλά και με ποιήματα και από τη «διαμάχη» αυτή προέκυψε η σάτιρα (hiciv).
Στην παλιά προισλαμική αραβική ποίηση, εκτός από τη σάτιρα, θέμα των ποιημάτων αποτελού­σε και η εξύμνηση των γυναικών, ο έρωτας, ο πόθος, – και μετά την επαφή με την περσι­κή λογοτεχνία -,  και το κρασί.
Το μειονέκτημα της αραβικής ποίησης, έγκειται στο ότι οι ποιητές δεν έψαχναν για καινοτομίες, αλλά επαναπαύονταν στα υπάρχοντα, αρκούμενοι στον πλούτο, την ομορφιά και τις μεταφορικές έννοιες της γλώσσας.
ΙΙ.  H Περσική Λογοτεχνία
Στον αντίποδα, οι Πέρσες , – και πριν από τον ισλαμισμό – , ήταν κάτοχοι ευρείας και πλούσιας λογο­τεχνίας , όπου  μέχρι τον 7ο μ.Χ. αιώνα, ήταν εμφανής η επιρροή των Ελληνιστικών Προ­τύπων. Τα περισσότερα έργα γράφονταν στο είδος του έπους (destan) και του μεσνεβή (mesnevi) και η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν ονομάζεται Πεχλεβί, ή μέση Περσική.
Ανάμεσα στο 10ο και 15ο αιώνα η Περσική λογοτεχνία έζησε τους χρυσούς αιώνες της. Σ’ αυτούς τους χρυσούς αιώνες η περσική λογοτεχνία απέδωσε τρία είδη ποίησης: α) Το Γκαζέλ (gazel) και κασιντέ (kaside), που θέματά τους είναι ο έρωτας, το κρασί και όλες οι εγκόσμιες απολαύσεις. Ο πρώτος μεγάλος ποιητής που έγραψε στα είδη αυτά είναι ο Ρουντεκή, (;-941). Κατά τον 11ο αιώνα εμφανίζονται δύο ακόμη μεγάλοι ποιη­τές του είδους Κασιντέ, οι Ενβερι και Χακανι, ενώ κατά τον 14ο αιώνα ο μεγάλος ποιητής Σήραζλι Χαφής, του οποίου τα ποιήματα είναι επίσης στο είδος του γκαζέλ, β) Το είδος Μεσνεβί, που αποτελεί και το εθνικό Περσικό είδος ποίησης. Είναι το αρχαιότερο και καταλληλότερο είδος, για να αποδίδονται μεγάλοι και έμμε­τροι μύθοι. Από το 10ο αιώνα και εξής, το μεσ­νεβί διαπραγματεύθηκε  τρία είδη θεμάτων, τα επικά, τα ερωτικά και τα διδακτικά.
Ο μεγαλύτερος Πέρσης ποιητής θεωρείται ο Φιρντεφσή ή Φιρδούση με το Σαχναμέ του, το οποίο αποτελείται από 60.000 στίχους και χρειάστηκε 30 χρόνια για να το τελειώσει. Το έργο του αυτό είναι επικό και ανήκει στο είδος του μεσνεβί. Τέλος, γ) τα Μυστικιστικά ποιήματα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως, παρότι, ο μυστικισμός (θεοσοφισμός) γεννήθηκε στην Αραβία, με την επιρροή του Νεοπλατωνισμού, ωστόσο τα καλύτερα ποιήματα του είδους αυτού γράφτηκαν από Τούρκους και Πέρσες ποιητές και κυρίως με τα είδη του Μεσνεβί και του ρουμπαΐ. Ειδικά με το ποιητικό είδος ρουμπαΐ, έγραψε ο Ομέρ Χαγιάμ τα γνωστά ποιήματα Ρουμπαϊάτ. Άλλος μεγάλος Πέρ­σης ποιητής είναι ο Σεΐχ Σαδδή…διαβάστε όλη τη μελέτη, 22 σελίδες σε μορφή pdf  κλικ εδώ

24grammata.com/ free ebook (κατηγορία επιστημονικές μελέτες)

[κατέβασέτο/ download]

Αν και είμαστε και εμείς κάποτε μετανάστες...

Τελικά είναι πολλοί οι όσοι αριστερούληδες «σπέρνουν» διάφορα επιχειρήματα, αποκυήματα προπαγάνδας «υπόγειων» Μ.Κ.Ο. του εξωτερικού, οι οποίοι και ισχυρίζονται πως οι Έλληνες πήγαν -με εύκολο τρόπο- μετανάστες σε διάφορες χώρες της δύσης.  Και το ισχυρίζονται αυτό, νομίζοντας πως έτσι εξισώνουν τους τότε έλληνες μετανάστες με τους τριτοκοσμικούς λαθρό- έποικους που έχουν τώρα κατακλύσει την χώρα μας.
Ωστόσο αυτό το «παραμυθάκι» πρέπει να τελειώνει, διότι, πράγματι στην συντριπτική πλειοψηφία τους, οι Έλληνες πήγαν σαν μετανάστες στο εξωτερικό, όχι όμως με τέτοιο ανεξέλεγκτο τρόπο και σε τόσο μεγάλο αριθμό και για τόσο μικρό διάστημα, αλλά, και το πιο σημαντικό είναι ότι πήγαν σαν μετανάστες αφού είχε προ- εγκριθεί η είσοδος τους από τις χώρες προορισμού.
Στην συνέχεια του άρθρου θα διαβάσετε λίγες ενδεικτικές συγκλονιστικές μαρτυρίες μεταναστών στην Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα.  Μην παραλείψετε να διαβάσετε και για την Οριάνα Φαλάτσι η οποία διαλύει στην κυριολεξία τα ύποπτα γελοία επιχειρήματα του στιλ «Ήμασταν και εμείς κάποτε μετανάστες». Και τα δύο κείμενα ξεσκεπάζουν τους όσους μασκαράδες φορούν τη μάσκα του ανθρωπισμού προσπαθώντας απλά και μόνο να μας καλλιεργήσουν "ενοχές" φιμώνοντας όποιον αντιδράει στον εποικισμό της πατρίδας μας.  
Ωστόσο δίνοντας μία πρώτη απάντηση σε ότι αφορά τους έλληνες μετανάστες στην Γερμανία του 1950, και εντεύθεν, αρκεί να αναφερθεί πως για να πάει κάποιος μετανάστης να εργαστεί εκεί,  χρειαζόταν οπωσδήποτε έγκριση. Δεύτερο χρειαζόταν υγειονομική εξέταση (από κάτω μέχρι επάνω και μέχρι και τα δόντια, και το εννοούμε αυτό) από γερμανούς γιατρούς, και τρίτο και κυριότερο, αν εγκρινόταν φυσικά, ο μετανάστης μπορούσε να εγκατασταθεί για εργασία μόνο σε μία προκαθορισμένη γερμανική σχετικά μικρή περιοχή, χωριό ή πόλη, αλλά και για συγκεκριμένη εργασία. Άλλωστε η Γερμανία της ανοικοδόμησης του 50 με 60, είχε την ανάγκη πολλών εργατικών χεριών.  Και μήπως θυμίζουν όλα αυτά με την Γερμανία του 50, με ότι συμβαίνει τώρα εδώ στην Ελλάδα με τους λαθρό- έποικους; Ασφαλώς και όχι.

Όσον αφορά τη μετανάστευση στις ΗΠΑ, νομίζουμε πως αξίζει τον κόπο κάποιος να διαβάσει τα πιο κάτω αποσπάσματα κειμένου που προέρχονται από ιστορικά στοιχεία και αυθεντικές μαρτυρίες μεταναστών των αρχών του 20ου αιώνα.. 

Ο «ΘΡΥΛΟΣ» ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΕΛΛΙΣ – Η ΑΦΙΞΗ

BANK: Ελληνικότατη λέξη

Σταύρος Θεοφανίδης Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Πολλοί, από κατανοητή άγνοια, νομίζουν ότι η διεθνής ή "παγκοσμιοποιημένη" λέξη Bank είναι λατινική ή έχει αγγλική προέλευση... Νά, ποια είναι η γλωσσολογική ιστορική πηγή και η ετυμολογία της λέξης αυτής, η οποία έχει ευρύτατη διάδοση σ' όλο τον κόσμο. Στην εικόνα, νόμισμα της Εφεσου π. 600 π.Χ. Εμπροσθότυπος: Ελάφι -το ιερό ζώο της Εφεσίας Αρτέμιδος- που βόσκει. Σε αυτό το νόμισμα χαράχτηκε η πρώτη πάνω σε νομίσματα εξελιγμένη Ελληνική επιγραφή: ΦΑΕΝΟΣ ΕΙΜΙ ΣΗΜΑ. Ορισμένοι ερευνητές (...) ισχυρίζονται ότι πρόκειται για έναν από τους πρώτους τραπεζίτες (Ελληνική Τέχνη, Αρχαία Νομίσματα, Μάντω ΟικονομΙδου, Εκδοτική Αθηνών 1996).
Η αφετηρία μας: Ο Έλληνας αρχάνθρωπος και οι πρώτες λέξεις του... Το πρώτο PC

Η σχετική πηγή, με βάση διεθνείς αυθεντικές αναφορές αλλά και την παιδεία των αρχαιομαθών δασκάλων μου, είναι η εξής; Το θέατρο (δημιουργία και λέξη 100% ελληνική, που χρησιμοποιεί όλος ο κόσμος) ήταν βασικός (και περίπου "μονοπωλιακός") θεσμός ψυχαγωγίας των αρχαίων Ελλήνων. Κάθε κατασκεύασμα από ξύλο, σταθερό και στέρεο, "πηγμένο" στο έδαφος ως σκηνή, πάλκο ή πάγκος είσπραξης των εισιτηρίων, ονομάζονταν στην αρχαία ελληνική γλώσσα "πήγμα", από το αρχαίο ελληνικό ρήμα: πήγνυμι, που σημαίνει εμπήγω, κτίζω, στήνω, στερεώνω ή κατασκευάζω: τραπέζι, πάγκο. Το "πήγμα"= πάγκος χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες όχι μόνον στο θέατρο αλλά και στην πανταχού παρούσα τότε ιερή αγορά, που από τους "φόρους" της έγινε το Ρωμαϊκό "φόρουμ". (Βλ. το σημείωμα μου στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, 7 Μαΐου 1998).

Η αφετηρία, λοιπόν, είναι από τις ελληνικές λέξεις (στην αρχική πελασγική, δηλαδή πρωτο-ελληνική και αργότερα τη δωρική προέλευση της λέξης): "πήγνυμι" και "πήγμα", όπως εξηγείται παρακάτω.

Φυσικά, πρωταγωνιστές είναι και εδώ οι Πρωτο-Έλληνες, και όχι οι "Ινδο-Ευρωπαίοι", γιατί δεν υπάρχει "Ινδός+Ευρωπαίος" ως φυσικό ον, αλλά ως τεχνητή κατασκευή. (Όσοι ανακάλυψαν τον "Ινδό+Ευρωπαίο" πρέπει να μας πουν πού και πότε γεννήθηκε! Πριν από τον Έλληνα Αρχάνθρωπο;) Ο Έλληνας-Αρχάνθρωπος έδωσε και το πρώτο PC (= personal computer) που ήταν τα δέκα δάκτυλα των χεριών του (δείκτης -digit = ψηφιακός)... Πράγματι, ο πρώτος "προσωπικός υπολογιστής" του ανθρώπου ήταν τα 10 δάκτυλα των χεριών του... Και η λέξη digit έχει ελληνική προέλευση μέσω της λατινικής προσαρμογής (δείκτης -» digit)... Οι δύο λέξεις είναι, φυσικά, ομόηχες,

Λαμπροτρίτη 9 Απριλίου του 1462 :Το φρικτό μαρτύριο των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

Τρίτη, 7 Μαΐου 2013 1:38 μμ  Βίος Αγίων Ραφαήλ-Νικολάου-Ειρήνης και των συν αυτών
Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος, Ειρήνη και οι συν αυτοίς τιμούνται 2 μέρες μετά το Άγιο Πάσχα
Ἐν  Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν  Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα  σὺν Νικολάῳ καὶ
παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.Καταγωγή και μόρφωση του Αγίου Ραφαήλ.
Οι  νεοφανέντες Άγιοι της Μυτιλήνης κατήγοντο από διάφορα μέρη. Μαρτύρησαν  όμως όλοι μαζί στο Μοναστήρι των Καρυών της Μυτιλήνης, το 1462 δέκα  σχεδόν χρόνια μετά το πάρσιμο της Πόλης από τους βαρβάρους Τούρκους.  Ο Άγιος Ραφαήλ γεννήθηκε γύρω στο 1410 στην Ιθάκη και συγκεκριμένα στην  μεγάλη συνοικία Μύλος. Ο πατέρας του
λεγόταν Διονύσιος Λασκαρίδης.  Καταγόταν από
λευϊτικό γένος και ήταν καλός χριστιανός. Ευσεβεστάτη ήταν  και η μητέρα του. Γι' αυτό άλλωστε έβγαλαν και τέτοιο καλό παιδί.
Στο βάπτισμα του έδωσαν το όνομα Γεώργιος.
Οι  γονείς του ήσαν ευκατάστατοι. Τον έμαθαν πολλά γράμματα και ιδίως του  Θεού τα γράμματα. Ο Γεώργιος ήταν έξυπνος, πολύ ευσεβής και με φόβο  Θεού. Ο Γεώργιος, ο μετέπειτα Ραφαήλ, είχε καταταγεί στο στρατό του  Βυζαντίου και σε ηλικία 35 ετών ήταν αξιωματικός. Θέλησε όμως να γίνει  αξιωματικός του Χριστού. Γι' αυτό έφυγε από το στρατό κι' έγινε  κληρικός. Ζούσε στην Μακεδονία και ήταν Πρωτοσύγγελος. Ήταν δε πολύ  γνωστός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για την αρετή, τη μόρφωση και την  Ορθοδοξία του.

ΝΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ: ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (8)

Ποίηση μόνον είναι Κείνο που απομένει. Ποίηση. Δίκαιη και ουσιαστική κι ευθεία Όπως μπορεί και να την φαντασθήκαν οι πρωτόπλαστοι Δίκαιη στα στιφά του κήπου και στο ρολόι αθάνατη («Ως Ενδυμίων», Δυτικά της Λύπης)

                Στο τέλος της γιορτής τι απομένει; Η συνέχεια της ζωής με τη γιορτή να ξεχάστηκε; Η εργασία, οι σχέσεις, η κούραση, η ξεκούραση, οι ανάγκες; Για τους πολλούς γιορτή ήταν και πέρασε. Θα ξανάρθει. Του χρόνου. Το ίδιο θα γίνει και τότε.

                Όμως η Ανάσταση δεν είναι μια γιορτή που επαναλαμβάνεται.  Η Ανάσταση είναι ποίηση του ανθρώπου και του κόσμου σε καινότητα. Σε χαρά γιατί ελευθερωθήκαμε από τα δεσμά του θανάτου. Τίποτε δεν είναι όπως πριν.  Είναι ποίηση δίκαιη, γιατί δεν εξαιρεί κανέναν, ούτε βασιλέα, ούτε στρατιώτη, ούτε πλούσιο, ούτε πένητα, ούτε δίκαιο, ούτε αμαρτωλό.  Είναι ουσιαστική, γιατί αναπλάθει την ουσία της ύπαρξης, δίδοντας στο πνεύμα την αθανασία της αγάπης και στο σώμα την προσδοκία της πνευματοποίησής του, όταν θα ηχήσει η σάλπιγγα. Είναι ευθεία, γιατί δεν θα γυρίσουμε σε ένα παρελθόν, αλλά αφού πασχάσουμε το έσχατο, θα υπάρχουμε υπέρ τον χρόνο, ανοιξιάτικοι, φωτεινοί, ελεύθεροι.

                Η Ανάσταση είναι η ποίηση των πρωτοπλάστων. Αυτή που ονειρεύτηκαν με λάθος τρόπο στον Παράδεισο. Γιατί το όραμα της θέωσης και της αθανασίας, της υπέρβασης των μέτρων του ανθρώπου ζήτησαν να πετύχουν. Αφ’ εαυτού των. Χωρίς το Θεό. Και γεύτηκαν θάνατο. Όμως ο Αναστάς τους ξαναδίνει την δυνατότητα να δοκιμάσουν μαζί Του το όραμά τους.  Κάνοντάς το αγιότητα.

                Δίκαιη στα στιφά του κήπου η Ανάσταση. Στιφή η ζωή. Με σταυρούς.  Χωρίς εξαιρέσεις. Όμως και η Ανάσταση δίκαιη στη στιφότητα. Αν πιστέψουμε, αν συναντηθούμε στην Εκκλησία, αν αγαπήσουμε υπερβαίνοντας το ρολόι του συμφέροντος, των δικαιωμάτων, της ηδονής για τον εαυτό μας και μόνο, τότε η Ανάσταση δεν είναι απλώς δυνατότητα. Είναι δικαίωμα «του γενέσθαι τέκνα Θεού». Αθάνατα στην αγάπη Του και στην αγάπη μας. Ανέσπερα.

                Ο ποιητής μας δίνει το ταξίδι. Η Εκκλησία το καράβι. Ο Αναστημένος την οδό και το τέλος. Θα θελήσουμε να κρατηθούμε στη γιορτή;

Νια Δευτέρα, 6 Μαΐου 2013

 π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός